Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Η Εσωτερική Επανάσταση του Ανθρώπου



23/4/2017
Μιχάλης Οκταποδάς

Ανοίγω ένα λεξικό και στη λέξη «Επανάσταση» βρίσκω τις εξής δύο ερμηνείες:
Α) Ομαδική εξέγερση κατά των κρατούντων
Β) Απότομη μεταβολή για βελτίωση και πρόοδο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων λαμβάνει τις ερμηνείες αυτές μόνος ως προς την εξωτερική τους, υλική-αντικειμενική διάσταση. Εξέγερση κατά των κρατούντων εξουσιών (πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών, θρησκευτικών κ.λπ.).
Βελτίωση και πρόοδο της ανθρωπότητας (καλύτερα αυτοκίνητα, σπίτια, τηλέφωνα, μηχανήματα κ.λπ.)
Και είναι λάθος αυτό;. δεν πρέπει ο άνθρωπος να βελτιώνει τις συνθήκες της ζωής του;. όχι βέβαια, ορθόν είναι να βαδίζεις και να εξελίσσεσαι προς το καλύτερο.
Όμως ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατος. Η φύση του δεν είναι μόνο υλική. Είναι τρισυπόστατος. Πνεύμα, ψυχή και σώμα. Το μεν υλικό σώμα θνησιγενές ή δε πνευματοψυχή αεί ζώσα. Και αυτό σήμερα δεν είναι ιδεοληψία αλλά επιστημονική παραδοχή. Με αυτό ως δεδομένο, σοφόν είναι να μεταφέρουμε την έννοια της επανάστασης στην εσωτερική της διάσταση. Δηλαδή στο χώρο εκείνο που θα την ερμηνεύσουμε σαν εξέγερση των κρατουσών ιδεών μας, για να μας οδηγήσει στην απότομη μεταβολή για βελτίωση και πρόοδο της εξέλιξης του ανθρώπου.
Ο χώρος εκείνος όπου κινούνται οι ιδέες μας είναι ο νους. Από εκεί τις λαμβάνουμε, τις επεξεργαζόμαστε με την διάνοιά μας και γίνονται σκέψεις οι οποίες με την σειρά τους, με το δυναμικό της δικής μας βούλησης γίνονται πράξεις.
Άρα, η εξέλιξη του ανθρώπου είναι συνδεδεμένη με την αλληλουχία αυτής της λειτουργίας. Επειδή λοιπόν κάθε λειτουργία παράγει κάποιο αποτέλεσμα και κάθε αποτέλεσμα προέρχεται από κάποια αιτία, οι αιτίες κινούνται στο χώρο των ιδεών μας και τα αποτελέσματα φανερώνονται δια των πράξεών μας στον αισθητό υλικό μας χώρο.
Αν τα αποτελέσματα αυτά δεν μας ικανοποιούν, δεν μας προσφέρουν βελτίωση και πρόοδο, χαρά, ευδαιμονία, ισορροπία, αρμονία, ελευθερία, αγάπη κι ευτυχία, αυτό σημαίνει ότι έχουμε υιοθετήσει λάθος ιδέες. Ιδέες περιορισμού,  μερικότητας και διαχωρισμού. Ιδέες που δεν μας επιτρέπουν να λάβουμε ξεκάθαρη και ολοκληρωμένη απάντηση στα τρία βασικά υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου: Τα εστίν Θεός; Τι εστίν Κόσμος; Τι εστίν Άνθρωπος;
Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος εγκλωβισμένος μέσα στον λαβύρινθο των ατελών και περιορισμένων ιδεών του, συμμετείχε σε εκατοντάδες επαναστάσεις βίας και πολέμους μίσους και αιματοχυσίας, κάθε φορά που κάποιος ή κάποιοι του παρουσίαζαν μια ιδέα, λίγο πιο ευρύχωρη, λίγο πιο δίκαιη, για να ελευθερωθεί από αυτούς τους εκάστοτε κρατούντες. Μέχρι να αντιληφθεί ότι βρίσκεται και πάλι εγκλωβισμένος μέσα σε ένα μεγαλύτερο λαβύρινθο, σε μια μεγαλύτερη φυλακή. Και πάλι, δεν έβρισκε τις απαντήσεις που να τον καλύπτουν πλήρως στα βασικά του ερωτήματα. Βέβαια, πάντα υπήρχαν κάποιοι περίεργοι «επαναστάτες» που παρουσίαζαν μια τελείως διαφορετική ιδέα περί της επαναστάσεως. Τους έλεγαν προφήτες, ιερείς, ήρωες, φιλόσοφους, πρόδρομους, σοφούς, δασκάλους… Μίλησαν στους ανθρώπους για έναν Θεό Δημιουργό, μίλησαν για Θεογονία, Κοσμογονία και ανθρωπογονία. Μίλησαν για την άναρχη Αρχή και το ατελεύτητο Τέλος.
