29/08/2015
Αναδύω την φωνή της Μίας Ψυχής από εντός
μου και σου μιλώ άνθρωπε. Και σε καλώ μέσα από τον γραπτό λόγο να επιτρέψεις
στο είναι σου να ακούσει αυτή τη φωνή μέσα σου. Σου μιλώ με λέξεις, με νοήματα,
με δονήσεις και παλμούς. Σου μιλώ με τρόπους άπειρους, αγγίζοντας κάθε τμήμα
του εαυτού σου, γινόμενη κατανοητή σε κάθε ποιότητα που εκφράζεις,
απελευθερώνοντάς σε από κάθε περιορισμό και κατεστημένο την ώρα αυτή. διευρύνω
την ύπαρξή σου και την αγκαλιάζω και τα ην απορροφώ μέσα στην Άπειρη Θεία
Ουσία, ώστε κάθε σου αίσθηση να λειτουργεί μέσα από την ενότητά μας.
Σε καλώ αγαπημένε μου, για ακόμα μία φορά,
να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Να αγαπήσεις τη μορφή σου και κάθε σου εκδήλωση. Σε
καλώ να συνειδητοποιήσεις βαθύτερα, πως είσαι ο εκπρόσωπος και ο απεσταλμένος
μου στη Γη και η κάθε σου μορφή Είμαι Εγώ σε εκδήλωση. Είσαι πλέον σε εκείνο το
στάδιο μαθητείας, όπου το «Εγώ και Εσύ είμεθα Εν» καλείσαι όχι απλά να το
προφέρεις ή να το μεταφέρεις στον άνθρωπο, αλλά να το λες και να είσαι Ένα μαζί
Μου. Ο λόγος σου έχει άλλη δυναμική την περίοδο αυτή και ό,τι ζητάς το
λαμβάνεις άμεσα. Κάθε Νόμο που κινείς, εισπράττεις άμεσα τα αποτελέσματά του.
Κάθε λανθασμένη σου λειτουργία, δημιουργεί τέτοια δυσαρμονία μέσα σου, που μόνο
μέσα από κατάσταση διαρκούς μετάνοιας δύνασαι να ξεπερνάς τις όποιες δυσκολίες
στο δρόμο σου.
Έχεις κλείσει αγαπημένε μου, με περίσσια
δεξιοτεχνία, στολισμένη με δικαιολογίες και δήθεν νομοτέλεια, την πόρτα της
ψυχοπνευματικής σου υπόστασης και δεν μπορείς πλέον να ακούσεις το κλάμα της
ψυχής σου που σε καλεί σε μετάνοια και επιστροφή. Έχεις σηκώσει μέσα σου τέτοιο
τοίχος δήθεν κάλυψης του εαυτού σου, που δεν επιτρέπεις στην Αγάπη να σε
αγγίξει και να σε απελευθερώσει. Έχεις αρνηθεί τα λάθη σου, ντύνοντάς τα με το
ανθρώπινο παράπονο και την υποτιθέμενη αδικημένη θέση στην οποία βρίσκεσαι και
στερείς από τον εαυτό σου την δυνατότητα της αποκατάστασης. Νομίζεις ότι
μαθητεύεις στην Αγάπη, αλλά κατ’ ουσίαν μαθητεύεις σε έναν κόσμο επίπλαστο που
εσύ ο ίδιος έχεις δημιουργήσει, βαφτίζοντάς τον Έργο της Δευτέρας Παρουσίας.
Παρουσιάζεις τις Βασικές Αρχές του Έργου αυτού, χωρίς να συνειδητοποιήσεις πως
η αληθινή παρουσίασή τους είναι η ίδια σου η ζωή και οι πράξεις σου. Γιατί το
Έργο δεν είναι απρόσωπο και άψυχο. Το Έργο αγαπημένε μου, είσαι εσύ, όταν δρας
και ενεργείς συντονισμένος με το Θείο Θέλημα. Πώς θα έλξεις κοντά σου
ανθρώπους, να τους μιλήσεις για την Αγάπη, όταν εσύ ο ίδιος είσαι άδειος από
Αυτήν, όταν προσπαθείς να την βάλεις στα μέτρα και τα σταθμά τα δικά σου, προκειμένου
να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
Τα πάντα αγαπημένε μου είναι μέσα σου και
ήταν μέσα σου από την αρχή της δημιουργίας σου. Εσύ είσαι εκείνος που καλείσαι
να αξιοποιήσεις τα κλειδιά που σου δίνονται κάθε φορά από Εμένα, προκειμένου να
ανοίγεις τις πόρτες της ψυχής σου και να έχεις πρόσβαση στα αρχεία του Ενός
Εαυτού που είμαστε. Είναι δικαίωμα και υποχρέωσή σου ταυτόχρονα, διότι η ευθύνη
που φέρεις ως συνειδητός Μαθητής του Λόγου, μαθητεύοντας στο Θείο Πανεπιστήμιου
στο οποίο σε κάλεσα, δεν σου επιτρέπει να εθελοτυφλείς και να αρνείσαι τόσο την
Θεία σου Καταγωγή, όσο και τον Θείο Προορισμό σου.
