Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΑΔΕΛΦΩΝ


Αγαπημένε φίλε και αδελφέ Φώτη,

έχεις την αγάπη μου και την ευλογία όλων μας για το έργο σου –την γνωρίζεις και την αισθάνεσαι.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του Έργου καταγράφτηκε το γεγονός της συνεργασίας αδελφών σε δημόσιο μέσο ενημέρωσης, και μάλιστα απ’ το κανάλι της Βουλής.

Το πρότυπο της φιλίας που παρουσίασες, καταγράφηκε στις ψυχές των αδελφών και το σώμα του Έργου. Το πρότυπο της ενεργής δράσης για τα κοινά από πνευματικούς ανθρώπους, είναι παράδειγμα για όσους μένουν στη θεωρία και τις προσευχές από το σαλόνι και τον καναπέ τους.

Μολονότι ο Χριστός είπε «αφήστε τους νεκρούς να φροντίσουν για τους νεκρούς»και παρ’ όλο το θρησκευτικό και κοινωνικό στίγμα της αυτοκτονίας, η ευαισθητοποίησή μας για αυτό το θέμα, αποτελεί υγιή εκδήλωση ενδιαφέροντος προς τον άνθρωπο.

Οφείλουμε όμως να συμφωνήσουμε ότι αποτελούν προτεραιότητα οι υποψήφιοι αυτόχειρες, που είναι χιλιάδες και ακόμα ζουν.

Σου αποστέλνω μία επιστολή που έστειλα προ ετών σ’έναν Δάσκαλο, που είχε αποφασίσει πλέον να αυτοκτονήσει. Υπάρχει κενό παιδείας και πρόνοιας, που πρέπει να καλυφθεί –δεν αρκούν οι καταμετρήσεις και οι στατιστικές, που είναι απλώς τα εργαλεία για την πολιτική αξιολόγηση του φαινομένου.

2 Σεπτεμβρίου 2012
Αγαπημένε φίλε και αδελφέ,

Στο κράτος του θανάτου όποιος μπει, τίθεται άμεσα σε νόμους περιορισμών. Γι αυτό γράφτηκε «Έλεος ζητώ και όχι θυσία», προς αποφυγή κάθε παρανόησης και για την υποκρισία των «χριστιανών», που είπαν «σφάξε με πασά μου ν’ αγιάσω». Όλα τα ουράνια πνεύματα γνωρίζουν ότι το βέτο το έχει η γη και ότι το κλειδί της εξέλιξης κινείται μέσα από την ζωντανή παρουσία μας.

Μια λεπτή γραμμή χωρίζει το μάγο από τον άνθρωπο Λόγο, αν και ζούνε σε τελείως διαφορετικούς κόσμους. Ο πρώτος εκβιάζει τους νόμους με τη δύναμη της θέλησης και της γνώσης, εγωκεντρικά κατά βάθος. Ο δεύτερος, παραδίδει τη προσωπική του βούληση στη Βουλή του Θείου Λόγου και καθώς γίνεται αγωγός Θείας Χάριτος, ο ίδιος ο Λόγος Αγάπης και Σοφίας τον διδάσκει πώς να κινεί με ενσυνείδητη πίστη τους Θείους νόμους του Φωτός. Διότι ο Νόμος που γράφτηκε δεν δύναται να παρέλθει εις τον αιώνα τον άπαντα.

Μόνον όποιος κινείται από αγάπη καταλήγει στην αγάπη. Όχι τα εξωτερικά αλλά τα βαθύτερα κίνητρα μας αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα της δράσης μας∙ διότι είναι ύβρις η παραβίαση του νόμου της ζωής.

Θεωρητικά, αγαπητέ φίλε, έχει δικαίωμα να αυτοκτονήσει μόνον όποιος έχει αναστήσει νεκρό. Ένας τέτοιος άνθρωπος όμως, για να είναι σε θέση να το κάνει, θα έχει αφαιρέσει αυτή την πιθανότητα από τη ζωή του. Επομένως είναι αδίκημα να διαπράττεις κάτι για το οποίο δεν έχεις δικαίωμα, θεωρώντας τη ζωή σου ιδιοκτησία σου, ενώ δεν είναι. Είμαι το κομμάτι του εαυτού σου που αρνείται το αίτημα σου για αυτοχειρία, θεωρώντας το περισσότερο ως αφορμή αποκατάστασης.

Σε αγαπούμε όλοι και ευχόμαστε να αποδεσμεύσεις τον εαυτό σου και όσους έλαβαν γνώση της επιστολής σου με μια νέα ειλικρινή απογύμνωσης του εγώ που θέλησε να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του χαρτί.

Αν πάλι νομίζεις ότι μπορείς να αφαιρέσεις κάτι το οποίο δεν μπορείς να προσθέσεις θα σου έλεγα με πολύ σεβασμό να το ξανασκεφτείς.

Με αγάπη

Ο φίλος σου Γιώργος

----------------------------

Αγαπημένε αδελφέ Δάσκαλε και Φίλε.

Αγαπημένοι αδελφοί, Μητέρες και Δάσκαλοι, ένα Πνεύμα ανθρώπινο, ένας Ιωάννης Χριστός.

Είναι αλήθεια πως για πρώτη φορά σε ένα τηλεοπτικό μέσο πανελλαδικής εμβέλειας καταγράφεται συνεργασία αδελφών η οποία μάλιστα αφορά πνευματική παρέμβαση, εστιασμένη στην αίθουσα της Γερουσίας της Ελληνικής Βουλής σε μια χρονική περίοδο δύσκολη για τον ελληνικό λαό.

Μια παρέμβαση Ελέους για τους πιο αδύναμους των αδύναμων τμημάτων του Εαυτού Ανθρώπου η οποία ολοκληρώνει σε πρώτο στάδιο την επικύρωση της κίνησης νόμου Αυτενεργούς Ελέους τον οποίο τμήματα της Ουσίας Ιωάννη ενεργοποίησαν!

Η ισχύς και η σημασία αυτής της λειτουργίας Νόμου θα φανεί σύντομα στο υλικό πεδίο και στις ανθρώπινες κοινωνίες, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα της άσκησης βέτο στην πνευματική Νομοτέλεια από το πεδίο της Γης: Με λίγα λόγια, θα γίνει κατανοητή η λειτουργία του Νόμου ότι, εκεί που ο Άνθρωπος συγχωρεί τον άνθρωπο, δεν γίνεται, δεν μπορεί, είναι αδιανόητο να μη συγχωρεί ο Θεός!

Καμία αμφισβήτηση από μέρους μου των λειτουργιών Νόμων που παραθέτονται με τα αποσπάσματα των βιβλίων του Έργου και ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου για την ευκαιρία εμβάθυνσης όλων μας στις έννοιες της Αγάπης, Συγχώρεσης, Κρίσης, Δικαιοσύνης, Διάκρισης και Αυτενεργούς Ελέους!

Συχνό φαινόμενο της μαθητείας του Έργου, ειδικά ανάμεσα στους Εκπαιδευόμενους Δασκάλους Λόγους ήταν η συχνή έλλειψη συνεργασίας και η ασυμφωνία στην εφαρμογή του Έργου στη πράξη. Γεγονός που αποδεικνύει τη μερικότητα όλων μας στη εκδήλωση του Ενός Λόγου. Από τη στιγμή που υπάρχει, έστω η ελάχιστη διαφωνία, υπάρχει και η απόκλιση από την μια Αλήθεια.

Κι αυτό το επισημαίνω όχι για να δικαιώσω τα λόγια μου, αλλά για να υπερβώ τη «δική μου Αλήθεια» καθώς Βλασφημία προς το Πνεύμα το Άγιο είναι και η εμμονή του «Αλάθητου» για τις σκέψεις, τους λόγους και τις επιλογές μας ως προερχόμενες εκ του Απολύτου Λόγου!

Περί Κρίσης, θα ήθελα να μεταφέρω τα λόγια του Δασκάλου Ιωάννη σε μια στιγμή εκδήλωσης από μεριάς μου (πριν 21 χρόνια) στοιχείων άρνησης:

«Δεν σε κρίνω! Μην το ξεχάσεις ποτέ: Δεν έκρινα κανέναν! Μόνο Αγάπη και Έλεος εκδήλωσα και διαρκώς εκδηλώνω! Αυτά είναι τα στοιχεία της Θεότητάς Μου!»

Οι Λόγοι Εκείνου, σφράγισαν τότε ολοκληρωτικά και τα στοιχεία της δικής μου Θεότητας! Κι αυτό ήταν επιλογή, λειτουργία της «Ελεύθερης Βούλησης» του ανθρώπου που Χριστοποιείται, πέρα από τις απόψεις και γνώμες περί αγάπης και ελέους, πέρα από τα συναισθήματα που κινεί η ανθρώπινη αδικία, αχαριστία και προδοσία. Επιλογή σύνθεσης και όχι διαχωρισμού.

Όπου, τα τελευταία χρόνια αδελφοί Δάσκαλοι συνεργάστηκαν ανά δύο, ανά τρεις ή περισσότεροι, κινήθηκε Νόμος. Ξεκάθαρα δείγματα στις ζυμώσεις του ελληνικού λαού στις πλατείες και τη μετατόπιση της συνείδησής του σε στάδια Μετανοίας. Ισχυρά δείγματα συνεργασίας έχουν καταδειχθεί επίσης σε συνλειτουργίες Μυστηρίων.

Ναι, ένα ζήτημα είναι η λειτουργία του Νόμου για προσωρινή διακοπή της παροχής Φωτός για προστασία των ανθρώπων και εντελώς άλλο είναι το πάγωμα της δυνατότητας Χριστοποίησής τους μέχρι το τέλος της ζωής τους! Γιατί εάν η Μετάνοια είναι ο μοχλός ενεργοποίησης του Ελέους, είναι η Αγάπη ή και η Θυσία που ενεργοποιούν το Αυτενεργές Έλεος στη Δευτέρα Παρουσία του Λόγου, καθώς είναι Νόμος Νέος!

Κι αν το Έλεος εκχύνεται από τη Μητέρα και τον Πατέρα, καθώς το έλκει ο μετανοών, Διαχειριστής στο Αυτενεργές Έλεος είναι ο Χριστοποιούμενος Άνθρωπος. Στην Πρώτη Παρουσία το Νόμο του Ελέους τον σφράγισε με τη Θυσία Του ο ίδιος ο Λόγος. Στην Δεύτερη Παρουσία Του σφράγισε και πάλι με τη Θυσία Του την έναρξη της Περιόδου της πνευματικής Ενηλικίωσης του Ανθρώπου, ως Διαχειριστή του Αυτενεργούς Ελέους στη Γη!

