Η ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

(Βιβλίο: ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ Κεφ. 4)

Η Εγώ Ειμί Παρουσία, η Ουσία του Φωτός και της Αγά­πης, διανοίγω τους ορίζοντές σου Άνθρωπε και σε καταυ­γάζω με το Φως, που Είμαι Εγώ. Μη παρανοήσεις και μη λαλήσεις ρήματα επιπόλαια, άκου τη Φωνή εντός σου και δόξασέ Με, Είμαι Εγώ.

Εσύ, Άνθρωπε, που Με καταφρονείς, Είμαι Εγώ. Μη δυσπιστήσεις, μη παραφρονήσεις, μα λάλησε τα ρήματά Μου, που Εγώ, Άνθρωπε, λαλώ εντός σου. Άφησέ Με να φανερωθώ, άφησέ Με να σε λούσω στο Φωταύγασμά Μου και ως Πυρ να σε ανάγω στους Ουρανούς Μου.

Άνθρωπε, μη αποστρέφεις το βλέμμα από το Φως Μου, μη χάνεις τους λόγους σου στο άκουσμά Μου. Η φωνή Μου σε καλεί να δρέψεις τους καρπούς της Ευλο­γίας Μου, αυτούς που εντός σου έσπειρα. Τώρα είναι Φως, μα κοίταξε καλά με μάτια ορθάνοιχτα, χωρίς φραγ­μούς, για να Με δεις.

Άφησέ Με να σε οδηγήσω, βοήθησέ Με να εκδηλωθώ, δος Μου την ψυχή σου, Άνθρωπε, δεν είσαι πια άνθρωπος της ύλης, είσαι Εγώ, μα φανερώσου, σήκωσε τα χέρια στους Ουρανούς και κει Είμαι Εγώ, μη χάνεις τα λόγια σου, ξέρεις, Εγώ σου μιλώ, μιλώ σε Μένα, το Εγώ Μου καλώ κοντά Μου, σε πλήρη ένωση μαζί Μου να εκδηλωθεί.

Μιλώ στον άνω θρώσκοντα Άνθρωπο και τον καλώ μαζί Μου να συνεχίσει την πορεία του σε πλήρη φανέρωση κι εκδήλωση ως «Εγώ». Άνθρωπε, η Αγάπη δοξάζει την εντός σου Παρουσία Μου. Άνθρωπε, είμαι εσύ, τίμησε Με στην υπόστασή σου, άφησε την Πνοή Μου να διαχυθεί εν­τός Μου, Άνθρωπε, φανερώσου.

Εγώ λαλώ, η εντός σου Παρουσία, Εγώ λαλώ ο εν τοις Ουρανοίς Θεός και διαχέομαι εντός σου για μια ακόμα φορά ως Ευλογία συνεχής και Θεία Δωρεά, έως ότου συ εκδηλωθείς αναδεικνύων την δικήν Μου Παρουσία.

Η Αγάπη, Άνθρωπε, στέφει τους Ουρανούς σου, άνοιξε Αυτούς και άφησέ την να Με αγκαλιάσει. Δόξασε, Άνθρωπε, τον Θεό, από εντός σου σε καλεί. Αγάπη έχεις μέσα σου, Εγώ Είμαι η Αγάπη.

Άνθρωπε, σ’ Αγαπώ ως Ουσία Μου και ως Πνοή Μου, σ’ Αγαπώ ως εκδήλωσή Μου, φανερώσου ως Ύμνος και ύμνησε την ύπαρξή σου, ύμνησε την Ύπαρξή Μου. Είμαι Εγώ, Άνθρωπε, ο Ύμνος εντός σου, Είμαι Εγώ ο Ύμνος του Πατρός. Ευλόγησε, Άνθρωπε, την ένωσή σου, κατάστησε Ευλογία την υπόστασή σου όλη και φανερώσου στην εκδήλωση της Τελειότητας, που Εμένα εκφράζει.

