ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΛΗΣΗΣ

(Βιβλίο: 2001 Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Κεφ. 32)

Αγαπημένε Αδελφέ Μου, Αγαπημένε Εαυτέ Μου Άν­θρωπε, έρχομαι και σε πλησιάζω όχι για να σε κρίνω, ή για να σου μιλήσω για τα ελαττώματά σου, ή για να σου πω τα λάθη και τις ατέλειές σου, για να σε ατενίσω από ύψος και απόσταση.

Έρχομαι για να σε πλησιάσω, για να μπω μέσα σου, για να ενωθώ μαζί σου, για να σου μιλήσω για σένα και για Μένα και να σου πω, Αγαπημένε Άνθρωπε Αδελφέ Μου, ότι είμαστε Ένα. Να σου μιλήσω για την Ύπαρξή σου, που αγνοείς, για την Ύπαρξή σου, που ηθελημένα τη σκεπάζεις με πέπλα και αδιαφορείς, αρνείσαι να τη δεις, αρνείσαι να την αντιμετωπίσεις, αρνείσαι να μετουσιωθείς μέσα σ’ αυτή και να γίνεις ένα μαζί της. Αρνείσαι την Αιώνια και Αναλλοίωτη Υπόστασή σου, μα αυτή η Υπόσταση είναι η μόνη υπαρκτή, αυτή η Υπόσταση Εί­μαι Εγώ, που Πάλλομαι και Ζω εντός σου, ο Υπερούσιος Λόγος ο Ένας και Μοναδικός, ο Λόγος - Αγάπη, ο Λόγος - Πνοή, ο Λόγος - Δύναμη, ο Λόγος - Ζωή και Δημιουργία, ο Λόγος που διακατέχει την κίνησή σου, την ανάσα σου, τη ζωή σου, όλες σου τις εκδηλώσεις, όποια μορφή κι αν έχουν.

Αγαπημένε Αδελφέ, Αγαπημένε Μου Εαυτέ, έρχομαι να σου μιλήσω για την Ύπαρξή σου, για την Ελευθερία σου. Έρχομαι να σου μιλήσω για την Αέναη, Άχωρη, Άχραντη Αγάπη, που υπάρχει εντός σου. Έρχομαι να σου μιλήσω για την Ευτυχία σου. Όλα αυτά ζουν εντός σου, πάλλονται εντός σου, ενυπάρχουν καλυμμένα μέσα στην πλάνη, μέσα στα καλύμματα της αναλήθειας. Όλα αυτά παλμοδονούν το «είναι» σου συνέχεια και αέναα, γιατί διαφορετικά δε θα μπορούσες να υπάρχεις, να κινείσαι, ν’ αναπνέεις και να εκδηλώνεσαι με κανένα τρόπο.

Είμαι Εγώ όλα αυτά, Απέραντε Εαυτέ Μου, Αγαπημέ­νε Εαυτέ Μου, λατρεμένε Άνθρωπε του Φωτός, της Α­γάπης, της Χάρης και του Ελέους. Είμαι Εγώ, που υπάρ­χω εντός σου. Είμαι Εγώ η Ζωή σου, η Πνοή σου και η Ελευθερία σου. Είμαι Εγώ η Απειρότητα του Ελέους, Εί­μαι Εγώ η κάθε κίνηση του μηχανισμού σου. Τα κύτταρά σου όλα, που πάλλονται και δονούνται, Εγώ τα διέπω, Εγώ τα συνέχω, Εγώ τα συγκρατώ, Εγώ τους δίνω τη δύ­ναμη να λειτουργούν και να εκδηλώνουν όλες τις κατα­στάσεις. Τη σκέψη σου Εγώ τη διαπερώ με Αρμονίες και Ήχους, Εγώ την κατευθύνω, ώστε συνεχώς να ανάγεται για να φτάσει στην Τελειότητα του Θείου Νου, στην Α­πειρότητα της Απέραντης Αγάπης, της Απερινόητης, της Ανυπέρβλητης, που πάλλει τους Κόσμους, που ρέει Αέ­ναα χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ανθρώπινα κατεστημένα, αλλά διασπά τα πάντα και τα μετουσιώνει, για να τα ενώσει, να τα καταστήσει Ενό­τητα αδιαίρετη, Ενότητα παλλόμενη, που διαχέει κραδα­σμούς Υπερούσιους, Υπερουράνιους και πάλλει με Πύρι­νες δονήσεις τα πάντα.

Εγώ Είμαι, Αδελφέ Μου, ο παλλόμενος Εαυτός σου, ο Εαυτός Φως, Έλεος, Χάρη, Θεία Παρουσία, που υπάρχει εντός σου, που διαχέεται και δονείται από μέσα σου ό­λες τις ώρες και όλες τις στιγμές. Εγώ Είμαι Αυτός, που θ’ αναδυθώ από εντός σου για να σε μετουσιώσω ολό­κληρο μέσα στην Παρουσία Μου, για να σε καταστήσω μια Πύρινη Φωταυγή Υπόσταση που διαχέει Αγάπη και κραδασμούς Ενότητας.

Εγώ Είμαι Αδελφέ Μου, που σε καλώ να έλθεις και να ενωθείς μαζί Μου συνειδητά, που σε καλώ να απαρνηθείς τα πέπλα σου, να απαρνηθείς τις καταστάσεις της ά­γνοιας, να απαρνηθείς την πλάνη και την αναλήθεια που τόσους αιώνες δημιούργησες, έπλασες και ζεις μέσα σ’ αυτή. Εγώ σε καλώ να έλθεις ν’ αγκαλιαστείς με την Υ­πόστασή Μου, να έλθεις ν’ αφομοιωθείς μέσα σ’ Εμένα, που δεν Είμαι μακριά από εσένα, αλλά Είμαι μέσα σου, να μου παραδώσεις την ύπαρξή σου με όλες τις σκιές για να σου την κάνω Φως, για να σου την κάνω Απέραντη Πηγή Ενέργειας, για να σου την κάνω Θεία Απερινόητη Αγάπη. Εγώ σε καλώ να έλθεις και να Μου δώσεις τις ατέλειές σου για να τις μετατρέψω σε Τελειότητα, να μου δώσεις τις δυσαρμονίες σου για να τις μετατρέψω σε Φως, σε Απειρότητα, σε διαχεόμενη Αρμονία μέσα στους Κόσμους. Σε καλώ, Αγαπημένε Μου, να ενωθούμε σ’ ένα αγκάλιασμα Υπερουράνιο, που δε θα διαχωρίζει εσένα από Εμένα, αλλά θα μας αφήνει ενωμένους μέσα στα Σύμπαντα, θα μας πάλλει, θα μας δονεί, θα μας διαχέει. Σ’ ένα αγκάλιασμα που δε θα επιδέχεται τους διαχωρι­σμούς της διττότητας, αλλά θα φανερώνει την Ενότητα σε πολλαπλότητα μορφών και θα αφομοιώνει την πολλα­πλότητα των μορφών μέσα στο Ένα.

Αγαπημένε Άνθρωπε, Υπερουράνιε Άνθρωπε, Άν­θρωπε που έχεις τόση Γαλήνη μέσα σου, που κι εσύ δεν μπορείς να τη συνειδητοποιήσεις, Άνθρωπε, που έχεις τέτοια ασύλληπτη χωρητικότητα, που δεν μπορείς να τη νοήσεις με τον περιορισμένο νου που έπλασες. Επίτρεψε στον Εαυτό σου να δονηθεί στο Απεριόριστο, στη δόνη­ση της Απεριόριστης Ενότητας και οι φραγμοί σου θ’ αρ­χίσουν να σπάνε, τα όριά σου θ’ αρχίσουν να καταθρυμματίζονται και θα δεις Εμένα από μέσα σου, Πύρινο και Θείο ν’ αναβλύζω και να σε μετουσιώνω κύτταρο με κύτ­ταρο, πόρο με πόρο, να μετουσιώνω εσένα σ’ όλα τα πε­δία, σ’ όλες τις εκδηλώσεις, σ’ όλες τις καταστάσεις και να σε ανάγω, να σε ενώνω με την Απέραντη Υπόστασή Μου, σ’ όλα τα σημεία για να γίνεις πάλι ενσυνείδητα, όχι παθητικά, αλλά ενεργά «Εγώ», να γίνουμε ο Ένας Λόγος, που εκδηλώνεται μέσα στα Σύμπαντα, χωρίς δια­χωρισμούς, χωρίς διασπάσεις, χωρίς δυσαρμονίες, χωρίς εκδηλώσεις μη Αγάπης, αλλά με Μία και Μοναδική εκδή­λωση την Απειρότητα της Αγάπης, την Απειρότητα του Φωτός, την Απειρότητα της Τελειότητας.

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, σε καλώ μέσα στους αιώ­νες με Μία Φωνή Πύρινη, που αναδιπλώνει τις υποστά­σεις σου τις διαχωρισμένες μέσα σ’ Εμένα, που τις ανα­κυκλώνει και τις πάλλει και τους απορροφά τα στοιχεία της πλάνης, τα στοιχεία της ύλης και μέσα από την ανα­δίπλωση στα παραδίδει πάλι μετουσιωμένα, στα παραδί­δει Θεία Φωτιά, Θείο Φως, Θεία Απειρότητα. Σου δίνω τον Εαυτό Μου Άνθρωπε, Αέναα στον παρέχω, Αέναα υπάρχω εντός σου, Αέναα πυροδοτώ το «είναι» σου, Αέ­ναα σ’ αναγάγω για να Με εκδηλώσεις ολόκληρο, χωρίς δεσμούς της ύλης, χωρίς περιορισμούς της διάνοιας, χωρίς συναισθηματικά κατεστημένα, αλλά με μία Αγάπη Απέραντη και Αναλλοίωτη, μ’ ένα Φως, με μία Διαύγεια Υπερούσια, με μία Κατανόηση Άπειρη, με μία Καλοσύνη και μία Γλυκύτητα Ανυπέρβλητη, με μία Απέραντη Προσ­φορά και Έλεος.

Υπάρχω αναδιπλούμενος στα Σύμπαντα, μα υπάρχω και μέσα σου, υπάρχω και ζω κάθε στιγμή και κάθε ώρα. Ξεδιπλώνομαι από εντός σου και σου δίνω μηνύματα α­νάλογα με το στάδιο που βρίσκεσαι, ανάλογα με το πόσο μπορεί να σηκώσει η υπόστασή σου, ανάλογα με το πόση Ενέργεια το σκήνωμά σου μπορεί ν’ αντέξει. Σου διοχε­τεύω από την Ύπαρξή Μου την Αναλλοίωτη και την Απέ­ραντη και σε επιβοηθώ να συνεχίζεις, να ανάγεσαι και ν’ αποκτάς περισσότερη αντοχή στις Θείες δονήσεις, να μετουσιώνεσαι ώστε να μπορέσει η δόνησή σου να γίνει Μία, η δόνηση του Λόγου, ν’ αποκτάς ευρύτητα καρδιάς, ώστε να χωρέσεις τη Δόνηση της Αγάπης, την Ολότητα της Αγάπης και ευρύτητα νου, ώστε να καταστείς Θείος Νους.

Εγώ Αδελφέ Μου, Είμαι Αυτός που θα σε οδηγήσω βήμα με βήμα στην Ευτυχία σου, στην Ελευθερία σου, στην Απεραντοσύνη σου. Σ’ αυτή την Ευτυχία, την Ελευ­θερία και την Απεραντοσύνη που υπάρχει μέσα σου. Σ’ αυτή την Απέραντη Γαλήνη που δύναται να διαχέεται από εντός σου με τέτοια δύναμη παλμών, που δεν μπο­ρείς να διανοηθείς και να συλλάβεις. Εγώ θα σε οδηγή­σω, Άνθρωπε, από μέσα σου και απ’ έξω σου με όλους τους τρόπους, στην Ασύλληπτη κατάσταση της Τελειότη­τας, στην Ασύλληπτη κατάσταση της διάχυσης στους Κό­σμους, σαν μόρια Αγάπης και Φωτός, σαν διάπυρα μόρια Τελειότητας και Αρμονίας.

Εγώ Άνθρωπε, θα σ’ οδηγήσω να συλλέξεις εντός σου όλες τις επιμέρους καταστάσεις, όλα τα επιμέρους στοιχεία των ήχων, των χρωμάτων, των συνθέσεων. Θα σε οδηγήσω να συνθέσεις και ν’ αποσυνθέσεις, ν’ αντι­δράσεις σε καταστάσεις, να δεχτείς μέσα σου και να βιώσεις αντιφάσεις, για να μπορέσεις να ενώσεις τα πά­ντα μέσα στο Ένα, μέσα σ’ Εμένα, μέσα στην Πύρινη Ροή του Λόγου, που υπάρχει εντός σου, για να μπορέ­σεις να απελευθερώσεις την Πύρινη Ροή του Λόγου, που ρέει μέσα σου και αναμένει την απελευθέρωσή της, για να σε κατακλύσει ολόκληρο και να σε κάνει Πυρ.

Καλώ την Υπόστασή σου τη διαμοιρασμένη σε διάφο­ρα κομμάτια, την εγκλωβισμένη σε διάφορα σκηνώματα να έρθει σ’ Εμένα, να έρθει να νιώσει το άγγιγμα της Α­γάπης, της Καλοσύνης και της Γλυκύτητας. Καλώ την Υπόστασή σου να παραδοθεί όπως κι αν είναι, με όσα λάθη, με όσες ατέλειες κι αν έχει, για να λάβει Εμένα, να λάβει το Φως και την Αγάπη, ώστε από Υπόσταση, που έχει μέσα της τις δυνατότητες να εκδηλωθεί ως Θεότη­τα, ως Λόγος, να γίνει, Άνθρωπε, ο Λόγος ο Ενωμένος Απόλυτα με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο. Να γίνει, Άν­θρωπε, από μικρή μονάδα, που αντλεί από την Πηγή, η ίδια η Πηγή Ενέργειας και Φωτός συντονισμένη στο Από­λυτο με τη Μία και Μοναδική Πηγή, τη Μία και Μοναδική Ύπαρξη, τη Μία και Μοναδική Αγάπη και Ενότητα του Αναλλοίωτου, Αδιάφθορου, Ατελεύτητου και Ακένωτου Θείου Πυρός.

Η Ύπαρξη Αγαπημένε Άνθρωπε Είμαι. Η Ύπαρξη εί­σαι κι εσύ. Είμαστε η Ύπαρξη, ενωμένοι και δονούμενοι. Διαφορετικά αν δεν ανήκες μέσα στην Ύπαρξη, αν δεν περιείχες μέσα σου όλες τις δυνατότητες της Θείας Ου­σίας, αν δεν ενέκλειες μέσα σου άπειρες δυνάμεις απερινόητης ισχύος, δε θα μπορούσες να ζεις σε μορφές και να εκδηλώνεσαι μέσα στην ύλη. Θα βρισκόσουνα σε μία κατάσταση πλήρους ανυπαρξίας, μα και τότε πάλι θα υ­πήρχες μέσα στην Ύπαρξη, γιατί και η ανυπαρξία μέσα στην Ύπαρξη εμπερικλείεται. Γιατί μέσα στο Θεό, μέσα στον Απερινόητο Λόγο, μέσα σ’ Εμένα υπάρχει η Ύπαρξη και η Ανυπαρξία, η Εκδήλωση και το Ανεκδήλωτο, η Μορφή και το Άμορφο.