Και είναι άλλα τα στάδια της Πρώτης Παρουσίας και η νομοτέλεια που αφορά την Άρνηση του ανθρώπου προς το Θείο και συμβολίζεται με την κατάσταση Ιούδα, και άλλα τα στάδια της Δευτέρας Παρουσίας όπου ο Δάσκαλος Ιούδας Χριστοποιείται και Θεώνεται μέσω του Λόγου Ιωάννη. Στάδιο νέο, που δεν νοείται «Προδοσία του Θείου», άρνηση του ανθρώπου προς τον Πατέρα Θεό, αλλά τέτοιες εκδηλώσεις τμημάτων υπερκαλύπτονται στην Ολότητα του Ανθρώπου από τα Χριστοποιούμενα τμήματα, ζεύγη ή πνευματικά μπουκέτα, πληρώνοντας τον Νόμο και επιταχύνοντας την ανοδική πορεία του Ανθρώπου.

Όλα αυτά μας είναι νέα! Τα ζούμε, τα βιώνουμε, τα επιλέγουμε και κινούμε Νόμους. Αγάπη και Έλεος, είναι μια καλή πυξίδα για τις επιλογές μας!

Με αγάπη, ο αδελφός σας Φώτης.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΧΟΛΙΑ ΑΔΕΛΦΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ



Εάν δεν λειτουργεί η Κρίση του Λόγου στη συνείδηση μιας υπόστασης, θεωρώ πως δεν έχουν αξία οι όποιες αναφορές περί «πνευματικής λιποταξίας» (31-5-2015).

«Σ’ ένα Έργο πραγμάτωσης της Αγάπης και διάχυσης του Αυτενεργούς Ελέους, σ’ένα Έργο Ολότητας του Ανθρώπου και αποκατάστασης του Ιούδα ως Διδασκάλου ενωμένου με τον Λόγο Ιωάννη, δεν νοούνται Αρνητές του «Έργου» παρά μόνο διαφορετικές ακτίνες, διαφορετικές αποχρώσεις, που ακόμη κι αν καμπυλώνουν στην πορεία τους, οδηγούν -αναγκαστικά-στην ένωσή τους με τον Λόγο Χριστό!

Όλοι μας, Τμήματα του ανθρώπου Ιωάννη που Χριστοποιείται και Θεώνεται κρινόμαστε από τον Λόγο εντός μας για τους Καρπούς του Έργου μας. Κι αυτό όχι για να καταδικαστούμε, αλλά για να ελευθερώσουμε τη δημιουργική Δύναμη του Λόγου στις ειδικότητες που το Πνεύμα μας οδηγεί. Έτσι, απλά, δεν γίνεται να αποδεχτώ πως «παγώνει» η δυνατότητα Χριστοποίησης οποιουδήποτε αδελφού και αδελφής, τμήματος της Ολότητας Άνθρωπος και πόσο μάλιστα όταν έχουμε ξεκάθαρο δείγμα από την Πρώτη Παρουσία στο Γολγοθά τη δικαίωση του εκ δεξιών ληστή μέσα σε μια μόνο στιγμή πριν το τέλος της ζωής του! (25 Σεπτεμβρίου 2015)».



ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ

Αγαπημένε μου φίλε και αδελφέ, θέλω να κατανοήσεις ότι ελέγχω και ερευνώ, ότι ωθούμαι να φανερώσω, όπως με δίδαξε ο Δάσκαλος μας. Εκείνος είναι που μου φανερώνει το Θείο Θέλημά Του και αυτό αφορά συγκεκριμένες υποστάσεις κι όχι οποιουσδήποτε αδελφούς.

Αν το Θέλημά Του δεν ήταν η Αγάπη και το Έλεος, δεν θα μαθήτευα σ’ αυτό το Έργο, και γι’ αυτό συμφωνώ με το γενικότερο πνεύμα της επιστολής σου. Όμως, μην ξεχνάς, ότι ως θεματοφύλακας του Έργου, έχω ιερό καθήκον να διακρίνω τις ιδέες που έρχονται σε αντίφαση με την Νομοτέλεια της Αγάπης και του Ελέους, συντηρώντας το βόλεμα στις συνειδήσεις των αδελφών.

Αγαπητέ φίλε και αδελφέ, σ’ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνεις να ταξινομηθούν ορισμένα θέματα που αφορούν αρκετούς αδελφούς και πολύ λιγότερο εσένα, που ήσουν και ο μόνος  που δεν σιώπησε αλλά τοποθετήθηκε με ειλικρίνεια και παρρησία.

Αναδρομικά σου απαντώ και στην προηγούμενη επιστολή σου. Όλα όσα πρότεινες τότε, καθώς και άλλα, ήταν το έργο της συγκέντρωσης που προσκλήθηκες. Δεν σου ζητήθηκε η θεωρία, αλλά η ενεργή συμμετοχή σου. Δεν κρίνω την επιλογή σου, αλλά η τοποθέτηση περί κρίσεως, χρήζει ταξινομήσεως σε πολλούς νόες και διάνοιες, διότι υπάρχουν παρανοήσεις.

Ασκούμεθα στην φανέρωση της Αλήθειας ως Άνθρωποι-Λόγοι και όχι ως πολιτικοί ή δημοσιογράφοι, που ασκούνται στο να χρυσώνουν το χάπι και να γίνονται πότε πυροσβέστες και πότε εμπρηστές, ανάλογα το συμφέρον. Σε εκτιμώ και σε αγαπώ, διότι αγωνίζεσαι γι’ αυτά που πιστεύεις, αλλά οφείλουμε να είμαστε έντιμοι με τις αρχές μας, ξεκινώντας από την αναγκαιότητα να τις συνειδητοποιήσουμε, ερευνώντας μέσα μας.

Οι Θείες παρακαταθήκες του Δασκάλου Ιωάννη ξεκαθαρίζουν κάθε πιθανή παρανόηση. Ο Δάσκαλος Ιωάννης απαντά μέσα από τα βιβλία του και υπενθυμίζει σ’ όλους μας ότι λησμονήσαμε ή αρνηθήκαμε να πάρουμε υπεύθυνα θέση:

«…Επομένως, είναι απαραίτητο να κατανοήσετε, Αγαπημένοι μαθητές και ακόλουθοι, ότι η σχετική ανεμελιά, η οποία υπήρχε στη συμπεριφορά και στις εκδηλώσεις, παύει να υφίσταται εκ των πραγμάτων. Αυτό δεν ανακοινώνεται σαν μία διδασκαλία με υποδείξεις ή με αναγκαιότητες. Αλλά καλείσθε εσείς να παρουσιάσετε πλέον όλες αυτές τις υποδείξεις και τις αναγκαιότητες, που σε σειρά διδασκαλιών και ομιλιών έχουν εκτεθεί και που φαινομενικά τις έχετε κατανοήσει κι έχετε αποσυμβολίσει μέσα σας το νόημα το οποίο φανερώνουν. (1)

…Στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κατασκευάζουν θεωρίες και τις ασπάζονται και τις διακηρύττουν σαν αλήθειες. Παρατηρείται, δηλαδή, το φαινόμενο όχι μιας, αλλά πολλών αληθειών, που συγκρούονται μεταξύ τους. Οι άνθρωποι τάσσονται με το μέρος της μιας ή της άλλης αλήθειας και μάχονται να την επιβάλουν. Εκθέτουν τα επιχειρήματά τους, που σύμφωνα με τη λογική και την τοποθέτησή τους είναι σωστά. Τα επιχειρήματα όμως αυτά ανατρέπονται από άλλα, που εξυπηρετούν και παρουσιάζουν μια διαφορετική λογική. Ο άνθρωπος όμως εξακολουθεί να εμμένει στις ιδέες που πρεσβεύει, χωρίς να δέχεται να δει και να ελέγξει τις αντίθετες. (2)

…Τόλμησε να βιώσεις το γκρέμισμα των ισορροπιών που έχεις δομήσει μέσα σου, ισορροπιών που βασίζονται σε λανθασμένα θεμέλια, γιατί περιέχουν καλύψεις ατελειών και αδρανοποιήσεις. (3)

…Είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος η Κρίση προς το Θεό, η Κρίση δηλαδή προς το Θείο Εαυτό μας, που δημιουρ­γεί την πιο μεγάλη παρέκκλιση, ένα αγεφύρωτο μεταξύ Θείου και κατώτερου Εαυτού χάσμα, το οποίο είναι αδύνατο να καλυφθεί. Γιατί εφόσον ο άνθρωπος εμμένει στην τοποθέτηση του νου του, στην πεποίθηση πως ο Θεός τον αναγκάζει να υποφέρει και να δυστυχεί, ακριβώς γιατί είναι η διανοητική αντίληψη που δεν μπορεί να κατανοήσει τη λειτουργία του Νόμου, απομονώνοντας έτσι την υπόσταση από το Θείο Εαυτό, που θα μπορούσε να την τροφοδοτήσει με τα Θεία Δώρα του Πνεύματος, την Υγεία, την Ειρήνη και την Αρμονία, που θα μπορούσαν να καλύψουν το χάσμα αποκαθιστώντας τη δυσαρμονία που προκαλεί μια τέτοια πεποίθηση για το Θεό, ο οποίος είναι μόνο Αγαθότητα και Προσφορά Ζωής.

…Αυτή η στάση νου απέναντι στο Θεό φέρνει την υπό­σταση να μάχεται τον ίδιο της τον εαυτό, δημιουργώντας ένα διχασμό στον άνθρωπο που μπορεί να τον οδηγήσει σε σχιζοφρένεια, σε αυτοχειρία ή ολοκληρωτική αποκοπή, δηλαδή θάνατο. Η διάσταση του Θείου Εαυτού της Αγάπης και του κατώτερου Εαυτού της Άρνησης είναι τέτοια, που εξωθεί την υπόσταση σε ακραίες εκδηλώσεις και σε κυριολεκτική συντριβή των ορίων του νου του.

…Αυτή η παρέκκλιση δεν δύναται ν’ αποκατασταθεί εκ Θεού, γιατί ποτέ ο Θεός δεν υπερασπίζει τον Εαυτό Του. Απλά διακόπτει την Παροχή της Θείας Τροφοδοσίας για να μην ενεργοποιεί περισσότερο την άρνηση του κατώτερου εαυτού με το Ουδέτερο δυναμικό Του, προκειμένου η υπόσταση να μπορέσει να ισορροπήσει για να υπερασπιστεί εκείνη τη Θεία Καταγωγή της και να επανέλθει στην Ταυτενέργεια με το Θείο Εαυτό μέσω της αντικατάστασης της κίνησης χαμηλών ιδεών με υψηλά ιδεώδη μέσα στο νου του.

