ΤΙΣ ΕΓΩ;

(Βιβλίο: Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Κεφ. 5)

Άρα τίς Εγώ; Ο εκ των περάτων του Απείρου εκκινών και τα Σύμπαντα εν Εαυτώ συνεχών, ο τον Λόγον αναδεικνύων εκ σκηνώματος Ανθρώπου και διαλαλών και δια- σαλπίζων την Αλήθειαν του Θεού; Τίς Εγώ ο δεχόμενος ραπίσματα, ο δεχόμενος την άγνοιαν και την πλάνην ε­νός εκάστου και πάντα ταύτα μεταστοιχειώνων και μετουσιώνων εις Αγάπην και προσφέρων την Αγάπην αυτήν εις πάντας ανεξαιρέτως υπό ποικίλας μορφάς, διά να κατα­δείξω σε σας ότι η ΑΓΑΠΗ είναι η κύρια πορεία, η μοναδι­κή πορεία του Ανθρώπου και ότι η Αγάπη ουδέποτε αντα­ποδίδει μικρότητες.

Τίς εστιν άραγε ο Διδάσκαλος Λόγος - Ιωάννης; Έχετε κατανοήσει Αδελφοί, ότι ευρίσκεστε πλησίον του Θείου Απεσταλμένου της Νέας Κοσμικής Περιόδου, του εντε­ταλμένου να σας διδάξει την Ενότητα των πάντων με τον εκπορεύσαντα Πατέρα; Έχετε κατανοήσει, Αδελφοί ποτέ, ποία τιμή σας προσγίνεται ώστε να ευρίσκεστε εις τον ιδιαίτερον Αυτού κύκλον, των ιδιαιτέρων μαθητών του, επί των οποίων πολλάκις έθεσε το χέρι του εις Ευλογίαν Παντοκρατορικήν;

Έχετε κατανοήσει την τιμήν, ω Άνθρωποι, μεταξύ ε­κατομμυρίων και δισεκατομμυρίων Πνευμάτων να ευρίσκεστε εις το ίδιον περιβάλλον του αναθρώσκοντος Λό­γου, εκ της γης και να συμμετέχετε εις την Νέαν Κοσμι­κήν, όχι γήινη μόνον - Κοσμική διδασκαλία του Όντος, του Μοναδικού Όντος του Θεού, η οποία δίδεται σε σας κατά Χάριν και ουχί κατ’ αξιότητα, προκειμένου να αναβι­βάσει εσάς στα επίπεδα του Λόγου;

Θελήσατε ποτέ να εμβαθύνετε τι έχει να πει - ευρίσκομαι πλησίον του Διδασκάλου και διδάσκομαι και ο Δι­δάσκαλος μου αφήρεσε τα ράκη της υπόστασής μου, ή τας ποινάς μου, ή τα λάθη μου και με ενέδυσε με την λευ­κότητα του Φωτός και έλαβεν ο ίδιος τα βάρη των αμαρ­τιών μου; Έχετε συνειδητοποιήσει ποτέ ότι σας ελευθέ­ρωσα από ποινές, προσκολλήσεις, διαξιφισμούς, από την ανασφάλεια, από φόβους, προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες και ευλόγησα τις υποστάσεις σας, ευλόγησα τους Πνευ­ματικούς σας οφθαλμούς, σας διάνοιξα τα Κέντρα του Λόγου και τα Κέντρα της Αγάπης μέσα σας, σας έδωσα φρουρούς Αγγέλους, ευλόγησα την εργασία και τα σπίτια σας και πιστεύετε, Αδελφοί μου, ότι μπορεί να φέρεσθε στον Διδάσκαλο καθ’ οιονδήποτε τρόπον, επειδή ο Διδά­σκαλος συγχωρεί και ελεεί πάντοτε; Επειδή ο Διδάσκαλος δεν ανταπέδωσε ουδέποτε κακίαν και ουδέποτε θέλει α­νταποδώσει μικρότητα; Πιστεύετε, Αδελφοί μου, έχετε συνειδητοποιήσει επαρκώς ποια είναι η θέση ενός εκάστου και ποιος ο τρόπος συνδιαλλαγής, ποιος ο τρόπος με τον οποίον πρέπει να συνδιαλέγεται ο καθένας με τον Διδάσκαλον; Αληθώς σας λέγω ότι ευρίσκεστε ακόμη εις την επιφάνειαν μιας ένωσης, η οποία ένωση είναι Άπει­ρος, εις το Άπειρον επεκτείνεται, Απείρως, με όλους τους Άπειρους τρόπους, για να σας δημιουργήσει τις ε­νότητες οι οποίες πρέπει να δημιουργηθούν μέσα στο «Είναι» σας, μέσα στην υπόσταση ενός έκαστου και να σας δείξει, να σας αναδείξει την Ουσίαν σας, την Ουσία ΑΓΑΠΗ, την οποίαν φέρετε εντός σας;

