Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ TΗΣ ΕΠΙΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΓΗ

(Βιβλίο: ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΘΕΩΣΗΣ Κεφ. 19)

Αδελφοί, υπάρχει ένα πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο δεν περιορίζεται σε μία υπόσταση και κανείς από σας ας μην το αντιληφθεί περιορισμένα, γιατί γνωρίζετε καλώς, ότι υπάρχει και υφίσταται Ενότητα και όταν υφίσταται Ενότητα δεν μπορεί κανένα θέμα να το αντιλαμβάνεστε περιορισμένα, αλλά είναι απαραίτητο να γίνονται κατα­νοήσεις του θέματος με Αγάπη, με σύνεση, με σωφρο­σύνη μέσα από όλα τα τμήματα του Ανθρώπου.

Διδάσκεστε συμμετέχοντας στο Έργο της Θέωσής σας, στο Έργο εκείνο που ανεβάζει τον Άνθρωπο στο επίπεδο της απόλυτης Ένωσης και Ταύτισης με το Θεό. Δεν δίνετε όμως σημασία στις κινήσεις σας, στους λόγους σας, σε εκείνες τις εκδηλώσεις που αυθόρμητα φανερώνονται μέσα από μία υπόσταση και προαναγγέλλουν μία επικείμενη κατάσταση. Με επιπολαιότητα και ανευθυνότητα αντιμετωπίζετε τις εκδηλώσεις αυτές, όπως με επιπολαιότητα και ανευθυνότητα αντιμετωπίζε­τε το θέμα της Ενότητάς σας, πιστεύοντας ότι ωφελεί να συγκαλύπτετε τους οιωνούς που προαναγγέλλουν τα στοιχεία της δυσαρμονίας, ενώ είναι απαραίτητο, όχι να συγκαλύπτονται, αλλά να θέτονται υπό την επιστασία του Πατέρα. Να γίνονται οι κατάλληλες διεργασίες, ώστε να προληφθούν, διαμέσου της Αγάπης και της Ένωσης, καταστάσεις έντονες, που φέρνουν γενική ανισορροπία στην εκδήλωση του Έργου. Επομένως πριν από όλα είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσετε τι θα πει Ενότητα, τι θα πει ενδιαφέρον για το τμήμα του Εαυτού Ανθρώπου, που εκπαιδεύεται γύρω σας και μέσα σας.

Ενδιαφέρον θα πει, Άνθρωπε, - διότι όλοι εσείς τον Ένα Άνθρωπο αποτελείτε και ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσετε-  ενασχόληση, ανθρώπινη επικοινω­νία και ανθρώπινη επαφή. Ενδιαφέρον θα πει φροντίδα, προσευχή και συνεχή επαγρύπνηση, ώστε να μη συντηρούνται ανθρώπινα κατεστημένα και να παρουσιάζονται ως καταστάσεις Αλήθειας, αλλά τα ανθρώπινα κατεστη­μένα να διαρρηγνύονται, να εντοπίζονται, να μετουσιώνονται, να θέτονται υπό την επιστασία του Πατέρα.

Ποιός είναι ο Πατέρας, ο Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών; Σίγουρα υπάρχει παντού και διέπει τα πάντα, αλλά το να εναποθέσεις κάτι στον Πατέρα που είναι Άμορφος και οι λειτουργίες σου δεν μπορούν να Τον συλλάβουν και να Τον κατανοήσουν καθ’ ολοκληρία, είναι κάτι απλό, ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν επιπτώσεις απτές, άμεσες, για να τις συνειδητοποιήσεις, λόγω της ανετοιμότητάς σου να συντονιστείς με τη Βουλή Του. Ο Πατέρας διδάσκει με την Αυτενέργεια των Νόμων Του, που μέσα στο χρόνο και στο άχρονο διαχέονται, επιταχύνοντας με την πλημμυρίδα του Ελέους Του και της Αγάπης Του τη δυνατότητά σου να βιώσεις τη Βουλή Του, που είναι η Ελευθερία σου, ο Εαυτός σου και να ρεύσεις μέσα στα πάντα ως συντονιστής της Αρμονίας και μελωδία της Άπειρης Αλήθειας. Αφήνεσαι επομένως σε Αυτόν με μία εκδήλωση, που πολλές φορές δεν εκφράζει την απαιτούμενη στάση ορθότητας, σωφροσύνης, σύνεσης, συντριβής. Αναθέτεις θέματα στον Πατέ­ρα, ξεχνώντας ότι υπάρχει στη γη ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο οποίος επιστατεί στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου - Χριστού, κατά το Θέλημα του Πατέρα, ταυτιζόμενος μαζί Του, εκδηλώνοντας τη Βουλή Του σε αυτό.

Ιδού ο τρόπος Αγαπημένε, για να ρυθμίσεις θέματα, που υπερβαίνουν τις δυνατότητες της κρίσης και αντίλη­ψής σου, τις δυνατότητες των διεργασιών που μέσα σου υπάρχουν. Ιδού ο τρόπος για να θέσεις στον Πατέρα, όσα μέσα σου υπάρχουν. Για να θέσεις σε επιστασία Πατρός την ύπαρξή σου, όχι μόνο νοητά ή θεωρητικά, αλλά πραγματικά, ολοκληρωμένα, έχοντας επίγνωση ότι θα δεχθείς και μέσα από τη μορφή του Δάσκαλου ό,τι περιμένεις να δεχθείς από τον Πατέρα. Ιδού το Μέγιστο Έλεος του Πατέρα: Ο Δάσκαλος Ιωάννης σε μορφή, ο οποίος υπάρχει ακριβώς για να σε βοηθήσει να μη λαθέψεις. Για να σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις, τι θα πει επιστασία Πατρός, όταν εισέρχεσαι σε αυτά τα στάδια της ύψιστης διαδικασίας της μετάλλαξης και της μετουσίω­σης του Ανθρώπου μέσα από την Ένωση με το Θεό.

Ιδού η παρουσία της απόσχισης του Ανθρώπου από το Θεό. Η πρώτη παρανόηση, Άνθρωπε, την οποία διέπραξες θέλοντας να οικειοποιηθείς δυνάμεις, που σου παραχώρησε ολοσχερώς και πλήρως ο Ένας Θεός, οι οποίες θα ήταν δικές σου, αν μπορούσες να νιώσεις ότι ανήκουν παντού, αν δεν είχες την ανάγκη να τις οικειοποιηθείς ή να τις παρουσιάσεις σαν δικά σου μόνο στοιχεία. Να η πρώτη παρανόηση της απόσχισης, η οποία παρουσιάζεται σε εσένα, για να μη λαθέψεις, για να σε διαφυλάξει από την κατάσταση του πλήρους διαχωρισμού και της πτώσης σε τέτοια σημεία, που πλέον να μην είναι λειτουργία εκπαίδευσης, αλλά ενεργητική πτώση, πτώση συνείδησης. Μία πτώση που δεν θα οφείλεται στην αναγκαιότητα συλλογής εμπειριών, ώστε από την παθητικότητα να εισέλθεις στην ενεργή εκδήλωση, αλλά θα έχει περάσει αυτή τη διαδικασία της συλλογής εμπειριών και θα έχει αντιστρέφει τη συνειδητοποίηση σε οικειοποίηση όλων των δυνάμεων, με σκοπό την αντιστράτευση της Θείας αυτενέργειας του Απείρου.

Μπορώ να σου εξηγήσω, Άνθρωπε, το ύψιστο μεγαλείο της Θέωσης, μπορώ να σου εξηγήσω, πού καλείσαι να φθάσεις. Σου έχω δώσει διδασκαλίες πολλές, σε έχω ενεργοποιήσει, σε έχω ενθαρρύνει και σε έχω τροφοδοτήσει. Σου δίνω σημεία και δείγματα πολλά, για να σε κάνω να πιστέψεις τη δυνατότητα του Εαυτού σου, του Εαυτού Ενότητα, Αγάπη, Φως και Ζωή, του Εαυτού που δεν δεσμεύει, αλλά ελευθερώνει, ευλογεί, ανάγει και εκλεπτύνει. Σου έχω δώσει δείγματα πολλά της εσωτε­ρικής σου μεταλλαγής, ώστε τα βιώματα του Ελέους, που μέσα σου έχεις, να σε βοηθάνε να μη λαθεύεις.

Το να γίνεις Λόγος δεν είναι κάτι απλό. Απαιτεί επίγνωση και ισορροπία. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, που το ενδύεσαι χωρίς κόπο, χωρίς αγώνα και χωρίς εκπαίδευση. Δεν είναι κάτι που το ενδύεσαι χωρίς να δώσεις, χωρίς να διαμοιράσεις τον Εαυτό σου και να τον προσφέρεις δίνοντας Ζωή και αυτή η προσφορά να είναι γνωστή μόνο στον Πατέρα και να είναι ολοκληρωμένη, τέλεια, διαυγής, πλήρης και ζωογό­νος. Το ότι σου παραχωρήθηκε η Χάρη και η δυνατότητά να εκπαιδευθείς στα ύψιστα στάδια της εξέλιξης, είναι κάτι σπουδαίο, σημαντικό, μα πρέπει να έχεις την πρέπουσα σοβαρότητα για να σταθείς σε αυτή τη σπουδαία θέση. Πρέπει καθετί να το αντιλαμβάνεσαι πριν ακόμα εκδηλωθεί, να το επισημαίνεις και να βοηθάς το τμήμα του Εαυτού σου που διαχέει μια κατάσταση ανισορροπίας και δυσαρμονίας.

