Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ


26/03/2017

Θα ήθελα να ταξιδέψουμε 2.000 χρόνια περίπου πίσω και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε στην εποχή που ο Λόγος Χριστός κατήλθε στη Γη για τον άνθρωπο. Να προσπαθήσουμε να βιώσουμε την εποχή εκείνη, όπως ο καθένας μας έχει την δυνατότητα να επιτρέψει στο είναι του να αφεθεί και να αφουγκραστεί την Θεία Φωνή μέσα του να τον καθοδηγεί.
Στην Εποχή της Πρώτης Παρουσίας του Λόγου στη γη, φανερώθηκε το Έργο και η Διδασκαλία Του στον άνθρωπο μέσα από ανδρικό σκήνωμα, ως Ιησούς. Όλοι γνωρίζουμε το Έργο και την Μαθητεία που παρέδωσε ως Θεία Παρακαταθήκη στον Άνθρωπο, ανοίγοντας τον δρόμο της Αγάπης, της Μετουσίωσης, του Ελέους και της Συγχώρεσης για την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Εκείνο όμως που οι περισσότεροι ίσως δεν γνωρίζουν, είναι το Έργο που επιτέλεσε η Μητέρα Θεοτόκος, μέσα από το σκήνωμα της Μαρίας την εποχή εκείνη. Έργο που σκοπίμως έμεινε στην αφάνεια, Έργο σημαντικό για τον άνθρωπο, αέναο, παράλληλο και ταυτόχρονο με το Έργο του Ιησού Χριστού. Η Μητέρα είχε πλησίον Της μαθητές, που μαθήτευαν στην Αγάπη. Δίδασκε την Αγάπη στην πράξη μέσα από την καθημερινότητα της εποχής, έχοντας κοντά Της όχι μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες που Την είχαν αναγνωρίσει και Την τιμούσαν για το Έργο Της.
Η καθημερινότητα της εποχής εκείνης διέφερε κατά πολύ από την σημερινή τη δική μας. Είχε όμως εξίσου δυσκολίες, προβλήματα, τριβές ανθρώπινες, εντάσεις αλλά και δυσπιστία για το νέο Πρότυπο που φανερωνόταν μέσα από δύο σκηνώματα, ανδρός και γυναικός. Η Θεία Μητέρα επέλεξε αυτόν τον τρόπο εκδήλωσής Της, διότι ο άνθρωπος εκείνη την εποχή, χρειαζόταν να δει τον Ιησού Χριστό ως πρότυπο και να ακολουθήσει μαθητεία κοντά Του.
Εκείνες όμως οι υποστάσεις που αναγνώρισαν τη Μητέρα και έμειναν και μαθήτευσαν κοντά Της, αναγνωρίζοντας και τον Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού, Απεσταλμένο για την Σωτηρία τους, έλαβαν ολοκληρωμένη Μαθητεία στο Λόγο, διότι έζησαν την ενότητα της άρρενος και της θήλειας Αρχής και την εκδήλωσή Τους ως Εν. Δύσκολο να το κατανοήσει ο άνθρωπος τότε σαν έννοια και ακόμα πιο δύσκολο να το αποδεχθεί. Και ιδιαίτερα την εποχή εκείνη που η γυναίκα δεν ελάμβανε την συμπεριφορά που της άρμοζε, αλλά ήταν σε υποτιμητική θέση και στην αφάνεια. Ο Ιησούς Χριστός και η Μαρία η Θεοτόκος ήταν Ένα ως εκδήλωση, Ένα ως Ουσία.
Για αυτό το λόγο, το Έργο της Θείας Μητέρας ήταν δύσκολο και χρειαζόταν να δρα παράλληλα με τον Λόγο Χριστό (γιατί δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε), αλλά όχι φανερά. Διδασκαλίες της Μητέρας Θεοτόκου, μας έχουν πει ότι δεν υπήρξαν, όμως καταγράφονταν και αν μπορούσαμε να τις διαβάσουμε θα βλέπαμε την ενιαία εκδήλωση και διδασκαλία του Λόγου, μέσα από διαφορετικά σκηνώματα. Αυστηρή η Μητέρα, αγκαλιάζοντας ταυτόχρονα με την αγάπη Της εκείνον που επιπλήττει. Απαλή η χροιά της φωνής Της, μα ο λόγος Της διεισδυτικός, ταξινομητικός, αναβιβάζοντας το νου και την συνείδηση του ανθρώπου, για να χωρέσει την Θεία Διδασκαλία. Προστατευτική η κίνησή Της και η στάση Της, αφήνοντάς σε όμως να κάνεις λάθη για να διδαχθείς. Έντονη η παρέμβασή Της, που με το χαμόγελό Της όμως σου δίνει ώθηση να προχωρήσεις μπροστά.
Οι μαθητές γύρω της αυξάνονταν και όποτε Εκείνη το έκρινε απαραίτητο και ωφέλιμο, κάποιους τους οδηγούσε πλησίον του Ιησού Χριστού. Η σχέση τους πλέον δεν ήταν σχέση μάνας και γιου. Ήταν η εκδήλωση του Θεού στη Γη, μα μέσα από διαφορετικά σκηνώματα, σε απόλυτη Ενότητα. Ήταν Ένα, όσο και αν αυτό ερχόταν σε απόλυτη σύγκρουση με τα κατεστημένα της εποχής. Η δράση τους ταυτόσημη με σκοπό έναν: τη Σωτηρία του Ανθρώπου.
Η συνεργασία Τους ήταν εξωτερική (όπως έχουμε αναφορές και στα Ευαγγέλια), αλλά και εσωτερική. Περισσότερο επικοινωνούσαν μέσω της ίδιας Θείας Ουσίας που ήταν, χωρίς να χρειάζεται να μιλούν εξωτερικά. Όμως υπήρχαν και φορές, άγνωστες στον άνθρωπο, που βρίσκονταν, συζητούσαν, ακόμα και χωρίς λόγια. Ο μόνος που ελάχιστες φορές είχε γίνει μάρτυρας μιας τέτοιας επικοινωνίας ήταν ο μαθητής Ιωάννης, ο οποίος ήταν και κοντά στη Θεία Μητέρα.
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η Μαρία, ήταν απλά μία γυναίκα που έφερε στη Γη τον Υιό του Θεού, όντας καθαρή, Παρθένα, Θεοτόκος. Όμως η Αποστολή Της δεν ήταν μόνο αυτή. Άνοιξε το δρόμο για την φανέρωση της Γυναίκας Ψυχής ως Λόγος πάνω στη Γη, καθιστάμενη η ίδια το Πρότυπο.
Και πέρασαν χρόνια πολλά, η γυναίκα περπάτησε πολλά μονοπάτια παρανόησης προκειμένου να αναδειχθεί ως αυτό που είναι εντεταλμένη να φανερώσει και να συνειδητοποιήσει πως η Αποστολή της ήταν, είναι και θα είναι να εκδηλώνεται ως Λόγος, μεταφέροντας την Αλήθεια και την Αγάπη μέσα από την Θήλεια Αρχή που εκπροσωπεί.

