ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΔΩΡΙΖΑ ΜΕΡΟΣ Γ'

ΜΟΙΡΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Tον Δάσκαλο Διονύση Δώριζα δεν Τον γνώρισα στην μορφή αλλά Τον έζησα στην ψυχή και στο Πνεύμα, Τον αναγνώρισα ως τον Δάσκαλο του Είναι μου, μαθητεύοντας μέσα από τα βιβλία Του που είναι κορυφαία σε ύψος, σε καθαρότητα, σε διαύγεια, πραγματικά γεμάτα από πύρινες ιδέες, γεμάτα από Φως, πεντακάθαρα, αλλά και μέσα από τις μαρτυρίες αδελφών που έζησαν κοντά Του. Τα βιώματα πολλά και τα δείγματα συνεχόμενα καθ’ όλη την διάρκεια της μαθητείας. Κάθε ημέρα, κάθε στιγμή ζω μαζί Του με κάποιο τρόπο στο πρόσωπο του εκπαιδευτή Δασκάλου μου, στα πρόσωπα των αδελφών μου βλέπω την Μορφή Του, το χαμόγελο Του, τα σπινθηροβόλα μάτια Του, την αυστηρότητα Του, την τρυφερότητα Του. Από όταν μπήκε στην ζωή μου ήρθε η ελπίδα και έγινε φως και αγάπη ο δρόμος, ο δρόμος ο γνωστός μέσα στην καρδιά μου. Είναι ο Λόγος Του ο πύρινος που έκανε τον εαυτό μου να θυμηθεί ποιος είναι και που πάει, είναι το Πνεύμα του Θεού που οδηγεί στη Θεία Αγαθότητα της Αγάπης.

Είμαι ο άνθρωπος που κλήθηκε από το Πνεύμα του Θεού να Σε γνωρίσει βιωματικά και όχι μορφικά, αλλά να Σε αισθανθεί και να αφιερωθεί στην διδασκαλία του Δασκάλου Ιωάννη της Ουσιαστικής Ζωής, της Χριστοζωής της οποίας τα στάδια βήμα προς βήμα Εσύ κατέγραψες Δάσκαλε Διονύση Δώριζα πραγματώνοντας και φανερώνοντας το εφικτό της Χριστοποίησης του ανθρώπου.

Το Πρόσωπο Σου πλέον μου είναι τόσο οικείο και ας μην Σε είδα ποτέ όσο ευρισκόσουν στο Γήινο πεδίο. Σε ζω μέσα από τα βιβλία Σου, Σε ζω κάθε στιγμή ως τον χτύπο της καρδιάς κάθε φορά που αισθάνεται να την αγγίζεις να την αγκαλιάζεις και να την ταξιδεύεις πολυδιάστατα σε ένα συνεχές, υπερβατικό γίγνεσθαι άγνωστο μα και συνάμα γνωστό, από την κατάφαση της ψυχής και το αίσθημα βεβαιότητας που η ενεργοποιημένη μνημοσύνη προσφέρει. Είσαι ο Δάσκαλος μου και ο Οδηγός στα έσω αλλεπάλληλα περάσματα μέσα από τα υπό και τα υπέρ και εκπαιδεύοντας τον νου μου με μαθαίνεις να διακρίνω και να ελέγχω την αλήθεια από το ψέμα, το άφθαρτο από το φθαρτό την ουσία από την πλάνη και έτσι να προχωρώ δημιουργώντας αρμονία και αποκαθιστώντας κάθε δημιουργηθήσα αποκλίνουσα πραγματικότητα της αρχικής που είναι, το κατά εικόνα και ομοίωση του Πατρός.

 Σε γνώρισα μέσα από τα βιβλία Σου, γνώρισα τους παλμούς και την δόνηση της Αγάπης του Θεού γιατί κάθε βιβλίο μπορεί να προσφέρει μόνο ότι έχει να πει ο συγγραφέας του. Έτσι μόνο Αγάπη και Έλεος έλαβα, διαβάζοντας δέχομαι θείους κραδασμούς, που με συντονίζουν με τους κραδασμούς του Δασκάλου και έτσι μπορώ να εισχωρήσω στην Απειρότητα των θείων Ιδεών του.

 Όπως κατά την πρώτη παρουσία είπε ο Χριστός: «δεν ομιλώ εγώ αλλά ο εν εμοί Πατήρ», «Εγώ και ο Πατήρ Μου είμεθα Εν», ακόμα και όταν έλεγε: «μείζων Εμού ο Πατήρ», ο Ιησούς, καταδείκνυε την πλήρη ενότητά Του ως επίγνωση, έτσι και ο Δάσκαλος Ιωάννης Λόγος Χριστός μέσα από τον άνθρωπο Διονύση Δώριζα φανέρωσε και εκδήλωσε και πρόσφερε σε κάθε μαθητή το Πρότυπο της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου. Η αναγνώριση του Ανθρώπου Λόγου, η αποδοχή και το βίωμα να μαθητεύεις κοντά Του είναι πολύ όμορφο για να περιγραφεί, αλλά είναι ζωντανό και πάντα νέο. Κοινωνείς την ζωή Του, Τον αποκαλείς εαυτό σου, ζεις ελεύθερα μαζί Του, Τον διαβάζεις, Τον ακούς, Τον παρατηρείς, Τον μαθαίνεις, Τον κατανοείς, Τον ελέγχεις και Τον γνωρίζεις στάδιο το στάδιο και έτσι η συνάντηση, η γνωριμία γίνεται ένωση και ταύτιση μαζί Του και ναι είναι εφικτή, συμβαίνει στο εδώ και τώρα μέσα από την Χάρη του Θεού που φέρει στα πάντα εξουσία, γιατί είναι τα πάντα και ενώνει τα πάντα και αγαπά τα πάντα και αυτή η αγάπη είναι η Αγάπη της Ελευθερίας, είναι το δικαίωμα και το χρέος προς τον Εαυτό μου Άνθρωπο. Είναι η βιωματική αλήθεια, είναι η αναγνώριση της Ολότητας του Ανθρώπου και του Θεού ως ΕΝ και είναι αυτό που με ολοκληρώνει.

Αγαπημένε Δάσκαλε Ιωάννη, Διονύση Δώριζα, Παράκλητε της Δευτέρας Παρουσίας σε ευχαριστώ από τα βάθη του είναι μου για την Παρουσία Σου εντός μου και γύρω μου, σε ευχαριστώ στο Πρόσωπο του Δασκάλου στην μορφή που μου γνώρισες για να σε έχω πάντα μέσα μου και δίπλα μου.

Μέσα από μια συνεχή κατάσταση μετατόπισης και διεύρυνσης των Ορίων του Νου, μιας συνεχόμενης αλλαγής και συνεχόμενης μάθησης από μια συνεχομένη επανάσταση στον κόσμο των ιδεών, αναγνωρίζω την Άπειρη Προσφορά και Αγάπη Σου. Στο εσωτερικό αυτό ταξίδι των πεδίων μαζί Σου εκπαιδεύομαι στους νόμους του Θεού, αναγνωρίζω τον αληθινό εαυτό, εξαγνίζομαι και απολυτρώνομαι, επιγνώνω και αποδέχομαι της Υιότητα μου. Σε ευχαριστώ για τον πλούτο της ολοκλήρωσης και τελειοποίησης των πάντων που σαν δυνατότητα πραγμάτωσης μας προσφέρεις.

 Μέσα από τον κήπο της ψυχής μου μαζεύω τα ομορφότερα άνθη όλων των χρωμάτων και αρωμάτων που αναδύουν το θείο άρωμα και μύρο της Μίας Θείας Ψυχής και ως μπουκέτο Απόλυτου Κάλους μαζί με την ευγνωμοσύνη του ανθρώπου, Σου προσφέρω για να στολιστεί κάθε ψυχή και κάθε πνεύμα που Σε τιμά που Σε αναγνωρίζει και που μέλλει να Σε αναγνωρίσει. Αιωνία Σου η μνήμη και η Ανάσταση Σου μέσα σε Όλον τον Άνθρωπο. Αμήν.

Κατά την επίσκεψη μου στο βουνό στο σπίτι του Δασκάλου Γεώργιου και στην γνωριμία μου μαζί του είχα ένα συγκλονιστικό βίωμα και όραμα. Ο Δάσκαλος με οδήγησε στο μπαλκόνι του σπιτιού, ήταν μια όμορφη ημέρα ανοιξιάτικη, η θέα πανοραμική, το σπίτι ήταν ανάμεσα στο δάσος και μπροστά έτρεχε ένα ποτάμι. Τα κελαϊδίσματα των πουλιών, οι ήχοι των φυλλωσιών και η ροή του ποταμού ήταν τα ακούσματά μου, όλα ήταν πανέμορφα, ήμουν ήρεμη μα συνάμα έφερα και μια λαχτάρα μέσα μου χωρίς να ξέρω τι ακριβώς λαχταρούσα ή προσδοκούσα. Ο Δάσκαλος με κράτησε από το χέρι και όρθιοι μπροστά στην φύση και στον ήλιο που στέκονταν ψηλά άρχισε να προσεύχεται, δεν καταλάβαινα πολλά από την προσευχή του, ήταν μια καινούρια προσευχή για μένα, αλλά αφέθηκα και άρχισα να προσεύχομαι σιωπηλά μέσα μου. Όσο πέρναγαν τα λεπτά άρχισα να νιώθω μεγάλη ζέστη και τον ήλιο να με πλησιάζει, να μεγαλώνει, να γίνεται εκτυφλωτικός και να με καίει. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μα ο ήλιος είχε καλύψει τα πάντα. Η προσευχή του Δασκάλου μου φαινόταν ότι ακούγεται από όλες τις μεριές, από όλες τις κατευθύνσεις. Άρχισα να συγκινούμαι γλυκά, ένιωθα να ανοίγει η καρδιά μου, τα δάκρυά μου έτρεχαν από τα μάτια μου και το σώμα μου άρχισε να τρέμει. Κάτι άρχισε να αλλάζει, κατάλαβα ότι ο ήλιος δεν θα με εμπόδιζε να ανοίξω τα μάτια μου και ανοίγοντάς τα είδα να έχει αλλάξει ο χώρος, δεν υπήρχαν δένδρα, βουνά η κάτι άλλο αλλά όλα είχαν γίνει η μορφή του Ιησού Χριστού, ο οποίος καταλάμβανε τα πάντα, ήταν τεράστιος. Το πάνω μέρος του σώματός Του με το κεφάλι κάλυπταν τον ουρανό, το κάτω μέρος ήταν βυθισμένο στο νερό και στην μέση εγώ μαζί με τον Χριστό μέσα στο νερό. Κάποια στιγμή η προσευχή τελείωσε, ο Δάσκαλος με πείρε αγκαλιά ενώ έκλαιγα, βιώνοντας το σώμα μου να τρέμει και να γίνεται ελαφρύτερο. Τα πόδια μου δεν πατούσαν στην γη.

Όταν ηρέμησαν φανέρωσα το βίωμά μου στον Δάσκαλο λέγοντας «είδα τον Χριστό τεράστιο μέσα στα νερά» και αυτός μου είπε «σωστά αφού βαφτιζόσουν». Πότε δεν ξεχνώ αυτό το ζωντανό, πανέμορφο βίωμα που ήταν το πρώτο αφού ακολούθησαν και αλλά κατά την μαθητεία μου στο Έργο Λόγου Αγάπης.

