Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Η Φωνή του Παρατηρητή

Παρατηρείστε σε ποιους χώρους αισθάνεστε απελευθέρωση από το στρες και ανακτάτε την ψυχική σας ηρεμία. Είτε θα είναι κοντά στη θάλασσα, όπου το νερό προκαλεί φυσικό ιονισμό, είτε στα ψηλά βουνά που λειτουργούν σαν κεραίες της γης συγκεντρώνοντας τα ηλεκτρομαγνητικά τους πεδία. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο εκεί βρίσκουμε έλατα, σε ένα συγκεκριμένο υψόμετρο. Η εκμετάλλευση των τουριστικών παραλιών από πολυεθνικές, είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος, η άλλη όψη είναι οι πυρκαγιές στα δάση.
Τα έλατα άκμασαν 800 εκατ. χρόνια πριν τους δεινόσαυρους. Φαίνεται πως ο άγγελος αυτών των κωνοφόρων, όπως και των πεύκων, ξέρει να επιβιώνει από δεινόσαυρους, αλλά όχι από τους ανθρώπους. Τα ελατοδάση δεν είναι τα μόνα μέρη που καθαρίζουν τον αέρα που αναπνέουμε απ’ όλα αυτά που μας ψεκάζουν ή μας ποτίζουν με το νερό, την τροφή και τα φάρμακα, έχουν γίνει στόχος και εμείς ρίχνουμε θαλασσινό νερό στα καμένα. Είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα εκατομμύρια ελατόπευκου που κάηκε παγκοσμίως τα τελευταία 30 χρόνια, δεν το έχουν καταφέρει όλοι οι πόλεμοι μέχρι τώρα! Λες και υπάρχει ένας μισάνθρωπος νους που εκτελεί ένα προτετελεσμένο σχέδιο καταστροφής. Κάποιοι καίνε συνειδητά την μοναδική φυσική προστασία μας από όσα μας ψεκάζουν.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Στην Ημέρα Ενότητας

30-5-2010

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ: Τώρα έχω την μεγάλη χαρά να προσκαλέσω στο βήμα τον αδελφό μας τον Γιώργο Κλειδαρά. Ο Γιώργος έχει σπουδάσει γαστρονομία είναι συγγραφέας εφτά βιβλίων και αρθρογραφεί σε περιοδικά. Εμείς όμως τον ξέρουμε ότι είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων στο Έργο Λόγου Αγάπης που είναι ένα διεθνές δίκτυο ομάδων με δεκατρία κέντρα Βραζιλία, Αλβανία παρακαλώ. Και ο Γιώργος γνώρισε τον Δάσκαλο Ιωάννη, τον γνωστό σε όλους μας Δάσκαλο Ιωάννη το 1983. Συνδέουν την τέχνη και την θρησκεία, την πολιτική και την επιστήμη με ένα πέμπτο στοιχείο, που αποτελεί τον Θείο Έρωτα του Λόγου, μέσω της εσωτερικής επιστήμης της προσευχής. Η μεγάλη δύναμη του Γιώργου είναι πέραν της ψυχικής του δύναμης, η σύζυγος του Θεώνη, κατάφεραν έτσι να δομήσουν με την βοήθεια των δυνάμεων φυσικά, την πλέον αξιόμαχη για τον χώρο μας εννοώ, φάλαγγα του ειρηνικού πολέμου, πενήντα ανθρώπους οι οποίοι αμιλλώνται ποιος θα προσφέρει πιο πολύ. Άμιλλα προσφοράς. Διευκρινίζω για να μην νομιστεί ότι καβάλησα κανένα καλάμι ή ότι χρησιμοποιώ ξύλινη γλώσσα, διότι όταν χρησιμοποιώ τον όρο ειρηνικός πόλεμος δεν βαυκαλίζομαι με την ψευδαίσθηση ότι η Κίνηση θα αλλάξει ή θα γυρίσει το παιχνίδι, αλλά εννοώ ότι θα βρει μιμητές, πανσπερμία μιμητών, χιλιάδες τέτοιες εκδηλώσεις οι οποίες αυτές θα το αλλάξει το παιχνίδι και είμαι απόλυτα βέβαιος. Γιώργο σε παρακαλώ να λάβεις τον λόγο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ: Σας ευχαριστώ πολύ όλους και ιδιαίτερα τον αγαπητό φίλο και αδελφό Κωνσταντίνο Δούκα που πάντα με τόση ευγένεια και προθυμία μας προσφέρει τον χώρο του και την αγάπη του.

Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί είμαστε σε καιρούς τέτοιους που η ενδοσκόπηση καταλήγει σχεδόν στα ίδια συμπεράσματα, τι είναι αυτό που λείπει; Τι είναι αυτό που κατά βάθος δεν πάει καλά; Ποια είναι η αιτία που είναι τρύπια η αγάπη μας και δεν μας προστατεύει; Ποια είναι η αιτία που αισθανόμαστε ακάλυπτοι ή πιεσμένοι μέσα σε αυτή την ροή των εξελίξεων που συμβαίνουνε γύρω μας και μέσα μας. Το πρόβλημα βρίσκεται πάντοτε κοντά στην απάντηση του και αυτή βρίσκεται μέσα μας και η αιτία και η απάντηση. Βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε ένα σημείο που το ονομάζουμε κρίσιμη καμπή, ξεπερνάει ακόμα και τα όρια του δικού μας οικοσυστήματος τη Γη και έχει να κάνει με αυτό που ονομάζουμε όλοι μας συνείδηση, αν και δεν κατέχουμε ακριβώς ακόμα όπως μας λένε οι φίλοι μας οι επιστήμονες τι είναι ακριβώς αυτό, το ερευνούν. Το θέμα είναι από πιο ύψος συνείδησης κανείς έχει συναισθήματα μέσα από τα οποία δρα, σκέπτεται, μιλάει γενικώς επιλέγει κάθε μέρα. Επιλέγουμε λοιπόν και αισθανόμαστε, μιλάμε και σκεπτόμαστε κάθε μέρα ανάλογα με την συνειδητότητα μας, είναι λοιπόν όχι δύσκολο αλλά μάταιο εντελώς και απίθανο εντελώς να βγάλει η μηλιά σύκα ή να βγάλουν τα αμπέλια ροδάκινα. Ανάλογα τον σπόρο που έχει ο καθένας μέσα του αυτόν θα βγάλει και όχι κάτι άλλο, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, ο καθένας μας είναι αυτό που είναι. Αυτό που είναι όμως ακόμα δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι και δεν μπορεί με ημίμετρα, δεν μπορεί κινούμενος στην επιφάνεια και στην ρηχότητα της πνευματικής σκέψης να βρει την αλήθεια ή την αιτία. Πράγματι υπάρχουν λάθη ακόμα και στις θεωρίες που μπερδεύουν τον άνθρωπο και μια εξ αυτών που κυκλοφορεί ευρέως παγκόσμια εδώ και αιώνες, είναι αυτή η διδασκαλία περί διπόλου μες στον άνθρωπο, ο ανώτερος εαυτός και ο κατώτερος εαυτός. Και ο άνθρωπος περνάει μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να είναι καλός με τον ανώτερο εαυτό του και επιτακτικός και πειθαρχικός προς τον κατώτερο εαυτό του μέχρι που φτάνει σε ένα εσωτερικό πόλεμο ο οποίος αγγίζει τα όρια της απανθρωπιάς και αναρωτιέται κανείς εάν αυτός ο δρόμος είναι δυνατόν να είναι πνευματικός; Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί ολόκληρο το σύμπαν και εμείς είμαστε δημιουργημένοι από τρεις αρχές, είμαστε τριαδικά όντα και φέρουμε επίσης και τρεις εγκεφάλους εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη μας. Υπάρχει λοιπόν μία τρίτη αρχή που μας διαφεύγει, πέραν του κατώτερου και του ανώτερου εαυτού μας υπάρχει ο Θείος Εαυτός μας που υπάρχει μέσα μας και ο οποίος ενώνει αυτές τις δύο υποστάσεις μας θα λέγαμε, επιφέροντας πραγματική ειρήνη, πραγματική ενότητα, πραγματική Αγάπη και χαρά. Πέρα από αυτήν την ουσιαστική ένωσή μας με τον Λόγο, ο οποίος μας ωθεί διαρκώς σε Χριστοποίηση και Θέωση, καμία άλλη αίσθηση χαράς και ενότητας δεν είναι αληθινή, είναι πλασματική, είναι ικανοποιητική για κάποια στιγμή της ζωής μας και τίποτα παραπάνω από αυτό. Εκείνοι λοιπόν που θέλουν ουσιαστικά να ενωθούν, εκείνοι που θέλουν αληθινά να βιώσουν αυτό το βίωμα της Αγάπης, της Ενότητας και της Χαράς που είναι ανεξίτηλο, δεν έχουν παρά να ενωθούν με τον Θείο Εαυτό τους και αυτός υπάρχει μέσα τους. Έτσι λοιπόν στην σημερινή εποχή, που υψώνεται η υλική συνείδηση του ανθρώπου και λέει ότι η αλήθεια είναι κάπου εκεί έξω ή εκείνη η φωνή που λέει ότι θα μας σώσει κάποιος μεσσίας ή θα έρθουν κάποιοι δάσκαλοι και ένα UFO να μας πάρει όλους από εδώ να ησυχάσουμε. Όλες αυτές οι λύσεις που προτείνονται απέξω από εμάς είναι λύσεις που προτείνει η υλική συνείδηση. Ο πνευματικός άνθρωπος διακρίνεται ακριβώς από αυτό, γνωρίζει ότι η αιτία είναι μέσα του και γνωρίζει επίσης ότι και η λύση είναι μέσα του και δεν την αναζητά πουθενά αλλού, σε κανένα άλλο πρόσωπο, πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα του και φροντίζει να μάθει τον τρόπο πώς να το κάνει. Ο διαλογισμός είναι για εκατομμύρια ανθρώπους ένας τέτοιος δρόμος, για άλλα τόσα εκατομμύρια είναι η προσευχή, γιατί όμως εδώ και 2.000 χρόνια, για να μην πούμε περισσότερα, δεν στάθηκε δυνατόν, ούτε η μία οδός, ούτε η άλλη να επιφέρει ένα αποτέλεσμα ικανοποιητικό που να βλέπουμε σήμερα ότι πράγματι λειτούργησε. Η απάντηση είναι η εξής. Όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτούσε το δάκτυλο. Σε αυτήν την θέση έχουμε κάποια στιγμή όλοι μας φτάσει, το αμαρτάνειν εξάλλου, το λάθος, είναι εξ ανθρώπων όπως γράφτηκε, είναι ανθρώπινο, πρέπει να έχουμε κατανόηση για αυτό, άρα πρέπει να ζητήσουμε το ουσιαστικό λάθος και το ουσιαστικό λάθος αγαπημένοι μου αδελφοί είναι στην εμμονή, όταν εμμένουμε στο ίδιο λάθος και επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος και γνωρίζουμε πως είναι λάθος και το ξανακάνουμε. Η έλλειψη μετάνοιας λοιπόν είναι το πρόβλημα, γενικότερα της ανθρωπότητας αλλά και σε ατομικό επίπεδο που μας εμποδίζει να φτάσουμε αυτήν την Χαρά και αυτήν την Ενότητα που δεν έχει ούτε αλλά ούτε τίποτε άλλο παρά είναι ένα άμεσο βίωμα που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και από κανέναν δεν μπορεί να αφαιρεθεί, είναι δοσμένο από τον Πατέρα μας και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει. Θα μου επιτρέψετε να κλείσω την ομιλία μου με έναν τρόπο ο οποίος επιτρέπει σε όσους θέλουν να μετέχουν σε αυτόν, να λάβουν μια άκρη του νήματος και ένωση με τον Λόγο γιατί το πραγματικό έργο ενός αληθινού δασκάλου δεν είναι να ενώσει τους ανθρώπους μαζί του αλλά να τους ενώνει με τον Λόγο, να τους ενώνει με τον Πατέρα Θεό καi αυτόν τον σκοπό ακριβώς λειτουργεί η προσευχή, μια προσευχή χωρίς μεσάζοντες, μια προσευχή που αποσκοπεί να αποκαταστήσει την ένωση του ανθρώπου με την Θεία του Ουσία, με το Θείο Είναι του και με αυτόν τον τρόπο να τον οδηγήσει στην αποκατάσταση με τα πάντα γιατί τα πάντα υπάρχουν μέσα μας. Καλώ λοιπόν για όσους θέλουν να συμπροσευχηθούν βγαίνοντας από την σιωπή, γιατί με την σιωπή δεν συνέβη ποτέ τίποτα να ξέρετε, και ο Λόγος είπε και εγέννετο Φως και ο λόγος δόθηκε στον άνθρωπο για να μην παραμείνει στην σιωπή του άναρθρου ζώου και ό λόγος του δόθηκε για να ενεργήσει με αυτόν και είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος αν δεν γνωρίσει και δεν πειθαρχήσει και δεν συνειδητοποιήσει την δύναμη του λόγου του, είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι τρέφει ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να ελέγξει και να τιθασεύσει τον νου του. Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος σας εξηγώ που χρησιμοποιούμε την προσευχή την εκδηλωμένη και όχι την εσωτερική, η οποία είναι πάρα πολύ βολική γιατί κανείς δεν ξέρει απολύτως τίποτα τι συμβαίνει. Η εξωτερική σε εκθέτει και είσαι αναγκασμένος να είσαι συνειδητός σε κάθε σου λέξη γιατί κάθε σου λέξη κινεί νόμους. Σήμερα ορισμένοι μιλάνε για την επιστήμη της επίκλησης, εμείς το ονομάζουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια επιστήμη της προσευχής. Είναι μία επιστήμη καινοφανής για τους περισσότερους, με πάρα πολλά μονοπάτια ανεξερεύνητα τα οποία θα αρχίσουν σιγά, σιγά να παραδίδονται στον άνθρωπο, γιατί μέχρι πριν παραδίδονταν μόνο σε λίγους και εκλεκτούς, αλλά επειδή ο καιρός είναι εδώ και τώρα και οι δικαιολογίες μας τελείωσαν, όποιος έχει κάτι να κάνει στην ζωή του, καλείται να μην καθυστερεί πλέον διότι ο Άνθρωπος Λόγος δεν μένει πίσω από τα γεγονότα, δεν ζει μία αμυντική στάση ζωής, είναι το γεγονός, είναι η δράση, προκαλεί την δράση, αυτός είναι ο Άνθρωπος Λόγος, αυτό είναι το νέο πρότυπο της νέας ανθρωπότητας, ενός νέου κόσμου στον οποίον όλοι εμείς εδώ που βρισκόμαστε, όλοι μας ανεξαιρέτως είμαστε συνοδοιπόροι, συνεργάτες και οικοδόμοι αυτού του Αχειροποίητου Ναού της Ψυχής του Ανθρώπου που οι αρχαίοι μας πρόγονοι ονόμαζαν Ακρόπολη. Να είναι ευλογημένος λοιπόν ο Ακρόκοσμος και όλοι μας για να συντονιστούμε σε αυτήν την Δόνηση που μπορεί να φέρει μέσα μας μια μεταμόρφωση καθοριστική. Καλώ όλους λοιπόν που θέλουν να συμπροσευχηθούν σε μία σύντομη προσευχή να το κάνουν χωρίς φόβο και πάθος.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΠΝΥΚΑ 20/6/2010

Αγαπητοί Συμπολίτες,
Ασκώ το επάγγελμα του δικηγόρου και επ’ ευκαιρία της συνάντησής μας, βιώνοντας την ανάγκη να είμαι παρούσα στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα μου, καταθέτω αυτό που αισθάνομαι ως Αλήθεια μέσα μου, ως Ελληνίδα πολίτις και ενεργό μέλος της κοινωνίας των Ελλήνων.
Η Πόλις οφείλει να είναι ο πόλος έλξης των πολιτών. Οι πολίτες οφείλουν να ενεργοποιούν αυτόν τον πόλο έλξης μέσα από την ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά. Τούτο σημαίνει την ενεργοποιημένη ανακύκλωση και επικοινωνία μεταξύ τους. Μια επικοινωνία που δεν εξαρτάται από επί μέρους συμφέροντα και ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά εκκινείται, προϋποθέτει και έχει ως μόνο στόχο το «ευ ζην» των Αρχαίων Ελλήνων Διδασκάλων, που είναι η ένωση του «ζην κατά φύσιν» και «ζην κατά Λόγον».
Πόλις είναι υπό μία έννοια η θηλυκή αρχή του Πόλου και οφείλει να αποτελεί την κοιτίδα των αρετών της φροντίδας, της στοργής, της Αγάπης και της προσφοράς για κάθε πολίτη της, ώστε να τον προετοιμάζει, να τον εκπαιδεύει, να τον καθοδηγεί προς τον πόλο έλξης της άσκησης του λειτουργήματος του πολίτη. Τότε η πόλις καθίσταται «Ουράνια Πόλις».
Αρχαίος Έλληνας σημαίνει «ο εκ της Αρχής», ο πρώτος, ο Αρχέτυπος. Επομένως η πόλις των Αρχαίων Ελλήνων αποτελεί αρχέτυπο κυβερνητικής και διακυβέρνησης και καθώς η διακυβέρνηση της πόλεως είναι λειτούργημα των αρίστων, η λειτουργία της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως προτυπώνει τόσο την ποιότητα των κυβερνώντων, όσο και το γεγονός ότι προκειμένου αυτοί να διαχειριστούν τα δικαιώματα δράσης που τους παρέχονται από τους πολίτες, καλούνται και οφείλουν να έχουν και να διατηρούν την ίδια σχέση ενεργής ανακύκλωσης. Στο πρότυπο της Αρχαίας Ελληνικής Πόλεως οι άρχοντες είναι διαχειριστές των δικαιωμάτων που τους παρέχονται, ελέγχονται ενδελεχώς εάν πληρούν τις προϋποθέσεις να αναλάβουν αυτή τη διαχείριση, η θητεία τους είναι ετήσια και λογοδοτούν μετά από κάθε θητεία, απαγορεύεται δε η αέναη επανεκλογή τους στο ίδιο πολιτικό αξίωμα.
Οι αρχαίοι Έλληνες νομοθέτες, έθεσαν τις βάσεις για την οργάνωση μιας πόλης δικαίου, διατυπώνοντας κατ’ ουσίαν τις αρχές, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η νομική σκέψη όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και ολόκληρου του κόσμου, από την αρχή του μέχρι και σήμερα.
Σ’ αυτές ακριβώς τις βάσεις, οι Έλληνες, που η ουσία τους είναι Ελευθερία, φανέρωσαν το πρότυπο της Ευνομούμενης Πόλης των Ενεργών Πολιτών, που συμμετέχουν στην οργάνωση, την εδραίωση και τη λειτουργία της με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της Ισονομίας, της Ισοτιμίας, του Σεβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης και της αναγνώρισής της ως φορέα Θείων Παρακαταθηκών. Τότε φωτίσθηκε η ανθρωπότητα από την λαμπρότητα του Ελληνικού Πνεύματος κι η Ελλάδα, ως κοιτίδα πολιτισμού υπήρξε το πεδίο φανέρωσης και διδασκαλίας των παρακαταθηκών αυτών.
Αγαπητοί συμπολίτες,
Λίγο ως πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει τους διθυράμβους που υμνούν ως βάση του νομικού συστήματος το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Ωστόσο βασική αρχή του Ρωμαϊκού Δικαίου αποτελεί η ρήση «Dura lex sed lex», που σημαίνει «Σκληρός ο νόμος, αλλά (είναι) νόμος» και εστιάζει τη συνείδηση του ανθρώπου στην αρχή ότι ο νόμος οφείλει να είναι σκληρός και πρέπει να εφαρμόζεται, όσο σκληρός κι αν είναι.
Αυτή η πεποίθηση καθηλώνει τον άνθρωπο σε ένα σύστημα ανταπόδοσης και τιμωρίας, που διατηρεί ζωντανούς τους φόβους του για την απώλεια της ελευθερίας του και της ζωής του. Κινούμενος από τους φόβους του αυτούς, δεν παύει να αναζητά τρόπο να ξεφύγει από την τιμωρία, ακόμα ωθούμενος σε νέες παράνομες πράξεις και παραλήψεις, έχοντας χάσει την αρετή της τιμιότητας. Κι όσο κινείται από φόβο, αδυνατεί να συμμετάσχει ενεργά στην πραγματικότητα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πολυνομία που παρατηρείται στις σημερινές κοινωνίες, γιατί ο άνθρωπος μέσα του γνωρίζει ότι έχει ανάγκη να ταξινομήσει το χάος που ζει, μακριά από την πηγή της εκπόρευσής του.
Νόμος είναι το μοίρασμα, που λειτουργεί ως πρόνοια, καλώντας τον άνθρωπο να συμφωνήσει με τις αρχές του, έτσι όπως θα όφειλε να λειτουργεί ο νόμος και στην ύλη. Τα σκάνδαλα και οι παρανομίες οφείλονται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος βλέπει στο νόμο την λειτουργία της τιμωρίας, καθώς λειτουργεί μέσα από τη διττότητα. Κι είναι αλήθεια ότι η αδυναμία του ανθρώπου να δει τον νόμο ως τη μέγιστη πράξη ελέους, που όμως μέσα από την Αγάπη μόνο φανερώνεται και εκδηλώνεται, τον αποκλείει από την συμμετοχή του στο όλον.
Σήμερα, μέσα από οδυνηρή εμπειρία είμαστε όλοι σε θέση να βεβαιώσουμε ότι η επιλογή του ανθρώπου να υποταχθεί σε νόμους τιμωρίας, προσπαθώντας να ξορκίσει το κακό, τελικά δεν τον γλύτωσε, όσο νομοταγής κι αν υπήρξε, από το να ζει στις μέρες μας την κατάρρευση αυτού του τερατώδους κατασκευάσματος που ονόμασε ευνομούμενη κοινωνία.
Ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος, ενωμένος με τον νόμο της Αγάπης, λειτουργεί ως διαμόρφωση παιδείας για τον άνθρωπο. Διότι αλήθεια είναι ότι είμαστε η ασθένεια και η θεραπεία του εαυτού μας . Όπως το σημερινό νομοθετικό σύστημα έχει ως ρίζα το νόμο της ανταπόδοσης, το νομοθετικό σύστημα της νέας κοινωνίας θα έχει ως ρίζα το νόμο της Αγάπης. Θα νομοθετεί το έλεος, η πρόνοια, η αρμονία, η διδαχή. Η νομοθετική εξουσία γίνεται Θεία όταν ενωθεί με το πραγματικό ενδιαφέρον για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία αναδύθηκε από την παρακμή της Αρχαίας Ελλάδας κι ήταν το αποτέλεσμα ηθικής κατάπτωσης, της ίδιας, που οδήγησε το πρότυπο της Αρχαίας Ελλάδας σε πτώση. Ο άνθρωπος δεν έβλεπε πλέον το Φως του Θείου Ελληνικού Πνεύματος αλλά τη σκιά του εαυτού του, που ο ίδιος τοποθέτησε, με τη θέλησή του κι έκρυψε τον ήλιο του Πνεύματος. 
Την εποχή του σκότους και του πόνου, ο Διδάσκαλος Λόγος  Ιησούς ο Χριστός σφράγισε την ένωση του Θείου Ελληνικού Πνεύματος με το Θείο Πνεύμα Χριστού.