…Στην πορεία του Ανθρώπου προς την Τελειοποίηση και τη Θέωσή του, όλα τα αμαρτήματα συγχωρούνται, εκτός από εκείνο της αντίδρασης προς το Θείο Θέλημα που πρέπει μόνος ο Άνθρωπος να συγχωρέσει στον εαυτό του… (4)

…Κατανοείς, λοιπόν, ότι στη νέα κοσμική περίοδο, όποιον κι αν αρνείσαι, αρνείσαι εσένα, τον εαυτό σου, την ίδια σου την ύπαρξη, τον Δάσκαλο Ιωάννη. Και η μορφική Του παρουσία ως είναι, σε οδηγεί  να κατανοήσεις ότι ο άνθρωπος, η αρχική εκπορευθείσα ανθρωποϊδέα Αδάμ, είναι το Πνεύμα της Αληθείας, το Πνεύμα το Άγιον και τούτο θέτει την ακριβή σημασία της άρνησης «ουκ οίδα τον άνθρωπο», που στη Δευτέρα Παρουσία καθίσταται η βλασφημία κατά του Πνεύματος του Αγίου, η απόλυτη άρνηση, ο δεύτερος θάνατος. (5)

…Η άρνηση της Αλήθειας οδηγεί σε νέκρωση λειτουργιών νοητικών, μέχρι πλήρους έλλειψης λογικής, αποτέλεσμα οπισθοχώρησης αιώνων.

…Τίποτα βέβαια δεν αναστέλλει τη λειτουργία του Νόμου 7, που είναι καταχωρημένος μέσα μας και έτσι εκδηλώνεται ανάλογα πάντα με την ποσότητα της άρνησης, που επιλέγουμε. Δίνει όλο και πιο σκληρά μαθήματα, ανάλογα με την “αναισθησία”, που εκδηλώνει το ον μέσα από τα “καλύμματά του”.

…Κατά τη λειτουργία του Νόμου, όταν τοποθετηθούμε αρνητικά απέναντι στα στοιχεία Αλήθειας, που φανερώνει ένα από τα Κέντρα, τότε έλκουμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο την αρνητική εκπαιδευτική μορφή του Φωτός των άλλων Κέντρων. Γίνονται οι Ερινύες μας!

…Θα πρέπει όμως ν’ αρνηθεί τον εγωισμό της, το βαρύτερο κάλυμμα του πνεύματος. Πώς θα συγχωρεθεί, αν δεν ομολογήσει, αν δεν αναγνωρίσει τη λάθος θέση της; Ο Δημιουργός έχει Εξουσία να καταλύει! Η καταστροφή είναι συνολική! Χάνονται τα στηρίγματα κάθε τοποθέτη­σης. Εκείνος που εκφράζει την Αρμονία και τη Σύνθεση, γίνεται τώρα η Κατάλυση. (6)

…Καταργώ εις το Όνομα της Τρισηλίου Θεότητος την Εξουσία του Πάτερ Τιμ. Να είναι σα νεκρός, να μην μπορεί να ευλογήσει Του αφαιρώ την Ευλογία που έχει, μέχρι να μετανοήσει.

…Το Ευαγγέλιο λεει κάτι ακόμη, ότι όλες οι αμαρτίες-και οι βλασφημίες θα συγχωρεθούν, εκτός από τη βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, Οποιος θέλει ας καταλάβει τι λέω. Μη βλασφημάτε το Πνεύμα του Θεού όταν σας φωτίζει και σας ομιλεί μέσα από το στόμα οποιουδήποτε ανθρώπου. Ο Θεcς σας καταδέχεται, παίρνει Μορφή και σάρκα και κατεβαίνει στη γη.

…Είμαι υποχρεωμένος να τους κρίνω με το δικό τους μέτρο, γιατί μόνο εκείνο το μέτρο γνωρίζουν. Με αντιληφθήκατε; Αχάριστος είσαι άνθρωπε; Ο αχάριστος τι να κάνει στο Θεό, ή τι να κάνει στον πλησίον του, δεν αγαπάει, ούτε Εγώ τον αγαπώ, λέω δεν σε ξέρω, τον αγνοώ.

…Πώς δηλαδή θέλετε, όλο να παίρνετε από το Θεό, από το Έλεος, από την Αγάπη και να σας σβήνει αμαρτίες; Το κάνει αιώνες τώρα ο Θεός αυτό, αλλά μέχρι πότε, μέχρι τώρα, δεν θα ξαναδώσει Έλεος. Θα ξαναδώσει σε όσους μετανοούν αληθινά, σε όσους αποδεικνύουν εμπράκτως τη μετάνοιά τους. Έκλεψες, να επιστρέψεις τα λεφτά πίσω.

…Και ο Χριστός ήταν αυστηρός.  "Ύπαγε οπίσω μου σατανά", είπε στον Πέτρο.

…Ο Κριτής είναι ο Νέος Διδάσκαλος της Νέας Κοσμικής περιόδου, τον οποίον έχετε την τιμή να ακούτε. Έχω Εξουσία να σας Κρίνω όλους, κατά την Κρίση Μου και κατά το μέτρο της Δικαιοσύνης σας, να σας θάψω ζωντανούς, όπως Με θάβετε Εμένα στο πρόσωπο του πλησίον σας, τον οποίον εξαπατάτε και με καταπατάτε στο λαιμό, πατώντας με το τακούνι σας ή με τις μπότες σας αν έχετε και μου ρουφάτε το αίμα και την ψυχή στο πρόσωπο του αδελφού σας και με υβρίζετε και με συκοφαντείτε, γιατί όταν συκοφαντείτε έναν άνθρωπο, Εμένα συκοφαντείτε και θα σας Κρίνω με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, με τα ίδια μέτρα, για να δείτε τι έχει να πει Δικαιοσύνη Θεού και στο τέλος θα κλάψετε ή αν κλάψει η Μάνα Μου για σας, που βλαστημάτε, να σας Ελεήσω, να σας λυπηθώ.

Να σας Ελεήσω, αλλά προσέχετε καλά, δεν ήλθα να παίξω με κανέναν και να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια. (7)

