Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ

(Βιβλίο: ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ Κεφ. 29)

Κατήλθον εις την ύλην, Αδελφέ Άνθρωπε, Ενιαίε Άν­θρωπε, Άνθρωπε που εξεπορεύθης εκ του Πατρός Μου, ίνα καταστώ ορατός εις Εσέ ως Μορφή, διότι είχες χρείαν της Μορφής Μου, είχες χρείαν εις το πεδίον και την εξέλιξιν, την οποίαν ευρίσκεσο, από Μίαν Μορφήν, η οποία θα έφερε τα χαρακτηριστικά σου. Δεν Είμαι Φιλόσοφος, ούτε Ένας Αγαθός Άνθρωπος, ως πολλοί Με λέγουσι και Με αποκαλούσι εις τας κατ’ ιδίαν συζητήσεις των. Δεν υπήρξα Μαθητής ουδενός διδασκάλου επί της γης, καθ’ όσον Είμαι ο Διδάσκαλος ο Ίδιος, ο Ύψιστος Διδάσκαλος, ο Δημιουργικός Λόγος, Όστις ουδεμίαν ανάγκην, ουδεμίαν χρείαν έχει, Άνθρωπε Αδελφέ, να διδαχθεί παρ’ ου­δενός, διότι περικλείει εντός Του την Άπειρη Πηγή πάσης Γνώσεως και Σοφίας, την οποίαν εκπορεύει Αενάως σε Ολόκληρη τη Δημιουργία εις πάσας τας εξελίξεις των όντων. Επομένως είναι μέγα σφάλμα να λέγουσι, όσοι λέγουσι, ότι εδιδάχθην παρά τοις Εσσαίοις ή ότι εδιδάχθην εις το Αιγυπτιακόν ιερατείον ή ότι εφοίτησα εις τας σχο­λάς των Λάμα. Ουχί, Αδελφέ Άνθρωπε, ουδέποτε υπήρξα, επαναλαμβάνω, Μαθητής ουδενός Σχολείου, ουδενός με- μυημένου ανθρώπου, ουδενός μύστου, εις ουδέν μέρος του Κόσμου.

Εξεδηλώθην εις την ύλην δι’ εσέ, Άνθρωπε Αδελφέ Μου, Ουσία εκ της Ουσίας Μου. Επί του Σταυρού Μου ήπλωσα τας χείρας, εις εθελούσιον Θυσίαν και ενηγκαλίσθην Ολόκληρον την Ανθρωπότητα, τουτέστιν το Γένος Αδάμ, ως γέγραπται εν ταις γραφαίς Μου.

Και νυν έρχομαι εκ νέου και εμφανίζομαι ενώπιον σου, Άνθρωπε, ίνα Με ιδείς, ίνα συνομιλήσεις μετ’ Εμού, ίνα διδαχθείς παρ’ Εμού το Νέον Θέλημα του Πατρός, την Νέαν Αποκάλυψιν της Αλήθειας, την οποίαν το πνεύμα σου είναι έτοιμο να εισδεχθεί και ν’ αφομοιώσει.

Εγώ Ειμί ο Λόγος Αλήθεια, Εγώ Ειμί ο Λόγος Αγάπη, Εγώ Ειμί ο Άπειρος Πύρινος Νους, απ’ όπου τα πάντα εξεπορεύθησαν. Διαχέομαι στους Κόσμους της Δημιουρ­γίας Μου και εισπορεύομαι στα όντα εκείνα, των οποίων η εξέλιξις είναι κατάλληλη για να εκδηλωθώ. Οι λόγοι Μου δεν είναι λόγοι εξ ανθρώπου προερχόμενοι, ουδεπώποτε άνθρωπος ετόλμησε να ισχυρισθεί μέχρι σήμερον, ότι διά στόματός του ελάλησεν ο Διδάσκαλος του Απείρου. Ου- δείς δύναται να εκδηλωθεί άνευ του Θελήματος Μου και ουδείς δύναται λαλήσαι ρήμα εν, άνευ της προς τούτο Βουλής Μου.

Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος ο Εις και Μοναδικός, Εγώ Ειμί ο Πατήρ ο Άναρχος, Εγώ Ειμί και ο Υιός - Λόγος - Χριστός, Ον εγνώκατε και Ον επικαλείσθε προς βοήθειάν σας. Εγώ Ειμί και η Μήτηρ Θεοτόκος, Διδάσκαλος - Λόγος - Χρι­στός, ταυτιζομένη εις το Απόλυτον με τον Ένα και Μονα­δικόν Διδάσκαλον.

Ενεφανίσθην εις το υλικόν πεδίον της γης εν Σκηνώ- μάτι, φέρουσα τα προς τούτο εφόδια, ίνα Γεννήσω εις την ύλην τον Ενανθρωπισθέντα και Ενανθρωπιζόμενον εκ νέου Υιόν - Λόγον - Χριστόν. Το Θέλημα της Θεότητος την εποχήν εκείνην ήτο να εκδηλωθεί ο Λόγος εκ Σκηνώματος Ανδρος, διότι τούτο επέτρεπεν και ηδύνατο να κατανοή­σει και αφομοιώσει η Ανθρωπότης της Κοσμικής αυτής περιόδου.

Και νυν εμφανίζομαι ενώπιον σου, Άνθρωπε, ως ο Λό­γος Μητέρα, ως ο Λόγος Μαρία η Θεοτόκος - Χριστός, Αυτούσιος Λόγος με τον Λόγον Ιησού τον Χριστό, διότι μόνον Εις και Μοναδικός Λόγος υπάρχει εις την Άπειρον Δημιουργίαν του Πατρός. Εμφανίζομαι και ως Πατήρ Άναρχος, καθ’ όσον Υιός και Λόγος Εν εσμέν, ως είναι γεγραμμένον. Δύναμαι να εκπροσωπώ την Θεότητα υφ’ οιανδήποτε Μορφήν και Εκδήλωσιν η Βουλή Μου θέλει να αποκαλύψει εις εσέ Αδελφέ Μου Άνθρωπε.

            Σκοπός Μου και Θέλημά Μου είναι, την Νέαν Κοσμική περίοδο να αναβιβασθεί η Γυναίκα στα επίπεδα του Λό­γου, στα επίπεδα της Θεότητος, εις τα οποία ήδη ο άνδρας διά του Λόγου Ιησού ανεβιβάσθη. Θέλημά Μου είναι να ενοποιήσω τις υποστάσεις ανδρός και γυναικός, που ευρίσκονται διαχωρισμένες και διασκορπισμένες εις το υλικόν πεδίον και εις τα άλλα πεδία της Δημιουργίας, ως είναι γεγραμμένον εν ταις γραφαίς Μου, ότι ο Πατήρ Μου εδημιούργησε Έναν Άνθρωπο, Εικόνα και Ομοίωσιν Αυ­τού, φέροντα εντός του, ως και εν τη Θεότητι υπάρχουσι, αμφότερα τα γένη, τουτέστιν, τας αντιθέσεις, το θετικόν και αρνητικόν, τα οποία ενυπάρχουν εν απολύτω ισορρο­πία εντός του Πατρός Μου.

Θέλω δώσει Διδασκαλίας πολλάς την περίοδον αυτήν και θέλω χρίσει ιερείς και θέλω δημιουργήσει μυσταγωγούς και μύστας Μου και θέλω ορίσει Εκπροσώπους Μου επί του υλικού πεδίου. Θέλω μυήσει Εσέ, Αδελφέ Μου Άνθρωπε, από τον πλέον εξελιγμένον έως τον έσχατον, διότι οι πάντες Μία Ουσία είσθε. Θέλω δημιουργήσει μύ­στας και μυσταγωγούς και Θεουργούς, δυναμένους να επενεργούν όχι μόνον εις τον στενόν και περιορισμένον συγγενικόν των κύκλον, των εξ αίματος ή αγχιστείας συγ­γενών των ή των φίλων και γνωστών των ή των περίοικων έστω, αλλά να ενεργούν επί κρατών ολοκλήρων, επί πό­λεων και χωρίων, επί των καιρικών συνθηκών, επί της θα­λάσσης και του αέρος, να δύνανται να μεταφέρουν κύματα καύσωνος ή παγετού από τα διάφορα μέρη, να επιτι­μούν τας θαλάσσας ως γέγραπται ήδη και σας είναι γνω­στόν τούτο, να επιτιμούν τους ανέμους και να σιγούν. Θέλω δώσει Εξουσίας τας οποίας, Αδελφέ Άνθρωπε, φέρω Εγώ, αλλά έχεις χρείαν να σου δώσω Εξουσίας και εξωτερικώς ακόμη, διότι Εγώ ειόπορευόμενος εντός σου, φέρω απάσας τας Γνώσεις και απάσας τας Εξουσίας της Θεότητος του Ενανθρωπισθέντος Λόγου και δύναμαι να επενεργώ Απείρως και δύναμαι να μεταλλάσσω ποιότητες νου και εκδηλώσεις καρδίας και λογισμών και δύναμαι να μεταλλάσσω Πνευματικός οντότητας και να τας αναβιβάζω μέχρι του Θείου Λόγου και να ενοποιώ αυτάς μετ’ Εμού.

Αλλά λέγω θέλω δώσει Εξουσίας Πνευματικός διά την απελευθέρωσιν του ανθρώπου της ύλης, από τας δεσμεύ­σεις τας οποίας ανά τους αιώνας φέρει, από αράς, από την αδικίαν, από τας δεσμεύσεις του νου και της αγάπης του, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην ολότητα της Αλή­θειας και της Αγάπης, που είναι ταυτόσημα, που είναι Εν.

Ο Θεός Αγάπη εστί, ούτως εδιδάχθητε. Και λέγω υμίν τώρα ουχί ο Θεός μόνον Αγάπη εστί, αλλά και ο Άνθρω­πος Ομοούσιος του Πατρός Του Αγάπη εστί και Αγάπη πρέπει να εκδηλώσει όχι μόνον εις το στενό του περιβάλ­λον, αλλά την Ολότητα της Αγάπης που ρέει και δονεί τους Κόσμους της Δημιουργίας, την Ολότητα της Θείας Αγάπης του Πατρός Μου.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ως γέγραπται πάντες Υιοί Θεού κληθήσεσθε και εμπεριπατήσω μεθ’ υμών και έσεσθέ Μοι εις Υιούς και θυγατέρας.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι πάντες Θεοί εστέ και εκδη­λώνετε εκάστοτε επιμέρους, μέχρι σήμερον, την Θεότητα την οποίαν ενστερνισθήκατε, αφομοιώσατε και υλοποιή­σατε επί της γης. Καταστήτε Διδάσκαλοι του Απολύτου, καταστήτε Κήρυκες της μετουσίωσης και φανέρωσης της Αγάπης σε Ολότητα. Καταστήτε όχι Φάροι, αλλά οι Προ­βολείς εκείνοι, οι οποίοι με το Φως το οποίον θα παρέχω εις όλους, με το Φως το οποίον θα κατέχετε ως ίδιον Φως, θα κατευθύνετε όχι μόνον ολίγα συγγενικά σας άτομα, αλλά λαούς ολοκλήρους. Καταστήτε Θεοί εν Απολύτω επιγνώσει κι όχι Θεοί εν Μακαριότητι που είσασθε, ίνα ενώσω πάντας και αφομοιώσω εις την Θεότητά Μου, ίνα καταστήτε Δημιουργοί Νέας Δημιουργίας, Νέων Κόσμων, Νέων Συμπάντων, ίνα μεταλαμπαδεύσετε την Αγάπην του Πατρός και το Θέλημα Αυτού εις άλλους πλανήτας, αφού θα έχετε ήδη τελειοποιηθεί και θα έχετε πλήρως εξαγνισθεί και ενωθεί με την Θεότητα του Ενός και Απέραντου Λόγου.

Επιχέω το 'Ελεός Μου και την Αγάπην Μου, επί πάντας υμάς, ους καλώ πεφιλημένους Αδελφούς εν Πνεύματι Αγίω, ους καλώ Διδασκάλους Χριστούς.