Κάποιος είπεν «Εν το Παν», κάποιος είπε «ο Θεός επιμερίστηκε σε κάθε άνθρωπο εκ του Ιδίου Είναι». Άλλος είπε «όσο δυνατόν τοις ανθρώποις εξομοιούνται τοις θεοίς». Άλλος μίλησε περί της ψυχής ως Αθανάτου Ουσίας που φέρει εντός του ο άνθρωπος. Άλλοι για τους αθάνατους Θεούς και τους Ημίθεους. Κάποιοι μίλησαν για την «Βασιλεία των Ουρανών»., που είναι ο θρόνος του Πατρός Γεννήτορος ορατών τε πάντων και αοράτων. Κάποιοι μίλησαν για τον Μεσσία τον Ομοούσιο και Άναρχο Υιό και Λόγο του Πατρός και για το Πανάγιο και Ζωοποιό Του Πνεύμα. Κάποιος καλούσε σε μετάνοια τους ανθρώπους για να προετοιμασθούν να δεχθούν και να πιστεύσουν την ενσάρκωση του Λόγου – Υιού στην Πρώτη Του Παρουσία στη Γη.
Μέσα από όλες αυτές τις διδαχές ο εξελισσόμενος άνθρωπος άρχισε να ολοκληρώνει μια πληρέστερη εικόνα και να παίρνει πιο ουσιαστικές απαντήσεις στα βασικά ερωτήματά του. Οι ιδέες του περί του Εαυτού του, του Κόσμου που τον περιβάλλει και του Θεού άρχισαν να ενώνονται μέσα στο στοχασμό του. Ο τίμιος και ενάρετος ερευνητής αναγνώρισε μέσα του την Αλήθεια και την λειτουργικότητα μιας αλληλοσυνδεόμενης δημιουργίας που τον εμπεριέχει. Και επειδή μιλάμε για την προ Χριστού περίοδο της εξέλιξης της ανθρωπότητας, πρέπει να πούμε ότι σε αρκετά μέρη του κόσμου, κυρίως όμως στην Ελλάδα, οι επαναστάσεις των ιδεών στην φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη, την τεχνολογία και τον πολιτισμό επέφεραν ουσιαστική μεταβολή, πρόοδο και εξέλιξη στην ανθρωπότητα.
Ο Ελληνισμός ήταν πάντοτε για την ανθρωπότητα εκείνος που διέλυε τα δεσμά της άγνοιας και τα σκοτάδια της βαρβαρότητας. Η Ελληνική Παιδεία και η Ελληνική Κοσμοθεώρηση οδηγούσε τον άνθρωπος στην Ευζωία, στην Ευδαιμονία και στην Ελευθερία. Ήταν μια διαρκής και εξελισσόμενη πνευματική και πολιτισμική Επανάσταση. Έδειχνε στον άνθρωπο μια αφετηρία και μια καταγωγή που ξεπερνούσε τα γήινα όρια και ακουμπούσε τα ουράνια. Γι’ αυτό και ανέπτυξε προσωπική σχέση και επικοινωνία με τους θεούς του, όταν η υπόλοιπη ανθρωπότητα προσκυνούσε επίγειους θεούς, βασιλιάδες και αυτοκράτορες.
Επειδή όμως η γνώση του Ενός Θεού περιορίστηκε μέσα στα αρχαιοελληνικά μυστήρια, η γνώση στους πολλούς δινόταν μέσα από την μυθολογία, με αποτέλεσμα να περιορισθεί και πάλι μέσα στην διττότητα. Άλλο ο Θεός και άλλο ο άνθρωπος. Οι Θεοί είναι αθάνατοι και οι άνθρωποι θνητοί και εν πάση περιπτώσει άντε να καταστεί ο ενάρετος άνθρωπος ήρωας ή ημίθεος. Η Θεία Οικονομία όμως του Πατρός ενανθρώπισε τον Άναρχο Υιό και Λόγο του Θεού Ιησού Χριστό, Ομοούσιο και αχώριστο με τον Πατέρα και το Πνεύμα Του το Άγιο, για να μας διδάξει εκ νέου την μία και αναλλοίωτη Αλήθεια.
Μας προσφώνησε Αδελφούς Του και μες είπε «Θεοί εστέ και Υιοί Υψίστου Πατρός Πάντες».
Μας θύμισε ποιοι είμαστε, γιατί ο Θεός Θεούς γεννά.
