16/08/2021
Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να διεκδικούν την ελεύθερη εκδήλωση της αγάπης, τους πρόσφεραν ναρκωτικά, όταν άρχισαν να επικοινωνούν εσωτερικά, τους πρόσφεραν κινητά και ενώ αυξήθηκε ποσοτικά η δυνατότητα επικοινωνίας, υποβιβάστηκε ποιοτικά. Άνθρωποι που απέχουν ένα μέτρο ο ένας από τον άλλον, αντί να συζητούν ανταλλάσσουν μηνύματα και το λεξιλόγιο φτωχαίνει και η γραφή οπισθοδρομεί σε σύγχρονα ιερογλυφικά.
Όταν οι άνθρωποι εισήλθαν σ’ αυτήν την νέα περίοδο επίγνωσης, ώστε αυτόβουλα να αποφασίσουν να αλλάξουν κοσμοθεώρηση και να διαμορφώσουν ένα υγιή τρόπο σκέψης και ζωής, τότε τους επιβλήθηκε βίαια και εκβιαστικά ένα πακέτο αλλαγών που επιταχύνει την αυτοκαταστροφικότητα. Ο φόβος της αποτυχίας και της ανεπάρκειας κάνει την αποτυχία υπαρκτό γεγονός. Ο φόβος είναι το αποτέλεσμα να αντιμετωπίσεις μία μάχη που δεν ολοκλήρωσες εχθές, ενώ το αίσθημα ή το σύμπλεγμα κατωτερότητας γίνεται αυτολύπηση και συχνά μεταμορφώνεται σε υπεροψία και σύμπλεγμα ανωτερότητας. Οι πιο αποτυχημένοι άνθρωποι δημιουργούν κατά αυτό τον τρόπο την πιο καλοσχεδιασμένη βιτρίνα επιτυχίας.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις στην γη, θα διακρίνουμε μία παγκόσμια αλυσιδωτή αντίδραση διαίρεσης, χωριστικότητας, διχασμού, αμφιβολίας, καχυποψίας, έχθρας, μίσους, θυμού, σύγχυσης, βίας, φτώχιας, απελπισίας, απώλειας, που κάνουν την καθημερινή ζωή αφόρητη ανακύκλωση ιδιοτέλειας, εγωισμού, αδικίας, εκμετάλλευσης, πορνείας, υποδούλωσης και εξουσιασμού μέσω συνεχούς τρομοκρατίας. Είναι μία περίοδος που οι πιο ώριμοι άνθρωποι συνειδητοποιούν την αξία της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς και ότι τελικά έχουμε μόνο ο ένας τον άλλον. Κάθε άλλη εξωτερική βοήθεια φαίνεται ύποπτη όταν έχει φτάσει η ώρα να σταθείς μόνος σου στα πόδια σου και όχι να συνεχίσεις να εξαρτάσαι από κάποιον που σε χειραγωγεί, παρέχοντάς σου διαρκώς νέες βακτηρίες και βοηθήματα, συντηρώντας την αναπηρία να μην είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Τα σενάρια με τους εξωγήινους πληθαίνουν γεννώντας ερωτηματικά. Γιατί δρουν τόσο απομονωμένα; Γιατί φοβούνται την έκθεση κι αν φοβούνται τους ανθρώπους πώς μπορούν να τους βοηθήσουν; Γιατί οι περισσότερες αφηγήσεις τέτοιων επαφών είναι τραυματικές εμπειρίες; Γιατί όλη αυτή η απόκρυψη, αν είναι κάτι καλό; Όσο οι άνθρωποι θα περιμένουν να τους σώσει ένας Μεσσίας ή μία εξωγήινη δύναμη να τους πάρει μακριά σε έναν άλλο πλανήτη, αφήνοντας πίσω μια καταστραμμένη γη, τόσο θα επιβεβαιώνουν την ανωριμότητά τους και την εμμονή στην ανοησία τους.
Αυτοί που κάνουν τα πάντα ώστε οι άνθρωποι να αποφύγουν τις ευθύνες της ζωής τους, είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης. Η δήθεν φιλανθρωπία τους είναι βιτρίνα ηθικής υπόστασης και τα δώρα τους μοιάζουν με δούρειο ίππο και προέρχονται από ιδιοτελείς, εγωιστικούς σκοπούς. Χαρακτηριστικό τους είναι η διαστροφή των ιδεών και η παραχάραξη των αρχετύπων. Εκατομμύρια άνθρωποι υπηρετούν εν γνώσει ή εν αγνοία τους την μεγαλύτερη εξαπάτηση εις βάρος της ανθρωπότητας.