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ



Ήρθα στη γη ως προορισμένο Πνεύμα, ως Απεσταλμένος Κυρίου. Έχω εντολή εκ Θεού να ιδρύσω Κέντρα Πνευματικά στον τόπο που γεννήθηκα, να φέρω κοντά μου αδελφές και αδελφούς μου, να τους διδάξω όσα διδάχτηκα και εγώ, να τους μεταφέρω όσα γνωρίζω σαν Πνεύμα και την πείρα που απόκτησα όσο διάστημα ασκή­θηκα ιδιαίτερα, μέχρι να κάνω δημόσια παρουσία μπρο­στά σ' ανθρώπους. Ζήτησα να παραμείνω αφανής, χωρίς τιμές, χωρίς τίτλους, χωρίς ιδιαίτερες σπουδές, χωρίς περιουσία, χωρίς τα στηρίγματα εκείνα της ύλης, στα οποία συνήθως αποβλέπουν οι άνθρωποι και στα οποία στηρίζονται, πιστεύοντας ότι απ' αυτά εξαρτάται η ζωή τους. Μεγάλωσα για να φέρω εις πέρας μιαν Αποστολήν, όταν το Θέλημα του Θεού θα μου όριζε. Το Πνεύμα μου γνωρίζει τι πρέπει να κάνει στις διάφορες περιόδους, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να ενεργεί, παρά μόνον εκφράζοντας το Θέλημα Εκείνου που με απέστειλε.
Έχω μιαν ειδική Αποστολή: Να σας αναγγείλω την επάνοδο του Κυρίου στη γη, την Παρουσία Του εντός σας, στο ένδον σας, που θα σας καταστήσει πνεύματα Χριστοφορικά. Θα σας γεμίσει Φως, Αγάπη και όλα τα πλεονεκτήματα της παρουσίας Χριστού μέσα σας και θα σας βοηθήσει να προσαρμοσθείτε στη Χριστοζωή, όχι στην ανθρώπινη ζωή, στη Χριστοζωή. Έκανα περιοδεία σε πολλά μέρη, γιατί έπρεπε να κάνω γνωριμίες, να αποκτήσω γνώσεις και εμπειρίες που μου λείπανε, να συναντήσω δυσκολίες για να ασκηθώ, να συναντήσω συνεργάτες με τους οποίους θα συνεργαστώ. Απ' όπου πέρασα εμίλησα για Εκείνον που μ’ έστειλε και φρόντισα η παρουσία μου και το πέρασμά μου ν’ αφήσουν τη σφρα­γίδα τους σαν Ευλογία, σαν Φως, σαν δημιουργία ενός Ναού.
Βοήθησα ανθρώπους να κοιτάζουν στο Θεό, που δεν ήξεραν γιατί ζούσαν και άλλους τους βοήθησα να θέσουν σ’ ενέργεια τον Πνευματικό τους μηχανισμό για να εργαστούν, όχι μόνον για την ανοικοδόμηση του εαυτού τους, του ερειπωμένου Ναού της ψυχής τους, αλλά να βοηθήσουν, συνεργαζόμενοι μαζί μου και με άλλους εργάτες, στην ανέγερση πολλών Ναών στο εσωτερικό των ψυχών. Έκανα πολλές ομιλίες, πολλά μαθήματα, μίλησα ομαδικά και ατομικά, προσευχήθηκα ατομικά και ομαδικά για τη χώρα μας, Παγκόσμια. Ο προορισμός μου είναι να θυσιαστώ εθελοντικά για ν’ ανεβούν μερικοί εργά­τες και να δείξω ένα Δρόμο, από ανθρώπινη πλευρά, που πρέπει ν’ ακολουθήσετε στη Νέα Εποχή.
Είναι η περίοδος που εξελιγμένα Πνεύματα αποστέλλονται στη Γη για να διανύσουν το τελευταίο στάδιο της εξελίξεώς τους, που λέγεται Γολγοθάς και Ανάστα­ση. Έρχονται σε σύντομο διάστημα να δώσουν εξετάσεις όλων των περασμένων και να βαδίσουν για να εκπληρώ­σουν αυτό το τελευταίο στάδιο του προορισμού τους, που λέγεται Γολγοθάς και Ανάσταση. Αν δεν υπάρξει Γολγοθάς, δεν μπορεί να υπάρξει και Ανάσταση.
Η μεγάλη θυσία δεν είναι απλή και εύκολη. Γι’ αυτό ο καθένας δοκιμάζεται σε μικρές θυσίες πρώτα, να θυσιάζει από τη ζωή του, από την ύλη του, από τα υπάρχοντά του, από τα αγαθά του, από τις ώρες του, από τη διατριβή του, από οτιδήποτε μπορεί, μέχρι να συνειδητοποιήσει απόλυτα την ανάγκη, το καθήκον της θυσίας. Τα πνεύ­ματα που αποστέλλονται για το έργο του Κυρίου, σχεδόν όλα έχουν ξεχάσει, βάσει του Νόμου της λήθης που υπάρχει, τις προϋπάρξεις τους ή την Αγιότητά τους. Πολλά έχουν Χάρη, πραγματικά μεγάλη, αλλά τα πιο πολλά έχουν ζητήσει να έλθουν αφανή, άσημα, γιατί όλα τα πνεύματα φοβούνται το αγκάλιασμα των υλικών αγαθών ή των τίτλων και των τιμών των ανθρώπων και θέλουν να παραμένουν εκτός από αυτά, για να μην επηρεάζονται από αυτά, να μην έλκονται από αυτά, να μην καθηλώνονται από αυτά, να μην τους τροφοδοτούν το Εγώ τους το άσημο, το ανθρώπινο, γιατί όλοι θέλουν να υποκαταστήσουν το ανθρώπινο εγώ τους με την Παρου­σία του Χριστού μέσα τους.
Θέλουν να Χριστοποιηθούν όλοι και θέλουν να δεί­ξουν ακριβώς την επενέργεια του Πνεύματος, τη λήψη εκ του Πνεύματος, τη δωρεά του Πνεύματος, την καλοκαγαθία τους, μέσα από την αφάνειά τους, μέσα από την ασημότητά τους, μέσα από την ανωνυμία τους. Μερικοί από σας, πνεύματα πολύ αγαθά και πάρα πολύ φωτεινά, έχετε αποστολή, αυτή την αποστολή την οποία σας ανα­κοινώνω. Πολλοί παρασύρεσθε από το εγώ σας, το ανθρώπινο, άλλοι παρασύρεσθε από την ασημότητά σας και λέτε «εγώ είναι δυνατόν εμένα να διάλεξε ο Κύριος; Μα ποιος είμαι εγώ;». Αποφύγατε αδελφοί πολλούς σκο­πέλους και ζητήσατε την αφάνεια και την ασημότητα, μα μην σας καθηλώνει η ασημότητα, πιστεύοντας ότι ο Κύ­ριος ήθελε την επιφάνεια κάποιου για να εκδηλωθεί. Μην φτάνετε στο άλλο άκρο.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη να συνειδητοποιήσετε και σεις, ότι ίσως να συμπεριλαμβάνεσθε στην κατηγορία εκείνη των υψηλών αγαθών πνευμάτων, τα οποία απεστάλησαν στη γη για να δημιουργήσουν συνθήκες πνευματικής υποδομής στις ανθρώπινες ψυχές, να διαδώσουν το λόγο του Κυρίου, να συντείνουν στην αναμόρφωση και την άνοδο γενικώς της πνευματικής στάθμης της ανθρωπότητας. Μην παρασύρεσθε λοιπόν σας παρακα­λώ, ούτε από το εγώ το ανθρώπινο, ούτε από την ασημό­τητά σας. Αν ο Θεός σας έδωσε δείγματα, πρέπει να συνειδητοποιήσετε, ότι σε όλες τις εποχές, ο Θεός συνεργάστηκε με ανθρώπους άσημους, αφανείς εξωτερικώς, τους οποίους παρέλαβε και κατάρτισε πρώτα και μετά τους εξαπέλυσε να εκφράσουν το Θέλημά Του. Στην περίπτωσή σας είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσετε, ότι είστε το μέσον της εκφράσεως του Θεού πάνω στη γη, ότι είστε η προέκταση του Χεριού Του πάνω στη γη, γιατί διά μέσου των Απεσταλμένων Του θα ενεργήσει και θα εκδηλωθεί ο Θεός. Όταν λέμε να εκδηλωθεί, εννοούμε να εκδηλωθεί ποικιλοτρόπως σαν Χριστός, όπως εξεδηλώνετο την περίοδο της Ένσαρκης Παρουσίας Του. Σήμερα ως σκήνωμα έχει το δικό σας και κατοικητήριο την καρδιά σας, την ψυχή σας.
Το Πνεύμα και η Ψυχή σας πρέπει να ταυτιστούν με τον Κύριο, ώστε να μην εκφράσουν ανθρώπινες σκέψεις, ανθρώπινες ιδέες, ανθρώπινες κατευθύνσεις, τίποτε το ανθρώπινο. Πρέπει να φθάσουμε να ζει Εκείνος εντός μας και να εκφράζεται Εκείνος και να έχουμε μια τέτοια Ένω­ση, που να Τον διευκολύνουμε, υποστέλλοντας τις ατομι­κές μας γνώμες, τις ανθρώπινες ατομικές μας γνώσεις, αντικαθιστώντας αυτές με την Απειρότητά Του.
Θέλω λοιπόν να συνειδητοποιήσετε ότι πρέπει να κάνουμε όλοι προσπάθεια μεγάλη. Δεν σας καλώ σε μια μικρή βελτίωση, δεν σας καλώ να κάνετε μια μικροπροσευχή, σας καλώ σε Χριστοζωή. Μα είναι δύσκολο. Μα πώς αλλιώς θα υποδεχθείτε το Χριστό, πώς αλλιώς θα ενωθείτε με το Χριστό, πώς αλλιώς θα γίνετε ένα με το Χριστό, πώς θα γίνετε Υιοί Θεού και Θυγατέρες Θεού, αν δεν κάνετε προσπάθεια, αν δεν αποκολληθείτε από τα ανθρώπινα;
