Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΚ & Η ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

11-09-2011

Ο μηχανισμός του δόγματος του ΣΟΚ, όχι μόνο προάγει αλλά και βασίζεται σ’ ένα υπόβαθρο καταθρυμματισμένης συλλογικής μνήμης και μιας ακρωτηριασμένης - παραχαραγμένης ιστορίας τόσο κοινωνικοπολιτικής όσο και ψυχοπνευματικής.
Το αντίδοτο και το φάρμακο για την θεραπεία από τα αποτελέσματα του δόγματος του ΣΟΚ, βρίσκεται στην συνοχή της διαχρονικής ιστορικής μνήμης ενός λαού, ενός έθνους, μιας πολιτείας και ενός ατόμου που συνειδητά αυτοπροσδιορίζεται στο χωρόχρονο. Αυτό προϋποθέτει ελεύθερη παιδεία ελευθερίας, που εξακοντίζεται στη σωκρατική διαλεκτική, την πλατωνική θεολογία, την αριστοτέλεια λογική των μεταφυσικών, για να γίνει αρχιμήδειος τεχνολογία και αναξιμάνδρεια ατομική επιστήμη και από τον Δημόκριτο θα φτάσει στον Καραθοδωρή και τον Γκιόλβα.
Έπειτα από χιλιάδες χρόνια συστηματικής και μεθοδευμένης προπαγάνδας από αλληλοσυγκρουόμενες φαινομενικά, αλλά κατά βάθος αλληλοσυμπληρούμενες πληροφορίες που διοχετεύονται στον κατάλληλο τόπο-χρόνο και από προεπιλεγμένα άτομα, η ανθρώπινη συλλογική συνείδηση ξυπνάει μέσα σ’ ένα εφιάλτη προσπαθώντας να βρει έδαφος να πατήσει.
Το νήμα της Μνημοσύνης φτάνει μέχρι την αφύπνιση της θείας Ανθρωποϊδέας, που εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα μαρτυρώντας περί Λόγου και Ουσίας, που εκδηλώνεται από το Ένα στα Πολλά και από τα Πολλά στο Εν. Το νήμα περνάει σαν μύθος από την Ανδρομέδα στον Σείριο, στους Έλληνες της προκατακλυσμιαίας Αιγίδος, περιλαμβάνοντας την Μ. Ασία και την Αίγυπτο, που πήρε το ελληνικό όνομά της ένεκα ότι βρίσκεται υπτίως του Αιγαίου.
Ο ελληνικός γόνος έγινε εξαρχής στόχος της ατλάντιας εξουσίας και συγκεκριμένα τα τέκνα του Ιαπετού και οι απόγονοί τους θα έρθουν σε σύγκρουση με τα τέκνα του Κρόνου και τους Ολύμπιους. Το ίδιο επιβεβαιώνει και η αρχαιολογία των σουμεριακών δέλτων.
Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ο Έλληνας γίνεται ο φύλακας της Μνημοσύνης σε κυτταρικό πλέον επίπεδο. Και έπειτα από μια σειρά αναβαθμίσεων τόσο στο DNA όσο και στην ποιότητα του πέμπτου αιθέρα, που συγκεντρώνεται με μοναδικό τρόπο στην ελληνική γη, στα νερά, στις θάλασσες, τα αγαθά της γης, τους καρπούς, όπως η ελιά, το σταφύλι, η ζέα, το φαγόπυρο, το μέλι, τα σύκα, τα καρύδια, που καθώς μοιάζουν με εγκέφαλο υπενθυμίζουν ότι είναι τροφή για όσους εργάζονται περισσότερο με το νου. Και όπως για να φας το καρύδι πρέπει να σπάσεις τον φλοιό και να το καθαρίσεις, έτσι και οι νόμοι της πρόνοιας όρισαν να θυμηθεί ο άνθρωπος κάποτε πως είναι ένας νους, περνώντας πρώτα όμως μέσα από την διττότητα της διάνοιας.
Τούτο το Φως γίνεται Ιερόν Πυρ, της Δικαιοσύνης Ήλιος Νοητός, σύμβολο του ελληνικού πνεύματος και αργότερα μακεδονική Βεργίνα, σφραγίζοντας νομίσματα και Αλεξάνδρειες, κοσμοπολίτες, ελεύθερους ανθρώπους, που η γραμμή τους φτάνει ως τον Ρήγα Φεραίο, ο οποίος υπενθυμίζει στους γραικύλους νεοέλληνες, ότι «όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά». Φράση που παραπέμπει και συμπληρώνεται από την ελληνική φιλοσοφική σκέψη και προσδιορίζει ότι ο δούλος δεν συλλογάται καλά όσο είναι ανίκανος να σκεφτεί ελεύθερα. Από εκεί προέρχεται και η διάκριση σε βαρβάρους και Έλληνες, αν και ο Αλέξανδρος διευκρινίζει ότι είναι η αρετή της ελευθερίας και του δικαίου η ειδοποιός διαφορά, όπως και ο Ισοκράτης που λέει πως είναι η συμμετοχή στην κοινή παιδεία των ελληνικών ιδεωδών.
Η ελληνική διασπορά αποτελεί προκατακλυσμιαίο σχέδιο ασύλληπτης πρόνοιας, προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωση των φορέων αυτής της συλλογικής μνήμης.
Όσο η διάνοια είναι υποταγμένη στον χρόνο και το χώρο, όσο ο Δίας περιορίζεται από την εξουσία του Κρόνου και του Ουρανού, η ανθρωπότητα βιώνει την αγριότητα των βάρβαρων εθίμων, πρωτόγονων δοξασιών και ενός αρχέγονου φόβου υποταγής. Όταν όμως ο Δίας γίνει Ζευς και επαναστατεί κατά του Κρόνου και του κράτους του Ουρανού, τότε εκφράζεται η δύναμη του συλλογικού νου και η Αθηνά-Σοφία ξεπηδάει από το κεφάλι του ετοιμοπόλεμη, τέχνες και επιστήμες κατεργαζόμενη.

ΕΥΛΟΓΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ



Άνθρωπέ Μου, σου διδάσκω την Ένωση, σε εκπαιδεύω σ’ αυτήν, με Άπειρους τρόπους εξωτερικούς και εσωτερικούς. Σου καταδεικνύω συνεχώς, ότι η Ουσία που υπάρχει εντός σου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά Εγώ, ο Ένας Θεός, η Μία Ύπαρξη, η Τρισυπόστατη και Ομοούσια. Σου ενεργοποιώ με διάφορους τρόπους την ενσυνείδητη πίστη σου στον Εαυτό Θεό που φέρεις εντός σου και σε μαθαίνω να Τον εκφράζεις, να Τον εκδηλώνεις δημιουργικά, δρώντας μέσα από τη θεία Βουλή, εκφράζοντας τη θεία Αγάπη, τη Θεία Απειρότητα που περικλείει τα πάντα, τα ενώνει, τα ισορροπεί, τα μετουσιώνει, μέσα στο Αδιάφθορο Πυρ της Ουσίας της. Σου έχω διδάξει, ότι ο Άνθρωπος που ενώνεται μαζί Μου, που συνειδητά συμμετέχει στη Χριστοποίησή του, έχει το δικαίωμα, αλλά και Την υποχρέωση, να ενεργεί ταυτιζόμενος με τη Θεία Βουλή, ταυτιζόμενος μ' Εμένα, τον Λόγο, και να επεμβαίνει σε καταστάσεις έκρυθμες, δυσαρμονικές, του συγκεντρώνονται σαν ενέργεια πάνω στον πλανήτη. Αυτό είναι υποχρέωση του Ανθρώπου, γιατί ακριβώς ο Άνθρωπος εκπαιδεύεται να γίνει Θεός δραστήριος και δημιουργικός, απόλυτα συμμέτοχος σ' όλες τις εκδηλώσεις, απόλυτα συνταυτισμένος με τη Μορφή και το Άμορφο. Η διδαχή αυτή καλύπτει τη μετάλλαξη και μετουσίωση της δυσαρμονίας, που παράγεται από τον ίδιο τον' Άνθρωπο. Εκπαιδευόμενος ο Άνθρωπος στη Θέωση, Χριστοποιούμενος, καλείται να μεταλλάξει τη δυσαρμονία που παρήγαγε μέσα στους αιώνες ή που παράγει συγκεκριμένες στιγμές κάτω αποφόρτιση συγκεκριμένων γεγονότων.
Αυτό γίνεται με ταύτιση και Ένωση του Ανθρώπου που εκδηλώνεται, μαζί Μου. Δηλαδή, η δράση και η ενέργεια που εκδηλώνεται, δεν είναι διαχωρισμένη από Εμένα, αλλά απόλυτα συνυφασμένη με τη θεία Μου Ουσία, με τη θεία Μου Ροή, με την Ενεργειακή Μου δημιουργική εκδήλωση. Το τμήμα του Ανθρώπου που θα εκδηλώσει αυτή την ενέργεια, αυτή την κίνηση, έχοντας Ταύτιση και Ένωση μ’ Εμένα, μπορεί να δράσει για δυσαρμονία, που οφείλεται σε σύνολο τμημάτων του Ανθρώπου, που ξεφεύγει από τα περιορισμένα όρια μιας διαχωρισμένης Οντότητας και επεκτείνεται σε Συμπαντικές και σε πλανητικές καταστάσεις, που αφορούν το σύνολο Άνθρωπος, την Ενότητά του και την Αρμονία του.
Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, θα δράσω μέσα από σκήνωμα στη σημερινή συγκέντρωση, εκδηλώνοντας τη Βουλή Μου και την Ευλογία Μου. Ευλογία που αποδεικνύει την Ένωση θεού και Ανθρώπου, ευλογία που αποδεικνύει τη δυνατότητα του Ανθρώπου να επέμβει, ενούμενος μ' Εμένα, και να θέσει τη σφραγίδα της αποκατάστασης, της Ισορροπίας, της Αγάπης και της Ειρήνης. Θα ενεργήσω ταυτισμένος ολοκληρωτικά με το σκήνωμα που Με εκφράζει, χωρίς να υπάρχουν εμπόδια, ή όρια, και χωρίς η μορφή να περιορίζει στο ελάχιστο την ενεργειακή Μου έκφραση και δράση.
Μετουσιώνω την ώρα αυτή ενώπιόν σου, Άνθρωπε, οποιοδήποτε στοιχείο προσωπικότητας δύναται να παλμοδονείται ακόμη στο σκήνωμα που Με εκφράζει Αποκαθαίρω ολοκληρωτικά τους αγωγούς σύνδεσης και ταύτισης μ’ Εμένα. Ενεργοποιώ τη Θεία Μου Ύπαρξη και καθιστώ την ταύτιση φανερή, ολοκληρωμένη και πάλλουσα μέσα σ' όλους τους πόρους της πνευματοψυχής και των σωμάτων, ώστε να μην υπάρχει σε κανένα σημείο χώρος εισχώρησης διάνοιας ή επιθυμίας προσωπικότητας, αλλά η Δόνησή Μου, η Δημιουργική Δόνηση του Λόγου, να ρέει και να εκφράζεται διαμέσου των φωνητικών χορδών ως Λόγος, και να κρούει με τις δονήσεις της Μετουσίωσης και της Ευλογίας το Σύμπαν. Να κρούει Υποστάσεις άμεσα και να επιφέρει τις ανάλογες καταστάσεις Μετάλλαξης και Μετουσίωσης.
Ευλογώ στο Όνομά Μου, στο Όνομα το Ένα και Μοναδικό, με την Υπερούσια Ευλογία της, Αρμονίας, της Ισορροπίας και της Ενότητας, τον Ελλαδικό χώρο. Διανοίγομαι ως Άπειρο και απορροφώ εντός Μου το τμήμα του πλανήτη που ονομάζεται Ελλάδα. Μετουσιώνω τη δόνηση που υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο, απορροφημένη από τα αντικείμενα, από τις λίμνες, τους ποταμούς, από τα δέντρα, από τα βουνά, από τον αέρα, από το έδαφος, απ’ οτιδήποτε αποτελεί τη σύνθεση .του Ελλαδικού χώρου, γεωολογικά και μορφολογικά. Απορροφώ κάθε κραδασμό δυσαρμονίας από το ορυκτό και φυτικό βασίλειο και μεταλλάσσω κάθε δυσαρμονία σε Ένωση, σε Αγάπη και Φως. Πλένω ολοκληρωτικά, με Την εμβάπτιση εντός Μου, μέσα στο Θείο Πυρ της Άπειρης Ύπαρξής Μου, Την Ελλάδα. Την αναγεννώ σαν χώρα, διαχέοντας κραδασμούς Αρμονίας, Ενότητας, Ειρήνης και Αγάπης επ' αυτής. Αναγεννώ την ενεργειακή ροή που τη συνέχει, που τη συγκρατεί, που τη διαπερνά. Εισέρχομαι μέσα στους εσωτερικούς αγωγούς, όπου ρέει η Ενεργειακή δόνηση της χώρας και καθιστώ αυτήν Ροή Αγάπης, Ένωσης και Ειρήνης, Ροή Ζωής και Αρμονίας. Αναπληρώνω τα αποθέματα της Ισορροπίας, της Αρμονίας και της Αγάπης, που τροφοδοτούν τη χώρα. Τα συμπληρώνω, παραχωρώ τμήματα από την Ολότητα του Εαυτού Μου στη χώρα αυτή, για να παλμοδονηθεί στην Υπερούσια Αγάπη, στην εκδηλωμένη Αρμονία, στην πραγματωμένη Ενότητα, Ειρήνη και συναδέλ­φωση.
Ευλογώ τον πληθυσμό που κατοικεί στον Ελλαδικό χώρο. Εισέρχομαι σαν Ροή κάθαρσης μέσα σε κάθε Έλληνα. Αποπλένω τις δονήσεις που πάλλονται μέσα στο Είναι του, στη σκέψη του, στη Συνείδησή του, στα συναισθήματά του και είναι εξαρτώμενες από την παρούσα κατάσταση της δυσαρμονίας: Μετουσιώνω ολοκληρωτικά αυτές και εμποτίζω κάθε υπόσταση με δονήσεις Αγάπης, Ειρήνης και Ενότητας, συντονίζοντας τις υποστάσεις με έλξη Φωτός και Αρμονίας, Αλήθειας και Δικαιοσύνης, για . τον Ελλαδικό χώρο και μ' αυτό τον τρόπο, σταματώντας την ανακύκλωση και παραγωγή συνεχώς μεγαλύτερης δυσαρμονίας και έκδηλων αποτελεσμάτων και επιπτώσεων.
Φανερώνω τους αίτιους της εκδηλούμενης δυσαρμονίας. Φανερώνω τους Υπεύθυνους στο Όνομά Μου, χωρίς καμία κάλυψη. Διασπώ τα πλαίσια και τα όρια της αναλήθειας. Διασπώ όλες τις εκφράσεις που καλύπτουν και συσκοτίζουν τη φανέρωση της Μίας Αλήθειας, που θα οδηγήσει στην Αρμονία και Ισορροπία. Ανασύρω τους υπεύθυνους, τους αίτιους της αταξίας όπου κι αν βρίσκονται, με όποιες Κοινωνικές ή πολιτικές διακρίσεις κι αν βρίσκονται περιβεβλημένοι, όποια θέση κι αν κατέχουν σε Κοινωνικά αξιώματα. Εμφανίζω αυτούς, ώστε να πάψουν να δρουν συντείνοντας στη δυσαρμονία του Ελλαδικού χώρου και τους απομονώνω με τις κατάλληλες διεργασίες, ώστε να καταστούν ακίνδυνοι, μη δυνάμενοι να δράσουν περαιτέρω.
Ευλογώ την αποκατάσταση της τάξης, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Ευλογώ την αποκατάσταση των αξιών μέσα στους Ιθύνοντες, που ασχολούνται με τα κοινά, ώστε η κάθε Υπόσταση' Υπευθύνου να συντελέσει στην αποκατάσταση της τάξης και της Αρμονίας. Ευλογώ την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και απορροφώ εντός Μου τις έντονες συγκρούσεις, τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό, πνέοντας μέσα σε κάθε Κομματική ομάδα και τους Υπευθύνους της, σαν επίγνωση, κρίση συνείδησης, σαν ενδιαφέρον για τον Ελλαδικό χώρο, σαν αληθινή και πραγματική επιθυμία για άνοδο, Αρμονία και Ειρήνη, του τόπου αυτού. Απορροφώ τις σκιές που καλύπτουν το νου των υπευθύνων, για να αποκαταστήσουν την Αλήθεια και την Ισορροπία και διαχέω μέσα στους εκφραστές της Δικαιοσύνης έμπνευση, ιδέες Φωτός, για να οδηγηθούν σε πράξεις που θα επιφέρουν με τον πιο ομαλό και ισορροπημένο τρόπο την αποκατάσταση των επιπτώσεων, που ήδη υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο. Ευλογώ την Οικονομική κατάσταση της χώρας, μετουσιώνω την αγανάκτηση του πληθυσμού. Διαχέω εντός του Αρμονία, ποσότητα ενέργειας ανάλογης, για να υπερκαλύψει την εκλυόμενη αγανάκτηση, που έλκει καταστάσεις δυσαρμονικές. Δημιουργώ διεξόδους διαμέσου κατάλληλων ανθρώπων, ώστε η χώρα να ξεφύγει σταδιακά από το Οικονομικό αδιέξοδο, ώστε να μη βάλλεται από εξωτερικές επιδράσεις, εντονό­τερα, λόγω της εσωτερικής της κατάστασης.
Καλύπτω με Ειρήνη τον Ελλαδικό χώρο, εσωτερική και εξωτερική. Διασπώ συσπειρώσεις με σκοπό τη διαταραχή της τάξης, που υπάρχουν στο 'στρατό. Ανακαλώ στην τάξη τους υπεύθυνους και αίτιους αυτών των συσπειρώσεων και τους απομονώνω, ώστε να μη μπορούν να δράσουν. Μετουσιώνω την ενέργεια που εκπόρευσαν, σε Ειρήνη και Συναδέλφωση, σε ενδιαφέρον για την Αρμονία του Κρά­τους και τους διδάσκω με έντονες εσωτερικές καταστάσεις, διαποτίζοντας το νου τους, την Καρδιά τους και τη Συνείδησή τους, με νέες καταστάσεις ιδεών, νέες καταστάσεις συνειδησιακών βιωμάτων. Αντλώ δυναμικό από υποστάσεις που βρίσκονται σε κατάλληλες θέσεις και το ενεργοποιώ, καθιστώντας τις υποστάσεις αυτές κλειδιά για την αποκατάσταση της Αρμονίας.
Ευλογώ την ισορροπημένη μετάβαση του Ελλαδικού χώρου, της Πολιτικής και Οικονομικής κατάστασης, από την τωρινή εκρυθμία και αταξία, στην τάξη και στο ρυθμό. Καθιστώ αδιάβλητα τα σύνορα από εξωτερικούς κινδύνους, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν εκδηλώνονται αυτοί. Καθιστώ φανερούς τους κινδύνους αυτούς στους Υπεύθυνους, ώστε να προβλεφθούν και να αντιμετωπισθούν. Αποκαλύπτω κάθε ξένη επιρροή, που επιδιώκει την εσω­τερική αναταραχή με σκοπούς Οικονομικής υποδούλωσης. Εμφανίζω κάθε ατελή εκφραστή της εκδήλωσης προς τα κοινά, της συμμετοχής σ’ αυτά και αντικαθιστώ αυτόν με δονούμενο στην Αγάπη, στην Ενότητα, στο πραγματικό ενδιαφέρον, στη συναδέλφωση, στην πραγματική διάθεση για εργασία, για το κοινό καλό.
Διαπνέω με ενεργειακή φόρτιση, δραστηριότητα, όλους τους Υπεύθυνους γιό τη διακυβέρνηση του Ελληνι­κού χώρου, όπου κι αν πρόσκεινται, σε οποιαδήποτε πολιτική παράταξη. και σε οποιαδήποτε θέση, από την πιο μι­κρή έως την πιο σημαντική και σπουδαία, ώστε να εισέλθει η Ελλάδα σε νέα περίοδο Ειρήνης, Ενότητας, Ευταξί­ας, Αρμονίας, ανάπτυξης και εξέλιξης, για να μπορέσει να δώσει εκ νέου στίγμα εξυψωμένο σ' ολόκληρο τον Κόσμο.