Κάποιοι ανέλαβαν να δημιουργήσουν έναν τεχνητό ιό, κάποιοι άλλοι φρόντισαν να διαρρεύσει, άλλοι να διασπείρουν τον πανικό μιας παγκόσμιας επιδημίας ώστε να πάρει διαστάσεις πανδημίας, κάποιοι ανέλαβαν να αποφασίσουν μέτρα αντιμετώπισης. Κάποιοι άλλοι ανάλαβαν να φτιάξουν εμβόλιο, το οποίο ονόμασαν παγκόσμιο αγαθό χωρίς να έχει δοκιμαστεί και με θανατηφόρες παρενέργειες, με ύποπτη προέλευση, συνοδευόμενο με σκάνδαλα οικονομικής διαφθοράς. Κάποιοι άλλοι ανέλαβαν να το επιβάλλουν, παραβιάζοντας κάθε αρχή λογικής και ηθικής, ακόμα και το Διεθνές Δίκαιο.
Είναι πράγματι τερατώδες, το παράδοξο να δημιουργούνται χώροι, περιοχές και επιχειρήσεις ελεύθερες από ιό, την ίδια στιγμή που σ΄ αυτούς συνωστίζονται εκείνοι που είναι φορείς του ιού. Όταν ο εμβολιασμένος φοβάται τον ανεμβολίαστο, τότε κάθε λογική έχει χαθεί. Όταν τα ίδια τα κράτη δίνουν προνόμια ελεύθερης μετακίνησης στους εμβολιασμένους φορείς του ιού και την απαγορεύουν στους ανεμβολίαστους, τότε κατανοούμε πως δεν πρόκειται για βλακεία ή παράνοια, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. Οι αναφορές για σχέδιο μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού, ξεκίνησαν 30 χρόνια πριν.
Ο Ρούντολφ Στάινερ, είχε προβλέψει την δεκαετία του ΄20 ότι στο μέλλον οι άνθρωποι θα εφεύρουν ένα εμβόλιο που θα αποκόπτει τον άνθρωπο από την ψυχή του. Όσοι παραμένουν γαντζωμένοι στον παλιό κόσμο και τις νοοτροπίες του καταρρέουν μαζί του, είναι ο πολιτισμός του έχειν που γκρεμίζεται μπροστά μας την ίδια στιγμή που αναδύεται ο νέος αληθινός πολιτισμός του είμαι. Αυτός που σέβεται την αξία της ζωής επειδή την γνωρίζει αληθινά και γι’ αυτό όχι τυφλά αλλά ενσυνείδητα πιστεύει σε αυτήν και τη σέβεται αληθινά, οι υπόλοιποι δικαίως έχουν αρχίσει να φοβούνται ότι θα ζήσουν τους χειρότερους εφιάλτες τους και εκεί τους οδηγεί σταθερά και αμετάκλητα η παθητική τους αδράνεια.
Στο βιβλίο «η κραυγή του αετού» του Τheun Mares, που εκδόθηκε το 1997 και στην Ελλάδα το 2003, στην πρώτη του σελίδα αποκαλύπτεται μια ουράνια προφητεία. («Μια μέρα ο τροχός θα περιστρέψει τον ιστό του πεπρωμένου και τότε ο μικρότερος και ο μεγαλύτερος γιος του πνεύματος θα παίξουν τον ρόλο τους στο σχέδιο που θα δείξει την αιτία της δυαδικότητας. Τότε θα γίνει ενσυνείδητα πια η Τελευταία Μάχη μία και μοναδική), (Προφητεία του Ανώνυμου Ενός).
Τα λόγια αυτά θυμίζουν τα Ευαγγέλια και την Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου στην τελική μάχη ο Αρμαγεδδών θα συμβαίνει εξωτερικά, ενώ εσωτερικά η σύγκρουση του φωτός και του σκότους. Μεταξύ των Υιών, των τέκνων του Θεού και των τέκνων της απωλείας και μεταξύ αυτών που αγάπησαν τον Χριστό βαδίζοντας στον δρόμο της Αλήθειας και της Αγάπης και αυτών που τον μίσησαν πηγαίνοντας από τη λεωφόρο του ψεύδους και της υποκρισίας, του φόβου και του μίσους.
