Η Γνώση της Γραμμής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας και ο έλεγχος Μαθητείας

(Αφιερωμένο στην επέτειο των γενεθλίων του Διονύση Δώριζα, 21 Δεκεμβρίου)

Αγαπημένοι μου φίλοι και αδελφοί είμαι από εκείνους τους μαθητές που έπεσαν κάποτε από το ύψος της μαθητείας που τους έθεσε ο Δάσκαλος. Είμαι εκείνος που μετανοεί για τα λάθη, τα ατοπήματα και τα σφάλματα μιας μεγάλης πορείας στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Καταθέτω τη συγνώμη μου σε κάθε υπόσταση που με οποιονδήποτε τρόπο αισθάνεται αδικημένη και ευλογώ στο Όνομα του Πατέρα την πλήρη αποκατάστασή της. Θεωρώντας τον εαυτό μου αφορμή παρανοήσεων για το θέμα γνώση, σας καταθέτω με την άδεια του Δασκάλου τα παρακάτω, ώστε να διασαφηνίσω και να ταξινομήσω στη συνείδηση όλων ότι χρειάζεται.

Ο όρος γνώση είναι πολυσήμαντος. Δηλώνει καταρχήν την ανθρώπινη κοσμική σοφία και τις κτιστές γνώσεις. Ο Σωκράτης ονομάζει τη γνώση αρετή, είναι γιατί ο άνθρωπος δια της γνώσης μπορεί να αποκτήσει αυτοσυνειδησία, αυτογνωσία, αυτοέλεγχο. Αντίθετα, η άγνοια ισοδυναμεί με τύφλωση του νου και του πνεύματος, είναι κακός οδηγός της ατομικής και κοινωνικής ζωής, εμποδίζει τη γόνιμη συνεργασία και γίνεται πρόξενος δυσάρεστων καταστάσεων, είναι αδελφή έννοια της αμάθειας και ημιμάθειας, με όλα τα αρνητικά τους παρεπόμενα. Mιλάμε για την Γνώση που προέρχεται από τις Θείες παρακαταθήκες, κι όχι την γνώση που προέρχεται σαν πληροφορία από την διάνοια, πράγμα που σημαίνει διαστρεβλώσεις, παρανοήσεις, απογοητεύσεις, διχασμούς.

Οι γνώσεις οι οποίες παρέχονται και δεν αποσκοπούν σε συνειδητοποίηση, στη διεύρυνση του είναι, στη διεύρυνση της συνείδησης του ανθρώπου, τότε βλάπτουν και ο άνθρωπος αυτοδηλητηριάζεται. Από ένα περιορισμένο «είναι», από μία περιορισμένη συνείδηση, βγαίνει μόνο άσκοπη γνώση, καταστροφική γνώση. Τα πρόσωπα Φαρισαίοι στις Γραφές, συμβολίζουν την κατάσταση των ανθρώπων που εκδηλώνονται και ενεργούν κινούμενοι από τους εξωτερικούς μόνο νόμους και τις απαγορεύσεις, από φόβο περισσότερο παρά από σεβασμό, κρατώντας τα προσχήματα, και που αισθάνονται ότι έχουν αξία όταν τηρούν αυτούς τους νόμους.

Για το μαθητή του Λόγου όμως και τους Ορθόδοξους Νηπτικούς Πατέρες γνώση είναι η προσωπική εμπειρία του Θεού. Η γνώση του Θεού συνδέεται με τη θεωρία του Θεού, τη θέα του Άκτιστου Φωτός, τη «θεοπτία». Αυτή η γνώση είναι πέρα από κάθε κτιστή γνώση και επιτυγχάνεται με τη θέωση του ανθρώπου, δηλαδή την κοινωνία και την ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Και αυτή η κοινωνία προσφέρει στον άνθρωπο τη γνώση του Θεού.

Η Γνώση δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για το Έργο, αλλά η Δύναμη της Εξέλιξής του. Στην δεύτερη επιστολή του Πέτρου, φανερώνονται οι 7 όροι του Δρόμου. Πίστη, Γνώση, Εγκράτεια, Υπομονή, Ευσέβεια, Φιλαδέλφεια, Αγάπη.

Στην παραβολή των μωρών παρθένων, έχουμε δύο ειδών παρθένες. Οι συνετές, οι φρόνιμες παρθένες, είναι αυτές που πραγματικά επιδιώκουν να ζουν, μέσα στη δική τους κατανόηση αυτών που έχουν διδαχθεί κι επιδιώκουν το καλό και την αγάπη, εφαρμόζοντας με δική τους θέληση τη γνώση αυτή στον εαυτό τους. Οι μωρές παρθένες, οι ανόητες από την άλλη πλευρά, αν και γνωρίζουν την Διδασκαλία, έχουν δηλαδή λυχνάρια, συνεχίζουν να γυρεύουν το καλό, την αγάπη, απ’ την ζωή, από τις ανταμοιβές, από την υπόληψη, από το να είναι πρώτοι, από το να κρατούν όλο και ψηλότερες θέσεις, από το να έχουν καλύτερη ηθική από τους άλλους, από το να έχουν οι άλλοι καλή εντύπωση γι’ αυτούς, από το να συμμορφώνονται εξωτερικά στους νόμους και στους κοινωνικούς τύπους, τη στιγμή που εσωτερικά είναι αρκετά διαφορετικοί και συγκρατούνται μονάχα από φόβο. Γι αυτό κλείνονται έξω από τη Βασιλεία των Ουρανών.

Ο άνθρωπος λοιπόν πρέπει να ενεργεί για το Καλό και την Αγάπη, γι’ αυτό καθ’ αυτό κι όχι για κάποιον άλλον, ούτε για τους άλλους. Ούτε καν για τον ίδιο τον Δάσκαλο. Όση γνώση λοιπόν και να δοθεί στον άνθρωπο, όσο αληθινή κι αν είναι, αν δεν ενεργήσει ο άνθρωπος μέσα από αυτήν, να δει τον εαυτό του εσωτερικά και να τον ταυτίσει μ’ αυτήν στην πράξη, δεν σώζεται. Οι φρόνιμες παρθένες λένε στις μωρές παρθένες να πάνε ν’ αγοράσουν λάδι από κει που το πουλάνε, για να κατανοήσουν ότι το Έλεός τους το αγοράζουν. Δηλαδή, το λάδι τους το έχουν μέσω δοσοληψίας, μέσω ιδιοτελούς συνδιαλλαγής με την Υλική Δύναμη, που σημαίνει δηλαδή πως είναι ακόμα δεσμευμένες με την Φαρισαϊκή νοοτροπία του παλιού ανθρώπου. Η άνωθεν γέννηση, εξ Ύδατος και Πνεύματος, σημαίνει από αλήθεια και θέληση. Ύδωρ είναι η Αλήθεια, η Θεία Διδασκαλία, η εσωτερική γνώση και πνεύμα είναι η θέληση του ανθρώπου, η συνείδηση του ανθρώπου.

Η Σοφία δεν είναι αποτέλεσμα εκμάθησης, αλλά ενεργοποίησης της συνείδησης. Η Σοφία έρχεται στον άνθρωπο αφού πρώτα η γνώση τον βοηθήσει να αποδεσμευτεί από το προσωπείο της ταπεινοφροσύνης, με το οποίο κρύβει την άγνοια της ημιμάθειάς του. Ο Άνθρωπος μαθαίνει ουσιαστικά μόνο ότι επιλέγει συνειδητά.

Η αληθινή αξία βρίσκεται στη Σοφία της χρήσεως της γνώσης και όχι στη γνώση αυτήν καθ’ αυτήν. Γι’ αυτό και οι πράξεις μετράνε περισσότερο απ’ τα λόγια. Η αληθινή εκμάθηση είναι κάτι που γίνεται παρά λέγεται.

Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, που έχει ανοικοδομήσει τον αχειροποίητο Ναό εντός του, συμβολίζεται από ένα τρίγωνο πάνω σε μια τετράγωνη βάση, η πνευματική τριάδα πάνω στην υλική τετράδα. Η εφαρμοσμένη Γνώση, η γνώση του πώς και γιατί εφαρμόζουμε την Γνώση, είναι η απόλυτη Γνώση. Αυτό όμως είναι Σοφία, η αληθινή ενσυνείδητη Πίστη της Αγάπης. Και τα τέσσερα είναι θηλυκά. Η βάση του τετραγώνου είναι θηλυκή. Αυτή είναι η αναγωγή του τετραγώνου της ύλης. Το κλειδί είναι θηλυκό. Αυτό είναι το κλειδί του Αγίου Πνεύματος. Και γι' αυτό, η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι ασυγχώρητη. Είναι σαν να υβρίζεις την Μητέρα που σε γέννησε. Είναι ύβρις που φέρνει την Νέμεση.

Ο Χριστός σαν Ιδέα πάντοτε σταυρώνεται από αυτούς που Τον αντιμετωπίζουν από το κατώτερο επίπεδο της ύπαρξής τους, παίρνοντας κυριολεκτικά εξωτερικά τα μηνύματα τα οποία πρεσβεύει. Έτσι λοιπόν, το «ου φονεύσεις», που μας διδάσκει η εκκλησία, αντιμετωπίζεται κυριολεκτικά από τον άνθρωπο. Για να κατανοήσει όμως κανείς, τι είναι Χριστός και τι είναι το Έργο Του, θα πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι δεν πρέπει και να σκοτώνει ούτε ψυχολογικά τους άλλους, ούτε με τη σκέψη του ή τα συναισθήματά του. Μόνο αν όλοι αυτοί οι Νόμοι αντιμετωπισθούν σ’ εσωτερικό επίπεδο από τον άνθρωπο και εφαρμοστούν, τότε παίρνουν το πραγματικό τους νόημα. Αν η γνώση που παρέχεται από κάποιους φορείς οδηγεί σε συνειδητοποιήσεις, τότε καλώς παρέχεται.

Πολλοί μας κατηγόρησαν ότι τρέχουμε και δεν μας προλαβαίνουν, αλλά ήταν ο Λόγος που μας ωθούσε σε μια συνεχή δράση.

«Προσκλητήριο Θέωσης, κεφ. 4: Σε ωθώ στη συνειδητή γνώση της διαρκούς κίνησης, που είναι τόσο αυξημένη σε ταχύτητα, που προσεγγίζει την ακινησία, την Πανταχού, δηλαδή, Παρουσία. Αυτή η συνεχής κίνηση έχει σαν χαρακτηριστικό την ολοκληρωμένη Ισορροπία. Διότι δεν είναι δυνατόν να κινείσαι, αν δεν έχεις Ισορροπία».

Όλοι εκείνοι που γνώρισαν αληθινά τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη, συνειδητοποίησαν αργά ή γρήγορα  ότι η Διδασκαλία που μας φανέρωσε ήταν η εκδήλωση του Λόγου Χριστού επί της γης. Μέσα από αυτό το ζωντανό βίωμα της Παρουσίας Του μέσα μας, μας τροφοδότησε με Φως του Λόγου χαράζοντας έναν Δρόμο και μια Πορεία, τη γραμμή του Έργου. Άραγε έχουμε σήμερα τη Γνώση της Γραμμής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας;

Μπορούν οι δέκα μαθητές-ικανότητες μέσα μας να απαντήσουν σε δέκα βασικά ερωτήματα της συνείδησης.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ;

«Θέωση του ανθρώπου, κεφ. 20: Έχεις κάνει, Άνθρωπε, πάρα πολλές παρανοήσεις και πραγματικά η μαθητεία κι η διδαχή, που τόσο καιρό σου γίνεται, δεν επιτρέπει αυτές τις παρανοήσεις. Σου έχω μιλήσει πολλές φορές για τη γραμμή του Έργου, που είναι Αγάπη - Ενότητα και προσπάθεια καθημερινή της εκδήλωσης του Θείου Εαυτού, της συνταύτισης μ’ Εμένα. Όμως δεν έχεις καταλάβει ακόμα αυτή τη γραμμή, δεν έχεις καταλάβει ακόμα, ότι Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός κι ότι σ’ Αυτόν ανήκεις. Δεν έχεις καταλάβει ότι Εγώ όρισα Έναν Πνευματικό Καθοδηγητή, για να σε βοηθήσει και να σε διδάξει στα πρώτα σου βήματα κι ότι απ’ Αυτόν πρέπει να απορροφάς τις διδαχές και να αφομοιώνεις τα στοιχεία που σου προσφέρει. Γιατί αυτός ο Πνευματικός Καθοδηγητής, ενώ από Μένα ορίστηκε σαν Δάσκαλός σου, διαχέει ταπεινότητα, διαχέει Αγάπη κι ουδέποτε θέλησε να εξυψωθεί, ουδέποτε θέλησε να καταδειχτεί ανώτερος από σένα, αλλά πάντα σε διδάσκει, ότι είναι ο γεροντότερος Αδελφός, που βρίσκεται στη διάθεσή σου για κάθε κατάσταση δυσαρμονίας, ώστε να σε βοηθήσει στην επίλυση αυτής». Είναι γεγονός ότι αρκετοί Δάσκαλοι  και Μητέρες του Έργου εξέπεσαν της χάριτος και έζησαν τραγικές καταστάσεις, διότι αρνήθηκαν, υποτίμησαν ή ασέβησαν στο πρόσωπο του Δ. Δώριζα με διάφορους τρόπους.

Κάποιοι απέδειξαν ότι ο Δάσκαλος είχε δίκιο όταν τους προειδοποιούσε να μην κάνουν τελικά άλλο ένα «μαγαζάκι». Όλα αυτά είναι διαπιστευμένη Αλήθεια, δηλαδή αποδεδειγμένη, που την έχουμε ζήσει με πάρα πολλά γεγονότα μιας πραγματικότητας 23 ετών. Από τότε δηλαδή που αναχώρησε ο Δάσκαλος Ιωάννης από τη μορφή, και άρχισαν όλοι να φανερώνουν χωρίς την κάλυψή του τα κενά τους, μηδενός εξαιρουμένου.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ, ΤΟ ΜΕΤΡΟ, Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ;

Ο Δάσκαλος, άφησε σε όλους μας μια πνευματική κληρονομιά ασύλληπτη και μας δίδαξε πως ν’ αγαπάμε στην πράξη. Μας εντύπωσε κυριολεκτικά με λόγο και με πράξη στην μνήμη, τα κλειδιά του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας και τις λειτουργίες των πνευματικών Σχολείων της Νέας Κοσμικής Περιόδου. Ύψιστος Νόμος, Μέτρο, πυξίδα ζωής και αξιολόγησης Ουσίας, η Αγάπη.

«Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 15: Σου έδωσα και θα σου δώσω Αγάπη και Γνώση για να αντιμετωπίσεις τους Νόμους».

ΠΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΞΟΥΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ;

«Μαθητεία στη Δευτέρα Παρουσία, κεφ. 6: Η καλλιέργειά μου με βοήθησε ώστε να μπορώ να δέχομαι αυτή τη Θεία Έμπνευση και την Έμπνευση αυτή και Θεία δωρεά που έχω σας την παρουσιάζω κάθε φορά με σκοπό να ωφεληθείτε. Έκανα λοιπόν, από την πλευρά μου αδελφοί μου, μία αρκετά μεγάλη προσπάθεια, ερμήνευσα Νόμους, ερμήνευσα Διδασκαλίες του Κυρίου Ιησού Χριστού, ερμήνευσα παραβολές και αλληγορίες […]. Έρχομαι τώρα να σας ρωτήσω, αυτή η προσπάθεια που γίνεται βρήκε ανταπόκριση στις καρδιές σας, κι αν βρήκε ανταπόκριση με ποιο τρόπο τη δείξατε;

Όταν λέω αν βρήκε ανταπόκριση δεν εννοώ βέβαια να μου απαντήσετε αυτή τη στιγμή, ο καθένας σας χωριστά αν βρήκε ή όχι, ούτε να μου απαντήσετε τώρα κι ο καθένας να μου απαριθμήσει τι έπραξε, ή τι δεν έπραξε. ή γιατί δεν το έπραξε Η ερώτηση αποτείνεται μέσω εμού από τον Θείο Διδάσκαλο, από τον Κύριο. Δεν είμαι εγώ εκείνος που σας ερωτά, αλλά η δι’ εμού διερχομένη εκ Θεού έμπνευση. Αυτή η έμπνευση σας ρωτά: Έχει βρει απήχηση στις καρδιές σας, στις ψυχές του καθενός σας αυτή η πνευματική εργασία που γίνεται στο χώρο αυτό;».

Πολλοί θεωρούν ότι όλα όσα μας προσέφερε ο Δάσκαλος Ιωάννης ήταν αποκλειστικά καρπός της έμπνευσής Του και μόνο. Είναι αλήθεια ότι ο Πρωτοπόρος μίλαγε και έπραττε σύμφωνα με την εσωτερική του έμπνευση και καθοδήγηση. Είναι αλήθεια επίσης ότι είχε μελετήσει πέρα από αυτά που φύλαξε στην βιβλιοθήκη του και γι’ αυτό όταν ενεργούσε εμπνεόμενος είχε πλήρη επίγνωση. Ήθελε να μάθουμε πως να είμαστε ακριβείς και αποτελεσματικοί. Οι Δάσκαλοι του Έργου απέκρυψαν ωστόσο από τους μαθητές τους, ότι ο Πρωτοπόρος είχε κάνει ομιλίες ακόμα και για την Ατλαντίδα, την έσω Γη, τον ψυχοτρονικό πόλεμο, καθώς και για εξειδικευμένα απόρρητα θέματα εσωτερισμού.