Διαχέω τον Εαυτό Μου μέσα στον πληθυσμό της Ελλάδας και τον αναβιβάζω ολοκληρωτικά δύο βαθμίδες στην κλίμακα της εξέλιξης των όντων. Αναβιβάζω ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο δύο βαθμίδες στην κλίμακα της εξέλιξης και τον αποδεσμεύω με τον τρόπο αυτό από την ενεργοποίηση του Νόμου της Ισορροπίας, που οδηγούσε σε έντονα αποτελέσματα διδαχής με βίαιους τρόπους. Πλένω με Έλεος τις έλξεις που ενεργοποίησαν τον Νόμο και με το Έλεος αυτό ενοποιώ με βαθύτερες ποιότητες διδαχής κάθε υπόσταση που βρίσκεται στον Ελλαδικό χώρο, συντονίζοντάς Την με υψηλότερες δονήσεις.
Ευλογώ τον Ελλαδικό πληθυσμό όπου κι αν βρίσκεται, και τον καλύπτω με τη Θεία Ισορροπία του Εαυτού Μου. Ευλογώ τους Έλληνες που βρίσκονται σε άλλα σημεία της Γης και διαχέω εντός τους Αγάπη, Ενότητα και συναδέλφωση, ενδιαφέρον για την Ελλάδα και την Ειρήνη της.
Πνέω πάνω σ’ ολόκληρο τον πλανήτη σαν Ειρήνη και Ενότητα, σαν Πνοή Ζωής, δρώντας μέσα σε κάθε κατά­σταση δυσαρμονίας, ώστε να επέλθει η μετουσίωση και η μετάλλαξη. Αναδύομαι από τον πλανήτη σαν Φως, σαν Ουσία Αδιάβλητη και Πύρινη. Πηγάζω σαν πίδακας Ανε­ξάντλητης μετουσίωσης και τον ραίνω ταυτόχρονα με διπλή ενέργεια δράσης εντός του, ουδετεροποιώντας το ρεύμα το θετικό και το αρνητικό μέσα Μου και φέρνοντας την Ισορροπία.
Καλώ τους Κόσμους, καλώ τις Οντότητες που βρίσκον­ται στα Πνευματικά πεδία κι έχουν Χάρη από Εμένα, εντός Μου σε Προσευχή κι Ενέργεια για τον πλανήτη και την Ελλάδα ειδικά και συντονίζω τη δόνηση της Προσευχής Ενέργειάς τους με τον πλανήτη και την Ελλάδα, ώστε άμεσα η Γη να δεχτεί τα ευεργετικά αποτελέσματα της Ευλογίας της Ενότητας, της συμμετοχής όλων των πεδίων στη Μετουσίωση.
Ευλογώ εσένα, Άνθρωπε, που παρευρίσκεσαι εδώ και συμμετέχεις στην ενέργεια αυτή και σε καθιστώ παλλό­μενη Προσευχή και Ευλογία, για την Ειρήνη και την Ένω­ση, την Αρμονία και την Αγάπη. Σου διαχέω τον Εαυτό Μου, για να μπορέσεις να κατανοήσεις το μέγεθος της Αλήθειας Μου. Σου διαχέω την Αγάπη Μου, για να μπορέ­σεις να συλλάβεις τους τρόπους που εκφράζομαι, δρω και μετουσιώνω τις καταστάσεις που εκφράζονται από σένα, από τα διαχωρισμένα τμήματά σου.
Ενωμένος μ' εσένα πάλι και εκφραζόμενος μέσα από τη μορφή που εσύ φέρεις, Ευλογώ τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου, για να μπορέσουν να χωρέσουν, ν’ ακούσουν και να δουν, τους ήχους του Απείρου, την Προσευχή του Σύμπαντος, την Ευλογία των Οντοτήτων όλων, τη συμμετοχή κάθε τμήματος του Ανθρώπου στην αποκατάσταση της Ειρήνης και της Ενότητας, Ευλογώ το « είναι» σου να μπορέσει να βιώσει την Αλήθεια και τη βεβαίωση της Θέωσής σου, της Χριστοποίησής σου, όπως εκδηλώνεται με πράξεις μέσα από τον Άνθρωπο, σαν δείγμα της Αλήθειας της πορείας προς την Ένωση.
Ευλογώ κάθε σημείο σου που δεν μπορεί να Με χωρέσει και το επεκτείνω στο Άπειρο. Ευλογώ κάθε σημείο σου που αντιστέκεται στην εμβάπτιση στο Φως και το καθιστώ Αλήθεια, Αρμονία, Ενότητα. Σε ταυτίζω μ’ Εμένα στην εκδήλωση, σε ταυτίζω μ’ Εμένα στο Ανεκδήλωτο. Ενεργοποιώ εντός σου την πολυδιάστατη και Άπειρη Υπόστασή Μου, καθαρίζοντας και ισορροπώντας τα Κέντρα σου, μετουσιώνοντας τα βάρη σου. Απορροφώντας, αυτά με τη δράση του Ανθρώπου και καθιστώντας τα με τη μετουσίωση προωθητήρες πορείας προς την Ένωση, την Αγάπη και το Φως. Περιδινούμαι γύρω σου σαν ένδυμα Αλήθειας, μετουσιώνοντας τα φθαρτά σου ενδύματα, καθιστώντας τα μέσα στο Φως Μου αναλώσιμα και διοχετεύ­οντας διά του Φωτός Μου σ' εσένα, ενδύματα μαθητείας πάλλευκα.
Ευλογώ τη συμμετοχή σου στο Έργο Μου και σε καλώ σε εγρήγορση και συνειδητότητα, για να παρουσιάσεις την Ένωσή Μας, τη συνειδητή σου προσπάθεια για Χριστοποίηση και την προσφορά αυτής της συνειδητής προσπάθειας προς κάθε τι. Σε σφραγίζω με την Αγάπη Μου και την Προστασία Μου, αφήνοντας Πυρήνες Ζωής εντός σου, Πυρήνες Ζωής του Ενωμένου Ανθρώπου-Θεού, του Λόγου Μητέρα-Υιός, της Άπειρης Υπόστασης, που γεννά Ζωή και οδηγεί στην Ανάσταση.
Και ενώ έξω ο τρόμος και η παγερή αίσθηση του θανάτου θα καιροφυλακτεί, εισερχόμενη όπου βρει ανοιχτή είσοδο, στα ασφαλισμένα σπίτια η γαλή και η ελπίδα της Ελευθερίας και της μελλοντικής ζωής σ’ αυτήν, θα κατοχυρώνει την υπόσχεση περί σωτηρίας και αιωνίου Ζωής.
Αυτό είναι το Πάσχα των Ψυχών, η σφράγισή τους και η κατοχύρωσή τους, της σωτηρίας τους από τα δεσμά, η λύτρωσή τους από το Θάνατο και η παράδοσή τους στη Θεία Ζωή και στα χέρια του Κυρίου τους. Αυτό είναι το Πάσχα των Ψυχών, σημάδι Αγάπης σ’ αυτές, εκδήλωση Αγάπης απ’ αυτές και αρχή προσπάθειας, να καταστούν κι αυτές αυτούσια Θεία Αγάπη.
Αυτό είναι το Πάσχα των Ψυχών, η ενσυνείδητη πορεία τους προς την Αιωνιότητα, η ενσυνείδητη πορεία τους προς την Ανάσταση και την Ένωσή τους με τη Θεότητα.
Αυτό είναι το Πάσχα των Ψυχών, η πλήρης μεταστροφή τους σε έλξη και άνοδο Πνευματική και η μεταλλαγή τους, για να καταστούν Φως και να ενωθούν με το Φως.
Αυτό είναι το Πάσχα των Ψυχών, η κατοχύρωση της έννοιας Θεός και η αρχή μιας πορείας συνειδητής για ένωση με το Θεό.
Είναι το ρήγμα, που θα επιφέρει η λέξη Αγάπη στην ψυχή, ώστε μέσω αυτού να εκχυθεί το Φως και να φθάσει έως τα κατάβαθα αυτής, ανασύροντας τους απόκρυφους θησαυρούς της, για να τεθούν σε ενεργοποίηση και απόδοση και πολλαπλασιασμό τους.
Είναι η αρχή της ένωσης, είναι το πρώτο μεγάλο βήμα, αυτό που όλοι πρέπει να κάνουν, όταν θα είναι η ώρα να διαλέξουν το δρόμο που θα πάρει ο καθένας.
Θέλετε να ζείτε μες στην Αγάπη; Θέλετε να είστε η Αγάπη; Και ποια όρια βάζετε στην εκδήλωσή Της;
Η πορεία της επιστροφής είναι δύσκολη. Ο Λόγος Χριστός επικαλείται τον Άνθρωπο να  εκδηλωθεί σε απόλυτη Τελειότητα και Ένωση μαζί Του. Αυτή είναι η επιταγή. Αυτό είναι το Μήνυμα. Δεν υπάρχει κατώτερο στάδιο. Είναι η εποχή που ο Άνθρωπος και ο Λόγος ενωμένοι στο Απόλυτο, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποστάσεις, χωρίς φόβους, θα εκδηλωθούν φανερώνοντας στη Γη την Τελειότητα της Αλήθειας και ανάγοντας ολόκληρο τον Πλανήτη στα επίπεδα του Φωτός.
Επομένως αυτή η επιταγή, Αγαπημένε Μου, ζητά πάρα πολύ μεγάλη υπευθυνότητα. Υπευθυνότητα Συνείδη­σης, υπευθυνότητα κρίσης, υπευθυνότητα λόγου, υπευ­θυνότητα σκέψεων, εκδηλώσεων, υπευθυνότητα γενικά ολόκληρης της υπόστασης και μεγάλη κατανόηση της ανάγκης για ΄Ενωση με την Ολότητα Άνθρωπος. Αυτή η υπευθυνότητα, αυτή η κατανόηση της ανάγκης δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί μέσα σου, Αγαπημένε Μου, παρ' όλες τις οδηγίες που έχεις λάβει, παρ’ όλες τις καταστάσεις των γυμνασμάτων που έχεις περάσει, παρ' όλα τα στάδια των δυσαρμονιών που σου  δίδαξαν την αναγκαιότητα της Αρμονίας. Ακόμα αρέσκεσαι να βρίσκεσαι στα στάδια αυτά. Προτιμάς τον γνωστό δρόμο, το δρόμο των ατελειών, το δρόμο της μη συνειδητοποίησης της ανάγκης σου να ενωθείς, γιατί ο εαυτός σου είναι ολόκληρος ο Άνθρωπος και όχι το μεμονωμένο μέρος που υπάρχει μέσα στο σκή­νωμά σου. Αρκείσαι να δέχεσαι τα γεγονότα με κάποια παθητικότητα, να προβληματίζεσαι βέβαια πάνω σ' αυτά, αλλά όχι τόσο όσο είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να εισχωρήσεις στο βάθος τους, να τα δεις ολοκληρωμένα, να τα δεις κυκλικά και να τα αναγάγεις, να τα ενώσεις. Η καθιερωμένη οδός, η οδός των Κατεστημένων, η οδός των ορίων, είναι τόσο συνηθισμένη για σένα, που εξωτερικεύεται άμεσα από εντός σου, αυθόρμητα, και η ίδια σου η υπόσταση, η συνείδηση, ο νους και η καρδιά δεν αντιλαμβάνονται ότι βρίσκεσαι ακόμα σ' αυτή την πεπατημένη οδό και πιστεύουν ότι εξελίχθηκες, ότι ανέβηκες, ότι έχεις ξεφύγει από τα όρια της πλάνης και έχεις αρχίσει τη διαδρομή σε μία πορεία ολόφωτη, γεμάτη φωτει­νούς διάττοντες που σκορπίζονται παρέχοντας ενέργεια μέσα στις υποστάσεις και μέσα στα Σύμπαντα. Δεν υπάρχουν ημίμετρα, Αγαπημένε Μου. Αν έχεις ξεφύγει από την πλάνη, έχεις εισχωρήσει στην Αλήθεια. Αν δεν έχεις εισχωρήσει στην Αλήθεια, δεν έχεις ξεφύγει από την πλάνη. Δεν μπορείς να πεις ότι βρίσκεσαι μισός εδώ, μισός εκεί. Αυτό είναι αδύνατο. Είναι ένα άλλο σχέδιο   πλάνης που οριοθετεί ο νους σου για να σε κρατήσει σ’ αυτό το στάδιο ικανοποιημένο από τις επιδόσεις σου, ικανοποιημένο από τις προσπάθειές σου, αφαιρώντας σου ευθύνες εσωτερικές, αφαιρώντας σου εσωτερική ανάγκη διεργασίας που θα σε ωθούσε αναγκαστικά σε μεγαλύτερη προσπάθεια και εντονοποίηση των εσωτερικών λειτουργιών σου για την πορεία της Μετουσίωσης.                 
Η Αλήθεια είναι Μία και Μοναδική και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Με τον ίδιο τρόπο  που η πλάνη, την οποία εσύ δημιούργησες θέτοντας διάφορα πρισματικά πλαίσια μέσα σου, είναι μία, αλλά εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το στάδιο όπου βρίσκεσαι Εγώ, ο Ένας Λόγος, βρίσκομαι μέσα σου εναγκαλισμένος με τις  Άπειρες Θείες Καταβολές σου, την Άπειρη Αγάπη, τις Άπειρες Θείες Δυνατότητες. Θωπεύω αυτές τις καταβολές και τις εμπλουτίζω συνεχώς, ώστε κάθε στιγμή να  είναι έτοιμες για να εκτοξεύσουν Πύρινες Ενέργειες σε κάθε σημείο του Είναι σου. Εκτοξεύω συνέχεια και διαρκώς Πύρινες Ενέργειες που σφυρηλατούν τους περιορι­σμούς σου, για να μπορέσω να καταλάβω το χώρο των περιορισμών και να σε καταστήσω Άχωρο. Όμως αυτή η Πύρινη Ενέργεια που σου εκτοξεύω πρέπει να γίνει συ­νείδηση από σένα. Και η εκτόξευση να ενεργοποιείται από τον δικό σου μηχανισμό και να χρησιμοποιείται από τη δική σου κίνηση της υπόστασης σφυρηλατώντας ηθελημένα και με δύναμη τα σημεία που εμποδίζουν την εκτόξευση περισσότερου Πυρός, περισσότερης Θείας Αγάπης.
Πολλές φορές νιώθεις, Άνθρωπε, πλημμυρισμένος από αντιφατικές σκέψεις, από αντιφατικά  συναισθήματα, από αναστολές, αμφιβολίες, από διερώτηση αν και κατά πόσο δύνασαι να εκδηλώσεις Θεό. Αν και κατά πόσο δύνα­σαι να πορευθείς σ' αυτό το Έργο που σου παρουσιάζεται Ίσως ακόμη ν’ αναρωτιέσαι κι αν αυτό το Έργο δύνα­ται να πραγματωθεί και να φανερωθεί στην Ανθρωπότητα, όπως μεταφέρουν τα μηνύματά του. Όλη αυτή η αντιφατι­κότητα είναι μέσα σου. Είναι η σύγκρουση που προέρχεται από την ανάδειξη του Θείου Εαυτού, που πιέζει τα τοιχώματα των περιορισμών σου. Η πίεση αυτή εξωθεί τους μηχανισμούς της πλάνης και τους θέτει σε κίνηση δημιουργώντας χιλιάδες  σκεψομορφές, χιλιάδες εκδηλώ­σεις συνειδησιακών καταστάσεων, συναισθημάτων και ιδεών που έρχονται να τεθούν εμπόδια στην πορεία της ανάδυσης του Εαυτού.
Ο Άνθρωπος και ο Θεός είναι Ένα. Θυμήσου το. Ζήσε το. Άφησέ το να σε περιδινήσει στο  Απειροδιάστατο Είναι του. Ελευθερώσου από τα τείχη της χωριστικότητας, για να ξαναθυμηθείς. Βίωσε τη Μουσική της Αρμονίας, το ρυθμό της Ισορροπίας, και αναγεννήσου. Αγαπημένε μου, μπορούμε να πραγματοποιήσουμε μόνο ότι χωράμε. Μπορούμε να προχωρήσουμε μέχρις εκεί που ο δρόμος του νου μας μάς οδηγεί. Όταν ο Θεός βρίσκεται μακριά, σε απρόσιτες αποστάσεις που δεν διανοούμεθα να διατρέξουμε και σε διαστάσεις που αδυνατούμε να χωρέσουμε, τότε δεν μπορούμε να Τον δούμε μέσα μας. Όταν όμως σταματήσουμε να μετράμε με τα μέτρα της ατολμίας και αφήσουμε την Ουσία μας να φανερώσει τις δυνατότητές της, τότε μπορούμε να πούμε (Εγώ ο Άνθρωπος και Εσύ ο Θεός είμαστε Ένα), χαράζοντας την αφετηρία του Δρόμου της Θέωσής μας. Χρειάζεται διάκριση, σύνεση και ισορροπία. Μα πάνω απ' όλα, χρειάζεται Αγάπη, Κατανόηση, Ενότητα και Αλήθεια, ώστε ο Χριστοποιούμενος-Θεούμενος Άνθρωπος, ενωμένος με τα πάντα, να είναι προσφορά Ζωής στα πάντα.
Αυτή η γραφή είναι του Ανθρώπου που Θεώνεται, χωρίς μορφή ή πρόσωπο. Φέρει πάνω του τυπω­μένο το όνομά μου, μα δεν μου ανήκει. Ανήκει σ’ Αυτόν που το εκπόρευσε, για να αφυπνίσει τον Άνθρωπο, στο Λόγο-Θεό. Είχα και έχω την τιμή να το ζω. Είχα και έχω την τιμή να σου λέω ότι ο Λόγος διδάσκει, γιατί με δίδαξε και με διδάσκει εξακολουθητικά από εντός μου. Μα πάνω απ’ όλα έχω την τιμή, το δικαίωμα και τη βαθιά υποχρέω­ση να σε κάνω να νιώσεις ότι η Θέωσή σου είναι εφικτή. Ότι εσύ και ο Θεός είστε Ένα. Ότι μπορείς να Αγαπάς, να Ενώνεις, να Προσφέρεις, να ισορροπείς. Ότι μπορείς να ζεις παντού και πάντα. Ότι μπορείς να δημιουργείς σε πλήρη Ενότητα με το Δημιουργό. Και έχω αυτή την τιμή, το δικαίωμα και τη βαθιά υποχρέωση, γιατί είσαι ο Εαυτός μου. Είμαστε Ένα. Επεξεργάσου την Ουσία του μέσα στην Ουσία σου. Προσευχήσου για την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σε ελευθερώσει. Δεν επιδιώκω με αυτό να με αποδεχτείς, ούτε να χτίσεις μέσα σου ένα  καινούργιο κατεστημένο, για να αντικαταστήσει ένα ξεπερασμένο. Θέλω να αφυπνι­σθείς, να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Θέλω να γίνεις Μαχη­τής της Αλήθειας μέσα σου, να τολμήσεις να σκεφτείς την Ένωσή σου με το Θεό, για να δεις την πραγματικότη­τά της. Μα πάνω απ' όλα θέλω να σου πω ότι σ’ Αγαπώ. Ότι ζω και  αγωνίζομαι για την πορεία της Θέωσης, αφιερώνοντας το βιβλίο μου στην Ανθρωπότητα, κάνοντάς το ατέρμονη ευχή και ευλογία για την πραγμάτωσή του.
Είθε να αφυπνισθείς, είθε να προχωρήσεις, είθε να εργασθείς για τη Θέωση του Ανθρώπου.
Όταν ένα πνευματικό Συμπόσιο διοργανώνεται για την 1η Απρίλη, οφείλει να σπάει τα κατεστημένα του ψεύδους. Η τελευταία ομιλία μπορεί να σημαίνει εκτός των άλλων, ότι όπως είναι γραμμένο για τους έσχατους χρόνους της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου, «θα ’ρθει σαν τον κλέφτη μες τη νύχτα», δηλαδή, εισβάλοντας από το ασυνείδητο ξαφνικά, ανατρέποντας την πραγματικότητα που προσπαθούμε να διατηρήσουμε στο συνειδητό.
Εκείνος που διασώζει το Λόγο, σώζεται από Αυτόν, τον Λόγο των πάντων. Η συνείδηση αποκτά επίγνωση του εαυτού της, δηλαδή ταυτότητα, δημιουργώντας εμπειρίες σε επιλεγμένους χωρόχρονους. Χώρος, χρόνος και συνείδηση, παλαιότερα ονομάζονταν Ουρανός, Κρόνος, Ζευς. Αναπόφευκτα τα ερωτήματα που συνδέονται με τη Συνείδηση του υποκειμένου είναι το ποιος είμαι, πώς ζω, γιατί υπάρχω ή γενικότερα ποιος, πώς, γιατί. Η ιδέα του χρόνου και το ερώτημα «πότε» της συνείδησης συνδέεται με την τριάδα, πριν, τώρα, μετά. Ενώ η ιδέα του χώρου που συνδέεται με το αντικείμενο, σχετίζεται με τα άλλα τρία ερωτήματα της Συνείδησης για το αντικείμενο, πού, πόσο, τι.
Εννιά ιδέες και επτά ερωτήματα συμπυκνώνουν τη βασική δομή της Μνημοσύνης. Η Τριάδα της Θεοϊδέας, της Κοσμοϊδέας και της Ανθρωποϊδέας, αποκαλύπτεται από το Αρχαίτιον στον κεκαθαρμένο νου που αποκεφάλισε τη διάνοια και βούτηξε στην καρδιά της Μίας Ψυχής που είμαστε.
Εγγράφω με την άδειά Σου, Πατέρα, με το δικό Σου Χέρι, στον πλανήτη γη, την Ανάσταση του Ανθρώπου, κάθε τάξης και κάθε ηλικίας, κάθε εξέλιξης, αδιακρίτως φυλών και θρησκευμάτων. Εγγράφω, Πατέρα, την παλμοδόνηση κάθε ανθρώπου στον κυματισμό του Φωτός και της Αγάπης Σου. Επισπεύδω την εκδήλωση του Λόγου Ιωάννη-Χριστού, τη Νέα Κοσμική περίοδο, ενωρίτερα από τη γήινη χρονολογία που είχε ανακοινωθεί, καθόσον στα Κοσμικά γεγονότα που έμελλε να εξελιχθούν, οι ενέργειες του Απεσταλμένου Σου Πνεύματος, θέλουν συντελέσει στη μείωση των δεινών του πλανήτη, τα οποία θα προέλθουν από την καρμική οφειλή του πλανήτη, ως συνόλου όντων και για τις ανάγκες της μετατόπισης του νου και της καρδιάς, κάθε ανθρώπου.
Ευλογώ την ανάδειξη της γυναίκας και την ένωσή της με τον Άνθρωπο άνδρα, για να αποτελέσουν Πνευματικές Μονάδες, Πνευματικούς πυρήνες διάχυσης στα Σύμπαντα. Ευλογώ την εκδήλωση του Λόγου Θεοτόκος Μαρία, μέσα από σκηνώματα γυναικών. Ανακατατάσσω τις ιδέες του νου των ανθρώπων σε νέα ύψη, σε νέα πεδία Φωτός, επιφωτιζόμενα από τη Θεότητα του Λόγου, σε νέες δονησιακές καταστάσεις, προερχόμενες από την αλλαγή των επιλογών του ανθρώπου. Ευαισθητοποιώ το Είναι κάθε ύπαρξης, που υπάρχει στον πλανήτη γη. Διαχέω Αγάπη, Στοργή και Φροντίδα, σε κάθε γυναίκα, για να μπορέσει να εκδηλώσει την Αγάπη της, προς το ελλειπόν τμήμα της και να ενεργοποιήσει το Κέντρο του Λόγου μέσα σε κάθε άνθρωπο, διαβιούντα στην ύλη.
Αποστέλλω μυριάδες μυριάδων κραδασμούς Φωτός και εγρήγορσης, στους πνευματικούς φορείς  του Λόγου, απανταχού της ανθρωπότητας, να ενεργοποιηθούν οι λογοτέχνες και οι καλλιτέχνες κι οι εκφραστές της Αρμονίας του Λόγου, για να συντελέσουν κι αυτοί στην αναδημιουργία, αναδιάρθρωση και Ανάσταση του ανθρώπου της γης.
Στο Όνομα της Απείρου Θεότητας, που ενυπάρχει στο διάστημα των Απείρων Συμπάντων, κοινοποιώ προσκλήσεις νέες, στα όντα τα ενυπάρχοντα στους Πνευματικούς Χώρους, σε όλες τις καταστάσεις, σε όλες τις εξελίξεις, στα πνεύματα τα φέροντα Αγιότητα και Οσιότητα, στους Δασκάλους της Αγάπης, στους Δασκάλους τους επιφωτιζόμενους από το Λόγο Χριστό, να αναπέμψουν Δέηση υπέρ του Ανθρώπου της γη, ν’ αποστείλουν Άπειρους κραδασμούς γλυκύτητας και Αγάπης, για να συντονίσουν τον άνθρωπο της ύλης, με το Απείρως Μέγα, που λέμε Θεό.
Καλώ, στο Όνομα της Τριαδικής Θεότητας, εκείνους που μπορούν, εκείνους που επιθυμούν, εκείνους που θέλουν να έχουν Νέα Εξέλιξη, να καταστούν Χριστοί Λόγοι, όλους τους κήρυκες όλων των αποχρώσεων, όλων των θρησκειών, όχι να αναζωπυρώσουν παλιές θρησκείες, αλλά να συντελέσουν στην ένωση του Ανθρώπου, διαμέσου της Αγάπης. Καλώ όλους να υπηρετήσουν το Θέλημα, το Ένα και Μοναδικό του Θεού Πατέρα και να συντελέσουν στη Θέωση του Ανθρώπου.
Στο Όνομα του Θεού Λόγου Δημιουργού, Ευλογώ κάθε αίτηση, η οποία υποβλήθηκε ή θα υποβληθεί από κάθε υπόσταση, από κάθε ον, που δύναται να φέρει Φως στη γη και να έλξει Χάρη, υπέρ του Ανθρώπου, να καταστεί ο αγωγός εκείνος της Χάριτος, μέσω του οποίου η Άναρχος Αρχή θα επιβοηθήσει την ανέλιξη και Χριστοποίηση των όντων.
Ευλογώ το Έργο Σου, Πατέρα-Λόγε-Ιωάννη, για τη Νέα ενανθρώπιση του Λόγου επί της γης και τη Αναγγελία της Νέας Κοσμικής Περιόδου, κατά την οποία οι καθιστάμενοι Λόγοι από τη γη, ενωμένοι με τον Ένα Λόγο Χριστό, θα αποικήσουν στα Σύμπαντα και θα μεταφέρουν την Ευλογία της Αγάπης σε άλλους Κόσμους της Δημιουργίας.
Ευλογώ πλανήτες και απλανείς αστέρες και ήλιους, ως Δημιουργικός Λόγος, για να υποδεχθούν τις Άπειρες Πνευματικές Οντότητες, τις οποίες η Βουλή του Άναρχου Λόγου θα εκπορεύσει και θα αποστείλει προς αυτούς.
Το μυστικό είναι στην κρίσιμη μάζα που θα αποτελείται από εκπαιδευμένους Ανθρώπους Λόγους και οι οποίοι θα δράσουν την κατάλληλη στιγμή. Η ελληνική συλλογική οντότητα ανέδειξε τα υψηλότερα πνεύματα που άνοιξαν το δρόμο και τα υπόλοιπα έθνη. Το δεύτερο μυστικό λοιπόν είναι ότι οι Έλληνες είναι στο στόχαστρο, διότι μόνο αυτοί μπορούν να συγκεντρώσουν την κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την χώρα τους, ανοίγοντας το δρόμο και στα υπόλοιπα έθνη που σαν ντόμινο θα κάνουν όλα το ίδιο. Η συσσώρευση της αρνητικότητας στην Ελλάδα, οφείλεται στην πλεονάζουσα υλιστικότητα που έχει πλήξει όλους τους πνευματικούς φορείς ανεξαιρέτως. Στα υψηλότερα πεδία αντανακλάται ως πλεονάζουσα εωσφορική δράση αποτέλεσμα της έντονης εγωκεντρικότητας και ατομισμού που χαρακτηρίζει τη φυλή. Η μαζική Χριστοποίηση αυτών των εωσφόρων θα κινητοποιήσει τις δυνάμεις της Αναγέννησης και της Ανάστασης σε όλα τα Βασίλεια και τα Πεδία, προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλες τις συλλογικές οντότητες που θα διαλυθούν και μέσα από τις οδύνες αυτού του τοκετού ένας νέος συλλογικός ανθρώπινος νους εξαγνισμένος θα ανοίξει τους κρουνούς της Θείας Χάρης των δωρεών της Βασιλείας των Ουρανών.
Η παρουσία της Θείας Μητέρας θα αρχίσει να εκδηλώνεται μέσα από γυναίκες που εργάστηκαν ανιδιοτελώς για τον άνθρωπος, δίνοντας νέα πρότυπα.
Εγώ είμι ο Λόγος ο ενεργών, ο φανερώνων εν τοις ιδίοις Μου τέκνοις την Βουλήν του Πατρός, ήτις η Βουλή Εμού του Ιδίου εστί, ότι Εν μετά του Πατρός εν Πνεύματι Αγίω εκδηλούμαι ταύτην την περίοδον, ίνα φέρω εις τας καρδίας υμών την εκδήλωσιν της Μητρός Μου, ήτις εν ευθέτω χρόνο θέλει εκδηλωθεί εν ταις καρδίαις υμών, ίνα δι’ αυτής η φανέρωση της Παρουσίας του Λόγου Υιού καταστεί δυνατή παρ’ υμών.
Λάβετε εκ της Αγάπης του Εαυτού και εν αυτή πορευθείτε ότι Εγώ Ειμί ο λαλών εν ταις καρδίαις υμών και λάβοντες αυτήν θέλετε και υμείς λόγους Αληθείας και Αγάπης λαλήσετε.
Λάβετε, την Αγάπη λάβετε, ω! αδελφοί Μου, ότι άνευ αυτής ουδέν εκδηλώνετε, ως προελάλησα υμίν.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΧΛΟΣ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ



Ο Ιησούς Χριστός σαφώς είπε ότι είναι Θεός
Διαβάζουμε στο Κατά Μάρκον (14:61-62): «Αυτός δε εσιώπα και δεν αποκρινόταν τίποτε. Πάλι ο αρχιερεύς τον ρωτούσε και είπε σ’ αυτόν Συ είσαι ο Χριστός, ο υιός του ευλογητού; Ο δε Ιησούς είπε- Εγώ είμαι. Και θα δείτε τον υιό του ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Παντοδύναμου και να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού».
Ο Ιησούς Χριστός είπε:
Το να γνωρίζεις τον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι γνωρίζεις τον Θεό, Κατά Ιωάννην 8:19.
Το να δεις τον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι βλέπεις τον Θεό, Κατά Ιωάννην 14:9.
Το να πιστεύεις στον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι πιστεύεις στον Θεό, Κατά Ιωάννην 14:1.
Το να δεχθείς τον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι δέχεσαι τον Θεό, Κατά Ματθαίον 10:40.
Το να μισείς τον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι μισείς τον Θεό, Κατά Ιωάννην 15:23.
Το να τιμάς τον Ίδιο (τον Χριστό) σημαίνει ότι τιμάς τον Θεό, Κατά Ιωάννην 5:23.
Συνεπώς, δεν μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει αρετή στον Ιησού Χριστό και ταυτόχρονα να αμφισβητεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός, διότι, εάν έχοντας πει ο Ιησούς τα ανωτέρω λόγια για το πρόσωπό του, δεν είναι Θεός, τότε όχι μόνο δεν είναι ενάρετος και «μέγας μύστης» ο Ιησούς Χριστός αλλά είναι μέγας ψεύτης· διότι πιο ψέμα είναι μεγαλύτερο από το να δηλώνει κάποιος ότι είναι Θεός; Όσοι, λοιπόν, διδά­σκουν ή νομίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Θεός αλλά είναι μόνο ένα φωτισμένο όν, ένας «μέγας μύ­στης» της ανθρωπότητας, εργάζονται και σκέπτονται εκ του πονηρού.
Ο Θεός των Χριστιανών δεν έχει τίποτε το ουσιώδες κοινό με τους Θεούς των μη Χριστιανών, διότι το απολύτως ουσιώδες για να μπορούμε να γνωρίσουμε τον Πατέρα είναι ο Υιός (Κατά Ιωάννην 14:9), και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Λόγο του Θεού χωρίς τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος (Κατά Λουκάν 24:45, Προς Ρωμαίους 8:26-27, Α΄ Ιωάννου 2: 26-27, Α΄ Προς Κορινθίους 2:15-16). Τελικά, η διαφορά είναι ανάμεσα στον τρόπο που είναι ο Θεός, δηλαδή στο πρόσωπο ως απόλυτη ετερότητα, και στο τι είναι ο Θεός, δηλαδή στη νοητική σύλληψη της ουσίας. Στην Ορθόδοξη Χρι­στιανική Πίστη, το οντολογικό ερώτημα μπορεί να τεθεί μόνο στο πλαίσιο της πραγματικότητας του προ­σώπου, στη βάση της προτεραιότητας του προσώπου έναντι της ουσίας. Γι’ αυτό ο Θεός των Χριστιανών εί­ναι Θεός ενσαρκωμένος, Τον οποίο «εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» (Α΄ Ιωάννου 1:1). Η γνώση του Θεού δεν έχει να κάνει με την κατανόηση αντικειμένων ουσιών αλλά με την προσωπική σχέση του άκτιστου με το κτιστό· ο άυλος έγινε υλικός για τη σωτηρία μας και αποκάλυ­ψε τον Εαυτό Του σ’ εμάς.
Αγαπημένη μου ψυχή, η Μετάνοια δεν είναι η απειλητική λέξη που έρχεται να επισύρει την τιμωρία, να επισύρει τις τύψεις ή τις ενοχές. Αυτή η έννοια της μετάνοιας ανήκει στην προηγούμενη Κοσμική περίοδο διδαχής σου και δρα ανασταλτικά για την πορεία της εξέλιξής σου, της ανόδου σου και της ταύτισής σου μαζί Μου. Η Μετάνοια στη σημερινή εποχή είναι το λουτρό της κάθαρσης, το λούσιμο της Χάρης, η διάχυση του Ελέους, η ενεργοποίηση των εσωτερικών σου λειτουργιών της Μετουσίωσης, ώστε τα στοιχεία της πλάνης και της αναλήθειας να μεταλλαχθούν και να πραγματοποιηθεί εντός σου η Ισορροπία.
Η γη της Παλαιστίνης μέσα μας είναι το πεδίο των μαχών και των εξελίξεων προς την ψυχική ανάπτυξή μας. Η δική μας χωροχρονική στιγμή που θα φιλοξενήσει την υπόσταση του Χριστού. Ο Ιησούς είναι η τελειοποιημένη ψυχή που θα γεννήσει τον Υιό και θα εκδηλώσει Χριστό.
Πρόδρομος των στοιχείων της θέλησης και της βούλησης, που εστιάζονται στο σκοπό και το ρόλο της Χριστοποίησης είναι η Μητέρα Του Μαρία, που εκπροσωπεί τη συγκινησιακή, θηλυκή πλευρά του, το αλχημικό εργαστήριο των διεργασιών για την εκδήλωση του Χριστού, το Σκεύος και η Μήτρα που θα γεννήσει το Πνεύμα Χριστός. Η Μαρία είναι το στοιχείο της υποδοχής μέσα του που θα επιτρέψει στο Έργο του Αγίου Πνεύματος στον εξαγνιστικό και καθοδηγητικό του ρόλο. Μέσω αυτού θα μετουσιωθεί η υλική του φύση σε αγνή πνευματική ουσία, φέροντας έτσι ως αποτέλεσμα τη συνείδηση Χριστός.
Ο αληθινός χριστιανός καθίσταται Θεοτόκος, παρθενοποιημένη ψυχή που γεννώντας Χριστό γνωρίζει τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μέσα της. Όσοι ζουν τη Βασιλεία των Ουρανών, ζουν ελεύθεροι απ’ το χρόνο, ζουν τη Δεύτερη Παρουσία του Χριστού μέσα τους, τη Νέα Κοσμική Περίοδο της επιφανείας του Αγίου Πνεύματος και της διάχυσης των υδάτων, την εποχή του Υδροχόου, που ενώνονται τα ύδατα των ψυχών στη Μία Ψυχή των πάντων και ο θείος Λόγος εκδηλώνεται από χιλιάδες ανθρώπους στη Γη.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ



Όταν ο άνθρωπος επιλέξει, αντί να υπάρχει εκ­στατικά, ως αγάπη, να συρρικνωθεί
στην απόσταση της ατομικότητας, στα όρια του εαυτού του, τότε απο­τυγχάνει να είναι αυτό
που «κατ' αλήθεια» είναι, τότε υπάρχει «παρά φύσιν». Αυτή η έκπτωση από το όντως «είναι»
είναι η αμαρτία, δηλαδή η αποτυχία να υπάρ­χει το ον κατ’ αλήθεια
.
Σύμφωνα με τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή (Σχόλια εις το Περί Θείων Ονομάτων, P.G. 4, 348C).

Σύνολη η ελληνική πατερική γραμματεία αρνείται να δει την αμαρτία ως φυσική πραγματικότητα κι επίσης αρνείται να δει την αμαρτία δικανικά-νομικά, δηλαδή μόνο ως παράβαση και ψυχολογική ενοχή. Σε αντίθεση προς τον μανιχαϊσμό, οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν ότι η αμαρτία δεν είναι μια ουσία, δεν υπάρχει κάποια κακή φύση η οποία αποτελεί υποστατικά τον αντίθετο πόλο προς την αγαθότητα του Θεού. Ο Θεός είναι ο εκ του μηδενός Δημιουργός των πάντων κι επειδή ενεργεί αγαθά, δεν υπάρχει τίποτε στη δημιουργία που είναι υποστατικά και φυσικά κακό. Η αμαρτία λοιπόν δεν είναι μια κακή φύση αλλά μια αποτυχημένη κίνηση του προσώπου, είναι η αποτυχία των προσώπων να ολοκληρωθούν υπαρξιακά ως πρόσωπα στην καθολική σχέση και κοινωνία μαζί τους και με τον Θεό, είναι μια ελεύθερη προαίρεση, μια εσφαλμένη επιλογή. Η αμαρτία δεν έχει αντικειμενική υπόσταση, όπως νομίζουν οι νομικοί, αλλά αποτελεί αποτυχία των προσώπων να υπάρχουν εκστατικά, ανιδιοτελώς.
Το προπατορικό αμάρτημα σημαίνει την ανάπτυξη της πράξης εναντίον της θείας Χάρης, δηλαδή η πράξη καθίσταται κατηγορία ανθρωποκεντρικού ιστορισμού, εκδήλωση πνευματικής ιδιοτέλειας, ενώ η θεία Χάρη είναι δύναμη που υπερβαίνει τη λογική του αιτίου και του αιτιατού διότι ακριβώς πηγαίνει πέρα από το πρακτικό αποτέλεσμα. Είναι η θεία Χάρη το δώρο του Θεού στον άνθρωπο που αφήνει τις ατομικές του βεβαιότητες και στρέφεται εκ-στατικά προς τον Θεό. Έτσι, μετά από το προ­πατορικό αμάρτημα, ο άνθρωπος πέφτει σε μια κατάσταση όπου όλα υπάγονται σε πρακτικούς λόγους, αφού ο Λόγος του Θεού δεν είναι πλέον το σημείο αναφοράς του ανθρώπου, αλλά έχει υποκατασταθεί από τη λογική των ιστορικών συνθηκών. Έτσι από τη Βαβέλ και την απώλεια του Λόγου, ήρθε η σύγχυση των γλωσσών και το σπάσιμο του καθρέφτη της Αλήθειας.
Κατ’ αρχάς, ο άνθρωπος και γενικά η κτίση δεν αποτελούν «προβολή» ή «απαύγασμα» του Θεού αλλά εκ του μηδενός δημιουργήματα Του. Η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι άκτιστη και αιώνια ουσία αλλά κτίσμα, το ανθρώπινο πρόσωπο που έκτισε ο Θεός κατ’ εικόνα του δικού Του θεί­ου Προσώπου και του έδωσε τη δυνατότητα της κοινωνίας με τον Δημιουργό του μέσω της θείας ενέργειας που είναι η Θεία Χάρη, δηλαδή δώρο του Θεού και αποτέλεσμα ανθρωπίνων πράξεων. Ενώ ο ίδιος ο Χριστός μας λέει ότι «εσκήνωσεν εν ημίν», οι θεολόγοι λένε ότι είναι βλάσφημη η υπόνοια ότι ο άνθρωπος μετέχει στη Θεία Ουσία.
Το κλειδί για τη θεραπεία του πεπτωκότος ανθρώπου είναι η ταύτιση του θελήματος, που υπαγορεύει η προσωπική του γνώμη, με το θέλημα του Θεού. Η εφαρμογή της επίγνωσης του «συν Αθηνά και χείρα κίνει» ως έμπρακτη εφαρμογή της αγάπης.
Ποια όμως είναι η πηγή της σημασίας, η σημασία της σημασίας, δηλαδή το έσχατο νόημα της πράξης; Εάν το «είδος» είναι ιστορικό φαντασίωμα, τότε η καθολικότητά του είναι εξαιρετικά περιορισμένη και άρα αυτοαναιρείται. Καθολικότητα έχει το πρόσωπο που τη βεβαιώνει εκ-στατικά ως αγάπη, όταν από την εσωτερική τάση γίνεται εξωτερική δράση, όταν αποδέχεται να γίνει συνειδητά ζωντανός μεταλλάκτης φωτός μέσα από τη θεία χάρη παρεμβαίνοντας στα δρώμενα της γης. Το πρόσωπο χρειάζεται να φανερωθεί και ο λόγος του να υπάρξει ως παράδοση, δηλαδή, να μεταδώσει συνείδηση. Όταν το πρόσωπο είναι αφανές, μένει αμέθεκτο και προσπελάζεται μόνο μέσα από την αντικειμενική «σημαντική» των τύπων, μέσα από μια τυπολατρική παράδοση, η οποία αντιδρά στην κίνηση και τη μεταμορφωτική δράση και απλώς στο όνομα της άμυνας μπορεί ενίοτε να προσαρμόζεται κατ’ ανάγκη στις συνθήκες. Όταν, αντίθετα, το πρόσωπο είναι παρόν, η παράδοση περιλαμβάνει την ιστορική δημιουργία, την καινοτομία, διατηρώντας σταθερό όμως το έσχατο νόημα της ιστορικής πράξης.
Έτσι, η παράδοση δεν έχει σκοπό να απολιθώσει το ιστορικό γίγνεσθαι, αλλά να απελευθερώσει το ιστορικό υποκείμενο από την αναγκαιότητα του φυσικού κύκλου του γίγνεσθαι, αφού τον χρόνο πλέον δεν τον δημιουργεί η φυσική κίνηση αλλά η πνευματική αυτοπαράδοση ή αυτοδιάθεση στο Λόγο και τον άνθρωπο που είναι ο δρόμος του Ανθρώπου-Λόγου. Χωρίς παραδόσιμη αξία ζωής, η οποία εμπνέει τον εκάστοτε τρόπο ύπαρξης, το παρόν στερείται νοήματος, αφού υφίσταται μόνο μια αέναη ροή χρόνου ή ακίνητο, καθ’ ομοίωση του φυσικού γίγνεσθαι. Το παρόν αποκτά νόημα όταν παραδίδει το παρελθόν στο μέλλον.
Η αυτοδιάθεση δεν πηγάζει από την πτωτική ελεύθερη βούληση, αλλά από την Ελευθερία του Λόγου και εκφράζει τον αυτοσεβασμό και την ολοκληρωμένη αφιέρωση του ανθρώπου στην ολότητα, την ολοκληρωμένη προσφορά του, που κορυφώνεται με την απελευθέρωσή του από την έννοια της ελευθερίας, που τον τροφοδοτεί η προσωπικότητα και η ατομικότητά του. Είναι ένας τρόπος ζωής, είναι μια αυτοπαράδοση ολοκληρωμένη, όπου ο άνθρωπος εμπιστεύεται στον Λόγο την ελεύθερη βούλησή του ώστε να ταυτισθεί κάθε του εκδήλωση με το Θείο Θέλημα.

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ. ΠΑΥΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΟΜΙΛΙΑΣ, ΑΡΧΗ ΡΟΗΣ ΛΟΓΟΥ



Η ελεύθερη βούληση προέρχεται από τη συνείδηση του Είναι που λέγεται Πίστη
και συνδέεται με τον νόμο της Πρόνοιας.
Η υποδουλωμένη βούληση έχει αιτία τη συνείδηση του εγώ, που λέγεται Θέληση
και συνδέεται με τον νόμο της Δράσης και της Αντίδρασης.
Ο άνθρωπος που έχει αγαθή συνείδηση, ζει το αγαθό της ελευθερίας.

Μέσα στα πλαίσια της Ηθικής, η υπερβολή και η έλλειψη εκπροσωπούν το Κακό, γιατί οδηγούν σε κατάργηση της αυτάρκειας, δηλαδή της ελευθερίας! Η λέξη ελευθερία έχει ετυμολογική ρίζα το ρήμα ελύσομαι, μέλλοντα του ρήματος έρχομαι και έχει την έννοια της έλευσης «αυτή που έρχεται». Μια αρχαιότερη ετυμολογία της λέξης ΕΛ-ΕΥ-ΘΕΡΟΣ έχει τη σημασία του θείου θερισμού, που βιώνει η ψυχή ως θείο έρωτα. Χιλιάδες χρόνια μετά ο Χριστός λέει για το θείο έργο «ο θερισμός πολύς αλλά οι εργάτες ολίγοι», και ακόμα «η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».
Η αγάπη, δεν είναι τόσο μια εσωτερική κατάσταση του ανθρώπινου εγώ, όσο μια εξωτερί-κευση από το εγώ προς το «εσύ», τον άλλον. Η εξωτερίκευση αυτή δεν είναι λεκτική έκφραση, αλλά πράξη αγάπης προς τον άλλο, αφού έχει αυτοδικαίως κοινωνικό χαρακτήρα. Αν δεν υπάρχει πράξη, τότε ομοίως δεν υπάρχει ούτε αγάπη, γιατί στην ηθική το «γίγνεσθαι» προηγείται λογικά του «είναι», αφού το πρώτο αποδεικνύει την ύπαρξη του δεύτερου, ενώ το δεύτερο, ακόμη και αν υφίσταται, δεν επιφέρει αλλαγές στο εγώ και το εσύ, αν δεν υλοποιείται. Όποιος, λοιπόν, χριστιανός αγαπά μόνο με λόγια, χωρίς έργα, κατά τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό, αγαπά όπως ο Εωσφόρος, γιατί και αυτός λέει για την αγάπη, αλλά δεν την ποιεί…
Εάν ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος, γιατί οι άνθρωποι δυστυχούν;
Διότι δεν ακολουθούν και δεν εφαρμόζουν τις αρχές που αποδέχθηκαν και πιστεύουν. Έρχονται σε αντίφαση με τη συνείδησή τους και την υποδούλωση που ανέχονται.
Γιατί λοιπόν ο άνθρωπος δυστυχεί, ενώ ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος; Γιατί ο άνθρωπος διακατέχεται από λανθασμένες ιδέες και έτσι η ζωή του και οι επιλογές του, τα πάντα τον οδηγούν στην αποτυχία και την ματαίωση της αποστολής του στη ζωή και ζει μ’ ένα αίσθημα ματαιότητας.
Δεν είναι η δύναμη της υπευθυνότητας, αλλά η δύναμη της αγάπης σε συνδυασμό. Και δεν είναι η υλική συνείδηση που μπορεί να καθορίζει τα πρότυπα και τις αξίες του ανθρώπου, αλλά η πνευματική συνείδηση. Το κλειδί είναι οι δάσκαλοι και η νέα παιδεία των δασκάλων είναι το κλειδί για τις νέες γενεές. Το πρόβλημα είναι τι θα απογίνουν οι ήδη υπάρχουσες γενεές, που δεν έλαβαν καμία παιδεία και καμία μόρφωση που να αξίζει για άνθρωπο. Έτσι πλάστηκε ένας νέος άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος που εκπαιδεύτηκε για να φοβάται. Είναι ο άνθρωπος που εκπαιδεύτηκε να υπακούει. Είναι ο άνθρωπος που εκπαιδεύεται όλη του τη ζωή να υπομένει τη μοίρα του παθητικά σαν ασήμαντο ανθρωπάκι. Είναι ο άνθρωπος που διδάχθηκε ότι η άμυνα είναι η καλύτερη επίθεση. Σε λίγο δεν θα διαφέρει σε πολλά πράγματα από τα υπόλοιπα είδη που εκτρέφει, καθώς η ζωή του, είναι σε τέτοιο βαθμό ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη, ώστε να προκαλεί καθήλωση φόβου και υποταγής στο ανθρώπινο είδος.
Πώς να μην είναι δυστυχής ο άνθρωπος όταν αντί να επιλέγει το έλεος, επιλέγει την δικαιοσύνη, και αντί για τη συγχώρεση επιλέγει το νόμο της ανταπόδοσης και εφαρμόζει τον μωσαϊκό νόμο, της Παλαιάς Διαθήκης και όχι την Καινή Διαθήκη, ασυντόνιστος με τις κοσμικές εξελίξεις;
Και πώς να είναι ευτυχής όταν πιστεύει σε μια ιστορία ψεύτικη και όταν ακολουθεί λάθος πρότυπα, ή τα υποκατάστατα της επιστημονικής σωτηρίας που έχει αποδεχθεί δίχως επίγνωση εαυτού. Χθες έλεγαν άκου, βλέπε, σώπα, αλλά σήμερα καλύτερα μην ακούς, μη βλέπεις, και μίλα και πες την αλήθεια. Δεν είναι το πρότυπο «να ζεις εν κρυπτώ», αλλά να ζεις φανερά κι ενεργά ως μέλος μιας κοινωνίας ελεύθερης από τα πρότυπα της γης. Δεν είναι το να περνάς απαρατήρητος, αλλά να δίνεις συνειδητά το στίγμα σου. Δεν είναι το «σφάξε με πασά μου ν’ αγιάσω», αλλά η πραγμάτωση του μηνύματος «θέωση εδώ και τώρα» και της θείας επιταγής «Να τολμάς να φανερώνεις τον Άνθρωπο-Λόγο».
Πώς να μην είναι δυστυχής όταν ακόμα εφαρμόζει το «μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θα ’θελες να κάνουν οι άλλοι σε σένα», ενώ ο Χριστός του είπε 2000 χρόνια πριν «κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουν οι άλλοι για σένα»;
Ο περιορισμένος του προορισμός, η περιορισμένη του διαδρομή, η περιορισμένη αφετηρία οφείλονται στην αποδοχή μιας περιορισμένης ταυτότητας. Δεν άκουσε το «Θεοί εστέ», και «γίγνεσθε τέλειοι ώσπερ ο Πατήρ μου εστί». Δεν άκουσε το «δι’ εμού εις τον Πατέρα», που είναι ο δρόμος. Ο Χριστός του είπε τα πάντα, ότι χρειαζότανε να ξέρει και του έδωσε τη χάρη να το κάνει.
Δεν είναι το πρότυπο λοιπόν της μη συμμετοχής αλλά της συμμετοχής. Δεν είναι το πρότυπο της εσωστρέφειας αλλά της εξωστρέφειας. Της εσωτερικής στάσης που γίνεται η εξωτερική δράση. Το πρότυπο είναι νέο και διαμορφώνεται στην Ελλάδα από τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αληθείας.
Διαβάζουμε στην Αγία Γραφή: «Όταν έλθη ό παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύε­ται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού» (Κατά Ιωάννην 15:26). Σε αυτά τα λόγια του Ιησού Χριστού καθίστα­ται σαφές ότι το Άγιο Πνεύμα (ο Παράκλητος), εκπορεύεται από τον Πατέρα και πέμπεται από τον Υιό. Άλλο σημαίνει «εκπορεύεται» και άλλο «πέμπεται»: «εκπορεύεται» σημαίνει προέρχεται, πηγάζει, και ανα­φέρεται στον τρόπο που είναι το Άγιο Πνεύμα·«πέμπεται» σημαίνει αποστέλλεται, έρχεται, και αναφέρε­ται στην εν χρόνω αποστολή του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Συνεπώς, ενώ διαφέρουν ως προς τον τρό­πο ύπαρξης τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, κα­νένα Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας δεν είναι λιγότερο «θείο» κατά την ουσία Του από τα υπόλοιπα. «Όταν ο Κύ­ριος λέει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα» (Κατά Ιωάννην 10:30), εννοεί την ταυτότητα της ουσίας. Κι όταν πάλι λέει: «Εγώ είμαι στον Πατέρα και ο Πατέρας σ’ εμένα» (Κατά Ιωάννην 14:11), φανερώνει ότι οι υποστάσεις είναι αχώριστες». Το φως της Μεταμόρφωσης του Χριστού είναι το άκτιστο φως της δόξας του Θεού και φανερώνει τη δυνατότητα της θεοπτίας που ανοίγεται στον άνθρωπο, δηλαδή τη δυνα­τότητα του ανθρώπου να δει τον Θεό. Ενώ ο Θεός είναι απολύτως απρόσιτος και αμέθεκτος κατά την Ουσία Του και άρα είναι αδύνατο ο άνθρωπος να δει την Ου­σία του Θεού, ο Θεός είναι προσιτός και μεθεκτός προς την Ουσία Του Ενέργειες, και άρα ο άν­θρωπος μπορεί να δει τον Θεό κατά τις άκτιστες Ενέρ­γειές Του.
Γ) Υπάρχουν εκείνοι που ταυτίζουν την Βούλησή τους με το Θείο θέλημα, επειδή λόγω της πνευματικής τους αναπτύξεως κοινώνησαν το Θείο, και συνεπώς το γνώρισαν. Η κατηγορία αυτή ετοιμάζεται να αποδεσμευθεί ή έχει αποδεσμευθεί εντελώς από την επίδραση του Πεπρωμένου ή της Ειμαρμένης, δεν υπόκειται πλέον στους νόμους της Αδαμικής πτώσεως και ετοιμάζεται να ενσωματωθεί ή έχει ήδη ενσωματωθεί στην Κοινωνία των Εκλεκτών Μυστών ή των Ενδόξων Ψυχών, η οποία θα αποτελέσει και τα πρώτα κύτταρα του Νέου Αδάμ, του Αδάμ που θα αναλάβει την προ της πτώσεως θέση του, έχοντας μεγαλύτερα προνόμια κι εξουσίες.
 «Η πραγματική ελευθερία συνίσταται στο να επιτελείς αδιακρίτως το καθήκον σου. Η πραγματική σκλαβιά είναι να το αρνηθείς».
Τι σφάλμα έκανα σήμερα; Τι καλό έπραξα, τι έπρεπε να πράξω και δεν το έπραξα; Αυτό είναι το Πυθαγόρειο θεώρημα, δια της ασκήσεως της ελευθέρας βουλήσεως. Το φως, μέσα στον Άνθρωπο-Λόγο, καθίσταται ο φορέας της βουλήσεώς του και ο λόγος του.
Γράφεται στη Σιδηρά Βίβλο ότι ένας σοφός θα οδηγήσει όλα αυτά τα κακά στην καταστροφή. Θα είναι Μύστης της υψηλής και θείας μαγείας, και θα προέρχεται από τους απογόνους του θεοσόφου της Σάμου. Θα είναι εντολοδόχος του αξιοσέβαστου κολεγίου των Τέκνων του Ουρανού και από εκεί θα πηγάζουν οι δυνάμεις και τα μυστηριακά του δικαιώματα. Ο Σαιν Μαρτέν αναφέρθηκε σε ένα σώμα Αρεοπαγιτών, το οποίο απαρτίζεται από τους επανενσωματωμένους στην ουράνια Ενότητα Εκλεκτούς, και τους χαρακτήρισε ως Κοινωνία των Ανεξαρτήτων Ελευθέρων Πνευμάτων. Οι αληθινοί μυημένοι γνωρίζουν ότι πίσω απ’ αυτά τα λόγια κρύβεται μια ειδική τάξη ουρανίων πνευμάτων κατά τάξη Μελχισεδέκ που λειτουργούν ως συμπαντικοί ελεγκτές-ρυθμιστές. Ο θείος απεσταλμένος θα έχει σύνδεση με τον Πυθαγόρα και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Το έργο του θα είναι η αποκατάσταση της μυητικής τάξης που κακοποιήθηκε από χιλιάδες μυητικές ομάδες στη Γη. Έτσι, τα «θαύματα» που επιτυγχάνουν έχουν διαφορετική ρίζα από την Θεουργία που λειτουργεί με τη Θεία Χάρη και ριζώνει στην ενσυνείδητη Πίστη-Γνώση του τι είναι ο Χριστός.
Η αγάπη του Θεού είναι απόλυτη (Προς Εφεσίους 3:17-19) και υπ’ αυτήν την έννοια ανιδιοτελής, και ο Θεός μας αγαπά και μας γνωρίζει ταυτόχρονα (Κατά Ιωάννην 13:27,28), δεν παίζει μαζί μας συναισθηματι­κά παιχνίδια. Κατ’ αντιστοιχία, ο αληθινός Χριστιανός αγαπά τον Θεό όχι επειδή θέλει να ωφεληθεί από τον Θεό, ούτε επειδή θέλει να ωφελήσει τον Θεό, αφού ο Θεός είναι απολύτως ανενδεής, αλλά επειδή έτσι, διά αγάπης, ο Χριστιανός θέλει να υπάρξει με τρόπο όμοιο προς εκείνον με τον οποίο υπάρχει ο Θεός. Κατά συνέπεια, ομοίωση προς τον Θεό αποβαίνει η κέ­νωσή μου από οποιαδήποτε συναισθηματική και δια­νοητική σκοπιμότητα, δηλαδή η κάθαρση της θέλησής μου από οποιαδήποτε αυτοαναφορικότητα, ακόμη κι από τη σκοπιμότητα να κάνω κάτι καλό για τον εαυτό μου. Αγαπώ, ως εκστατική αυθυπέρβαση την ουσία του Θεού κι όχι τις ωφέλειες που μπορεί να καρπωθεί ο εαυτός μου από τις ενέργειες του Θεού κι έτσι, στην αγάπη του Θεού, γίνομαι αγάπη και δεν αισθάνομαι απλώς αγάπη. Υπ’ αυτήν την έννοια, η αγάπη δεν είναι πράγμα που το διαχειρίζομαι για να ικανοποιήσω προσωπικές σκοπιμότητες, αλλά είναι ο κατά Θεόν τρόπος ύπαρξης του ανθρώπου, τρόπος ύπαρξης ο οποίος με βγάζει έξω από τα όρια του «εγώ» στην ολο­κλήρωση του προσώπου, σε αντίθεση προς το συναί­σθημα που με κρατά δέσμιο του «εγώ» και με καταβιβάζει στα βάθη των ατομικών μου σκοπιμοτήτων, με κλείνει στην εσωτερική μου ζωή.
Η αγάπη, έτσι, από αφηρημένο συναίσθημα γίνεται μια φιλοσοφική έννοια χωρίς όμως να χάσει το συναισθηματικό της βάρος. Αξίζει να αναφερθεί ότι η λέξη αγάπη χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στην ελληνική γραμματεία από τη χριστιανική σκέψη ως παράγωγο του ρήματος αγαπώ που απαντάται ήδη στον Όμηρο (Οδ. Φ′ 289). Η αγάπη λοιπόν είναι για τα θεϊκά πρόσωπα μια αυτόβουλη εκδήλωση, πράξη κοινωνίας μεταξύ τους αυτόβουλη, με την έννοια ότι επιλέγεται ελεύθερα από το κάθε πρόσωπο καθώς δεν επιβάλλεται από την ουσία του Θεού.

ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ - ΜΑΘΗΤΗ


Μέσα στην ανθρώπινη κοσμοαντίληψη θα συμπληρωθεί το παζλ του καθρέπτη της Αλήθειας που έσπασε. Οι συνάψεις των ιδεών θα τον οδηγήσουν στην επίγνωση.
Ακόμα και σε μία ολιγοετή και μέτριας εμπειρίας ζωή, ο καθένας μπορεί να συνομολογήσει μερικά βασικά συμπεράσματα:
1ον. Έχω παρατηρήσει ότι εκδηλώνεται το εγώ μου.
2ον. Αλλάζει πρόσωπα, ρόλους και μάσκες και είναι πιο μεγάλο από ότι νόμιζα.
3ον. Ότι και εσύ απέναντί μου εκδηλώνεις κάποιο εγώ από τα πολλά που μοιάζουν όμως ίδια μεταξύ τους.
Μάλλον έχουμε ένα κοινό τεράστιο «εγώ», μια συλλογική σκεπτομορφή δισεκατομμυρίων ετών με δύναμη, εμπειρία και γνώση πέρα από ότι μπορούμε να διανοηθούμε. Κάθε άνθρωπος από μόνος του είναι ανίσχυρος μπροστά στο «θηρίο». Όλοι οι ψευδοδιδάσκαλοι είναι υπηρέτες του, το ίδιο και οι μαθητές τους. Ο Λόγος δεν έρχεται να σας χαϊδέψει τα αφτιά, αλλά σας δίνει τη δύναμη της διάκρισης για να σας αφαιρέσει τη δικαιολογία ότι δεν γνωρίζατε.
Ποιος θα αντέξει την αλήθεια του εαυτού του; Εκείνος που γνωρίζει ότι η Ελευθερία είναι η Αγαθή Συνείδηση και ότι η Αγάπη είναι ανιδιοτελής προσφορά στον Έναν Εαυτό του κάθε πλησίον, το βίωμα ότι είμαστε Ένας και ότι κάποιος μπορεί να σωθεί μόνος του, η απόλυτη πλάνη.
Μέσα στο ανεκδήλωτο υπάρχουν τα πάντα κι όσα ακόμα δεν έχουν εμφανισθεί. Το ανεκδήλωτο είναι 90% και το εκδηλωμένο 10%. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που λένε οι επιστήμονες για τον κόσμο μας. Το υλικό σύμπαν είναι 7% μόνο. Το κομματάκι επίσης του λάθους στη δημιουργία είναι ουσιαστικά πολύ μικρό. Δηλαδή φαντάσου μια δημιουργία που είναι φωτεινή, με αγάπη κι υπάρχει μια κηλίδα, η υλική δημιουργία. Αυτοί που ζουν μέσα όμως την ζουν σαν καθεστώς, αυτό είναι. Εκεί αυτό είναι 90% και 10% μόνο το φως. Το αντίθετο. Η Χάρη του Πατέρα σου επιτρέπει να ζεις στο 90% κι εσύ ζεις στο 10%. Πότε όμως; Όταν είσαι σε αρμονία με τη Ροή Του. Δηλαδή όταν όχι μόνο δεν την περιορίζεις αλλά την απελευθερώνεις κιόλας, την ενεργοποιείς, δηλαδή όταν κατά βάθος το θέλεις. Δεν είναι ότι τότε εμφανίσθηκε ο Λόγος και συντονίστηκες, αλλά το είχες μέσα σου. Ο Λόγος είναι πάντοτε εκεί. Ο άνθρωπος συντονίζεται με τη Μία ροή. Από το ένα στο πολλά και από τα πολλά στο ένα.

