Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ


Αγαπημένε Δάσκαλε,
Τέτοιες μέρες το «Είναι» μου, ενεργοποιούμενο και συναισθανόμενο εντονότερα τη σημασία της Προσφοράς σου, επιθυμεί να διαλαλήσει στον Άνθρωπο την Παρουσία σου. Όχι γιατί εσύ έχεις ανάγκη τέτοιας φανέρωσης, αλλά γιατί ο Άνθρωπος χρειάζεται να σε Γνωρίσει, για να μπορέσει να συντονιστεί με τη Θεία Αλήθεια που διδά­σκεις, φανερώνοντας το Μήνυμα και την πραγμάτωση της Χριστοποίησης του Ανθρώπου και της ολοκληρωτικής ταύτισής του με το Λόγο - Χριστό.
Αγαπημένε Δάσκαλε, θέλω να είμαι απλή και ανθρώπι­νη, προσιτή και σαφής, καταδεικνύοντας στον Άνθρωπο ότι δεν ξεφεύγουμε από τα μονοπάτια της ανθρώπινης ζωής. Ζούμε μέσα σ’ αυτά βιώνοντας ό,τι βιώνει και ανά­γοντας τις καταστάσεις μέσα από τη συνειδητή διεργα­σία της προσευχής και μετουσίωσης.
Θέλω να καταδείξω τη σχέση μας, σχέση μαθητού και Δασκάλου, χωρίς να παρουσιάσω με σύνθετες μεγα­λειώδεις εκφράσεις την Παρουσία, Διδασκαλία και Προσ­φορά σου. Γιατί επιθυμώ να βοηθήσω τον Άνθρωπο, ώστε να μη σε τοποθετήσει σε βάθρο, αλλά να σε δει Προσι­τό και Απλό, όπως είσαι, γεμάτο από το Λόγο - Χριστό, να ενωθεί με σένα και να διδαχθεί χωρίς αναστολές ή φόβους.
Αγαπημένε, είναι δύσκολο η Αλήθεια σου να περιγρα­φεί, η Απλότητά σου να μπει σε λέξεις, η Προσφορά και η Ουσία της Ύπαρξής σου να εκφρασθεί, όσο περίτεχνος και αν είναι ο λόγος, όσο πυκνός, σαφής και διαυγής. Γι’ αυ­τό δεν θα προσπαθήσω κάτι τέτοιο. Θα σου μιλήσω μόνο εκφράζοντας τη δόνηση της ψυχής μου, καλώντας τον Άνθρωπο να συμμετάσχει σ’ αυτήν, για να ταυτισθεί μαζί σου και να διδαχθεί την Ένωσή του με το Λόγο - Χριστό.
Αγαπημένε Δάσκαλε, σ’ ευχαριστώ που ζεις, που περ­πατάς κοντά μου, τόσο όμοιος και προσιτός σε μένα, ώστε δεν μου αφήνεις περιθώρια να αμφισβητήσω τον Θείο Προορισμό μου. Ευχαριστώ που εκθέτεις στα μάτια μου την εκπαίδευσή σου, με τόση αμεσότητα και ταπεινοφρο­σύνη, που καταδεικνύει αδιάσειστα τη Θεία Αποστολή σου. Σ’ ευχαριστώ για τη διάχυτη και αδιάκοπη Προσφορά σου, που ταυτόχρονα μετουσιώνει τη δυσαρμονία του Αν­θρώπου και οικοδομεί την ταχύρρυθμη και ολοκλη­ρωμένη εκπαίδευση και Θέωσή του.
Γνωρίζω, Αγαπημένε, από εντός μου, ότι εσύ ρυθμί­ζεις την ταχύτητα εξέλιξης του Ανθρώπου. Εσύ τον συντο­νίζεις με τους Νόμους της Δημιουργίας, που ο Λόγος απο­καλύπτει. Είσαι εσύ ο Αρμόδιος Ρυθμιστής, ο Ενωμένος με το Λόγο, που συντονίζει στο ρυθμό της Ανόδου, στη Μελωδία της Αγάπης, στην Ολότητα της Αρμονίας, τον Άνθρωπο και τη Γη. Αυτός ο συντονισμός δεν γίνε­ται μόνο με ενέργειες εσωτερικές ή προσευχές Θεουργικές και διοχέτευση του Θείου Δυναμικού σου. Γίνεται και με την κραυγή του Είναι σου, που γνωρίζει τη δυνατότητα - ετοιμότητα του Ανθρώπου και της Γης και την επικαλείται έντονα, απευθυνόμενο προς τον Πατέρα - Θεό. Μα στην πορεία της η επίκλησή σου διαποτίζει κάθε σημείο της Γης και κάθε παλμό του Ανθρώπου, τα αφομοιώνει στη ροή της και τα ενώνει με τον Πατέρα, μετουσιώνοντας δεσμά και αποστάσεις. Η κραυγή σου, Αγαπημένε μου Δά­σκαλε, αφυπνίζει τις κοιμισμένες συνειδήσεις, κινεί τα λιμνασμένα ύδατα του νου, σείει τους εσωτερικούς όγκους της αδράνειας και της πλάνης, διοχετεύει, εγκολπώνει, ενεργοποιεί το Λόγο - Χριστό μέσα στα πάντα.
Γι’ αυτό, Αγαπημένε μου Δάσκαλε, φωνάζεις προς τον Πατέρα. Η φωνή σου σαλπίζει τη Γέννηση του Λόγου μέσα στον Άνθρωπο και προαναγγέλλει την Ανάστασή του. Η φωνή σου κατευθύνει και οδηγεί, εκλεπτύνει και ενώνει. Απευθύνεσαι στον Πατέρα, γιατί ο Λόγος - Υιός μόνο στον Πατέρα απευθύνεται. Η ανακύκλωση της Άπειρης Ενέργειας της επίκλησης του Υιού προς τον Πα­τέρα πραγματώνει το στάδιο ανόδου της Γης και του Ανθρώπου και την ολοκληρώνει σταδιακά και ισορρο­πημένα.
