12/08/2020
Τα απωθημένα που υπάρχουν στην συλλογική συνείδηση κάθε φύλου, όσο και του Ενός Ανθρώπου, είναι τρομαχτικά για τον άνθρωπο της γης, που άγεται και φέρεται απλώς από τις μικροκοσμικές απολήξεις τους. Η συλλογική οντότητα που ενσαρκώθηκε στα υλικά πεδία της πλάνης, ζυμώθηκε με περιορισμούς και στερήσεις πολλών ειδών, πόνους, οδύνη, απώλεια, εγκατάλειψη, σκληρότητα, δόλο, εκμετάλλευση, χωριστικότητα, μίσος, ζήλια, έχθρα και εκδικητικότητα, πονηριά και χειραγώγηση. Οι συνεχόμενοι ψυχοσωματικοί βιασμοί και τα μαρτύρια που υπέστη στην αθλιότητα του υλικού κόσμου των ανθρώπων, πειθανάγκασε την ανθρώπινη ψυχή να σωπαίνει και να κάνει ό,τι προστάζει κάθε κύριος της εφήμερης μοίρας της. Το πατριαρχικό ιερατείο δοκίμασε όλα τα μέσα για να δαμάσει τα άλογα του άρματος της ψυχής, αλλά πάντα το ένα παρέμενε τόσο ανυπάκουο όσο υπάκουο ήταν το άλλο. Η ψυχή της ανθρωπότητας παραμένει ανεξέλεγκτη. Δεν είδε ακόμα τον Κύριο εντός της για να Τον εμπιστευτεί ως Ηνίοχο του άρματός της και αισθάνεται πως πλησιάζει η ώρα που θα βρεθεί σε ένα κενό ανάμεσα στους ουρανούς και θα ριχτεί κάτω στη γη.
Αγαπημένη μου ψυχή, ο Δάσκαλος Ιωάννης πριν 50 χρόνια έστειλε ένα Μήνυμα εκ Θεού στην Ανθρωπότητα. Tο Μήνυμα της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου και την ανάδειξη της Γυναίκας Ψυχής ως Μητέρα Λόγος. Ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος σε πήρε από το χέρι και σε ανέβασε πολλά σκαλιά εξέλιξης, για να αποκαλυφθεί η Θεία Μητέρα εντός σου. Σε αποδέσμευσε από την κατακραυγή χιλιετηρίδων που υπήρχε κατά της Εύας. Σε καθάρισε από την σκόνη κάθε περιπλάνησης και σου φόρεσε νέα πνευματικά υποδήματα, καθώς σε ενέδυε με πάλλευκο χιτώνα ποδήρη. Έθεσε στους ώμους σου φτερά να ίπτασαι στους πνευματικούς χώρους και σου έδωσε αγγέλους. Σε δίδαξε και σε διδάσκει με άπειρους τρόπους την ένωση του Ανθρώπου με τη Θεία Μητέρα Λόγο Χριστό, με τον Πατρομήτωρ Θεό. Σου μετάφερε Χάρη προσφέροντάς σου την Ουσία Του, την Συνείδηση και την Σοφία της Πρόνοιας της Αγάπης.
Όλα αυτά, αφού σε θεράπευσε από τραύματα παλιά της ψυχής σου ή νέες ασθένειες της σώματός σου. Όλα αυτά, αφού σε αγκάλιασε και σε φίλησε μεταφέροντάς σου τον Έρωτα της Ψυχής Του. Ήταν Εκείνος που Πρώτος κραύγασε «Πες μου Πατέρα, γιατί με ποδοπατούν εκείνοι που ανέβασα πλησίον σου;». Ήταν Εκείνος και πάλι που βίωσε την ασέβεια και την υποτίμηση, από εκείνες που νόμισαν πως είχαν φτάσει να είναι Μητέρες. Τις είχε ευλογήσει όλες πολλές φορές και κάθε μία την είχε τιμήσει με κάτι μοναδικό από τον Εαυτό Του και πρώτα απ’ όλα με την εμπιστοσύνη Του. Ορισμένες θέλησαν να θέσουν μέσα σε περιορισμούς και κατεστημένα αιώνων πλάνης Εκείνον, που ήρθε για να εκπαιδεύσει τον νου τους. Γνωρίζεις αληθινά ψυχή μου τι ενδύθηκε ο Ιωάννης για εσένα ή μήπως χρειάζεται να στα δώσει πίσω για να θυμηθείς;
Αναγνωρίζεις ότι βίωσες κάποτε αυτήν την ιλιγγιώδη πτώση στην άβυσσο του αγνώστου, γιατί αυτό χαράχτηκε μέσα σου έως τώρα. Δεν έφτασε το δάκρυ της Θείας Μητέρας να σβήσει αυτά τα σημάδια της ψυχής σου. Μήπως δεν δέχτηκες το Έλεός Της, μήπως υπάρχει κάτι για το οποίο αρνείσαι να μετανοήσεις; Στην θέληση του φόβου υποκύπτεις και υπακούς, γιατί η ανυπακοή απαγορεύεται, αλλά στη βούληση της Αγάπης κάνεις ανυπακοή, επειδή στο επιτρέπει.