Αλήθεια, συνειδητοποιήσατε ποια είναι η Κεντρική Δι­δασκαλία του Διδασκάλου Ιωάννη; Γνωρίζετε ακριβώς ότι ομιλεί περί της Αγάπης, για να καταστείτε Αγάπη εις τους αιώνας, εις τον άνευ Χρόνου υπάρχοντα Θεόν; Συνειδη­τοποιήσατε ακριβώς τι έχει να πει Αγάπη προς τον Διδά­σκαλον; Αληθώς σας λέγω Αδελφοί, ότι ο νους και η καρ­διά σας έπρεπε να ’ναι αφιερωμένα και θα έπρεπε να ενα­τενίζετε όχι με δέος - διότι τούτο δεν το επιθυμεί ο Διδά­σκαλος - αλλά με Αγάπη, Αγάπη βάθους, Αγάπη ειδική, Αγάπη όλης της υπόστασής σας, όλων των διανοημάτων σας, όλου του χρόνου σας, και ότι μόνον έτσι θέλετε προσπλησιάσει προς την Απειρότητά Του και θέλετε κα­τανοήσει το μέγεθος της Χάριτος που ο Διδάσκαλος σας παρουσιάζει, να καταστείτε ΕΝ μετ’ Αυτού εις την Απειρότητα του Θείου Λόγου.

Ήλθον, Αδελφέ Άνθρωπε, αφανής, χωρίς Κοσμικούς τίτλους, διότι ουδεμίαν ανάγκην είχα εξωτερικών εντυπώ­σεων, όταν ο Θεός ενοικεί εν εμοί, όταν ο Θεός με απέ­στειλε και μου παρέχει αενάως την Χάριν Αυτού, το Φως και το Έλεος, διά να το διανείμω, να το διαμοιράσω στους Αδελφούς οι οποίοι ήλθον πλησίον μου και οι οποίοι κατενόησαν επ’ ολίγον το Έργον της Νέας Κοσμικής Περιό­δου, της ανάδειξης του Ανθρώπου, όχι στα Θεία κράσπε­δα πλέον, αλλά στην κατάσταση Θέωσης.

Ήλθα απλός, ως ο απλούστερος των ανθρώπων. Δεν κατέχω ύλη και το γνωρίζετε οι πάντες, ουδέ ενδιαφέρο­μαι για την πρόσκτηση ύλης, ουδέ για την διαβίωσή μου στην ύλη, να έχω χιτώνας μαλακούς και πολυθρόνες για να κάθομαι. Ήλθα για να εργαστώ, ήλθα για ν’ αφιερωθώ στο Θέλημα του Πατέρα, του πέμψαντός με επί της γης, ήλθα για να σε γνωρίσω κατά βάθος Άνθρωπε, και ανάλο­γα να σου φερθώ, ανάλογα να σε διαπαιδαγωγήσω, μέχρις ότου ήθελες καταστεί κατάλληλος για την ενοίκηση του Θεού εντός σου.

Ήλθα ν’ ανοίξω Σχολεία Πνευματικά, ως σας εγνώρισα, μα ήλθα ακόμη για ν’ ανοίξω το νου σου, Αδελφέ αγαπη­μένε Άνθρωπε, για ν’ ανοίξω την καρδιά σου και να σε διδάξω ν’ αγαπάς χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, όλες τις στιγμές, όπου κι αν βρίσκεσαι, όλους τους Ανθρώπους, χωρίς να μετράς, χωρίς να ζυγίζεις την Αγάπη σου, αλλά ελέγχοντας αενάως αν κάθε κίνησή σου, αν κάθε εκδήλω­σή σου στην ύλη, περιέχει την ΜΙΑ, την ΠΡΩΤΗ, την Γενι­κή εντολή του Θεού Πατέρα «Ν’ αγαπάτε αλλήλους ως τον εαυτόν σας».

