Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

(Βιβλίο: ΚΛΕΙΔΙΑ Κεφ. 16)

Το Άχρονο και το Άχωρο της Ύπαρξης του Θεού δεν έχει όρια, πλαίσια ή περιορισμούς. Βρίσκεται σε μια συνεχή και αέναη ταύτιση της Κίνησης και της Ακινη­σίας, που μόνο η Τέλεια Ουδετερότητα της Τρισυπόστατης Θεότητας μπορεί να μορφώσει. Μέσα στην Τέλεια Ουδετε­ρότητα της Άπειρης Θείας Ύπαρξης υπάρχουν τα πάντα σε Μορφή και Άμορφο, Εκδήλωση και Ανεκδήλωτο. Παλμοδονούνται το καθένα στο επίπεδο της εξέλιξης και εκλέπτυνσής τους, φαινομενικά διαχωρισμένα σε επίπεδα ύπαρξης, χωρίς όμως να διασπούν την Ταύτιση, Αρμονία και Ενότητα της Θείας Ουδετερότητας που τα συνέχει, τα περιέχει και τα ωθεί να αποδεσμευθούν από τη μερική τους παλμοδόνηση και να εισέλθουν στην Ολό­τητα του Δημιουργικού Ήχου του Λόγου. Αυτή η αέναη λειτουργία, που συντελείται από την Ολότητα της Ουδε­τερότητας προς τη μερικότητα, που με την τάση της να προσκολλάται σε έναν ή περισσότερους παλμούς, να τους απομονώνει και να τους θεωρεί Ολότητα, διαταράσσει την Αρμονία, ονομάζεται από τον Άνθρωπο Θείο Σχέδιο.

Επομένως γίνεται φανερό ότι το Θείο Σχέδιο και οι Νόμοι πάνω στους οποίους εκδηλώνεται και κινείται, δεν εντάσσονται στο χωρόχρονο, γιατί είναι η ίδια η Πνοή και η Ανάσα της εκδηλωμένης Δημιουργίας που ρέει με την Ουδέτερη Θεία Ροή και τείνει να συνταυτίσει απόλυτα καθετί με τον Άπειρο Θεό Λόγο, μετουσιώνοντάς το, ώστε καμιά επίπτωση δυσαρμονίας να μη σκιάζει τους φω­τεινούς παλμούς του. Επίσης δύνανται να προσαρμοσθούν στις ανάγκες της οποιοσδήποτε μερικότητας, χω­ρίς να χάσουν την Τέλεια δομή τους, την Ανεξάντλητη Αλήθεια τους, την Ανυπέρβλητη και Αναλλοίωτη Ουσία τους και τη Θεία καταλυτική λειτουργικότητα και δράση της Αγάπης, της Μετουσίωσης και της Ενοποίησης.

Ο πλανήτης γη και ο Άνθρωπος, που πάνω σ’ αυτόν κατοικεί, έχουν προσαρμοστεί σε μια μερική σύνθεση παλμών του Θείου Είναι και μέσα σ’ αυτούς λειτουρ­γούν διαμορφώνοντας ένα επίπεδο ύπαρξης περι­ορισμένο, που δεν ανταποκρίνεται όμως στην Αληθινή, Μοναδική Ύπαρξη. Επειδή όμως ο Άνθρωπος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος ολόκληρης της εκδηλωμένης Δημιουρ­γίας, που θα την οδηγήσει στην ταύτισή της με το Άμορφο με απόλυτη αρμονία και στην παντόχρονη και παντόχωρη παλμοδόνησή της, έλκει, είτε το γνωρίζει είτε το αγνοεί, το Θείο Σχέδιο και τους Νόμους με τρόπο τέτοιο, ώστε όσο το δυνατόν γρηγορότερα να αποκτήσει επίγνωση της πλάνης του, να τη μετουσιώσει και να ενδυθεί την Αλή­θεια, το Λόγο, καθιστώντας κάθε υλικά εκδηλωμένο φορέα λόγο Χριστό, ενωμένο με τον Ένα Λόγο και κάθε υλική έκφραση Ουσία Ενότητας και Αγάπης. Γι’ αυτό και ο πλα­νήτης γη είναι ένας πλανήτης εκπαίδευσης, πάνω στον οποίο ο Άνθρωπος διδάσκεται για ν’ αποκτήσει επί­γνωση της Ολότητάς του, της Μοναδικής του Ύπαρξης, να αποδεσμευθεί από τα δεσμά της πλάνης που ο ίδιος δημιούργησε από λανθασμένη κατανόηση και επι­λογή χρήσης της Δύναμης και της Ουσίας που μέσα του εμπεριείχετο και να γίνει Θεός, όπως ήταν την Άχρονη στιγμή της πρώτης Δημιουργικής του έκρηξης, που Λόγος από το Λόγο απέρρευσε, για να εκδηλώσει τη Δημιουργία Του. Μόνο που τώρα η έντονη ανελευθερία της διττότητας θα τον ταυτίζει με την ελευθερία της Ενότητας θυμίζοντάς του την έλλειψη Ζωής των διαχωρισμών και την Τέ­λεια Ζωή της Ενοποιημένης, Τρισυπόστατης και Ομοούσιας Θεότητας, που Ένα μαζί Της θα είναι.