Πώς γίνεται να διαθέτεις καθημερινά όλη σου την ενέργεια και την δραστηριότητα, το λόγο, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σε ανούσια και μάταια ζητήματα και να μην βρίσκεις χώρο και χρόνο να ανυψωθείς από τα γήινα και τα φθαρτά για να πετάξεις ελεύθερα στους Ουρανούς του Πατέρα; Δεν σε πήρε στα φτερά Του ο Ιωάννης; Μόνο η μνήμη όμως, δεν αρκεί ψυχή μου αν η βούλησή σου είναι απεστιασμένη από τον στόχο σου, δηλαδή το Έργο και τον Θείο προορισμό σου. Μήπως το μίκρυνες και αυτό ψυχή μου μέσα σου; Ήταν πολύ μεγάλο για σένα και δεν μπόρεσες να το χωρέσεις; Μήπως σκέπτεσαι ότι από την αρχή δεν πίστεψες πως τα αξίζεις αυτά που σου πρόσφερε ο Ιωάννης μέσα από την στοργή, την τρυφερότητα και την καλοσύνη Του; Ήταν όλα ένα μεγάλο λάθος του Δασκάλου Ιωάννη ή μήπως εσύ ψυχή μου εξακολουθείς να κάνεις κάποιο λάθος, που είναι όμως τόσο μεγάλο που μπορεί να σε στείλει αιώνες πίσω εξελικτικά και να σου είναι ανυπόφορο πλέον να ζεις ως απλός άνθρωπος;
Όλα αυτά ψυχή μου τα βιώνεις επειδή με πρόδωσες όχι μία, αλλά πολλές φορές και ασταμάτητα μέχρι να δεις ότι προδίδεις τον εαυτό σου και θέλεις να γνωρίσεις τους Ουρανούς Μου, όπως πριν εκπέσεις για να μου δείξεις ότι μπορείς από μόνη σου. Γνωρίζεις πλέον τι μπορείς και τι όχι. Τα αποτελέσματα των επιλογών σου είναι αυτά που βιώνεις.