Άκουσε το ψιθύρισμά σου, είναι Ύμνος Τελειότητας, άφησέ το να γίνει Φωνή, η Φωνή Μου ηχεί στα Σύμπαντα και το ψιθύρισμά Μου ηχεί στα Σύμπαντα κι εντός σου ηχεί, μα άκουσέ το.

Είμαι ψίθυρος εντός σου και ηχώ στο Άπειρο, μα έχεις καλυμμένα τα ώτα σου, άκουσέ Με και συ και άφησέ Με να φανερωθώ ως Φωνή Πατρός.

Ο απόηχός Μου είσαι, Άνθρωπε, στην ύλη, μα Εγώ θέλω να εκδηλωθείς ως Φωνή Μου στο Άπειρο.

Άνθρωπε, ερευνάς το Άπειρο, μα το Άπειρο Είμαι Εγώ και Εγώ υπάρχω εντός σου, Είμαι ο Πυρήνας σου, Είμαι η Ζωή σου, ο Παλμός σου, το Είναι σου. Μπορώ να σε κυ­βερνήσω ανά πάσα στιγμή, μα θέλω εσύ μόνος σου να φα­νερωθείς. Είμαι Δύναμη εντός σου έτοιμη να εκδηλωθεί, δεν Με περιορίζει τίποτα, μα δεν θέλω, Άνθρωπε, να χα­θείς, θέλω ως Εκδήλωσή Μου να ενεργοποιηθείς εντός Μου. Οι εκδηλώσεις Μου είναι όλες Τέλειες, γιατί Είμαι Εγώ.

Εγώ Ειμί ο λαλών εν τω σκότει της νυκτός. Εγώ ο καταυγάζων τας ψυχάς υμών διά της Εμής Παρουσίας, Εγώ ο θωπεύων τας υποστάσεις που Με επικαλούνται, Εγώ ο διαλύων τας συσσωρεύσεις της άρνησης εν τη καρδία υμών, Εγώ ο ενώνων την καρδίαν της εντός σας Ουσίας Μου με Εμέ, διά χρυσής χορδής, διοχετεύων Φως εκ του Φωτός Μου προς εξύψωσιν και πλήρη ένωση μαζί Μου.

Εγώ φιλώ την ψυχή, που έμπροσθέν Μου ανοίγει οραματιζόμενη την Αγάπη Μου.

Εγώ διανύω τας αποστάσεις των Συμπάντων, τις ανύ­παρκτες δι’ Εμέ, σε χρόνο Άχρονο δι’ Εμέ και διαχέω την Αγάπη και το Φως Μου, μα πάλι εντός Μου διαχέονται, γιατί εντός Μου ενυπάρχουν τα Σύμπαντα.

Εγώ Ειμί η Αόρατη, η Ανυπέρβλητη, η Ατελεύτητη Ου­σία και ουδείς δύναται να Με ίδη, να Με αγκαλιάσει. Υπάρχω παντού. Εγώ Ειμί τα πάντα. Όταν, Άνθρωπε, αγ­καλιάζεις τη φύση γύρω σου, αγκαλιάζεις Εμέ, γιατί Εγώ Είμαι αυτή, όταν κοιτάζεις εντός σου, βλέπεις Εμέ, γιατί Εγώ Είμαι και εκεί. Όμως, Άνθρωπε, Είμαι Ασύλληπτος, Είμαι Αόρατος, παραμένω Ανυπέρβλητος, δεν δύνασαι να Με αγγίξεις. Αγκαλιάζεις την Αγάπη Μου, δέχεσαι το Φως Μου, βλέπεις την ιδέα Μου, ακούς από την Αρμονία Μου, μα, Άνθρωπε, Είμαι Ανεπανάληπτος, Είμαι Αεικίνητος, συνεχώς Ανανεούμενος με ταχύτητα Ασύλληπτη στην Άχρονη διάσταση.