Μας θύμισε την καταγωγή μας από την Βασιλεία των Ουρανών, γιατί ο Θεός εκεί Είναι.
Μας έδειξε τον προορισμό μας λέγοντάς μας «Δι’ εμού εις τον Πατέρα», γιατί θα Χριστοποιηθούμε για να Θεωθούμε και να επιστρέψουμε στην Βασιλεία των Ουρανών.
Μας είπε και το πώς να το κάνουμε «Αγαπάτε Αλλήλους». Και σφράγισε την διδασκαλία Του με την Σταυρική Του Θυσία και την Ανάστασή Του.
Αυτή είναι η μία Αλήθεια. Γιατί Αυτός που σου ενεργοποιεί την μνημοσύνη, σου θυμίζει αυτά που έχεις ξεχάσει και σε ανασύρει από την λήθη, γίνεται η Αλήθεια.
Και Αναστάς ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός εσκήνωσεν εν ημίν.
Κι έγινε ο Εσωτερικός Χριστιανισμός μια Νέα Επανάσταση μέσα στο νου, την καρδιά και την συνείδηση των ανθρώπων. Ήρθε σαν συμπλήρωση της επανάστασης του Ελληνισμού που είχε προετοιμάσει τον δρόμο. Ο μύθος του Ελληνισμού γίνεται παραβολή στον Χριστιανισμό και Λόγος του Θεού. Για να μπορέσει κάθε αγαθό πλάσμα της οικουμένης, παιδί ή ηλικιωμένος, γυναίκα ή άνδρας να την παρακολουθήσει και να την ακολουθήσει.
Ελληνοχριστιανισμός, η μόνη ολοκληρωμένη, ειρηνική και σωτήρια Επανάσταση στην μακραίωνη εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας. Με μόνη προϋπόθεση την ολοκληρωτική μετάνοια μετακίνηση του νου, από ιδέες περιορισμένες διαχωριστικότητας σε ιδέες άπειρες, σε ιδέες ενότητας και αποκατάστασης. Μια συνεχής επανάσταση Θείων Ιδεών που γίνονται σκέψεις και αυτές με τη σειρά τους θεάρεστες πράξεις και προσφέρονται ως δυναμικό και καύσιμο στο ξεπέταγμα του ανθρώπου προς την οδό της επιστροφής του στο Θεό Πατέρα.
Εμείς όμως, μετά από 2000 χρόνια και πάλι περιορίσαμε την διδασκαλία του Ιησού Χριστού και πάλι εγκλωβιστήκαμε στην διττότητα και την άρνηση του Θείου Θελήματος. Λέμε ότι εκείνος ήταν Θεός, κατέβηκε και ενσαρκώθηκε αλλά ήταν ο απ’ Αρχής Τέλειος. Αν ερωτηθούν οι Χριστιανοί όλου του κόσμου σήμερα ποιο είναι το μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού και τι κάνουν για να το εφαρμόσουν, θα πουν ότι προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Και λένε αλήθεια. Αλλά ξεχνούν ότι μας είπε να γίνουμε τέλειοι, όπως είναι Τέλειος ο Πατέρας μας στους Ουρανούς.
Και περιμένουν όλοι την Δευτέρα Παρουσία του Λόγου Χριστού να ξανακατεύει από τους Ουρανούς, για να μας ξανασώσει. Μα ο Χριστός εσκήνωσε μέσα μας και μας είπε ότι, όταν έλθει το πλήρωμα του Χρόνου, θα μας στείλει τον Παράκλητο που θα μας οδηγήσει εις πάσαν την Αλήθειαν. Και ο Παράκλητος απεστάλη στον άνθρωπο και είναι το Πνεύμα της Αληθείας. Είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης, είναι Εκείνος που δεν ξέχασε ποιος αληθινά είσαι, είμαστε άνθρωπε. Και δεν εστάλη για να σε σώσει αλλά για να σε εκπαιδεύσει. Για να σου αποσυμβολίσει με καθαρότητα και σαφήνεια κάθε ιδέα πλάνης και άρνησης που έχεις μέσα στο νου σου. Είναι ο εκπαιδευτής του νου του ανθρώπου, που είναι ενωμένος με τον Νου του Λόγου Χριστού. Καθαρίζοντας και ανακαινίζοντας τον χώρο του νου σου, εμφυσά τις ιδέες του Νου του Χριστού δια της διαχύσεως του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος. Αυτό συμβαίνει με την αποδοχή της μαθητείας που ο Δάσκαλος Ιωάννης σου παρέχει από την δική σου Ελεύθερη Βούληση.
