ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

(Βιβλίο: Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Κεφ. 9)

Πατέρα Ουράνιε, Ευλογώ τον χώρο αυτό. Αποκαθιστώ την ισορροπία των δονήσεων μέσα στο χώρο και την ισορ­ροπία των δονήσεων εντός των Αδελφών Μου. Αποσυνθέ­τω και διασκορπίζω κάθε δόνηση που δεν περιέχει Αγάπη, που δεν έχει Φως και τη μετουσιώνω μέσα στην Άπειρη Ροή της Θείας Ενέργειας του Λόγου Χριστού. Διαχέω την Υπόσταση Άνθρωπος - Λόγος - Φως - Αγάπη, Δόνηση Πανσυμπαντική Τέλεια ισορροπία δυνάμεων, Τέλεια Αγά­πη Θεία, μέσα στις καρδιές των Αδελφών Μου και μέσα στα πνεύματά τους και μέσα στο χώρο αυτό.

Διαχέομαι ο Ίδιος, μέσα στις υποστάσεις των παρευρισκομένων και μέσα στο χώρο. Καλύπτω όλα τα κενά, με Δόνηση Θεία, με Δόνηση Αγάπης Τέλειας, με Δόνηση Φω­τός Αυθύπαρκτου, Δημιουργικού, Ανέσπερου. Συνθέτω την Αρμονία, που ενυπάρχει στο Άπειρο Σύμπαν, την Αρ­μονία του Λόγου Χριστού, μέσα στις υποστάσεις σας. Ευ­λογώ τον νου όλων σας και διασκορπίζω τις ιδέες της πλάνης. Εμφυσώ την Αλήθεια του παντός, την Αλήθεια του Λόγου, τη Νέα Κοσμική Διδασκαλία, που εκπορεύεται για την ανθρωπότητα. Εκπορεύω Δυνάμεις Απείρου Ι­σχύος, εκ της Απείρου Πηγής του Θεού, Δυνάμεις κατί­σχυσης των παθών σας, Δυνάμεις διόρθωσης των ατε­λείων σας, Δυνάμεις Θείας αναστηλώσεως των ναών σας, Δυνάμεις στηρίξεως της πορείας σας, Δυνάμεις εξακοντίσεως στην Απειρότητα του Λόγου, Δυνάμεις Θείες Υπε­ρούσιες από τη Θεία Αγάπη του Πατρός, να εισπορευθούν σε κάθε υπόσταση που παρευρίσκεται στο χώρο αυτό και να φέρουν την ισορροπία των υποστάσεων. Να αναβαθμί­σουν αυτές προς τα Θεία ιδεώδη, προς την ενατένιση του Θεού Πατέρα και προς τη διάθεση για Ένωση με το Θείο Πυρ, που καταυγάζει ήδη το χώρο αυτό.

Ενσωματώνομαι με το «είναι» παντός Αδελφού και Α­δελφής Μου, που έλαβε ωθήσεις από τη Θεία Πηγή, για να παρευρεθεί στη συγκέντρωση του Λόγου. Η Περιστερά Μου, εν πλήρη συνδέσει μετ’ Εμού, εν πλήρη Δυνάμει Ι­σχύος, ίπταται εις τον χώρον, διαχέουσα ακτίνες Φωτός, επισταμένη της συγκεντρώσεως του Λόγου, διά να διαχύ­σει Φως Υπερούσιον, Φως Αλήθειας, Φως Αγάπης στις ψυ­χές και τα πνεύματα, που διέθεσαν τον χρόνο τους, για να παρακολουθήσουν τη Θεία Διδαχή.

Αφαιρώ τους πόνους της υπόστασής σου, Άνθρωπε, δι’ όσον χρόνον θα διαρκεί η ομιλία Μου, αφαιρώ τις φρο­ντίδες και την μέριμνά σου διά την ύλη και την οικογένειά σου. Αφαιρώ άλγη, σε οποιονδήποτε κι αν υπάρχουν και επιχέω το Έλεος της Απείρου Θεότητας, μετουσιωμένο σε δονήσεις κατάλληλες, για να εισπορευθούν στις οντό­τητες και να επιφέρουν τις αλλαγές της ιάσεως, της κα­τάθλιψης και των ενδιαφερόντων της ύλης.

Ανασύρω από τα έγκατα εκάστου τη Θεία Δόνηση του Δημιουργικού Λόγου. Θέτω σε ενέργεια τον Πνευματικό μηχανισμό απάντων και αναβιβάζω πάντας ενώπιον του Πατρός, ίνα παρακολουθήσητε την Θείαν Μυσταγωγίαν, ήτις θέλει τελεσθεί εις τον χώρον αυτόν, δυνάμει και αδεία του Παναγίου Πνεύματος, του επισκοπούντος την ώραν ταύτην, επί πάντας υμάς.