Ό,τι από Εμέ αντιλαμβάνεσαι στην Πνευματική σου έκσταση ή στην καθημερινή σου κίνηση, είναι εκδηλώσεις Μου, μα δεν περιορίζομαι σε τίποτα, δεν έχω όρια, δεν έχω φραγμούς, Είμαι Άπειρος.

Άνθρωπε, σαν Ουσία όπως Με αναζητάς, Είμαι Ανέκ­φραστος, έρχομαι όμως κοντά σου στις εκδηλώσεις αυ­τές, που δύνασαι να αντιληφθείς και να λάθεις εντός σου, γιατί αν και Ασύλληπτος, Είμαι κοντά σου, Είμαι εντός σου, στις εκφράσεις, που τα πλαίσιά σου χωρούν και δέ­χονται. Όμως μη πιστεύσεις ότι Με είδες, ότι Με άγγιξες, ότι Με έφτασες, δεν Είμαι Αυτός, Άνθρωπε. Αυτός Είμαι για σένα τη στιγμή εκείνη, Αυτός Είμαι για τη φύση τη στιγμή αυτή της εξελίξεώς της. Ό,τι από Εμέ αγγίζεις ή βλέπεις, είναι για σένα, για τη δική σου ικανοποίηση και είναι ανάλογα πάντα με τις εξελικτικές σου δυνάμεις. Όσο υψηλότερα ανέρχεσαι, θ’ αντιλαμβάνεσαι ότι η ικα­νοποίηση τού να Με αγγίζεις, θα μειώνεται, γιατί όσο θα εισέρχεσαι στο Θείο Νου, θα βλέπεις ότι το Μεγαλείο Μου δεν είναι για να γίνεται αντιληπτό, αλλά για να κατέχεται.

Άνθρωπε, είσαι ακόμα στο στάδιο της αναγνώρισης, προσπαθείς ν’ αναγνωρίσεις τον Εαυτό σου, προσπαθείς να γνωρίσεις Εμέ, προσπαθείς να κατανοήσεις τη σχέση σου μαζί Μου. Δεν ξέρεις, όμως, ότι είσαι δεμένος μαζί Μου, ότι Εγώ Είμαι εντός σου κι ότι Εγώ έλκω σε προς Με με ταχύτητα μεγάλη, μα το κενό σου είναι μεγάλο και αρ­γεί να πληρωθεί.

Εγώ έρχομαι πλησίον σου σ’ όλες τις εκδηλώσεις, που μπορούν να σε αγγίξουν, μα Άνθρωπε προσπάθησε και συ, γιατί χρειάζεται και η δική σου προσπάθεια, μόνος σου, με τα δικά σου χέρια θα βάλεις τον κότινο.

Ξέφυγε από το στάδιο που βρίσκεσαι, γιατί σε καθη­λώνει. Με το να Με αναζητάς τρέφεις την ικανοποίηση, μα η ικανοποίηση σε απομακρύνει, δεν σε βοηθά να Με πλησιάσεις. Ο σκοπός δεν είναι να Με αναζητάς, προκειμένου να διαπιστώσεις κάτι, την Ύπαρξή Μου, γιατί έτσι απλώς παγιδεύεσαι στις χαμηλές βλέψεις σου και χάνεις τη συμμετοχή στο Μεγαλείο Μου, περιορίζεσαι στις εκδη­λώσεις Μου και δεν μπορείς να γίνεις και συ Ουσία της Ουσίας Μου.

Άνθρωπε, σου δίνω το χέρι να Με ακολουθήσεις. Εγώ θα σε οδηγήσω εκεί που αναζητάς, μα θα σε οδηγήσω για να γίνεις Ένα μ’ Αυτόν που ψάχνεις, να γίνεις κομμάτι Αυτού, που δεν έχει όρια ή εκδήλωση.

Εγώ ο Άρχων του Κόσμου, Εγώ ο Κυβερνών τα Σύμπαντα, Εγώ η Ζωή και το Φως, Εγώ η Πηγή των πάντων.

