ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΔΩΡΙΖΑ ΜΕΡΟΣ Δ'

ΒΡΥΝΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗ

Δάσκαλε μου Αγαπημένε, σε Ευχαριστώ πολύ, που Σε γνώρισα και Σε γνωρίζω, μέσα από τον Δάσκαλο μου σε Μορφή Γιώργο, τη Μητέρα Άννα και τους Αδελφούς μου, μέσα από την μαθητεία μου, βιώνοντας τον Άνθρωπο Εαυτό μου. Στάδιο με στάδιο στα βήματα της πορείας μου αναγνωρίζω τον Παλμό και την Δόνηση της Αγάπης Σου μέσα από την Προσευχή την Μελέτη και τη συμμετοχή μου και το άνοιγμα της καρδιάς μου. Μια φορά Σε είδα προσωπικά σε ένα Μυστήριο και θυμάμαι την Ιερότητα του Προσώπου Σου και της Θεότητάς Σου. Έχουν περάσει χρόνια πολλά από τότε αλλά η Μορφή Σου παραμένει μέσα μου Αναλλοίωτη. Εσύ με δίδαξες τι σημαίνει Χριστοποίηση και Θέωση. Στα τόσα χρόνια μαθητείας μου ένα μπορώ να γράψω για Σένα, Είσαι η Ζωή μου ολόκληρη, το Είναι μου. Η Μαθητεία μου μέσα στο Λόγο με καθιστά να αναγνωρίζω την Θεότητά μου και να ξυπνά η Μνημοσύνη της Ψυχής και του Πνεύματός μου, να γίνομαι Ένα με τον Λόγο Χριστό - Μητέρα. 

ΖΑΔΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Εγώ γνώρισα έναν άνθρωπο τον Διονύση Δώριζα και μελέτησα τη βιβλιογραφία Του και αυτά που έγραψε και κατανόησα και συνειδητοποίησα ότι ο Διονύσης Δώριζας είναι ο πρώτος Άνθρωπος που συνέλαβε την Τέλεια Ανθρωποϊδέα και την διέχυσε μεταλαμπαδεύοντάς την μέσα στον Άνθρωπο. Φανέρωσε και άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής του ανθρώπου στο Θεό δημιουργώντας και βαδίζοντας τον δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης, αφήνοντας ως παρακαταθήκη τα κλειδιά και τον τρόπο που χρειάζεται κάποιος στον δρόμο αυτό για να τον βαδίσει. Είναι Εκείνος ο Άνθρωπος που αποκαλύπτει και φανερώνει Πάσα την Αλήθεια και γίνεται ο Πρώτος Παράκλητος που φανέρωσε και φανερώνει το Άγιο Πνεύμα, είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης Λόγος Χριστός που οδηγεί με ασφάλεια κάθε Τίμιο Εργάτη και Μαθητή που θέλει να αναλάβει με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα την εκπαίδευση του Εαυτού του Ανθρώπου και να γίνει συνεχιστής και μάρτυρας της μίας Αλήθειας.

Θα ήθελα να σας περιγράψω και ένα βίωμα που είχα στα πρώτα μου βήματα, πριν ακόμα γνωρίσω τον Δάσκαλο, να τον δω προσωπικά στη μορφή, απλά άκουγα, μαθήτευα, ήμουν στους πρώτους μήνες της μαθητείας μου και ήρθε καλοκαίρι και πήγα διακοπές με τους γονείς μου και βρέθηκα σε ένα μοναστήρι και έκανα παρέα με έναν αρχιερέα και συζητάγαμε διάφορα θέματα και περί του Έργου. Κάποια στιγμή κάνουμε μια συζήτηση μετά τη λειτουργία της επόμενης μέρας που ήταν του Σωτήρος το 1994 και μου λέει κάτι για τον Δάσκαλο, ότι μπορεί να μην είναι η γεννήτρια που είναι η Ορθοδοξία αλλά να είναι η μπαταρία και να ξεφουσκώσει. Και εγώ του απαντώ εκείνη την ώρα, ότι «πολύ φοβάμαι Νεκτάριε μην κάνουμε το ίδιο λάθος που έκαναν και τότε που δικάζανε το Χριστό οι 72 Σαχεντίν το βράδυ και είπε κάποιος από τους Φαρισαίους, αν είναι Θεός μη γίνουμε Θεομάχοι, εάν είναι πλάνη δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι, θα πέσει από μόνη της». Έφυγα εγώ από τις διακοπές μου, γυρνάω πίσω και μετά από 2-3 εβδομάδες κάναμε κάποια συγκέντρωση. Έρχεται κάποιος αδελφός, από αυτούς που ζούσαν τότε και κοντά στον Δάσκαλο και μου λέει «έχω ένα μήνυμα από τον Δάσκαλο να σου μεταφέρω και θα ήθελα να μάθω και εγώ τι ακριβώς είπες στον παπά στο βουνό, γιατί αυτό μας είπε ο Δάσκαλος να σε ρωτήσουμε». Και από εκεί και πέρα όπως καταλάβατε αυτό το βίωμα ήταν κάτι το οποίο με ξεπερνούσε εμένα εκείνη τη στιγμή και σφράγισε και τη μαθητεία μου και άρχισα να είμαι πιο υπάκουος και πιο καλός μαθητής και μελετούσα πολύ όλο αυτό το οποίο έχει προσφέρει ο Δάσκαλος και μας προσφέρει ακόμα γιατί έχει διαχυθεί μέσα μας

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Πώς να περιγράψεις τον Παράκλητο Εκείνον που ο Ιησούς είχε αναγγείλει ότι θα έρθει να μας οδηγήσει στην Αλήθεια…

Θα προσπαθήσω με λέξεις να περιγράψω, γιατί Tον γνώρισα τον Παράκλητο και ευχαριστώ τον Πατέρα Θεό για αυτή την Τιμή!

Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο νου, είναι η Αγάπη! Η Αγάπη που είδα στα μάτια Του, στο άγγιγμα των χεριών και στην ζεστασιά της αγκαλιάς Του! Τον συνάντησα πρώτη φορά στον ύπνο μου. Ήμουν 18 χρονών και παραπονιόμουν για την έλλειψη της αγάπης στο περιβάλλον μου και στον κόσμο. Ήρθε λοιπόν και μου είπε:

-Θέλεις να έρθεις μαζί μου να μάθεις τα μυστικά της ζωής;

Δέχτηκα με πολλή χαρά! Ταξίδεψα στην πλάτη Του, σε όλο τον πλανήτη….Μου έδειχνε τα σημεία του πλανήτη μας όπου ο άνθρωπος πολεμάει τον άνθρωπο και με δίδασκε πώς θα το αλλάξω αυτό.

Ξύπνησα! Αισθανόμουν καινούργια μετά από αυτό το όνειρο - ταξίδι! Σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος που είδα στον ύπνο μου, υπάρχει και στην πραγματικότητα και θα τον συναντήσω!

Πέρασαν τρεις μέρες…

Πήγα σε έναν γάμο και ανάμεσα στους ανθρώπους που έδιναν ευχές στο ζευγάρι, ήταν και Εκείνος!

Η καρδιά μου κόντευε να βγει από το στήθος μου. Μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκα μπροστά Του. Με κοιτάει, χαμογελάει και με ρωτάει:

-Κάπου σε ξέρω;

- Όχι, δεν με ξέρετε, πρώτη φορά με βλέπετε!

Παίρνει το δεξί μου χέρι στα χέρια Του και μου λέει!

-Κι’ όμως, κάπου σε ξέρω! Ξεκίνα να πηγαίνεις στις συγκεντρώσεις, να μαθαίνεις κάνα γράμμα!!!

Έτσι ξεκίνησε το Πνευματικό Σχολείο για μένα… Έμαθα για την Αγάπη του Θεού, για το Έργο της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου που ξεκινά από την Ελλάδα.

Η ζωή μου άλλαξε! Όλα όσα πίστευα, καταρρίφθηκαν και μια νέα ζωή ξεκινούσε στα 18 μου χρόνια. Πήρα δωρεάν όλα Του τα βιβλία, διάβαζα για την πορεία του ανθρώπου που επιστρέφει εκεί που ανήκει, στον Πατέρα Θεό, για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων!

Το όνομά Του…Διονύσης Δώριζας! Μέσα από τα βιβλία και την διδαχή Του, βρήκα τον δρόμο που θα ακολουθούσα στη ζωή μου. Αυτόν τον δρόμο, που είχε χαράξει πρώτος και τον πρόσφερε στον άνθρωπο, έτοιμο και ολοκληρωμένο!

Ο Παράκλητος ολοκλήρωσε το Έργο του και αποχώρησε από τη γη. Άφησε πίσω Του Δασκάλους και Μαθητές, οι οποίοι συνεχίζουν το Έργο αυτό που είναι προσφορά στον Άνθρωπο. Μοίρασε την Ουσία Του σε όλους ανεξαιρέτως και άφησε κληρονομιά τα βιβλία Του στην Ανθρωπότητα!

Όταν έφυγε από την ζωή, δεν έκλαψα! Η Αγάπη και οι Συνεχιστές αυτού του Έργου, τα αδέρφια μου, Τον φανερώνουν και συνεχίζουν αδιάκοπα να Τον εκδηλώνουν, με τις πράξεις τους και έτσι είναι Πανταχού Παρών!

Ευχαριστώ τον Θεό, που με τίμησε να γνωρίσω τον Παράκλητο και να αγαπήσω τον άνθρωπο Διονύση Δώριζα, τον Παράκλητο, εκείνον που ο Ιησούς αποκάλεσε «το Πνεύμα της Αληθείας».

ΣΕΦΑ ΧΑΡΙΤΙΝΗ

Η μαρτυρία μου για Σένα Δάσκαλε Ιωάννη δεν χωράει σε λέξεις, σε σκέψεις και συναισθήματα παρά μονάχα σε αυτό που είμαι στο κάθε τώρα ως αγάπη και αλήθεια, ως ελευθερία και φως, και οι ατέλειες που φέρω όσο τις αγαπώ τόσο μεταλλάσσονται και μετουσιώνονται έτσι μεταμορφώνομαι και όσο με αγαπώ τόση αγάπη αντικρίζω γύρω μου και όταν υποπέσω σε λάθη και σφάλματα η Αγάπη έρχεται και με διδάσκει. Είναι όλα αυτά που μέσα από Εσένα Πρωτοπόρε Δάσκαλε, μέσα από τη μορφή Σου Διονύση Δώριζα κατέγραψες απλά και κατανοητά για τον άνθρωπο, με τόση τελειότητα, μιας διαδρομής παρ’ ότι γεμάτη δοκιμασίες και δυσκολίες σε ένα συνεχή αγώνα δίνει την χαρά και βεβαιότητα όπου καθιστά τούτο το ταξίδι αληθινό.

Είναι μεγάλη μου τιμή που ενώ γνώρισα το Έργο του Ιωάννη έναν χρόνο μετά την αποχώρησή του από το υλικό πεδίο της γης Τον επικαλέστηκα να Τον γνωρίσω από τα πρώτα μου βήματα και τις πρώτες μου προσευχές, Εκείνος άμεσα μου παρουσιάστηκε την ώρα της ξεκούρασης μου, με πήρε από το χέρι για να με ξεναγήσει στον χώρο της εργασίας Του όπου εργαζόταν ως άνθρωπος με κάθε λεπτομέρεια, ένας χώρος γεμάτος φροντίδα και αγάπη, καθαρότητα και τάξη, καθώς ο λόγος Του και η κάθε κίνηση φανέρωναν την ζωντανή Ευλογία επί κάθε δράσης και λειτουργίας. Ήταν τόσο δυνατή αυτή μου η επαφή με Εκείνον όπου χάραξαν μέσα μου βήμα με το βήμα όλα τα στάδια που ως άνθρωπος πέρασε έχοντας οδηγό τον Λόγο και πυξίδα την Αγάπη.

Θυμάμαι στην αρχή της πορείας μου με την ανάγνωση της Θείας Διδασκαλίας μέσα από την βιβλιογραφία που ως παρακαταθήκη άφησε για κάθε άνθρωπο το Φως της Παρουσίας Του να φωτίζει ως ακτίνα Φωτός και να ζωντανεύει τις λέξεις της κάθε σειράς στα έκπληκτα μάτια μου αλλά και μέσα μου, τι χαρά απερίγραπτη, αρωγός και βοηθός σε όλα.