Οι παρανοήσεις λόγω έλλειψης γνώσης δεν έλειψαν ποτέ απ’ την ιστορία του ανθρώπου. Ο συντηρητής του σκοταδισμού πρώτα θα κοροϊδέψει το νέο, έπειτα θα το φοβηθεί, θα το θεωρήσει εχθρικό και θα το πολεμήσει. Αν δεν μπορέσει να το νικήσει θα προσπαθήσει να το διαστρεβλώσει, να το υποβιβάσει, να το θέσει στο περιθώριο μειώνοντας την αξιοπιστία του, διότι τα παλιά ασκιά ακόμα σχίζονται απ’ το νέο κρασί και γι’ αυτό το αποφεύγουν. Συνεχίζουν λοιπόν ορισμένοι να μιλούν για την εποχή της φωτοχυσίας του Αγίου Πνεύματος, αλλά αν τους ρωτήσεις ποιες είναι οι δωρεές του, δεν τις γνωρίζουν. Η έμπνευση που περίμεναν δεν τους φώτισε, την ζήτησαν αλλά δεν τους δόθηκε, διότι είχε δοθεί εδώ και 2000 χρόνια στα Ευαγγέλια, αλλά δεν τα μελέτησαν, τα θεώρησαν κι αυτά ξεπερασμένες διδασκαλίες και γνώσεις.

«Κίνηση Ιδεών, κεφ. 20: Η Γνώση αγκαλιάζει την άγνοια και εναρμονίζεται. Η Αρχή αγκαλιάζει την αναρχία και ο άνθρωπος αγκαλιάζει τον εαυτό του, διότι δεν χρειάζεται να γνωρίσει ποια είναι η αιτία ή η αρχή κάθε αιτίας, διότι κατέχει όλη τη γνώση της Αρχής και της Αιτίας, που αναίτια υφίσταται και δημιουργεί».

«κεφ. 29: Σε διδάσκω ν’ Αγαπάς, ν’ αγαπήσεις βαθιά κι αληθινά τον εαυτό σου, το Είναι το υπέροχο και υπέρλαμπρο που είσαι. Ν’ αγαπήσεις όλα αυτά που διαχωρίζεις, που φοβάσαι, από τα οποία κρύβεσαι. Κάθε πτυχή και μόριο του Είναι σου να το κάνεις Αγάπη, ν’ αγαπήσεις βαθιά την ατέλειά σου και να την ανυψώσεις με Αγάπη στην Τελειότητα που Είσαι. Ν’ ανυψώσεις κάθε ατέλεια της μορφής σου, όπου κι αν τη συναντάς. Ν’ αγαπήσεις και τα λάθη σου γιατί αυτά σε διδάσκουν, ν’ αγαπήσεις και τον πόνο που σου προκαλούν, γιατί η εμπειρία της Γνώσης, μέσα απ’ τα λάθη της άγνοιας καθίσταται Δυνατή. Και τη Γνώση για να την κατέχεις, πρέπει να ’χεις Δύναμη και αντοχή, μα πάνω απ’ όλα Αγάπη.

Η Αγάπη είναι η Γνώση, κι αν γνωρίσεις και διδαχθείς ν’ Αγαπάς, δεν χρειάζεσαι ούτε τη Γνώση, γιατί θα Είσαι η Αγάπη, θα Είσαι η Σοφία και η Δύναμη και η Ζωή. Θα Είσαι ΘΕΟΣ».

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΓΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΡΓΟ;

«Ο Δρόμος, κεφ. 7: Η σωστή γνώση και εκπαίδευσή μας θα μας βοηθή­σει να δώσουμε εμπνεόμενοι τις σωστές λύσεις στα προβλήματά μας και να μη δημιουργούμε άλλα προβλήματα στη ζωή μας. Γιατί αν έχουμε αυτή την τοποθέτηση, κατε­βάζουμε τον Κύριο στο επίπεδο του υπηρέτη των υλικών αναγκών και ατασθαλιών, τις οποίες δημιουργήσαμε από άγνοια και κακούς χειρισμούς, για τους οποίους είμαστε υπόλογοι. Και αυτή η τοποθέτηση είναι πέρα ως πέρα λαθεμένη».

«κεφ. 13: Καθήκον μας, λοιπόν, πρωταρχικό είναι να δώσουμε τα στοιχεία εκείνα, που θα φέρουν την ορθή γνώση, τη γνώση του θέματος που πηγάζει από την Αλήθεια. Γιατί χωρίς ορθές γνώσεις, χωρίς τη διδαχή του θέματος, δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις για την τήρησή του. Κι αν συμβαίνει από κάποιους να τηρείται μηχανικά, επειδή πάντα μέσα στον καθένα μας ενυπάρχει έμφυτα το στοι­χείο της αγαθότητας, δεν σημαίνει ότι τηρείται και ενσυνεί­δητα, με προγραμματισμό, και γι’ αυτό πάντοτε είναι πι­θανό, λόγω άγνοιας, να ξεφύγει κανείς ευκολότερα από τη σωστή κατεύθυνση, παρά όταν έχει τις απαραίτητες γνώ­σεις κι έχει ακόμη σχηματίσει εντός του το απαραίτητο πνευματικό υπόβαθρο, την απαραίτητη πνευματική βάση και καλλιέργεια».

ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΙΤΟΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ;

Ο Δάσκαλος έκανε επίσης δημόσιες εκδηλώσεις, γιορτές, εκδρομές, κοινές διακοπές, πήγαμε μαζί του στην αγορά, στο σινεμά, στο εστιατόριο και στη θάλασσα. Τον είδαμε να ταΐζει τα πουλιά στο μπαλκόνι του, να φροντίζει τα ζώα, να φυτεύει και να περιποιείται τα δένδρα και τα λουλούδια. Νιώσαμε την ευαισθητοποίησή του για τα ορφανά και τις χήρες, τους ασθενούντες, τα θύματα των πολέμων και γενικότερα τον πάσχοντα πλησίον.

Ο Πρωτοπόρος μας παρέδωσε πολλές διδασκαλίες για τις σχέσεις που οφείλουμε να έχουμε μεταξύ μας και μας ώθησε να εκπαιδευτούμε με διάφορες συνεργασίες. Στο εξωτερικό έργο, το φιλανθρωπικό έργο, το εσωτερικό έργο, το διδασκαλικό έργο, στο εκδοτικό έργο. Μας άφησε μάλιστα και εγκύκλιο για το φιλανθρωπικό έργο και το οποίο κινητοποιούσε επί σειρά ετών και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο.

«Κλειδιά, κεφ. 1: Η Γνώση θα σε οδηγήσει στην Ουσία Σου, στο Πνεύμα του Θεού που κατοικεί μέσα σου, και τότε θα Με γνωρίσεις σαν Εαυτό - Ολότητα, Λόγο Ιωάννη».

«κεφ. 17: Η Γνώση έχει μεγάλο βάρος κι ο Ιωάννης κατέχει τη Γνώση, ακριβώς γιατί παρουσιάζει το Πρότυπο της Τέλειας Αγάπης, που περιέχει την κάθε Γνώση και την κάθε Σοφία».

Ο Πρωτοπόρος Διδάσκαλος Ιωάννης μάς άφησε τα εργαλεία ενός οργανωμένου έργου, με προδιαγραφές εξάπλωσης. Δηλαδή, τις απαραίτητες λειτουργίες, τους τρόπους και τα μέσα επιτέλεσης του Έργου σε όλα τα επίπεδα. Ανάμεσα σ’ αυτά μας άφησε εγκύκλιους, οδηγίες πνευματικής ζωής, διαγράμματα, πίνακες κέντρων-σωμάτων-πεδίων-ενεργειών-υποδείγματα επιστολών, προγράμματα Μαθητείας, Προτεινόμενων Αδελφών, ερωτηματολογίων, θεματολογίας, σκελετούς ομιλίας καθώς και βιβλίο χρονικών του Έργου, όπου καταγράφεται η πορεία και η εξέλιξη της φανέρωσής του.

ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΚΛΟΥ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ;

Είναι αλήθεια ότι ο Δάσκαλος μας έδωσε τα πάντα μαζί με την Ουσία Του. Η πορεία της φανέρωσης του Έργου Του μας προσφέρει σε κάθε επίπεδο ένα πρότυπο λειτουργίας, που διασφαλίζει την εξάπλωση του Έργου.

Συνοπτικά λοιπόν δημιούργησε:

1. Πυρήνες Προσευχής (έμαθε τον άνθρωπο να προσεύχεται ανοιχτά και δημόσια χωρίς φόβο, αλλά με παρρησία και τόλμη), Πυρήνες Μελέτης (ωθώντας την συμμελέτη και την ενεργοποίηση των δονήσεων κειμένων εξ εμπνεύσεως Λόγου), Πυρήνες Υποδοχής νέων αδελφών και τελικά Πυρήνες Μαθητείας του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

2. Κύκλους Μαθητείας, όταν οι προηγούμενοι πυρήνες μεγάλωσαν.

3. Ενιαίο Κύκλο Μαθητείας από διαφορετικούς κύκλους.

4. Συγκέντρωση Υπευθύνων Δ. Σ. Σωματείου.

5. Kύκλο εκπαίδευσης Δασκάλων.

6. Κύκλο Εκπαίδευσης στα Μυστήρια.

7. Ειδική συγκέντρωση για το Επιτελείο του Έργου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης μας παρέδωσε ένα ολοκληρωμένο έργο και μας εμπιστεύτηκε τη γνώση των θεμελίων του. Πόσοι αδελφοί έχουν σήμερα την δυνατότητα της συμμετοχής και του βιώματος ενός ολοκληρωμένου έργου; Πόσο φτωχαίνει η μαθητεία, όταν λειτουργεί σε ελάχιστα επίπεδα; Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτό καταλήγει συχνά σε πάρεργο, που ισχυρίζεται ότι είναι το Έργο. Οι μόνοι που έχουν επίγνωση της απώλειας των υψηλότερων επιπέδων της μαθητείας, κατά νόμον είναι οι ίδιοι που στερούν αυτήν την ευκαιρία στους μαθητές τους.

Επομένως, οι αδελφοί, που τους αρκεί να λειτουργούν μόνο τους 5 πρώτους κύκλους του Έργου, ενεργοποιούν κατά νόμον την συρρίκνωση της λειτουργίας του και την ματαίωση της Δευτέρας Παρουσίας στην ψυχή του ανθρώπου. Δεν είμαστε υπόλογοι μόνο για ότι κάναμε, αλλά και για όσα μπορούσαμε και θα ’πρεπε να κάνουμε αλλά δεν κάναμε.

Η άγνοια και ο φόβος οδηγεί πάντα στην διαιώνιση της πλάνης και της ανευθυνότητας, που καταδικάζει την γνώση και φτάνει στον φανατισμό και την μονομέρεια. Τα ίδια πνεύματα που αντιμετώπισαν την διδασκαλία του Χριστού με στενομυαλιά πριν 2000 χρόνια, κλήθηκαν στο Έργο του Διδασκάλου Ιωάννη να εκπαιδευτούν για να την χωρέσουν με μεγαλύτερη διεύρυνση συνείδησης και πολλοί από αυτούς υποφέρουν ακόμα, διότι παραμένουν περιορισμένοι νοητικά στα κατεστημένα περασμένων εποχών.

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 28: Ποτέ από τους Θείους Διδασκάλους δεν δίνεται σε ένα Ον Γνώση, για την οποία αυτό δεν είναι έτοιμο. Οι μαθητείες και ανακοινώσεις δίνονται εκ των Άνω και συλλαμβάνονται από τον άνθρωπο, όταν τα αισθητήρια του θόλου του έχουν αρχίσει να λειτουργούν».

Ποιοι διερεύνησαν αυτά τα αισθητήρια, τι είναι και τι κάνουν για να συνειδητοποιήσουν τη νομοτέλεια της σύλληψης της Γνώσης, ώστε μετά την ανάλυση να έχουν δικαίωμα σύνθεσης και απλοποίησης;  Γιατί δεν απλοποίησε ο Δάσκαλος Ιωάννης τις λειτουργίες των επτά κέντρων, αλλά τις ανέλυσε βαθύτερα; Ο Διονύσης Δώριζας όχι μόνο δεν απαγόρευε την έρευνα και την εμβάθυνση, αλλά μας τόνισε αυτό που υπήρχε 2000 χρόνια πριν στα Ευαγγέλια «Ερευνάτε τας γραφάς». Μας ώθησε στην ενσυνείδητη πίστη, την απόλυτη γνώση όπως μας αποκάλυψε, για να μην επαναλάβουμε τα λάθη της τυφλής πίστης και της ημιμάθειας των κατ’ όνομα χριστιανών.

«Κίνηση ιδεών, κεφ. 25: Ο κυριολεκτικός λοιπόν αυτός πόλεμος γίνεται μέσα στο νοητικό της Ύπαρξης του Όντος. Ο κατώτερος υλικός νους, ο κόσμος του σκότους των προσωπικών επιθυμιών, και ο ανώτερος Πνευματικός νους, ο κόσμος του Φωτός της Απρόσωπης προσφοράς, και ανάμεσά τους το εκπαιδευτικό πεδίο των ζυμώσεων ή κατάσταση Ιωάννη».

Εκείνοι που συνεχίζουν να αναμασούν και να μηρυκάζουν μια διδασκαλία επί τριάντα ή σαράντα χρόνια, χωρίς να τολμούν να την επεκτείνουν σε περαιτέρω αποφλοιώσεις, τροφοδοτούν την προβατοποίηση των αδελφών τους, βαυκαλιζόμενοι ότι κάνουν θείο έργο, όπως ακριβώς έκανε το κατεστημένο του ιερατείου πριν 2000 χρόνια στο ποίμνιο, προκειμένου να το χειραγωγεί και να το εκμεταλλεύεται. Είναι εκείνοι που ακόμα κι όταν μιλούν για την Καινή Διαθήκη, εκδηλώνουν και ενεργοποιούν το πνεύμα της Παλαιάς, την αιτία της προσκόλλησης στους τύπους και το γράμμα του Νόμου, την σπορά του φόβου και την εξουσιαστικότητα.

«Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 10: Διαλέγεις την άγνοια, αρνούμενος την Απόλυτη Γνώση, γιατί αυτό το Απόλυτο σε τρομάζει. Είσαι Απόλυτος, Άνθρωπε. Η Ουσία σου είναι τόσο Απόλυτη, που είναι Αιώνια ταυτισμένη με το Απόλυτο, που είναι Αιώνια δεμένη με τον Θεό, που είναι η ίδια Ουσία, Ομοούσια, χωρίς καμιά διαφορά. Είσαι τόσο Απόλυτος, που μπορείς να ξεπεράσεις και τις μορφές, που μπορείς να ξεπεράσεις κάθε φαινομενικό και να το αναγάγεις σε Απόλυτο και να το ενοποιήσεις μέσα στην Απολυτότητά σου, χωρίς τίποτα να σε παρεμποδίσει».

«κεφ. 11: Είναι ανάγκη, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, τι προορισμό έχουμε και τι καθήκοντα. Γνωρίζοντας πλέον την Αλήθεια, έχοντας τη Γνώση, αναλαμβάνουμε καθήκοντα και υποχρεώσεις. Η Γνώση παρέχεται σαν εκδήλωση της Αγάπης του Θεού προς την Ουσία Του, που αποτελεί ο Άνθρωπος».

«κεφ. 22: Είναι η Γνώση, είναι η απόδειξη της Θείας Παρουσίας, είναι η εμπράγματη φανέρωση της Θείας Παρουσίας, είναι η παλλόμενη πίστη της Δημιουργίας, είναι το Φως που ζωογονεί και ρέει, είναι η Αγάπη που διαπερνά τους Κόσμους».

Όταν ένας κύκλος μαθητείας παραμένει πνευματικό νηπιαγωγείο, αυτό δεν αποτελεί ευθύνη του Δασκάλου του μόνο, αλλά και των μαθητών. Σ’ ένα Έργο ταχύρυθμο η χρόνια στασιμότητα δεν αποτελεί απλώς μια παρέκκλιση σε πάρεργο, αλλά έναν συντονισμό με τα κατεστημένα του ιερατείου. Τα μέλη ενός τέτοιου κύκλου αντιμετωπίζουν κάθε νέα διδασκαλία με καχυποψία, αμφισβήτηση, εχθρικότητα, καταλήγοντας στις οδύνες μιας πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης και μιας υποχόνδριας συμπεριφοράς, που προδίδει μια αρρωστημένη πνευματικότητα, δηλαδή την νοσηρή πραγματικότητα της διάστασης που επέλεξαν να ζουν.

