Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ

του Γιώργου Κλειδαρά 

Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι επιφανειακά συγκρουόμενες αφηγήσεις της δημιουργίας του ανθρώπου, όπως φαίνονται στο πρώτο και δεύτερο κεφάλαιο της Γένεσης, κρύβουν κάτι αποκαλυπτικό. Στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται πως ο άνθρωπος ήταν το τελευταίο από τα ζωντανά όντα που δημιουργήθηκαν, ενώ στο δεύτερο γράφεται πως δημιουργήθηκε πριν από τα υπόλοιπα. Ας σημειωθεί πως το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται κυρίως με τη δημιουργία της μορφής. Το δεύτερο αφιερώνεται στη ζωή, ενώ το πέμπτο ασχολείται με τη συνείδηση. Το κλειδί είναι να κατανοήσουμε την διαφοροποίηση της φυσικής μορφής από τη ζωή, η οποία δημιουργεί τη μορφή για να εκφραστεί. Βλέποντας τον άνθρωπο από την όψη ζωής, δημιουργήθηκε πρώτος. Ενώ από την άποψη της μορφής, όπως το πρώτο κεφάλαιο, δημιουργήθηκε τελευταίος.

Μόνο εκείνη η ζωή που είναι ικανή για ανάπτυξη, προσαρμοστικότητα και δυνατότητα βελτίωσης που εδρεύουν στις μορφές που εμψυχώνει, έχει την πρωτοπορία της εξέλιξης. Κάθε τι άλλο πρέπει να αφήνεται πίσω. Πρόοδος δεν είναι μόνο ξεδίπλωμα ικανοτήτων. Δεν υπάρχει μόνο εισέλιξη και εξέλιξη. Υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας που δημιουργεί μια τριάδα: εισέλιξη, εξέλιξη και επιγένεση. Η εισέλιξη του πνεύματος στην ύλη συντηρείται με σκοπό τη δόμηση της μορφής. Η εισέλιξη του πνεύματος συμβαδίζει με την εξέλιξη της μορφής επίσης. Μόνο ό,τι είναι ευπροσάρμοστο σε διάπλαση νέων μορφών που είναι κατάλληλες για την έκφραση της επεκτεινόμενης συνείδησης, μπορεί να ενταχθεί στους πρωτοπόρους κάθε κύματος ζωής. Αυτή η νομοτέλεια αφορά και την αγάπη μας προς τον πλησίον.

Η ίδια δύναμη που ο άνθρωπος εξωτερικεύει για να φτιάξει, να εφεύρει σήμερα την τεχνολογία που φτιάχνει, κάποτε χρησιμοποιήθηκε εσωτερικά για την δόμηση ενός φορέα έκφρασης. Η ίδια δύναμη με την οποία ο άνθρωπος τώρα βελτιώνει τις εξωτερικές του συνθήκες κατά την εισέλιξη, χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς εσωτερικής ανάπτυξης.

Η μορφή δημιουργήθηκε μέσω εξέλιξης. Το πνεύμα τη δόμησε και την ενοίκησε μέσω της εισέλιξης. Αλλά το μέσον για τις επιπλέον βελτιώσεις είναι η επιγένεση. Με την αντίληψη που θεωρεί κάθε τι σαν αποτέλεσμα παρελθοντικών καταστάσεων, θεωρείται ότι οι βελτιώσεις των αρχικών μορφών ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Επίσης η εξέλιξη εκλαμβάνεται σαν απλή ανάδυση των εν σπέρματι βελτιώσεων και αποτελεί την επιγένεση. Αυτή η αντίληψη δεν αφήνει περιθώρια για δημιουργία τίποτα καινούργιου, ούτε δυνατότητες για πρωτοτυπία. Σκοπός της εξέλιξης είναι η ανάπτυξη του ανθρώπου από στατικό σε δυναμικό Θεό, ένα Δημιουργό, η ενεργοποίηση του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Αν η ανάπτυξη που υφίσταται προς το παρόν, μέλλει να είναι η εκπαίδευσή του και αν στη πορεία εκδηλώνει απλά λανθάνουσες πραγματικότητες, πώς μαθαίνει να δημιουργεί; Αν η ανθρώπινη ανάπτυξη συνίσταται μόνο στην εκμάθηση δόμησης διαρκώς καλύτερων μορφών, σύμφωνα με πρότυπα που υπάρχουν στο νου του δημιουργού του, μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να γίνει ένας καλός μιμητής, αλλά ποτέ δημιουργός.