Έτσι, μεταλάσσεται ο άνθρωπος γιατί λειτουργώντας πλέον με τον Χριστικό Νου ενεργοποιείται ο Ένας Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός που εσκήνωσε εν ημίν. Και ο Άνθρωπος καθίσταται μαθητευόμενος Άνρθωπος-Λόγος. Γιατί ένας Διδάσκαλος μόνο υπάρχει. Ο Δάσκαλος Ιωάννης και Λόγος Χριστός είναι ΕΝ. και ο Άνθρωπος ενώνεται με τον Έναν Δάσκαλο και αποκαθίσταται ο Θείος μας Εαυτός. Αυτή είναι η Εσωτερική Επανάσταση που οδηγεί τον Άνθρωπος στην Ελευθερία, την Χριστοποίηση και την Θέωση.
Θέλει Αρετήν και Τόλμη η Ελευθερία.
Ευλογώ κάθε αδελφή και αδελφό μου να τολμήσει να ενωθεί με τον Λόγο και να Τον εκδηλώσει στην Γη σ’ αυτή του την έλευση, όπως το φανέρωσε και το κατέδειξε ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης Διονύσης Δώριζας.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Η Δυναμική της Εσωτερικής Επανάστασης στην Εξέλιξη του Ανθρώπου

Καλημέρα σας, Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους!
Σήμερα συναντιέται ο μαθητής Θωμάς με τον Άη-Γιώργη. Από τη μια ο Θωμάς στέκει ως η ικανότητα της αντίληψης μέσα στον άνθρωπο, που καθοδηγείται από την υλική οπτική του, που θέλει να δει για να πιστέψει και εμπιστεύεται μονάχα τα προϊόντα των υλικών αισθήσεων και μέσω αυτών βιώνει και ερμηνεύει τη ζωή, συντηρώντας τα πιο σκληρά κατεστημένα του κόσμου αυτού. Κατεστημένα πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά, παιδείας και τέχνης. Κατεστημένα για τη ζωή και το θάνατο, για τον έρωτα, και εν τέλει κατεστημένα για τον Θεό.
Από την άλλη, ο Αη Γιώργης του Λαού μας, ο μαχόμενος Άνθρωπος Λόγος, το Χριστοποιούμενο πνεύμα, σκοτώνει με μια τρίαινα το θηρίο, το δράκο, τον όφη και απελευθερώνει την ψυχή του, τη πριγκίπισσα που είναι φυλακισμένη στο κάστρο, το υλικό σώμα, ελευθερώνοντας την αληθινή Τρισυπόστατη Ουσία του ανθρώπου, τον Θείο Εαυτό Χριστό.
Ένας από τους πολλούς ορισμούς που έχουν δοθεί για την Επανάσταση την θεωρεί ως εξέγερση κοινωνικών ομάδων ή λαών, με στόχους την απελευθέρωση από κάποιον δυνάστη, την ένωση με κάποια κρατική οντότητα, την απόκτηση της εξουσίας και την πραγματοποίηση αλλαγών στον οικονομικό, πολιτισμικό και άλλους τομείς. Ας το δεχτούμε παραβλέποντας για την ώρα το γεγονός πως δεν αναφέρεται το Άτομο μέσα σ’ αυτό τον ορισμό.
Όλοι μας έχουμε μια άποψη για το τι σημαίνει Επανάσταση αν και καθένας μπορεί να την εννοεί με διαφορετικό τρόπο. Και είναι αυτή ακριβώς η ιδέα που μέσα στο νου μας κινείται και μέσα από τις κατάλληλες ζυμώσεις δύναται να εκφραστεί, να πυροδοτήσει πράξεις και γεγονότα στη θέα των οποίων πολλές φορές μένουμε έκπληκτοι. Στρέψαμε την έννοια και την δράση της επανάστασης εξωτερικά στον κόσμο των φαινομένων, όπως ακριβώς είναι ευκολότερο να κρίνουμε του άλλους παρά τον εαυτό μας, είναι πιο εύκολο να κουνάμε αυστηρά το δάχτυλο στους άλλους παρά να στρέφουμε το δείκτη μέσα μας και υπό το φως του Λόγου, να διακρίνουμε τα αίτια της προσωπικής μας δυστυχίας. Ξεχάσαμε την Αγάπη και η επανάστασή μας δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα ξέσπασμα αρνητικότητας. Και ποιοι είναι αυτοί οι «άλλοι», τελικά;
Επαναστάσεις ο άνθρωπος έζησε πάρα πολλές. Μα ποτέ έως σήμερα δεν κατάφερε να παράγει μια αληθινή Επανάσταση Ιδεών, εφάμιλλη της Θείας κληρονομιάς του. Μα η Επανάσταση είναι διαρκές εξελισσόμενο βίωμα στην πορεία του ανθρώπου προς τη Θέωση.