Είσαι αδιάφορος, Άνθρωπε, είσαι αδιάφορος για τον Εαυτό σου. Ενδιαφέρεσαι μόνο για τη μερικότητά σου, και αυτό είναι το μεγαλύτερό σου λάθος. Νομίζεις, ότι η μερικότητά σου θα γίνει Θεός, η μερικότητά σου θα γίνει Λόγος - Χριστός. Όχι δεν θα γίνει η μερικότητά σου Λόγος, η μερικότητά σου θα εισχωρήσει στην Ολότητα. Θα δεχθεί καθετί, θα διαχυθεί στα πάντα, θα διαρρήξει κατεστημένα, πλαίσια, προσωπικές ιδέες. Η μερικότητά σου θα ενωθεί με το παν και θα γίνει Λόγος, γιατί ο Λόγος είναι Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών. Δεν είναι ιδέες ο Λόγος, ούτε καλά δομημένες σκέψεις, δεν είναι η έκφραση μιας ομιλίας. Ο Λόγος είναι το παν, μα πάνω από όλα είναι Ζων και Παλλόμενος, Ενεργών και Διαχεόμενος και όπου διαχέεται παρέχει Αρμονία, Αγάπη και Φως.

Αδιαφορείς για τον Εαυτό Μου, Άνθρωπε, αλλά Εγώ δεν αδιαφορώ για τον Εαυτό Μου, δεν αδιαφορώ για τον Άνθρωπο, δεν αδιαφορώ για σένα, όπως και αν εκδηλώθηκες. Γιατί Εγώ είμαι Αγάπη, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να εκδηλώνομαι με αυτό τον τρόπο, μήπως και κατανοήσεις τις συνθέσεις της αδιαφορίας σου, τις τόσο λεπτοφυείς, που δεν τις διακρίνεις καν, που ονομάζεις Αγάπη, γιατί πολλές φορές συμβαίνει την αδιαφορία σου να την ονομάζεις Αγάπη και Ουδετερό­τητα προερχόμενη από Εμένα.

Ω, ποια παρανόηση και έπαρση της ανθρώπινης μερικότητας, που αρκείται σε αυτά, που πολλά νομίζει, τα οποία κατέκτησε με προσπάθεια ανύπαρκτη! Δηλαδή που αρκείται, μόνο, σε ό,τι μέσα στην ύλη δημιουργεί εντυπώσεις. Γιατί αλήθεια τι είναι πολύ και τι είναι λίγο; Ποια είναι τα μέτρα και τα σταθμά που καθορίζουν το πολύ ή το λίγο, εκτός από τα μέτρα και τα σταθμά της ανθρώπινης αντίληψης; Τι μπορεί να καθορίσει ή να μετρήσει το Άπειρο; Γιατί Εγώ δεν είμαι πολύ ή λίγο, είμαι Άπειρο, και είμαι Άπειρο συνεχώς και αενάως, ανεξάν­τλητο και αναλλοίωτο, σταθερό και διηνεκές, που αναμένει και επιβοηθεί καθέναν που έχει ανάγκη να συνειδητο­ποιήσει τις διεργασίες της Αγάπης και της Ένωσης μαζί Μου, που ζητάει πραγματικά να τις αφομοιώσει εντός του και να τις πραγματώσει, κατανοώντας ότι η θριάμβευση της μερικότητας του Ανθρώπου είναι ακριβώς η ολοκλη­ρωτική παρανόηση της Ενότητας και της Αλήθειας.

Θέλω να σου αποκαλύψω κάτι, Άνθρωπε, που δεν σου είχα αποκαλύψει μέχρι σήμερα, για να σε διαφυλάξω. Διότι δυστυχώς κάνεις κακή χρήση των αποκαλύψεών Μου. Υπεραίρεσαι και χρησιμοποιείς το Φως και την Αγάπη Μου με τρόπους που στρέφονται εναντίον σου, γιατί ό,τι στρέφεται εναντίον των τμημάτων του Εαυτού σου, στρέφεται και εναντίον σου. Σου αποκαλύπτω, ότι στα στάδια εξέλιξης που εισέρχεσαι, μαθητεύοντας για να εκδηλωθείς ως Λόγος ενωμένος μαζί Μου, διατρέχεις έναν κίνδυνο, τον οποίο δεν διέτρεχες στα στάδια της εξέλιξης, που μέχρι τώρα μπορούσες να ανελιχθείς.