Ο άνθρωπος περιμένει να δει αλλαγές στον
κόσμο, στην ανθρωπότητα, στην χώρα του και κινείται με τρόπους που γνωρίζει,
κυρίως υλικούς, για να επιτύχει αυτές τις αλλαγές. Μέχρι τώρα όμως, στους
φορείς που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του, πολιτική, ιερατείο, επιστήμη, τον
έχουν απογοητεύσει. Κι όμως αρνείται ακόμα να δει πως είναι εκείνος ο οποίος
μπορεί να αλλάξει τα πάντα γύρω του, αν αλλάξει πρώτα απ’ όλα ο ίδιος μέσα του.
Εσύ αγαπημένε μου αυτό το έχεις διδαχθεί και το έχεις δει και στην πράξη.
Παρασυρόμενος όμως, μερικές φορές, από την κοινή συνισταμένη του κόσμου, λόγω
της έλλειψης συντονισμού σου με το Θείο Θέλημα, αποδίδεις ευθύνες σε
εξωτερικούς παράγοντες, αντί να σκύψεις μέσα σου και να αναζητήσεις την αλήθεια
αυτού που ζεις, τόσο εσύ όσο και ο συνάνθρωπός σου.
Σου έχω πει, αγαπημένε μου, πολλές φορές
πως οι Μαθητές του Λόγου, όσοι και αν είναι αριθμητικά, δεν έχει απολύτως καμία
σημασία ο αριθμός, με την μεταξύ τους ενότητα, τη μεταξύ τους Αγάπη και τον
συντονισμό τους μαζί Μου, δύνανται να είναι εκείνοι που ως Φωτεινοί Φάροι, ως
Δέσμες Φωτός, ως Καθάρια Θεία Ουσία, μπορούν και οφείλουν, να ανάγουν και να
απελευθερώσουν τον άνθρωπο, από την αιώνια λήθη που η πλάνη περίτεχνα δυναμώνει
και ισχυροποιεί, στηριζόμενη στη δική σου παθητικότητα. Η στασιμότητα και η
παθητικότητα του Μαθητή του Λόγου, οδηγεί στην εδραίωση της συνείδησης της
πλάνης στο νου του ανθρώπου.
Σκέψου λοιπόν αγαπημένε μου, τι
δημιουργείς όταν μπαίνεις σε δοκιμασία και επιτρέπεις στον εαυτό σου να
παραμείνεις εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σκέψου τι προκαλείς όταν με την
δικαιολογία ότι δεν σε βλέπει κανείς, αφήνεσαι, χαλαρώνεις όπως λες, χωρίς την
ευθύνη του Έργου να σε «βαραίνει». Πόσο εύφορο έδαφος αφήνεις στην πλάνη μέσα
σου, το έχεις αναλογιστεί;
Η πλάνη εργάζεται άοκνα, χωρίς διακοπές,
χωρίς να χαλαρώνει ούτε στιγμή, γιατί είναι εστιασμένη στον στόχο της. Εσύ
μαθητή μου, που σου έχει φανερωθεί ο Θείος Στόχος και προορισμός σου, που αφορά
όχι μόνο εσένα, αλλά ολόκληρο τον άνθρωπο, έχεις αναλογιστεί γιατί έχεις τέτοια
αναγκαιότητα «χαλάρωσης»; Η ανθρώπινη λογική, σου λέει πως είναι αδύνατον να
είσαι συντονισμένος διαρκώς και να μην αφήνεσαι έστω και λίγο να ξεκουραστείς.
Ο διαρκής συντονισμός σου, στα πρώτα σου βήματα στο Έργο, λόγω της έλλειψης
εκπαίδευσης είναι δύσκολος για την ύλη σου. Είσαι όμως σε ένα τέτοιο στάδιο
Μαθητείας και εξέλιξης, που ο υλικός σου φορέας έχει μεγαλύτερες αντοχές, γιατί
έχει εκπαιδευτεί στο Φως. Οι δικαιολογίες και η στάση του ανέφικτου ή της
αναβολής ή της αναξιότητας, σε οδηγούν στο δρόμο της πλάνης, η οποία δυναμώνει
τις αμφιβολίες σου και ενισχύει την παθητικότητά σου.