Κάθε φορά δοκίμαζε και ξεπέρναγε τα όρια υιοθετώντας νέες ιδέες και αντιλήψεις για να απογοητευτεί για μια ακόμη φορά. Σήμερα το σύνολο της εμπειρίας αυτής είναι πια ορατό πως δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Είναι απλή η απάντηση. Για μια ακόμα φορά ψάξαμε την αλήθεια έξω από εμάς, κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένας που θα μας ελευθερώσει και του παραδίδουμε την ελευθερία που θέλουμε να μας δώσει. Είναι θέμα χρόνου πια να κατανοήσει ο άνθρωπος αυτή την παγίδα της διάνοιας.
Ποιος είναι ο εχθρός; Που τον ψάχνουμε; Στην εξουσία στους πολιτικούς και οικονομικούς ηγέτες αυτού του κόσμου, ορατούς και εσχάτως και αόρατους ή μήπως βρίσκεται πολύ κοντύτερα, μέσα μας; Και αν είναι έτσι, πώς θα τον αναγνωρίσω, πώς θα τον πολεμήσω, τι όπλα διαθέτω; Γιατί είναι αλήθεια πως αν δεν γνωρίζεις τον εχθρό σου δεν μπορείς και να τον πολεμήσεις, όπως επίσης ισχύει πως όποιος γνωρίζει τον εχθρό του, τον έχει ήδη νικήσει κατά το ήμισυ.
Υπάρχουν και εκείνοι στους οποίους είναι αδύνατο να δουν πόσο προσκολλημένοι είναι στην ανασφάλειά τους για την ποιότητα της ζωής τους, στο βωμό της οποίας καταστρέφουν την οικολογία της γης, καταστρέφοντας το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο ταυτόχρονα με το ανθρώπινο. Γιατί όλα είναι ένα. Η άρνηση της ενότητας έχει πολλά πρόσωπα. Η μεγαλύτερη πλάνη αναγκάζεται πάντα να χρησιμοποιήσει τη μεγαλύτερη αλήθεια για να σταθεί. Επιπλέον σήμερα, χρησιμοποιεί πρώτα από όλα την ενότητα κι έπειτα κάτι άλλο που αγαπάει πολύ ο άνθρωπος• την ελευθερία. Προσφέρει ψευδαισθήσεις της ενότητας με την παγκοσμιοποίηση και της ελευθερίας με τα δικαιώματα που θα έχει κανείς μέσα σε αυτήν, δηλαδή καλύπτει την ανασφάλειά του διατηρώντας τον εαυτό του σκλάβο. Αυτή είναι η αληθινή ουτοπία, η ψευδαίσθηση που προσφέρεται για να ματαιωθεί η εσωτερική επανάσταση στη συνείδηση του ανθρώπου. Γιατί σίγουρα ο Θεός δεν έχει ουτοπίες, αλλά οι άνθρωποι, λειτουργούν παραβιάζοντας εξακολουθητικά τους Θείους Νόμους, συσσωρεύοντας αρνητική ενέργεια, η οποία ήδη έχει αρχίσει να εκρήγνυνται.
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί, Ίκαρος
Μια αληθινή επανάσταση χρειάζεται ένα μήνυμα-σύνθημα που να εμπνέει και να εμψυχώνει όσους πρόκειται να συνταχθούν μαζί της. Γιατί αληθινά θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Αυτός ο φόβος είναι η αιτία και ο δυνάστης. Είναι ο φόβος του θωρακισμένου ανθρώπου, απέναντι στην αγάπη, ανθρώπου που ζει υπο ζυγόν δουλείας και σήμερα μόλις συνειδητοποιεί πως η πορεία του στην ύλη τελειώνει, τουλάχιστον όπως μέχρι σήμερα την αναγνωρίζει. Αρχίζει και αναγνωρίζει πως υπηρέτησε ψεύτικα πρότυπα, κούφιες και κωφές ιδεολογίες, θεσμούς και –ισμούς πάσης φύσεως και εν τέλει ψεύτικους θεούς. Επανάσταση απέναντι στον θωρακισμένο άνθρωπο, δημιούργημα μιας κοινωνίας που επιτρέψαμε να συμβεί, μα και θρέψαμε με πράξεις και παραλήψεις επειδή δεν διδαχτήκαμε πότε να εστιάζουμε το δυναμικό μας στην Αγάπη.