«῏Ησαν δὲ τινες ῞Ελληνές εκ των αναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή· οὗτοι οὖν προσηλθον Φιλίππω τω απὸ Βηθσαϊδὰ της Γαλιλαίας, καὶ ηρώτων αυτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησουν ιδείν.
ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τω ᾿Ανδρέα, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τω ᾿Ιησου. ο δὲ ᾿Ιησους αποκρίνατο αυτοις λέγων· ελήλυθεν η ὥρα ἵνα δοξασθη ο Υιὸς του ανθρώπου»
Ιωάννη Ιβ:20-23

Την ίδια στιγμή που το Ελληνικό Πνεύμα συναντά τον Χριστό, λαμβάνει την Ευλογία  Του και φανερώνεται ως το Σώμα της Δόξης του Υιού του Ανθρώπου.

Και συνεχίζει:
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.
ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.
Ιωάννη Ιβ 24-25

Στους χρόνους που μεσολάβησαν η Ελλάδα πάλεψε να κρατήσει τη φλόγα αυτή αναμμένη, αποτέλεσε πεδίο μαχών άνομων συμφερόντων και πήρε τα όπλα για να υπερασπιστεί το δικαίωμα του ανθρώπου στην Ελευθερία. Ήταν τότε που ο ενσυνείδητος πολίτης έγινε οπλίτης σ’ έναν πόλεμο του Φωτός και του Σκότους, της Ζωής και του Θανάτου.
Σήμερα βρισκόμαστε στην εποχή, όπου τα νέα από παντού είναι δυσοίωνα, το Ελληνικό Κράτος τρίζει συθέμελα και είναι έτοιμο να καταρρεύσει μέσα στον ίδιο τον πάταγο της καταστροφής που δημιούργησε η παρακμή των ηθών και η τρομοκρατία, γκρεμίζοντας κάθε αίσθηση δικαίου, αξιοκρατίας και ισονομίας. Σ’ αυτούς τους καιρούς το ενωμένο Ελληνοχριστιανικό Πνεύμα φέρνει στον άνθρωπο και πάλι τη μνήμη της Αλήθειας ότι μέσα του φέρει Θείες Παρακαταθήκες που δύναται με τη θέλησή του να έλξει στην επιφάνεια, επιτρέποντας την εκδήλωσή τους με νέους τρόπους.
Την ίδια στιγμή που η χώρα μας θυσιάζεται διασυρόμενη άγρια, ευτελιζόμενη παγκοσμίως και κυβερνώμενη από ανθρώπους που τη θεωρούν ιδιοκτησία τους, η δράση μας πρέπει να στοχεύει σε μια καθολική κίνηση συνεργασίας και ενότητας. Έχουμε από την ιστορία μας άπειρα παραδείγματα του τι μπορεί να κάνουν οι Έλληνες, όταν είναι ενωμένοι. Και εννοώ την αλληλοβοήθεια, το ενδιαφέρον και την αγάπη για τον συνάνθρωπο, το ελληνικό φιλότιμο. Αυτή την αρετή που μας ωθεί να κάνουμε αυτό που νιώθουμε πραγματικά ορθό κι όχι αυτό που μας επιβάλλουν.
Μέσα από το δικό μου μετερίζι, η πρόταση που καταθέτω είναι η ομαδική και σε συνεργασία νόμιμη αντίδρασή μας στις παρανομίες που πλέον σαν βροχή έρχονται στο φως , όπως σκάνδαλα, καταχρήσεις, διασπάθιση του χρήματος, κερδοσκοπία. Ας πάψουμε να κινούμαστε μέσα σε κλίμα μιμητισμού και φόβου κι ας διεκδικήσουμε μέσα από το ίδιο το σύστημα, με τους ίδιους νόμους και τους ίδιους κανόνες, συστρατευόμενοι στην δύναμη της τίμιας συνεργασίας, το δικαίωμα στη σκέψη, στο λόγο, στην πράξη. Ας λειτουργήσουμε ενωμένοι με μόνο μας στόχο μια ζωή ουσιαστική, αληθινή, υγιή και ελεύθερη.
Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να ζήσουν και πάλι με αρετές όπως Αγάπη, Σοφία, Ενότητα, Ελευθερία, Αλήθεια, Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Υπευθυνότητα, Ειλικρίνεια, Συγχώρεση, Συμπόνια, Ταπεινοφροσύνη, Ανιδιοτέλεια, Φιλία, Πίστη, Σεβασμός, Αφοσίωση, Αδελφοσύνη, Οικουμενικότητα, Παιδεία.

Σας ευχαριστώ
Πηγή Κωνσταντάρα

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Αφύπνιση του Πολίτη

Οι πρόσφατες συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες μπροστά από τη Βουλή των Ελλήνων φανέρωσαν την ανάγκη του ελεύθερου Πολίτη να φανερώσει με τον λόγο του την διαμαρτυρία του ως παρέμβαση στις καταστάσεις φόβου και σιωπής που προσπαθεί να μας επιβληθεί. Του πολίτη που ως άλλος οπλίτης της Ειρήνης στέκεται μπροστά και με την ίδια του την ενσυνείδητη συμμετοχή φανερώνει στην πράξη τις αρχές της Δημοκρατίας, της Ειρήνης, της Αγάπης, της Ενότητας. Η ελευθερία του Λόγου δεν χαρίζεται. Είναι το Θείο Δικαίωμα κάθε ανθρώπου που σπάει πρώτα μέσα του τις αλυσίδες των δεσμών του και ελευθερώνεται βιώνοντας την πραγματική ελευθερία, του ανθρώπου που βρίσκεται εν Ειρήνη μέσα σ’ έναν κόσμο πολέμου και ζει την Ζωή και όχι τα αντίγραφα ζωής που μας σερβίρουν.

Καλούμε κάθε πολίτη σε αφύπνιση και φανέρωση ιδεών, προτάσεων και δράσης να έρθει στην ανοιχτή συγκέντρωση, στη Πνύκα τις 20 Ιουνίου 2010 και ώρα 21.00

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Codex Alimentarius

Εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να υποφέρουν από εκφυλιστικές παθήσεις, λόγω κακής διατροφής και περιορισμένης λήψης σημαντικών διατροφικών στοιχείων, εάν επιτραπεί στους ισχυρούς παγκόσμιους οργανισμούς να «ομογενοποιήσουν» τον κόσμο μέσω του Νέου Κώδικα Διατροφής...


Πολύ λίγοι είναι προς το παρόν εκείνοι που έχουν ακούσει για την ύπαρξη του Διατροφικού Κώδικα (Codex Alimentarius), ενώ και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την εφιαλτική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από την πανίσχυρη αυτή εμπορική επιτροπή.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση στην επίσημη ιστοσελίδα του Διατροφικού Κώδικα (http://www.codexalimentarius.net/web/index_en.jsp), αποστολή του είναι να αναπτύξει κανονισμούς τροφίμων, οδηγίες και σχετικά κείμενα όπως κώδικες πρακτικής κάτω από το κοινό πρόγραμμα των FAO /WHO. Δηλ. η λειτουργία του Διατροφικού Κώδικα στηρίζεται σε μία σύμπραξη ανάμεσα στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization - FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organization - WHO). Προωθώντας παράλληλα τον συντονισμό όλων των κανονισμών που αφορούν στην παραγωγή τροφής και λαμβάνονται από διεθνείς κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς.
Η ιστορία του Κώδικα αρχίζει το 1893, όταν οι επικεφαλής της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας αποφάσισαν ότι ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα σύνολο συγκεκριμένων οδηγιών, βάσει των οποίων τα δικαστήρια θα έκριναν τις υποθέσεις που σχετίζονταν με ζητήματα διατροφής και τροφίμων. Το όνομα που δόθηκε στις οδηγίες αυτές ήταν «Codex Alimentarius» και εφαρμόστηκε με επιτυχία έως την πτώση της αυτοκρατορίας το 1918.
Ωστόσο, εμπνευστής του διατροφικού κώδικα στη σύγχρονη - Οργουελική - εκδοχή του (σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Natural Solutions Foundation, Sp. Rima E. Laibow M.D., από ομιλία της στον αμερικανικό Εθνικό Οργανισμό Διατροφής - Codex and Nutricide, 2005) δεν είναι άλλος από τον καταδικασμένο από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης πρόεδρο της κολοσσιαίας Γερμανικής εταιρίας I.G. Farben, Fritz derMeer. Ήταν ο άνθρωπος που, μεταξύ άλλων, «εμπνεύστηκε» και το περίφημο λογότυπο «Arbeit Macht Frei» («Η εργασία απελευθερώνει»), το οποίο «κοσμούσε» την είσοδο του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Αουσβιτς.
Η εταιρία του derMeer παρασκεύαζε από το θανατηφόρο μείγμα αερίων που χρησιμοποιούνταν στους περίφημους θαλάμους αερίων, μέχρι τον χάλυβα και τα πυρομαχικά των Ναζί (μετά τη λήξη του Πολέμου και την καταδίκη 24 από τα μέλη της από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, η εταιρία «διασπάστηκε» σε τρεις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, τις γνωστές BASF, Hoechst και Bayer).
Η επανεισαγωγή του Κώδικα Διατροφής αποφασίστηκε το 1962 σε μία συνεδρίαση του ΟΗΕ. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η υπεύθυνη για τον Κώδικα Διατροφής επιτροπή είναι επιτροπή εμπορίου χωρίς υγειονομική αρμοδιότητα, παρόλο που χρηματοδοτείται κατά το 1/3 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Από το 2002, οπότε και οι μεγάλες βιομηχανίες επέλεξαν να στηρίξουν τον Κώδικα (παρά τις εισηγήσεις για αναίρεση του από μισθωμένο εξωτερικό σύμβουλο αξιολόγησης), αυτός χρησιμοποιείται με την κάλυψη πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στους τομείς τόσο των φαρμάκων, όσο και των αγροτικών και χημικών προϊόντων, προωθώντας την αύξηση των κερδών τους και την υλοποίηση της ατζέντας τους για έλεγχο του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην τελευταία συνεδρίαση για την προώθηση του Διατροφικού Κώδικα, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ελβετία από τις 30 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2008, αποφασίστηκε να τεθούν οι ΗΠΑ επικεφαλής χώρα της επιτροπής, με τη σταθερή υποστήριξη των συμμάχων τους (Αυστραλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Καναδάς, Ινδονησία, Ιαπωνία, Μαλαισία, Μεξικό, Σιγκαπούρη και Ε.Ε.).
Συντονισμένη απειλή για την παγκόσμια υγεία
Ο Κώδικας δρα υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, έχοντας τη λογική των Ναπολεόντειων νόμων - αντί δηλαδή για τη συνήθη πρακτική, κατά την οποία αναγράφονται τα διατροφικά στοιχεία και οι ουσίες που απαγορεύονται, ο Κώδικας αναγράφει μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται, καθιστώντας αυτομάτως παράνομη την κατοχή, παραγωγή και εμπορία οποιουδήποτε διατροφικού είδους και στοιχείου δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν.
Όπως εξηγεί η δρ. Ριμα Λέυμποου, από την 1η Ιανουαρίου 2010, οπότε η εφαρμογή του Κώδικα θα γίνει υποχρεωτική για τα κράτη-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, αν ένα κράτος-μέλος αρνηθεί να επικυρώσει ή να τηρήσει τους όρους του, χάνει αυτομάτως οποιαδήποτε προσφυγή γίνει εναντίον του από άλλο κράτος μέλος, όσο εξωφρενική και αν είναι αυτή!
Πολλοί κρατικοί οργανισμοί και υπηρεσίες, όπως η Διεύθυνση Θεραπευτικών Αγαθών της Αυστραλίας, επιχειρούν να κατευνάσουν τις ανησυχίες του κοινού, καταφεύγοντας σε διαβεβαιώσεις ότι οι οδηγίες του Κώδικα για την κατάργηση των βιταμινών και των μετάλλων δεν θα εφαρμοστούν στη χώρα τους. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει ποιοι άλλοι συνοδευτικοί νόμοι θα θεσπιστούν εν όψει της εναρμόνισης των κρατών-μελών του Οργανισμού με τις οδηγίες του Κώδικα.
Ορισμένες από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από τον Διατροφικό Κώδικα, οι οποίες προτείνεται να τεθούν σε ισχύ στο προσεχές μέλλον, και θα είναι αμετάκλητες, περιλαμβάνουν τα εξής:
Ο Κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση Θρεπτικών Ουσιών (π.χ. βιταμινών και μετάλλων για την «πρόληψη, αντιμετώπιση ή θεραπεία οποιασδήποτε πάθησης ή ασθένειας», χαρακτηρίζοντάς τις «τοξίνες / δηλητήρια».
Κάθε είδος τροφής (ακόμα και τα οργανικά βιολογικά τρόφιμα) θα υποβάλλεται σε επεξεργασία με ακτινοβολία, προκειμένου να απομακρυνθούν όλα τα «τοξικά» θρεπτικά στοιχεία (εκτός και αν οι καταναλωτές μπορούν να παράγουν και να καταναλώνουν την τροφή τους σε τοπικό επίπεδο).
Μία πρόγευση της εν λόγω οδηγίας είχαν οι καταναλωτές των ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2008, με την υποχρεωτική υποβολή των μαρουλιών και του σπανακιού της χώρας σε μαζική επεξεργασία με ακτίνες, στο όνομα της «δημόσιας ασφάλειας». Αν ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έπραξε με γνώμονα την προστασία του κοινού, τότε γιατί δεν ενημερώθηκε η αμερικανική Κοινή Γνώμη;
Τα επιτρεπόμενα θρεπτικά στοιχεία θα είναι περιορισμένα σε αυτά που αναγράφονται στη λίστα του Κώδικα, η οποία θα περιλαμβάνει «ευεργετικές» ουσίες, όπως το Φθόριο (3,8 mg ημερησίως), το οποίο θα συλλέγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Όλα τα θρεπτικά στοιχεία (π.χ. οι βιταμίνες Α, Β, C, D, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο) ανακηρύσσονται παράνομα σε θεραπευτικές δοσολογίες και θα μειωθούν σε ποσότητες αμελητέες, με μέγιστο όριο το 15% της σημερινής συνιστώμενης ημερήσιας δόσης. Ακόμα και με συνταγή γιατρού θα είναι αδύνατο για κάποιον να βρίσκει τα παραπάνω στοιχεία σε μεγαλύτερες θεραπευτικές δόσεις, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν βρίσκεται.
Είναι πιθανό να ανακηρυχθούν παράνομες οι συμβουλές που δίνονται για τη διατροφή και αφορούν σε βιταμίνες και μέταλλα (συμπεριλαμβανομένων των άρθρων που θα δημοσιεύονται σε περιοδικά ή στο Διαδίκτυο, καθώς και προφορικών συμβουλών σε οποιονδήποτε). Τέτοιου είδους πληροφόρηση ενδέχεται να θεωρηθεί συγκεκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και ίσως να οδηγήσει σε οικονομικές κυρώσεις για την εμπλεκόμενη χώρα.
Όλες οι αγελάδες που θα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων σε όλο τον πλανήτη θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε αγωγή με τη γενετικά τροποποιημένη αυξητική ορμόνη των βοοειδών της Μονσάντο.
Όλα τα ζώα που θα χρησιμοποιούνται για τη διατροφή θα υποβάλλονται σε αγωγή με ισχυρά αντιβιοτικά και εξωγενείς αυξητικές ορμόνες.
Θα επανεισαχθεί η χρήση στη διατροφή επικίνδυνων και καρκινογόνων εντομοκτόνων συμπεριλαμβανομένων και επτά από τα θεωρούμενα ως δώδεκα χειρότερα (όπως π.χ. το DDT, το εξαχλωροβενζόλιο, το αλντρίν και το τοξαφαίνιο), η χρήση των οποίων απαγορεύτηκε στη σύνοδο της Στοκχόλμης το 1991 από 176 χώρες (συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ). Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι στο εξής καμία χώρα δεν θα έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την εισαγωγή και να προβεί σε απαγόρευση της κυκλοφορίας τροφίμων που περιέχουν τα παραπάνω - χαρακτηρισμένα ως εξαιρετικά επικίνδυνα, με μόνιμες επιπτώσεις - χημικά, καθώς αυτό θα σήμαινε παραβίαση των διεθνών κανονισμών εμπορίου, οδηγώντας σε εξοντωτικές οικονομικές κυρώσεις.
Ο Κώδικας θα επιτρέπει τη συσσώρευση σε επικίνδυνα και τοξικά επίπεδα της αφλατοξίνης (0,5 ppm) στο γάλα, Πρόκειται για τη δεύτερη ισχυρότερη καρκινογόνο ουσία (από τις μη σχετιζόμενες με ραδιενεργό ακτινοβολία), η οποία παράγεται σε ζωικές τροφές που έχουν αναπτύξει μήκυτες (μούχλα) κατά την αποθήκευση τους.
Η χρήση αυξητικών ορμονών και αντιβιοτικών θα καταστεί υποχρεωτική σε όλα τα είδη ζώων, πτηνών, πουλερικών και ψαριών που προορίζονται για την ανθρώπινη διατροφή. Θα επιβληθεί σε παγκόσμιο επίπεδο η εισαγωγή άγνωστων και δυνητικά θανάσιμων γενετικά τροποποιημένων ποικιλιών σε ζώα, ψάρια και πτηνά. Θα επιτραπούν αυξημένα επίπεδα σε κατάλοιπα από - γνωστά για τις τοξικές τους επιπτώσεις σε ανθρώπους και ζώα - εντομοκτόνα και φυτοφάρμακα.
Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί η δρ. Ρίμα, βιταμίνες, μέταλλα, ακόμα και βότανα (όπως η εξαιρετικά ευεργετική για το ανοσοποιητικό σύστημα Εχινάτσια) πρόκειται να απαγορευτούν κατά αντίστοιχο τρόπο με τις ναρκωτικές ουσίες, αν οι πολίτες δεν αντισταθούν στην εφαρμογή των διατάξεων του νέου Διατροφικού Κώδικα.
Μαζική εξόντωση του πληθυσμού
Το γεγονός ότι, στα περισσότερα κράτη (π.χ. στις ΗΠΑ, από το 1995), ισχύουν διατάξεις που καθορίζουν ότι οι διεθνείς κανονισμοί υπερισχύουν των εγχωρίων νόμων, καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την αναίρεση του Διατροφικού Κώδικα μετά την εφαρμογή της «εναρμονισμένης» λειτουργίας του από τα κράτη-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 2010.
Ο Κώδικας ίσως θα μπορούσε να περιγραφεί ακριβέστερα ως ένας οικονομικά επωφελής μηχανισμός ελέγχου του πληθυσμού, μέσω του οποίου οι ΗΠΑ, καθοδηγούμενες κυρίως από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, αποβλέπουν στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού από τα σημερινά εκτιμώμενα 6,692 δισ. στα εκτιμώμενα 500 εκατ. - μείωση κατά περίπου 93%!
Ουσιαστικά, πρόκειται για την εφαρμογή μιας μεθοδολογίας που βρίσκεται σε αντιστοιχία με άλλες πρακτικές που ήδη τίθενται σε εφαρμογή για τον ίδιο σκοπό, όπως π.χ. η εισαγωγή ουσιών και στοιχείων στα εμβόλια που καταστρέφουν το DΝΑ και αναστέλλουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (ακόμα και στελέχη της γρίπης των πτηνών ή του ιού του ΑIDS), η γενικευμένη χρήση της ασπαρτάμης, η επιβολή των αεροψεκασμών, η χημειοθεραπεία για την αντιμετώπιση του καρκίνου κ.λπ.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Προϊόντων Γεωργικής Παραγωγής (ΡΑΟ) και του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (WΗΟ), από μόνη της η οδηγία για ελαχιστοποίηση της χρήσης βιταμινών και μετάλλων εκτιμάται ότι θα επιφέρει μέσα σε μια δεκαετία τον θάνατο τουλάχιστον 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Από τους θανάτους αυτούς, το 1 δις θα προέλθει απευθείας από τη στέρηση τροφής, ενώ τα υπόλοιπα 2 δις θα επέλθουν ως συνέπεια της κακής ποιότητας διατροφής από εκφυλιστικές ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν προληφθεί, όπως είναι οι διάφορες μορφές καρκίνου, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και ο διαβήτης.
Η χορήγηση τροφής αποστραγγισμένης από κάθε είδους θρεπτικές ουσίες, βομβαρδισμένης με ακτινοβολία και γεμάτης με τοξίνες, ορμόνες και φυτοφάρμακα-εντομοκτόνα, είναι πραγματικά ο ταχύτερος και πλέον επωφελής οικονομικά τρόπος για τη δημιουργία ενός κύματος κρουσμάτων από ασθένειες, για τις οποίες η πλέον ενδεδειγμένη δράση είναι η επίσης τοξική φαρμακευτική αγωγή. Η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία περίμενε την επικείμενη εναρμόνιση όλων των κρατών-μελών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου με τον Codex Alimentarius (Κόντεξ Αλιμεντάριους) για χρόνια...
Αντίσταση στον Κώδικα
Η επικεφαλής του ιατρικού τμήματος της δρ. Ρίμα, έχει ήδη καταθέσει αγωγές εναντίον της Αμερικανικής Κυβέρνησης και αντιμάχεται την εφαρμογή του Κώδικα σε κάθε χώρα όπου πραγματοποιούνται οι τακτικές συνεδριάσεις της επιτροπής, ενημερώνοντας κοινό και εκλεγμένους αντιπροσώπους για τις ολέθριες επιπτώσεις. Όπως φάνηκε και από τα εξαιρετικά ενθαρρυντικά αποτελέσματα της διεθνούς αντίστασης στα ίδια συμφέροντα, σχετικά με την επιβολή των μεταλλαγμένων τροφίμων στη σύγχρονη διατροφή, οι μεγάλες πολυεθνικές των τροφίμων, φαρμάκων, γεωργικών και χημικών προϊόντων δεν είναι ανίκητες.