Είναι εκείνοι που αντιδρούσαν όταν έλεγε ο Δάσκαλος «Είστε παθητικοί ακροατές και μου πιάνετε τις καρέκλες. Μιλάω σε θεούς κι όχι σε φοβισμένα ανθρωπάκια». Έλεγε λοιπόν ο Δάσκαλος «Δεν τις θέλω τις προσευχούλες σας, τις γεμάτες από τους συναισθηματισμούς, τις μικρότητες και τα ιδιοτελή φίλτρα της προσωπικότητάς σας». Διότι τελικά καταλήγουν σε τροφοδοσία ακαθάρτου φωτός, που επιφέρει μια υπνωτική κατάσταση παθητικότητας και πνευματικής στειρότητας.

ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ;

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 28: Η επίγνωση της Γνώσης δημιουργεί υποχρεώσεις εφαρμογής. Όταν το Ον, κεκαθαρμένο και πανέτοιμο μέσα από τις κατά καιρούς πορείες του στην ύλη, φθάσει στο σημείο να αιτεί και να λαμβάνει Γνώση, τότε αυτή τη Γνώση πρέπει να την θέσει σε εφαρμογή».

Υπάρχουν και εκείνοι που δεν θέλουν να μετέχουν σε κανένα κύκλο μαθητείας και έχουν επιλέξει έναν προσωπικό δρόμο και όχι τον Δρόμο που άνοιξε ο Λόγος Χριστός. Αυτοί κρύβουν την μεγάλη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους ή προβάλλουν την ψευτοταπεινοφροσύνη της ατέλειάς τους, συντηρώντας το κατεστημένο που κατέλυσε ο Ιωάννης, δηλαδή την απόσταση του Ανθρώπου από το Τέλειο Πρότυπο, διότι δεν κατάλαβαν ποτέ, ούτε ποιος είναι ο Ιωάννης, ούτε τι έκανε. Έχουν προσαρμόσει το Έργο στα μέτρα που τους βολεύει για να «περνάνε καλά» και δεν θέλουν ούτε βάρη μαθητών ν’ αναλάβουν, ούτε υποχρεώσεις και ευθύνες Δασκάλων.

Είναι συνήθως «Δάσκαλοι» που δεν μπόρεσαν να ολοκληρωθούν σαν μαθητές. Θεωρούν ότι κατευθύνονται από τον εσωτερικό τους δάσκαλο, ενώ έχουν οικειοποιηθεί το Φως του Έργου για αυτοπροβολή ή για υλικά συμφέροντα. Είναι η υλική συνείδηση που κρύβεται σ’ ένα ένδυμα πνευματικότητας, τροφοδοτώντας τον ανώτερο εαυτό και όχι τον Θείο. Είναι όσοι στερούνται πνευματικής διάκρισης και επίγνωσης, δηλαδή οι οπαδοί της επιφανειακής γνώσης, που δεν γνωρίζουν ούτε τι λένε, ούτε τι κάνουν και ταυτόχρονα αμφισβητούν όλους τους άλλους. Τελικά δεν περνάνε καθόλου καλά, διότι βιώνουν την απουσία του Χριστού από μέσα τους. Αυτή η Θεία Παρουσία μέσα μας είναι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, χαρίζοντάς της νόημα και χαρά, οδηγώντας τη στην απειρότητα του Θείου Κάλλους και την Άνοιξη της ψυχής.

Ακόμα και οι αρνητές όμως αισθάνονται ότι κάνουν έργο. Είναι αλήθεια ότι τα πάντα υπάρχουν στο Θείο Σχέδιο. Ο Δάσκαλος Ιωάννης όμως μας δίδαξε πώς να διακρίνουμε εάν βρισκόμαστε εντός ή εκτός Έργου, διότι «εκ του καρπού γνώσεσθαι το δένδρο». Κανείς δεν μπορεί να κρύβεται συνέχεια από τον εαυτό του.

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ Ή ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ;

Ο Πρωτοπόρος Ιωάννης όρισε τις βασικές υπευθυνότητες ενός πυρήνα α) του οικοδεσπότη του χώρου, β) τον υπεύθυνο μαγνητοφώνησης διδασκαλιών, γ) τους βοηθούς του συντονιστή, δ) τον συντονιστή, ε) τον υπεύθυνο Δάσκαλο του κύκλου, που ανήκει ο πυρήνας. Η επιμέλεια της απομαγνητοφώνησης υποδηλώνει τον σεβασμό και την επίγνωσή μας για την εκδήλωση της Θείας Διδασκαλίας του Λόγου Χριστού, καθώς φέρουμε την ευθύνη να την φανερώσουμε στον Άνθρωπο. Όταν δεν φροντίζει κάποιος την καταγραφή της, η θεία παροχή περιορίζεται στην κάλυψη πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή δεν εκδηλώνεται ο Λόγος, αλλά εκφάνσεις του.

«Νόμοι και Λειτουργίες, κεφ. 31: Το βάπτισμα σε Γνώση και σε Πυρ είναι οι δίοδοι που οδηγούν στα επόμενα στάδια εξέλιξης του ανθρώπου. Όμως τη Γνώση και το Πυρ, που πάντα έλουζαν τον Άνθρωπο, πρέπει ο ίδιος να τα έλξει να περάσουν μέσα του. Πρέπει ανοίγοντας τους πόρους εισροής, τους πόρους τους δικούς του, τους πόρους του Πύρινου Εαυτού του, να έλξει το Πυρ. Πρέπει η ίδια η Υπόστασή του, μετουσιωμένη σε Λόγο, να ενεργήσει επί του Εαυτού της, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να δεχθεί, να αφομοιώσει και να ταυτισθεί με το Θείο Πυρ».

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Ή ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ;

Αρκετοί αδελφοί αντιδρούσαν στην συμμετοχή τους στον οργανωμένο φορέα του Έργου, τις εγγραφές, τις αμελητέες ετήσιες συνδρομές, τις εκλογές και τις υπευθυνότητες που όριζαν την λειτουργία του Δ.Σ. του Σωματείου. Αυτές είναι καταγεγραμμένες στο καταστατικό του Σωματείου, που ίδρυσε με το όνομα Ελληνικό Κέντρο Εσωτερικού Χριστιανισμού. Τα Αρχεία και τα βιβλία κάθε υπεύθυνου είναι ορισμένα. Επικοινωνία και Γραμματεία, Ταμείο και Διαχείριση, Υπεύθυνος Επιμέλειας Χώρου, Σύμβουλοι, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Ο Ιδρυτής Πρωτοπόρος καθιέρωσε επίσης κοπή πίτας και τιμητικές εκδηλώσεις, απονομή διακρίσεων και επαίνων.

Ο Δρόμος, η Μαθητεία Λόγου είναι πορεία της ένωσης με τον Πατέρα, η Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου. Αυτός ο στόχος απαιτεί όμως ανάλογη προεργασία, προετοιμασία και ακούραστους ανιδιοτελείς εργάτες. «Επαγγελματίες», όπως έλεγε ο ίδιος «όχι ερασιτέχνες». Ο Δάσκαλός μας έδωσε την εκπαίδευση και τα εργαλεία, αλλά κάποιοι τ’ άφησαν στο συρτάρι, ενώ άλλοι προσπαθούν να τα ξεπουλήσουν πριν καταστραφούν απ’ τη σκουριά. Αγάπη δεν είναι η ανυπακοή στις οδηγίες Του, ούτε Γραμμή του Έργου είναι η ανεύθυνη αχρήστευση των εργαλείων και της οργάνωσης που μας εμπιστεύθηκε.

«Αποσυμβολισμοί, κεφ. 15: Ο άνθρωπος πρέπει να δεχτεί την ύπαρξη της σαρκικής θέλησης, για να τη νικήσει. Αν την αγνοήσει, αν τη θεωρήσει αδύναμη, τότε είναι σίγουρο ότι θα παραδοθεί Σ’ αυτήν. Η γνώση είναι το καταλυτικό όργανο, που θα τον βοηθήσει».

Είναι γεγονός ότι οι αδελφοί που συνέχισαν να λειτουργούν κύκλους μαθητείας αλλά που αρνήθηκαν την συνεργασία τους με τον οργανωμένο φορέα, οδηγήθηκαν σε πρακτικά αδιέξοδα επιβίωσης, ματαιώνοντας την αποστολή τους, λόγω ευθυνοφοβίας. Άλλοι κατέληξαν όχι μόνο ν’ αρνηθούν την οργάνωση του Έργου, αλλά και να υποτιμήσουν την Διδασκαλία του.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλό ούτε τόσο αθώο η αποχή ορισμένων από τα Μυστήρια και την συμμετοχή τους στον οργανωμένο υλικό φορέα, το φυσικό σώμα του Έργου. (Όταν ένα φάντασμα είναι ανίκανο να εκδηλωθεί στην ύλη, διότι του λείπει ο υλικός φορέας, ψάχνει κάποιο βολικό διάμεσο για να εκδηλώσει την παρουσία του κι αυτό  είναι μια παράνομη παρασιτική σχέση).

«Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 8: Η Χάρη, η γνώση και η μαθητεία, σου δίνει δύναμη σε έκφραση Ευλογίας, μα ταυτόχρονα σου δίνει δύναμη και σε έκφραση δυσαρμονίας. Εσύ είσαι αυτός που επιλέγει πάντα, γιατί ακόμα είσαι' διττός, βρίσκεσαι ενωμένος με τη διττότητα, δεν έχεις εισχωρήσει στην Ισορροπία και την Ουδετερότητα, οπότε να μην ενεργοποιείς σταδιακά πότε τη μία κατάσταση και πότε την άλλη, αλλά την απόλυτη Ισορροπία».

ΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ Ή ΑΡΚΕΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ;

Ο Δάσκαλος δημιούργησε μια μεγάλη βιβλιογραφία εσωτερικού χριστιανισμού. Τον είδαμε να μοιράζει χιλιάδες βιβλία σε βιβλιοθήκες και μαθητές, καθώς  και εκατοντάδες σταυρούς, εικόνες, επιγράμματα, λιβάνια, μύρο και ιερά σκεύη. Τόλμησε να επέμβει δημόσια στους τέκτονες, τους ιεχωβάδες, τους θεοσοφιστές, τους μάγους, τους πολιτικούς και στο κατεστημένο της εκκλησίας και στην τελευταία του εγκύκλιο μας έδωσε σαφή οδηγία επέμβασης σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, η άρνηση των αδελφών να φανερώνουν τις ιδέες τους δημόσια, σημαίνει ότι δεν σεβάστηκαν ούτε την τελευταία του επιθυμία για μια επανάσταση ιδεών.

Ο Δάσκαλος ήταν ευθυτενής, μολονότι το βάρος του Έργου ήταν πολύ μεγάλο και ολίγοι μόνο εφάρμοζαν το «Αλλήλων τα βάρη βαστάζητε». Οι αδελφοί που έμαθαν να ανακυκλώνουν κρίσεις και κατακρίσεις, για έπαρση, αλαζονεία, εγωισμό, υπερηφάνεια και πολλά άλλα, συνειδητοποιούν ότι θερίζουν τώρα αυτά που έσπειραν και όσα φόρτωσαν στην πλάτη των αδελφών τους έγιναν καμπούρα στην δική τους πλάτη που φαίνεται πλέον.

Πόσοι αδελφοί ακόμα πρέπει να φύγουν πρόωρα από καρκίνο; Όσο κι αν αποστρέψει κάποιος το βλέμμα του από την πραγματικότητα τόσο εκείνη εστιάζεται σ’ αυτόν. Τι άλλο  πρέπει να συμβεί σ’ αυτήν την χώρα που ονομάζεται Ελλάς και που ο Πατέρας αποφάσισε να δώσει δείγματα της Παρουσίας Του; Δεν μας κατέστησε υπόλογους να μην επιτρέψουμε την ματαίωση του Έργου του; Ή μήπως δεν έχουμε ακόμα επίγνωση για τα αποτελέσματα των επιλογών της χωριστικότητας που συντηρήσαμε; Σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι η εξουσία έλκει τους χειρότερους και διαφθείρει τους καλύτερους. Δεν είναι εύκολο να είσαι πρότυπο και πνευματικός ηγέτης. Ο Θείος Λόγος εκδηλώνεται από τους εκλεκτούς, δηλαδή από υποστάσεις καθαρμένες από το Θείο Πυρ και χιλιοδοκιμασμένες, που δεν έμειναν στην θεωρία και τους ευσεβείς πόθους, αλλά έκαναν πράξη και εφαρμογή την Διδασκαλία στη ζωή τους.

Αυξάνονται διαρκώς πλέον εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν τους πρωτοπόρους του Έργου του Θείου Σχεδίου από τους ψευτο-Ιωάννηδες που θα προκύψουν τον 21ο αιώνα. Διότι πολλοί θα αυτοονομαστούν Ιωάννηδες και θα βαπτίσουν κι άλλους με το ίδιο όνομα, αλλά όλοι θα λυγίσουν από το βάρος της ευθύνης που περιέχεται στη γνώση του ονόματος Ιωάννης, που είναι ο πυρήνας του Πανανθρώπινου Κορμού του μη εκπεσόντος Αδάμ. Είναι γραμμένο να μην χρησιμοποιεί κανείς «επί ματαίω» ιδιοτελώς τα θεία ονόματα. Η ματαιοδοξία και ο εγωκεντρισμός έχει βαρύ τίμημα. Ο χρηματισμός και η ιδιοτέλεια της εκμετάλλευσης του φωτός επισύρει πνευματικές ποινές. Προσέξτε λοιπόν αδελφοί να μην συνδεθείτε με τις ποιότητες του ιερατείου που καταρρέει.

Άνθρωπε αδελφέ, ευλογήθηκες από τον Ιωάννη, για ν’ αποκαταστήσεις παλαιά σου λάθη και να εξελιχθείς, αλλά δεν μετέφερες την Ουσία Του. Απέτυχες στις εξετάσεις και σαν μαθητής και σαν Δάσκαλος, εκμεταλλεύτηκες και εξαπάτησες του μαθητές σου, δεν ήσουν τίμιος. Όμως εξακολουθείς να θες να σε λένε Ιωάννη, ενώ αντί να κάνεις έργο έκανες πάρεργο, δεσμεύοντας τους ακολούθους σου σε νηπιακή πνευματική κατάσταση, όπως το επίσημο ιερατείο. Δεν μετουσίωσες τον Καϊάφα μέσα σου, αλλά θα ’θελες να είσαι ο Ιωάννης. Τι τους έκανες τους μαθητές που απέστειλα πλησίον σου να διδαχτούν; Τους συνέδεσες με Εμένα το Λόγο Χριστό ή με το Ιερατείο; Τους φρόντισες με αγάπη; Εκτίμησες την εμπιστοσύνη που σου έδειξα; Ανόρθωσες ή καθήλωσες τις ψυχές τους; Παρατήρησε με ειλικρίνεια τα παθήματα της ζωής σου, διότι οι νόμοι δεν εξαπατούνται όπως οι άνθρωποι και στην Βασιλεία των Ουρανών εισέρχονται μόνο όσοι έχουν το ανάλογο ένδυμα Αληθείας.

Οι Πνευματικές παρακαταθήκες του Πρωτοπόρου Δάσκαλου Ιωάννη είναι τέτοιες που μας υποχρεώνουν να αξιοποιούμε εκτός από τη διδασκαλία και τις εγκυκλίους του, και τις γραπτές οδηγίες που μας άφησε ως υπεύθυνους, να συνεχίσουμε το Έργο, τονίζοντάς μας ΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ. «Οργανωθείτε για να μην σας φάνε». Αυτό έλεγε σ’ όλους μας συχνά μέχρι που αναχώρησε από τη μορφή. Αυτό ήταν μια επιβεβαίωση να υποστηρίξω το πνευματικό πρότυπο οργάνωσης, που ενεργοποιεί την εδραίωση και εξάπλωση του Έργου μας. Ήταν εκείνος που μας οδήγησε να τολμήσουμε να βάλουμε «το λύχνο πάνω στο μόδιον» και να έλξουμε «τα πυρά των αδελφών», που ερμήνευσαν την παρουσίαση του έργου μας ως επίδειξη. Ήταν εκείνος που μας υπενθύμιζε «Μην πετροβολάτε τα δέντρα που βγάζουν καρπούς». Όσοι τα ξέχασαν αυτά διέλυσαν τελικά τους πυρήνες και τους κύκλους τους, έχασαν τους μαθητές που τους εμπιστεύθηκε ο Δάσκαλος, συμβάλλοντας στην γενικότερη διάλυση του Έργου και τώρα λένε ότι κάνουν εσωτερικό έργο. Είναι εκείνοι που αρνούνται να θυμηθούν την διδασκαλία, που αποκαλύπτει ότι όσο είναι το εξωτερικό τόσο είναι και το εσωτερικό μας έργο.

Εάν κάποιος συνεχίζει να τα αγνοεί όλα αυτά, τότε δεν πρέπει ν’ απορεί που βιώνει την αποκοπή του από τον αληθινό Δάσκαλο. Το να είναι κανείς απρόσιτος και κλειστός επί σειρά ετών, δήθεν «πενθώντας», φανερώνει πολύ βαθύ πνευματικό πρόβλημα, που προτιμάει κανείς να κρύβει από ντροπή και φόβο μην εκτεθεί.

Ο Δάσκαλος μας άφησε οδηγία να χρησιμοποιήσουμε όλα τα σύγχρονα μέσα για να φανερώσουμε το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, όπως γράφει και το καταστατικό του σωματείου, που ίδρυσε ως ΕΛΚΕΧ και το οποίο υιοθέτησε και το ΔΙΚΕΧ.

Βλέποντας ότι το ΔΙΚΕΧ αδρανεί επί σειρά ετών και να μην τολμάει να προβεί σε δημοσιοποίηση του Έργου, αναγκαστήκαμε να ιδρύσουμε το ΕΛΑ.

Ακολουθώντας με πίστη και σεβασμό τις οδηγίες του Δασκάλου, πραγματοποιήσαμε αρκετές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και πάνω από 200 δημόσιες εκδηλώσεις σ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, νέες εκδόσεις βιβλίων και εντύπων. Δημιουργήσαμε επίσης ένα διαδικτυακό χώρο παρουσίασης του μηνύματος και της βιβλιογραφίας του Έργου, καθώς και μια σειρά ψηφιακών ντοκουμέντων με ομιλίες του Δασκάλου και περισσότερες από 300 ταινίες πνευματικότητας.

Επί 23 χρόνια αυτό που λάβαμε από τους περισσότερους «αδελφούς» ήταν απλά αδιαφορία. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ προσφέραμε σε όλους βίντεο με το Δάσκαλο. Ούτε αυτά δεν τόλμησαν να αναρτήσουν στο διαδίκτυο, εκτός από το ΔΙΚΕΧ –που υποτίθεται ότι είναι ο επίσημος φορέας του Έργου­ ενώ άσκησε λογοκρισία στα λόγια του ίδιου του Δασκάλου και γι’ αυτό θα τους αναλάβει προσωπικά, διότι ούτε το έργο του Δασκάλου τους Γεωργίου σεβάστηκαν.

Αργήσαμε αλλά το καταλάβαμε «αδελφοί». Δεν τολμάτε να εκτεθείτε δημόσια. Φοβάστε να βάλετε τ’ όνομά σας σ’ ένα δημόσιο έντυπο, σε μια ιστοσελίδα, έστω ένα άρθρο, μια ομιλία, μια φωτογραφία του Δασκάλου. Το κατεστημένο του ιερατείου δεν επιχειρεί πλέον να ματαιώσει το Έργο, διότι αυτό το φροντίζουν εδώ και χρόνια τα υποτιθέμενα στελέχη του Έργου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης που γνωρίσαμε στην μορφή μάς λέει ξεκάθαρα «Συμμορφωθείτε και ευθυγραμμιστείτε με την γραμμή του Έργου, διότι εάν δεν μετατοπιστείτε, θα σας αναλάβουν οι νόμοι και ο σκληρός δάσκαλος της ζωής. Συνεργαστείτε όλοι για την ολοκληρωμένη φανέρωση του Έργου της Αγάπης, διότι κανένα υποκατάστατο που διαμορφώσατε δεν θα σας ελευθερώσει από τα δεσμά της ανακύκλωσης στην πλάνη. Συσπειρωθείτε όσοι σκορπίσατε και συνεργαστείτε με τον οργανωμένο φορέα του Έργου, που απαξιώσατε επί σειρά ετών, για να μην διαλυθείτε εντελώς. Όσοι κωλυσιεργούν εξ αιτίας των προσωπικών τους προκαταλήψεων, όσοι διασπείρουν το διχασμό και τον φόβο, θ’ αναλάβουν εξ ολοκλήρου πλέον τις ευθύνες τους βιώνοντας τις συνέπειες των νόμων που κίνησαν.

Ευλογώ την υπόσταση που φέρει στη γη το όνομα Ναπολέων και ενεργοποιώ την αληθινή ταυτότητα του πνεύματός του. Τον εντέλλω να καταστεί πρότυπο συνεργασίας, να βοηθήσει τους αδελφούς του να αποκολληθούν από την στασιμότητα, την μεμψιμοιρία, τα κατεστημένα και τους περιορισμούς τους. Οι εκπαιδευόμενοι ή κατ’ όνομα «Δάσκαλοι», που καθήλωσαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο ψυχές, είναι υποχρεωμένοι να τις ανορθώσουν, να τις αποδεσμεύσουν και τις αποκαταστήσουν στο ύψος που θα έπρεπε να είναι.

«Προσκλητήριο Θέωσης, κεφ. 3: Είμαι ο Μόνος που ξέρω ότι τα γνωρίζεις, γιατί Εγώ στα παραχώρησα μέσα σου κι ό,τι κι αν πεις, ό,τι δικαιολογίες κι αν προβάλλεις, δεν πρόκειται αυτή τη γνώση που υπάρχει μέσα σου ενεργοποιημένη να την καλύψεις. Μην προσπαθείς να καλύψεις τη γνώση που σου έδωσα σαν υπέρτατη Δωρεά, σαν υπέρτατο Έλεος και σαν Ανεξάντλητη παρακαταθήκη για την άνοδο ολόκληρης της ανθρωπότητας, με τις φθηνές δικαιολογίες της πλάνης, χρησιμοποιώντας τα λόγια και τα διανοήματα για να κάνεις τα βήματά σου πιο αργά και να αναγκάσεις τις σκέψεις σου να κινούνται μέσα στις υλόφρονες καταστάσεις, όταν αυτές ήδη πετάνε στους χώρους του Απείρου».

ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ;

Η ολοκληρωμένη συμμετοχή στο Έργο δεν είναι κάτι δεδομένο. Είναι απαραίτητο όχι μόνο να λες ότι θέλεις, αλλά και να μπορείς, δηλαδή να διαθέτεις ικανότητες και δυνάμεις, να έχεις έλξει μαθητές. Ο Πρωτοπόρος έλεγε «Δείξτε μου τους μαθητές σας αν είστε Δάσκαλοι». Επίσης έλεγε «Συνεργάζομαι μ’ όσους είναι συνεργάσιμοι και έχουν διάθεση συνεργασίας». Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες για κανέναν, ούτε για αυτούς που φυλάνε στις αποθήκες τους τα βιβλία του Έργου, χωρίς να τα διαθέτουν στους αδελφούς τους, που αδυνατούν πλέον να τ’ αγοράσουν. Όποιος είναι ανίκανος να μετανοήσει ή να συγχωρήσει, δεν έχει δικαίωμα να λέγεται μαθητής του Ιωάννη Λόγου Χριστού, ούτε ακόμα και ακόλουθος στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, είναι ακατάλληλος, δεν είναι ούτε φίλος ούτε αδελφός.

Βαδίζοντας στα βήματά του Δασκάλου έμαθα τι σημαίνει να είσαι αγαπητός για κάποιους και μισητός για κάποιους άλλους, πρότυπο για τους μεν, στόχος φθόνου για τους δε. Αξιόπιστος και υπό αμφισβήτηση ταυτόχρονα, για κάποιους φίλος, για άλλους εχθρός, μέχρι και Χίτλερ για ορισμένους. Όσο σταμάτησε ο Πιλάτος να «νίπτει τας χείρας του», άλλο τόσο και η Σαλώμη έπαψε να ζητάει το κεφάλι του Ιωάννη. Ο Δάσκαλος με προφύλαξε από τα μεσαιωνικά κατάλοιπα της νοοτροπίας αδελφών, που με έβλεπαν ως αιρετικό, που παρέκλινε απ’ την γραμμή του Έργου. «Ο αναμάρτητος τον πρώτο λίθο βαλέτω». Γράφτηκε κι αυτό πριν 2000 χρόνια και γι’ αυτό αποτελεί πλέον «παλιά διδασκαλία», για ορισμένους που ευχήθηκαν την πτώση των αδελφών τους και έπεσαν οι ίδιοι.

Το έλεος του Θεού με προστάτεψε όλα αυτά τα χρόνια, από τις ταμπέλες που θέλησαν να μου επιβάλουν ορισμένοι αδελφοί και μέσα απ’ αυτό το έλεος τους συγχωρώ κι εγώ, αφ’ ενός διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν» και αφ’ ετέρου, διότι έζησα και συνεχίζω να ζω ανεμπόδιστα την Άπειρη Αγάπη και τη Σοφία της Χάρης του.

Σ’ όλους τους αδελφούς μου που με υποτίμησαν, αμφισβήτησαν, απαξίωσαν και πετροβόλησαν με τους λόγους και τις σκέψεις τους, αποστέλλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μου δίδαξαν. Χωρίς τις κατακρίσεις τους δεν θα κατανοούσα που πάσχουν.

«Αγαπάτε Αλλήλους, κεφ. 13: Είναι απαραίτητο μάλιστα να ενώσεις τη συνισταμένη που υπάρχει μέσα σου με τη συνισταμένη των τμημάτων με τα οποία έχεις ενωθεί, για να επιτύχεις ισορροπία. Αν με κάποιο τρόπο αποξενώνεσαι και διακόπτεις τη γνώση που σου παρέχεται διαμέσου της Ένωσης, μιλώ για γνώση κι όχι για δυσαρμονικές καταστάσεις, τότε είναι ουσιαστικά σαν ν’ αποκόβεσαι από το συντονισμό με την ενότητα Άνθρωπος, και επομένως σαν ν’ αποκόβεσαι από το συντονισμό με την Ουσία Λόγος, την ολοκληρωμένη. Γιατί η Ένωση με το Λόγο συμβαδίζει με την Ένωση του Ανθρώπου».

Ο Χριστός έθεσε ως όρους της γνώσεως του την μετάνοια και την πίστη. Δηλ. την υπέρβαση των καθαρά ανθρώπινων ιστορικών όρων. Η πίστη, με την προϋπόθεση της μετάνοιας, είναι η νέα γνώση, που αξιοποιεί στο έπα­κρο και εξαντλεί την ανθρώπινη γνώση και οδηγεί σε νέους ορίζοντες γνώσεως, γίνεται θεογνωσία. Η μετάνοια είναι η αποκήρυξη των ανθρώπινων φραγμών, η αποδέσμευση από την ιστορική αιχμαλωσία και η ελευθερία στις ανθρώπινες δυνατότητες. Είναι ακραία πράξη ανθρώπινης ελευθερίας. Τον Χριστό, δηλαδή, γνωρίζει μόνον ο αληθινά ελεύθερος άνθρωπος, ελεύθερος από τον εαυτό του, από τις ιστορικές, ιδε­ολογικές, κομματικές ή κοινωνικές δεσμεύσεις. Η γνώση του Θεού δεν έχει να κάνει με την κατανόηση αντικειμένων ουσιών αλλά με την προσωπική σχέση του άκτιστου με το κτιστό· ο άυλος έγινε υλικός για τη σωτηρία μας και αποκάλυψε τον Εαυτό Του σ’ εμάς. Δεν γνωρίζει ο άνθρωπος τον Χριστό, αλλά γνωρίζεται, επιγινώσκεται από τον Χριστό. Η γνώση του Χριστού είναι πράξη προσωπικής Χριστοφάνειας και Χριστοπαρουσίας.

Υπάρχουν εκατοντάδες στοιχεία που μαρτυρούν αυτό που ονομάζουμε Γραμμή του Έργου, την οποία ο Ίδιος φανέρωσε σαν Πρότυπο και Παράδειγμα για εμάς. Από το 1983, που Τον γνώρισα, μέχρι το 1995 που έφυγε από τη μορφή και βίωσα την Ανάστασή Του μέσα μου, η Διδαχή Του ως Ύψιστη εκδήλωση της Αγάπης Του δεν σταμάτησε ποτέ ακόμα και στις δοκιμασίες που με οδήγησαν τελικά σε μια ακόμα βαθύτερη ένωση μαζί Του.

Όσο ελαττωνόμουν τόσο αυξανόταν Εκείνος. Έγινα ένα πρόσωπο στη ζωή Του, γιατί ήταν Εκείνος που έβλεπε με τα μάτια μου, άκουγε με τα αυτιά μου, άγγιζε με τα χέρια μου και μίλαγε με το στόμα μου. Κάθε φορά που δεν υπήρχα όπως πριν, ήταν γιατί η Ύπαρξή Του ενστάλαζε μέσα μου την δική Του Αθανασία.

Ήταν εκείνος που δάκρυζε ακούγοντας ένα πεντάχρονο παιδί να παίζει πιάνο, ήταν εκείνος που χαμογελούσε με την πρόοδο, όπου την διέκρινε. Ήταν εκείνος που έκλαιγε κάθε φορά που κάποιος μαθητής έπεφτε από το ύψος που τον είχε θέσει κι έχανε τη χάρη που τον είχε ενδύσει.

Στ’ όνομα του Λόγου Ιωάννη Χριστού ευλογώ την χρόνια ανυπακοή μας να μην γίνει ποινή και απώλεια, αλλά μετατόπιση νου, καρδιάς και συνείδησης, ανόρθωση ψυχών, πνευματική αποδέσμευση και αναγωγή. Καταθέτω σε όλους τους αδελφούς μου την δική Του Κλήση, της πνευματικής συλλειτουργίας και της Ενότητας του Έργου για την οποία όλοι φέρουμε ευθύνη αποκατάστασης έμπρακτα.

Με δική του ώθηση σας παρουσιάζω όλα αυτά τα στοιχεία για να γνωρίζετε ότι ούτε χάθηκαν ούτε ξεχάστηκαν, αλλά συνέχισαν την λειτουργία τους πάνω στη γραμμή του Πρωτοπόρου και κατά νόμον και κατά χάρη, εξελίχθηκαν. Bαδίζοντας σταδιακά τα δικά του βήματα δίνω την μαρτυρία μου για την πρόοδο και τα Θεία Δώρα που μοιράστηκα με τους αδελφούς μου. Όσοι αδελφοί θα καταδείξουν έμπρακτα την μετάνοιά τους, θα βρεθούν στον ίδιο δρόμο, απ’ τον ίδιο Δάσκαλο λαμβάνουν κι απ’ την μεταξύ τους Αγάπη θ’ αναγνωρίζονται.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ενθουσιασμός και ευδαιμονία από το να ανοίγεις δρόμο ενωμένος με τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη. Όλοι διδάχθηκαν τα θεία δικαιώματά τους και οφείλουν στον ένα Άνθρωπο να τα διεκδικήσουν μέσα απ’ το Έργο τους, ως συνέχιση του Έργου Του. Ενωθείτε μαζί Του και γίνετε το Θέλημά Του επί της Γης. Αυτή η θεία επιταγή είναι και η κληρονομιά που αφήνει ο Πρωτοπόρος σ’ όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους υιούς και θυγατέρες του.

Ευλογώ στο Όνομα του Πατρός κάθε Ιωάννη και κάθε Μαρία μέσα σε κάθε υπόσταση να εκδηλώσουν την Αγάπη και την Συνεργασία που διακρίνει όλους τους αληθινούς Μαθητές του Χριστού.

Με αγάπη ο αδελφός σας Γεώργιος

Η ΜΗΤΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΟΝΟΜΑ (ΜΕΡΟΣ Β)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΛΕΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Μυστικές εταιρείες ελέγχου-Λευκή Αδελφότητα και Άγιος Γερμανός

Προκειμένου λοιπόν οι άνθρωποι να συνεχίζουν να ζουν ναρκωμένοι σε βαθύ λήθαργο παράγοντας την ενέργεια/τροφή, οι «κύριοι» αυτοί κινούν τα νήματα της εξουσίας, εν αγνοία των ανθρώπων. Η Μεγάλη Πνευματική Ιεραρχία του πλανήτη, η Λευκή Αδελφότητα, και όλοι οι «αναληφθέντες» διδάσκαλοι που την απαρτίζουν, θεωρούνται οι θεματοφύλακες του μεγάλου σχεδίου το οποίο αφορά τη ζωή σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτοί είναι οι δεσμοφύλακες του ανθρώ­που. Βρίσκονται εγκατεστημένοι στα αιθερικά πεδία γύρω από τον πλανήτη, κι από εκεί, μέσω νοητικής τηλεπάθειας, μεταβιβάζουν στους απεσταλμένους «μυημένους» μαθητές τους, τις πληροφορίες, τις εντολές και τις κατευθύνσεις, για την πραγμάτωση του «ανώτερου» σχεδίου τους.

Για να παράγει λοιπόν η ανθρωπότητα τις ενδεδειγμένες ποικιλίες ενέργειας, πρέπει να κατευθύνεται προς απόλυτα συγκεκριμένους στόχους. Οι στόχοι αυτοί θα προκαλέσουν τάσεις. Οι τάσεις θα διαμορφώσουν συνειδήσεις. Και οι συνειδήσεις θα ανασύρουν τα ζητούμενα συναισθήματα. Οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται κάτω από τις δεδομένες νόρμες, παράγοντας την ανάλογα «χρωματισμένη» ενέργεια. Δηλαδή, δημιουργία τεχνητών συλλογικών σκεπτομορφών, κατάλληλων για προχωρημένες απολαύσεις. Ναρκώνουν λοιπόν με αληθοφανείς τρόπους τις συνειδήσεις των λαών, ότι τα γεγονότα της ανθρωπότητας εξελίσσονται σύμφωνα με τις δράσεις και επιθυμίες των ίδιων των ανθρώπων. Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, πείθεται σ’ αυτήν την άποψη, και συνεχίζει να προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις για να βελτιώσει τον κόσμο γύρω του. Παρ’ όλους όμως τους αγώνες, τα αποτελέσματα μοιάζουν να μην πειθαρχούν στις προσπάθειες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι μια Ισχυρή Αόρατη Ηγεσία κινεί τα πραγματικά νήματα για την λειτουργία του πλανήτη.

Όταν η σπορά των πρώτων διαφοροποιημένων γονιδίων στέφθηκε με επιτυχία και οι άνθρωποι (του Γένους του Σιδήρου) δεν είχαν πλέον την ικανότητα να έρχονται σε άμεση επαφή με τους θεούς και να υπακούουν στις επιθυμίες τους, οι θεοί άρχισαν να ενσαρκώνονται σαν άνθρωποι και να καταλαμβάνουν ση­μαντικές θέσεις στις κοινωνίες των ανθρώπων, με σκοπό να κατευθύνουν τις μάζες. Έτσι υπάρχει αρχικά ο ουράνιος δημιουργός, έπειτα ακολουθεί η υλο­ποιημένη έκφρασή του που γονιμοποιεί με διαμορφωμένο σπέρμα τις θνητές, και τέλος ο ενσαρκωμένος δημιουργός ως σημαίνων άρχων της κοινωνίας και όχι μόνο σε μια ενσάρκωση, αλλά σε πολλές και σε ποικίλους ρόλους.

J. SADOUL ‘Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ’ ΚΕΦ. Ο ΚΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΑΙΝ-ΖΕΡΜΑΙΝ (ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ)

«Η ιστορική ύπαρξη του κόμη αρχίζει το 1743, στο Λονδίνο. Το 1745 ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές, που τον υποπτεύονταν σαν ξένο κατάσκοπο. Ο Οράτιος Βαλπόλ τονίζει: “Βρίσκεται εδώ, δύο χρόνια περίπου και αρνείται ν’ αποκαλύψει την ταυτότητά του, δεν λέει από πού ήρθε, μόνο παραδέχεται πως δεν φέρει το όνομά του.” ...Το σίγουρο είναι πως δεν ονομαζόταν Σαιν-Ζερμαίν. Μόνος του κάποτε εμπιστεύθηκε στον ευεργέτη του, τον άρχοντα της Έσσης: “Τ’ όνομά μου είναι Σάνκτους Γκερμάνους, ιερός αδελφός.”

Αφού πέρασε μερικά χρόνια στη Γερμανία, ήρθε στην αυλή του Λουδοβίκου του 15ου, το 1758. Έχουμε μια περιγραφή του από την κυρία Πομπαντούρ:

“Ο κόμης έδειχνε γύρω στα πενήντα. Είχε αριστοκρατικό ύφος, ήταν πνευμα­τώδης, ντυμένος απλά αλλά με γούστο. Τα δάχτυλά του έφεραν ωραία διαμά­ντια, όπως και η ταμπακέρα και το ρολόι του.”

Αυτός ο ξένος, αυτός ο άγνωστος, που και ο τίτλος του ήταν αμφίβολος και το όνομά του αβέβαιο, βρήκε τον τρόπο να γίνει έμπιστος του Λουδοβίκου 15ου με τον οποίο συχνά έκανε εντελώς ιδιαίτερες συζητήσεις. Αυτή η προτίμηση του βασιλιά για τον Σαιν-Ζερμαίν και η εύνοιά του που αύξανε μέρα τη μέρα, εξόργιζε τον πρωθυπουργό Σουαζέλ. ...Το ότι ο κόμης περηφανευόταν στην αυλή σε πολλούς μάρτυρες, ότι ξέρει να διπλασιάζει το μέγεθος των διαμαντιών, ότι είχε μετατρέψει πάνω από δύο φορές άργυρο σε χρυσό, και τέλος πως ήταν κάτοχος του ελιξίριου της μακροζωίας το οποίο χρησιμοποιούσε... είναι γεγονότα βεβαιωμένα. .. .Λένε πως ο κόμης γνώριζε τον Πόντιο Πιλάτο ή τον Ιούλιο Καίσαρα: η αλήθεια είναι πως διηγούνταν μόνο ιστορικά γεγονότα περασμένων αιώνων, σαν μάρτυρας που τα έζησε και τα είδε, δηλαδή στεκό­ταν πάνω σε μικρές λεπτομέρειες, αποφεύγοντας το ύφος ενός καλά πληροφορημένου ιστορικού. Πολλές φορές διέκοπτε τη διήγηση, ή κάνοντας πως στα­ματούσε, και αντί να πει “ο τάδε είπε τότε στον Ερρίκο τον IV”, άρχιζε: “Είπα στον Ερρίκο στον IV”.

Ο Καζανόβα διηγείται για τον Σαιν-Ζερμαίν: “... Όντας εγωιστής, δεν θέλησε να με αφήσει να φύγω χωρίς να μου κάνει εντύπωση. Με ρώτησε αν είχα πάνω μου κέρματα. Έβγαλα μερικά και τ’ ακούμπησα πάνω στο τραπέζι. Σηκώθηκε χωρίς να μιλήσει, πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο που τ’ ακούμπησε σε μια μεταλλική πλάκα. Ύστερα μου ζήτησε ένα κέρμα των δώδεκα σολ, που βρισκό­ταν ανάμεσα στ’ άλλα. Έβαλε πάνω στο κέρμα ένα μικρό μαύρο κόκκο, τοπο­θέτησε το κέρμα πάνω στο κάρβουνο, και το φύσηξε μ’ ένα γυάλινο φυσητήρα για δύο περίπου λεπτά. Είδα το κέρμα να πυρακτώνεται: ‘Περιμένετε να κρυώσει’ μου είπε ο αλχημιστής. Πραγματικά όταν κρύωσε πρόσθεσε: ‘Πάρτε το, είναι δικό σας’. Το πήρα. Ήταν χρυσό.”

...Η ιστορία τοποθετείται ανάμεσα στο 1743 και το 1784. Την μαρτυρία, μας τη χαρίζει η κόμισσα ντε Ζερζύ, πρέσβειρα της Γαλλίας στη Βενετία. Γνώρισε τον Σαιν-Ζερμαίν στο σπίτι της κυρίας Πομπαντούρ κι ενθουσιάστηκε. Θυμή­θηκε πως το 1700 στη Βενετία είχε γνωρίσει έναν ευγενή ξένο, που του έμοια­ζε καταπληκτικά, παρόλο που είχε άλλο όνομα. Τον ρώτησε μήπως ήταν ο πα­τέρας του ή κάποιος συγγενής του.

‘Οχι’ απάντησε ο κόμης χωρίς να ταραχτεί. Έγώ έμενα στη Βενετία στο τέλος του περασμένου αιώνα και στις αρχές αυτού. Ήμουν εγώ που είχα την τιμή να σας φλερτάρω και εσείς είχατε την καλοσύνη να βρείτε όμορφες μερικές βαρ­καρόλες δικιάς μου σύνθεσης, που τις τραγουδούσαμε μαζί’.

Η κυρία απάντησε χαμογελώντας: Ό ευγενής εκείνος, ήταν τότε σαράντα πέ­ντε ετών και εσείς, τώρα που μιλάμε έχετε περίπου την ίδια ηλικία, ...τότε θα πρέπει να είστε κοντά εκατό ετών.’ ‘Δεν είναι και αδύνατον’ της είπε. Και ο κόμης άρχισε να διηγείται στην κυρία ντε Ζερζύ, ένα σωρό λεπτομέρειες για την εποχή που βρίσκονταν και οι δυο στη Βενετία. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα, αν η κυρία αμφέβαλλε, να της θυμίσει περιπτώσεις και παρατηρήσεις...

Όχι, όχι’, τον έκοψε η παλιά πρέσβειρα, ‘έχω πεισθεί, αλλά δεν είσαστε άν­θρωπος .. .είστε ένας σατανάς... ’ (Διήγηση του Τουσάρ Λαφός στο "Les Chroniques de loeil-de-boeuf’)

...Κάτι άλλο επίσης βεβαιωμένο, είναι ότι ο κόμης δεν έτρωγε ποτέ. Κατά την ώρα των γευμάτων στα οποία παρακάθησε, αρνήθηκε με πείσμα να φάει έστω και την ελάχιστη τροφή, αρκούμενος να γοητεύει τους παρευρισκόμενους με τις ιστορικές του διηγήσεις ή την ευστροφία του».

Ο Βολταίρος είπε γι’ αυτόν: «Είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει τα πάντα και δεν πεθαίνει ποτέ».

Αυτό ισχύει για όλες τις δυνάμεις αυτού του κόσμου, είτε θετικές είτε αρνητι­κές, αλλά και για όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας τους. Μέσω αυτών των εν­σαρκώσεων βάζουν τις βάσεις για τα κοινωνικά ρεύματα.

ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ ‘ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΝ’ (ΣΕΛ. 151) ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΠΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΝ (ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ) ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ (SAINT GERMAINE)

«.. .Προ πολλών αιώνων ήλπιζον και επεθύμουν εν επίγειον Στέμμα, ενσαρκω­μένος ως Φραγκίσκος Βάκων (1561-1626) Είχον τότε την οραμάτωσιν μιας ηνωμένης αδελφότητος της Ευρώπης».

Η ενσάρκωση του Αγίου Γερμανού (Saint Germaine) ως Francis Bacon (1561-1626) στο ξεκίνημα της Αναγέννησης ήταν καθοριστική για την ανθρωπότητα, θέτοντας την αφετηρία της γνώσης στην υλική ψηλάφηση των πραγμάτων και απομακρύνοντάς την αισθητά από την πνευματική ενατένιση, που σήμερα ως Άγιος Γερμανός (υποκριτικά προφανώς) υποστηρίζει.

Υπονοείτο ότι ο Φράνσις Μπέϊκον (Φραγκίσκος Βάκων) ήταν γιος της βασσίλισας Ελισάβετ A' και του Robert Dudley, λόρδου του Λέστερ, που γεννήθηκε τέσσερις μήνες μετά από μυστική γαμήλια τελετή.

DAVID ICKE ‘ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ’ ΚΕΦ. Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΙΚΟΝ: «Ένας από τους πιο σημαντικούς άνδρες εκείνης της περιόδου ήταν ο Ροδόσταυρος Φράνσις Μπέικον (Φραγκίσκος Βάκων). Ήταν Μέγας Διδάσκαλος των Ροδόσταυρων της Αγγλίας, ένας ισχυρός παράγοντας στη δημιουργία του τεκτονισμού, ‘πατέρας’ της σύγχρονης επιστήμης, και πιθανός συγγραφέας των έργων του ‘Σαίξπηρ’. Ήταν ακόμη μέλος της μυστικής εταιρείας που ονομαζόταν Τάγμα της Περικεφαλαίας, η οποία ήταν αφιερωμένη στη λατρεία της θεάς της σοφίας, Παλλάδος Αθηνάς. ...Ως ένας υψηλόβαθμος μύστης της απόκρυφης γνώσης, κατά τη βασιλεία της πιθανής μητέρας του Ελισάβετ Α', και του διαδόχου της Ιακώβου Α' του Σκοτσέζου βασιλιά, ... ο Μπέικον, μαζί με τον Ρομπέρτο Φλαντ, Μεγάλο Διδάσκαλο της Μονής της Σιών, ήταν αυτός που επέβλεψε τη μετάφραση της Βίβλου του Βασιλιά Ιακώβου, ένα βιβλίο το οποίο σύμφωνα με μια μελέτη του 1881, είχε τουλάχιστον 36.191 μεταφρα­στικά λάθη. Δεδομένου ότι ο Μπέικον ήταν ένας εξαιρετικά μορφωμένος και έξυπνος άνθρωπος, δεν μπορώ να πιστέψω πως θα έκανε τόσα λάθη στη μετά­φραση, εκτός και αν το έκανε σκόπιμα. Ο Μπέικον φρόντισε επίσης να αφαιρέσει τα δύο βιβλία των Μακκαβαίων από τη μετάφρασή του.

Αποκάλεσαν τον Μπέικον ‘πατέρα’ της σύγχρονης επιστήμης, η οποία εστίαζε την προσοχή μόνο στο υλικό επίπεδο της ύπαρξης. Γιατί ο Μπέικον να υποστηρίζει μια τέ­τοια (υλιστική) άποψη για την επιστήμη, όταν ο ίδιος ήταν υψηλόβαθμος μυημένος και γνώριζε την αλήθεια; Κάτι δεν μου πάει καλά με όλα αυτά, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι άλλοι ‘πατέρες’ της σύγχρονης επιστήμης, όπως ο Ισαάκ Νεύτων και Robert Boyle (Ρόμπερτ Μπόιλ) ήταν επίσης υψηλόβαθμοι μυημένοι ως Μεγάλοι Διδάσκαλοι της Μονής της Σιών. Έχουμε, λοιπόν, τον Μπέικον, βαθύ γνώστη της απόκρυφης γνώσης, να είναι αναμεμειγμένος μέσω των Ροδόσταυρων(1) και άλλων οργανώσεων, στο διαχωρισμό της Χριστιανικής Εκ­κλησίας, στη συγγραφή της Χριστιανικής Βίβλου, και τη δημιουργία της σύγ­χρονης ‘επιστήμης’ η οποία αμφισβητούσε πολλά από τα βασικά θεμέλια του Χριστιανισμού.

Έπαιζε στρέφοντας τη μια πλευρά εναντίον της άλλης, για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο ένα άλλο ανείπωτο σχέδιο, επρόκειτο να ξεκινήσει. (Και όλα αυτά τα έκανε ο αγαπητός για κάποιους, ...Saint Germaine) ...Κάτω από την επιρροή του Μπέικον και άλλων μάγων του εσω­τερισμού, δημιουργήθηκε στην Ευρώπη το δίκτυο των κατασκόπων που είναι σήμερα γνωστό ως Βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών.

...Όπως έγραψε ο μασόνος ιστορικός Μάνλι Χολ για τον Μπέικον: “Ήταν έ­νας Ροδόσταυρος, πολλοί λένε ο σπουδαιότερος. Αν δεν ήταν πράγματι ο έν­δοξος Πατήρ C.R.C. ο οποίος αναφέρεται στα μανιφέστα των Ροδόσταυρων, σίγουρα ήταν υψηλόβαθμος μυημένος του Τάγματος...”

...Εξαπέλυσε ένα άγριο κυνήγι ‘μάγων’ και ‘μαγισσών’, δηλαδή όλων εκείνων που χρησιμοποιούσαν και μετέδιδαν την απόκρυφη γνώση. ...Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο αν ο σκοπός του μυστικού κινήματος που ανήκε ήταν να προστα­τέψει και τελικά να δημοσιοποιήσει μια τέτοια γνώση; (Τη στιγμή μάλιστα που ως Saint Germaine, θεωρείται ο μεγαλύτερος Αλχημιστής-Μάγος!). Επειδή ποτέ δεν σκόπευε να κάνει κάτι τέτοιο. Σε εξυπηρετεί αν οι άνθρωποι που χρειάζε­σαι για να σε υποστηρίξουν πιστεύουν πως αυτό είναι το κίνητρό σου, αλλά όταν έρθει η στιγμή της αλήθειας, εσύ, τραβάς τον αντίθετο δρόμο. Η ιεραρχία των ομάδων που αποκαλύπτω δεν επιθυμεί να είναι η γνώση διαθέσιμη σε ό­λους, αλλά θέλουν να την αποθησαυρίζουν για να αποκτήσουν εξουσία σε πα­γκόσμιο επίπεδο».

(1) ‘ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ’ ΚΕΦ. ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ: ΡΟΖΑΝΝΑ ΒΟΥΤΣΗ «Στις αρχές του 17ου αιώνα ο φιλόσοφος συγγραφέας Σερ Φράνσις Μπέικον και ο συνάδελφός του στην Οξφόρδη θεολόγος Robert Flood, συσχετίστηκαν με τους Ροδόσταυρους».

Μία επιπλέον καθοριστική για την ανθρωπότητα ενσάρκωση του Αγίου Γερμα­νού, (Saint Germaine) ήταν και σαν Χριστόφορος Κολόμβος.

‘ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ’ ΚΕΦ. ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ: ΡΟΖΑΝΝΑ ΒΟΥΤΣΗ «Εκτός από τον Δάντη, μέλος της ομάδας των Ροδόσταυρων θεωρείται και ο Χριστόφορος Κο­λόμβος».

J. SADOUL ‘Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ’ ΚΕΦ. Ο ΚΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΑΙΝ-ΖΕΡΜΑΙΝ «Οι σχέσεις του Σαιν-Ζερμαίν με την εταιρία των Ροδόσταυρων δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Μερικοί ισχυρίζονται ακόμη, πως ο Σαιν-Ζερμαίν δεν ήταν άλλος από τον Κρίστιαν Ροζενκρόυτς (Rosenkreuz), ιδρυτή του αδελφάτου των Ροδόσταυρων, που ανακάλυψε το μυστικό της ερμητικής τέχνης, εξασφά­λισε την αθανασία (του υλικού του σώματος) και στη συνέχεια ξαναεμφανίστηκε στην ιστορία κάτω από διάφορες μορφές(1)».

Θυμίζω (αναφορά Ν° 417 Ζ) τη δήλωση του Λόρδου Lytton πως ο ιδρυτής του τάγματος των Ροδόσταυρων Rosenkreuz, ανακάλυψε τη μυστική γνώση σε ένα μυστηριώδες μέρος μέσα στη Γη και ο Lytton τάσσεται να τον μιμηθεί. Όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά την στενή σχέση που έχει ο Σαιν-Ζερμαίν με τη υποχθό­νια Σαμπάλα!