Προκειμένου να γίνει ένας ανεξάρτητος αυθεντικός δημιουργός, πρέπει απαραίτητα η εκπαίδευσή του να περιλαμβάνει επαρκή ευρύτητα και την εξάσκηση της ατομικής πρωτοτυπίας, η οποία ξεχωρίζει τη δημιουργία από τη μίμηση. Για όσο διάστημα μερικά χαρακτηριστικά της παλαιάς μορφής ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις προόδου, διατηρούνται. Αλλά σε κάθε επαναγέννηση η εξελισσόμενη ζωή προσθέτει περισσότερες. Στην ουσία αυτό που βλέπουμε είναι ο εαυτός μας σε έναν καθρέπτη με διαφορετικά είδωλα, από διαφορετικά ποσοστά αυτών των χαρακτήρων και των σωμάτων. Ποια η ανάγκη να το δούμε αυτό; Μα όταν πρόκειται να συνθέσεις, γιατί αυτή είναι η αποστολή του ανθρώπου, να συνθέσει τον εαυτό του και να επιστρέψει από εκεί από όπου προήλθε. Να εκδηλώσει ενεργητικά, όχι απλά την θεότητά του, αλλά τον Θεό που είναι.

Επομένως, βλέποντας τον εαυτό μας σε αυτόν τον καθρέπτη που είναι ο κόσμος μας, ο πλανήτης αυτός, μην επεκταθούμε και παραπάνω, ποια είναι η βαθύτερη λειτουργία που κατανοούμε και χρειάζεται να εκδηλώσουμε; Είναι να βρούμε αυτά τα στοιχεία που μας ενώνουν και ακόμα αυτά που δεν μας ενώνουν να τα ενώσουμε.

Για τους Έλληνες, ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος: σώμα-ψυχή-πνεύμα. Οι τρεις υποστάσεις του πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά, συγκροτώντας ένα αρμονικό σύνολο, ένα ενιαίο όλο. Τούτο σημαίνει: σώμα υγείες, ψυχή ενάρετη, πνεύμα αληθόφιλο. Η Ελληνική Παιδεία, κατατείνουσα προς την διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητας, μεριμνά για το σώμα με την «γυμναστική» (=υγιεινή, διαιτολόγια, άθληση), για την ψυχή με την «μουσική» (=αγάπη προς την φύση, τον κόσμο, τον άνθρωπο, το ωραίο, το αγαθό) και για το πνεύμα με την «αριθμητική» (= όσα διευρύνουν την διάνοια με κορυφαία την φιλοσοφία).

Από την στιγμή που ο ευαγγελιστής Ιωάννης αποκάλυψε ότι «ο Θεός Αγάπη εστίν» και ο Χριστός ότι από τον Νόμο της Αγάπης εξαρτώνται όλοι οι Νόμοι, κατανοούμε πως η εντολή «Αγαπάτε Αλλήλους» εκφράζει την Πεμπτουσία της εκδήλωσής μας. Επομένως η υψηλότερη έκφραση και εκδήλωση του ανθρώπου φανερώνεται με την αγάπη του προς τον εαυτό, τον πλησίον και τον Θεό. Επειδή όμως η κατανόηση του Θεού και του πλησίον εξαρτάται από την επίγνωση του εαυτού μας, δηλαδή την αυτογνωσία μας, το πρώτο ερώτημα στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε είναι πώς εκπληρώνουμε την αγάπη προς τον εαυτό μας.

