ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

(Βιβλίο: ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ Κεφ. 1)

Α

Ανασύρω εκ του βάθους της υπάρξεώς σου άπαντα τα Θεία συναισθήματα, ιδέας, εμπνεύσεις και θέλω φανερώσει σε εν τω μέσω αδελφών σου λαλούντα Ρήματά Μου εκ του Λόγου πηγάζοντα και της Αγάπης Μου προς τα δημιουργήματά Μου.

Αφαιρώ πάσαν αρνητικήν στάσιν, έφεσιν. διακοπήν, αντίρρησιν. ματαιότητα. υψηλοφροσύνην και εκχέω εκ του Είναι Μου. της Αλήθειας και του Φωτός Μου, ΘεΙον Εγκαλώπισμα επί σέ.

Ανασύρω εκ των εγκάτων του «Είναι» σου την Φωνήν Μου, ίνα αύτη ηχήση προς τα έξω της υποστάσεώς σου, φανερώνουσα Βουλάς Μου Ορθοδόξους.

Επιστέφω σε διά του Σταυρού Μου. δια το μέχρι σήμερον Έργον σου αφοσιώσεως και λατρείας πρός Με και κατηχήσεως ενίων αδελφών, ούς απέστειλα πλησίον σου.

Ανακαλώ εις την τάξιν και πλήρη ευρυθμίαν τας λειτουργίας του σκηνώματος ό φέρεις και εκχέω επ’ αυτού την Χάριν και Ευλογίαν Μου εξαγιάζων αυτό.

Ευλογώ την δεξιάν σου χείρα από του βραχίονος και κάτω και συνδέω τούτην από του νυν αρρήκτως, μη αποσυντιθεμένης της συνδέσεως τούτης εφεξής παρ’ ουδενός στοιχείου ή συνδέσμου αυτής μετά της Εμής και σφραγίζω την σύνδεσιν τούτην διά του επί του Σταυρού εκχυθέντος Αίματός Μου.

Επανασυνδέω την ύπαρξίν σου με το λώρον της Δημιουργίας σου ως Πνεύμα άϋλον, εξελθών των Πατρικών Μου Κόλπων και εμφυσώ επί σε ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ και ΦΩΤΙ.

Απεμπολώ εκ σου παν αμάρτημα, παν ολίσθημα και επαναφέρω εντός σου την Αγιότητα, ήν έφερες ως Πνεύμα προτού σκηνώσεις επί της γης.

Συνδέω σε με τας Ουρανίους Δυνάμεις του ΑπεΙρου- Ανάρχου Λόγου, ίνα εξ αυτών λαμβάνεις και χρησιμοποιείς ταύτας προς εκπλήρωσιν των Πατρικών Θείων Βουλών επί της γης, της επαναστροφής των Ουρανίων Πνευμάτων εις την Πατρικήν Μου Αγκάλην.

Θέτω σε πλησίον μαθητών Μου και μαθητριών, ίνα ως μαθητευόμενος διδάσκης εις αυτούς τα της ΝΕΑΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ΜΟΥ.

Θέτω σε εις ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ίνα Με ΑΝΑΓΓΕΙΛΗΣ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, περιβεβλημένον σάκκον και επί των χειρών σου φέροντα ράβδον, ίνα δι’ αυτής κρούης τας θύρας εισόδου των καρδιών-ψυχών των αδελφών Μου και καθαρίζεις αυτούς, προκειμένου να ΕΙΣΠΟΡΕΥΘΩ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΜΟΥ.

Επικυρώ πάσαν Εξουσίαν ως εξ Εμού δοθείσαν διά του ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΥ - ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ.

Β

Το ΙΝΔΑΛΜΑ της ανθρωπίνης ψυχής, η σκηνώσασα εις την ύλην ως σκήνωμα ανθρώπινον, η βαστάσασα εις τας ΘΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΑΓΚΑΛΑΣ ΤΟΝ ΜΟΝΟΓΕΝΗ ΥΙΟΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, η κυήσασα ΑΣΠΟΡΩΣ ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, η παραμείνασα ΠΑΡΘΕΝΟΣ και μετά τον τοκετόν Αυτής, η ΠΑΝΑΓΝΗ, ΠΑΝΑΜΩΜΗ, ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΗ ΘΕΙΑ ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΨΥΧΗ, η τεκούσα τον ΣΩΤΗΡΑ και ΛΥΤΡΩΤΗΝ, η δεομένη υπέρ υμών και παντός ανθρώπου και εν σπηλαίοις έτι διαβιούντος αποστέλλει εις σέ τας παλλεύκους Ακτίνας της ΘΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ εις την ψυχήν σου, ίνα λάβης τας εκ της ΘΕΟΓΕΝΝΗΤΟΡΟΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ και ΕΥΧΑΣ προς πλήρωσιν της υποστάσεώς σου εξ ΑΥΤΗΣ, μεταφέρουσα την ΧΑΡΙΝ ΑΥΤΗΣ και την ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ επί της γης, εις παν σκήνωμα, όπερ ήθελεν επιλέξει διά την ΦΑΝΕΡΩΣΙΝ ΤΗΣ. ΑΜΗΝ.

Η Αλήθεια ήν ο Πατήρ ηυδόκησε ίνα αποκάλυψη δι’ Εμού τοις αδελφοίς Μου ανθρώποις, θέλει εδραιωθεί με την πάροδον του χρόνου. Ουδείς επίστευσεν εις Εμέ από της πρώτης στιγμής, αλλά αφού υπέστη την ανάλογον επεξεργασίαν εν τω «Είναι» αυτού. Δι’ ό λέγω υμίν άρατε έκαστος εξ υμών το φορτίον του Έργου ό δέδωκα ενί εκάστω και συντελέσατε κατά το μέτρον της Πίστεως, των δυνατοτήτων σας και της Χάριτος ήν παρέχω, εις την εξαφάνισιν του σκότους, τα πέπλα του οποίου κατακαλύπτουν εισέτι τους αδελφούς Μου.

Εν σοι καγώ υπάρχω Αδελφέ. Είσελθε εις την χαράν, ήν δίδω σοι και έχων Με εσαεί Σύμβουλον και Οδηγόν και Καθηγητήν και Προστάτην, πορεύου ως το Πνεύμα Μου σε οδηγεί.

Μέλλει ανοίξαι έτερα Πνευματικά Κέντρα διδασκαλίας και Καθοδηγήσεως ψυχών υπό την Εποπτείαν Μου διατελούντα, εις ά ο Άρτος της Ζωής θέλει καταδείξει την Εαυτού Παρουσίαν.

Εστέ εν Ειρήνη, εστέ εν Αγάπη και τότε ασφαλώς εστέ μετ’ Εμού.

Ειρήνη υμίν.

Χριστός ο Λόγος, το Απαύγασμα της Δόξης του Πατρός. ο εντελλόμενος ποιήσαι τοις ακολουθούσιν Αυτόν τα Άγια και Πανάχραντα Αυτού Μυστήρια. Ο Εκχέων την Χάριν Αυτού, την περιβάλλουσαν τους πεπειστευκότας Αυτώ και εντειλάμενος «άν τινων αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς», Ούτος δίδω σοι την αυτήν Χάριν ως Εκπροσώπου του Έργου Μου επί της Γης. Λάβε Αδελφέ την Χάριν ταύτην ήν δέδωκά σοι, ίνα δι’ αυτής τοις προσερχομένοις εν Μετανοία και Πίστει αναστέλλης τα δεινά επακόλουθα των πράξεων αυτών, εξομολογουμένων παρά σοι.

Εκχέω την Χάριν μου επί πάντα Ακόλουθον μεταστραφέντα και ακολουθούντο τας Υπαγορεύσεις Μου. Επί πάσιν οις εξελεξάμην διά το Έργον Μου θέλω φανερωθεί ίνα δώσω τω Κόσμω δείγματα Παρουσίας και της Εμής Αγάπης.

Πάντα τα διά της σης γραφίδος εκτεθέντα επικυρώ και σφραγίζω διά της Δεξιάς Μου, άτινα έγραψας υπήκων τη Βουλή Μου.

Εκχέω την Χάριν Μου επί του φίλου και Αδελφού Μου Ιωάννη-Ηλία, ον ο Ίδιος εβάπτισα και απέστειλα πλησίον των ανθρώπων ίνα διδάξη αυτούς και προετοιμάσει την είσοδον-εισπόρευσιν του Υιού του Θεού εν ταις ψυχαίς αυτών διά να καταστήση αυτούς Ενθέους φέροντας την δόξαν Μου εν εαυτοίς, μεταβάλλων αυτούς από ψυχοϋλικάς υποστάσεις εις τέκνα Φωτός και συμμετόχους της Βασιλείας του Θεού.

Ανάγγειλέ Με Ιωάννη-Ηλία τοις αδελφοίς Μου, ερχόμενον εν Δόξη και θέλουσι ιδεί οι άνθρωποι τον Θεόν περιπατούντα εν τω μέσω αυτών, εισπορευόμενον εις πάντα εις όντινα ο Θείος Έρωτας ανεπτύχθη εν τη ψυχή του και επιπόθησε διακαώς την Ένωσίν Μου μετ’ αυτού.

Αμήν, Αμήν λέγω σοι ότι έρχεται ώρα καθ’ ήν πάντα ταύτα τελεσθώσιν και οι ακούοντες τον εκπορευόμενον λόγον σου Εμέ θέλουσι ακούει, καλούντο αυτούς εις Κάθαρσιν και προετοιμασίαν διά την και εν αυτοίς φανέρωσίν Μου.

Δέδωκά σοι την Χάριν της Αναγγελίας της Παρουσίας Μου επί της γης εκ Νέου και οι λόγοι Μου ούτοι ου μη παρέλθωσιν κενοί.