Η εικόνα Του στο προσκεφάλι μου λειτουργούσε ως καθρέφτης για μένα σε κάθε πρωινό ξύπνημα ανάλογα με την κατάστασή μου, τις αγωνίες και τις δοκιμασίες, την θλίψη και την χαρά. Εκείνος πότε γλυκύτατος, πότε αυστηρός με επανέφερε να αντικρίσω τον εαυτό μου με ειλικρίνεια, να χωράω την κάθε μου ατέλεια και την κάθε μου εκδήλωση. Φώτισε τη ζωή μου πολύπλευρα, έγινε η Φωνή μέσα μου όπου μου έλεγε πάντα την Αλήθεια απελευθερώνοντάς με από όρια και περιορισμούς. Συμπαραστάτης μου σε κάθε δυσκολία ή εμπόδιο ως έλεος και προσφορά.

Δεν μπορώ να μην περιγράψω όταν ο αγαπημένος μου δάσκαλος της μορφής Γιώργος Κλειδαράς σε μια πνευματική συγκέντρωση με ώθησε απλά να ανοίξω το στόμα μου και να αφεθώ στην Ροή εντός μου, και μόλις υπάκουσα συνέβη το θαυμάσιο βίωμα να ακούω την φωνή του Δασκάλου και να μεταφέρω τον Λόγο Του με όλο μου το είναι, ολόκληρη η υπόσταση μου κατέστη Μια Πύρινη φλόγα κα αδιάσειστη Πηγή φωτός.

Θυμάμαι την Παρουσία Του να με αγκαλιάζει, να με φιλά αμέτρητες φορές στο μέτωπο δίνοντάς μου Ευλογίες για την κάθε μου προσπάθεια και αγώνα στην ύλη και στο πνεύμα. Η μαθητεία μου στο Έργο του Ιωάννη χιλιοπρόσωπη και χιλιοεκδήλωτη. Ένα μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής μου γινόταν μέσω ονείρων όπου με καλούσε σε διάφορες αποστολές για να αποκτήσω τις ανάλογες εμπειρίες, διδαχές και διδασκαλίες που αφορούσαν την κατάρτισή μου σε όλα τα επίπεδα και πεδία για να μάθω πώς να ενεργώ και να πράττω το Θείο Θέλημα.

Αγαπημένε Δάσκαλε Ιωάννη, καθώς ανοίγω την καρδιά μου ένα φτερούγισμα έρχεται αμέσως και νιώθω να με πληρώνουν το Φως και η Αγάπη η Θεία, το Όνομά Σου και μόνο με ξεκλειδώνει, τα μάτια μου αστράφτουν και ο κόσμος μου διανοίγεται στο Άπειρο, στο Άχρονο και το Άχωρο. Βιώνω την ένωσή μας και η Παρουσία Σου τόσο διάχυτη μέσα μου που το να μιλώ για Σένα είναι σαν να μιλώ για μένα…

Πώς να σε διαχωρίσω αφού είμαστε Ένα και σε κάθε σκαλοπάτι του δρόμου που βαδίζω φανερώνεται η Μία Ουσία, ο Άνθρωπος που επιστρέφει ως Λόγος, Λόγος Θεού, Λόγος Αγάπης, Λόγος Αλήθειας. Άπειρες οι Δωρεές στο κάλεσμά Σου και όλες οι μνήμες ζωντανεύουν.

Αγαπημένε Ιωάννη πώς να σε ξεχωρίσω όταν σε κάθε βήμα μου, σε κάθε κίνηση του εαυτού μου, σε κάθε δράση μου βλέπω Εσένα να λειτουργείς ως φίλος και αδελφός, μαθητής και Δάσκαλος και όπου απλώνω την ματιά μου, τα χέρια μου η δική Σου Ευλογία αναδύεται και αλλάζει τα πάντα γύρω μου, τα χρώματα και τις ευωδιές, τους ήχους και τις μελωδίες, συμπυκνώνοντας έτσι στο Παρόν όλα μου τα όνειρα... Αφήνω πίσω το παρελθών, ζω στο τώρα και η κάθε στιγμή που βιώνω είναι το μέλλον που γίνεται πράξη.

Οίκος Δασκάλου, μία φράση Ιερή, χιλιάδες αναμνήσεις ξεδιπλώνονται όπως ένα βιβλίο, όπου και οι ίδιες οι λέξεις αδυνατούν να τις περιγράψουν. Είναι άπειρες στιγμές, άπειρα συναισθήματα, άπειρες φωνές με ήχους, κραδασμούς και δονήσεις, που αποτυπώνουν το ένα αληθές βίωμα, την μία Ουσία που ο άνθρωπος ζει ως Εαυτός σε διάφορες μορφές, με ποικίλους τρόπους, ορατά και αόρατα.

Κάθε βούτηγμα μέσα σε αυτό τον Οίκο, είναι βούτηγμα μέσα στην Ψυχή την Μία, στο Όλον του ανθρώπου, που σου αποκαλύπτει τα Θεία Μυστήρια όπου περιλαμβάνει τα πάντα και συμμετέχει ολόκληρη η Δημιουργία. Από την πρώτη στιγμή, με το πρώτο βάδισμα νιώθεις να σε τυλίγει η Αύρα του Δασκάλου, την αγγελική προστασία να σε περιβάλλει και το καλωσόρισμα που πάντα ήθελες αλλά ποτέ δεν είχες φανταστεί το μέγεθος, τον πλούτο και την εκπαίδευση που παρέχει. Είναι το Κεφάλαιο Ζωής που εμπεριέχει όλες τις αντιθέσεις σε Αρμονία, κάθε κίνηση αποσκοπεί στην φανέρωση της Αλήθειας που ελευθερώνει απ’ όλα τα κενά και τις ατέλειες, απ’ όλα τα επίκτητα στοιχεία, που ο άνθρωπος ενδύθηκε για να κατακαούν στον βωμό του Ελέους και της Αγάπης.

Οι πόρτες ορθάνοιχτες με το πρόσωπο του Δασκάλου να αγκαλιάζει όλες τις ποιότητες ανάλογα με τις αναγκαιότητες και την σκοπιμότητα κάθε δράσης, το επίτευγμα κάθε αποστολής που έχει η κάθε πνευματοψυχή. Το κάθε μοίρασμα, η κάθε προσφορά πολλαπλασιάζεται και πληρώνει όλους στα σημεία που χρειάζονται. Είναι οι Δωρεές Άπειρες, καθώς και η ανάλογη προετοιμασία και εργασία που για κάθε δώρο απαιτείται. Απονέμονται με τέτοιο τρόπο, που ο καθένας βρίσκει τον δικό του τομέα δράσης στο πώς να δίνει και να λαμβάνει και το μέτρο το καθορίζει η Παρουσία του Δασκάλου, που ηγείται Πρώτος αυτού του Έργου έχοντας πλήρη έλεγχο και ευθύνη, για να μεταφερθεί ολοκληρωμένα και καθ’ όλα τέλεια. Με κίνητρο την Αγάπη, η Ροή και η εκδήλωσή Του συμπεριλαμβάνει γεγονότα και καταστάσεις σε ένα διαρκές συνεχές, λύπες και χαρές, εμπόδια και δοκιμασίες, γιορτές και προσευχές, που συντείνουν στην Ένωση με τον Έναν Λόγο, τον Λόγο του Θεού. Τα ύψη και τα βάθη όλης της πορείας του ανθρώπου, η πτώση της καθόδου και ο ανήφορος της επιστροφής μοιάζουν δύσκολες και συνάμα διαπεραστικές, σαν δύο δρόμοι που αναμετρούνται μεταξύ τους στην δύναμη και στην αντοχή τους. Ποιος θα νικήσει; Εξαρτάται κάθε φορά από την στάση και την επιλογή που κάνεις μέχρι να βρεις το κέντρο τους, εκεί όπου ενώνονται, όπως ένα σταυροδρόμι που μειώνει τον χρόνο και την κούραση της διάβασής του.

Τι ένωση Θεέ μου, τι χαρά όταν το κλειδί βρίσκεται στα χέρια σου και δεν απομένει παρά να το λειτουργήσεις. Ανοίγει μπροστά σου όλο το τοπίο και ο λαβύρινθος που βρισκόσουν εγκλωβισμένος μέσα του, τώρα είσαι εσύ ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, εσύ ο λαβύρινθος, εσύ και η έξοδος απ’ αυτόν.

Σε αυτά τα βήματα σε Μυεί ο Δάσκαλος και ο Οίκος Του παίρνει την μορφή που εσύ του δίνεις. Είναι τα βήματα της Χριστοζωής και της Χριστοπορείας, όπου εφαρμόζοντας τους Θείους Νόμους αναπτύσσονται η φιλία, η αδελφοσύνη, η συνεργασία και η Ενότητα σε αδιάρρηκτη και αδιάλειπτη Ροή.

Αυτό τον Οίκο ευλογώ Πατέρα στο Όνομά Σου, να διευρυνθεί μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου ως ο Ένας Οίκος της Αγάπης, ως η Βασιλεία των Ουρανών, που τελείται και επί της Γης. Οίκος Φωτός γεμάτος Ομορφιά και Θείο Κάλλος, που οι ακτίνες Του εισχωρούν μέσα σε κάθε οίκο αδελφού μου ανθρώπου με νέες δομές και θεία υλικά, που αντέχουν στο χρόνο αλλά και πέρα απ΄ αυτόν, Άχρονα και Άχωρα, μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος να βρει στέγη και τροφή, ζεστασιά και θαλπωρή, μα πάνω απ’ όλα Αγάπη έως ότου όλος ο άνθρωπος ανέλθει στους Θείους Κόλπους του Πατέρα Θεού. Ευλογώ και μετουσιώνω κάθε λανθασμένη τοποθέτηση στο νου και κάθε πόνο ή στεναχώρια που φώλιασε στην καρδιά σου Άνθρωπε Εαυτέ μου και αποκαθιστώ τα πάντα ως Δύναμη Αγάπης, γεννώντας νέες Θείες Ιδέες Φωτός, την Ζωή και την Ανάσταση.

 Ιωάννη Απελευθερωτή του Ανθρώπου, Παράκλητε της Δευτέρας Παρουσίας ευλογημένη η Παρουσία Σου παντού και στα πάντα, είθε κάθε άνθρωπος να σε γνωρίσει και να σε βιώσει μέσα του, είθε η Φωνή Σου ως Υπενθυμητής της Μνήμης και καταγωγής του ανθρώπου ακουστεί σε όλες τις πνευματοψυχές ότι Εσύ πρώτος βάδισες το Δρόμο της επιστροφής, της Χριστοποίησης και Θέωσης και ως Ιωάννης Λόγος Χριστός ο Ων κρατάς τα Κλειδιά της Κληρονομίας που ο κάθε άνθρωπος ως παρακαταθήκη φέρει εντός του μέχρι και ο παρατελευταίος επιστρέψει στην Βασιλεία των Ουρανών. Ύμνος Ευχαριστίας και Δοξολογίας η κάθε Προσφορά Σου που αποτυπώνει την Ζωή και την Ανάσταση σε όλη τη οικουμένη και τους Σύμπαντες Κόσμους. Ο άνεμος της Αναγέννησης φυσάει και λυτρώνει κάθε ον, ενεργοποιώντας τον Νόμο του Ελέους και της Χάριτος μέσα από την Μετάνοια και την Συγχώρεση. Ήλιος φωτεινός λάμπει, φωτίζει όλη η γη και οι Ουρανοί αγάλλονται… Αλληλούια.

ΤΣΟΥΡΔΙΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Ο Δάσκαλος Ιωάννης Λόγος Χριστός στο άμορφο και στη μορφή που έζησε ως Πρωτοπόρος Δάσκαλος Διονύσιος Δώριζας, δρουν μέσα μου σε αρμονία καθώς η Παρουσία αυτή είναι ενωμένη στη συνείδησή μου, ζωντανή κάθε στιγμή της ζωής μου που την ενεργοποιώ.

