Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ «Ε.Λ.Α.»


«Ε.Λ.Α.»


ΕΡΙΔΑ ΛΑΩΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ
ΕΘΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΛΙΠΟΤΑΞΙΑ ΑΡΝΗΤΩΝ
ΕΥΡΥΧΩΡΟΣ ΛΑΚΚΟΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ
ΕΚΛΟΓΗ ΛΑΘΟΣ ΑΤΟΜΩΝ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΛΗΘΑΡΓΟΣ ΑΤΙΜΙΑΣ


ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΟΓΩ ΑΡΧΩΝ
ΕΝΟΠΛΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΠΑΙΓΝΙΟ ΑΣΤΩΝ
ΕΠΙΟΡΚΙΑΣ ΛΟΓΙΑ ΑΣΤΕΙΑ
ΕΚΣΤΟΜΙΣΕΣ ΛΥΤΡΩΤΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΕΡΧΕΣΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ


ΕΘΝΩΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΑΡΠΑΓΗ
ΕΝΟΧΗ ΛΗΘΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ
ΕΡΗΜΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΑΝΟΙΧΤΗ
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΛΟΓΧΟΦΟΡΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΑΤΟΜΟΥ


ΕΚΡΗΞΗ ΛΑΒΑΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ
ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΛΥΤΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΕΥΝΟΜΙΑ ΛΩΡΟΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΛΥΣΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΛΟΒΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑΣ ΑΟΡΙΣΤΙΑΣ


ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΛΥΧΝΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟΨΕΩΝ
ΕΣΤΙ ΛΟΓΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ
ΕΥΦΥΗΣ ΛΥΣΗ ΑΝΑΓΚΩΝ
ΕΝΤΥΠΩΜΑ ΛΟΓΟΥ ΑΜΕΣΑ
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΛΟΓΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ
ΕΔΩ ΛΕΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ


ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑΣ
ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΕΣ ΛΑΚΤΙΣΜΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΕΝΤΙΜΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΕΚΛΑΜΠΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΡΕΤΗΣ
ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΛΑΛΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ


ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΛΙΘΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΛΙΓΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ
ΕΞΕΛΙΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΥ
ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΛΑΜΠΡΩΝ ΑΕΤΩΝ
ΕΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΙΕΡΩΣΟΥ
ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΑΥΛΩΝ


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΕΥΦΟΡΙΑ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ ΑΕΙΦΟΡΙΑΣ
ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ
ΕΡΕΥΝΑ ΛΟΓΩ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΝΟΙΞΗΣ
ΕΓΓΡΑΦΗ ΛΗΞΗΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ


ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΛΕΞΗΣ ΑΡΙΘΜΟΥ
ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΑΤΡΑΠΟΣ
ΕΥΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΓΑΘΟΥ
ΕΑΡ ΛΟΓΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΣ
ΕΥΛΟΓΙΑ ΛΗΨΗΣ ΑΡΤΟΥ
ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΘΛΟΣ


ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΛΟΓΟΥ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
ΕΝΖΥΜΟ ΛΑΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ
ΕΥΟΙΩΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗΣ
ΕΥΨΥΧΙΑ ΛΥΧΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΛΟΓΩΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ


ΕΥΤΥΧΙΑ ΛΕΞΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ
ΕΛΛΑΣ ΛΟΓΟΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΕΚΣΤΑΣΗ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΑΠΕΙΡΟΥ
ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟΥ
ΕΥΜΕΝΗΣ ΛΟΓΟΣ ΑΣΚΗΤΙΚOΣ


ΕΛΕΓΧΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗΣ
ΕΚΠΟΜΠΗ ΛΙΤΗΣ ΑΡΤΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΝΤΟΛΗ ΛΟΓΟΥ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ
ΕΠΙΛΟΓΗ ΛΕΞΕΩΝ ΑΞΙΑΣ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΛΟΓΩΝ ΑΡΕΤΗΣ
ΕΚΦΡΑΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ


ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ
ΕΚΛΕΠΤΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΓΩΓΗΣ
ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΛΙΚΝΟ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΜΨΥΧΩΣΗ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΛΟΓΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ


ΕΞΥΨΩΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΧΩΡΟΥ
ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ ΛΙΑΝ ΑΓΓΕΛΙΚΟΣ
ΕΛΕΥΣΙΣ ΛΟΓΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΕΡΩΣ ΛΟΓΟΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΛΑΜΨΗ ΑΕΝΑΟΥ
ΕΝΘΕΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


ΕΥΡΥΘΜΙΑ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ
ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΛΙΜΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΕΠΤΑΠΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΕΒΔΟΜΗΣ ΛΟΓΟΪΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΛΟΓΟΠΛΑΣΤΗ ΑΡΜΟΝΙΑΣ


ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΛΟΓΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΛΟΓΟΣ ΑΪΔΙΟΣ
ΕΞΟΥΣΙΑ ΛΟΓΟΥ ΑΝΑΒΙΒΑΣΜΟΥ
ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΝΔΡΕΙΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΛΟΓΟΥ ΑΧΡΟΝΟΥ
ΕΡΓΟΥ ΛΟΓΟΣ ΑΡΧΑΙΤΙΟΣ


ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΛΑΒΕ ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ
ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΠΕΙΡΟΤΗΤΑΣ
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΛΟΥΤΡΟΥ ΑΓΑΠΗΣ
ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΛΑΜΨΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
ΕΠΟΥΡΑΝΙΑΣ ΛΑΜΠΡΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΛΥΡΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΣ


ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΕΓΓΥΗΣΗ ΛΟΓΟΥ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗΣ
ΕΛΠΙΔΑ ΛΟΓΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
ΕΛΕΟΣ ΛΟΓΟΥ ΑΝΑΓΩΓΗΣ

Ε.Λ.Α.
1 ΛΕΞΗ
(Μοναδική ουσία, πολλές εκδηλώσεις)
2 ΣΥΛΛΑΒΕΣ (ΕΛΑ =ΑΛΑΣ =ΜΑΓΙΑ)
Πνευματικό Ένζυμο Συλλογικής Συνείδησης και Νοόσφαιρας

3 ΓΡΑΜΜΑΤΑ (6-12-24-36-48 ΣΥΜΒΟΛΑ)
ΟΞΥ ΑΝΤΙΥΛΗ                                 Ε = (5) ΠΕΝΤΑΔΑ – ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ                                ΠΟΣΕΙΔΩΝ (Τρίαινα)
ΒΑΣΗ ΥΛΗ                                 Λ = (12) ΔΩΔΕΚΑΔΑ – ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ                                 ΑΔΗΣ (Δικράνι)
ΑΛΑΣ ΥΠΕΡΥΛΗ                                Α = (1) ΜΟΝΑΔΑ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ                                 ΔΙΑΣ (Κεραύνιον)

Ε – ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ – ΠΥΛΗ – 5ο κέντρο στον ΤΡΟΧΟ ΛΑΙΜΟ – 5ο ΝΟΗΤΙΚΟ ΣΩΜΑ –  5ο  ΣΤΟΙΧΕΙΟ – ΑΙΘΗΡ
ΨΥΧΗ - ΕΡΩΣ– ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΠΕΝΤΑΛΦΑ – ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ – ΠΥΡΑΜΙΣ – ΔΟΧΕΙΟΝ ΠΥΡΟΣ – ΕΛΛΑΣ
Λ ΛΕΞΗ – ΓΛΩΣΣΑ – ΔΟΡΥ – ΡΟΜΦΑΙΑ – ΔΙΚΑΙΟ – ΛΕΩΝ / ΗΓΕΤΗΣ – ΛΟΓΟΣ – ΕΛΟΧΙΜ – ΕΛ – ΘΕΙΟ ΓΕΝΟΣ
Α – ΑΛΦΑΒΗΤΟ – ΣΤΟΜΑ – ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ – ΑΓΑΠΗ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΙΔΕΑ = ΕΝΟΤΗΤΑ = ΕΝ – ΤΡΙΑΔΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΑΙΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΤΑΥΡΟΣ – ΝΙΜΠΙΡΟΥ – ΣΕΙΡΙΟΣ – ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΑΡΧΗ

5 ΕΝΝΟΙΕΣ 7ΔΥΝΑΜΕΙΣ
1. 5+12+1 = 18 = ΜΟΡΙΑΚΗ ΔΟΜΗ ΝΕΡΟΥ
2. 18ετής ΧΡΙΣΤΟΣ – ΙΩΑΝΝΗΣ – ΒΑΠΤΙΣΗ
3. 1+8 = 9 = ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ – ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΟΦΙΣ – ΑΝΔΡΟΓΥΝΟΣ ΑΔΑΜ –
4. 9 ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ – ΕΝΝΕΑΔΕΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ – ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΗΝΙΟΧΟΣ – ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
5. 1+2+3+5+12+1+18+9+10 = 52 = 5+2 = 7 = ΔΕΞΙΟΣΤΡΟΦΟΣ ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ +25 (2+5 = 7) ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΣ ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ (ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ 7 ΓΕΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ) = 7+7 (ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΖΩΗΣ -7 ΓΕΝΕΕΣ ΑΝΕΛΙΞΗΣ) = 14 ΓΕΝΕΕΣ = 1 ΚΥΚΛΟΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ = 1+4 = 5 ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ 5 ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ = ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ 5 ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΣΤΑ 7 ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ 5 ΣΦΑΙΡΩΝ ΖΩΗΣ

52 ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ = 52 ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ

ΕΡΓΟ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗΣ
Μου φτάνουν 3 γράμματα για να σου πω όλα όσα χρειάζονται.
Το κακό είναι κατά βάθος το μικρότερο και πιο αδύναμο, το ελλιπές, το ανεπαρκές.
Το καλό πάντα περισσεύει γιατί η Αγάπη είναι το περίσσευμα της καρδιάς.

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Το βιβλίο ο Ιωάννης της Νέας Εποχής γράφτηκε καθ’ υπαγόρευση του πρωτοπόρου Δασκάλου Ιωάννη από τη Νέλλυ Θεοδώρου. Λίγοι   πίστευαν πως θα ζούσαμε αυτά τα γεγονότα στη σύγχρονη Ελλάδα όχι ως εκπλήρωση προφητείας αλλά ως αποκάλυψη του Λόγου.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

Ο Ιωάννης διέσχιζε τη χώρα από τη μίαν άκρη στην άλλη. Ρακένδυτος κι αυτός, μαζί με το παιδί και την Αγαθή, στεκόταν δίπλα στις δοκιμαζόμενες ψυχές, σπάρνοντας το Θείο Σπόρο. Πίσω, είχε αφήσει τους άλλους  μαθητές και συνεργάτες να κάνουνε τα πρέποντα στον κόσμο που ερχότανε σπίτι του να βοηθηθεί.

Οι άνθρωποι αδιάκοπα τον καλούσαν κι οι πόρτες ήταν ανοιχτές. Όλοι ένιωθαν την ανάγκη να βρεθούν δίπλα στο Δάσκαλο Ιωάννη, όπως τον αποκαλούσαν. Μόνο αυτός ήταν σε θέση να τους εξηγήσει ότι η απαραίτητη, η αναπότρεπτη κυοφορία του «Εγώ Ειμί», αναγκαζότανε να γίνει με τη βία, αφού η συνείδησή τους, δεν είχε έγκαιρα κι ομαλά προετοιμαστεί.

Εκεί που ο χαλασμός, αποτέλεσμα των έργων των ανθρώπων, εκεί και η καινούργια, πνευματική ανθοφορία. Νέα φυλή, νέα ψυχή Χριστοφορούσα στη γη θα κατοικούσε.

Πολλές ψυχές, αιώνες τώρα αμαρτωλές, έβλεπαν, πρώτη φορά, τα κρίματά τους. Ο Ιωάννης τους βάπτιζε ξανά, με Πνεύμα Άγιο, γιατί από την πνευματική τους τύφλωση, το βάπτισμά τους είχαν χάσει.

Ώρα μηδέν, που οι άνθρωποι γνώριζαν τον εαυτό τους.

Σ’ εκείνους πάλι που άφηναν τη γη, τους έδινε εισιτήριο εισόδου στον Ουρανό, ώστε να μη χρειαστεί κι εκεί να δικαστούνε πάλι. Αυτοί γρήγορα, θα ξαναγεννιόντουσαν εδώ, για ν’ απαρτίσουνε τη νέα φυλή. Την αναγεννημένη.

Στις σκληρές αυτές πορείες, που συμπορευότανε με τους δυό αγαπημένους του και περνούσε, ελπίδα ανοιξιάτικη, στα σπίτια των χειμαζομένων, γνώρισε κι έζησε πολλά. Η ανθρώπινη τύφλωση, καμιά φορά, στεκόταν εμπόδιο στ δρόμο του, κι εκεί, που αναθάρρευε, βλέποντας τον πνευματικό στρατό του να πυκνώνει και Νου Χριστού ν’ αποκτά, να, και κάποιος όρθωνε το υπερφίαλο ανάστημά του και του έδενε τα χέρια. Απόφευγε τότε να τιμωρεί, αλλά μια φορά, δεν κρατήθηκε και το πελέκι του λόγου του έπεσε βαρύ πάνω στον άλλο.

Βρισκότανε σε μεγάλο χωριό. Μιλούσε στην πλατεία κι ο κόσμος σκορπισμένος γύρω. Όσοι είχαν απομείνει. Τους μιλούσε απλά. Πώς το σώμα μας το γήινο δεν είναι η μοναδική μας κατοικία. Μας χρησιμεύει για να εκδηλώνει τις βαθύτερες ανάγκες μιας ανεξέλιχτης ψυχής. Αν αυτή εκλεπτυνθεί, τότε η γη θα γίνει Παράδεισος από κατοίκους μ’ αιθέριο σώμα, που δε θα πεινά και δε θα κρυώνει, μα, που ωστόσο, θα τρέφεται από Ουσία Θεία και θα θερμαίνεται από το Φως Της. Τα πάθη μας κι οι σκέψεις, που έρπουνε στη γη, είναι ο υπαίτιος της σάρκινης φυλακής μας. Ο άνθρωπος είναι πολύ θαυμάσιο κι απέραντο πλάσμα για να χαραμίζεται στο μαγγάνι της γήινης ζωής.

Για τον Ιωάννη αυτά ήταν τα απλά του λόγια. Η Νέα Εποχή ερχόταν θριαμβευτική. Κάλπαζε. Έπρεπε, λοιπόν, κι αυτός, να πιέσει τον κόσμο, γρήγορα, να προχωρήσει.

Και, πράγματι, στα δεινά που τους βρήκαν, όλοι αναγκάστηκαν ν’ αναρωτηθούν αν είναι ο Θεός που τιμωρεί.

-          Όχι! Τους βροντοφώναζε. Είναι ο Νόμος, που εσείς βάζετε σε λειτουργία.

Εκείνη τη μέρα, λοιπόν, που δίδασκε, μέσα σε απέραντη ησυχία, κάποιος πετάχτηκε με θράσος, κι είπε δινατά:

-          Δεν πιστεύω λέξη απ’ όσα λες. Αν είναι αλήθεια, τότε δείξε μας το σώμα της ψυχής μας.

Βγήκε μπροστά. Κατακόκκινος. Για θα’ ταν μεθυσμένος, για το βρώμικο αίμα της

άρνησης του είχε ανέβει στο κεφάλι. Κρατούσε πέτρα αιχμηρή. Και τότε, σήκωσε το χέρι και, με δύναμη, τη σφεντόνισε ενάντιά του. Τον βρήκε καταμεσίς, στο μέτωπο. Το πλατύ, καθάριο μέτωπο. Τα φρύδια σμίξανε από τον πόνο κι αίμα ανάβλυσε από την πληγή. Χωρίστηκε στα δυο και κατηφόρισε πάνω από τα χαμηλωμένα βλέφαρα. Εκεί σταμάτησε για λίγο, ενώθηκε με τα δάκρυα της ψυχής και έφτασε μέχρι τα τρεμάμενα χείλια. Παράπονο και συμπόνια για τον ανίδεο αδελφό.

Εκείνος, γελούσε παράξενα. Εφιαλτικά.

-          Για να δούμε τώρα που θα πεθάνεις, πώς είναι το άλλο σώμα σου; κάγχασε.