ΑΜΗΝ.

Αμήν λέγω υμίν, ου δέδωκά σας τα Μυστήρια των Ουρανών διά να τα θάψητε εντός σας, κρυμμένα εις τας σιταποθήκας σας, αλλά διά να τα σπείρετε και να φάνερώσητε τους καρπούς εις τους Υιούς και Θυγατέρας Μου.

Αμήν λέγω υμίν, θ’ αναστηθώ εις έκαστον εξ υμών, ως εκ σεισμού προβάλλων, καίων και κατακαίων τα έν ημιαποσυνθέσει υλικά περιττώματα.

Αμήν λέγω υμίν, ανεστήθην εντός του Υιού Μου Ιωάννου, λαβών μορφήν Ιωάννου και Ηλία και Μελχισεδέκ και Αβραάμ και Αββακούμ και έτι πολλών Υιών Μου. Είς και ταυτοχρόνως πολλοί, Είς και ταυτοχρόνως ουδείς, καθότι εν Εμοί περικλείονται κι Εγώ πυροδοτώ και οικοδομώ και ενανθρωπίζω ή αποπνευματώνω αυτούς.

Αμήν λέγω υμίν, την σημερινήν ημέραν εργάζομαι εντός σας και αναδεικνύω υμάς εκ του μη είναι εις το είναι, εκ του αφανούς εις το εμφανές, εκ του αποκαλυπτομένου εις το κεκρυμμένον. Αφανής ών, όσης εν Πνεύματι δεν έχει άρτι γεννηθεί, κεκρυμμένος όστις γεννημένος και δει (πρέπει) μυστικός διά πολλούς να είναι.

Αμήν λέγω υμίν, θα έλθη ημέρα που δεν θα δύνασθε το Φως Μου βαστάζειν, περισσότερον από άλλους τινάς εις εσάς, καθότι γεγεννημένοι εν Φωτί και εκ του Φωτός θα παράγετε, θα τεκνοποιήτε, θα μεταλαμπαδεύετε επικρουστήρας και θρυαλλίδας διά την εις τους άλλους εντός των έκρηξίν Μου. Πνεύμα πρωταρχικόν θα κατακαίεσαι ημέρα και νύκτα διαβιών εν τη ύλη, κατεργαζόμενοι εν Πνεύματι Αγίω.

Αμήν λέγω υμίν, πάντα ταύτα θέλουσι συμβεί πριν της εν τω υλικώ κόσμω, διά μέσου υμών και ετέρων Εμφανίσεώς Μου.

Αποσχηματοποιηθείτε εκ των ονομάτων Ιωάννης και Ελένη και συνταυτισθείτε μετά των φλογών των, ως έκαστος μετά την βάπτισίν του εκ πνεύματος υλικού και Θείου, (συγκαιραίνων τας δύο υποστάσεις του νυν όντος) του ονομαζομένου παρ’ υμίν Ιωάννου, μετέχει τα του Θείου, οδεύων προς Αυτό.

Και ο γεγεννημένος εν Φωτί και οδεύων προς την μέθεξίν του μετά του Φωτός, μετ’ Εμού, παραμένει ανώνυμος, υπερκεράζων, υπερφαλλαγγίζων τας ανθρωπίνας υποστάσεις, τας οποίας κατά καιρούς το βαπτίζων πνεύμα τοις ανθρώποις ελάμβανε, Ηλίας, Μελχισεδέκ, Αββακούμ, Αβραάμ, Ησαΐας και εκ νέου Ηλίας.

Εγώ Ειμί εν υμίν, και υμείς εν Εμοί, καγώ εν τω Πατρί: Και ο Πατήρ Ουδέν.

Εγώ Ειμί ο εισχωρών και διαποτίζων Αυτόν από της κεφαλής έως των δακτύλων των ποδών Αυτού.

Συμβαίνει εις Αυτόν ελάττωση των εκκρίσεων των αδένων και υποστέλλονται οι οργανικές λειτουργίες δια να αντικατασταθούν από άλλες Πνευματικές, ώστε το υλικό σκήνωμα να διατηρείται με Θεϊκή Ενέργεια και μόνο, χωρίς να χρειάζεται να λαμβάνει ουδεμίαν υλικήν τροφήν.

Φυσικόν να επέλθει κόπωση και αδυναμία. Το χρονικό διάστημα κατά το οποίον θα περιέρχεται σ’ αυτήν την κατάσταση θα αυξάνεται ημέραν με την ημέραν και μετά πάροδο ορισμένου χρόνου θα ελαττώνεται, ώστε να πάψει να υφίσταται. Τότε θα έχει γίνει πλήρης μεταλλαγή του γήινου οργανισμού και σαρκίου. Η μεταλλαγή αυτή θα διαρκέσει περίπου ένα μήνα.

Είναι στάδιον νέον απαραίτητον για την απόλυτη Ταύτιση και Ένωση μετ’ Εμού, που μέχρι τώρα θεωρητικά μόνον διδασκόσαστε.