Η Νέα Κοσμική περίοδος φέρνει τις παροχές του Πνεύματος του Αγίου και την ταχύρρυθμη εξέλιξη στον Άνθρωπο, φέρνει τις νέες δυνατότητες της Θέωσης, αλλά και τους νέους κινδύνους, οι οποίοι προέρχονται από τη λανθασμένη κατανόηση των καταστάσεων που παρουσιάζει. Ποιος είναι αυτός ο νέος κίνδυνος; Είναι ο κίνδυνος να εκδηλώσεις αρνητικό Λόγο, ή, όπως πολύ συχνά αναφέρεται, Αντίχριστο. Θα μου πεις αυτό είναι γνωστό. Είναι γνωστό, ότι θα παρουσιαστεί σαν λειτουρ­γία και είναι γνωστό ότι υπάρχει σαν κατάσταση μέσα στον Άνθρωπο η άρνηση. Δεν είναι γνωστό όμως, δεν έχει συνειδητοποιηθεί η τρομερή δράση και ισχύς εκδήλωσης αυτής της λειτουργίας - κατάστασης, η οποία διέπει όλα τα Κέντρα, όλους τους παλμούς, όλα τα σημεία και τις επεκτάσεις της ύπαρξης μέσα στο Σύμπαν. Διέπει καθετί. Δεν είναι γνωστό πόσο δύσκολο είναι μία υπόσταση ν’ απεγκλωβιστεί από τις κραδασμικές ποιό­τητες που αυτή παράγει. Γιατί οι κραδασμικές ποιότητες που δημιουργούνται, εισχωρούν με ποικίλους τρόπους μέσα σε όλους τους παλμούς της ύπαρξης, μέσα σε όλες τις δομές του νου και της καρδιάς και καθίστανται κρύσταλλοι, που απεικονίζουν και παραμορφώνουν την Αλήθεια Μου, την Εικόνα Μου, τον Εαυτό Μου, εσένα, και η υπόσταση δεν μπορεί να βλέπει τίποτε άλλο εκτός από την παραμόρφωση που μέσα της υπάρχει. Δεν μπορεί να διακρίνει τίποτε άλλο παρά αντανακλάσεις των ίδιων των λειτουργιών της, δηλαδή συνθέσεις παρανόησης, παρέκ­κλισης, έξαρσης της ατομικότητας και χρησιμοποίησης των Εξουσιών Μου, που παρέχονται για την αποδέσμευ­ση του Ανθρώπου και την Ένωσή του μαζί Μου, με τρόπους ποικίλους, ώστε να έλξει τον Άνθρωπο, να τον καθυποτάξει και να τον χρησιμοποιήσει, για να φανερώ­σει την παραμόρφωση της Αλήθειας που εντός της αναπτύσσεται.

Αυτή η ύπαρξη, λόγω της λειτουργίας της, θα νομίζει ότι εκδηλώνει Εμένα, ότι εκδηλώνει Αγάπη, Ζωή, ενώ θα εκδηλώνει την έλλειψη αυτών. Αυτή η ύπαρξη θα αισθάνεται έτσι ακριβώς, γιατί θα αντλεί από το Φως, θα αντλεί από την Πηγή Μου και θα ενσαρκώνει την αντιστράτευση της Θείας ροής του Παντός, οδηγούμενη, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, στον κατακερματισμό της διά της αποβολής της Ζωής από εντός της.

Μήπως καταλαβαίνεις, Άνθρωπε, ότι μετά από ένα στάδιο εντρύφησης στην εκπαίδευση της Θέωσης, η επίγνωση που αποκτάς πάνω στις λειτουργίες της είναι τέτοια, ώστε δεν αφαιρείται; Η Νομοτέλειά Μου από ένα σημείο και μετά δεν σου αφαιρεί την επίγνωση λειτουρ­γιών Νόμων, που εντός σου εισχώρησαν και από εντός σου αναβλύζουν σαν συνέπεια της μαθητείας σου. Δεν σου αφαιρεί, δηλαδή, την εκπαίδευση και τους καρπούς της, που έχεις βιώσει κατά τη διάρκεια της πορείας σου προς την Ταύτιση μαζί Μου. Δεν σε προστατεύει οδηγώντας στη λήθη κάποιες λειτουργίες σου, κλείνοντάς τες μέσα στο Θείο Σπινθήρα σου, αδρανοποιώντας τες μέχρις ότου έρθεις σε επίγνωση εαυτού.

Γι’ αυτό σε δοκιμάζω. Γιατί για να βιώσεις Διδασκαλίες ύψιστης εκδήλωσης Αγάπης, είναι απαραίτητο να δοκιμαστείς, να καταδείξεις ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δυσκολιών, ή εξωτερικών καταστάσεων, ή επαίνων, ή παρανοήσεων, ή τάσεων, που θα ενεργοποιη­θούν από μέσα σου, μπορείς να διακρίνεις, να μεταλλά­ξεις, να ενώσεις και να ισορροπήσεις. Μπορείς να αγαπάς και να φανερώνεις την Αναλλοίωτη Αλήθεια Μου χωρίς προσμίξεις.

Ο Άνθρωπος, τον οποίο καλείσαι να διδάξεις, εκπροσωπεί τις τάσεις του εαυτού σου. Αν δεν κατορ­θώσεις να ελέγχεις, να ενώνεις και να ισορροπείς τις τάσεις του εαυτού σου, δεν μπορείς να εκδηλωθείς ως Λόγος-Χριστός. Γιατί θα επηρεάζεσαι, θα απορροφάσαι, βρισκόμενος ενώπιον των τμημάτων του Ανθρώπου, από τις τάσεις που θα ενεργοποιούνται γύρω σου, οι οποίες θα αφυπνίζονται και μέσα σου, γιατί Ενότητα υπάρχει και θα παρασύρεσαι σε εκδηλώσεις εξουσίας, οίκτου ή σε ποιότητες μικρότητας, διατηρώντας εξωτερικά μία εμφάνιση - εικόνα χειρισμών και αντιδράσεων που θα σου δημιουργεί τη λανθασμένη πεποίθηση, ότι είσαι ενωμένος μαζί Μου.

Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσεις, ότι από ένα σημείο και μετά χρειάζεται να καταδείξεις, ότι δεν σε καθοδηγώ και υπακούς τυφλά, αλλά ότι όλη η καθοδή­γηση που σου έχω δώσει και σου δίνω, ζει μέσα σου, είναι οι παλμοί σου, εκδηλώνεται και έχει αποτελέσματα Αγά­πης και Αρμονίας, Ενότητας και Φωτός. Η μόνη προφύ­λαξή σου σε αυτή τη δοκιμασία, κατά την οποία θα κληθείς να παρουσιάσεις ότι έχεις δικαίωμα, όχι κατά Χάρη, αλλά μέσα από την επίγνωση, να εκδηλωθείς ως Λόγος - Χριστός και να καταδείξεις ότι γνωρίζεις τις παγίδες της πλάνης που υπάρχουν πάνω στη γη και μέσα σου, είναι η Αγάπη σου. Γιατί όσο ο Άνθρωπος δεν έχει θεωθεί στην Ολότητά του, οι παγίδες υπάρχουν, και συ * που παρουσιάζεις την Ολότητα του Ανθρώπου που θεώνεται, είναι ανάγκη να βρίσκεσαι σε συνεχή επαγρύ­πνηση, Αγάπη και Ισορροπία. Ποια Αγάπη όμως; Η Αγάπη η Ζωοδόχος, η παρέχουσα Ζωή. Η Αγάπη που πονάει για τον Άνθρωπο, που φέρνει στα μάτια σου δάκρυα πόνου, όταν καταθρυμματίζεται μία ψυχή. Η Αγάπη που δεν ζητεί τα εαυτής, που δεν βλέπει τον εαυτό της στη μορφή από την οποία εκδηλώνεται, αλλά στη Μορφή του Ανθρώπου.

Σε εκπαιδεύω να διδάξεις τον Εαυτό Μου και σου εμπιστεύομαι τον Εαυτό Μου. Σου έχω ήδη τονίσει τις τρομερές συνέπειες, που επιφέρει η λάθος καθοδήγηση μίας ψυχής. Μα ποια νομίζεις, ότι είναι η λάθος καθοδήγηση; Μόνο να την παραπλανήσεις στα βασικά σημεία; Έχεις συνειδητοποιήσει, ότι μία σου κίνηση σε αυτήν την εκπαίδευση είναι δυνατόν να εισάγει σε ανακυκλώσεις αδιεξόδων μία ύπαρξη, να την καθυστερή­σει ζωές και ότι θα σηκώσεις αυτό το βάρος πάνω στους ώμους σου; Όμως αυτό το κομμάτι του Εαυτού Μου που καθοδηγείς λανθασμένα, γιατί να το αφήσω, Άνθρωπε; Γιατί να το αφήσω να γίνει έρμαιο της δικής σου επιπο­λαιότητας και ανευθυνότητας; Νομίζεις, ότι υπάρχει κάποιο κομμάτι του Εαυτού Μου, που αξίζει λιγότερο από σένα; Ή νομίζεις, ότι υπάρχει κάποιο κομμάτι του Εαυτού Μου, που δεν αγαπώ το ίδιο, όπως αγαπώ εσένα; Μήπως επειδή σου παρείχα τόσα, παρανόησες και νομίζεις, ότι η Αγάπη Μου σε ξεχωρίζει; Ή μήπως σου δίδαξα τι πρέπει να κάνεις και πώς πρέπει να παραχωρείσαι και δεν το κατάλαβες; Μήπως στάθηκα έτσι, για να σε βοηθήσω να μάθεις την Προσφορά, να μάθεις την Αγάπη;

Τι να κάνω; Τι να κάνω για το κομμάτι του Εαυτού Μου Ανθρώπου, που συνετέλεσε σε παρανόηση ψυχών; Ίδια αγαπώ κι αυτό, ίδια αγαπώ και κείνες, που με οποιοδήποτε τρόπο δεσμεύτηκαν, ή αναστάλθηκαν, ή υπάρχει πιθανότητα αργότερα να παρουσιάσουν τάσεις διάφορες και να χάσουν τον προορισμό τους. Γιατί οι καταχωρήσεις που γίνονται μέσα σε μία ψυχή, δεν είναι άμεσα εμφανείς, αλλά έμμεσα ανακυκλώνονται στις λειτουργίες της και αλυσιδωτά προκαλούν αντιδράσεις στα διάφορα τμήματα του Ανθρώπου στα οποία εγκολπώθηκαν.