Και πού νομίζεις ότι βρίσκεται αυτός ο δρόμος της πλάνης ή ακόμα
και αυτή η ίδια η πλάνη; Κάπου μακριά από εσένα, που όταν αποσυντονίζεσαι
πηγαίνεις εκεί; Όχι αγαπημένε μου. Η πλάνη βρίσκεται μέσα σου. Γιατί όταν σου
λέω ότι τα πάντα είναι μέσα σου, δεν εξαιρώ τίποτα. Όπως σου δίνεται η δυνατότητα
να εκδηλωθείς ως Χριστός και Παναγία, άλλο τόσο έχεις τη δυνατότητα να
εκδηλωθείς ως Αντί-Χριστός και Αντί-Παναγία. Όλα εξαρτώνται από την δική σου
ελεύθερη βούληση, που ακόμα πιστεύεις ότι έχεις.
Μέσα στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας
υπήρχαν πάντα και υπάρχουν εκείνοι που κάνουν καλυμμένα πάρεργο, χωρίς να έχουν
αυτήν την επίγνωση, νομίζοντας πως ο Δάσκαλος τους έχει κοντά Του, γιατί
κινούνται σωστά, διότι αδυνατούν να δουν την Αγάπη με την οποία τους περιβάλλει
ο Δάσκαλος, βοηθώντας τους και περιμένοντάς τους να έρθουν σε επίγνωση εαυτού
και να μετανοήσουν. Είναι εκείνοι που τις περισσότερες φορές θεωρούν τους
εαυτούς τους ως τους Εργάτες εκείνους που εργάζονται και προσφέρουν περισσότερο
από τους υπόλοιπους. Είναι εκείνοι που μέσα τους νιώθουν την ανάγκη να
ξεχωρίζουν. Και είναι εκείνοι που πρώτοι έχουν απομακρυνθεί από την Αλήθεια. Μα
ούτε στην Πρώτη ούτε στη Δεύτερή Μου έλευση σου δίδαξα ότι διεκδίκησα την
αναγνώριση της προσφοράς ή την επιβράβευση για το Έργο Μου ή ακόμα και την
ανθρώπινη αποκλειστικότητα της εκδήλωσής Μου. Η ζωή και το Έργο Μου ήταν και
είναι αφιερωμένη σε σένα άνθρωπε, και εκδηλώνομαι μέσα από εκείνον που τα
κίνητρα της αγάπης του είναι καθαρά και κοινωνεί τον άνθρωπο με Φως.
Άνοιξε λοιπόν την καρδιά σου, άκουσε τη
Φωνή της Ψυχής της Μίας που σε καλεί ξανά σε εκδήλωση, σεβάσου το Θείο Πνεύμα,
την Θεία Ουσία που σε τροφοδοτεί με Φως και εργάσου υπεύθυνα για την Σωτηρία,
την Απελευθέρωση και την Αναγωγή της Ανθρωπότητας και του Πλανήτη Γη που σε
φιλοξενεί. Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε στα πεδία της συνείδησης που καλείσαι
να διδάξεις και να νουθετήσεις ψυχοπνευματικές υποστάσεις, που προετοιμάζονται
για την εργασία τους στο Θείο Έργο. Άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά σου και δέξου
με στοργή, τρυφερότητα και καλοσύνη κάθε ψυχή που επιστρέφει, ελεώντας την,
προσφέροντάς της Φως και διδαχή Αγάπης.
Μην στέκεσαι αγαπημένε μου, στα εμπόδια
και τις δοκιμασίες. Πάρε τη διδαχή, άφησε τον εαυτό σου να βιώσει βαθιά τη
μετάνοια και προχώρα μπροστά στο Φως που βλέπεις μέσα σου. Το Έργο μας πάντα
είναι Ένα, Αδιαίρετο, Θείο και Τέλειο, το ίδιο και η μαθητεία που σου
παρέχεται.
Αγάπησε τον εαυτό σου χωρίς όρους και
προϋποθέσεις, αλλά απόλυτα και ελεύθερα. Μόνο η Αλήθεια σε απελευθερώνει και η
Αγάπη σε αναγεννά στη Θεία Δημιουργία του Φωτός.
Ευλογώ κάθε σου πράξει που έχει ως κίνητρο
την προσφορά και την αγάπη, ευλογώ κάθε σου λόγο που θέλει να απελευθερώνει τον
άνθρωπο, ευλογώ τον παλμό και την δόνηση της ύπαρξής σου και σε ανάγω στην Θεία
Παλμοδόνηση που μόνο ως Λόγος δύνασαι να εκδηλώνεις.
Σε φιλώ.
Αμήν.
Χριστίνα Αλεξανδροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου