Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Στην Ημέρα Ενότητας

30-5-2010

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ: Τώρα έχω την μεγάλη χαρά να προσκαλέσω στο βήμα τον αδελφό μας τον Γιώργο Κλειδαρά. Ο Γιώργος έχει σπουδάσει γαστρονομία είναι συγγραφέας εφτά βιβλίων και αρθρογραφεί σε περιοδικά. Εμείς όμως τον ξέρουμε ότι είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων στο Έργο Λόγου Αγάπης που είναι ένα διεθνές δίκτυο ομάδων με δεκατρία κέντρα Βραζιλία, Αλβανία παρακαλώ. Και ο Γιώργος γνώρισε τον Δάσκαλο Ιωάννη, τον γνωστό σε όλους μας Δάσκαλο Ιωάννη το 1983. Συνδέουν την τέχνη και την θρησκεία, την πολιτική και την επιστήμη με ένα πέμπτο στοιχείο, που αποτελεί τον Θείο Έρωτα του Λόγου, μέσω της εσωτερικής επιστήμης της προσευχής. Η μεγάλη δύναμη του Γιώργου είναι πέραν της ψυχικής του δύναμης, η σύζυγος του Θεώνη, κατάφεραν έτσι να δομήσουν με την βοήθεια των δυνάμεων φυσικά, την πλέον αξιόμαχη για τον χώρο μας εννοώ, φάλαγγα του ειρηνικού πολέμου, πενήντα ανθρώπους οι οποίοι αμιλλώνται ποιος θα προσφέρει πιο πολύ. Άμιλλα προσφοράς. Διευκρινίζω για να μην νομιστεί ότι καβάλησα κανένα καλάμι ή ότι χρησιμοποιώ ξύλινη γλώσσα, διότι όταν χρησιμοποιώ τον όρο ειρηνικός πόλεμος δεν βαυκαλίζομαι με την ψευδαίσθηση ότι η Κίνηση θα αλλάξει ή θα γυρίσει το παιχνίδι, αλλά εννοώ ότι θα βρει μιμητές, πανσπερμία μιμητών, χιλιάδες τέτοιες εκδηλώσεις οι οποίες αυτές θα το αλλάξει το παιχνίδι και είμαι απόλυτα βέβαιος. Γιώργο σε παρακαλώ να λάβεις τον λόγο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ: Σας ευχαριστώ πολύ όλους και ιδιαίτερα τον αγαπητό φίλο και αδελφό Κωνσταντίνο Δούκα που πάντα με τόση ευγένεια και προθυμία μας προσφέρει τον χώρο του και την αγάπη του.

Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί είμαστε σε καιρούς τέτοιους που η ενδοσκόπηση καταλήγει σχεδόν στα ίδια συμπεράσματα, τι είναι αυτό που λείπει; Τι είναι αυτό που κατά βάθος δεν πάει καλά; Ποια είναι η αιτία που είναι τρύπια η αγάπη μας και δεν μας προστατεύει; Ποια είναι η αιτία που αισθανόμαστε ακάλυπτοι ή πιεσμένοι μέσα σε αυτή την ροή των εξελίξεων που συμβαίνουνε γύρω μας και μέσα μας. Το πρόβλημα βρίσκεται πάντοτε κοντά στην απάντηση του και αυτή βρίσκεται μέσα μας και η αιτία και η απάντηση. Βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε ένα σημείο που το ονομάζουμε κρίσιμη καμπή, ξεπερνάει ακόμα και τα όρια του δικού μας οικοσυστήματος τη Γη και έχει να κάνει με αυτό που ονομάζουμε όλοι μας συνείδηση, αν και δεν κατέχουμε ακριβώς ακόμα όπως μας λένε οι φίλοι μας οι επιστήμονες τι είναι ακριβώς αυτό, το ερευνούν. Το θέμα είναι από πιο ύψος συνείδησης κανείς έχει συναισθήματα μέσα από τα οποία δρα, σκέπτεται, μιλάει γενικώς επιλέγει κάθε μέρα. Επιλέγουμε λοιπόν και αισθανόμαστε, μιλάμε και σκεπτόμαστε κάθε μέρα ανάλογα με την συνειδητότητα μας, είναι λοιπόν όχι δύσκολο αλλά μάταιο εντελώς και απίθανο εντελώς να βγάλει η μηλιά σύκα ή να βγάλουν τα αμπέλια ροδάκινα. Ανάλογα τον σπόρο που έχει ο καθένας μέσα του αυτόν θα βγάλει και όχι κάτι άλλο, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, ο καθένας μας είναι αυτό που είναι. Αυτό που είναι όμως ακόμα δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι και δεν μπορεί με ημίμετρα, δεν μπορεί κινούμενος στην επιφάνεια και στην ρηχότητα της πνευματικής σκέψης να βρει την αλήθεια ή την αιτία. Πράγματι υπάρχουν λάθη ακόμα και στις θεωρίες που μπερδεύουν τον άνθρωπο και μια εξ αυτών που κυκλοφορεί ευρέως παγκόσμια εδώ και αιώνες, είναι αυτή η διδασκαλία περί διπόλου μες στον άνθρωπο, ο ανώτερος εαυτός και ο κατώτερος εαυτός. Και ο άνθρωπος περνάει μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να είναι καλός με τον ανώτερο εαυτό του και επιτακτικός και πειθαρχικός προς τον κατώτερο εαυτό του μέχρι που φτάνει σε ένα εσωτερικό πόλεμο ο οποίος αγγίζει τα όρια της απανθρωπιάς και αναρωτιέται κανείς εάν αυτός ο δρόμος είναι δυνατόν να είναι πνευματικός; Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί ολόκληρο το σύμπαν και εμείς είμαστε δημιουργημένοι από τρεις αρχές, είμαστε τριαδικά όντα και φέρουμε επίσης και τρεις εγκεφάλους εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη μας. Υπάρχει λοιπόν μία τρίτη αρχή που μας διαφεύγει, πέραν του κατώτερου και του ανώτερου εαυτού μας υπάρχει ο Θείος Εαυτός μας που υπάρχει μέσα μας και ο οποίος ενώνει αυτές τις δύο υποστάσεις μας θα λέγαμε, επιφέροντας πραγματική ειρήνη, πραγματική ενότητα, πραγματική Αγάπη και χαρά. Πέρα από αυτήν την ουσιαστική ένωσή μας με τον Λόγο, ο οποίος μας ωθεί διαρκώς σε Χριστοποίηση και Θέωση, καμία άλλη αίσθηση χαράς και ενότητας δεν είναι αληθινή, είναι πλασματική, είναι ικανοποιητική για κάποια στιγμή της ζωής μας και τίποτα παραπάνω από αυτό. Εκείνοι λοιπόν που θέλουν ουσιαστικά να ενωθούν, εκείνοι που θέλουν αληθινά να βιώσουν αυτό το βίωμα της Αγάπης, της Ενότητας και της Χαράς που είναι ανεξίτηλο, δεν έχουν παρά να ενωθούν με τον Θείο Εαυτό τους και αυτός υπάρχει μέσα τους. Έτσι λοιπόν στην σημερινή εποχή, που υψώνεται η υλική συνείδηση του ανθρώπου και λέει ότι η αλήθεια είναι κάπου εκεί έξω ή εκείνη η φωνή που λέει ότι θα μας σώσει κάποιος μεσσίας ή θα έρθουν κάποιοι δάσκαλοι και ένα UFO να μας πάρει όλους από εδώ να ησυχάσουμε. Όλες αυτές οι λύσεις που προτείνονται απέξω από εμάς είναι λύσεις που προτείνει η υλική συνείδηση. Ο πνευματικός άνθρωπος διακρίνεται ακριβώς από αυτό, γνωρίζει ότι η αιτία είναι μέσα του και γνωρίζει επίσης ότι και η λύση είναι μέσα του και δεν την αναζητά πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο πρόσωπο, πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα του και φροντίζει να μάθει τον τρόπο πώς να το κάνει. Ο διαλογισμός είναι για εκατομμύρια ανθρώπους ένας τέτοιος δρόμος, για άλλα τόσα εκατομμύρια είναι η προσευχή, γιατί όμως εδώ και 2.000 χρόνια, για να μην πούμε περισσότερα, δεν στάθηκε δυνατόν, ούτε η μία οδός, ούτε η άλλη να επιφέρει ένα αποτέλεσμα ικανοποιητικό που να βλέπουμε σήμερα ότι πράγματι λειτούργησε. Η απάντηση είναι η εξής. Όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτούσε το δάκτυλο. Σε αυτήν την θέση έχουμε κάποια στιγμή όλοι μας φτάσει, το αμαρτάνειν εξάλλου, το λάθος, είναι εξ ανθρώπων όπως γράφτηκε, είναι ανθρώπινο, πρέπει να έχουμε κατανόηση για αυτό, άρα πρέπει να ζητήσουμε το ουσιαστικό λάθος και το ουσιαστικό λάθος αγαπημένοι μου αδελφοί είναι στην εμμονή, όταν εμμένουμε στο ίδιο λάθος και επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος και γνωρίζουμε πως είναι λάθος και το