(1) J. SADOUL ‘Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ’ ΚΕΦ. Ο ΚΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΑΙΝ-ΖΕΡΜΑΙΝ

Σε άλλο σημείο ο συγγραφέας J. SADOUL προβληματίζεται: «Το 1687 συναντά­με στη Βιέννη κάποιον κύριο Τζεράλντι, που είχε χτυπητή ομοιότητα με τον κόμη Σαιν-Ζερμαίν. Για τρία ολόκληρα χρόνια ο Τζεράλντι ενθουσίασε και εξέπληξε τους κατοίκους της Αυστριακής πρωτεύουσας κι ύστερα χάθηκε ξαφνικά. Αργότερα βρίσκουμε τον Λάσκαρη (Ναΐτη απ’ την Κέρκυρα στην Μάλτα), που οι σύγχρονοί του τον τοποθετούν χρονολογικά λίγο μετά την εξαφάνιση του Τζεράλντι. Τι σχέση όμως έχει με τον κόμη Σαιν-Ζερμαίν; Ομολογώ πως δεν ξέρω, ωστόσο θέτω στον εαυτό μου ορισμένα ερωτηματικά. Τα φυσικά χαρακτηριστικά των τριών ανδρών είναι πολύ συγγενικά. Και οι τρεις μέτριου αναστήματος, μέτριας ηλικί­ας, γνώριζαν πολλές γλώσσες. Και οι τρεις είχαν ευφράδεια και φαίνεται πως και οι τρεις είχαν στην κατοχή τους τη φιλοσοφική Λίθο. Βέβαια, ο Τζεράλντι, ο Λάσκαρης και ο Κόμης Σαιν-Ζερμαίν δεν έδρασαν στο ίδιο περιβάλλον. Όμως η εξαφάνιση του ενός, ανταποκρίνεται θαυμάσια στην εμφάνιση του άλλου. Τα ίχνη του Τζεράλντι χάνονται το 1691 κι εμφανίζεται ο Λάσκαρης δύο χρόνια αργότερα. Με τη σειρά του αυτός ο τελευταίος χάνεται ανάμεσα στα 1730 με 1740, ακριβώς πριν την εμφάνιση του κόμη Σαιν-Ζερμαίν στην Αγγλία».

Στη συνέχεια οι δημιουργοί, μέσω των «μυημένων» μαθητών τους -των επι­στατών τους- καθοδηγούν την ανθρωπότητα. Μέσα στους αιώνες, οι άνθρωποι έμαθαν να αναγνωρίζουν και να ακολουθούν αυτούς τους πνευματικούς «επι­στάτες», όπως τα αρνιά αναγνωρίζουν τα τσοπανόσκυλα. Αυτοί οι επόπτες εμφορούνται από ιδιαίτερες ιδιότητες και χαρακτηριστικά -που ένας άγραφος κανόνας ορίζει- ούτως ώστε να «ξεχωρίζουν» και να αναγνωρίζονται από το πλήθος. Οι άνθρωποι στη συνέχεια πειθαρχούν σ’ αυτούς, χωρίς ποτέ να μπο­ρούν να ξεφύγουν, επειδή επί αιώνες μέσω των εντολών του άγραφου νόμου, έμαθαν ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ να αναγνωρίζουν ως «οδηγούς».

Τα «Κέντρα» μέσω των οποίων οι δημιουργοί έρχονται σε επαφή, είναι κυρίως οι διάφορες μυητικές σχολές ή μυστικές εταιρείες, αλλά και άλλες περιφερεια­κές ομάδες ελέγχου. Μέσω μυητικών διαδικασιών/δοκιμασιών, επιλέγουν τους καλύτερους των μαθητών, τους οποίους μυούν σε μεμονωμένα τμήματα της «αλήθειας» τους, αφού προηγουμένως σιγουρευτούν για την εγκράτεια του χαρακτήρα τους ώστε να διασφαλίσουν την σιωπή τους. Όλες αυτές οι διαδικασίες/δοκιμασίες, δεν αποβλέπουν να εξελίξουν πνευματικά τους μαθητές ώστε να λυτρώσουν την ψυχή τους, αλλά να τους εξασφαλίσουν αποκλειστικά τη Δύναμη που θα τους δοθεί σαν επιβράβευση των υπηρεσιών τους.

Οι ιδιότητες που απαιτείται να διαθέτουν οι υποψήφιοι «μύστες», καλλιεργούν περισσότερο τη δολιότητα που καιροφυλακτεί στο κρυφό -οποιοδήποτε κρυφό- παρά την εντιμότητα. Καλλιεργούν περισσότερο τον εγωισμό, παρά την φιλαλληλία. Καλλιεργούν την αλαζονεία του «γνώστη» που κρατά τη γνώση μόνο για τον ίδιο και τους ομοίους του, επειδή θεωρεί τους άλλους υποδεέστε­ρους, παρά την ταπεινοφροσύνη.

ΚΑΤΑ ΘΩΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, JEAN-YVES LELOUP (ΜΕΤΑΦΡ: Δ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ)

«§33. Ο Ιησούς είπε: Αυτό που ακούς από το ένα αυτί, πες το σε κάποιο άλλο αυτί, διακήρυξε το πάνω στις στέγες. Κανείς δεν ανάβει το λυχνάρι για να το βάλει κάτω από την καπνοδόχο ή σε κάποιο κρυφό μέρος, αλλά το βάζει πάνω στον λυχνοστάτη προκειμένου από μέσα και από έξω, να βλέπουν το φως του».

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΕΦ. I (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΒΑΜΒΑ)

«§26. Μη φοβηθήτε λοιπόν αυτούς· διότι δεν είναι ουδέν κεκαλυμμένον, το οποίον δεν θέλει αποκαλυφθή, και κρυπτόν, το οποίον δεν θέλει γνωσθή. §27. Ό,τι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί, και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων».

Οι ιδιότητες που αυτοί οι μαθητές καλλιεργούν, αποσκοπούν μόνο να εξυπη­ρετήσουν τους μυστικούς σκοπούς και στόχους της αδελφότητας των εκπεσόντων. Στη συνέχεια όλοι αυτοί οι δοκησίσοφοι μύστες, θεωρούν τους αμύη­τους ως εύκολα προσπελάσιμους προκειμένου να τους χειραγωγήσουν κατάλ­ληλα, για την επίτευξη των μυστικών σκοπών τους. Αυτό βέβαια, δεν υποδη­λώνει πνευματικό μεγαλείο, αλλά καπήλευση του ανθρώπινου δυναμικού. Και η καπήλευση αυτή είναι φυσικό επακόλουθο, αφού η κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας τους, ξέρει μονάχα να καπηλεύεται. Φοιτώντας λοιπόν στις «σχο­λές» των εκπεσόντων, τι άλλο φαντάζεσαι ότι θα μάθαιναν, παρά το πώς και οι ίδιοι να καπηλεύονται. Έτσι, οι μεγάλοι διδάσκαλοι εκπαιδεύουν τους μαθητές τους, προκειμένου να τους καταστήσουν ικανούς «επιστάτες» του ανθρώπινου κοπαδιού τους.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΕΦ. I (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΒΑΜΒΑ) «§24. Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού. §25. Αρκετόν είναι εις τον μαθητήν να γείνη ως ο διδάσκαλος αυτού, και ο δούλος ως ο κύριος αυτού. Εάν τον οικοδεσπότην ωνόμασαν Βεελζεβούλ, πόσω μάλλον τους οικιακούς αυτού».

Όλες αυτές οι μυστικές, θετικές ή αρνητικές αδελφότητες, οργανώσεις, εται­ρείες, κινούνται με έναν απόλυτα συγκεκριμένο τρόπο. Το κλειδί της μυστικότητάς τους βρίσκεται στην κατακερματισμένη γνώση που προσφέρουν, ώστε κανένας να μην γνωρίζει το συνολικό «σχέδιό» τους, αλλά μόνο μεμονωμένα τμήματά του. Μέσω των ανθρώπων/εργαλείων τους, -οι οποίοι στο μεγαλύτε­ρο ποσοστό τους πιστεύουν πως λειτουργούν για έναν «ιερό σκοπό» και κά­ποιοι άλλοι μέσα από πλήρη άγνοια- χειραγωγούν κοινωνίες, διαμορφώνουν συνειδήσεις, κατευθύνουν τις θέσεις και τις τάσεις των λαών, μετασχηματίζοντας τα «in» και τα «out» και ποδηγετούν ολόκληρο τον κόσμο, μετατρέποντάς τον σε επιτραπέζιο παιχνίδι.

Κάθε 2.000 χρόνια, η Γη περνάει στον κραδασμό μιας εκ των συνολικά επτά ακτινών (σκοτεινού) «φωτός», μέχρι να συμπληρωθεί ο κύκλος των 14.000 ετών. Κάθε ακτίνα αντιστοιχεί και σε έναν εκ των επτά Ελωχίμ της υλικής δημιουργίας, ο οποίος αντιπροσωπεύεται και από έναν αντίστοιχο Τσοχάν. Ο έβδομος «βασιλιάς» –που αυτήν την περίοδο ανέλαβε την «επιμέλεια» της Γης- ονομάζεται Αρκτούρος. Είναι Ελωχίμ της 7ης ακτίνας της βιολέ φλόγας και αντιπροσωπεύεται από τον Τσοχάν Saint Germaine, ο οποίος την 1 Μαΐου του 1954 ανέλαβε επίσημα το υπούργημα του Τσοχάν της 7ης (ιόχρου/βιολέ) Ακτίνας και θα ηγείται αυτήν την 7η περίοδο στη Γη.

Την περίοδο που η Αποκάλυψη γραφόταν από τον Ιωάννη, η Γη βρισκόταν υπό τον κραδασμό της 6ης Ακτίνος του Ελωχίμ Pharschaum (Φαρσάουμ).

Οι προηγούμενοι πέντε Ελωχίμ είχαν παρέλθει, ο έκτος ήταν ενεργός, και ο έβδομος δεν είχε έρθει ακόμη. Αλλά όταν έρθει, λίγο θα μείνει. «Και είναι ε­πτά βασιλείς. οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, ο άλλος δεν ήλθεν έτι, και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη».

Κόμης Saint Germaine, Τσοχάν της 7ης Βιολέ ακτίνας. Αυτήν τη χρονική πε­ρίοδο, θα περιβάλλει τη Γη με τον βιολέ μανδύα του. Το προσωπικό του αιθερικό ερημητήριο βρίσκεται πάνω από τα ...Καρπάθια όρη. (Παραπέμπω στη βιβλιογρ. αναφορά Νο 536, τη σχετική με τη Βιολέ φλόγα).

Α. ΠΑΠΑΣΤAΥΡΟΥ ‘ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΝ’ «Ομιλία του Αγίου Γερμανού (Saint Germaine) δοθείσα εις όμιλον μαθητών της ‘Bridge to Freedom’ κατά την 21 Απριλίου 1954.

“...Κατά το τέλος της επιγείου εκείνης ζωής επήγα εις την Τρανσυλβανίαν (...κάποιοι λογικοί συνειρμοί προκύπτουν αυτόματα...) και εκείθεν, την 1η Μαΐου 1684, διήλθον εις την διακονικήν κλίμακα των αναληφθέντων διδασκάλων. Το υπούργημα του τσοχάν της έβδομης ακτίνος το ανέλαβον, κατά τα τέλη του 18ου αιώνος ...

...Εν τη παραμονή της μεγάλης ταύτης τελετής (στέψεως), ήτις θα ενασχολήση την προσοχήν και την ενέργειαν όλων των μελών της πνευματικής ιεραρχί­ας μας, ...μοι εδόθη το στέμμα της εξουσίας, ως η ιθύνουσα συνειδητότης του επερχόμενου κύκλου των 2000 ετών. (...Δεν θα ολοκληρώσει όμως αυτό τον κύκλο, «...επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει»),

...Καίτοι ήμην ο τσοχάν της έβδομης ακτίνος επί πολλά έτη, εν τούτοις δεν είχον εισέτι αποβεί ο Κοσμικός αντιπρόσωπος του 7ου νέου κύκλου, διότι οι τελικοί κραδασμοί της έκτης ακτίνος, ήσαν ακόμη ισχυροί εις την ατμόσφαι­ραν του πλανήτου. [.. .και είναι επτά βασιλείς οι πέντε έπεσαν, και ο εις είναι, (ο 6ος Ελωχίμ και Τσοχάν της 6ης ακτίνας), ο άλλος (ο 7ος της 7ης ακτίνας) δεν ήλθεν έτι (=ακόμη), και όταν έλθη, ολίγον πρέπει να μείνη.]

Η Λευκή αδελφότητα ονομάζει τους επτά Ελωχίμ (τα επτά κεφάλια του θηρί­ου) και τα θεϊκά τους συμπληρώματα:

1η ακτίνα γαλάζια φλόγα: Ελοά Ηρακλής (Eloah Herules), θεϊκό συμπλήρωμα: Ελοή Ταμάρα (Eloi Tamara).

2η ακτίνα κίτρινη (ηλιακή) φλόγα: Ελοά Τσάντιον (Eloah Chandion) θεϊκό συ­μπλήρωμα: Ελοή Σελέστε (Eloi Celeste).

3η ακτίνα ροζ φλόγα: Ελοά Όριον (Eloah Orion), θεϊκό συμπλήρωμα: Ελοή Ατζέλικα (Eloi Angelika).

4η ακτίνα κρυσταλική φλόγα: Ελοά Βίστα (Eloah Vista), θεϊκό συμπλήρωμα: Ελοή Κρύσταλ (Eloi Crystal)

5η ακτίνα πράσινη φλόγα: Ελοά Χάλκυον (Eloah Halcyon), θεϊκό συμπλήρω­μα: Ελοή Γένεση (Eloi Genesis)

6η ακτίνα χρυσή-ρουμπινί φλόγα: Ελοά Φαρσάουμ (Eloah Pharschaum), θεϊκό συμπλήρωμα: Ελοή Τζιού Λιν (Eloi Giou Lin)

7η ακτίνα βιολέ φλόγα: Ελοά Αρκτούρος (Eloah Arcturus), θεϊκό συμπλήρω­μα: Ελοή Ντιάνα (Eloi Diana).

Αντίχριστος: Μέλος της Λευκής Αδελφότητας και της Πνευματικής Ιεραρχί­ας του πλανήτη η οποία εδρεύει στη Σαμπόλα-Αγκάρθα. Το πνευματικό του όνο­μα είναι Lord Divino και το κοσμικό, με το οποίο τον γνωρίζουν οι πιστοί του, είναι Maitreya (Μαϊτρέϊα). Η οντότητα αυτή, δηλώνει Χριστός, Βούδας, Μεσαί­ας των Εβραίων, κ.α. Το αιθερικό του ερημητήριο βρίσκεται πάνω από το Κασμίρ Πακιστάν/Ινδία, και ο λεξάριθμος του ονόματος του γραμμένου στα Εβραϊ­κά, δίνει άθροισμα 666 (παραπέμπω Σχήματα, ο αριθμός του θηρίου).

...Οι βασιλείς της Ανατολής (από τη Σαμπόλα) ετοιμάζονται...

«.. .διά να ετοιμασθή η οδός των βασιλέων των από Ανατολών ήλιου».

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΕΝΑΝΤΟΑ (1982) ΤΟΜΟΣ II, No 24, (11/8/82) «ΣΑΝΑΤ ΚΟΥΜΑΡΑ: (απευθύνεται στους παρευρισκόμενους μαθητές)..Σε όσους από εσάς δεν είστε ευλογημένοι με την εσωτερική όραση, θα σας πω ότι καθι­σμένος δεξιά μου είναι ο αγαπημένος κύριος Μαϊτρέγια -γνωστός στα εσώτε­ρα πεδία σαν κύριος Ντιβίνο».

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΜΑΪΤΡΕΓΙΑ http://www.share-gr.org/new/XmasMiracle.html «Αναμενόμενος από όλες τις θρησκείες, με διαφορετικά ονόματα στην καθεμία, ο Μαϊτρέγια είναι ο Χριστός για τους Χριστιανούς, ο Ιμάμης Μαχντί για τους Μουσουλμάνους, ο Κρίσνα για τους Ινδουιστές, ο Μεσσίας για τους Ιουδαί­ους, και ο Βούδας Μαϊτρέγια για τους Βουδιστές. Είναι ο Παγκόσμιος Δάσκα­λος για όλους, θρησκευόμενους ή όχι. Ένας παιδαγωγός υπό την ευρύτερη έν­νοια».