Η Ύπαρξη στην έννοια την Ανυπέρβλητη και την Υπε­ρουράνια, στην έννοια που υπάρχει εντός σου, στη μόνη Αναλλοίωτη και Αδιάφθορη έννοια, είναι η Προσφορά, εί­ναι η Διάχυση μέσα στους Κόσμους, η διάχυση μέσα στις υποστάσεις. Είναι η Ένωση και η Παλμοδόνηση στους ίδιους παλμούς, στις ίδιες καταστάσεις Ενότητας, στον ίδιο ομοιοκραδαστικό τόνο της Απόλυτης Αρμονίας. Αυτή η Ύπαρξη είναι μέσα σου, η Ύπαρξη - Ενότητα - Αγάπη - Αρμονία - Τελειότητα, η Ύπαρξη που αν και δύναται να αναλυθεί σ’ όλους τους ήχους, σ’ όλους τους τόνους, σ’ όλες τις Αρμονίες, σ’ όλες τις Τελειότητες και σ’ όλα τα πεδία και να φανερωθεί απ’ όλες τις εκδηλώσεις μορφών, ακόμα και μέσα από την ύλη, παραμένει Ενωμένη, δε χά­νει τη συνοχή της, την ομοιοκραδαστικότητά της, δε χάνει τον Ένα Παλμό της Ενότητας, την Αδιάφθορη, Αναλ­λοίωτη Υπόστασή της, την Υπερούσια Θεία Αγάπη της, που διαχέεται ανεξάντλητα, όπως αναβλύζει μέσα από τη γη το νερό και διαχέεται και καλύπτει και ρέει.

Αγαπημένε Άνθρωπε, μέσα σου θα αναβλύσει Θείο Ύδωρ, Θεία Ενέργεια. Είσαι ενωμένος με την Πηγή, είσαι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Απέραντη Δύναμη που συνέχει τους Κόσμους. Εσύ εμποδίζεις την Εκδήλωση της Ροής της Ενέργειας, την Εκδήλωση της Ροής του Φωτός και της Αγάπης. Εσύ δεν επιτρέπεις να εμβαπτισθείς μέσα στη Θεία σου Υπόσταση, με τους περιορι­σμούς του νου σου, τους περιορισμούς των μορφών και της ύλης σου. Μην περιορίζεσαι από τις μορφές σου, τις έλαβες για να διδαχτείς και μέσα απ’ αυτές να μάθεις ότι είσαι Απεριόριστος.

Τις έλαβες ώστε μέσα απ’ αυτές να μπορείς να ξεπεράσεις τα πάντα και να εκδηλώνεσαι μέσα απ’ όλες τις μορφές χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια. Μη σε περιορίζουν οι μορφές σου, αλλά άφησε την Εκδήλωση της Ανυπέρ­βλητης Θείας Ουσίας να ρεύσει από εντός τους, να τις μετουσιώσει, να διασπάσει τα όριά τους, να τις επεκτεί­νει στα Σύμπαντα, γιατί και η μορφή σου, Αγαπημένε Μου, γίνεται να επεκταθεί στα Σύμπαντα, γίνεται, ακόμα κι αν βρίσκεσαι μέσα στην ύλη, να πάλλεσαι ταυτόχρονα σ’ όλους τους Κόσμους, να ρέεις και να δονείς τα Σύ­μπαντα, αρκεί να συνταυτίζεσαι με την Αγάπη, αρκεί οι εκδηλώσεις σου να είναι Αρμονία, αρκεί Εγώ να ρέω από εντός σου και να διέπω όλα σου τα κύτταρα, χωρίς τους περιορισμούς σου. Αρκεί εσύ να διασπάσεις τα όριά σου, να τα καταθρυμματίσεις, για να μπορέσεις να Με νιώσεις να ανακυκλώνομαι εντός σου και στα Σύμπαντα, για να νιώσεις την Ενότητά σου ως Άνθρωπος - Ολότητα με τον Ένα και Μοναδικό Θεό, με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο, με τη Μία και Μοναδική Ύπαρξη της Ροής της Ανυπέρβλητης, που διέπει και συνέχει την Απερινόητη Δημιουρ­γία, τους Ασύλληπτους Κόσμους, τις Εκδηλώσεις και το Ανεκδήλωτο.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, θέλω να σου διδάξω την Ε­λευθερία σου και, την παλμοδόνησή της στους Κόσμους. Θέλω να σου διδάξω το Φως και την Αγάπη. Να σου τα διδάξω όλα αυτά και να σε βοηθήσω να τα νιώσεις. Να σε βοηθήσω να δεις Εμένα, όχι σαν μορφή, όχι όπως εμφα­νίσθηκα όταν περπάτησα στη γη ενδεδυμένος ένα σκή­νωμα, αλλά σαν την Απερινόητη Υπόσταση που μπορεί να λάβει όλες τις μορφές, σαν την Υπόσταση που δε δέχε­ται όρια και περιορισμούς μορφοποίησης, αλλά είναι ταυ­τόχρονα Μορφή και Άμορφο, Εκδήλωση και Ανεκδήλωτο, Ροή και Ακινησία, Ανυπέρβλητη Πύρινη Θεία Δόνηση.