Στην εξέλιξη του Θείου σχεδίου είναι γραμμένο πως θα φανερωθεί ο πρώτος και ο έσχατος, ο Α και ο Ω. Στον Εσωτερικό Χριστιανισμό αποκαλύπτεται ότι ο Πρώτος είναι ο Χριστός και ο Έσχατος στη Βασιλεία των Ουρανών το Πνεύμα του Ιωάννη του Βαπτιστή. Μια βαθύτερη αποφλοίωση των συμβόλων αποκαλύπτει μία σχέση αναλογίας με τα παραπάνω, όπου πρώτος νοείται ο Αδάμ, η εκδήλωση της Θείας Ανθρωποϊδέας που εξαπορεύθει από τους Πατρικούς κόλπους, και έσχατος ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας. Υπάρχει και ένα τρίτο ζεύγος για το οποίο ελάχιστα έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα, είναι ο πρώτος Ελοχίμ και η τάξη Μελχισεδέκ και το Πνεύμα του Ηλία του Θεσβίτη του φίλου του Θεού, που ορισμένοι ονόμασαν Ηλιακό Τεχνίτη και άλλοι θεωρούσαν Προφήτη. Οι απολήξεις των κυττάρων αυτού του Πνεύματος είναι μια στρατιά ανθρώπων Λόγων, που η παράδοση αναφέρει ως στρατευμένα Πνεύματα του Αγίου Πνεύματος, που διακρίνονται από την ελευθέρωση που επιφέρει η φανέρωση της Αλήθειας.
Τα Πνεύματα αυτά δεν είναι παρά η εκδήλωση των τριών παραπάνω ζευγών, που αποτελούν μία και μοναδική αρχή, την ενότητα του απαρχής τέλειου, του εξ ουρανού κατεβαίνοντος Λόγου Υιού του Θεού, που ονομάστηκε Υιός του Ανθρώπου με την ενανθρώπισή Του και του εκ της γης αναβαίνοντος Ανθρώπου, που εξ υιοθεσίας Χριστοποιούμενος ονομάστηκε Υιός του Θεού οδεύοντας προς Θέωση.
Γιατί γράφτηκε όμως «πρώτον μεν το ψυχικόν και δεύτερον το πνευματικόν»; Η πιο εύκολη απάντηση είναι να πούμε ότι πρώτα ενσαρκώνεται ο επενδύτης της ψυχής και έπειτα εισέρχεται το πνεύμα. Μπορούμε επίσης για να το υποστηρίξουμε, να θυμίσουμε ότι πρώτα γεννιέται η Θεοτόκος Μαρία και έπειτα ο Ιησούς. Αποκαλύπτει όμως και μία άλλη σχέση, είναι αυτή που έχει το πνεύμα του Σίμωνα του Κυρηναίου και του Δάσκαλου Ιωάννη. Το μυστήριο της Αγίας Τριάδας ονομάστηκε έτσι, διότι η λεπτοφυής διάκριση μεταξύ ονομάτων και εννοιών είναι απρόσιτη για όποιον δεν κοινωνεί αληθινά το Πνεύμα της Αληθείας.
Η Προφητεία του Ανώνυμου Ενός, γράφτηκε αμέσως μετά την αναχώρηση του κατά κόσμου Διονύση Δώριζα από την μορφή το 1995, στις 16 Απριλίου την ημέρα των Βαΐων. Στις 13 Ιουνίου το 1995 συνέβη ένα μοναδικό συμπαντικό γεγονός στην ιστορία των ανθρωπότητας, όπου η γη εισήλθε σε μία νέα συχνότητα που ορισμένοι ονόμασαν αυγή της νέας εποχής ή ημέρα απολογισμού προφητειών ή ημέρα της κρίσης, που θα σηματοδοτήσει ένα νέο κόσμο και μια νέα ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα κυριολεκτικά βομβαρδίστηκε από τότε, από διάφορες θεωρίες, σενάρια και ιδεολογήματα καθώς και με νοητικούς ψυχολογικούς και βιολογικούς ιούς, που σκοπιμότητά τους ήταν ο αποπροσανατολισμός της συνείδησης των ανθρώπων από τις αληθινές εξελίξεις. Οι άνθρωποι που αποτελούν την ανθρωπότητα μοιάζουν με τα άτομα ή τα κύτταρα ενός οργανισμού που βιώνουν την οδύνη, την ασθένεια και την κατάρρευση. Την ίδια στιγμή η ολότητα άνθρωπος αφυπνίζεται, αναθεωρεί για πρώτη φορά, βλέπει όσα δεν έβλεπε, τα βλέπει αναγκαστικά και όπως ένας ασθενής συνειδητοποιεί τα αληθινά αίτια της ασθένειάς του, που είναι και το κλειδί της αληθινής θεραπείας, όχι επί των συμπτωμάτων αλλά επί της ουσίας.