Σε μια πνευματική συγκέντρωση ενώ ήμασταν όλοι σε στάση προσευχής με κλειστά τα μάτια νιώθω συγκίνηση από την παρουσία του Δασκάλου στην καρδιά μου με αυτό το διακριτό ρυθμό στους παλμούς. Ξαφνικά αισθάνομαι κάποιον να μου χαϊδεύει την πλάτη, ταράχτηκα λίγο γιατί ήμουν συγκεντρωμένη, νόμισα πως ήταν κάποιος αδελφός που με άγγιξε, ανοίγω τα μάτια και όλοι ήταν στην θέση τους συντονισμένοι. Κλείνω πάλι τα μάτια και ρωτώ εσωτερικά τον Δάσκαλο «Δάσκαλε εσύ είσαι;» και αισθάνομαι ξανά το χάδι του αυτήν την φορά στο κεφάλι. Σε αυτό το βίωμα συμμετείχαν όλες οι αισθήσεις μου. Στο τέλος της συγκέντρωσης το φανέρωσα και ο Δάσκαλος του Κύκλου με ρώτησε «ποιος ήταν Δέσποινα;», του είπα με απόλυτη βεβαιότητα «ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης» πέρασαν χρόνια και ακόμα θυμάμαι το χάδι του σαν να έγινε πριν ένα λεπτό.

Αρκετές φορές σε πνευματικές συγκεντρώσεις και κατά την διάρκεια των προσευχών ακούω την φωνή του Δασκάλου Διονύση Δώριζα να μου λέει «σε Αγαπώ» και να του λέω «και εγώ σε αγαπώ». Αυτό συνέβη και σε ομιλία του Δασκάλου μου Γιώργου στο Ανοιχτό Πνευματικό Πανεπιστήμιο, όπου πάλι ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος έρχεται και μου λέει «σε αγαπώ». Ένας αδελφός Δάσκαλος με πλησιάζει για να μου πει «εσένα πολύ σε αγαπά ο Δάσκαλος» και αυθόρμητα του λέω «το ξέρω, μου το είπε».

Σε όνειρο παραμονή 28ης Οκτωβρίου βλέπω στον ύπνο μου ότι κολυμπούσα με πολύ μεγάλη ταχύτητα στα βάθη του ωκεανού. Βρέθηκα κοντά σε ένα ναυάγιο και αισθάνθηκα ότι υπήρχαν εγκλωβισμένες ψυχές που ζητούσαν βοήθεια. Δεν ήξερα τι να κάνω και ζήτησα βοήθεια από τον Δάσκαλο Ιωάννη. Μου είπε να μην φοβηθώ, να μπω μέσα στο ναυάγιο και να ευλογήσω την απελευθέρωση των ψυχών. Όταν εισχώρησα υπήρχε κρύο και σκοτάδι, ευλόγησα τις ψυχές και τις είδα να αναδύονται προς την επιφάνεια σαν φυσαλίδες με ένα εσωτερικό φως αναμμένο και να απελευθερώνονται. Στη συνέχεια ανέβηκα και εγώ στην επιφάνεια.

ΤΣΟΥΡΔΙΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

 Αγαπημένε μου άνθρωπε, φίλε και αδελφέ, λέγομαι Χρήστος και θα ήθελα να σου καταθέσω τη μαρτυρία μου για το Δάσκαλό μου στη μορφή αλλά και στο άμορφο.

Είναι αλήθεια πως δεν γνώρισα τον Πρωτοπόρο Διονύση Δώριζα, εν ζωή και στην αρχή της μαθητείας μου, ένιωσα στεναχώρια που δεν τον έζησα από κοντά.

Όμως στη συνέχεια της ζωής μου και αφού πήρα την απόφαση να συνεχίσω, ενεργά στο Έργο αυτό που επιτελείται χρόνια τώρα, βίωσα την αγάπη Του, την αγκαλιά Του και πραγματικά αυτό με απελευθέρωσε από συναισθηματισμούς που εκδήλωνα.

Ναι ήταν πάντα και θα είναι οι τρεις βασικοί πυλώνες που σε οδηγούν: μελέτη – προσευχή – συμμετοχή. Γι’ αυτήν την αλλαγή ευθύνονται αποκλειστικά οι φίλοι και αδελφοί μου, μα και ο Δάσκαλός μου σε μορφή Γεώργιος.

Είναι η πραγματική και ουσιαστική φιλία που χτίζεται, από κοινού, σε άλλες βάσεις και είναι στάδιο Χρηστότητας.

Θέλω να ευχαριστήσω τον ίδιο μου τον εαυτό για την απόφαση ζωής που πήρα κάποτε να συνεχίσω και να προσφέρω σε αυτό το έργο που επιτελείται για τον έναν άνθρωπο που είμαστε.

Επίσης ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου κάθε φίλο και αδελφό για την κοινή μας αυτή πορεία που πραγματικά μέσα από αληθινά βιώματα χτίζει μια νέα αλήθεια, μια νέα ζωή στο κάθε τώρα μας.

Και όχι δεν είναι οικοδόμημα της γης αυτής, είναι του ουρανού και βρίσκεται μέσα στην καρδιά και του νου που ενωμένα οδηγούν στην πηγή της εκπόρευσής μας, που είναι ο ένας και μοναδικός Θεός. Ευχαριστώ.

ΜΑΣΜΑΝΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Τον Δάσκαλο Ιωάννη τον γνώρισα μέσα από τη βιβλιογραφία, από κάποια βίντεο και από τις μαρτυρίες των αδελφών μου.

Το βίωμα της παρουσίας του Δάσκαλου Ιωάννη κατά κόσμο Διονύση Δώριζα είναι μια αέναη κατάσταση μέσα μας. Όλοι όσοι έχουμε ενστερνιστεί τη διδασκαλία που μας εμπιστεύτηκε, κατανοώντας τη βαρύτητα και αναλαμβάνοντας την ευθύνη που φέρουμε για την διάδοση της παρουσίας του Λόγου στην ανθρωπότητα, καθιστά την Παρουσία Του μέσα μας και έτσι μας καθοδηγεί εσωτερικά.

 Είναι ο Ιωάννης ο πρόδρομος της Δευτέρας παρουσίας του Χριστού ενωμένος καθόλα μαζί Του. Είναι ο αγγελιοφόρος του μηνύματος της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου. Είναι το πρότυπο που χρειάζεται να ακολουθήσει η ανθρωπότητα για να ενωθεί με τον Πατρομήτωρα Θεό.

 Ο Δάσκαλος δεν μας εγκατέλειψε, ούτε έφυγε ποτέ, είναι εδώ ζει και ανασταίνει κάθε καθαρή καρδιά ανθρώπου που θέλησε να περπατήσει τα βήματα της Χριστοποίησης και Θέωσης.

 Μας μοίρασε χωρίς να αναλωθεί ούτε στο ελάχιστο τη Χάρη και την Αγάπη Του και ανήγγειλε το άγγελμα της Δεύτερης παρουσίας του Λόγου μέσα μας, και σε κάθε άνθρωπο. Είναι ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας καθώς ουδέποτε λάλησε αφ εαυτού αλλά πάντα όσα άκουσε ανήγγειλε και η αλήθεια που μετέφερε με το Λόγο και τις πράξεις του μας ελευθέρωσε από κατεστημένα αιώνων πλάνης και αναλήθειας.

 Χάρη, Αγάπη και Ευλογία η κάθε Του εκδήλωση και η Παρουσία Του επί γης.

Δύσκολο το έργο να σηκώσει όλο το βάρος της ανθρωπότητας για δεύτερη φορά μέσω του Δάσκαλου Ιωάννη.

 Ο Δάσκαλος Ιωάννης δεν έκρινε ουδένα, ακόμα και αυτούς που γνώριζε ότι θα Τον πρόδιδαν για δεύτερη φορά, δεν τους έκρινε. Φανέρωσε την νομοτέλεια και τα μυστήρια του Λόγου. Προετοίμασε επί σειρά ετών το επιτελείο του.

 Η Χάρη και η Ευλογία του καθάρισε και αποδέσμευσε τις ψυχές μας, προετοιμάζοντάς μας για την συνεχεία του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας ώστε τα επίλεκτα πρωτοπόρα πνεύματα που Τον τιμούν και εργάζονται εσωτερικά και εξωτερικά να παρεμβαίνουν σε κάθε σημείο στα δρώμενα του χωροχρόνου. Η Αγάπη Του καλύπτει δίκαιους και αδίκους.

 Αυτός είναι ο Θείος μας Εαυτός, Αυτός μας ενώνει με τον Πατέρα, Αυτός μας αποκαλύπτει τα μυστήρια του Λόγου, Αυτός μας ενώνει.

 Είναι το πρόσωπο, μα και η διδασκαλία που μας άφησε, είναι το Πνεύμα το Άγιο που μας καθαγιάζει.

 Ζει μέσα μας. Είναι η πιο εσωτερική μας φωνή.

 Είναι ο εσωτερικός μας ήλιος, η πνοή του πνεύματός μας. Είναι πολύ πτωχές οι λέξεις και οι έννοιες για να Τον περιγράψουν... είναι ο πνευματικός καθοδηγητής όλων των πνευμάτων καθώς δίδαξε τα του πνεύματος. Είναι το Άγιο Πνεύμα σε εκδήλωση.

Από τον Έναν στους πολλούς και από τους πολλούς στον Έναν.

Σε ευχαριστούμε Δάσκαλε.

ΜΠΕΖΔΕΝΤΙΙ ΒΕΡΟΝΙΚΑ

Ότι και να πω είναι λίγο. Στη πιο δύσκολη περίοδο της ζωή μου...εμφανίστηκαν οι αδελφοί μου να μου δώσουν το χέρι για να ανέβω. Ζώντας μια κόλαση και διλήμματα.

Τα είχα βάλει με θεούς και δαίμονες. Όμως για άλλη μια φορά σώθηκα, και τότε δεν μπορούσα να διακρίνω ποιος με έσωσε.

Ως συνήθως πίστευα πως έχω καλούς φίλους και πάντα με βοηθούν και ότι και εγώ είμαι καλή. Και έτσι με αυτό το τρόπο όλα είναι καλά, και όμως αναρωτιόμουν συνεχώς, πως γίνεται και τις πιο δύσκολες στιγμές όλο και κάτι γίνεται ή κάποιος εμφανίζεται και όλα τακτοποιούνται... ερωτήματα πολλά πως, ποιος, γιατί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να ψάχνω, ότι η αλήθεια είναι κοντά, πόσο κοντά; και ότι θα τα καταφέρω όπως και κάθε άλλη φορά στη ζωή μου.

Και έτσι γνωρίζοντας ότι υπάρχει Θεός και ότι μόνο Εκείνος γνωρίζει την αλήθεια ζητούσα αν μ' αγαπάει έστω και λίγο να μου την φανερώσει. Αισθανόμενη ότι χωρίς την αλήθεια ζω στο σκοτάδι. Και τότε κατάλαβα ότι η αλήθεια είναι το Φως. Όλα με οδηγούσαν προς την αλήθεια.

Άρχισα να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου, ανθρώπους και καταστάσεις και ειδικά τους φίλους μου. Με κάποιους αισθανόμουν καλά με άλλους λιγότερο καλά και με κάποιους πολύ καλά. Αφού ζητούσα μέσα μου περισσότερες επαφές μαζί τους γιατί οι κουβέντες μας με γέμιζαν χαρά και αγάπη, αληθινή αγάπη, μητρική αγάπη, αδελφική αγάπη, αγνή, σε πολλές μορφές ταυτόχρονα.