Η ομολογία της πίστεως προέρχεται από τα βάθη του είναι μου και σφραγίζει μέσα μου την πορεία της Χριστοποίησης και της Θέωσης ως κάτι το εφικτό στο εδώ και το τώρα. Ως υπενθυμητής της Θείας Μνήμης και εκπαιδευτής του Πανανθρώπινου Νου ο Δάσκαλος Ιωάννης, με οδηγεί να βιώνω την Παρουσία Του ως συνεπίκουρο, αρωγό και βοηθό μου σε κάθε μου βήμα. Κάθε συνιστώσα του ανθρώπινου εγωισμού όπως και αν εκδηλώνεται, με οποιαδήποτε δύναμη και ισχύ, μετουσιώνεται με την καταλυτική δύναμη της Προσευχής. Είναι Εκείνος που μας δίδαξε ως Διδάσκαλος πώς να αποτεινόμαστε στον Πατέρα μας ελεύθερα ως εαυτός μέσα στον Εαυτό. Η Πύρινη Ρομφαία Του Λόγου αποκεφαλίζει τις ψευδαισθήσεις μου και με ξεγυμνώνει, ώστε ελεύθερος από περιορισμούς, κατεστημένα και προκαταλήψεις να εκδηλώνω την Θεία μου Ουσία ενσυνείδητα. Ευχαριστία και Δοξολογία αναδύεται από εντός μου μέσα απ’ την λειτουργία της μετάνοιας που έλκει το Θείο Έλεος και μου δίνει την ευκαιρία κάθε φορά να γνωρίσω βαθύτερα τον εαυτό μου και να εξελιχθώ στην γραμμή που ο Πρωτοπόρος χάραξε ανεξίτηλα και που είναι η μόνη που με ασφάλεια μας οδηγεί στην επιστροφή μας στον Πατέρα Δημιουργό.

Πώς να περιγράψω τις ιδιαίτερες στιγμές μαζί Σου Δάσκαλε Ιωάννη που και αν δεν πρόλαβα να Σε γνωρίσω σε μορφή ως Διονύσιο Δώριζα, Σε γνώρισα να με αγκαλιάζεις αμέτρητες φορές και να γινόμαστε ένα. Βιώνω τη φωνή μου να ενώνεται με τη φωνή Σου και να ελευθερώνομαι στη Ροή του Λόγου Σου γνωρίζοντας την Απειρότητά μου ως Ένας Άνθρωπος που είμαστε. Βιώνω την παρουσία Σου τη Θεία να με καλύπτει και να με προστατεύει κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες και την αγάπη Σου να μου δείχνει τους τρόπους να δρω ενωμένος μαζί Σου, ενώνοντας μέσα μου τα πάντα, πατώντας στα βήματα που Εσύ προχώρησες και ενέγραψες μέσα στην Ολότητα Άνθρωπος για να γνωρίσω τον Θείο μου εαυτό σε πλήρη εκδήλωση και να Σε φανερώσω συνειδητά μέσα από την υπερούσια αυτή ένωση. Βιώνω την παρουσία Σου να με αφυπνίζει, να με εμψυχώνει, να με νουθετεί και να με καθοδηγεί με άπειρους τρόπους. Σε βιώνω και μέσα από τον Δάσκαλο της μορφής Γεώργιο Κλειδαρά που ως ένα μαζί Σου συνεχίζει ως Πρωτοπόρος να εργάζεται αδιάκοπα για τη μεταφορά του Έργου απανταχού, έτσι μέσα από Εκείνον δεν μου λείπει η μορφή Σου. Η Θεία Χάρη που μας διαμοίρασες είναι αυτή που με βοηθάει σε κάθε μου κίνηση να σε εκδηλώνω από εντός μου και νοιώθω την τιμή μα και την ευθύνη να συντονίζομαι κάθε στιγμή με το δικό Σου Θείο Αγωγό της Αλήθειας της Μίας που με οδηγεί στην ταύτισή μου με τον Πατέρα Θεό που κατά την εισπνοή Του την περίοδο αυτή, τα πάντα αποκαθίστανται στη Θεία Δημιουργία και κάθε στοιχείο ύλης, όποια μορφή και εκδήλωση και αν έχει μετουσιώνεται στο Θείο Πυρ αναγόμενο σε Θείο Φως. Έγινες το πρότυπο για μένα Δάσκαλε που ως Λόγος που κατέστης με οδηγείς να φανερώσω την υιότητά μου. Ο ήχος της φωνής Σου, το βλέμμα Σου, η γλυκύτητά Σου, οι συστάσεις Σου μέσα από το οπτικοακουστικό υλικό του Έργου όπως και ο αμύθητος θησαυρός της γνώσης του Εαυτού μας που κατέγραψες σε βιβλία και μας άφησες παρακαταθήκη, με συντροφεύουν σε κάθε μου βήμα δείχνοντάς μου το δρόμο της επιστροφής στην Πατρική Αγκάλη, με σαφήνεια, με δύναμη Λόγου, με καθαρότητα, με παρρησία και Πίστη ακλόνητη. Σ ευχαριστώ Δάσκαλε Πρωτοπόρε, ποτέ δεν μας εγκατέλειψες και είμαι σίγουρος γιατί το βιώνω, ότι το Θείο αυτό Έργο της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου συνεχίζεις άοκνα να το συντονίζεις Εσύ που ως το Πνεύμα του Παρακλήτου, ως ο Δάσκαλος Ιωάννης της Νέας Εποχής οδηγείς την κάθε πνευματοψυχή στην επάνοδό της στο Φως και την Αγάπη τη Μία. Ας γίνει η ευχαριστία αυτή Άπειρη κι ας διαμοιραστεί σε κάθε τμήμα του εαυτού μου ανθρώπου. Σε φιλώ και σε αγαπώ μέσα στα πάντα γιατί Είσαι τα Πάντα. Δίδαξε με και βοήθησέ με σε κάθε μου εξελικτικό στάδιο ώστε να φτάσω μέχρι το τέλος της διαδρομής αυτής ολοκληρώνοντας σε αυτή μου την έλευση την πνευματική μου αποστολή ως Εν μαζί Σου.

Παραδίδω στα δικά Σου χέρια εκ νέου την υπόσταση μου για να με οδηγήσεις εσύ στις σωστές επιλογές που θα με ωφελήσουν στην πνευματική μου άνοδο και εξέλιξη. Θέτω τον εαυτό μου στη δική Σου καθοδήγηση ώστε να θεραπευτώ πλήρως από καθετί που με βασανίζει ή υποβόσκει εντός μου και τείνει να εκδηλωθεί ως δυσαρμονία ή αρνητικότητα. Ευλόγησε Εαυτέ μου αγαπημένε την κάθαρση και την αποδέσμευσή μου από κάθε επιρροή της πλάνης που συνειδητά ή ασυνείδητα επέτρεψα να απορροφήσω και να εκδηλώσω με αποτελέσματα που ακόμη δεν μπορώ να δω. Δίδαξέ μου τον τρόπο να εκδηλώσω την προσφορά την Θεία που ενέγραψες μέσα στον άνθρωπο Δάσκαλε Διονύση Δώριζα ώστε να λυτρωθώ και να δημιουργηθούν μέσα μου οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να θέσω την υπόστασή μου σε ταυτενέργεια μαζί Σου. Διέλυσε Σε παρακαλώ με την δύναμη του Πνεύματός Σου του Αγίου κάθε συμβόλαιο που σύναψα με την ύλη και με κρατάει αλυσοδεμένο στα υλικά πεδία και οδήγησέ με να ενεργοποιήσω τον Θεό που είμαι. Παραμέρισε κάθε εμπόδιο από τον δρόμο μου που δύναται να με δεσμεύσει ή να με καθηλώσει ώστε να ελευθερωθώ στην Θεία Απειρότητά Σου και να βιώνω αδιάρρηκτα την ένωσή μας να με πυροδοτεί. Η Αγάπη Σου η άπλετη μας αγκαλιάζει Αέναα Δάσκαλε και σου ζητώ συγνώμη για όσες φορές δεν την δέχτηκα. Ευλογημένος να είναι ο συντονισμός μου μαζί Σου στο νου, στην καρδιά στη συνείδησή μου, στα σώματά μου όλα. Ευλογημένη Δάσκαλε Ιωάννη Λόγε Χριστέ Εαυτέ η δική Σου διάχυση ως Πνεύμα Άγιο και Ζωοποιό μέσα σε κάθε αδελφό μου να φέρει Αναγέννηση ώστε κάθε πνεύμα που τίμησες και τιμάς να σε εκδηλώσει με όλο του τον εαυτό. Αμήν.

ΠΗΓΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ

Αγαπημένε Δάσκαλε

Σε αναγνωρίζω στο πρόσωπο της Μητέρας.

Σε αναγνωρίζω ως τον Σπορέα του Λόγου μέσα στον άνθρωπο, ευλογώντας αέναα Μαθητές, Ακολούθους, Αρνητές.

Σε αναγνωρίζω απ’ τους καρπούς της Ενότητας, της Ζωής, της Φιλίας, της Ελευθερίας, της Αγάπης.

Σε αναγνωρίζω από την εκδήλωση του Λόγου Σου που ιαίνει, θεραπεύει και αναγεννά.

Σε αναγνωρίζω απ’ την υπομονή, την καρτερία, την ελπίδα, τα χαρά, την προσφορά.

Σε αναγνωρίζω απ’ την απάρνηση και τη θυσία.

Άνθρωπε Λόγε, περπάτησες το Δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου, καλώντας τους μαθητές σου και πάλι σε συστράτευση.

Ευλογημένα τα βήματα του Ανθρώπου Λόγου, ότι Συ ει μόνος Αθάνατος εις τους Αιώνας των Αιώνων. Αμήν.

Μεσ’ απ’ τα βάθη του είναι μου ευχαριστώ τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Ιωάννη Διονύση Δώριζα, τον Παράκλητο της Δευτέρας Παρουσίας.

Αγαπημένε Δάσκαλε, τα μπουκέτα των ψυχών που ευλόγησες επιστρέφουν. Δημιουργούν και βιώνουν την Κοινωνία της Αγάπης, με ενότητα και συνεργασία, απλότητα κι ευχαριστία κάθε στιγμή, που αξιώνονται τους καρπούς Της.

Και είναι η Αγάπη που με κάθε τρόπο φανέρωσες ως τον Ύψιστο Νόμο, καθιστάμενος το πρότυπο του Ανθρώπου Λόγου, του εκ της Γης αναβαίνοντος.

Αναγνώρισα τα μάτια Σου, μέσα απ’ τα μάτια της Μητέρας Άννας και Σε γνωρίζω μέσα απ’ τους συνεχιστές του Έργου Σου. Η ζώσα Παρουσία Σου ανακαινίζει τη ζωή μου και με οδηγεί στην Αλήθεια, που ελευθερώνει.

Αγαπημένε Έλληνα, Λόγε Δάσκαλε, ενεργοποιητή της Θείας Μνήμης, που ευλογείς αέναα Μαθητές, Ακολούθους, Αρνητές. Η Προσφορά Σου άπειρη, Έργο εξωτερικό και εσωτερικό, Προσφορές, Θαύματα, Δείγματα, ίδρυση Σωματείου, ίδρυση Κύκλων Μαθητείας Λόγου, δοκιμασίες, δημόσιες Εκδηλώσεις, αποκάλυψη της Αλήθειας στον άνθρωπο, για να ελευθερωθεί.

Άπειρη Αγάπη σε εκδήλωση για κάθε άνθρωπο, για κάθε γυναίκα ψυχή που μέσα απ’ τη διδασκαλία Σου θυμάται την Θεία Καταγωγή και τον προορισμό της.

Σήμερα, που εισήλθαμε πλέον στην Νέα Εποχή, την Εποχή του Υδροχόου, η γη σπαράζεται και ο άνθρωπος βιώνει τις οδύνες της Νέας Γέννας.

Αξίωσέ μας να βοηθήσουμε στην αφύπνισή του, να καταστούμε αρωγοί και βοηθοί του, στον έναν δρόμο που χάραξες, με Σεβασμό, Ταπεινοφροσύνη και Αγάπη.

Εκ της Ελλάδος το Νέο Φως.

ΛΕΣΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Και ένα πρωί θα σταθείς και την ώρα της Ανατολής και θα πεις: Πατέρα Σ’ Αγαπώ. Θα βιώσεις να διαχέεται το μύρο της Ψυχής που πάλλεται μέσα σου. Μητέρα ευχαριστώ, αναπέμπεις με το λόγο Σου, ενώνεσαι με τον Λόγο-Χριστό-Μητέρα και ο Εαυτός αγάλλεται τη μέρα ετούτη τη Πρώτη. Επιστρέφεις.