Ανακοινώσεις από την επίσημη ιστοσελίδα του αντίχριστου. Απαντάει ο αντι­πρόσωπός του, ο ψευδοπροφήτης, Benjamin Crème.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΪΤΡΕΓΙΑ (My-'tray-ah) ‘Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ’

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΕΝΤΖΑΜΙΝ ΚΡΕΜ: http://www.share-gr.org/02-02.htm

«Ερώτηση: Κάτω από ποιο πρίσμα θα δει ο κόσμος Τον Ματρέϊγια; Με ποια ιδιότητα θα αναπτύξει δράση; Μήπως ο Ίδιος και οι Δάσκαλοι θα δημιουργή­σουν κάποιο νέο θεσμό ή οργάνωση;

Απάντηση: Μετά την Ημέρα της Αναγγελίας, ο κόσμος θα τον βλέπει ως την αιχμή του δόρατος για όλα τα προοδευτικά κινήματα αλλαγής που κοιτάζουν μπροστά. Τελικά, αυτό θα σημάνει την πλήρη αλλαγή όλων των θεσμών μας. Σύντομα μετά την Ημέρα της Αναγγελίας, ο Χριστός (ο αντίχριστος Ματρέϊγια) θα παρουσιάσει στον κόσμο δώδεκα Δασκάλους της Σοφίας, μερικοί από τους οποίους θ’ αναλάβουν ορισμένες πολύ υψηλές θέσεις. Ένας ή δύο θ’ αναλάβουν θέσεις επικεφαλής ορισμένων κυβερνήσεων, σε χώρες που παίζουν καίριο ρόλο στον κόσμο. Ένας άλλος Δάσκαλος θ’ αναλάβει καθήκοντα επικε­φαλής μιας νέας οργάνωσης, που θα ιδρυθεί από τα Ηνωμένα Έθνη για να ε­ποπτεύει την εφαρμογή του προγράμματος ανακατανομής. Οι Δάσκαλοι θα λειτουργούν με τον πιο διεθνή τρόπο, χωρίς να σχηματίσουν κάποια νέα ομάδα ή χωριστή οργάνωση, αλλά θα είναι πρωτοπόροι μιας παγκόσμιας σκέψης και γνώμης και φυσικά, θ’ αποτελούν το ερέθισμα για όλες τις ιδέες προς την αναδόμηση του κόσμου (προσφέροντας  σίγουρα ως δώρο, την ελεύθερη ενέργεια)». Μια πληροφορία απλά για προβληματισμό: Ένας βασικός όρος για να γίνει κά­ποιος μαθητής των διδασκάλων της Λευκής Αδελφότητας, είναι να μην καπνίζει. Η Λευκή Αδελφότητα απαγορεύει στους μαθητές της να καπνίζουν επειδή οι δι­δάσκαλοι δεν μπορούν να παρευρίσκονται (αόρατοι) σε χώρους όπου υπάρχει καπνός τσιγάρου!

Στο site: http://www.sott.net/sings/anti-anti-smoking.htm, υπάρχει άρθρο με τον περίεργο τίτλο: «Οι εξωγήινοι δεν μπορούν να ‘φάνε’ όσους καπνίζουν».

Η διδασκαλία του Κυρίου Ιωάννη (Δον Χουάν), αποκαλύπτει επίσης ότι το κάπνισμα εμποδίζει τα παράσιτα (βολαδόρες) να φάνε το φως του αστρονοητικού ενεργειακού αυγού που μας περιβάλλει. Όσο το τρώνε, τόσο αναστέλλεται η πνευματική μας εξέλιξη. Μόλις πάμε να ανυψωθούμε μας καθηλώνει ξανά στη γη χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια ανάπτυξης. Ο πνευματικός μας αγώνας μοιάζει μάταιος τελικά και γεμίζουμε αυτοαπαξίωση και χαμηλή αυτοεκτίμηση, σαν να προσπαθούμε να γεμίσουμε ένα τρύπιο τσουβάλι.

Επίσης εντυπωσιακό είναι, ότι η πρώτη απαγόρευση του τσιγάρου επιβλήθηκε από αυτόν τον μεγάλο ‘ανθρωπιστή’ ... Χίτλερ, αφού φυσικά και αυτός είχε συνάψει στενές σχέσεις με τους υποχθόνιους διδασκάλους της Σαμπάλα, της έσω γης. Μήπως λοιπόν η απαγόρευση του τσιγάρου είναι μια προϋπόθεση ‘πρόδρομος’ για την έλευση κάποιων; ...Λοιπόν ας μη βαυκαλίζεστε ότι τους νοιάζει η υγεία μας όταν άλλα επικίνδυνα πχ. συντηρητικά τροφίμων, διοξίνες, φυτοφάρμακα, μεταλλαγμένα τρόφιμα, αεροψεκασμοί Chemtrails, ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές από καλώδια υψηλής τάσης, κινητά, H.A.A.R.P., πυρηνικά απόβλητα, codex ΑΙ- limentarius -η νεκρή τροφή- ευγονική κλπ. ‘κυκλοφορούν’ κανονικά.
 Αυτή η δικαστική επιτροπή, απαρτίζεται από "αναληφθέντες" διδασκάλους της ιεραρχίας των δημιουργών -οι οποίοι δολίως έχουν εντάξει στις τάξεις τους την ωραιότερη σκεπτομορφή του Χριστού- καθώς και άλλες "εξελιγμένες" πνευματικά οντότητες.

Α. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ ‘ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΡΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΝ’

α) Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ:

(Σελ. 110) «Ομιλία του Αγίου Γερμανού δοθείσα εις όμιλο μαθητών της ‘Bridge to Freedom’, κατά την 21ην Απριλίου 1954, ολίγας ημέρας προ της Στέψεως του ως Κοσμικού Τσοχάν της Εβδόμης Ακτίνος την 1η Μαϊου 1954 “...Το Υπούργημα του Τσοχάν της Εβδόμης Ακτίνος το ανέλαβον κατά τα τέλη του 18ου αιώνος, κατόπιν της εξυπηρετήσεώς μου προς την ελευθερία της Αμερικής και της Αυλής της Γαλλίας.

...Μέχρι τότε, είχον ορισμένη ελευθερία να κάνω χρήση των ενεργειών τού­των, εν τη προσπάθεια μου να ιδρύσω ένα συγκρότημα Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης και να πείσω ορισμένους μαθητάς των απόκρυφων Νόμων, ότι εάν συνεργάζοντο με την Ιεραρχίαν, μια παγκόσμιος αδελφότης ηδύνατο να ιδρυθεί άνευ αιματοχυσίας. Εκτός ορισμένων προσπαθειών Μου μέσω του Ναπολέοντος του Βοναπάρτου, δεν έδωσα πλέον προσωπικήν υπηρεσίαν εις τους κυβερνητικούς κύκλους, και η εξυπηρέτησίς Μου προς την ανθρωπότητα απέβη Κοσμική.”

Καθώς επίσης “...Προ πολλών αιώνων ήλπιζον και επεθύμουν εν επίγειον Στέμμα, ενσαρκωμένος ως Φραγκίσκος Βάκων (1561-1626). Είχον τότε την οραμάτωσιν μιας ηνωμένης αδελφότητος της Ευρώπης».

Μήπως τελικά η περίπτωση του ‘μυστικιστή’ Χίτλερ, όπου μέσω των μοναχών του Θιβέτ ήρθε σε επαφή με τη δύναμη (Vril) και τη διδασκαλία των ‘διδασκά­λων’ της υποχθόνιας Σαμπάλα (Αγκάρθα), ήταν μια ακόμη αποτυχημένη προ­σπάθεια για τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης; Άλλωστε, η εναλλασσόμενα θετική και αρνητική δύναμη αυτού του κόσμου είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κάποιοι παρατηρητικοί θα διαπιστώσουν την ομοιότητα του σταυρού των Ες-Ες τοποθετημένο στη στολή τους, στο ενεργειακό κέντρο του λαιμού, με τον σταυρό του Saint Germaine -σταυρό της Μάλτας (*).

β) Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΛΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

(σ. 99) «Κατά το έτος 1953 ο Κοσμικός Νόμος μετέφερε την πίεσην της ενέργειας ταύτης εις την Θηλείαν Ακτίνα.

Από πρακτικής απόψεως, τούτο εννοεί ότι η μαγνητική έλξις ήτις επί εκατομ­μύρια έτη είχε προσγειωθεί εις την Άπω Ανατολήν, τώρα μετεφέρθη εις τον Δυτικόν Κόσμον. ...Περαιτέρω, η ενέργεια αύτη, θα έχει την κατά βαθμούς εμφύσησιν του πνευματικού ενδιαφέροντος της φυλής, εκ της Ανατολής, προς την Δύσην.

Πλήν τούτου, ας μη λησμονώμεν, ότι η ενέργεια αύτη θα έχει επίσης, την βραδείαν μεν, αλλ’ ασφαλώς ανύψωσιν της επικρατούσης θέσεως της γυναικός έναντι του ανδρός».

γ) Η  ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΩΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΛΩΣΣΑ:

(σελ.94) «Ομιλία του διδασκάλου Hannuwah: ...Μάλιστα εννοούμε την Αγγλι­κή, διότι αύτη θα είναι η παγκόσμιος γλώσσα δια τον Πλανήτην σας, και γνώσις του παρόντος τρόπου συγκοινωνίας, επιβοηθεί αμφοτέρας τας πλευράς». Η ομιλία αυτή δόθηκε την εποχή που η επικρατούσα γλώσσα ήταν ακόμη τα Γαλλικά.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΛΑΝΗ

Οι μαθητές του Λόγου, διδάχθηκαν από τον Πρωτοπόρο ότι δεν είναι τυχαία τα πρόσωπα που θα φανερώσουν το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας στην Ελλάδα. Υποτίμησαν οι άνθρωποι την Άννα Αποστολούδη και η πλάνη βρήκε χώρο να στείλει ως συνήθως μια πλαστή εικόνα της, μια σκιά του φωτός της με το όνομα Άννα Αποστολίδου. Το κακέκτυπο του Έργου της Μητέρας Λόγου είναι η δέσμευση και η εκμετάλλευση χιλιάδων ψυχών από την Μητέρα Αντίλογο της Νέας Εποχής. Εισχωρεί όπου βρει υποδοχές πνευματικής φιλοδοξίας, υπεροχής, ελιτισμού και παθών και εκδηλώνεται μέσα από διαφορετικά πρόσωπα. Χρησιμοποιεί αντεστραμμένη την νομοτέλεια, καθιστώντας τα κλειδιά της απελευθέρωσης αλυσίδες παγίδευσης. Θα τα ανακαλύψουμε στα κείμενα της που κυκλοφορούν πλέον και στην Ελλάδα.

Η Α. Αποστολίδου από «τα εναλλακτικά» που είναι πολύ της μόδας, συνδέθηκε με ομάδες της Μπέιλυ της Λευκής αδελφότητας, της Ιεραρχίας των Δασκάλων και κατέληξε στο Αποκρυφιστικό Τάγμα του Σατανιστή Άλιστερ Κρόουλυ όπου πήρε προαγωγή σε Μητέρα της Νέας Εποχής.

Ακολουθούν σχετικά αποσπάσματα από τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν:

Βασική οδηγία ήταν (και είναι) ότι η Κλήση δεν μπορεί να γίνει από μεμονωμένα άτομα αλλά εκπέμπεται πάντοτε από μια ομάδα 12 ατόμων.

Η Ενέργεια του Χριστού ποτέ δεν ήταν ανθρώπινη. Η ενέργεια αυτού που είμαι ποτέ δεν ήταν ανθρώπινη. Πάντοτε διέρχονταν μέσω των Πλειάδων.

Παρατηρείται η χρήση της προσευχής ως τεχνική και η απορρόφηση του δυναμικού της ομαδικής προσευχής ενέργειας.

Η εκμετάλλευση της συναισθηματικής αγάπης και η αρνητική ενεργοποίηση του κέντρου της καρδιάς (χωρίς όμως την ένωσή της με τον Νου Χριστού=το γνώρισμα του δρόμου της Δευτέρας Παρουσίας που θέτει τον Ιωάννη Εκπαιδευτή του Νου και την θυσία της διάνοιας ως προϋπόθεση για την παρθενοποίηση της ψυχής.

Κανένας άλλος δεν θα μιλήσει για μένα, όπως σας είπα νωρίτερα - και επαναλαμβάνω για να ακουστεί από τους νεοεισερχόμενους. Οι Δάσκαλοι, οι Άγγελοι, οι Ολύμπιοι με τους οποίους επικοινωνείτε, έχοντας μιλήσει για τον Χριστό και την ταύτισή τους μαζί του, σιωπούν μέχρι να ολοκληρωθεί η εκπομπή της Κλήσης. Και παρακάτω λέει …2016, έχοντας εισέλθει στην εποχή του Υδροχόου που τόσο περιμένατε, την εποχή της Συλλογικότητας.

Ομάδα Εκπαίδευσης Κλήσης 26/10/16 (Απομαγνητοφώνηση επικοινωνίας)

1η Συνάντηση: «Συλλογική Καρδιά» (26 Οκτωβρίου 2016)

Φέρνουμε τα χέρια μας στη καρδιά σε στάση προσευχής, με τις παλάμες ενωμένες μπροστά στο στήθος. Παίρνουμε βαθιές αβίαστες αναπνοές. Εισπνέουμε και εκπνέουμε, αφήνοντας την εισπνοή, τον αέρα, να φτάσει μέχρι τα τρίσβαθα της ύπαρξης μας. Νιώθουμε την ενέργεια του αέρα να πηγαίνει βαθιά μέσα μας. Κατά την εκπνοή, έρχονται στην επιφάνια πράγματα που πρέπει να εμφανιστούν.

Παίρνουμε πέντε τέτοιες αναπνοές, με κάθε επίγνωση.

Το 2ο τσάκρα αρχίζει να ενεργοποιείται. Στην πραγματικότητα είναι εκεί που φτάνει, η ενέργεια που παίρνουμε με την εισπνοή. Διεγείρεται το 2ο τσάκρα, φορτίζεται και περιστρέφεται τώρα με μεγαλύτερη ταχύτητα. Στεκόμαστε στο ενεργειακό κέντρο της καρδιάς, οραματιζόμαστε τον εαυτό μας να βρίσκεται εκεί. Μέσα στην καρδιά μας, επικαλούμαστε:

«Επικαλούμαι τον ύψιστο Θεό του σύμπαντος. Τον Πατέρα και την Μητέρα Δημιουργό. Τον Πατέρα και τον Υιό. Την Μητέρα και την Κόρη. Επικαλούμαι την ενέργεια του Χριστού στη Γη και όλα τα μεγάλα Πνεύματα του Φωτός για να καθοδηγήσουν αυτή την συνάντηση.»

Συνεχίζοντας τις αβίαστες αναπνοές, ας εστιάσουμε στο κέντρο του κύκλου.

Δημιουργείται ένας άξονας, ο οποίος ξεκινά από τον ήλιο και καταλήγει στον πυρήνα της γης. Παρόν είναι ο δάσκαλος τα της Ιόχρου φλόγας, Σαιν Ζερμαίν μαζί με τον Χριστό. Μωβ και χρυσό εναλλάσσονται, περιελίσσονται κατά μήκος του άξονα.

Εστιαζόμαστε και πάλι στην καρδιά μας, την οποία νιώθουμε να διευρύνεται και να μοιάζει πλέον σαν ορθάνοικτο κόκκινο τριαντάφυλλο. Μετά την διεύρυνση αυτή, το άνθος καταλαμβάνει ολόκληρη την περιοχή του στήθους μέχρι τον λαιμό. Αυτό το άνθος της καρδιάς είναι αρωματικό. Το ρόδο αναδύει ένα λεπτό εξαίσιο άρωμα. Αφήστε τον εαυτό σας να οσμιστεί, να συλλάβει αυτό το άρωμα. Αφήστε την ενέργεια αυτού του αρώματος, να διαχυθεί στα ημισφαίρια του εγκεφάλου.

Με τα αιθερικά σας χέρια, τοποθετήστε αυτή τη σταγόνα στο κέντρο του κύκλου εκεί που βρίσκεται ο άξονας. Τοποθετήστε την, στο ύψος που θα αντιστοιχούσε στο κέντρο της καρδιάς σας. Καθώς το κάνετε αυτό, νιώθετε την γη κάτω από τα πόδια σας να γυρίζει. Νιώθετε την περιστροφή της Γαίας. Συσσωρεύεται ενέργεια στο κέντρο της καρδιάς του άξονα, έτσι ώστε να δημιουργηθεί εκεί ένα ακόμα ρόδο... ένα μεγάλο όμορφο κόκκινο ρόδο.

Ο Χριστός είναι εδώ. Το στοίχημα είναι να καταφέρετε, τώρα πια, να αφήσετε στην άκρη το ατομικό εγώ και να δουλέψετε με το Συλλογικό Εγώ. Με το Εγώ Είμαστε, Εμείς Είμαι.

Ο συνδυασμός ομαδικού οραματισμού, διαλογισμού και προσευχής που δημιουργεί σκεπτομορφές που καταλήγουν στην Μητέρα Λόγο πλάνη (στον αποκρυφισμό της Μπέιλυ συνδέεται με την θηλυκή πλευρά του Σανάτ Κουμάρα της Σαμπάλλα στο κέντρο της γης  και της Μητέρας Άμμα που επιτελεί το έργο της στην Ινδία όπου αποστολή έχει να απαξιώσει, να καπηλευτεί και να θάψει το Έργο της Μητέρας Λόγου στην Ελλάδα από δεκάδες μορφές. Στόχος το μονοπώλιο της Χάρης.