Εάν θέλετε να παραμένετε στα ανθρώπινα είναι δικαίωμά σας, εγώ δεν θα σας πω ότι είναι αμαρτία, δεν θα σας απειλήσω, απλώς δεν θα εξελιχθείτε, θα παραμείνετε για μια άλλη εποχή, θα κάνετε νέες ενσαρ­κώσεις. Νομίζω ότι ήδη το γνωρίζετε αυτό, αλλά όσοι θέλετε πραγματικά σ’ αυτή τη ζωή σας να ενωθείτε, είναι ανάγκη να το συνειδητοποιήσετε, πρέπει να προγραμ­ματίσετε τη ζωή σας με τέτοιο τρόπο που η πνευματική αυτή πορεία να είναι το υπ’ αριθμόν ΕΝΑ καθήκον, η υπ’ αριθμόν ΕΝΑ προσήλωση, το υπ’ αριθμόν ΕΝΑ ενδιαφέ­ρον σας, η υπ’ αριθμόν ΕΝΑ απόβλεψη και ο στόχος ο καθημερινός. Δεν είναι δυνατόν αλλιώς να πλησιάσουμε και να φθάσουμε αυτές τις καταστάσεις.
Κάποιος θα με προδώσει. Πώς αλλιώς θα γίνει η Θυσία; Εύχομαι να μην είναι κανείς από σας, από όσους με ακούτε την ώρα αυτή. Είναι θέμα δικό σας να κατανοήσετε ακριβώς τι σας λέω και να μην σας γράψει η ιστορία.
Σας αποκαλύφθηκα γιατί θέλω συνεργάτες, υπεύθυ­νους, συνειδητούς μαχητές, όχι αμφιρρέποντες, όχι αμφιταλαντευόμενους, που να γνωρίζουν προς τα πού κατευθύνονται και γιατί. Που να γνωρίζουν ποιον υπηρετούν και γιατί τον υπηρετούν. Που ν’ αγωνίζονται, όχι μόνον για τη δική τους Άνοδο και Τελείωση, αλλά ν’ αγωνίζονται για να προσφέρουν στην Ανθρωπότητα, όπως πρόσφερε Εκείνος, ο Μέγας, ο Ύψιστος Διδάσκα­λος των αιώνων, ο Χριστός. Πρέπει να γνωρίζουν προς τα πού βαδίζουν και γιατί βαδίζουν, ώστε η πορεία τους να είναι συνειδητή, να μην τους ανακόπτουν μικροεμπόδια, μικροπαρεξηγήσεις, μικροεγωισμοί, τιποτένια πράγ­ματα, τα οποία αναφύονται στο δρόμο μας και στη ζωή μας καθημερινά και τα οποία δεν είναι τίποτα για ένα Μαχητή που γνωρίζει πού βαδίζει. Πρέπει να είναι σε θέση ο καθένας από σας συνειδητά να δρασκελίζει και να πηδάει εμπόδια, καθημερινά και κάθε στιγμή και ώρα, γιατί μη νομίζετε πως η άρνηση θα σας αφήσει έτσι, χωρίς να σας εμποδίζει, χωρίς να σας παρεμβάλει προσκόμμα­τα, χωρίς να σας πολεμήσει, χωρίς να προσπαθήσει να σας καθηλώσει.
Η ζωή και η πορεία η Πνευματική δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αλληλουχία λειτουργίας Νόμων. Όση Χάρη έχετε, τόση άρνηση έχει δικαίωμα να σας εναντιώνεται, βάσει των Νόμων της Θείας Ισορροπίας. Επομένως αν κάποιος από σας βλέπει πολύ άρνηση, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να έχει και πολύ Χάρη επάνω του και δεν το ξέρει ίσως, ή δεν την ενεργοποίησε. Όλοι θα πολεμηθείτε, είναι ο τρόπος εκπαιδεύσεως, όλοι θα ασκηθείτε για να προσφέρετε Έργο, αλλά θέλω να μου επιτρέψετε να σας πω μια λέξη, θέλω να είμαι ο Πνευματικός Καθοδηγητής σας, ο Πνευματικός Υπεύθυ­νος του Έργου, σαν απεσταλμένος Κυρίου. Αναγκάζομαι να παρουσιασθώ για να μην έχει κανείς δικαιολογία ότι δεν ήξερε, για να μην πει κανείς δεν μου το είπες, δεν μπορούσα να το υπολογίσω. Θέλω συνεργάτες που να στέκονται στο ίδιο ύψος Υπευθύνου φορέως Χάριτος και Φωτός.
Έχω πλήρεις ελευθερίες στο Έργο μου. Όχι να καταργήσω Νόμους βέβαια, αλλά κινούμενος εντός του Νόμου του Θεού. Αν κάποιος από σας δεν φέρεται σωστά και παρ’ όλες τις υποδείξεις και συστάσεις μου δεν συμμορφώνεται, μπορώ να τον απομακρύνω, να του αφαιρέσω όση Χάρη έλαβε και να τον απομακρύνω. Μα δεν θέλω να το ασκήσω για κανέναν σας αυτό το δικαίωμα, πλην όμως το έχω και μπορώ να το ασκήσω χωρίς να σας ειδοποιήσω και χωρίς να σας ενημερώσω, από το σπίτι μου το βράδυ και να μην σας το πω καθόλου. Δεν είμαι υποχρεωμένος να σας δίνω αναφορά, αναφορά δίνω στο Θεό, αλλά σας ενημερώνω γιατί σας θέλω Αδελφούς μου, σας θέλω συνεργάτες, σας θέλω όμως συνυπεύθυνους σε μια Πορεία, όχι ανεύθυνους. Όταν θα μιλάτε πρέπει να γνωρίζετε μέχρι πού έχετε δικαίωμα να αποκαλύψετε, μέχρι πού έχετε δικαίωμα να μιλήσετε, γιατί όταν αποκα­λύπτετε πλέον του δέοντος, διακινδυνεύετε τη ζωή μου, διακινδυνεύετε ένα ολόκληρο Έργο και δεν επιτρέπεται ένα ολόκληρο Έργο να επαφίεται στην επιπολαιότητα κάποιου, γιατί όποιος φτάνει στο σημείο να έχει τέτοια επιπολαιότητα είναι εντελώς ακατάλληλος, όχι για εργά­της, όχι για υπεύθυνος Έργου, αλλά για απλός ακροατής του Έργου ακόμα.
Θέλω να με απαλλάξετε, σας είπα, από καθήκοντα αταίριαστα στο Πνεύμα μου και στην αποστολή μου. Θέλω να είμαι ο Αδελφός σας, ο γεροντότερος και γι’ αυτό έχω διαλέξει το «Γέροντας» να με λέτε όλοι, σαν γεροντότερο Αδελφό, κατά τάξιν Πνευματικήν. Θέλω να είμαι ο Αδελφός σας, θέλω να είμαι μαζί σας και να ζω μαζί σας την αδελφοσύνη που διδάσκω, που αποδέχεται το Πνεύμα μου, που διαλαλώ. Μα είμαι και ο Υπεύθυνος ενός Έργου. Πρέπει να το προσέχω από τους ακατάλληλους. Γι’ αυτό εξωτερικεύομαι πλήρως και θέλω όσοι με ακολουθείτε να είστε εν εγρηγόρσει, θέλω να είστε σε επιφυλακή. Μα θα μου πείτε, ο Θεός, αφού είναι Έργο Κυρίου επί της Γης, δεν μπορεί να μην το προστατεύει. Ναι, αλλά και ‘μεις από την πλευρά μας είμαστε υποχρεωμένοι να λαβαίνουμε μέτρα συνέσεως, ορθοφροσύνης και αλληλεγγύης.
Παρατηρώ μερικούς Αδελφούς που είναι κατά το κοινώς λεγόμενον μυγιάγγιχτοι. Μην θιγεί ο παλιοεγωισμός τους. Μα Αδελφοί μου, νομίζω σας έχω πει πολλά μέχρι σήμερα και σας έχω δώσει ακόμα περισσότερα να μελετήσετε. Όποιος διατηρεί «εγώ» δεν μπορεί να προχωρήσει, δεν μπορεί να βαυκαλίζεται με την ιδέα ότι είναι δυνατόν να ενωθεί με Χριστόν. Επομένως, πετάξτε το το «εγώ» και πατήστε το το «εγώ», για να μπορείτε να συναδελφωθείτε με τους άλλους Αδελφούς του αυτού Έργου, και να γίνετε συνεργάτες με τον Υπεύθυνο του Έργου. Αφήστε τις μεμψιμοιρίες, τους ψευτοεγωισμούς, αφήστε τα αυτά. Ο Κύριος θέλει άνδρες. Πρέπει να ανδρωθείτε, η λέξη έχει νοήματα πολλά, πρέπει να ανδρωθείτε από πλευράς πνευματικής. Ή θα ανδρωθείτε και θα φερθείτε ανάλογα ή θα παραμείνετε ως νήπια, ακατάλληλα όμως για ένα υψηλό Έργο.
Είναι θέμα δικό σας. Εγώ όμως θέλω, και έχω το δικαίωμα να γνωρίζω ποιοι συνεργάτες μου είναι σωστοί και κατάλληλοι να κάνουν το επόμενο βήμα, ποιοι είναι ώριμοι να επωμισθούν ευθύνες, ποιών η πλάτη αντέχει για να σηκώσει ένα «Σταυρό». Αλλιώς υπάρχουν Σχολές πολλές. Σε πολλά μέρη γίνονται ομιλίες, οι οποίες μάλιστα είναι τέτοιου είδους που δεν ζητούν ευθύνες από κανέναν, απλώς είναι ομιλίες. Εγώ δεν κάνω απλώς ομιλίες, ζητώ ευθύνες από σας, να παραδώσετε τον εαυτό σας στο Θεό, γιατί όσο δεν παραδίδετε τον εαυτό σας στο Θεό, είστε μακριά από το Θεό, διατηρείτε την ατομικοποίησή σας, την ανεξαρτησία σας και το εγώ σας. Αν θέλετε να ενωθείτε με το Θεό, παραδώστε και τις γνώσεις σας και τις μυήσεις που πιθανόν να έλαβαν μερικοί στις διαδρομές τους, και τη μνήμη σας και τις επιθυμίες σας και το λόγο σας και το Πνεύμα σας και την Ψυχή σας και το σκήνωμά σας και ό,τι έχετε, γιατί στην ουσία δεν έχετε τίποτε δικό σας, εάν δεν σας το δώσει ο Λόγος, κανείς σας δεν έχει τίποτε. Αν δεν σας συντηρή­σει ο Λόγος, αν δεν σας βοηθήσει να ενεργοποιηθείτε ο Λόγος, ποιος έχει κάτι, ποιος μπορεί ν’ αρθρώσει λέξη; Κανένας.