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ


20 Σεπτεμβρίου 2015
Αγγελία προς τους εργάτες του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας
Κι ήρθε η Άνοιξη στην Καρδιά μας, γι’ αυτό η Ψυχή μας τραγουδάει το σκοπό της Αναγέννησης, κι ανοίγεται στον Ήλιο, στο Φως και στη Δροσιά της. Χορεύουμε την Ανάσταση του Ανθρώπου-Χορό Κυκλικό, στεφανωμένοι με ελιά και δενδρολίβανο, βασιλικό και δάφνη, στάχυα και τριαντάφυλλα. Ας είναι ευλογημένη η ένωσή μας, ας είναι ευλογημένη η επιστροφή μας, γιατί οι ρίζες μας είναι στους Ουρανούς μας.
Όταν ο Λόγος σε τιμά με την ανάθεση μιας θέσης Υπευθυνότητας μέσα σ’ αυτό το Θείο Έργο, και τέτοια θέση είναι κάθε μια που θέλεις να δεις με αυτό τον τρόπο, πριν από ό,τι σκεφτείς και ό,τι αισθανθείς μα και για πάντα, ζεις κάτι που δεν μπορείς να αποχωριστείς ποτέ. Το βίωμα της Ευχαριστίας. Γιατί αν πάψεις να ζεις με αυτό τον τρόπο την τιμή αυτή τότε, κάθε προσφορά και κάθε διακονία προς τον άνθρωπο μεταστρέφεται σε μια αίσθηση βάρους και εξαναγκασμού και αυτό δεν μπορεί να σχετίζεται με τις Αρχές του Πνευματικού Θείου Έργου που ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Διονύσης Δώριζας ως παρακαταθήκη άφησε στον Άνθρωπο.
Η μεταφορά βιωμάτων μεταξύ μας επιταχύνει την εκπαίδευση και την εξέλιξη γιατί πέρα από την εμπειρία που μοιραζόμαστε, ενώνουμε τους δρόμους μας για να τους περπατήσουν κι άλλα αδέλφια μας. Γι’ αυτό η επικοινωνία μας,  απλά και καθημερινά προετοιμάζει και προαναγγέλλει το δέσιμό μας, καθώς η ανακύκλωση της αγάπης που λαμβάνουμε, μέσω του λόγου μας προάγει το καθάρισμα και την διάνοιξη των αγωγών μας, μέσα από τους οποίους επικοινωνούμε ως συγκοινωνούντα δοχεία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έρχεται σαν αποτέλεσμα η αύξηση της χωρητικότητάς μας για τις ποιότητες του ανθρώπου, η φιλία, η κατανόηση, η διεύρυνση του μήκους κύματός μας, μέσα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και αφομοιώνονται όλο και περισσότερες δονήσεις, που ενώνονται και γίνονται μία δόνηση που χωράει, διαρρέει και διαχέεται στα πάντα.
Η ομαδική εργασία χρειάζεται συντονισμό, συνεργασία και ενότητα. Όμως, τακτικά η ίδια η συνεργασία οδηγεί τις υποστάσεις σε συντονισμό και ενότητα, ακόμα κι αν υπάρχουν μεταξύ τους κενά, πολλές φορές μεγάλα και βαθιά. Η διαχείριση του δυναμικού σε μια ομαδική εργασία είναι η βάση, η αρχή και το τέλος (με την έννοια του σκοπού) της ίδιας της εργασίας. Το έλεος του Πατέρα μας παρέχει την ευκαιρία να διαχειριζόμαστε ο καθένας μέσα από όση αγάπη μπορεί να έχει, το δυναμικό των ίδιων των τμημάτων μας, των αδελφών μας και μόνο ευχαριστία  αναδύεται από μέσα μου γι’ αυτούς, για την αγάπη τους που αντέχει τα λάθη μου και μου υποδεικνύει αυτό που χρειάζεται να γίνει, όσο εγώ μπορώ να τα λάβω και να το συλλάβω. Κι η αγάπη κι η γνωριμία ανακυκλώνεται μέσα από τη φιλία μας, ως στάδιο χριστότητας.
Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις ανάλογες της αγάπης μας, διευρύνονται και πληρώνονται όσο αυτή μεγαλώνει και οδηγούν στην πραγμάτωση της ουσίας της υπευθυνότητας που είναι η ενότητά μας, η ενότητα της Ψυχής, η κοινωνία μας, η Θεία Κοινωνία της Βασιλείας των Ουρανών.
Ευχαριστώ καθέναν από τους αδελφούς μου για ό,τι με διδάσκει, για την προσφορά τους στον άνθρωπο, για την αγάπη και τη συμπόρευση. Ας είναι ευλογημένη στο άχωρο και το άχρονο, η στιγμή της συνάντησής μας, ο χώρος που ανοίξατε μέσα σας για μένα, για τον άνθρωπο, που θέλησε να κοινωνήσει τη Θεία Αγάπη στα πρόσωπά σας.
Η ευλογία του Πατέρα, η Ευλογία της Μητέρας είναι το βίωμα της ιερότητας κάθε στιγμής, της ενότητας της Ουσίας. Είναι το βίωμα της Θείας Ειρήνης. Ειρήνη όμως  χωρίς Δικαιοσύνη δεν υφίσταται. Αυτό που πιστεύετε για τον εαυτό σας είναι δίκαιο; Εάν είναι, τότε δικαιοσύνη θα υπάρχει και στις σχέσεις σας γενικότερα. Σημαντικό λοιπόν δεν είναι ό,τι έχεις αλλά ό,τι είσαι. Κι αυτά που καθορίζουν την εξέλιξη κάποιου δεν είναι τα εισερχόμενα, όπως φανέρωσε ο Χριστός, αλλά τα εξερχόμενα. Είμαστε λοιπόν ό,τι παράγουμε; Είμαστε οι σκέψεις μας; είμαστε τα συναισθήματά μας; είμαστε αυτό που λέμε; Είμαστε ό,τι πράττουμε; Κάποιος θα πει ότι τελικά είμαστε όχι ό,τι λέμε αλλά ό,τι κάνουμε. Κάποιος άλλος θα πει ότι είμαστε όλα αυτά μαζί. Ουσιαστικά όμως και κατά βάθος είμαστε τα κίνητρά μας κι αυτό που μας κινεί.
Υπευθυνότητα  είναι ο χώρος εντός του οποίου λειτουργείται η ανάληψη της ευθύνης. Ο υπεύθυνος έχει την ευθύνη της ενεργοποίησης το χώρου αυτού, της οργάνωσης, εδραίωσης, εξάπλωσης και φανέρωσής του, της σύνθεσης και της εξέλιξής  του, που είναι Εκπαίδευση, Έλεος και Αγάπη. Οφείλει να ενεργοποιεί ευκαιρίες συνεργασίας, με κίνηση προσφοράς, εκπαιδεύοντας τον εαυτό του στη διάκριση, το σεβασμό, την ενότητα και την Αγάπη, να καλύπτει, να στηρίζει και να φροντίζει τα μέλη, καθιστάμενος σημείο φωτός, έλκοντας τις ποιότητες εκείνες που είναι απαραίτητες για την επίτευξη του κάθε στόχου, ελευθερώνοντάς τες για να εκδηλωθούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο, εργαζόμενες μέσα από την Ένωση και το Συντονισμό τους με το Θείο Θέλημα. Η ενότητα και η επικοινωνία λειτουργείται με κάθετες και οριζόντιες κινήσεις ή εσωτερικές και εξωτερικές λειτουργίες δονήσεις και παλμούς ή λειτουργίες πνεύματος και ψυχής, κι ο υπεύθυνος, φροντίζοντας για την Ένωση με τον Θείο του Εαυτό, ό,τι λαμβάνει το διαχέει προς τις ψυχές, τον άνθρωπο δηλαδή, μεριμνώντας για την πορεία τους και φροντίζοντάς τες, διανοίγοντας με την Αγάπη διαύλους επικοινωνίας.
Είναι ο καιρός ν’ αρχίσετε να μιλάτε για το Έργο δίνοντας μαρτυρία με τη στάση σας, τη ζωή σας. Είναι καιρός ν’ αρχίσουν να βγαίνουν προς τα έξω αποκαλύψεις και κείμενα. Ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του, σταματά το ξεβόλεμα του ατόμου στην ομάδα προκειμένου να σταματήσει το ξεβόλεμα της ομάδας στο άτομο.
Απώτερος στόχος είναι η πλήρης απελευθέρωση ρόλων, θέσεων, υπευθυνοτήτων, ώστε να μπορείτε άμεσα να δουλεύετε συντονισμένα και αποτελεσματικά, όπου βρεθείτε. Μόνο με συνεχή επαγρύπνηση όλα ξεπερνιούνται. Τα θαύματα είναι αποτέλεσμα προεργασίας, δε γίνονται τυχαία.
Πέρα από την γνωστή δυναμική λειτουργία της Σχολής που εστιάζεται στη μετάνοια, την υπακοή στο Θείο Θέλημα, την εκπαίδευση της ένωσής μας με το Λόγο, την ταπεινοφροσύνη και την Αγάπη, σαν επιστέγασμα καλούνται όλοι σαν εργάτες στο Έργο του Πατέρα να συντονιστούν στους παρακάτω στόχους:
1.       Εδραίωση των Βασικών Αρχών και της Στάσης Μαθητείας μέσω εκπαίδευσης στη Νομοτέλεια της λειτουργίας των Νόμων και των χειρισμών του Φωτός.
2.       Ενεργοποίηση και εκδήλωση του Λόγου από όλους τους αδελφούς. Αποκαλύψεις και παρεμβάσεις με Ενέργειες και Μυσταγωγίες. Εμβάθυνση στη νομοτέλεια της προσευχής.
3.       Συλλογική μελέτη, έρευνα και καταγραφή νέων διδασκαλιών.
4.       Έλξη νέων αδελφών σε όλους τους κύκλους μαθητείας. Αποστολές βιβλίων. Δημόσιες εκδηλώσεις.
5.       Υποστήριξη της «Υπηρεσίας Αλληλεγγύης Αδελφών».
Έφτασε η ώρα να δώσουμε τη μαρτυρία μας στον Άνθρωπο και να ξεκαθαρίσουμε ποιοι βρίσκονται στον ίδιο δρόμο μ’ εμάς. Ενεργοποιούμε κλήση ενότητας, αποστέλλοντας αρχικά την παρακάτω επιστολή στις υποστάσεις εκείνες που ο Δάσκαλος είχε τιμήσει με τη Χάρη Του.
Παρέχουμε όλη μας την βοήθεια την αγάπη και την ενίσχυση σ΄ όσους υπεύθυνα θέλουν να βοηθηθούν και να εξελιχθούν, να θεραπευτούν και να συντελέσουν στην εξέλιξη των αδελφών τους.
Θα παρέχουμε λοιπόν την κάλυψη και την ενίσχυση μας την υλική και την πνευματική σε όσους αδελφούς θα φανερώσουν αυτή τους την τοποθέτηση εξ΄ αρχής. Αν αισθάνονται θύματα καλούνται να βοηθήσουν θύματα, αν αισθάνονται παραπλανημένοι καλούνται να βοηθήσουν αδελφούς τους να βρουν τον Δρόμο, αν αισθάνονται πληγωμένοι από αυτά που έζησαν καλούνται να θεραπεύσουν τις πληγές αδελφών τους. Αυτή είναι η τοποθέτηση και το στίγμα μας από εδώ και πέρα. Δεν ενδιαφερόμαστε να γεμίσουμε τις τάξεις μας με «απογοητευμένους» ή οπαδούς. 
Ενδιαφερόμαστε να συνεργαστούμε με ανθρώπους που πρώτο τους μέλημα είναι η αποκατάσταση των συνάνθρωπων τους, ενδιαφερόμαστε για την δικαίωση του αγώνα του πρωτοπόρου Διδασκάλου Διονύση Δώριζα μέσα από την συνέχιση του.
Από εδώ και στο εξής, αυτή είναι η θέση μας χωρίς χρονοδιάγραμμα και χωρίς κανένα άλλο περιορισμό η όρο. Εμείς συνεχίζουμε έτσι ή αλλιώς. Όποιος πιστεύει ότι κάνει το ίδιο δεν έχει παρά να καταθέσει όχι την συγνώμη του, ή την μεταμέλεια του αλλά την έμπρακτη αποκατάσταση μέσω της προσφοράς του και της ανάληψης των ευθυνών του απέναντι στο Έργου και τον άνθρωπο. Εκείνοι που επιθυμούν την αποκατάσταση της ενότητας γνωρίζουν τι έχουν να κάνουν, συντηρώντας την χωριστικότητα. Όπως και εκείνοι που πάντα έμεναν στα λόγια. Ευχόμαστε σε όλους να κάνουν μια νέα αρχή, ευλογημένη από τον ίδιο τον Πρωτοπόρο Διονύση Δώριζα
Ο Δάσκαλος συνεργάζεται μ’ εκείνους που θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν μαζί Του. Kι αυτοί είναι εκείνοι που με πνεύμα συνεργασίας και προσφοράς ανιδιοτελούς ενεργοποιούν τη συνεργασία μεταξύ των αδελφών τους. Μ’ αυτό τον τρόπο του διακρίνει ο Δάσκαλος αλλά και από το γεγονός ότι αυτές οι υποστάσεις διακρίνονται από την υπευθυνότητά τους, το σεβασμό και την Αγάπη τους όχι μόνο προς το πρόσωπο του Δασκάλου αλλά προς όλους τους αδελφούς τους. Δεν είναι υπεύθυνοι εκείνοι οι οποίοι αδυνατούν να συνεργαστούν ή είναι αδύνατο να συνεργαστεί κανείς μαζί τους.
Ο ίδιος ο Διονύσης Δώριζας βέβαια ήταν σαφής. Κάθε άνθρωπος έχει να διεκδικήσει το Θείο Δικαίωμά του, ν’ αναγνωρίσει την Υιότητά του και να φανερώσει τον Θείο του Εαυτό. Ο μοναδικός περιορισμός βρίσκεται στους περιορισμούς του νου του και τη στενοκαρδία του.
Ποια ήταν η πνευματική δραστηριότητα κάθε μαθητευόμενου Λόγου μετά την αποχώρηση του Πρωτοπόρου από τη μορφή; Πόσο ενώθηκε η θεωρία με την πράξη; Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι «Δάσκαλοι» που δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει στάση μαθητείας; Ποιοι παρέδωσαν τη σκυτάλη που τους εμπιστεύθηκε ο Πρωτοπόρος; Ποια σκυτάλη παρέδωσαν; Πού; Γιατί; Πώς;
Το Έργο το ζουν μόνο όσοι το πονάνε και το πονάνε μόνο όσοι προσφέρθηκαν αληθινά σ’ αυτό και όχι όσοι επένδυσαν σ’ αυτό. Εκείνοι που άλλα σκέφτονται, άλλα λένε, άλλα θέλουν κι άλλα κάνουν, τους είναι δύσκολο να συντονιστούν πλέον με το Έργο τώρα.
Μιλάμε για τη συνειδητή επιστροφή στον Ένα Εαυτό Άνθρωπο Λόγο. Αυτός ο Ένας Άνθρωπος είναι Θεός, είναι ο Λόγος και αυτός ο Ένας Άνθρωπος με τον οποίο συνδέεται ο καθένας από εμάς, γίνεται αγωγός μεταφοράς της Ουσίας Του και της Χάρης Του. το ζητούμενο λοιπόν είναι η καλλιέργεια πλέον των αρετών στην πράξη και οι μελέτες ή διδασκαλίες να συμβάλλουν σε αυτή την έμπρακτη φανέρωση, διότι ο Δάσκαλος δεν είναι εκείνος ο οποίος σου μεταφέρει κάποιες γνώσεις ή πληροφορίες αλλά την Ουσία Του.
Έχετε όλοι την Αγάπη του Δασκάλου Ιωάννη

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (3)