Μην θελήσεις να κλειστείς και πάλι στον προσωπικό σου κόσμο, γιατί θα τον δεις να διαλύεται σιγά σιγά μπροστά στα μάτια σου. Εκτός αν χρειάζεσαι αυτήν την εμπειρία για να εξελιχθείς. Αν είσαι έτοιμη ψυχή μου να Με θυσιάσεις για να ευτυχήσεις σε τούτη τη γη, κάνε το ολοκληρωμένα. Όσο πιο γρήγορα μπορείς και όχι λίγο κάθε ημέρα, για να μην γίνεις από δήμιος βασανιστής. Αμφιβάλεις ότι ένα κομμάτι σου παίζει αυτό το ρόλο; Πώς ξέχασες τον παλιό σου εαυτό που σε στοιχειώνει ακόμα, επειδή ακόμα τον τροφοδοτείς; Δεν σου φανέρωσε ο Δάσκαλος Ιωάννης αυτήν την Νομοτέλεια, που διέπει την Θυσία της διάνοιας της υλικής αισθησιακής συνείδησης του Ηρώδη και της Ηρωδιάδας;
Κλονίζεται η πίστη σου στον εαυτό σου ψυχή μου ή μήπως όταν κλονίστηκε η πίστη σου σε Εμένα αντί να το ταξινομήσεις εντός σου, το έβαλες και αυτό στο συρτάρι που δεν θέλεις να θυμάσαι; Οι προτεραιότητες που θέτεις στην ζωή σου προσδιορίζουν την πνευματική σου εξέλιξη και όταν είναι λανθασμένες νομίζεις ότι εξελίσσεσαι μέσα στο κουκούλι της προσευχής σου. Αισθάνεσαι αληθινά ασφάλεια εκεί ή μήπως έγινε η κρυψώνα σου;
Πρόσεχε, γιατί η ανυπακοή στο Θείο Θέλημα και την εφαρμογή των Νόμων, αποτελεί την μεγαλύτερη σε διάρκεια εθισμό και εξάρτηση συνείδησης του χωρόχρονου. Είσαι έτοιμη ψυχή μου να αναλωθείς καθημερινά σε μικρότητες και ανοησίες που σου προκαλούν νέες δεσμεύσεις, αλλά σπανίως για να εργαστείς και να διαμορφώσεις τις συνθήκες για το θαύμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα και βίωμα πιο θαυμαστό από την Χριστογέννεση και την Χριστοπορεία σου ψυχή μου. Όσοι σου λένε ότι πίστεψαν και αγάπησαν τον Δάσκαλο και την Μητέρα μην τους πιστέψεις. Τόλμησε να τους γνωρίσεις μέσα σου, γιατί και ο Δάσκαλος της μορφής παραμένει για σένα αναλώσιμος της πρώτης γραμμής.
Σου έδωσα Δάσκαλο στη μορφή για να μπορέσεις να αγαπήσεις την μορφή σου και να Χριστοποιηθείς. Σου έδωσα Μητέρα Πρότυπο όχι για να περιοριστείς, αλλά για να απελευθερωθείς στη Μία Ουσία μας. Δεν σου έδωσα εξουσία Λόγου για να μας διαχωρίζεις διαρκώς, αλλά για να κατανοήσεις την ενότητά μας. Πού βρίσκεσαι τώρα, αληθινά το γνωρίζεις; Ο Δάσκαλος πάντα φεύγει μακριά από όποιον του δείχνει πώς δεν Τον χρειάζεται, όσο και από εκείνον που Τον χρησιμοποιεί ως δικαιολογία. Μένει μέσα σε εκείνον που Τον αγαπά και Τον κρατάει ζωντανό και ενεργητικό εντός του. Ευλογημένες όλες αυτές οι ψυχές, που τις γαλούχησε η Θεία Μητέρα να γεννήσουν Χριστό. Ευλογημένη η ανδρεία, το σθένος, η υπακοή, η Σοφία, η Αγάπη και η Ενότητα που φανέρωσαν στον Άνθρωπο.
Αγαπημένη μου Μητέρα! Άπειρη Ψυχή των Πάντων, Ευλογία Ζωής είναι όλα Σου τα Πρόσωπα, που φανερώνονται στον Έναν Άνθρωπο. Σε ευχαριστώ μέσα από τα βάθη του Είναι μου και Σε αγαπώ μέσα από την Αγάπη Σου την Υπερτέλεια, που με διδάσκει Αέναα την Ενότητα του Εαυτού που Είμαστε.
Ευλογώ στο Όνομά Σου, όλες αυτές τις υποστάσεις που τίμησαν και τιμούν τη Χάρη Σου Μεγαλόχαρη Μητέρα Θεοτόκε. Ευλογημένη η Παρουσία Σου μέσα στις αδελφές μου ως Μητέρα Άννα, Μαρία, Ελισάβετ, Χριστίνα, Ελένη, Θεοδώρα, Χαριτίνη, Αναστασία, Αικατερίνη, Μαρίνα, Δέσποινα, Ζωή, Σοφία, Ευαγγελία.
Μητέρα Άπειρη Ψυχή των Κόσμων, Σε αγαπώ σε κάθε Σου εκδήλωση, μορφή και πρόσωπο. Ας είναι δοξασμένο κάθε Όνομά Σου εις τους Αιώνες των Αιώνων. Αμήν.
