Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΘΕΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


1-9-2016
Πηγή Κωνσταντάρα

Αγαπημένε Άνθρωπε Εαυτέ μου. Οι γήινοι νόμοι σου ορίζουν ότι για να μπορεί κάποιος να ενεργήσει ως πληρεξούσιος του εντολέα του, είναι προϋπόθεση, η συνταύτιση της ενέργειας με τη βούληση του εντολέα. Σε αντίθετη περίπτωση, ο πληρεξούσιος, που ενήργησε παρά τις οδηγίες του εντολέα έχει την πλήρη ευθύνη για πράξεις που κείνται εκτός των εξουσιών του και επωμίζεται τις συνέπειες του νόμου.
Κλήθηκες να γίνεις εκπρόσωπος μου στη Γη και εκπαιδεύεσαι να ενώσεις τη βούλησή σου με το Θείο Θέλημα. Αν άνθρωπέ μου οι νόμοι της ύλης απαιτούν και προϋποθέτουν υποταγή στη βούληση του εκάστοτε εντολέα, πώς εσύ πιστεύεις ότι θα καταστείς πληρεξούσιος και εκπρόσωπος του Θεού, αν δεν υπαχθείς άμεσα και απόλυτα στη Θεία Βουλή;
Πολλές φορές άνθρωπέ μου έχεις την πεποίθηση ότι ενεργείς σωστά ενώ βιώνεις απόσταση από Εμένα και αντιδράς στην Παρουσία Μου. Και η απλή ανθρώπινη λογική δεν το χωρά αυτό. Πώς πιστεύεις ότι χωρά στη Θεία;

***

Αγαπημένοι αδελφοί

Σταδιακά εκπαιδευόμενος, ο Μαθητής του Δασκάλου Ιωάννη Λόγου Χριστού, λαμβάνει πείρες και διδαχές που αφορούν την μαθητεία του, η οποία είναι προσωπική. Προσωπική όμως, όχι ως προς τη φύση των απαραίτητων σταδίων-βιωμάτων, που αφορούν όλο τον άνθρωπο, αλλά ως προς την μέθοδο της λήψης τους και της αξιοποίησής τους από την υπόσταση, που συνδέεται άμεσα με την στάση του νου και είναι ανάλογη με την πνευματική ωριμότητα, την προδιαγραφή, την προϋπηρεσία του πνεύματος που ο καθένας φέρει, την προσαρμογή του όντος στις δημιουργούμενες συνθήκες και την εκδήλωση της θέλησης για αγάπη, η οποία φανερώνεται με την ενσυνείδητη ενεργοποίηση του «Αγαπάτε Αλλήλους». Η ενσυνείδητη ενεργοποίηση του Νόμου της Αγάπης εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα, ικανά συντονισμένα με το Θείο Θέλημα και στηρίζεται στην δράση της ενεργοποιημένης ψυχής που συντονίζεται με την Θεία Ψυχή και καθίσταται φορέας της.
Ο μαθητής του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, καλείται να γίνει αγωγός Θείου Φωτός και Ουσίας, ώστε να αξιωθεί να καταστεί εκπρόσωπος του Θείου Θελήματος στη Γη, μέσα από την απορρόφησή του στο Λόγο Υιό Μητέρα.
Στον μαθητή δίδεται η άδεια, ώστε με την κάλυψη του Δασκάλου να ενεργεί στο Όνομά Του, για να εκπαιδευθεί ώστε να καταστεί ο ίδιος το θέλημα συντονιζόμενος μαζί Του κι αυτό προϋποθέτει να γνωρίσει και να αναγνωρίσει ο μαθητής τον Δάσκαλο ως φορέα του Θείου Θελήματος και Νόμο. Δηλαδή να συμφωνήσει και να συντονίσει τη θέλησή του με το Θέλημα του Δασκάλου.
Η Μητέρα Άννα αναφέρεται συχνά ως εξής: Με σεβασμό, ταπεινοφροσύνη και αγάπη, ή με υπακοή ταπεινοφροσύνη και αγάπη. Προκύπτει λοιπόν ότι ο σεβασμός και η υπακοή είναι ταυτόσημα και, σε συνδυασμό με το «νους, καρδιά συνείδηση», ο άνθρωπος κατανοεί ότι πρόκειται για κατάσταση νου με την ταπεινοφροσύνη να αντιστοιχεί στην καρδιά και την αγάπη στη συνείδηση. Επομένως, τόσο η υπακοή όσο και ο σεβασμός αφορούν στάση νου και αφορούν όπως και τα υπόλοιπα την εκδήλωση της αγάπης προς τον άνθρωπο. Εδώ είναι που η Μητέρα πάντα μας λέει, «να αγαπήσετε τον άνθρωπο παιδιά μου».
Κάθε αμέλειά μου κάθε καθυστέρηση ή στάση νου «αντίδραση» είναι και μια ανυπακοή στις βασικές οδηγίες πνευματικής ζωής, που τονίζουν την προθυμία και την αυτοδιάθεση της υπόστασης ως απαραίτητη προϋπόθεση της ζωής στο Λόγο. Η περιορισμένη ιδέα του μαθητή για την ζωή στο Λόγο περιορίζει την κατανόησή του και γι’ αυτό χρειάζεται να προσευχηθεί προς τον ίδιο τον Λόγο, ως μόνη Πηγή Ζωής, ώστε κάθε ολιγοπιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης σε Αυτόν να ελεηθεί από το Θείο Πνεύμα της Αγάπης. Η συνειδητοποίηση της ανυπακοής, ενεργοποιεί την υπόσταση ώστε να καλύψει αυτά τα κενά, δηλαδή να μετατοπισθεί για να έλξει το Έλεος και την αφθονία της Θείας Αγάπης.
Για την κάθε λέξη που αναφέρεται παραπάνω χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να καθαρθεί τόσο η σημασία και η έννοιά της που φέρει ο μαθητής μέσα του, ως συνισταμένη της πορείας του στη γη, παρούσας και παρελθούσας, όσο και να διευρυνθεί η ιδέα που την υποκινεί, έως του συντονισμού της με το Θείο, το οποίο σημαίνει καθαρότητα κινήτρου.
Ο μαθητής αναγνωρίζει ως απαραίτητη την κάθαρση του κινήτρου σε κάθε δράση του, ώστε τα αποτελέσματα που θα προκύψουν να είναι αποτελέσματα αγάπης. Στην πορεία βιώνει την έλλειψη σθένους του, τη στενότητα της αγάπης του, την ολιγοπιστία του, την έλλειψη διάκρισής του, και κατανοεί ότι ακόμα δεν έχει αναγνωρίσει τον Δάσκαλο μέσα του, οπότε δεν είναι δυνατό να ενεργοποιήσει και συγκεντρώσει τους μαθητές.
Ο άνθρωπος της γης δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την θεία σκοπιμότητα των σταδίων μαθητείας και την πρόνοια του Πατέρα καθόσον η επαφή με το Φως μπορεί να επιφέρει σημαντική ανισορροπία στις υποστάσεις εκείνες που ακόμα δεν έχουν επιτεύξει την ανάλογη καθαρότητα στο νου.
Ο μαθητής, μη δυνάμενος ακόμα να συντονισθεί με το Θείο Θέλημα δεν κατανοεί την νομοτέλεια, μέχρι που να ολοκληρωθεί ο κύκλος των βιωμάτων που θα ωθήσει την υπόσταση να ζητήσει το έλεος και τη βοήθεια του Δασκάλου, αναγνωρίζοντας την ύπαρξή Του μέσα του και εστιαζόμενος στην ενεργοποίησή Του από εντός του.