Αναστάτωση κι ομαδική φωνή ξεσηκώθηκε. Όλοι βρέθηκαν στο πόδι. Άλλα χέρια τον άρπαξαν βίαια κι άλλα απλώθηκαν, για βοήθεια, στον Ιωάννη. Εκείνος τρέκλισε, για μια στιγμή. Για μια στιγμή μονάχα. Ύστερα, σήκωσε τα χέρια, επιβάλλοντας σιωπή. Όταν κι η μικρότερη ανάσα ρουφήχτηκε στο στόμα, μίλησε με φωνή βαριά, σαν καταπέλτης.

-          Άνθρωπε! Ο λόγος σου θα εισακουστεί και θα γνωρίσεις, τώρα αμέσως, το σώμα της ψυχής. Της δικής σου όμως.

Και τότε, έγινε το ανήκουστο και θαυμαστό. Το αίμα σταμάτησε, μεμιάς, να τρέχει, ενώ μια πληγή όμοια με του Ιωάννη φανερώθηκε στο μέτωπο του άλλου.

-          Ααα...

Ομαδικό επιφώνημα ακούστηκε, κι όλοι σπρώχτηκαν να δουν τον άνθρωπο, σιγά σιγά να φθάνει, το χρώμα του να χάνει και τα πόδια του να τσακίζονται καλαμένια. Τον άφησαν τα χέρια που τον κρατούσαν κι εκείνος σωριάστηκε βαρύς στο χώμα.

Έτσι, καθώς βρισκόταν ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, πάνω από το σώμα του, αναδύθηκε ένα άλλο, στην ίδια στάση, σαν από εκπνοή από τους πόρους. Ήταν όμοιο, μονάχα, πλασμένο λες, από μεσημεριάτικη αχλύ. Κινήθηκε ανάλαφρα, παίζοντας καμπόσο με τα ύψη, ώσπου, τέλος, σε πρόσταγμα του Ιωάννη, ξαναρουφήχτηκε μες στο γήινο κορμί, σα νερό από σφουγγάρι.

-          Βοηθείστε τον να σηκωθέι, είπε εκείνος, δείχνοντας τον ξαπλωμένο. Μπορεί να γιατρευτεί, πρόσθεσε με ύφος διφορούμενο, εννοώντας την πνευματική του αρρώστια και τύφλωση.

Τέτοια θαυμαστά συνόδευαν το πέρασμά του. Δινόντουσαν με σκοπό τη διδασκαλί α του να ενισχύσουν, ώστε το νόημά της να καρφωθεί καλά μες στο μυαλό.

Είχε γίνει ακουστός σ’ όλη τη χώρα, και πολλοί ταξίδευαν για να τον συναντήσουν στα μέρη που περνούσε. Κι εκείνος έφτανε μέχρι τα σύνορα.

Μια μέρα που βρισκόταν σ’ ένα τέτοιο μακρινό μέρος, είχε μια συνάντηση που τον γέμισε λύπη.

Πορευότανε πάλι μαζί με το παιδί και την Αγάθη. Ύστερα από πορεία ώρας πολλής, σταμάτησαν να ξαποστάσουν. Γύρω ερήμωση και παγωνιά. Καμένοι τόποι και γκρεμισμένα σπίτια. Ληστοσυμμορίες και πανικόβλητοι άνθρωποι από τα δεινά, μοιράζονταν τη μοναξιά του κάμπου και τις κρυψώνες των βουνών.

Ο Ιωάννης ξεκουραζότανε στη ρίζα δέντρου επιβλητικού, που σκίαζε την έμπαση της σπηλιάς, που θα περνούσανε τη νύχτα. Μην έχοντας πια ανάγκη παρά από ελάχιστο φαγητό, έπεσε καθένας σε μυστικό διάλογο με τον «Εγώ Είμι». Ουσία Θεία θα εισέπνεαν τα κύτταρά τους και θα διατηρούνταν ακμαία στη ζωή.

Το σούρουπο είχε αρχίσει ν’ απλώνει τα φτερά του, κρύβοντας τις ασχήμιες των ανθρώπων από τον, κάποτε, γραφικό αγρότοπο, όταν από μακριά, φάνηκε πεζός να πλησιάζει. Σαν ζύγωσε, ο Ιωάννης βγήκε μπροστά και τον χαιρέτησε.