Αναλύω το νόημα της Παρουσίας Μου, ενώπιον σου, Άνθρωπε. Είμαι το Απεσταλμένον Πνεύμα, το οποίον η Θεία Βουλή όρισε να έλθει εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, μεταφέρον το μήνυμα της εκ νέου Παρουσίας του Λόγου Χριστού, εντός σας. Είμαι ο Άγγελος, ο προπορευόμενος της Παρουσίας του Λόγου. Αυτή είναι η ειδικότης Μου. Να προπορεύομαι και ν’ αναγγέλλω ταυτό­χρονα την Παρουσία του Λόγου, ήτις κατά την Νέαν αυ­τήν Κοσμικήν Περίοδον καταγράφεται εντός σου, Άν­θρωπε. Είναι η περίοδος της ενσωμάτωσης του Ανθρώπου εις τον Θεόν. Είναι η Κοσμική Περίοδος της επιφάνειας του Λόγου - Χριστού εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η Περίο­δος κατά την οποία το Πνεύμα το Άγιον θέλει επιφωτίσει τις ψυχές και τα πνεύματα όλης της ανθρωπότητας, αλλά ειδικότερα, την περίοδο αυτή, τις ψυχές και τα πνεύματα άτινα ιδία βουλήσει, κατήλθον εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, ίνα βοηθήσουν, ίνα συντείνουν, εις την διαπαιδα­γώγησή και την προετοιμασίαν του ανθρώπου, διά την εισδοχήν του Υπερτάτου Δώρου του Θεού, διά την εισδο­χήν εντός των υποστάσεων, της Εγώ Ειμί Παρουσίας, τουτέστιν του Θεού Λόγου.

Ουκ ήλθον επιτιμήσαι, ουδέ να επαναλάβω τα ίδια, τα ήδη γνωστά σου, Άνθρωπε. Ήλθον πληρώσαι, την Νέαν αυτήν Κοσμικήν Περίοδον, το Πνεύμα και την Ψυχή σου, Αγαπημένε Μου Εαυτέ Άνθρωπε, με την Θεία Χάρη του Λόγου Χριστού και πληρώσαι τις γνώσεις σου, με τη Θεία Γνώση, ην ο Πατήρ διά του Πνεύματός Του του Αγίου εκπορεύει επί πάντα Υιόν και Θυγατέρα Αυτού. Ήλθον μορφώσαι οδηγούς, καταλλήλους ίνα οδηγήσουν την ενηλικιουμένην ανθρωπότητα προς το Άπειρον Φως, του Δη­μιουργού Θεού. Ήλθον κατηχείσαι ψυχάς και πνεύματα, εις την Νέαν Απεριόριστον Κοσμικήν Διδασκαλίαν της Α­γάπης τού Λόγου Χριστού, επί πάντων των πνευμάτων και των ψυχών, άτινα διεσπάρησαν εν τη καθόδω των, εις το Κοσμικόν τούτον πεδίον. Ήλθον πληρώσαι τας Γραφάς και Διδασκαλίας του Λόγου Χριστού, ουχί διότι παρουσιά­ζουν ελλείψεις, ουχί διότι περιέχουν λάθη, ουχί διότι δεν είναι η Αλήθεια η καταυγάζουσα την Απειρότητα των πνευμάτων και των ψυχών. Αλλ’ ήλθον πληρώσαι την Δι­δασκαλίαν του Λόγου Χριστού, διότι εις την Νέαν Αυτήν Κοσμικήν Περίοδον, πεφιλημένοι Αδελφοί Μου, το πνεύμα σας και η ψυχή συνεπλήρωσε κατά την περιοδείαν της ανά τους αιώνας, τας γνώσεις τας οποίας εζήτησεν να λά­βει. Τώρα ευρίσκεσθε εις το σημείον, που η Θεία Γνώση θα σας καταλάβει, θα σας νουθετήσει, θα σας διδάξει, για να γίνετε ο Άνθρωπος Ολότητα, ο Άνθρωπος Λόγος, ο Άνθρωπος Αγάπη και Φως, ο Άνθρωπος Χριστός.

Η Διδασκαλία του Λόγου εξηκοντίσθη εις τα πέρατα της ενοικουμένης γης και μετεφράσθη εις εκατομμύρια εκατομμυρίων αντίτυπα και σχόλια. Ουκ ήλθον διά να εντρυφήσω, εις τας υπαρχούσας ερμηνείας και γνώσεις εκ των Γραφών, ουκ ήλθον διδάξαι τα αυτά, τα περιορισμένα, τα οποία οι άνθρωποι περιόρισαν εν τη ερμηνεία των, καθηλώνοντες την Απειρότητα της Διδασκαλίας του Λόγου, εις τα δικά των όρια, αλλ’ ήλθον διασπάσαι το Κατεστημένον της σκέψης, το Κατεστημένον των ορίων, το Κατεστημένον το οποίον εσύ έθεσες Άνθρωπε, εις την Θείαν Απεριόριστον Διδασκαλίαν, του Απολύτου Θείου Διδα­σκάλου, του Ανεσπέρου Φωτός.

