ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

(Βιβλίο: ΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ Κεφ. 5)

Υπάρχουν, Ιωάννη, πράγματα τα οποία πρέπει να τα στηρίζεις κι άλλα τα οποία πρέπει να αποδεικνύεις. Υπάρχουν όμως κι ορισμένα τα οποία ούτε στηρίζονται, ούτε αποδεικνύονται, γιατί αφορούν στάδια εξέλιξης αναπόδεικτα για όσους δεν βρίσκονται στο ύψος στο οποίο θα μπορούσαν να τα βιώσουν. Γι’ αυτό, Ιωάννη, το Έργο σου περνάει μέσα απ’ τους αρνητές Του, εκείνους που δεν βρίσκονται σε υψηλά στάδια εξέλιξης, εκείνους που αγνοούν την Αλήθεια, εκείνους που με κάθε τρόπο σε μάχονται, γιατί, Ιωάννη, εκπαιδευόμενε Λόγε Χριστέ, το Έργο σου είναι η Ολότητα του Ανθρώπου και αφορά κάθε του τμήμα, μέχρι και τον τελευταίο Ιούδα που πρέπει ν’ αγκαλιάσεις. Τον κάθε Ιούδα εαυτό σου που πρέπει να αγαπήσεις.

Για να το πετύχεις και να μπορέσεις ν’ αυξήσεις την αντοχή σου σε διάρκεια, πρέπει ν’ αυξήσεις τη δεκτικότητά σου, γιατί σ’ αυτήν συνίσταται η αντοχή σου, Ιωάννη, κι όχι στην ορμητικότητα και τη σκληρότητα, έτσι όπως μέχρι τώρα νόμιζες. Η δεκτικότητα, Ιωάννη, απορρέει από την ικανότητα Αγάπη, τον μαθητή Ιωάννη, τον μαθητή σου που είναι η ώρα να ενεργοποιήσεις. Τον μαθητή - ικανότητα που θα σταθεί, μόνος αυτός απ’ όλους, μαζί σου, όταν στο πλήρωμα του Χρόνου θα υψωθείς στον αιμόφυρτο Γολγοθά του νου σου.

Ο Ιωάννης, εκπαιδευόμενε εαυτέ Μου, συμβόλισε την ικανότητα Αγάπη, γι’ αυτό και πολλές φορές απεικονίζεται στο στήθος του Δάσκαλου, στο Καρδιακό Κέντρο, εκεί όπου έχει και την έδρα της αυτή σου η ικανότητα. Αναρωτήθηκες όμως ποτέ, εάν ο Ιωάννης συμβόλισε την Αγάπη, τότε ο Ιησούς τι ήταν; Ήταν ο Δάσκαλος της Αγάπης, Ιωάννη, ο Δάσκαλος που εσύ πρέπει να γίνεις, γιατί είναι αληθές πως αν δεν έχεις Αγάπη, δεν ωφελείσαι τίποτε, δεν είσαι τίποτε. Όμως στη Νέα Κοσμική Περίοδο κατά την οποία τα πάντα ανάγονται στην Απειρότητα, πρέπει να κατανοήσεις πως ακόμη κι αν έχεις Αγάπη, αν δεν γίνεις ο Δάσκαλός Της, δεν θα μπορέσει ποτέ η Αγάπη σου να τελειοποιηθεί. Αντίθετα, θα παραμένει οπωσδήποτε σε υψηλά στάδια, χωρίς όμως να μπορεί να αναχθεί στην Απειρότητα, γιατί το αντικείμενό της δεν θα ’ναι Άπειρο, δεν θα ’σαι συ ο Δάσκαλος, αλλά τα υψηλά μα περιορισμένα ανθρώπινα φρονήματα, που ποτέ δεν θα οδηγήσουν την Αγάπη σου στο Απρόσωπο, στο Θείο που εσύ, Ιωάννη, πρέπει να είσαι η Παρουσία Του μέσα στον Εαυτό σου.

