05/07/2020
Το πρότυπο μοντέλο λειτουργίας της χειραγώγησης και του
ελέγχου της ιστορίας είναι πανάρχαιο. Σήμερα έχει καθιερωθεί παγκοσμίως τόσο
στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό επιχειρηματικό κόσμο και κατά συνέπεια
παρατηρούμε το ίδιο παντού. Στον κόσμο της Τέχνης και της Αισθητικής, στα
ιερατεία των θρησκειών και την Ηθική στις κοινωνικές δομές και το σύστημα
Παιδείας, καθώς και στο Επιστημονικό και Τεχνολογικό ιερατείο, υπάρχει το ίδιο
λειτουργικό και έτσι φτάνουμε ως τους Παγκόσμιους οργανισμούς και οργανώσεις
υγείας, τροφίμων, φαρμάκων, Unicef, Nobel, Hollywood, MME, Soros, ΔΝΤ,
Ρόθτσιλντ, Ροκφέλερ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΗΕ κλπ. Ποιο είναι αυτό το κοινό
πρότυπο λειτουργίας και σε τι λογαριθμικές βάσεις στηρίζεται; Είναι πολύ γνωστό
σχεδόν σε όλους και χρειάζεται μόνο απλή αριθμητική; Μια μικρή ελίτ που κάθε
μέλος της έχει πολλά πλοκάμια, ελέγχει τις επιλογές και τις αποφάσεις της
κοινής συνισταμένης ενός συνόλου. Αρχικά, μια μειονότητα θα επηρεάσει υποσυνείδητα
καθοριστικά το 1/3, που θα ενεργοποιήσει την κοινή συνισταμένη και θα φτάσει
συχνά πάνω από το 51% που χρειάζεται, για να κυριαρχήσουν τελικά οι νόμοι που
εξυπηρετούν τα σχέδια της αρχικής μικρής μειονότητας. Όλα αυτά γίνονται σε
επιστημονικά πλαίσια και με σχεδόν δημοκρατικές διαδικασίες. Οι τριβές μεταξύ
δήθεν αντίπαλων ομάδων ή παρατάξεων ρίχνει το απαραίτητο νερό για να γυρίζει
συνεχώς αυτός ο μύλος που τα αλέθει όλα, ανθρώπους, κοινωνίες και πολιτισμούς.
Στο σύστημα αυτό ευνοούνται να συμμετέχουν άνθρωποι με πολλά
διπλώματα, αλλά ωστόσο χειραγωγούμενα ένεκα κάποιας αδυναμίας, πάθους ή
συγκεκριμένης ανεπάρκειας, που χρησιμοποιείται ως λαβή ελέγχου. Η πολυφωνία που
χρησιμοποιείται για να πειστούν όλοι οι μη μετέχοντες, δηλαδή η πλειονότητα, ότι
υπάρχει καλή θέληση και ελευθερία λόγου, ισότητα, ισονομία και ισηγορία, δηλαδή Δημοκρατία. Η κυριαρχία μιας πλαστής
δημοκρατίας, καθιερώνεται και στην τέχνη και την επιστήμη, στην παιδεία και την
θρησκεία, διαμορφώνοντας έναν δήθεν πολιτισμό που υποχρεώνει όλη την
Ανθρωπότητα περισσότερο να τον φοβάται παρά να τον σέβεται.
Μας προετοίμασαν με το κατάλληλο νερό, τροφή, αέρα,
ακτινοβολίες, ψεκασμούς, τεχνητούς ιούς, για να καλοδεχτούμε ως παγκόσμιο αγαθό
ένα εμβόλιο που θα αλλάξει για πάντα το DNA μας καθιστώντας μας υβρίδια. Το
δέλεαρ είναι, που η δημιουργία ενός βελτιωμένου ανθεκτικού ανθρώπου, όπως έκανε
η Monsanto με τους
σπόρους των καλλιεργειών. Η Πανανθρώπινη Ύβρις, που ενεργοποιείται μαζικά
πλέον, θα έλξει κατά νόμον τη Νέμεση για να μας εξαφανίσει, καθώς το μέλλον μας
θα είναι επιζήμιο για το Όλον. Η φυσική μας εξόντωση είναι ο απώτερος στόχος
του Κρόνιου συστήματος, που ζει τρώγοντας από τα παιδιά του.
Κάθε Παγκόσμιος οργανισμός, οργάνωση ή εταιρεία φέρει σαν
μάσκα μια ονομασία που προσδιορίζει το
αντίθετο από το έργο της. π.χ. ο ΠΟΥ αποσύρει φτηνά και καλά φάρμακα για να
προωθήσει τα ακριβά και επικίνδυνα. Η Unicef είναι εμπλεκόμενη σε εμπόριο
παιδιών και κύκλωμα παιδοφιλίας που τροφοδοτείται από φιλανθρωπικές ΜΚΟ, που
ζουν από τα κονδύλια για τους μετανάστες.
Το θέμα είναι, ότι οι μισοί πείθονται ή εξαναγκάζονται από
τους άλλους μισούς να πιστέψουν και να ακολουθήσουν το γενικότερο σχέδιο.