Αφήνεσαι στο βίωμα της Ζωής που ως Ποτάμι Φωτός σε λούζει και σε μεταμορφώνει σε Αλήθεια. Είναι η στιγμή εαυτέ μου που έμαθες να συγχωρείς και είναι η στιγμή που εισάγεσαι στη Μαθητεία της Αποκατάστασης των πάντων.

Τώρα που βιώνεις το Κάλλος την Αρμονία, την Ομορφιά την ανυπέρβλητη, των κόσμων της Δημιουργίας ακόμα και μέσα στον Κόσμο των Μορφών και της Πλάνης, σε καλωσορίζω στη Ζωή της Μαθητείας στην Αλήθεια, στη Ζωή της Εν Χριστώ Κοινωνίας. Της επίγνωσης πως τα πάντα από Χριστόν πληρώνονται και δι’ εσού, ως Εν μαζί Του, τα πάντα θα αποκατασταθούν. Δες την ύπαρξή σου να μεταμορφώνεται, αυτή είναι η στιγμή να κρατήσεις μέσα σου κάθε στιγμή Αλήθειας και Ζωής μέσα στη Βασιλεία της Αγάπης.

Και όπως το Αόρατο κατέστη Ορατό, έτσι και το Ορατό ως Πνεύμα επιστρέφει και ανεβαίνει ο άνθρωπος τα σκαλοπάτια της πτώσης του και χτίζει, αποκαθιστά και διαμοιράζει τη Χάρη του Πατέρα με την Άδεια και την Ευλογία Του.

Η Ψυχή σου Άνθρωπε σ’ τα μαρτυρεί αυτά, την Ψυχή σου να ακούς, να την οδηγείς στην Αγάπη. Να την θρέψεις με το Φως που διαμοιράζει ο Πατέρας. Να μην της το στερείς. Να μην πεινά, να μην διψά, να μην τη φυλακίζεις με τις ιδέες σου και την έλλειψη ενότητας και προσφοράς. Γιατί είναι η Ψυχή που διαμοιράζεται, είναι η Ψυχή Μου η Μία, η Άπειρη Μητέρα των Κόσμων που απ’ την Θυσία Της τα πάντα γεννήθηκαν και εξακολουθούν να τροφοδοτούνται και να εξελίσσονται μέσα σου εαυτέ μου για να σε οδηγήσουν με σταθερά βήματα στο Δρόμο της Χριστοποίησής σου, της ενσυνείδητης επιστροφής σου ως Υιός και Θυγατέρα Θεού στον Οίκο του Πατρός.

Αγαπημένε Δάσκαλε, είναι τόσα που ο άνθρωπος μπορεί να πει.

Μα Εσύ μας δίδαξες να μαρτυρούμε την Αλήθεια κάθε στιγμή.

Να είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Μην ταλαντεύεσαι, Εμπρός.

Μας δίδαξες την Προσευχή της Αγάπης, ζώσα ενέργεια,

Θεία Τροφή Πνεύματος, Ψυχής και κάθε Ζωής.

Σ’ ευχαριστώ που έδωσες τέλος στην περιπλάνησή μου,

με αποδέσμευσες απ’ τους Αιώνες.

Σ’ ευχαριστώ για τους αποσυμβολισμούς της Διδασκαλίας του Χριστού,

με τρόπους κατανοητούς στη συνείδησή μου.

Και ένωσες μέσα μου πείρες και διδαχές αιώνων, Ανατολή και Δύση

μέσα στον Έλληνα Λόγο Χριστό.

Σ’ ευχαριστώ που με έφερες κοντά με τους αδελφούς μου,

την αρχαία Ευλογία πραγμάτωσες.

Το Δρόμο βάδισες εκ της Αρχής της Αγάπης εκκίνησες και Υιός κατέστης

και ο άνθρωπος ανακράζει Αλληλούια Πατέρα, επιστρέφω.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και στις αρχές του ‘90, οι πνευματικές μου αναζητήσεις οδήγησαν τα βήματά μου σε διάφορες ομάδες και εσωτερικές σχολές από τις οποίες και πήρα τις πρώτες απαντήσεις στα διάφορα ερωτήματα που είχαν γεννηθεί στη συνείδησή μου.

Η επαφή μου με ανθρώπους αυτών των χώρων έγινε εντονότερη και πιο ουσιαστική, έτσι, μετά από λίγο σχετικά χρόνο βρέθηκα να συμμετέχω σε συναντήσεις πιο στενών κύκλων, στις οποίες, ανάμεσα σε άλλα θέματα, συχνά γίνονταν διάφορες αποκαλύψεις σε σχέση με τα μέλλοντα γεγονότα και την εν γένει Πνευματική πορεία της Ανθρωπότητας.

Σε μία εξ αυτών δόθηκε ένα μήνυμα που ξεπέρναγε κάθε προηγούμενο.

Αφορούσε συγκεκριμένα τη σχολή στην οποία μετείχα και λόγω της φύσης του μηνύματος αφορούσε και πολλές άλλες, ουσιαστικά θα έλεγα, όλες.

Το μήνυμα είχε δοθεί από Δασκάλους των Πνευματικών Χώρων, όπως συνήθως τους ονομάζουμε, η εγκυρότητα των οποίων δεν τίθεται σε αμφισβήτηση, ούτε τότε, ούτε τώρα, και ουσιαστικά έλεγε, πως η άνωθεν εκ του Λόγου κάλυψη και επιχορήγηση που λάμβανε η συγκεκριμένη σχολή, μα και το σύνολο των αντίστοιχων σχολών στη γη, θα έπαυε από τούδε και εις το εξής, γεγονός που οφείλεται στην εντολή εκ του Λόγου, για εντονότερη προετοιμασία της επί της γης Ανθρωπότητας, με σκοπό την μετάβασή της στη Νέα Εποχή ή αλλιώς στην εποχή της Χριστοποίησης του Ανθρώπου.

Για το λόγο αυτό θα δημιουργείτο μια νέα Οικουμενική Πνευματική Σχολή στην χώρα Ελλάδα και στην πόλη των Αθηνών επιφορτισμένη με την ευθύνη του Έργου αυτού, και ο Καθοδηγητής (αυτή ήταν η αυθεντική λέξη) της Σχολής αυτής θα ήταν Έλληνας Δάσκαλος.

Χαρακτηριστική καινοτομία της νέας αυτής Σχολής, συνέχιζε το μήνυμα, θα είναι η άμεση εκ του Λόγου λήψη πνευματικών οδηγιών, εκπαίδευσης και καθοδήγησης κάθε ανθρώπου που θα μετέχει σε αυτήν.

Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφερθεί: “Ο Λόγος διδάσκει τον Άνθρωπο και ο Άνθρωπος τον Λόγο”. Είναι πιθανόν να ακούγεται παράδοξο αυτό το δεύτερο σκέλος της δήλωσης αυτής. Όταν όμως, μελετήσουμε σε βάθος τις διδασκαλίες τους υγιούς εσωτερισμού από τη μία και τις διδασκαλίες που μας παρέδωσε ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης, Διονύσης Δώριζας από την άλλη, κατανοούμε απόλυτα γιατί αυτό, όχι μόνο δεν αποτελεί παράδοξο μα είναι η κατάδειξη της ενότητας μεταξύ Ανθρώπου και Θεού, ενότητας που ουδέποτε διασπάστηκε, όπως και κατέγραψε, και εκδήλωσε ο Άνθρωπος-Λόγος, Διονύσης Δώριζας.

Ο Διονύσης Δώριζας ως Άνθρωπος ενώθηκε με τον Λόγο, κατέδειξε το εφικτό της Χριστοποίησης και Θέωσης, βαδίζοντας το Δρόμο που άνοιξε ο Ιησούς Χριστός για τον άνθρωπο, που ανεβαίνει από τη γη και επιστρέφει στην οικία του Πατρομήτωρος Θεού, βιώνοντας τον αληθινό του εαυτό μέσα στα πάντα. Γιατί τα πάντα εν πάσι Χριστός.

Η Σχολή αυτή “χτίζεται”, θα λέγαμε, διαρκώς, στις καρδιές των Μαθητών που ο πρωτοπόρος Δάσκαλος ανδρώνει μέσα στην Αγάπη του Λόγου, και σήμερα στην ανατολή του Νέου Κόσμου, ας είναι η ευχαριστία κάθε ψυχής που Τον γνώρισε η αληθινή Ευχή-Ευλογία για κάθε άνθρωπο. Σ’ ευχαριστούμε.

ΝΤΕΛΗ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Τον Δάσκαλο Διονύση Δώριζα Δάσκαλο Ιωάννη δεν Τον γνώρισα ως άνθρωπο στην ύλη. Όταν μπήκα στον Έργο της Δευτέρας Παρουσίας και ξεκίνησα να μαθητεύω ένιωθα την Παρουσία και την Αγάπη Του σε κάθε βήμα της εκπαίδευσής μου έως τώρα. Είχα και έχω πολλά βιώματα της Ζωντανής Παρουσίας Του και Αγάπης Του Άπειρου Πνεύματός Του. Μαζί σας θα μοιραστώ κάποια από αυτά. Και θα ξεκινήσω με την Χάρη Ευλογίας την οποία πήρα από τον ίδιο Αγαπημένο Δάσκαλο. Βρισκόμουν στο κρεβάτι μου και ήταν βράδυ. Κοιμόμουν και ξαφνικά νιώθω μια ζέστη και ταραχή μέσα μου, ξυπνάω κάθομαι ξαπλωτή όπως ήμουν στο κρεβάτι και προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Η πόρτα του δωματίου μου ήταν κλειστή. Ξύπνια λοιπόν με ανοιχτά τα μάτια βλέπω ένα όραμα το οποίο εκτυλίσσονταν στο δωμάτιό μου. Ξαφνικά εμφανίζεται στο δωμάτιο, στο κρεβάτι όπου ήμουν ξαπλωμένη ένας Δάσκαλος μετρίου αναστήματος που ήρθε από αλλού από πνευματικούς χώρους. Ήταν αδύνατος με μακριά άσπρα γένια και φορούσε έναν μακρύ άσπρο κάτασπρο ιερό ένδυμα και ολόγυρα του ήταν φωτισμένος από άσπρο κάτασπρο Φως και το πρόσωπό του ήταν φωτισμένο επίσης. Ο Δάσκαλος αυτός κρατούσε στα χέρια του με αλυσίδες χοντρές δυο τεράστια σκυλιά τέρατα με τερατώδη κεφάλια όπου λύσσαζαν λυσσασμένα και έτσι και τα άφηνε θα με έκαναν κομμάτια. Τα σκυλιά αυτά έμοιαζαν με σκυλιά της κολάσεως που λένε. Τον κοιτάζω τον Δάσκαλο αυτόν και είχα παγώσει στο κρεβάτι με τα μάτια ανοιχτά. Μέσα όμως ένιωθα μια τεράστια προστασία και ο Δάσκαλος αυτός όλο φώτιζε και πιο πολύ με το άσπρο Φως που ολόγυρα με γέμιζε. Με πλησιάζει λοιπόν από την αριστερή πλευρά του κρεβατιού εγώ παρέμενα ξαπλωμένη με ορθάνοικτα τα μάτια. Με πλησιάζει έρχεται κοντά μου κρατώντας και τα δυο σκυλιά τέρατα και ξεκινάει και μου φέρνει στο πρόσωπό μου κοντά πολύ κοντά το ένα από τα δυο στην αρχή και μου λέει «Ευλόγησε το» κρατώντας το πάντα με αλυσίδες. Χωρίς να σκεφτώ τίποτα ξεκίνησα και το ευλογούσα. Τελειώνω την πρώτη Ευλογία και Δάσκαλος μου φώναζε καθοδηγητικά «όχι δεν τελείωσε» ξανά και ξανά δεν ξέρω πόσες φορές το Ευλογούσα και Εκείνος μου φώναζε «όχι έτσι με περισσότερη πίστη μη φοβάσαι συνέχισε με πίστη» μου φώναζε και χωρίς φόβο. Συνέχιζα ακούγοντας Τον και αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές έως ότου μου φέρνει και το άλλο σκύλο τέρας που κρατούσε και ξανά τα ίδια. Μου έλεγε συνεχώς με περισσότερη πίστη άλλες φορές με περισσότερη αγάπη έλεγε και συνεχώς μου έλεγε μη φοβάσαι βγάλε τον φόβο από μέσα σου. Επαναλήφθηκες πολλές φορές όλο αυτό και είχα την αίσθηση ότι είχαν περάσει τουλάχιστον 10 ώρες. Ώσπου στο τέλος ξαφνικά τα σκυλιά εξαφανίστηκαν και είχε μείνει στο δωμάτιο ο Δάσκαλος μόνο με ολόγυρα το άσπρο Φως. Εγώ συνέχιζα και Τον κοίταζα δεν μιλούσα ώσπου μου χαμογέλασε και εξαφανίστηκε. Μετά δεν θυμάμαι ακριβώς τι συνέβη για λίγο αν κοιμήθηκα ή αν ήμουν ξύπνια. Και ξαφνικά βρίσκομαι στην πλάτη του Διονύση Δώριζα όπου πετούσε στον Ουρανό με γύριζε σε όλη την γη. Και μου μιλούσε συνεχώς. Πετούσαμε σε όλη την γη γύρω γύρω πάνω από δέντρα βουνά πολιτείες κοινωνίες και μου έδειχνε καθετί και μου έλεγε «Θα Ευλογείς τα βουνά, τα δέντρα, τα δάση, τα ζώα όλα, τους ανθρώπους όλους, τις κοινωνίες, τις πολιτείες κάθε δημιούργημα Μου και κάθε δημιουργία τα πάντα» μου είπε και μου τα έδειχνε. Ύστερα από αυτό το Υπερούσιο Ταξίδι και αυτήν την πλήρωση που ένιωθα ξαφνικά βλέπω ότι με επιστρέφει σπίτι μου και βρίσκομαι στο κρεβάτι μου. Και ύστερα θυμάμαι που ξύπνησα αργά το μεσημέρι. Και μετέπειτα είχα μιλήσει με τον Δάσκαλό μου Γεώργιο Κλειδαρά και μου είπε «το κατάλαβες ότι πήρες Χάρη Ευλογίας».

