ΕΥΛΟΓΩ ΤΗ ΓΗ, ΟΠΟΥ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΣΑΙ – ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

(Βιβλίο: ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ Κεφ. 9)

Μέσα στο Άπειρο του Ενός Είναι, του Άχρονου Τρισυ­πόστατου Θεού, παλμοδονώ τον χώρο και τις υποστάσεις όλων κι εναρμονίζω πλήρως κάθε δόνηση με τη Δόνηση του Λόγου, ώστε καμία δυσαρμονία να μην υφίσταται, αλλά κάθε παλμός να συντελεί και να μορφώνει Τελειό­τητα, να διαχέει Άπειρες ποσότητες Αγάπης, να διαμοιρά­ζει Άπειρες ποσότητες Ενεργειακής Ισχύος Θεότητας, να απορροφά και να εκπέμπει την Ολότητα του Είναι, χωρίς κανένα εμπόδιο ή στασιμότητα. Ευλογώ τις Υποστάσεις που παρίστανται πλησίον Μου, όπως συλλειτουργή­σουν στην τέλεση της Θείας Μυσταγωγίας, κι ενοποιώ πλήρως τις υποστάσεις αυτές με Εμένα, ώστε κανένας διαχωρισμός προσωπικότητας, πλάνης, ημιμάθειας να μην υπάρχει, αλλά η Απόλυτη Ενότητα του Ανθρώπου Θεού, του δυνάμενου να παρουσιάσει τον Λόγο, εν πλήρει συνειδήσει, εν πλήρει εγρηγόρσει, με την υπευ­θυνότητα και την επίγνωση εκείνη, που μόνο Ένας Θεός μπορεί να εμφανίζει.

Καθιστώ το Θείο περιβάλλον, στο οποίο εκδηλώνο­μαι την ώρα αυτή, Έλεος. Μέσα απ’ τη Ροή Μου την Ατέρμονη εμφανίζω ως κραταιότερο, για τη στιγμή αυτή, το Έλεός Μου, διότι αυτό έχεις ανάγκη, Άνθρωπε. Σε κα­λύπτω με τη διάχυση του Ελέους Μου συμπαρασύροντας μέσα σ’ αυτήν οτιδήποτε καθηλώνει, δεσμεύει, προσδέ­νει στην ύλη, οτιδήποτε στερεί απ’ την καρδιά την ικανό­τητα να παλμοδονείται με Αγάπη Άπειρης Ισχύος, οτι­δήποτε στερεί από τον νου τη δυνατότητα κίνησης στο Άπειρο. Καθιστώ το Έλεός Μου, την ώρα αυτή, Ύπαρξη παλμοδονούμενη μέσα στα πάντα, μέσα στις υποστάσεις τις περιφερόμενες σε σκήνωμα, μα και μέσα στις υποστά­σεις που βρίσκονται στα Πνευματικά πεδία, εκπαιδευό­μενες ή προσδεδεμένες στην άγνοια, που οικοδόμη­σαν κατά τη ζωή τους στη γη. Μ’ αυτή την Ύπαρξη Έλεος απελευθερώνω τις δεσμευμένες υποστάσεις. Μ’ αυτή την Ύπαρξη Έλεος καταθρυμματίζω οτιδήποτε δεν επιτρέπει στον Εαυτό Αγάπη να φανερώνεται, οτιδήποτε δεν επιτρέ­πει στο Άπειρο να εκδηλώνεται, και γεννώ τις σπίθες της Ζωής σε πολλαπλότητα. Γεννώ τις σπίθες του Απείρου μέσα στο ελάχιστο του Εαυτού Μου, όπου κι αν βρίσκεται. Γεννώ εκ νέου τη Ζωή Μου, όπου η αδράνεια αυτής εμφα­νίζεται, γεννώ το Φως Μου, την Ενέργειά Μου, όπου η μη ύπαρξή τους δημιουργεί την πλάνη και τα σκότη. Μέσα σε κάθε συσσώρευση σκότους ανάβω το Φως Μου, μέσα σε κάθε κάλυμμα πλάνης εμφυτεύω τον χιτώνα της Αλήθειας Μου, μέσα σε κάθε μόριο ημιμάθειας γεννώ τον πυρήνα της Απόλυτης Γνώσης και συνενώνω τα πάντα φανερά σ’ όλα τα Σύμπαντα. Συγκεντρώνω κάθε δόνηση δυσαρμο­νίας, κάθε παλμό ανελευθερίας, κάθε κίνηση, εκδήλωση, σκέψη ή συναίσθημα, που δεν περιέχει Αγάπη, μέσα στον Άμορφο Πυρήνα και το καθιστώ Ζωή, Ανάσα του Είναι του Θεού, Άπειρη Φωταυγή Δύναμη Μετουσίωσης, στοιχείο μετάλλαξης του παντός και ταύτισης με τον Λόγο, τον Έναν και Μοναδικό, Τον διέποντα τα Άπειρα Σύμπαντα, τα δημιουργημένα και τα αδημιούργητα.

