ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (1-2)

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (1)

20 Απριλίου 2015

Ο Γέροντας! Νομίζω κανείς δεν ήξερε ολόκληρη την ιστορία του. Κι εγώ καθόμουν σ’ ένα σκαμνάκι δίπλα στην πολυθρόνα του, απ’ αυτές τις σπαστές του σκηνοθέτη και του ’λεγα με στόμφο, «εγώ προσεύχομαι κάθε μέρα ότι είναι για καλό να γίνει και ότι είναι για κακό, να μην γίνει. Και που ξέρω εγώ τι είναι σωστό και τι λάθος για να το ζητήσω; Ενώ ο Πατέρας τα γνωρίζει όλα».

Γέροντας: Και πότε θα γίνεις Άνθρωπος ενσυνείδητος, αφού αναστέλλεις συνεχώς την αποδοχή της υιότητάς σου, μαζί με την ευθύνη και το δικαίωμα της κρίσης, αφού «ο Πατήρ πάσα κρίση παρέδωκε τω Υιώ» και αφού αρνήσαι να κοπιάσεις όπως αρμόζει να κοπιάσεις στα αγαθά; Νομίζεις πως θα ξεγελάσεις τους νόμους του Θεού και των Συμπάντων Του και θα κληρονομήσεις την Βασιλεία των Ουρανών τεμπέλικα; Μα και ο φόβος και η άγνοια και ακόμα χειρότερα η ημιμάθεια και η αλαζονεία που τη συνοδεύει, είναι πάθη που δεν επιτρέπουν σε μια ψυχή την είσοδο στην Βασιλεία, όπως συμβαίνει στους «πτωχούς τω πνεύματι», δηλαδή τους αγαθούς και απονήρευτους ανθρώπους. Δεν μπορούν να μπουν μαζί τους οι νωθροί, οι οκνηροί και οι πονηροί, που εμμένουν στο να προξενούν πόνο στους αδελφούς τους και αντί να ακολουθούν το Φως ακολουθούν το Σκότος.

Είναι ψυχές με ελεύθερη βούληση αυτές ή δεσμευμένες; Είναι ελευθερία αυτή ή υποταγή και υποδούλωση σε πάθη ζωώδη;

– Και γιατί Γέροντα κάποιες ψυχές αρνούνται την αγάπη, το φως και την ομορφιά, αλλά τους αρέσει να τα βεβηλώνουν και να τα μολύνουν, σαν να μην τα αντέχουν, σαν τα παράσιτα που κρύβονται κάτω από τις πέτρες, γιατί στον ήλιο πεθαίνουν;

– Γιατί οι μέλισσες πηγαίνουν στα λουλούδια και οι σφήκες στις ακαθαρσίες; Ωστόσο αναγνωρίζω ότι τα πάντα έχουν μια θέση στη φύση!

Ναι, αλλά ποια φύση; Τη φύση της ύλης ή τη φύση της ουσίας από την οποία προήλθε και αποτελεί την πιο πυκνή εκδήλωσή της; Τα όντα τα οποία επιθυμούν, θέλουν και μπορούν να μετέχουν στη θεία φύση τους, συμβαίνει επειδή την αγαπούν και έτσι έλκουν και την ανάλογη χάρη και βοήθεια και επιχορήγηση θείων δώρων. Δηλαδή υψηλής πνευματικής τεχνολογίας εργαλεία και για να μπορεί κανείς να τα χειρίζεται και να τα χρησιμοποιεί χωρίς να τα αχρηστεύσει ή κάνει ζημιές, προϋπόθεση είναι μια σειρά αρετών ή ικανοτήτων, δηλαδή μια αγαθή ελεύθερη συνείδηση που αποκτά επίγνωση του εαυτού της. Από απλός εργάτης του Έργου, εκείνος που δεν έθαψε τα τάλαντα αλλά τα χρησιμοποίησε σωστά, καθίσταται θείος συνεργάτης και θα περάσει πάλι εξετάσεις ανάλογες εάν θέλει να εξελιχθεί σε θείο συνδημιουργό, ένθεος όντας, έχοντας τις 7 αρχές του στα πεδία του Λόγου και τις άλλες 5 αφιερωμένες στο Έργο του Λόγου μέσα από μια μορφή.

