Ο καθένας κουβαλάει έναν Σταυρό, βαδίζει προς τον Γολγοθά, εκεί να σταυρωθεί, να θυσιάσει το εγώ του, να σταυρώσει όλα εκείνα τα στοιχεία της προσωπικότητάς του, να σταυρώσει τον ατομισμό και την διάνοιά του για να μπορέσει μέσα από αυτή την θυσία του κατώτερου εαυτού να ελευθερωθεί, να αναστηθεί στους Ουρανούς της Βασιλείας του Πνεύματος του Αγίου. «Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλό μετανοούντι», (Λουκ. ΙΕ, 7).
Από το ύψος του Σταυρού να συγχωρέσει τον
εαυτό του στον πλησίον λέγοντας «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι».
Για να φτάσει εκεί, περνά δοκιμασίες πολλές, δοκιμάζεται για τις επιλογές, τα
πάθη του και κατά πόσο κράτησε ζωντανή την Αγάπη του Χριστού, που του δίνει ζωή
και ύπαρξη και είναι η μόνη Σωτηρία του. Κατά πόσο κάθε στιγμή στάθηκε στο ύψος
Αυτής. Και γράφει: «η Αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η Αγάπη ου ζηλοί, η Αγάπη
ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ούτε ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου
παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει την
Αλήθεια, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η Αγάπη
ουδέποτε εκπίπτει».
Όλοι έχουμε παρασυρθεί κι έχουμε πέσει
από το ύψος της αληθινής Αγάπης, γιατί μας φοβίζει να επιγνώσουμε τα λάθη μας
και να θελήσουμε να αλλάξουμε όσα μπαίνουν εμπόδιο στην επιστροφή μας σε Αυτήν.
Ωραιοποιούμε τις πράξεις μας και ρίχνουμε ευθύνες στους άλλους και στο Θεό.
Έτσι φυλακίζουμε την ψυχή μας, της αφαιρούμε το Λόγο και σιγά σιγά αρρωσταίνει
το σώμα. Αυτό συμβαίνει γιατί αφήσαμε σε αδράνεια την ψυχή να δώσει τροφή
Αγάπης, να θεραπεύσει τις πληγές του εγωισμού. Δίνουμε χώρο στη διχόνοια, την
χωριστικότητα, τον εξουσιασμό σε κατώτερες ποιότητες του εαυτού μας. Το
κυρίαρχο στοιχείο το ψέμα, ο βιασμός της
ψυχής, η σύγχυση στο νου, η βία και το χάος.
Έτσι με αυτόν τον τρόπο δεν λαμβάνουμε το
Έλεος, γιατί αρνούμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό, την ουσία μας, γιατί στο βάθος
δεν σκύψαμε με σεβασμό να τον γνωρίσουμε για να ενεργοποιήσουμε το «καθ’ εικόνα
και κατ’ ομοίωση του Πατέρα Θεού». Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες που έχουν βάση
στο να υποστηρίζει η διάνοιά μας τα όσα κάνει, όμως όλα αυτά δεν είναι παρά
καλύμματα και κουκούλωμα. Θέλει τόλμη, αρετή και ανδρεία για να αποδεχτούμε τα λάθη
στις επιλογές μας και να ρωτήσουμε «ποιος τα κάνει όλα αυτά;».
«Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει
τον κόσμο όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού;»
Σκύψε άνθρωπε μέσα σου και δες τι
δημιουργείς, πόσο πόνο προκαλείς στον εαυτό σου και στα τμήματά σου που διατυμπανίζεις
πως αγαπάς και είσαι διατεθειμένος να θυσιαστείς γι’ αυτά. Δες πόσο πόνο και
θλίψη προκάλεσες μέσα σου και γύρω σου στον άνθρωπο εαυτό σου, στα βασίλεια,
στη γη που πατάς.
Οι λέξεις ευχαριστώ-συγνώμη-συγχώρεση
είναι ξεχασμένες στο λεξιλόγιό σου κι αν τις αναφέρεις λίγες φορές μεταφέρουν
την ουσία τους. Η ουσία τους ελευθερώνει, αναβιβάζει, εξελίσσει, σε φέρνει
κοντά στην Ουσία σου τον Θεό. Ρώτησε τον εαυτό σου «ποιος σε εμποδίζει να
βιώσεις και να ζήσεις μέσα σε αυτές τις έννοιες και να γίνουν πράξη στη ζωή
σου;», «ποιος είναι που ανακόπτει την πορεία σου προς την αληθινή Αγάπη αν όχι
το εγώ σου;». Στάσου λίγο και αναρωτήσου γιατί όλα αυτά; Να θυμάσαι πως είσαι
και εσύ σε αυτά. Αν τελικά ο λόγος σου έχει ουσία και δεν είναι του αέρα, κάνε
μια καινούργια αρχή με γερές βάσεις, ώστε με τόλμη να αποδεχτείς τον ατελή
εαυτό σου για να επικρατήσει η Αγάπη, η Ειρήνη και να τον αγκαλιάσεις, τον
συγχωρήσεις, τον ελεήσεις και να του πεις ευχαριστώ-συγνώμη.
Μη φοβηθείς αν κυλήσουν δάκρυα,
εξαγνισμός της ψυχής σου είναι και θεραπεία, για να ελευθερώσεις τα τμήματα του
εαυτού σου που επιβάρυνες, τον ίδιο σου τον εαυτό. Θα ανοίξουν τα μάτια σου από
την τύφλωση που τους προκάλεσες εαυτέ μου και οι εικόνες γύρω σου με μιας θα
αλλάξουν και όταν δεις το Φως θα κλάψεις τόσο που θα γίνουν Ιορδάνης ποταμός
κάθαρσης και εξαγνισμού, γιατί θα συνειδητοποιήσεις πως βρισκόσουν στο σκοτάδι,
νομίζοντας πως ζούσες στο Φως. Τότε θα κατανοήσεις τι λησμονούσες και μέσα από
εκεί δεν πρόκειται να ξεχάσεις ώστε να μην επιστρέψεις πάλι. Θα αυξηθεί η
κατανόησή σου για τον πλησίον, θα γίνεις μια αγκαλιά κατανόησης και συγχώρεσης
στον ατελή εαυτό σου γιατί σε αυτόν βλέπεις τον παλαιό εαυτό που ήσουν και το
μόνο που αρκούσε για να σε ξυπνήσει ήταν, είναι και θα είναι η Υπερούσια Αγάπη
του Χριστού.
Να είναι ευλογημένος ο δρόμος της
επιστροφής σου στην αληθινή Ζωή της Αγάπης, που μόνο ο Ιησούς Χριστός ο Υιός
του Θεού Πατέρα μας φανέρωσε, πραγμάτωσε και Αλήθεια έγινε στους αιώνες των
αιώνων. Κατέγραψε για σένα στα μητρώα σου Πρώτος τον Δρόμο της Σωτηρίας σου.
Τόλμη, ανδρεία, πίστη, υπακοή στον Πρώτο και τον Έσχατο της λύτρωσής και της
Ανάστασής σου. Να θυμάσαι πως από κει που στέρησες την δύναμη να τρέφονται τα
ζιζάνια του εγωισμού θα σε πολεμήσουν και θα ζητήσουν τα του εαυτού τους. Όμως
μην κάνεις το λάθος να ενδώσεις αλλά ενεργοποίησε τον Ιωάννη εντός σου και βάλε
τον εγωισμό και τις ποιότητές Του να εργαστούν στον τομέα τους. Βάλε τον εαυτό
σου σε πνευματική εργασία για να τον γνωρίσεις καλύτερα ώστε το ταξίδι σου να
είναι ασφαλές, γιατί αγαπημένε μου αν δεν ξέρεις ποιος είσαι δεν ξέρεις και πού
πας. Άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου ολόκληρο στον Ιωάννη της Δευτέρας
Παρουσίας, για να σε οδηγήσει στην Αλήθεια.
«Όταν δε έλθη ο Παράκλητος ον εγώ πέμψω
υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός εκπορεύεται,
εκείνος μαρτυρήσει περί εμού και υμείς δε μαρτυρείτε, ότι απ’ αρχής μετ’ εμού
έστε», (Ιωαν. ΙΕ 26-27). Καλή αντάμωση αδελφέ μου στην Εγώ Ειμί Παρουσία του
Λόγου Χριστού. Αμήν.
ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΚΟΛΕΤΑ
04/11/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου