ΟΣΤΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΚΙΝΗΘΗ, ΝΟΜΟΝ ΠΕΠΛΗΡΩΚΕ, ΘΕΟΝ ΕΩΡΑΚΕ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΚΑΤΕΣΤΗ

(Βιβλίο: ΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ Κεφ. 20)

Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς, άνθρωπε, σε πιο βαθιά σημεία του Είναι σου τη σημασία της Κλήσης σου στο Έργο του Θεού, θα σου μιλήσω για τον τρόπο που κινείς το νου σου και πώς αυτή η κίνηση επηρεάζει, γεννά και προκαλεί καταστάσεις και γεγονότα στο κοινωνικό περιβάλλον που ζεις. Δεν έχεις ακόμα ούτε ως προς το ελάχιστο συνειδητοποιήσει την έννοια Άνθρωπος - Ολότητα, και δεν το έχεις κατορθώσει, γιατί έχεις περιορίσει τις δυνάμεις - ικανότητες του νου σου στα στενά πλαίσια και όρια της μορφής σου. Το ατομικό - διαχωριστικό και μεμονωμένο της μορφής σου και οι ιδέες που απορρέουν από το φαινόμενο της πολλαπλότητας, σε εμποδίζουν να εμβαθύνεις στην Ουσία της έννοιας Ολότητα.

Ο νους σου, συντονισμένος στον αργό ρυθμό και ταχύτητα των αυστηρά ατομικών σου σκέψεων, περιορίζοντας τη χωρητικότητά σου, δεν σου επιτρέπει να αφήσεις τη σκέψη σου ελεύθερη να αγκαλιάσει, να δει, να αντιληφθεί και συνεπώς να ενεργήσει στις άπειρες κατευθύνσεις του νου του ανθρώπου. Για να μπορέσει το ύψος της αντίληψής σου να αφαρπάσει όλες τις μορφές της αντιληπτικής ικανότητας του Εαυτού ανθρώπου, χρειάζονται δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, να κατανοήσεις ότι κάθε ανθρώπινη εκδήλωση είναι ο Εαυτός σου, και δεύτερον, την ολοκληρωτική αφοσίωση του εαυτού σου. Να αφομοιώσεις εντός σου κάθε μορφή του Είναι σου και με τη Δύναμη της Αγάπης του συνειδητού, εκπαιδευόμενου Λόγου, να διαμορφώσεις τα φαινόμενα, τα αποτελέσματα και τα αίτια απ’ όπου η κάθε εκδήλωση προέρχεται.

Μη διαβάζεις ή ακούς απλώς αυτές τις λέξεις, αλλά μία προς μία αφέσου να βιώσεις τις έννοιες που εμπεριέχουν, γιατί κάθε λέξη κρύβει έναν κτύπο, έναν παλμό, κάθε λέξη έχει μια καρδιά, μια δόνηση εντός της που, αν την συλλάβει το Είναι σου, θα κατανοήσεις τι σημαίνει ηχητικός κραδασμός μιας λέξης. Αυτή η συγκεκριμένη δόνηση της κάθε λέξης, ή ήχος της, κρούει τα ψυχικά σου φίλτρα και ο νους σου άμεσα μορφοποιεί και προσδίδει εικόνα αυτής της λέξης. Συνεπώς, για να εκλεπτυνθεί και να οξυνθεί η αντίληψή σου, αναζήτησε το κλειδί τής κάθε λέξης, που είναι η έννοιά της. Εισέρχεσαι στο στάδιο όχι της αναζήτησης λέξεων, αλλά εννοιών. Εν ολίγοις, εισέρχεσαι στην απειρότητα των εννοιών που διά των λέξεων σχηματίζουν το γλωσσικό σύστημα επικοινωνίας σου.

Η λέξη Αρχή, σύμφωνα με τον υλικό και επίπεδο τρόπο σκέψης, ωθεί το νου σου σε συγκεκριμένο τρόπο κίνησης ν’ αναζητήσει κάπου το τέλος. Ποια είναι όμως η έννοια, η αρχή της λέξης Αρχή; Εάν κάθε λέξη έχει σαν αρχή της και ένα διαφορετικό σημείο, θα αντιλαμβάνεσαι βέβαια από πού πηγάζει η έλλειψη επικοινωνίας του ανθρώπου σήμερα. Εν ολίγοις, ο ανθρώπινος νους έχει εμπλακεί σε έναν κυκεώνα λέξεων και αρχών και, όντας εγκλωβισμένος, αδυνατεί να συνδιαλεχθεί, ακριβώς γιατί η προσωπική του αντίληψη επάνω σε μία μόνο λέξη διαφέρει ριζικά από του συνανθρώπου του. Εάν η πολυφωνία, δηλαδή η διαφωνία, είναι αποτέλεσμα ποικίλων εξελικτικών πεδίων της αντίληψης του ανθρώπου, η αντίληψη σαν ικανότητα δεν διαμορφώθηκε από την εκάστοτε λέξη και την εννοιολογική της σημασία; Εάν το ύψος της αντίληψης διαμορφώνεται από την κατανόηση μιας λέξης που είναι μία σύνθεση εννοιών, η ανάλυση των εννοιών μιας λέξης δεν διαμορφώνει και την αντίληψη αντίστοιχα;

Επομένως, για να διαμορφώσεις την αντίληψη του εαυτού σου της μορφής, εσύ που κλήθηκες σ’ αυτό το Έργο, οφείλεις να διδαχθείς διά του Λόγου σου να εκδηλώσεις έννοιες ολοκληρωμένες και όχι να επαναλαμβάνεις τις λέξεις που τα Ρήματα της Διδασκαλίας Του σε διδάσκουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί να συνειδητοποιήσεις ότι αυτές οι λέξεις είναι άπειρες, προερχόμενες από τον Θείο Πατρικό Νου, αλλά να συνειδητοποιήσεις κάτι πιο ουσιαστικό και βαθύ: ότι κάθε λέξη είναι όχι μόνο σύνθεση γραμμάτων, αλλά το κάθε γράμμα είναι αρχή εννοιών, που στη σύνθεση μιας λέξης εκ πρώτης όψεως δεν είναι ορατές.

Η διανοητική αντίληψη δεν διαθέτει τη δυνατότητα της εμβάθυνσης, γι’ αυτό ακριβώς και δεν μπόρεσε η ανθρώπινη νοημοσύνη να ερμηνεύσει λέξεις - σύμβολα, αλλά μέσα από το πρίσμα του περιορισμού της έδωσε εξηγήσεις, που έγιναν οι αιτίες άπειρων τοποθετήσεων και παρανοήσεων. Η ακριβής ερμηνεία είναι αποτέλεσμα της Πνευματικής Αντίληψης. Όσο δηλαδή η ικανότητα αυτή του νου απεγκλωβίζεται από την πεποίθηση και την πίστη της προσωπικής και εγωιστικής δύναμης του ανθρώπου σαν άτομο και εμπλουτίζεται με στοιχεία ολότητας, αντίστοιχα διευρύνεται, με αποτέλεσμα να λέμε ότι ο άνθρωπος αυτός εμπνέεται. Συνειδητή διεργασία έμπνευσης προϋποθέτει σαν αναγνώριση εκ μέρους του ανθρώπου την ύπαρξη της Αρχής απ’ όπου τα πάντα απορρέουν, υποστολή και σταδιακή αφομοίωση κάθε προσωπικής αντίληψης, άποψης και τοποθέτησης ενώπιον της Ολότητας των Θείων εννοιών.

Συνεπώς ο εκπαιδευόμενος μαθητής οφείλει να παρατηρήσει την κίνηση του νου του, την κίνηση που μέσω της αντίληψης κάνει ο νους του στην προσπάθειά του να εκδηλώσει και να ντύσει με λέξεις όλα όσα αισθάνεται το Είναι του. Είναι μια πολύ λεπτή διεργασία, που απαιτεί εξάσκηση και προσπάθεια συνεχή, μα πάνω απ’ όλα υπευθυνότητα, τάξη και λεπτομερή ακρίβεια. Το φαινόμενο που παρατηρείται σήμερα, του να μη δύναται ο άνθρωπος να εκδηλώσει αυτά που αισθάνεται, έγκειται στο ότι αφενός δεν εμβαθύνει και αφετέρου δεν αφήνει το νου του ελεύθερο να κινηθεί στην ανάλυση και ανεύρεση του αιτίου, που είναι το πρωταρχικό κίνητρο κάθε φαινομένου που παράγει τα αισθήματα αυτού. Το αποτέλεσμα είναι, στο άκουσμα μιας λέξης, ο νους του να κινείται με ταχύτητα, ν’ απαντάει αμέσως, πριν προλάβει να επεξεργασθεί τη βαθύτερη έννοια και την επίδρασή της στα ψυχικά του φίλτρα και σε ολόκληρη την υπόστασή του.

Ο υλικός τρόπος σκέψης είναι η αιτία για την οποία ο άνθρωπος προβάλλει άμυνα, ή υπεραμύνεται της άποψής του, και η προσωπική και περιορισμένη ατομική του αντίληψη τον ωθεί να την επιβάλλει. Όποια μορφή κι αν έχουν οι διαφωνίες και οι διενέξεις μεταξύ των ανθρώπων, προέρχονται και βασίζονται στην τοποθέτηση ότι η αρτιότητα και τελειότητα της άποψής τους προέρχεται εκ του απολύτου. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα ότι ο άνθρωπος δεν υπακούει στον άνθρωπο τον ατελή και περιορισμένο, γιατί έστω κι αν δεν το γνωρίζει ή από εγωισμό δεν το αποδέχεται, αναμένει την τελειότητα, αναζητά να τελειοποιηθεί, αλλά δεν αντιλαμβάνεται πώς αυτό είναι δυνατόν να επιτευχθεί.

Οι πολιτικοί ηγέτες των λαών θα πρέπει να αναρωτηθούν και να αναζητήσουν την αιτία της ανύπαρκτης υπακοής και όλων αυτών των φαινομένων που διαταράσσουν τη ζωή των πολιτών. Οι σημερινοί νόμοι δεν είναι παρά ατελείς και υποκειμενικές απόψεις και αυτός είναι ο λόγος που δεν εισακούονται από το λαό. Εάν μία μερίδα του λαού αντιδρά, στόχος τους είναι να καταστείλουν με τη βία την ανυπακοή, ή να αναθεωρήσουν σαν υπεύθυνα άτομα τις ιδέες τους; Εάν ένας νόμος είναι περιορισμένος και πηγάζει εκ της ατέλειας, ευθύνεται η μάζα του λαού που δεν υπακούει ή οι ιθύνοντες και οι αρχηγοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ιδέες τους αργά ή γρήγορα θα καταρριφθούν, με τη βαθύτερη σκοπιμότητα να δημιουργηθούν ωθήσεις μέσα στο νου και στη συνείδησή τους και ν’ αναζητηθούν ιδέες τελειότητας, ιδέες εκ του Απολύτου προερχόμενες, που θα προτρέπουν το λαό να υπακούσει και δεν θα τον υποχρεώνουν διά της βίας; Εάν οι νόμοι είναι βασισμένοι στην τυφλή δικαιοσύνη των ηγετών, στην περιορισμένη αντίληψη του θνησιγενούς υλικού τρόπου σκέψης, οι πολιτικοί ηγέτες είναι υποχρεωμένοι ή να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της αναθεώρησης των ιδεών τους και να διδαχθούν πρώτοι αυτοί, ότι σαν αρχηγοί δεν έχουν αρχές, ή να παραδεχθούν την ανικανότητα της αντίληψής τους και να παραιτηθούν. Εάν ένας πολιτικός αρχηγός δεν αναζητά τις αιτίες που προκαλούν την ανεπιτυχή διακυβέρνηση, ποιος ευθύνεται, ο λαός; Από πού προέρχονται και από ποιο ύψος αντίληψης οι αρχές των ηγετών και αρχηγών; Εάν οι αρχές των υποτιθέμενων δίκαιων νόμων εξυπηρετούν ατομικά και προσωπικά συμφέροντα, κατά ποιον τρόπο αυτές οι αρχές εξυπηρετούν συλλογικά συμφέροντα; Εάν ένας νόμος ψηφίζεται για τα υποτιθέμενα χρηστά ήθη μιας περιορισμένης μερίδας του λαού, αλλά αυτός ο νόμος παραβλέπει ή εθελοτυφλεί στην άνευ ήθους άσκοπη σπατάλη και διαρροή του δημοσίου χρήματος, ποιος ευθύνεται, ο νόμος, ο νομοθέτης ή ο νομοταγής; Στους περιορισμένους κατά συνέπεια νόμους μιας περιορισμένης αντίληψης, υπακούει περιορισμένος αριθμός πολιτών και, αντί να αναζητηθεί η αιτία της ανυπακοής των υπολοίπων, οριοθετείται ένας άλλος νόμος, που διώκει τους ανυπάκουους, διχάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους λαούς σε ευυπόληπτους και μη, σε νομοταγείς και αναρχικούς.

Αναρωτήθηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί ποιος όπλισε τα χέρια της διεθνούς τρομοκρατίας που μαστίζει ολόκληρη τη γη; Τοποθετήθησαν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα απέναντι σ’ αυτή τη μερίδα των ανθρώπων, ή επιπόλαια έκριναν ότι αυτή η μερίδα είναι κοινωνικά απόβλητα και πρέπει πάση θυσία να παταχθούν με τη βία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν; Αντιλαμβάνεσαι, αδελφέ άνθρωπε, την ανωριμότητα και ανευθυνότητά σου, όταν θεωρείς ότι δύνασαι να υποχρεώσεις με τη βία αυτούς που με αποστροφή αποκαλείς τρομοκράτες ή αναρχικούς; Εάν καταλογίζεις όλες τις ευθύνες και κρίνεις από το ύψος του Παντογνώστη και Κριτή, ότι εκείνοι είναι υπόλογοι έναντι της δικαιοσύνης σου, εσύ δεν είσαι υπόλογος έναντι αυτών; Και η Ολότητα του Ανθρώπου, κατά συνέπεια, υπόλογη έναντι του Θεού;

Εάν λοιπόν λησμόνησες όλα όσα σου παραδόθηκαν από την Τελειότητα των Νόμων και των Διδασκαλιών του Υπερτέλειου Λόγου Χριστού και διαχώρισες τους ανθρώπους σε άσπρα και μαύρα ερίφια, πολύ σύντομα θα υποχρεωθείς να αντιληφθείς, όχι απλώς τους περιορισμούς σου αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό. Εμπαίζεις τον άνθρωπο γιατί εμπαίζεις τους Νόμους. Διότι δεν κατανόησες ακόμη ότι οι Νόμοι δεν είναι σύνθεση λέξεων με άψογο συντακτικό, αλλά σύνταξη λέξεων με άψογες έννοιες, που σημαίνει ότι θα αναθεωρηθούν εκ βάθρων όλα όσα μέχρι σήμερα θεωρείς ως μόρφωση και παιδεία, για να κατανοήσεις πως ό,τι και να συμβαίνει στην καθημερινή σου ζωή, έχει σκοπό τη διδαχή σου, την τελειοποίησή σου σ’ έναν κόσμο νέων και εκ της ολότητας των ιδεών.

Οφείλεις, συνεπώς, να παραδεχθείς ότι τόσο οι δικές σου ιδέες όσο και οι νόμοι που προέρχονται εξ αυτών, στερούνται ευρύτητας διότι στερούνται Αγάπης. Ο δογματικός και κατεστημένος τρόπος σκέψης των νοητικών σου ορίων, όσες γνώσεις και αν συλλέξει, εάν δεν βασισθεί στο Νόμο της Αγάπης, όσους νόμους και να εφεύρει το περιορισμένο ανθρώπινο κριτήριο, θα καταρρίπτονται εξ αυτής της ιδίας της ατέλειάς τους. Τα ανθρώπινα κριτήρια διαφέρουν, διότι ουσιαστικά το μόνο που δεν παραδέχεται και δεν κατανοεί ο νους σου είναι ότι διακατέχεται από άγνοια της Γνώσης. Εάν 2.000 χρόνια δεν αντιλήφθηκαν οι άνθρωποι ότι στην ενεργοποίηση του Νόμου της αντεκδίκησης οφείλουν την επανακύκλιση και παραμονή τους στο πεδίο της φθαρτής ύλης, σήμερα καλούνται να εισέλθουν σε νέες ταχύτητες και να προσαρμοσθούν σε νέους Νόμους, ώστε να κατανοήσουν ότι ο χρόνος και τα περιθώρια είναι ζήτημα νοητικής αντίληψης, πράγμα που σημαίνει ότι οι ισορροπίες μεταξύ των λαών είναι μία κατάσταση που θα απασχολήσει υποχρεωτικά το νου των συνταγματολόγων και νομοθετών. Η περιορισμένη και πρόσγεια αντίληψη του ανθρώπου δεν πρόκειται να διευρυνθεί, να υπακούσει και να συνεργασθεί, εάν δεν ψηφισθούν Νόμοι εκ της Ολότητας προερχόμενοι, που θέλουν τον άνθρωπο ισότιμο και ελεύθερο, ενεργό συμμέτοχο στα προβλήματα της κοινωνίας του. Θα έχεις ήδη αντιληφθεί ότι τα πνευματικά ενδιαφέροντα του ανθρώπου είναι σχεδόν ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα το δημιουργηθέν κενό μέσα στο νου και τη συνείδησή του να το καταλαμβάνει η άρνηση και όλες οι μορφές της αντίδρασης. Μην αναρωτιέσαι λοιπόν γιατί μία μεγάλη μερίδα των συνανθρώπων σου αντιστέκονται και αντιδρούν στις αρχές σου ή στους νόμους σου, αλλά αναζήτησε, με πραγματική Πίστη και αφοσίωση στο έργο που σου ανατέθηκε να φέρεις εις πέρας, τις ουσιαστικές ελλείψεις σε όλους τους τομείς της πνευματικής ανάπτυξης αυτών.

Τι δυνατότητες εξέλιξης προσφέρεις, εσύ πρώτα απ’ όλα, σαν Αρχή και Εξουσία; Όταν σε όλους ανεξαιρέτως τους κοινωνικούς τομείς των αδελφών σου επικρατεί η νοοτροπία του εύκολου κέρδους άνευ προσφοράς και εργασίας, όταν η υποβάθμιση των αξιών έχει σε τέτοιο σημείο ισοπεδώσει τα ενδιαφέροντα του ανθρώπου που οι πάντες στρέφονται στην εκμετάλλευση αλλήλων, όταν εσύ ο ίδιος ωθείς τον εαυτό σου άνθρωπο στην εφήμερη απόλαυση, όταν εσύ, που υποτίθεται πως είσαι ο προορισμένος καθοδηγητής και δάσκαλος των πολιτών, ψηφίζεις αναχρονιστικούς νόμους με οπισθοδρομικές αντιλήψεις για την παιδεία, και αφήνεις ανεξέλεγκτα σωματεία και ομάδες να κατασπαταλούν άσκοπα τα χρήματα και τα κέρδη του Δημοσίου, από ποιον ζητάς υπακοή και πειθαρχία; Όταν οι δικές σου αρχές αποδεικνύονται σαθρές, πρόσγειες, ευτελείς και εφήμερες και όταν όλοι όσοι κόπτεσθε για τα δήθεν συμφέροντα του λαού έχετε εξασφαλίσει άνετη διαβίωση στην ύλη ακόμη και των εγγονών σας, με ποιο δικαίωμα τολμάτε να κτυπάτε τον αδελφό άνθρωπο; Ποιος νόμος και πού αναγράφεται ότι η μέθοδος της βίας οδηγεί εκ του ασφαλούς στην ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών; Γιατί επιλέχθηκες, άνθρωπε; Για να μηρυκάζεις και να αναμασάς τετριμμένες νομοθεσίες που αποδείχθηκε άπειρες φορές ότι δεν βοήθησαν τον εαυτό άνθρωπο να ανυψωθεί αλλά να παραμείνει προσκολλημένος στα της ύλης, ή για να υπηρετήσεις τον αδελφό σου και να καταστείς Πρότυπο και παράδειγμα διεύρυνσης των νοητικών οριζόντων του συνόλου της κοινωνίας σου;

Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι όχι μόνο είσαι ανώριμος και ανεύθυνος, αλλά και ακατάλληλος για καθοδηγητής ψυχών. Δεν έχεις ακόμη αντιληφθεί, ότι όλα όσα συμβαίνουν στον διεθνή χώρο, σε όλες τις κλίμακες, είναι μια επανάσταση στον κατεστημένο τρόπο σκέψης; Δεν έχει ακόμη συλλάβει ο νους σου και ο πεπερασμένος κόσμος των ιδεών σου ότι οι παγκόσμιες αναταραχές και αντιδράσεις όλων των εποχών έχουν φθάσει σε οριακό σημείο γιατί ο υλικός τρόπος σκέψης και ζωής έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τη ζωή του ανθρώπου; Δεν έχεις κατανοήσει ότι φέρεις τον τίτλο του ηγέτη, του δάσκαλου, του πνευματικού οδηγού, του καθοδηγητή, αλλά απέχεις από την ουσία των λέξεων αυτών των τίτλων που ενδύθηκες; Μήπως επιτέλους έφθασε η ώρα να απεκδυθείς τους τίτλους και να εισέλθεις στην ουσία των καταστάσεων της ζωής; Μήπως ήρθε η ώρα να καταθέσεις την οίηση του παντογνώστη και να διδαχθείς απ’ την αρχή έναν νέο τρόπο σκέψης που θα ενώνει και θα ανυψώνει τους λαούς και δεν θα τους καθηλώνει ανακυκλώνοντας μία νοοτροπία αιώνων; Εάν ο λαός δεν υπακούει στους νόμους σου, μήπως ευθύνεσαι εσύ που δεν υπακούεις στους Νόμους που διέπουν τη Δημιουργία, την Αρμονία και την Ισορροπία;

Μη βιαστείς να απαντήσεις ότι δεν γνωρίζεις αυτούς τους Νόμους, γιατί σου παραδόθηκαν πριν 2.000 χρόνια από τον Υπερτέλειο Διδάσκαλο Λόγο, και σήμερα σου παραδίδονται σε πλήρη ανάλυση και εξήγηση πάλι από τον Ίδιο, για να μην τολμήσεις να υποστηρίξεις ότι προσπάθησες να τους αποσυμβολίσεις, να τους κατανοήσεις, αλλά δεν το κατόρθωσες. Και σε ρωτώ, εάν δεν μπόρεσε η υψηλή διανοητική γνώση σου να επεξηγήσει τις Διδασκαλίες των Γραφών, δεν μπόρεσε να κατανοήσει τι σημαίνει μία πρόταση με δύο μόνο λέξεις που συμπεριέλαβαν ολόκληρη τη Γνώση της Ύπαρξης και της Ζωής; Δεν αντιλήφθηκες ότι το «Αγαπάτε Αλλήλους» είναι Νόμος και ότι όλοι οι νόμοι εξ αυτού προέρχονται; Δεν αντιλήφθηκες, νομοθέτη και άρχοντα της πολιτείας, ότι όλες σου οι γνώσεις και περίτεχνες λέξεις των συνταγμάτων και άρθρων των νόμων σου δεν βασίσθηκαν στο άρθρο (Α); Εάν δεν κατανοείς τι σου λέω, οφείλεις να πετάξεις τα πτυχία σου και να διδαχθείς απαρχής τι σημαίνει το γράμμα (Α), ποιο είναι το Κλειδί και η Ουσία, η αληθινή έννοια αυτού του γράμματος, και όταν αποσυμβολίσεις όλα τα γράμματα του αλφάβητου και φθάσεις στο Ωμέγα, τότε παραδέξου ότι μέχρι σήμερα δεν γνώριζες τίποτα. Αντί να χρησιμοποιείς τις έννοιες των λέξεων και να προοδεύσεις, σε χρησιμοποίησαν οι λέξεις και σε κλείδωσαν έξω από τις έννοιες και την πραγματική ουσία των πραγμάτων. Εάν λοιπόν κάθε γράμμα είναι και ένα κλειδί που ανοίγει την πόρτα μιας απειρότητας, αντιλαμβάνεσαι πού αρχίζει η Γνώση και πού τελειώνει; Και επειδή είναι σίγουρο ότι αδυνατείς να απαντήσεις, γιατί αιώνες τώρα βυθίζεσαι σε περίτεχνες διανοιακές συνειρμικές συνθέσεις και οδήγησες εκ του εγωισμού της γνώσης σου σε αδιέξοδο τον εαυτό σου, μάθε ότι ένα κι ένα κάνουν δύο, αλλά και αυτό το δύο είναι σαν έννοια πάλι ένα.

