ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΗ

10/05/2020

Τα πνευματικά και ψυχικά μεγαλεία των πολιτισμών, αυτά τα οποία άφησαν ως παρακαταθήκες στον άνθρωπο καθόριζαν επίσης και το δυναμικό που έφεραν μαζί με τα επιτεύγματά της όποιας τεχνολογίας ή τέχνης ή αρχιτεκτονικής ή βιβλίων, που καταδείκνυαν το ύψος τους και την βαθμίδα εξέλιξης τους.

Όταν αναφερόμαστε σε αυτούς τους πολιτισμούς συνήθως τους χαρακτηρίζουμε με μια λέξη που κάνει την ουσιαστική διαφορά δηλαδή ανθρωποκεντρικούς ή μη. Ανθρωποκεντρικοί είναι οι πολιτισμοί που αναβίβασαν τον άνθρωπο με ιδεώδη και αρετές που ασπάστηκαν και τον αποδέσμευσαν από καθηλώσεις, όπως π.χ πρωτογενή ένστικτα και αγελαία συνείδηση (συνείδηση όχλου).

Ένας από αυτούς τους λαμπρούς πολιτισμούς ήταν αυτός της Αρχαίας Ελλάδας που εξύψωσε τον άνθρωπο, τον οδήγησε σε πλήθος υπερβάσεων και δημιούργησε μία άνευ προηγουμένου κοινωνία υψηλής κλίμακας συνειδητότητας  και ελευθερίας. Πολλές φορές ξεχνάμε τι ακριβώς θυσίες έγιναν για να φτάσουν σε αυτό το συγκεκριμένο επίπεδο για να μιλάνε μερικές χιλιετηρίδες αργότερα οι άνθρωποι επί της γης για τα επιτεύγματά του.

«Τα αγαθά κόποις κτώνται» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες και φυσικά αποκάλυπταν την Αλήθεια και την Ουσία αυτής, δηλαδή δεν υπάρχει ούτε ένα αγαθό που κάποιος μπορεί να το εκδηλώνει αν δεν έχει θυσιάσει ένα κομμάτι του εαυτού του (προσωπικότητα), αν δεν έχει υπερβεί κάποια όρια ώστε να το ασπάζεται ως βίωμα. Το επιστέγασμα ενός πολιτισμού ήταν και είναι οι ηθικές αξίες και αρετές και είναι αυτά ακριβώς που τον καθορίζουν και συνθέτουν το πνεύμα και την ψυχή του, το μεγαλείο και την δόξα του.

Οι αρετές που μετά κόπων και βασάνων καλλιέργησαν οι άνθρωποι στο είναι της ύπαρξης τους και δόμησαν πάνω σε αυτές το πνεύμα και την ψυχή του πολιτισμού τους. Δυστυχώς τι να πούμε και για την σύγχρονη μορφή που παρουσιάζεται ως ένας τεχνοκρατικός πολιτισμός και όχι ανθρωποκεντρικός δηλαδή ένας πολιτισμός δομημένος και στοιχειοθετημένος πάνω σε ότι αφορά τεχνολογία και τεχνολογικά επιτεύγματα και όχι ως ένας πολιτισμός που βασίζεται πάνω στον άνθρωπο και βοηθάει και την εξέλιξή του (δηλαδή η τεχνολογία για την τεχνολογία). Είναι πολύ λυπηρό να βλέπει κανείς ιστορικά την κατάντια του σημερινού ανθρώπου που κατασκεύασε κάτι το οποίο δεν τον εκπροσωπεί και δεν τον αντιπροσωπεύει γιατί απλούστατα δεν το ενστερνίζεται, δεν βασίζεται πάνω στον άνθρωπο και σε αυτά που τον συνθέτουν.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν σε κάτι τόσο διεστραμμένο στερούμενο κάθε ίχνος αρετής και ηθικών αξιών. Τι λοιπόν πήγε τόσο στραβά ώστε να δημιουργήσουμε κάτι τόσο έξω από αυτά που ως άνθρωποι πρέπει να εκδηλώνουμε και να εκπροσωπούμε; Που είναι η πνευματική, ψυχική καλλιέργεια-συνειδητότητα που μας καθορίζει ως ανθρώπινα όντα και υποστάσεις; Τι Θεό πρεσβεύουμε; Ιστορικά και μόνο μπορούμε να επικεντρωθούμε σε τρεις άξονες που μας οδήγησαν αργά αλλά αμείλικτα έως εδώ.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΛΟΓΟΥ ΑΓΑΠΗΣ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

12-05-2020

Ένας πατέρας είχε δυο γιους και τους φώναξε να πάνε στο χωράφι το επόμενο πρωί. Ο ένας έμεινε στο σπίτι. Ο άλλος βρήκε το πρωί στο χωράφι τον πατέρα του, ο οποίος όσο δούλευε τόσο του έκανε κριτική. Κάποια στιγμή δεν άντεξε και του είπε «καλά πατέρα, σε μένα κάνεις κριτική που ήρθα να δουλέψω και όχι στον αδελφό μου που δεν ήρθε;».

 Τότε ο πατέρας απάντησε «η κριτική είναι γι’ αυτούς που εργάζονται, για τους υπόλοιπους υπάρχει μόνο κρίση. Η κριτική, αφορά μόνο το έργο που συνεχίζεται και εξελίσσεται, ενώ η κρίση είναι τετελεσμένη για το έργο που ματαιώθηκε αναβλήθηκε και σταμάτησε να εξελίσσεται». Γι’ αυτό και γράφτηκε «ο θερισμός πολύς αλλά οι εργάτες ολίγοι».

Ο Δάσκαλος Ιωάννης εκπαίδευσε επί σειρά ετών μαθητές και Δασκάλους ώστε να φανερώσουν δημόσια στον Άνθρωπο το Έργο  της Δευτέρας Παρουσίας. Μετά την αποχώρησή Του από τη μορφή, λίγοι ήταν εκείνοι που έκαναν πράξη το Θέλημά Του. Συγκεντρώσεις, νέες εμπνεύσεις και αποφλοιώσεις, ενεργοποίηση ευλογίας μετουσίωσης και αναγωγής, Μυστήρια, μεταφορά Χάριτος, νέες Εκδόσεις και Δημόσιες συγκεντρώσεις, όλα συρρικνώθηκαν. Ατομικά και ομαδικά, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές κλείστηκαν σε ένα κέλυφος χρόνιας πνευματικής καραντίνας.

Τα αποτελέσματα ήταν διάφορες μεταλλάξεις με γνώρισμα τη στειρότητα και την ανεπάρκεια εξέλιξης. Όσοι αγωνίστηκαν να φανερώσουν το Έργο δημόσια, όποτε θέλησαν να κινητοποιήσουν τους βραδυπορούντες, συκοφαντήθηκαν, υποτιμήθηκαν και πολεμήθηκαν συστηματικά.

Αυτή είναι η ταυτότητά μας στο Έργο Λόγου Αγάπης και αδελφοί μας είναι όλοι αυτοί που τα έργα τους μαρτυρούν ότι είναι αληθινοί Συνεχιστές του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας.

Γιώργος Κλειδαράς

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

11/05/2020

Αγαπημένοι μου, επικαλείστε το Θείο ανάλογα το πνευματικό ύψος και την πνευματική ηλικία που έχετε. Προσευχή, μελέτη, εργασία, υπομονή, εγκαρτέρηση, εγκράτεια και αυτομόνωση είναι τα επτά κλειδιά αντιμετώπισης των δοκιμασιών. Ακόμα και όταν δεν αναγνωρίζετε πότε εκδηλώνεται αυτούσιος Λόγος και Θεία Αγάπη, ωστόσο διακρίνετε πότε δεν είναι, διότι ο Χριστός σκήνωσε εν υμίν. Εκείνος μας εκπαιδεύει εσωτερικά χωρίς να περιορίζεται στη μορφή μας. Εκείνος ανάγει το πνεύμα σας για διάφορες αιτίες, είτε για να σας αποδεσμεύσει από το βάρος του νόμου και να εξελιχθείτε αποφεύγοντας τους κινδύνους των τριβών που ενεργοποιούνται όταν ξεπαγώνουν οι χρεοφειλές σας ή για να συμπορευτείτε αρμονικά με το πολικό σας ή για να τιμήσει τον αγώνα σας και να επισφραγίσει την άνοδό σας  με Χάρη και δύναμη να εκπληρώσετε πνευματική αποστολή υψηλότερου πνευματικού σταδίου. 