Η ιδιαιτερότητα του Ανθρώπου και του εκπαιδευτι­κού ρόλου του πλανήτη γη, φέρνουν ως φυσικό αποτέλε­σμα και ιδιαιτερότητες στην εκδήλωση του Θείου Σχεδίου. Κατά την πρώτη φάση του Θείου Σχεδίου, ο Θεός εκδη­λώθηκε απευθείας στους επιλεγμένους προφήτες Του και διέδωσε μέσω αυτών τα νοήματα και τις αλήθειες που η ανθρώπινη ετοιμότητα μπορούσε να χωρέσει, διαπλατύνοντας όμως ταυτόχρονα τη στατικότητα των ιδεών. Κα­τά τη δεύτερη φάση του Θείου Σχεδίου, ο Ίδιος ο Λόγος ενανθρωπίστηκε ανοίγοντας το δρόμο της επιστρο­φής στον Άνθρωπο. Κατά την τρίτη φάση του Θείου Σχεδίου, που τώρα εκτυλίσσεται, ο Άνθρωπος, βαδί­ζοντας πάνω στον ήδη διανοιγμένο δρόμο της επι­στροφής, Χριστοποιείται και Θεώνεται. Και οι τρεις φάσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους με συνο­χή και λειτουργικότητα τέτοια, που δεν αφήνουν κενά, να εισχωρήσει η αβεβαιότητα του πλανημένου νου για τη δυ­νατότητα Θέωσης του Ανθρώπου. Οι προφητείες προ- είπαν την ενανθρώπιση του Λόγου και τα στάδια της Ζωής Του. Τα λόγια, οι πράξεις του Λόγου δίνουν με σαφήνεια τα στίγματα της πορείας, που πρέπει ν’ ακολουθήσει ο Άνθρωπος κατά τη διάρκεια της Χριστοποίησης - Θέωσής του.

Αποσυμβολίζοντας την ήδη γνωστή σε όλους μας Ζωή του Λόγου Ιησού Χριστού, είναι αναγκαίο να σταθούμε σ’ ένα σημαντικό πρόσωπο της τότε Παρουσίας Του, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή Βαπτιστή. Ο Ιωάννης ήταν εκείνος που προανήγγειλε την έλευση του Κυρίου, που διασάλπισε την ανάγκη της μετάνοιας και της κάθαρ­σης, για να μπορέσει να δεχθεί η ανθρωπότητα το Λόγο. Από εσωτερική αποσυμβολισμένη έννοια ο Ιωάννης ταυ­τίζεται με το νου και τη Συνείδησή μας. Εκπροσωπεί την αφύπνιση της Συνείδησης, τη δυνατότητά της να κα­τανοήσει τα λάθη της και να οδηγηθεί στη μετάνοια και στην κάθαρση. Είναι η άηχη φωνή, που συγκλονίζει το «Είναι» του ανθρώπου σ’ όλα του τα σημεία και κρούει τη δυσαρμονία και την πλάνη, που εγκολπωμένες μέσα στην υπόστασή του υπάρχουν, για να δώσουν τα δείγματα της παρουσίας τους και να μεταλλαχθούν από τη δύναμη της μετάνοιας και της κάθαρσης. Είναι η φωνή που βοά στην έρημο της ύπαρξης, της απογυμνωμένης από την Αλήθεια και της ενδεδυμένης με πολλαπλά καλύμμα­τα της προσωπικότητας της πλάνης και διαλαλεί τη δυνατότητα Ζωής και την κατεργασία, που πρέπει να γίνει, για να εγκαθιδρυθεί αυτή η Ζωή μέσα στον Άνθρω­πο. Είναι η βαθιά και ολοκληρωτική μετάνοια και κά­θαρση που προηγείται της Χριστικής Παρουσίας, η βάπτιση μέσα στον πόνο της επίγνωσης που φέρνει την Ευλογία της Θείας Γέννησης.