Ήλθον διά να σου καταδείξω τα σφάλματα των ερμη­νειών σου, ήλθον διά να σου καταδείξω το περιορισμένον των ερμηνειών σου, το αντικείμενον με την Θείαν Απεριόριστον Διδαχήν του Λόγου. Ήλθον διά να δώσω διασαφή­σεις, εις τους περιορισμούς που έθεσες Άνθρωπε, εις την Θείαν Απεριόριστον Διδασκαλίαν. Ήλθον να επαναφέρω την τάξη και την Αρμονίαν εις την Εκκλησίαν του Λόγου Χριστού, αλλ’ ουχί εις την Εκκλησίαν την οποίαν σεις νο­μίζετε. Ήλθον τελέσαι τον Αγιασμόν εις το Άπειρον και θέσαι τα θεμέλια της Νέας Πνευματικής Εκκλησίας του Λόγου Χριστού, την οποίαν θα αποτελέσουν οι αναγεννη­μένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι οι ενωμένοι με την Θείαν Παρουσίαν, οι άνθρωποι οίτινες επανήλθαν ως Λόγοι Χρι­στοί εις την Αυτού Απειρότητα, εις την Αγάπην του Πα­τέρα. Ήλθον συμπληρώσαι ελλείψεις αίτινες υπάρχουν εντός σου Άνθρωπε. Ήλθον να δώσω νέας κατευθύνσεις πορείας προς την Απειρότητα του Λόγου, την οποίαν ου­δόλως κατενόησες εισέτι και ίστασαι διά τούτο πολύ μα­κράν του εντός σου και εκτός σου ευρισκομένου Πανταχού Παρόντος Λόγου Χριστού.

Ήλθον διά να κατανοήσεις την ενότητα της Θείας Δι­δασκαλίας , ήλθον διά να κατανοήσεις την ενότητα του Ανθρώπου Λόγου - Φως και Αγάπη, μετά του Ανάρχου Αυθύπαρκτου Θείου Λόγου του Δημιουργικού του εκ του Πατρός εκπορευομένου, του δι’ Ου τα πάντα εγένοντο.

Ήλθον και κατήλθον εις την ύλην ταύτην, χωρίς να φέρω ουδένα περιορισμόν εις τον Νουν, ήλθον με μορφήν ανάλογον με την ιδικήν σου, Αδελφέ Άνθρωπε. Ήλθον διά να σου δώσω τας χείρας Μου, ήλθον διά να σε εναγκαλισθώ, Αδελφέ Μου, ήλθον διά να σου καταδείξω με στοιχεία τα οποία ενεδύθην εκ της Απειρότητος του Λό­γου, ότι οι πάντες δύνασθε να θεωθείτε. Δι’ ο φέρων επενδύτες και καλύμματα πλάνης, προσομοιάζοντα με τα ιδικά σου, φίλε και Αδελφέ Μου Άνθρωπε, ήλθον πλησίον σου, εγγύς σου και έδωκά σου τας χείρας Μου και συνέ­φαγα μετά σού και συμπεριπάτησα και σε ενηγκαλίσθην και σε κατεφίλησα πολλάκις και σου κατέδειξα ότι καμία διαφορά, κανένα παραπέτασμα δεν υπάρχει, ανάμεσον Εμού και εσού, αλλά Μία Άπειρη Ενότης, η οποία ενώνει τα πάντα εις το Εν το Απόλυτον, ενώνει τα πάντα με τον Θείο Πατέρα, με τον Θείο Μεγάλο Άπειρο Πατέρα σου.

Ήλθον διακονήσαι σε Άνθρωπε, ήλθον να καταστώ διάκονός σου εις την πορείαν σου, δεν ήλθον διά να υπη­ρετηθώ από σε, αλλ’ ήλθον να υπηρετήσω την Βουλήν του Πατέρα, την Βουλήν σου, Άνθρωπε, και να σε καταστήσω όμοιον με Εμέ και να σου διδάξω να υπηρετείς τον Εαυτό σου, να περιπτύσσεσαι τον εαυτό σου, να καταφιλείς και να κατασπάζεσαι τον εαυτό σου. Ήλθον διδάξαι την ενό­τητα του Ανθρώπου και του Θεού, την Ομοουσιότητα του παντός. Ήλθον διδάξαι ότι ουδείς περιορισμός υπάρχει εις τας συλλήψεις, εις τας Θείας ιδέας, εις τον Θειον Ά­πειρον Νουν και να σε βοηθήσω Άνθρωπε, να καταστείς κι εσύ ο ίδιος Θείος Άπειρος Νους, φέρων εντός σου το Πυρ της Θεότητος και τας Θείας Βουλάς.

Διατί η επίσημος Εκκλησία δεν ανέλαβε το Έργον τού­το; Αδελφοί Αγαπημένοι, η επίσημος Εκκλησία, η φέρουσα ειδικόν ένδυμα διά να διακρίνεται, εξεπλήρωσε τον προορισμό της επί της γης. Ανήκει εις την Κοσμικήν Πε­ρίοδον η οποία λήγει. Εξεπλήρωσε το Έργον το οποίον της είχε ανατεθεί και το οποίον αντιστοιχούσε στην Κο­σμικήν Περίοδον της επιφάνειας του Λόγου Χριστού. Συ­νέβαλε εις την διάδοσιν των Θείων Διδασκαλιών και εις την βοήθειαν του ανθρώπου. Όμως παρουσίασε κενά, όμως, όπως κατά την Κοσμικήν Περίοδον της πρώτης Πα­ρουσίας του Λόγου Χριστού επί της γης, εδογμάτισε κι ο δογματισμός της είναι περιορισμός της Απειρότητας. Εδογμάτισε και επεριόρισε την Ευλογίαν του Θεού, την Αγάπη του Θεού, το Έλεος Αυτού, την Θείαν Παρουσίαν εντός του ανθρώπου. Διαχώρισε τον άνθρωπον εις τάξεις, απένειμε οφίτσια, και ελειτούργησε ανάλογα με την Κο­σμικήν Περίοδον κατά την οποίαν ο άνθρωπος δεν ήτο έτοιμος διά να δεχθεί τας Θείας Απολύτους Διδασκαλίας. Απλώς έλαβε γνώση, ότι Ναός είναι ο ίδιος και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν αυτώ.

