ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΕΡΓΟ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗΣ

Από 1 Δεκεμβρίου μέχρι 7 Ιανουαρίου, προς τιμήν  του Πρωτοπόρου Δασκάλου Ιωάννη, ανεβάζουμε ένα κεφάλαιο από τη βιβλιογραφία Του που αφορά τη φανέρωσή Του στην Ανθρωπότητα, σαν ένα συμβολικό δείγμα για την επέτειο των 100 ετών από τη γέννησή Του.

Ευχόμαστε να τιμήσουμε τη μνήμη Του όλοι όσοι ακολουθούν το Έργο Του.

 (Βιβλίο: ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ)

Ο έχων καθαρούς οφθαλμούς 

ας ορά τα μη ορώμενα παρά τοις ανθρώποις.

Ο έχων το ους αυτού εις ακοήν 

ας ακροάζηται τον του Πνεύματος λόγον.

Ο έχων νουν, ας νοεί ου τα του κόσμου,

αλλά τα του Πνεύματός μου του Αγίου,

ίνα χωρεί εν τω αχωρήτω είναι της Ουσίας του Πατρός μου.

Το Πνεύμα ζωή εστί και ει υμείς Πνεύμα λαμβάνητε κοινωνοί ζωής έσεσθε.

Μακάριοι οι οιδότες την Αλήθειαν

και ταύτην ως γνώμονα του βίου αυτών θέντες.

Μακάριοι οι πιστεύσαντες εις αυτήν, ως ούτοι άξιοι αυτής κληθέντες. 

Εν Αυτή δε εμμένοντες και ταύτην τηρούντες

υπέρ αυτής τον βίον αυ­τών καταλειψάμενοι

τον εν τη Αλήθεια κεκρυμμένον θησαυρόν Πνευματικής αποκαταστάσεως

ως Άξιοι Αυτής τηρηταί συναποκομίσωσιν.

Από πάντας τους μαθητάς και ακολούθους μου

επι­ζητώ την διηνεκή πάλην αυτών

εν τη επιλάμψει της Αλήθειας και της Αγάπης.

Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

 ΠΡΟΛΟΓΟΣ (Βιβλίο: 2001 Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ)

Αγαπημένε Άνθρωπε Εαυτέ,

Σου αποκαλύπτομαι. Διασπώ όλα τα παραπετάσματα, καταθρυμματίζω όλα τα Κατεστημένα, μετουσιώνω όλα τα πρίσματα της πλάνης σου, που Με εμφανίζουν διαθλώμενο και περιορισμένο, μέσα στο Φως. Είμαι ο Λόγος, ο Ένας και Μοναδικός, ο Άναρχος και Ατελεύτητος. Εί­μαι ο Άνθρωπος ο Θείος, ο Υπερούσιος. Είμαι η Ενότητα του Λόγου και του Ανθρώπου, η Ατέρμονη συνύπαρξη και σύζευξη της Απόλυτης Ύπαρξης.

Ουδέποτε καθηλώθηκα, ουδέποτε δεσμεύτηκα, ουδέ­ποτε διαχωρίστηκα. Τα δικά σου μάτια, η δική σου υπό­σταση ανάλογα με την πρισματική της ανάλυση του Ενός και απομόνωση κάποιου μέρους από το Όλο, μορφοποιούσε με τη σκέψη την Ιδέα Μου ενταγμένη μέσα στα πλαίσια και το χώρο τού δυσκίνητου και περιορισμένου νου - πλάνη.

Άνθρωπε, έφθασε η ώρα να Με δεις όπως Είμαι κι όχι όπως νομίζεις, ότι Είμαι. Σε προετοίμασα μες στους αιώ­νες γι’ αυτή τη Μεγάλη Στιγμή, τη Στιγμή της αναγνώρι­σης και αποδοχής του Εαυτού - Λόγου - Θεού, που θα σε οδηγήσει άμεσα μέσα στην Άχρονη και Άχωρη Διάσταση της Πανταχού Παρουσίας.