Αντίστοιχο σύμβολο μετάνοιας και κάθαρσης, με γυναικεία μορφή, για να είναι προσιτό στην κα­τάσταση νου του ανθρώπου που, λειτουργώντας διτ­τά και με τρόπο διαχωριστικό, επιθυμεί να ταυτίζεται με όμοιες εξωτερικά μορφές, είναι η Μαρία Μαγδαληνή. Η Μαρία Μαγδαληνή αφέθηκε ακάλυπτη στη ζωή της, κατά την περίοδο της ενανθρώπισης του Λόγου Ιησού Χριστού, ώστε να φανερώσει ατέλειες, οι οποί­ες άμεσα μετουσιώθηκαν μόλις αντίκρισε το Λόγο και εκ­δηλώθηκαν ως αυταπάρνηση, αφοσίωση και ανυ­πέρβλητη Αγάπη. Η δύναμη της μετάνοιας και της ολο­κληρωτικής κάθαρσης είναι τόσο έκδηλη, που ο Ίδιος ο Κύριος της αφαιρεί τα επτά σώματα - καλύμματα του Πνεύματος, αφήνοντάς της μόνο μία εκλεπτυσμένη ύλη, για να καλύπτει μορφικά και να μεταφέρει τη Θεία Φλόγα της Ύπαρξής της (Μάρκ. ΙΣΤ', 9). «Αναστάς δε πρωί πρώ­τη σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τη Μαγδαληνή, αφ’ ης εκβεβλήκει επτά δαιμόνια».

Ο Ιωάννης εκπροσωπεί ακόμα τη διάνοια, δηλαδή τον νοητικό μηχανισμό του ανθρώπου που σκέπτεται, λει­τουργεί, αναλύει, συνθέτει και κατεργάζεται, σύμφωνα με τη λογική και τους γνωστούς γήινους νόμους, παραμένοντας στατικός μέσα στα στενά πλαίσια των περιο­ρισμών, μην μπορώντας να εισχωρήσει μέσα στο Άχωρο και Άπειρο του Θείου Νου. Είναι η πλέον εξυψωμένη κατάσταση ανθρώπου που έχει δεχτεί εντός της τη Χριστική Παρουσία, αλλά δεν έχει αφομοιωθεί απόλυ­τα μαζί Της, εμποδιζόμενη από τα πιο λεπτοφυή δεσμά της ανθρώπινης πλάνης, που εκδηλώνονται στο χώρο του νου και φορούν προσωπίδες Αλήθειας. Είναι το τε­λευταίο σκαλοπάτι στη σκάλα της μεταλλαγής από εκπαι­δευόμενο άνθρωπο σε εκπαιδευόμενο Θεό (Ματθ. ΙΑ', 11, Λουκ. Ζ', 28).

Ανατρέχοντας στα πραγματικά περιστατικά της ζωής του Ιωάννη του Προδρόμου ή Βαπτιστή, θα τον δούμε να βαπτίζει το Λόγο Ιησού και θα κατανοήσουμε ότι αυτή η εξωτερική κίνηση, πέρα από οποιαδήποτε κοσμοϊστορική σημασία της, εσωτερικά συμβολίζει τη μετουσίωση της Ουσίας της κάθαρσης σε Ουσία Πυρός, Αναγέννησης και Ζωής. Ο Λόγος δέχεται από τον Άνθρωπο το Βάπτισμα της κάθαρσης κι αντ’ αυτού του προσφέρει το Βάπτισμα της Αγάπης, της Αλήθειας, της Τελειότητας, ανάγοντας την εσωτερική συνύπαρξη Λόγου και Ανθρώ­που στα αρχικά στάδια εκδηλωμένης ταύτισης.

Ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη μέσα στη φυλακή δηλώνει σε εσωτερική ερμηνεία τη μετουσίωση των δεσμών της διάνοιας από την επιφοίτηση και την εγ­καθίδρυση μέσα στον Άνθρωπο του Άπειρου Θείου Νου, ενώ ο θάνατός του, τη λήξη της περιόδου έντονης κάθαρσης και την εισχώρηση στην περίοδο ενεργοποιη­μένης και εκδηλωμένης Χριστότητας.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι ότι ο Ιωάννης, την εποχή της ενανθρώπισης του Λόγου, εκπροσωπούσε τη συνισταμένη της Θετικής ενέργειας της ανθρωπότητας, ενώ ο Ιούδας τη συνισταμένη της αρνητικής. Ήταν δηλαδή τα δύο τμήματα του Όλου, που λόγω διττής κατάστασης του Αν­θρώπου έδρασαν διαχωρισμένα από δύο διαφορετικές εξωτερικές μορφές και δημιούργησαν θετικές και αρνητικές επιπτώσεις, που όμως δεν ενοποιήθηκαν λόγω της αρχι­κής διαχωρισμένης εκπόρευσης. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν επιτεύχθηκε η Αρμονία της Ουδετερότητας, αλλά δημιουργήθηκαν εκρήξεις αφύπνισης για να συγκλονίσουν τον διχασμένο, αδρανή άνθρωπο, που δεν γνώριζε τη Μία Ενωμένη Ύπαρξή του. Τα δύο αυτά ρεύματα της Θείας Ουδετερότητας υπάρχουν μέσα σε κάθε τμήμα του Ανθρώπου. Η Αρμονία, η Ισορροπία και η ενωμένη ροή τους, οδηγούν τον άνθρωπο σε ομαλή εξέλιξη, αναγωγή και εκλέπτυνση. Αντίθετα η διαχωριστική και ανισόρροπη ροή τους δημιουργεί εντός του ανθρώπου συνεχείς αν­τιφάσεις και συγκρούσεις, στροβιλισμούς στην πλάνη και παλινδρομήσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος κατευθύνεται πότε από το ένα ρεύμα και πότε από το άλ­λο, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται ότι Ένα αποτελούν και μόνο αν ρεύσουν ως Ένα θα τον οδηγήσουν σταθερά στην πραγμάτωση της Θέωσης.

Η παραστατική απεικόνιση των δύο ρευμάτων, που δόθηκε μέσα από μορφικές εκπροσωπήσεις κατά την πε­ρίοδο της ενανθρώπισης του Λόγου Ιησού, μας δίνει ευκρινώς να καταλάβουμε ότι η μονομερής εκδήλωση των μερών του Θείου Ρεύματος Ζωής δεν είναι δυνατόν να μας οδηγήσει στην ολοκληρωμένη Θέωση. Γιατί Θέωση σημαίνει Ολότητα και στην Ολότητα τίποτα δεν υπο­λείπεται, τα πάντα συμμετέχουν με τον ίδιο παλμό, την ίδια Ουσία, Ταύτιση, Ένωση, Αγάπη, ως Θεότητα Μία και Μοναδική.

Πέρα όμως από την εσωτερική κατάσταση, που συμ­βολίζει ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και που απευθύνεται προς κάθε κομμάτι του Ανθρώπου, η Άπειρη δονούμενη υπόστασή Του μεταφέρει Ένα Έργο, που εκδηλώνει κατά διάφορες περιόδους στη γη. Από τα ίδια τα λόγια του Ιησού φαίνεται η πνευματική ομοιότητα και ταύτιση του Ηλία με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο: «και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστίν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι» (Ματθ. ΙΑ', 14), «λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, και ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ’ εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν... τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του βαπτιστού είπεν αυτοίς» (Ματθ. ΙΖ', 12-13). Επίσης γίνεται η αναγγελία της εκ νέου άφιξης του Ηλία - Ιωάννη και της δράσης του σαν αποκαταστάτη του Παντός: «ο δε Ιησούς απο- κριθείς είπεν αυτοίς- Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκα- ταστήσει πάντα» (Ματθ. ΙΖ', 11).