Αυτός ο δωδεκαδιάστατος άνθρωπος είναι ένας ολοκληρωμένος Άνθρωπος-Λόγος, ένας πνευματικός ηγέτης και ταυτόχρονα ένα χριστοποιημένο πνεύμα.

– Και γιατί οι περισσότερες ψυχές αρνούνται να ολοκληρωθούν και να ζήσουν όλα αυτά τα θαυμαστά που λες;

– Διότι δεν το αρνήθηκαν μία, δύο, εκατό ή χίλιες φορές, αλλά το αρνήθηκαν συστηματικά, συνεχώς και αδιάλειπτα και αυτό τους έγινε δεύτερη φύση, μια πανοπλία μέσα στην οποία παγιδεύτηκαν. Σχεδόν τυφλοί και κουφοί μέσα εκεί πως να ζήσουν; Με την ελεύθερή τους βούληση πρέπει να βγάλουν μόνοι τους την πανοπλία αυτή, αρκεί να το επιθυμήσουν και να το προσπαθήσουν και να αγωνισθούν όσο χρειάζεται για έναν τέτοιο σκοπό. Απλά, δίκαια και τίμια, υπακούοντας στο θείο θέλημα της επιστροφής στον Πατέρα, όπως ο άσωτος υιός και ναι… τότε οι ουρανοί αγάλλονται! Η μετάνοια είναι το κλειδί της επιστροφής, γιατί κινεί τον μοχλό του ελέους και ο Ιωάννης είναι αυτός που την κηρύττει και σε βαπτίζει μέσα σου.

– Δηλαδή άλλο πράγμα να χάσεις τον δρόμο και άλλο να χαθείς;

– Όταν κάποιος επιμένει να βάζει τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό με την διάνοιά του, όπως εσύ, τότε αρνείται να βρει τον δρόμο που έχει χάσει και μπορεί να προκαλέσει τον χαμό του. Επειδή όμως τίποτα δεν χάνεται, θα βρεθεί με μια νέα μορφή και ύπαρξη σ’ ένα πιο σκληρό περιβάλλον, που δεν θα ανέχεται την ευθυνοφοβία και την οκνηρία, όπως ακριβώς τα ζώα στη φύση που δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης.

– Μα Γέροντά μου αυτό συμβαίνει ήδη στην ανθρωπότητα!

– Με τον τρόπο που προσεύχεσαι μπορεί να υπάρξουν και χειρότερα! Αρνείσαι να ερευνήσεις τις αιτίες των καταστάσεών σου, αρνείσαι να μάθεις εκείνα που οφείλεις να γνωρίζεις για να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου! Με λίγα λόγια, αρνείσαι να πάρεις την ευθύνη της εξέλιξής σου και από την άλλη προσεύχεσαι γενικώς και αορίστως για το καλύτερο. Παίρνεις το καλό της προσευχής και αντί να το αξιοποιήσεις σωστά, δηλαδή με επίγνωση, αρνείσαι τη συνείδηση που θα ’πρεπε να επιζητάς. Δηλαδή από την μια δεν χρησιμοποιείς το καλό καλά και από την άλλη ζητάς και το καλύτερο. Παρατήρησε τώρα την αλαζονεία που κρυβότανε στην ταπεινή προσευχή σου και αξιολόγησε μόνος σου το μέγεθος της αντίφασης και της βλακείας. Πες μου ειλικρινά, θα ’θελες εσύ προσωπικά, να συναντήσεις όταν πας στη Βασιλεία Των Ουρανών ανεύθυνους και βλάκες; Και θα τους συναντήσεις σίγουρα σε κάποιο Πεδίο αν συνεχίζεις και κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, αλλά δεν θα είναι Το Πεδίο Του Λόγου αυτό, άλλα το πεδίο των ηλιθίων, αυτών δηλαδή που με κάποιο τρόπο επέλεξαν να παραμείνουν επί μακρόν στη λήθη. Έκοψαν μόνοι τους το νήμα της Αλήθειας που υπάρχει μέσα στον Πυρήνα της Ύπαρξης μας, δηλαδή το είναι μας και ακόμα περισσότερο έπεσαν τόσο χαμηλά, μέσα στην λήθη τους ώστε να μην είναι σε θέση να χωρέσουν ακόμα και την ιδέα του είναι τους. Τον Λόγο που εσκήνωσε εν ημίν! Απολύτως φυσιολογικά λοιπόν αρνούνται με διάφορους τρόπους όχι μόνο Τον Χριστό αλλά και τον άνθρωπο, όχι μόνο το Πνεύμα αλλά και Την Ψυχή! Όχι μόνο την συνείδηση αλλά και την μνήμη! Όχι μόνο τη Σοφία αλλά και την Ζωή! Όχι μόνο Τον Άρτο αλλά και Τον Οίνο! Κρασάκι και ψωμάκι τρώνε στους χρυσοποίκιλτους ναούς και συνεχίζουν να σταυροκοποιούνται χωρίς να ξέρουν γιατί. Είναι πράγματι αυτή η αχαριστία και η υποκρισία το ξεκίνημα του κατήφορου όπου χάνεις τον δρόμο, χάνεις και το νόημα της ζωής. Απομένει ένα έκτρωμα, που πασχίζει να μεταμφιέσει την φρικτή αθλιότητα που ζει για να κρύψει την ντροπή της αποτυχίας και της γύμνιας της.