Και γεμάτη αγάπη (τουλάχιστον αυτό που καταλάβαινα αγάπη) αγαπούσα όλο το κόσμο. Όμως πολλές φορές η αγάπη μου δεν έπιανε τόπο και έτσι απογοητευόμουν πάλι. Κατάλαβα ότι κάτι δεν κάνω σωστά. Τι είναι αγάπη; και πως αγαπάμε; και γιατί;

Και έτσι με άδειες μπαταρίες έτρεχα να τις γεμίσω πάλι εκεί που αισθανόμουν ότι υπάρχει αγάπη στη μητέρα μου τη Δέσποινα που μου έδειχνε την αγάπη με διάφορους τρόπους, πότε γλυκά πότε αυστηρά, αλλά κατάλαβα πως μια μητέρα αγαπά με πολλούς τρόπους.

Εκεί μου μίλησε για την αγάπη και ότι και εκείνη μαθαίνει την αγάπη και ότι η αγάπη βρίσκεται μέσα μας και δεν είμαι η μονή που την ψάχνει αλλά είμαστε πολλοί και μπορούμε να την ψάχνουμε μαζί, μέσα μας και έξω μας.

Έτσι γνώρισα φίλους και αδελφούς που μου φανέρωσαν ότι χρειάζομαι Δάσκαλο για να με διδάξει το τι εστί αγάπη και ότι υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία που διδάσκει την αγάπη και είναι γραμμένη από έναν άνθρωπο που φανερώνει την Άπειρη και χωρίς περιορισμούς Αγάπη του Πατρός, του Ενός και μοναδικού Πατρομήτωρος Θεού Δημιουργού των πάντων.

Μελετώντας την βιβλιογραφία διαπιστώνω το βάρος του Χριστού, το σταυρό που σήκωσε και εξακολουθεί να σηκώνει για να κατανοήσουμε εμείς οι άνθρωποι, τι είμαστε, που πάμε και ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπου εδώ και 2000 χρονιά που δεν καταφέραμε να κατανοήσουμε ότι όλα δημιουργούνται και γεννιούνται μέσα στην Αγάπη. Ότι όλα είναι Αγάπη όπως ο Πατέρας που μας δημιούργησε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του και μας δώρισε τη Χάρη του.

Ευχαριστώ τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο που μέσα από τα βιβλία Του βίωσα και βιώνω αυτή την Αγάπη, και τους μαθητές Του και σήμερα Δασκάλους που εξακολουθούν και μεταφέρουν και φανερώνουν την Αγάπη, δηλαδή μέσα από αυτή την ένωση μας με τον Πατέρα που είναι η Αγάπη.

Αγαπημένε μου Διδάσκαλε Ιωάννη της καρδιάς Διονύση Δώριζα με την Αγάπη Σου με το Λόγο Σου και με τα γραπτά Σου προσφέρεις και αφήνεις παρακαταθήκη την Διδασκαλία της Αγάπης στον άνθρωπο. Σ' ευχαριστώ.

ΤΟΥΡΚΟΓΙΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Όταν γνώρισα το Έργο του Δασκάλου Ιωάννη, ο Διονύσης Δώριζας είχε αποχωρήσει από την ύλη, ακούγοντας όμως τις ομιλίες Του αλλά και μελετώντας την διδασκαλία Του, η ψυχή μου αναγνώρισε εκείνη την φωνή που άκουγα μέσα μου από παιδί να με καθοδηγεί.

Ένα άλλο δείγμα της Παρουσίας Του στην ζωή μου ήρθε μέσα από ένα κεφάλαιο που διάβαζα όπου ο Δάσκαλος ανέσυρε ψυχές που πολέμησαν, κακοποιηθήκαν, εκμεταλλεύτηκαν, ψυχές πληγωμένες, ψυχές δεσμευμένες και καθηλωμένες. Μελετούσα και ένοιωθα σε ολόκληρη την ύπαρξή μου, στην ψυχή μου αλλά ακόμα και στο υλικό μου σώμα να τελείται αυτή η ανάσυρση από τα σκότη και να Τον ακολουθώ, ένοιωσα πως ήμουν ένα από εκείνα τα πνεύματα που ο Πρωτοπόρος Διονύσης Δώριζας ανέσυρε από τα σκοτάδια, με καθάρισε, με αποδέσμευσε και με οδήγησε στο Φως όπως και εκατομμύρια ψυχές.

Τον γνώρισα και μέσα από την Μητέρα Άννα, όταν Την γνώρισα καταργήθηκε μέσα μου κάθε αμφιβολία που είχα για το Έργο. Δεν μπορώ να Την περιγράψω με άλλο τρόπο παρά μόνο ως Θεία Μητέρα. Κάθε βλέμμα Της, κάθε λόγος και κίνηση Της είχε τέτοια απλότητα μα και μεγαλείο Αγάπης και Ελέους που ένοιωθα πως όσα αμαρτήματα και αν είχα με την ίδια Αγάπη θα με έβλεπε.

Τον γνώρισα και μέσα από τον Δάσκαλο Γιώργο Κλειδαρά, τους αδελφούς και της αδελφές μου, αφού μαζί τους βιώνω πως ζω σε μια κοινωνία Αγάπης και μαζί μοιραζόμαστε αυτό το όραμα της Νέας Κοινωνίας της Αγάπης βιώνοντας την εν Χριστό ζωή.

Ευχαριστώ τον Δάσκαλο Ιωάννη Διονύση Δώριζα για την φανέρωσε του μηνύματος της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, γινόμενος ο ίδιος το μήνυμα αυτό.

Τον Ευχαριστώ για την ανάδειξη της γυναίκας ψυχής δείχνοντάς της ποια είναι πραγματικά και ποιος είναι ο προορισμός της, που είναι να καταστεί Μητέρα Λόγος.

Τον Ευχαριστώ γιατί ενεργοποίησε την καλυμμένη αγάπη της ψυχής μου για την Ελλάδα, αφού στο άκουσμα εκ της Ελλάδος το νέο φως την ένοιωθα να ενεργοποιείται.

Ευχαριστώ τον Άνθρωπο Διονύση Δώριζα που πρώτος κατέδειξε το εφικτό της πορείας που όλοι μας θα ακολουθήσουμε, τον δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου.

ΟΚΤΑΠΟΔΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Έχουν περάσει 12 χρόνια από την πρώτη έκδοση ενός βιβλίου που ανέλαβα να εκτυπώσω, με τίτλο «Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΝΑ ΖΕΙΣ». Συγγραφέας του ο Γιώργος Κλειδαράς. Ο φίλος μου και συνάδελφος Ιωάννης Λέσσης, που επιμελήθηκε γραφιστικά το βιβλίο, ήταν εκείνος που μου ζήτησε να αναλάβω αυτήν την εργασία. Χωρίς ίσως να το γνωρίζει τότε, ούτε και εγώ βεβαίως, ήταν αυτός που μου παρέδωσε το κλειδί της εισόδου μου στο Έργο Λόγου Αγάπης και της εισαγωγής μου στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου στη γη.

Το κλειδί του Κλειδαρά, του Ιωάννη, του Δασκάλου που ξεκλειδώνει, πόρτα-πόρτα, στάδιο με στάδιο, το λαβύρινθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, που μέσα του βρισκόμαστε όλοι εγκλωβισμένοι και από το οποίο όλη η ανθρωπότητα πορεύεται από το σκοτεινό σπήλαιο της φυλακής μας στον φωτεινό κόσμο της αληθινής ζωής και της ελευθερίας.

Έτσι άρχισα να γνωρίζω τον Δάσκαλο Ιωάννη, την βιβλιογραφία και το Έργο Του. Τον Παράκλητο της Δευτέρας Παρουσίας. Τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη, κατά κόσμον Διονύση Δώριζα, δεν τον πρόλαβα εν ζωή. Γνωρίζω όμως το ζωντανό Του Έργο, μέσα από τα πρόσωπα των πρώτων μαθητών Του, σημερινών Δασκάλων, των νεότερων εκπαιδευόμενων μαθητών και Δασκάλων και συνεχιστών του Έργου Του. Όλοι εργάζονται για την μεταφορά του μηνύματος της Χριστοποίησης και Θέωσης των ανθρώπων.

Είναι το Ευαγγέλιο της Νέας Εποχής που έχει εισέλθει ήδη η ανθρωπότητα, στην εξελικτική πορεία της ανέλιξης, της ανάστασης και της ένωσης της με τον Πατέρα Θεό, δια της διαχύσεως του Αγίου Πνεύματός Του μέσα στις ψυχές των ανθρώπων.

Είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης – Λόγος Χριστός που αφυπνίζει την συνείδηση του ανθρώπου, ο Ουράνιος υπενθυμητής της καταγωγής, της πορείας και του προορισμού του. Διότι ο Δάσκαλος Ιωάννης και ο Κύριος και Σωτήρας ημών Ιησούς Χριστός είναι ο Ένας Λόγος, ο Υιός του ανάρχου Θεού ο μονογενής. Και όπως στην Πρώτη Του Παρουσία ο κατερχόμενος από την Βασιλεία των Ουρανών και απ’ αρχάς Τέλειος Λόγος Χριστός ο Ιησούς μας είπε «Θεοί Εστέ», έτσι και τώρα ο Παράκλητος της Δευτέρας Του Παρουσίας ο Λόγος Δάσκαλος Ιωάννης – Διονύσης Δώριζας μας είπε το ίδιο και το κατέδειξε έμπρακτα με την ζωή και το Έργο Του. Έγινε ο πρωτοπόρος Τέλειος Άνθρωπος Λόγος που επιστρέφει στην Βασιλεία των Ουρανών από την γη ανερχόμενος, για να ακολουθήσει κάθε άνθρωπος στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας τον δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του.

Τα βιώματα μου μέσα στο Έργο πολλά. Το κορυφαίο όμως ήταν για μένα η στιγμή που κατανόησα την εντιμότητα και την ταπεινοφροσύνη του Δασκάλου Ιωάννη, μέσα από την μελέτη των Βιβλίων Του. Έχοντας το κατεστημένο μέσα στο νου μου ότι, όπως στα σχολεία ο δάσκαλος μεταφέρει τις γνώσεις του μέσα από τα βιβλία και τα συγγράμματά του στους μαθητές του, έτσι και εγώ σαν μαθητής διάβαζα τα βιβλία του με αυτόν τον τρόπο. Εσύ είσαι ο Δάσκαλος και εγώ ο μαθητής. Εσύ ξέρεις και εγώ μαθαίνω διαβάζοντας αυτά που έγραψες στα βιβλία Σου για μένα. Ώσπου μια μέρα, μελετώντας κάποιο κεφάλαιο της βιβλιογραφίας του Δασκάλου Ιωάννη, διαπιστώνω ότι ο Δάσκαλος δεν είναι μία αυθεντία που ομιλεί από καθ’ έδρας στον αναγνώστη Του, αλλά ομιλεί ο ίδιος προς τον εαυτό Του. Ομιλεί ο συγγραφέας Δάσκαλος Ιωάννης προς τον άνθρωπο Διονύση Δώριζα. Και κατανόησα ολοκληρωμένα την έννοια του Ενός Θείου Εαυτού και είπα αυτός δεν είναι ένας ακόμα Δάσκαλος, αυτός είναι ο Ένας Δάσκαλος Άνθρωπος Λόγος.