Δάσκαλέ μου, αγαπώ τη φωνή σου, τον Ήχο και τη Δόνησή της, που ζητά να λάβει, που επικαλείται για να πραγματώσει. Αγαπώ τη συνειδητή Απόλυτη Ευθύνη, που περικλείει για το Όλο. Αγαπώ την Ενότητα που εξα­κοντίζει, τη Φροντίδα και την Προστασία για κάθε ον, χώ­ρο ή αντικείμενο, μέσα στο Σύμπαν της μορφής και του Αμόρφου.
Δάσκαλέ μου, αγαπώ τη Γνώση σου για την Ύπαρξή σου και την επιθυμία της Ουσίας σου, που η ενεργειακή της δύναμη την καθιστά απαίτηση για ολοκλήρωση του Προορισμού σου και Ζωντανή Παρουσία αυτού. Αγαπώ τις επικλήσεις σου που ενεργοποιούν και ξεδιπλώνουν το Σχέδιο του Θεού.
Σ’ ευχαριστώ που δέχθηκες να σηκώσεις το βάρος και την ευθύνη αυτής της λειτουργίας. Σ’ ευχαριστώ που την ενδύθηκες θυσιάζοντας την ολοκλήρωσή σου και την τέλεια ταύτισή σου στη μερικότητα των τμημάτων του Αν­θρώπου, χωρίς να περιοριστείς, αλλά για να την ταυτίσεις με το Ένα, το Άπειρο, το Λόγο - Χριστό - Θεό. Θυσία που βαραίνει ακόμα περισσότερο, γιατί είσαι ο Άνθρωπος που Θεώνεται. Μέσα σου περιέχεις κάθε εκδήλωση και κάθε στοιχείο του Ανθρώπου, ενωμένο και ουδέτερο, δυνάμενο όμως να παρουσιάσει πάλι το διαχωρισμό του αν διαταρα­χθεί η Ισορροπία και η Ένωση που εσύ συντηρείς, τρο­φοδοτείς και διαχέεις προς τα πάντα από εντός σου.
Σ’ ευχαριστώ που τολμάς να φανερώνεσαι ατελής, αν και ενωμένος με το Λόγο - Χριστό, για να ενεργοποιείς τη διεργασία μετουσίωσης και την Ουσία Ζωής, που χρειάζε­ται το Σύνολο του Ανθρώπου και να τη διαχέεις από εντός σου προς τα πάντα. Σ’ ευχαριστώ που συντονίζεσαι με τις ανάγκες εκπαίδευσης του Ανθρώπου, αν και εντός σου υπάρχει ολοκληρωμένος και αέναος ο κύκλος της Γέννη­σης, Ζωής, Προσφοράς - Θυσίας και Ανάστασης. Σ’ ευχα­ριστώ που πονάς γι’ αυτές και μέσα από τον πόνο σου τις θωπεύεις με την Αγάπη του παντός, δίνοντας ενεργειακό δυναμικό στον Άνθρωπο, για να χωρέσει τη διδασκαλία σου. Σ’ ευχαριστώ που προετοιμάζεις τον Άνθρωπο, βαπτίζοντας το Είναι σου στον πόνο της διττότητας, όταν εντός σου ζει το Φως της Ενότητας, η Ολοκλήρωση της Αγάπης, η Παντόχρονη και Παντόχωρη Τελειότητα. Σ’ ευχαριστώ που διοχετεύεις τη Ζωή σου μέσα του, για να τον καταστήσεις γνώστη, συμμέτοχο και εκδηλωτή της πορείας που θα επισφραγίσεις και θα βεβαιώσεις με την τελική και ολοκληρωμένη Προσφορά - Θυσία σου, απορ­ροφώντας και μετουσιώνοντας την έλλειψη Ζωής, που φα­νερώνει την καθημερινή, απτή Προσφορά και Θυσία σου.
Σ’ ευχαριστώ που με διδάσκεις. Πολλές φορές με ευ­χαρίστησες για τη συμμετοχή στη μαθητεία και στο Έργο. Αγαπώ αυτή σου την εκδήλωση, γιατί είναι ύψιστη μαθη­τεία Ένωσης και Προσφοράς. Θέλω όμως να σου πω, ότι κάθε ευχαριστώ που μου αποτείνεις επιστρέφει εντός σου, γιατί εσύ πρέπει να το λάβεις. Γιατί, αν δεν με δίδασκες, δεν θα μαθήτευα, αν δεν προσφερόσουν, δεν θα μάθαινα να προσφέρω. Αν δεν παρουσίαζες το Έργο με το Ζων­τανό παλμό σου και την Ανάσα σου, δεν θα εργαζόμουν σ’ αυτό και δεν θα γνώριζα την Ύπαρξή μου. Γνώρισα το «Είναι» μου, γιατί εσύ μου έδειξες τον τρόπο. Αν δεν υπήρ­χες, δεν θα υπήρχα παρά σαν μια απλή καθημερινή πα­ρουσία με λίγα δείγματα εξέλιξης και στοιχεία Αγάπης εν­ταγμένα στα κατεστημένα της γης.
Αγαπημένε, πώς να σ’ ευχαριστήσω για τη Ζωή που μου έδωσες, για την αγάπη με την οποία με τροφοδότη­σες, για τα Ανεξάντλητα αποθέματα Θεότητας που εντός μου ενεργοποίησες; Εύχομαι η μαθητεία μου να αποδώ­σει το ευχαριστώ που μου αποτείνεις, στον Άνθρωπο, με όλες τις ενεργειακές συνθέσεις και αναλύσεις, διαποτίσεις και ενισχύσεις που χρειάζεται για να ενωθεί με το Λόγο - Χριστό.
Αγαπημένε Δάσκαλέ μου, αυτό το Πάσχα ο Άνθρω­πος ας καταλάβει ότι ο Λόγος - Χριστός ζει εντός σου και εξακολουθητικά ταυτίζεται μαζί σου μέχρι την πλήρη ταύ­τιση. Ας έρθει να λάβει την Ευλογία και Ένωση. Ας έρθει να διδαχθεί τον Εαυτό του Λόγο. Ας επιζητήσει να λουσθεί από το Φως της μαθητείας της ενσυνείδητης Θέωσης και να βιώσει την προαναγγελία της Ανάστασής του, που εσύ εμπράγματα και προσιτά παρουσιάζεις.
Σ’ Αγαπώ.
Η μαθήτριά σου