– Γέροντα μου είσαι λίγο σκληρός όμως ε;

– Σου μιλάω για τους ανθρώπους που λατρεύουν το χρήμα και το μαμωνά, σου μιλάω για τους ανθρώπους που ζούνε με το βάρος Του Νόμου της Ανταπόδοσης, σου μιλάω για τους συντηρητές της Παγκόσμιας υποκρισίας, αυτούς που επιλέγουν να γίνουν μαριονέτες χειραγώγησης και εξαπάτησης κάποιας εξουσίας, όπως αυτοί που κάποτε φώναζαν «Άρον-άρον σταύρωσον Αυτόν».

– Τώρα καταλαβαίνω γιατί σε λένε αιρετικό γέροντα μου. Τους ξεσκεπάζεις και φοβούνται.

– Πριν 2000 χρόνια περίπου, κοντά σε μια έρημο, μέσα σε μια σπηλιά, υπήρχε ένας γέροντας που δίδασκε ότι «το δέντρο της πλάνης των ανθρώπων θα ξεραθεί και τελικά θα καεί όταν οι ρίζες του αποκαλυφθούν στο Φως! Τότε Ο Παράκλητος, Το Πνεύμα Της Αληθείας θα έχει ελευθερώσει την ανθρωπότητα».

– Και πως μοιάζει το δέντρο Γέροντα;

– Όποιος επιλέγει το δρόμο Της Αρετής και όχι της κακίας, βλέπει πως το δέντρο της πλάνης μοιάζει με Λερναία Ύδρα, με ένα τέρας που έχει δυο κορμούς και αμέτρητα κεφάλια. Πριν αντιμετωπίσει όμως αυτό το θηρίο, έχει δαμάσει από μικρός τα φίδια που υπάρχουν μέσα του. Τα έχει στρίψει καλά σα ρόπαλο, γιατί χωρίς αυτό, το θηρίο δεν νικιέται και πρέπει να είναι καλογυμνασμένος και να έχει ψηλώσει αρκετά, για να μπορεί να δει που καταλήγουν οι δυο μεγάλοι κορμοί του θηρίου.

– Και που καταλήγουν Γέροντα;

– Όταν προετοιμαστείς και επιλέξεις συνειδητά να πας στον βάλτο που ζει το τέρας, τότε θα μάθεις! Όσο όμως επιλέγεις να πηγαίνεις στο καφενείο και να κοροϊδεύεις τους ήρωες με τους φίλους σου δεν θα το μάθεις ποτέ…, αλλά θα προετοιμάζεσαι ασυνείδητα για να γίνεις και εσύ τροφή του θηρίου, γι’ αυτό σου λέω μην παίζεις με την προσευχή γιατί είναι σαν να παίζεις με την φωτιά!

– Και τι να ζητάω στην προσευχή μου;

– Να ζητάς να μάθεις να προσεύχεσαι σαν Υιός Θεού! Όπως μια μαϊμού δεν την ενδιαφέρει και ούτε θέλει, ούτε μπορεί να σπουδάσει αστροφυσική, έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει τα Θεία και να τα γνωρίσει, όσο κάνει μια απομίμηση προσευχής, που καταλήγει πάντα σε κάποιο είδος μπανάνας. Πρέπει να συνυπολογίζεις ότι αυτό το υποανάπτυκτο ον το οποίο δεν έχει ακόμα εξανθρωπιστεί, δημιουργεί ένα περιβάλλον γεμάτο επικίνδυνες μπανανόφλουδες. Έτσι ακριβώς γίνονται οι κουτοπονηριές και οι δικαιολογίες μας, οι μπανανόφλουδες του δρόμου μας

– Παππούλη, μήπως υποτιμάς τους ανθρώπους;

– Και να ήθελα δεν μπορώ. Μόνος του ο καθένας υποτιμάει τον εαυτό του και όταν είναι τόσο ανεύθυνος ώστε να αρνείται να το δει υποκρινόμενος το θύμα, ενεργοποιεί κάποιον άλλον να τον υποτιμήσει και του μεταθέτει τις ευθύνες του.

– Και όλοι αυτοί οι Άγιοι άνθρωποι Γέροντα που τους υποτίμησαν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές; Που έκαναν λάθος;

– Δεν έκαναν λάθος παιδί μου, άσκηση ταπεινοφροσύνης έκαναν και αποδέχτηκαν συνειδητά  με αγάπη, υπομονή, κατανόηση, μεγαλοθυμία και καρτερικότητα την κατάκριση, την συκοφαντία και την επιτίμηση, την περιφρόνηση των ανθρώπων που ούτως ή άλλως δεν ξέρουν τι κάνουν. Αυτός είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα από το ύψος Του Σταυρού. Οι άνθρωποι σε βλέπουν κάθε μέρα να ζεις μαζί τους, ενώ εσύ στην πραγματικότητα βρίσκεσαι μεταξύ ουρανού και γης καρφωμένος σε ένα Σταυρό, ώστε να μπορεί η εικόνα σου στη γη να κάνει τη λύπη, χαμόγελο και τον πόνο χαρά, μετουσιώνοντας τα δηλητήρια με τον τρόπο που βγαίνει το φάρμακο από το φαρμάκι.

– Προηγουμένως όμως ήσουν πολύ αυστηρός!

– Τα έχεις λίγο μπλεγμένα ακόμα και δεν μπορείς να διακρίνεις ότι οι Νόμοι κρίνουν διαφορετικά όσους δεν ξέρουν τι κάνουν, από εκείνους που υποκρίνονται ότι είναι ασυνείδητοι και δεν ξέρουν τι κάνουν. Ακόμα και οι νόμοι της γης έχουν κλίμακα. Όταν ήσουν 5 ετών τα έκανες πάνω σου και οι άλλοι γέλαγαν μαζί σου. 55 ετών όμως στο γραφείο σου, αν σου συμβεί το ίδιο, οι άλλοι μπορεί να θυμώσουν μαζί σου και να έχεις και νομικές κυρώσεις. Αφού λοιπόν η αληθινή μας ηλικία έλκει άλλο επίπεδο κρίσης, τότε κατανοούμε ότι κρινόμαστε ανάλογα το ύψος της συνείδησής μας και για αυτό η αυστηρότητα αυξάνει όταν υποκρινόμαστε πως δεν κάναμε κάτι συνειδητά.