Όποιος ψάξει θα βρει χιλιάδες στοιχεία στην Ιστορία που επιβεβαιώνουν όλα τα
παραπάνω. Αρκεί να παρατηρήσεις την
διατύπωση των στόχων και τα προγράμματα
του ΟΗΕ στην Ατζέντα 2030. Είναι απολύτως φυσικό να συμφωνούν όλοι με τέτοιους
στόχους. Έχουν προεπιλεχθεί από αντίθετες ομάδες, για να υπάρχει η ψευδαίσθηση
της ανεξάρτητης άποψης. Όταν έρχεται όμως η ώρα της υλοποίησης και οι
παρεκκλίσεις από τις συμφωνημένες διαδικασίες, τότε είναι αργά καθώς τελικά
υπερισχύει το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κι έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται με
διαφορετικά ρούχα και πρόσωπα. Ποιο είναι το αληθινό σενάριο που εξυφαίνεται πίσω
από τους στόχους αυτούς θα δούμε παρακάτω.
Αύξηση φτώχειας, ανεργίας, πείνας
Μεταλλαγμένες καλλιέργειες υβριδίων, ιδιωτικοποίηση νερού
Ασθένειες, φάρμακα, εμβόλια
Ψεκασμοί, τσίπ, DNA, έλεγχος σκέψης και τρόπου ζωής
Υποβάθμιση παιδείας, διάλυση οικογένειας, μαζικός εγκλεισμός
σε πόλεις, γκετοποίηση κοινωνιών,
Απαγόρευση επαφής με την φύση
Κυριαρχία μιας πανθρησκείας
Τα αποτελέσματα όμως της υλοποίησης των στόχων όπως αυτών
του ΠΟΥ για τρόφιμα, φάρμακα, ΟΗΕ κλπ. τα ζήσαμε πρόσφατα λόγω τεχνητής
επιδημίας, για την οποία κανείς δεν λογοδότησε. Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει
σοβαρά τους ανθρώπους όλους της γης. Αν αυτοί που ψηφίζουμε μας εξαπατούν
διαρκώς, τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουμε. Διότι αποτελεί ενεργοποίηση
διπολισμού, αυτισμού και σχιζοφρένειας να περιμένουμε διαφορετικά αποτελέσματα,
ενώ χρησιμοποιούμε τον ίδιο τρόπο. Σχεδόν όλα τελικά λειτουργούν με λάθος
τρόπους, που διαμορφώνουν μια ζωή συνεχούς κόλασης από το μαιευτήριο ως το
κοιμητήριο.
Οι 17 στόχοι της
Ατζέντας 2030
Στόχος 1) Το τέλος της φτώχειας σε όλες τις μορφές της
παντού: Ανθρωπιστική βοήθεια και κοινωνική πρόνοια από το κράτος και
τις ΜΚΟ του. Κρατείστε τους με μηχανική στήριξη στη ζωή για καλύτερο έλεγχο κι
εξάρτηση. Χρεώστε το στους έχοντες ακόμα δουλειά – Οι φτωχοί θα τρέφουν τους
φτωχότερους, όπως ακριβώς γίνεται στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.
Στόχος 2) Τέλος της πείνας, επίτευξη επισιτιστικής
ασφάλειας και η βελτίωση της διατροφής και η προώθηση της αειφόρου γεωργίας: Εννοεί
ξεκάθαρα τις καλλιέργειες μεταλλαγμένων -ΓΤΟ- που θεωρούνται ανθεκτικές,
γρήγορες και μπορούν τάχα να ταΐσουν περισσότερους. Τις ευλόγησε εξάλλου και ο
Πάπας στην πρόσφατη εγκύκλιό του, ως “τεχνολογία στην υπηρεσία της
ανθρωπότητας”.
Στόχος 3) Εξασφάλιση υγιούς ζωής και προώθηση
της ευημερίας, για όλους και σε όλες τις ηλικίες: Εμβόλια για όλους,
αναγκαστικές προληπτικές εξετάσεις για όλους (βλέπε παρ’ ολίγον νόμο
Κουρουμπλή), προώθηση της μεταμοσχευτικής πολιτικής, προώθηση της ευθανασίας
για “αξιοπρεπή” θάνατο, άλλοθι για χρήση νέων τεχνολογιών όπως τσιπάκια
και ασύρματη παρακολούθηση, άλλοθι για περαιτέρω επεμβάσεις στο DNA κι έρευνες
τύπου ηχογενετικής για
επέμβαση ακόμα και στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Στόχος 4) Χωρίς αποκλεισμούς και ισότιμη ποιότητα της
εκπαίδευσης και προώθηση των ευκαιριών διά βίου μάθησης για όλους: Η
“ποιότητα” θα καθορίζεται από τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Δεξιότητες και
στοιχειώδης εκπαίδευση για τις υποανάπτυξη χώρες, αλλά και τις πρώην
ανεπτυγμένες, τύπου Ελλάδας, που τώρα χρειάζεται γκαρσόνια να μιλούν πολλές
ξένες γλώσσες, φτηνά εργατικά χέρια, αγρότες που θα εφαρμόσουν τις νέες
τεχνολογίες κλπ [Οι
προτάσεις ΟΟΣΑ για την Παιδεία είναι απλή εφαρμογή της Ατζέντα 21]