Εκπρόσωπος αυτού του έργου της Ιεραρχίας των αναληφθέντων Δασκάλων της Λευκής Αδελφότητας είναι ο Κόμης Σαιν Ζερμαίν, ένα αιθερικό κατασκεύασμα που υποτίθεται ότι φέρει τις δυνάμεις και τις εξουσίες Του Δασκάλου Ιωάννη Λόγου Χριστού.

Ο Χριστός είναι απλώς άλλος ένας Δάσκαλος μαζί με την ομάδα του «Αγίου Γερμανού» που αποστολή έχει μια Πανθρησκεία της Γαίας.

Διαστρεβλώνει την έννοια της Χριστοποίησης και παρεκκλίνει στην έννοια ενός συλλογικού Χριστού και ενός συλλογικού Εγώ, η εγγύηση δηλαδή της δημιουργίας μιας ισχυρότητης σκεπτομορφής.

Αντί της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τις αστρικές ενέργειες του Ζωδιακού, ενεργοποιεί την πλήρη δέσμευσή του και μάλιστα οικειοθελώς, πιστεύοντας ότι επιτελεί έργο προσφοράς στην ανθρωπότητα θεάρεστο και υψηλό.

Ο Χριστός είναι ο Δίας, ο Κρύων, ο Απόλλων και άλλοι από τις Πλειάδες. Αντί της Χριστοποίησης και Θέωσης, η Πλάνη διδάσκει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Χριστικής συνειδητότητας που λειτουργεί μόνο μέσα στην συλλογική σκεπτομορφή.

Ονομάστηκα με πολλούς τρόπους πάνω στην Γη. Κάθε λαός, κάθε αδελφός και αδελφή, με αποκαλούν με τον δικό τους, μοναδικό τρόπο. Όλοι είναι κοντά μου! Όλοι με γνωρίζουν! Η θρησκεία τους δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που έχουν στην καρδιά τους. Με αποκαλούν αδελφό Ιησού, Κρύων, Δία, με ονόματα περίεργα που ποτέ δεν ακούσατε ούτε θα ακούσετε σε αυτή σας την ενσάρκωση. Σανσκριτικά, Περουβιανά, Αραβικά. Κάθε θρησκεία με αποκαλεί με τον δικό της τρόπο. Και ακόμα εκείνοι που δεν υπάγονται σε καμία θρησκεία, με έχουν στην καρδιά τους.

Ο Σωτήρας Ιησούς που γνωρίζατε, ποτέ δεν υπήρξε.

Ποτέ δεν υπήρξε με τον τρόπο που νομίζατε εσείς, ότι υπήρξε.

Ο Ιησούς ο Ναζωραίος, ναι.

Πρέπει να δεχθείτε, ότι η Οικουμένη χρειάζεται ένα λυτρωτή. Αυτή την ανάγκη καλύπτουν όλες οι θρησκείες του κόσμου. Ακόμα σε ένα βαθμό κάποια πολιτικά κινήματα.

Το μεγαλύτερο βήμα, που μπορεί να κάνει ποτέ ο άνθρωπος, είναι να εννοήσει, ότι δεν υπάρχει Λυτρωτής.

Ότι ο ίδιος είναι ο σωτήρας του εαυτού του. Και ως λυτρωτής και σωτήρας του εαυτού του, μέσα από την συλλογική ταυτότητα, γίνεται σωτήρας και λυτρωτής του κόσμου.

Όμως δεν υπάρχει πια Ιησούς στην Γη. Ούτε θα έλθει ποτέ. Το καλύτερο είναι εδώ. Είστε εσείς, Οι αδελφοί και οι αδελφές, πάντα Πλειάδιας ταυτότητας, που εργάζεστε για το σύνολο.

Κανένας και για αρκετό καιρό από σήμερα, δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει για μένα. Μέχρι να ολοκληρώσω το έργο μου. Μέχρι να εισάγω πλήρως την νέα συλλογική ταυτότητα.

Σας παραπέμπουν όλοι σε εμένα.     

Όταν ο Δίας σας είπε ότι είναι ο Χριστός, έδειξε μία βαθιά σύνδεση, αλλά δεν μίλησε για αυτή καθαυτή την Χριστική μου ενέργεια.

Όταν ο Απόλλων είπε ότι είναι Χριστός, έδειξε μια βαθιά σύνδεση και σιώπησε.

Θυμηθείτε την περιγραφή που έγινε για την κατάρρευση της ομαδικής καρδιάς στην εργασία του Ολύμπου.

Σας ειπώθηκε τότε από τον Ζευ ότι μόλις ολοκληρώθηκε η εργασία η ομαδική καρδιά κατέρρευσε και ότι μπορούσατε να παραμείνετε εστιασμένοι σε αυτήν και να παίρνετε ακόμη κάποια ενέργεια από αυτή και ώθηση, αλλά στην πραγματικότητα θα ήσασταν εστιασμένοι σε ένα εντύπωμα. Στο εντύπωμα που είχε αφήσει ισχυρά στην καρδιά σας εκείνη η ομαδική καρδιά.

Κατανοείτε τώρα ίσως τον λόγο, για τον οποίο σας εξηγώ και σας λέω ότι, δεν υπάρχει ατομική παρουσία του Χριστού στην καρδιά. Και ότι αυτό που μπορεί να νοιώθει κάποιος, σαν Χριστό στην καρδιά, δεν είναι παρά το εντύπωμα που είχε αφήσει η Χριστική συλλογικότητα, στην καρδιά κάθε ανθρώπου.

Κάθε ατομική συνείδηση πρέπει να ενσωματωθεί στον Συλλογικό Χριστό.

Αδέλφια μου, αδελφές μου, δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσα να σας αποκαλέσω. Με απαρτίζετε και σας περιλαμβάνω, ως τελείωμα, ως τελείωση, ως ολοκλήρωση μιας Πλειάδιας παρέμβασης, που συνέβη πολλά χρόνια, πολλούς αιώνες πριν.

Ο Ιησούς ο Ναζωραίος έφερε πραγματικά τη Χριστική Συνείδηση; Επισκιάστηκε από τον Χριστό; Ήταν ενσάρκωση του Χριστού, του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού; Υπήρξε ταύτιση - απόλυτη. Και μέσα από εκείνη την ταύτιση έγινε η προσπάθεια να ξεκινήσει η προετοιμασία της ανθρωπότητας. Προείπα νωρίτερα ότι ποτέ δεν ήταν ένας ο Χριστός.

Κατά καιρούς, πολλοί ταυτίστηκαν με τον Χριστό. Κι εσείς, πολλές φορές ταυτίζεστε με τον Χριστό, τον ζητάτε, τον βλέπετε να κατεβαίνει μέσα σας, να σας περιβάλλει, να γίνεστε ο Χριστός. Μάταιες οι προσπάθειες, όταν τις βλέπετε σαν κάτι περισσότερο από εκπαίδευση. Είναι μία εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν μπορεί να υπάρξει Χριστός σε ένα μόνο άτομο. Και ναι, ακούτε αυτά τα λόγια εν έτει 2016, έχοντας εισέλθει στην εποχή του Υδροχόου που τόσο περιμένατε, την εποχή της Συλλογικότητας.

Το ότι «ο Χριστός σκήνωσεν εν υμίν», ερμηνεύεται ως εντύπωμα ανάμνησης της Χριστικής συλλογικότητας. Η συγχώρεση εκπίπτει σε μια «τεχνική» και η όλη τελετουργία αποτελεί μια νέα «μύηση».

Ενεργοποιεί Λευκή μαγεία θάβοντας μια ρέπλικα DNA στον λόφο του Φιλοπάππου στην Αθήνα (μόνιμος στόχος το ελληνικό DNA, ψάξτε να δείτε γιατί εκεί και στον Όλυμπο).

Όπως σας εξηγήθηκε, το προηγούμενο διάστημα, έγινε μια βαθιά δουλειά για να καταφέρουμε να γειώσουμε και να ενσωματώσουμε ένα μέρος των Χριστικών ενεργειών ήδη εδώ στο χώρο της Αθήνας. Η εργασία ήταν πολυεπίπεδη. Αφορούσε πολλές ενέργειες, περισσότερες από μια που συνδέθηκαν. Συνδέθηκαν με μια συμβολική ρέπλικα του DNA, η οποία με καθοδήγηση μας, θάφτηκε στο λόφο του Φιλοπάππου. Οι ενέργειες που κατέβηκαν από την κορυφή του Ολύμπου γειώθηκαν εκεί, με τρόπο ώστε να είναι διαθέσιμες σε όλους και από εκεί διαχύθηκαν σε όλη τη Γη.

Κάθε φορά που εφελκύετε μια ενέργεια, οδηγώντας τη να περάσει μέσα από τα κέντρα ενός ανθρώπου, οφείλετε να βιώσετε το ίδιο. Γι’ αυτό θα πρέπει να είστε προσεκτικοί/προσεκτικές σε ότι ζητάτε και έτοιμοι και έτοιμες να δουλέψετε ουσιαστικά με τις ενέργειες που ήρθαν, γιατί βρίσκονται ήδη εδώ.

Ο κύκλος σας ακολουθεί, εκείνον που έχει ξεκινήσει ήδη να εργάζεται αλλά η εστίαση σας θα οδηγηθεί στην έννοια του συλλογικού Χριστού με αργά βήματα, ώστε πρώτα εσείς να καταφέρετε να βιώσετε την πραγματικότητα της ομαδικής καρδιάς και στη συνέχεια να μπορέσετε να δουλέψετε μαζί της. Πιστέψτε μας, ότι μετά από αυτό, κάθε ανάγκη για ατομική εργασία θα εκλείψει.

Γίνεστε, σταδιακά, συλλογικά όντα και η συλλογική συνείδηση εγκαθίσταται βαθύτερα.

Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο να συλλάβει το πώς είναι δυνατόν να δουλέψει η εστίαση όταν μιλάμε για μία συλλογικότητα. Γιατί φαίνεται ότι στη συλλογικότητα η εστίαση αποτυγχάνει, εκ των πραγμάτων. Πρέπει να σταθείς στα πολλά και να τα αγκαλιάσεις και όχι να σταθείς στο ένα. Ομαδικότητα. Αυτό που χρειάζεται είναι πνεύμα ομαδικότητας και το έχετε όλες και όλοι εσείς που είστε εδώ σήμερα. Και αυτή είναι η μια ευκαιρία που έχετε να μπείτε βαθύτερα στο παιχνίδι της αλληλοπεριχώρησης.

Είναι απαραίτητο λοιπόν, να θυμόσαστε το αστέρι της καρδιάς σας. Αυτή τη στιγμή έχω γύρω μου, μπροστά μου, μια ομάδα αστέρων. Ο κάθε αστέρας ακολουθεί τη δική του πορεία στο σύμπαν, αλλά όλοι μαζί μπορούν να γίνουν τόσο φωτεινοί που να διαπεράσουν και το πιο πυκνό νεφέλωμα με το φως τους. Και σας τραβώ εδώ, στην εικόνα του σύμπαντος, για να καταλάβετε ακόμα καλύτερα την έννοια της συλλογικότητας και το ότι η εργασία μας γίνεται σ’ ένα πολύ ευρύτερο πεδίο. Κανένας και καμία από εσάς δεν είχε δουλέψει άλλη φορά σ’ αυτό το βεληνεκές. Κάνατε πολλά πράγματα, κάποιοι, που έμοιαζαν με αυτό αλλά δεν ήταν αυτό, κι λόγος ήταν, γιατί δεν ήταν έτοιμοι οι καιροί για μια τέτοια εργασία.

Χρίζω τη συλλογική καρδιά της ομάδας, δική μου καρδιά. Αυτό είναι το σημείο, στο οποίο θα συναντιόμαστε.

Πρόκειται για μια μεγάλη υπέρβαση. Είναι μεγάλη υπέρβαση για τον μικρό γήινο νου το να μπορεί να βγει από τον εαυτό του και να σταθεί στη συλλογικότητα, είναι κάτι που δυσκολεύεται πάρα πολύ να κάνει, όμως ΜΠΟΡΕΙΤΕ !! και κάνοντας το θα διαπιστώσετε όχι απλώς δεν εκτίθεστε, σαν άτομα, αλλά αντίθετα , ενδυναμώνεστε όταν γίνεστε ΕΝΑ με την ομαδική καρδιά. Παίρνετε δύναμη, συλλογική προστασία. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θα έχετε προστασία, είναι ότι κάποιες καρδιές… μία, δύο, τρεις.. αντιστέκονται σε αυτό. Γι‘ αυτό το λόγο, θα σας ζητήσω τώρα, να χρησιμοποιήσετε την τεχνική της συγχώρεσης προκειμένου να διευκολύνετε τον εαυτό σας και την ομάδα στη εργασία που θα γίνει.

Έχρισα την ομαδική καρδιά σας ως δική μου καρδιά και αυτό μου δίνει την ευθύνη να κυριαρχήσω σε αυτή και να την οδηγήσω. Την οδηγώ εγώ.

Ακόμα και αν δεν ξέρετε τι να κάνετε με αυτό για την ώρα, θα σας δοθεί. Προς το παρόν είναι αρκετό, για τρεις ώρες την ημέρα να βρίσκεστε εδώ.

Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν αρνητικά την Νομοτέλεια, καθιστά θύματά τους πολλούς πνευματικούς αναζητητές που λόγω της υποταγής τους στους φόβους της υλικής συνείδησης, έχουν υποδοχές ιδιοτέλειας και ατομισμού. Η ανεπαρκή ρηχή πνευματικότητα που τους καθιστά ανίκανους να διακρίνουν την πλάνη λεπτοφυών ιδεών και το εωσφορικό φως από το Φως της Αληθείας του Λόγου. Είναι ολοφάνερο επίσης, ότι η πλάνη πετάει τα αγκίστρια της και στους Χριστοκεντρικούς και Ελληνοκεντρικούς κύκλους. Η οικιοποίηση των Θείων ιδεών του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας από φορείς της πλάνης είναι γεγονός.

Στο Όνομά Σου Πατέρα, ευλογώ όλες τις ψυχές και τα πνεύματα που έρχονται αναζητώντας το Φως Σου και την Αλήθεια Σου και σκοντάφτουν πάνω στα ανθρώπινα κενά, πάνω στις ανθρώπινες ιδιοτροπίες, εμμονές και προσκολλήσεις τους να ελευθερωθούν να πάρουν την ευθύνη του εαυτού τους και της πορείας τους της πνευματικής και της εξέλιξής τους και να ολοκληρωθούν μέσα στο πνεύμα της Αγάπης Σου, μέσα στο πνεύμα της Αλήθειας Σου.

Εγγράφω με πύρινα γράμματα στη συνείδησή σου Άνθρωπε εαυτέ μου ότι μόνο η Αλήθεια θα σε ελευθερώσει. Σε καλώ να αποδεχθείς το σφάλμα και την πλάνη σου και τον περιορισμό σου για να αποδεσμευτείς από όλα τα θνησιγενή στοιχεία που σε δένουν με την ύλη, τους φόβους και τις ανεπάρκειές σου.

Αγαπημένε Μου Πατέρα, ενώπιόν Σου καταθέτω κάθε κενό ανθρώπινο και αδυναμία, κάθε έλλειψη πνευματικής ωριμότητας, κάθε κενό συντονισμού, κάθε έλλειψη αγάπης. Ευλογώ την υπόσταση κάθε αγαπημένου μου αδελφού και αδελφής και θωπεύω κάθε τραυματισμό που υπέστησαν οι υποστάσεις τους από τους αδελφούς τους.

Εις το Όνομα του Πατρός και σε απόλυτη ταυτενέργεια με τον Ιωάννη Λόγο Χριστό, ευλογώ τη σταδιακή διάλυση της συλλογικής σκεπτομορφής της Λευκής Αδελφότητας και αποκαλύπτω στη συνείδηση του Ανθρώπου την αληθινή ταυτότητα των δασκάλων και των ηγετών της.

Ευλογώ την διάλυση όλων των ενεργειών που οικειοποιήθηκαν και την αναγωγή τους και τη μετουσιώσή τους σε στοιχεία Φωτός, Αλήθειας και Επίγνωσης. Αφαιρώ πάσα δρώσα εξουσία και δύναμη που έχουν καταχραστεί και τη μεταστρέφω σε αφύπνιση δυναμικής επέμβασης στα δρώμενα επί της Γης. Ματαιώνω το σχέδιο οικειοποίησης του Φωτός των κλειδιών, του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και της Θείας Μητέρας, ενεργοποιώντας όλους τους μαθητευόμενους Λόγους που εκδήλωσαν τάσεις εωσφορισμού, να εξιλεωθούν εκδηλώνοντας τη Χάρη και την Εξουσία που έλαβαν από τον Δάσκαλο Ιωάννη, ώστε να απελευθερωθούν οι συνειδήσεις όσων πλανήθηκαν. Παραδίδω στις κατάλληλες αγγελικές δυνάμεις τους ιθύνοντες μάγους και τους αφαιρώ πάσα δύναμη και ισχύ διαθέτουν. Τους αποκόπτω από την πηγή της τροφοδοσίας τους και καταλύω τις δεσμευτικές τους ενέργειες, τις οποίες μετουσιώνω σε Φως Άναρχο Λόγου Χριστού, το οποίο και αποστέλλω στο κέντρο της Γης.

Αμήν