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

H ΦΩΝΗ ΕΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ

24-05-2010

Την Ελλάδα σήμερα την πιέζουν οι πάντες, λες και βρίσκεται μέσα σε μία μέγγενη. Η Ελλάδα με την ελιά της, που όταν την στύβεις βγάζει λάδι, αυτό το λάδι της ψυχής που όλοι έχουμε ζήσει να μας θεραπεύει, να μας ζεστάνει με θαλπωρή κι όλοι συμφωνούμε πως είναι το έλεος. Αυτός ο κόκκος του σίτου που πέφτει μέσα στη γη θυσιαζόμενος για να γίνει τροφή που θα ταΐζει ανθρώπους με τους καρπούς του. Η Ελλάδα με το φως της, που ενέπνευσε πολιτισμούς, ιδέες, έρωτα, αγάπη, εξέλιξε την ίδια την ζωή μας. Ελλάδα που τόσα πολλά πήραμε από εσένα, μόνο που ξεχάσαμε να σε ευχαριστήσουμε. Σε βρίσκω παντού Ελλάδα, αν και στα βιβλία ξεχάσανε να σε αναφέρουν, διαβάζουμε μεταφρασμένα από γαλλικά και γερμανικά και δεν πάμε κατευθείαν στη πηγή.
Εκεί, στην Ελλάδα των Θεών, βρήκα τον άνθρωπο που είχα ξεχάσει. Εκεί, στην Ελλάδα που ζει ο έρωτας, τον ανακαλύπτεις, τον γνωρίζεις δίνοντάς σου φτερά.
Μπορεί να σας φαίνονται τραβηγμένα όλα αυτά, καθώς και σεις έχετε ταξιδέψει προς τα 'κει. Μπορείτε να πείτε πως ήταν η ανάγκη μου και ένα προσωπικό μου βίωμα, μα παραδεχτείτε ότι ο καθένας βρίσκει αυτό που ψάχνει, γι’ αυτό θα σας έλεγα να ψαχτείτε τι ψάχνετε. Σήμερα, αυτή η Ελλάδα υψώνει τον λόγο και μιλάει. Ψάχτε μέσα σας, εκεί θα την βρείτε, δηλαδή πολύ απλά σήμερα πρέπει να σκάψετε στον εαυτό σας για να βγει το φως που σκεπάσατε. Κι αν πραγματικά σκάψετε, τότε είναι βέβαιο ότι θα θυμηθείτε.
Αποδεχόμαστε και συμφωνούμε τόσο εύκολα ως προς τις διαφορετικότητές μας, μα δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να τις σεβαστούμε. Τα μέλη του σώματος δεν είναι τα ίδια, το καθετί είναι αυτό που είναι με βάση αυτό που προσφέρει σ’ αυτόν τον ενιαίο οργανισμό που ονομάζουμε Άνθρωπο, κομμάτια του οποίου όλοι είμαστε. Τι τρέλα είναι αυτή που σπρώχνει τον κάθε έναν να θέλει όλοι να είναι σαν και αυτόν. Σκεφτείτε λίγο, σας συμφέρει να δώσετε το τιμόνι της οδήγησης σε κάποιον που δεν γνωρίζει να το οδηγήσει, επειδή δεν γουστάρετε τον αληθινό οδηγό ή επειδή η ζήλια το ότι δεν μπορείτε να κάνετε αυτό που κάνει εκείνος σας κλείνει τα μάτια;
Οι Έλληνες είναι πάντα παιδιά, μα αυτό δεν είναι το μέλλον; Δηλαδή, αγαπημένοι Πατέρες (Ευρωπαίοι), μια που συμφωνείτε πως είστε λαοί πιο παλιοί από τους Έλληνες, τι μέλλον αφήνετε στα παιδιά σας; Το παιδί φέρνει την νέα ζωή, κι αυτή η Ελλάδα το γέννησε το παιδί της και σήμερα για άλλη μια φορά ανοίγει δρόμο για τον άνθρωπο και τον Θεό, για να κοινωνήσουν μαζί. Αυτή, είναι μια νέα ζωή, γι’ αυτό όσοι μέσα σας μπουχτίσατε από λόγια και θεωρίες, ζητούνται Συνεργάτες.

Aleksandër Sefa

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ

Ας δούμε λίγο το δημοκρατικό μας σύστημα. Το είδος της δημο­κρατίας που έχει αναπτυχθεί από τα μέσα της δεκαετίας του '80 μπο­ρεί να χαρακτηριστεί ως κυρίως διαδικαστικού τύπου. Βασίζεται, δη­λαδή, σε τυπικές λειτουργίες και στη γραφειοκρατία. Σε αυτή τη διαδικαστική δημοκρατία τα πολιτικά κόμματα συναγωνίζονται μέσα από τους κανόνες του εκλογικού συστήματος.
Παρατηρούμε ότι οι θεσμοί έπαψαν να αποτελούν τον κορμό του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος, όταν στις αρχές του '80, οι ανε­πτυγμένες δημοκρατίες της Δύσης απέρριψαν το μοντέλο θεσμικής διακυβέρνησης. Ως αποτέλεσμα αυτού, κοινωνικές ομάδες ειδικών συμφερόντων διατηρούνται στην εξουσία μέσω της συνεχούς εκλογι­κής αναμέτρησης συμμετέχοντας από κοινού - ανεξάρτητα από το αξίωμα του καθενός - στην εξουσία. Εκμεταλλευόμενοι τους ατροφικούς θεσμούς, συγκεκριμένοι κύκλοι μοιράζουν το δημόσιο πλούτο και τις ευκαιρίες για γρήγορα κέρδη που προσφέρει ο παρεμβατισμός ή η εθνική οικονομία. Για παράδειγμα, στη διαχείριση της εξουσίας συμ­μετέχει τόσο ο αρχηγός του Α κοινοβουλευτικού κόμματος ποσοστού 3,2% όσο και ο πρόεδρος ενός κυβερνώντος κόμματος με ποσοστό 42%, χωρίς να επιτρέπουν την εξάρτηση τους από ιδεολογίες και δεοντολογίες.
Δεν πρόκειται για συνωμοσία, ούτε για μυστικιστικούς κύκλους ή συλλόγους. Η ελίτ των διαδικαστικών δημοκρατιών έχει οριζόντια μορφή και διανύει όλη την απόσταση του πολιτικού ορίζοντα από άκρα δεξιά έως άκρα αριστερά. Κοινό συστατικό είναι ο πλούτος που προ­κύπτει από την εκμετάλλευση των ευκαιριών που προσφέρονται εξαιτίας των αποδυναμωμένων πολιτικών θεσμών.
Η εξοικείωση του σώματος των πολιτών με τη διαδικαστική δημο­κρατία, δημιουργεί την ευχέρεια σε κράτη με διεφθαρμένα καθεστώτα να αυτοπροσδιορίζονται «δημοκρατίες». Εφόσον η χώρα διεξάγει έντι­μες εκλογές σε τακτά χρονικά διαστήματα και το αποτέλεσμα τους γί­νεται αποδεκτό στο εσωτερικό από τους αντιπάλους, τότε σαφώς ανα­γνωρίζονται ως Δημοκρατίες. Η διαδικασία της εκλογής έχει δώσει την αξιοπιστία. Στο μεταξύ, η διαχειρίστρια δύναμη της εξουσίας λειτουργεί παραγωγικά υπέρ των ειδικών συμφερόντων της ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Έτσι παρέχεται απλόχερα και η αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος από τον πολιτικό αντίπαλο.
Τα βασικά αξιώματα της δημοκρατίας - στις δυο της ιστορικές μορφές - ήταν η αντίσταση ενάντια στη διαφθορά, η αντιμετώπιση της υπέρβασης εξουσίας και η άμυνα ενάντια στην τυραννία. Τα δύο είδη δημοκρατίας που αναπτύχθηκαν από την αρχαιότητα έως σήμερα, το Πολίτευμα της Ρώμης, φυσική εξέλιξη της ελληνικής δημοκρατίας, και ο διαχωρισμός των εξουσιών του Διαφωτισμού, έθεσαν σε λειτουργία δικλίδες ασφαλείας (θεσμούς) για τη διασφάλιση της ελευθερίας του ατόμου αλλά και της ηθικής ακεραιότητας του Κράτους. Κανείς δεν έλαβε υπόψη του τη δυνατότητα διάβρωσης των θεσμών αυτών των συστημάτων από παράγοντες όπως το δια-εθνικό συμφέρον. Είναι γε­γονός ότι από τη φύση της η διαδικαστική δημοκρατία δεν μπορεί να εξασφαλίσει αληθή δημοκρατία, τον πλήρη δηλαδή έλεγχο της πολιτι­κής διαδικασίας από το σώμα των πολιτών. Ένα καθεστώς που επιθυ­μεί τέτοιο έλεγχο, θα πρέπει να υποστηρίζει μηχανισμούς που ελέγχουν το δια-εθνικό οικονομικό περιβάλλον. Τέτοιοι μηχανισμοί δεν υπάρ­χουν σήμερα, τόσο σε εθνικά όσο και σε διεθνή πλαίσια. Αντίπαλος τέ­τοιων μηχανισμών είναι η κρατική γραφειοκρατία, η οποία έχει εξελι­χθεί σε αντιθεσμό, με ικανότητες μετάλλαξης και με στόχο την αυτο­συντήρηση της και την επικράτηση. Η κρατική γραφειοκρατία από τη φύση της συνδράμει, ευνοεί και ενισχύει τις λειτουργίες και τις δρα­στηριότητες του οργανωμένου οικονομικού - κυρίως - εγκλήματος. Οι όποιες παρεμφερείς δραστηριότητες τύπου λαθρεμπορίου ναρκωτικών, εμπορίου όπλων, εμπορίου οργάνων, εμπορίου βιοχημικών ουσιών, εμπορίου ανθρώπων, παρεμπιπτόντως ευνοούνται.
Η διαφθορά μελών της κρατικής γραφειοκρατίας, συμπεριλαμβα­νομένων και μελών μιας κυβέρνησης, καθώς προΐστανται των λοιπών γραφειοκρατών, παρατηρείται σε όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες ανε­ξάρτητα από το εάν αυτές είναι εδραιωμένες, νεοσύστατες ή μεταβατι­κές. Ουσιαστικά, η μετεξέλιξη της θεσμικής δημοκρατίας σε δημοκρα­τία διαδικασιών έχει πλάσει ένα νέο ζώντα οργανισμό: ένα καθεστώς, η σύσταση του οποίου δεν εξαρτάται από εκλογές, πολιτικούς αγώνες ή άλλες μορφές ανάδειξης. Το Νέο Κράτος απαρτίζεται από το οργα­νωμένο συμφέρον της εθνικής ελίτ, το οποίο και σχετίζεται άμεσα με το συμφέρον άλλων, αντίστοιχων κρατικών ελίτ, διεθνώς. Το Νέο Κρά­τος διατηρεί όλα τα προσχήματα, όπως για παράδειγμα την εκλογική αναμέτρηση, χωρίς όμως να θέτει την ελίτ που υπηρετεί σε θέση υπό­λογου απέναντι στο σώμα των πολιτών. Η ελίτ και η κρατική γραφειο­κρατία δεν είναι υπόλογοι κανενός.
Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος εξαρτάται από το κατά πό­σο το ίδιο το σύστημα προλαμβάνει την υπέρβαση εξουσίας και την κα­κή διαχείριση των πόρων. Πρόκειται για υπεξαίρεση της εντολής του σώματος των πολιτών και για κατάχρηση της εμπιστοσύνης που απορ­ρέει από αυτή την εντολή. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι το σύγχρονο Κρά­τος λειτουργεί, (έχοντας, αυτοβούλως, αποποιηθεί τις ευθύνες του, όπως αυτές συνεπάγονται ενός δημοκρατικού πολιτεύματος) επιλέγο­ντας την αυταρχική εφαρμογή των αποφάσεων του, μέσω της γραφειο­κρατίας, με σκοπό αφενός την συντήρηση του και αφετέρου την επικερ­δή συναλλαγή με το άνομο συμφέρον. Η σημασία της εκλογικής διαδι­κασίας αναιρείται καθώς ο εκλεγμένος άρχοντας, ως μέλος της κρατι­κής γραφειοκρατίας και συνεργάτης - κατ' επέκταση - της ελίτ, παύει να είναι υπόλογος προς τον πολίτη. Ο πολιτικός είναι εκτός ελέγχου. Οι νόμοι περί ασυλίας των υπουργών το αποδεικνύουν. Η διαφθορά των πολιτικών παράγει τη νέα τυραννία: του μη υπόλογου καθεστώτος

Απόσπασμα από το βιβλίο «Κράτος και Οργανωμένο Έγκλημα», του Λευτέρη Δρακόπουλου, εκδ. Εκάτη 2002