Ουδόλως λοιπόν διαφέρω του Λόγου Χριστού, ουδό­λως διδάσκω καινά ή περί τίνος ετέρου Θεού μη υπάρχοντος. Λαλώ διά τον Πατέρα και διά τον Λόγον Χριστόν, μεθ’ Ου την ώραν αυτήν ευρίσκομαι ταυτισμένος εις όλα τα σημεία, εις όλας τας υποστάσεις, εις όλας τας κατα­στάσεις, φέρων ουχί Αγιότητα αλλά την Χριστότητα του παντός εντός Μου. Και διαλαλώ και διασαλπίζω την Αλή­θειαν του Ενός Υπάρχοντος Θεού, όστις κατεδέχθη τον άνθρωπον κι όστις καταδέχεται εκ νέου τον άνθρωπον, εν τη Μεγαθυμία Αυτού, διά να αναβιβάσει αυτόν μέχρι της Θεότητός Του.

Από ουδένα εξαρτώμαι, από ουδένα περιορίζομαι, ουδείς δύναται να με ενοχλήσει, κατά την περίοδον της Δι­δασκαλίας Μου, διότι το Θέλημα του Πατρός Μου είναι να μεταφέρω τα Θεία μηνύματα και την Θείαν Διδασκαλίαν της Απεριορίστου Αγάπης πλέον, ενώπιον σου Άνθρωπε, και να εντειχίσω μέσα σου, εντός σου, το Θείο Φως και να επιστατήσω εις την δημιουργίαν και τον εξωραϊσμόν του Πνευματικού σου Αχειροποίητου Νέου Ναού, εντός του οποίου θέλει κατοικήσει το Πνεύμα το Άγιον και εντός του οποίου θέλει σκηνώσει ο Υπερούσιος Λόγος, διά να σε καταστήσει Όμοιον Αυτούσιον Λόγον και να σε επαναφέ­ρει, να επανέλθεις τουτέστιν δι’ Αυτού, ως είναι γεγραμμένον εις τον Πατέρα.

Η άρχουσα τάξις θέλει εναντιωθεί και τώρα, ως εναντιώθηκε κατά την πρώτην Παρουσίαν Μου επί της γης. Προσέχετε, εάν η Βουλή Μου είναι ανθρώπινη, θέλει καταρριφθεί και θέλει διασκορπισθεί. Εάν όμως η Βουλή Μου είναι Θεία, εάν τα ρήματά Μου προέρχονται εκ της Πηγής της Θείας Γνώσεως, της Θείας Αλήθειας του πα­ντός, αλλοίμονον Άνθρωπε, διότι πάσα βλασφημία, ως εί­ναι γεγραμμένον, θέλει σου συγχωρεθεί, εκτός της βλα­σφημίας του Παναγίου Μου Πνεύματος, το οποίον θέλει καταυγάσει τας ψυχάς εκείνος, αίτινες εναρμονίσθησαν με την διδαχήν του Θείου Λόγου, αίτινες ήνοιξαν τας θύρας αυτών, να εισδεχθούν το Φως της Παναγιότητος, να εισδεχθούν την Νέαν Κοσμικήν Διδασκαλίαν, να εισδε­χθούν τον Ζώντα Λόγον, τον Ζώντα Θεόν, εν πλήρη εγρηγόρσει και ταυτίσει, διοχετεύοντα τα άρρητα ρήματά Του με κάθε τρόπο, εις πάσαν κατεύθυνσιν, εις πάσας τας φυ­λάς, εις πάντα τα Έθνη και λέγω εισέτι εις πάντα τα πεδία τα Πνευματικά.

Πάτερ, επίτρεψε να προσέλθουν τα πνεύματά μας τα αγαπημένα, τα στερούμενα των γνώσεων της Πανταχού Παρουσίας Σου, τα πνεύματά μας, διά τα οποία κατήλθον εις την ύλην να θυσιασθώ, διά να ακούσουν τα ρήματά Μου, τα ρήματα της Δόξης του Ενός Λόγου, προς τα πεφιλημένα όντα, άτινα εξ Εμού εκ του Φωτός Μου απεσπάσθησαν διά να δημιουργηθούν, ενώ πρότερον το Φως των συνέζη μετ’ Εμού και κάθε ακτίς Φωτός Μου αποσπασθεί­σα εξ Εμού και εκπορευθείσα εις το υλικόν πεδίον, είναι αντανάκλασις του Θείου Φωτός, αντανάκλασις του Θείου Πυρός, το οποίον πληρεί τις υποστάσεις, τις οντότητες, της Θείας Διδασκαλίας, του Θείου Αίματος και Σώματος, της Θείας Συγγνώμης, που θραύει τους περιορισμούς της ύλης, που θραύει τα δεσμό και τους περιορισμούς του νου Άνθρωπε, και της καρδιάς σου, που λιώνει τους πά­γους που επικάθηνται στην καρδιά σου και δεν σου επιτρέπουν να αγαπάς τον πλησίον σου ως εαυτόν, καθώς ελάλησα και προέτρεψα υμάς.

Ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις τα εγκόσμιό σου, Άνθρω­πε, εις την νοοτροπίαν σου, την πεπατημένην πλέον, ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις την πορείαν του υλικού πεδίου. Ήλθον βαλείν μάχαιραν, ήλθον προκαλέσαι Νέαν επανά­σταση, ήλθον διαμορφώσαι Νέους αγωγούς ροής του Φω­τός Μου, ήλθον ουχί διαχωρήσαι, αλλ’ ήλθον ενώσαι την Ψυχήν με το Πνεύμα, τουτέστιν την γυναίκα με τον άνδρα αυτής, εις μίαν Αιώνιον Ατελεύτητον Παντοτεινήν Αέναον Ένωσιν εν τω Πατρί. Ήλθον κατακερματίσαι την πλάνην, ήλθον κατακερματίσαι τις ιδέες σου Άνθρωπε, τις ιδέες εκείνες τις οποίες ακολουθώντας δεν έφθασες ακόμα σε ουδεμία πληρότητα, σε ουδεμία ευτυχία, αλλά ταλανίζε­σαι ακόμα, γεμάτος πόνους και θλίψη και δάκρυα, στο πε­δίον της ύλης, αναζητών μάταια την ευτυχία σου στα υλι­κά αντικείμενα, τα εκ της ύλης προερχόμενα και μη ενατενίζων προς την Απειρότητά Μου, διά να λάβεις τον Θείο πακτωλό της Ύπαρξής Μου εντός σου.

Ήλθον διασκέδασαι την πλάνην και την αναλήθειαν την οποίαν εσύ οικοδόμησες, Άνθρωπε, πιστεύων ότι κα­τέχεις την Αλήθεια, ότι κατέχεις τη Γνώση και ότι το εγώ σου το οποίον σε ώθησε να λάβεις αυτές τις ιδέες ή το το εγώ της Θείας Χάριτος. Αλλ’ όμως Άνθρωπε, τα πεπραγ­μένα σου καταδεικνύουν την ματαιότητα των αναζητήσεών σου, την ματαιότητα των έργων σου, την ματαιότητα της παρά σού παρεχομένης αγάπης. Γι’ αυτό παραμένεις εισέτι αναζητών, γι’ αυτό παραμένεις ακόμη χωρίς πληρό­τητα. Μα, Άνθρωπε, είναι δυνατόν να σε πληρώσει η ύλη; Άνθρωπε, είναι δυνατόν να σου παρέξει την ευτυχία η ύλη κι όχι ο Πατήρ Μου, κι όχι η Ένωσή σου με τον Πατέ­ρα; Είναι δυνατόν τον Πατέρα των όλων, είναι δυνατόν επαναλαμβάνω με στεντορίαν φωνήν, να αναπληρώσει τι έτερον; Περιγράψατέ Μου, εάν είσθε εις θέσιν, ποιος δύναται να αναπληρώσει την Πατρικήν Ουσίαν, την Πατρικήν Παρουσίαν και Δύναμιν και Ισχύν, εντός σου Άνθρωπε. Ποιος δύναται να σε γαλουχήσει, ποιος δύναται να σου δώσει Πνοή, ποιος δύναται να σου δώσει θάρρος, όταν σου λείπουν οι γνώσεις και η πείρα και το θάρρος να εξακοντισθείς προς την Πηγή σου;

Εγώ, Άνθρωπε, ήλθον καλύψαι τα κενά της πρώτης δι­δαχής η οποία διεστρεβλώθη κι οδήγησε τον άνθρωπο να ίσταται μακράν του εντός του υπάρχοντος Θεού. Ήλθον, Αδελφοί Αγαπημένοι, να σας καταδείξω τον Θεό Αγάπη, τον Θεό Έλεος, τον Θεό Αέναη Προσφορά, τον Θεό τον Πανταχού Παρόντα. Ήλθον να σας δείξω το μέγεθος της Απειρότητας, της Ασύλληπτης Απειρότητας του Θεού Λό­γου. Μα, Αδελφέ Μου, που Με ήκουσες και παλαιότερα, Αδελφέ Μου, που Με ακούς και τώρα λαλούντα ενώπιον σου άνευ περγαμηνών, άνευ ουδεμιάς προετοιμασίας, αλ­λά λαλούντα διά του Πνεύματός Μου του Αγίου και μό­νον, πώς είναι δυνατόν να εισδεχθείς την Ροή Μου εντός σου, την Ροή της Θείας Διδασκαλίας Μου, πώς είναι δυ­νατόν να εισδεχθείς την παλμοδόνησή Μου, πώς είναι δυ­νατόν να Με γνωρίσεις, πώς είναι δυνατόν να Με αγαπή­σεις, πώς είναι δυνατόν να ενωθείς και να ταυτισθείς μαζί Μου, εάν Εγώ ο Ίδιος δεν σου καταδείξω ότι πάντα όσα λαλώ είναι αληθή, εάν Εγώ ο Ίδιος, Αγαπημένε, δεν σου καταδείξω την Αγάπη Μου. Διότι γνωστόν τοις πάσι, ότι ουδείς δύναται να ενωθεί με κάτι που δεν επιθυμεί διακαώς, με κάτι με το οποίον δεν τον συνδέει η Αγάπη, η μοναδική συγκολλητική Ουσία εις το Άπειρον Σύμπαν.