Σ’ αυτή τη νέα άφιξη θα σταθώ, γιατί συνδέεται άμεσα με την τρίτη φάση του Θείου Σχεδίου. Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι. Δεν έχει ιδιαίτερα εξωτερικά γνωρίσματα, ούτε περιφέρεται ενδεδυμένος με ενδύματα τιμής ή ταπεινότητας. Δεν προκαλεί το ενδιαφέρον του κόσμου με εξωτερικές επιδείξεις, αλλά εκδηλώνεται σύμφωνα με τη Θεία Φωνή που τον κατευθύ­νει και είναι ντυμένος εσωτερικά με τον Άφθαρτο Μανδύα της Αλήθειας του Λόγου. Γίνεται αντιληπτός και κατανοη­τός μόνο από εκείνους που έχουν τη Χάρη ν’ ακούν τους πνευματικούς ήχους, να βλέπουν την πνευματική υπό­σταση και να αισθάνονται τη Θεία Δόνηση, ενώ οι άλλοι εύκολα θα τον προσπεράσουν αναζητώντας κραυγαλέες εντυπώσεις.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής είναι αυτός που την αναγγέλλει και την εγκαινιάζει. Που προσφέρει σαν κε­φάλαιο το «Είναι» του για την πραγμάτωσή της. Μήνυ­μά του η εξάπλωση της Αγάπης, η εγκαθίδρυση της Ενότητας, η Χριστοποίηση του Ανθρώπου και η Θέωση. Και αυτό το Μήνυμα δεν περιορίζεται σε λόγια και εκφράσεις ανθρώπινες, αλλά αναβλύζει από εντός του σαν Ανεξάντλητη τροφοδοσία Ζωής προς τα πάντα. Έρ­γο του να συμπληρώσει, στο επίπεδο των εκδηλώσεων, τις πολλαπλές ελλείψεις με γνώμονα την Αγάπη και την Ένωση. Να διανοίξει το νου για να χωρέσει την Αλήθεια, που παραμένει κρυμμένη στους συμβολισμούς. Να ξε­κλειδώσει τις καρδιές με τη Θεία Ουσία της Αγάπης, να πλημμυρίσει τις υποστάσεις με Θείο Φως και να τις ταυτίσει με το Λόγο που θα εκδηλώνει. Σκοπός του Υπέρτατος να μετουσιώσει κάθε δυσαρμονία σε Αρμονία, κάθε κατάρα σε Ευλογία. Να καταλύσει τα δε­σμό του χωρόχρονου, ώστε Άνθρωπος και πλανήτης να εισχωρήσουν στο Άπειρο, ν’ αφομοιωθούν απ’ αυτό και να το αφομοιώσουν. Επιταγή του «Είναι» του να διαχύσει Ελευθερία, Αλήθεια, Αναγέννηση. Να γίνει η Ζωή, όπου η έλλειψή της εκδηλώνεται, η Αγάπη και η Ενό­τητα, όπου αυτές δεν υπάρχουν, η Αρμονία, η Ισορροπία και η Τελειότητα για καθετί. Αέναη λειτουργία του η Ροή της μετουσίωσης, Αναλλοίωτη και Αδιάβλητη, ικανή να καθιστά τα πάντα Δημιουργική Δόνηση Λόγου.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής δεν έρχεται στη γη εξ αρχής τελειοποιημένος. Δεν εμφανίζει το Θεό, που ενανθρωπίζεται, αλλά τον Άνθρωπο που Θεώνεται.

Έρχεται ντυμένος με ατέλειες που όλοι περιφέρουμε. Ντύ­νεται με καλύμματα που ήδη η υπόστασή του έχει μετουσιώσει, μόνο και μόνο για να είναι προσιτός, για να μην υπάρχουν αποστάσεις ανάμεσά μας, για να μην μπο­ρεί να πει κανείς ότι ήταν Τέλειος εξαρχής και δεν μπο­ρεί να τον ακολουθήσει. Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής θα πονέσει και θα υποφέρει για να μετουσιώσει αυτά που επιπρόσθετα ντύθηκε, για να ταυτιστεί μαζί μας σε επίπε­δο πνεύματος, ψυχής και προσωπικότητας και αφού τα μετουσιώσει, θα προσφέρει σε μας την ενοποιημένη Αρμο­νία του και θα ντυθεί τη διαχωρισμένη πλάνη μας, για να μας απελευθερώσει και να επιταχύνει τη Χριστοποίησή μας.