Σε καλώ να Με δεις σαν Θείο Πυρ, που υπάρχει εντός σου, γύρω σου, που υπάρχει μέσα στα μόρια και στα κύτ­ταρα του σκηνώματος σου. Να Με δεις σαν Θεία Παρου­σία παλλόμενη μέσα στους Κόσμους, όχι πλέον σαν μία μορφή μόνο που περπάτησε στη γη για ένα χρονικό διά­στημα, αλλά σαν μία Άμορφη Μορφή, Υπερούσια Μορφή, Αστάθμητη και Ασύλληπτη Μορφή, που υπάρχει Αέναα και Αναλλοίωτα και εκδηλώνεται όλες τις ώρες, όχι μόνο την εποχή που περπάτησα με ανθρώπινο σκήνωμα. Σαν μία Άμορφη Μορφή που εκδηλώνεται όλες τις στιγμές, με όλους τους τρόπους και φανερώνει τη Θεία Αλήθεια σε κάθε υπόσταση, που πραγματικά επιθυμεί να Τη δει και να εναγκαλισθεί με την Απειρότητα της Αγάπης, μ’ Εμένα.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, καταθρυμμάτισε τις εικόνες, καταθρυμμάτισε τις προσωποποιημένες καταστάσεις που έχεις μέσα σου για Εμένα, για να μπορέσεις να εισέλθεις σ’ ένα στάδιο ψηλότερο, ευρύτερο, που θα σε βοηθήσει να εισχωρήσεις κατευθείαν στην Ουσία Μου, να καταλά­βεις ότι Υπήρξα σαν Μορφή στη γη, αλλά Υπήρξα, Υπάρ­χω και θα Υπάρχω Αέναα, σαν η Άμορφη Μορφή που συ­νέχει τους Κόσμους. Για να εισέλθεις σ’ ένα στάδιο, που θα σε βοηθήσει να εισχωρήσεις μέσα σ’ Εμένα πραγματικά και ουσιαστικά, ώστε να μη συνδέεσαι πλέον μ’ εκείνη την Υπόσταση, που περπάτησε σαν Λόγος πάνω στη γη, αλλά να συνδέεσαι με την Υπόστασή Μου σ’ όλο Της το βάθος, σ’ όλα Της τα σημεία και στην Άμορφη ακόμα διάστασή Της, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, για να μπορείς να Με κατανοήσεις και σαν Ροή και σαν Αγάπη και σαν Απειρότητα και σαν Μορφή και σαν Εκδήλωση και σαν Ανεκδήλωτο.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, σε αγκαλιάζω. Αγκαλιάζω το «είναι» σου. Αγκαλιάζω την Πνοή της Ζωής σου, που Εί­μαι Εγώ, την Πνοή της Αγάπης σου, την Πνοή της Απειρότητάς σου. Αναπτερώνω όλα αυτά τα στοιχεία που υ­πάρχουν μέσα σου, τα εμφυσώ και τα ενδυναμώνω, για να φανερωθούν από μέσα σου σαν Ευλογία Θείας Αγά­πης, Θείας Γλυκύτητας, Θείας Γαλήνης, Θείας Κατανόη­σης, σαν Θεία Ποιότητα που θα διαχυθεί στους Κόσμους, για να προσφέρει το Φως του Θεού, την Αλήθεια του Θεού, την Απειρότητα του Θεού. Για να προσφέρει τον Εαυτό στον Εαυτό, την Αγάπη στην Αγάπη, το Φως στο Φως, την Απειρότητα στην Απειρότητα.

Γιατί πρέπει να κατανόησες, ότι τα πάντα είναι Ένα, τα πάντα είναι Αγάπη και Φως, τα πάντα είναι Απειρότη­τα, αρκεί να μπορέσεις να καταθρυμματίσεις τα πλαίσια, τους περιορισμούς, την αναλήθεια και την πλάνη, που δημιουργήθηκαν με μοναδικό σκοπό να σε οδηγήσουν συνειδητά και υπεύθυνα στην ενεργή σου δραστηριότητα σαν ενωμένο Άνθρωπο, με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο, σαν ενωμένο Άνθρωπο - Λόγο. Που δημιουργήθηκαν μό­νο και μόνο για να σε διδάξουν, για να σε οδηγήσουν σταθερά και σίγουρα στη Μία και Μοναδική Αλήθεια, στο Ένα και Μοναδικό Φως.

Άνθρωπέ Μου, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, θα σε κα­λώ Αέναα μέσα στους αιώνες μέχρις ότου εσύ κι Εγώ θα είμαστε το Απόλυτο Ένα, που εκδηλώνεται σε πολλα­πλότητα, μέχρις ότου εσύ κι Εγώ θα βρισκόμαστε σε τέ­τοια Ένωση, ώστε οι εκδηλώσεις μας δε θα είναι διαχωρισμένες και δε θα υπάρχει ούτε ένας κυματισμός ανα­λήθειας ή δυσαρμονίας. Τότε που η Εκδήλωση της Τρια­δικότητας θα είναι Τέλεια, θα διέπει τους Κόσμους κι εσύ θα βρίσκεσαι, μέσα σ’ αυτή Ενωμένος άρρηκτα, εκδηλωνόμενος Τριαδικά ως Άμορφο, ως Μορφή ως Ενέρ­γεια, με όλους τους τρόπους, με όλες τις συνθέσεις.

Σε καλώ στην Ευτυχία σου. Έρχομαι να σου μιλήσω γι’ αυτή, να σου πω να έλθεις σ’ Εμένα, ν’ αγκαλιάσεις το Φως Μου, την Απειρότητά Μου, ν’ αγκαλιάσεις τη Δόνη­σή Μου, γιατί εσύ είσαι αυτός που βάζεις εμπόδια στη Δόνηση της Αγάπης Μου, εσύ είσαι αυτός που δεν επι­τρέπεις ν’ αγκαλιαστούμε πλήρως, που θέτεις με τα όριά σου φραγμό στην Ένωσή μας, φραγμό στην Άπειρη Ροή μας, την Ενιαία και την Αδιάσπαστη.