– Τελικά συγχωρούμε ή κρίνουμε αυστηρά;

– Σου εξήγησα ότι ο καθένας κρίνεται, όχι απλώς από τα έργα του, τις επιλογές και τις πράξεις του, γιατί και αυτά είναι σχετικά με άλλους παράγοντες. Κρίνεται για τα κριτήρια αξιολόγησης που διαθέτει για οτιδήποτε πιστεύει και για οτιδήποτε δεν πιστεύει, αλλά και για όσα τον αφήνουν αδιάφορο. Πάντα όμως και ουσιαστικά, κρινόμαστε για τα κίνητρα μας, γιατί αυτό είμαστε τελικά. Δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε εμείς για τον εαυτό μας, ούτε αυτό που νομίζουν οι άλλοι για μας, αλλά τα κίνητρα μας, πίσω από κάθε σκέψη, συναίσθημα, λόγο ή πράξη. Αυτή είναι η αληθινή μας ταυτότητα! Οι Θείοι Νόμοι δεν εξαπατώνται, δεν σε κρίνουν για αυτό που φαίνεται ότι κάνεις αλλά για αυτό που κάνεις πραγματικά. Στα λόγια όλοι συγχωρούν εύκολα και τροφοδοτούν και τη ματαιοδοξία τους. Η συγχώρεση τους είναι τόσο επιφανειακή όσο και η ζωή τους. Για να συγχωρήσεις, δηλαδή να χωράς αληθινά χρειάζεται μια βαθύτερη κατανόηση που διαμορφώνεται μόνο όταν περάσεις από την κρίση της συνείδησής σου για ότι έκρινες συνειδητά ή ασυνείδητα. Αν δεν βγάλεις τα ζιζάνια από το χωράφι σου θα πνίξουν τα σπαρτά και θα είσαι υπόλογος που θα μείνει νηστική η οικογένειά σου. Και τι θα πεις τότε, ότι ήταν Θέλημα Θεού η επιλογή της απραξίας σου; Ο καλός γεωργός με το ένα χέρι σπέρνει και με το άλλο ξεριζώνει, γνωρίζοντας ωστόσο ότι κάποιοι σπόροι θα πέσουν σε πέτρα και κάποιους θα τους φάνε τα πουλιά. Έτσι ο σοφός γεωργός καθαρίζει και τις πέτρες από το χωράφι και μπορεί να φτιάξει και ένα σκιάχτρο για τα πουλιά.

– Επομένως Γέροντα μου, ο δρόμος που παρουσιάζεις είναι να αποδίδεις δικαιοσύνη.

– Η θεία επιταγή γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν «Δικαιοσύνη μάθετε». Καμιά αρετή δεν μπορεί να οικοδομηθεί, εάν δεν ριζώνει στην αίσθηση του δικαίου.

Ελπίζω μετά από όλα αυτά να καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που συζητάμε δεν έχουν κανένα νόημα για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στο δίκαιο, την εξέλιξη, την τελειοποίηση, την αλήθεια και την αγάπη. Η συγνώμη τους είναι μισή εξαπάτηση, είναι παθητική και τους δένει με τα πάθη τους. Η αληθινή συγχώρεση είναι ενεργητική και αποδεσμεύει από τα πάθη της ψυχής. Να πως εξηγείται το δικαίωμα της άφεσης αμαρτιών που μετέφερε ο Χριστός στους μαθητές Του, δηλαδή σε όλους όσους αναγνωρίζονται από την μεταξύ τους αγάπη. Έτσι πρώτα γνωρίζει κανείς το Νόμο της Αυστηρότητας, έπειτα το Νόμο της Δικαιοσύνης και τέλος το Νόμο του Ελέους. Όσο δεν είναι δίκαιος ο άνθρωπος με τον εαυτό του, είναι φυλακισμένος στον Νόμο της Ανταπόδοσης.