Μετέπειτα πολλές φορές Τον έβλεπα στα όνειρα μου καθ όλη την διάρκεια της μαθητείας και της εκπαίδευσης ο Οποίος μου μάθαινε πολλά πράγματα με καθοδηγούσε στην πορεία και ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια που διάνυα στον Έργο, αλλά και μετέπειτα έως τώρα. Είναι πολλά, είναι πάρα πολλά τα βιώματα αυτά γιατί η Παρουσία του Δασκάλου είναι Ζωντανή. Γιατί ο Δάσκαλος Αναστήθηκε και διαχύθηκε παντού.

Θα αναφέρω άλλα δυο σημαντικά χωρίς λεπτομέρειες. Ο Δάσκαλος με έμαθε να κολυμπώ ήμασταν μαζί στο βυθό της θάλασσας και περνούμε πύλες που ήταν κάτω από την θάλασσα στο βυθό και κολυμπούσαμε μαζί Εκείνος μπροστά και εγώ ακριβώς από πίσω Του και θυμάμαι κοίταζα πώς κολυμπούσε και έκανα ακριβώς το ίδιο και Εκείνος συνεχώς γυρνούσε και με κοίταζε αν είμαι πίσω Του και συνεχίζαμε. Σε μια άλλη στιγμή της πορείας μου που είχα νιώσει το παράπονο ότι δεν τον γνώρισα ως άνθρωπο όταν ζούσε εμφανίστηκε στο όνειρο μου και μου είπε «μην το νιώθεις αυτό γιατί ήσουν εκεί και Με άκουγες ήσουν εκεί» και μου έδειξε ένα άλμπουμ γεμάτο φωτογραφίες στις ομιλίες που έκανε. Οι φωτογραφίες αυτές είχαν μέσα μια αγαπημένη αδελφή που την αγαπώ πολύ την Κατερίνα Παπαγεωργίου. Και του έλεγα «Δάσκαλε δεν με βλέπω ότι ήμουν εκεί στις φωτογραφίες». Και μου λέει «κοίτα καλά εκεί ήσουν». Και ύστερα με είδα στις φωτογραφίες ήμουν κάπου δίπλα στην αγαπημένη Κατερίνα Παπαγεωργίου.

Ήθελα να τα αναφέρω αυτά τα δυο γιατί πιστεύω ότι είναι σημαντικά. Ο Δάσκαλος ο Αγαπημένος είναι κοντά σε όλους όσους βαδίζουν την πορεία αυτή και όχι μόνο. Είναι κοντά σε όλους, Εκείνος μας μαθαίνει τα πάντα και ακούει τα πάντα. Και με κάποιο τρόπο έμαθα πως εκείνοι που δεν είχαν την τιμή να Τον γνωρίσουν ως άνθρωπο, Τον γνωρίζουν καταρχήν στον Δάσκαλο Γιώργο Κλειδαρά και στους Αδελφούς όλους. Και επίσης γνωρίζω ότι και στις ομιλίες Του αδελφοί που δεν τον γνώρισαν ως άνθρωπο, οι ψυχές και τα πνεύματα όλων μας μαθήτευαν κοντά Του και στις ομιλίες Του και λάμβαναν μαθητεία και προετοιμασία βέβαια. Εκείνος ενωμένος με τον Λόγο Χριστό μας κάλεσε όλους. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, την ψυχή μου, το πνεύμα μου μέσα από όλο μου τον εαυτό. Ευχαριστώ την Μητέρα Άννα Αποστολούδη που ήταν είναι και θα είναι Ένα με τον Αγαπημένο Δάσκαλο Διονύση Δώριζα. Ευχαριστώ τον Αγαπημένο Δάσκαλο Γεώργιο Κλειδαρά και Θεώνη Σουπιωνά και όλους τους Αδελφούς και Αδελφές μου. Αμήν.

ΠΙΤΣΕΛΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Αγαπημένε Διδάσκαλε Ιωάννη Διονύση Δώριζα σε ευχαριστώ για την Παρακαταθήκη των Θείων Ιδεών, εκ της Αληθείας του Λόγου που παρέδωσες στον άνθρωπο με όλη Σου την Αγάπη, φανερώνοντας το Πρότυπο της Αγάπης, της Προσφοράς αλλά και της θυσίας. Η κατάφαση και η βεβαιότητα, η αγάπη και το φώς που βίωσα καθώς Σε είδα και Σε άκουσα μέσα από τις ομιλίες Σου και διαβάζοντας την βιβλιογραφία Σου ήταν καταλυτική στην ζωή μου.

Όταν γνώρισα το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού που τελείται στο ένδον της ψυχής του ανθρώπου, είχες αποχωρίσει από την Γη Δάσκαλε Αγαπημένε. Η διάχυση Σου όμως φανερή μέσα από τον Δάσκαλο Γιώργο Κλειδαρά, μέσα από την υπόσταση της Μητέρας Άννας καθώς και των αδελφών. Η Παρουσία Σου και η Ουσία Σου φανερώθηκε στην υπόσταση μου, στην πορεία της μαθητείας μου και μέσω της μορφής, δίδοντας οδηγίες, δίδοντας βοήθεια σε στιγμές δοκιμασίας, αλλά και πλημμυρίδα Αγάπης, και Ένωσης.

 Η πρώτη φορά που μου παρουσιάστηκε ο Δάσκαλος, ήταν στα πρώτα χρόνια της μαθητείας μου στο Έργο καθώς ήμουνα σε μεγάλη δοκιμασία και έκλαιγα για μήνες. Μέσα στους λυγμούς μου νοιώθω ένα χέρι στην πλάτη μου και την φωνή του να λέει, «μην κλαις παιδί μου άλλο». Πράγματι σταμάτησα να κλαίω και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη για την τιμή που έλαβα να Τον ακούσω. Η δεύτερη φορά ήταν πολύ κρίσιμη για την πνευματική μου πορεία αλλά και για την ζωή μου καθώς βρισκόμουν σε κατάσταση σύγχυσης, δοκιμασίας και σκέψης ότι αν φύγω από εδώ που βρίσκομαι τώρα έχω φύγει και από το Έργο. Η αγάπη των αδελφών με κράτησε στο χώρο και έτσι παρέμεινα και ας βίωνα μέσα μου το χάος. Εκεί εμφανίζεται ο Δάσκαλος να αιωρείται και να λέει, εσύ αν φύγεις δεν θα ξαναγυρίσεις ποτέ.

 Ήταν τεράστια η αγάπη και η βοήθεια που έλαβα για να βγω αλώβητη μέσα απ’ την πλάνη που ένοιωθα ως αλήθεια, και να θυμάμαι σε κάθε μου δοκιμασία ότι το θέμα δεν είναι να φύγεις αλλά να εργαστείς για να μείνεις. Την τρίτη φορά παρευρέθηκε πλησίον μου σε ομαδική προσευχή κρατώντας το αριστερό μου χέρι με το δεξί Του χέρι και το αριστερό Του σε άλλον αδελφό πλησίον του, ενώνοντας έτσι όλους μας. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και φέτος στην επέτειό Του βίωσα εσωτερική συνομιλία μαζί Του παρουσιάζοντάς μου την σχέση μου με την Μητέρα Άννα, το Έργο και την πνευματική μου πορεία στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού.

 Με οδήγησε στον δρόμο της Μετάνοιας και του Ελέους, της Αποδέσμευσης και Κάθαρσης ώστε το φώς να μετουσιώσει κάθε εμπόδιο, κάθε τοποθέτηση του νου που παρακωλύει την ένωση της Ψυχής με το Πνεύμα, την ένωσή της με τον Θεό. Φανέρωσε στον άνθρωπο εαυτό μου την Θεία Καταγωγή του, την Άπειρη Θεία Ουσία του Θεού που φέρει εντός του, καθώς και τον Θείο προορισμό του, όπως προανήγγειλε ο Λόγος Χριστός «Θεοί Εστέ». Κατέδειξε τα βήματα ως Ιωάννης, ο εκπαιδευτής του Νου και ως Δάσκαλος Ιωάννης Λόγος Χριστός ενωμένος με τον Πατέρα εκδήλωσε και διέχυσε την Αγάπη προς τον άνθρωπο που είμαι καθοδηγώντας και διδάσκοντας το μεγαλείο της Προσευχής, της Μελέτης, και της συμμετοχής στο έργο ως την βάση που στηρίζεται η πορεία της επιστροφής του ανθρώπου στο Θεό.

Ανήγγειλε την Νέα Εποχή την φανέρωση της Αγάπης και της Ενότητας, την Ανάδειξη της Γυναίκας Ψυχής, και την αποκατάστασή της ως Μητέρα Λόγο.

Το Έργο του Θεού, είναι Έργο Ζωής και Ανάστασης είναι η Αγάπη στην πράξη μέσα από την προσφορά αυτής στον εαυτό σου, σε κάθε πλησίον άνθρωπο και τον Θεό. Είναι η έμπρακτη εφαρμογή του «Αγαπάτε Αλλήλους» που καλείται κάθε άνθρωπος να πράξει. Ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο δίδων την σκάλα πού ενώνει την Γη με τον ουρανό οδηγώντας τον άνθρωπο στην Αλήθεια, στην Ελευθερία του Λόγου, στην Ενότητα με τον Θεό, στην Χριστοποίηση και Θέωση, στην επαναφορά του στους κόλπους του Πατέρα ως συνειδητός Θεός.

ΛΑΣΚΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Η επαφή μου με τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο της Δευτέρας Παρουσίας του Λόγου Χριστού Διονύση Δώριζα ενεργοποίησε εντός μου τις Θείες Παρακαταθήκες. Αυτό το βίωσα ως Πνευματική Θεία Άνοιξη, ως λειτουργία ψυχής και πνεύματος.

Τον βίωσα να εκδηλώνεται μέσα από τον λόγο μου στην προσευχή, ενίοτε και με τη χροιά της φωνής Του.

Μαζί του ένοιωσα, πίστεψα και σιγουρεύτηκα για το εφικτό της Χριστοποίησης και της Θέωσης του ανθρώπου.

Μου δίδαξε τον Σεβασμό, την Ταπεινοφροσύνη και την Αγάπη. Τον αγαπώ και Τον ευχαριστώ.

ΚΟΝΤΖΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Τον Πρωτοπόρο Δάσκαλο Διονύση Δώριζα δεν είχα την χαρά να Τον γνωρίσω. Είναι μία έλλειψη. Όμως τίμησε την ζωή μου με την Θεία Παρουσία Του.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που βρέθηκα σε έναν χώρο, ένα γραφείο συγκεκριμένα, που ήταν γεμάτο από πράγματα δικά Του και πολλά βιβλία Του. Πώς να αποτυπώσω στο χαρτί αυτό που ένοιωσα; Ένοιωσα σαν να βρέθηκα μέσα στην καρδιά Του, δεν εξηγείται διαφορετικά. Βρέθηκα για κάποια λεπτά της ώρας σε ένα γραφείο που από παντού διαχεόταν Αγάπη. Σάστισα, πλημμυρίδα Αγάπης, βρέθηκα εκτός χώρου και χρόνου ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια μου μήπως και δω από που βγαίνει αυτή η Αγάπη. Χέρια που έβγαιναν από παντού και με αγκάλιαζαν Η Αγάπη Του. Ένα βάλσαμο που με είχε πλημμυρίσει και με διαπερνούσε.

Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι η έκπληξή μου με την χαρά συνάμα. Ανείπωτη χαρά. Με συνεπήρε, ζούσα, βίωνα τον εαυτό μου σε άλλο πεδίο. Μαζί Του. Ήταν ολοφάνερη η Παρουσία Του. Τον είδα. Τον αναγνώρισα.

Ήταν η πρώτη μας γνωριμία. Η αρχή μιας σχέσης Αγάπης, Ελευθερίας και Ενότητας. Μια σχέση υπερβατική μα και τόσο αληθινή.

Από τότε με πήρε από το χέρι, βήμα-βήμα, μέρα τη μέρα, μέχρι σήμερα με οδηγεί. Με μαθαίνει να αγαπώ, να είμαι αληθινή και με ωθεί να ελευθερωθώ και να ελευθερώσω την ψυχή μου από τα δεσμά της πλάνης.

Μέχρι σήμερα παρ’ όλες τις δυσκολίες μου, την άρνηση του υλικού ανθρώπου και κάθε μορφή αρνητικότητας και αντίστασής μου, πάντα είναι κοντά μου και με βοηθά, με διδάσκει με όλους τους τρόπους.

Με μαθαίνει πώς να θεραπεύω τον άνθρωπο εαυτό μου. Με μαθαίνει να ζω, να αναπνέω ελεύθερα.

Αυτή η Αγάπη Του για όλο τον άνθρωπο συγκλονίζει την ψυχή μου. Αυτός ο δρόμος που άνοιξε μέσα μου, μέσα στον άνθρωπο είναι η Αλήθεια που αναγνωρίζω και αυτό είναι που μου δίνει δύναμη για να συνεχίζω γιατί ο δρόμος έχει και πολύ δύσκολες στιγμές. Μα και στις πιο δύσκολες στιγμές που βιώνω τον πόνο της χωριστικότητας, τον πόνο της ύλης μου μέσα από κάθε έκφραση και ποιότητά της, Εκείνος είναι εκεί. Η Αγάπη Του με στηρίζει και ανδρώνει την καρδιά μου, την ψυχή μου και απελευθερώνει τον νου μου για να μπορώ να συνεχίζω τον αγώνα μου.

Να είναι Ευλογημένο το Όνομά Σου, η Αγάπη Σου που τιμά τον άνθρωπο της γης και την γη.

Να είναι Ευλογημένο το Όνομά Σου μέσα στην Δημιουργία ολόκληρη, Δάσκαλε Αγαπημένε που Φανέρωσες την Αλήθεια του Χριστού μέσα απ' τον άνθρωπο.

Ευλογημένη η Αγάπη Σου, που χωρά την ατέλεια του ανθρώπου που είμαι, κάθε ποιότητα πλάνης και εγωισμού και μεταλλάσσει αυτά πάντα και τα μετουσιώνει και αποκαθιστά την ένωσή μου με τον Λόγο Χριστό, τον Πατέρα μας και με τον εαυτό μου, αδελφό μου άνθρωπο.

Να είναι Ευλογημένο το Όνομά Σου Αγαπημένε Πρωτοπόρε Δάσκαλε Διονύση Δώριζα που κατέδειξες το εφικτό της Χριστοποίησης και Θέωσης του ανθρώπου.

Ευλογημένο το Θείο Έργο που στη γη, στη χώρα μου Ελλάς φανέρωσες και εκδήλωσες με Παρρησία και Ευλογία Πατρός. Ευλογημένη η εδραίωση και η εξάπλωση του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού μέσα στις ψυχές των ανθρώπων απανταχού της γης.

Ευλογημένη η διάδοση των βιβλίων που εξ' εμπνεύσεως Θείας και ενσυνείδητης πορείας της ένωσης Σου με τον Λόγο Χριστό, κατέγραψες και παρέδωσες στον άνθρωπο από Αγάπη.

Ευλογημένο το Έργο Σου μέσα στις μορφές των μαθητών Σου όλων, μέσα στις μορφές των αδελφών μου Δασκάλων, μέσα στον άνθρωπο που είμαστε να φέρει καρπούς Αγάπης και Ενότητας.

Να λάβει πολλαπλασιασμό και από αυτήν την Ευλογία της Θείας Αγάπης να λάβει κάθε άνθρωπος η γη ολόκληρη. Να λάβουν ψυχές και πνεύματα απανταχού, να λάβουν όλα τα όντα, όλα τα πλάσματα, έμψυχα και άψυχα ακόμη, κάθε μορφή ζωής εφ' απάσης της Δημιουργίας Πνεύμα Άγιο, Ζωή και Ανάσταση.

Σε ευχαριστώ Δάσκαλε. Σε ευχαριστώ.

ΚΑΡΑΠΙΠΕΡΗ ΕΛΛΗ

Αγαπημένε Δάσκαλε Ιωάννη Διονύση Δώριζα, Σου εκδηλώνω την ώρα αυτή την αγάπη και την ευχαριστία μου, ώστε μέσα από την μαρτυρία αυτή, να φανερωθούν τα βιώματα που έχω λάβει μέσα από την ενότητά μου μαζί Σου.

Σαν Άνθρωπο δεν πρόλαβα να Σε γνωρίσω και του ανθρώπου του λείπει η ανθρώπινη Παρουσία Σου, ώστε να μπορώ να Σε ακούσω, να Σε αγγίξω και να Σου δώσω μια αγκαλιά.

Είχα όμως την ευλογία, την ευχαριστία και την τιμή μέσα από την Μητέρα Άννα και τον Δάσκαλο μου Γιώργο Κλειδαρά, μαρτυρώντας εκείνοι για Σένα, να Σε αφουγκραστώ, να Σε γνωρίσω, να μάθω την ιστορία του Έργου, την αρχή, την πορεία και τον τελικό προορισμό. Μου φανέρωσαν το Πρότυπο της συνεργασίας, της φιλίας, της αδελφοσύνης, τους αγώνες και τις θυσίες, ώστε να δημιουργηθεί, να θεμελιωθεί, να εδραιωθεί και να εξαπλωθεί το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Στην πορεία μου στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, βιώνω τα σκιρτήματα, τον παλμό της καρδιάς μου, τον αγώνα να ξεπεράσω τους φόβους, τις ανασφάλειες και τους εγωισμούς, ώστε να Σε εκδηλώσω μέσα από την προσευχή μου. Καθαρίζομαι και αποδεσμεύομαι και νιώθω και βιώνω, ο λόγος μου να δυναμώνει, να πάλλεται, να δονείται, να διαχέεται, να ενώνεται και να γίνεται Ένα μαζί Σου, δεν είμαι εγώ αλλά Εσύ, γινόμαστε Ένα. Η καρδιά μου μεγαλώνει, ομορφαίνει η ψυχή μου, αγκαλιάζει το άσχημο και το όμορφο, το αρνητικό και το θετικό, το κάνει ένα, δεν υπάρχει μορφή, δεν υπάρχει χρόνος και χώρος στην εκδήλωσή Σου και στην ταύτιση μου μαζί Σου, μόνο η Ουσία Σου διάχυτη.

Με διδάσκεις, μου φανερώνεις και διευρύνεις την συνείδησή μου, μέσω της μελέτης της βιβλιογραφίας που παρέδωσες στον άνθρωπο ως παρακαταθήκη, της μελέτης του εαυτού και του πλησίον. Κάθε κεφάλαιο της βιβλιογραφίας είναι πάντα νέο, μια νέα αποκάλυψη που φανερώνεται στην συνείδησή μου.

Γίνεσαι ο Κριτή, ο Παρατηρητής μου, αν αυτά που διδάσκομαι, αυτά που σκέφτομαι, αισθάνομαι, λέω και πράττω, αν πρεσβεύουν την Μαθητεία. Γίνεσαι ο Έλεγχος μέσα μου, Εσύ γνωρίζεις το καθετί, δεν μπορώ και δεν θέλω να κρυφτώ από Εσένα. Με διδάσκεις να μετανοώ, να ελεώ και να συγχωρώ τον εαυτό μου και τον πλησίον. Με διδάσκεις να μην κρύβομαι πίσω από δικαιολογίες, ανασφάλειες, πάθη, με ενισχύεις και με ωθείς να αποτινάξω όλα αυτά που με βαραίνουν, κατεστημένα, πλάνη και αναλήθεια, χωρίς να με κρίνεις με την κρίση όπως την γνωρίζουν οι άνθρωποι. Με διδάσκεις όχι μόνο να μεταφέρω το Μήνυμα της Δευτέρας Παρουσίας, αλλά να γίνω το Μήνυμα αυτό, μέσα από κάθε κίνηση και λειτουργία εσωτερική και εξωτερική.

Με βοηθάς και με δυναμώνεις και μου λες «δεν είσαι μόνη σου σε αυτό το ταξίδι» και όσες φορές λιγοψυχώ και παρατώ, Εσύ Είσαι εκεί μέσα μου, δίπλα μου και μου λες «συνέχισε, προχώρα άμα είμαι Εγώ μαζί Σου ποιος είναι εναντίον σου;». Γίνεσαι ο Υπενθυμητής της Θείας Καταγωγής μου, να συνειδητοποιήσω την Θεία ταυτότητά μου, να ενώσω την ανθρώπινη και Θεία φύση μου. Όσο παραδίνομαι στην Ροή της Αγάπης που ελευθερώνει τον άνθρωπο που είμαι, τόσο αποδεσμεύομαι από τα δεσμά της ύλης.

Η πιο έντονη και ιδιαίτερη στιγμή που σφραγίστηκε μέσα μου ως ζωντανό βίωμα, ήταν μια από τις συνομιλίες που είχα μαζί Του. Η εκδήλωση της Ευχαριστίας έκδηλη και διάχυτη στον χώρο που βρισκόμουν. Παράλληλα αιτήθηκα να δω μέσα από τα μάτια Του, το πώς βλέπει τον άνθρωπο. Αυτό που βίωσα και αισθάνθηκα ήταν το Φως της Παρουσίας Του τόσο έντονο, Τον έβλεπα με τα υλικά μου μάτια, Φωτεινό και Πάλλαμπρο. Προχωρήσαμε μαζί, με συνόδευε και μου φανέρωνε τον τρόπο να κοιτώ πίσω από τις μορφές και να εστιάζω στην ουσία.

Σε ευχαριστώ Αγαπημένε Δάσκαλε Ιωάννη Λόγε Χριστέ, Πρωτοπόρε Διονύση Δώριζα, Παράκλητε της Νέας Εποχής, Χιλιοεκδήλωτος και Χιλιοπρόσωπος μέσα από τις εκδηλώσεις και τα πρόσωπα των Αδελφών μου.

ΝΟΥΤΣΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Σπουδάζω 16 χρόνια στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Όταν άνοιξα το πρώτο μου βιβλίου του Δάσκαλου Ιωάννη κατά κόσμον Διονύση Δώριζα, διέκρινα την ενότητα Θεού και Ανθρώπου. Κάτι που έμοιαζε διαφορετικό από τις προηγούμενες πνευματικές μου αναζητήσεις, μου κέντρισε το ενδιαφέρον αμέσως αναγνωρίζοντας ιδέες που ελευθέρωναν το είναι μου, καθότι προέρχονται από τον Θεό-Αγάπη, που εκδήλωσε και φανέρωσε ο Διδάσκαλος – Χριστός – Μητέρα στην πρώτη παρουσία πριν περίπου 2000 χρόνια.

Δεν Τον γνώρισα στην μορφή αλλά με την φωτογραφία Του από τα βιβλία Του, που μου είχαν μείνει ως πνευματική κληρονομία από την υλική μου μητέρα, έψαξα, ρώτησα να μάθω λεπτομέρειες για το Έργο Του Δασκάλου Ιωάννη - Διονύση Δώριζα.