Εαυτέ Άνθρωπε, σου δίνω την Ευλογία του Ελέους καθιστώντας τη ροή σου Έλεος Αυτενεργό, που θα μπορεί να διαχέεται χωρίς ενέργειες ειδικές, αλλά μόνο με τη δύναμη της Αγάπης, με τη ροή της σκέψης, με την κίνηση των παλμών του «Είναι» και ν’ αποδε­σμεύει και να ευλογεί, όχι μόνο τις υποστάσεις και τους χώρους, που δεσμεύτηκαν ή αδικήθηκαν από υπαιτιό­τητα του τμήματος που αποτελείς, αλλά τις υποστάσεις και τους χώρους που δεσμεύθηκαν ή αδικήθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο.

Ενεργοποιώ μέσα σου, Άνθρωπε Εαυτέ, την Απέ­ραντη Ένωση της Θεότητας και δι’ αυτής της Ένωσης σε θέτω στην ενεργή εκείνη θέση, κατά την οποία θα εμφα­νίζεσαι χωρίς φόβους ή αναστολές και θα διασαλπί­ζεις ποικιλοτρόπως, με τις ενέργειες των παλμών του Είναι σου, της Αγάπης και της σκέψης σου, το Μήνυμα της Ελευθερίας, το Μήνυμα της Χριστοποίησης, κατα­δεικνύοντας με τον προσφερόμενο Εαυτό Αγάπη, ότι η Ενότητα πραγματώνεται τώρα μέσα απ’ τον Άνθρωπο, ότι η Ενότητα υπάρχει και υφίσταται και δεν έχει χρεία από καμία προετοιμασία άλλη, παρά μόνο από την προσφερόμενη Αγάπη του Είναι, που μέσα στα τμήματά σου, Άν­θρωπε, υπάρχει, αναβλύζει, αναμένοντας την έκδηλη ροή της, για να πλημμυρίσει τα πάντα.

Ευλογώ, Άνθρωπε, το Ένα σώμα, που αποτελείς, γιατί μόνο σαν Ένα σώμα δύνασαι να εκδηλώσεις Χριστό, μόνο σαν Μία Υπόσταση δύνασαι να εκδηλώσεις τον Λόγο. Ευλογώ αυτή την ενιαία σου εμφάνιση, τη φαινομε­νικά διαχωρισμένη σε σκηνώματα πολλά, και ενεργοποιώ την παρουσία της πλήρους Χριστότητας, μέσα από κάθε παλμό ύλης, μέσα από κάθε μορφή, μέσα από κάθε λέξη, σκέψη ή αίσθηση.

Ευλογώ τη γη, πάνω στην οποία ζεις και εκπαι­δεύεσαι, πάνω στην οποία μαθαίνεις καθημερινά, ότι Ένας είσαι, Ένας ήσουν, απ’ την αρχή των αιώνων, και Ένας θα εμφανισθείς στην Υπέρτατη εκδήλωσή σου, ταυ­τιζόμενος με τα πάντα. Διαχέω την Ύπαρξή Μου στον πλανήτη και στο ηλιακό σύστημα, στο οποίο ανή­κει, ως Ζωή και Ανάσταση, ως Απειρότητα, ως τα πάντα. Ενώνω καθετί που εκδηλώθηκε, εκδηλώνεται και μέλλει να εκδηλωθεί στη γη και στο ηλιακό σύστημα στο οποίο εμπεριέχεται, και συντονίζω όλα αυτά με τη Ροή της Δη­μιουργίας, ώστε η εξέλιξη να γίνει ομαλά, χωρίς δια­κυμάνσεις έντονες δυσαρμονιών, αλλά με τη συνεχή διάχυση παλμών στο Άπειρο και με τη συνεχή απορ­ρόφηση των παλμών του Απείρου από τον πλανήτη γη και το ηλιακό σύστημα. Ευλογώ την κίνηση του ηλιακού συστήματος, τον ρυθμό που πάλλεται, και τον καθιστώ ρυθμό παλλόμενο στις ιδιοσυχνότητες της Πνοής Μου, στους κραδασμούς της Ενότητάς Μου.

Ευλογώ κάθε υπόσταση, Άνθρωπε, που βρίσκεται εγκλωβισμένη σε κατώτερες βαθμίδες εξέλιξης από το επίπεδο της εξέλιξης πάνω στον πλανήτη γη, και την αναβιβάζω στο επίπεδο της εκπαίδευσης του πλανήτη. Δημιουργώ αγωγούς σύνδεσης ανάμεσα στη γη και σ’ οποιαδήποτε περιοχή των Συμπάντων βρίσκον­ται οι υποστάσεις αυτές και σημαίνω την αρχή της εξέλι­ξής τους μέσα σε σκηνώματα, καλώντας και εντέλλοντας τις μορφές να εισδεχθούν εντός τους τις υποστάσεις αυ­τές, για να εξελιχθούν και να οδηγηθούν στη Θέωση.