Είναι η εκδίκηση καλόν; Είναι αγαθό, είναι ενάρετο; Η τόλμη δεν βρίσκεται σε μια πράξη βίας. Η αληθινή τόλμη βρίσκεται στη φανέρωση της πνευματικής συνείδησης της αλήθειας του Λόγου και στην επίγνωση της ευθύνης που συνεπάγεται απ’ την στάση αυτή. Γιατί είναι γνωστό το τέλος όσων φανέρωσαν με τη ζωή τους αυτές τις Αρχές και τις Αξίες, της Αγάπης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Είναι η ίδια η θυσία όλων των Ηρώων και Μαρτύρων, Οσίων και Αγίων, του ίδιου του Ιησού Χριστού που σφραγίζουν την Αλήθεια αυτή. Όμως η νέα Επανάσταση είναι μια Επανάσταση Ελέους και Συγχώρεσης και την ίδια στιγμή απονομής Δικαιοσύνης Θείας μέσα απ’ τον άνθρωπο που τόλμησε να κρίνει να συγχωρέσει και να μετουσιώσει κάθε Ιούδα μέσα του.
Η αληθινή επανάσταση είναι εσωτερική είναι ένα αληθινά ζωντανό εμπνευσμένο και εμπνευστικό για κάθε συνείδηση μήνυμα. Ένα μήνυμα που περικλείει μέσα του όραμα ελευθερίας, δικαιοσύνης, μιας κοινωνίας αγάπης και μιας Πολιτείας που κυβερνάται με αρετή, το όραμα κάθε ανθρώπου που τολμά να κοιτάξει ψηλά ή βαθιά μέσα του (το ίδιο είναι) και να υψωθεί αναγνωρίζοντας και διεκδικώντας τα Θεία Δικαιώματά του.
Και η βεβαιότητα του μηνύματος αυτού είναι δυο λέξεις: Χριστός Ανέστη!
Ποιός μπορεί να επαναστατήσει αληθινά; Μια υποταγμένη συνείδηση ή μια συνείδηση που ζει ήδη το μεγαλείο της ελευθερίας της; Και αληθινά, ελεύθερος είναι εκείνος που συλλογάται καλά. Που συλλογάται το καλόν, δηλαδή το ωφέλιμο, και το καλόν είναι και δίκαιο και αγαθό. Και αγαθός είναι μόνον ο Θεός. Και ο Θεός Αγάπη Εστί.
Ελευθερία είναι η ένωσή σου με τον Λόγο και να τολμάς να είσαι Λόγος, τα βήματα που κατέδειξε ο Δάσκαλος Ιωάννης κληρονομώντας σ΄ ολόκληρο τον Άνθρωπο το δικαίωμα να Χριστοποιηθεί και να αναφωνήσει «Άνθρωπος-Χριστός Ανέστη».
Καταθέτω και την προσωπική εμπειρία σε αυτό το σημείο. Αυτό που είδα και βίωσα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μια απελπισμένη προσπάθεια να χτιστεί ένας νέος κόσμος με παρωχημένα ιδεολογήματα, ερείπια της καταστροφής του προηγούμενου κόσμου. Με ποια πνευματική Παιδεία, άνθρωπε, θα μπορέσεις να διαχειριστείς την υποδούλωση σ’ ένα καθεστώς βίας, νοητικής και ψυχικής που εκδηλώνεται και στην ύλη; Για να καταθρυμματιστούν τα πέπλα της πλάνης χρειάζεται Θέληση για Αγάπη που να τα διαπεράσει σαν κεραυνός.
Η μετάνοια κινεί τον μοχλό του ελέους και το Έλεος έλκει την Χάρη.
Στη νέα Εποχή, η Προσευχή μας έλκει την Παρουσία του Αγίου Πνεύματος εντός μας. Με προϋπόθεση τη στάση μας για Μετάνοια και τη προσπάθεια μας για συνειδητή Εκδήλωση της Αγάπης! Έτσι κι αλλιώς, η ψυχή μας διψάει για αλλαγή και ζητάει την ελευθερία της! Αν όμως εμείς της την αρνούμαστε και συνεχίζουμε να εμμένουμε σε εγωιστικές και αρνητικές τοποθετήσεις, η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος θα είναι καταλυτική. Όσο εμμένουμε, τόσο εντονότερα θα αντιδρά εσωτερικά η ψυχή μας και ανάλογα εξωτερικά και το περιβάλλον μας. Στη Νέα Εποχή, τα «Εσωτερικά» και τα «Εξωτερικά» μας Κατεστημένα θα κλονίζονται και θα γκρεμίζονται συνεχώς!