Μετά από ένα μακρινό ταξίδι

σε απίστευτους κόσμους εκείνη καταφέρνει να συγκεντρώνεται μέσα σ’ ένα κοχύλι και να κρυσταλλοποιείται για να έρθει μια μέρα που τα κύματα της θάλασσας στην αμμουδιά της παραλίας θα την βγάλουν, που το φως του ήλιου απ’ το σκοτάδι θα την ελευθερώσει, βγάζοντάς την απ’ το κέλυφός της.
Έτσι λέει αυτή η ιστορία αυτής της Πέρλας, γιατί η κάθε μία έχει την ιστορία της για να διηγηθεί.
Μερικές πέφτουν στα χέρια του γιου του ψαρά, ο οποίος μια που την βρήκε, θεωρεί ότι του ανήκει και εκεί που την απελευθερώνει, την φυλακίζει μέσα του.
Κομματιασμένος, καταφέρνει και το συνειδητοποιεί, και μετανοεί.
«Αυτό που αγαπάς, το αφήνεις ελεύθερο και εκείνη, σαν όμορφο φώς, έμπνευσης της ζωής, μεταλλάσει την πραγματικότητα της ύπαρξής μας», άκουσα μια μέρα απ’ το στόμα του ψαρά.
Τα χρόνια περνούσαν και οι ιστορίες τους ενώνονταν σε μια ζωή, εκεί απ’ όπου είχαν αρχίσει.
Ξύπνησε απ’ το χτύπημα του φωτός του ήλιου για να τρέξει στην παραλία ελεύθερη και να χορέψει στον ρυθμό της μελωδίας που τα κύματα της θάλασσας παίζουν.
Ξεχνιέται λιγάκι εκεί στην αθωότητά της ντυμένη με το φως του βλέμματός του.
Ένα αεράκι, που απ’ το βάθος της θάλασσας έρχεται φορτωμένο με μηνύματα και μνήμες, απότομα την ξυπνάει.
Μην μου πεις ότι έχω φως μέσα μου. Έρχομαι όπως αυτό το αεράκι απ’ τα βάθη της θάλασσας, γεμάτο μηνύματα και μνήμες που ρέουν μέσα στις κρύες νύχτες του χειμώνα, του είπε με σιγουριά για όσα είχε ζήσει. Καθώς σκοτείνιαζε και τα μάτια της γεμίζανε με δάκρια, ένα συναίσθημα μελαγχολίας την κέρδισε, παρόλο που της χρειαζόταν να πάρει μια απόφαση. Τι ήτανε; Το σκοτάδι που θυμόταν ή αυτό το φως που κοίταζε και που τόσο ήθελε τώρα. Ασχολήθηκε με όλες αυτές τις σκέψεις για να δώσει μια λύση εκείνη την στιγμή, μα αυτό τράβηξε τόσο, που του ήλιου ο χρόνος τελείωσε. Την φίλησε με τις τελευταίες του ακτίνες για να της ξαναχτυπήσει στην αυγή, αυτό όμως την μοναξιά περισσότερο της αύξησε. Τα δάκρια ταράξανε την θάλασσα και μια δυνατή βροχή, σαν σκοινιά που πέφτουν απ’ τον ουρανό, καθώς αυτά λυγίζανε και γίνονταν ρυάκια για να τελειώσουν στην θάλασσα που φούντωνε.
 Εκεί ανακατεύονταν τα πάντα. Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματα, οι πράξεις, τα άγχη και οι προβληματισμοί μας, όσα είχαμε ζήσει αυτή η βροχή τα έπαιρνε με το πέρασμα της και μας καθάριζε. Έτσι όπως τα δάκρυα που δεν καθαρίζουν μόνο τα μάτια αλλά και την ψυχή, όταν πηγάζουν από την μετατόπιση του νου μας, της ταξινόμησης δηλαδή της συνείδησης των όσων έχουμε ζήσει. Όλα δεν βρίσκονται όμως στην συνείδηση μας έχουμε και αυτά που βρίσκονται στο υποσυνείδητο μας, έξω από τον κόσμο, το οποίο πιστεύεις ότι γνωρίζεις. Στην συνείδηση μας είναι μέρα, στην άλλη πλευρά νύχτα, ο μισός κόσμος κοιμάται και ονειρεύεται, ο άλλος μισός ξυπνάει και πηγαίνει να εργαστεί. Ο μισός εγκέφαλος μας ονειρεύεται και φαντάζεται, το άλλο μισό δίνει λογική και οργανώνει. Ο άνθρωπος απελευθερώνεται, ανοίγει χώρο μέσα του, γιατί ο λόγος που φανερώνει την αλήθεια μας απελευθερώνει με το φως του από την κατάσταση της μάζας και του κοπαδιού, απ’ την ασυνειδησία μας. Πόσα πράγματα συμβαίνουν καθημερινά, κάθε στιγμή σε όλο τον κόσμο, τα οποία φτιάχνουν την πραγματικότητα μας, την ζωή μας.
Ας πούμε ότι είμαστε κάτοικοι μιας πόλης, την οποία θα την απλώναμε και θα την φαρδύναμε τόσο όσο η προέκταση της να αγκάλιαζε όλο τον πλανήτη, που τα κράτη θα ήταν δήμοι αυτής της πόλης, γιατί πρώτα απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και μετά παίρνουμε χαρακτηριστικά και σαν πρόσωπα αλλά και σαν ομάδες. Εάν κοιτάζαμε με προσοχή αυτή την πόλη που φτιάξαμε θα παρατηρούσαμε πως όσο ευτυχισμένος κι αν είσαι εσύ, όσο με προσοχή και να προστάτευες το εαυτό σου δεν έχει αξία αν βλάπτονται όλοι οι υπόλοιποι και σαν συνέχεια ο πλανήτης πάνω στο οποίο ζούμε. Ενωνόμαστε καθημερινά με στοιχεία ή διακρίσεις στα οποία δεν έχουμε γνώσεις, τα έχουμε πάρει όμως σαν υπαρκτά. Συμμετέχοντας σε μια δημιουργία που δεν γνωρίζουμε τι είναι. Όλα ενώνονται σε αυτή τη θάλασσα καθώς ανακατεύονται. Τι είναι; Μήπως το χέρι μιας μητέρας που κουνάει την κούνια ή ένα μεγάλο καζάνι που μέσα του κάτι μαγειρεύεται. Κάτι όμως είναι σίγουρο, ο άνθρωπος ο ίδιος αποτελείται από 72% νερό όσο περίπου και η θάλασσα με τη στεριά. Χρειάζεται να προχωρήσει για να θυμηθεί πως δεν είχε αρχίσει εκεί στο σκοτάδι που νόμιζε, αλλά πως υπήρχε αναγκαιότητα να προχωρήσει μέσα απ’ αυτό, για να έρθει σε αυτή την παραλία και το ξημέρωμα να απελευθερωθεί από τις ακτίνες του ηλίου σαν ουράνιο τόξο, που φανερώνει τα χρώματα του φωτός.
Η ζωή της είναι αληθινά περίεργη και ακατανόητη πολλές φορές και για την ίδια. Οι άνθρωποι την αγαπούν αλλά ακόμα δεν ξέρουν πως, θέλουν να έχουν για τον εαυτό τους κάτι για το οποίο δεν εργάστηκαν και έτσι την χάνουν. Είναι δικά μας αυτά τα οποία μπορούμε και μοιραζόμαστε με άλλους με αγάπη και σεβασμό. Ένα μήλο επειδή το ακουμπάς δεν σημαίνει ότι δοκίμασες και την γεύση του, χρειάζεται να το δαγκώσεις, να το μασήσεις στο στόμα σου, να το καταπιείς, να το δοκιμάσεις εσύ ο ίδιος. Πόσα χρόνια ή αιώνες χρειάστηκαν έως και σήμερα για να μιλάμε για μήλα και να μεταφέρουμε την ουσία γι’ αυτό το οποίο μιλάμε. Τα λόγια είναι όπως τα καράβια, που στα αμπάρια τους είναι φορτωμένα με την νόηση των σκέψεων μας, των συναισθημάτων μας, των έργων μας, είναι ήχοι βγαλμένα από το πιο τέλειο όργανο μουσικής, το λάρυγγά μας.
Το κλειδί είναι η Αγάπη, το φως της όμως σε τυφλώνει γιατί τα μάτια δεν είναι μαθημένα ακόμα. Εστιαζόμαστε σε όλα αυτά που πιστεύουμε πως έχουν αξία για μας, μην δίνοντας την ευκαιρία στον εαυτό να αλλάξει και να συμμετάσχει συνειδητά σε αυτή την ευκαιρία που μας δίνεται για να το κάνουμε εφικτό βάζοντας τον ίδιο μας τον εαυτό.
Και όλα τα καλά του κόσμου να είχα χωρίς αγάπη τίποτα δεν θα ήμουν, λέει ο σοφός Λόγος.
Αυτά βίωνε και αισθανόντανε ανύμπορη ακόμη. Πως μπορούσε να ανοίξει την καρδιά της, όπως τότε εκείνος ο κόκκος άμμου, χρειάστηκε να μπει μέσα της να την αλλάξει και να την μεταμορφώσει σε μια Πέρλα; Όφειλε να εργαστεί με τον εαυτό της και αυτό την φόβιζε πιο πολλή. Είχε ζήσει τόσες δυσκολίες και δεν ήταν ακόμη έτοιμη να δώσει ξανά όλο τον εαυτό της. Ήταν σίγουρη όμως πως όλα αυτά που πέρασε λίγο λίγο με την σειρά από κάτι της είχανε πάρει. Αλλά δεν μπορούσε να δεχθεί, να πιστέψει πως μετά απ’ όλο αυτό το ταξίδι, το μάθημα ήταν να αρπάζεις κάτι απ’ τους άλλους για να ολοκληρωθεί.
Ανοίγει τα μάτια και το βλέμμα της χάνεται εκεί που ενώνεται ο ουρανός και η θάλασσα, λιωμένη σε άπειρα χρώματα.
Μια εσωτερική φωνή έρχεται για να τις καθαρίσει τις σκέψεις.
Γιατί χρειάζεται οπωσδήποτε, τώρα που αισθάνεται πως έχει μεγαλώσει, να θυσιάσει εκείνη την κοπέλα που είναι. Αύριο θα έχει μεγαλώσει κι άλλο και μήπως θα χρειαστεί να θυσιάσει και αυτό που είναι σήμερα. Είμαστε όλα όσα ζήσαμε. Οι μνήμες μας είμαστε εμείς, όσα περάσαμε για να φτάσουμε ως εδώ. Εκείνη η σπίθα, όταν αγαπήσαμε για πρώτη φορά, είναι που μεγαλώνει και γίνεται φωτιά παρόλο που πολλές φορές αλλάζει μορφή και εκδήλωση. Για θυμήσου, ερωτευμένη εργαζόσουν και κατάφερνες να ξεπεράσεις τα εμπόδια και τις δοκιμασίες στις οποίες βρισκόσουν.
Οι προσπάθειες μας έρχονται απ’ την δύναμη της θέλησης για να φτάσουμε στον στόχο μας. Δικαιολογώντας πολλές φορές τον τρόπο, δηλαδή τον δρόμο που διαλέγουμε, ο οποίος αν δεν σε πηγαίνει στον προορισμό σου, όσο και να σου αρέσει, είναι λάθος δρόμος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ξεκαθαρίσει όχι μόνο τον στόχο αλλά ούτε την αφετηρία σου, γιατί δεν μπορείς να ξέρεις που πας εάν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι. Παρόλα αυτά οφείλουμε να έχουμε υπόψην μας πως από τα λάθη μαθαίνουμε. Επιστρέφουμε λοιπόν ξανά ρωτώντας τον εαυτό μας ποιος είναι αυτός που θέλει και γιατί. Είναι τα κίνητρά μας, που μας ωθούν και η λογική που μας πηγαίνει. Η νόηση της συνείδησης μας. Είναι η συνείδηση που εξελίσσεται καθημερινώς και χρειάζεται να ενεργεί, να επιλέγει αναγνωρίζοντας την φύση της.
Επιλέγουμε ελεύθεροι άραγε; Πως μπορούμε να το πιστέψουμε όταν δεν έχουμε αποδεχθεί ακόμα τον εαυτό μας, όταν δεν εργαζόμαστε για την φανέρωση και αποκάλυψη του, πως θα τον αναγνωρίσουμε για να είμαστε ευσυνείδητη με τις επιλογές μας.
Προσπαθούμε να βρούμε την ζωή κάπου εκεί έξω και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως αυτό που ψάχνουμε βρίσκεται μέσα μας. Όλα αυτά προέρχονται από τον φόβο του ανθρώπου να επιλέξει ελεύθερα, και ζητάει για τις επιλογές τους την ευθύνη να το έχουν άλλοι.
Όλα μπροστά της αλλάζανε και γίνονταν διαυγή. Τίποτα δεν ήταν έτσι όπως το είχε αφήσει. Κάθε στιγμή όλα αλλάζουν, κινούνται, αναπνέουν.  Έχουν την θέση τους και συνεργάζονται με χαρά και αρμονία. Ενώ εμείς τρέχουμε και χανόμαστε στα κενά μας.
Χωρίς να θέλει να διακόψει τον ρυθμό της ζωής σ’ αυτά που άκουγε ξεκίνησε να λέει:
“Πως μπορείς να σταθείς στα πόδια σου μπροστά στο κύμα του ωκεανού που έρχεται και με φόρα πέφτει πάνω σου; Σε κομματιάζει λες και με μανία θέλει να σε διαπεράσει. Όταν περάσει ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου αλλά δεν είναι ο ίδιος.
Ο κομματιασμένος εαυτός δεν έχει την συνείδηση να φέρει πίσω αυτά που ζούσες πριν. Και γιατί να το κάνει; Αυτός προχωράει, εξελίσσεται. Σαν έρωτας χρειάζεται να υψωθείς με τα φτερά του και αγάπη να γίνεις και με έλεος να αγκαλιάσεις όλα τα κομμάτια σου που ταξιδεύουν άπειρα και τότε μια νέα συνείδηση που από την αλήθεια ενεργοποιείται σε απελευθερώνει.
Η κρίση στην οποία μπαίνει ο εαυτός μας έρχεται σαν αποτέλεσμα της μετατόπισης του νου, καθώς εμείς οι ίδιοι κάνουμε την ζωή πιο δύσκολη ακόμα, και απ’ ότι δεν μας αρέσει, λέμε ότι είναι άδικο. Πως θα προχωρήσει ο άνθρωπος τόσο που έχει βαρύνει κλείνοντας τα φτερά τις καρδιάς του. Σίγουρα αυτό δεν γίνεται με εξαναγκασμό αλλά με μια κατάσταση ελεύθερης επιλογής. Τότε συνειδητός και με ελεύθερη αυτοδιάθεση συμμετάσχεις στην Χριστοποίηση και Θέωση του ανθρώπου. Η Ανάσταση του ανθρώπου είναι γεγονός, εσύ ακόμα δεν μπορείς να το πιστέψεις. Ψάχνεις για το θαύμα, τη στιγμή που συμβαίνει καθημερινά μπροστά σου, μέσα σου.
 Ξύπνησε νωρίς το πρωί και κατέβηκε στην παραλία ξυπόλυτη. Αισθανόταν πιο ελεύθερη καθώς οι πατούσες της ακούμπαγαν τους κόκκους της άμμου, άρχισε να αισθάνεται τον παλμό και τις δονήσεις της γης. Τα πάντα ήταν ζωή, επικοινωνούσε μαζί της και όχι μόνο, αλλά όλα αυτά τα κύματα διεισδύαν στο σώμα της. Ελεύθερη τα καλοδεχόταν να την πλημμυρήσουν και στο πέρασμα τους έδινε κατανόηση, τους έδινε απ’ την ζωή της με την ίδια προσοχή όπως η φύση για τις μορφές της. Είχε ξυπνήσει νωρίς για να συναντηθεί με όλες τις φίλες κι αδελφές της καθώς ήθελε αυτά να μοιραστεί.
Ο Δάσκαλος δίδει την σκάλα, σε μαθαίνει ν’ ανεβαίνεις, είναι ο ίδιος που κάνει εφικτό αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν απόμακρο και αδύνατο. Τι είναι ο Θεός ρωτάμε πολλές φορές; Να δούμε πρώτα από όλα, αν υπάρχει Θεός, γιατί αν υπάρχει μπορούμε και να το αποδείξουμε. Ο Θεός δεν υπάρχει, ο Θεός Είναι, τότε, όταν Τον κάνεις εσύ Παρών με τα έργα σου. Είναι ένα εσωτερικό βίωμα των προσωπικών σχέσεων μαζί Του, γιατί κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του για κάποιον άλλον, ο καθένας οφείλει να κάνει τις δικές του προσπάθειες. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Ελευθερία έχουμε απ’ τον Δημιουργό μας. Είμαι ελεύθερος να κάνω τα πάντα αλλά όχι με ιδιοτέλεια. Ανάλογα με την συνείδηση που έχουμε  παίρνουμε στάσεις και αποφάσεις. Τι τον συμφέρει σήμερα τον άνθρωπο, η αλήθεια, ή απλώς προσπαθεί να βρει αίτια για να δικαιολογήσει την κατάστασή του, κατάσταση η οποία δεν αφήνει την συνείδησή του να ξυπνήσει κρατώντας την σε ύπνωση, κάνοντας τα πράγματα μηχανικά. Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας, αλλά για να το ζήσεις Τον δέχεσαι ως Υιός και Θυγατέρα Του, ανοίγοντας χώρο μέσα σου. Αν δεν μπορείς να το εκδηλώσεις σε κοινωνία αγάπης να το μεταφέρεις και να το βιώσεις και με άλλους, το βίωμα αυτό δεν ολοκληρώνεται. Ο άνθρωπος οφείλει να είναι αυτό το οποίο λέει, διαφορετικά τα λόγια του είναι άδεια, όπως ένας τρομπετίστας ο οποίος ακούει τις νότες μόνο με τα αυτιά του, και δεν έχει ακούσει τους ήχους της στην ψυχή, στον νου, στο σώμα, στην ζωή του, γι’ αυτό και η μελωδία του, τίποτα δεν σου ξυπνάει. Βιώνωντας αυτό το κενό, προσπαθούμε να το γεμίσουμε με διάφορα πράγματα τα οποία μας κινούν όλο και περισσότερο, αλλά δεν καταφέρνουν να το γεμίσουν. Έτσι προχωράμε σ’ έναν δρόμο που σιγά σιγά χάνει τις αξίες του, υποβιβάζοντάς τον μέσα μας. Αυτόν τον υποβιβασμό, τον ζούμε φτιάχνοντάς τον με τον νου μας και τα συναισθήματά μας. Έτσι στεγνώνουμε από οράματα και έμπνευση που είναι η χαρά του πνεύματος. Από ποιο πνεύμα πηγάζουν οι ιδέες μας; Ο Δρόμος μας έχει δοθεί, εμείς οφείλουμε να τον περπατήσουμε και να συμμετάσχουμε συνειδητά σ’ αυτόν τον Δρόμο της Επιστροφής. Ο Δρόμος είναι η Χριστοποίηση και η ολοκλήρωση, η Θέωσή μας. Πως μπορούμε να αποδείξουμε την παρουσία του Θεού, όταν λέμε ο Θεός είναι Άπειρος; Πως μπορούμε να δώσουμε μια μορφή σ’ αυτήν την Απειρότητα για να την εξηγήσουμε και να την εκδηλώσουμε με λόγια. Ζούμε μέσα σε μια αρμονία που τα πάντα είναι βαλμένα με Σοφία. Γαλαξίες που τρέχουν, γονιμοποιούνται και γονιμοποιούν, γεννιούνται και πεθαίνουν, παντρεύονται και χωρίζουν. Τι το κρατάει όλο αυτό; Tίποτα δεν χάνεται και όλα αλλάζουν. Είναι η Αγάπη απ’ όπου πηγάζουν τα πάντα και επιστρέφουν στη συνέχεια καθώς η εξέλιξη μοιάζει με σπείρα στην οποία τα πάντα γυρίζουν από εκεί που αρχίσανε. Για ποιο λόγο ζει ο άνθρωπος; Τρέχει μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μια αρένα παλεύοντας με τις δυσκολίες που συναντάει στον δρόμο του. Μήπως απλά για το εγώ του, δεν είναι πολλή φασαρία για το τίποτα. Χάνουμε το μεγαλύτερο κομμάτι όταν καθόμαστε στην επιφάνεια ή όπως λέει ο λαός, για τα μάτια του κόσμου. Πολλές φορές από ότι φαίνεται μπερδεύουμε τα φαινόμενα με τα αίτια.
Είχε έρθει σ’ αυτήν την παραλία για να συγκεντρωθεί με τις υπόλοιπες πέρλες γιατί ήθελε να μοιραστεί αυτά τα λόγια, αυτή ήταν η αιτία που ξύπνησε το πρωί. Ο λόγος αυτής της αιτίας ήταν όλα όσα είχε βιώσει ακούγοντας μέσα της αυτόν τον Λόγο. Ο Λόγος όμως δεν είναι  αιτία, αλλά η αρχή των όσων είχε ζήσει, είναι ο Λόγος που ενεργεί στην λογική μας, στα αίτια και στην συνείδησή μας. Έτσι, όταν αρχίζουμε να ακούμε τον Λόγο και να συμμετέχουμε στην φανέρωσή του ως πνεύμα, ψυχή και σώμα, τότε μας φανερώνει την Πηγή. Γι’ αυτό οι άνθρωποι βρίσκονται ανήμποροι να αποδείξουν στον εαυτό τους την παρουσία του Θεού. Γιατί ο Θεός βρίσκεται εκεί που ο άνθρωπος δεν τον δέχεται, μέσα στον άνθρωπο. Ο Λόγος είναι Δημιουργός, Πηγή κάθε ύπαρξης, είναι η αιτία της αιτίας, είναι ο ίδιος ο Θεός που φανερώνεται στον κόσμο.
Πόσο σίγουροι είμαστε πως αν μας δινόταν η ευκαιρία να ξεκινούσαμε άλλη μια φορά δεν θα κάναμε τα ίδια λάθη; Πως μπορούμε να πιστέψουμε ότι εξελισσόμαστε και προχωράμε σε σωστό δρόμο, όταν δεν μετατοπιζόμαστε σ’ αυτά που κάνουμε κάθε μέρα; Βρισκόμαστε σαν παγωμένοι και ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι προχωράμε και είμαστε ζωντανοί. Να μετατοπίζεσαι συνεχώς, είναι μια ατέρμονη ροή. Είναι μια άλλη ζωή για την οποία χρειάζεται να εργαστείς για να την ζήσεις. Ποιος ξέρει για πού ταξιδεύουμε μετά τον θάνατο. Ελπίζουμε σ’ έναν παράδεισο που δεν μπορούμε να αποδείξουμε, τρέχουμε για την εξασφάλιση ενός εισιτηρίου κομμένου και ραμμένου στις ορέξεις μας. Φτιάχνουμε μια κόλαση κατάλληλη για όλους αυτούς που δεν μας αγαπάνε. Αναλωνόμαστε καθημερινά σε πόλεμο ο ένας με τον άλλον, ξοδεύουμε τις ενέργειές μας, διαλύουμε την προσοχή μας, ανήμποροι να συγκεντρωθούμε και στην συνέχεια αισθανόμαστε ανασφαλείς σε κατάσταση φόβου που επιρεάζει το χτύπημα της καρδιάς σπρώχνοντας τον νου να δημιουργεί αυτό το οποίο φοβάσαι.    