ξανακάνουμε. Η έλλειψη μετάνοιας λοιπόν είναι το πρόβλημα, γενικότερα της ανθρωπότητας αλλά και σε ατομικό επίπεδο που μας εμποδίζει να φτάσουμε αυτήν την Χαρά και αυτήν την Ενότητα που δεν έχει ούτε αλλά ούτε τίποτε άλλο παρά είναι ένα άμεσο βίωμα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και από κανέναν δεν μπορεί να αφαιρεθεί, είναι δοσμένο από τον Πατέρα μας και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει. Θα μου επιτρέψετε να κλείσω την ομιλία μου με έναν τρόπο ο οποίος επιτρέπει σε όσους θέλουν να μετέχουν σε αυτόν, να λάβουν μια άκρη του νήματος και ένωση με τον Λόγο γιατί το πραγματικό έργο ενός αληθινού δασκάλου δεν είναι να ενώσει τους ανθρώπους μαζί του αλλά να τους ενώνει με τον Λόγο, να τους ενώνει με τον Πατέρα Θεό καi αυτόν τον σκοπό ακριβώς λειτουργεί η προσευχή, μια προσευχή χωρίς μεσάζοντες, μια προσευχή που αποσκοπεί να αποκαταστήσει την ένωση του ανθρώπου με την Θεία του Ουσία, με το Θείο Είναι του και με αυτόν τον τρόπο να τον οδηγήσει στην αποκατάσταση με τα πάντα γιατί τα πάντα υπάρχουν μέσα μας. Καλώ λοιπόν για όσους θέλουν να συμπροσευχηθούν βγαίνοντας από την σιωπή, γιατί με την σιωπή δεν συνέβη ποτέ τίποτα να ξέρετε, και ο Λόγος είπε και εγέννετο Φως και ο λόγος δόθηκε στον άνθρωπο για να μην παραμείνει στην σιωπή του άναρθρου ζώου και ό λόγος του δόθηκε για να ενεργήσει με αυτόν και είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος αν δεν γνωρίσει και δεν πειθαρχήσει και δεν συνειδητοποιήσει την δύναμη του λόγου του, είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι τρέφει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να ελέγξει και να τιθασεύσει τον νου του. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος σας εξηγώ που χρησιμοποιούμε την προσευχή την εκδηλωμένη και όχι την εσωτερική, η οποία είναι πάρα πολύ βολική γιατί κανείς δεν ξέρει απολύτως τίποτα τι συμβαίνει. Η εξωτερική σε εκθέτει και είσαι αναγκασμένος να είσαι συνειδητός σε κάθε σου λέξη γιατί κάθε σου λέξη κινεί νόμους. Σήμερα ορισμένοι μιλάνε για την επιστήμη της επίκλησης, εμείς το ονομάζουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια επιστήμη της προσευχής. Είναι μία επιστήμη καινοφανής για τους περισσότερους, με πάρα πολλά μονοπάτια ανεξερεύνητα τα οποία θα αρχίσουν σιγά, σιγά να παραδίδονται στον άνθρωπο, γιατί μέχρι πριν παραδίδονταν μόνο σε λίγους και εκλεκτούς, αλλά επειδή ο καιρός είναι εδώ και τώρα και οι δικαιολογίες μας τελείωσαν, όποιος έχει κάτι να κάνει στην ζωή του, καλείται να μην καθυστερεί πλέον διότι ο Άνθρωπος Λόγος δεν μένει πίσω από τα γεγονότα, δεν ζει μία αμυντική στάση ζωής, είναι το γεγονός, είναι η δράση, προκαλεί την δράση, αυτός είναι ο Άνθρωπος Λόγος, αυτό είναι το νέο πρότυπο της νέας ανθρωπότητας, ενός νέου κόσμου στον οποίον όλοι εμείς εδώ που βρισκόμαστε, όλοι μας ανεξαιρέτως είμαστε συνοδοιπόροι, συνεργάτες και οικοδόμοι αυτού του Αχειροποίητου Ναού της Ψυχής του Ανθρώπου που οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν Ακρόπολη. Να είναι ευλογημένος λοιπόν ο Ακρόκοσμος και όλοι μας για να συντονιστούμε σε αυτήν την Δόνηση που μπορεί να φέρει μέσα μας μια μεταμόρφωση καθοριστική. Καλώ όλους λοιπόν που θέλουν να συμπροσευχηθούν σε μία σύντομη προσευχή να το κάνουν χωρίς φόβο και πάθος.