15 Σεπτεμβρίου 2015
Η φανέρωση του Λόγου γίνεται πάντα σε μια διαδοχή κυμάτων και ορίζεται απ’ την εξέλιξη της συνείδησης του Ανθρώπου που διαμορφώνει χωροχρόνους κατάλληλους και συνθήκες αναγωγής.
Ο ομαδικός αναβιβασμός ψυχοπνευματικών υποστάσεων έδεσε τα πρώτα μπουκέτα ψυχών που έχουν μπει σε πορεία θέωσης. Οι υποστάσεις αυτές είτε ήταν έτοιμες από τα Μακάρια πεδία, είτε εργάστηκαν ενσυνείδητα και με την προσφορά τους έσβησαν τις διαχρονικές τους οφειλές, επιτυγχάνοντας την παρθενοποίηση της ψυχής τους και τη Χριστογέννεσή τους.
Ο πρωτοπόρος Δάσκαλος ευλόγησε τους πρώτους καρπούς του Έργου που άφησε στη Γη και τους μετέφερε προσωπικά αλλά και μέσα από την Μητέρα, χάρη φανέρωσης Έργου. Είναι η χάρη που απεκδύθηκαν οι αδόκιμοι και αποστάτες, που έφερε ταχύρρυθμη εξέλιξη σε πιο άξιους διαχειριστές του φωτός, όπως είχε ανακοινωθεί από τον ίδιο.
Είναι εκείνοι που έκαναν την Αγάπη πυξίδα του Δρόμου τους και την ευθύνη της Θείας χάρης επίγνωση εαυτού, δηλαδή αυτοσεβασμού και ταπεινοφροσύνης. Αυτοί είναι που στήριξαν όσους είχαν αδικηθεί. Αυτοί είναι που έδωσαν ευκαιρίες σ’ όσους είχαν χάσει τα πάντα. Αυτοί είναι που έφεραν νερό στους διψασμένους και φαγητό στους πεινασμένους. Αυτοί είναι που συνέχισαν να φροντίζουν τον Δάσκαλο μέσα από τον πλησίον. Αυτοί είναι που δέχθηκαν πέτρες στο όνομα της Αγάπης που υποστήριξαν και τις ψυχές που υπερασπίστηκαν. Είναι όσοι χώρεσαν και αγάπησαν τον Άνθρωπο, όχι μόνο σε μια μορφή περιορισμένη.
Εκείνοι που έχουν μέσα τους την Αλήθεια γίνονται η ζωντανή φανέρωσή της ή έχουν να περάσουν από δοκιμασίες για να μπορέσουν να το κάνουν. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το επιλέγουν όλοι. Οι επιρροές της υλικής συνείδησης συντηρούν τα δεσμά της πλάνης ακόμα και σε πνεύματα υψηλά με ξεχωριστές ικανότητες.
Πριν 10 έτη μας ανακοινώθηκε η αποσύνδεση των αρνητών του Έργου και τώρα των βραδυπορούντων. Οι βραδυπορούντες είτε σαν «μωρές παρθένες», είτε λόγω ευθυνοφοβίας να εκτεθούν, είτε λόγω αρνητικών υποδοχών που αμέλησαν να μετουσιώσουν, έχασαν την ευκαιρία της Χριστοποίησης σε αυτήν την έλευση.
«Να προσεύχεστε στον Ιησού, όχι στον Ιωάννη, είναι πιο ασφαλές», ποιους νόμους κινητοποιεί αυτή η καθοδήγηση; Όποιος ανοίξει τα βιβλία του Δασκάλου, δεν θα διαβάσει πουθενά κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα θα δει σε ποια ονόματα γίνεται χρήση. Εξηγήστε τι νόμους κινητοποιεί αυτή η καθοδήγηση που δίδουν ορισμένοι στους οπαδούς τους, διότι δεν είναι μαθητές ούτε οι ίδιοι, ούτε εκείνοι που δεν έχουν διάκριση της ποιότητας της τροφοδοσίας τους.
Ο πρωτότοκος, κοκκινοτρίχης Ησαύ πουλάει πάντα τα πρωτοτόκια για ένα πιάτο φακή. Είναι δυνατόν θεματοφύλακας του Έργου να διαπραγματεύεται, όπως οι σύγχρονοι πολιτικοί το μέλλον του Έργου και να απαξιώνουν την πνευματική κληρονομιά του Δασκάλου Ιωάννη; Αποκλήρωσαν μόνοι τον εαυτό τους από την πνευματική του Διαθήκη, που λέει ξεκάθαρα ποιον επικαλείται ο εκπαιδευόμενος νέος Άνθρωπος-Λόγος κατά την Δευτέρα Του Παρουσία. Οι υποστάσεις αυτές ελέγχονται από την πλάνη και γι’ αυτό ο Πρωτοπόρος τους έχει αναλάβει προσωπικά. Ο Ιωάννης είναι τίμιος, δεν είναι μπόσικος, διότι η φύση του είναι ξένη σ’ αυτό το ανθρώπινο χαρακτηριστικό.
Αγαπημένοι μου, είμαι ο Δάσκαλος που διδάσκει τον εαυτό του, ο Πρωτοπόρος που έρχεται πάντα Πρώτος ήρθε και πάλι, μα οι άνθρωποι για άλλη μια φορά δεν Τον αναγνώρισαν. Ακόμα και εκείνοι που Τον γνώρισαν, δεν άφησαν μέσα τους χώρο κατάλληλο για να μείνει.
Ακόμα και όταν έφυγε από την μορφή, δεν Τον συγχώρησαν, παρά συνέχισαν να μεταθέτουν τις  ευθύνες τους χωρίς να συνειδητοποιούν το μέγεθος της ευθυνοφοβίας, της ανυπακοής και της παθητικότητας στα οποία εγκλωβίστηκαν. Στείροι και απογοητευμένοι, πνιγμένοι στην μεμψιμοιρία, την περηφάνια και την ματαιοδοξία, τ’ άκαρπα δέντρα κατάντησαν να πετροβολούν τα δέντρα που βγάζουνε καρπούς. Μετέθεσαν τις ευθύνες τους σ’ όλους τους άλλους και πολλοί δυστυχώς, στον ίδιο τον πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη, που τους είχε καθαρίσει και αποδεσμεύσει, παίρνοντας τα βάρη τους, διότι Εκείνος ενδύθηκε τις ατέλειες, τις αδυναμίες και τα κενά όλων.
Περί αμαρτίας, δικαιοσύνης και περί κρίσεως, ζώντες και νεκροί στέκονται ενώπιον ενωπίω. Παράκλητον Νέον απέστειλα πλησίον σας, αλλά δεν το αντελήφθητε. Ουδείς αναγνώρισε αυτόν ως είναι, ούτε την πνευματική του ταυτότητα κατενόησε, διότι ούτε τον Ιησού γνωρίζει. Πίστη τυφλή τροφοδοτήσατε και την Χάριν που ελάβατε απεκδυθήκατε. Οκνηρία και αχαριστία σας κατέλαβε από το πνεύμα της εσχάτης και αμετανόητης γενεάς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας χρόνιας παθητικής στάσης, μιας επανάπαυσης στη χάρη που σας δόθηκε ως Θεία Δωρεά από τον πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη κι όχι ως βακτηρία ζωής ούτε προς ικανοποίηση αυτοπροβολής.

Η αποκάλυψη της έκπτωσης των βραδυπορούντων σε αρνητές
Αγαπημένες μου ψυχές, αγαπημένα μου πνεύματα. Αγαπημένοι μαθητές του Λόγου, η ευλογία του ενός Διδασκάλου Υιού-Μητρός διαχέεται την περίοδο αυτή ως φως κάθαρσης, αποδέσμευσης, φωτισμού της συνείδησης ενός εκάστου εξ υμών, ίνα επέλθει αναγωγή και ολοκλήρωση στην ολότητα του Ανθρώπου που αφυπνίζεται και ενεργοποιείται να προετοιμαστεί για τις εξελίξεις εφ’ απάσης της γης.
Κάποτε σας ανακοίνωσα ότι μπαίνουμε σε Νέα Πορεία. Ολίγοι μόνον την ακολούθησαν. Οι περισσότεροι χάραξαν μια δικιά τους πορεία και οδηγήθηκαν σε πνευματική αποτελμάτωση και αδιέξοδα και έγιναν υποκριτές, προκειμένου να δικαιολογήσουν την πτώση τους. Μαθητές που σας εμπιστεύθηκε ο Δάσκαλος χωρίς να τους έχετε έλξει εσείς από το έργο της προσφοράς σας, τους εκμεταλλευθήκατε και τους εγκαταλείψατε.
Απέστειλα πλησίον σας πνεύματα κατάλληλα για το επίπεδο της εξέλιξής σας ώστε να σπάσουν τα δεσμά των προσωπικών σας κατεστημένων και περιορισμών που συντηρείτε με νοσηρούς τρόπους στην ζωή, στα σώματα και τις συμπεριφορές σας. Εσείς όμως διαμορφώσατε νέες αρνητικές συνδέσεις εξάρτησης. Πως απαντήσατε στο φωτεινό κάλεσμα της Αγάπης και πως διαχειριστήκατε αυτό το φως; Η Αλήθεια ελευθερώνει, όμως εσείς φτιάξατε νέες αλυσίδες και ποινές. Το «εκ του καρπού γνώσεσθαι το δένδρο», αποκαλύπτει ότι οικειοποιηθήκατε το φως αυτό, ακόμα κι όταν μοιράζατε χάρες ιδιοτελώς ή για να κάνετε εντύπωση.
Και όμως δόθηκαν σε όλους ευκαιρίες αποκατάστασης της ενότητας που διαρρήξατε αλλά και πάλι δεν την τιμήσατε επαναπαυμένοι στα προνόμια του περιούσιου λαού που θεωρεί τετελεσμένο ότι θα σωθεί. Τέτοιες πλάνες σας κατατρέχουν καθώς προσκολληθήκατε στο σκέπτεσθαι της Π. Διαθήκης. Αντί να αξιοποιήσετε την πίστωση χρόνου που σας δόθηκε, δημιουργήσατε νέο πάρεργο διάσπασης. Πως αποκτήσατε δεξιότητες ματαίωσης του έργου, το Πνεύμα της Αληθείας νομίζετε ότι σας φώτιζε; Όσοι πρόδωσαν είχαν ξαναπροδώσει και δεν ξεπέρασαν την προδοσία τους ποτέ. Αυτήν την παλαιά κατάρα προς τον εαυτό τους κλήθηκαν να σβήσουν με την υψηλή χάρη που έλαβαν αλλά αυτοί την κακοποίησαν και ξεπάγωσαν οι ποινές τους. Η παρανόηση κορυφώθηκε σε αδελφούς που ενώ δεν έχουν καμία κατάρτιση, εμπειρία ή προσφορά στο Έργο, απορρίπτουν τους πάντες, κρίνουν και κατακρίνουν, ενώ διατηρούν την φαντασίωση ότι έχουν χριστοποιηθεί και είναι οι μόνοι που συνεχίζουν το Έργο.
Ορισμένοι μόνον εκλεκτοί συνέχισαν και συνεχίζουν το Έργο και σ’ αυτούς ασκείτε πολεμική, διότι σας υπενθυμίζουν με τη στάση τους όσα απωλέσατε ένεκα του εγωισμού και της υπερηφάνειας σας. Η παρακμή των Δασκάλων έφερε καθήλωση στους μαθητές, απενεργοποίησε τους ακολούθους του Έργου και έτσι οι βραδυπορούντες έγιναν αρνητές. Όλοι ανεξαιρέτως ευθύνονται γι’ αυτό το αποτέλεσμα και ουδείς δύναται να αποφύγει τις ευθύνες των επιλογών της ανυπακοής στο θείο θέλημα, που έκαναν την κλήση ανάκληση.
Ακάλυπτη πλέον από φως είναι η υπόστασή σου αδελφή, που όχι μόνο δεν ακολούθησες τον Πρωτοπόρο όσο ζούσε, όχι μόνο κλώτσησες το Έλεος που η Θεία Μητέρα σου πρόσφερε, αλλά γεμάτη φθόνο συνέχισες να ανακυκλώνεις την άρνηση και τα απωθημένα της υλικής σου συνείδησης. Μέσα από την υπόστασή σου, ευλογώ και σφραγίζω όλες τις υποστάσεις που κατακρίνουν και λιθοβολούν υποστάσεις που τίμησε ο Πατέρας να εκδηλώνουν τον Λόγο Του. Μέσα από την υπόστασή σου ευλογώ την Ηρωδιάδα και την Σαλώμη, τις συκοφαντίες και την αισχρότητα των λογισμών σας, ώστε η ζωή σας να γίνει ζωντανή διδαχή για κάθε μαθητή του Λόγου των νέων γενεών».
Λάβατε χάρη και εξουσία ευλογίας ίνα αποδεσμεύσετε υποστάσεις κι ανορθώσετε ψυχές και ουχί να τις καθηλώσετε και συμπαρασύρετε στην πτώση σας. Δεν κατανοήσατε ότι θα ήταν προτιμότερο να δέσετε μια μυλόπετρα στο λαιμό σας; Πότε θα διακρίνετε την ιδιοτέλειά σας; Γι’ αυτό δεν αντέξατε τις οδύνες του δρόμου που μόνο η Αγάπη και η ανιδιοτέλεια εξασφαλίζει. Δεν είχατε διάθεση προσφοράς για τους αδελφούς σας, αλλά επίδειξη επιβολής και εξουσιαστικότητας. Ποιους νόμους κινούν εκείνοι που χρησιμοποιούν το όνομα του Δασκάλου για να υψώνουν το εγώ τους; Ουδείς δύναται να ευτελίζει τον Δάσκαλο, διότι μόνον τον εαυτό του υποβιβάζει και ότι εκπροσωπεί. Ουδείς δύναται να με εκπροσωπεί άνευ χάριτος Λόγου.
«Αγαπημένοι αδελφοί τολμήστε να μιλήσετε στους ανθρώπους με σεβασμό και ταπεινοφροσύνη, με αγάπη χωρίς να περιμένετε τίποτα. Κάντε το έργο σας αθόρυβα την περίοδο αυτήν. Μη περιμένετε κανέναν να σας ενεργοποιήσει αναζητήστε μέσα σας την Πηγή. Πυροδοτήστε μόνοι σας τον εαυτό σας. Εργαστείτε άοκνα σε αυτό το Έργο και αφήστε τον εαυτό σας να πλημμυρίσει από την ευδαιμονία της Θείας Χάρης που θωπεύει κάθε σας τραύμα επιφέροντας ίαση και αποκατάσταση. Αποπλένω την σκόνη από τα πόδια και τα ενδύματά σας και ευλογώ τον νου, την καρδιά και την συνείδησή σας να διανοιχτεί στο Φως του Λόγου Χριστού. Γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην σας βρει ο πόλεμος απροετοίμαστους. Αποκαταστήστε την ένωσή σας με τον Λόγο Χριστό, με την Θεία Μητέρα που επιστατεί και σας αγκαλιάζει με γλυκύτητα και τρυφερότητα, με στοργή και καλοσύνη ως αδιάλειπτη προσφορά ελέους και διδαχής.

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (1-2)


ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (1)
20 Απριλίου 2015
Ο Γέροντας! Νομίζω κανείς δεν ήξερε ολόκληρη την ιστορία του. Κι εγώ καθόμουν σ’ ένα σκαμνάκι δίπλα στην πολυθρόνα του, απ’ αυτές τις σπαστές του σκηνοθέτη και του ’λεγα με στόμφο, «εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα ότι είναι για καλό να γίνει και ότι είναι για κακό, να μην γίνει. Και που ξέρω εγώ τι είναι σωστό και τι λάθος για να το ζητήσω; Ενώ ο Πατέρας τα γνωρίζει όλα».
Γέροντας: Και πότε θα γίνεις Άνθρωπος ενσυνείδητος, αφού αναστέλλεις συνεχώς την αποδοχή της υιότητάς σου, μαζί με την ευθύνη και το δικαίωμα της κρίσης, αφού «ο Πατήρ πάσα κρίση παρέδωκε τω Υιώ» και αφού αρνήσαι να κοπιάσεις όπως αρμόζει να κοπιάσεις στα αγαθά; Νομίζεις πως θα ξεγελάσεις τους νόμους του Θεού και των Συμπάντων Του και θα κληρονομήσεις την Βασιλεία των Ουρανών τεμπέλικα; Μα και ο φόβος και η άγνοια και ακόμα χειρότερα η ημιμάθεια και η αλαζονεία που τη συνοδεύει, είναι πάθη που δεν επιτρέπουν σε μια ψυχή την είσοδο στην Βασιλεία, όπως συμβαίνει στους «πτωχούς τω πνεύματι», δηλαδή τους αγαθούς και απονήρευτους ανθρώπους. Δεν μπορούν να μπουν μαζί τους οι νωθροί, οι οκνηροί και οι πονηροί, που εμμένουν στο να προξενούν πόνο στους αδελφούς τους και αντί να ακολουθούν το Φως ακολουθούν το Σκότος.
Είναι ψυχές με ελεύθερη βούληση αυτές ή δεσμευμένες; Είναι ελευθερία αυτή ή υποταγή και υποδούλωση σε πάθη ζωώδη;
– Και γιατί Γέροντα κάποιες ψυχές αρνούνται την αγάπη, το φως και την ομορφιά, αλλά τους αρέσει να τα βεβηλώνουν και να τα μολύνουν, σαν να μην τα αντέχουν, σαν τα παράσιτα που κρύβονται κάτω από τις πέτρες, γιατί στον ήλιο πεθαίνουν;
– Γιατί οι μέλισσες πηγαίνουν στα λουλούδια και οι σφήκες στις ακαθαρσίες; Ωστόσο αναγνωρίζω ότι τα πάντα έχουν μια θέση στη φύση!
Ναι, αλλά ποια φύση; Τη φύση της ύλης ή τη φύση της ουσίας από την οποία προήλθε και αποτελεί την πιο πυκνή εκδήλωσή της; Τα όντα τα οποία επιθυμούν, θέλουν και μπορούν να μετέχουν στη θεία φύση τους, συμβαίνει επειδή την αγαπούν και έτσι έλκουν και την ανάλογη χάρη και βοήθεια και επιχορήγηση θείων δώρων. Δηλαδή υψηλής πνευματικής τεχνολογίας εργαλεία και για να μπορεί κανείς να τα χειρίζεται και να τα χρησιμοποιεί χωρίς να τα αχρηστεύσει ή κάνει ζημιές, προϋπόθεση είναι μια σειρά αρετών ή ικανοτήτων, δηλαδή μια αγαθή ελεύθερη συνείδηση που αποκτά επίγνωση του εαυτού της. Από απλός εργάτης του Έργου, εκείνος που δεν έθαψε τα τάλαντα αλλά τα χρησιμοποίησε σωστά, καθίσταται θείος συνεργάτης και θα περάσει πάλι εξετάσεις ανάλογες εάν θέλει να εξελιχθεί σε θείο συνδημιουργό, ένθεος όντας, έχοντας τις 7 αρχές του στα πεδία του Λόγου και τις άλλες 5 αφιερωμένες στο Έργο του Λόγου μέσα από μια μορφή.
Αυτός ο δωδεκαδιάστατος άνθρωπος είναι ένας ολοκληρωμένος Άνθρωπος-Λόγος, ένας πνευματικός ηγέτης και ταυτόχρονα ένα χριστοποιημένο πνεύμα.
– Και γιατί οι περισσότερες ψυχές αρνούνται να ολοκληρωθούν και να ζήσουν όλα αυτά τα θαυμαστά που λες;
– Διότι δεν το αρνήθηκαν μία, δύο, εκατό ή χίλιες φορές, αλλά το αρνήθηκαν συστηματικά, συνεχώς και αδιάλειπτα και αυτό τους έγινε δεύτερη φύση, μια πανοπλία μέσα στην οποία παγιδεύτηκαν. Σχεδόν τυφλοί και κουφοί μέσα εκεί πως να ζήσουν; Με την ελεύθερή τους βούληση πρέπει να βγάλουν μόνοι τους την πανοπλία αυτή, αρκεί να το επιθυμήσουν και να το προσπαθήσουν και να αγωνισθούν όσο χρειάζεται για έναν τέτοιο σκοπό. Απλά, δίκαια και τίμια, υπακούοντας στο θείο θέλημα της επιστροφής στον Πατέρα, όπως ο άσωτος υιός και ναι… τότε οι ουρανοί αγάλλονται! Η μετάνοια είναι το κλειδί της επιστροφής, γιατί κινεί τον μοχλό του ελέους και ο Ιωάννης είναι αυτός που την κηρύττει και σε βαπτίζει μέσα σου.
– Δηλαδή άλλο πράγμα να χάσεις τον δρόμο και άλλο να χαθείς;
– Όταν κάποιος επιμένει να βάζει τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό με την διάνοιά του, όπως εσύ, τότε αρνείται να βρει τον δρόμο που έχει χάσει και μπορεί να προκαλέσει τον χαμό του. Επειδή όμως τίποτα δεν χάνεται, θα βρεθεί με μια νέα μορφή και ύπαρξη σ’ ένα πιο σκληρό περιβάλλον, που δεν θα ανέχεται την ευθυνοφοβία και την οκνηρία, όπως ακριβώς τα ζώα στη φύση που δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
– Μα Γέροντά μου αυτό συμβαίνει ήδη στην ανθρωπότητα!
– Με τον τρόπο που προσεύχεσαι μπορεί να υπάρξουν και χειρότερα! Αρνείσαι να ερευνήσεις τις αιτίες των καταστάσεών σου, αρνείσαι να μάθεις εκείνα που οφείλεις να γνωρίζεις για να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου! Με λίγα λόγια, αρνείσαι να πάρεις την ευθύνη της εξέλιξής σου και από την άλλη προσεύχεσαι γενικώς και αορίστως για το καλύτερο. Παίρνεις το καλό της προσευχής και αντί να το αξιοποιήσεις σωστά, δηλαδή με επίγνωση, αρνείσαι τη συνείδηση που θα ’πρεπε να επιζητάς. Δηλαδή από την μια δεν χρησιμοποιείς το καλό καλά και από την άλλη ζητάς και το καλύτερο. Παρατήρησε τώρα την αλαζονεία που κρυβότανε στην ταπεινή προσευχή σου και αξιολόγησε μόνος σου το μέγεθος της αντίφασης και της βλακείας. Πες μου ειλικρινά, θα ’θελες εσύ προσωπικά, να συναντήσεις όταν πας στη Βασιλεία Των Ουρανών ανεύθυνους και βλάκες; Και θα τους συναντήσεις σίγουρα σε κάποιο Πεδίο αν συνεχίζεις και κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, αλλά δεν θα είναι Το Πεδίο Του Λόγου αυτό, άλλα το πεδίο των ηλιθίων, αυτών δηλαδή που με κάποιο τρόπο επέλεξαν να παραμείνουν επί μακρόν στη λήθη. Έκοψαν μόνοι τους το νήμα της Αλήθειας που υπάρχει μέσα στον Πυρήνα της Ύπαρξης μας, δηλαδή το είναι μας και ακόμα περισσότερο έπεσαν τόσο χαμηλά, μέσα στην λήθη τους ώστε να μην είναι σε θέση να χωρέσουν ακόμα και την ιδέα του είναι τους. Τον Λόγο που εσκήνωσε εν ημίν! Απολύτως φυσιολογικά λοιπόν αρνούνται με διάφορους τρόπους όχι μόνο Τον Χριστό αλλά και τον άνθρωπο, όχι μόνο το Πνεύμα αλλά και Την Ψυχή! Όχι μόνο την συνείδηση αλλά και την μνήμη! Όχι μόνο τη Σοφία αλλά και την Ζωή! Όχι μόνο Τον Άρτο αλλά και Τον Οίνο! Κρασάκι και ψωμάκι τρώνε στους χρυσοποίκιλτους ναούς και συνεχίζουν να σταυροκοποιούνται χωρίς να ξέρουν γιατί. Είναι πράγματι αυτή η αχαριστία και η υποκρισία το ξεκίνημα του κατήφορου όπου χάνεις τον δρόμο, χάνεις και το νόημα της ζωής. Απομένει ένα έκτρωμα, που πασχίζει να μεταμφιέσει την φρικτή αθλιότητα που ζει για να κρύψει την ντροπή της αποτυχίας και της γύμνιας της.
– Γέροντα μου είσαι λίγο σκληρός όμως ε;
– Σου μιλάω για τους ανθρώπους που λατρεύουν το χρήμα και το μαμωνά, σου μιλάω για τους ανθρώπους που ζούνε με το βάρος Του Νόμου της Ανταπόδοσης, σου μιλάω για τους συντηρητές της Παγκόσμιας υποκρισίας, αυτούς που επιλέγουν να γίνουν μαριονέτες χειραγώγησης και εξαπάτησης κάποιας εξουσίας, όπως αυτοί που κάποτε φώναζαν «Άρον-άρον σταύρωσον Αυτόν».
– Τώρα καταλαβαίνω γιατί σε λένε αιρετικό γέροντα μου. Τους ξεσκεπάζεις και φοβούνται.
– Πριν 2000 χρόνια περίπου, κοντά σε μια έρημο, μέσα σε μια σπηλιά, υπήρχε ένας γέροντας που δίδασκε ότι «το δέντρο της πλάνης των ανθρώπων θα ξεραθεί και τελικά θα καεί όταν οι ρίζες του αποκαλυφθούν στο Φως! Τότε Ο Παράκλητος, Το Πνεύμα Της Αληθείας θα έχει ελευθερώσει την ανθρωπότητα».
– Και πως μοιάζει το δέντρο Γέροντα;
– Όποιος επιλέγει το δρόμο Της Αρετής και όχι της κακίας, βλέπει πως το δέντρο της πλάνης μοιάζει με Λερναία Ύδρα, με ένα τέρας που έχει δυο κορμούς και αμέτρητα κεφάλια. Πριν αντιμετωπίσει όμως αυτό το θηρίο, έχει δαμάσει από μικρός τα φίδια που υπάρχουν μέσα του. Τα έχει στρίψει καλά σα ρόπαλο, γιατί χωρίς αυτό, το θηρίο δεν νικιέται και πρέπει να είναι καλογυμνασμένος και να έχει ψηλώσει αρκετά, για να μπορεί να δει που καταλήγουν οι δυο μεγάλοι κορμοί του θηρίου.
– Και που καταλήγουν Γέροντα;
– Όταν προετοιμαστείς και επιλέξεις συνειδητά να πας στον βάλτο που ζει το τέρας, τότε θα μάθεις! Όσο όμως επιλέγεις να πηγαίνεις στο καφενείο και να κοροϊδεύεις τους ήρωες με τους φίλους σου δεν θα το μάθεις ποτέ…, αλλά θα προετοιμάζεσαι ασυνείδητα για να γίνεις και εσύ τροφή του θηρίου, γι’ αυτό σου λέω μην παίζεις με την προσευχή γιατί είναι σαν να παίζεις με την φωτιά!
– Και τι να ζητάω στην προσευχή μου;
– Να ζητάς να μάθεις να προσεύχεσαι σαν Υιός Θεού! Όπως μια μαϊμού δεν την ενδιαφέρει και ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σπουδάσει αστροφυσική, έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει τα Θεία και να τα γνωρίσει, όσο κάνει μια απομίμηση προσευχής, που καταλήγει πάντα σε κάποιο είδος μπανάνας. Πρέπει να συνυπολογίζεις ότι αυτό το υποανάπτυκτο ον το οποίο δεν έχει ακόμα εξανθρωπιστεί, δημιουργεί ένα περιβάλλον γεμάτο επικίνδυνες μπανανόφλουδες. Έτσι ακριβώς γίνονται οι κουτοπονηριές και οι δικαιολογίες μας, οι μπανανόφλουδες του δρόμου μας
– Παππούλη, μήπως υποτιμάς τους ανθρώπους;
– Και να ήθελα δεν μπορώ. Μόνος του ο καθένας υποτιμάει τον εαυτό του και όταν είναι τόσο ανεύθυνος ώστε να αρνείται να το δει υποκρινόμενος το θύμα, ενεργοποιεί κάποιον άλλον να τον υποτιμήσει και του μεταθέτει τις ευθύνες του.
– Και όλοι αυτοί οι Άγιοι άνθρωποι Γέροντα που τους υποτίμησαν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές; Που έκαναν λάθος;
– Δεν έκαναν λάθος παιδί μου, άσκηση ταπεινοφροσύνης έκαναν και αποδέχτηκαν συνειδητά  με αγάπη, υπομονή, κατανόηση, μεγαλοθυμία και καρτερικότητα την κατάκριση, την συκοφαντία και την επιτίμηση, την περιφρόνηση των ανθρώπων που ούτως ή άλλως δεν ξέρουν τι κάνουν. Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα από το ύψος Του Σταυρού. Οι άνθρωποι σε βλέπουν κάθε μέρα να ζεις μαζί τους, ενώ εσύ στην πραγματικότητα βρίσκεσαι μεταξύ ουρανού και γης καρφωμένος σε ένα Σταυρό, ώστε να μπορεί η εικόνα σου στη γη να κάνει τη λύπη, χαμόγελο και τον πόνο χαρά, μετουσιώνοντας τα δηλητήρια με τον τρόπο που βγαίνει το φάρμακο από το φαρμάκι.
– Προηγουμένως όμως ήσουν πολύ αυστηρός!
– Τα έχεις λίγο μπλεγμένα ακόμα και δεν μπορείς να διακρίνεις ότι οι Νόμοι κρίνουν διαφορετικά όσους δεν ξέρουν τι κάνουν, από εκείνους που υποκρίνονται ότι είναι ασυνείδητοι και δεν ξέρουν τι κάνουν. Ακόμα και οι νόμοι της γης έχουν κλίμακα. Όταν ήσουν 5 ετών τα έκανες πάνω σου και οι άλλοι γέλαγαν μαζί σου. 55 ετών όμως στο γραφείο σου, αν σου συμβεί το ίδιο, οι άλλοι μπορεί να θυμώσουν μαζί σου και να έχεις και νομικές κυρώσεις. Αφού λοιπόν η αληθινή μας ηλικία έλκει άλλο επίπεδο κρίσης, τότε κατανοούμε ότι κρινόμαστε ανάλογα το ύψος της συνείδησής μας και για αυτό η αυστηρότητα αυξάνει όταν υποκρινόμαστε πως δεν κάναμε κάτι συνειδητά.
– Τελικά συγχωρούμε ή κρίνουμε αυστηρά;
– Σου εξήγησα ότι ο καθένας κρίνεται, όχι απλώς από τα έργα του, τις επιλογές και τις πράξεις του, γιατί και αυτά είναι σχετικά με άλλους παράγοντες. Κρίνεται για τα κριτήρια αξιολόγησης που διαθέτει για οτιδήποτε πιστεύει και για οτιδήποτε δεν πιστεύει, αλλά και για όσα τον αφήνουν αδιάφορο. Πάντα όμως και ουσιαστικά, κρινόμαστε για τα κίνητρα μας, γιατί αυτό είμαστε τελικά. Δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε εμείς για τον εαυτό μας, ούτε αυτό που νομίζουν οι άλλοι για μας, αλλά τα κίνητρα μας, πίσω από κάθε σκέψη, συναίσθημα, λόγο ή πράξη. Αυτή είναι η αληθινή μας ταυτότητα! Οι Θείοι Νόμοι δεν εξαπατώνται, δεν σε κρίνουν για αυτό που φαίνεται ότι κάνεις αλλά για αυτό που κάνεις πραγματικά. Στα λόγια όλοι συγχωρούν εύκολα και τροφοδοτούν και τη ματαιοδοξία τους. Η συγχώρεση τους είναι τόσο επιφανειακή όσο και η ζωή τους. Για να συγχωρήσεις, δηλαδή να χωράς αληθινά χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση που διαμορφώνεται μόνο όταν περάσεις από την κρίση της συνείδησής σου για ότι έκρινες συνειδητά ή ασυνείδητα. Αν δεν βγάλεις τα ζιζάνια από το χωράφι σου θα πνίξουν τα σπαρτά και θα είσαι υπόλογος που θα μείνει νηστική η οικογένειά σου. Και τι θα πεις τότε, ότι ήταν Θέλημα Θεού η επιλογή της απραξίας σου; Ο καλός γεωργός με το ένα χέρι σπέρνει και με το άλλο ξεριζώνει, γνωρίζοντας ωστόσο ότι κάποιοι σπόροι θα πέσουν σε πέτρα και κάποιους θα τους φάνε τα πουλιά. Έτσι ο σοφός γεωργός καθαρίζει και τις πέτρες από το χωράφι και μπορεί να φτιάξει και ένα σκιάχτρο για τα πουλιά.
– Επομένως Γέροντα μου, ο δρόμος που παρουσιάζεις είναι να αποδίδεις δικαιοσύνη.
– Η θεία επιταγή γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν «Δικαιοσύνη μάθετε». Καμιά αρετή δεν μπορεί να οικοδομηθεί, εάν δεν ριζώνει στην αίσθηση του δικαίου.
Ελπίζω μετά από όλα αυτά να καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που συζητάμε δεν έχουν κανένα νόημα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο δίκαιο, την εξέλιξη, την τελειοποίηση, την αλήθεια και την αγάπη. Η συγνώμη τους είναι μισή εξαπάτηση, είναι παθητική και τους δένει με τα πάθη τους. Η αληθινή συγχώρεση είναι ενεργητική και αποδεσμεύει από τα πάθη της ψυχής. Να πως εξηγείται το δικαίωμα της άφεσης αμαρτιών που μετέφερε ο Χριστός στους μαθητές Του, δηλαδή σε όλους όσους αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους αγάπη. Έτσι πρώτα γνωρίζει κανείς το Νόμο της Αυστηρότητας, έπειτα το Νόμο της Δικαιοσύνης και τέλος το Νόμο του Ελέους. Όσο δεν είναι δίκαιος ο άνθρωπος με τον εαυτό του, είναι φυλακισμένος στον Νόμο της Ανταπόδοσης.
– Και πως αδικεί κανείς τον εαυτό του Γέροντα;
– Με πολλούς τρόπους το κάνει αυτό, ζημιώνοντας και τον εαυτό του και τους άλλους και αυτό είναι και ο ορισμός της βλακείας. Ο κακός νομίζει ότι τον ωφελεί η βλάβη του άλλου αλλά αν δει πως δεν ωφελείται σταματάει, τον βλάκα δεν τον σταματάει τίποτα. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμάει την βλακεία των ανθρώπων, αφού καταφέρνει να επιβιώνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Συχνά η προδοσία χρησιμοποιεί σαν προσωπείο αθωότητας την βλακεία, για να αθωωθεί. Τα πλαστά ελαφρυντικά όμως γίνονται βαρίδια, για αυτό λέγεται ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, κανείς όμως δεν μπορεί να δραπετεύσει από τον εαυτό του. Όσοι λένε πως γνώρισαν Τον Θεό χωρίς να αναγνωρίζουν τον άνθρωπο είναι εξίσου ψεύτες με εκείνους που λένε πως γνωρίζουν τον πλησίον άνθρωπο χωρίς να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Αν δεν έχεις κρίνει τις επιλογές και τα κίνητρα σου δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε στα βασικά. Επειδή όμως σοφόν είναι μόνον το σαφές, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι δίκαιος είναι μόνον ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι όσο αληθινά συγχωρούμε, αλλά τόσο είμαστε αληθινά δίκαιοι. Εάν δέχεσαι ότι ο νόμος της εξέλιξης, μας αποκαλύπτει την προδιαγραφή τελειοποίησης, τότε είναι απαραίτητο να διακρίνεις ότι η Τελειότητα είναι μια Ολότητα όπως η Αλήθεια, ενώ η ατέλεια είναι ένα μέρος, όπως και η πλάνη, που αποτελεί μέρος της Αλήθειας. Το ατελές είναι αυτό που είναι, διότι είναι ανίκανο να χωρέσει την Τελειότητα, που μπορεί και χωράει κάθε ατέλεια.
Επομένως ο δρόμος για την τελειότητα είναι ο αληθινός δρόμος της Αλήθειας που σε ελευθερώνει μέσα στην Ολότητα, ενώ κάθε λανθασμένος δρόμος πλάνης σε δεσμεύει και σε περιορίζει σε ένα μέρος του Όλου. Ο αληθινός δρόμος δεν απαιτεί μόνον δικαιοσύνη, αλλά και συν-χώρεση. Να αυξάνεις την χωρητικότητα σου, να μην παραμένεις στάσιμος στα ίδια, αλλά να επιζητάς διακαώς τα Αΐδια μέσα στην ροή του Λόγου.
Η ατέλεια στο περιορισμένο περιβάλλον της συνείδησης λειτουργεί επιβλαβώς, όταν όμως η συνείδηση διευρύνεται στην ενότητα του Όλου, τότε και η ατέλεια εναρμονίζεται στην λειτουργία του Όλου λειτουργώντας σύμφωνα με όλα τα υπόλοιπα μέρη του Όλου, παύοντας να είναι ατέλεια. Δεν μπορείς να ξεριζώσεις ούτε το πείσμα, ούτε την ξεροκεφαλιά, μπορείς όμως να τα μετουσιώσεις και να τα κάνεις υπομονή και επιμονή. Χωρίς αυτά κανένας δρόμος δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Δίχως τόλμη δεν μπορείς να κάνεις ούτε το πρώτο βήμα, ούτε το τελευταίο, να αγκαλιάσεις και το πιο σκοτεινό σου κομμάτι και να το κάνεις Φως!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (2)
23 Αυγούστου 2015
Αιτία της πτώσης η άρνηση του ανθρώπου