Η υλική συνείδηση μη δυνάμενη να διακρίνει ψυχοπνευματικές λειτουργίες, τις αποδίδει στην ύλη και τον εγκέφαλο. Όμως, τα κενά αυτής της θεώρησης είναι τόσα πολλά, που μόνο η πνευματική συνείδηση μπορεί να καλύψει. Για να έχουμε μία εμπεριστατωμένη παρουσίαση της απάντησης σε αυτό το πρώτο ερώτημα οφείλουμε να διακρίνουμε την τριαδικότητα της εκδήλωσης της αγάπης μας προς το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Από πού όμως θα ξεκινήσουμε, από την ανώτερη ή κατώτερη αρχή; Ο Χριστός δίδαξε ως Θείο Πρότυπο «Ζητάτε πρώτα τα τοις Βασιλείας των Ουρανών». Επομένως, κατανοούμε ότι οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την αγάπη προς τον Θείο Εαυτό μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι τα πεδία και τα σώματα του ανθρώπου αλληλοδιαπερνούν το ένα το άλλο και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή στην διάκριση των ορίων μεταξύ των τριών βασικών υποστάσεων του ανθρώπου.

Είναι γεγονός ότι ένας άνθρωπος δύναται να αγαπάει τον εαυτό του χωρίς απαραίτητα να έχει πλήρη συνείδηση και επίγνωση των εσωτερικών του λειτουργιών, αλλά αυτό αποδεικνύει ότι είναι αλήθεια πως δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού και έτσι φέρει εντός του εν δυνάμει όλα τα στοιχεία του Θείου Δημιουργού. Επειδή όμως η Αγάπη η ολοκληρωμένη και τέλεια δεν μπορεί να αποτελεί ασυνείδητη κατάσταση αλλά συνειδητή, κατανοούμε την αναγκαιότητα της ενσυνείδητης ενεργοποίησης των στοιχείων του κατ’ εικόνα, δηλαδή την εκπλήρωση των δυνατοτήτων του καθ’ ομοίωση. Το κατ’ εικόνα είναι η αφετηρία, η Θεία ταυτότητα του ανθρώπου την οποία αποκάλυψε ο Χριστός λέγοντας «Θεοί εστέ». Το καθ’ ομοίωση είναι ο Θείος προορισμός του ανθρώπου, ο σκοπός της ύπαρξης του όντος για τον οποίο ο Χριστός είπε «έσεσθαι ουν υμείς τέλειοι ώσπερ ο Πατήρ μου εν τοις Ουρανοίς Τέλειος εστίν».

Η διαδρομή, η πορεία, ο δρόμος, η διαδικασία εξέλιξης που συνδέει αιτία και αποτέλεσμα, αφετηρία και προορισμό, προδιαγραφή και σκοπό είναι η εφαρμογή του «Αγαπάτε Αλλήλους», για την οποία ο Χριστός είπε «Μιμηταί μου γίνετε». Κατέχουμε ένα θέμα ολοκληρωμένα όταν σε επίπεδο ιδεών μπορούμε να απαντήσουμε στα 7 ερωτήματα της Συνείδησης Ποιος, Γιατί, Τι, Πως, Πότε, Πόσο, Που.

Το Ποιος προσδιορίζει το Υποκείμενο.

Το Γιατί προσδιορίζει τις Προδιαγραφές και τις Σκοπιμότητες της δημιουργίας του τις Ανάγκες και τις Ενέργειες που καλύπτονται από τους αυτόματους μηχανισμούς, Ορμέμφυτα και Ένστικτα.

Το Τι προσδιορίζει το Πρόγραμμα Λειτουργίας του όντος με το οποίο συνδέονται όλα.

Το Πως προσδιορίζει τις Ευθύνες και Υποχρεώσεις, καθώς και τα Δικαιώματα και Εξουσίες μας.

Το Πότε προσδιορίζει τις Αρχές Αγωγής που απαιτούνται για να καλλιεργηθούμε.

Το Πόσο προσδιορίζει τις Αρετές και Ικανότητες που ενεργοποιούμε.

Το Που το οποίο προσδιορίζει τα Αγαθά και τις Αξίες που διεκδικούμε.

Η Τριαδικότητα του ανθρώπου μας βοηθάει να διακρίνουμε τρία επίπεδα και του υποκειμένου, πνεύμα, ψυχή, σώμα, δηλαδή διαφορετική απάντηση όχι μόνο στο ποιος αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα. Δηλαδή, προδιαγραφών, αναγκών, ενστίκτων, ευθυνών και δικαιωμάτων, αγωγής, αρετών, ικανοτήτων και αξιών, αγαθών.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μαθηματική σκέψη και εξισώσεις ιδεών, που προηγούνται ως αρχέτυπα των αριθμών, οι οποίοι αποτελούν σύμβολα Αρχέτυπων ιδεών. Εν κατακλείδι η έμπρακτη εφαρμογή του «Αγαπάτε Αλλήλους» απαιτεί ως απαραίτητη συνθήκη τον συντονισμό μας με το Θείο Θέλημα και την εφαρμογή των Θείων Νόμων και όπως είπε ο Χριστός «ο αγαπών με ποιεί το θέλημα του Πατρός μου».

Συμπερασματικά, ακόμα κι αν αισθανόμαστε αγάπη για το άγνωστο, αυτό πηγάζει από κάτι που μας είναι γνωστό και για αυτό πρέπει τελικά να παραδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να αγαπάμε κάτι που αγνοούμε, ενώ είναι δυνατόν να έχουμε την θέληση να αγαπήσουμε ακόμα και κάποιον που γνωρίζουμε πως είναι κακός. Άρα τελικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι αγαπάμε αληθινά, στο βαθμό που γνωρίζουμε και έχουμε συνείδηση περί αυτού. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι όσο αγαπάμε κάποιον, τόσο θέλουμε να τον γνωρίσουμε και ακόμα ότι ο λόγος που ενδεχομένως δεν αγαπάμε τον εαυτό μας είναι επειδή δεν τον γνωρίζουμε όσο χρειάζεται.

Η Αγάπη προς τον Θείο Εαυτό και το Πνεύμα μας

ΠΟΙΟΣ

Είναι ο πυρήνας της Πνευματικής μας Συνείδησης ως Άνθρωπος Λόγος. Το σύμβολο του Αρχέτυπου Πνεύματος Μονάδα Λόγος. Ο πνευματικός μας εαυτός είναι το αληθές ον ο εαυτός ολότητα. Όταν δεν εκδηλώνεται κυριαρχεί η σκιά του, το μη ον, η μερικότητα του εαυτού. Το αληθές ον, ο αληθινός μας εαυτός, υπερβαίνει και το συμπαντικό ον που είμαστε και την παγκόσμια υπόστασή μας και το οικουμενικό και πολιτισμικό μας εγώ, που έχουν περιορισμούς και κατεστημένα ιδεών χωριστικότητας.

Στη Διδασκαλία του Εσωτερικού Χριστιανισμού ονομάζεται Ιωάννης-Λόγος-Χριστός Αδάμ μη εκπεσών.

Τα πεδία της κύριας δράσης του πνεύματός μας είναι το Θείο, το Πνευματικό και το Ανώτερο Ψυχικό αν και ελέγχει όλα τα πεδία και τα σώματά μας, ενώ η έδρα του στο σώμα είναι κοντά στον θύμο στον φλεβόκομβο και συνδέεται με το Ιερό κέντρο της Καρδιάς.

200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

 ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 

21/03/2021

Υπάρχει το ερώτημα γιατί παραμείναμε υπόδουλοι μετά την επανάσταση του 1821, γιατί αυτή η επανάσταση σταμάτησε και δεν ολοκληρώθηκε. Τι ήταν αυτό που την έκανε να αποτύχει, τι είναι αυτό που μας έχει κάνει να αποτύχουμε σήμερα έχοντας επίγνωση της δουλείας και της κατοχής που ζούμε. Αυτό μας το είπε κάποιος πριν δύο χιλιάδες χρονιά αλλά το ξεχάσαμε, ήταν ο Λόγος Χριστός ο οποίος μας είπε «και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Αν λοιπόν είμαστε ακόμα σκλάβοι, είναι γιατί έχουμε επωμιστεί ένα ψεύδος, είναι γιατί συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε ένα ψεύδος και συνεχίζουμε να στηρίζουμε αυτό το ψεύδος και μόνο όταν αποτινάξουμε από μέσα μας και αποδιώξουμε αυτό το ψεύδος και την πλάνη, τότε θα ελευθερωθούμε.

Ο γνώμονας για το δρόμο αυτό της ελευθερίας περνάει μέσα από την Αλήθεια και η Αλήθεια είναι ότι την μεγαλύτερη ζημία δεν μας την κάνανε οι Τούρκοι, αλλά οι Φράγκοι. Η Αλήθεια είναι ότι η Ορθοδοξία δεν είπε ποτέ «πίστευε και μη έρευνα» ή «σφάξε με πασά μου να αγιάσω». Το μοναδικό κρυφό σχολειό το οποίο λειτούργησε εκείνη την εποχή, μίλαγε για το ελληνικό πνεύμα. Ή μήπως είναι ψέματα ότι για χίλια πεντακόσια χρόνια ήταν απαγορευμένο το όνομα Έλληνας. Μήπως είναι ψέματα οι σφαγές που έγιναν στο όνομα του Χριστού, μήπως είναι ψέμα του κλήρου μέχρι σήμερα η διαφθορά και οι προδοσίες που διέπραξαν οι επίσκοποι.

Δεν συμμετείχε το ιερατείο στην επανάσταση, ιερείς συμμετείχαν, μοναχοί και καλόγεροι που δώσανε την ζωή τους, αγωνίστηκαν και κρυφά και φανερά και θυσιάστηκαν. Τα ιερατεία είναι τα κεφάλια, είναι η εξουσία και αυτοί ήτανε πάντοτε οι ίδιοι Καϊάφες και Άννες από την εποχή του Χριστού. Οι πατριάρχες, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι, που ζήσανε στα χρόνια της επανάστασης, αφόρισαν τους επαναστάτες και θέλησαν να διαλύσουν την επανάσταση.

Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο Ρήγας ορκίζεται στο σταυρό και ότι ενώ πιστεύει με θέρμη, θίγει το ιερατείο ως ξεπουλημένο. Γιατί; Γιατί αυτό ήταν το βίωμα του λαού. Οι Έλληνες δεν καταπιεζόντουσαν μόνο από τους Τούρκους, δεν τυραννιόντουσαν ούτε βασανιζόντουσαν μόνο από τους Τούρκους. Ένα άλλο πράγμα που μας απέκρυψαν ήταν οι Κοτζαμπάσηδες και οι αρχιερείς, οι οποίοι παίζανε τον ρόλο του μεσάζοντα στις φορολογίες και δίνανε τα χαράτσια στους Τούρκους, όπως και σήμερα. Αυτοί ήταν οι μεσολαβητές και πολλές φορές ο Τούρκος ζήταγε 5 λίρες αυτοί ζήταγαν 10, για να βάλουν και στην τσέπη τους.

Δεν έχει σημασία να κουνάμε πλαστικά σημαιάκια αν δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που κρατάμε, όπως δεν έχει άξια να ανάβουμε κερί στην εκκλησία αν δεν έχουμε αναμμένη την φλόγα μέσα μας. Ανάβουμε το κερί για να μας θυμίζει ότι όλα τα αλλά είναι εξωτερικά. Ήρθε λοιπόν η ώρα η Ελλάδα να αφήσει τους φαρισαϊσμούς, να γνωρίσει πραγματικά το εαυτό της και ο εαυτός της αυτός είναι αθάνατος. Να αποδεχτούμε ότι η Ελλάδα που ξέραμε πέθανε, είναι νεκρή. Αν δε το αποδεχτούμε δεν θα κατανοήσουμε και δε θα ζήσουμε την Ανάστασή της, γιατί Ανάσταση χωρίς Θυσία δεν υπάρχει.

Παρατηρήσατε ότι σε κάποιες σημαίες, τις οποίες ο Ρήγας προωθούσε, είχαν επάνω το ρόπαλο του Ηρακλή; Τι δουλειά είχε το ρόπαλο του Ηρακλή; Ποιος το αναρωτήθηκε και γιατί δεν είπε κανένας τίποτα για αυτό; Τι εκπροσωπεί; Την βία που ορισμένοι χρεώνουν στον Ρήγα ότι υποστήριζε; Μάλλον όχι, θα ήταν αστείο να το πιστεύουμε. Η Λερναία Ύδρα ήταν ο στόχος, γιατί γνώριζε ο Ρήγας ότι άμα της κόψεις ένα κεφάλι βγαίνουν δυο. Ο Ρήγας ήξερε ότι πρέπει να χτυπηθεί η ρίζα. Και ο θούριός του είναι αμείλικτος προς την εξουσία. Η αιτία δεν βρίσκεται μόνο στο προσωπικό του βίωμα που έσφαξαν τον πατέρα του όταν ήταν μικρός, βρίσκεται και από τα χρόνια τα οποία συναναστράφηκε τους Φαναριώτες, βρίσκεται και στα χρόνια που συναναστράφηκε τους ηγεμόνες των Βαλκανίων. Ήρθε σε επαφή με την τάξη της εξουσίας όχι μόνο των Τούρκων αλλά και των Αυστριακών και των Αψβούργων, που τον παρέδωσαν στους Τούρκους. Ήτανε τυχαίοι; Όχι δεν ήταν τυχαίοι.

Ο οίκος των Αψβούργων έχει και ιστορία στην συνέχεια, διότι στον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο εκπρόσωπός τους ήταν που δολοφονήθηκε και ξέσπασε ο πόλεμος. Ήταν η άρχουσα τάξη των Φράγκων-Χαζάρων που επικράτησε σε όλη την Ευρώπη, μόνιμοι συνεργάτες των τυράννων, μόνιμοι συνεργάτες των Τούρκων πριν από την εποχή του Ρήγα και μέχρι σήμερα.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΛΟΓΟΥ

 

ΜΑΝΤΖΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

25/03/2021

Στην πορεία μας ως Μαθητές του Λόγου και ενστερνιζόμενοι την Χριστική Διδασκαλία, αποκαλύπτουμε συνεχώς τον Θείο Εαυτό μας και τη Θεία Νομοτέλεια. Πολλές είναι οι αποκαλύψεις που βιωματικά συνειδητοποιούμε και οι αλήθειες που μας φανερώνονται εκ του Αγίου Πνεύματος και μας επιτρέπουν να εμβαθύνουμε και να επιγνώνουμε βαθύτερα την σχέση μας με τον Θεό, τον Πλησίον και τον Εαυτό. 

Κάθε μέρα στη Μαθητεία του Λόγου είναι μια Ευλογία διαχεόμενη στους Μαθητές αλλά και στην Ολότητα Άνθρωπος. Ο Πατέρας Δημιουργός είναι Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, Άχωρος, Άχρονος και Άπειρος. Αυτό όμως, τι ακριβώς σημαίνει για τον Άνθρωπο που δέχεται το κατ΄ εικόνα και το καθ΄ ομοίωση στην ζωή του και στην Μαθητεία του, που αποδέχεται την Υιότητά του;

Όλα τα Μυστήρια αποσκοπούν στην αφύπνιση της Συλλογικής Συνείδησης του Ανθρώπου και ενεργούν μέσα από την ένωση με τον Πατέρα Δημιουργό για την αφύπνιση και εξέλιξη του ανθρώπου. Το επίπεδο του ύψους της Ένωσης των Μυσταγωγών καθορίζει και την διάχυση της Αγάπης και του Ελέους που μέσω της Περιδίνησης του Λόγου διαχέεται στον άνθρωπο. Ο ρόλος των φωτεινών απεσταλμένων και πνευμάτων ήταν και είναι η επενέργεια του Λόγου στη Συλλογική Συνειδητότητα του Ανθρώπου ώστε να αποδεσμευτεί από οτιδήποτε καθυστερεί την εξέλιξη και την επιστροφή της στον Πατέρα. Όλες αυτές οι ενέργειες θα λέγαμε ότι κοινωνούν την Συλλογική Συνείδηση του ανθρώπου, προετοιμάζοντάς την για την επιστροφή της στα Πεδία του Λόγου από όπου εξεπορεύθη.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά ενός Μαθητή του Λόγου από έναν άνθρωπο που δεν έχει εισέλθει συνειδητά σε Μαθητεία; Η ευλογία και η απονομή της Θείας Χάριτος που επιτρέπει την αφύπνιση της Πνευματικής συνειδητότητας και της βαθύτερης ένωσης με τον Θείο Εαυτό του μαθητή του Λόγου. Μα αφού ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας ήδη υπάρχει και ενεργεί μέσα στον Άνθρωπο, όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται σε Μαθητεία Λόγου, αλλά δεν το συνειδητοποιούν και δεν το αντιλαμβάνονται μέχρι να εδραιωθεί εντός τους η πίστη και η βεβαιότητα της Παρουσίας του Πνεύματος του Παρακλήτου. Έως ότου η εσωτερική τους αφύπνιση τους οδηγήσει στην έρευνα της αυτογνωσίας και της διάνοιξης του πνεύματος και της ψυχής του προς τον Θείο Εαυτό που φέρουν εντός τους.

 Έως ότου όλοι οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν ότι καθημερινά μετέχουν σε μια Θεία Κοινωνία και ότι στην ουσία κοινωνούν τον Πατέρα σε κάθε εκδήλωσή Του, στην Μορφή και στο Άμορφο, στο υλικό και στο άυλο, στο νερό που πίνουν, στον αέρα που αναπνέουν, στην τροφή που καταναλώνουν, στην ενέργεια που τους ζωογονεί, στην φύση, στους πλανήτες, στα Σύμπαντα όλα και ό,τι τα αποτελεί. Η Αλήθεια είναι ότι όλα εμπεριέχουν Θεό και η κοινωνία μας Μαζί Του είναι Αέναη και το μόνο εμπόδιο, η μόνη φραγή είναι το ύψος της συνειδητοποίησης της Ένωσής μας μαζί Του «τα πάντα εν πάσι Θεός».

Είναι αυτό το σημείο στη ζωή του ανθρώπου που σταματά να ψάχνει, αποδέχεται Μαθητεία Λόγου ακούει τον Λόγο της Θείας Παρουσίας εντός του και αρχίζει να Τον εκδηλώνει ως Υιός και Θυγατέρα στην καθημερινότητά του. Η Θεία Κοινωνία με τον Πατέρα Θεό ήδη συντελείται εντός μας και σε όλα τα μέλη της Ανθρωπότητας ως Ένα μαζί Του.

Σας ευχαριστώ για την Ευαγγελία της Κοινωνίας Αυτής.

 

200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821!!!!

 

1821 η σπίθα της εθνικής συνείδησης

 

Αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Ρήγα Φεραίου (Βελεστινλή)

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΙΚΤΥΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Αγαπημένοι μας αδελφοί, είναι αναγκαίο πλέον να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνο με ενότητα και συντονισμό συντεταγμένων κινήσεων είναι δυνατόν να αποδεσμευτούμε από όλες αυτές τις καταστάσεις που παρακωλύουν το πνευματικό μας έργο.

Σας καλούμε σε ενεργή συμμετοχή στο βραδινό δίκτυο προσευχής που έχουμε ενεργοποιήσει, για την αποκατάσταση των εθνικών, κοινωνικών, οικονομικών, ηθικών, υγειονομικών προβλημάτων στην Ελλάδα, καθώς και την άρση των μέτρων απαγόρευσης της κυκλοφορίας και του υποχρεωτικού εμβολιασμού.

Το δίκτυο προσευχής θα συνεχίζεται, μέχρι να φανερωθεί κάθαρση και αποκατάσταση εις βάθος στα παγκόσμια και ελληνικά προβλήματα.

Έχουμε την Ευλογία του Πατέρα μας να ασκήσουμε βέτο στα δρώμενα και να σταματήσουμε αυτήν την πολυεπίπεδη καταστροφή, απελευθερώνοντας την ανθρώπινη συνείδηση από κάθε κατάσταση παθητικότητας, απραξίας και συντήρησης του κατεστημένου της πλάνης. Έχουμε την Ευλογία του Πατέρα να ολοκληρωθούμε ως φορείς Αληθείας, τολμώντας να Την φανερώνουμε κάθε στιγμή ως ο Ένας Άνθρωπος Εαυτός Αγάπη.

Ο Αδελφός σας

Γ. Κλειδαράς