Άνοιξε λοιπόν το νου σου κι άκουσε τι σημαίνει το Γράμμα Α. Από ένα σημείο γίνεται η έναρξη κάθε κίνησης, κάθε αρχής, κάθε αιτίας. Εκ του αυτού σημείου προέρχονται άπειρες άλλες αρχές. Κάθε ευθεία, μονάδα, κίνηση ή ενέργεια, πράγμα, κατάσταση ή γεγονός, εκ του ιδίου αυτού πρωταρχικού σημείου πηγάζουν, προεκτείνονται στο άπειρο και, εκεί όπου ανήκουν και προέρχονται, επιστρέφουν. Διαμέσου των αιώνων ο ατελής άνθρωπος διέρχεται τα στάδια της ατέλειας και οδηγείται στην τελείωσή του. Από τον ιερογλυφικό τρόπο επικοινωνίας μέχρι τον ηλεκτρονικό, αυτό που άλλαξε είναι η ταχύτητα. Δεν άλλαξαν όμως οι αρχές όπου βασίσθηκε η νοημοσύνη του ανθρώπου στην προσπάθειά του σαν λογικό ον να επικοινωνήσει με τους ομοίους του. Όταν για πρώτη φορά ο άνθρωπος της πτώσης επεδίωξε να συνομιλήσει, το κατόρθωσε με το να χαράσσει σύμβολα. Στο πέρασμα των χρόνων, η γνώση που ήταν καταχωρημένη μέσα στο νου του διάνοιξε σταδιακά τις μνήμες του. Τα σύμβολα αντικαταστάθηκαν με ονόματα, που προσδιόριζαν την εικόνα τού κάθε πράγματος που αποτελούσε το περιβάλλον του. Η πρωταρχική άναρθρη κραυγή έγινε σε απεικόνιση «ο πόνος» ή «η χαρά», στην προσπάθειά του να εκδηλώσει αυτά που αισθανόταν.

Ο νοητικός κόσμος του πρωτόγονου ανθρώπου, μέχρι και των ανθρώπων σήμερα διευρυνόμενος, σταδιακά αντιλήφθηκε ότι, σε όλο το φάσμα της εξελικτικής του πορείας, η γνώση της ύπαρξής του, το αρχικό σημείο της παρουσίας του στη γη παραμένει ανεξιχνίαστο και σκοτεινό μέσα στη δαιδαλώδη γνώση και τις άπειρες προεκτάσεις των νοητικών συλλήψεών του και του τρόπου τού σκέπτεσθαι, διότι εκ του αρχικού σημείου του κλειστού νου του έως και των σημερινών νοητικών οριζόντων του, άπειροι ομόκεντροι κύκλοι ζωής, ανάπτυξης και εξέλιξης έχουν σημειωθεί. Αυτό σημαίνει ότι εξ αυτού του πρωταρχικού νοητικού σημείου μία νοητική ευθεία ενώνει τον ευρύ νοητικό του ορίζοντα του σήμερα με τον κλειστό νοητικό του ορίζοντα του χθες, πράγμα που σημαίνει ότι εάν εκλάβουμε το νου σαν ένα σημείο έναρξης, άπειρες ευθείες τέμνουν τους κύκλους των εξελικτικών οριζόντων του. Ως γνωστόν, η κάθε σκέψη ή κίνηση διαγράφει έναν κύκλο, που σημαίνει ότι ο νους του ανθρώπου τη σκέψη, την ιδέα που συνέλαβε, την αρχίζει από ένα σημείο και την τελειώνει σε ένα άλλο σημείο. Κατά πόσο διαφέρει το τελικό σημείο της σκέψης του από το αρχικό; Απολύτως ουδεμία διαφορά, για τον απλό λόγο ότι η αρχή και το τέλος μιας κίνησης του νου, ή μιας ιδέας ή ενός πράγματος ή μιας κατάστασης, ενώνονται άρρηκτα το ένα με το άλλο στο αυτό σημείο έναρξης.