Αυτά και πολλά άλλα τα διηγείται η Πέρλα αλλά εμείς δε δίνουμε σημασία στη φωνή της, σίγουροι ότι όλα τα έχουμε κάνει καλά. Χάνουμε μέσα μας αυτό το οποίο έχουμε αρνηθεί, αυτό το οποίο έχουμε αφήσει έξω απ’ τον κόσμο μας. Το ένα κομμάτι μας ζει υπό νόμον, το άλλο υπό Χάρητος. Δεν μπορείς να αφήσεις έξω απ’ τον εαυτό σου τη δικαιοσύνη, την οποία οφείλεις να εξασκείς όχι απλά για μια ισορροπία λειτουργική αλλά μια δικαιοσύνη η οποία πηγάζει απ’ το έλεος. Δηλαδή το Θείο Δίκαιο, το οποίο σου μαθαίνει αυτή η εσωτερική φωνή της Μητέρας μας. Τη βρίσκουμε παντού από παιδιά, παρούσα στα πάντα, στον παιδικό σταθμό, στις φίλες με τις οποίες παίζαμε και με μεγάλη έκπληξη αντιδρούσαμε όταν ανακαλύπταμε τη ζωή και γνωρίζαμε τον εαυτό μας. Σιγά-σιγά μαθαίνουμε να φυλαγόμαστε, φτιάχνοντας ένα κάλυμμα δουλεμένο με προσοχή απ’ το ίδιο μας το είναι. Προσπαθούμε να μάθουμε να δίνουμε μια εξήγηση σε όλα, ανάλογα με το σύστημα που έχουμε αποδεχτεί. Ζούμε από παιδιά το μάγκωμα των συναισθημάτων μας, δεν πρέπει να πούμε αυτό που σκεπτόμαστε, αυτό που αισθανόμαστε, μας μαθαίνουν να κρυβόμαστε και να δεχόμαστε παθητικά την πλάνη μας, πώς να κλείνεις την καρδιά γιατί ο λόγος της προβλήματα βγάζει. Από παιδιά ζούμε την εγκατάλειψη. Πρέπει να κοιμηθείς το μεσημέρι γιατί κοιμούνται οι άλλοι, πρέπει να φας γιατί τρώνε οι άλλοι, κι εσύ πάντα να ακολουθείς για να είσαι με τους άλλους κι όχι μ’ αυτό που θες εσύ. Η επιμονή συνεχίζεται και με μεγαλύτερη πίεση όταν φτάνουμε στο σχολείο. Απαγορεύεται κάθε εισήγηση που δεν υπάρχει στο βιβλίο. Στα πρώτα θρανία σου φαίνεται παράξενο πώς άνθρωποι που σου μαθαίνουν τα μυστικά της ζωής, αισθάνονται ήδη ξεχασμένοι από εκείνη. Παρόλα αυτά, εκείνοι δεν έχουν ανάγκη από τις κρίσεις μας, το αντίθετο, αγάπη θέλουν. Δεν ξεχνιούνται τα πρώτα γράμματα που έγραψες με το χέρι σου, η χαρά που έζησες, ο πολλαπλασιασμός και η πρόσθεση των αριθμών, η έκπληξη που έβρισκες καθώς ανακάλυπτες αυτή τη νέα εμπειρία.
Η πρώτη φίλη σου στο θρανίο, την οποία αγάπησες πολύ, χωρίς να σκέφτεσαι το γιατί, ήταν η φίλη του θρανίου σου κι αυτό για σένα τα έλεγε όλα. Κατάφερνες να της εκμυστηρευτείς τα μυστικά που με προσοχή φύλαγες στη φαντασία σου, μάθαινες να φιλάς τα μυστικά της και πολλές φορές -γιατί όχι- χρειαζόταν να τα κερδίσεις. Εκεί στη μεγαλύτερή σου στενοχώρια, αθώα ερχότανε και έφτανε να της ανοίξεις την καρδιά κι όλα γινόντουσαν ελαφρότερα. Μια τέτοια πριγκηπέσα σαν ιππότη σε έβλεπε, πάντα έτοιμο για να τη σώσεις απ’ τον κίνδυνο. Η ζωή τρέχει γρήγορα κι εσύ αισθάνεσαι ακόμα πιο ανήμπορος, για να δώσεις εξηγήσεις σε όλα όσα σου συμβαίνουν. Συμβαίνουν χωρίς να σε ρωτάνε, λες και είναι προγραμματισμένα, πριν ακόμα εσύ φτάσεις. Οι διάφοροι ρόλοι που σου σερβίρουν, κι άλλοι τόσοι στους οποίους μπερδεύεσαι εσύ, ένα μακρινό ταξίδι από λιμάνι σε λιμάνι, όλα με τη σειρά τους αφήνουν βιώματα και μνήμες. Κι όλα αυτά γιατί; Για να κρυφτούμε άραγε πιο βαθιά μέσα μας ή να απελευθερωθούμε από κάθε σκεπτομορφή; Βρισκόμαστε, χωρίς να το καταλάβουμε, μέσα σε ένα καβούκι, το οποίο εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε για την προστασία μας. Δεν γεννιόμαστε για να ζήσουμε μέσα σε καβούκι αλλά για να απελευθερωθούμε από αυτό. Ξεχνάμε με το πέρασμα των χρόνων την καθαρότητα, την ειλικρίνεια, τη στοργή με την οποία ζούσαμε, και όλα αυτά γίνονται απαγορευμένα σαν αδυναμίες. Η ζωή μετατρέπεται σε θηρίο, δείχνοντάς σου τα νύχια κι αισθάνεσαι πιο μόνος ακόμα σ’ ένα ξένο κόσμο. Έτσι χάνουμε την επαφή και την επικοινωνία με αυτό που σε κάθε δυσκολία ή εμπόδιο βρισκόταν δίπλα μας. Το περίεργο είναι ότι, παρόλο που όλοι το γνωρίζουμε, δεν κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε. Χρειάζεται να προχωρήσουμε και να βγούμε από το σκοτάδι, μόνο που στο φως φαίνεσαι, δεν μπορείς να κρυφτείς. Κι εδώ γεννιέται η ερώτηση, τι έχουμε να κρύψουμε; Γιατί , μια που δεν βρίσκουμε μέσα μας τίποτα για το οποίο μας κάνει να ντρεπόμαστε αλλά έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας με τα προβλήματα και τα λάθη μας κι έχουμε απελευθερωθεί από τις κρίσεις, έχουμε συγχωρέσει τον εαυτό μας και τον έχουμε αγκαλιάσει με αγάπη, έχουμε εργαστεί για να προχωρήσουμε, τότε τι μας εμποδίζει κι ακόμα δεν το ζούμε; Τόσο βαθιές είναι οι ρίζες μας, που φαίνεται ότι δεν έχουν τελειωμό, τόσο βαθιές οι πληγές κι ο φόβος ριζωμένος στη χαμένη μας μνήμη. Αλήθεια, ο άνθρωπος έχει περάσει πολλά στη ζωή του, κομμάτια τα οποία δεν θέλει να τα θυμάται κι αυτό μας δημιουργεί  σύγχυση. Λείπουν ακόμα κομμάτια απ’ τον καθρέφτη για να μπορέσεις να δεις τον εαυτό σου καθαρά. Πού θα βρούμε αυτά τα κομμάτια που μας λείπουν; Εκεί που τα ‘χουμε ξεχάσει, στους κρύους και σκοτεινούς κόσμους της έλλειψης γνώσης μας και της έλλειψης αγάπης. Ποιος θέλει όμως να δει τα κενά του, ποιος τα δέχεται; Ποιος θέλει να τα γνωρίσει, σίγουρα μας αρέσουν οι έπαινοι κι όλα αυτά τα οποία μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά.
Τώρα, χωρίς να έχει σημασία το πότε, γιατί όλα τώρα μαγειρεύονται, ντυμένος με πανοπλία και κρυμμένος πίσω από τους τοίχους του κάστρου, περιτυλιγμένος από την ασφάλεια, πόσο θέλω να σ’ αγκαλιάσω κι όχι να σου πω απλά σ’ αγαπώ αλλά να το ζήσουμε με όλο μας το είναι, αλλά αυτό δε συμβαίνει πια. Εσύ έρχεσαι πάντα στις πιο ακατάλληλες στιγμές, όταν εγώ φοράω πανοπλία. Πώς μπορώ να την πετάξω και να σου δοθώ ολόκληρος; Φανερώνω για άλλη μια φορά την αμφιβολία μου, σίγουρος ότι δεν με καταλαβαίνεις και δε με αισθάνεσαι. Εσύ χαμογελάς γλυκά ατάραχη γι’ αυτό το οποίο ζητάς. Είναι η αγάπη μου που σε καλύπτει, πάντα μαζί ήμασταν, δε θυμάσαι τη φωνή μου; Ελευθερώσου αγάπη στην αγκαλιά μου, γιατί εγώ η ψυχή σου είμαι η ασπίδα σου.
Σκοτάδι έχει στη μήτρα της μητέρας μας για τη συνείδησή μας, αλλά έρχεται μια μέρα και θυμάσαι τους άπειρους ήχους και τα διάφορα χρώματα, ένας κόσμος απ’ τον οποίο έρχεται μια μέρα να απομακρυνθείς, συνοδευμένος απ’ τη φωνή «γεννήθηκε, ήρθε στο φως», για να μάθεις αργότερα το νόημά τους. Καλωσήρθες καρπέ της αγάπης, δώρο για το οποίο δυσκολεύεσαι στον εαυτό σου να δώσεις εξηγήσεις. Δώρο κι εσύ που με ξυπνάς για άλλη μια φορά ακόμα, έτοιμη για να κάνεις εφικτό το ανήμπορο.
Η πόρτα ανοίγει από μέσα προς τα έξω, για να απελευθερωθείς και να ζήσεις το εδώ και τώρα. Πόση αγάπη ζούμε όταν η φωτιά της δε ζεσταίνει ούτε εμάς και στις πρώτες δυσκολίες βιώνουμε το κενό που μας αφήνει; Ένα κενό το οποίο δεν μ’ αφήνει να αναπνέω, να γεμίζω με οξυγόνο και να αισθάνομαι μέσα από όλο μου το σώμα να φτάνει μέχρι κάτω, στις φτέρνες μου. Απ’ ότι φαίνεται την αγάπη την κρατάω μόνο στην καρδιά μου, σαν να φοβάμαι ότι άμα την αφήσω ελεύθερη θα την χάσω. Αυτό το κενό πόσο γλυκό μου φαίνεται τώρα, που συνειδητοποιώ τα κενά μου και πόσο έχω περιορίσει αυτήν που είναι η ίδια η ελευθερία. Τώρα που τα λόγια μου μπορούν να φανερώσουν την κατάστασή μου, αγάπη οδήγησέ με στο δρόμο σου και μάθε με τα μυστικά σου. Προσπάθησα κι εγώ τώρα να δώσω μια εξήγηση στη ζωή, προσπάθησα να σου δώσω ένα μέτρο. Και όλα αυτά για να έρθω εδώ μπροστά σου. Μάθε με αγάπη. Δίνεσαι παντού, μπαίνεις εκεί που βρίσκεις χώρο και φτιάχνεις εκεί που τίποτα δεν υπάρχει. Άπειρες οι μορφές σου, που φανερώνονται  κι εμπνέουν τη ζωή, που από τον πόνο θεραπεύει. Εσύ που δε ζητάς μόνο καλούς μεταδότες αλλά ευσυνείδητους ανθρώπους, δραστήριους ως ένα μαζί σου.
Μεγάλωσε η φίλη μου ζώντας όλες τις ηλικίες. Απογοητεύτηκε από την αγάπη με τις επιλογές που έκανε. Τα πράγματα δεν πήγανε έτσι όπως η καρδιά της έλεγε. Βίωσε το βιασμό στα όνειρά της. Έζησε όπως εκείνα τα λουλούδια στο λιβάδι του βουνού, να πατιέται απ’ την μπότα του κυνηγού, αισθάνθηκε παρατημένη σαν τα πουλιά που ταξιδεύουν και δεν μπόρεσαν τα φτερά να τα κρατήσουν στο ταξίδι. Πολλές φορές όμως χρειάστηκε να συνεχίσει και μ’ ένα παιδί ακόμα στην αγκαλιά της, βαρύ φορτίο για να το σηκώνεις μόνος σου. Για εκείνη δεν υπάρχουν έπαινοι, οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στο πάθημά της και δεν καταφέρνουν να λαμβάνουν απ’ το μεγαλείο της. Παρόλα αυτά τίποτα δε χάνεται. Η αλήθεια αργεί αλλά δεν ξεχνάει. Μια τέτοια γενναία γυναίκα ανοίγει το δρόμο με τα έργα της. Δεν είναι τα έργα αυτά που μας κρίνουν; Όσο και να προσπαθούμε να τα μεταφέρουμε όπως μας συμφέρει άδικα, γιατί τα πάντα πηγαίνουν εκεί που ανήκουν. Η ίδια η ενότητα του ανθρώπινου είναι, από την οποία βγήκαμε όλοι και που συνειδητοί γυρίζουμε, προνοεί για όλους και για όλα. Ακίνητη δικαιοσύνη απ’ τον υπέρτατο νόμο της Αγάπης που βοηθάει όλους εκείνους οι οποίοι θυσιάζονται υπηρετώντας τον άνθρωπο σε όλα τα πεδία. Σήμερα γνωρίζουμε πως  πολλές μητέρες βιώνουν την εγκυμοσύνη τους σαν μια αμαρτία, την οποία πρέπει να ξεχρεώνουν όλη τους τη ζωή. Είμαστε άνθρωποι; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, χρειάζεται να γνωρίσουμε βαθύτερα και να συνειδητοποιήσουμε τι είναι άνθρωπος. Οι πόνοι κι όλες οι δυσκολίες μας σπρώχνουν να βρούμε μέσα στον εαυτό μας νέες δυνάμεις. Μην ξεχνάς ότι μετά από εννέα μήνες μεταλλαγές όχι μόνο στο σώμα σου αλλά σε όλα όσα είσαι, μετά από πόνο, γεννιέται μια νέα ζωή. Γιατί πρέπει να είναι έτσι, δεν μπορούμε να μάθουμε αλλιώς; Και βέβαια μπορούμε, αλλά πώς θα απελευθερωθούμε απ’ όλα αυτά που μάθαμε λάθος και πράξαμε λάθος, ριζωμένα βαθιά στο νου, στα συναισθήματα και στη συνείδησή μας.  Πώς μπορούμε να απελευθερωθούμε από τη βαριά γνώμη της κοινωνίας για τον εαυτό μας; Το τι λέει ο κόσμος τώρα είναι μια φράση ριζωμένη βαθιά μέσα μας. Οι γνώμες, οι σκέψεις, οι κουβέντες είτε θέλουμε να τους δώσουμε σημασία είτε όχι, επηρεάζουν την δημιουργία της ζωής μας. Κάνουμε την επανάσταση σε μια ηλικία που το μόνο που γνωρίζουμε κι αποδεχόμαστε είναι ότι δεν μας αρέσει αυτό που μας περιβάλλει, τα όσα μας προσφέρει η ζωή κι ο κόσμος που φανερώνεται. Θα δώσω ένα παράδειγμα, το οποίο όλοι θα το καταλάβουμε ότι είναι πράγματα που τα έχουμε ζήσει. Ελεύθερος απ’ ότι φαίνεται είναι κι εκείνος ο οποίος δεν άφησε τίποτα που να μην κάνει, όταν του δόθηκε η ευκαιρία για να φτιάξει τη ζωή του.
Ας φέρνουμε στο νου μας τους πολιτικούς μας, οι οποίοι χρησιμοποιούν την εξουσία που τους δίνεται από ένα σύστημα το οποίο έχουμε αποδεχτεί και ψηφίζουμε σύμφωνα με την ελεύθερή μας βούληση. Μετά από μια αρκετά μεγάλη περίοδο, με πολλά σενάρια και σκάνδαλα, σήμερα όλοι έχουμε σχηματίσει την πεποίθηση για τους πολιτικούς και την πολιτική. Πόσο ελεύθερος τελικά είναι ένας άνθρωπος μ’ ένα τέτοιο φορτίο στην πλάτη του, πόσο υπεύθυνος είναι πιστεύετε γι’ αυτό το πρότυπο που φτιάχνουν στην κοινωνία που ζούμε; Πόσο μπορεί να προχωρήσει μπροστά μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η κυβέρνησή της δεν σκέφτεται και δεν εργάζεται για εκείνη, αλλά ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό της μ’ όλους τους τρόπους, φυλαγόμενοι κι απ’ τον ίδιο τον νόμο. Μη μας φαίνεται παράξενο εάν πούμε ότι ζούμε σ’ έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη πραγματικότητα, την οποία φτιάχνουν και προσπαθούν να επιβιώσουν παίρνοντας αποφάσεις για τη ζωή όλων μας. Όλα αυτά τα ξέρουμε, παρόλα αυτά τα έχουμε αποδεχθεί σαν φυσικά. Δεν είναι αυτό παράλογο; Ούτε η λογική δεν το δέχεται, παρόλα αυτά εμείς το δεχόμαστε. Αυτό που δε θέλουμε ακόμα να πιστέψουμε είναι ότι φτάνει που ξέρεις εσύ τι έχεις κάνει, και τότε το ξέρει όλος ο κόσμος, παρόλο που μπορείς να πιστεύεις ότι δεν σε είδε κανείς.
Είσαι ένας άνθρωπος, ο οποίος ζει στη σκιά, τη στιγμή που σου δόθηκε η ευκαιρία να βγεις στο φως. Για όλα αυτά όμως δεν είσαι υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό σου αλλά για όλους αυτούς τους ανθρώπους, που κρατάς ακόμα στο σκοτάδι, πουλώντας ψεύτικες ελπίδες. Δεν πιστεύω ότι σκανδαλιστήκατε με όλα αυτά, αντιθέτως θα έλεγα ότι δεν γνωρίζετε ούτε αυτά τα οποία ζείτε. Παρόλα αυτά, συνεχίζω μ’ αυτούς που θέλουν και καταλαβαίνουν τα όσα λέω. Φίλοι μας, που μέχρι χτες μεγαλώσαμε μαζί, ξεχάσανε ποιοι είναι, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στη λάσπη λόγω των πράξεων και των επιλογών τους, κι εκείνοι απ’ ότι φαίνεται για χάρη της ασφάλειας που δίνει το χρήμα, θυσίασαν τόσο ελαφριά και πρόδωσαν τα ίδια τα συναισθήματα και την ψυχή τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτό το οποίο δεν τιμούμε και δεν αξιολογούμε σωστά, το χάνουμε. Και σίγουρα εδώ η τιμή δεν είναι χρήμα, γιατί δεν αγοράζονται όλα.
Δείτε ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια η οποία δεν έχει τις δυνατότητες να το βοηθήσει για να προχωρήσει. Με όλη τη μεγάλη του θέληση για να προχωρήσει, η ίδια ιδέα που έχει για τον εαυτό του, την οικογένεια, την κοινωνία αλλά και τ’ αντίθετο γίνονται γι’ αυτόν εμπόδια ή προωθητήρες. Η μαμά λέει στο κορίτσι της «το αγόρι σου να έχει λεφτά», χωρίς να την ενδιαφέρει με ποιο τρόπο τα κατάφερε. Κι έτσι, παρόλο που φτάνουν σε γάμο, η ζωή αυτών των ζευγών δεν είναι πιο ευτυχισμένη, έτσι όπως ελπίζανε. Τα ίδια τα κίνητρα, για τα οποία βρίσκονται μαζί, γίνονται εμπόδιο να προχωρήσουν.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η οπτική γωνία απ’ την οποία βλέπουμε τα πράγματα έχει τη σημασία της. Σίγουρα η ζωή δεν έχει μόνο αυτά τα παραδείγματα. Για πού ταξιδεύουμε σαν πρόσφυγες στοιβαγμένοι σε ένα βαγόνι και πόσο συνειδητοί είμαστε να κινητοποιήσουμε το πνεύμα, την ψυχή, το νου, το σώμα να συνεργάζονται για μια κοινωνία στην αγάπη, που θα βοηθήσει τον άνθρωπο να απελευθερωθεί σε μια αληθινή ζωή, που θα μπορούμε να γνωρίζουμε τους νόμους και τις δυνάμεις της δημιουργίας και να τις χρησιμοποιήσουμε για την εξέλιξη σε όλα τα πεδία. Πώς θα μας φανερώνονται νέες ζωές, όταν δεν γνωρίζουμε και δε σεβόμαστε αυτές που έχουμε σήμερα; Πόσο μικροί ή μεγάλοι είμαστε, με τι το μετράμε; Έχουμε σταθεί πολλές φορές στη μοναξιά κι όταν ήμασταν περικυκλωμένοι από ανθρώπους που αγαπάμε. Ζούμε σ’ ένα σπίτι και πολλές φορές οι κόσμοι μας βρίσκονται έτη φωτός μακριά.
Για πού ταξιδεύουμε; Δίνουμε καθημερινές εξετάσεις, παρόλο που έχουμε αποφοιτήσει απ’ τα θρανία και παρόλο που έχουμε μεγαλώσει κάνουμε τα ίδια λάθη. Μάθαμε ότι η μητέρα της γνώσης είναι η επανάληψη, δηλαδή πολύ απλά μπορούμε να πούμε ότι όλα όσα επαναλαμβάνουμε ρέουν από μια κατάσταση πιθηκισμού που ζει τα πράγματα μόνο εξωτερικά, μη πηγαίνοντας μέσα. Θέλουμε να απελευθερωθούμε και σαν άτομα και σαν κοινωνία. Πιστεύουμε ότι φοβόμαστε το θάνατο αλλά αυτό που μας τρομάζει πιο πολύ είναι η ίδια η ζωή γεμάτη απρόοπτα. Ζούμε μια παγκόσμια κρίση η οποία ταρακουνάει τον κτισμένο μας κόσμο, τις ιδέες, την πίστη, την κρίση, την αγάπη, ζούμε σε μια περίοδο στην οποία γινόμαστε συνειδητοί ότι αυτό που ψάχνουμε βρίσκεται μέσα μας. Ο λαός λέει «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» φανερώνοντάς μας καθαρά αυτή τη δύναμη που βρίσκεται μέσα μας, που ακόμα όμως δεν ξέρουμε να χρησιμοποιήσουμε.