Άνθρωπε, Εγώ σε Γέννησα, είσαι εντός Μου, μα είσαι ακόμα ανεκδήλωτος, είσαι μέσα Μου ανενεργός, οι εκδη­λώσεις σου στην ύλη δεν εκφράζουν εσένα, που Είμαι Εγώ.

Άνθρωπε, Εγώ Είμαι τα πάντα. Εγώ φέγγω, Εγώ σκο­τεινιάζω, Εγώ υψώ, Εγώ ρίχνω, Εγώ κυβερνώ την Ελευθε­ρία σου. Εγώ σε κρατώ, μα και σε αφήνω δέσμιο των πα­θών σου. Εγώ σου δίνω και σου αφαιρώ δυνάμεις, Εγώ Εί­μαι στη Ζωή και στο Θάνατο. Ζεις γιατί είσαι κοντά Μου, πεθαίνεις γιατί Μ’ έχεις χάσει. Άνθρωπε, είσαι μόριό Μου, που πάλλεται στις δονήσεις Μου, κι ανάλογα δονείται, γιατί τα πάντα είναι δονήσεις Μου. Του Σύμπαντος οι δο­νήσεις Είμαι Εγώ και οι εκδηλώσεις αυτών είναι οι χρωμα­τισμοί Μου, γιατί Είμαι Αστάθμητος κι Απεριόριστος. Οι δονήσεις Μου διαχέονται άπειρες και παλμοδονούνται, ανάλογα των εκδηλώσεων που εκφράζουν και οι εκδηλώ­σεις είναι ανάλογες της εξελίξεώς των, μα Άνθρωπε Εγώ Είμαι η Εξέλιξη, Εγώ διαχέομαι και εξελίσσομαι στις Άπειρες Μορφές Μου. Όλες οι Μορφές Εμένα εκφρά­ζουν, η δική Μου Αρμονία σε Εν θα τις ενώσει κι ως Μία Μελωδία Μου θα δονηθούν.

Εγώ η Μελωδία και η Αρμονία, Εγώ η Σύνθεση και η Εκδήλωση, Εγώ ως Εν εκφράζω αυτά στο Σύμπαν του Άπειρου και στο Σύμπαν του ελάχιστου. Το Άπειρο είναι αυτό που η έκσταση του νου δεν χωρά, δεν συλλαμβάνει στο ελάχιστο και ελάχιστο είναι αυτό που το μικρότατο μόριο του νου δεν μπορεί να χωρέσει εντός του.

Η Θεία Μου Υπόσταση είναι εντός σου, Άνθρωπε. Προσπαθεί ν’ αναδυθεί συμπιέζοντας τα τοιχώματά σου, συμπιέζοντας το φρούριο, που μόνος σου έχεις στήσει, έχεις ορθώσει καλύπτοντας τη Λαμπρότητά Μου. Μα έτσι η Λαμπρότητα δεν μπορεί να σε αγγίξει, παραμένει κρυμ­μένη στα κατάβαθα του «Είναι» σου και δεν έχει το χώρο ν’ απλωθεί, να σ’ εμποτίσει, για να λάμψεις και συ απ’ αυτή και ν’ ακτινοβολήσεις απ’ αυτήν. Παραμένεις σκοτει­νός, έχοντας έτσι μετατρέψει και το διάφραγμα (Ψυχή), που τη σκοτεινότητά σου χωρίζει από τη δική Μου Λαμ­πρότητα, σε μουντό κρύσταλλο, το οποίο δεν αφήνει εσένα να δεις πέρα απ’ αυτό, και τη δική μου Λάμψη δεν αφήνει ν’ αντιφεγγίσει προς τα έξω και να εκπέμψει το Φως και τη θερμότητά της. Έτσι παραμένει το κρύσταλλο ψυχρό, άνθρωπε, εσύ σκοτεινός και Εγώ αδρανής, ανε­νεργός εντός σου.