Ευλογώ, Άνθρωπε, τη μορφή σου και της δίνω τη δυνατότητα επέκτασης, ώστε να μπορεί να χωράει κατα­στάσεις Απείρου, ώστε να μπορεί να δέχεται δονήσεις και να μην τις δεσμεύει, αλλά να τις μετουσιώνει σε Φως. Ευλογώ τη δομή της ύλης σου και τη μεταλλάσσω. Αφαιρώ τα στοιχεία εκείνα, που δρουν δεσμευτικά, τα δια­μοιράζω στο Άπειρο, τα ενώνω με το Άπειρο και σου τα παραδίδω πάλι ως στοιχεία Ελευθερίας, ικανά να δια­χωρίζονται, χωρίς να τεμαχίζονται, αλλά να παραμένουν ενωμένα, ικανά να διαμοιράζονται, χωρίς να εξαντλούν­ται, αλλά μεταφέροντας ποιότητες Ζωής, Αγάπης, Ου­σίας. Διαπνέω καθετί με την Αγάπη Μου, με την Ειρήνη Μου. Κάθε σκέψη γήινη, κάθε συναίσθημα, κάθε εκδηλω­μένη αντίφαση, την εμβαπτίζω μέσα Μου και την καθιστώ Ειρήνη, Αγάπη, Τελειότητα.

Η Ύπαρξή Μου η Απέραντη Ευλογεί κάθε δεινό εκδηλούμενο στη γη, κάθε ατέλεια του Ανθρώπου, που φανερώνει τα αποτελέσματά της με τρόπους τραγι­κούς, κάθε ατέλεια που αμύνεται στο Φως με τη διά­χυση της πλάνης. Ευλογώ αυτές τις ατέλειες, εισχωρώ εντός τους, ενοποιούμαι απόλυτα μαζί τους και δρω κατα­λυτικά, θωπεύοντας τα στοιχεία της άγνοιας με γνώση, της μη αγάπης με Αγάπη, της μη ένωσης με Ενότητα, ισορρο­πώντας και φέρνοντας την Ουδετερότητα. Στρέφομαι στις υποστάσεις που διακινούν το συσσωρευμένο βάρος των ατελειών της ανθρωπότητας, στους ιθύνοντες εκείνους, που κατευθύνουν καταστάσεις δεινών και τα διαιωνίζουν μην επιτρέποντας να εμφανισθεί η ενότητα, και τους καλύπτω με Αγάπη σ’ όλα τους τα σημεία, τους απορροφώ μέσα Μου, χωρίς καμία εξαίρεση, και απο­συνθέτω το είναι τους, την προσωπικότητά τους, τον νου τους, τη συνείδησή τους, τη σκέψη τους, τα συναισθήματά τους, τον δονητικό κραδασμό που υπάρχει γύρω τους, μέσα Μου, στον Έναν Εαυτό, που Είμαι. Δένω τα στοι­χεία Μου με τα στοιχεία τους, τη Δομή Μου την Άπειρη με τη δομή τους με τέτοιον αδιάρρηκτο τρόπο, ώστε τίποτ’ άλλο να μην μπορεί να επέλθει παρά μόνο ισορροπία, και τους ανασυνθέτω εκ νέου σε υποστάσεις νέες, ικανές να δεχθούν τις κενώσεις Μου, επιρρεπείς στις κατευθύνσεις Μου, με ζωντανό τον Παλμό Μου εντός τους, την Πνοή Μου, που θα οδηγήσει στην αφύπνιση της Ολότητας Άν­θρωπος.

Ευλογώ την αφύπνισή σου και κάθε κατάσταση ύπνωσης της Αλήθειας τη μετουσιώνω σε εγρήγορση Φωτός. Κάθε κατάσταση, που υπηρέτησε την πλάνη, τη μετουσιώνω σε υπηρέτη της Αναγέννησης. Μεταλλάσσω τον ρόλο των δεινών, τον ρόλο των πολέμων, τον ρόλο της θλίψης και του πόνου, από δέσμιο σε απελευθερωτή, και συντελώ στη σταδιακή και πλήρη τελικά αποδέσμευση του Εαυτού Μου από τις ανάγκες της δυσαρμονίας.

Ευλογώ το Έργο Μου σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, στον Ελλαδικό χώρο, όπου εκδηλώνεται ήδη, μα και σε άλλες περιοχές της γης, όπου φανερώνω τις Θείες διεργασίες Μου. Δημιουργώ άρρηκτες συνδέσεις ανάμεσα στους ήδη εκδηλούμενους εργάτες Μου και σ’ όσους διδάσκονται, για ν’ αναδειχθούν. Δυναμοποιώ τις εκδηλώσεις τους από τη σύνδεση της ενότητας, από τον παλμό της Αγάπης, και εμφανίζω Εμένα, χωρίς όρια, ικανό να μεταλλάσσει καταστάσεις στην πραγματική Μου διάσταση, του Απείρου.