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΥΚΛΟΥ Ε.Λ.Α. ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Εάν χρειαζόταν να συνοψίσω όλα όσα έζησα για να φτάσω ως εδώ, θέλοντας να μιλήσω ως μαθήτρια του Λόγου, λέω, ότι αυτό πέρασε χωρίς να το δω. Το λέω αυτό, γιατί έχω περισσότερα βιώματα σ’ αυτό το χρόνο που γνώρισα το Έργο σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου ενωμένα μαζί. Αυτό, ήρθε, λόγω των αλλαγών που έφερε σε μένα η γνωριμία μου με τον Λόγο. Άλλαξε ο τρόπος σκέψης, η διάκρισή μου, η κατανόηση των πραγμάτων από μια άλλη διάσταση.

Πριν λίγο καιρό, κάποιος με ρώτησε τι σκεφτόμουν για τον άνθρωπο, για την αγάπη και για το λόγο που εκδηλώνουμε. Ήταν αυτή η αρχή μου στο δρόμο αυτό. Κατάλαβα ότι πολλές φορές κλείνοντας τον νου και ζώντας μέσα σε κανόνες που μας υποχρεώνει η κοινωνία μα και εμείς στον εαυτό μας. Ξεχνάμε το τι είναι αληθινά να είσαι άνθρωπος. Ο δρόμος όμως μόλις είχε αρχίσει. Χρειάστηκε να περάσω μέσα από δοκιμασίες και ακόμα χρειάζεται να περνώ. Η μεγαλύτερη δοκιμασία ήμουν εγώ, ο περιορισμένος εαυτός μου που δεν δεχόταν το δρόμο που ο Πατέρας διάλεξε για μένα. Με παλιές ιδέες, με το σκοτάδι που άφηνα πίσω και το φως που έβλεπα μπροστά μου βίωνα έναν συνεχή πόλεμο. Αισθανόμουν τα κενά που δεν με άφηναν να αναπνέω. Χρειαζόταν να απελευθερωθώ από όλα αυτά, να απελευθερωθώ από τους περιορισμούς που είχα μάθει να βάζω στον εαυτό μου.

Το κλειδί είναι η αγάπη, που βάζει σε κίνηση τα πάντα, μετατοπίζει τον νου και απελευθερώνει την συνείδησή μας. Σήμερα, βλέπω καθαρά πως αυτό που μέχρι εχθές φαινόταν μικρό και να πέρναγε χωρίς να δώσεις σημασία, σήμερα δεν μπορεί να περάσει το ίδιο. Κάνω την ίδια εργασία με την αλλαγή της ταχύτητας που αυξάνεται και της συμπύκνωσης του χρόνου. Χρειάζεται να τρέξω για να αφυπνίσω την συνείδησή μου μαθαίνοντας κάθε φορά και περισσότερο.

Ευχαριστώ τους αδελφούς μου Αλέξη και Ηλία, οι οποίοι πίστεψαν σε μένα και κατάφεραν να δουν πέρα από τα κενά και την ανασφάλειά μου. Σήμερα αισθάνομαι δυνατή μέσα μου για να βαδίσω στον δρόμο που άνοιξε ο Δάσκαλός μας.

Με αγάπη,
μαθήτρια του Λόγου,
Τζίλντα



Το Έργο Λόγου Αγάπης, μπήκε στην ζωή μας ξαφνικά και έτσι ξαφνικά άλλαξε τα πάντα. Όταν θυμόμαστε την αρχή και τον δρόμο από όπου έχουμε περάσει, κατανοούμε ότι είναι κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα με όσα είχαμε ζήσει πριν. Για μας ξεκίνησε σαν ένα σχολείο, που όπως κάθε μαθητής προσπαθούσαμε να μάθουμε, κάναμε λάθη και καμία φορά και σκονάκια μην μπορώντας να βιώσουμε βαθιά στην ψυχή μας όλα αυτά που μαθαίναμε. Σε πολλές συγκεντρώσεις ακούγαμε τις προσευχές και τις κουβέντες των παλαιότερων αδελφών και τον εαυτό μας τον βλέπαμε ανήμπορο για να μιλήσει με τέτοια λόγια και φανερώσει τέτοια συναισθήματα. Ρωτάγαμε τον εαυτό μας «θα τα καταφέρουμε και εμείς;». Δεν μπορούσαμε να ταξινομήσουμε τις σκέψεις μας και ούτε να αρθρώσουμε λόγο γι’ αυτά, όπως τα παιδιά στην πρώτη τάξη που μαθαίνουν το αλφάβητο. Συναντάγαμε δυσκολίες και παρόλα αυτά δεν ξέραμε πώς να ρωτάμε για να πάρουμε τις απαντήσεις που ζητάγαμε. Ο Δάσκαλος όμως ήταν παρών, φανερώθηκε σε εμάς μέσα από κάθε αδελφό και αδελφή του Έργου που γνωρίσαμε και με πολύ υπομονή και επιμονή, όχι μόνο μας έδινε απαντήσεις, αλλά μας μάθαινε πώς να ρωτάμε.

Ρωτάω τον Δάσκαλο «ποια είναι η μέθοδος για να τα καταφέρεις;» και μου απαντάει «η Αγάπη». Έψαχνα την αγάπη παντού εκεί έξω και είχα ξεχάσει να ψάξω σε εκείνο το χώρο από όπου πηγάζει, από την Φωτιά της Αγάπης στο στήθος του Ανθρώπου Λόγου. Να έχει άραγε ο άνθρωπος μέσα του τη δύναμη του σύμπαντος; Να έχει ο λόγος την δύναμη να θεραπεύσει; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα ήταν οι αμφιβολίες που με συνοδεύανε μέχρι που μια μέρα αισθάνθηκα την Φωτιά να καίει το στήθος μου και τότε θυμήθηκα τον λόγο του Δασκάλου «η Αγάπη». Όλα αυτά που μέχρι χθες ήταν αμφιβολίες, από εκείνη την ημέρα έγιναν μαθήματα.

Στο Έργο Λόγου Αγάπης ζούμε το σχολείο που ο καθένας θα ήθελε, όχι επειδή είναι εύκολο, μα γιατί σου μαθαίνει την επιστήμη της τέχνης να ζεις. Εκείνα που σου μαθαίνει, είναι μαθήματα που δεν θα ξεχάσουμε όλη μας την ζωή, γιατί είναι το Φως που φωτίζει το δρόμο που βαδίζουμε.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας, τον Δάσκαλο Γιώργο, την Μητέρα Άννα, την Θεώνη, τον Αλέξη, την Δώρα και όλες τις αδελφές και αδελφούς μας στην Ελλάδα, γιατί φανερώσανε για μας μια αγάπη χωρίς όρια. Μας βοηθούν σε κάθε βήμα που βαδίζουμε και μέσα από αυτούς ο Δάσκαλος φανερώθηκε στην Αλβανία.

Ευλογούμε με την αγάπη του Πατέρα αυτό το Θείο Έργο να καλέσει στην αγκαλιά Του περισσότερους αδελφούς και αδελφές από την Αλβανία και μια κοντινή μέρα όλοι μαζί να φανερώνουμε στον άνθρωπο πως τα Παιδιά της Φωτιάς βρίσκονται παντού στον Κόσμο και γνωρίζουν ο ένας τον άλλον από την Φωτιά της Αγάπης που δεν σβήνει ποτέ.

Με πολλή αγάπη,
μαθητές του Λόγου,
Ντορίνα και Αρτούρ.