Το Όραμα ενός Νέου Κόσμου και η Παράδοση της Εσωτερικής Φλόγας



Αφήνω τα φτερά της ψυχής μου να ανοίξουν και μέσα στο Φως της βλέπω, εκείνο που ο Πατρομήτωρ Θεός εναπόθεσε εντός του Ιερού Ναού προς ενθύμηση της Αλήθειας, άνευ αυτής ουδέν δύναται να οικοδομηθεί. Το Όραμα.
Το Όραμα είναι που έρχεται ως Θείο δώρο, αποκάλυψη Αλήθειας στους καθαρούς στην καρδιά και στο νου και υψώνει πέρα και έξω από κάθε σφαίρα ύπαρξης, εντός της Ζωής, τον άνθρωπο σε Άνθρωπο (με Α κεφαλαίο), για να καταστεί ο Υιός του ανθρώπου Υιός Θεού. Ο Θείος έρωτας η κινούσα αρχή και νους Χριστού μορφώνει.
Και όπως ακριβώς τον Έρωτα δεν προσπαθείς να τον ζήσεις μα απλά τον ζεις, έτσι συμβαίνει και με κάθε Αλήθεια που είναι γραμμένη μέσα μας και φανερώνεται με τρόπους κατανοητούς στη συνείδησή μας, με την προϋπόθεση της κάθαρσης και της αποδέσμευσης. Είναι το τμήμα εκείνο του Όλου Σχεδίου του Θεού που επιτρέπεται ανάλογα της εξέλιξης της συνείδησής μας να κοινωνήσει και που αποτελεί ουσιαστικά τη Θεία Εκδήλωση σε κάθε κύκλο εξέλιξης. Και η παρούσα φάση εξέλιξης ορίζει για τον άνθρωπο να τελειωθεί, να φανερωθεί ως Λόγος Χριστός Υιός-Μητέρα.
Εμείς ως εργάτες αυτής της άνωθεν οικοδόμησης εργαζόμαστε με υλικά Φωτός, μέσα στο κόσμο της ύλης των μορφών και των αποτελεσμάτων, το Έργο της αποκατάστασης, της αναγωγής, της αναγέννησης και επιστροφής μας ως τέκνα του ενός Θεού, ως Εν. Αυτή η εσωτερική Φλόγα ανταποκρίνεται σε κάθε τι που είναι εκ της ίδιας Ουσίας και μας ωθεί σε έργα Ενότητας και Συνεργασίας και στη δημιουργία των συνθηκών εκείνων και των καταστάσεων ζωής που επιτρέπουν την ανάπτυξη της Επιστήμης της Πνευματικότητας και για να γίνει αυτό οφείλουμε να ελευθερώσουμε πρώτα απ’ όλους τη Ψυχή του Ανθρώπου και αυτό σημαίνει Ελεύθερη Ελλάς.
Ελεύθερη από τους περιορισμούς και τις αλυσίδες των κατεστημένων που την δένουν εδώ και αιώνες και έχουν να κάνουν με το γεγονός πως στον τόπο αυτό οι άνθρωποι που τον κατοίκησαν, με επίγνωση του που βρίσκονται, το έχουν ζήσει και το έχουν καταδείξει διαχρονικά. Και αυτό, όπως γνωρίζουμε πια καλώς, είναι ένα πολύ επικίνδυνο πρότυπο. Ο ποιητής έγραψε πως κλείνοντας την Ελλάδα στη καρδιά σου θα βιώσεις κάθε είδους μεγαλείο.  Ποιά συνείδηση μπορεί να το κατανοήσει αυτό εάν δεν το έχει ζήσει;
Το να μιλάμε για Όραμα στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων είναι από μόνο του μια πράξη επαναστατική. Μήπως η αιτία όλων αυτών των δεινών που ζούμε βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτήν έλλειψη οράματος πού, περιορίζοντας την οπτική των ανθρώπων και καταβιβάζοντας τα οράματα και τις αρετές σε προσωπικά όνειρα, φιλοδοξίες και ανηθικότητα, άνοιξαν την Κερκόπορτα των τειχών και αλωθήκαμε πρότερα εκ των έσω και ύστερα απ’ έξω; Είναι η επανάσταση και εν τέλει η νίκη του Πνεύματος επί της υλικής συνείδησης.
Είναι η επανάσταση στο κόσμο των ιδεών που οφείλουμε να πραγματώσουμε πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο. Σχολεία παντού για να διδαχθεί ο άνθρωπος όσα του στέρησαν οδηγώντας τον να ζει απομίμηση ζωής και όχι αληθινή και μ’ αυτό τον τρόπο να μην μπορεί ποτέ να είναι υγιής, πλήρης και ευδαίμων. Σχολεία που θα εναρμονίζουν την Αλήθεια με την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη με την Ελευθερία ώστε να ταυτίζεται η Βούληση του ανθρώπου με τη Θεία Βουλή.
Σχολεία που θα ανδρώνουν ανθρώπους και πολίτες, αληθινούς επιστήμονες, καλλιτέχνες, κυβερνήτες και ηγέτες κραταιούς στο πνεύμα, ελεήμονες στη ψυχή, δίκαιους στη κρίση είναι η προδιαγραφή της Ελλάδας ως λίκνο του Νέου Πολιτισμού και είναι σε εξέλιξη. Και εκείνοι που επέλεξαν, επέλεξαν. Και όσοι δεν είναι μαζί Του είναι εναντίον Του. Εύχομαι από βάθους καρδίας να μην χαθεί κανείς και η Ευλογία του Λόγου Χριστού επί των κεφαλών ημών ίνα φωτίζονται και να λαμβάνουν τα νέα μηνύματα της Αγάπης του Πατέρα όλων μας.

Γιάννης Λέσσης