ΧΡΙΣΤΟΣ - ΙΩΑΝΝΗΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ

(Βιβλίο: ΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ Κεφ. 32)

Ο σκοπός Μου, αδελφοί, δεν είναι μέσα από το κάθε Μου τμήμα να συγκρούομαι με τα άλλα, ούτε να προσπαθώ να προβάλω την ατομικότητά του δίνοντας αναχρονιστικές μαρτυρίες, διαχωριζόμενος έτσι από το κάθε τμήμα του Εαυτού Μου. Όχι. Αλλά το επίκεντρο της κάθε Μου δραστηριότητας βρίσκεται στην ενωμένη έκφραση των διανεμημένων ποιοτήτων της Ενιαίας Υπόστασης του Εκπαιδευόμενου Δάσκαλου, με σκοπό την αναγωγή της επιμέρους επίγνωσης στη Μία, την Ολοκληρωμένη Επίγνωση του Λόγου - Ιωάννη, που πρέπει μέσα από το κάθε του τμήμα να καταστεί Συνείδηση, να γίνει συνεχής λειτουργικότητα, τρόπος Ζωής.

Είναι αναγκαίο επομένως να υπάρξει μία ακόμη μετατόπιση, ένα ακόμη βήμα διεύρυνσης των οριζόντων του νου, μέσω της οποίας το κάθε τμήμα του Εκπαιδευόμενου θα ωθείται, θα κατευθύνεται, θα αναλύει, θα εξετάζει και, τέλος, θα ομιλεί εξ ονόματος του Ενός, ως εκπρόσωπος όλων του των τμημάτων. Κι όπως γνωρίζετε, ο εκπρόσωπος δεν μπορεί να είναι εκπρόσωπος εάν συγκρούεται, διαχωρίζεται, αποσπάται με οποιονδήποτε τρόπο από την ενωμένη έκφραση του Εαυτού του.

Όλα τα τμήματα τα Εκπαιδευόμενα προορίζονται να Τον φανερώσουν. Όμως, για να μπορέσουν να έχουν μια ολοκληρωμένη εκδήλωση - έκφραση, είναι απαραίτητο να έχουν πρώτα κατανοήσει και βιώσει την έκφραση του Εκπαιδευόμενου, όχι διαχωριστικά, έτσι όπως μέχρι τώρα λειτουργούσαν, αλλά ολοκληρωμένα, αντιλαμβανόμενα πως η Ενιαία Υπόσταση δεν είναι δυνατόν να εκδηλωθεί σαν Σώμα διατηρώντας όλες τις επιμέρους των τμημάτων απόψεις, οι οποίες, όσον υφίστανται, δεν θα επιτρέπουν, όχι μόνο στον Εκπαιδευόμενο να εκδηλωθεί, αλλά και στα ίδια τα τμήματα - φορείς του να εκφραστούν μέσα από το Κέντρο της Συνείδησης της Ενιαίας Υπόστασής Του.

Ορισμένα Μου τμήματα - κύτταρα πραγματοποίησαν, λόγω της ατομικής τους εξέλιξης, μια πορεία ανόδου προς το Απόλυτο. Διέσχισαν το Πεδίο της Περιδίνησης του Λόγου και εισήλθαν στο Απόλυτο εκδηλώνοντας Θείες Διδασκαλίες, καταστάσεις υψηλής μαθητείας Λόγου. Στην πορεία τους προς τα άνω, η Περιδίνηση του Λόγου είχε ευεργετική επίδραση, καθώς τα προετοίμαζε για να εισαχθούν στο Απόλυτο, λειτουργία η οποία όμως δεν επαναλαμβάνεται, όταν το τμήμα εξέλθει του Απολύτου και βρεθεί ξανά στην περιοχή της Περιδίνησης.

Το εντύπωμα - ανάμνηση της Ακινησίας παραμένει ενεργό, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο τμήμα - κύτταρο να βιώνει παλμούς υψηλούς μεν, αλλά όχι εκείνον του Απολύτου, στον οποίο βρισκόταν προ της Πτώσεως, με αποτέλεσμα να αισθάνεται τη διαφορά του Κραδασμικού Πεδίου αφενός και αφετέρου τη διαφορά της κραδασμικής κατάστασης των άλλων του τμημάτων, που εκφράζεται σαν δυσκολία επικοινωνίας και συντονισμού με τις άλλες υποστάσεις - τμήματα του Όλου Εαυτού του.