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Ο άνθρωπος ονειρεύτηκε κάποτε τα πάντα μέσα από σύμβολα, μέσα από τον ερπετοειδή του εγκέφαλο. Κι έτσι η πρώτη του γραφή ήταν εικονογραφική και μόνο όταν κατέκτησε το λόγο και τη γραφή, ενεργοποιώντας τον πρόσθιο εγκέφαλό του άρθρωσε λόγο ικανό να κινεί τους Θείους Νόμους, όπως προορίστηκε. Στις μέρες μας ζούμε την κατάπτωση και παρακμή του γραπτού και ζωντανού λόγου ενώ παραμένουν αναλφάβητοι οι μισοί άνθρωποι του πλανήτη. Κυριαρχεί το «μια εικόνα χίλιες λέξεις». Ο Ιωάννης εγκαινιάζει τη Νέα Κοσμική Περίοδο, μια ιδέα χίλιες εικόνες. Η ταχύρρυθμη εκπαίδευση του νου επιτυγχάνεται με την διάχυση της συνείδησής του σε συμπύκνωση χρόνου που ορίζεται ως μη χρόνος. Η κάθαρση στον κόσμο των ιδεών που είναι το πρωταρχικό έργο του Ιωάννη συμβολίστηκε με το μυστήριο του εξαγνισμού και της βάπτισης. Αρχικά με ύδωρ, που με το Χριστό έγινε Θείο Πυρ απ’ το Πνεύμα το Άγιο. Κάθε φωτεινή ιδέα θα ενεργοποιήσει συναισθήματα φωτός, σκέψης, λόγου και πράξης, θα επιφέρουν αποτελέσματα και αντιδράσεις ενός νέου κύκλου ζυμώσεων μετουσίωσης και τελειοποίησης.
Το 2001, ο Πρωτοπόρος Διονύσης Δώριζας είχε αποκαλύψει πως θα συνέβαινε μια μαζική αφύπνιση του Ανθρώπου Λόγου σε όλο τον κόσμο, ενώ το 2010 θα σήμαινε η ώρα για την φανέρωση αυτών των Πνευμάτων δημόσια. Ο Ιωάννης καλεί τον Εαυτό Του σε επίγνωση ετοιμότητας για άμεση δράση εδώ και τώρα σε ένα πολυεπίπεδο παρεμβατικό Έργο μετουσίωσης, αναγωγής και αποκατάστασης. Κάθε λάθος, και όσα ο άνθρωπος ονόμασε αμάρτημα, κάθε αδικία, είναι το πεδίο συνειδησιακής κρίσης πάνω στο οποίο ο Ιωάννης εργάζεται σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του ανθρώπου κι αν υπηρετεί. Αν είναι γιατρός, θα τον δείτε να μιλάει για τα καρτέλ των φαρμάκων και τα εγκλήματα των γιατρών στα νοσοκομεία, αν είναι δικηγόρος μπορεί να μάχεται για την ολιστική δικηγορία και την αποκατάσταση του δικαίου στην οικονομία. Αν είναι ιερωμένος, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο, θα έχει τα χαρακτηριστικά του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου της Αλβανίας και ορισμένων άσημων ακόμα κληρικών που κάνουν με δικές τους πρωτοβουλίες κοινωφελές, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο που θα’ πρεπε να κάνουν οι υπόλοιποι μαζί με την Πολιτεία. Αν είναι πολιτικός, θα διακρίνεται από την έμπνευση και την διορατικότητα της πρωτοβουλίας στη διαμόρφωση συνθηκών ανάπτυξης και προόδου σε όλους σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Το Πνεύμα του Ιωάννη που βλέπετε μέσα σε έναν επιχειρηματία, είναι σε θέση να επιφέρει μια εμπορική αναδιοργάνωση ή μια καθοριστική αλλαγή στο οικονομικό σύστημα φέρνοντας ευημερία και ανθρώπινες συνθήκες ζωής σε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια πληθυσμούς. Ο δημοσιογράφος και ο καλλιτέχνης που εμπνέεται από τον Ιωάννη, ζει αληθινά το νόημα της υπηρεσίας στην αλήθεια και την ομορφιά, αρνούμενος να υποτάξει την συνείδησή του στα συμφέροντα της διαφθοράς.
Ο Ιωάννης μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Τα Πνεύματα αυτά έχουν ήδη προϋπηρεσία συνεργασίας και καλούνται σήμερα σε πλήρη συντονισμό, πράγμα που θα επιφέρει στην Ελλάδα ραγδαίες και ταχύρυθμες εξελίξεις, ανάκαμψη, αναδιοργάνωση και ταχύρυθμη πρόοδο σε όλους τους τομείς. Οι άνθρωποι θα ζουν το ίδιο το νόημα της ζωής. Οι επιστήμονες που κρύβουν μέσα στους τη φωνή του Ιωάννη, θα καταγγέλλουν το επιστημονικό κατεστημένο, όπως κάποτε έγινε με το Βατικανό για τον Γαλιλαίο. Τι συνέβη στον Τέσλα; Γιατί κυνηγήθηκε με τόση μανία ο Βίλχεμ Ράιχ; Γιατί δε θεραπεύουν τον καρκίνο, ποιοι πήραν στη θέση μας την απόφαση να τρεφόμαστε με μεταλλαγμένα αναγκαστικά; Κι όταν προσφερθεί η ελεύθερη ενέργεια, η ζωή δε θα μοιάζει ποια με δουλεία και μια νέα Παιδεία θα παράγει πολίτες συνειδητούς και όχι υπηκόους. Θα αφυπνίζει την πνευματική συνείδηση αντί να την υποστέλλει και δεν θα αξιολογείται θετικά η ανάπτυξη του αριστερού λοβού, αλλά η ικανότητα συγχρονισμού των δύο λοβών. Είναι ένας νέος πολιτισμός που παράγει νέα σκέψη ή το Θείο δικαίωμα που μπορεί να πραγματωθεί;
Αλλά όλα αυτά θα πει κανείς αποτελούν πιστοποίηση Παρουσίας Ιωάννη; Εκεί όπου δύο ή τρεις Ιωάννηδες θα μαρτυρούν περί αυτού, οι λόγοι και τα έργα Του ότι φανερώνουν συμφωνία με την παρακαταθήκη του Πρωτοπόρου Δασκάλου Ιωάννη και η οποία μας παραδόθηκε υπό μορφή Εγκυκλίων τα τελευταία χρόνια της ζωής Του στη Γη και που ακολουθεί παρακάτω.
Αγαπημένοι Αδελφοί Δάσκαλοι,
Είναι απαραίτητο να κατανοήσετε το μέγεθος της Χάρης από την οποία διαποτίζεστε και καθοδηγείστε και να εκδηλώσετε την συμμετοχή σας στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας με νέους τρόπους, δυναμικούς, ολοκληρωμένους και υπεύθυνους. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να μετατοπιστείτε. Να αξιολογήσετε διαφορετικά τις αναγκαιότητες της ύπαρξης σας, θέτοντας ως πρώτιστη ανάγκη και υποχρέωση σας, τη συμμετοχή σας στο Έργο. Να αντιληφθείτε ότι δεν αρκεί πλέον η επισήμανση των λαθών και η διόρθωση τους, αλλά απαιτείται η πρόληψη αυτών. Γι' αυτό, περιορίστε τις εκτενείς συζητήσεις από τις οποίες άλλωστε έχετε πάρει πολλές πείρες μέχρι σήμερα και προχωρήστε σε πράξεις, που αδιάσειστα θα καταδείξουν τη νέα σας τοποθέτηση. Μην επιτρέπετε πλέον στον εαυτό σας να εφησυχάζεται από δικαιολογίες ανακούφισης. Εργαστείτε και δημιουργήστε μια ροή πράξεων αλληλένδετων με τους λόγους σας, που θα καταδεικνύει την υπευθυνότητα, τη σύνεση και την προσπάθεια σας και θα χαράξει τα βήματα της πορείας σας προς τη Θέωση με τους καρπούς της συνειδητής προσφοράς σας.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δώσετε στο θέμα της τέλεσης ενεργειών. Επεκτείνετε τις δομές των ιδεών, οι οποίες υποκινούν και διέπουν τις ενέργειες σας. Δεχθείτε να αναλάβετε ευθύνες. Συλλάβετε την ευθύνη που πρέπει να αναλάβετε μέσα από την άπειρη διάσταση της Χάρης, που ήδη έχετε παραλάβει. Προσφερθείτε, θυσιαστείτε για την πραγματοποίηση όσων τελείτε, έχοντας επίγνωση της σοβαρότητας και της ιερότητας της Προσφοράς-Θυσίας σας, καθώς και των ευθυνών που δι' αυτής αναλαμβάνετε και των λειτουργιών που υποκινείτε εντός σας και στους Κόσμους.
Μην περιορίζεστε από τίποτα. Επεμβαίνετε παντού. Τα πάντα ανήκουν στη δικαιοδοσία του Ανθρώπου. Τα πάντα επιβάλλεται να μεταλλαχθούν από τον Άνθρωπο που θεώνεται, τον εκφράζοντα την επίγνωση της Ένωσης του με το Λόγο και την παντοδυναμία της Αγάπης, που απ' αυτήν αναβλύζει. Ασχοληθείτε με καθετί που αντιλαμβάνεσθε και μάθετε να λειτουργείτε τη Χάρη σας με σκοπό την απελευθέρωση, άνοδο και εξέλιξη του Ανθρώπου και των πάσης φύσεως θεσμών και αντιλήψεων.
Μην δεσμεύεστε από κανέναν και από τίποτα όταν συντελείτε διεργασίες μετουσίωσης, μεταλλαγής, αναγωγής και εξέλιξης, αλλά φροντίστε η λειτουργία σας να είναι ολοκληρωμένη, ώστε να μη δεσμεύει καμία υπόσταση στερώντας της τη δυνατότητα εξέλιξης και να μην πλαισιώνει με καθηλωτικά δεσμά καμία κατάσταση, που στη γη εκδηλώνεται, ώστε τα πάντα να μπορούν να εισδεχθούν το Φως και να μεταλλαχθούν απ' αυτό.
Φανερώστε τη δράση της Θείας Αγάπης σας, της ενσυνείδητης πίστης σας, της Ενότητας σας με το Λόγο. Με παρρησία, τόλμη, σύνεση, ορθοφροσύνη και υπευθυνότητα, επεμβείτε στον τρόπο λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Διαμορφώστε συνθήκες για να μεταλλαγεί ο τρόπος λειτουργίας τους και οι ιδέες που παρουσιάζουν, ώστε να συντελέσουν στην πραγματική, αντικειμενική ενημέρωση του λαού, την επιμόρφωση και την αφύπνιση του. Επεμβείτε στα έντυπα, στα περιοδικά και στις εφημερίδες, καταλύστε τα όρια μέσα στα οποία κινούνται, εμφανίστε τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Δώστε νέους στόχους, εκπηγάζοντες από τη Θεία Αλήθεια, στους δημοσιογράφους, αρχισυντάκτες και υπεύθυνους έγγραφου υλικού και άρθρων, διευθυντές εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, ώστε να ανυψωθεί η ποιότητα των ιδεών που καθημερινά διαποτίζει τον Άνθρωπο και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ενσυνείδητη, ενωτική και υπεύθυνη συμμετοχή του στα κοινά, καθώς και για την αποδοχή και κατανόηση της Θείας Αλήθειας.
Επεμβείτε στους περιορισμούς της εκκλησίας. Θέσατε τους ηγέτες της εκκλησίας ενώπιον των ευθυνών τους, ώστε να μην παρανοούν τη θέση τους και τις υποχρεώσεις τους αφήνοντας το λαό αμόρφωτο και αδρανή. Καταργείστε τη διατίμηση των Μυστηρίων από την εκκλησία. Διαμορφώστε συνθήκες, ώστε να επιτελεσθεί ο διαμοιρασμός της εκκλησιαστικής περιουσίας στους ακτήμονες και στους πένητες, καθόσον ουδέποτε ο ενανθρωπισθείς Λόγος έδωσε οδηγίες για την απόκτηση περιουσίας.
Διαλύστε οποιαδήποτε σκέψη περί διώξεως των ηγετών της Νέας Εποχής, των κηρύκων της Νέας Κοσμικής περιόδου για να μην πραγματοποιηθεί, ώστε να μη φανεί εκ νέου η αχαριστία και να μην επαναληφθεί από το σύνολο των ανθρώπων η λανθασμένη τοποθέτηση που το «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» εκφράζει. Προστατέψτε τα βιβλία του Έργου.
Φροντίστε να αναβιβάσετε το επίπεδο μόρφωσης του λαού, αλλά και των παιδιών, που αποτελούν την αυριανή κοινωνία. Λειτουργήστε στη συλλογική αναγκαιότητα, που ο λαός παρουσιάζει, αλλά και στα επιμέρους θέματα επιμόρφωσης και αναγωγής του. Επεμβείτε στην παιδεία, αλλά και στο σύστημα εκπαίδευσης δασκάλων και καθηγητών. Σταματήστε καθετί, που αναστέλλει τη μάθηση και οδηγεί στην αδιαφορία και την αδράνεια, αλλά και καθετί που μονομερώς οδηγεί στον άκρατο επαγγελματισμό. Διαμορφώστε συνθήκες πολυδιάστατης επιμόρφωσης και εκπαίδευσης, που θα συντελεί στη διαμόρφωση ατόμων ικανών να εισδεχθούν και να ακολουθήσουν τις πνευματικές ιδέες και να εφαρμόσουν τις αρχές και τα ιδεώδη της πνευματικής πορείας στην καθημερινή τους ζωή, οδηγούμενα στον προορισμό της Θέωσης του Ανθρώπου.
Επεμβείτε στην έλλειψη καθοδήγησης της νεολαίας. Καταλύστε τα επιφανειακά της ενδιαφέροντα, γκρεμίστε είδωλα, που την αποπροσανατολίζουν. Φανερώστε ενδιαφέροντα, που θα συντονίσουν την ενεργητικότητα που παρουσιάζει, καθώς και την αντίδραση της στο κατεστημένο σε δραστηριότητες αναγωγής της, που θα της προσδώσουν υπευθυνότητα, αγωνιστικότητα, αντοχή, διαύγεια, καθαρότητα και θα της διδάξουν τη συνεργασία, την ενότητα, την προσφορά.
Επεμβείτε στο ποδόσφαιρο, στα στημένα παιχνίδια, στις εγκληματικές ενέργειες της αγοραπωλησίας παικτών. Αποδεσμεύστε τον Άνθρωπο από καθετί που τον οδηγεί σε ενστικτώδεις εκδηλώσεις, εξάρει τη βιαιότητα, την αντιπαράθεση, το διαχωρισμό. Καθοδηγήστε τα δυσαρμονικά ενεργειακά του αποθέματα όχι σε εκτόνωση μέσα από τρόπους ανάλογης δυσαρμονίας, αλλά σε μετουσίωση και εκδήλωση τους ως ευγενή άμιλλα και συνεχή προσπάθεια για την επίτευξη υψηλών στόχων.
Αποκαλύψτε τα κυκλώματα ναρκωτικών, τα κυκλώματα εμπορίας ανθρωπίνων οργάνων και βρεφών. Επεμβείτε στο σύστημα της δημόσιας υγείας και πρόνοιας. Θέσατε σε έλεγχο συνείδησης, όλους όσους αμέλησαν να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους ή παρέλειψαν να καταδείξουν αγάπη και σεβασμό, εκθέτοντας τον Άνθρωπο σε κινδύνους και καθηλώσεις.
Επεμβείτε στο εμπόριο, στην οικονομία, στην πολιτική. Απομακρύνετε τους δήθεν εργατοπατέρες από κάθε άσκηση εξουσίας προς ίδιον όφελος. Αποκαλύψτε τους εκμεταλ-λευτές των φτωχών και των αδυνάτων σ’ όλους τους τομείς της δραστηριότητας του Ανθρώπου.
Αποκαλύψτε τα προσωπεία όλων των δήθεν αποκρυφιστικών ταγμάτων και ιδρύστε αντ’ αυτών σχολεία πνευματικής επιμόρφωσης του λαού, για να καταρτισθεί πάνω στις αρχές της Αγάπης και της Ενότητας και στις ιδέες της Άπειρης Αλήθειας, εισχωρώντας στην πορεία της Θέωσης.
Ενισχύστε τα ήδη υπάρχοντα πνευματικά κέντρα για να λειτουργούν αναβιβάζοντας το πνευματικό επίπεδο του Ανθρώπου, δίνοντας του ερεθίσματα για να αναζητήσει και να αποδεχθεί το Θείο Προορισμό του. Φροντίστε και ενισχύστε τις βιβλιοθήκες, ώστε να διακινούνται από αυτές βιβλία αξιόλογα, ικανά να βοηθήσουν τον Άνθρωπο στην αφύπνιση του. Τροφοδοτείστε τις με τα βιβλία του Έργου.
Αγαπημένοι Αδελφοί Δάσκαλοι αντιληφθήκατε, ότι αποκαλύπτουμε την Ουσία της Διδασκαλίας του Λόγου διαλύοντας την ημιμάθεια καθώς και τις δογματικές, περιοριστικές τοποθετήσεις και διδαχές, που ο Άνθρωπος ανά τους αιώνες έχει εκφράσει; Όλες οι οδηγίες και οι ιδέες που σας εξέθεσα για ενεργοποίηση και εφαρμογή, δεν είναι παρά η αρχή μιας διάνοιξης, την οποία ήδη έχω επιτελέσει εντός σας και αναμένω να δω τα αποτελέσματα και τους καρπούς της. Εργασθείτε άοκνα με αφετηρία και πυξίδα τις οδηγίες μου και ενεργείστε με τη Χάρη που σας έχω διοχετεύσει, για καθετί, ώστε τα πάντα να συντονισθούν με την πορεία της Θέωσης και τη Διδασκαλία της Άπειρης Αλήθειας.

Έχετε την Ευλογία μου και την Αγάπη μου
ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Όσοι έκαναν ή κάνουν πράξη τα παραπάνω μπορούν τουλάχιστον να θεωρούν τον εαυτό τους συντονισμένο με το Πνεύμα της Αλήθειας που απελευθερώνει.
Εάν το είναι σας συμφωνεί και υπάρχει εσωτερική κατάφαση για την αλήθεια αυτών των λόγων, τους οποίους μεταφέρω ως αγγελιαφόρος, τότε γνωρίζετε αρκετά για τι συμβαίνει εδώ και τώρα, καθώς και για το τι πρέπει να γίνει. Ο εσωτερικός συντονισμός αρχίζει να εξωτερικεύεται. Η φωνή του Ιωάννη είναι ένας χώρος που διατίθεται στο blog του Ε.Λ.Α. ώστε κάθε Άνθρωπος Λόγος που τιμά το λόγο του με τα έργα του και την ζωή με τον λόγο του να έχει την ευκαιρία να μιλήσει από το ίδιο βήμα που μοιράζονται τα αδέλφια μου. Το ταξίδι της φωνής του Ιωάννη, έχει ήδη αρχίσει.
Ποιο είναι το σκέπτεσθαι των ομοίων; Όλοι είναι Ένας και κάθε ένας είναι Όλοι. Κάθε ένας εκπληρώνει αυτό για το οποίο είναι προορισμένος να κάνει. Κανείς δεν εγκαταλείπει την θέση που του όρισε ο Θεός. Η άρνηση της άρνησης δίχως φόβο, τους καθιστά ζωντανούς μεταλλάκτες, ώστε από την μεγαλύτερη αρνητικότητα να παράγεται το μεγαλύτερο Έργο.
Αδελφοί μου είναι εκείνοι οι οποίοι απαρνήθηκαν τις επιλογές, εκείνοι που δεν κάνουν ποτέ πίσω, οι πρωτοπόροι που φροντίζουν να μην τους δεσμεύει τίποτα και να μην φοβούνται να χάσουν τίποτα. Εκείνοι που αποφασίζουν να σύρουν το αλέτρι να σηκώσουν το σταυρό.
Όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα. Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας αποκαλύπτεται τώρα στους έσχατους χρόνους γιατί ήρθε ο καιρός. Τα πνεύματα που είναι έτοιμα σ’ όλη τη Γη, ανταποκρίνονται στη Θεία Κλήση και πραγματοποιούν συνεργασία σε όλα τα πεδία.
Έργο του Παρακλήτου είναι η Αποκάλυψη της Αλήθειας και η Απελευθέρωση του Ανθρώπου από την μάταιη ανακύκλωσή του στην ύλη και την πλάνη, η αποκατάστασή του στην Ουράνια θέση Του.
Ο Ιωάννης δεν είναι υπόσχεση, αλλά η βεβαιότητα του εφικτού. Ο Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης που έρχεται να αποκαταστήσει τους πάντες και τα πάντα: «Ίνα ώσι Εν».