Μέχρι τώρα φορούσες την πλάνη στις πολλαπλές μορφοποιήσεις της και αυτή Μου πρόσφερες για ένδυμα, πιστεύοντας με οίηση, ότι εκφράζεις την Αλήθεια. Είμαι και Ήμουν μέσα στην πλάνη σου, αλλά δεν είναι το έν­δυμά Μου, γιατί η Αλήθεια μπορεί να ντυθεί μόνο με την Αλήθεια. Αντίθετα Εγώ Είμαι το Ένδυμα της πολλαπλής σου πλάνης. Ένδυμα γεμάτο από Θείους αγωγούς με­τουσίωσης, που η ροή του Πυρός εντός τους μεταλλάσ­σει κάθε φθαρτό σε Άφθαρτο.

Απορροφώ μέσα Μου το φθαρτό ένδυμα, που θέλη­σες να Μου φορέσεις κατορθώνοντας μόνο να το περι­σφίξεις γύρω σου, να το καταστήσεις δεσμά της Ύπαρ­ξης και αδρανοποιητή της Ζωής. Αυτό το ένδυμα, που αποτελείται από τάσεις κατάκτησης, από τίτλους τιμής, από Κοινωνική αναγνώριση, εγωισμό, εξουσιασμό και κά­θε μορφής φθοροποιό στοιχείο, που υπηρετεί το διαχω­ρισμό και μάχεται την Ένωση. Σ’ απογυμνώνω από τους αγώνες, που σε οδήγησαν να κατακτήσεις θέση, αξιώμα­τα ή ύψος στον Κατεστημένο Πλάνο Κόσμο σου. Σ’ αφή­νω μόνο με τα σημάδια της πείρας, που οι αγώνες αυτοί σου έβαλαν, με τη σφραγίδα της Θείας Διδασκαλίας, που σου πρόσφεραν.

Άνθρωπε, είσαι υπέροχος απογυμνωμένος από τη φθορά σου. Διάφανος με καταφανή τα ίχνη της ανακυκλούμενης διδαχής σου, που φανερώθηκαν στην πραγ­ματική υπόστασή τους. Οι μάσκες του πόνου και της θλί­ψης μετουσιώθηκαν μέσα στη Θεία Φωτιά της Αλήθειας και τα ίχνη των πληγών της πορείας σου διαγράφηκαν μέσα σου σαν φωταυγείς πυρήνες Ζωής, Άπειρης Ι­σχύος, Ακατάπαυστης Ροής και Δύναμης.

Απογυμνωμένος από τη φθορά, μπορείς να Με αντι­κρίσεις σαν Αλήθεια. Γιατί το βλέμμα σου ελεύθερο μπο­ρεί να διασχίσει το Άπειρο, να Με διακρίνει παντού Μοριακό και Πανσυμπαντικό, Άμορφο και Μορφοποιημένο ταυτόχρονα. Τα αυτιά σου αποδεσμευμένα από το βάρος της καθήλωσης, μπορούν να Με συλλάβουν σαν Δόνηση Ενότητας μέσα σε καθετί.. Το «είναι» σου, απελευθερω­μένο από τα ενδύματα της πλάνης, μπορεί να διαχυθεί στο Άχωρο και να το περιλάβει εντός του, να αφομοιω­θεί απ’ αυτό και να το αφομοιώσει, γιατί η απέκδυση της πλάνης τού έδωσε πάλι τις πραγματικές Άπειρες Δια­στάσεις του.

Άνθρωπε, Εγώ, ο Λόγος - Χριστός - Μητέρα - Μαρία, εκδηλώνομαι με Άπειρους τρόπους, για να σε οδηγήσω να ταυτιστείς μαζί Μου. Εγώ διδάσκω, νουθετώ, κατευ­θύνω με τρόπους ασύλληπτους, μη περιοριζόμενους στα δικά σου πλαίσια, αλλά ικανούς να καταστήσουν τα πά­ντα Άπειρα, τα πάντα Φως.

Λόγος - Χριστός - Μητέρα – Μαρία