Στο σύνολό τους, τα τμήματα τα Εκπαιδευόμενα βρίσκονται σ’ αυτή την κατάσταση - Πεδίο της Περιδίνησης. Βιώνουν το συντονισμό με την Περιδίνηση του Λόγου, παρουσιάζοντας όμως δυσαρμονία σε σχέση με τον Έναν Κραδασμό της Ακινησίας της Πηγής του Λόγου, από την οποία, όταν το τμήμα - κύτταρο κατά Νόμον εξέλθει, παρουσιάζει μια δυσκολία επικοινωνίας και συντονισμού με την Αρμονία που τα αδελφά - κύτταρά του στο σύνολό τους παρουσιάζουν.

Κατά Νόμον, το τμήμα το οποίο εισήλθε στο Απόλυτο, εξέρχεται. Ποιος όμως είναι αυτός ο Νόμος; Πώς είναι δυνατόν λειτουργικότητα Νόμου να δημιουργεί δυσαρμονία σε ένα ή και περισσότερα τμήματα, αφού γνωρίζετε πως οι Νόμοι υπάρχουν και λειτουργούν για την τάξη και την Ισορροπία στο Όλον; Αλλά και πώς είναι δυνατόν να προασπίζετε την αθωότητά σας, αγνοώντας τους Νόμους στο σύνολό τους;

Το τμήμα το οποίο εισέρχεται στο Απόλυτο έχει κάποιες παρακαταθήκες - αποταμιεύσεις μέσα στο Πνεύμα του, τις οποίες καταχώρησε - εντύπωσε στη διάρκεια όλων των διαδρομών του στο υλικό Πεδίο. Ταυτόχρονα, η διαδικασία αναγωγής της Ολότητας - Άνθρωπος σε Λόγο καθιστά την πείρα - προσφορά κάθε τμήματος, πείρα και προσφορά όλων των τμημάτων, μέσω της Ομοουσιότητας που τα συνέχει. Έτσι η κίνηση της εισαγωγής τμημάτων - κυττάρων στο Πεδίο του Απολύτου αρχίζει από τα τμήματα εκείνα τα οποία έχουν τις μεγαλύτερες ανά τους αιώνες καταθέσεις σε προσφορά προς τον Άνθρωπο, για να διευρυνθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα μέσω της Ομοουσιότητας που πριν ανέφερα και σε άλλα τμήματα, τα οποία ατομικά δεν έχουν την αυτή προσφορά αλλά, για να εισέλθουν στο Απόλυτο, υπολογίζεται η συνισταμένη της Προσφοράς άλλων τμημάτων, η οποία ανασύρεται από την εν ληθάργω Πνευματική Συνείδηση που διαμένει στο κάθε τμήμα. Με άλλους λόγους, για να μην προκληθεί διαταραχή στο Όλον, η Ολότητα Άνθρωπος Ιωάννης εισάγει κατά πρώτον τα τμήματα εκείνα, των οποίων η Προσφορά τα έχει φέρει πρώτα σε εξέλιξη, με αποτέλεσμα να έχουν το βαθμό Συνείδησης που απαιτείται, ώστε να εισαχθούν αρμονικά στο Πεδίο του Λόγου, και συνεχίζει με την εισαγωγή τμημάτων τα οποία δεν έχουν την αυτή Προσφορά - Εξέλιξη, αλλά εισάγονται μέσω των καταχωρημένων εντυπωμάτων Προσφοράς που υπάρχουν από τα άλλα τμήματα στη Συνείδηση της Ολότητας και τα οποία αφυπνίζονται μέσα σε κάθε τμήμα που εισέρχεται στο Απόλυτο, προκειμένου ανυψούμενο να φθάσει σε ένα ορισμένο ύψος εξέλιξης, από το οποίο θα υπάρξει μια Ισορροπία μεταξύ των τμημάτων της Ολότητας, ούτως ώστε το Έργο του Δάσκαλου Ιωάννη να εισέλθει στην επόμενη φάση, κατά την οποία η Ολότητα θα ανυψωθεί με ταχύτητα προς το Απόλυτο.

