ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΙΩΑΝΝΗ Α'

(Βιβλίο: ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ Κεφ. 22)

Ανασύρω εκ του βάθους της Υπάρξεώς σου άπαντα τα Θεία συναισθήματα, ιδέας, εμπνεύσεις και θέλω φανε­ρώσει σε εν τω μέσω αδελφών σου λαλούντα Ρήματά Μου, εκ του Λόγου Μου πηγάζοντα, και της Αγάπης Μου προς τα Δημιουργήματά Μου.

Αφαιρώ πάσαν αρνητικήν στάσιν, έφεσιν, διακοπήν, αντίρρησιν, ματαιότητα, υψηλοφροσύνην και εκχέω εκ του Είναι Μου, της Αληθείας και του Φωτός Μου, Θείον Εγκαλ­λώπισμα επί σε.

Ανασύρω εκ των εγκάτων του «Είναι» σου την Φωνήν Μου, ίνα αύτη ηχήση προς τα έξω της Υποστάσεώς σου, φανερώνουσα Βούλας Μου ορθοδόξους.

Επιστέφω σε διά του Σταυρού Μου, διά το μέχρι σήμερον έργον σου αφοσιώσεως και λατρείας πρός Με και κατηχήσεως ενίων αδελφών, ους απέστειλα πλησίον σου.

Ανακαλώ εις την τάξιν και πλήρη ευρυθμίαν τας λειτουργίας του σκηνώματος ο φέρεις και εκχέω επ’ αυτού την Χάριν και Ευλογίαν Μου εξαγιάζων αυτό.

Ευλογώ την δεξιάν σου χείρα από του βραχίονος και κάτω και συνδέω ταύτην από του νυν, αρρήκτως, μη αποσυντιθεμένης της συνδέσεως ταύτης εφεξής παρ’ ουδενός στοιχείου, ή συνδέσμου αυτής μετά της Εμής και σφραγίζω την σύνδεσιν ταύτην διά του επί του Σταυρού εκχυθέντος Αίματός Μου.

Επανασυνδέω την Ύπαρξίν σου με τον λώρον της Δη­μιουργίας σου ως Πνεύμα άυλον, εξελθόν των Πατρικών Μου Κόλπων και εμφυσώ επί σε Ζωήν Αιώνιον εν Αληθεία και Φωτί.

Απεμπολώ εκ σου παν αμάρτημα, παν ολίσθημα και επαναφέρω εντός σου την Αγιότητα ην έφερες ως Πνεύμα προτού σκηνώσεις επί της γης.

Συνδέω σε με τας Ουρανίους Δυνάμεις του Απείρου Ανάρχου Λόγου, ίνα εξ αυτών λαμβάνης και χρησιμοποιής ταύτας προς εκπλήρωσιν των Πατρικών Θείων Βουλών επί της γης, της επαναστροφής των Ουρανίων Πνευμά­των εις την Πατρικήν Μου Αγκάλην.

Θέτω σε πλησίον μαθητών Μου και μαθητριών, ίνα διδάσκης εις αυτούς τα της Νέας Διδαχής Μου.

Θέτω σε εις Ενέργειαν ίνα Με αναγγείλης Ερ­χόμενον εκ νέου επί της γης, περιβεβλημένον σάκκον και επί των χειρών σου φέροντα ράβδον, ίνα δι’ αυτής κρούης τας θύρας εισόδου των καρδιών - ψυχών των αδελφών Μου και αποκαθαίρης αυτούς, προκειμένου να εισπορευθώ ενανθρωπιζόμενος εις τον Λαόν Μου.

Επικυρώ πάσαν Εξουσίαν ως εξ Εμού δοθείσαν διά του Ζωοποιού Σταυρού Μου - του Θεανθρώπου Ιησού.

Ο Χριστός, ο Λόγος, το Απαύγασμα της Δόξης του Πατρός, ο εντελλόμενος ποιήσαι τοις ακολουθούσιν Αυ­τόν τα Άγια και Πανάχραντα Αυτού Μυστήρια. Ο Εκχέων την Χάριν Αυτού, την περιβάλλουσαν τους πεπιστευκότας Αυτώ και εντειλάμενος «αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς», Ούτος δίδω σοι την αυτήν Χάριν ως Εκπροσώπου του Έργου Μου επί της Γης. Λάβε, Αδελ­φέ, την Χάριν ταύτην, ην δέδωκά σοι, ίνα δι’ αυτής τοις προσερχομένοις εν μετανοία και πίστει αναστέλλης τα δεινά επακόλουθα των πράξεων αυτών, εξομολογουμέ­νων παρά σοι.

