ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΙΩΑΝΝΗ

(Βιβλίο: Ο ΔΡΟΜΟΣ Κεφ. 24)

Ανασύρω εκ του βάθους της υπάρξεώς σου άπαντα τα Θεία συναισθήματα, ιδέας, εμπνεύσεις και θέλω φανερώ­σει σε εν τω μέσω αδελφών σου, λαλούντα Ρήματά Μου εκ του Λόγου Μου πηγάζοντα και εκ της Αγάπης Μου προς τα δημιουργήματά Μου.

Αφαιρώ πάσαν αρνητικήν στάσιν, έφεσιν, διακοπήν, αντίρρησιν, ματαιότητα, υψηλοφροσύνην και εκχέω εκ του Είναι Μου, της Αληθείας και του Φωτός Μου, Θείον Εγκαλ­λώπισμα επί σε.

Ανασύρω εκ των εγκάτων του «Είναι» σου την Φωνήν Μου, ίνα αύτη ηχήση προς τα έξω της υπόστασεώς σου, φανερώνουσα Βουλάς Μου Ορθοδόξους.

Επιστέφω σε διά του Σταυρού Μου, διά το μέχρι σή­μερον έργον σου αφοσιώσεως και λατρείας προς Με και κατηχήσεως ενίων αδελφών σου, ους απέστειλα πλησίον σου.

Ανακαλώ εις την τάξιν και πλήρη ευρυθμίαν τας λει­τουργίας του σκηνώματος, ό φέρεις, και εκχέω επ’ αυτού την Χάριν και Ευλογίαν Μου, εξαγιάζων αυτό.

Ευλογώ την δεξιάν σου χείρα, από του βραχίονος και κάτω, και συνδέω ταύτην από του νυν αρρήκτως, μη αποσυντιθεμένης της συνδέσεως ταύτης εφεξής παρ’ ουδενός στοιχείου ή συνδέσμου αυτής, μετά της Εμής και σφρα­γίζω την σύνδεσιν ταύτην διά του επί του Σταυρού εκχυθέντος Αίματός Μου.

Επανασυνδέω την ύπαρξίν σου με τον λώρον της Δη­μιουργίας σου ως Πνεύμα άυλον, εξελθόν των Πατρικών Μου Κόλπων, και εμφυσώ επί σε ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙ.

Απεμπολώ εκ σου παν αμάρτημα, παν ολίσθημα και επαναφέρω εντός σου την Αγιότητα, ην έφερες ως Πνεύ­μα προτού σκηνώσης επί της γης.

Συνδέω σε με τας Ουρανίους Δυνάμεις του Απείρου, Ανάρχου Λόγου, ίνα εξ αυτών λαμβάνης και χρησιμοποιής ταύτας προς εκπλήρωσιν των Πατρικών Θείων Βουλών επί της γης, της επαναστροφής των Ουρανίων Πνευμά­των εις την Πατρικήν Μου Αγκάλην.

Θέτω σε πλησίον μαθητών Μου και μαθητριών, ίνα ως μαθητευόμενος διδάσκης εις αυτούς τα της ΝΕΑΣ ΔΙ­ΔΑΧΗΣ ΜΟΥ.

Θέτω σε εις ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ίνα ΜΕ ΑΝΑΓΓΕΙΛΗΣ ΕΡ­ΧΟΜΕΝΟΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, περιβεβλημένον σάκκον και επί των χειρών σου φέροντα ράβδον, ίνα δι’ αυτής κρούης τας θύρας εισόδου των καρδιών - ψυχών των αδελ­φών Μου και καθαρίζης αυτούς, προκειμένου να ΕΙΣΠΟΡΕΥΘΩ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΜΟΥ.

Επικυρώ πάσαν Εξουσίαν ως εξ Εμού δοθείσαν διά του ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ.

☆ ☆ ☆

Το ΙΝΔΑΛΜΑ της ανθρωπίνης ψυχής, η σκηνώσασα εις την ύλην ως σκήνωμα ανθρώπινον, η βαστάσασα εις τας ΘΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΑΓΚΑΛΑΣ ΤΟΝ ΜΟΝΟΓΕΝΗ ΥΙΟΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, η κυήσασα ΑΣΠΟΡΩΣ ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, η παραμείνασα ΠΑΡ­ΘΕΝΟΣ και μετά τον τοκετόν Αυτής, η ΠΑΝΑΓΝΗ, ΠΑΝΑ­ΜΩΜΗ, ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΗ ΘΕΙΑ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΨΥΧΗ, η τεκούσα τον ΣΩΤΗΡΑ και ΛΥΤΡΩΤΗΝ, η δεομένη υπέρ υμών και παντός ανθρώπου, και εν σπηλαίοις έτι διαβιούντος, αποστέλλει εις σε τας παλλεύκους Ακτίνας της ΘΕΙΑΣ ΑΥ­ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ εις την ψυχήν σου, ίνα λάβης τας εκ της ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΟΡΟΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ και ΕΥΧΑΣ προς πλήρωσιν της υποστάσεώς σου εξ ΑΥΤΗΣ, μεταφέρων την ΧΑΡΙΝ ΑΥΤΗΣ και την ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ, επί της γης, εις παν σκήνωμα, όπερ ήθελεν επιλέξει διά την ΦΑΝΕΡΩΣΙΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Ποίον παρελθόν δύναται να έχει Σταυρός προερχό­μενος εκ του Φωτός και εις το Φως καταλήγων; Ποία γνω­ρίσματα δύναται να έχει το Φλεγόμενον Φως και η Θεία Ουσία, ει μη μόνον του Πατρός;

Σταυρός που συνοδεύει πάντοτε το Πνεύμα Ηλίας - Ιωάννης στις καταβάσεις - Αποστολές του στην ύλη. Ουσία από την Ουσία του και Φωτιά από τη Φωτιά του Πνεύμα­τος αυτού, ενωμένος αναπόσπαστα με τη Θεία του Ύπαρ­ξη. Πάλλεται στους παλμούς της Θείας αυτής Υπόστασης και δονείται στους κραδασμούς της Αγάπης, ενεργών κά­θε πέτρα του ως Εστία Φωτός Απείρου Δυναμικότητας και Θείας Ενέργειας.

Ενυπάρχει τυπωμένος εντός της Υπόστασης Ηλία - Ιωάννη και μορφοποιείται και στην ύλη από στοιχεία φαι­νομενικά και μόνον υλικά. Επισφραγίζει τη θυσία της Πνευ­ματικής υπόστασης της Τετελειωμένης.

Ευλογημένος εκ του Πατρός, φέρει τον τίτλον και την Χάριν «Σταυρός Χριστού» και εναρμονίζεται και εισχωρεί εντός του Χριστοποιημένου Ηλία - Ιωάννη και αφομοιούται υπ’ αυτού, διά να επιστρέψη εις την Πηγήν του Φωτός.

Δύναμη Άπειρος και Ευλογία Πατρική αενάως υπάρχουσα, ευρισκομένη τιμητικά εις την Εξουσίαν του Ηλία - Ιωάννη, του πρώτου Πνεύματος του αρξαμένου από αιώ­νων το Θείον Έργον επί της γης.

Διαποτίζει τις υποστάσεις όλες, που αιτούν θυσία, και αποτυπώνεται εντός των, ως σφραγίδα ανεξίτηλος, ενοποιώντας τις υποστάσεις και ταυτίζοντάς τες εις ένα σημείο. Το σημείο της Θυσίας, της Απείρου Αγάπης, της Θεότητας.

Όταν όλες οι υποστάσεις αποτυπώσουν και διαποτισθούν από τη Χάρη του Σταυρού τούτου, η γη θα μετα­βληθεί σε Ήλιο Φωτός και Ουράνιας Αγάπης.

Σταυρός Θυσίας και Αγάπης, που για πρώτη φορά θα λάμψει, μετά τη Θυσία του Θεανθρώπου, σ’ όλη του τη δόξα με τη Θυσία του Ηλία - Ιωάννη - Χριστού, ολοκληρούμενος εντός του και εκτός του και επιστρέφων στον Πατέρα, στην Ομοουσιότητα και στην Ένωση.