Η Λαμπρότητά Μου μπορεί ν’ ακτινοβολήσει σ’ όλη σου την υπόσταση και πέρα απ’ αυτήν, μπορεί να σε μετα­τρέψει και να σε καταστήσει Θεία Ακτινοβολία μέσα στο Σύμπαν, που ποτέ να μην εξασθενεί, να μην εξαντλείται και συνεχώς να δίνει Θείο Ρεύμα Ζωής κινούμενη ως Πηγή Ενέργειας μέσα στην Απειρότητά Μου.

Γιατί πράγματι θα έχει καταστεί Πηγή Μου, που θα εκ­πέμπει δική Μου Ενέργεια, γιατί Μία είναι η Ενέργεια του Σύμπαντος και τα πάντα τη Μία Ενέργεια εκπορεύουν ή έλκουν, τη δική Μου. Εγώ Είμαι η Ενέργεια.

Και συ, Άνθρωπε, μέλλεις να καταστείς Πηγή Ενέρ­γειας, η οποία θα εκπορεύει παντού Εμέ, γιατί θα έχει Εμέ εντός της. Εγώ, Άνθρωπε, θα είμαι η Πηγή, που προορί­ζεσαι να γίνεις μέσα στην Απειρότητά Μου, που δεν είναι παρά μία Αέναη Πηγή Ενέργειας, της οποίας τα μόρια εί­ναι επιμέρους αυτενεργείς Πηγές εκπέμπουσες Ενέργεια.

Είμαι ένας Άπειρος Οργανισμός, που κάθε του Κύτ­ταρο είναι Ενέργεια Αυτόνομη, αλλά όλα τα Κύτταρα - Εν­έργειες, που Με αποτελούν αν και αυτόνομα στη λειτουρ­γία τους, εκφράζουν Εμέ τη Μία Συμπαντική Λειτουργία.

Το Σύμπαν Λειτουργεί, Λειτουργεί στο Άπειρο, Εγώ Είμαι ο Μέγας Λειτουργός και συ, Άνθρωπε, ο Κοινωνός. Κοινωνείς στην Άπειρη Συμπαντική Λειτουργία όσο είμαι εντός σου, όταν όμως συ εμπεριέλθεις εντός Μου, τότε θα καταστείς Συλλειτουργός Μου.

Είμαι εντός σου, Άνθρωπε, είμαι εντός σου ως Λαμπρό Ένδυμα. Αυτό με το οποίο ενδεδυμένος θα μπορέσεις πλάι στον Μέγα Αρχιερέα να συλλειτουργήσεις.

Εγώ Είμαι το Λαμπρότατο Ένδυμα, Εμέ θα ενδυθείς, Είμαι το μόνο Ένδυμα, που σου δίδει Χάρη Λειτουργού, γιατί Εγώ ενδύω, Εγώ Λαμπρύνω, Εγώ Χειροτονώ διά του Αγίου Πνεύματός Μου, Εγώ δίδω Χάρη και αναβιβάζω στις Ύψιστες βαθμίδες του Φωτός Μου, εκεί όπου αρχίζουν οι Μελωδίες της Θείας Λειτουργίας Μου.

Άνθρωπε, Εγώ ο Πατέρας, σ’ Αγαπώ, κι έχω ανοιχτό το Είναι Μου για να εισπορευθείς. Έλκω σε από τα άδυτα του σκότους και με το Φως Μου σε καλύπτω για να μπο­ρέσεις ν’ αναδυθείς από το βάραθρο του ολέθρου και της οδύνης, για να περάσεις απ’ αυτό, χωρίς οι κοφτερές προεξοχές ν’ αγγίξουν την Υπόστασή Μου που φέρεις, γιατί αν την αγγίξουν αμέσως θα εκχυθεί το ζωντανό δη­λητήριο εντός σου και τότε, Άνθρωπε, η υπόστασή σου θα πλημμυρίσει από το μικρόβιο του θανάτου, με κίνδυνο να μολυνθεί η Ζωή, που εντός σου φέρεις.