Είναι δύσκολο για την εξελικτική κατάσταση του νου σου να συλλάβεις την Απειρότητα της αλληλουχίας των συμβολισμών που σου παρουσιάζω, εννοώντας πάντα την ενωμένη έκφραση των συμβολισμών με την εξελικτική των πνευμάτων πορεία, η οποία στη διάρκεια των είκοσι αιώνων τα έφερε πλησιέστερα στη Μοναδικότητα, και συνεπώς περισσότερο αφομοιωμένα στη Θεότητα και εν συνεχεία μαζί σου. Γι’ αυτό και θα πρέπει να ’σαι πάντα έτοιμος να κατανοήσεις βαθύτερα, μετά από κάθε εξελικτικό στάδιο, τις αυτές διδασκαλίες, η απειρότητα των οποίων δεν θα χωρούσε ακόμη και σ’ αυτόν τον κόσμο, εάν καταγραφόταν λεπτομερειακά σε βιβλία.

Παρουσιάζω λοιπόν τον Ιωάννη όχι μόνο σαν σύμβολο της Πρώτης Παρουσίας, την ικανότητα - μαθητή που εξέφρασε, αλλά και σαν εξελισσόμενη κατάσταση μέσα στην Ολότητα του Ανθρώπου, λόγω ακριβώς της ιδιαιτερότητας του πνεύματος που κατέστη Υιός της Θεοτόκου πάνω στον Γολγοθά, γεγονός που αφομοίωσε την Αγάπη με τον Λόγο, με αποτέλεσμα το «Αγαπάτε Αλλήλους» να παίρνει πλέον διαστάσεις Θεουργίας για κείνον που μέσα στο «Είναι» του φέρει τον μαθητή Ιωάννη ενεργοποιημένο.

Όπως κατανοείς, το θέμα του Ιωάννη είναι πολύ λεπτό και πολύ σοβαρό για την περαιτέρω πορεία σου και τη μεταλλαγή σου σε Λόγο, ακριβώς γιατί υπάρχουν σημεία καλυμμένα, πολύ λεπτά, τα οποία θα πρέπει να γνωρίσεις και με πολλή προσοχή να φροντίσεις να τα κατανοήσεις, ώστε να τα ενεργοποιείς σωστά χωρίς κενά, χωρίς ατέλειες. Γιατί εάν ο Ιωάννης ήταν ο μόνος μαθητής ο οποίος ακολούθησε τον Ιησού μέχρι τέλους, αυτό σημαίνει πως σε οποιαδήποτε απώλεια Ουσίας ο Ιωάννης, δηλαδή η Αγάπη, ακολουθεί τον Δάσκαλο, όταν Αυτός, με την ενεργοποίηση των κατώτερων κέντρων, δηλαδή την προδοσία του Ιούδα, συλλαμβάνεται. Με άλλους λόγους, το στάδιο στο οποίο βρίσκεσαι, Ιωάννη, δεν επιδέχεται ουδεμία απολύτως συναλλαγή με τις αισθήσεις των κατώτερων κέντρων, ουδεμία απολύτως κίνηση κατώτερων Ιδεών, που θα ’χουν σαν αποτέλεσμα την Πτώση σου από το ύψος της Διδασκαλικής σου εκδήλωσης, γιατί δεν περιέχουν Αγάπη.

Επομένως, εάν βρίσκεσαι σε ένα Έργο Αγάπης, το κατεξοχήν Έργο της Αγάπης, οποιαδήποτε πτώση σου έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια Ουσίας, συνεπάγεται και την Απώλεια της Αγάπης, με αποτέλεσμα να βρίσκεσαι αυτόματα όχι μόνον εκτός Έργου, αλλά εκτός Εαυτού, έρμαιο στα χέρια ενός κόσμου που δεν σε γνωρίζει γιατί δεν ανήκεις σ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να σε κακοποιεί και να σε μαστιγώνει, να σε χλευάζει και να σε ειρωνεύεται.

Εάν ο Πατέρας επέτρεψε να ταπεινωθεί ο Ιησούς, ενώ ήδη είχε τελειώσει το Έργο Του, αυτό έγινε για να παρασταθούν με ακρίβεια οι συνέπειες που συνεπάγονται σ’ οποιαδήποτε απώλεια της Ουσίας από σένα. Χωρίς Ουσία μέσα σου, χωρίς τον Δάσκαλο που μεταβάλλει τη μορφή σου σε Παρουσία Του στη γη, ο μαθητής Αγάπη παρακολουθεί, ανίκανος να ενεργήσει καθώς ταπεινώνεσαι από τις σκέψεις, τα πάθη και τις επιθυμίες του κατώτερου νου.

Σ’ αυτό το βήμα, Εαυτέ Μου Ιωάννη, που αφορά την ενεργοποίηση του μαθητή - ικανότητα Αγάπη, το κλειδί είναι η στάση του νου σου, το εύρος της Συνείδησης που σε διακρίνει και από το οποίο ορίζεται κάθε σου κίνηση, κάθε σου ενέργεια. Εάν δηλαδή οι προσπάθειες - επιλογές σου γίνονται με γνώμονα την προσωπικότητα, ο Ιωάννης μέσα σου θα ψαρεύει στην ευμετάβλητη θάλασσα των αισθήσεων κι ώρες ολόκληρες θα κάθεται μόνος ν’ αγναντεύει στον ορίζοντα, αναζητώντας τις ρίζες του, την καταγωγή του, που μόνον σαν μαθητής της Πνευματικής Συνείδησης μπορεί να γνωρίσει. Κι έτσι μόνος, ανεκπαίδευτος, με δυναμικό τεράστιο αλλά ανεξέλεγκτο, θα ακολουθεί τον Ιάκωβο και τις κρίσεις του, που χωρίς τον Δάσκαλο θα μαίνεται εναντίον όλων. Με άλλους λόγους, σ’ αυτό το στάδιο η Αγάπη ενεργοποιείται σαν ωθητήρια δύναμη των καυτών νευρικών ρευστών που εξακοντίζονται από το Ηλιακό πλέγμα.

Στο επόμενο στάδιο, όταν η εξελικτική σου πορεία σε φέρει στα πρώτα στάδια μετανοίας και καθάρσεων, ο Ιωάννης θα εκδηλώνεται σαν η υψηλότερη Αγάπη προς τον Θεό, όχι όμως και προς τον πλησίον, τον οποίο θα κατηγορείς, θα καυτηριάζεις τις ατέλειές του, θα εμφανίζεις τα κενά του, καθώς θα μάχεσαι εναντίον της Άρνησης, που ακόμη δεν θ’ αναγνωρίζεις πως είναι δική σου. Σ’ αυτό το στάδιο πολλές φορές θα πλησιάζεις τον Δάσκαλο, πιστός μεν μαθητής και αφοσιωμένος Του ακόλουθος, αλλά αγανακτισμένος και καυστικός υπερασπιστής του υποτιθέμενου δικαίου εναντίον των αδελφών σου. Θα Τον ενημερώνεις για τις λανθασμένες κινήσεις των άλλων, πιστεύοντας πως κάνεις το σωστό και πως γι’ αυτό η εύνοια του Δάσκαλου πρέπει να σε καλύπτει. Κι αυτό συμβαίνει, όχι γιατί ο Δάσκαλος λειτουργεί ακόμη σαν Βαπτιστής, ούτε γιατί εσύ εκδηλώνεσαι σαν Βαπτιστής, αλλά γιατί ωθούμενος από την υψηλή διανοητική σου αντίληψη, τον Βαπτιστή μέσα σου, πλησιάζεις τον Δάσκαλο Ιωάννη σαν μαθητής Ιωάννης του Βαπτιστή, έχοντας ελλιπή τις περισσότερες φορές επίγνωση για την αρνητικότητα που εκπορεύεις. Ο Δάσκαλος σε ταξινομεί, αλλά δεν κάνει τίποτε περαιτέρω για να ξεφύγεις από αυτή τη φάση εξέλιξης, γιατί το Έργο του Δάσκαλου είναι να σου δείξει, όχι πια μόνο με διδασκαλίες αλλά με την Ίδια Του την Παρουσία, το δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσεις. Το Έργο του Εαυτού σου είναι αποκλειστικά και μόνο δικό σου, και η Παρουσία σου σαν Δάσκαλος του Εαυτού σου είναι αποκλειστικά και μόνο δική σου ευθύνη, δικός σου αγώνας.