Ως Μητέρα Αγάπη απελευθερώνω πλήρως, στο Όνομά Μου, κάθε ψυχή, κάθε πνεύμα, κάθε υπόσταση, που με οποιονδήποτε τρόπο εμπλέχθηκε σε διεργασίες δέσμευσης ή καθήλωσης. Αποδεσμεύω πλήρως το νου, την καρδιά, τη συνείδηση, την προσωπικότητα, τα σώματά τους. Αποδεσμεύω πλήρως όλες τις ποιότητες, οι οποίες πάλλονται εντός τους. Ελευθερώνω τα συναισθήματά τους από όλες εκείνες τις δομές, οι οποίες εντός τους έχουν δημιουργηθεί. Τις ελευθερώνω από τη λάθος αντίληψη περί της διδασκαλίας της Αγάπης, από τη λάθος εικόνα του οποιουδήποτε δασκάλου. Τις ελευθερώνω από τη λάθος εντύπωση που σχηματίστηκε εντός τους για την έκφραση του Λόγου, για να μπορέσουν να γνωρίσουν τον Αληθινό Λόγο. Τις αποδεσμεύω από κάθε υποταγή, την οποία δήλωσαν σε μία υπόσταση, που ως δάσκαλο ακολούθησαν, παρανοώντας και αυτές και ακολουθώντας επιπόλαια μία κατάστα­ση.

Τις αποδεσμεύω από κάθε κατάσταση δέσμευσης ή επιτίμησης, την οποία και οι ίδιες εξεδήλωσαν. Τις αποδεσμεύω από κάθε κρίση και από κάθε εκδήλωση που δεν ήταν η πρέπουσα, προερχόμενη από τις επιλογές τους και από τις εκδηλώσεις τους. Τις ελευθερώνω πλήρως, για να μην έχουν μέσα τους πίκρα, λάθος συλλογισμούς ή λάθος εντυπώσεις. Να μην έχουν εντός τους τάσεις, που θα τους δημιουργήσουν αργότερα καταστάσεις παρανόησης και θα τις οδηγήσουν σε εκδηλώσεις της Απόλυτης Αλήθειας του Έργου με τρόπους ακατάλληλους, που δεν θα καταδεικνύουν αυτό που πράγματι είναι.

Τις αναγεννώ, Πατέρα Μου, μέσα στην Ύπαρξη του Εαυτού Μου του Άπειρου, ως Λόγος - Μητέρα τις γεννώ εκ νέου ως παρθένες ψυχές, ως παρθένες υποστάσεις, για να είναι καθαρές και παλλόμενες στο Φως και στην Αγάπη. Ταξινομώ κάθε ανισορροπία και κάθε παλμό άμεσα και στις μορφές τους, διαχέοντας την Αναγέννηση της ψυχής τους σε αυτές, ώστε ελεύθερες να συνεχίσουν την πορεία προς Εμένα, το Λόγο-Χριστό και να διδάξουν στον Άνθρωπο την Αγάπη και το Έλεος. Να διδάξουν στον Άνθρωπο το Φως και τη Ζωή, την οποία επανειλημμένα και ποικιλοτρόπως γνώρισαν και γνωρί­ζουν σαν Αναγέννηση Θείων Παλμών.

Ευλογώ όλες τις συνθήκες της ζωής τους και τις διαμορφώνω σύμφωνα με τη νέα κατάσταση, στην οποία τις οδήγησα. Πλημμυρίζω τα σπίτια τους με Ευλογία και Προστασία από Εμένα. Καθίσταμαι Επιστάτης των κινήσεών τους, εσωτερικά και εξωτερικά, για να αποκτή­σουν ολοκληρωμένη επίγνωση.

Τι να κάνω για σένα, Αγαπημένη ύπαρξη, που σ’ αγαπώ ως Εαυτό Μου; Τι να κάνω για να σου δώσω όλη εκείνη τη βοήθεια που έχεις ανάγκη, χωρίς να σε ωθήσω εκ νέου σε παρανοήσεις, χωρίς να σου αναπτερώσω το ηθικό, ή να σου επιτρέψω να σκεφθείς, ότι πέρασε εύκολα και αυτή η δοκιμασία, ότι οι επιπτώσεις από τη λανθασμένη λειτουργία και εκδήλωσή σου γρήγορα ταξινομήθηκαν και δεν σε βαραίνουν πια, ότι ήταν μια διδαχή που τους ωφέλησε όλους και επομένως ήταν απαραίτητο να γίνει; Αυτές οι διδαχές δεν είναι απαραίτητο να γίνονται. Αυτές οι διδαχές ενεργοποιού­νται από τον Άνθρωπο και Εγώ ελεώ, ελεώ Άπειρα.