Η πνευματική ενηλικίωση στην οποία έχει εισέλθει η ανθρωπότητα, σηματοδοτεί την εγκατάλειψη της παιδικής ανευθυνότητας και της προσκόλλησης σε μία ανέμελη αλλά ανεύθυνη στάση ζωής. Η πνευματική ενηλικίωση απαιτεί επίγνωση και βαθύτερη κατανόηση του αληθινού σκοπού της ζωής, την αποδοχή της ευθύνης του ενός Εαυτού που είμαστε και όλου του κόσμου ως μία ενότητα.
Το 1995 η αναχώρηση του νέου Παρακλήτου από την μορφή, έκρουσε τον κώδωνα μιας κλήσης σε κάθε άνθρωπο για να αποφασίσει τι θέλει αληθινά να κάνει και να αναλάβει την ευθύνη να το πραγματώσει. Οι μαθητές του Πρωτοπόρου της Νέας Κοσμικής Περιόδου, τα πνευματικά Του παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, συνεχίζουν ως πρόδρομοι να ανοίγουν τον δρόμο της κλήσης της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου. Το μήνυμα της έμπρακτης φανέρωσης της Αγάπης, τον φωτισμό των Ανθρώπων και την άνοδο της Γυναίκας Ψυχής. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μες τις ψυχές των ανθρώπων είναι γεγονός εδώ και σαράντα χρόνια. Τα παγκόσμια γεγονότα, όπου η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε κρίσης, απέκρυψαν από την αντίληψη των ανθρώπων την Παγκόσμια Πνευματική αφύπνιση.
Έτσι, η ανθρωπότητα ζει τα αποτελέσματα των κινήτρων που είχε στα πεπραγμένα, στις σκέψεις, στα συναισθήματα και τους λόγους που εξέπεμψε. Η ζωή των ανθρώπων είναι τέτοια, επειδή δεν κατανοούν ότι τα λόγια, οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους αποτελούν πράξεις και επιλογές που κινούν ανάλογους νόμους, ζούμε κυριολεκτικά το αποτέλεσμα των κινήτρων μας. Οι άνθρωποι που φοβούνται μην πεθάνουν, είναι οι ίδιοι που φοβούνται τη ζωή, ενώ εκείνοι που δεν φοβούνται τη ζωή, την αγαπούν αληθινά και δεν φοβούνται το θάνατο.
Σ’ όλη αυτήν την κατάσταση οι μεσήλικες παίζουν τον πιο κρίσιμο ρόλο, καθώς γεφυρώνουν τις γενιές των νέων και των ηλικιωμένων. Είναι φύλακες της μνήμης και του βιώματος τού να ζεις αληθινά. Τα γηρατειά είναι ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν υποκύψεις στην καθιερωμένη ανάπαυση που δικαιούσαι, αποσυνδέεις την προσωπική σου δύναμη μπαίνοντας σε φθίνουσα πορεία, γίνεσαι οκνηρός, απρόσεκτος, ασθενικός επιταχύνοντας τη γήρανση. Αν όμως αποφασίσεις να συνεχίσεις τον αγώνα σου, επιτελείς ένα θαύμα και η συνείδησή σου μπαίνει στο τελικό ταξίδι του ανθρώπου που πραγματοποιείται ως μαχητής που ακολούθησε πιστά την καρδιά του σ΄ όλη του την ζωή. Το αίσθημα της νεότητας διατηρείται και συχνά υπερβαίνει τους φυσικούς νόμους και τα λογικά δεδομένα. Η επίδραση της διαμόρφωσης του πεπρωμένου τους αυξάνεται, καθώς και οι ψυχοπνευματικές ικανότητες, η διατήρηση της συνείδησης με όλη της τη γνώση και τη δύναμη πέρα από το φυσικό θάνατο, είναι η ανταμοιβή κάθε αγωνιστή που δεν σταμάτησε την πορεία του ως την τελευταία του πνοή, προσφερόμενος στην ολότητα του ανθρώπου. Τα πνεύματα αυτά ανασταίνονται, η ουσία τους διαχέεται στην ανθρωπότητα και η μνήμη τους δε χάνεται, αντίθετα με εκείνους που έζησαν μονάχα για τον εαυτό τους.