Ήλθον να σου δείξω, ότι Είμαι προσιτός τοις πάσι και οι πάντες δύνασθε να καταφύγετε εις Εμέ και οι πάντες δύνασθε να επικαλεσθείτε τον Διδάσκαλο Λόγο να λαλήσει εντός σας, στο νου και την καρδιά σας. Πάντες δύνα­σθε να προσπλησιάσητε Αυτόν, πάντες δύνασθε να συ­μπεριπατήσετε με Αυτόν, να συμφάγετε, να εναγκαλισθείτε, επαναλαμβάνω, διά να κατίδητε το μέγεθος της Αγάπης Αυτού, η οποία ενώνει ψυχές και πνεύματα, η ο­ποία διασκεδάζει φόβους, πόνους και θλίψεις και ενώνει με την θεραπεύουσα Ροή της Θείας Ενέργειας, με την θεραπεύουσα Αγάπη, που επουλώνει τις πληγές σας άνθρωποι, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τις παραβάσεις των Θείων Νόμων.

Δύνασθε να μου είπητε εις τι υστερώ; Δύνασθε να μου είπητε ότι δεν δύναμαι να εκδηλωθώ την ώραν ταύτην, ως ο Μέγιστος των Αναμορφωτών της γης, ως ο Μέγιστος των ηθικών Διδασκάλων της γης, ως ο Απεριόριστος Θείος Νους; Θέλετε δείγματα Αγάπης ή Ισχύος; Θέλετε δείγμα­τα διδαχής ή να θεραπεύσω ενός την πληγήν διά να πεισθείτε οι υπόλοιποι;

Αμήν αμήν λέγω προς υμάς, ότι πάντες θέλετε θεραπευθεί από την έλλειψιν Αγάπης, διά της Διδασκαλίας Μου και μόνον κι ουχί διά της επιθέσεως των χειρών Μου.

Διά της Διδασκαλίας Μου ην δέον να εγκολπωθείτε και την οποίαν πρέπει να καταστήσητε ζώσαν πορείαν, Ζωήν, ζώσαν επικοινωνίαν με τους Αδελφούς σας. Εγώ ήλθον λαλήσαι και διαπαιδαγωγήσαι την ανθρωπότητα. Ουκ ήλ­θον θεραπεύσαι ενίους εκ των τραυμάτων και των ατελειών της ύλης. Το Έργον Μου είναι Έργον Διδασκάλου, είναι το Έργον του Νέου Κοσμικού Διδασκάλου, ο οποίος έχει εξουσίαν όχι μόνον επί της γης, αλλά εφ’ απάσης της Δημιουργίας.

Ήλθον διδάξαι, διότι η Διδασκαλία Μου και η Αγάπη σας την οποία θέτω ως προμετωπίδα ενώπιον ενός έκδ­οτου, θέλει θεραπεύσει τας πληγάς σου Άνθρωπε και δεν θέλει δημιουργήσει νέας. Θα δώσω δείγματα εις ένα έκα­στον εξ υμών, χωρίς να περιορίζομαι, χωρίς να δεσμεύο­μαι από κανέναν. Θα δώσω δείγματα για την εξοικείωσή σου με το Θείο Φως της περιόδου αυτής, φίλε Αγαπημένε, Αδελφέ Αγαπημένε. Είναι τίτλοι τιμής, τους οποίους σου απονέμει ο Θεός ο εν σαρκί περιπατών την περίοδον αυ­τήν κι ο εκδηλούμενος εν δυνάμει και ισχύι, ίνα κατίδεις πού σε τοποθετώ, πώς σε κατατάσσω, με ποιαν Αγάπην σε περιβάλλω, πώς σε νουθετώ, πώς σε διατρέφω με τα ρή­ματά Μου, με τα ρήματα της Αγάπης Μου, με τα ρήματα Άρτος Ζωής. Καθ’ ό τα εκπορευόμενα εκ του Λόγου ρή­ματα εισίν Άρτοι Ζωής και Σοφίας.