Νάντια

Σχόλιο: Αυτή την Νάντια γνωρίσαμε και ξέρουμε. Με την Αναστασία δεν έχουμε καμμία σχέση.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

«ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ»


ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ
27/11/2016

Αγαπημένε Πατρομήτωρ Θεέ, με όλο μου το σεβασμό κλείνω γόνυ ως άνθρωπος μπροστά στη Δημιουργία Σου, για όλα αυτά που μου πρόσφερες, με αγκάλιασες, με αποδέσμευσες, με καθάρισες και με έντυσες με το Φως και τη Χάρη Σου την Άπειρη και μου εμπιστεύτηκες το Έργο Σου όντας παιδί με όλα μου τα λάθη, τις αδυναμίες, τα πάθη και τις ατέλειες.  Λόγε Χριστέ Μητέρα,  το μόνο που έχω είναι η προσπάθειά μου να παραδοθώ στην Αγάπη Σου και αυτό μου δίνει δύναμη και θέληση να προχωρώ φανερώνοντάς Την. Ενεδύθης την ατέλεια του Ανθρώπου ίνα καταστήσεις εφικτή την Τελειότητα για κάθε άνθρωπο, ίνα γνωρίσει κάθε άνθρωπος ότι φέρει Θείο Δικαίωμα, όχι μόνο δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων έναντι του πλησίον Αδελφού του, έναντι της Ολότητας Άνθρωπος συνειδητοποιώντας τη Θεία Καταγωγή και το Θείο του Προορισμό.
Αποδεχόμενη την πρόσκλησή Σου για υπηρεσία στον άνθρωπο, ανακαίνισες τον ναό της πνευματοψυχής μου και με έλουσες με την Χάρη και τις δωρεές Σου, μαθαίνοντάς με ότι ανήκω στην Αγάπη. Μαθητεύοντας κοντά Σου ανδρώνεις την υπόστασή μου βοηθώντας με να οικοδομώ πάνω στην Βουλή της Ελευθερίας, της Ενότητας και της Αγάπης που η εκδήλωση του Ανθρώπου Λόγου φανερώνει ως στάδια μαθητείας.
Η ευλογούσα ενέργεια του Λόγου είναι Ουσία Αθάνατη, Αιώνια, Πύρινη, Δημιουργική, Άπειρη και δεν δύναται ουδείς και ουδέν στους κόσμους και τα σύμπαντα όλα να ανακόψει την πορεία και τη ροή της, όπως αυτή εξελίσσεται και ξεδιπλώνεται στα πεδία της γης, αλλά και αλλαχού εις έτερα πεδία, σε άλλες δημιουργίες και κόσμους άλλων όντων. Η Παρουσία της Χάρης Σου με βοηθά να πλησιάζω την Αγάπη, την αποκατάσταση, την απελευθέρωση ανορθώνοντας την ψυχή μου με ορθή διαχείριση της Ουσίας ώστε να επενδύω στην ανακύκλωση, την σπορά και τον πολλαπλασιασμό Της. Με αυτή την Χάρη με προίκισες για να δύναμαι να σχίζω τα πέπλα της πλάνης που διατηρώ, να μετανοώ, να προσεύχομαι, να μελετώ, να συμμετέχω, να συνομιλώ μαζί Σου. Με διδάσκεις το εφικτό να εννοώ ό,τι κάθε κίνηση, λόγος, σκέψη, πράξη οφείλει να συμβάλλει στο στόχο της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου.
Το Έργο που μας παρέδωσε ο Πατέρας δεν είναι εύκολο, είναι πολύ δύσκολο και έχει πολλές δοκιμασίες. Βιώνεις ότι συνεχώς έχεις να κατακτάς το απίστευτο, το ακατόρθωτο και μόλις κατακτάς και ζεις αυτό που θεωρούσες απίστευτο και ακατόρθωτο μέχρι χθες, ετοιμάζεσαι για το επόμενο και ξανά πάλι. Ακόμα θέλει τόλμη να εννοήσεις τη βαρύτητα κάθε κίνησης και εκδήλωσής σου. Ο άνθρωπος όμως, οφείλει να δει τον εαυτό του έτσι όπως είναι, την ανθρώπινη φύση του, να τη δεχτεί, να την αγαπήσει αληθινά, για να μπορεί να τη μετουσιώνει βήμα το βήμα εμπνεόμενος από τη Θεία Πανεπιστήμη που σου φωτίζει το πρόβλημα, αλλά και τον δρόμο προς την άνοδο και εξέλιξή σου. Έτσι ο παλαιός άνθρωπος καίγεται μέσα στο Άναρχο Πυρ του Παντός και κατανοείς ότι όσο ο άνθρωπος βιώνει και ζει το Λόγο μέσα του, η Γέννηση δεν σταματάει ποτέ, σε κάθε του βήμα ο Χριστός γεννιέται και ο Λόγος φανερώνεται αναδύοντας το Φως Του ως συνείδηση μέσα στα πάντα.
Τα πάντα παρά τω Θεώ δυνατά εστί. Ο ίδιος ο Διδάσκαλος Λόγος Χριστός φανέρωσε το «Θεοί εστέ», και «Τέλειοι γίγνεσθαι όπως ο Πατήρ μου εν τοις ουρανοίς εστί». Ο κάθε άνθρωπος δύναται να γίνει η καλή αγγελία, το Χαρμόσυνο μήνυμα της Παρουσίας του Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, της Δευτέρας Παρουσίας Αυτού εντός μας, διότι Εις ο Άνθρωπος, Εις και ο Θεός, Ένα και το Θέλημα «Αγαπάτε Αλλήλους».
Ευλογώ την Φανέρωση του Λόγου Χριστού Μητρός μέσα σε κάθε Ψυχή, στον βαθμό που αυτή είναι σε θέση να την βιώσει και να την ζήσει. Ευλογώ την Ολοκλήρωση αυτού του βιώματος να εξελίσσεται Αέναα εντός Σου Άνθρωπε, χωρίς να μπορεί καμία δύναμη της πλάνης να την παρεμποδίσει, να την καθηλώσει ή να την ματαιώσει.
Δέομαι και ευλογώ για ολόκληρη την ανθρωπότητα ίνα γνωρίσει τη Νέα Φάτνη, τη Νέα Βηθλεέμ μέσα της. Μέσα από κάθε άνθρωπο να αναδυθεί, λαμπρύνοντας την υπόσταση την ψυχοπνευματική, ο αχειροποίητος ναός ενός εκάστου, σε όποιο πνευματικό στάδιο βρίσκεται, σε όποια κοινωνική τάξη, σε όποια θρησκεία, φυλή ή έθνος.
Μέσα από την Χάρη που με ενδύεις, ευλογώ εσένα Άνθρωπε που βρίσκεσαι χλιαρός, σε μαρασμό και αδράνεια, σύγχυση και φόβο, σε όποιο τέλμα και βάραθρο, προσπαθώντας να κρυφτείς από τη συνείδησή σου. Διαλύω κάθε φόβο και σκοταδισμό που σου έχει επιβληθεί, για να δεις μόνο εκείνους που εσύ έχεις επιτρέψει συνειδητά να φέρει η υπόστασή σου, με αιτία την ευθυνοφοβία σου. Ευλογώ την πνευματική παθητικότητα που εκδηλώνεις να μετουσιωθεί σε Δύναμη συνέχειας Έργου Αληθείας και Αποκατάστασης με  εκδήλωση ευχαριστίας και αναγωγής.