Λοιπόν, πρέπει να παραδώσετε ενσυνείδητα τον εαυτό σας, γνωρίζοντας προς τα πού βαδίζετε και γιατί. Γιατί θέλω να αναστηθώ Κύριε, θέλω να γίνω ένα μαζί Σου, όχι αύριο το πρωί, γιατί δεν είναι δυνατόν, αλλά στην εξελικτική μου πορεία, στην προσπάθειά μου, θέλω να είμαι αγκαλιασμένος μαζί Σου, θέλω να πάω στον Πατέρα μου, θέλω να γίνω Υιός Σου. Αυτός είναι ο προορισμός μου. Τι να κάνω εγώ εδώ στη γη, αφού είμαι Πολίτης όλων των Συμπάντων, αφού μου έδωσες το δικαίωμα και τη Χάρη να γυρνάω τα Σύμπαντά Σου και να συνδιοικώ μαζί Σου Θεέ μου, πώς είναι δυνατόν εγώ να είμαι κολλημένος στη Γη; Θέλω λοιπόν να μου ξεκαθαρίσετε τη θέση σας, όχι με λόγια, με Έργα. Θέλω να μου δείξετε ότι έχετε ανδρωθεί, γιατί ο Κύριος θέλει άνδρες, υπεύθυνους, υπόλογους των πράξεών τους. Δεν θέλει επιπόλαιους, θέλει συνειδητούς εργάτες, να τους παραδώσει Χάρες και Εξουσίες, τις οποίες να μεταφέ­ρουν στη γη, στην Ανθρωπότητα. Διότι οι Χάρες και οι Εξουσίες του Θεού προορίζονται, όπως και άλλοτε σας ανακοίνωσα, για ολόκληρη την ανθρωπότητα και όχι για τους λίγους.
Γίνετε οι αγωγοί της Χάριτος, γίνετε οι υποσταθμοί της Χάριτος, γίνετε η Γέφυρα πάνω στην οποία θα περπατήσουν και θα περάσουν οι άλλοι. Το Έργο μας δεν μοιάζει με κανένα άλλο Έργο και γι’ αυτό πολεμιέται. Το Έργο μας, Δόξα σοι ο Θεός, συνεχώς προσφέρει απ’ ό,τι έχει, απ’ ό,τι παρέλαβε, απ’ ό,τι η Αγάπη και η Πίστις ορισμένων Αδελφών μάς αξιώνει να προσφέρουμε. Είναι το μόνο Έργο που προσφέρει και προσφέρει γιατί είναι Χριστός ο κατευθύνων, γιατί το Έργο μας είναι Έργο προσφοράς, δεν ζητούμε και δεν θα πάρουμε από κανέ­ναν τίποτε απολύτως. Θέλω να σας διδάξω να προσφέρετε και είμαι υποχρεωμένος να σας το διδάξω έμπρακτα. Πρώτος εγώ θα σας δώσω και θα σας δίνω το παράδειγμα της Προσφοράς από όλες τις πλευρές. Δεν είναι αστείο το Έργο μας, ούτε για να περάσει η ώρα, ούτε για να προβληθεί κανείς, είναι Έργο Θυσίας, είναι Έργο ολοκληρώσεως, είναι Έργο αίματος, θα σφραγισθεί με το αίμα σας.
Δεν θέλω να σας φοβίσω, μην με παρεξηγήσει κανείς. Θέλω όμως να κατανοήσετε απολύτως τον προορισμό του Έργου, τα καθήκοντά σας και τις ευθύνες σας που έχει ο καθένας σας. Δεν θέλω να σας φοβίσω, μα πρέπει να σας ενημερώσω. Χιλιάδες πνεύματα θέλουν να λάβουν μέρος στο Έργο αυτό, αλλά δεν έχουν ειδοποιηθεί ακόμα, δεν έχουν Οδηγό ακόμα, δεν ήρθαν σε επαφή με τον Οδηγό.
Αν δεν είστε εσείς θα είναι άλλοι, εργάτες έχει ο Θεός, ακολούθους έχει, Πιστούς έχει ο Θεός. Μη νομίζετε ότι βασίζεται σε μένα ή σε σένα ή στην άλλη αδελφή. Δεν είστε εσείς, έχει άλλους. Ο Θεός έχει το Φως, την Ισχύ, τη Δύναμη, το Λόγο, τα πάντα. Φωτίζει ό,τι ώρα θέλει ένα Πνεύμα και το κάνει να έχει και ευφράδεια λόγου και δύναμη να έχει και Χάρες ιαμάτων να έχει και ό,τι θέλει ο Θεός να έχει. Δεν έχουμε εμείς τίποτε να δώσουμε του Θεού, ο Θεός μας δίνει πάντοτε. Εμείς έχουμε ανάγκη να αποκατασταθούμε στο Θεό, να γίνουμε Ένθεοι, ο Θεός δεν μας έχει καμία ανάγκη, Είναι Ανενδεής. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να κατανοήσουμε τι Πορεία κάνουμε, τι αναζητούμε ακριβώς και τι υποχρεώ­σεις και καθήκοντα έχουμε, εφόσον θέλουμε με την ελευθέρα μας βούληση να συμμετάσχουμε σ’ ένα Έργο. Αλλιώς αγαπημένοι μου, σας αγαπώ πολύ, ελάτε όποτε θέλετε να μ’ ακούσετε, αλλά δεν είστε κατάλληλοι για εργάτες και θα σας ξεχωρίσω οπωσδήποτε.
Δεν θέλω να κολλάτε πουθενά, ούτε στα υλικά θέματα, ούτε στο εγώ σας, ούτε σε κόμματα, ούτε σε πολιτικές παρατάξεις, ούτε σε Συλλόγους, σε τίποτε. Μόνον με το Θεό φροντίστε να ενώνεσθε, ούτε με μένα, με το Θεό μόνο, συνειδητά κάνοντας Χριστοζωή. Μην δεσμεύεσθε πουθενά και μη δεσμεύετε τίποτε. Με το Θεό να ενώνεσθε, όλα τα άλλα είναι λάθος. Οι εργάτες του ίδιου Έργου κατ’ ανάγκη θα συνεργαστούν, κατ’ ανάγκη θ’ αγκαλιασθούν. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Σε όλα τα άλλα θέματα που αφορούν τη ζωή του καθενός σας να είστε ελεύθεροι όλες τις ώρες και ανοιχτή η καρδιά σας, η ψυχή σας, ώστε να διδαχθείτε παρακάτω μαθήματα. Θα έχουμε εξελίξεις σε λίγα χρόνια πάνω στη γη. Βοηθήστε σας παρακαλώ, ακούσατε δεήσεις πριν που έκανα για την εσωτερική Γαλήνη του τόπου, μα και για την εξωτερική. Κάνετε το ίδιο όλοι στο σπίτι σας.
Συνειδητά παρακαλάτε το Θεό να έχετε Γαλήνη όλοι, μέσα στην Ελλάδα και έξω από την Ελλάδα και από εσωτερικά ζητήματα και περισπασμούς, τα οποία η άρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει κατά του χώρου αυτού, γιατί ακριβώς στο χώρο αυτό εκδηλώνεται Χάρη Θεού, εκδηλώνεται Θείο Έργο. Κατ’ ακολουθίαν βάσει του Νόμου της Ισορροπίας έρχεται ισόποσος-ισοσθενής άρνηση να πλήξει τον τόπο αυτό και ειδικώς την Αθήνα. Σας ειδοποιώ, θέλω να με καταλάβετε, δεν μπορώ να πω περισσότερα, ισόποσος και ισοσθενής άρνηση θα πλήξει την Αθήνα, μα είναι και οι αμαρτίες του κόσμου μαζί. Κάνετε δεήσεις στο σπίτι σας προς το Θεό, στην Παναγία. Δεήσεις όλοι και η τελευταία αδελφή και αδελ­φός, και οι πλέον αγράμματοι ξέρουν να πουν «Θεέ μου βοήθα μας», «Παναγία μου βοήθα μας». Δεν θέλει φιλοσο­φίες ο Θεός, βοήθα μας να μην βουλιάξουμε, βοήθα μας να έχουμε ησυχία γιατί αν συμβούν ανωμαλίες κινδυ­νεύουν οι εργασίες μας, τα σπίτια μας. Καταστροφή, φωτιά και σκοτωμούς φέρνουν αυτές οι καταστάσεις. Δυσκολευόμαστε να ζήσουμε σε ομαλές καταστάσεις, καταλαβαίνετε μόλις δημιουργηθούν ανωμαλίες τι θα γίνει. Εζήσατε μερικοί από σας στην Κατοχή και ξέρετε.
Δέεσθε με Σεβασμό και Αγάπη στο Θεό για όλον τον κόσμο, για τη γη που ζείτε, για την πόλη που ζείτε και τους Αδελφούς που γνωρίζετε, μην βαριέστε. Θέλω να εκπαιδευτείτε όλοι να προσεύχεσθε. Θέλω να με αντικαταστήσετε, πρέπει να πάω σε άλλα μέρη, πρέπει να δω άλλους ανθρώπους, μη με καθηλώνετε σ’ ένα μέρος. Θέλω να κάνετε όλοι Προσευχή, υπεύθυνη ενώπιον ακροατηρίου. Να μάθετε όλοι να Ευλογείτε και να Ενεργείτε. Να μάθετε να δέεστε ενσυνείδητα για τα πάντα. Να μάθετε τις ομιλίες που σας έδωσα να κάνετε και σεις όμοιες. Δεν είμαι για να κάνω επ’ άπειρον ομιλίες στο κάθε μέρος. Είμαι ν’ ανοίγω Δρόμο, να φεύγω, πρέπει να παραλάβει άλλος αντικαταστάτης μου. Να με βοηθή­σετε στο Έργο που κάνω, όσοι είστε προορισμένοι για Έργο. Να μην φροντίζει ο καθένας για την ανάπαυσή του και για ό,τι τον βολεύει. Είναι τρόπος για να ασκηθείτε. Δεν θα μπορέσει κανείς να κάνει Έργο αν δεν ασκηθεί. Ό,τι κάνω πρέπει όλοι σας να μάθετε να το ενεργείτε και σεις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13- ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Βίος και Συγγραφικό έργο του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως α' μέρος



Βίος και Συγγραφικό έργο του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Ο βίος του Αγίου Νεκταρίου

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως γεννήθηκε την Τρίτη 1 Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Τουρκοκρατούμενης Θράκης, από ευσεβείς και φτωχούς γονείς, τον Δήμο (Δημοσθένη) και Μπαλού (Βασιλική) Κεφαλά. Ο πατέρας του καταγόταν από τα Ιωάννινα, ναυτικός στο επάγγελμα, και η μητέρα του καταγόταν από την Σηλυβρία. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και είχε πέντε ή έξι αδέρφια: τον Δημήτριο, τον Γρηγόριο, τη Σμαράγδα, τη Σεβαστή, τη Μαριώρα και τον Χαραλάμπη (το όνομα και η ύπαρξη του οποίου εμφανίζονται στην διαθήκη του Αγίου, ενώ κάποιες πηγές τον θέλουν να αντικατέστησε τον Άγιο ως διδάσκαλος στο χωριό Λιθί της Χίου). Το αρχικό του όνομα ήταν Αναστάσιος.
Έλαβε τα πρώτα γράμματα από την μητέρα του μαζί με χριστιανικές διδαχές. Στη Σηλυβρία τελείωσε το δημοτικό και το σχολαρχείο. Ήταν ένα ευφυέστατο παιδί με πολύ καλή μνήμη, που έδειξε την διδασκαλική και θεολογική του κλίση από πολύ νωρίς. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι σε ηλικία μόλις επτά ετών, έραβε φύλλα χαρτιού μεταξύ τους με σκοπό να φτιάξει βιβλία για να γράψει σε αυτά τα λόγια του Θεού, όπως ο ίδιος είπε στην μητέρα του.
Κατόπιν μετανάστευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε στην αρχή σε καπνοπωλείο, τόσο για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του όσο και για να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του.
Εκείνο τον καιρό άρχισε να μελετά και να συλλέγει ρητά και αποφθέγματα Αγίων Πατέρων και κλασικών φιλοσόφων, τα οποία αποτέλεσαν το δίτομο βιβλίο «Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα», που εξέδωσε το 1895. Τα συγκέντρωνε όχι μόνο για δική του χρήση, αλλά και για να μπορέσει να τα μεταφέρει στους συνανθρώπους του και να τους ωφελήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πλευράς του χαρακτήρα του είναι ότι έγραφε κάποια από αυτά τα γνωμικά στις χάρτινες καπνοσακούλες του καπνοπωλείου, ώστε να τα διαβάσουν και να ωφεληθούν όσοι τις χρησιμοποιούσαν. Η πρακτική αυτή έλυνε και το πρόβλημα της δημοσίευσης τους από εκείνον, ελλείψει χρηματικών πόρων.
Πριν ακόμα συμπληρώσει το 20ό έτος της ηλικίας του, προσελήφθη ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη (διευθυντής του σχολείου αυτού ήταν ο θείος του -από την πλευρά της μητέρας του- Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης) όπου συνέχισε τις σπουδές του, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν διδάσκοντας τις μικρότερες τάξεις.
Την ίδια περίοδο έλαβε χώρα και το πρώτο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου. Ενώ βρισκόταν σε ιστιοφόρο και ταξίδευε για να πάει από την Κωνσταντινούπολη στην ιδιαίτερη πατρίδα του -για να εορτάσει μαζί με την οικογένεια του τα Χριστούγεννα- έπιασε μεγάλη τρικυμία. Με την παραίνεση και τις προσευχές όμως του Αγίου, το πλοίο κατάφερε να φτάσει στον προορισμό του και έτσι γλύτωσαν τη ζωή τους οι συνεπιβάτες του και φυσικά ο ίδιος.
Μετά την Κωνσταντινούπολη ο «Άγιος του 20ου αιώνα μετέβη στη Χίο. Εκεί στην αρχή εργάστηκε ως δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λιθί, ενώ παράλληλα κήρυττε σε Ιερούς ναούς της περιοχής.
Μετά την πάροδο επτά ετών, εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην «Νέα Μονή», της Χίου, σε ηλικία 27 ετών. Τρία χρόνια αργότερα έγινε μοναχός (στις 7 Νοεμβρίου 1876) και έλαβε το όνομα Λάζαρος, ενώ άρχισε να εργάζεται ως γραμματέας του μοναστηριού. Λίγους μήνες αργότερα (στις 15 Ιανουαρίου 1877) χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο. Κατά την χειροτονία του έλαβε το όνομα Νεκτάριος.
Το ίδιο έτος (1877) έφυγε από την Νέα Μονή με άδεια και πήγε στην Αθήνα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι τα έξοδα των σπουδών του αυτών κάλυψαν οι αδερφοί Χωρέμη -ο Ιωάννης και ο Δημοσθένης Χωρέμης. Στο νησί της Χίου επέστρεψε μετά από τρία έτη, έχοντας στις αποσκευές του το πτυχίο του Γυμνασίου.
Στα τέλη Σεπτέμβρη του 1882 μετέβη στην Αλεξάνδρεια όπου παρουσιάστηκε στον Πατριάρχη Σωφρόνιο και του εξέθεσε την επιθυμία του να συνεχίσει τις σπουδές του, δίνοντάς του και μια συστατική επιστολή από τον Ηγούμενο της Νέας Μονής, Νικηφόρο. Ο Σωφρόνιος όντως τον βοήθησε αναλαμβάνοντας το Πατριαρχείο το ένα μέρος από τα έξοδα των σπουδών, (ενώ το υπόλοιπο το κάλυψαν οι αδερφοί Χωρέμη) θέτοντάς του όμως ως όρο μετά το πέρας των σπουδών του, να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια και να εργαστεί για το Πατριαρχείο.
Έτσι ο Άγιος Νεκτάριος, πήρε για άλλη μια φορά τον δρόμο για την Αθήνα όπου γράφτηκε στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε τρία χρόνια αργότερα. Στην Θεολογική Σχολή διδάχθηκε: Δογματική, Ηθική, Παλαιά Διαθήκη, Εβραϊκά, Καινή Διαθήκη, Ποιμαντική, Πατρολογία, Χριστιανική Αρχαιολογία, Κατηχητική, Συμβολική και Ιστορία Δογμάτων. Την περίοδο των σπουδών του υπηρέτησε ως διάκονος στους ναούς: της Αγίας Ειρήνης (Αιόλου), της Παντάνασσας (Μοναστηράκι) και του Αγίου Νικολάου (Πευκάκια).
Τέλη του 1885 ή αρχές του 1886 επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια έχοντας τελειώσει τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή Αθηνών. Φτάνοντας εκεί ανέλαβε αμέσως καθήκοντα ιεροκήρυκα. Στις 23 Μαρτίου του 1886 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στον Ναό του Αγίου Σάββα από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, ενώ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου ανήλθε στο αξίωμα του Αρχιμανδρίτη. Εργάστηκε ως γραμματέας του Πατριαρχείου και κατόπιν ως Πατριαρχικός Επίτροπος στο Κάιρο.
Τον Ιανουάριο του 1889 ο Πατριάρχης Σωφρόνιος, αναγνωρίζοντας την αξία του Αγίου και βλέποντας την αγάπη με την οποία τον περιέβαλαν οι πιστοί, τον χειροτόνησε Μητροπολίτη Πενταπόλεως. Ο Άγιος ασκούσε τα καθήκοντα του με ζήλο και υποδειγματικό τρόπο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, το ποίμνιό του να τον αγαπά όλο και περισσότερο, ενώ -στον αντίποδα- κάποιοι στο Πατριαρχικό περιβάλλον άρχισαν να τον συκοφαντούν από μόχθο για την αγάπη που του είχαν οι χριστιανοί, αλλά και το μεγαλείο του χαρακτήρα του.
Οι συκοφάντες έριξαν τους σπόρους τους, κι εκείνοι βρήκαν γόνιμο έδαφος στον υπερήλικο Πατριάρχη με αποτέλεσμα να αφαιρεθούν από τον Άγιο Νεκτάριο τα αξιώματά του, και να του επιτραπεί μόνο να διαμένει στο δωμάτιο του, χωρίς να μπορεί να κινείται στην περιοχή του Καΐρου και στις γύρω κωμοπόλεις. Οι συκοφάντες όμως δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Συνέχισαν το βδελυρό τους έργο και έτσι, στις 11 Ιουλίου του 1890 εξεδόθη από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας «απολυτήριο», με το οποίο υποχρέωναν τον Άγιο να εγκαταλείψει την Αίγυπτο, παρόλο που εκείνος είχε συμμορφωθεί απόλυτα και χωρίς διαμαρτυρίες στις εντολές του Σωφρόνιου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το «απολυτήριο» δεν ήταν σύμφωνο με τους κανόνες της Εκκλησίας -δεν είχε γίνει εκκλησιαστική δίκη- αλλά και δεν του καταβλήθηκαν οι μισθοί που του χρωστούσε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας από την μέρα που χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως έως και την ημέρα που τον ανάγκασαν να αποχωρήσει από την Αίγυπτο.
Έτσι ο Άγιος Νεκτάριος πήρε για τρίτη φορά τον δρόμο για την Αθήνα. Από την στιγμή που έφτασε στην ελληνική πρωτεύουσα, άρχισε να αναζητά κάποια θέση που θα του επέτρεπε να προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες του στους ανθρώπους. Μετά από ένα δύσκολο χρόνο, λόγω της άσχημης οικονομικής του κατάστασης, διορίστηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος ιεροκήρυκας Ευβοίας, στις 15 Φεβρουαρίου του 1891. Κοντά στους εκεί χριστιανούς έμεινε δυόμιση χρόνια, έως τον Αύγουστο του 1893, όπου μετατέθηκε στο νομό Φθιώτιδος και Φωκίδος. Στην νέα του θέση παρέμεινε μόλις μισό χρόνο.
Το ήθος του, ο εξαίσιος χαρακτήρας του, η ευσέβεια του, αλλά και οι πράξεις του, έκαναν το ποίμνιό του να τον αγαπά σαν πατέρα και η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται συνεχώς. Λίγο αργότερα, τον Μάρτιο του 1894, ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε διευθυντής της Ριζαρείου σχολής.
Στην διεύθυνση της Ριζαρείου παρέμεινε για 14 ολόκληρα χρόνια. Στο διάστημα αυτών των ετών έδωσε νέα πνοή στο ίδρυμα και βοήθησε στην εκπαίδευση και την ανάδειξη πλήθους κληρικών και επιστημόνων. Παράλληλα συνέχισε -με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση- το συγγραφικό του έργο. Μια ασχολία που τον συνόδευε από τα νεανικά του χρόνια και που χάρισε σε εμάς πνευματικούς θησαυρούς γεννημένους στο μυαλό και την ψυχή του Αγίου Νεκταρίου.
Τις περισσότερες ώρες της ημέρας εργαζόταν για τις ανάγκες της σχολής και τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του τον μοίραζε στην προσευχή, στην μελέτη, στην συγγραφή και στην αγαπημένη του ασχολία: την φροντίδα λουλουδιών και δέντρων.
Κατά την διάρκεια των θερινών διακοπών της σχολής, το καλοκαίρι του 1898, ο Άγιος Νεκτάριος επισκέφθηκε το Άγιο Όρος, όπου και περιόδευσε στις εκεί Μονές για σχεδόν δύο μήνες. Στο διάστημα αυτό μελέτησε εκτενώς τα χειρόγραφα στις βιβλιοθήκες των Μονών, προς αναζήτηση υλικού για τις επιστημονικές εργασίες του.
Παράλληλα με τα καθήκοντα του διευθυντού της Ριζαρείου, αναλαμβάνει και φιλανθρωπική δράση συνδράμοντας όσους είχαν ανάγκη σε πνευματικό και υλικό επίπεδο. Η έντονη σωματική και πνευματική δράση εκείνων των ετών, επέδρασε αρνητικά στην υγεία του Αγίου, ο οποίος νοσούσε όλο και πιο συχνά. Τότε ήταν που στο μυαλό του γεννήθηκε η ιδέα της επιστροφής στον μοναστικό βίο και ζήτησε από την Νέα Μονή Χίου το απολυτήριό του, ώστε να μπορέσει να μονάσει όπου ήθελε. Το εν λόγω απολυτήριο εστάλη από την Νέα Μονή στον Άγιο Νεκτάριο στις 24 Νοεμβρίου του 1900.
Όταν κάποια στιγμή ο Άγιος γνωρίστηκε με την Χρυσάνθη Στρογγυλού (μετέπειτα Ηγουμένη Ξένη), μια τυφλή και ευσεβή γυναίκα, μπήκε το πρώτο λιθαράκι για την δημιουργία της Μονής στην Αίγινα. Η Χρυσάνθη μαζί με μερικές ακόμα γυναίκες επιθυμούσαν να μονάσουν και αναζητούσαν ένα πνευματικό οδηγό, τον οποίο βρήκαν στο πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου. Με παραίνεση του άρχισαν να αναζητούν τόπο για την δημιουργία ενός Μοναστηριού, και τελικά κατέληξαν σε μια ερειπωμένη Μονή -αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και διαλυμένη από το 1834 με διάταγμα των Βαυαρών- στην Αίγινα. Όταν επισκέφθηκε και ο Άγιος τον τόπο εκείνο, αποφασίστηκε να επισκευαστούν τα παλαιά κτήρια της μονής και να τεθεί το μοναστήρι ξανά σε λειτουργία. Οι εργασίες για τον σκοπό αυτό ξεκίνησαν το 1904, η δε Μονή θα ήταν αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα. Ο Άγιος από την Αθήνα, όπου ήταν ακόμα διευθυντής στην Ριζάρειο, καθοδηγούσε τις μοναχές και όποτε έβρισκε χρόνο επισκεπτόταν την Μονή στην οποία έμελλε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Μετά από τέσσερα χρόνια, έχοντας πλέον αποφασίσει να αποσυρθεί στο Μοναστήρι της Αίγινας και να ασχοληθεί με την οργάνωσή του και την πνευματική καθοδήγηση των καλογριών που το στελέχωναν, υπέβαλε την παραίτησή του στο διοικητικό συμβούλιο της Ριζαρείου στις 7 Φεβρουαρίου του 1908. Η παραίτηση έγινε δεκτή από το συμβούλιο, το οποίο τον συνταξιοδότησε -ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου του- με το σημαντικό για την εποχή ποσό, των 250 δραχμών το μήνα.
Στη Μονή εγκαταστάθηκε μετά το Πάσχα του ιδίου έτους, καθώς παρέμεινε στην θέση του διευθυντή της Ριζαρείου μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης.
Με δικά του έξοδα έκτισε μια μικρή οικία, πλησίον, αλλά εκτός της Μονής, στην οποία θα κατοικούσε. Αξιοσημείωτο είναι ότι έλαβε ενεργά μέρος στο κτίσιμο, κουβαλώντας χώμα ή λάσπη και σκάβοντας, βοηθώντας τους τεχνίτες. Ποτέ, σε όλη του τη ζωή, δεν θεώρησε κάποια εργασία ανάξια του. Πάντα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, με ιδιαίτερη χαρά, ζήλο και ταπεινοφροσύνη.
Οι προσπάθειες που έκανε ώστε να αναγνωριστεί επίσημα η Μονή από την Εκκλησία της Ελλάδος ήταν γιγαντώδεις. Τελικά η αναγνώριση επιτεύχθηκε τέσσερα χρόνια μετά την κοίμησή του, οπότε και ανακοινώθηκε στις μοναχές με επιστολή του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου, στις 15 Μαΐου του 1924.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άγιος Νεκτάριος έπασχε από χρόνια προστατίτιδα, η οποία του δημιουργούσε αφόρητους πόνους. Τελικά συμφώνησε στις συστάσεις των γιατρών και ήρθε στην Αθήνα στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Εκεί νοσηλεύτηκε στο 2ο θάλαμο του 2ου ορόφου (ήταν θάλαμος Γ' θέσης: απορίας) για δύο σχεδόν μήνες. Στο πλευρό του, καθ' όλη την διάρκεια της νοσηλείας του, ήταν συνεχώς -και εναλλάσσονταν σε βάρδιες- οι μοναχές Ευφημία και Αγαπία. Τελικά γύρω στα μεσάνυχτα της 8ης προς 9ης Νοεμβρίου του 1920 αναχώρησε για τους Ουρανούς, σε ηλικία 74 ετών. Σήμερα στο θάλαμο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή καίει διαρκώς ένα καντήλι μπροστά στην πάνσεπτη εικόνα του. Καθημερινά επισκέπτονται το θάλαμο πλήθος πιστών, κυρίως αρρώστων, οι οποίοι στέκονται για λίγο και νοερά αφήνουν τους στεναγμούς της καρδιάς τους, σαν μία θερμή ικεσία προς τον φιλάνθρωπο άγιο. Και εκείνος φαίνεται να συγκατανεύει. Τους δίνει κουράγιο με το ιλαρό του βλέμμα και ενισχύει την πίστη τους. Τους θυμίζει ότι και ο ίδιος πόνεσε ψυχικά και σωματικά αλλά ενισχυόταν πάντα από την αδιάκοπη επαφή του με το Θεό.
Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε στην Αίγινα και από το λιμάνι μέχρι την Μονή το μετέφεραν στα χέρια τους οι πιστοί. Όλο το νησί θρηνούσε μα περισσότερο απ' όλους οι μοναχές που έχασαν τον Πατέρα και Οδηγό τους. Το ιερό του σκήνωμα ήδη είχε αρχίσει να αναδίδει ευωδία. Η ταφή του, έγινε στο προαύλιο της Μονής δίπλα στο αγαπημένο του πεύκο.
Όταν μετά από έξι μήνες άνοιξαν το μνήμα για να τοποθετηθεί μια επιτύμβια πλάκα -δωρεά της Ριζαρείου- το σκήνωμά του εξακολουθούσε να ευωδιάζει χωρίς να παρουσιάζει το παραμικρό σημάδι αλλοίωσης. Ενάμιση χρόνο αργότερα το μνήμα ξανανοίχτηκε και το ιερό σκήνωμα του εξακολουθούσε να παραμένει άφθαρτο και ευωδιάζον. Το ίδιο συνέβη και τρία χρόνια μετά την κοίμησή του. Συνολικά το σκήνωμα του παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση για είκοσι ολόκληρα χρόνια!
Τριάντα δύο χρόνια, δε, μετά την κοίμησή του έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953, από τον Μητροπολίτη Προκόπιο.
Η επίσημη αναγνώριση του, ως Αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, έγινε το 1961 με Πατριαρχική Συνοδική Πράξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τότε καθορίστηκε και η 9η Νοεμβρίου ως ημέρα εορτής του Αγίου Νεκταρίου.