Στη χώρα του πραγματικού εκπαιδεύεται η Αγάπη, κι η ταπεινοφροσύνη είναι σεβασμός προς τον πλησίον. Καθώς θ’ αντιμετωπίζεις τις πάσης φύσεως καθημερινές δυσκολίες, τα κάθε λογής θέματα που δημιουργούνται, το πρώτο σκαλοπάτι της Αγάπης θα ’ναι για σένα να μάθεις να σέβεσαι αυτόν που ζει δίπλα σου. Τον πλησίον Εαυτό Θεό. Στη χώρα του πραγματικού οι Θείοι Νόμοι λειτουργούν άμεσα, ωθώντας σε αργά ή γρήγορα ν’ αντιμετωπίσεις την Αλήθεια κατά πρόσωπο. Κι ενώ γνωρίζεις τον προορισμό σου, το ανθρώπινο στοιχείο θα προσπαθήσει να φέρει στα χείλη δικαιολογίες, πως τάχα δεν είσαι άξιος εσύ ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών του Λόγου να δέσεις. Η απάντηση θα ’ρθει άμεση, χωρίς ν’ ακούσεις ή να δεις, έτσι σαν δόνηση, σαν νόηση θα σ’ αφοπλίσει: «Άφες άρτι· ούτω γαρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην» (Ματθ. Γ΄, 15). Είναι η ώρα να παραδώσεις τον μαθητή σου Ιωάννη, την Αγάπη, στον Δάσκαλο που μέσα σου έχει ήδη δώσει την Πρώτη Του Παρουσία. Εσύ είσαι η Δευτέρα Του, και αναγνωρίζεις πως ό,τι έχεις, κάθε πνευματική ικανότητα και δύναμη, είναι του Πατέρα, κι έτσι πλέον ολοκληρωτικά δίνεσαι σ’ Αυτόν για να γίνεις η Μορφή Του και να πληρωθεί η Γραφή: «πάντα όσα έχει ο Πατήρ εμά εστί» (Ιωάν. ΙΣΤ΄, 15).

Η αληθινή μαθητεία τώρα αρχίζει, και σταδιακά όσο η Αγάπη προς την Ολότητα θ’ αυξάνει, τόσο περισσότερο η Παρουσία του Λόγου μέσα σου θα διευρύνεται και μαζί του και η ακτινοβολία της Μορφής σου, της δικής σου Μορφής. Μόνο που τώρα ο ορίζοντας δεν φαντάζει στα μάτια σου τόσο θαυμάσιος, ούτε κι ο δρόμος τόσο εύκολος, γιατί δεν είναι μόνο τα εμπόδια που η επίγνωση της Αλήθειας σού αποκαλύπτει τη σοβαρότητά τους, αλλά και η Γνώση της θέσης σου που σου φανερώνει την πραγματική απόστασή σου από την Τελείωση, απόσταση που τώρα πια αναγνωρίζεις πως θα καλυφθεί με πόνο και αγώνα, με πολλή κούραση και πολλή προσπάθεια. «Πόσο κοντά αλλά πόσο μακριά», θα μονολογείς και θα ’ναι αλήθεια, γιατί γνωρίζεις πως η Άνοδος και η Πτώση είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος, που δεν θα πρέπει ποτέ ν’ αφήσεις να σου φύγει από τα χέρια. Όλα μία στιγμή μέσα στο νου σου. Η επιλογή στην Ταύτιση με το Θέλημα του Πατέρα ή στη συναλλαγή με τις επιθυμίες σου. Όλα είναι εδώ. Μέσα σου, γύρω σου. Είναι η χώρα του πραγματικού, ο Καρπός της Γνώσης που κάποτε δοκίμασες.