Ένας Άπειρος Μεταλλάκτης πλάνης σε Αλήθεια είναι ο Ιωάννης της Νέας Εποχής και μία Πηγή Ζωής επεκτεινόμενη μέσα σε κάθε κομμάτι του Ανθρώπου, σαν ώθηση, υπόσχεση και πραγμάτωση της Αναγέννη­σης, της Χριστότητας, της Ανάστασης και της Θέωσης.

Ο Ιωάννης θα μας δείξει τα βήματα της πορείας για την ταύτισή μας με το Λόγο, ένα προς ένα. Θα είναι ο ίδιος ζωντανό Μήνυμα του Έργου, ενός Έργου που δεν γνωρίζει στασιμότητα αλλά συνεχή δράση, κατάλυση του κατεστημένου των αιώνων της πλάνης και οικοδόμηση της Αλήθειας. Θα μας βοηθήσει να εισχωρήσουμε στις λειτουργίες του «Είναι» μας και του Σύμπαντος. Να κατανοήσουμε τη συνοχή που υπάρχει ανάμεσά τους και τον τρόπο που επιδρούμε με τις δυσαρμονικές επιλογές μας στην Ολότητα του Εαυτού μας και στα Σύμπαντα. Ο Ιωάννης θα μας δείξει τις ευθύνες μας, θα μας αποκολλήσει από την άγνοια, χαρίζοντάς μας την επίγνωση, θα μας απομακρύνει από τη σκιά της προσωπικότητας γνωρίζοντάς μας την Αλήθεια του Λόγου.

Αυτός θα μας υπενθυμίσει την Ύπαρξή μας τη Μία, την Αέναη και Αδιάφθορη, τον Άνθρωπο Λόγο και θα διανοίξει εντός μας τον εσωτερικό δρόμο της ταύτισής μας μαζί Του. Θα μας μάθει ν’ ακούμε, να βλέπουμε και να μιλάμε μέσα από τον Άνθρωπο Λόγο και να εκδηλωνόμα­στε σύμφωνα με τη Θέλησή Του. Θα γίνει η τόλμη σε κά­θε ατολμία μας, η δύναμη σε κάθε αδυναμία μας, γιατί η πλήρης συμμετοχή του στον πόνο της ανθρώπινης με­τάλλαξης θα τον έχει κάνει Ανεξάντλητο και Άτρωτο.

Ο Ιωάννης θα δώσει τον Εαυτό του για μας, και τον Θείο και τον ανθρώπινο. Σε όλα τα στάδια της πο­ρείας του θα προσφέρεται με ποικίλους τρόπους και κάθε προσφορά του θα είναι αναγωγή γι’ αυτόν, τον Άνθρωπο και τον Πλανήτη. Θα διδάξει, θα μιλήσει, θα θαυματουρ­γήσει, μα κυρίως θ’ αποκαταστήσει τα κακώς κείμενα, συγκλονίζοντας τις βάσεις των ανθρώπινων κατεστημέ­νων για να τις οικοδομήσει εκ νέου με στοιχεία Αγάπης, Αλήθειας και Ενότητας.

Ο Ιωάννης δεν θα περάσει και θα φύγει από τη γη σαν μοναχική Παρουσία. Θα δημιουργήσει από τα πρώτα στάδια της εκδήλωσής του μαθητές και ακολούθους τους οποίους θα εκπαιδεύσει κατάλληλα, ώστε να συμμετέ­χουν σωστά στο Έργο, να το διαδίδουν και να το συνεχίσουν. Είναι το επιλεγμένο Πνεύμα που, εκδηλούμενο μέσα από έναν ειδικό ενεργειακά φορέα, θα συγκεν­τρώσει γύρω του υποστάσεις και θα τις διδάξει, ώστε να εξελιχθούν σε δασκάλους της Αλήθειας, ενωμένοι με τον Έναν και Μοναδικό Διδάσκαλο Λόγο.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής θα είναι ο πρώτος που φανερά θα εκδηλώσει τη Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου μαζί με όλη τη Χάρη, την Ευλογία, τη Δύναμη, που σ’ αυτήν εμπεριέχεται. Θα διαμοιράσει, σε όσες υποστάσεις μπορούν ν’ αντέξουν τη Θεία Φω­τιά, όμοια Χάρη, Ευλογία και Δύναμη, γιατί μοναδική ανάσα της Ύπαρξής του είναι η Προσφορά, η Αγάπη, η Γέννηση της Ζωής, η πραγμάτωση μέσα σε κάθε κομ­μάτι του Ανθρώπου, της Χριστοποίησης. Δεν θα μιλήσει και δεν θα εκδηλώσει ένα Νέο Λόγο, αλλά τον Ίδιο τον Άχρονο, τον Αυθύπαρκτο, μέσα από μια άλλη εξαϋ­λωμένη μορφή, τη μορφή του, με σκοπό να καταστήσει όλες τις υποστάσεις Λόγο - Χριστό και όλες τις μορφικές εκδηλώσεις Του υπαγόμενες στην ενοποιημένη δομή της Ουδετερότητας και Τελειότητας.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής θα διασαλπίσει το Μή­νυμα της Χριστοποίησης, αλλά θα είναι και το Μήνυ­μα. Και όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον Άνθρω­πο και το πνευματικό έδαφος των υποστάσεων καταστεί έτοιμο, θα μεταβιβάσει στους μαθητές του αυτή τη χαρισματική λειτουργία και Εκείνος, ενωμένος με το Λόγο, θα καταδείξει τα στάδια εκπαίδευσης του Αν­θρώπου Λόγου από τον Ίδιο το Λόγο, την πλήρη ταύ­τιση μαζί Του τελικά και εκδήλωσή του, όχι σαν Άν­θρωπο - Λόγο αλλά σαν Θεό.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής δεν θα σταματήσει σε κα­νένα κατεστημένο. Θα ενοποιήσει τα πάντα μέσα στο Λόγο. Θα διδάξει τον Άνθρωπο να λειτουργεί με το Νόμο της Ενότητας κι όχι της διττότητας. Με τη διδαχή του θ’ αποκαταστήσει τη θέση της γυναίκας. Άνδρας και γυ­ναίκα δεν είναι παρά τα δύο τμήματα του Ανθρώπου, αρνητικό και θετικό, ψυχή και πνεύμα, που πρέπει να ενωθούν. Η γυναίκα, όπως και ο άνδρας, μπορεί ν’ ανέβει στα επίπεδα του Λόγου, να γίνει Λόγος. Δεν έχει παρά να ταυτιστεί με το Λόγο Μητέρα, που είναι ταυτόσημος και άρρηκτα ενωμένος με το Λόγο - Υιό. Ο Λόγος Μητέρα και ο Λόγος - Υιός, το Απόλυτα Αρνητικό και το Απόλυτα Θετικό, αποτελούν Ένα Λόγο και μοναδικό, που για τις ανάγκες του γήινου διττού νόμου διασπάστηκε, χωρίς όμως να δια­χωριστεί και ενσαρκώθηκε μέσα σε δύο Μορφές, της Μα­ρίας και του Ιησού, ώστε η γυναίκα και ο άνδρας, έστω και υπαγόμενοι στο διττό νόμο, να μπορούν να ενωθούν με το Λόγο και μέσα απ’ αυτή την Ένωση να ενοποιήσουν καθετί, μετουσιώνοντας τη φθαρτή διττότητα σε Πύρινη, Αναλλοίωτη Ενότητα.

Ο Ιωάννης της Νέας Εποχής δεν είναι απλά μια Θεία Υπόσταση. Μέσα απ’ αυτήν Θεώνεται η Ολότητα του Ανθρώπου, γιατί οι πυρήνες της Ζωής της Υπόστα­σης αυτής θα κατοικήσουν μέσα σε κάθε κομμάτι του Ανθρώπου. Είναι η αρχή της Χριστοποίησης και η Ολο­κλήρωσή της, γιατί η Ουσία Του Ολόκληρη θα υπάρ­χει μέσα σε κάθε άνθρωπο που θα μάχεται για την τελειοποίηση. Μορφή του όλες οι μορφές και κατοικία του το Άπειρο. Ζωή του η Ζωή του Παντός μέσα στο Λόγο.

Εύχομαι τα μάτια και τ’ αυτιά της ανθρωπότητας ν’ αντιληφθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα το Μή­νυμά Του.