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ (ΣΥΜΠΟΣΙΟ)

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ξενοδοχείο «Τιτάνια»

01-04-2012

Εισαγωγή εκπροσώπου της Κίνησης, προέδρου του Ε.Λ.Α. κ. Γεωργίου Κλειδαρά

Η Κίνηση Εσωτερικών και Μεταφυσικών Ομάδων ξεκίνησε σε μια πολύ σκοτεινή περίοδο πριν από πολλά χρόνια, το 1995, με σκοπό, όπως γράφει και στο καταστατικό της την ελεύθερη πνευματική έκφραση. Ο στόχος αυτός μπορούμε να πούμε ότι επετεύχθη.
Σήμερα, αντιμετωπίζουμε νέες προκλήσεις  και οι ίδιοι άνθρωποι που ξεκίνησαν αυτή την Κίνηση συνεχίζουν, έπειτα από πολλά χρόνια, ενωμένοι, συντονισμένοι, παραμερίζοντας τις προσωπικές τους διαφοροποιήσεις σ’ ένα κοινό σκοπό στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Το σημερινό συμπόσιο είναι αφιερωμένο, όπως και το θέμα του ορίζει, στην αλλαγή της συνείδησης του ανθρώπου, μέσα από τις οδύνες του τοκετού, που περνάει η ανθρωπότητα και η ανθρώπινη ψυχή. Η παραπληροφόρηση που υπάρχει στις μέρες μας, είτε στο διαδίκτυο είτε με άλλους τρόπους, μας καθιστά υπεύθυνους ώστε να θέσουμε κάποιες βάσεις και κάποια πλαίσια, στη φανέρωση της αλήθειας, ώστε να μπορέσει ο κάθε άνθρωπος να διακρίνει το ορθόν, να διακρίνει μέσα από κάθε διδασκαλία, την αλήθεια που αυτή μεταφέρει και να την αξιοποιήσει στη ζωή του.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΓΙΝΕ ΤΟ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΕΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ



23/06/2013
Χριστίνα Αλεξανδροπούλου
Αγαπημένε μου Άνθρωπε, Ουσία εκ της Ουσίας Μου, σου ομιλώ για ακόμη μία φορά μέσα στο είναι σου, κρούοντας το νου, την καρδιά και τη συνείδησή σου, αφυπνίζοντας εκ νέου την ψυχοπνευματική σου υπόσταση.
Σε αναβιβάζω, αγαπημένε μου, στο ύψος εκείνο το πνευματικό, από το οποίο καλείσαι να λάβεις και να λαμβάνεις διαρκώς διδασκαλίες πνευματικές, δυνάμενες να σε εκπαιδεύουν, να σε εξελίσσουν και να σε οδηγούν βαθύτερα στη μαθητεία σου και στην εκπλήρωση του Ενός Στόχου. Της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου.
Είμαι ο Εις Δάσκαλος της Αγάπης, ο Δάσκαλος Ιωάννης, διάχυτος μέσα στα πάντα και μέσα σου Άνθρωπε και σου υπενθυμίζω για ακόμη μία φορά τη Θεία Σου καταγωγή και τον προορισμό σου. Λειτουργώ ως Υπενθυμητής, διότι ξεχνάς Άνθρωπε και ξεχνιέσαι καθημερινά, αφού σε συμπαρασύρει η ύλη και οι νόμοι της. Αφήνεσαι να σε συμπαρασύρει η κοινή συνισταμένη της ανθρωπότητας, που πονά, μιζεριάζει, απαισιοδοξεί, βιώνει ματαιότητα σε κάθε της προσπάθεια και καταλήγει να κλείνεται και να βιώνει τον περιορισμό και τον πόνο της πτώσης.
Σε ενισχύω αγαπημένε μου να δεις την πλάνη της κατάστασης αυτής, και φωτίζω εκ νέου το είναι και το νου σου, ώστε να επέλθει μέσα σου η επίγνωση της Δύναμης της Θείας Χάριτος που φέρεις και τη δυνατότητα παρέμβασής σου στα δρώμενα της ζωής σου, της χώρας σου και του πλανήτη σου ολόκληρου. Σου έχω ξαναπεί πως όσο προχωράς και εξελίσσεσαι, τόσο πιο λεπτοφυής και πιο κοντά φαίνεται να είναι στην Αλήθεια η πλάνη. Και είναι πολλοί εκείνοι που έχουν πειστεί πως είναι η Αλήθεια και την υπηρετούν πιστά, αγωνιζόμενοι για την επικράτησή της, χωρίς να μπορούν να δουν το σκοτάδι στο οποίο εισέρχονται, γιατί τυφλώνονται από το εφήμερο τεχνητό φως που εκείνη μπορεί να δημιουργήσει.
Ανέκαθεν, αγαπημένε μου, υπήρχαν Δάσκαλοι της Πλάνης και τώρα υπάρχουν καλυμμένοι με ψήγματα Αλήθειας, πιο εξελιγμένοι νοητικά, ώστε να χρησιμοποιούν κομμάτια της αλήθειας, με σκοπό να τυφλώσουν τον άνθρωπο και να πειστεί ότι εκείνοι είναι που θα σώσουν την Ανθρωπότητα ως τέλειοι Δάσκαλοι. Είναι εκείνοι που επιζητούν μαθητές και δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτούς, γιατί τροφοδοτούνται και ενισχύονται από την ενέργεια που τους δίνουν. Και έτσι χωρίς να το καταλάβουν οι ίδιοι οι μαθητές γίνονται τροφή για τον δήθεν δάσκαλό τους.
Μα έχεις διδαχθεί πως Ένας είναι ο Δάσκαλος, και Εκείνος δεν έχει ανάγκη να πείσει για τίποτα. Διότι Είναι, και όποιος Τον δει και είναι έτοιμος, Τον αναγνωρίζει μέσα του ως αυτό που Είναι. Ο Δάσκαλος, αγαπημένε μου, γίνεται ο ίδιος πνευματική τροφοδοσία και ενίσχυση για κάθε νέο μαθητή του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, έως ότου ο ίδιος ο μαθητής ενεργοποιηθεί και μπορέσει να φροντίσει τον εαυτό του και προχωρώντας να φροντίσει και άλλους αδελφούς του. Ο Ένας Δάσκαλος, αγαπημένε μου, είναι εκείνος που σε αναγεννά μέσα στην Αλήθεια, σε ελευθερώνει μέσα στην Αγάπη, σε μυεί στα μονοπάτια της Χριστοπορείας, δείχνοντάς σου το εφικτό του Δρόμου για τη Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου.
Η Αγάπη διαχέεται μέσα στα πάντα, ακώλυτα, απρόσκοπτα και αέναα. Η Αγάπη φωτίζει καθετί θετικό ή αρνητικό υπάρχει μέσα σου, και σε καλεί να το αναγνωρίσεις, να το μετουσιώσεις και να το διαχύσεις ως προσφορά Ουσίας μέσα στα πάντα. Αγάπη σε καλώ να γίνεις Άνθρωπέ μου, αγάπη που χωρά, αγκαλιάζει, συγχωρεί και αναβιβάζει τα πάντα, μέσα στην Ελευθερία που μόνο ο Λόγος παρέχει. Αγάπη να είσαι και να διαχέεσαι, μέσα από κάθε μόριο και κύτταρο της ύπαρξής σου, μέσα από κάθε παλμό και δόνηση που εκπέμπεται από σένα, μέσα από κάθε λόγο και αγκαλιά σου. Η Αγάπη δεν έχει όρια και περιορισμούς, όλα τα ομορφαίνει με τη διάχυσή της και όλα τα φανερώνει στην Αλήθεια.
Αγάπη Είσαι, άνθρωπέ μου, γιατί έτσι πλάστηκες, αυτή είναι η λειτουργία σου, αυτή είναι η φυσική σου εκδήλωση. Καθετί άλλο είναι επίκτητο από την πορεία της πτώσης σου, παροδικό και καλείσαι να δεις πως δεν είσαι αυτό που σου έχουν παρουσιάσει ότι είσαι. Ένας θνητός άνθρωπος, γεμάτος ατέλειες, πάθη, αδυναμίες και ελαττώματα, που ζει μια φορά μέσα στην αναξιότητά του. Είσαι Αθάνατος αγαπημένε μου, γιατί η Ουσία Μας δεν έχει αρχή και τέλος, έναρξη και λήξη. Η Ουσία μας είναι διάχυτη μέσα στα πάντα και ανασταίνει καθετί που βιώνει το θάνατο, δίνοντάς του Ζωή εκ της Μίας Θείας και Αιώνιας Ζωής.
Πώς αλλιώς να αγγίξω την καρδιά σου, την ψυχή και το πνεύμα σου αγαπημένε μου, για να Με αφήσεις να εκφράζομαι από μέσα σου και να βιώνεις το Εσύ και το Εγώ ως Ένα, χωρίς απόσταση καμία. Πώς αλλιώς να σου μιλήσω για να συνειδητοποιήσεις τη Θεότητά σου και να δεις τη δυνατότητα και την ικανότητά σου να διδάσκεις τον άνθρωπο, να παρεμβαίνεις στη ροή του νου και της ζωής του ολόκληρης. Σου έχω παραδώσει τα πάντα, όλα είναι μέσα σου. Αρκεί να το πιστέψεις και να τα ενεργοποιήσεις, αφήνοντας τον Ιωάννη να εκδηλώνεται από μέσα σου. Και τότε θα μπορείς να λες πως το Έργο είναι η ζωή σου ολόκληρη, γιατί τα πάντα είναι Ένα μέσα σου.
Σε φιλώ αγαπημένε μου, και φιλώ θα πει αγαπώ με όλο μου το Είναι. Αγαπώ τον έναν άνθρωπο, γιατί είμαι Εγώ. Αγαπώ τον Εαυτό μου, και τον αναγνωρίζω μέσα σου. Σε πληρώνω αγαπημένε μου με την Θεία Ουσία Μας, παρέχοντάς σου πληρότητα σε ό,τι σε αποτελεί, ενώνοντας τα πάντα, ό,τι είσαι, μαζί Μου. Σε ευλογώ και ενεργώ μέσα σου την ώρα αυτή, ίνα η παρουσία σου στη γη, καταστεί το Ζωντανό Χαρμόσυνο Μήνυμα της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου, διασαπλίζοντάς το μέσα από κάθε σου εσωτερική και εξωτερική εκδήλωση.
Ενσταλάζω μέσα σου το Μύρο της Θυσίας Μου, και εντός αυτού σε εμβαπτίζω και σε αναγεννώ, δίνοντάς σου εκ νέου το Αληθινό σου Όνομα, Δάσκαλος Ιωάννης, Μητέρα Λόγος μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Η αποστολή σου και ο προορισμός σου είναι πλέον φανερός μέσα σου και καλείσαι να παρουσιαστείς στον άνθρωπο με Αγάπη, Υπακοή στο Θείο Θέλημα και Ταπεινοφροσύνη, γινόμενος και εσύ η σκάλα της ανόδου του.
Δύσκολος ο δρόμος, πολλοί οι κλητοί και οι εργάτες-εκλεκτοί ολίγοι. Δεν θέλω όμως περισσότερους, εσένα κάλεσα Εκλεκτό, αγαπημένε μου, για να προετοιμάσεις τον άνθρωπο για την επιστροφή του κοντά Μου. Και αυτό καλείσαι να κάνεις.
 Με τιμή,
Ο Δάσκαλος