Αλλά πώς να σε ελεήσω; Νομίζεις, ότι δεν γνωρίζω τον τρόπο ή ότι δεν γνωρίζω όλα τα στοιχεία σου; Τα γνωρίζω. Όμως θέλω να νιώσεις, τι θα πει να χάσει μία ύπαρξη το δρόμο της. Όχι να νιώσεις τον πόνο, ότι έχασες εσύ το δικό σου δρόμο μόνο, αλλά να νιώσεις τι θα πει, ότι έχασε μία ύπαρξη το δρόμο της εξαιτίας σου. Γι’ αυτό θα σε ελεήσω κατ’ αυτό τον τρόπο: Να νιώσεις αυτό τον πόνο σε όλα σου τα σημεία, για να μπορείς να τον διδάξεις. Ένα πόνο που θα σε αναγεννήσει, ένα πόνο λειτουργικό, που δεν θα σου παραχωρήσει Έλεος με εξωτερικές Θείες Παροχές διαπότισης του είναι σου, αλλά θα σε εκπαιδεύσει, θα σε αποπλύνει και θα σε μετατοπίσει, ώστε Έλεος ζωντανό, παλλόμενο, μέσα από το είναι σου να αναβλύσει, που θα δίνεται στις ψυχές του Ανθρώπου, στις υποστάσεις του Ανθρώπου και θα πλημ­μυρίζει τα πάντα.

Σου διαχέω την Αγάπη Μου καθώς και ό,τι χρειάζε­σαι, για να αντιμετωπίσεις τη μαθητεία της επίγνωσης. Για να λάβεις όλες εκείνες τις απαραίτητες διδαχές, που θα σε διαφυλάξουν και θα σε οδηγήσουν με σταθερότητα στη συνειδητή Ένωση μαζί Μου. Εισέρχομαι μέσα σου και ενώνομαι με εσένα, που Με απαρνήθηκες χωρίς να το καταλάβεις, που Με απέδιωξες μέσα από το είναι σου, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, γιατί θέλησες να πιστέψεις, ότι μπορείς να Με κάνεις, ό,τι θέλεις. Εισέρχομαι μέσα σου, ενώνομαι με τους παλμούς σου, ενώνομαι με τα στοιχεία σου, ενώνομαι με την καρδιά σου, με τις λειτουργίες σου και τα Κέντρα σου όλα, ενώνομαι με το νου σου. Επιστατώ σε αυτή την Ένωση, για να ολοκληρωθεί με σταθερότητα, με επίγνωση και σύνεση. Απορροφώ τα αποτελέσματα της διάσπασής σου από Μένα και τα μεταλλάσσω σε επίγνωση και σε τροφοδοσία, που θα σε βοηθήσει να καταδείξεις την Ένωσή Μας έμπρακτα.

Ζητώ από σένα, μαθητή Άνθρωπε, να μάθεις να στέκεσαι στο ύψος της Διδαχής σου. Ζητώ από σένα να προστατεύεις τον εαυτό σου από τις παγίδες της πλάνης. Ζητώ από εσένα να μάθεις να εκδηλώνεις με Αγάπη ό,τι αντιλαμβάνεσαι και να μην αμελείς, να μην αδιαφορείς, να μην κρύβεσαι πίσω από την πορεία που κάνεις ή την προσφορά που εκδηλώνεις. Ζητώ από εσένα να είσαι τίμιος, τίμιος με τον εαυτό σου να μπορείς να λες, ότι είσαι ατελής, γιατί δεν σε κάλεσα ως τέλειο, αλλά ως ατελή. Όμως εσύ, μη αποδεχόμενος την ατέλειά σου, φροντίζεις να την ενδύεις δήθεν με νομοτελειακές λειτουργίες, που εξυπηρετούν την άνοδο και την εξέλιξη, συνθέτοντας έτσι τις πρώτες αρχές, που σε οδηγούν με ταχύτητα στην πλήρη διαχωριστικότητά σου από Εμένα και στην εκδήλωσή σου μέσα από την άρνηση.