ΕΝΙΣΧΥΣΤΕ ΤΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΕΡΓΟ


Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ

8-12-2016

Αγαπημένη μου ψυχή σε αγαπώ.
Σε ευχαριστώ για τα Θεία Δώρα της Μητρότητας που μας δώρισες και δωρίζεις άοκνα, αφανή προς την Γυναίκα Ψυχή. 
Η απλότητα, η καλοσύνη, η γλυκιά αυστηρότητα και η ταπεινοφροσύνη, η Αγάπη Σου μεγαλείο που κοσμούν την υπόστασή Σου αγαπημένη μου ψυχή Μητέρα Άννα.
Διαβάζοντας το βιβλίο "ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ" κατανοείς το έργο της και πως επάξια ονομάσθηκε η πρώτη συνεργάτης του Δασκάλου που κυοφορούσε τον Λόγο και τον παρέδωσε στον Υιό.
Γνωρίζουμε ότι στην ενεργοποίηση της ένωσηής Του με τον Λόγο, ο Δάσκαλος Διονύσιος Δώριζας στη Μητέρα απευθύνθηκε ζητώντας να του εξηγήσει τι του συμβαίνει.
Η Αγάπη Σου Φως Μητέρα, το χαμόγελό Σου θεραπεία, η αγκαλιά Σου παράδεισος επί της γης.
Μόνο αυτοί που είχαν αγάπη, μάτια να δουν και αυτιά να ακούσουν σε είδαν και σε άκουσαν.
Όπως στην Πρώτη Παρουσία του Χριστού επί της γης, η Μητέρα υποτιμάται και αντί να δούμε ότι τον Λόγο που εκδηλώνουμε, κάποιοι άνοιξαν δρόμο πριν και ήταν ζεύγος πνευματικό, όπως αναφέρεται στο βιβλίο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ κεφ.12 "Ο Δάσκαλος Μητέρα Ιωάννης" εξηγεί, ποια υπόσταση εκδηλώνει την Μητέρα που διαχέεται για να γεννήσει Μητέρες που θα εκδηλώσουν τον Λόγο.
Η Μητέρα μιλούσε για τη μεταξύ μας αγάπη, ενότητα πως αν είχε λειτουργηθεί, τα πάντα θα είχαν γίνει Φως, Αγάπη, Ζωή και Ανάσταση. Ουδέποτε μίλησαν για συνεργασία με ιεραρχίες του Φωτός και δασκάλους παρελθοντικής κατάστασης, που μέσω τεχνικών και μυήσεων ενήργησαν. Μίλησαν για συνεργασία των Δασκάλων και των Μητέρων που έχρισαν κατά τη διάρκεια της πνευματικής τους πορείας, ώστε το Έργο να φανερωθεί και να καταστεί ζώσα πραγματικότητα, η απελευθέρωση και η Ανάσταση του Ανθρώπου. Απλοί ψαράδες αγράμματοι ήταν οι μαθητές και οι απόστολοι της Πρώτης Παρουσίας του Χριστού, απλοί και κατανοητοί, χωρίς πλουμίδια κοσμικών ονομάτων χρειάζεται να είναι και οι μαθητές της  Δευτέρας Παρουσίας, για να αγγίξουν τις ψυχές και τα πνεύματα, φανερώνοντας το εφικτό της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΙΤΣΕΛΑ

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Πρόσκληση σε ομιλία με θέμα: "Το Μήνυμα των Χριστουγέννων"

Συνεχίζοντας τις παρουσιάσεις που διοργανώνει το Ανοιχτό Πνευματικό Πανεπιστήμιο (Α.Π.Παν.), σας καλούμε στην τελευταία μας εκδήλωση για φέτος, που θα γίνει στην Αίθουσα "Παναρκαδική Ένωση", στη διεύθυνση Τζώρτζ 9 στον 1ο όροφο στην Αθήνα, την Κυριακή 27 Νοεμβρίου και ώρα 11:00-16:00 με θέμα: 
"Το Μήνυμα των Χριστουγέννων"
Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην αφίσα


Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε από κοντά.