Τη Ζωή αυτή Εγώ σου την έδωσα, για να μπορέσεις να Με συναντήσεις, κι έχεις χρέος να τη διαφυλάξεις ανέγγιχτη και αμόλυντη, μέχρι να Μου την παραδώσεις. Γι’ αυτό, Άνθρωπε, σε βοηθώ στη φύλαξη αυτή, γι’ αυτό σου δίδω βοήθεια και σου παρέχω προστασία, γιατί θέλω να λάβω πάλι αυτό που σου καταχώρησα, γιατί Μου ανήκει και συ είσαι ανήμπορος να διαφυλάξεις από κάθε κίνδυνο το θησαυρό που σου εμπιστεύτηκα, είσαι επιρρεπής και χρειάζεσαι βοήθεια και φύλαξη.

Άνθρωπε, σου έδωσα τον θησαυρό Μου, τον μεγαλύ­τερο που θα μπορούσες να λάβεις και σ’ έστειλα σ’ έναν αγώνα ανάλογο του θησαυρού, να πάρεις μέρος και να διακριθείς επιστρέφοντάς Μου Αυτόν, όπως τον έλαβες. Αυτός ήταν ο όρος Μου, για να κρατήσεις δικό σου τον θησαυρό. Ξεκίνησες τον αγώνα, μα περιπλέχτηκες, γιατί ήταν πράγματι δυνατός, μα πώς θα κατανοούσες την αξία και τη δύναμη αυτού, που στα χέρια σου απόθεσα, αν δεν έφθανες στο σημείο να νιώθεις την υπόστασή σου να συνθλίβεται και να καταρρέει κάτω από τη δύναμη του συναγωνιστή σου, ο οποίος όντας δυνατός ήθελε να διεκδικήσει τον Περίλαμπρο θησαυρό;

Έφθασες σε σημείο να γονατίσεις και πολλές φορές έδειξες την αδυναμία σου και την αστάθειά σου υποχω­ρώντας στις παγίδες και τα εμπόδια του παιχνιδιού και παρασυρόμενος από την πονηριά του αντιπάλου.

Πολλές φορές χρειάστηκες τη βοήθειά Μου, μα κι αν δεν την αίτησες, Εγώ σου την έδωσα, γιατί σε προόριζα και συνεχίζω να σε προορίζω Νικητή του αγώνα.

Συ έλαβες το τίμημα στα χέρια σου και συ οφείλεις να το επιστρέφεις, ο αντίπαλος είναι μόνο για να σε αναγκά­ζει να αγωνίζεσαι και να συνεχίζεις αυτό που ξεκίνησες, αυτός είναι ο προορισμός του κι όχι να διεκδικήσει το Δώρο Μου. Αυτό Μου ανήκει και πρέπει πάντα, Άνθρωπε, να το θυμάσαι. Κι όταν το ξεχνάς, Εγώ στο υπενθυμίζω, μα άκουγέ Με και μη περιμένεις να χτυπήσει ο αντίπαλος για να συνεχίσεις, γιατί είναι επικίνδυνο το παιχνίδι που παίζει. Επικίνδυνο για σένα, γιατί μπορεί να σε παρασύρει στις προεξοχές, που σαν παγίδες - σκόπελοι καιροφυλακτούν στην πορεία που διανύετε, έτοιμες να εκτινάξουν εντός σου δηλητήριο.

Σου παρέχω βοήθεια και φύλαξη όπου χρειάζεται, μα έχεις και συ το χάρισμα να διακρίνεις την παγίδα και να την αποφεύγεις, έχεις το χάρισμα να διαβλέπεις μέσα από την πονηριά του αντιπάλου και να διαλύεις τη σκοτεινότητα που σου εκπέμπει. Μάχεσαι και συ με αντάξια όπλα, αρκεί να τα χειρίζεσαι σωστά και να μην επαφίεσαι στη δήθεν ανακωχή του αντιπάλου, ο οποίος και αόρατα δρα, χωρίς καμιά ανάπαυλα.