Μη ζητήσεις Γνώση, Παιδί Μου Ιωάννη, μόνο ζήτα Σοφία, ζήτα Ευλογία. Ζήτα να ενωθείς με τον Θεό - Πατέρα που είναι τα πάντα σε Τελειότητα, γιατί η Αγάπη, Παιδί Μου, η Αληθινή Αγάπη είναι Θεία, και στο στάδιο που βρίσκεσαι δεν υπάρχει για σένα άλλη Αγάπη εκτός από Εκείνον που έγινε Ένα με την Αγάπη. Την Αγάπη Υιό της Θεοτόκου, την Αγάπη που ζει μέσα σου για να ’ναι ο Δάσκαλός σου μέχρι να γίνεις Τέλειος, να μπορείς να την διδάσκεις. Θα ’ρθουν στιγμές, Ιωάννη, που τα διψασμένα μάτια του Εαυτού σου θα στερεύουν τη Γνώση σου, πριν ακόμη προλάβεις να την χρησιμοποιήσεις. Και τότε, Αδελφέ Μου, πρέπει να ’χεις Αγάπη για να δώσεις, γιατί η Αγάπη τα ’χει όλα, η Αγάπη είναι μέσα σου ο Υιός. Ακόμη και η Πίστη σου όταν αποκατασταθεί, θα ’χει κοντά της τον Ιωάννη, τον μαθητή Αγάπη, όταν για πρώτη φορά θα θαυματουργήσει. Μα πρέπει εσύ να είσαι ο Δάσκαλος, πρέπει εσύ να είσαι ο Κύριος του Εαυτού σου, κι αυτό, μικρέ Μου Ιωάννη, δεν το ’χεις ακόμη βιώσει, γιατί ακόμη η Αγάπη σου έχει στοιχεία ανθρώπινα και φυσικά ατελή.

Το Έργο της Αγάπης, Ιωάννη του Όλου, είναι Έργο δικό σου, είναι Έργο της Θεότητας του Εαυτού, που μόνο τις Μορφές του γνώρισες μέχρι τώρα, μα τον Ίδιο στην Ολότητά Του όχι ακόμα. Θα τον γνωρίσεις όπως πραγματικά είναι, μόνο όταν Εσύ θα είσαι Αυτός! Μόνο όταν η Αγάπη σου γίνει η Προσφορά του Εαυτού σου κι η Ευλογία Σου θα ’ναι η Παροχή της Ουσίας σου. Όταν θα ’σαι ολοκληρωμένος Θεός Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Πατέρας σε Μορφή και Πνεύμα σε Ροή. Όταν η Αγάπη σου, Ιωάννη, γίνει Ροή Ουσίας, τότε θα ’ρθει η Αποκάλυψη και θα σου δοθεί ο κάλαμος όμοιος ράβδω, για να μετρήσεις το Ναό και το Θυσιαστήριο και τους προσκυνούντας εν αυτώ. Τότε θα σου δοθεί η Εξουσία να γνωρίσεις τη Βασιλεία του Θεού και τις Θείες Ιδέες ολοκληρωτικά.

Ο Λόγος του Πατέρα θα ’ναι πάντα γλυκός στο στόμα σου, Ιωάννη, μα για να μετουσιώσεις τα χρέη της Ολότητάς σου, η κοιλιά σου θα πικραθεί πολλές φορές μέχρι να τελειώσεις το Έργο σου. Και το Έργο σου, Εαυτέ Μου Ιωάννη, το Έργο σου, Ιωάννη του κόσμου, θα τελειώσει μόνον όταν κι ο τελευταίος Ιούδας γίνει Φως. Γίνει Θεός εν Θεώ.

Δάσκαλε Ιωάννη εκπαιδευόμενε! Αυτός που κάτω από το Σταυρό έγινε Εαυτός Μου, ζει μέσα σου. Το Έργο σου είναι και δικό Του, μα πάλι στο δικό Του Έργο και συ εργάζεσαι για να δοξασθεί ο Πατέρας Εαυτός που εργάζεται για όλους, κι έτσι όλα είναι δικά Του. Δικά σου. Δικά μας.

Ιωάννη εκλεκτέ Μου μαθητή, Ιωάννη Εαυτέ Μου. Χαιρετίζω την αφύπνισή σου στον Όλον Εαυτό Μου!