Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ

(Βιβλίο: ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ Κεφ. 3)

Η Υπέρτατη Αλήθεια και Ζωή εστίν ο Χριστός, όστις ων η Πηγή του Φωτός, εστίν η Ύπατος Αρχή εξ Ης εκπηγάζουν πάσαι αι Εξουσίαι αι κυβερνώσαι τους Σύμπαντας Κόσμους.

Αι Εξουσίαι αύται ουδεμίαν έχουσι σχέσιν και συγ­γένειαν προς τας εξουσίας του γηίνου κόσμου, εις τον οποίον πάσα εξουσία νοείται ως επιβολή και επικράτησις του ισχυροτέρου επί ασθενεστέρου και καταπάτησις των δικαιωμάτων του ανθρώπου εις την Ζωήν και την Ελευθερίαν της επεκτάσεως των ιδεών του διά της πλήρους καθηλώσεως αυτών.

Πάσα Εξουσία ρέουσα από Χριστού, φέρει ως χαρα­κτηριστικόν γνώρισμα την ανύψωσιν και εξέλιξιν, ως και την τελειοποίησιν πάσης εκδηλώσεως ζωής, εις οιανδήποτε εξελικτικήν βαθμίδα και αν ευρίσκεται.

Εξουσία Χριστού εστίν Εξουσία Ζώντος Θεού και ως τοιαύτη εξελίσσει και τελειοποιεί διά προσθέσεως και ουχί δι’ αφαιρέσεως, ως συμβαίνει εις τας εξουσίας του γηίνου κόσμου, αίτινες καθηλώνουν και δεσμεύουν διά των πεπερασμένων αυτών ιδεών την πνευματικήν εξέλιξιν του ανθρώπου.

Ουδεμία αρχή και εξουσία διά μέσου των αιώνων ηδυνήθη να λειτουργήση προς όφελος του ανθρώπου, διότι απορρέουσα εκ των πεπερασμένων συστημάτων ιδεών, των ανά τους αιώνας εφηρμοσμένων, ήτο ελλιπής και εχρησιμοποιήθη διά την εξυπηρέτησιν ατομικών συμφε­ρόντων.

Πάσαι αι Εξουσίαι του Θεού συνίστανται και απορρέ­ουν εξ ενός και μόνον αξιώματος, ό μόνον ο Θεός κατέχει και μόνον ο Θεός πλήρως ορίζει. Τούτο εστί το αξίωμα της Αγάπης εκ του οποίου απορρέουσιν αι Εξουσίαι του Υιού και της Μητρός εις δύο τριάδας και έχουσιν ως εξής: Εξουσίαι Στοργής, Τρυφερότητος, Καλωσύνης και Εξουσίαι Ελέους, Προσφοράς και Διδαχής.

Η πρώτη τριάς εισίν Εξουσίαι Μητρός και διά τούτο έχουσιν ως χαρακτηριστικόν γνώρισμα την Δεκτικότητα και τον εναγκαλισμόν, την Θωπείαν και την Καταπράυνσιν, ως πασιφανώς εμφαίνεται εκ των λειτουργιών των τριών αυτών Εξουσιών, της Στοργής, της Τρυφερότητος και της Καλωσύνης.

Η Δευτέρα τριάς εισίν Εξουσίαι Πατρός - Υιού και διά τούτο έχουσιν ως χαρακτηριστικόν αυτών γνώρισμα την ενεργητικήν κατάστασιν του Όντος, διά της Παροχής Φωτός με σκοπόν την ανέλιξιν και τελειοποίησιν των όντων, ως εμφαίνεται εκ της ευεργετικής επιδράσεως της Άρρενος Αρχής, διά των Ζωοδόχων και Ζωοπαρόχων Αυτής Εξουσιών, του Ελέους, της Προσφοράς και της Διδαχής.

Μέχρι σήμερον η ανθρωπότης εγνώρισεν από της Πρώτης Παρουσίας μόνον την ενεργητικήν κατάστασιν του Όντος, ό εκδηλούμενον διά του Ιησού εφανερώθη, ως Έλεος, Προσφορά και Διδαχή.

Εις την παρούσαν όμως περίοδον, της Δευτέρας φανερώσεως του Λόγου, θέλουσιν αμφότεραι αι τριάδες των Εξουσιών του Όντος εκδηλωθή, ίνα συνταυτισθούν ως Εν εις εκάστην εκδήλωσιν, τόσον της Άρρενος Αρχής, ήτις εφανερώθη διά του Προτύπου του Ιησού, όσον και της Θηλείας, διά της φανερώσεως και αποκαταστάσεως της Θείας Μητρός ως Λόγου Χριστού και της φανερώσεως Αυτής εν Δυνάμει εις την Δευτέραν Έλευσιν, ίνα αποκατασταθή ο Άνθρωπος ως Λόγος, διά της ανυψώσεως αμφοτέρων των εκδηλώσεων αυτού.

Διά των Εξουσιών της Στοργής, της Τρυφερότητος και της Καλωσύνης, η Μήτηρ εφανερώθη εις την Πρώτην Περίοδον της Ενανθρωπίσεως του Λόγου και διά τούτο η εκδήλωσις Αυτής παρέμεινε αφανής, κεκαλυμμένη εκ των οφθαλμών των ανθρώπων, οίτινες θέλουν εις την Δευτέραν Έλευσιν γνωρίσει την Μητέρα εν πλήρει Δυνάμει και Εξουσία Λόγου, ότι Εις ο Λόγος, ο εκ του Ανάρχου Πατρός εκδηλούμενος, πέραν Μορφών και Αρ­χών και πέραν των πεπερασμένων και αβαθών αντιλήψε­ων των ανθρώπων.

Ούτω, τόσον ο ανήρ όσον και η γυνή, θα φανερώσουν αμφοτέρας τας τριάδας των Εξουσιών και τας λειτουργίας αυτών, ότι το Πνεύμα εστίν άνευ φύλου και αι λειτουργίαι αύται εισίν αι Μυστηριακαί Κλείδες της Μετουσιώσεως των ατελειών και της ανυψώσεως και τελειοποιήσεως των Όντων.

Κατά ποίον όμως τρόπον ενεργούσιν αι Εξουσίαι αύται ίδωμεν ευθύς αμέσως. Η πρώτη Εξουσία ήτις εκδηλούται υπό του Όντος εστίν η Στοργή, η οποία λειτουργεί, επε­νεργεί και δρα επί της υποστάσεως ως καλύπτρα Φω­τός και Θωπεία προστασίας.

Πάσα ατέλεια και πλάνη, πας φόβος και άγνοια, εισίν κενά άτινα η Στοργή καλύπτει και προσδίδει την απαιτουμένην ασφάλειαν, ήτις εστίν η πρώτη και αμεσωτέρα αναγκαιότης των όντων. Εκ του ασφαλούς πλέον η υπόστασις δύναται να δεχθή την Εξουσίαν της Τρυφερότητος, ήτις επενεργεί και δρα καταλυτικώς εις πάσαν ακαμψίαν και σκληρότητα, ην εδημιούργησαν η άγνοια και ο φόβος.

Όταν δε καμφθή η αντίστασις παντός αντιρρόπου προς την Θείαν Ουσίαν στοιχείου, τότε η υπόστασις δύναται να δεχθή την επενέργειαν της Καλωσύνης, ήτις απορροφά την αρνητικότητα εν όσω μετουσιώνει την κακότητα και την άρνησιν, προσδίδουσα εις την υπόστασιν τον αναγκαίον εκείνον χώρον διά να δύναται να μετατοπίση την διάνοιαν εκ του εγκλωβισμού εις ον ωδηγήθη εκ των λανθασμένων επιλογών και συναι­σθημάτων.

Η επενέργεια των Εξουσιών αυτών έφερε την υπό­στασιν εις το λίκνον της Αγκάλης της Μητρός και εδημιούργησεν εν αυτή αίσθημα Γλυκύτητος και Χαλαρώσεως.

Διά των Εξουσιών της Μητρός το Ον εναγκαλίζεται την Ατέλειαν και διά της Απείρου Αυτού Γαλήνης εξι­σορροπεί την ανισορροπίαν της υφισταμένης εν τη υποστάσει δυσαρμονίας, διά να ενεργήση ως Πατήρ και απεγκλωβίση αυτήν διά του Ελέους και απαλείψη τας αμαρτίας, διότι πάσα πράξις ήτις εστίν αντίθετος προς τον Θεόν, εστίν δέσμευσις διά τον πράττοντα και η υπόστασις έχει την αναγκαιότητα να απαλλαχθή εκ των αλύσων των δεσμευτικών πράξεων αίτινες ωδήγησαν την υπόστασιν εις την δημιουργίαν καρμικών υποχρεώσεων αι οποίαι αιτούν αποκατάστασιν.

Διά τούτο το Ον επενεργεί επ’ αυτής και διά του Ελέ­ους αποδεσμεύει αυτήν εκ των υποχρεώσεων εξ ων θα αδυνατούσε διά μόνων των δυνάμεών της να αποκατασταθή και απεγκλωβισθή, διά να προχωρήση ύστε­ρον εις την Προσφοράν, της οποίας η υπόστασις δύναται πλέον ελεύθερη εκ των δεσμεύσεών της να λάβη και να εκπληρώση, λαμβάνουσα την Χάριν του Όντος, ήτις θέλει προσδώσει την απαραίτητον ωθητήριον δύναμιν, διά να δυνηθή να εισέλθη εις πορείαν μαθητείας δεχομένη την Υπάτην Εξουσίαν του Θεού, την Διδαχήν.

Όταν η υπόστασις ανυψωθή και δυνηθή ν’ αντιληφθή τον πρότερον βίον της, τότε το Ον διδάσκει αυτήν εις τα κεκρυμμένα Μυστήρια των Νόμων, οίτινες διέπουν την ζωήν των όντων. Διδασκομένη δε τα Μυστήρια της Θεότητος και δυναμένη πλέον ν’ αντιλαμβάνεται την Αλήθειαν εν τη ευρυτάτη Αυτής εννοία, ενούται σταδιακώς με την Θεότητα έως ότου καταστή, κατέχουσα πλήρως εν αυτή τα Μυστήρια του Όντος, η ίδια της Θεότητος Παρουσία εις τον υλικόν Κόσμον, ήτις θέλει οδηγήσει τον Άνθρωπον εις την Άπειρον και Ασύλληπτον Γνώσιν και Σοφίαν του Όντος και καταστήσει τον Άν­θρωπον ελεύθερον, εν τη αληθή εννοία της ελευθερίας, ήτις εστίν η επέκτασις του Εαυτού και ουχί δικαί­ωμα επιλογής, ότι επιλογή εστίν μία και μόνη, η Επιστρο­φή εις την Πηγήν, εξ ης η Ζωή η εν υμίν Ζώσα εξεπορεύθη.