Συνεχώς και πάλι ξανά και μέχρι να αποφασίσουμε να αποδεχτούμε ότι το «λάθος» ξεκινάει πρώτα από εμάς. Βρισκόμαστε έτσι, ακόμα και αν δεν έχουμε κατανοήσει την αναγκαιότητα της αλλαγής, να ενεργοποιεί η ίδια η ψυχή μας μια «εσωτερική επανάσταση»! Όχι απλά ως μεταμέλεια όπου αποζητούμε απελπισμένα να ξανακτίσουμε το «ασφαλές μας περιβάλλον», αλλά ως συνειδητή στάση Μετάνοιας, ικανή να μας αλλάξει, να μας ελευθερώσει και να μετουσιώσει όλα τα «εμπόδια» της ψυχής μας. Είναι μια συνεχής και διαρκής κρίση. Κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, κρίση στην ψυχική μας ηρεμία, κρίση στην οικονομία, στις ιδέες, στις αξίες, στον πολιτισμό.
Η Κρίση της Δευτέρας Παρουσίας ξεκινάει από μέσα μας. Κάθε άνθρωπος έχει αρχίσει να έρχεται σταδιακά αντιμέτωπος με τις «αλήθειες» και τα «ψέματα» που κρύβει βαθιά μέσα του. Εδώ αρχίζει μια «αναγκαστική» αλλαγή. Η Επενέργεια του Φωτισμού από το Άγιο Πνεύμα θα μας «αλλάξει», μας αλλάζει ήδη. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις μέσα μας και γύρω μας να μετατοπισθούμε. Είναι επιλογή μας να βοηθήσουμε ή όχι αυτή την Αλλαγή. Ως πλανήτης Γη και ως ανθρωπότητα εισερχόμαστε πια σε μια περίοδο συνεχών αλλαγών. Μπορούμε έτσι να κατανοήσουμε και το νόημα του χωρίου στα Ευαγγέλια πως «οι Πονηροί θα γίνουν Πονηρότεροι και οι Αγαθοί θα γίνουν Αγαθότεροι». Βέβαια, μπορούμε και να εργαστούμε. Να δημιουργήσουμε δηλαδή τον αναγκαίο αυτό χώρο στην Ψυχή μας, ώστε το Πνεύμα το Άγιο να εργαστεί μέσα μας δίχως εμπόδια. Με τη Χορηγία Του, ας επιλέξουμε να συνεργαστούμε με το Θείο μας Εαυτό, το Λόγο Χριστό που ενυπάρχει ως πνευματική σπίθα μέσα σε κάθε άνθρωπο.
Υπαγόμενος ο άνθρωπος στο Θείο Έργο διδάσκεται το νόημα της Ελευθερίας.

Ας δούμε τι μας προσφέρει η Ελληνική γλώσσα.
Επανάσταση         πανίστημι < πί + νίστημι
νά + στημι
πί
σημαίνει την δήλωση τελικού αιτίου
1.      για κάτι, με σκοπό
νά
1.      (με γενική) επάνω
2.     (με δοτική) επάνω (χωρίς την έννοια της κίνησης)
3.     (με αιτιατική) (για τόπο) από κάτω προς τα πάνω
4.     (με αιτιατική) για όσο εκτείνεται κάτι
στημι (παθητική φωνή: σταμαι)
1.      (+ αιτιατική) στήνω κάτι ή κάποιον, κάνω κάτι να σταθεί όρθιο
2.     είμαι υπαρκτός, έχω παρουσία

Το ρήμα στημι φανερώνει πως κάποιος ή κάτι έχει πέσει. Εν προκειμένω αυτή η ανόρθωση της ανθρώπινης συνείδησης είναι η αληθινή επανάσταση, η Επανάσταση Ιδεών. Το κλειδί για αυτήν την παγκόσμια αλλαγή, είναι το ίδιο το Άτομο και το πεδίο της σύγκρουσης και της επανάστασης, ο νους του. Η δυναμική που παράγεται από την αποδέσμευση του Θείου δυναμικού λόγω της μετάνοιας-μετατόπισης του νου τού ανθρώπου από τις λειτουργίες της αντίληψης και της πλάνης ελευθερώνει την Ψυχή και εξακοντίζει το πνεύμα του στους Ουρανούς του ενούμενο με Χριστό. Ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο μη εκπεσών Άνθρωπος, είναι ο εκπαιδευτής του νου και τον οδηγεί στην Ένωση με τον Νουν Χριστού.