Εκχέω την Χάριν Μου επί πάντα Ακόλουθον μεταστραφέντα και ακολουθούντα τας υπαγορεύσεις Μου. Επί πάσιν οις εξελεξάμην διά το Έργον Μου θέλω φανερωθή, ίνα δώσω τω Κόσμω δείγματα Παρουσίας και της Εμής Αγάπης.

Πάντα τα διά της σης γραφίδος εκτεθέντα επικυρώ και σφραγίζω διά της Δεξιάς Μου άτινα έγραψας υπείκων τη Βουλή Μου.

Εκχέω την Χάριν Μου επί του φίλου και Αδελφού Μου Ιωάννη - Ηλία, ον ο ίδιος εβάπτισα και απέστειλα πλησίον των ανθρώπων ίνα διδάξη αυτούς και προετοιμάση την είσοδον - εισπόρευσιν του Υιού του Θεού εν ταις ψυχαίς αυτών, διά να καταστήση αυτούς Ενθέους, φέροντας την δόξαν Μου εν αυτοίς, μεταβάλλων αυτούς από ψυχοϋλικάς υποστάσεις εις τέκνα Φωτός και συμμετόχους της Βασιλείας του Θεού.

Ανάγγειλέ Με Ιωάννη - Ηλία τοις αδελφοίς Μου, ερ­χόμενον εν Δόξη και θέλουσιν ιδή οι άνθρωποι τον Θεόν περιπατούντα εν τω μέσω αυτών, εισπορευόμενον εις πάντα όντινα ο Θείος Έρωτας ανεπτύχθη εν τη ψυχή του και επιπόθησε διακαώς την Ένωσίν Μου μετ’ αυτού.

Αμήν, αμήν λέγω σοι, ότι έρχεται η ώρα καθ’ ην πάν­τα ταύτα τελεσθώσιν και οι ακούοντες τον εκπορευόμενον λόγον σου Εμέ θέλουσιν ακούειν καλούντα αυτούς εις κάθαρσιν και προετοιμασίαν διά την εν αυτοίς φανέρωσίν Μου.

Δέδωκά σοι την Χάριν της Αναγγελίας της Παρουσί­ας Μου επί της γης εκ Νέου και οι λόγοι Μου ούτοι ου μη παρέλθωσιν κενοί.

Άνοιξε την ψυχήν σου και βάλε μέσα όλον τον κόσμον, όλην την ανθρωπότητα, αγαθούς και μη αγαθούς, δικαίους και αμαρτωλούς, ευσυνειδήτους και μη. Σου δίδω αυτήν την συμβουλήν για όλους όσοι σε ακολουθούν. Πέταξε τα δίχτυα του περιορισμού.

Να εκδηλώνης τον σεβασμόν σου εις πάντα άνθρω­πον, μεγάλον ή μικρόν, εγγράμματον ή αγράμματον, άρ­ρωστον ή υγιή, διότι δεν γνωρίζετε τι πνεύμα φέρει. Μπο­ρεί να ήσουν εσύ εις μίαν άλλην ζωήν και το πνεύμα σου να έχη εκδηλωθή εις δύο ή τρία σκηνώματα διά να εξελιχθή ταχύτερα.

Αναβιβάζω και καταβιβάζω πνεύματα και σκηνώματα και λαούς ολοκλήρους, με την αυτήν ευκολίαν. Μη Με πε­ριορίζεις εις το ιδικόν σου ή ιδικόν Μου. Τα πάντα Μου ανήκουν. Όσον δι’ εσέ, πιστεύω πως Με εγνώρισες αρ­κετά, Ποίος Είμαι και τι ζητώ.

Αποκάλυψέ Με εις την ανθρωπότητα, εις τους Αδελ­φούς Μου. Εγώ Ειμί ο Ζων Διδάσκαλος, ο οικών εν­τός σου, ίνα επιτελέσωμεν από κοινού το Θείον Μου έργον και φανερώσωμεν εκ νέου βουλάς Πατρικάς εις την εξελιχθείσαν Ανθρωπότητα.

Εγώ Ειμί ο Λόγος, ο Χριστός, ο διδάσκων σε και μεγαλύνων το πνεύμα σου διά της Παρουσίας Μου εντός Σου. Άρατε πάντες, αμαρτωλοί και μη, την δοθείσαν εις έκαστον εντολήν Μου, τουτέστιν τον Σταυρόν σας, ίνα καταστήσω υμάς μαθητάς και ακολούθους της Εμής Διδα­σκαλίας και Χάριτος, ίνα καταστήσω υμάς αδελφούς Μου εν Πνεύματι και Υιούς και Κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού.

Ευλογώ εσένα, ον εκάλεσα πρώτον πλησίον Μου, ίνα ζήσω εντός σου και πραγματοποιήσης την Ένωσίν σου μετά του Θεού.

Άδικοι δεν υπάρχουν πλέον δι’ εσέ. Τυφλοί, χωλοί, ασθενείς, πάντες εν τη οδώ Μου θέλουσι πορευθή, έστω και αν λέγωσιν ότι δεν πιστεύουν ή Με αγνοούν. Εγώ έλ­κω πάντας, ίνα καταστήσω πάντας ακολούθους προς το Φως και την Αλήθειαν του Πατρός Μου. Ευλογώ την γην σου Ιωάννη, ίνα ανοίξωσιν οφθαλμοί και ώτα κλειστά και ίνα αι ψυχαί των ανθρώπων πληρωθούν πάσαι εκ της Εμής Αγάπης. Ηγάπησά σε όντα πένητα και ενδεή, εκ της Βουλής Μου, και έχοντα Εμέ εις αντιστάθμισμα παντός γηίνου θησαυρού, μη αλλοιούμενον ουδέ φθειρόμενον, ουδέ κινδυνεύοντα να κλαπή από βεβήλους και κλέπτας.

Εισπορεύομαι εντός σου από των ανωτάτων σημείων σου μέχρι των ενδοτάτων, του Πυρήνος σου, ίνα διαρρήξω τυχόν εναπομείναντα τοιχώματα ύλης, και διασκορπί­ζω εκτός σου ταύτα διά να καταστήσω σε γενναιόφρονα προς πάντας, διανεμητήν της Πατρικής Αγάπης και Ευλο­γίας, μέχρις ου οι πάντες και τα πάντα πληρωθούν εκ της Χρηστότητος και της Αγάπης του Λόγου.

Εγώ Ειμί ο σπείρων. Σπορεύς γέγονα εν τη ψυχή σου και τω πνεύματί σου της Αγάπης, και των Θείων Αληθειών του Πατρός, ίνα πάντα ταύτα μεγεθυνόμενα υπό της Χάριτος και της Παρουσίας Μου εν σοι, καταστούν κατάλληλαι ποιότητες του Θείου Νου, διά την μέλλουσαν τροφοδοσίαν της Ανθρωπότητας, εκ της Πηγής του Αενάου Φωτισμού, του μη υποκειμένου εις τον Χωρόχρονον και την φθοράν της ύλης.

Διαμένω εν τω θρόνω Μου, ον Μοι παρεχώρησας κατέχων πάσας τας Εξουσίας και κλείδας, διά την απελευθέρωσίν σου, Άνθρωπε, εκ του ζυγού της ύλης, του χώρου και του χρόνου, ίνα καταστήσω εσέ Όμοιον Πνεύμα με Εμέ, φέρον την Χάριν Μου και δυνάμενον να εκδηλωθή τη βουλήσει του Πατρός Μου εις έτερον σκή­νωμα και πλανήτην ετέρου Ηλιακού συστήματος.

Αμήν, αμήν λέγω υμίν πάσιν, ότι πάντα ταύτα αλη­θή εισίν, εκ του Θείου Αχράντου Υπερτάτου Λόγου προ­ερχόμενα, άνευ παρεμβολών, εκφράζοντα Εμέ και την Βουλήν Μου.

Εν Εμοί πάσα γνώσις και πάσα Αρετή. Θέλω καταστή­σει σε υπάκουον τω θελήματι της Τριαδικής Θεότητός Μου, ανενδεή, όντα εις πλήρη ταύτισιν μετ’ Εμού, μηδέποτε αλλοιούμενον ή δαπανώμενον, αλλ’ Εν μετ’ Εμού υπάρ­χοντα αενάως εις τους ατελευτήτους αιώνας. Αμήν.

Θέλομεν επιχύσει το Έλεος του Πατρός εις πονούντας και πάσχοντας, ελεηθέντας παρ’ Αυτού. Θέλομεν δι­δάξει καινά και θέλεις δημιουργήσει την Ζώσαν Εκκλη­σίαν Μου εν τη γη.

Ίλεως ο Θεός επί πάσιν, ίνα οι πάντες εν Θεώ έλθωσιν. Σφραγίζω την Δωρεάν Μου ως εκπροσώπου Μου - ταυτιζομένου αδελφού Μου, μη δυναμένην να αλλοιωθή παρ’ ουδενός εις τους αιώνας.

Η φθορά ενδύεται την Αφθαρσίαν, η σαρξ το Φως, το μη Είναι το Υπερούσιον Όνομα, ο χρόνος το Άχρονον και Διαρκές, ο χώρος το Άχωρον και Πανταχού, η διασπορά την Ενότητα, η άγνοια την Πηγήν Μου πάσης γνώσεως και ευλογίας. Ενέδυσά σε με Εμέ. Ιδού Θεός και Άνθρω­πος καθίστανται Εν.

ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