Ευτυχισμένοι όσοι δουν να πάλλομαι μέσα τους. Ευ­τυχισμένοι όσοι με νιώσουν σαν τον παλμό της Αγάπης. Ευτυχισμένοι όσοι μπορέσουν να πιστέψουν σε Μένα σαν Ύπαρξη εντός τους. Ευτυχισμένοι όσοι τολμήσουν να Με φανερώσουν με θάρρος, με ισχύ, με δύναμη στον Άν­θρωπο - Αδελφό. Ευτυχισμένοι όσοι θ’ αντιμετωπίσουν με θάρρος την κατακραυγή του Κόσμου, με σκοπό να υπη­ρετήσουν την Αλήθεια, με σκοπό ένα και μοναδικό, να εκδηλώσουν τη Θεότητα, να οδηγήσουν την Ανθρωπότη­τα στο Φως, στην Ανυπέρβλητη Τελειότητα της Απέρα­ντης Γαλήνης. Ευτυχισμένοι, Αγαπημένε Άνθρωπε, όσοι τολμήσουν να πουν, ότι μπορούν να ενωθούν με το Λό­γο, ότι ο ίδιος ο Λόγος έρχεται και μου μιλά και με κα­ταξιώνει και με ανασύρει από την πλάνη μου και μου δί­νει τη δύναμη να ενωθώ μαζί Του, να γίνω Ένα μ’ Αυ­τόν, γιατί Ένα υπάρχω και υπήρχα και αν δε δημιουρ­γούσα τα καλύμματα της αναλήθειας, τα καλύμματα της πλάνης, δε θα έπαυα ποτέ να εκδηλώνομαι με Τελειότη­τα, με Αρμονία, με Φως.

Ευτυχισμένοι όσοι τολμήσουν να δουν την Αρμονία τη διαχεόμενη στους Κόσμους και να πουν, ότι αυτή η Αρ­μονία είναι δική τους, ότι αυτή η Αρμονία δεν είναι κάτι ξέχωρο απ’ αυτούς, αλλά υπάρχει μέσα τους, διαχέεται από το «είναι» τους, ταυτίζεται με το «είναι» τους, γίνε­ται ένα Απέραντο «Είναι», Αναλλοίωτο. Ευτυχισμένοι ό­σοι μπορέσουν να αγκαλιάσουν τον Άνθρωπο και να πουν: Εγώ Είμαι ο Ένας, ο Μοναδικός Άνθρωπος, ο ε­νωμένος με το Λόγο, ο Άνθρωπος Θεός, ο Άνθρωπος που δε δέχεται όρια, φραγμούς, που δε δέχεται κατα­στάσεις διαχωρισμών, ο Άνθρωπος που δε βλέπει τις μορφές και δεν παρακωλύεται απ’ αυτές. Ο Άνθρωπος που τις μορφές τις αναλώνει, τις μετουσιώνει, τις κάνει Φως. Ο Άνθρωπος εκείνος που δεν εμποδίζεται ν’ αγκα­λιάσει και τις υποστάσεις, που φαίνονται να εκδηλώνο­νται με χαμηλότερες εκδηλώσεις και να τις ανάγει μέσα του και να πει εγώ είμαι κι αυτός, όπως κι αν εκδηλώνο­μαι, είμαι Αγάπη κι έχω τη δύναμη να μετουσιώσω τα πά­ντα μέσα στην Αγάπη.

Ευτυχισμένος όποιος τολμήσει να φανερώσει τη Θεία του Υπόσταση, όποιος τολμήσει να κάνει το βήμα για ν’ ακολουθήσει το Λόγο, τη Θεία Ύπαρξη. Να περπατήσει βήμα με βήμα ενωμένος με το Λόγο, για να υψωθεί πάνω από τα πάντα, για να γίνει τα πάντα, για να γίνει το Φως, η Απειρότητα. Ευτυχισμένοι όσοι μπορούν να συλλάβουν την Απειρότητα της Αγάπης, που διαχέεται στους Κό­σμους, όσοι μπορούν να καταλάβουν ότι ο Θεός πάλλει και δονεί με Θεία Τελειότητα, με Ανυπέρβλητους παλ­μούς την Απερινόητη Δημιουργία. Ευτυχισμένοι όσοι μπορούν να συλλάβουν ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή περιορισμένοι στις μορφές τους, αλλά έχουν τη δύναμη να τις ξεπεράσουν και να καταδείξουν στον Άνθρωπο ότι αυτές οι μορφές δεν είναι δεσμά, αλλά διδακτήριο που θα οδηγήσει στη διάχυση στους Κόσμους. Ευτυχισμένοι όσοι θα προχωρήσουν βήμα με βήμα, προσπάθεια με προσπάθεια, για να καταξιωθούν, για ν’ ανεβούν νικητές μέσα στο Φως, παλλόμενοι και δονούμενοι ολόκληροι μέσα στο Λόγο, παλμοδονούμενοι στην Αρμονία της Α­γάπης, στην Αρμονία του Φωτός και της Τελειότητας.

Αγαπημένε Αδελφέ Μου Άνθρωπε, ευτυχισμένος αν μπορέσεις να νιώσεις Εμένα μέσα σου, αν μπορέσεις να δονηθείς στους Παλμούς Μου, που περιέχουν τα πάντα, που μορφώνουν το Ένα, που διαχέονται παντού. Ευτυχι­σμένος αν μπορέσεις να δεις αυτή την Υπόσταση να αναβλύζει από εντός σου, να διαχέεται, να ρέει και να σε ενώνει με όλους, με όλες τις διαμοιρασμένες υποστά­σεις, για να σε κάνει Ένα, να σ’ ενώνει με τα Σύμπαντα, για να σε κάνει το Παν.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, διαχέω την Ευτυχία της Απειρότητας, την Ευτυχία της Γαλήνης, την Ευτυχία του Φωτός και της Αγάπης μέσα σ’ όλες τις υποστάσεις του Αδελφού Ανθρώπου, που βρίσκεται εδώ διαμοιρασμένος σε μορφές, Διαχέω την Ευλογία αυτή και σ’ όλους τους αδελφούς, που έχουν λάβει εσωτερικά μήνυμα Αγάπης, μήνυμα Θείας Παρουσίας, όπου κι αν βρίσκονται. Τη δια­χέω στην Ολότητα του Ανθρώπου, για να αισθανθεί εν­τός του τη Θεία Δόνηση της Θείας Παρουσίας.