Άμεσα γνώρισα τον κύκλο μαθητείας του Αδελφού Δασκάλου και συνεχιστή του Έργου Γεωργίου Κλειδαρά.

Όταν έλαβα Χάρη ευλογίας από τον Δάσκαλό μας, μετά από λίγες μέρες το βράδυ ενώ κοιμόμουν ένιωσα στο όνειρό μου την παρουσία του πρωτοπόρου Διονύση Δώριζα.

Τότε νοιώθω το ένα Του χέρι να ακουμπά πάνω στο στέρνο μου (στο κέντρο Ιωάννης – Αγάπη) και το άλλο Του χέρι ακριβώς από πίσω στην σπονδυλική μου στήλη στην ίδια ευθεία και τα δύο Του χέρια. Εκείνη την στιγμή με διαπέρασε ένα ηλεκτρικό ρεύμα πολύ δυνατό σαν έκρηξη φωτεινού ρεύματος που πλημμύρισε όλα μου τα σώματα, ένοιωσα πνευματική ενεργοποίηση, δύναμη, φώς, Αγάπη.

Ξυπνώντας την άλλη ημέρα, καθώς επεξεργαζόμουν το βίωμα, συνειδητοποίησα ότι στην πρώτη παρουσία του Λόγου – Χριστού όταν τον ρώτησαν οι Μαθητές τι θα απογίνουν όταν θα φύγει, τους απάντησε ότι θα είναι πάντα μαζί τους. Επίσης τους είπε ότι θα στείλει άλλον Παράκλητο – το πνεύμα της Αληθείας για να γνωρίσει ο Άνθρωπος πάσαν την Αλήθεια για να ελευθερωθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μέσα στις ψυχές των Ανθρώπων. Συνέλαβα λοιπόν ότι το ίδιο συμβαίνει και με τον Διονύση Δώριζα, έχει διαχυθεί μέσα μας όπως και ο Λόγος-Χριστός-Μητέρα, είναι μαζί μας, μέσα σε κάθε Μαθητή του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας, μας νουθετεί, μας προστατεύει, βιώνουμε την Παρουσία Του στις πνευματικές συγκεντρώσεις, άλλες φορές ακούμε την φωνή Του μέσα από την φωνή μας, διδάσκει το πνεύμα μας τις βραδινές ώρες όπου ζητάμε να λάβουμε Μαθητεία Λόγου καθ΄όλη την διάρκεια της νυκτός.

Στα βιβλία του κατέγραψε τα βήματα της Χριστοποίησης και Θέωσης, την λειτουργικότητα των Θείων Νόμων, το Αγαπάτε Αλλήλους, τα κλειδιά που χρειάζεται ο Άνθρωπος για να ξεκλειδώσει την ψυχή του και να βαδίσει τον ίδιο Δρόμο της επιστροφής στους Πατρικούς κόλπους.

Όποιος μελετήσει την βιβλιογραφία Του μπορεί να συλλάβει ότι ο Λόγος-Ιωάννης-Χριστός-Μητέρα φανερώνεται, εκ νέου μέσα από τον Άνθρωπο. Νοιώθω ότι μας έμαθε να ενωνόμαστε με τον Πατέρα – Θεό ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς στην εκδήλωση της ψυχής μας. Επίσης φανέρωσε το πνεύμα της Αδελφοσύνης, της διακονίας, της προσφοράς στον Άνθρωπο, γινόμενος σκαλί εξέλιξης για τον έναν Άνθρωπο.

Ο Παράκλητος εκδηλώθηκε και φανερώθηκε στην Ελλάδα καθώς είναι ο Αναμενόμενος, που έρχεται πριν τον Χριστό κατά την Δευτέρα Του Παρουσία, εγκαινίασε με την Μαθητεία Λόγου που δίδαξε την Νέα Εποχή της διάχυσης του Αγίου πνεύματος, την εποχή του Υδροχόου.

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και την ψυχή μου τους συνεχιστές του Θείου Έργου του Παράκλητου – Ιωάννη που μου δίνουν την ευκαιρία να διδαχθώ αυτό το Θείο Έργο τέλεια.

Ευχαριστώ όσους τολμούν να βαδίσουν την γραμμή που χάραξε ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Ιωάννης κατά κόσμον Διονύσης Δώριζας, για να φανερώσουν το Αγαπάτε Αλλήλους στον Άνθρωπο.

Ευλογημένοι οι Χριστιανοί της Νέας Εποχής που θα ενώσουν μέσα τους, τον εσωτερικό Χριστιανισμό στάδιο με στάδιο αφομοιώνοντας τα βήματα της Χριστοπορείας, τα βήματα της Χριστοζωής, την εκδήλωση της Χάρης του Πατέρα Θεού που ενσαρκώθηκε ως Λόγος – Χριστός – Μητέρα και έγινε προσιτός στον Άνθρωπο για να μπορέσει να ελευθερωθεί μέσα στην Αλήθεια που φανερώνει η Παρουσία του Παράκλητου Ιωάννη.

Ευλογημένοι όσοι δεν Τον γνώρισαν στην μορφή αλλά Τον πιστεύουν στην πράξη, μεταφέροντας το μήνυμα που άφησε παρακαταθήκη στον Άνθρωπο. Το Μήνυμα της Χριστοπορείας, την Μαθητεία στο Αγαπάτε Αλλήλους.

Σε ευχαριστούμε Αγαπημένε μας Γέροντα, τιμούμε την γέννηση Σου ξανά εντός μας, Σε ευχαριστούμε για κάθε βίωμα που μας προσφέρεις, με ταπεινοφροσύνη, υπακοή και Αγάπη για τον Άνθρωπο.

ΜΙΧΑΗΛ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Ο Διδάσκαλος Ιωάννης είναι ο απεσταλμένος του Πατέρα Θεού στη Γη για να διδάξει στον άνθρωπο την Θεία Νομοτέλεια και να τον προετοιμάσει να δεχθεί εντός του την Δευτέρα Παρουσία του Λόγου Χριστού.

Είναι το Πνεύμα της Αληθείας, ο Παράκλητος, που οδηγεί μέσα σε ένα Πνευματικό Έργο εκ Θεού τον άνθρωπο «εις την πάσαν αλήθειαν». Το Πνεύμα το Άγιον. Τον προετοιμάζει για τον δρόμο της επιστροφής του στην Θεία Αγάπη. Ο Ιωάννης καθίσταται ο ενεργοποιητής της Θείας μνήμης μέσα μας και ανοικοδομεί τον αχειροποίητο ναό της ψυχής μας σε Ναό της Θείας Δόξης του Λόγου Χριστού-Μητρός.

Με κάλεσε στο Έργο Του, το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, με τίμησε με την Χάρη Του και κάθε στιγμή είναι Παρόν και τα πάντα Πληρών, αρκεί εγώ με την σειρά μου να Τον τιμώ με τα έργα μου. Μαρτυρώ για τον Δάσκαλο Ιωάννη Διονύση Δώριζα, τον Οποίο δε γνώρισα εξ επαφής, αλλά τον ενστερνίστηκε η ψυχή μου ως Αλήθεια Θεία και η Παρουσία του μέσα από το Ιερό Πρόσωπο του Δασκάλου μου Γεωργίου βρήκε χώρο στο είναι μου γενόμενος Ιωάννης της καρδιάς μου και ελευθερωτής της ύπαρξής μου. Μαρτυρά η ψυχή μου για τον Απεσταλμένο του Θεού που με τιμά η χάρη Του να Τον ακολουθήσω.

Μαρτυρώ για Εκείνον και Εκείνος μαρτυρεί για μένα στον Πατέρα Θεό. Με ανέσυρε από το σκοτάδι της άγνοιας και την πλάνη της ύλης στο Φως του Πνεύματος. Είναι ο υπενθυμητής της ταυτότητάς μας και ενεργοποιητής της Ουσίας και των Θείων Παρακαταθηκών, Αρετών και Αξιών του γένους μας κληρονομιά.

Το εκ της Ελλάδος το Νέο Φως και η ανύψωση της ψυχής στο ύψος που της αρμόζει μέσα σε κάθε άνθρωπο, γυναίκα ή άνδρα χωρίς διαχωρισμούς και περιορισμούς κατεστημένων. Είναι Εκείνος ο Πρωτοπόρος Εαυτός μου που σηκώνει το ανάστημά του διεκδικώντας τα Θεία και ανθρώπινα δικαιώματα που φέρει κάθε άνθρωπος. Τα βάζει με το κατεστημένο και τους αργυραμοιβούς του ναού της ψυχής και του πνεύματος. Απλός, ταπεινός, προσιτός στον καθένα, ο Λόγος Του βάλσαμο, φέρει τη χαρά της αποκατάστασης σε κάθε τομέα της ζωής. Ελευθερία μέσα από την επίγνωση του εαυτού.

Τον τιμώ γιατί με τίμησε και με τιμά με πολλά βιώματα Αγάπης και Ελευθερίας κάθε στιγμή που είμαι συντονισμένη μαζί Του και δίνω χώρο μέσα μου να εκδηλώνεται Εκείνος τιμώντας τον Εαυτό του μέσα στον άνθρωπο. Είναι Δάσκαλος και Μαθητής μαζί φανερώνοντας στην πράξη τον Ύψιστο Νόμο της Ελευθερίας του Ανθρώπου το «Αγαπάτε Αλλήλους» και το «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε». Είναι ο Αναμάρτητος Θείος Εαυτός μου διαχρονικά χωρίς περιορισμούς μορφών, χώρου και χρόνου, είναι ο Θείος Άπειρος Εαυτός που καλούμαι να ακολουθήσω και να Του μοιάσω.

Είναι ο καλός γεωργός που καλλιεργεί τη γη και την κάνει γόνιμη, ξεριζώνοντας τα ζιζάνια του εγωισμού, για να ανθίσει η Αγάπη του Χριστού και να δώσει Θεία Χάρη και Έλεος μέσα μου και μέσα σε κάθε άνθρωπο. Είναι ο καλός Ποιμένας που δίνει την Θεραπεία, το χέρι βοηθείας στον εαυτό που πλανήθηκε για να τον επαναφέρει στον δρόμο της Αλήθειας. Εκείνος βαπτίζει και εξαγνίζει την ψυχή μου και αποκαθιστά τη Θεία Μητέρα Ψυχή εντός μου.

Μέσω του Ιωάννη, η μετάνοια παίρνει άλλη τροπή και γίνεται ανάγκη μεταστροφής μου από εκεί που εξέπεσα.

Η παράδοσή μου στον Διδάσκαλο Ιωάννη και η υπακοή μου είναι που διανοίγει ως Έργο εσωτερικό τον δρόμο της Χριστοποίησης και Θέωσης, γιατί Πρώτος διέσχισε και καλώς γνωρίζει.

Τον εμπιστεύεται ο Πατέρας Θεός, Τον εμπιστεύομαι κι εγώ. «Όποιος είναι μαζί μου ποιος είναι εναντίον σας;». Ουδείς.

Είναι ο Βασιλέας Μελχισεδέκ που αποδίδει πάσα δικαιοσύνη και ως Αρχιερέας φέρνει Ειρήνη μέσα στο Όλον του Εαυτού μου.

Είναι ο Διαχρονικός Άνω Θρώσκων Άνθρωπος Λόγος Χριστός Ιωάννης ο Έλλην.

Σε ευχαριστώ, αμήν.