Σ’ ευχαριστώ Ιωάννη φίλε και αδελφέ μου, για το δώρο Σου. Σ’ ευχαριστώ Δάσκαλε για την φροντίδα Σου, για την Αγάπη Σου, για την βεβαιότητά Σου και την πίστη Σου σ΄ εμένα τον άνθρωπο.

ΚΩΣΤΗ ΔΙΟΝΥΣΙΑ

Αγαπημένε μου Δάσκαλε Ιωάννη και άνθρωπε Διονύση Δώριζα δεν Σε γνώρισα στη μορφή, όμως Σε γνώρισα μέσα από τα βιβλία Σου, μέσα από τον Δάσκαλο μου Γεώργιο Κλειδαρά, μέσα από τους αδελφούς μου και μέσα μου.

Γνώρισα Το Έργο σε δύσκολες συνθήκες της ζωής μου, όταν όλα γύρω μου τα έβλεπα άσχημα και όμως η ψυχή μου κάτι ζητούσε, ζητούσε ελευθερία. Αρχικά γνώρισα τον Δάσκαλό μου στη σχολή ως καθηγητή. Όταν μας έκανε μάθημα με ταξίδευε. Ανυπομονούσα για την επόμενη φορά. Η στιγμή της ελευθερίας δεν άργησε. Στην πρώτη επαφή μαζί Σου και με το Έργο ένιωθα εκτός χώρου και χρόνου, όταν με αποδέσμευσες, με καθάρισες και παγοποίησες τα λάθη μου, η ψυχή μου φωτίστηκε και όλα γύρω μου τα έβλεπα τόσο όμορφα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη επαφή με τους αδελφούς μου στο βουνό. Ένιωσα αμέσως την μεγάλη ζεστή αγκαλιά όλων και μέσα μου να γαληνεύω. Ήταν Θεοφάνεια και το Μυστήριο Του Αγιασμού τελέστηκε στη γέφυρα, πάνω από το ποτάμι. Είχε χιονίσει και το σώμα μου κρύωνε, όμως δεν ήθελα να χάσω ούτε μια στιγμή. Ένιωθα να τα έχω ξαναζήσει όλα. Η αγαπημένη μου Θεώνη, η ψυχή του Δασκάλου στεκόταν δίπλα μου και μου κρατούσε το χέρι και ένιωθα μέσα μου την αγκαλιά της να μου ζεσταίνει την καρδιά. Ξεκίνησα να πηγαίνω στις συγκεντρώσεις, στην αρχή το Φως δεν μπορούσα να το διαχειριστώ και για λίγο κοιμόμουν όταν σε μια τέτοια κατάσταση είδα τον Δάσκαλο Δ. Δώριζα να μου λέει ξύπνα και να με αγκαλιάζει. Άρχισα να επιστρατεύω σε κάθε συγκέντρωση τον εαυτό μου για να μην φεύγω. Είχα δυσκολία στο να εκδηλωθώ και να προσευχηθώ γιατί αυτή η φωνή της πλάνης ερχόταν και μου έλεγε... «Και; Τι θα πεις εσύ τώρα; Δεν ξέρεις να προσεύχεσαι όπως οι άλλοι. Δεν είσαι ικανή». Όμως ο Πατέρας με κάλεσε, με γνωρίζει καλύτερα, εγώ δεν γνώριζα τον εαυτό μου και ποια είμαι, δεν αγαπούσα τον εαυτό μου. Σταδιακά και με την βοήθεια του Δασκάλου μου και των αδελφών μου άρχισα να απελευθερώνομαι, να αποδέχομαι και να αγαπώ την ατέλειά μου. Ήρθε η πρώτη άρνηση, δεν ήθελα να πηγαίνω στις συγκεντρώσεις και πάλι ο Δάσκαλος, οι συντονιστές μου και όλοι οι αδελφοί μου με βοήθησαν και με φρόντισαν. Μια Τετάρτη λίγες ώρες πριν την συγκέντρωση πάλι η πλάνη χτυπάει την πόρτα και είπα δεν πάω πουθενά, αποκοιμήθηκα και είδα την Μητέρα Άννα να μου λέει «σήκω, άρπαξε τον εαυτό σου από τα μαλλιά και πήγαινε» πότε σηκώθηκα, πότε πήγα δεν θυμάμαι. Αχ μάνα μου όταν Σε γνώρισα για πρώτη φορά ξεκουράστηκε η ψυχή μου. Μάνα μου γλυκιά μου μάνα ένιωθα την ευλογία Σου μέσα στην καρδιά μου και πετούσα μαζί σου. Το σπίτι σου μικρό αλλά εγώ το έβλεπα σαν ένα μεγάλο κήπο με λουλούδια με Βασίλισσα εσένα. Μάνα μου Σ' αγαπώ και Σ' ευχαριστώ. Την επιλογή μου την έκανα, θέλω να μαθητεύσω στο Έργο Της Αγάπης όμως οι δοκιμασίες πολλές γιατί και οι ανυπακοές πολλές και όσο εμμένεις, τόσο παραμένεις κολλημένος. Έρχεται ο Δάσκαλος της μορφής και σου λέει αυτό που χρειάζεσαι για να ξεκολλήσεις, σου μιλά με αυστηρότητα που σε αγκαλιάζει, σε αποδεσμεύει και σε θωπεύει.

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω τα βιβλία του Έργου δεν καταλάβαινα τι διάβαζα. Η προσευχή, η μελέτη και η συμμετοχή άρχισαν να διανοίγουν τον νου, την καρδιά και την συνείδησή μου και να εμβαθύνω σιγά σιγά μέσα σε κάθε κεφάλαιο και μέσα μου. Κάθε φορά που διαβάζεις το ίδιο κεφάλαιο το συνειδητοποιείς ακόμα βαθύτερα γιατί τα βιβλία είναι ζωντανά όπως το Έργο. Το Έργο είναι βιωματικό, κανείς στη θέση σου δεν μπορεί να σου προσφέρει βίωμα αν δεν το ζήσεις. Ο αχειροποίητος ναός μέσα σου περιμένει την ανοικοδόμησή του. Μέρα με την μέρα εμβαθύνεις μέσα σου και καταθέτεις το λιθαράκι σου και τον χτίζεις, όχι μόνο για εσένα αλλά για τον έναν άνθρωπο, για όλη την δημιουργία. Ευχαριστώ όλους όσους με ταξινόμησαν έως τώρα με αγάπη και καταθέτω ότι ο εγωισμός μου έλεγε: «και τι μου λέει τώρα;» αμφισβητούσα τον Δάσκαλο μέσα τους, τον εξωτερικό Δάσκαλο που τους έχει θέσει συντονιστές, αδελφούς που κλήθηκαν, εμένα, Το ίδιο Το Έργο και Τον Πατέρα. Μεγάλος ο εγωισμός γι' αυτό και δύσκολος ο Δρόμος Της Αγάπης. Ανηφορικός με οδύνες γιατί πονάει ο εγωισμός μου. Σε μια δύσκολη και επώδυνη δοκιμασία μου ήμουν μόνη μου και έκανα παράπονα στο Δάσκαλο, τον είχα φέρει νοερά μπροστά μου και του μιλούσα. Όταν τελείωσα και σηκώθηκα από το πάτωμα άκουσα μέσα μου τη γνωστή γνώριμη φωνή του Δασκάλου μου να με ρωτάει με αυστηρότητα «Πόσο χρόνο θέλεις ακόμα για να συνέλθεις;» κόλλησα στον τοίχο κυριολεκτικά και μεταφορικά, δεν είχα απάντηση και η απάντησή Του ήρθε «Γιατί δεν έχεις χρόνο». Συνειδητοποίησα την αρνητικότητα που εκδήλωνα, την έλλειψη αγάπης, τον εγωισμό μου και άλλαξα τρόπο σκέπτεσθαι, μετατόπισα τον νου μου και ένιωσα το έλεος Του Πατέρα να με λούζει. Ο Δρόμος είναι γεμάτος αγάπη και φροντίδα, όταν είσαι συντονισμένος και έχεις μέσα σου Τον Λόγο πετάς στους ουρανούς. Όταν νιώθεις το Άγγιγμά Του μέσα σου, είναι όπως η γυναίκα αντικρίζει για πρώτη φορά το παιδί της. Βιώνεις πληρότητα, συγκίνηση, ευχαριστία, ευλογία, δοξολογία. Αγκαλιάζεις όλο τον άνθρωπο, τόση είναι Η Αγάπη Του, αγκαλιάζει όλη την δημιουργία γιατί το Έργο είναι Πανσυμπαντικό.

Το Έργο Σου Δάσκαλε το τελείωσες, Αναστήθηκες και η ουσία Σου διαχύθηκε μέσα στον άνθρωπο, κατέδειξες με την ζωή Σου ότι ο άνθρωπος είναι Θεός, «Θεοί εστέ». Ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναγεννηθεί και να φανερώσει την Υιότητά του ένα με Τον Πατέρα. Ότι ο άνθρωπος μπορεί όταν θελήσει, με την ελεύθερη του βούληση, να ακολουθήσει τον Δρόμο Της Αγάπης και της απελευθέρωσής του μέσα Στον Λόγο γκρεμίζοντας ό,τι νόμιζε αρεστό, ό,τι νόμιζε ό,τι είναι αγάπη, ό,τι νόμιζε ότι είναι προσφορά. Γκρεμίζει τον εαυτό του και τον ξαναχτίζει με αγάπη και φανερώνει τον νέο άνθρωπο, Τον Άνθρωπο Λόγο Ιωάννη Χριστό Μητέρα. Κατέδειξες το εφικτό της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου. Το έργο Σου συνεχίζεται μέσα από τους μαθητές Σου και τους μαθητές των μαθητών Σου. Εμείς είμαστε το ζωντανό Σου Έργο και φέρουμε το Θείο δικαίωμα και την ευθύνη.

 Ευλογώ να τιμήσουμε Το Έργο Σου Πατέρα όπως μας Τιμάς φέρνοντας εις πέρας την αποστολή που μας έχεις αναθέσει. Ευλογημένη η παρουσία Σου Δάσκαλε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, να Σε αναγνωρίσουν και να Σε εκδηλώσουν στην πράξη όπου και αν βρίσκονται. Ευχαριστία αναδύω μέσα από την καρδιά μου Πατέρα ενωμένη Μαζί Σου και ευχαριστώ εσένα συνεργάτιδα του Δασκάλου Ιωάννη, Μητέρα Άννα Αποστολούδη για την ανιδιοτελή αγάπη Σου να την λάβει ο άνθρωπος και να την αναγνωρίσει φανερώνοντας στην πράξη το Αγαπάτε Αλλήλους. Σ' ευχαριστώ Δάσκαλε μου Γεώργιε Κλειδαρά για τον αγώνα σου, την αγάπη σου, την ανιδιοτελή προσφορά σου και το πρότυπο που είσαι για εμάς. Ευχαριστώ τους συντονιστές μου και όλους τους αδελφούς μου που καθημερινά αγωνίζονται μέσα στο Έργο Σου και την φανέρωση σου. Αμήν.

ΚΩΣΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Αγάπη, ο Δάσκαλος είναι Αγάπη. Μια στιγμή αρκεί για να αφεθείς και να γευθείς την Αγάπη Του Δασκάλου όταν σε αγκαλιάζει εξωτερικά και εσωτερικά οδηγώντας σε να δεις ότι τα πάντα είναι Αγάπη. Ευχαριστώ άχρονα τον Διδάσκαλο διότι ζωή πρόσφερε και προσφέρει εντός μου, μέσα από μια εκπαίδευση απειροεκδήλωτη και απειροπρόσωπη με οδηγεί να είμαι Άνθρωπος, να είμαι Αγάπη. Είναι Ελευθερία ο Λόγος. Ευχαριστώ τον Άνθρωπο, Δάσκαλε, που Σε εκδηλώνει και τολμά να τιμά την Παρουσία Σου εντός του, φανερώνοντας το Θείο Θέλημά. Σε Αγαπώ και η Αγάπη αυτή όρια δεν έχει, είναι Θεία, είναι Ευλογία, είναι Φως, είναι η εκδήλωση του Ενός Εαυτού.

Ευλογημένη η στιγμή που όλος ο άνθρωπος θα φανερώσει αυτήν την Αγάπη.

ΜΑΣΤΟΡΗ ΕΛΕΝΗ

Τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Διονύση Δώριζα, Τον γνωρίζω μέσα από τον Δάσκαλό μου Γεώργιο και κάθε αδελφό μου εν τω Έργο Λόγου Αγάπης. Τον γνωρίζω μέσα απ’ το προσωπικό βίωμα Αγάπης που κάθε άνθρωπος που Τον γνώρισε, μου Προσφέρει καθημερινά, ακολουθώντας με σεβασμό και εκτίμηση τις Πνευματικές Οδηγίες του Πρωτοπόρου Δασκάλου. Τον γνωρίζω μέσα από Εκδηλώσεις Προσευχών, Δασκάλων, Μητέρων και Αδελφών, βλέποντας το πρόσωπό Του στις μορφές τους και ακούγοντας την δική Του φωνή μέσα από τον Λόγο τους. Τον γνωρίζω μέσα στη Μαθητεία μου στο Λόγο, βιώνοντας την χαρά Του και την Ευλογία Του σε κάθε εξέλιξή μου, όπως μου την Προσφέρει ο Δάσκαλος μου, πάντα Ενωμένος μαζί Του. Τον γνωρίζω μέσα από τα βιβλία Του, όπου Ένωσε και Ενώνει Θεό και Άνθρωπο στο κάθε τώρα και με διδάσκει όντας Παρόν στην ζωή μου. Τον γνωρίζω καθώς με απελευθερώνει από τον περιορισμό της μορφής, να βιώνω μέσα από τον Λόγο Του, μα και μέσα από τον Λόγο των Συνεχιστών Του, τον Έναν Δάσκαλο Λόγο Χριστό.

Η Αλήθεια είναι αυτό που πάντα μένει, γι’ αυτό και η Παρουσία Του είναι ζωντανή σε κάθε άνθρωπο που θέλει να γνωρίσει την Αλήθεια. Η Παρουσία του Πρωτοπόρου Δασκάλου είναι αυτή η Θεία Αλήθεια της Υιότητάς μας, που μέσα από τον Άνθρωπο προσφέρθηκε και προσφέρεται αδιάλειπτα σε Όλον τον άνθρωπο.

Είναι οι Πύρινοι Λόγοι της Θείας Αγάπης που δια στόματος Ανθρώπου ήρθαν να ενθυμήσουν τι εστί άνθρωπος, κόσμος και Θεός. Λόγοι Στοργής, Τρυφερότητας, Καλοσύνης που Προσφέρουν και Διδάσκουν εκ νέου στην συνείδηση του Ανθρώπου την αέναη διάχυση του Ελέους και την Σοφή Διαχείριση της Ανιδιοτελής Αγάπης του Πατέρα Θεού.

Λόγοι ζωντανοί μιλούν στην ψυχή του ανθρώπου με αυτό τον παλμό και την δόνηση, όπου η μορφή αφομοιώνεται στο Εν και ακούς τον Έναν Θείο Λόγο να φανερώνεται και να σε καθοδηγεί, να σε αγκαλιάζει και να συγχωρεί κάθε ατόπημα του εγωισμού και της διάνοιας, δίδοντάς σου τον τρόπο της αποκατάστασης.

Είναι η ενθύμηση της Θείας Καταγωγής και του Θείου Προορισμού του Ανθρώπου. Είναι το ζωντανό Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού μες στις ψυχές των Ανθρώπων. Είναι ο Πρώτος Άνθρωπος που αποδέχτηκε και κατέδειξε την Παρουσία του Χριστού εντός του και πραγμάτωσε την επιστροφή του ανθρώπου της πτώσης, στην Πατρική Αγκάλη. Πορεία την οποία προσέφερε Θεία παρακαταθήκη για την επιστροφή κάθε ανθρώπου.

Είναι ο Δάσκαλος του Δασκάλου μου, ο Δάσκαλος του Αδελφού μου, είναι ο Δάσκαλος του Ενός Ανθρώπου που είμαστε και μαρτυρεί περί της Παρουσίας Του Χριστού, μέσα από την ζωή του και μεταφέρει το ζωντανό βίωμα της Αγάπης που δεν περιορίζεται σε μια προσωπική ή ατομική εξέλιξη αλλά προς την εξέλιξη και του τελευταίου Ιούδα, την αποκατάσταση του Όλου, την Χριστοποίηση και Θέωση του Ανθρώπου.

Είναι η κατανόηση μου, η μετάνοιά μου, η συγχώρεση, είναι η διάκριση και η επίγνωση, είναι το εφικτό του Δρόμου της Αγάπης, όπως φανερώνεται μέσα από τα πρότυπα Δασκάλων και Μαθητών που γνώρισαν και ακολουθούν στην Πορεία που χάραξε, που μεταφέρουν την Αλήθεια που τους Πρόσφερε.

Είναι η Θεία Ουσία, το Θείο Πρότυπο που Αναστήθηκε μέσα στον Άνθρωπο και συνεχίζει το Έργο της Αγάπης του Λόγου επί γης.

Είναι η Απελευθέρωση του Νου του Ανθρώπου, στο Άπειρο των Θείων Ιδεών.

Είναι η Απελευθέρωση της Καρδιάς μου πως δύναμαι να Αγαπώ, τα Πάντα εν Πάσι ως Χριστός.

Είναι η Ευχαριστία της Ψυχής για την Δευτέρα Παρουσία σου Χριστέ επί Γης.    

ΜΟΙΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Πολλές φορές οι άνθρωποι αδυνατούν να κατανοήσουν πως ένας άνθρωπος μπορεί να δώσει μαρτυρία για κάποιον που δεν έχει γνωρίσει σε μορφή. Κατά πόσο όμως ισχύει αυτή η ιδέα, και τι εννοούμε με τον όρο μορφή όταν ο Ίδιος ο Χριστός αναφέρει πως σκήνωσε μέσα μας; Και για ποιον λόγο χρησιμοποιεί τον όρο αυτόν;

Ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης αποδέσμευσε το νου του ανθρώπου από πολλές τέτοιες περιορισμένες ιδέες που απομάκρυναν τον Εαυτό από τον Πλησίον και τον Δάσκαλο. Έτσι οι μαθητές Του είναι πλέον σε θέση να φανερώσουν την μαρτυρία τους για Εκείνον έχοντας την επίγνωση πως Τον Γνωρίζουν κάθε φορά που εκδηλώνουν την ουσία Του, κάθε φορά που αναγνωρίζουν την ουσία Του μέσα στους Αδελφούς τους.

Ο ΠΡΟΣΙΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

Εκείνος είναι που σπάει τα κατεστημένα των ανθρώπων για τον Χριστό, φανερώνοντας πως δεν είναι ταμπού ο Θεός που αναζητάμε. Είναι ο προσιτός Διδάσκαλος, ο φίλος σου, ο αδερφός σου. Είναι Εκείνος που σου δείχνει πόσο κοντά σου είναι ο Δάσκαλος αφαιρώντας από μέσα σου κάθε δικαιολογία απόστασης.

Ο ΑΝΑΒΑΙΝΩΝ ΤΗΝ ΣΚΑΛΑ - Ο ΔΙΔΩΝ ΤΗΝ ΣΚΑΛΑ - Ο ΕΧΩΝ ΤΟ ΚΑΛΟΣ

Η Διδασκαλεία Του τέλεια. Το Έργο Του απεριόριστο. Είναι ο Πρώτος και ο Έσχατος. Ο Πρώτος που ανεβαίνει την σκάλα της επιστροφής του Ανθρώπου στον Πατέρα δίνοντας το δικαίωμα της ένωσης και της εκδήλωσης του Λόγου. Γινόμενος ο Ίδιος η σκάλα της επιστροφής και το κάθε σκαλοπάτι της, δίνοντάς μας το δικαίωμα να πατήσουμε σταθερά, μετουσιώνοντας κάθε φόβο του αγνώστου με σχέση Αγάπης και Επίγνωσης. Εκείνος που περιμένει και τον παρατελευταίο Ιούδα να επιστρέψει προσφέροντάς του το Κάλος και την Ουσία του Λόγου.

Ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ

Ο Πρώτος των Πρώτων που τόλμησε να φανερώσει, να εκδηλώσει αλλά και να λαλήσει το Εγώ και ο Πατήρ είμεθα εν, μετά τον Λόγο Ιησού Χριστό. Ένα σημείο κλειδί που φανερώνει την Ταυτότητά Του, το Ύψος των Λόγων Του και της Διδασκαλίας Του, δίνοντας το δικαίωμα στον Άνθρωπο να το εκδηλώσει κατά αξίαν πάντα στο ύψος της δικιάς του ταπεινοφροσύνης.

Ο ΕΛΛΗΝ

Ο Πρώτος που φανερώνει τον προορισμό του Έλληνα και της Ελλάς. Την σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού μέσα μας, δίνοντας το δικαίωμα στον Άνθρωπο να εκδηλώνεται και να υπογράφει ως Λόγος Χριστός ο Ελλην. Η Πρώτη μεγάλη επανάσταση ιδεών μέσα στο Νου μας για το τι εστί Άνθρωπος Έλλην Χριστός.

Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΩΡΙΖΑΣ

Το Όνομα Του από μόνο του μας φανερώνει τις Δωρεές και προσφορές ανιδιοτελής σχέσης του Ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Αφιερώθηκε στο Έργο Του και στην Αποστολή Του. Εργάστηκε αενάως και εξακολουθητικώς, προσηλωμένος στον Ένα στόχο της Ένωσης ολόκληρου του Εαυτού Του. Φανέρωσε τι εστί Άνθρωπος. Φανέρωσε τι εστί Λόγος, τι εστί γυναίκα – ψυχή – μητέρα γκρεμίζοντας κατεστημένα Αιώνων για τον Άνθρωπο γυναίκα, για την Μητέρα Λόγο. Αγωνίστηκε και μετουσίωσε κάθε πλάνη και φλόγα των ανθρώπων και του Κόσμου Τούτου ως ο Μεγαλύτερος επαναστάτης και μαχητής της Νέας Εποχής.