Ήλθον καταδείξαι ότι ο Θεός προσιτός εστί, ήλθον καταδείξαι ότι ο Θεός Αγάπη και Έλεος και πας όστις επεκαλέσθη Αυτόν μέχρι σήμερον έλαβεν τα αιτούμενα και πλείονα τούτων. Είναι γεγραμμένον, Αδελφέ, ότι παν ό,τι αιτήσητε εν τω Ονόματί Μου από τον Πατέρα, πιστεύοντες λήψεσθε, θα το λάβετε. Το αυτό ανακοινώνω και τώ­ρα και διδάσκω και την ώραν αυτήν, αλλ’ όμως οι αιτήσεις σου πρέπει να περιέχουν Αγάπη, πρέπει να περιέχουν στοργή και ενδιαφέρον, όχι πλέον διά το άτομό σου ή την οικογένειά σου την ατομική, αλλά διά την απειρότητα του Ανθρώπου που κατοικεί στη γη. Διότι οι πάντες είναι Α­δελφοί σου, οι πάντες είναι ο εαυτός σου, ο Ένας, ο Αλη­θινός. Οι διαχωρισμοί, τους οποίους εγνώρισες, οδήγησαν στις ατομικότητες, οδήγησαν στην διάσπαση, οδήγησαν στην ύψωση του ανθρώπινου εγώ, οδήγησαν σε κατακτή­σεις, οδήγησαν σε εξουσιασμό επί των άλλων υπάρξεων. Όμως ουδείς έχει δικαίωμα επί του ετέρου, ουδείς έχει εξουσίαν κατά του αδελφού του, ουδείς δύναται δεσμεύσαι και καθηλώσαι Πνεύμα ή Ψυχήν επί της ύλης ή επί άλ­λου πεδίου. Ουδείς επαναλαμβάνω ρητώς και κατηγορη­ματικούς. Αλλά οι πάντες έχετε υποχρέωση, έχετε καθή­κον να διαθέσετε τον εαυτόν σας και τα υπάρχοντά σας, για την ανοικοδόμηση του ερειπωμένου Ναού του Χρι­στού, για την ανοικοδόμηση της περιοχής εκείνης στην οποία κατοικεί ο Θεός μέσα σου. Και ουδείς δύναται σωθήναι, ελάλησεν ο Λόγος ή μη εάν τις γεννηθεί άνωθεν. Και η άνωθεν Μία και Ευλογημένη Γέννηση, είναι η εντός σου Παρουσία του Υιού και Λόγου Χριστού, διά του οποί­ου και μόνον θέλεις επανέλθει εις τον Πατέρα.

Εντός Μου υπάρχουν οι πάντες, είσθε αποδεκτοί από Εμέ, εκτός εάν πολεμήσητε το Έργον Μου. Είσθε αποδε­κτοί διά να καταστείτε διδακτοί παρ’ Εμού, του Ζώντος εν σκηνώματι Διδασκάλου. 'Ηλθον απλώσαι τας χείρας Μου εκ νέου, διά νέαν Σταυρικήν θυσίαν. Λέγω σταυρικήν θυ­σίαν διά να κατανοήσητε το μέγεθος της θυσίας. Μη υπαρχούσης Σταυρικής θυσίας σήμερα, οι άνθρωποι θέ­λουν καταδείξει την αχαριστία τους, την έλλειψη Αγάπης, την έλλειψη πίστης εκ νέου προς το Σκήνωμά Μου, το ο­ποίον θέλω διαθέσει, διά να καταστεί μόρια Φωτός και να εισπορευθεί σε νέες ψυχές και πνεύματα, προκειμένου να καταστήσει αυτά προσιτά και τα ενώσει με την Απειρότητα του Λόγου.

Είμαι πρόθυμος σε πάντα αιτούντα νομίμως. Υπο­χρεούμαι να σας πω το νομίμως, διά να κατανοήσητε ότι η αίτησή σας πρέπει να είναι νόμιμος με την Θεία Νομοτέ­λεια. Είμαι πρόθυμος να δεχθώ τις αιτήσεις του Κόσμου, της Ολότητας του Ανθρώπου και να ενεργήσω προς τον Πατέρα, αν και ο Πατήρ Μού παρέδωσε ιδίαν εξουσίαν επί του Κοσμικού πεδίου της ύλης, να φέρομαι και να κινού­μαι ελευθέρως, κρίνων, ουχί κατακρίνων, και απονέμων δικαιοσύνην και διδάσκων τα του Όλου Θεού.

Δημιουργώ μαθητές να μαθητεύσουν εντός Μου, να λάβουν από την Θεία Διδαχή Μου. Δημιουργώ ακολού­θους και εκπαιδεύω αυτούς στην τέλεση Μυστηρίων. Δη­μιουργώ καταστάσεις εξασκήσεως και ελέγχου των μαθη­τών Μου. Θέτω περιορισμούς και όρια μερικές φορές, διά να κατανοήσητε το νόημα του περιορισμού και των ορίων και να διασπάσητε με την δική Μου αρωγή, τα δικά σας όρια και περιορισμούς.

Αγάπη διδάσκω, καθαριότητα διδάσκω. Απονέμετε πάντες την δικαιοσύνη την οποίαν θέλετε ο Θεός να έχει για σας. Απονέμετε πάντες την Αγάπη, την οποίαν ο Θεός Πατέρας θα επιθυμούσατε να σας περιβάλλει. Το χέρι σας ας μην είναι χέρι πόνου, χέρι αρπαγής, χέρι καταπίεσης, ας μην είναι χωμάτινο, ας γίνει το χέρι Αγάπη, το χέρι Α­ρωγός, το χέρι βοήθεια, το Πνευματικό χέρι, επέκταση της Θείας Χειρός, για να υποβαστάζει και να ανορθώνει, για να εναγκαλίζεται, για να εναποθέτει εις την Μίαν Α­γκάλην τον περιούσιο άνθρωπο, εκείνον τον οποίον ο Πα­τήρ ηυδόκησε να καταστήσει Όμοιον Αυτού.