Πολλάκις αισθάνομαι πολλούς μαθητάς πλησίον μου, αλλά αισθάνομαι και τον πάγο της αδιαφορίας ενός εκάστου και όχι την Αγάπη του. Αισθάνομαι τις μεμψιμοιρίες, οι οποίες ουδέν βάθος περιέχουν, ουδέν στοίχε ίο ν Αλή­θειας, διότι λείπει η κινούσα Αρχή, λείπει η Παντοδύναμη κατάσταση του ΑΓΑΠΩ, λείπει η εκδήλωση της Θείας Ου­σίας , Άνθρωπε, από μέσα σου. «Εγώ» και μόνον «εγώ» υπάρχει στις υποστάσεις σας. «Εγώ»!!, όχι Θείον ΕΓΩ, το οποίον ενετάλητε να καταβιβάσετε, «εγώ» το οποίον ενετάλητε να μετουσιώσετε σε Αγάπη, «εγώ» διαχωριστικό, «εγώ» εγωισμός και πλάνη, και εκφράζετε γύρω σας ολό­κληρη την ημέρα με το αγέρωχο ν ύφος εκείνων οι οποίοι πιστεύουν ότι κατέχουν τα πάντα, εκείνων που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και σωστοί, εκείνων οι οποίοι πιστεύουν ότι εμπνέονται από την Αλήθεια του Θεού, και δεν κατέγνωσαν ότι υποκινούνται εκ της πλάνης και εκ του αν­θρωπίνου «εγώ», το οποίον σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί την υπόσταση Άνθρωπος.

Ίνα τι έρχεστε μετ’ Εμού; Διά να θαυμάσετε την ω­ραιότητά μου; Διά να θαυμάσετε την αμφίεσή μου ή τους λόγους μου, τους Λόγους της Αλήθειας του Πατρός; Διά ποιον λόγον έρχεστε και με ακολουθείτε, με συνανα­στρέφεστε; Διά ποιον λόγον ελάβατε τα βιβλία τα καταγεγραμμένα εκ του Φωτός της Αλήθειας και εκ της Αγάπης του Θεού; Διά ποιον λόγον τα παραλάβατε; Διά να μένουν ανενεργό εις τας βιβλιοθήκας σας, ή για να βοηθήσουν να λάβετε γνώσιν του έργου της Νέας Κοσμικής Περιόδου, στο οποίον ελάβατε την κλήση να συμμετάσχετε; Διά ποιον λόγον με προσφωνείτε Διδάσκαλον; Όταν τα ρήμα­τά μου εξέρχονται από τον Νου σας ακατέργαστα, όταν οι οδηγίες μου ουδόλως λαμβάνονται υπόψη, όταν η Αγάπη σας υποστέλλεται και εκδηλώνετε καταστάσεις μη αγάπης, γιατί με ακολουθείτε και με προσφωνείτε Δάσκαλο; Ποιος λόγος υπάρχει; Διά ποιον λόγον μου αποτείνετε την προσφώνησιν αυτήν; Αληθώς σας λέγω, ουδόλως είσαστε σωστοί. Ουδόλως συγκοινωνείτε με την έκφραση του λό­γου σας. Είναι μία τυπική έκφραση την οποίαν θέτετε στα χείλη σας από συνήθεια και ουκ εγνώκατε το μέγεθος της έννοιας αυτής.