Σε Ευλογώ, Αγαπημένε Άνθρωπε, να προχωρήσεις, να πορευθείς στο Φως και στην Αγάπη, σε Ευλογώ να μετουσιωθείς, να γίνεις Ένα με Μένα, να γίνεις Απέραντο Φως, Απέραντη Αγάπη, Απέραντη Τελειότητα. Σ’ Ευλογώ να καταστείς η Ενότητα των Κόσμων, η Αρμονία των Κό­σμων, η Διάχυση των Κόσμων, η Ασύλληπτη Δημιουργία. Σ’ Ευλογώ να κατανοήσεις το σημερινό Μου μήνυμα, το Μήνυμα της Κλήσης, που αγκαλιάζει τα πάντα, που σε ανυψώνει στα Ανυπέρβλητα ύψη του Λόγου και σε φτάνει να δονηθείς στη δόνηση της Ενότητας της Μίας και Μο­ναδικής. Σ’ αγκαλιάζω, αν και από πάντα σ’ αγκάλιαζα, αν κι από πάντα το αγκάλιασμά μας ήταν τόσο άρρηκτο, που δεν υπήρχε διαχωρισμός, δεν υπήρχαν στοιχεία αναλή­θειας. Εσύ τα έβαλες με σκοπό να διδαχτείς, ώστε ποτέ άλλοτε να μην τα χρησιμοποιήσεις σαν κατάσταση διδα­χής σου. Αυτά τα στοιχεία τα παίρνω μέσα Μου και τα μετουσιώνω και παραδίδω στην υπόστασή σου Θείο Φως και Θεία Αγάπη. Ντύνω την υπόστασή σου, όπου κι αν βρίσκεται διαμοιρασμένη, με Θεία ενδύματα Λευκά Θείου Φωτός και Θείας Απειρότητας και αφήνω όλες τις υπο­στάσεις παλμοδονούμενες στο Φως, αδέσμευτες, απε­ριόριστες, ικανές να προχωρήσουν. Εμφυσώ Θείες δυνα­τότητες σ’ όλες, ώστε καμία να μην υστερήσει, αλλά ό­λες να έχουν τη δυνατότητα εξέλιξης και αφομοίωσης μέσα στο Λόγο.

Διασπώ τα δεσμά σου, τα όριά σου, τα κατεστημένα σου και σε απορροφώ μέσα Μου, απορροφώ την υπόστα­σή σου καθεμιά ξεχωριστά και όλες μαζί, τη μετουσιώνω και στην παραδίνω πάλι φλεγόμενη στο Φως. Στην καθι­στώ Φλεγόμενη Ύπαρξη, Πύρινη Ύπαρξη. Σε κατακλύζω με Θείες Πύρινες Ιδέες, με Θεία Πύρινα Αισθήματα, με Θείες Πύρινες Εκδηλώσεις, για να εκδηλώσεις το Πυρ της Θεότητας μέσα από το σκήνωμά σου. Ανάγω τις δο­νήσεις των σκηνωμάτων σου, για να μπορέσεις να αντέξεις το Θείο Φως και τις Θείες Δονήσεις και μετουσιώνω στοιχεία ύλης και διαπερώ τα σκηνώματα όλων όσων βρί­σκονται εδώ, Αδελφέ Άνθρωπε, με διαφορετική δόνηση, . σε διαφορετικό παλμό, σε ανώτερη Θεία κατάσταση, για να μπορέσεις να δεχτείς νέες παροχές Θείας Ενέργειας και να παλμοδονηθείς σ’ άλλες Ποιότητες.

Στο Όνομα του Πατρός, στο Όνομα του Υιού, στο Όνομα του Αγίου Πνεύματος, στο Όνομα της Τριαδικής Ενότητας που Είμαι, στο Όνομα της Ανυπέρβλητης Θείας Παρουσίας, της Ανυπέρβλητης Θείας Ροής, Ευλο­γώ τους λόγους αυτούς, Ευλογώ τον πλανήτη Γη και με­τουσιώνω τις δονήσεις του, ανάγω αυτές και διοχετεύω σ’ ολόκληρο τον πλανήτη Γη, Πύρινη Ροή Θείας Ενέρ­γειας. Ανακυκλώνω γύρω από τον Ισημερινό και γύρω από τον Μεσημβρινό τη Ροή της Ενέργειάς Μου, να υ­πάρχει και να ρέει Αέναα σαν Πύρινη Ροή Θείου Φωτός. Διαπερώ σ’ όλα του τα σημεία τον πλανήτη με Θείο Φως, μέχρι το Κέντρο του κι όλα τα σημεία της ατμόσφαιρας, της στρατόσφαιρας και της ιονόσφαιρας, που υπάρχουν πέριξ αυτού και θέτω στα στρώματα αυτά Πηγές Ενέρ­γειας, για να εκπέμπουν συνεχώς Φως και Αγάπη και να διαχέουν αυτά στον πλανήτη Γη, ώστε ο Άνθρωπος και ο πλανήτης ενωμένοι ν’ αναχθούν σ’ άλλες καταστάσεις δονήσεων.