Το συγγραφικό έργο του Αγίου Νεκταρίου

Στην λίστα που ακολουθεί μπορείτε να βρείτε τα συγγράμματα του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, με αύξοντα αριθμό, τίτλο, τόπο έκδοσης και χρονολογία έκδοσης.

1.Λόγοι εκκλησιαστικοί, Αθήνα, 1884.
2.Δέκα λόγους εκκλησιαστικούς δια την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, Αλεξάνδρεια, 1885.
3.Περί των Ιερών Συνόδων και περί των δύο πρώτων Οικουμενικών Συνόδων, Αλεξάνδρεια, 1888.
4.Λόγος εκφωνηθέντας εν τω Αχιλλοπουλείω Παρθεναγωγείο κατά την Εορτήν των Τριών Ιεραρχών, Αλεξάνδρεια, 1889.
5.Σχεδίασμα περί ανεξιθρησκείας, Αλεξάνδρεια, 1890 (έργο του Ευγενίου Βουλγάρεως με σημειώσεις του Αγίου στο τέλος).
6.Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι της του Χριστού Εκκλησίας, Αθήνα, 1892.
7.Τα παρ' ημίν τελούμενα Ιερά Μνημόσυνα, Αθήνα, 1892.
8.Περί της εν τω κόσμω Αποκαλύψεως του Θεού, Αθήνα, 1892.
9.Υποτύπωσις περί ανθρώπου, Αθήνα, 1893.
10.Φυσική Θεολογία, Αλεξάνδρεια, 1893 (έργο του Νεοφύτου Βάμβα).
11.Χριστιανική Ηθική, Αλεξάνδρεια, 1893 (έργο του Νεοφύτου Βάμβα).
12.Περί των αποτελεσμάτων αληθούς και ψευδούς μορφώσεως, Αθήνα, 1894.
13.Περί επιμελείας ψυχής, Αθήνα, 1894.
14.Ιερών και Φιλοσοφικών Λογίων Θησαύρισμα (Τόμος Α), Αθήνα, 1895.
15.Περί των αιτίων του Σχίσματος, Αθήνα, 1895 (στο περιοδικό «Ιερός Σύνδεσμος»).
16.Ποιμαντικές Ομιλίες, Αθήνα, 1895 (στο περιοδικό «Ιερός Σύνδεσμος»).
17.Ιερών και Φιλοσοφικών Λογίων Θησαύρισμα (Τόμος Β), Αθήνα, 1896.
18.Επικαί και ελεγειακαί γνώμαι μικρών Ελλήνων ποιητών, Αθήνα, 1896.
19.Μάθημα Χριστιανικής Ηθικής, Αθήνα, 1897.
20.Μάθημα Ποιμαντικής, Αθήνα, 1898.
21.Ορθόδοξον Ιεράν Κατήχησιν, Αθήνα, 1899.
22.Χριστολογία, Αθήνα, 1900.
23.Μελέτην περί της αθανασίας της ψυχής και περί των Ιερών Μνημοσυνών, Αθήνα, 1901.
24.Περί της Μητρός του Κυρίου, Αθήνα, 1902 (στο περιοδικό «Αναμόρφωσις»).
25.Περί των αγίων του Θεού, Αθήνα, 1902 (στο περιοδικό «Αναμόρφωσις»).
26.Περί των αγίων εικόνων, Αθήνα, 1902 (στο περιοδικό «Αναμόρφωσις»).
27.Περί της Ιεράς Παραδόσεως, Αθήνα, 1902 (στο περιοδικό «Αναμόρφωσις»).
28.Περί Εκκλησίας, Αθήνα, 1902 (στο περιοδικό «Αναμόρφωσις»).
29.Ευαγγελική Ιστορία δι' αρμονίας των Ιερών Ευαγγελιστών, Αθήνα, 1903.
30.Κατανυκτικόν Προσευχητάριον, Αθήνα, 1904.
31.Γνώθι σαυτόν, ήτοι μελέται θρησκευτικαί και ηθικαί, Αθήνα, 1904.
32.Μελέτην περί της Μητρός του Κυρίου, της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, Αθήνα, 1904.
33.Μελέτην περί Μετανοίας και εξομολογήσεως, Αθήνα, 1904.
34.Μελέτην περί του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, Αθήνα, 1904.
35.Μελέτην περί των αγίων του Θεού, Αθήνα, 1904.
36.Θεοτοκάριον μικρόν, Αθήνα, 1905.
37.Πανδέκτης των Θεοπνεύστων Αγίων Γραφών, Αθήνα, 1906.
38.Περί όρκου, Αθήνα, 1906 (στο περιοδικό «Ιερός Σύνδεσμος»).
39.Ιερατικόν Εγκόλπιον, Αθήνα, 1907.
40.Θεοτοκάριον, Αθήνα, 1907.
41.Ψαλτήριον του προφητάνακτος Δαυίδ, εντεταμένον εις μέτρα κατά την τονικήν βάσιν μετά ερμηνευτικών σημειώσεων, Αθήνα, 1908.
42.Τριαδικόν, ήτοι Ωδαί και Ύμνοι προς τον εν Τριάδι Θεόν, Αίγινα, 1909.
43.Κεκραγάριον, Αίγινα, 1910.
44.Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του Σχίσματος, της διαιωνίσεως αυτού και περί του δυνατού ή του αδυνάτου της ενώσεως των δύο Εκκλησιών, της Ανατολικής και Δυτικής (Τόμος Α), Αίγινα, 1911.
45.Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του Σχίσματος, της διαιωνίσεως αυτού και περί του δυνατού ή του αδυνάτου της ενώσεως των δύο Εκκλησιών, της Ανατολικής και Δυτικής (Τόμος Β), Αίγινα, 1912.
46.Περί της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, Αίγινα, 1913.
47.Περί της Ιεράς Παραδόσεως, Αίγινα, 1913.
48.Ιστορικήν μελέτην περί του Τιμίου Σταυρού, Αίγινα, 1914.
49.Προσευχητάριον κατανυκτικόν, Αίγινα, 1914.
50.Μελέτας περί των Θείων Μυστηρίων, Αίγινα, 1915.
51.Περί Εκκλησίας, 1920 (εκδόθηκε από την Ριζάρειο).
52.Χριστιανικήν Ηθικής της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, 1955 (εκδόθηκε από τον Αρχιμανδρίτη Τίτο Ματθαιάκη).
53.Περί Μεσαίωνος και του Βυζαντινού Ελληνισμού (Εκδόσεις Πελασγός, 1994).

Ακολουθεί λίστα με συγγράμματα του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, για τα οποία αν και γνωρίζουμε την ύπαρξη τους, δεν γνωρίζουμε αν εκδόθηκαν ποτέ.

1.Μελέτη περί των αγίων λειψάνων.
2.Περί κήρου μελίσσης και ελαίου ως προσφοράς και περί θυμιάματος.
3.Περί της αφιερώσεως των Θεώ οσίων παρθένων και περί μονών και μοναχικού βίου.
4.Εορτολόγια της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας (2 τόμοι).
5.Νέον Τριαδικόν.
6.Περί Ελληνισμού.
7.Νέον Πασχάλιον αιώνιον.
8.Ερμηνεία των Πράξεων των Αποστόλων.
9.Περί της εν πνεύματι και αλήθεια λατρείας.
10.Ιερά Λειτουργική.
11.Κεφάλαια πέντε περί των λειτουργικών βιβλίων.
12.Η Θεία Λειτουργία του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου.
13.Ιστορίας Εκκλησιαστικής μυστική θεωρία.
14.Εγκυκλοπαιδεία της φιλοσοφίας.
15.Χρηστομάθεια.

Α. 1885-1890. Περίοδος Αιγύπτου

• Δέκα λόγοι δι τν Μεγάλην Τεσσαρακοστή. λεξάνδρεια 1885
• Λόγος κκλησιαστικς κφωνηθες ν τ Να το γίου Νικολάου ν Καΐρ τν πρώτη Κυριακ το Τεσσαρακονθημέρου. λεξάνδρεια 1886
• Δύο λόγοι κκλησιαστικο ("Ες τν Κυριακήν της ρθοδοξίας, τοι περ πίστεως» κα «Περ τς ν τ κόσμ ποκαλύψεως το Θεο, τοι περ θαυμάτων"). Κάιρον 1887
• Λόγοι περ ξομολογήσεως. Κάιρον 1887
• Περί τν ερν Συνόδων κα δίως περ τς σπουδαιότητος τν δυ πρώτων Οκουμενικν Συνόδων. λεξάνδρεια 1888
• Περί τν καθηκόντων μν πρς τ γιον Θυσιαστήριον. Κάιρον 1888
• Περί τς ν τ κόσμ ποκαλύψεως το Θεο. λεξάνδρεια 1889 Λόγος κφωνειθες ν τ χιλλοπουλεί Παρθεναγωγεο κατ τν ορτν τν Τριν εραρχν. λεξάνδρεια 1889
• Λόγος περ τς πρς τ γιον Θυσιαστήριον προσελεύσεως. λεξάνδρεια
• Μ πρωτοβουλία κα μ πιμέλεια το γίου ξεδόθηκε τ βιβλίο το Εγενίου Βουλγάρεως «Σχεδίασμα περ νεξιθρησκείας». 1890

Β. 1892-1894. Περίοδος που ο Άγιος ήταν ιεροκήρυκας

• Α Οκουμενικα Σύνοδοι τς το Χριστο κκλησίας. 1892, Β κδοση συμπληρωμένη
• Τ παρ᾿ μν τελούμενα ερ μνημόσυνα. 1892
• Περί τς ν τ κόσμ ποκαλύψεως το Θεο. 1892, Β κδοση συμπληρωμένη
ποτύπωσις περ νθρώπου. 1893
• Περί πιμελείας ψυχς (νδεκα μιλίες). 1894
• Μελέτη περ τν ποτελεσμάτων τς ληθος κα ψευδος μορφώσεως. 1894
πιμέλεια τς κδοσης το βιβλίου το Νεόφυτου Βάμβα «Φυσικ Θεολογία κα Χριστιανικ θική», λεξάνδρεια 1893