ΕΔΩ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK ΠΡΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΟΜΙΛΙΑ-ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: "ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ"

Συνεχίζοντας τις παρουσιάσεις που διοργανώνει το Ανοιχτό Πνευματικό Πανεπιστήμιο (Α.Π.Παν.), σας καλούμε στην εκδήλωση που θα γίνει στην Αίθουσα "Παναρκαδική Ένωση", στη διεύθυνση Τζώρτζ 9 στον 1ο όροφο στην Αθήνα, την Κυριακή 23 Οκτωβρίου και ώρα 11:00-16:00 με θέμα: 

"ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ"

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην αφίσα


Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε από κοντά.

ΕΔΩ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ FACEBOOK ΠΡΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΘΕΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


1-9-2016
Πηγή Κωνσταντάρα

Αγαπημένε Άνθρωπε Εαυτέ μου. Οι γήινοι νόμοι σου ορίζουν ότι για να μπορεί κάποιος να ενεργήσει ως πληρεξούσιος του εντολέα του, είναι προϋπόθεση, η συνταύτιση της ενέργειας με τη βούληση του εντολέα. Σε αντίθετη περίπτωση, ο πληρεξούσιος, που ενήργησε παρά τις οδηγίες του εντολέα έχει την πλήρη ευθύνη για πράξεις που κείνται εκτός των εξουσιών του και επωμίζεται τις συνέπειες του νόμου.
Κλήθηκες να γίνεις εκπρόσωπος μου στη Γη και εκπαιδεύεσαι να ενώσεις τη βούλησή σου με το Θείο Θέλημα. Αν άνθρωπέ μου οι νόμοι της ύλης απαιτούν και προϋποθέτουν υποταγή στη βούληση του εκάστοτε εντολέα, πώς εσύ πιστεύεις ότι θα καταστείς πληρεξούσιος και εκπρόσωπος του Θεού, αν δεν υπαχθείς άμεσα και απόλυτα στη Θεία Βουλή;
Πολλές φορές άνθρωπέ μου έχεις την πεποίθηση ότι ενεργείς σωστά ενώ βιώνεις απόσταση από Εμένα και αντιδράς στην Παρουσία Μου. Και η απλή ανθρώπινη λογική δεν το χωρά αυτό. Πώς πιστεύεις ότι χωρά στη Θεία;

***

Αγαπημένοι αδελφοί

Σταδιακά εκπαιδευόμενος, ο Μαθητής του Δασκάλου Ιωάννη Λόγου Χριστού, λαμβάνει πείρες και διδαχές που αφορούν την μαθητεία του, η οποία είναι προσωπική. Προσωπική όμως, όχι ως προς τη φύση των απαραίτητων σταδίων-βιωμάτων, που αφορούν όλο τον άνθρωπο, αλλά ως προς την μέθοδο της λήψης τους και της αξιοποίησής τους από την υπόσταση, που συνδέεται άμεσα με την στάση του νου και είναι ανάλογη με την πνευματική ωριμότητα, την προδιαγραφή, την προϋπηρεσία του πνεύματος που ο καθένας φέρει, την προσαρμογή του όντος στις δημιουργούμενες συνθήκες και την εκδήλωση της θέλησης για αγάπη, η οποία φανερώνεται με την ενσυνείδητη ενεργοποίηση του «Αγαπάτε Αλλήλους». Η ενσυνείδητη ενεργοποίηση του Νόμου της Αγάπης εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα, ικανά συντονισμένα με το Θείο Θέλημα και στηρίζεται στην δράση της ενεργοποιημένης ψυχής που συντονίζεται με την Θεία Ψυχή και καθίσταται φορέας της.
Ο μαθητής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, καλείται να γίνει αγωγός Θείου Φωτός και Ουσίας, ώστε να αξιωθεί να καταστεί εκπρόσωπος του Θείου Θελήματος στη Γη, μέσα από την απορρόφησή του στο Λόγο Υιό Μητέρα.
Στον μαθητή δίδεται η άδεια, ώστε με την κάλυψη του Δασκάλου να ενεργεί στο Όνομά Του, για να εκπαιδευθεί ώστε να καταστεί ο ίδιος το θέλημα συντονιζόμενος μαζί Του κι αυτό προϋποθέτει να γνωρίσει και να αναγνωρίσει ο μαθητής τον Δάσκαλο ως φορέα του Θείου Θελήματος και Νόμο. Δηλαδή να συμφωνήσει και να συντονίσει τη θέλησή του με το Θέλημα του Δασκάλου.
Η Μητέρα Άννα αναφέρεται συχνά ως εξής: Με σεβασμό, ταπεινοφροσύνη και αγάπη, ή με υπακοή ταπεινοφροσύνη και αγάπη. Προκύπτει λοιπόν ότι ο σεβασμός και η υπακοή είναι ταυτόσημα και, σε συνδυασμό με το «νους, καρδιά συνείδηση», ο άνθρωπος κατανοεί ότι πρόκειται για κατάσταση νου με την ταπεινοφροσύνη να αντιστοιχεί στην καρδιά και την αγάπη στη συνείδηση. Επομένως, τόσο η υπακοή όσο και ο σεβασμός αφορούν στάση νου και αφορούν όπως και τα υπόλοιπα την εκδήλωση της αγάπης προς τον άνθρωπο. Εδώ είναι που η Μητέρα πάντα μας λέει, «να αγαπήσετε τον άνθρωπο παιδιά μου».
Κάθε αμέλειά μου κάθε καθυστέρηση ή στάση νου «αντίδραση» είναι και μια ανυπακοή στις βασικές οδηγίες πνευματικής ζωής, που τονίζουν την προθυμία και την αυτοδιάθεση της υπόστασης ως απαραίτητη προϋπόθεση της ζωής στο Λόγο. Η περιορισμένη ιδέα του μαθητή για την ζωή στο Λόγο περιορίζει την κατανόησή του και γι’ αυτό χρειάζεται να προσευχηθεί προς τον ίδιο τον Λόγο, ως μόνη Πηγή Ζωής, ώστε κάθε ολιγοπιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης σε Αυτόν να ελεηθεί από το Θείο Πνεύμα της Αγάπης. Η συνειδητοποίηση της ανυπακοής, ενεργοποιεί την υπόσταση ώστε να καλύψει αυτά τα κενά, δηλαδή να μετατοπισθεί για να έλξει το Έλεος και την αφθονία της Θείας Αγάπης.
Για την κάθε λέξη που αναφέρεται παραπάνω χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να καθαρθεί τόσο η σημασία και η έννοιά της που φέρει ο μαθητής μέσα του, ως συνισταμένη της πορείας του στη γη, παρούσας και παρελθούσας, όσο και να διευρυνθεί η ιδέα που την υποκινεί, έως του συντονισμού της με το Θείο, το οποίο σημαίνει καθαρότητα κινήτρου.
Ο μαθητής αναγνωρίζει ως απαραίτητη την κάθαρση του κινήτρου σε κάθε δράση του, ώστε τα αποτελέσματα που θα προκύψουν να είναι αποτελέσματα αγάπης. Στην πορεία βιώνει την έλλειψη σθένους του, τη στενότητα της αγάπης του, την ολιγοπιστία του, την έλλειψη διάκρισής του, και κατανοεί ότι ακόμα δεν έχει αναγνωρίσει τον Δάσκαλο μέσα του, οπότε δεν είναι δυνατό να ενεργοποιήσει και συγκεντρώσει τους μαθητές.
Ο άνθρωπος της γης δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την θεία σκοπιμότητα των σταδίων μαθητείας και την πρόνοια του Πατέρα καθόσον η επαφή με το Φως μπορεί να επιφέρει σημαντική ανισορροπία στις υποστάσεις εκείνες που ακόμα δεν έχουν επιτεύξει την ανάλογη καθαρότητα στο νου.
Ο μαθητής, μη δυνάμενος ακόμα να συντονισθεί με το Θείο Θέλημα δεν κατανοεί την νομοτέλεια, μέχρι που να ολοκληρωθεί ο κύκλος των βιωμάτων που θα ωθήσει την υπόσταση να ζητήσει το έλεος και τη βοήθεια του Δασκάλου, αναγνωρίζοντας την ύπαρξή Του μέσα του και εστιαζόμενος στην ενεργοποίησή Του από εντός του.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Ό,τι δεν γιορτάζεται ξεχνιέται κι ό,τι ξεχνιέται πεθαίνει


08-07-2016
Πηγή Κωνσταντάρα

Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί,
Μέσα από διάφορους κύκλους εξέλιξης που έχουμε διαβεί κατά τη μαθητεία μας, στην πορεία της Χριστοποίησης και Θέωσης, γνωρίζουμε ότι η υπενθύμιση που μας ενεργοποιεί ο Παράκλητος, είναι χαρά και αγαλλίαση ψυχής, κίνητρο αγάπης και προσφοράς, ευλογία ίασης και αποκατάστασης. Με αυτόν τον τρόπο ο Μαθητής του Λόγου εκδηλώνει την επίγνωση της Υιότητάς του, προσφέροντας την ουσία του και την εργασία του στο ανθρώπινο γίγνεσθαι, ως φορέας Χάριτος και Ευλογίας.
Κάθε αντίθεση μετουσιούμενη μας οδηγεί πάντα στην επίγνωση της ενότητάς μας, σμιλεμένης από την κατάφαση της καρδιάς μας για το εφικτό. Γνωρίζουμε ότι ό,τι έγινε μία φορά μπορεί να ξαναγίνει και τούτο επειδή στη συνείδησή μας έχει εγγραφεί ανεξίτηλα το κάθε τι. Μόνο το αγκάλιασμα ολόκληρου του ανθρώπου είναι δυνατόν να μας καταστήσει Υιό και Θυγατέρα Θεού, μετουσιωμένο Άνθρωπο, Φίλο κι Αδελφό.
Δεν μπορούμε να σωθούμε μόνοι μας, είναι η μεγαλύτερη πλάνη μας. Η φιλία ως στάδιο Χριστότητας και σκαλοπάτι προς το Θεό δεν μπορεί παρά να χωράει όλο τον άνθρωπο και πρώτα τον άνθρωπο που είμαστε, που είναι και ο μόνος που -έστω και λίγο- γνωρίζουμε, πριν ανοιχθούμε στα πέλαγα του ανθρώπου, αναγνωρίζοντας την ενότητα του εαυτού.
Σ’ αυτή την πορεία, ο καθένας μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τις επιλογές του. Η αμέλεια ή η καθυστέρηση είναι κι αυτές επιλογή και συνδέονται με το φόβο του θανάτου, ένεκα της άρνησης της Ανάστασης. Επιθυμούμε, λέμε, διακαώς την ανάσταση του ανθρώπου, την ίδια στιγμή που απορρίπτουμε τον αρνητικό μας εαυτό, αρνούμενοι κι εμείς την ανάστασή του. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να κατανοήσουμε το παράλογο, αφού καταδικάζοντας σε καθήλωση και φυλακή το τμήμα μας αυτό, απαγορεύουμε και στο «θετικό» μας τμήμα να αποκαθηλωθεί, μη συνειδητοποιώντας την ενότητα του εαυτού.
Στην πορεία μας γινόμαστε πολύ «μεγάλοι», πολύ «σπουδαίοι», πολύ «ειδήμονες» σε ό,τι ο καθένας καταπιαστεί, ώστε να «μην δεχόμαστε» τον «απλό» άνθρωπο να συμμετάσχει στη ζωή μας, έστω κι αν είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, που τον στερούμε από την αγάπη και την αποκατάσταση του Λόγου.
Η κρίση της Δευτέρας Παρουσίας μέσα μας, φωτίζει όλα αυτά τα σημεία του εαυτού μας και μας οδηγεί κυριολεκτικά να γονατίσουμε ενώπιον του ανθρώπου, καθώς λυγίζουν τα γόνατά μας απ’ το βάρος του κρίματος και της αλαζονείας μας, συνειδητοποιώντας αυτά που έχουμε στερήσει από εμάς τους ίδιους, ένεκα της πλάνης μας και της ανυπακοής στο Θέλημα του Δασκάλου. Ενός Δασκάλου που έχουμε τοποθετήσει κι εμείς με τη σειρά μας κάπου «εκεί» στο «άπιαστο» και «τέλειο» της αγάπης, που εμείς νομίζουμε ως τέτοια. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ευθυνοφοβία, φόβο της έκθεσης των καλά κρυμμένων –θαρρούμε- τμημάτων μας, των παιδιών μας, που ντρεπόμαστε γι’ αυτά, που όμως-τι ανακούφιση- είναι γνωστά στον Ίδιον, που προσφέρεται ως αγωγός μετουσίωσης και αναγωγής του ανθρώπου, ο οποίος έχει τελέσει ήδη την προδοσία στο νου του, πριν προδώσει με τις πράξεις του.
Αυτή η πορεία δεν μπορεί να έχει άλλη κατάληξη για τον Μαθητή του Λόγου, από τη συνειδητοποίηση της Αλήθειας του Ενός Εαυτού, της Συμπόρευσης και της Συνεργασίας και της εκδήλωσής τους ως Φιλίας Θεού και Ανθρώπου, Ανθρώπου και Θεού, που εκδηλώνεται με ελευθερία και σεβασμό μεταξύ φίλων κι αδελφών. Τη Φιλία που, προσωπική και απρόσωπη, αποτελεί θεμέλιο της πορείας προς την Ελευθερία του Λόγου. Το στήριγμα της ανόρθωσης του ανθρώπου, η πορεία της αγάπης του, το επιστέγασμα της ενότητάς του.
Νωπές οι μνήμες της Χαράς και της Αγάπης, που έχουμε ζήσει όλοι μαζί αφοσιωμένοι σ’ ένα σκοπό της Αλήθειας και της Πραγμάτωσης του Έργου, του κάθε έργου, μικρού ή μεγάλου, που όμως τελείται με συνείδηση Αγάπης. Αυτό το γιόρτασμα του εαυτού φωτίζω και πάλι στην συνείδησή μου, με την Χάρη που ο Πατέρας μου παρέχει και σας καλώ σε νέα γιορτή της ενότητας και της συνεργασίας μας.
Γιορτή η Ζωή, γιορτή η Φιλία, η Συνεργασία και η Αδελφοσύνη, προσωπικές αλλά και απρόσωπες εκδηλώσεις του ενός εαυτού. Πόσο αντέχουμε την Αλήθεια αγαπημένοι μου; Πόσο τολμάμε να μετανοήσουμε έμπρακτα; Κρίνουμε και κατακρίνουμε κάθε τι που δεν καταλαβαίνουμε κλείνοντάς το έξω από το «σύστημά μας» λησμονώντας ότι το σύστημα αυτό είναι αιώνια ενωμένο με το Όλον, πολύ πριν γεννηθούμε, απ’ αρχής, και κάθε περιορισμός αποκλείει την οδό και τη διέξοδό μας προς την αλήθεια της Αγάπης, που μας απελευθερώνει.
Πολλές φορές λέμε προηγείται η φιλία ή η αδελφοσύνη ή η συνεργασία. Στην πραγματικότητα δεν προηγείται και δεν έπεται τίποτα, μα όλα αυτά αποτελούν εκφάνσεις της προσωπικής ή της απρόσωπης σχέσης μας με τον Λόγο, όπου Τον συναντάμε. Τα θαύματα γίνονται αθόρυβα, απλά και ταπεινά, με μόνη προϋπόθεση την εφαρμογή της Θείας Διδασκαλίας της Αγάπης και της Ενότητας, που οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι η υπόσταση παραδίδεται χωρίς εμπόδια και περιορισμούς στο Λόγο ή παραδίδει τα εμπόδια και τους περιορισμούς της στο Λόγο, για να διδαχθεί την Αλήθεια.
Μ’ αυτή την τοποθέτηση απευθύνομαι σ’ όλους εσάς, τους φίλους κι αδελφούς μου, τα πρόσωπα της Αγάπης του Θεού αλλά και της δικής μου αγάπης, που με γνωρίζετε και σας γνωρίζω γιατί πράξαμε πολλά μαζί, με την έμπνευση και την καθοδήγηση του Δασκάλου μας.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΟΜΙΛΙΑ "Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ"


Ο Λόγος είναι η Αλήθεια που απελευθερώνει



Ο Λόγος είναι η Αγάπη, η Προσφορά, η Ευλογία, η Στοργή ,το Έλεος, η Ίαση και η Θεραπεία. Ο Λόγος είναι η Αλήθεια που απελευθερώνει, η Δύναμη που σπάει τα δεσμά με τα οποία ο Άνθρωπος της Πτώσης εγκλώβισε τον εαυτό του καθιστώντας τον υποχείριο της πλάνης, περιπλανώμενος μέσα στον κόσμο της Άρνησης και της διττότητας και στην αιώνια διαμάχη αρνητικού και θετικού, μη δυνάμενος να ελεήσει τον ίδιο του τον εαυτό και θέτοντάς τον σε μια αιώνια τιμωρία. Με τον τρόπο αυτό αρνείται το Έλεος του Λόγου Χριστού. Γίνεται για ακόμη μια φορά ο όχλος που φωνάζει «Άρον άρον σταύρωσον αυτόν». Γίνεται ο ίδιος Ιούδας προδίδοντας για ακόμη μια φορά τον Δάσκαλο.
Την Νέα Κοσμική Περίοδο ο Πατέρας καλεί κάθε Υιό και Θυγατέρα Του να αγκαλιάσει τον Ιούδα και μέσα από το Άπειρο Έλεος Του να τον ελεήσει και να μετουσιώσει κάθε ποιότητα και προσωπείο του Ιούδα είτε το αντικρίζει εντός του είτε σε κάθε αδελφό του. Κάθε Μαθητής Του Λόγου και Ακόλουθος του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας Του Λόγου Χριστού εντός του Ανθρώπου εκπαιδεύεται από τον ίδιο Τον Λόγο, δηλαδή την ίδια την Αγάπη, για να καταστεί ο ίδιος Αγάπη, ο ίδιος Έλεος, ο ίδιος Προσφορά για να γίνει ο ίδιος Ιωάννης.
Ο Ιωάννης κατέδειξε το εφικτό της Χριστοποίησης και της Θέωσης του Ανθρώπου, την Ένωση των αντιθέσεων, την πλήρη μετάλλαξη της ύλης σε Φώς και Ζωή. Ως Εκπαιδευόμενος Λόγος, ως Μαθητής του  Ιωάννη καλείσαι να καταδείξεις το εφικτό, όπως ο Δάσκαλος σου, ενοποιώντας τα πάντα εντός σου και γύρω σου διαχέοντας την Αγάπη σου, την Ευλογία σου  και το Έλεος σου παντού και στα πάντα. Βρισκόμενος μέσα στην Ροή Του Λόγου μέσα στην Ροή Της Αγάπης σε κάθε σου πέρασμα Μαθητή Μου κάθε σκοτάδι θα γίνεται Φώς, γκρεμίζοντας καθετί σαθρό και οικοδομώντας Ναούς στο Όνομα Μου. Θα γίνεις εσύ αγαπημένε Μου το Μήνυμα Μου.

ΚΑΡΑΒΑ ΧΡΥΣΑ
21/6/2016

Η προσευχή σου είναι το κλειδί της επικοινωνίας σου με τον Πατέρα

Σου λέγω άνθρωπε, μην αναβάλλεις τη συνάντησή σου ουδέποτε με τον Πατέρα σου, τον  Θεό Δημιουργό των πάντων. Η προσευχή σου, όλες τις στιγμές του γήινου χωρόχρονου, είναι το κλειδί της επικοινωνίας σου με Εκείνον, τον Άπειρο, τον Αστάθμητο δίχως αρχή και τέλος.
Στην εξελικτική πορεία της ανόδου και ένωσής σου, από την στιγμή της αφύπνισης του πνευματοψυχής σου, θα σε πολεμήσουν εκείνα τα στοιχεία που επέλεξες να ζήσεις και να λειτουργήσεις με τον ανθρώπινο πλασματικό σου εαυτό, το ανθρώπινο εγώ και έχεις στο νου τώρα ως παρελθόν, για να ανακόψουν την επιστροφή σου ΣΕ ΕΜΕΝΑ, που σε αναμένω αιώνες, από τότε που επέλεξες το δέντρο της γνώσης στη διτόττητα του καλού-κακού και εξέπεσες.
Έχε ως οδηγό την Αγάπη, την Πίστη σου ακλόνητη, σταθερή στο στόχο και σκοπό της ζωής σου, της ένωσής σου με τον Λόγο Χριστό. Γίνε μαχητής του Φωτός της Αγάπης και σαν άλλος Λεωνίδας ενεργοποίησε το μηχανισμό της άμυνάς σου. Βάλε να εργαστούν συντονισμένα οι δυνάμεις ικανότητες, συντονισμένες με τον Λόγο Χριστό, απέναντι στις ορδές των βαρβάρων που θέλουν να καταπνίξουν την επανάσταση των ιδεών στο νου σου. Όλα στην εξελικτική σου πορεία συμπυκνώνονται στο κάθε τώρα της γήινης ζωής να λάβουν την αποκατάσταση. Για να θυμηθείς όσους αγώνες και θυσίες ζωής πραγμάτωσες υπέρ των πολλών. Ως αγωνιστής και ήρωας, ως όσιος, μάρτυρας, Άγιος για να ελεήσεις την προδοσία κάθε εφιάλτη στον εσωτερικό σου κόσμο μα και έξω από αυτόν και γύρω σου. Καλείσαι να γίνεις Χριστός και Μαρία, το Θείο Πρότυπο που κατέβηκε στη γη από τα Ουράνια πεδία για να σου δείξει το δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσής σου.
«Αγαπάτε Αλλήλους και τα πάντα προστεθήσονται» εγγράφω στο μέτωπό σου άνθρωπε με πύρινα γράμματα ανεξίτηλα και τον Σταυρό της Θυσίας Μου τυπώνω στην καρδιά σου, την Ανάστασή Μου γράφω στους ουρανούς σου. «Εγώ Ειμί» το Φως σου, το Φως του Κόσμου. Σε αξιώνω εαυτέ μου και σε ελεώ, σε περιβάλλω με την Αγάπη Μου, την στοργή της Μάνας στο βρέφος, των τυφλών το φως, των άλογων ο Λόγος. Ενδύσου ταπεινότητα και προχώρα. Εγώ, έτσι περπάτησα ανάμεσά σου, ταπεινός, στα σκοτεινά σου σοκάκια, στους βάλτους της ψυχής σου για να σε ανασύρω. Μη ζητάς αξιώματα, τιμές από τους ανθρώπους. Ντύθηκα το σάρκινο φορέα σου και το Θυσίασα για εσένα. Ανέβηκα στους ουρανούς ως Φως, γιατί Φως καλείσαι να καταστείς, για να σου δείξω πως δεν περιορίζομαι, δε κάνω διακρίσεις. Σε καταδέχομαι όπως είσαι αγαπημένε μου, σε καλώ Εαυτέ Μου, Είμαι πρόθυμος για σένα και σου παρέχω ότι χρειάζεσαι για την επιστροφή σου.
Σε αναμένω στην Αγκαλιά μου Υιέ και Θυγατέρα Μου και σε Ευλογώ με την Ευλογία της Μητέρας των Κόσμων. Κοσμώ την υπόστασή σου, σε λούω με έλεος από την κορυφή ως τα νύχια των ποδιών και σε ενδύω λευκό χιτώνα της Αγάπης Μου. Στεφάνι φέρω στην κεφαλή σου με δάφνες χρυσές. Ακτίνες ηλίου Φως τα μαλλιά σου, σανδάλια φτερωτά του Έρωτά Μου και ζώνη της Αγνότητάς Μου στη μέση σου φορώ, για να θωρείς το Φως Μου. Ευλογημένος ο Υιός ο Ερχόμενος μετά Δόξης και Τιμής, ο Αναγγέλων την Παρουσία Του εν το μέσω των ανθρώπων, ίνα φανερώσει δείγματα της Αυτού Θεότητος. Αμήν.


ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ
07/06/2016