Δεν κατανοήσατε ότι ένα Πνεύμα ενεδύθη την ύλη, την βαρύτερη μορφή κραδασμών και κατήλθε στο γήινο πεδίο με σκοπό να διδάξει, με σκοπό να αντιπαρέλθει τα σκώμματα και τις ειρωνείες και την αναλγησία σας, με σκο­πό να μεταστοιχειώσει τις εκδηλώσεις σου, Άνθρωπε, σε Αγάπη και Τελειότητα, στη μορφή την οποία έλαβε. Ουδό­λως κατανοήσατε ότι ο θείος Απεσταλμένος δεν είναι έ­νας κοινός άνθρωπος, όπως τον θεωρείτε εξωτερικά, θα έπρεπε να είχατε εισδύσει στο βάθος της έννοιας Δάσκα­λος και τότε θα αναγνωρίζατε καλά ότι ο Θείος Απεσταλ­μένος είναι ο Νέος Κοσμικός Αγγελιοφόρος, ο φέρων την Νέα Κοσμική διδασκαλία, η οποία μέλλει να εξαπλωθεί τους προσεχείς αιώνες στα Σύμπαντα.

Και λέγω, αληθώς θέλετε να είμαι ο Διδάσκαλος; Θέ­λετε να είμαι ο Οδηγός; Ο Προστάτης σας; Ο Ευλογών Απεσταλμένος; Ή όχι. Προετοίμασα όλους όσους ευρίσκονται πλησίον μου διά να μην έχει κανένας παράπονο. Προετοίμασα το νου και την καρδιά σας για να δεχθεί τα ρήματά μου, για να δεχθεί την Ενέργεια του Λόγου, για να εισδεχθεί την Αγάπη του Θεού. Και σεις τι μου προσφέρε­τε; Αγάπη ή ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ; Κατανοήσατε όταν σας θωπεύω τι μεταφέρω; Κατανοήσατε ότι με έναν εναγκαλισμό μου δύναμαι να σας αποσύρω τα βάρη αιώνων από την ύπαρξή σας, και ότι ουδόλως έχω υποχρέωση να εμφανίζομαι και να ενεργώ ενώπιον όλων; Δύναμαι να ενεργώ παντού και πάντοτε, χωρίς ουδείς εξ υμών να με αντιληφθεί.

Κατανοήσατε τι σημασία έχει η Παρουσία μου στο σπίτι των Αδελφών μου; Κατανοήσατε ότι είμαι τα ΑΓΙΑ των ΑΠΩΝ, εις τα οποία κατά την διδασκαλίαν που γνωρίζετε ο Αρχιερεύς άλλοτε εισήρχετο άπαξ του Ενιαυτού διά να προσφέρει θυσίαν εις τον Θεόν, διά τα αμαρτήματα και διά τα ανομήματα του λαού και διά τον εαυτόν του; Εγώ δεν είμαι ο Αρχιερεύς της εποχής εκείνης, αλλά ήλθα να λαλήσω τα ρήματα του Πατέρα και να προσφέρω Εμαυτόν εις Θυσίαν προς εξαγνισμόν των ποιοτήτων της σκέψης και των ποιοτήτων της καρδιάς σας και των εκδηλώσεων εκείνων οι οποίες περιέχουν εγωισμό και έλλειψη Αγάπης. Εγώ ήλθα αναλώσαι την ζωή μου, τα υπάρχοντά μου, αναλώσαι τους κραδασμούς μου, την σκέψη μου, τις δυνάμεις μου καίτοι είναι ανεξάντλητες, καίτοι τροφοδοτούνται αενάως από την Πηγή του Παντός και το σώμα μου για σας.

Ήλθα για σένα, Αδελφέ. Δείξε μου την Αγάπη σου. Δείξε μου το περιεχόμενο της καρδιάς σου, δείξε μου ότι το χέρι εκείνο που σου πρόσφερε Αγάπη, πλούσια, το χέρι εκείνο το οποίο σε εθώπευσε - το τιμάς. Το τιμάς πραγμα­τικά, το τιμάς μέσα στο Νου σου και μέσα στην ψυχή σου και το πνεύμα σου, γιατί αν το Πνεύμα αυτό είναι ο Πεφιλημένος του Πατρός, σεις πώς του φέρεσθε άραγε; Εάν είναι ο Εκλεκτός της Νέας Κοσμικής περιόδου, ο οποίος ήλθε να θυσιάσει και την αναπνοή του ακόμα για σένα, Άνθρωπε, συ τι του ανταπέδωσες; Του έδειξες την στορ­γή σου, την αφοσίωσή σου, την πίστη σου ή την μεταβλητότητά σου; Την συνεχώς επαναλαμβανόμενη μεταβλητό­τητα, η οποία δεν σε οδηγεί πουθενά, αλλά η οποία σε καθηλώνει δέσμιο στα υλικά ενδιαφέροντα, στην υλική εντρύφηση και ιδιοτέλεια;