Γ. 1894-1908. Περίοδος που ο Άγιος ήταν Διευθυντής στη Ριζάρειο Σχολή

μιλίαι περ το Θείου χαρακτρος κα το ργου το Σωτρος μν ησο Χριστο. 1895
ερόν κα Φιλοσοφικν λογίων θησαύρισμα. Τόμος Α 1895, Τόμος Β 1896
• Περ τς λληνικς Φιλοσοφίας
πικαί κα λεγειακα γνμαι τν μικρν λλήνων ποιητν. 1896
• Μάθημα Χριστιανικς θικς. 1897
• Μάθημα Ποιμαντικς. 1898
ρθόδοξος ερ Κατήχησις. 1899
• Χριστολογία. 1901, σώφυλλο 1990
• Μελέτη περ θανασίας τς ψυχς κα περ τν ερν μνημοσύνων. 1901
• Εαγγελική στορία δι᾿ ρμονίας τν ποιμένων τν ερν Εαγγελιστν Ματθαίου, Μάρκου, Λουκ κα ωάννου. 1903
• Προσευχητάριον Κατανυκτικόν. 1904
• Τ γνθι σαυτόν. 1904
• Μελέτη περ τς Μητρς το Κυρίου τς περαργίας Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας. 1904
• Μελέτη περ τν γίων του Θεο. 1904
• Μελέτη περ μετανοίας κα ξομολογήσεως. 1904
• Μελέτη περ το μυστηρίου τς Θείας Εχαριστίας. 1904
στορική μελέτη περ τν διατεταγμένων νηστειν. 1905
• Θεοτοκάριον, τοι προσευχητάριον μικρόν. 1905
ερατικόν γκόλπιον. 1907
• Θεοτοκάριον. 1907, Β κδοση παυξημένη
• Ψαλτήριον το προφητάνακτος Δαυΐδ. 1908
πιμέλεια τς κδοσης το ργου το ντιόχου μοναχο της Λαύρας το γίου Σάββα «Πανδέκτης τν Θεοπνεύστων γίων Γραφν», 1906

Δημοσιευμένες Μελέτες

• Μελετίου Πηγ, «Δυ πιστολαί», Βυζαντιν Χρονικά, Πετρουπόλεως, Ι/1894
• Ποιμαντικαί μιλίαι. Α Περ τς πολιτείας το ερο κλήρου κατ τος Πατέρας τς κκλησίας. ερς Σύνδεσμος, 1895-96
γωγ τν παίδων κα α μητέρες. ερς Σύνδεσμος, 1895
• Περί μεσαίωνος κα Βυζαντιακο λληνισμο. ερς Σύνδεσμος
• Τίνες ο λόγοι τς μήνιδος τν Δυτικν κατ το Φωτίου. Θρακικ πετηρίς, 1897
• Περί το τς ληθς ρμηνεία περ τς ρήσεως το ποστόλου Παύλου « δ γυν ν φοβται τν νδραν». νάπλασις, 1902
• Μελέτη περ τν γίων εκόνων. ναμόρφωσις, 1902
• Θρησκευτικαί μελέται. ναμόρφωσις, 1903-04
• Περί ρκου. ερς Σύνδεσμος, 1906

Επίσης έγραψε 136 επιστολές στις μοναχές που εξεδόθησαν με τον τίτλο «Κατηχητικα πιστολα πρς τς μοναχς ερς Μονς γίας Τριάδος Αγίνης», 1984.

Δ. 1908-1920. Περίοδος που ο Άγιος ήταν στο μοναστήρι στην Αίγινα

• Τριαδικόν. 1908
• Κεκραγάριον το Θείου κα ερο Αγουστίνου. τ.Α, 1910
• Μελέτη στορικ περ τν ατιν το σχίσματος. Περ τν λόγων τς διαιωνίσεως ατο κα περ το δυνατο δυνάτου της νώσεως τν δυ κκλησιν, τς νατολικς κα Δυτικς (τ. Α 1911, τ. Β 1912)
• Μελέται δύο. Α Περ Μίας, γίας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησίας. Β Περ τς ερς Παραδόσεως (1913)
• Προσευχητάριον Κατανυκτικόν (β κδοση, 1913)
• Μελέτη περ τν Θείων Μυστηρίων (1915)
• Μελέτη στορικ περ το Τιμίου Σταυρο (1914)
• Χριστιανική θικ τς ρθοδόξου νατολικς κκλησίας (β κδοση παυξημένη, 1920)
• Περί κκλησίας («βδομηκονταπενταετηρς τς Ριζαρείου κκλησιαστικς Σχολς 1844-1919», 1920)

Ε. Εκδόσεις μετά την εκδημία του Αγίου

• Θεία Λειτουργία το γίου κα νδόξου ποστόλου κα Εαγγελιστο Μάρκου (1955)
• Θρησκευτικαί Μελέται (1986)

ΣΤ. Ανέκδοτα έργα του Αγίου


• Μελέτη περ τν γίων λειψάνων
• Περί τς φιερώσεως τ Θε σίων παρθένων κα περ Μονν κα μοναχικο βίου
ορτολογία τς ρθοδόξου νατολικς κκλησίας (Περ τν Κυριακν το λου νιαυτο - Περ τν κινήτων κα κινητν ορτν)
ερ Λειτουργική
• Κεφάλαια πέντε περ τν λειτουργικν βιβλίων
• Περί τς ν πνεύματι κα ληθεί λατρείας
ρμηνεία τν Πράξεων τν ποστόλων
• Περί λληνισμο
γκυκλοπαιδεία τς φιλοσοφίας
στορίας κκλησιαστικς μυστικ θεωρία
• Χρηστομάθεια
• Νέον Πασχάλιον αώνιον

Δεύτερη κατάταξη

Α. Θεολογικά έργα

Ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε μεγάλο αριθμό Θεολογικών έργων. Για το λόγο αυτό ανεδείχθη εφάμιλλος των μεγάλων της Εκκλησίας Πατέρων.

Τα συγγράμματά του είναι τα ακόλουθα:

(Τα σημειούμενα συγγράμματα με αστερίσκο εξεδόθησαν ως σχολικά βοηθήματα προς χρήση των μαθητών της Ριζαρείου Σχολής. Τα βιβλία αυτά τα έδιδε ο Άγιος προς τους μαθητές του εντελώς δωρεάν).

1. *Λόγος κκλησιαστικός. θναι 1884.
2. *Δέκα λόγοι κκλησιαστικο δι τν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, λεξάνδρεια 1885.
3. *Περ τν ερν Συνόδων, κα περ τν δύο πρώτων Οκουμενικν Συνόδων, λεξάνδρεια 1888.
4. *Λόγος κφωνηθες ν τ χιλλοπουλεί Παρθεναγωγεί τν ορτ τν Τριν εραρχν, λεξάνδρεια 1889.
5. *Α Οκουμενικα Σύνοδοι τς του Χριστο κκλησίας, θναι 1892.
6. *Τ παρ᾿ μν τελούμενα ερ μνημόσυνα, θναι 1892.
7. *Περ τς ν τ κόσμ ποκαλύψεως το Θεο, θναι 1892.
8. *ποτύπωσις περ νθρώπου, θναι 1893.
9. *Περ τν ποτελεσμάτων ληθος κα ψευδος μορφώσεως, θναι 1894.
10. *Περ πιμελείας ψυχς, θναι 1894.
11. ερν κα φιλοσοφικν λογίων θησαύρισμα, Τόμος α, 1895, Τόμος Β 1896.
12. *πικα κα λεγειακα γνμαι μικρν λλήνων ποιητν, θναι 1896.
13. *Μάθημα Χριστιανικς θικς, θναι 1897.
14. *Μάθημα Ποιμαντικς, θναι 1898.
15. *ρθόδοξος Χριστιανικ Κατήχησις, θναι 1899.
16. Χριστολογία, θναι 1900.
17. Μελέτη περ τς θανασίας τς ψυχς κα περ τν ερν μνημοσύνων, θναι 1901.
18. Ευαγγελική στορία δι ρμονίας τν ερν Εαγγελιστν, θναι 1903*.
19. Περί τς Μητρς το Κυρίου, τς περαγίας, Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας, θναι 1904.
20. Περί τν γίων το Θεο, θναι 1904.
21. Κατανυκτικόν προσευχητάριον, θναι 1904. Β´ἔκδοσις 1914.
22. Γνθι σαυτόν, τοι μελέται Θρησκευτικα κα θικαί, θναι 1904.
23. Μελέτη περ μετανοίας κα ξομολογήσεως, θναι 1904.
24. Μελέτη περ το Μυστηρίου τς Θείας Εχαριστίας, θναι 1904.
25. Θεοτοκάριον τοι δα κα μνοι πρς τν περαγίαν Θεοτόκον κα ειπάρθενον Μαρίαν, θναι 1905, Β κδοσις 1907.
26. ερατικόν γκόλπιον, θναι 1907.
27. Ψαλτήριον το Προφητάνακτος Δαβίδ, θναι 1908.
28. Τριαδικόν, τοι δα κα μνοι πρς τν ν Τριάδι Θεόν, θναι 1909.
29. Μελέτη στορικ περ τν ατίων το Σχίσματος, Τόμος Α 1911, Τόμος Β1912.
30. Περ τς Μίας, γίας, Καθολικς κα ποστολικς κκλησίας κα περ τς ερς Παραδόσεως, θναι 1913.
31. στορική μελέτη περ το Τιμίου κα Ζωοποιο Σταυρο, θναι 1914.
32. Μελέτη περ τν Θείων Μυστηρίων, θναι 1915.
33. Περ κκλησίας. δημοσιεύθη τ 1920 ες τν πανηγυρικν Τόμον π τ 75 τηρίδι τς ιζαρείου Σχολς.
34. Μελέτη περ τν διατεταγμένων νηστειν. δημοσιεύθη ες «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) πιμελεί ρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
35. Θεία Λειτουργία το γίου νδόξου ποστόλου κα Εαγγελιστο Μάρκου. δημοσιεύθη ες «Θεολογίαν» Τόμος ΚΣΤ (1955) πιμελεί ρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη.
36. Περί ρκου, θναι 1955 (πιμελεα ρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
37. Χριστιανικ θικ τς ρθοδόξου νατολικς κκλησίας, θναι 1965 (πιμελεί ρχιμ. Τίτου Ματθαιακάκη).
38. Μελέτη περ τν γίων Εκόνων, Θεσσαλονίκη 1972.

Β. Λοιπές συγγραφές

Λοιπές συγγραφές του Αγίου, τις περισσότερες των οποίων δεν εξέδωσε ποτέ είναι οι ακόλουθες:

1. Μελέτη περ τν γίων λειψάνων.
2. Περ κηρο μελίσσης κα λαίου ς προσφορς κα περ θυμιάματος.
3. Περ τς φιερώσεως τ Θε σίων παρθένων κα περ Μονν κα μοναχικο βίου.
4. ορτολογία τς ρθοδόξου νατολικς κκλησίας.
5. Νέον Τριαδικόν.
6. Περ Μεσαίωνος κα το Βυζαντινο λληνισμο.
7. Περ λληνισμο.
8. ρμηνεία τν Πράξεων τν ποστόλων.
9. Περ τς ν πνεύματι κα ληθεί λατρείας.
10. ερ Λειτουργική.
11. Κεφάλαια πέντε περ τν λειτουργικν βιβλίων.
12. στορίας κκλησιαστικς μυστικ θεωρία.
13. γκυκλοπαίδεια τς Φιλοσοφίας.
14. Χριστομάθεια.
15. Νέον Πασχάλιον αώνιον.