Το πρόσωπο είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην ιδέα και την εφαρμογή της. Και είναι αυτό ακριβώς το σημείο που φανερώνει την ταυτότητα, άρα και το αποτέλεσμα της ιδέας που κινητοποίησε και ενδυνάμωσε το φορέα της πραγμάτωσης. Είναι η ταυτότητα του επαναστάτη που χαρακτηρίζει και την ίδια την Επανάσταση και καθορίζει και το αποτέλεσμά της. Το κίνητρο, το ύψος του, η αγαθότητά του και η νομιμότητά του καθορίζουν το αποτέλεσμά της. Το κίνητρο δεν είναι απλά το σύνολο των πεποιθήσεων που διαμορφώνουν ένα σύμπλεγμα αιτιάσεων και δομών. Είναι κάτι βαθύτερο απ’ όλα αυτά. Είναι η επίγνωση της ταυτότητας, της Θείας μας ταυτότητας, διότι αυτό αληθώς αναφαίνεται από τα κίνητρα και αυτά με τη σειρά τους εκφράζονται-μορφώνονται σε αποτελέσματα-καρπούς. Και είναι αλάθητο το μέτρο αυτό διότι το όρισε ο Χριστός.
Αλλαγή στις ιδέες μας σημαίνει αλλαγή εσωτερικής στάσης και αυτή με τη σειρά της θα οδηγήσει σε αλλαγή της εξωτερικής δράσης μας σε κάθε μας εκδήλωση. Το έργο της αναστήλωσης του Ιερού Ναού της ψυχής μας είναι το αληθινό έργο της Επανάστασης.
Δεν υπάρχει άνθρωπος εχθρός, είναι η ίδια η εχθρότητα που δεν αγαπά τον άνθρωπο. Νίκη είναι να αρνηθείς την άρνηση, και μόνον αυτή, σε κάθε της μορφή και εκδήλωση. Τη διάσπαση της Ενότητας με τον Θείο μας Εαυτό Λόγο. Κατ’ επέκταση και με κάθε εικόνα Του. Τα όπλα μας είναι η Χάρη Ευλογίας και Μετουσίωσης, με την οποία ο Πατρομήτωρ Θεός τιμά όσους προσφέρουν την καρδιά τους για να κατοικήσει ο Χριστός, ο Ζων και Ενεργών μέσα από τον Άνθρωπο που Του προσφέρει την λαλιά του για να την καταστήσει Λόγο και να εκδηλωθεί η Αγάπη η Υπερτέλεια, αποκαθιστώντας πάντα εν τη Αυτού Δόξα.
Να αναλογιστείς άνθρωπε αν είσαι έτοιμος να αποδεχθείς το μερίδιό σου σ’ αυτήν την παγκόσμια ενοχή και να πεις. Πατέρα-Χριστέ ελέησέ με γιατί αμάρτησα. Και να ξέρεις τι λες και να ‘χεις προετοιμαστεί ως μαχητής της Αγάπης να δεις κατάματα την πλάνη που δημιούργησες και να ελεήσεις, να ελεήσεις τη μορφή σου δηλαδή τα δημιουργήματά σου και να πεις: Ευλογώ τις πράξεις ημών διότι Υιοί Σου είμαστε και εκ της Αγάπης Σου εκκινήθη Βουή μεγίστη. Ο Αμήν Λαλών την Παρουσία Σου.
Και εκ των Εκχεομένων Υδάτων Σου Ψυχή αποπλένουσα τους ρύπους ούς επί της Αγίας Σου Μορφής επιθέσαμε, ίνα Ζωή καταστούμε εν τω Αγίω Σου Πυρί. Δόξα στον Άνθρωπο, όστις κατέστη η Παρουσία Σου, φανέρωσις Αληθείας, Ελευθέρωσις του ανθρώπου εκ της Πλάνης αυτού, εφανέρωσας πάντας τους Αγγέλους Σου επί της Γης.
Ευχαριστώ κάθε πνευματοψυχή που πάλεψε τους ενάντιους του Ανθρώπου σε κάθε εποχή, τολμώντας με καθαρή καρδιά νου και ανιδιοτελή έργα να σπείρει το σπόρο της ελευθερίας του Λόγου, εκείνους που τόλμησαν να «λερωθούν» και να πάρουν πάνω τους την κατακραυγή των ανθρώπων και στάθηκαν φάροι και φωτοδότες Θείας συνείδησης και ευλογώ την αποκατάστασή τους μέσα στην συνείδηση του Ανθρώπου και ιδιαίτερα του Έλληνα.
Το σώμα της Ελλάδας είναι προορισμένο σώμα Λόγου. Αυτά εντέλλομαι να διαφυλάξω από κάθε απειλή ή φθορά παρέχοντας τους την ευκαιρία να εκλεπτυνθούν και να γίνουν σώματα φωτός εκδηλώνοντας την Απόλυτη Αλήθεια του Λόγου Θεού. (Διονύσης Δώριζας, Επανάσταση Ιδεών, «Ενέργεια για την Κύπρο», σελ. 93-94)
Εκ της Ελλάδος το Νέο Φως.

Γιάννης Λέσσης