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Αγαπημένοι μαθητές του Λόγου, μία παλιά περίοδος έκλεισε και μία νέα αρχίζει. Κάθε άνθρωπος οποιαδήποτε στιγμή της ζωής του, όπου και να είναι, βρίσκεται σε κάποιο σκαλοπάτι της εξέλιξής του. Από την θέση αυτή, είναι σε θέση να κάνει ένα βήμα μπροστά για το επόμενο σκαλοπάτι ή να πισωπατήσει και να κάνει ένα βήμα πίσω, να οπισθοδρομήσει, κινώντας φυσικά διαφορετικούς νόμους για την ζωή του. Για την φυσική ροή των νόμων της εξέλιξης κινείται προς τα άνω ως άνω θρώσκων, όπως είναι ο αληθινός άνθρωπος προς την ολοκλήρωσή του και εγκόλπωσή του στον Πατέρα. Εκείνος ο οποίος οπισθοδρομεί, πάει κόντρα και αντίθετα στο ρεύμα αυτό της φυσικής εξέλιξης, επομένως κινεί νόμους διαστροφής, έκπτωσης, ανωμαλίας και εκφυλισμού από αυτό που είναι ο άνθρωπος. Ο εκφυλισμός ενός πνευματικού όντος είναι ανάλογος με τον φυσικό του εκφυλισμό και λειτουργήθηκε κάτω από ανάλογους νόμους. Η επανάπαυση, ο εγωισμός, η αλαζονεία, η έπαρση, ο εγωκεντρισμός, ο περιορισμένος κόσμος των ιδεών, ο περιορισμένος κόσμος στον οποίο ζει κανείς τον εαυτό του αποκομμένο από το σύνολο, είναι από τις συνηθισμένες διαδρομές που οδηγούν στον αποκλεισμό ενός υποψηφίου από το να καταστεί Άνθρωπος Λόγος.
Όποιος ασκήθηκε σε εσωτερική στάση, καλείται από τον Λόγο να εξωτερικεύσει αυτή την στάση ως δράση. Οι δυσκολίες προσαρμογής που θα προκύψουν σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν χωρίς καμία καθυστέρηση, ώστε να μην οδηγηθούν σε πνευματικό εγκλωβισμό. Χαιρετώ πνευματικά τον Εαυτό μου Ιωάννη κι ανακυκλώνω ευλογία Λόγου Υιού Μητρός σε κάθε σκήνωμα, υπόσταση που φέρει εντός της Ιωάννη Λόγο Ζώντα. Ο Παράκλητος έρχεται όπως γράφτηκε να αποκαλύψει όλη την Αλήθεια και αυτό ταλανίζει την συνείδηση του ανθρώπου. Η ελευθερία είναι όμως προορισμός αγαθότητας γιατί ελεύθερος είναι μόνο όποιος έχει αγαθή συνείδηση κι αυτός θέλει να γνωρίσει την αλήθεια.
Κάθε άνθρωπος είναι τόσο Ιωάννης, όσο αγαπά, δηλαδή όσο δεν φοβάται. Διακρίνεται από γνησιότητα και αυθεντικότητα κι όχι από συμπλέγματα ματαιόδοξου μιμητισμού. Ο Άνθρωπος Λόγος αναλαμβάνει προσωπικά το κόστος της αναπόφευκτης επιλογής να διαφέρεις όταν είσαι ούτως ή άλλως διαφορετικός, την ίδια στιγμή που προωθείται από την διανόηση της νέας Εποχής η αναγκαιότητα να μάθεις να μην διαφέρεις. Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ιδέες που προωθούνται στο γνήσιο πνευματικό άνθρωπο, όπως αυτή που λέει ότι «δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν λέω» κάτι κακό κι έτσι δεν υπάρχει κακό ή ακόμα ή άλλη που λέει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, αν το θελήσω ακόμα και να γίνω Θεός, η οποία αποτελεί καχέκτυπο, μια κακιά απομίμηση της ιδέας της Θέωσης που δεν είναι δρόμος αυτοσωτηρίας, αλλά συμμετοχής.
Ιδού η πλάνη στην οποία έχουν περιπέσει δεκάδες Χριστοκεντρικές ή Λογοκεντρικές ομάδες σε όλο τον κόσμο που φυτοζωούν ή ακόμα χειρότερα περηφανεύονται για την αφοσίωσή τους σε ένα δρόμο μη συμμετοχής στα κοινά, μια πνευματική εσωστρέφεια που αν είχε λογική να υφίσταται όχι μόνο δεν έχει πλέον, αλλά λειτουργεί ως παράνομη τροχοπέδη στην εξέλιξη του ανθρώπου. Κι επειδή δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί εξωστρέφεια στην εσωστρέφεια, γίνεται κατανοητό ότι είναι θέμα συνείδησης η επιλογή καθώς και προσωπική η ευθύνη που συνεπάγεται. Σε κάποιον που δεν αισθάνεται ακόμα έτοιμος να εξωτερικεύσει την πνευματική του έκφραση μπορεί να του δοθεί πίστωση χρόνου ή κατάλληλη ώθηση να ξεπεράσει τις αναστολές του. Εκείνος όμως που εμμένει στον εγωκεντρισμό του και καλύπτει την ιδιοτέλειά του με το κάλυμμα κάποιας πνευματικότητας δεν μπορεί να μετέχει σε αυτό που είναι αληθινά η πνευματικότητα. Πολλοί παραμένουν σε πνευματική εσωστρέφεια, όπως ορισμένοι συνταξιούχοι φοιτητές τους οποίους καλεί ο νόμος να ξεκαθαρίσουν ειλικρινά και να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την υπόλοιπη ζωή τους.
Η επιφανειακή πραότητα κρύβει συχνά πνευματική παθητικότητα και ουσιαστικά πνευματικό αποπροσανατολισμό. Η επιφανειακή ταπεινοφροσύνη είναι το πιο συνηθισμένο κάλυμμα της υποκρισίας που χτίστηκε γύρω από την ευθυνοφοβία. Μαθητεία του αυτού Λόγου που ανακήρυξαν τον εαυτό τους Δάσκαλο ξεχνώντας ότι είναι Ένας ο Δάσκαλος.
Το Έργο αυτό, ο Δάσκαλος Ιωάννης το σφράγισε με την Παρουσία Του, βάζοντας κάποιες αρχές και παρουσιάζοντας και αποκαλύπτοντας κάποιους νόμους που το διέπουν. Ένας εξ αυτών, ο βασικότερος είναι το Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και η ενότητα του Ανθρώπου, και η ενότητα του Δασκάλου και η ενότητα των μαθητών, «οι αδελφοί μου αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους Αγάπη και οι μαθητές μου επίσης, και οι φίλοι μου επίσης». Υπάρχουν λοιπόν εκείνοι οι οποίοι πλήρωσαν τον Νόμο αυτό και εκείνοι οι οποίοι δεν τον πλήρωσαν, ούτε τον πληρώνουν. Ως εκ τούτου, πρόκειται να βρεθούν σε δύο διαφορετικές διαστάσεις ζωής, και ενώ θα βρίσκονται στο ίδιο Έργο θα το βιώνουν διαφορετικά. Αποκλείονται μερικώς από την προστασία και την κάλυψη που είχαν από τον Δάσκαλο. Βρισκόμαστε σε ένα ξεπάγωμα χρεοφειλών και γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή ώστε να μην υπάρξει έκπτωση. Το ξεπάγωμα των χρεοφειλών, άλλοι θα το αντιμετωπίσουν θαρραλέα και με υπευθυνότητα και άλλοι με λιποψυχία και μικρότητα και ο καθένας θα δρέψει τους καρπούς του αγώνα του για αποκατάσταση.
Πολλοί αδελφοί, τους συνέβη αυτό που στο στρατό ονομάζεται στέρηση βαθμού. Προδόθηκαν από το σύνδρομο του λαγού και της χελώνας, υπερβολική αυτοπεποίθηση, ό,τι «και να χάσω για λίγο τον δρόμο να ξαποστάσω, θα τρέξω μετά γρήγορα και θα τους προλάβω, μπορώ να τα καταφέρω πολύ εύκολα γιατί είναι πιο αργοί από μένα». Υπάρχει δηλαδή πνεύμα υποτίμησης και στάση υπεροχής, που αργά ή γρήγορα οδηγεί πάντα σε ταπείνωση και έκπτωση του πνεύματος. Σημάδια της έκπτωσης της Χάριτος και η αδυναμία της υπόστασης να σταθεί πνευματικά και να συντονιστεί με τον Λόγο, τον Δάσκαλο, είναι αποτέλεσμα ενός Ιακώβου που αφέθηκε στο έλεος της κρίσης και της κατάκρισης και που απέφερε αποσυντονισμό των μαθητών ικανοτήτων μέσα στην υπόσταση. Η εμμονή στην υποκειμενική οπτική, σκοτίζει το νου. Η υπόσταση καλείται να ξανακτίσει την ικανότητα Ιάκωβος, την οποία απώλεσε και όλες τις υπόλοιπες που ακολουθούν. Προς τον παρόν μαθητεύει στον δάσκαλο Ιούδα, τον δάσκαλο Νόμο, τον σκληρό εκπαιδευτή τον οποίο επέλεξε. Η εξιλέωσή του θα περάσει μέσα από έργο φιλανθρωπικού έργου και μέσα από τον δρόμο της προσφοράς και της θεραπείας, της αυτοδιάθεσης, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να πληρωθεί, παρά μόνο με το φως της Θείας Χάριτος και της Ιεροσύνης, πράγμα που σημαίνει ότι ο εξαγνισμός της υπόστασης πρέπει να φτάσει πλέον βαθιά και αμετάκλητα.
Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του Νου, ο χορηγός της Νέας Διδασκαλίας της Θείας Χάριτος, του Ελέους, της Μετουσίωσης και της Μεταμόρφωσης. Ο Δάσκαλος Ιούδας είναι ο τιμημένος από τον Θεό εκπαιδευτής του Νόμου, ο Κριτής του Δρόμου, είναι το άλλο πρόσωπο του Υιού, γιατί ο Πατέρας πάσα κρίση παρέδωσε παρά τω Υιό. Όταν ξεπεραστούν οι πλάνες, οι δοκιμασίες, οι κακές συνήθειες και οι φόβοι εξαλειφθούν, εγκαθιδρύεται η ενσυνείδητη πίστη για την τελική έκβαση του Θείου Σχεδίου.
Η άρνηση του να θες να μάθεις και να γνωρίσεις και η εμμονή σε προσωπικές προσκολλήσεις, στερούν τον πακτωλό της Θείας Χάριτος. Έτσι εκείνος που θα αρνηθεί την αφθονία αυτή, θα βιώσει την πτώση του φθόνου και επειδή η φύση αυτής της πτώσης παραμένει κρυφή, καλείται ο ίδιος ο άνθρωπος να κοιτάξει με ειλικρίνεια τον εαυτό του και να αποφασίσει τι θέλει να είναι και πώς να ζει.
Εάν ο άνθρωπος επιλέξει να κάνει ένα βήμα μπροστά, πληρεί τον προορισμό του και τους Νόμους της Γης και του Ουρανού και τους ενώνει. Εάν όμως παραμείνει αναποφάσιστος ή επαναπαυτεί στις δάφνες του ή ακόμα θελήσει να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις και να ησυχάσει λίγο ακόμα, να ξεκουραστεί λίγο παραπάνω, να χαρεί λίγο παραπάνω στο σκαλοπάτι στο οποίο κάθεται, τότε η πίστωση χρόνου του λήγει και έρχεται ο Νόμος να τον στείλει ένα σκαλοπάτι παρακάτω, γιατί η στασιμότητά του στο ίδιο σκαλοπάτι έφερε καθυστέρηση και σε άλλους. Η παραμονή του στο σκαλοπάτι αυτό δείχνει πως δεν εκτίμησε ουσιαστικά τον αγώνα του μέχρι εκεί, διαφορετικά θα είχε προσπαθήσει για το επόμενο. Ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος δεν εκτιμάει την ίδια του την πορεία, την ίδια του την ιστορία, τον ίδιο του τον αγώνα, τα ίδια τα σκαλοπάτια που ανέβηκε και παραμένει παραπάνω καιρό από όσο έπρεπε σε ένα σκαλοπάτι, τότε υποβιβάζεται στο αμέσως κατώτερο για να θυμηθεί ότι η οικειοποίηση εμποδίζει την ροή του φωτός. Και δεν μπορεί ένα ον να ανήκει στην Βασιλεία των Ουρανών και να μην την βιώνει, ούτε να απολαμβάνει τους καρπούς του Πνεύματος του Θεού, τις δωρεές Του, την κάλυψη και την προστασία Του, την Θεία θαλπωρή, την γαλήνη, την ίαση της ψυχής, την αίσθηση της ομορφιάς και της πληρότητας, την αίσθηση του Θείου έρωτα, της αγάπης, της γλυκύτητας και της τρυφερότητας, της καλοσύνης, της κατανόησης και της σοφίας των πραγμάτων όλων, την πλήρη ένωση και ταυτενέργεια με τον Λόγο.
Όλο το πρόβλημα οφείλεται στην καθυστέρηση ωρίμανσης της Ανθρωπότητας, στην παραμονή στην παιδικότητα και την ατολμία να αναλάβει τις ευθύνες της. Σημασία λοιπόν έχει πάντα τι μπορούμε να κάνουμε κάθε δεδομένη στιγμή με κοινή θέληση, σοφίας και έμπρακτης φανέρωσης της Αγάπης. Δηλαδή με ενσυνείδητη Αγάπη και όχι συναισθηματική επέρχεται η Θέωση του Ανθρώπου. Είναι η αποκατάσταση της σχέσης κατώτερου και ανώτερου εαυτού που επιτυγχάνεται μόνο με την ενεργοποίηση του Θείου Εαυτού. Επειδή λοιπόν ο σύνδεσμος των σωμάτων και των πεδίων είναι το νοητικό, κατανοούμε ότι το κλειδί είναι στον κόσμο των ιδεών του ανθρώπου, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζοντας πως η κυριότητα του κλειδιού της νόησης βρίσκεται στο αιτιατό πεδίο και σώμα κατανοούμε βαθύτερα τη σημασία που έχει η θέση του Ιωάννη ως έσχατος της Βασιλείας των Ουρανών, όπως και για ποιο λόγο συνδέονται μαζί του, κατά νόμον, οι ανάλογες αγγελικές δυνάμεις. Αυτών την κυριότητα όμως την έχει μόνο ο Χριστός.
Είναι η ατομικότητα που θυσιάζεται όπως ο κόκκος του σίτου και ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη είναι η απόλυτη παράδοση του μέρους στο όλον, όχι παθητικά αλλά δυνητικά. Ο Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του ανθρώπινου νου τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Όπως επιβεβαίωσε ο Χριστός δεν γεννήθηκε μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το Βαπτιστή και αυτός ήταν ο Ηλίας, ο μέλλων έρχεσθαι που έρχεται πάντα πρώτος, αυτός που προηγείται, ο πρωτοπόρος που ανοίγει το δρόμο και έχοντας επίγνωση του μεγάλου κινδύνου φωνάζει μέσα στην έρημο της ανθρώπινης σιωπής «ξυπνήστε, έφτασε η ώρα της Βασιλείας των Ουρανών». Μην προσηλώνεσαι στο δάκτυλο, αλλά σε αυτό που δείχνει. Ως ένα με το Χριστό πλέον, ο Λόγος, Ιωάννης, διανοίγει το δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου.
Η εμμονή στον οποιονδήποτε ανεύθυνο τρόπο ζωής ή αλλιώς η διαχείριση της ζωής, είναι το αληθινό πρόβλημα του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο να γνωρίσεις τον εαυτό σου, τους κόσμους και τα πάντα που υπάρχουν μέσα σε αυτούς και αν θέλεις και έξω από αυτούς. Μόνο τότε σέβεσαι το καθετί όπως του αρμόζει, μόνο όταν το γνωρίζεις του αποδίδεις την πρέπουσα τιμή. Να το αληθινό νόημα της ευσέβειας και όχι ο στείρος εκκλησιαστικός ευσεβισμός (επειδή πάντα θα έχεις κάτι για να μάθεις και να γνωρίσεις, πάντα θα έχεις στάση μαθητείας, διατηρώντας την επίγνωση ότι όλοι ήταν, είναι ή θα γίνουν κάποτε μαθητές του Λόγου).
Ενόψει μιας νοητικής παγκόσμιας κρίσης, σε βαθμό πανδημίας, πρόκειται να δοκιμαστεί σκληρά ο ισχυρότερος νους του πλανήτη, ο Συλλογικός Ελληνικός νους. Το κύμα αυτής της πνευματικής κρίσης περνάει κατά νόμον πρώτα από τους μαθητευόμενους Λόγους, έπειτα από τους μαθητές του Λόγου και έπειτα από τους υποψήφιους μαθητές του Λόγου, τους δόκιμους που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, σε χιλιάδες σχολές, θρησκείες, ομάδες, σε οποιαδήποτε θέση. Ο Ιωάννης ως εκ τούτου και ως Εκπαιδευτής του Νου του ανθρώπου, ενωμένος με τον Έναν Άνθρωπο Λόγο, ενωμένος αδιάρρηκτα με τον Έλληνα Λόγο, καθότι στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ο Διονύσης Δώριζας και το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, έρχεται να κινήσει Νόμους επίγνωσης στον άνθρωπο, ο οποίος έχει απωλέσει την επίγνωση του Εαυτού του και στερείται ταπεινοφροσύνης, τον άνθρωπο τον οποίο θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό ή ανώτερο άνθρωπο ή εκλεπτυσμένο άνθρωπο, ενώ την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να είναι ούτε άνθρωπος αληθινός, ούτε φίλος, ούτε συνεργάτης, ούτε αδελφός, παρά μόνο ένας άνθρωπος ο οποίος κοιτάει να εξασφαλίσει την καλύτερη προσωπική του διαβίωση και την ικανοποίηση των προσωπικών του επιθυμιών ή αναγκών. Ποιος πιστεύει ότι αυτή η υπόσταση βρίσκεται μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας και σε τι διαφέρει από τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια των ανθρώπων; Ποιος μπορεί να απαντήσει ειλικρινά σε αυτό το ερώτημα, παρά μόνο εκείνος που έχει μείνει ειλικρινής με τον εαυτό του; Γιατί εκείνος, ο οποίος έχει χάσει την ειλικρίνεια με τον εαυτό του, έχει χάσει το δικαίωμα να είναι μαθητής του Λόγου. Αυτά ορίζουν οι Νόμοι και αυτά αποκαλύπτει ο Δάσκαλος.
Ευλογώ τους φορείς της Χάριτος, στους οποίους παραδίδω με κάθε ευλογία για την περαιτέρω πορεία τους και τη σκυτάλη του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, ονομάζοντας αυτούς Πρωτοπόρους και θέλοντας αποκαλύψει τα ονόματα αυτών λίαν συντόμως στις επόμενες γενεές. Ο Ιωάννης θα δώσει την Μαρτυρία Του και θα τιμήσει εκείνους που Τον τίμησαν και Τον τιμούν με την άνοδό τους, την εξέλιξή τους.
Ευλογώ τους λόγους Μου αυτούς, να γίνουν κατανοητοί και να μην παρανοηθούν από κανέναν. Ευλογώ τον καθένα να κινηθεί με περίσκεψη, με προσευχή, τη θέληση για εξέλιξη, ενότητα και απελευθέρωση στον Λόγο.
Οι ψυχές επιστρέφουν σαν μπουκέτα λουλουδιών ή σαν τσαμπί από σταφύλι που κάθε ρώγα έχει δύο κουκούτσια, έτσι κάθε άτομο που ανήκει στην ενιαία συνείδηση του τσαμπιού έχει εναρμονίσει την αρεννοθήλυ φύση του. Όταν όλες οι ρώγες, αν και δεν είναι ίδιες, γίνουν όμοιες, δηλαδή ολοκληρώσουν την μοναδικότητά τους παύοντας κάθε προσκόλληση θετική ή αρνητική, ουδετεροποιούνται καθιστάμενοι Θεουργοί και φορείς Παρακλήτου.
Ο τρόπος που θα επιτευχθεί αυτό παγκόσμια και ταχύρυθμα είναι ο εξής: Κάθε ένας με αυτοδιάθεση θα αναλάβει την υπευθυνότητα υποστήριξης της πνευματικής εξέλιξης ενός άλλου. Εκκινείται το Σχέδιο της εξάπλωσης του Έργου και τίθεται σε προτεραιότητα η διατύπωση μετάφραση και εκπομπή του Μηνύματός Του από διάφορα μέσα. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο προσκλητήριο μαθητείας Λόγου. Υπάρχει μια αιώνια αόρατη εκκλησία που συνδέεται με το Πνευματικό Πανεπιστήμιο του Πατέρα. Η Ακαδημία του Ιωάννη αφυπνίζει τις εστίες της σε όλο τον πλανήτη, ώστε να ενεργοποιηθούν οι νέες πνευματικές συνάψεις, αλλάζοντας το ρου της ιστορίας και των εξελίξεων στη γη. Κάθε περιορισμένη ιδέα για το Έργο και την πνευματική Ακαδημία του Ιωάννη, θα οδηγήσει σε έντονη εσωτερική κρίση και έλεγχο συνείδησης έως ότου επέλθει επανόρθωση.
Σήμερα, ο Ιωάννης καλεί τον εαυτό του να φανερωθεί μέσα από κάθε υπόσταση που βρίσκεται απανταχού της Γης. Το Πνεύμα αυτό έχει ορισμένα διακριτικά σημάδια γιατί πολλοί θα θελήσουν να πουν «κι εγώ Ιωάννης είμαι». Όποιος είναι Ιωάννης όμως, παραμένει ακοίμητος φύλακας της συνείδησης του ανθρώπου σε κάθε περίσταση. Έχει έρθει να μοιράσει τη Χάρη του Πατέρα με Δικαιοσύνη και Ευθυκρισία, που ξεπερνάει τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Ακόμα κι ο απλός τεχνίτης θα τολμήσει να φωνάξει για τα κακώς κείμενα του επαγγέλματος το οποίο υπηρετεί.
Τώρα πλέον, καλούνται όλοι να φανερώσουν την ενσυνείδητη μαθητεία τους στον Λόγο αυτόβουλα και με κανένα άλλο τρόπο. Είναι ένας δρόμος που μπορούν να ακολουθήσουν μόνο εκείνοι που θα αναλάβουν την ευθύνη να διαμοιράσουν την Χάρη του Θεού στους ανθρώπους, όπως το θέλημα του Πατέρα ορίζει.
Πυξίδα του δρόμου μας είναι η Αγάπη που εκφράζεται με σοφία και εκδηλώνεται ως Αλήθεια που απελευθερώνει.
Αφετηρία μας το «Θεοί εστέ», το «κατ’ εικόνα» και προορισμός μας το «καθ’ ομοίωση» της Τελειότητας του Πατέρα, δηλαδή η Χριστοποίηση και Θέωση.
Η αυθεντικότητα, η αμεσότητα, ο αλληλοσεβασμός και η καλλιέργεια των αρετών, είναι τα θεμέλια της φιλίας, της αλληλοσυμπλήρωσης και του έρωτα στη σχέση μας.
Μελέτη, Προσευχή, Συμμετοχή, το τρίπτυχο του δρόμου μας και καθημερινή μας άσκηση που επικεντρώνεται στην ένωση του λόγου και της πράξης.
Η πνευματική μας παιδεία, κάθε άσκηση και πνευματικό μάθημα αποσκοπεί κατ’ ουσία σε ένα πράγμα, στην συνταύτιση και ταυτενέργεια του ανθρώπου με τον Λόγο. Ένας είναι ο Δάσκαλος, ο Λόγος Χριστός και μέσω Αυτού ενωνόμαστε με τον Πατέρα, καθώς αναγνωρίζουμε την Υιότητά μας ζωντανεύοντας την Μνήμη της Θείας καταγωγής και του προορισμού μας.
Η απάρνηση του υλικού φρονήματος και κάθε προσκόλλησης που παρακωλύει την φανέρωση του Θείου μας Εαυτού, είναι συνεχής στάση Μετάνοιας νου, καρδιάς και συνείδησης.
Κάθαρση, Φωτισμός, Τελειοποίηση, ανακυκλώνονται σε κάθε στάδιο που εισερχόμαστε και κάθε σκαλοπάτι εξέλιξης διευρύνει την επίγνωση Εαυτού και το πνεύμα της Ευσέβειας ώστε να αποδίδουμε δικαιοσύνη «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Όταν η παλαιά προσωπικότητα πεθαίνει και επέρχεται η Χριστογέννεση μέσα στην υπόσταση, η δεύτερη πνευματική γέννεση, όταν η αυτοδιάθεση γίνει προσφορά ανιδιοτελής και αμετάκλητη, το βίωμα της αφθονίας της Βασιλείας των Ουρανών εκφράζεται ως απελευθερωτική δράση στο περιβάλλον που ζεις. Όταν αγαπήσεις το γέλιο σου, το κλάμα σου και την αναπνοή σου, γνωρίσεις και αποδεχτείς τον άνθρωπο εαυτό σου, τον πλησίον και τον Θεό, πραγματώνεις το «Αγαπάτε Αλλήλους».
Αδελφοί μου είναι εκείνοι που βλέπουν μέσα σε κάθε γυναίκα την Θεία Μητέρα και μέσα σε κάθε άντρα τον Χριστό και ενεργοποιούν τον Ένα Θείο Εαυτό που Είμαστε.
Αδελφοί μου είναι εκείνοι οι οποίοι αρνούνται να υποταχτούν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια, τη ματαιοδοξία, τη φιλαυτία, την ανασφάλεια και τις κοσμικές επιταγές, αλλά προσφέρονται ολόψυχα στο Έργο του Πατέρα.
Οι αδελφοί μου δεν διακρίνονται από το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία ή οτιδήποτε άλλο, αλλά από την μεταξύ τους Αγάπη.
Οι αδελφοί μου είναι οι κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών. Εκείνοι που θα τολμήσουν να αφεθούν στη ροή του Λόγου, θα απελευθερωθούν σ’ αυτήν τους την έλευση σε νέο κύκλο εξέλιξης.
Το πράσινο φως που περίμεναν οι Άνθρωποι Λόγοι άναψε.
Ο πνευματικός σας υπεύθυνος έκλεισε ένα κύκλο 33 ετών απ’ το 1977 που ξεκίνησε την πνευματική του πορεία, έως σήμερα. 17 χρόνια πριν ο Δ. Δώριζας όρισε σε ιδιωτική συγκέντρωση πέντε θεματοφύλακες για το Έργο Του. Ο 5ος θεματοφύλακας, αφού κατέγραψε τα Χρονικά του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, μεταφέρει τη σκυτάλη σε ένα Οικουμενικό Έργο Λόγου Αγάπης.
Ευλογώ τους νέους θεματοφύλακες του Έργου Μου, ευλογώ την πορεία τους, τους βηματισμούς τους για την φανέρωση του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας σ’ όλο τον κόσμο, μέσα από τα βιβλία που κυκλοφορούν στην Αλβανία την ώρα ετούτη, στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού να φτάσει, να ενεργοποιήσουν καθαρά πνεύματα και συνεργάτες για να ενώσουν το Έργο του Δασκάλου παντού. Αμήν. Αμήν. Αμήν.