Επιμέλεια εκδόσεων

Πέραν των ανωτέρω ιδίων αυτού έργων ο Άγιος επιμελήθηκε της εκδόσεως των κάτωθι συγγραμμάτων:

1. Εγενίου Βουλγάρεως: Σχεδίασμα περ νεξιθρησκείας, λεξάνδρεια 1890.
2. Νεοφύτου Βάμβα: Φυσικ Θεολογία, λεξάνδρεια 1893.
3. το ατο: Χριστιανικ θική, θναι 1893.
4. ντιόχου μοναχο τς Λαύρας το γίου Σάββα: Πανδέκτης τν θεοπνεύστων γίων Γραφν (κ τς Πατρολογίας το Migne), θναι 1906.
5. γίου Αγουστίνου: Κεκραγάριον, Τόμοι 2, θναι 1910.

Υμνολογία - Υμνογραφία

Το πολυδιάστατο του χαρακτήρα του Αγίου Νεκταρίου αποκαλύπτεται και από το υμνολογικό και υμνογραφικό έργο του. Ο Άγιος Νεκτάριος αγαπούσε ιδιαίτερα την Υπεραγία Θεοτόκο και γι' αυτό ειδικά συνέγραψε το θεοτοκάριον. Επίσης επεσήμανε χαρακτηριστικά τη διαφορά μεταξύ τύπου προσευχής και λατρείας.

Αγνή Παρθένε

ΥΜΝΟΙ ΣΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΜΑΡΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ


Ήχος πλ.α΄

(από Ωδή β΄) γν Παρθένε Δέσποινα, χραντε Θεοτόκε, [Χαρε νύμφη νύμφευτε]
Παρθνε μτηρ νασσα, πανένδροσέ τε πόκε. [Χαρε...]
ψηλοτέρα ορανν κτίνων λαμπροτέρα, [Χαρε...]
Χαρ παρθενικν χορν γγέλων περτέρα. [Χαρε...]
κλαμπροτέρα ορανν, φωτς καθαρωτέρα, [Χαρε...]
Τν ορανίων στρατιν, πασν γιωτέρα. [Χαρε...]

(από Ωδή ε΄) Μαρία ειπάρθενε κόσμου παντς Κυρία, [Χαρε...]
χραντε νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία. [Χαρε...]
Μαρία νύμφη νασσα, χαρς μν ατία, [Χαρε...]
Κόρη σεμνή, Βασίλισσα, Μήτηρ περαγία. [Χαρε...]
Τιμιωτέρα Χερουβίμ, περενδοξοτέρα, [Χαρε...]
Τν σωμάτων Σεραφίμ, τν θρόνων περτέρα. [Χαρε...]

(από Ωδή δ') Χαρε τ σμα Χερουβίμ, χαρε μνος γγέλων, [Χαρε...]
Χαρε δ τν Σεραφίμ, χαρ τν ρχαγγέλων. [Χαρε...]
Χαρε ερήνη κα χαρά, λιμν τς σωτηρίας, [Χαρε...]
Παστς το Λόγου ερά, νθος τς φθαρσίας. [Χαρε...]
Χαρε παράδεισε τρυφς, ζως τε αωνίας. [Χαρε...]
Χαρε τ ξύλον τς ζως, πηγ θανασίας. [Χαρε...]

(Από Ωδή ε') Σ κετεύω Δέσποινα, σ νν πικαλομαι. [Χαρε...]
Σ δυσωπ Παντάνασσα, σν χάριν ξαιτομαι. [Χαρε...]
(Από Ωδή β΄) Κόρη σεμν κα σπιλε, Δέσποινα Παναγία, [Χαρε...]
Θερμς πικαλομαί σε, να γιασμένε. [Χαρε...]
(Από Ωδή ε΄) ντιλαβο μου, ρσαί με π το πολεμίου [Χαρε...]
Κα κληρονόμον δεξόν με ζως τς αωνίου. [Χαρε...]

Η προσευχή του Αγίου Νεκταρίου στην αγαπημένη του Θεοτόκο

Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε πανθαύμαστε, κήπε καλλωπισμένε,
Σε δυσωπώ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τον νουν μου,
κατεύθυνον τας σκέψεις μου, φώτισον την ψυχήν μου.
Κόρη με ποίησον αγνόν, πράον, σεμνόν, ανδρείον,
ησύχιον και κόσμιον, ευθύν, όσιον, θείον,
επιεική, μακρόθυμον, των αρετών δοχείον,
άμεμπτον, ανεπίληπτον, των αγαθών ταμείον.
Δος μοι σοφίαν, σύνεσιν και μετριοφροσύνην,
φρόνησιν και απλότητα και ταπεινοφροσύνην.
Δος μοι νηφαλιότητα, όμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ολόφωτον, πνεύμα εξηγνισμένον.
Απέλασον την οίησιν, την υπερηφανίαν,
τον τύφον, την φυσίωσιν, και την αλαζονείαν,
την ύβριν, το αγέρωχον, την υψηλοφροσύνην,
γλώσσα μεγαλορρήμονα, ισχυρογνωμοσύνην.
Την αστασία την φρικτήν, την περιττολογίαν,
την πονηρία την πολλήν, και την αισχρολογίαν.
Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, την ηθικήν ανδρείαν,
το θάρρος, την ευστάθειαν, δος μοι την καρτερίαν.
Δος μοι την αυταπάρνησιν, την αφιλαργυρίαν,
ζήλον μετ’επιγνώσεως και αμνησικακίαν.
Δος μοι ακεραιότητα, ευγένειαν καρδίας,
πνεύμα ευθές, ειρηνικόν, και πνεύμα αληθείας.
Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τα πάθη της καρδίας,
τα πολυώνυμα, Αγνή, της ηθικής δειλίας.
Την αναδρίαν την αισχράν, το θράσος, την δειλίαν,
την ατολμίαν την δεινήν και την απελπισίαν.
Άρον μοι, Κόρη, τον θυμόν και πάσαν ραθυμίαν,
την αθυμία, την οργήν, ως και την οκνηρίαν.
Τον φθόνον, την εμπάθειαν, το μίσος, την κακίαν,
την μήνιν, την εκδίκησιν και την μνησικακίαν.
Την έριδα την ευτελή και την πολυλογίαν,
την γλωσσαλγίαν την δεινήν και την βωμολοχίαν.
Δος μοι, Παρθένε, αίσθησιν, δος μοι ευαισθησίαν.
Δος μοι συναίσθησιν πολλήν και ευσυνειδησίαν.
Δος μοι, Παρθένε, την χαράν Πνεύματος του Αγίου.
Δος μοι ειρήνην τη ψυχή, ειρήνην του Κυρίου.
Δος μοι αγάπην, έρωτα θείον, εξηγηγνισμένον,
πολύν, θερμόν και καθαρόν και εξηγιασμένον.
Δος πίστιν ζώσαν, ενεργόν, θερμήν, αγνήν, αγίαν,
ελπίδα αδιάσειστον, βεβαίαν και οσίαν.
Άρον απ’εμού, Παρθένε, τον κλοιόν της αμαρτίας,
την αμέλειαν, την μέθην, την ανελεημοσύνην,
τα κακάς επιθυμίας, την δεινήν ακολασίαν,
γέλωτας της ασελγείας και την πάσαν κακουργίαν.
Σωφροσύνην δος μοι, Κόρη, δος εγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν και αγρυπνίαν και υπακοήν τελείαν.
Δος μοι προσοχήν εν πάσι και διάκρισιν οξείαν,
σιωπήν και ευκοσμίαν, και υπομονήν οσίαν.
Επιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, προς εργασίαν,
προς τελείωσιν και ζήλον αρετών προς γυμνασίαν.
Την ψυχήν μου, την καρδίαν και τον νουν μου, Παναγία,
τήρει εν αγιωσύνη, φύλαττε εν παρθενία.

Υμνολογία

Κεκραγάριον είναι τα τέσσερα βιβλία των Εξομολογήσεων του ιερού Αυγουστίνου, κατά μετάφραση Ευγενίου Βουλγάρεως, τα οποία ο Άγιος ανήγαγεν «από του πεζού λόγου εις τον έμμετρον»
Ψαλτήριον είναι πάντες οι Ψαλμοί του Δαβίδ, τους οποίους ο Άγιος, «ενέτεινεν εις μέτρα ποικίλα, Θεού ευδοκούντος και εμπνέοντος, κατά τονικήν βάσιν».

Επιστολές

Εκτός των συγγραφών διεσώθησαν και ορισμένες ιδιωτικής φύσεως επιστολές του Αγίου Νεκταρίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στην βιογραφία του, η οποία συνετάχθη από τον Σεβ. Μητροπολίτη πρώην Παραμυθίας κ. Τίτο. Οι επιστολές είναι οι εξής:

Α) πιστολ πρς τν Μητροπολίτην θηνν Γερμανν Καλλιγν.
Β) πιστολ πρς τ Μητροπολίτην πρην Κεφαλληνίας Σπυρίδωνα.
Γ) Τεσσαράκοντα πέντε πιστολς πρς τν πρώτην γουμένην τς ερς ατο Μονς Ξένην μοναχν κα τς λοιπς μοναχς τς Μονς ταύτης.
Δ) Δέκα πιστολς πρς τν πιστόν του κόλουθον Κωνσταντίνον Σακκόπουλον κα
Ε) πιστολ πρς τίνα μοναχν ωάσαφ.
Επίσης στο βιβλίο του (+1987) Αρχιμ. Χερουβείμ (Καράμπελα): Δανιήλ ο Κατουνακιώτης, Αθήναι 1979, και στις σελίδες 85-89 περιλαμβάνεται επιστολή του Αγίου Νεκταρίου προς το βιογραφούμενο αγιορείτη μοναχό.
Τέλος, ο Άγιος συγκέντρωσε κάποιες ακολουθίες και ύμνους της Εκκλησίας και συνέταξε Προσευχητάριο προς χρήση του ιδίου και παντός Χριστιανού, περιέχον τις ακολουθίες: Προοιμιακή Προσευχή, Ακολουθία του Όρθρου, Ακολουθία της Ενάτης Ώρας, Ακολουθία του Εσπερινού, Ακολουθία του Αποδείπνου, Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο, και κάποια Στιχηρά, Καθίσματα, Απολυτίκια για κάθε ημέρα της εβδομάδος.

παρν κατάλογος στηρίχθηκε στ βιβλία:
1. Μοναχο Θεοκλήτου Διονυσιάτου: γιος Νεκτάριος Θαυματουργός. κδ. πακοή, 1992
2. Σοφοκλ Γ. Δημητρακόπουλου: γιος Νεκτάριος Πενταπόλεως - πρώτη γία Μορφ τν καιρν μας. θήνα 1998

Πηγή Υλικού:      Ιστοχώρος «Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως»
Ιστοχώρος Πανεπιστημίου Αθηνών

Επιλογή υλικού:
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη Υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων