ΜΙΛΟΥΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;
Ο
Βασίλειος Χ. Ιωαννίδης, Τακτικός Καθηγητής της Εισαγωγής και Ερμηνείας της
Καινής Διαθήκης του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλοτε Γενικός Διευθυντής του
Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, στο βιβλίο του: Εισαγωγή εις την
Καινήν Διαθήκην (Αθήνα 1960), γράφει και τα εξής:
«Και
ο Κύριος δίδασκε μεν στην Αραμαϊκήν γλώσσα συνήθως, αλλά όσες φορές ήταν
ανάγκη, κήρυττε τον λόγο του Θεού και στην Ελληνική. Κατά την επίσκεψη της
Δεκαπόλεως και της Τύρου και Σιδώνος ασφαλώς δίδαξε στην Ελληνική, κατ’ αυτή δε
την επί του όρους ομιλία παρίσταντο και πολλοί εκ της Δεκαπόλεως και της πέραν
του Ιορδάνου (Ματθ. 4,25), ούτως ώστε ουδόλως αποκλείεται η πιθανότητα να έγινε
η επί του όρους ομιλία στην Ελληνική. Ο διάλογος με τον Πιλάτο και η δίκη όλη
του Ιησού διεξήχθησαν ασφαλώς στην Ελληνική, διότι από τα ιστορούμενα στα ιερά
Ευαγγέλια δεν διαφαίνεται η χρήση διερμηνέων. Τούτο δε οφείλουμε να έχουμε
ιδιαίτερα υπ’ όψιν ώστε με ενδοιασμούς δέον να γίνεται η εν αρχή του παρόντος
κεφαλαίου εκφρασθείσα και παρ’ ημών πιθανότης, ότι οι λόγοι του Κυρίου στα
Ευαγγέλια και οι παραβολές και διηγήσεις είναι μετάφραση εκ του αραμαϊκού διότι
αραμαϊστί ελέχθησαν υπό του Κυρίου, ενώ πολλά απ’ αυτά ελέχθησαν και ελληνιστί
απ’ αυτόν τον ίδιον κατά το κήρυγμά του στην Δεκάπολη, Τύρο, Σιδώνα και στην
επί του όρους ομιλία…».
Ο
μεγάλος Έλληνας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις, αναφερόμενος στο θέμα της υπό του
Κυρίου χρησιμοποιήσεως ελληνικής γλώσσας, λέει: «Την Κοινή αυτή ελληνική γλώσσα
χρησιμοποίησε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι στις διδασκαλίες
τους»! (Νέον Λεξικόν Επίτομον, Εκδόσεις Δ. Δημητράκου, Αθήνα 1957). Κι αυτό
αποτελεί άλλο ένα ισχυρό τεκμήριο αποδείξεως ότι ο Ιησούς Χριστός μιλούσε
ελληνικά.
Η
Ελληνική Γλώσσα: Ο Ιησούς Χριστός μιλούσε μαζί με την Αραμαϊκή, η οποία ήταν η
καθομιλουμένη γλώσσα της Παλαιστίνης, και την Ελληνική «Κοινή», κατά τους Alex Roberts και T.W.
Abbott, τόσο ώστε η γλώσσα της Καινής
Διαθήκης δεν ήταν ένα ιδίωμα το οποίο ήταν άγνωστο σε Αυτόν. Σε υποστήριξη της
απόψεώς τους αυτής, αυτοί ισχυρίζονται ότι η Ελληνική ήταν η κοινή γλώσσα όλων
των χωρών, οι οποίες συνιστούσαν πρότερα την αυτοκρατορία του Μεγάλου
Αλεξάνδρου και των διαδόχων του.».
«…Το
θέμα τούτο είναι πελώριο, αλλ’ εδώ αναφέρουμε επιγραμματικά τα εξής
επιχειρήματα σχετικά με την επίδραση της Κοινής Ελληνικής επί του Ιουδαϊκού
πληθυσμού της Παλαιστίνης:
α) Τη
διείσδυση ελληνικών λέξεων στο Ιουδαϊκό λεξιλόγιο, στο οποίο τελικά και
πολιτογραφήθηκαν, τη χρησιμοποίηση της ελληνικής στα επίσημα έγγραφα και σε
επιγραφές πάνω σε λίθινες πλάκες, οστεοφυλάκια, νομίσματα κλπ.
β)
Τις στήλες, που είχαν στηθεί στον περίβολο του ναού των Ιεροσολύμων και ήταν
γραμμένες «αί μέν ελληνικοίς, αί δε ρωμαϊκοίς γράμμασι, μη δείν αλλόφυλον εντός
του αγίου παριέναι», ήταν δηλαδή δηλωτικές της αποστάσεως, μέχρι της οποίας
μπορούσαν να πλησιάσουν μη Ιουδαίοι στον ναό.
γ)
Την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Ιουδαία μετά την ρωμαϊκή κυριαρχία, οπότε
έβλεπε κανείς τις χαλκές δέλτους, οι οποίες ήταν χαραγμένες «γράμμασι ρωμαϊκοίς
τε και ελληνικοίς».
δ)
Την περίπτωση του Καίσαρα, ο οποίος, στέλνοντας στους Σιδωνίους αντίγραφο του
διατάγματός του για την εκλογή του Ιουδαίου αρχιερέα Υρκανού του Β΄ ανέφερε:
«Βούλομαι δε και ελληνιστί και ρωμαϊστί εν δέλτω χαλκή ανατεθήναι». Σ’ όλα,
βέβαια, τα έγγραφα προς τις επαρχιακές αρχές έπρεπε, κατά κανόνα, παράλληλα
προς τη χρησιμοποίηση της λατινικής να χρησιμοποιείται και η ελληνική γλώσσα.».
«Ο
νομομαθής από τη Νεάπολη Dominicus Diodati υποστήριζε στο έργο του
υπό τον τίτλο De Christo Graece Loquente Dissertatio, Neapoli 1767,
ότι ο Ιησούς και οι σύγχρονοί Του μιλούσαν την ελληνική, καθόσον οι Ιουδαίοι
από την εποχή ήδη του Μ. Αλεξάνδρου εξελληνίσθηκαν. Το ότι ο Ιησούς και οι
Απόστολοί Του χρησιμοποιούσαν την ελληνική στα κηρύγματά τους προκύπτει, κατά
τον Diodati, από το γεγονός, ότι ο Ιησούς δεν ονομάζεται «Μεσσίας»,
που αποτελεί καθαρά εβραϊκό τίτλο, αλλά «Χριστός», που αποτελεί γνήσιο ελληνικό
όρο. Αλλά και με ελληνική λέξη προσαγόρευσε τους μαθητές Του, ήτοι
«Αποστόλους», ενώ στον Σίμωνα έδωσε καθαρά ελληνικό όνομα, μετονομάζοντάς τον
από «Κηφά», «Πέτρο». Επίσης στα βιβλία της Κ.Δ. δεν γίνεται χρήση των γραμμάτων
του εβραϊκού αλφαβήτου, αλλά των γραμμάτων του ελληνικού, όπως π.χ. «ιώτα».
(Ματθ. 5,18), Α και Ω (Αποκ. 1,8/21,6/22,13). Εξ άλλου τα Ευαγγέλια και η προς
Εβραίους Επιστολή γράφηκαν στην ελληνική, ενώ οι Απόστολοι του Χριστού
χρησιμοποίησαν τη μετάφραση τους.
Πριν
τον Dominicus Diodati και ο Is. Vossius,
(1618-1689, Γερμανός θεολόγος, διαμαρτυρόμενος Καθηγητής Ιστορίας της
Θεολογίας) υποστήριζε την άποψη, ότι ο Ιησούς και οι Απόστολοί Του μιλούσαν την
ελληνική και όχι την συριακή γλώσσα. Κατά τον Is. Vossius, που
διατύπωσε τις απόψεις του αυτές στα έργα του: De Oraculis
Sibyllini (1680) και De septuaginta interpr. dissertario
(1661), στην Παλαιστίνη μιλούσαν την εβραϊκή μόνο μερικοί λόγιοι και αυτοί όχι
πλήρως. Μεταξύ, βέβαια, αυτών συγκαταριθμούσε και τον Ιησού. Τα εβραϊκά, όμως,
στοιχεία αναμίχθηκαν με συριακά και ελληνικά, που μιλούσαν οι χωρικοί. Έτσι,
μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου όλος ο λαός της Παλαιστίνης, εξαιρέσει
των λογίων, μιλούσαν την ελληνική, γιατί είχε εισδύσει σ’ όλες τις Χώρες της
«Πρόσθεν Ασίας».
Αν
ο Χριστός δεν μιλούσε ελληνικά, γιατί οι μαθητές Του συνέγραψαν τα Ευαγγέλια
στην ελληνική γλώσσα; Και γιατί ο αγαπημένος Του πλέον μαθητής, ο Ιωάννης, να
γράψει τις επιστολές του στην ελληνική γλώσσα και, μάλιστα, με το πλέον τέλειο,
λεπτό και υψηλό ποιητικό ύφος, πράγμα που φανερώνει την εξαιρετική ελληνική του
μόρφωση;
Το
γεγονός λοιπόν και μόνο, ότι αν και Εβραίοι οι Ευαγγελιστές, έγραψαν τα
Ευαγγέλιά τους όχι στα αραμαϊκά ή σε κάποια εβραϊκή γλώσσα, μαρτυρεί, πέραν
πάσας άλλης αμφιβολίας, πως τόσο ο Χριστός και οι μαθητές Του, έστω και αν
παραδεχτούμε πως μιλούσαν και κάποια άλλη γλώσσα, έγραφαν και κήρυτταν μόνο
στην ελληνική, γιατί αυτή χειρίζονταν καλύτερα, αλλά και διότι ήταν η μόνη
γλώσσα την εποχή εκείνη που είχε επικρατήσει σ’ όλη την Παλαιστίνη και,
ιδιαίτερα, στη Γαλιλαία.
Άρα,
για να γραφτούν όλα μα όλα τα θρησκευτικά τους κείμενα στα ελληνικά, σημαίνει
ότι και αυτοί που έγραφαν και μιλούσαν και αυτοί που διάβαζαν και άκουγαν,
γνώριζαν πάρα πολύ καλά ελληνικά.
Η
επιστολή του Ιακώβου, ενός Εβραίου, που ήταν γνώστης της «κλασσικής εβραϊκής
γλώσσας», ήταν γραμμένη σε θαυμάσιο ελληνικό ύφος και γλωσσικό κάλλος, έστω και
αν απευθυνόταν σε συμπατριώτες του Εβραίους. Αλλά και οι επιστολές του Πέτρου,
του Ιούδα, οι Πράξεις των Αποστόλων, καθώς και οι επιστολές του Ρωμαιο-Εβραίου
Παύλου γράφτηκαν σε θαυμάσια και καθαρότατη ελληνική γλώσσα. Αυτός, μάλιστα,
δημιουργεί και νέες ελληνικές λέξεις για να μπορέσει να εκφράσει καλύτερα τα
διανοήματά του.
Το γεγονός ότι οι δώδεκα μαθητές, αλλά
και ο Χριστός, γνώριζαν πολύ καλά μόνο την ελληνική γλώσσα, αποδεικνύεται ακόμα
και από το γεγονός ότι από τις 350 περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης, τις οποίες
παραθέτουν οι Ευαγγελιστές μέσα στα Ευαγγέλιά τους, οι 300 έχουν ληφθεί από την
ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα και οι άλλες 50 από διάφορες άλλες ελληνικές
μεταφράσεις της Π. Διαθήκης, οι οποίες ήταν σε κοινή χρήση στην εποχή του
Χριστού στην Παλαιστίνη. Και αυτό ακόμα μας βεβαιώνει ότι μόνο την ελληνική
γλώσσα γνώριζαν τόσο πολύ καλά να μιλούν και να γράφουν.
Και μια σημαντική λεπτομέρεια: Γράφεται
ότι το 1974 ο Καθηγητής Ε. Πρόκος, ως επίτιμος καθηγητής ξένων πανεπιστημίων,
είχε εισδύσει στις βιβλιοθήκες του Βατικανού και ιστοριοδιφώντας ανακάλυψε ότι
σε ένα χειρόγραφο του Ευσεβίου του Παμφίλου υπήρχε και συνέχεια στο κείμενο του
Ευαγγελίου του Ιωάννου όπου, σύμφωνα με το χειρόγραφο, ο Χριστός λέει:
«Διότι μόνη η Ελλάδα αψευδώς γεννά
ανθρώπους, - φυτόν εκ του ουρανού και του Θεού βλάστημα εξακριβωμένον, -
απογεννώσα λογικήν σκέψιν ιδιοποιουμένην την επιστήμην· τώρα εδοξάσθη ο Υιός
του ανθρώπου».
Την
παραπάνω πληροφορία διέψευσε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός σε
συνέντευξη που είχε με τον γράφοντα την Κυριακή 13 Ιουνίου 1997 στην τηλεοπτική
εκπομπή «Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» στην «Τηλετώρα».
Επί
πλέον, όπως αποδείχθηκε από σχετικό δημοσίευμα του δημοσιογράφου Θεοδώρου
Χατζηγώγου στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» στη στήλη «Τα Πικάντικα», το παραπάνω
κείμενο, που θέλουν να λένε ότι είναι του Ιησού, ανήκει στον Ιουδαίο ιστορικό
Φίλωνα, όπως έχει ερευνήσει το θέμα ο γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος Γιώργος
Καράγιωργας.
Ο
παραπάνω δημοσιογράφος ανακάλυψε στην βιβλιοθήκη του το έργο του Ιωάννου Φ.
Δημαράτου: Εισαγωγή εις τάς Ελληνικάς Σπουδάς, Τεύχος Α΄, Αθήνα 1935-1937
(Απόσπασμα εκ του Α΄ Τόμου της «Ακαδημείας»), το οποίο στην σελίδα 250
αναγράφει την φράση του Φίλωνος: «μόνη η Ελλάς αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν
ουράνιον και βλάστημα θείον, ηκριβωμένον λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον
επιστήμη».
Λόγια και φράσεις του
Ιησού στα Ελληνικά