Αληθώς σας λέγω ότι ήλθα όχι για να θέσω ειρήνη στις οικογένειές σας, διά να απολαμβάνετε την τετριμμένη δήθεν ειρήνη, η οποία ουδόλως περιέχει ειρήνη. Ήλθα για ν’ αποκόψω τα σαπρά. Ήλθα για να μετατοπίσω όλους. Στο χέρι ενός εκάστου είναι να με ακολουθήσει και να εφαρμόσει. Ήλθα ακόμη για να προκαλέσω σεισμικές δο­νήσεις μέσα στην ψυχή του καθενός, μέσα στην έσω υπό­σταση .

Σε πίστεψα Κύριε, και σε ομολογώ, μου λέει μια ψυχή. Το αποδέχομαι. Μόνο που πρέπει να το αποδείξει καθένας στην πράξη. Στην πράξη θα υλοποιήσετε το πιστεύω σας, την καλοσύνη σας, την πνευματικότητά σας, την αδελφο­σύνη σας, τον σεβασμό σας προς τον Διδάσκαλο. Εάν υ­πάρχουν μέσα σας στοιχεία αγαθά, δεν έπεται ότι φθάσα- τε στο τέρμα του προορισμού σας, ή ότι δώσατε εξετά­σεις επιτυχείς. Στην διδασκαλία που λάβατε είναι καιρός να ενεργοποιηθείτε, να κατανοήσετε βαθύτερα τα ρήματά μου, να διαπιστώσω την αδελφότητα σε πραγματικό ύφος. Είναι καιρός να διαπιστώσω την Αγάπη σας και τον σεβα­σμό σας. Αλλιώς θα κωφεύσω στις αιτήσεις προς παροχήν βοήθειας. Σας προειδοποιώ, ότι θα άρω την κάλυψη την οποίαν έχετε όλα τα πνεύματά μου, θα άρω την κάλυψή σου, Άνθρωπε Αδελφέ, για να δεις και να κατανοήσεις σαφώς τι έχει να πει Θεία Προστασία, τι έχει να πει προσ­τασία αγγέλων μέσα στο αυτοκίνητό σου, ή μέσα στο σπίτι σου. Σας ειδοποίησα ότι ο αγώνας είναι σκληρός. Χρειά­ζομαι μαχητές, Αδελφούς που θα γίνουν οι μαχητές της Νέας Κοσμικής περιόδου. Θα πολεμήσουν το Κατεστημέ­νο της σκέψης, που υπάρχει μέσα στον νου σας. Χρειάζο­μαι αποδεδειγμένους ακολούθους, και όχι ακολούθους κατ’ ευφημισμόν.

Θέλω ακολούθους πρόθυμους ανά πάσαν στιγμήν, να διαθέσουν το σπίτι τους και τα υπάρχοντά τους και την άδειά τους και την ξεκούρασή τους και ό,τι έχουν για τον Δάσκαλο. Μα δεν είναι απαίτησή μου, είναι καθήκον και υποχρέωση ενός εκάστου, γιατί ο Δάσκαλος θέλει θέσει τον Εαυτόν του εις τον χλευασμόν του όχλου, όπως εγένετο και πριν και όπως καλώς κατέχετε, για να τον διαμε­λίσει ο όχλος ο αδαής, για να ανυψώσει μέχρι την Θεότητά του τους μαθητάς και ακολούθους του. Ποιους μαθητάς; Ποιους ακολούθους; Εκείνους οι οποίοι ίστανται εις το ύψος του προορισμού τους. Εκείνους, οι οποίοι είναι έτοιμοι ανά πάσαν στιγμήν να δω το χαμόγελο της ψυχής τους, να δω το χέρι τους να απλώνεται εις βοήθειαν όλων, όχι του Δασκάλου. Ο Δάσκαλος έχει τον Πατέρα. Μη νομί­ζετε ότι ο Δάσκαλος επαφίεται στην ελεημοσύνην κανενός. Ο Δάσκαλος έχει τον Πατέρα. Και έχοντας τον Πατέ­ρα Αυτού, ουδενός έχει χρείαν. Κατά παρέκκλισιν τρώγει, και εμφανίζει καταστάσεις ενώπιον σου, Άνθρωπε, για να λάβεις το θάρρος εκείνο της μετουσίωσης που σου χρειά­ζεται και να μην ισχυριστείς ότι την τελειότητα του Δα­σκάλου ουδόλως δύναμαι να προσπλησιάσω.