Τα βιώματα της Παρουσίας του Δασκάλου της Μορφής και του Αμόρφου είναι πολλά, ως Πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, σε κάθε εκδήλωσή μας κατά μόνας, μέσα στην καθημερινότητά μας αλλά και στις συγκεντρώσεις, μέσα σε κάθε τι, μέρα και νύχτα. Ένα δείγμα αυτής είναι κατά την διάρκεια του ύπνου ως όνειρο, όπου γνωρίζουμε ότι το σώμα αναπαύεται αλλά το πνεύμα ενεργεί αδιαλείπτως. Κατά την διάρκεια του ύπνου, βλέπω τον Δάσκαλο να με κρατά από το χέρι όπου βρισκόμασταν πάνω σε ένα λόφο και κάτω από αυτόν βρισκόταν μια περιοχή «κακόφημη» κάπου στην Δυτική Αττική. Ησυχία παντού, τα σπίτια ήταν χαμηλά, δεν κυκλοφορούσε κανείς και ήταν σκοτεινά στους δρόμους. Παντού ήταν βούρκος. Καθώς ήμασταν πάνω στο λόφο και κοιτούσαμε προς την περιοχή γυρνάει ο Δάσκαλος και μου λέει «κοίτα Νικολέτα εκεί στον βούρκο βρίσκονται τα πολυτιμότερα διαμάντια», κατεβαίνει ο Δάσκαλος και τα ανασύρει. Το είπε και το έκανε! Με άφησε από το χέρι και μου είπε «δες». Στάθηκα με την λευκή μου ενδυμασία και ο Δάσκαλος με ειδική στολή, κάτι μεταξύ στρατιωτικής και αστυνομικής, κατέβηκε στον βούρκο μέχρι τα γόνατα, σκύβει και πιάνει και βγάζει ένα μεγάλο διαμάντι που ήταν καθαρό και καλοσχηματισμένο. Τον κοιτούσα με συγκίνηση και Εκείνος γύρισε με κοίταξε χαρούμενος, το πήρε στην αγκαλιά του με πολύ σεβασμό και προσοχή και φύγαμε από εκεί.

Το 2016, είδα πως βρισκόμασταν μέσα σε ένα μοναστήρι ελληνικό, όπου υπήρχαν μοναχοί πολλοί οι οποίοι κινούνταν σαν υπνωτισμένοι, σαν ρομπότ, προγραμματισμένοι να κάνουν αυτό για το οποίο τους είχαν προγραμματίσει. Ήταν σκοτεινά και όλοι αυτοί ήταν μαυρισμένοι σαν και τα ράσα που φορούσαν. Κάποια στιγμή άρχισε να μπαίνει κόσμος, γονείς με παιδιά και κάποιοι που τα συνόδευαν. Σε κάποιο δωμάτιο βλέπω δυο άντρες να κρατούν με την βία ένα αγόρι και έναν μοναχό να περιμένει να το κρατήσουν καλά γιατί εκείνο αντιδρούσε. Πάω κοντά και τους φώναξα δυνατά «σταματήστε τι κάνετε εκεί, πάρτε το παιδί και φύγετε, δεν το θεραπεύετε έτσι, κακό του κάνετε. Γιατί το παιδεύετε, δε βλέπετε τι κακό πάτε να κάνετε;». Εκείνο έκλαιγε, κανείς δεν άκουγε, ούτε το παιδί ούτε κι μένα. Κατεβαίνω στο προαύλιο και άρχισα να φωνάζω σε όλους να πάρουν τα παιδιά τους από εκεί και να φύγουν και τους προειδοποιούσα για το κακό που τους περίμενε. Είχα αγωνία για την σωτηρία τους. Όλοι αυτοί τους δέσμευαν με μαγεία και απορροφούσαν την ψυχή των παιδιών. Συνέχιζα να φωνάζω αλλά κανείς δεν άκουγε. Κάποια στιγμή ένοιωσα να απειλούμαι από τους μοναχούς και εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ένας ψηλός άνδρας με λευκή γενειάδα που φορούσε άμφια χρώματος βαθύ μπλε με χρυσό, κρατούσε ράβδο χρυσή, το πρόσωπό του ήταν του Δασκάλου Ιωάννη. Με παίρνει από εκεί και μου λέει «έλα να σου δείξω που βρίσκονται όλα αυτά τα παιδιά». Με πάει σε μια αχανή αίθουσα όπου δεν είχε τοίχους πουθενά, με σκούρο μάρμαρο κάτω. Σε τάξη σε σειρά ήταν σε σιδερένια σκουριασμένα κουτιά παιδιά φυλακισμένα με αλυσίδες. Δεν μπορούσα να μετρήσω, ήταν αμέτρητα. Από κάποια κουτιά έβλεπα μόνο το πρόσωπο των παιδιών, αγόρια και κορίτσια, από κάποια άλλα μόνο τα μάτια ή το σώμα, τα χέρια ή τα πόδια, σε κάποια άλλα δεν φαινόταν τίποτα παρά μόνο το σιδερένιο κουτί. Στεναχωρήθηκα πολύ και με αυτή την στεναχώρια ξύπνησα. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και συγκλονισμένη από αυτό που μου αποκαλύψανε νιώθοντας την ευθύνη να ενεργήσω όπως έχω διδαχθεί την προσευχή. Να ενεργήσω στο Όνομα του Δασκάλου Ιωάννη για την αποδέσμευσή τους, την απολύτρωση και αποκατάστασή τους. Πέρασαν 4 χρόνια από τότε και σε μια πνευματική συγκέντρωση σε προσευχή ενέργεια που έγινε βιώνω να ενεργεί ξανά ο Δάσκαλος για όλες αυτές τις εγκλωβισμένες ψυχές των παιδιών και την αποκατάστασή τους.

Τον Οκτώβριο του 2020 τα ξημερώματα βλέπω πως όλοι οι αδελφοί μου και εγώ είμαστε μαζεμένοι σε μια αυλή βραδάκι, τρώγαμε και συζητούσαμε χαρούμενοι. Η αυλή δεν είχε πόρτα, όπου ξαφνικά εμφανίζεται ένας μεγαλόσωμος ψηλός άνδρας με στολή αρχηγού βασιλιά από το Πακιστάν. Με ψεύτικο χαμόγελο με ρωτάει «να κάτσω μαζί σας;». Η θέση που είχα στην ομήγυρη ήταν προς την έξοδο της αυλής και του έδωσα καρέκλα να κάτσει δίπλα μου και τον ρώτησα «αναγνωρίζεις Χριστό;», έκανε μορφασμό αρνητικό. Σηκώνομαι και έρχεται η αδελφή μου Δέσποινα και μου επιβεβαίωσε ότι δεν είχε καλό σκοπό. Σε δευτερόλεπτα γυρνάω και ειδοποιώ τους αδελφούς μου όλους να φύγουν από την αυλή για την προστασία τους. Καθώς λοιπόν είμαι όρθια νιώθω να μην έχω σώμα υλικό και να είμαι λευκή από φως. Χωρίς να βγαίνει λόγος από τα χείλη μου προσευχόμουν εσωτερικά δυνατά στο Όνομα του Χριστού. Εκείνος από μεγαλόσωμος και ψηλός άρχισε να συρρικνώνεται και να ωρύεται γιατί έχανε δύναμη. Ταυτόχρονα έβλεπα τον εαυτό μου να είναι ατάραχος και ακίνητος, δίχως καμία έκφραση. Εκείνος φτάνει στο σημείο να είναι πολύ μικρότερος του ύψους μου και να φεύγει από την αυλή ωρυόμενος λέγοντας «τώρα θα δείτε». Μπήκα σε ένα σπίτι όπου ήταν η αδελφή μου Αικατερίνη, η οποία φορούσε ενδύματα της εποχής της Πρώτης Παρουσίας του Χριστού, με περιέλαβε με αγάπη, στοργή, φροντίζοντάς με με την αγκαλιά της. Της είπα φύγε τώρα και πήγαινε στο σπίτι σου. Κοιτώ από το παράθυρο να δω αν αυτός που είπε φεύγοντας «τώρα θα δείτε», έκανε πράξη την απειλή του. Βλέπω να στέλνει στρατό από γκρίζα περίεργα όντα τα οποία μπορούσαν να βαδίσουν στα δύο αλλά ήταν στα τέσσερα για να μην τους δω. Κρατούσαν στα χέρια τους αντικείμενα από ασημί στρογγυλά με φυτίλι στο πάνω μέρος, τα οποία έσπερναν ασθένεια. Έριξαν μερικά αλλά μόνο που τους κοίταξα εξαφανίστηκαν όλα και όλοι. Μετά από αυτό το γεγονός μεταφέρομαι σε ένα πλούσιο σπίτι έχοντας την αίσθηση μέσα μου πως όλο αυτό δεν είχε τελειώσει. Βρίσκομαι στην κουζίνα με έναν άνδρα ο οποίος φαινόταν ευγενικός αλλά εκείνη τη στιγμή ξαφνικά αρχίζει να μου επιτίθεται θέλοντας να με σκοτώσει. Τον πιάνω από τους ώμους και τον ταρακουνώ με μεγάλη δύναμη φωνάζοντάς του το φωνήεν «α» και έφυγε τρέχοντας. Ξύπνησα και άρχισα να προσεύχομαι στο Όνομα του Ιωάννη Λόγου Χριστού ο Ων για όλα αυτά που έγιναν. Κλείνω τα μάτια μου να ξεκουραστώ και βρισκόμενη σε κατάσταση ημιύπνου η προσευχή συνεχίζει μαζί με τον Διδάσκαλο Ιωάννη, ο οποίος φορούσε τα Αρχιερατικά του ενδύματα. Αρχίσαμε μαζί να ενεργούμε σε ταύτιση υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδας και του Έλληνα από ορατούς και αόρατους εχθρούς που την επιβουλεύονται από όντα που δεν φέρουν ουσία Θεού ενδεδυμένα σάρκα ανθρώπου, να αποσταλούν σε ειδική εκπαίδευση με συνοδεία Αγγέλων και Αρχαγγέλων ώστε να χάσουν κάθε εξουσία στον άνθρωπο. Για την αφύπνιση του Έλληνα από κάθε παθητικότητα, αδράνεια, λήθαργο. Μετουσίωση όλης αυτής της κατάστασης σε τόλμη, ανδρεία, θέληση για να επανακτήσει την ενεργητικότητα και μαχητικότητά του μέσα από την φανέρωση της Αλήθειας σε όλους τους τομείς της ζωής του. Ευλογία για το Έργο και την επέκτασή του, ευλογία για τους αδελφούς κάλυψης και προστασίας, αφύπνιση του ανθρώπου στην Διδασκαλία του Χριστού. Όλη αυτή η πνευματική δράση κράτησε τουλάχιστον δύο ώρες με δάκρυα στα μάτια μου. Ευχαριστώ τον Διδάσκαλο Ιωάννη για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.

ΜΠΑΝΟΥ ΚΟΛΩΝΑ

Δάσκαλέ μου αγαπημένε Ιωάννη, όταν σε Σένα αποτείνομαι και καταθέτω την υπόστασή μου βιώνω την αγάπη Σου να πλημμυρίζει το είναι μου και να τρέχουνε τα μάτια μου δάκρυα συγκίνησης, κάθαρσης, χαράς και ευχαριστίας, την Αλήθεια που Εσύ Είσαι. Γαληνεύει η ψυχή μου και έτσι θέλω να νιώθω συνέχεια.

Μέσα  από τους αδελφούς μου και τον Δάσκαλο μου Γεώργιο βιώνω την αγάπη και την προσφορά που Εσύ Είσαι και παίρνω βοήθεια, δύναμη, στοργή, τρυφερότητα και καλοσύνη.

Όταν σε Σένα προσεύχομαι με πίστη και εμπιστοσύνη και σε παρακαλώ και δέομαι βιώνω την πραγμάτωση της προσευχής μου, την προστασία και την κάλυψη, το έλεος και την διδαχή.

Βιώνω την ευχαριστία για την Θυσία και την Προσφορά Σου για Όλον τον άνθρωπο. Ευχαριστία για τα πνευματικά σχολεία που ίδρυσες. Έκανες και κάνεις τα σπίτια μας σχολεία για να εκπαιδεύσεις τον νου, την καρδιά και την συνείδησή μας. Για τα Βιβλία που άφησες, για την Μαθητεία που μας παρέχεις και μας οδηγείς στην Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώνει ημάς. Την ελευθερία του Λόγου μας διδάσκεις αγαπημένε μου Δάσκαλε. Μαθαίνει ο άνθρωπος από που προέρχεται, ποιος είναι, που πρέπει να πάει και πως θα γίνει αυτό, την Ταυτότητα του ότι είναι Υιός και Θυγατέρα του Πατέρα Θεού και τον Προορισμό του την Χριστοποίηση και Θέωσή του και την επιστροφή στη Βασιλεία των Ουρανών. Μας αφυπνίζεις να γίνουμε συνειδητοί και ενεργοποιείς την Θεία Μνήμη μέσα μας.

Μου φαίνεται απίστευτο στο Θείο Έργο που βρίσκομαι, είναι όμως Αλήθεια και ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις. Μέσα από την ψυχή και την καρδιά μου θα λέω πάντα ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ. Δοξασμένο το Όνομά Σου στους αιώνες των αιώνων.