Το βίωμα μου με τον πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη είναι ένα όραμα που είχα καθώς και ένα ολοζώντανο όνειρο που φανερώνει το Έργο Του. Το Όραμα αφορά το πρόσωπο του Διονύση Δώριζα καθώς τον είδα να αιωρείται πάνω από τα εδάφη της Συρίας με όχημα ένα σύννεφο φορώντας γαλάζια ενδύματα, κρατώντας μία ράβδο και βάπτιζε τα εδάφη εκείνα Ελλάς, ενώ το όνειρο αφορά όλους μας και είναι το παρακάτω: «Πετούσα πάνω από την έρημο μέχρι που είδα ένα ανάκτορο. Κατέβηκα στο ανάκτορο και κοίταξα από το παράθυρο. Μέσα ήταν ο Ηρώδης και είχε αλυσοδεμένο έναν ιερέα και τον έβριζε. Είσαι άχρηστος του φώναζε, τώρα πρέπει να τον βρω εγώ, βρείτε τον Κλειδαρά. Αμέσως έφυγα και προσπαθούσα να βρω τον Γιώργο να τον ενημερώσω. Έπαιρνα τηλέφωνο αλλά δεν είχε σήμα. Πήγα στο σπίτι της Θεώνης και την ρώτησα που είναι ο Γιώργος, μου είπε ότι εκεί που είναι δεν έχει σήμα. Πήγα στην Χαριτίνη αλλά δεν ήταν εκεί, το ίδιο και στη Δώρα. Έφυγα για το βουνό στο σπίτι του και τον βρήκα. Γιώργο σε ψάχνει ο Ηρώδης. Θέλει να σε βρει. Ο Γιώργος μου λέει. «Ωραία ετοιμαστείτε, θα πάμε να τον βρούμε εμείς». Αμέσως βρισκόμαστε στο ανάκτορο του Ηρώδη. Ο Ηρώδης καθόταν στο θρόνο του και ταυτόχρονα είναι ο Ξέρξης (το ίδιο πρόσωπο). Ο Γιώργος κάθεται απέναντι του και έχει ένα μεγάλο μουστάκι. Ο Ηρώδης του λέει τι δουλειά έχει ο Γέρος εδώ; Εσένα σε έφαγα δύο αιώνες πριν. Ο Γιώργος του απαντά το καλό είναι ότι δεν θα καταλάβεις ποτέ την σημασία των προσώπων, και πάντα θα πιστεύεις ότι δεν μπορώ να βρω λύση. Ο Γιώργος του βγάζει έναν πίνακα και του δείχνει διάφορα πρόσωπα που έχει πάρει (έναν αρχαίο σοφό, τον Κολοκοτρώνη και έναν μάγειρα). Ο Ηρώδης εξοργίζεται και φωνάζει συλλάβετέ τον. Ο Γιώργος του απαντά: όχι, τώρα είναι ώρα να συλληφθεί άλλος. Αμέσως οι στρατιώτες του Ηρώδη στρέφουν τα ακόντια προς τον ίδιο (οι στρατιώτες ήμασταν όλοι εμείς οι μαθητές του έργου). Ο Λάσκαρης πηγαίνει και του βάζει χειροπέδες και η Θεώνη που ήταν δίπλα στον Ηρώδη του δείχνει το κομμένο κεφάλι της Σαλώμης που κράταγε στα χέρια της. Ξαφνικά εμφανίζεται η Μητέρα Άννα και πλησιάζει τον Γιώργο και του λέει «Γιώργο μου τώρα έχετε και άλλους να βρείτε. Εγώ πρέπει να φύγω, πάω να βρω τον Διονύση μου». Με πλησιάζει και μου λέει «Γεια σου μάτια μου και φεύγει».

Τα βιώματα αυτά φανερώνουν την Αλήθεια Του μέσα μου, βοηθώντας με να έχω πίστη στο έργο Του.

Και προς αποφυγή παρανοήσεων, για να μην αναρωτηθείς ποτέ αν τα κατάφερε. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ-ΝΙΚΗΣΕ-ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ, ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ.

ΜΑΝΤΖΑΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Η πρώτη επαφή με τον Δάσκαλο Ιωάννη έγινε με την απονομή Ευλογίας Χάρης Μαθητείας. Το βίωμα ήταν συγκλονιστικό, η αποκαθήλωση της Θείας τροφοδοσίας και οι ταυτόχρονες διανοίξεις στον νου και στην καρδιά έγιναν ο δρόμος για την αποκάλυψη του πνεύματος και της ψυχής μου σε συνειδητό πλέον επίπεδο.

Μια ομολογία Αγάπης πολυεπίπεδη σε νου, καρδιά και συνείδηση που άνοιξε νέους δρόμους για την ένωση με τον Θείο Εαυτό, που μέχρι πρότινος αγνοούσα ότι υπήρχε. Μια μαθητεία ενωτική που αναιρούσε ό,τι προηγούμενο είχα μάθει για τις λειτουργίες και δομές του κόσμου τούτου και της Δημιουργίας. Ένας νέος κόσμος που σιγά σιγά έπαιρνε μορφή στην πευματοψυχή και την ενώνει μέσα από την Αλήθεια της Διδασκαλίας του Λόγου.

Λειτουργώντας με τον καιρό ως βεβαιότητα, ως αποδοχή ότι είμαστε Υιοί και Θυγατέρες, ότι είμαστε Θεοί και ότι Εν είμαστε, μια Ολότητα σύνθεσης του Πατέρα Δημιουργού. Έτσι από έρμαια της πλάνης, της αναλήθειας και της διττότητας οδηγηθήκαμε σε μια λυτρωτική και Αναστάσιμη Πορεία Ενότητας με το Όλον. Εξερευνώντας όλο και βαθύτερα την ύπαρξή μας, ανοίγοντας δρόμους ερμητικά κλειστούς από άγνοια, φόβους και ανασφάλειες, με αγάπη, θάρρος και διάκριση αγκαλιάσαμε το Θείο εντός μας. Αποκαθηλώσαμε τον Ναό της πνευματοψυχής μας, τον φωτίσαμε και τον φωτίζουμε όλο και περισσότερο με το Θείο Φως του Θείου Πνευματοσπινθήρα που αποκαλύψαμε και βαπτιστήκαμε εκ νέου στο Όνομα της Τρισηλίου Θεότητας ως καινοί άνθρωποι σε δρόμο Χριστοποίησης και Θέωσης.

Στην περίπτωσή μου συγγραφικές αποκαλύψεις και νέα ματιά να δω τον κόσμο, την Δημιουργία, τον εαυτό μου, τον πλησίον και τον Θεό και τις σχέσεις που διέπουν αυτές.

Μια ευχαριστία είναι λίγη για το δώρο της Αγάπης και της Ταυτότητας της Ύπαρξής μας που λάβαμε από τον Δάσκαλο Ιωάννη-Γιώργο στην μορφή. Αφού η Αγάπη μόνο Αγάπη μπορεί να δώσει, έτσι απλά του αποστέλλουμε όλη την Αγάπη που βοήθησε να γεννηθεί εντός μας και τον περιβάλλουμε με αυτήν την Αγάπη και συνάμα τις ευχαριστίες μας για την Ένωσή μας στην Εγώ Ειμί Παρουσία, αυτής της Κοσμικής Περιόδου. Ευχαριστώ Δάσκαλε!

Όταν μελετούσα το βιβλίο του Έργου «Δάσκαλος Ιωάννης ο Δρόμος και το Έργο» είδα μέσα από την μελέτη του Βιβλίου το χαμογελαστό Πρόσωπο του Πρωτοπόρου Διονύση Δώριζα, μια διαχεόμενη Ευλογία στην υπόστασή μου που κατακλύζοντάς την άνοιξε δρόμους και πύλες στην μαθητεία μου στον Λόγο. Μια διεύρυνση συνείδησης, πληρότητας και αποκατάστασης.

Σε μια πνευματική συγκέντρωση ενώ εκδηλωνόταν ένας αδελφός είδα τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο να του δίνει Ευλογία σε μια πανδαισία χρωμάτων (λευκό, χρυσό, μπλε, βιολετί), ενεργοποιώντας την ρομφαία του Λόγου στον αδελφό μου.

Πάντα όταν γράφω κείμενα νιώθω την Παρουσία του Δασκάλου και πολλές φορές Τον αισθάνομαι να με καθοδηγεί και εμπνέει την συγγραφή μου, όπως επίσης μου υποδεικνύει την σύνθεση μιας πιο ολοκληρωμένης εικόνας με μεγαλύτερο ύψος συνειδητοποιήσεων που βοηθά την ενεργοποίησή μου.

ΚΑΣΣΩΤΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Από τη στιγμή που Τον πρωτοείδα σε μια φωτογραφία, μίλαγαν τα μάτια Του μέσα στην ψυχή μου και μου χαμογελούσε υποσχόμενος. Κάθε φορά που κοίταζα και κοιτάζω την φωτογραφία Του, γεμίζω ελπίδα, χαρά, δύναμη. Ευφραίνεται η καρδιά μου.

Σε ευχαριστώ Αγαπημένε μου Διδάσκαλε Ιωάννη, εν κόσμω Διονύση Δώριζα, που μου έδειξες τον αληθινό δρόμο της Αγάπης του Θεανθρώπου. Μέσα από τα βιβλία Σου και την διδασκαλία που μας άφησες, άρχισα να μαθαίνω τις πραγματικές έννοιες των λέξεων, την αλήθεια, να διορθώνω τις ατέλειές μου. Έμαθα να ζω πραγματικά. Με βοήθησες και με βοηθάς να «βλέπω» πράγματα και καταστάσεις που πριν δεν έβλεπα. Με έμαθες να βλέπω με τα μάτια της καρδιάς, της ψυχής και του πνεύματος.

Αγαπημένε μου Διδάσκαλε Ιωάννη, δέομαι και αιτούμαι και παρακαλώ την συνεχή καθοδήγηση, διάκριση και ενεργοποίηση μέσω της Διδασκαλίας Σου σε όλο τον άνθρωπο απανταχού, έτσι ώστε να ανοίξουν τα ώτα της ψυχής, της καρδιάς του πνεύματος όλου του ανθρώπου. Για να μάθει να αγαπάει, να προσεύχεται, να μοιράζεται, να ζει, να ευχαριστεί.

Άπειρα Σε ευχαριστώ που έλαβα την Κλήση για να γνωρίσω το Έργο Σου και ευλογώ το τεράστιο αυτό Έργο να είναι προσφορά στον Άνθρωπο να μαθευτεί σε όλη την οικουμένη και να γίνει πράξη για την ένωση του ανθρώπου.

Σε ευχαριστώ επίσης για τον Διδάσκαλό μας Γιώργο Κλειδαρά που Σε διαδέχτηκε και συνεχίζει τόσο ισάξια το Θείο Έργο Σου.

ΚΑΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

 Είναι γεγονός ότι ζούμε στα χρόνια της Δευτέρας Παρουσίας, το πλήρωμα των γραφών έχει ήδη φτάσει και το Θείο Σχέδιο του Πατέρα αυτή την περίοδο φανερώνεται μέσα από τον άνθρωπο. Ο Παράκλητος που μας είχε αποκαλύψει στην Πρώτη Παρουσία Του ο Λόγος Χριστός ότι θα αποστείλει, ήρθε και ήταν ο άνθρωπος εν ονόματι Διονύσης Δώριζας, εν πνεύματι Δάσκαλος Ιωάννης, είναι το πνεύμα της Αληθείας, ο Ηλίας που έρχεται πάντα πρώτος, προετοιμάζοντας τον άνθρωπο να γεννήσει τον Λόγο και να Τον εκδηλώσει. Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο Μέγας εκπαιδευτής του νου, ο αποκαλύπτων την Αλήθεια εντός του ανθρώπου, ο Υπενθυμητής της Θείας μνήμης, ο Αποκαθιστών τον άνθρωπο μέσα στον Θεό και τον Θεό μέσα στον άνθρωπο. Διασαλπίζει το μήνυμα της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου και τιμά την γυναίκα Ψυχή, λέγοντας ότι είναι το κλειδί της επιστροφής του, στους Πατρικούς Κόλπους και αποκαλύπτει ότι εκ της Ελλάδος το Νέο Φως.