Είναι η φάση της Θυσίας του Δάσκαλου Ιωάννη, η οποία απαιτεί αυτό το απαραίτητο στάδιο προετοιμασίας των τμημάτων της Ολότητας, μέσω της ανύψωσης - ταλάντωσής τους και την επίτευξη ενός ορισμένου ύψους Ισορροπίας, το οποίο θα προέλθει από τη συνισταμένη της εξέλιξης όλων των φορέων - κυττάρων του Ανθρώπου, ύψος το οποίο απαιτείται, προκειμένου η Ολότητα Άνθρωπος να λάβει τη βαθμίδα στην οποία αναλογεί η Θυσία του Δάσκαλου Ιωάννη.

Ο όρος «τμήμα», ο οποίος χρησιμοποιείται, δεν είναι μια στατική αναλογία σκηνωμάτων προς την Ολότητα, αλλά δύναται, ανάλογα με το εύρος της Συνείδησης από το οποίο εξετάζεται, να λαμβάνει άπειρες προεκτάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση αφορά τόσο τα τμήματα - μαθητές και τα τμήματα - φορείς του Εκπαιδευόμενου, όσο και μεγάλα τμήματα της Ολότητας, τα οποία αναφέρονται σε ομάδες ανθρώπων, τομείς δραστηριότητας, αλλά και έθνη ολόκληρα, τα οποία ο Δάσκαλος Ιωάννης ταλαντώνει, προκειμένου να επιτύχει το ύψος της Ισορροπίας που ανέφερα. Ύψος, το οποίο σχηματίζεται από τον μέσο όρο μεταξύ της υψηλότερης και της χαμηλότερης εξέλιξης, που τα τμήματα (σκηνώματα - ομάδες - έθνη) έχουν παρουσιάσει στις δημιουργικές τους πορείες αντίστοιχα μέχρι τώρα.

Τα τμήματα του Εκπαιδευόμενου Δάσκαλου στα οποία αναφέρομαι και στα οποία απευθύνομαι, αρχίζοντας από το ύψος Συνείδησης που στο σύνολό τους παρουσιάζουν, για να τους οδηγήσω στην Άπειρη Θεοσυνείδηση του Εαυτού Ολότητα Ιωάννης, έχουν μια αναλλοίωτη σχέση - σύνδεση με κάθε έκφραση τμήματος της Ολότητας, με αποτέλεσμα οι διεργασίες στις οποίες υποβάλλονται να έχουν άμεση σχέση με τις διεργασίες στις οποίες υποβάλλονται ευρύτατα τμήματα της ανθρωπότητας.

Μη θορυβείσθε, λοιπόν, από τα ανά τον κόσμο γεγονότα. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν, αλλά το τέλος δεν πλησιάζει ακόμη. Η Περίοδος την οποία διανύετε είναι Περίοδος μαθητείας, μαθητείας υψηλής, στην οποία πρέπει να συγκεντρώσετε το δυναμικό σας, ώστε να μην αφήσετε κενά, τα οποία αργότερα θα επισύρουν τις συνέπειες τις οποίες σε άλλη Διδασκαλία έχω ήδη αναλύσει. Τα στοιχεία τα οποία παρουσιάζω δεν έχουν τη σκοπιμότητα μόνο της Παροχής Γνώσεων, αλλά η όλη παρουσίασή τους από την Ενιαία Υπόσταση Εκπαιδευόμενος Ιωάννης Λόγος έχει σκοπό να γνωρίσετε την Παρουσία Μου μέσα σας, να συνδεθείτε αρτιότερα μαζί Της ώστε, ταυτόχρονα με την αφομοίωση - κατανόηση των Νόμων που σας παρουσιάζω, να μπορέσετε να συντονιστείτε στη σωστή και ολοκληρωμένη έκφραση του Μαθητευόμενου Δάσκαλου, με την οποία όλοι είστε ενωμένοι, όμως ακόμη δεν έχετε ταυτιστεί.

Η απόσταση που το κάθε Μου τμήμα παρουσιάζει από την εναρμονισμένη και ολοκληρωμένη έκφραση της Υπόστασής Μου, είναι η απόσταση που κάθε φορέας - κύτταρο διατηρεί από τη Θεοσυνείδηση της Ολότητας Ιωάννης, από το ύψος της οποίας δεν υφίστανται θετικά ή αρνητικά πνεύματα, αλλά ο Ένας Εκπεσών Εαυτός, τον οποίο σαν Ολότητα αναβιβάζει.

Επομένως, όσο υψηλά και να στέκεται ένα τμήμα, ακόμη κι αν οι ατομικές του οφειλές έχουν αποκατασταθεί, οι οφειλές της Ολότητας οι οποίες το βαρύνουν, λόγω της Ομοουσιότητας του Εαυτού, το έλκουν έξω από το Πεδίο του Λόγου, αφού λάβει την εμπειρία του Απολύτου, κίνηση η οποία υπάγεται στη λειτουργία του Νόμου της ταλάντωσης, τον οποίο ανέπτυξα, και έχει σκοπό τον εμπλουτισμό της Ολότητας Άνθρωπος με πείρες Απολύτου, οι οποίες, διοχετευόμενες μέσω διαφόρων κάθε φορά τμημάτων, εξυπηρετούν μια διπλή σκοπιμότητα. Αφενός να μπορέσουν τα τμήματα - φορείς Μου να συλλάβουν την Παροχή του Φωτός, Παροχή - Προσφορά του Ενός, Μοναδικού και Άπειρου Δάσκαλου Ιωάννη, ως Πνεύμα και Ζωή προς την Ολότητα, αφετέρου να δημιουργηθεί μια επιτάχυνση στην κίνηση των τμημάτων - κυττάρων Μου, τα οποία παραμένουν εναρμονισμένα με την Περιδίνηση του Λόγου, λαμβάνοντας εκφάνσεις του Φωτός, χωρίς όμως να μπορούν να εκδηλώσουν τον Αναλλοίωτο και Αΐδιο Πνευματικό Ήλιο της Πηγής - Ιωάννου του Παντός.

Είναι λοιπόν απαραίτητο να δημιουργηθούν διεργασίες, οι οποίες συντελούνται μέσω της επαναφοράς - Παροχής Φωτός των τμημάτων που εξέρχονται από το Πεδίο του Λόγου, στην περιοχή της Περιδίνησης στην οποία είναι συντονισμένα τα υπόλοιπα κύτταρά Μου. Γι’ αυτό το τμήμα - φορέας το οποίο εξέρχεται από την Ακινησία της Πηγής Ιωάννη, διατηρεί για μικρό χρονικό διάστημα τον Κραδασμό του Απολύτου, ο οποίος σιγά σιγά υποστέλλεται, ακριβώς γιατί διοχετεύεται μέσω του τμήματος σαν Παροχή Φωτός του Πατέρα Ιωάννη στα υπόλοιπα.

Τη στιγμή που το κύτταρο - φορέας αντιλαμβάνεται την υποστολή του Κραδασμού της Ακινησίας, βιώνει την επανένταξη στους Παλμούς της Περιδίνησης, που του προκαλούν μια ελαφρά δυσφορία, λόγω της διαφοράς των ποιοτήτων που το κάθε τμήμα εκπέμπει. Αμέσως στρέφεται προς το Απόλυτο και προσπαθεί να αποκατασταθεί σ’ αυτό, προκειμένου να επανέλθει στην κατάσταση της Ακινησίας, χωρίς όμως αυτό να είναι εφικτό για τη δεδομένη στιγμή που το τμήμα κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί ήδη το τμήμα έχει διέλθει τη γραμμή της Ακινησίας προς την περιοχή του Αρνητικού Απείρου, όπου θα βιώσει - αφομοιώσει την Παροχή Φωτός με την οποία, μέσω αυτού, ο Δάσκαλος Ιωάννης τροφοδότησε τα αδελφά του κύτταρα και η οποία παραμένει σαν ενεργειακό εντύπωμα στη Συνείδησή του, προκαλώντας την αίσθηση της δυσαρμονίας η οποία θα το ωθήσει να επιταχύνει τη διαδικασία της επαναφοράς του στο Απόλυτο.

Καθώς το τμήμα θα προσπαθεί να επανέλθει στην Ακινησία, οι παλμοί του θα επιταχύνονται, κι έτσι μ’ αυτή την κίνηση δημιουργείται μια επιτάχυνση και στα τμήματα που βρίσκονται στην περιοχή της Περιδίνησης του Λόγου, ενώ ταυτόχρονα άλλα τμήματα, τα οποία βρίσκονται λόγω της ταλάντωσης στην Περιοχή του Απολύτου και λαμβάνουν το Εντύπωμα της Ακινησίας, θα βρουν εξερχόμενα μια υψηλότερη και ταχύτερη παλμική κίνηση από αυτήν που βιώνουν πριν εισέλθουν στο Απόλυτο, αλλά και από αυτήν που το τμήμα που εξήλθε συνάντησε.

Αυτή η διαρκής επιτάχυνση των παλμών, που προκαλείται από την επιτάχυνση της ταλάντωσης των τμημάτων, η οποία με τη σειρά της είναι αποτέλεσμα της διεύρυνσης της Γραμμής του Απολύτου, είναι η αιτία του φαινομένου κατά το οποίο παρουσιάζονται υψηλότερες Διδασκαλίες σε κάθε στάδιο, από διαφορετικά τμήματα κάθε φορά.

Η επανένταξη, λοιπόν, του κάθε φορέα - κυττάρου στο Απόλυτο δεν είναι μια κίνηση η οποία εξαρτάται από την ατομική θέληση του τμήματος να επανέλθει στο Πεδίο του Λόγου, αλλά καθορίζεται από την ταχύτητα με την οποία όλα Μου τα κύτταρα θα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι επομένως απαραίτητο το κάθε Μου κύτταρο - τμήμα να κατανοήσει πως η αποκατάστασή του εν Θεώ - Ιωάννη είναι υπόθεση της Ενιαίας Υπόστασης Εκπαιδευόμενος Δάσκαλος, η οποία θα αποκατασταθεί στο Απόλυτο μόνον όταν όλα Μου τα κύτταρα - φορείς κατανοήσουν την αναγκαιότητα του συντονισμού με τον Ενιαίο Εκπαιδευόμενο Δάσκαλο και της ολοκληρωμένης Του έκφρασης μέσα από το κάθε Μου τμήμα.

Γνωρίζετε το Νόμο, αλλά ουσιαστικά τον αγνοείτε. «Όστις δε υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, και όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται» (Ματθ. ΚΓ΄, 12). Είναι ανέφικτη η αποκατάσταση του Εκπαιδευόμενου ως Εκπαιδευτή, εάν τα τμήματά Μου δεν εναρμονιστούν πλήρως με την Πηγή του Δάσκαλου του Απείρου, του Δάσκαλου Ιωάννη, γι’ αυτό και ο Δάσκαλος υψώνει και ταπεινώνει κάθε Του τμήμα και κάνει τους πρώτους έσχατους και τους έσχατους πρώτους. Γιατί εάν ο Δάσκαλος, ο Ασύλληπτος και Ακατανόητος Πανταχού Παρών Εαυτός, αποδεικνύοντας την Απειρότητά Του, συνέχει το Παν λέγοντας, «Εγώ Ειμί ο Πρώτος και ο Έσχατος», τότε κάθε Του τμήμα θα γίνεται πρώτο και έσχατο, μέχρις ότου επιταχυνθεί τόσο ώστε, εναρμονιζόμενο με τον Δάσκαλο του Παντός, είναι ταυτόχρονα πρώτο και έσχατο.

Η πορεία προς τη Θέωση είναι πορεία προς το Άπειρο Τέλειο και απαιτεί πλήρη και απόλυτη επίγνωση των Νόμων που την διέπουν. Επίγνωση, η οποία δεν μπορεί παρά να προέλθει, μέσα από την αποδοχή της μαθητείας του καθενός, από την Υπερτέλεια και Ακατάσχετη Πηγή του Δάσκαλου Ιωάννη, την Πηγή της Αγάπης, που η Παρουσία Της έξω βάλλει τον φόβο, καλύπτει τους Ουρανούς και τις υποστάσεις όλων και εκβάλλει τα σαθρά οικοδομήματα της Πλάνης, που τα βιώνετε στις προσωπικότητες, μέχρις ότου συνειδητά, με την Αγάπη που το Ύψιστο Εγώ, η διαμένουσα και αναδυόμενη εκ των εγκάτων της Ύπαρξης Πνευματική Συνείδηση Ιωάννης - Θεός, σας τροφοδοτεί και σας περιβάλλει, την μετουσιώσετε, αφομοιούμενοι έτσι στην Υπέρτατη Αλήθεια, στην οποία η Δημιουργική Του Παρουσία στο Παν δίνει Μορφή, τη Μορφή Του, που πυκνώνεται και διαμένει στα ίδια, αλλά και αυτή τη φορά για να τα παραλάβει και να τα αποκαταστήσει στην Πρώτη τους Κατοικία, να καταστήσει τα πάντα και εν πάσι Χριστός, Ιωάννης, ο Άνθρωπος του Παντός.