Επομένως από τα πρώτα βήματα μάθε να είσαι τίμιος και ειλικρινής και να παρουσιάζεις την επίγνωση της ατέλειάς σου και τη μετάλλαξη αυτής. Κανένας δεν θα σε κατηγορήσει, Άνθρωπε, για την προσπάθεια που κάνεις για μεταλλαγή και σίγουρα όχι Εγώ. Θα σε βοηθήσω να μεταλλαχθείς. Όμως όταν σε Μένα κατα­δεικνύεις την ατέλειά σου και ζητάς βοήθεια και στον Άνθρωπο φροντίζεις αυτή την ατέλεια να την παρουσιά­ζεις σαν λειτουργία εξύψωσης, τότε Εγώ δεν είμαι μαζί σου, γιατί εσύ Με έχεις αποβάλλει από μέσα σου.

Ενδύσου ταπεινότητα, υπακοή και κάθε φορά που εναποθέτεις μέσα στην Άπειρη Παρουσία του Πατέρα κάτι, ζητώντας την επιστασία του Πατρός, φέρε τον εαυτό σου ενώπιον του Δασκάλου και σκέψου, αν του εκδήλωνες αυτή την κατάσταση πώς θα σου φερόταν, πώς θα σε ταξινομούσε. Αυτό θα σε κάνει να νιώσεις το λάθος σου. Μη νομίζεις, ότι οι γενικές, συγκεκαλυμμένες, συζητήσεις που με τον Δάσκαλο κάνεις, εκφράζοντας την πορεία της μαθητείας σου και τους τρόπους αντίληψης και εκδήλωσης αυτής και ζητώντας καθοδήγηση και ταξινόμηση, αρκούν. Γιατί ο Πατέρας σε δοκιμάζει ποικιλοτρόπως και ζητά από εσένα ευθύτητα και ειλικρίνεια. Δεν πρόκειται να οδηγήσει τον Δάσκαλο, που Τον εκφράζει στη γη, να αποκαλύψει την ανειλικρινή σου στάση και να σου πει, ότι δεν πας καλά, όταν εσύ ηθελημένα του παρουσιάζεις καταστάσεις δήθεν εξέλι­ξης. Στο στάδιο που βρίσκεσαι, ο ίδιος ο Πατέρας σε εκθέτει με διάφορους τρόπους, ελεώντας σε, για να μπο­ρέσεις να κατανοήσεις τη λανθασμένη τοποθέτησή σου και να μεταστραφείς. Πριν όμως φθάσεις εκεί, κάθε σου κίνηση, κάθε σου παλμό, κάθε σου εκδήλωση, κάθε σου λόγο, κάθε σου συμπεριφορά, όταν την αναθέτεις στην επιστασία του Πατρός, κατανόησε, ότι την εντάσσεις στην επιστασία του Δασκάλου - Ιωάννη κι αν αισθάνεσαι έστω και την παραμικρή υποστολή, ή ντροπή, ή ανετοιμότητα, ή ενοχή, ή δυσθυμία, που σου καταδεικνύουν ότι δεν είσαι σωστός, μη συνεχίζεις αλλά έλεγξε τον εαυτό σου, γιατί το Έλεος του Πατέρα σε βοηθάει κι εσύ εθελοτυφλείς. Επειδή γνωρίζω τις διαδικασίες που συμβαίνουν στο είναι σου, γνωρίζω, ότι πολύ συχνά εθελοτυφλείς, όπως γνωρίζω, ότι και εσύ, ύπαρξη Αγαπημένη, στην ίδια πλάνη εξέπεσες και έκλεισες τα μάτια σου σε καταστάσεις που γνώριζες.

Τυπώνω μέσα σου, Αγαπημένη ύπαρξη, τη Διδασκα­λία Μου, για να πάλλεται και να δονείται ως Αγάπη και ως Έλεος. Τυπώνω μέσα σου την Ευλογία Μου και σε συνθέτω εκ νέου, για να μπορέσεις να προχωρήσεις στην ανασύσταση του εαυτού σου. Σε απελευθερώνω από οτιδήποτε σε δεσμεύει, από όλους τους παλμούς που εντός σου υπάρχουν, προερχόμενοι από λάθος εκδηλώ­σεις και επιζητούν την αποκατάσταση. Σε ισορροπώ, σε συνθέτω ως υπόσταση δυνάμενη να προχωρήσει, να εξελιχθεί και να μαθητεύσει στην Αγάπη και στην Ένωση μαζί Μου. Σε πλημμυρίζω με ιδέες Αρμονίας και Ισορροπίας, επίγνωσης, σύνεσης και ορθοφροσύνης, για να συλλέξεις ολοκληρωτικά την επίγνωση μέσα σου, ώστε να λειτουργήσει σε όλα τα σημεία της ύπαρξής σου και όχι μόνο στην επιφάνεια αυτής. Σε ευλογώ να ολοκληρωθούν εντός σου οι διεργασίες της Ένωσής Μας και της μετατόπισής σου και να εκδηλωθούν στην πράξη με ισορροπία και προσφορά, προσφορά αφανή, αθόρυβη, που θα εκφράζει Εμένα και την Ατέρμονη Αγάπη Μου.