 Προσωπικά δεν γνώρισα τον άνθρωπο Διονύση Δώριζα, όπως ούτε τον Ιησού, όμως τον γνωρίζω μέσα από την διδασκαλία που παρέδωσε στον άνθρωπο, ανιδιοτελώς και μέσα από τους πρωτοπόρους συνεχιστές του Έργου Του και γνωρίζοντας Αυτόν, συνειδητοποιώ ότι αρχίζω να γνωρίζω τον Αληθινό εαυτό μου, τον Θείο. Κάθε άνθρωπος καλείται να μαθητεύσει στον Λόγο, στην Αγάπη.

 Είναι Εκείνος που με μαθαίνει να προσεύχομαι, όχι όπως μέχρι τώρα γνώριζα με τους τύπους, την ενοχική προσευχή του ανθρώπου που φοβάται την τιμωρία, την προσευχή που ενέχει ιδιοτέλεια, αλλά την προσευχή όπου ο άνθρωπος άμεσα επικοινωνεί με την Ουσία του, την προσευχή του ανθρώπου που δέεται, που αιτεί, που ρωτά, που ευλογεί, που μιλά στον Πατέρα ως Υιός και Θυγατέρα Του.

 Μαθητεύω στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, μελετώντας τα βιβλία που έγραψε ο ίδιος, επικαλούμαι τον Δάσκαλο Ιωάννη και μου απαντά, είτε Τον ακούω, είτε μου δείχνει για να καταλάβω, με προστατεύει, διαμορφώνει το περιβάλλον εσωτερικά και εξωτερικά με τον καλύτερο τρόπο, με ελεεί, με αγαπά, με αλλάζει, με εκπαιδεύει με πολλούς τρόπους για να μάθω να αγαπώ και δεν χρειάζομαι τίποτα παραπάνω για να πιστέψω. Η ζωή μου έχει αλλάξει από όταν γνώρισα το Έργο Του και για πρώτη φορά απέκτησε νόημα και αξία η ύπαρξή μου. Σε ευχαριστώ Δάσκαλε Ιωάννη, σ΄ αγαπώ.

ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΗ ΕΛΕΝΗ

Τον Δάσκαλο Διονύση Δώριζα είχα την ευλογία να Τον γνωρίσω μέσα από το Έργο Του, του οποίου η προσφορά σε προσωπικό αλλά και σε πανανθρώπινο επίπεδο είναι για μένα ανεκτίμητη. Το Αγαθό Πνεύμα μας υπενθυμίζει αλήθειες προαιώνιες, την Θεία Καταγωγή και Προορισμό μας, το δικαίωμα και την υποχρέωση της επικοινωνίας με τον Πατρομήτωρα Θεό.

Η καθαρότητα και η χειρουργική ακρίβεια του Λόγου Του, είναι σαν ήλιος που φωτίζει τα σκοτάδια της πλάνης μας και υφαίνει το μονοπάτι της επιστροφής στον Πατέρα.

Βιωματικά θα ήθελα να αναφερθώ στην πιο δύσκολη απόφαση της ζωής μου, όπου ο Δάσκαλος στη μορφή Γιώργος Κλειδαράς με διδάσκει: και το ένα κάνεις και το άλλο δεν αφήνεις. Δηλαδή ότι η σκληρή και απόλυτη στάση, η γεμάτη θεληματικές προτιμήσεις, οδηγεί στην εμπόδιση της αέναης, άπειρης κίνησης-έλξης προς το κέντρο παντός κέντρου. Στο κέντρο όλα είναι ενωμένα και εκείνο και το άλλο σε ισόρροπη διακριτική συνεργία.

Και ενόσω ο Δάσκαλος Διονύσης Δώριζας αντηχεί μέσα μου με το Λόγο Του, με ακτινοβολούσα βεβαιότητα, πληρότητα και θαλπωρή μου λέει:

Όλα λύνονται.

Όλα παρά το Θεώ δυνατά.

Και έτσι γέγοναι.

ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΝΩΛΗΣ

Το κεφάλαιο Διονύσης Δώριζας ξεκίνησε για μένα όταν συνάντησα έναν από τους μαθητές Του και συγκεκριμένα τον Μιχάλη Οκταποδά. Συναντηθήκαμε στους αγώνες που γίνονταν το 2011 στο Σύνταγμα, στις πλατείες και παντού για την Ελλάδα μας, για τους έλληνες. Εκεί λοιπόν στο πρόσωπο του Μιχάλη του Οκταποδά είδα έναν άνθρωπο ο οποίος τα δίνει όλα. Από τότε συνάντησα και άλλους μαθητές του Διονύση Δώριζα και σιγά σιγά άρχισαν να μου λένε για το ποιος είναι και μου μιλήσανε για τον Παράκλητο της Δευτέρας Παρουσίας. Μέχρι τότε εγώ δεν είχα ξανακούσει αυτή τη λέξη, την είχα ακούσει μικρός και δεν είχα δώσει σημασία σε εκείνη την προσευχή που λέει «Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας…» κ.τ.λ., που μου την είχε μάθει η γιαγιά μου. Άρχισαν λοιπόν να μου εξηγούν ότι ο Παράκλητος ήρθε, είναι εδώ και από τότε που ενσαρκώθηκε ουσιαστικά και εκδηλώθηκε μέσω του Διονύση Δώριζα, αλλάζει όλο το σκηνικό και νέες οδηγίες προς τη Χριστοποίηση και τη Θέωση του ανθρώπου δίνονται με βιβλιογραφία, με όσα δεν έγραψε ο Χριστός και του καταμαρτυρούν ότι δεν έγραψε τίποτα, εδώ έχουμε έναν Χριστό, ο οποίος τα γράφει και μιλάει για όλα, επώνυμα με την υπογραφή Του και είναι σε μορφή. Να σας πω την αλήθεια όχι μόνο δεν το πίστεψα, αλλά επειδή ήμουν και στη φάση των κοινωνικών κινημάτων δεν είχα καιρό να ασχοληθώ με αυτά. Συνέχισα όμως να ασχολούμαι με τους μαθητές του Διονύση του Δώριζα, Τον οποίον δεν πίστεψα. Οι μαθητές του λοιπόν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, φώτιζαν όπου βρισκόντουσαν. Έβαζαν ζητήματα για όλους και για όλα και έλεγαν για κάτι πολύ καινούργιο και συνάμα πανάρχαιο. Πήγα σε πάρα πολλές συναντήσεις με τους μαθητές, περισσότερο για να μπορούμε να συνεργαζόμαστε και σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Γνώρισα πραγματικά μέσα από διαλέξεις, μέσα από παρουσιάσεις, μέσα από ταινίες, μέσα από πορείες που κάναμε μαζί, γνώρισα τους ανθρώπους μεν, αλλά και ουσιαστικά τι πρεσβεύουν αυτοί οι άνθρωποι.

Με καλέσανε κάποτε να μιλήσω σε μία σοβαρή εκδήλωση που γινότανε για αυτούς, προς τιμήν του Δασκάλου τους. Να σας πω, είχα και λίγο την προστατευτικότητα προς στο πρόσωπό μου, γιατί είχα εκτεθεί πάρα πολύ, αλλά πήγα γιατί πήγα για τους ανθρώπους, γιατί με αγαπήσανε και με αγαπάνε πραγματικά όπως είμαι, δεν μου λέγανε λόγια στον αέρα, δεν μου μιλάγανε με κολακεία, μου μιλάγανε με αγνότητα. Πήγα λοιπόν για να τιμήσω το Δάσκαλό τους, Τον οποίον δεν συνάντησα ποτέ στη ζωή μου, μόνο από κάποια φωτογραφία που Τον είδα και μάλιστα δεν μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση. Πήγα λοιπόν και μίλησα και είπα αυτό που σας λέω και τώρα «Εγώ ήρθα να τιμήσω το Δάσκαλό σας, γιατί βλέπω ότι οι μαθητές Του είναι άξιοι και πρώτη φορά συναντάω σε αυτό το επίπεδο μαθητές που πραγματικά δουλεύουν για ένα έργο πολύ μεγάλο, που εγώ δεν το γνωρίζω. Με καλέσανε πάλι σε μία άλλη εκδήλωση και είδα τον Δάσκαλο τον Πρωτοπόρο πλέον του Έργου Λόγου Αγάπης να λέει στους μαθητές του ότι «εγώ σας δίνω τη σκυτάλη και ουσιαστικά αποχωρώ». Είναι η πρώτη φορά που ακούω κάποιον να αποχωρεί και να το εννοεί και να λέει συνεχώς «δεν είμαι εγώ παιδιά να μιλάτε κατευθείαν με τον Παράκλητο το Δάσκαλο Ιωάννη, να μιλάτε κατευθείαν με το Χριστό να μιλάτε κατευθείαν με τον Πατέρα». Αυτά όλα πρώτη φορά έβλεπα ανθρώπους να τα κάνουν και να τα εννοούν να μην είναι πρόφαση. Από την άλλη καταλάβαινα ότι κανείς δεν εγκατέλειπε κανέναν στη μοίρα του, γιατί η αγάπη ξεχείλιζε, η αδελφοσύνη ήταν εκεί παρούσα κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Ο άνθρωπος δεν έχει μοίρα και δεν έχει τετελεσμένα. Όλα παίζονται στο εδώ και τώρα, στο σήμερα και το αύριο, στο πάντα στο παντού, στο χώρο και στο άχωρο. Αργότερα αποφάσισα να μιλήσω στο γιο μου για αυτά τα πράγματα και σε έναν αδελφικό μου φίλο και τους είπα «πηγαίνετε εσείς τώρα και θα δω εγώ τι θα κάνω γιατί έχω να ασχοληθώ με διάφορα, αλλά εμπιστεύομαι πλήρως αυτούς τους ανθρώπους και το Δάσκαλό τους και το Πρωτοπόρο Διονύση Δώριζα Αν και δεν τον πολυπιστεύω αυτή τη στιγμή ότι είναι ο Παράκλητος, αλλά ξέρω ότι κάτι γίνεται εκεί, κάτι γίνεται που αφορά τις ζωές όλων μας και δεν μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή κάτι με σιγουριά, αλλά είμαι σίγουρος εσωτερικά ότι εκεί είναι σωστά τα πράγματα. Πηγαίνετε, δείτε, πείτε μου και σίγουρα θα βοηθηθούμε όλοι». Και εμπιστεύτηκα ό,τι πολυτιμότερο γέννησα στη ζωή μου στο Γιώργο Κλειδαρά και στο Έργο Λόγου Αγάπης και τον αδελφό μου ουσιαστικά τον φίλο μου, που είμαστε από μικροί μαζί. Και είδα αυτούς τους δύο ανθρώπους να αλλάζουν προς το καλύτερο, να ενεργούν, να γίνονται ενεργητικοί, να μη φοβούνται να μαθαίνουν και να εκδηλώνουν. Σιγά-σιγά με τον καιρό ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που αποφάσισα να μπω και εγώ στον κύκλο. Μέχρι τότε είχα αμφιβολίες για το Διονύση Δώριζα κάτι δεν μου έκανε και έλεγα στο Γιώργο Κλειδαρά «Γιώργο δεν μου κάνει».

Μου βγήκε στο θάνατο ενός πολύ καλού αγαπημένου φίλου και τραγουδιστή, μου βγήκε να μιλήσω μέσα στο ναό μπροστά στο άψυχο κορμί και παντού το πνεύμα και άρχισαν να βγαίνουν λόγια αγάπης προς τον φίλο μου που αισθανόμουν ότι δεν τα έλεγα μόνος μου εκείνη την ώρα, αλλά κάτι άλλο εκδηλώνονταν από μέσα μου. Εκεί ένιωσα τότε αυτό που οι άλλοι ονόμαζαν τον Δάσκαλο Ιωάννη. Τον ένιωσα με την παρουσία Του στο χώρο και δεν Τον ένιωσα μόνο, εγώ το νιώσανε όλοι και μου το είπανε μετά αφού βγήκαμε έξω και τελείωσε η τελετή και κηδέψαμε το Δημήτρη. Το ένιωσε και ο ίδιος ο ιερέας ότι κάτι διαφορετικό συνέβαινε. Εκεί εγώ ήμουνα σίγουρος και είμαι σίγουρος και θα είμαι πάντα σίγουρος. Από τότε άρχισα να εμπιστεύομαι περισσότερα τον Δάσκαλο Ιωάννη σε μορφή Διονύση Δώριζα όχι μόνο για τους μαθητές Του, αλλά και για τον ίδιο, γιατί είχα καταφέρει τελικά να εκδηλώσω κάτι που ερχόταν σε ευθεία γραμμή με το Έργο Του.

Από τότε έχουν συμβεί πολλά πράγματα και μαρτυρώ καθημερινώς στους αδελφούς μου και στους φίλους μου για τον παρακλητικό Έλλην της Δευτέρας Παρουσίας κατά κόσμο Διονύση Δώριζα. Μελέτησα πολλά κείμενα Του, μελέτησα αρνητικές μαρτυρίες οι οποίες όμως δεν αποδεικνύουν ούτε έχουν επιχειρήματα μέσα τους από διάφορους μητροπολίτες, οι οποίοι μιλάνε σε ένα ποίμνιο λες και είναι δικό τους, έχουν κωδικοποίησει κάποιες αλήθειες και τις χειρίζονται με έναν λόγο, ο οποίος δεν δείχνει αγάπη. Το μόνο που δείχνει αυτός ο λόγος είναι ο φόβος μη χαθεί αυτό το ποίμνιο, το οποίο μάλλον καθοδηγείται και διδάσκεται όχι για αυτούς τους σκοπούς που δίδαξε ο Παράκλητος. Και αυτή μάλλον είναι η ανησυχία των διαφόρων, οι οποίοι τα έχουνε γράψει και φτιάξανε ολόκληρα συνεργεία ανθρώπων να αποδομήσουν τις μεγάλες αλήθειες, τις μεγάλες δονήσεις, τις μεγάλες πνευματικές καθοδηγήσεις που προήλθαν από ένα πρόσωπο πού είναι ο ίδιος ο Ιησούς τον χαρακτηρίζουν Avatar ότι θεωρεί τον εαυτό του Avatar. Δηλαδή ο Χριστός όταν έλεγε ότι «εμένα το έργο μου δεν είναι δικό μου αλλά είναι του Πατρός μου» δεν εμπεριείχε τον Πατέρα μέσα του ήταν ξέχωρος από τον Πατέρα. Μάλλον κάποιοι στη δυσκολία τους να μπορέσουν να ποιήσουν Χριστό, αφαιρούν στο λόγο τους το δικαίωμα να το κάνει και κάποιος άλλος.

Αυτά έχω να πω για έναν σπουδαίο άνθρωπο που δεν γεννήθηκε Παράκλητος, δεν γεννήθηκε όπως ο Ιησούς, όμως όποιος ρωτήσει τον Πατέρα, τον Έναν και Μοναδικό, τον Πατέρα της αέναης αγάπης, της άπειρης αγάπης και όχι τον Πατέρα τιμωρό, τον δήθεν Θεό, όποιος ρωτήσει τον Πατέρα θα του πει να είμαστε όλοι ευλογημένοι σε αυτή τη Χριστογένεση που γιορτάσαμε πριν μερικές μέρες, σε αυτήν την αλλαγή εποχής που τα πράγματα φαίνονται σκληρά και δύσκολα να ποιήσουμε Χριστό γιατί ο Χριστός δεν μας ήθελε ούτε μας θέλει πρόβατα για σφαγή ανθρωπάρια, μας θέλει να είμαστε σαν Εκείνον και ο Παράκλητος της Δευτέρας Παρουσίας που γίνεται κάθε μέρα μέσα μας, έξω μας, παντού, σε όλα τα πεδία, ο Δάσκαλος Ιωάννης Λόγος Χριστός Μητέρα Θεοτόκος, το Πνεύμα της Αληθείας τα πάντα πληρώνει, δηλαδή που μας κάνει πλήρης στα πάντα δεν θα εμφανιστεί από κάπου ψηλά ολογραμματικά να κρίνει ζώντες και νεκρούς ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος. Αυτό το τέλος που ονειρεύονται κάποιοι είναι το τέλος της υποκρισίας, είναι το τέλος του ψέματος, είναι το τέλος της πτώσης του ανθρώπου και είναι η αρχή του από τα κάτω προς τα πάνω ανθρώπου, που κατάφερε και ολοκλήρωσε με τέλεια επιτυχία ο κατά κόσμον Διονύσης Δώριζας. Καιρός να ολοκληρώσουμε και εμείς το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας που ο Πατέρας αέναη αγάπη ορίζει για τον έναν άνθρωπο που είμαστε όλοι μας. Αμήν. Σας ευχαριστώ.

ΛΕΟΝΤΙΣΗΣ ΛΟΥΚΑΣ

Αναζήτηση της Αλήθειας επί 35 έτη ηλικίας μου με μόνιμο βίωμα εντός μου πως έχω έναν ρόλο, έναν σκοπό να διατελέσω, με οδήγησαν να συναντήσω ανθρώπους-αδελφούς που ακολούθησαν την διδασκαλία του Λόγου της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Ολοκληρώθηκε η διαδρομή της έρευνάς μου, ολοκληρώθηκε η περιπλάνησή μου. Ένα σοκ με δάκρυα και συγκίνηση πως ο Πατέρας έστειλε Εκείνον που θα ελευθερώσει τον άνθρωπο εις πάσα την Αλήθεια στο πρόσωπο τους Διονύση Δώριζα ως Δάσκαλος Ιωάννης της Δευτέρας Παρουσίας. Πάντοτε ο Ιωάννης προηγείται της Παρουσίας του Χριστού και στην εποχή μας η Δευτέρα Παρουσία συμβαίνει μέσα στις ψυχές μας.

Κάποιες φορές συγκρίνουμε διδασκαλίες σύμφωνα με το τι νιώσαμε. Τα λόγια είναι περιττά όταν βιώνω εντός μου καθοδήγηση από τον Λόγο Ιωάννη Χριστό. Τι να ζητήσω άλλο στη ζωή μου; Στην προσευχή μου ζητώ να μοιραστώ ό,τι έχω λάβει στην μαθητεία του Έργου με όποιον άνθρωπο ορίζει το Θέλημά Του. Η συγκίνησή μου είναι συγκρατημένη όταν άνθρωποι δίπλα μου βιώνουν δείγματα Λόγου ενώ προσευχόμαστε μαζί, βιώνοντας αίσθημα ενότητας και Αγάπης. Αλλιώς είναι να ακούς «κάνε αυτό για να γίνεις καλά» και άλλο να βιώνω την Παρουσία, την Χάρη, την επιστασία, την κάλυψη, την έμπνευση, την καθοδήγηση και την προστασία του Δασκάλου Ιωάννη. Είναι βίωμα ενότητας, Χριστότητας, Θεότητας.

Βιωματικά γνωρίζουμε τον Θεό, τον Χριστό, την Αλήθεια. Ένας Δάσκαλος Αγάπη που επωμίζεται αδυναμίες και λάθη μας για να μας ελευθερώσει. Έτσι και μεις με τους συνανθρώπους μας.

Δάσκαλε Ιωάννη Λόγε Χριστέ, σε ευχαριστώ, σε αγαπώ και ευλογώ την Παρουσία σου σε κάθε ψυχή ανθρώπου να σε βιώσει, Αμήν.

Το πρώτο προσωπικό μου βίωμα Δασκάλου Ιωάννη ήταν όταν μου έδωσαν να διαβάσω ένα κείμενο Του. Η πρώτη φράση ξεκινούσε ως εξής: «Όμως μαθητή μου…». Η φράση «μαθητή μου» ήχησε μέσα στο κεφάλι μου σαν μία μεγάλη φωνή. Ένιωσα το κεφάλι μου σαν ένα μεγάλο ηχείο, πολύ πρωτόγνωρο βίωμα και ακόμα είχα γνωρίσει μόνο έναν συνεχιστή του Έργου Του.

Δεύτερο ιδιαίτερο βίωμα ήταν ένα όνειρο όπου είδα το εσωτερικό ενός σπιτιού ενός εκ των Δασκάλων συνεχιστών του Έργου Του. Είδα ένα ιδιαίτερο τραπέζι και τον υπόλοιπο χώρο. Ένα μήνα μετά βρέθηκα στο συγκεκριμένο σπίτι και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Κάποιος, κάπου με καθοδηγούσε.

Από τότε πέρασαν εφτά μήνες, Δεκέμβριος 2020, όπου σε μυστήριο Χριστουγέννων σε ομαδική προσευχή αδελφών αισθάνθηκα παρουσία γύρω μου. Όντας όλοι με κλειστά μάτια, ερεύνησα γύρω μου με τα εσωτερικά μου μάτια που βρίσκεται η παρουσία που νιώθω. Γύρισα πίσω και αντίκρισα ένα υπέροχο δημιούργημα λευκών και μπλε φωτεινών ακτινών που σχημάτιζαν τα χαρακτηριστικά του Προσώπου του Δασκάλου Ιωάννη. Αμέσως εκτινάχθηκα, τον φίλησα, τον αγκάλιασα και επέστρεψα στη θέση μου και τότε Εκείνος με καθοδήγησε σε εσωτερικές αποστολές.

Σε αυτούς λοιπόν τους εφτά μήνες τα δείγματα είναι αμέτρητα γιατί σε κάθε κίνησή μου απλή ή σύνθετη ζητώ την καθοδήγηση Του. Σας ευχαριστώ.

ΧΑΡΙΤΙΔΟΥ ΜΑΙΡΗ

Ένας φίλος που σπουδάζει μου έλεγε ότι τον εκλέξανε πρόεδρο ώστε να μεσολαβεί ανάμεσα σε φοιτητές και καθηγητές. Το ίδιο βράδυ βλέπω στον ύπνο μου ότι συνομιλώ μαζί του και του λέω "ένας είναι ο πρόεδρος ο Διονύσης".