Έπειτα από το θάνατο της διάνοιας και της προσωπικότητας η ψυχή Παρθενοποιείται και βιώνετε τη δεύτερη γέννηση άνωθεν, τη Χριστογέννεση. Όλα αυτά που απομένουν ακέραια μέσα στις στάχτες, όταν ο παλιός εαυτός έχει πλέον αναλωθεί στο Θείο Πυρ, δεν είναι παραπάνω από το ένα δέκατο της παλιάς προσωπικότητας που πέρασε από τον θάνατο. Αυτή που έμεινε Αθάνατη θα ζυμώσει ο Δάσκαλος με την Θεία προσωπικότητά Του, δημιουργώντας μια Νέα προσωπικότητα. Αυτό υπήρξε το σύμβολο του Φοίνικα ή το μυστικό του Αετού που αλλάζει το φτέρωμά του. Αυτή η μεταμόρφωση συμβαίνει έπειτα από μια εσωτερική μακρόχρονη αλχημεία, που ενώνει την ύλη και το πνεύμα μέσω της ψυχής. Ο Θείος σπινθήρας ενώνεται με την Εγώ Ειμί Παρουσία και εισάγεται στο τρίτο και τελευταίο στάδιο της εκδήλωσης του Λόγου, από τα πεδία της ύλης μέχρι την Βασιλεία των Ουρανών. Μετά την μεταμόρφωση το Άρρεν και το Θήλυ ενώνονται στην εκδήλωση Μίας Θείας Μονάδας Λόγου και τότε εισέρχεσαι ολοκληρωμένα στο εσωτερικό Έργο.

Οι άνθρωποι βλέπουν συνήθως την κορυφή του παγόβουνου και το καθρέπτισμά του στη θάλασσα, τους κρύβει το αληθινό του βάθος, με αποτέλεσμα να νομίζουν και να πιστεύουν τυφλά, χωρίς συνείδηση, ότι μετέχουν στο εσωτερικό Έργο, ενώ στην πραγματικότητα πλέουν στα πελάγη ενός ειδώλου στον συναισθηματικό τους κόσμο, τη θάλασσα της ψυχής τους. Το Μέτρο και ο Νόμος των Νόμων είναι ο Θεός που είναι Αγάπη, ο Λόγος Χριστός ο Ένας Διδάσκαλος.

Όταν εκδηλώνεται ο Άνθρωπος Λόγος στα πεδία της ύλης αφυπνίζει την εκδήλωση του Συλλογικού Υλικού Ανθρώπου, που μοιάζει με αγαθό γίγαντα και που συνήθως άγεται και φέρεται και γι’ αυτό ελέγχεται από πάθη και επιθυμίες, τα οποία σαν θηρία, σαν ερπετόμορφα χταπόδια αλωνίζουν τα σωθικά του.

Οι Άνθρωποι Λόγοι επί της γης, μοιάζουν με τα συνειδητά αθάνατα εγκεφαλικά κύτταρα, μέσα σε μια μικροσκοπική κρυσταλλική πυραμίδα, το κωνάριο του Ενός Πανανθρώπινου Όντος. Αυτός ο ενδοκρινής αδένας μαζί με το θύμο της καρδιάς δεν είναι διπλός όπως οι άλλοι. Από την καρδιά, τον θύμο, τον πνευματοσπινθήρα, το κέντρο της θυσίας ανεβαίνει ο Ιορδάνης μετά τη Βάπτιση στο Θείο Πυρ. Αυτό το ρεύμα περνάει από το κέντρο του λόγου και φθάνει ως τον θρόνο της ψυχής, στο κέντρο της πυραμίδας κάνοντας το Φως να ρέει χιλιαπλάσια μέσα στους αγωγούς φωτός του όντος. Μετά από κάθε θυσία στην καρδιά, ο Νυμφίος ανεβαίνει στον μυστικό Νυμφώνα και έτσι το  Χριστοποιούμενο πνεύμα αγκαλιάζει την ψυχή του, την απελευθερώνει από τον κρύσταλλο και την οδηγεί στην Ανάληψη για να γευτεί το Ύδωρ της Ζωής και της Αθανασίας στη Θέωση.

Μαθητής και Δάσκαλος είναι πλέον για πάντα Ένα. Ο Δάσκαλος έχει αναστηθεί μέσα του και ο Υιός λέει «μείζων εμού ο Πατήρ». Αυτή είναι η ύστατη διάκριση της επίγνωσης Εαυτού του Ανθρώπου Λόγου επί της γης. Κι έτσι γίνεται κατανοητός ο Λόγος του Χριστού «ουδείς έρχεται προς Εμέ εάν δεν τον έλξει ο Πατήρ μου». Όταν το αέναο  βίωμα της Βασιλείας των Ουρανών πολώνεται στη γη, τότε πραγματοποιείται το «Ως εν Ουρανώ και επί της Γης». Δικαίωμα και Ευθύνη αποκαλύπτονται ως Μία Ιδέα μέσα στο Θείο Εαυτό, μόνο στον κόσμο της διάνοιας είναι ξεχωριστά. Κάθε ον που πραγματοποιεί αυτήν την πορεία ως Ερχόμενος Παράκλητος Ηλίας Ιωάννης, επιστρέφει στην Πηγή του που είναι ο Ων και ανακαλύπτει ότι ήταν ταυτοχρόνως και ο Ην, δηλαδή Αυτός που ήταν, ο Αδάμ Μελχισεδέκ. Έτσι ο πρώτος γίνεται έσχατος και ο έσχατος πρώτος. Ο Υιός βρίσκεται μες τον Πατέρα και ο Πατέρας μέσα στον Υιό.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΚΛΗΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

01/05/2020

 

Σε πολλούς ο αδελφός Δάσκαλος Δημήτρης Μακρίδης είναι άγνωστος πέρα από το βιβλίο που εξέδωσαν οι μαθητές του και τη ζωντανή τους παρουσία που φανερώνει την ποιότητα της παιδείας που έλαβαν. Κολακείες και συναφή, γνωρίζετε ότι δεν ανέχομαι στο περιβάλλον μου. Όταν μιλάω στους αδελφούς μου για τον αδελφό Δάσκαλο Δημήτριο στην Καβάλα φανερώνω τον θαυμασμό μου για ένα ζωντανό Πρότυπο, έναν αφιερωμένο στο Έργο Δάσκαλο γεμάτο με αγάπη και πίστη, πράο, έντιμο, σταθερό, ειλικρινή, ευθύ, γλυκύτατο, με δύναμη, αντοχή, απλότητα, καθαρότητα, ανιδιοτέλεια, στοργή, τρυφερότητα, καλοσύνη, έλεος, προσφορά και διδαχή.

Ο Δημήτριος φανέρωνε πάντα το πνεύμα της Ενότητας, της Ειρήνης, της Ανθρωπιάς και της Ανδρείας κι  εύκολα μπορεί να προσθέσει όποιος τον γνώρισε άλλα τόσα. Όμως το πιο ακριβό πνευματικό κόσμημα που φέρει η υπόστασή του, παράδειγμα για όλους μας ήταν, είναι και θα είναι η ταπεινοφροσύνη του.

Αισθάνομαι ότι στην συνείδησή τους ορισμένες υποστάσεις τον έχουν χρεωμένο και αυτό το βιώνω ως αδικία ανεπίτρεπτη. Όχι, αδελφοί μου! Δεν αξίζει κάτι τέτοιο ο Δάσκαλός σας, εκτός εάν εσείς δεν αξίζετε να λέγεστε μαθητές του. Επαναλαμβάνετε την ιστορία εκείνων που κάποτε κατέκριναν τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη και Τον χρέωσαν στην συνείδησή τους, Τον υποτίμησαν και Τον γέμισαν πληγές εγκαταλείποντας τον Άνθρωπο. Αυτόν για Τον οποίο γίνεται όλο το Έργο.

Ευλογώ τον αδελφό μου που ήταν και παραμένει βράχος πίστης, όσο κι αν τα φαινόμενα στον κόσμο τούτο εξαπατούν. Μόνο ο Πατέρας γνωρίζει της αιτίες των πιο παρεξηγήσιμων κινήσεών μας που για τους ανθρώπους μπορεί να είναι αξιοκατάκριτες.

Ευλογημένη είναι η υπόστασή σου Μαρία, ενωμένη με την Μητέρα σταθερά και ανοδικά όπως και η υπόστασή σου αδελφέ Δάσκαλε Νικόλαε, σας εντέλλω να αποδεσμεύσετε από κάθε κατάσταση καλυμμένου παρασιτισμού την υπόσταση του αδελφού μου Δημητρίου τολμώντας να ταξινομήσετε κάθε παρανόηση. Οι Αληθινοί Μαθητές του Λόγου δεν εγκαταλείπουν αδελφό που ασθενεί ή δοκιμάζεται.

Γίνετε Πρότυπα αλληλεγγύης και αδελφοσύνης. Προστρέξτε στους ασθενούντες αδελφούς σας που υποφέρουν.

Δεν σας κάνει υποδείξεις για το έργο σας ο γραφών. Ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης σας καλεί όλους να προσεύχεστε καθημερινά για τον αδελφό Δάσκαλο Δημήτριο στην Καβάλα στην αποκατάσταση της υγείας του.

Πάτερ, στο Όνομά Σου το Άγιο, εμφυσώ Πνεύμα Αναγέννησης Ζωοποιό και ευλογώ την υπόσταση του αδελφού Δασκάλου Δημητρίου να ενδυναμωθεί από το Φως της Παρουσίας Σου εντός του, ενεργοποιώντας την φανέρωση της Αλήθειας που απελευθερώνει μέσα σε κάθε υπόσταση που συνδέθηκε μαζί του. Ευλογημένοι όλοι οι άξιοι μαθητές του που συνεχίζουν το έργο του με πίστη και αγάπη. Ευλογημένη η πνευματική Άνοιξη μέσα στις ψυχές σας.

Με αγάπη ο αδελφός σας Γεώργιος