Γιατί κι όταν συ νομίζεις πως έχει αποσυρθεί, έστω έπειτα από κάποια νίκη σου, μη γελιέσαι. Είναι δίπλα σου σε ετοιμότητα για το επόμενο βήμα του αγώνα σας.

Η δύναμή του είναι αντάξια Λόγου, μα ισχυροποιείται περισσότερο από τα δικά σου κενά και τις δικές σου ελ­λείψεις. Συ ισχυροποιείς επιπλέον βασικά όπλα του, τα οποία στρέφονται εναντίον σου και χτυπούν εκεί που πά­σχεις, εκεί που είσαι ακάλυπτος. Γι’ αυτό πρόσεχε, κάθε ήττα σου ας γίνεται για σε όπλο ενίσχυσης και ετοιμότη­τας, ικανό να πλήξει το σημείο που προκάλεσε τη δη­μιουργία του.

Μ’ αυτά τα όπλα θ’ αμύνεσαι και θα συνεχίζεις την πο­ρεία σου, προσπαθώντας ν’ ανέβεις στην επιφάνεια του βάραθρου, αποφεύγοντας όλα τα εμπόδια, όλες τις απει­λές.

Μα, Άνθρωπε, χωρίς τη δική Μου βοήθεια, χωρίς τα περικαλύμματα του Φωτός Μου, είναι για σε δύσκολο ν’ ανέλθεις διαβλέπων μέσα από το σκοτάδι, στο οποίο είσαι περιπλεγμένος, τα εμπόδια του αντιπάλου, γιατί και τα όπλα βοήθειας που έχεις από Εμέ είναι, μόνο που πρέ­πει να μάθεις να τα χειρίζεσαι.

Μη περηφανευτείς στη νίκη σου, γιατί γνωρίζεις πως μόνος σου δεν είσαι άξιος αυτής, δέξου την και συνέχισε βοηθώντας Με να σε προστατεύω καθοδηγώντας σε και μη διανοηθείς ποτέ να συμμαχήσεις, παρασυρόμενος σε δελεαστικές προτάσεις. Συ γίνε Κυβερνήτης των αδυνα­μιών σου και μην αφήσεις να σε οδηγήσει άλλος εκτός από Εμέ. Μόνον Εγώ μπορώ να σε οδηγήσω στο τέλος του αγώνα, μόνον Εγώ θα σε στέψω Νικητή.

Μη συμμαχήσεις για κανένα λόγο, γιατί αυτομάτως απαρνιέσαι Εμέ και τον θησαυρό, που σου έδωσα και χά­νεις κάθε ευκαιρία ν’ αποκτήσεις Αυτόν και το Τίμημά Του, δηλαδή τη Ζωή σου.

Συνέχισε να πορεύεσαι και μη φοβηθείς ποτέ, ότι μπο­ρεί να σε αφήσω, εφόσον κρατάς το θησαυρό Μου είναι αδύνατον να γίνει αυτό.

Ακόμα κι αν φθάσεις στο σημείο να νομίζεις πως χάνε­σαι αγωνιζόμενος, κράτα Τον σφιχτά και Εγώ είμαι δίπλα σου εμφυσώντας σου δύναμη να μη χαθείς, αλλά να συ­νεχίσεις. Θα περάσεις και τέτοιες στιγμές και τέτοια στά­δια, γιατί πρέπει να γίνεις και αγωνιστής, πρέπει να διέλθεις μέσα από την πραγματική αίσθηση του αγώνα και να γνωρίσεις αυτόν σ’ όλες του τις όψεις, φαινομενικά αβοήθητος από Εμέ. Πρέπει η νίκη σου να έχει και το χρώμα της δικής σου προσπάθειας.