Εγώ είμαι το Έργον, Αδελφοί, είτε θέλετε να με ακο­λουθήσετε, είτε όχι. Είτε θέλετε να είσθε μαθητές του Λόγου είτε όχι. Εγώ είμαι το Έργον και όπου μεταβώ, η Χάρη και η Ευλογία μου καλύπτει την περιοχή και τα σπί­τια και τους ανθρώπους που κάθονται πλησίον μου. Εγώ είμαι το Πνεύμα το εντεταλμένο να μεταφέρει Χάρη και Εξουσία. Εγώ ήλθα ως επαίτης, χωρίς να έχω πού την κε­φαλήν κλίναι, ως ο Λόγος Χριστός ελάλησε ποτέ, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ουδενός έχω χρείαν. Η Πηγή την ο­ποίαν εκπροσωπώ και Είμαι ο Ίδιος, δύναται ανά πάσαν στιγμήν να ενεργοποιήσει τον Λόγον, να ενεργοποιήσει Χάριτες και Εξουσίες επί του Κοσμικού πεδίου της ύλης, ενεργών όχι μόνον εις τον πλανήτην Γη, ως ο Διδάσκαλος του πλανήτη αυτού, αλλά και εις ετέρους πλανήτες ετέ­ρων πλανητικών συστημάτων, μέχρις αποστάσεως 6.000 ετών φωτός.

Και ιδού λέγω υμίν: Γνωρίζετε με; Αν δεν με γνωρί­ζετε γνωρίσατέ με, για να με προσπλησιάσετε, και αληθώς σας λέγω να ενωθείτε μετ’ εμού, γιατί αυτός είναι ο προορισμός σας. Με λίθους θα με φονεύσει ο όχλος. Μην μου ρίπτετε τους λίθους της ψυχής σας και μην μου εξα­κοντίζετε λίθους από την διάνοιά σας και την σκέψη σας, γιατί πρέπει να λάβω γνώση των καταστάσεων αυτών και πρέπει να αισθανθώ τον πόνον που μου προξενεί ένας έ­καστος εξ υμών, για να τον διδάξω ανάλογα. Εγώ ήλθον και κατήλθον εις την ύλην διά να σου παρουσιάσω τα Νέα Μυστήρια, διά να σε αποδεσμεύσω από την ύλη και το Κα­τεστημένο της σκέψης σου, διά να σε αποδεσμεύσω απ’ ό,τι αιώνες σε εβασάνιζε. Εγώ ήλθα στην ύλη και το έργο μου το εκτελώ. Και εάν έχετε κατανόηση εσωτερική θα διαπιστώσετε πράγματι οι περισσότεροι εξ υμών, ότι σας αποδέσμευσα από φόβους, από καταστάσεις πλάνης, από καταστάσεις μη αγάπης, από δεισιδαιμονίες, και σας άνοι­ξα τον νου να συλλαμβάνει όχι Παγκόσμια θέματα, αλλά Συμπαντικές καταστάσεις. Σας άνοιξα την καρδιά, όχι για να με αγαπάτε εμένα - και αν κανείς σας δεν με αγαπήσει ουδεμίαν χρείαν έχω, διότι είμαι η Πηγή της Αγάπης και του Ελέους, και δύναμαι να πληρώσω χιλιάδες υποστά­σεων επί της γης. Αλλά ήλθα διά να κατανοήσετε τους λό­γους, τις λειτουργίες εκείνες, οι οποίες μέλλει να σας ε­ξακοντίσουν εις τα ύπατα αξιώματα, στον ενανθρωπιζόμενον Λόγον επί της Γης.