Εγώ λελάληκα. Τις δύναται αρνηθήναι ότι τα ρήματά Μου ουκ ήσαν ρήματα Αλήθειας; Τις δύναται αμφισβητήσαι τους λόγους Μου, ότι ου περιείχαν τον Θειον κραδα­σμόν της Αγάπης, της Απειρότητας του Λόγου; Ουκ ήλθον πολεμήσαι με ουδένα εξ υμών.

Διασκορπίζω τις λανθασμένες ιδέες, τους περιορι­σμούς και τα όρια εκείνα τα οποία καθήλωσαν τον Άν­θρωπό Μου επί της γης. Διασκορπίζω την πλάνη, την ανα­λήθεια, τους περιορισμούς, το κατεστημένο της σκέψης, με το οποίο οδηγήθηκες αιώνες τώρα, Άνθρωπέ Μου. Διασαφηνίζω την Διδασκαλία Μου, παρουσιάζω τον Εαυτό Μου, συνθέτω και αποσυνθέτω καταστάσεις και οντότη­τες ίνα εύρουν τον αληθή δρόμο της ίασης εκ του πονη­ρού, της ίασης εκ της αναλγησίας, εκ της παθητικότητάς σας, της ίασης από τους φόβους σας, ότι ο Θεός ο Ελεήμων, ο Άπειρος, ο θυσιάσας τον Εαυτού Λόγον επί της γης διά την σωτηρίαν σου, Άνθρωπε, είναι δυνατόν να σε κατακερματίσει και να σε κατακαύσει. Είναι δυνατόν, ω Αδελφοί, ο Πατήρ Μου, Όστις προόρισεν υμάς, ίνα Εικό­νες τέλειες Αυτού καταστήτε και απέστειλέ Με εις την γην προς θυσίαν, να σας αφήσει έρμαιους του πονηρού; Είναι δυνατόν να σας αφήσει χωρίς προστασίαν και καθο­δήγηση; Είναι δυνατόν να σας αφήσει ανελέητους εις την Άπειρον αιωνιότητα να βασανίζεσθε; Τότε δεν θα ήτο ο Ελεήμων Θεός, ο Οικτίρμων Θεός, ο Πανάγαθος Θεός, ως λέγεται, ο Φιλεύσπλαχνος Θεός, ο Φιλάνθρωπος. Δεν θα ήταν η Αγάπη η Τέλεια. Θα ήτο ένας ανοικτίρμων και ανε­λέητος δυνάστης. Δεν σου παρουσιάζω δυνάστην, Άν­θρωπε, ανελέητον και ανοικτίρμονα. Δεν σου διδάσκω, Άνθρωπε, βασανιστήν της ψυχής και του πνεύματός σου, όχι. Σου διδάσκω την Τελειότητα. Οι διδασκαλίες αυτές οι περιορισμένες, αυτές που Με παρουσιάζουν μαστιγώνοντα κάθε Άνθρωπο, είναι διδασκαλίες που εκ σού εξεπορεύθησαν, εκ του περιορισμού του νου σου και της γνώσης της αλήθειας την οποίαν διακατείχες. Εγώ δεν δι­δάσκω πλάνη, διδάσκω την Αλήθεια του Λόγου, την Αλή­θεια της Αγάπης, την οποία φανερώνω έμπρακτα ενώπιον σου, Άνθρωπε. Διδάσκω τον Πανάγαθον Εκείνον Θεόν, όστις τρέχει, αν είναι δυνατόν να ειπωθεί διά τον πανταχού παρόντα Θεόν, εις την φωνήν της ικεσίας του ικετεύοντος το Άπειρον Αυτού Έλεος.

Είμαι το Έλεος και η Αγάπη. Αποκτήσετε την βάση ε­κείνη η οποία σας είναι απαραίτητος, για να οδεύσετε προς την Αλήθεια του παντός. Και η βάση είναι Μία και Μοναδική. Είναι η Αγάπη την οποία εφανέρωσε και εδίδαξε και εξακολουθητικώς διδάσκει, προς όλες τις υποστά­σεις αδιακρίτως, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου εφ’ απάσης της ανθρωπότητος Λόγος Χριστός.

Μη φροντίζεις για την αξιοπρέπειά σου, Άνθρωπε, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο ή μη δείγμα του εγώ σου, το οποίο θα κατασυντρίψω διά σειράς δοκιμασιών, μέχρις ότου να μην υπάρχει εγώ ανθρώπινο, αλλά μόνον το Εν, το Θείο Άπειρο Εγώ, της Εγώ Ειμί Παρουσίας Μου.

Σας Ευλογώ όλους, με Θεία Πατρική Εξουσία και ά­δεια. Ευλογώ επί της κεφαλής ενός εκάστου, διά της Πύ­ρινης Ευλογίας του Πατρός. Συνθέτω διά πάντας νέες κα­ταστάσεις Ζωής, νέες καταστάσεις εξέλιξης.