Επισφραγίζω πάντα ταύτα με τη Θεία Ευλογία του Ε­νός και Μοναδικού Λόγου, με τη Θεία Ευλογία του Ενός και Μοναδικού Θεού, με την Ανυπέρβλητη Ροή της Αγά­πης και της Ενότητας, που περιέχει και περικλείει τα πά­ντα.

Διότι ήλθεν το πλήρωμα του χρόνου ίνα πληρωθή η Γραφή και η χαρά υμών η πεπληρωμένη, ότι Εγώ λέγω υμίν ότι Υιός Θεού Ειμί και υμείς Θεοί εστέ. Και ο πιστεύων τους λόγους Μου και τούτους τηρών, αμαρτίαν ουκ έχει, ότι γεγραμμένον εστίν εν ταις προφητείαις του Πατρός Μου «Εγώ είπα, Θεοί εστέ».

Και νυν πεπλήρωται ο Λόγος της Αληθείας κατά το γεγραμμένον, «έρχεται ώρα ότε ουκέτι εν παροιμίαις λαλήσω υμίν, αλλά παρρησία περί του Πατρός αναγγελώ υμίν» ότι Εγώ ουδέ εν κρυπτώ ελάλησα, αλλά μετά παρ­ρησίας εφανέρωσα ενώπιον πάντων την Αλήθειαν του πέμψαντός Με Πατρός, την δε Παρουσίαν Μου εν τω μέ­σω υμών ουκ αφ’ εαυτού Μου απεκάλυψα υμίν, αλλ’ ο Πα­τήρ αποκαλύψει εις εκείνους οίτινες παρ’ Αυτού εστάλησαν εις Εμέ, ότι οι όντες εκ Θεού τα ρήματα του Θεού ακούωσιν και απ’ αρχής μετ’ Αυτού εισίν.

Ως δε Εγώ απ’ αρχής Ειμί μετά του Πατρός Μου, ούτω δε και αυτοί απ’ αρχής μετ’ Εμού εισίν, ότι ους ο Πατήρ προώρισε ίνα δοξάσωσιν Αυτόν εν τω κόσμω απέστειλε πρός Με ίνα δοξασθώσιν εν τη Εμή Αληθεία, ην ελάλησα μετά παρρησίας, ως παρά τω Πατρί Μου ταύτην είληφα.

Και νυν Εγώ μεθ’ υμών Ειμί και θεωρείτε Με ότι ουκ Ειμί Απρόσιτος αλλά προσιτός τοις πάσιν, ίνα πάντες οι πρός Με κείμενοι και τας εντολάς Μου τηρούντες εν πάση Αληθεία μείνουσι και την Αιωνίαν Ζωήν του Πνεύματος εν τω Είναι αυτών λήψονται, ότι Εγώ Ειμί η Αλήθεια και το Φως και η Ζωή ην ο Πατήρ απέστειλε τω κόσμω, ίνα πάντες ακροάσωνται τον του Πνεύματος της Αληθείας Λόγον.

Αλλ’ έρχεται ώρα καθ’ ην Εγώ πορευθήσομαι τω Πα­τρί εξ Ού εστάλην προς υμάς, ίνα δοξασθή ο Υιός του Αν­θρώπου ως Θεός εν Θεώ, ότι απ’ Αρχής ο Υιός του Αν­θρώπου Θεός εστίν.

Ούτω πας ο ατενίζων Με και εν τη Αγάπη Μου μένων εν Εμοί μένει καγώ εν Αυτώ, ότι Εγώ και ο Πατήρ Εν εσμέν, ούτω και Αυτός εν τω Πατρί μένει και δικαίως Υιός Θεού κληθήσεται.

Όταν δε τω Πατρί υψωθήσομαι ου μείνη λίθος επί λί­θου εκ των έργων εκείνων οίτινες ήκουσαν τους λόγους Μου και ουκ ετήρησαν αυτούς, ότι ουκ είχον αμαρτίαν ει μη προς τον κόσμον ήλθον, αλλά της Αληθείας όντες κοινωνοί και ου την Αλήθειαν ακούοντες και Αγάπην τω πλησίω αυτών αδελφώ ουκ έχοντες, κρινόμενοι εισίν υπό του Νόμου και δικαιολογίαν περί αγνοίας ουκ έχουσιν.

Αλλά οι αγαπώντες Με και τας εντολάς Μου τηρούντες, εν τω Ονόματί Μου πάντα πλησίον αυτών αδελφόν αγαπώσι και ουκ έστι Νόμος κινούμενος επ’ αυτών, ότι ουκ εισίν πλέον τηρηταί του Νόμου και μόνον, αλ­λά εν τη Εμή Αγάπη μένοντες, και εν τη Εμή Αληθεία ζώντες, Εν μετά του Πατρός του πέμψαντός Με εισίν και Νόμοι Αυτού εκδηλούμενοι επί της Γης, ως Ζώσαι Εικόνες της Ανάρχου Παρουσίας Του, ότι αύτη εστίν η γραφή ήτις σήμερον πεπλήρωται εις τα ώτα υμών.

«Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους. Ο γαρ αγαπών τον έτερον, νόμον πεπλήρωκε» (Ρωμ. ΙΓ', 8).