Ο νους σου, άνθρωπε, αναπτύχθηκε ισομερώς. Είσαι σε θέση πλέον να διακρίνεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, τις συγκρούσεις, τις αντιθέσεις, τις ισοδύναμες ροπές των αρνητικών και θετικών ιδεών σου. Κοίταξε προσεκτικά τον εαυτό σου, τις νοητικές ευθείες των σκέψεων και ενεργειών σου. Η δεξιά πλευρά του νου, της εποικοδομητικής και δημιουργικής δύναμης, και η αριστερή, της θέλησης για εποικοδομητική και δημιουργική δύναμη και έργο για τη ζωή σου. Εσύ, ο εαυτός, ο νους σου, άνθρωπε, και οι δημιουργικές σου ικανότητες πηγάζουν από το Είναι σου, από το σημείο - κέντρο του νου σου, και επεκτείνονται μορφοποιημένες στα χέρια σου. Η δύναμη και η θέληση για μια τέλεια ζωή, για έναν διαρκώς τελειοποιούμενο άνθρωπο. Η δύναμη και η θέληση της σκέψης και της προσφοράς και η ανακύκλωση των έργων σου μέσα στον εαυτό σου. Ένα βήμα εμπρός παραμένει ημιτελές, αν δεν ακολουθήσει και το άλλο σου πόδι, για να σε σταθεροποιήσει στα δυο σου πόδια και για να σε ανορθώσει στο αληθινό ύψος του εαυτού σου, του κορμού της έννοιας Άνθρωπος. Κάθε βήμα σου και μία αρχή, κάθε ιδέα σου, κάθε κίνηση ή σκέψη σου και μία νέα αρχή, συμπληρωματική της προηγούμενης, άνθρωπε. Πώς μοιάζεις αλήθεια σαν την αρχή, τη μονάδα, όπου τα πάντα από εσένα προέρχονται!

Πόσο όμοιος είσαι με την πηγή που γεννά και αναγεννάται από το ίδιο της το Είναι! Πόσες άπειρες αρχές, σκέψεις, ιδέες και βηματισμούς στην ιστορία της εξέλιξής σου! Για πόση ομορφιά, αρμονία και ισορροπία ολόκληρης της Δημιουργίας έγινες Εσύ η Αρχή, η Πηγή, και η Εκπόρευση; Είσαι εκείνος εκ του οποίου τα πάντα απορρέουν και ενοποιημένα μεταξύ τους αποτελούν τους κόσμους και το περιβάλλον σου. Μια απόλυτα ισομερής ροπή δυνάμεων, που διασκεύασε τους κόσμους της ύπαρξης και της οντοτικής ζωής του αρχικού όντος, που εκ του μηδενός και εκ του ανεκδήλωτου έκανε το πρώτο βήμα, και το πρώτο άρθρο της εντολής του Θεού, «ου φάγεις εκ του δένδρου της Γνώσης», το παρανόησε!

Ναι, άνθρωπε, είσαι σαν ένα σημείο (Α), που ανυψούμενο στην τετραγωνική ρίζα της Γνώσης φθάνει στο Μηδέν, στο Απόλυτο και Ανεκδήλωτο της Υπέρτατης Αρχής από όπου εκπορεύθηκες. Είσαι αυτό το σημείο (Α) , που εκπορεύθηκες εκ του Μηδενός (0), και που το περιβάλλει σαν Άπειρο. Είσαι ένα (Α) εις το Μηδέν (0), που οι δύο δυνάμεις σου προεκτεινόμενες εκ του αυτού σημείου και αρχής τέμνονται, οριζόντια σαν σκέψη και κάθετα σαν ιδέα, δημιουργώντας το σημείο του Σταυρού (+), όπου εκ του αυτού σημείου διερχόμενες άπειρες ευθείες δημιουργούν μία νέα σύνθεση του (Α) στον κύκλο (Ο), να ισούται με το γράμμα (Θ), το αρχικό γράμμα του ονόματος Άνθρωπος και του Θεού. Σε πλήρη ανάλυση είσαι η αρχή και το τέλος κάθε τελειότητας και Αρχής. O εκ των άνω ορών το μεγαλείο του όντος, μα και τη μικρότητα αυτού, το (Α) άλφα και το (Ω) ωμέγα της ύπαρξης, μα και το Α και 0 – μηδέν – της ανυπαρξίας. Αυτό σημαίνει ότι οι απορρέουσες από σένα δυνάμεις δύνανται να δημιουργήσουν και να εκδηλώσουν Φως και Ζωή στο Αδιασκεύαστο και Ανεκδήλωτο του σκότους. Είναι δηλαδή το σκοτάδι, ο πίνακας που εσύ, άνθρωπε, με το Φως σου χρωματίζεις, ο Παγκόσμιος Πίνακας της Δημιουργίας. Το Φως δημιουργεί μέσα στο σκοτάδι, το Φως αγκαλιάζει το σκοτάδι, γιατί το εμπεριέχει. Η εκδήλωση αγκαλιάζει το ανεκδήλωτο και, εκδηλούμενο, δημιουργεί. Η θέση αγκαλιάζει την αντίθεση και ισορροπεί. Η Γνώση αγκαλιάζει την άγνοια και εναρμονίζεται. Η Αρχή αγκαλιάζει την αναρχία και ο άνθρωπος αγκαλιάζει τον εαυτό του, διότι δεν χρειάζεται να γνωρίσει ποια είναι η αιτία ή η αρχή κάθε αιτίας, διότι κατέχει όλη τη γνώση της Αρχής και της Αιτίας, που αναίτια υφίσταται και δημιουργεί.

Συνεπώς, άνθρωπε, πριν αρχίσεις να αναζητάς την ανύπαρκτη αρχή της αναρχίας, αναζήτησε την αναρχία των δικών σου αρχών, και τότε θα αντιληφθείς ότι είσαι το ίδιο αναρχικός με τον αδελφό σου και εαυτό σου άνθρωπο, διότι δεν έχεις ως αρχή σου την Αγάπη. Οι νόμοι σου συνεπώς θα καταρριφθούν διά της βίας, γιατί αβίαστα τους συνέταξες, χωρίς να κάνεις ούτε τον κόπο να σκεφθείς. Διότι σκέπτομαι, σημαίνει κινώ τις ιδέες μέσα στο νου μου και τις εκδηλώνω ολοκληρωμένες, που σημαίνει ότι το Ολόκληρο συμπεριλαμβάνει το κάθε μέρος και ο ολοκληρωμένος νους συμπεριλαμβάνει κάθε άποψη και μερικότητα, και ο Νόμος της Ολότητας του Ενός, τους νόμους της πολλαπλότητας και των μερών, συμπληρώνοντας χωρίς διάκριση, αγαπώντας χωρίς εξαιρέσεις. Γιατί εάν οι άνθρωποι ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούν βία όμοια με τους πρωτόγονους, είναι γιατί αναζητούν αυτό που αιώνες τώρα τους στέρησες, την Αγάπη, και προσπάθησες το κενό της έλλειψής της να γεμίσεις με φθαρτά υποκατάστατα ιδεών θνησιγενών, όμοιων με τους νόμους σου.

Εάν λοιπόν θεωρείς τον εαυτό σου δάσκαλο που τους νόμους κατέχει στην παλάμη του ενός χεριού για την αλλήλων ζωή, την πορεία και την εξέλιξη, σου υπενθυμίζω ότι στο άλλο χέρι κρατάς ζυγαριά που ζυγίζει κατά την κρίση και κατά τη στενή έως ανύπαρκτη αντίληψη των υλικών συμφερόντων και κατεστημένων σου. Απόδειξη της ανύπαρκτης αγάπης σου, η τυφλή δικαιοσύνη σου, και απόδειξη αυτής, τα γεγονότα τού σήμερα, που σε οδηγούν στην υποχρέωση να συντάξεις και να ψηφίσεις το Νόμο της Αγάπης προς εαυτούς και αλλήλους.

Γιατί σου λέγω ότι, εάν θεωρείς ότι σαν άνθρωπος είσαι σαφώς πιο εξελιγμένος από τις προηγούμενες γενεές των προκατόχων σου, η αντιληπτική σου ικανότητα βρίσκεται 2.000 χρόνια πίσω, σε μια εποχή που όχι μόνο δεν τήρησες τις Δέκα Εντολές του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά ακόμη δεν αντιλήφθηκες ότι και στην ενδέκατη εντολή του Νόμου της Αγάπης του Διδάσκαλου Λόγου Χριστού συμπεριελήφθησαν όλοι οι προηγούμενοι Νόμοι. Πόσο μάλλον, αδυνατείς να αντιληφθείς τον δωδέκατο Νόμο του Ελέους, που μαζί με το Νόμο της Αγάπης επεκτείνουν και ανοίγουν τις πύλες της Νέας Εποχής, μα και νέες πύλες στο νου σου, που σου εμφανίζουν πλέον καθαρά ότι για όσα χρόνια οι βουλές σου, τα συντάγματα, τα δικαιώματα και οι νόμοι σου θα μάχονται τη Μία Βουλή και το Ένα Θέλημα, η βία και ο Βαραββάς, τα όπλα, το ψέμα και η γήινη φθαρτή εξουσία θα είναι η ελευθερία σου και η Αλήθεια. Εκείνος, ο Άφθαρτος Λόγος της Δύναμης της Αγάπης και του Ελέους, θα σταυρώνεται από το λαό και τις σκέψεις του Πιλάτου, που θα νίπτει τας χείρας του από τις ευθύνες, σαν άρχων χωλών και ηγέτης τυφλών, και κατόπιν θα επιβάλλει διά της βίας την τάξη, στη βία που ο ίδιος προκάλεσε, αποκαλώντας τον εαυτό του άνθρωπο, τρομοκράτη, εκβιαστή ή αναρχικό.

Αίρε τις ευθύνες σου, αδελφέ, και μη νίπτεις τας χείρας σου. Κατανόησε ότι οποιαδήποτε αρχή σου θεωρείται άνευ αρχής και ατελής, εφόσον απέχει από την Ύπατη Αρχή της Τελειότητας, διότι μόνον εκ της Μίας Αρχής της Αγάπης τα πάντα ανακυκλούμενα θα επιστρέψουν, διότι η ατέλεια διδάσκει τον άνθρωπο και η Αγάπη τελειοποιεί και διδάσκει την ολοκλήρωση του Θεανθρώπου.

Όστις εκ της Αρχής της Αγάπης εκινήθη, Νόμον πεπλήρωκε, Θεόν εώρακε και Θεός κατέστη.