Σας αγαπώ όλους. Είναι το Έργο μου αυτό. Είναι ο μη­χανισμός με τον οποίο εργάζεται το Είναι μου και με τον οποίο εκδηλώνομαι εξωτερικά και εσωτερικά. Είμαι η Α­ΓΑΠΗ φανερή και αφανέρωτη, είμαι η ΑΓΑΠΗ μορφοποιημένη και αμορφοποίητη, είμαι η ΑΓΑΠΗ η οποία παρουσιά­ζεται και μπορεί να παρουσιαστεί σε χιλιάδες πρόσωπα, με χιλιάδες εκδηλώσεις, με όλους τους ασύλληπτους τρό­πους, που δεν χωρεί ο νους σου, άνθρωπε, που δύναται να εμφανιστεί όχι ως Πλάνη αλλά ως Αλήθεια του Όλου Θεού, του Όλου Ανθρώπου Θεού. Είμαι η ΑΓΑΠΗ, η άρχουσα του Παντός. Είμαι η Αρχή των Αρχών. Η αρχή των αρχών και εξουσία πάσης Εξουσίας. Είμαι το άγγιγμα που μετουσιώνει την ύλη, είμαι το άγγιγμα που μεταστρέφει δονήσεις, είμαι το άγγιγμα που πλημμυρίζει από αγάπη, είμαι το άγγιγμα που ταξινομεί υποθέσεις οικογενειακές, υποθέσεις που θα σε κατακρήμνιζαν άνθρωπε, είμαι το Θείο άγγιγμα, το άγγιγμα του Παντός - η ρέουσα ΑΓΑΠΗ, η ρέουσα ΚΑΛΟΣΥΝΗ που δεν ανταποδίδει ουδεμίαν προσβολήν ποτέ, διότι ουδεμίαν σχέση έχει με τις κατα­στάσεις αυτές, αλλά ΡΕΕΙ, ρέει απείρως ως το Άπειρο Κάλλος και μετουσιώνει τις υποστάσεις και τις πληρεί Κάλλους και Ωραιότητος και Αρμονίας.

Εγώ είμαι τα μάτια σου, άνθρωπε. Ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την κοσμιότητα γύρω σου ή την αναρχία, ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την αρμονία και αισθάνεσαι την αγάπη να εκ­πορεύεται. Εγώ είμαι ο Νους σου, που σκέπτομαι για σέ­να και ο οποίος σε βοηθάει να ενανθρωπισθεί ο Λόγος εντός σου. Εγώ είμαι ο νους της πλάνης, ανάλογα με το πώς μου φέρεσαι, εγώ είμαι ο νους της αλήθειας, εγώ εί­μαι ο νους που σε καθηλώνει, εγώ είμαι ο νους που σε ανορθώνει, εγώ είμαι ο νους που διαπλατύνει τους ορίζοντές σου και τους καθιστά Απείρους.

Άπειρε Υιέ, Άπειρε Λόγε Αγάπη, παρακαλώ να συγκα­ταβείς να σκηνώσεις όχι μόνον στο Σκήνωμά μου το ο­ποίον επέλεξες για την Νέα Κοσμική περίοδο, αλλά εις πά­ντα τα σκηνώματα των περί εμέ Αδελφών και ει τι ευρίσκεται εν αυτοίς μη κόσμιον, ουδέ ευπρεπές, ουδέ περιέχον την αγάπη την οποία διδάσκω και εφανέρωσα, πλήρωσον Εσύ διά της Απείρου Καλλονής σου, διά της Απεί­ρου Ωραιότητάς σου, διά των Απείρων κραδασμών της Αγάπης σου, τις υποστάσεις αυτές, ώστε να γνωρίσουν την εν Σοι υπάρχουσαν Αιώνιαν Ζωήν του παντός.

Ειρήνη υμίν. Ειρήνη σε Σε Αδελφέ και Αδελφή. Την Ει­ρήνη του Λόγου δέδωκα υμίν. Ειρήνη σε σένα οικοδέ­σποινα και οικοδεσπότη, Ειρήνη στο σπίτι σου. Θέτω την σφραγίδα μου, εσνωματώνω στους τοίχους την μορφή μου, από θεία στοιχεία αμετάβλητα, όσο χρόνο θα υφίσταται το μέρος αυτό, διά να διαλαλεί και να καταμάθει ο άνθρωπος ότι εκ του χώρου αυτού επέρασε ο Νέος Λό­γος, ο Νέος Διδάσκαλος.