– Και πως αδικεί κανείς τον εαυτό του Γέροντα;

– Με πολλούς τρόπους το κάνει αυτό, ζημιώνοντας και τον εαυτό του και τους άλλους και αυτό είναι και ο ορισμός της βλακείας. Ο κακός νομίζει ότι τον ωφελεί η βλάβη του άλλου αλλά αν δει πως δεν ωφελείται σταματάει, τον βλάκα δεν τον σταματάει τίποτα. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμάει την βλακεία των ανθρώπων, αφού καταφέρνει να επιβιώνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Συχνά η προδοσία χρησιμοποιεί σαν προσωπείο αθωότητας την βλακεία, για να αθωωθεί. Τα πλαστά ελαφρυντικά όμως γίνονται βαρίδια, για αυτό λέγεται ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, κανείς όμως δεν μπορεί να δραπετεύσει από τον εαυτό του. Όσοι λένε πως γνώρισαν Τον Θεό χωρίς να αναγνωρίζουν τον άνθρωπο είναι εξίσου ψεύτες με εκείνους που λένε πως γνωρίζουν τον πλησίον άνθρωπο χωρίς να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Αν δεν έχεις κρίνει τις επιλογές και τα κίνητρα σου δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε στα βασικά. Επειδή όμως σοφόν είναι μόνον το σαφές, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι δίκαιος είναι μόνον ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι όσο αληθινά συγχωρούμε, αλλά τόσο είμαστε αληθινά δίκαιοι. Εάν δέχεσαι ότι ο νόμος της εξέλιξης, μας αποκαλύπτει την προδιαγραφή τελειοποίησης, τότε είναι απαραίτητο να διακρίνεις ότι η Τελειότητα είναι μια Ολότητα όπως η Αλήθεια, ενώ η ατέλεια είναι ένα μέρος, όπως και η πλάνη, που αποτελεί μέρος της Αλήθειας. Το ατελές είναι αυτό που είναι, διότι είναι ανίκανο να χωρέσει την Τελειότητα, που μπορεί και χωράει κάθε ατέλεια.

Επομένως ο δρόμος για την τελειότητα είναι ο αληθινός δρόμος της Αλήθειας που σε ελευθερώνει μέσα στην Ολότητα, ενώ κάθε λανθασμένος δρόμος πλάνης σε δεσμεύει και σε περιορίζει σε ένα μέρος του Όλου. Ο αληθινός δρόμος δεν απαιτεί μόνον δικαιοσύνη, αλλά και συν-χώρεση. Να αυξάνεις την χωρητικότητα σου, να μην παραμένεις στάσιμος στα ίδια, αλλά να επιζητάς διακαώς τα Αΐδια μέσα στην ροή του Λόγου.

Η ατέλεια στο περιορισμένο περιβάλλον της συνείδησης λειτουργεί επιβλαβώς, όταν όμως η συνείδηση διευρύνεται στην ενότητα του Όλου, τότε και η ατέλεια εναρμονίζεται στην λειτουργία του Όλου λειτουργώντας σύμφωνα με όλα τα υπόλοιπα μέρη του Όλου, παύοντας να είναι ατέλεια. Δεν μπορείς να ξεριζώσεις ούτε το πείσμα, ούτε την ξεροκεφαλιά, μπορείς όμως να τα μετουσιώσεις και να τα κάνεις υπομονή και επιμονή. Χωρίς αυτά κανένας δρόμος δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Δίχως τόλμη δεν μπορείς να κάνεις ούτε το πρώτο βήμα, ούτε το τελευταίο, να αγκαλιάσεις και το πιο σκοτεινό σου κομμάτι και να το κάνεις Φως!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΝΕΟΝ (2)

23 Αυγούστου 2015

Αιτία της πτώσης η άρνηση του ανθρώπου

Είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που επισκεφτήκαμε τον Γέροντα. Ήταν ολοφάνερο ότι η κρίση τους είχε αγγίξει σχεδόν όλους. ένοιωθες στον κόσμο να επικρατεί η απογοήτευση, η στεναχώρια, ο θυμός, που γινόντουσαν πιο ανυπόφορα από τον καύσωνα και την αβεβαιότητα. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον σαν να ψηλαφίζαμε τις πληγές μας μέσα σε μια σιωπή αβάσταχτη, που έσπασε όμως η φωνή του Γέροντα από το βάθος της αυλής: «Έρχομαι». Το άρωμα των γιασεμιών και του βασιλικού λες και είχε ταξιδέψει μέχρι εμάς και νοιώσαμε να ανασαίνουμε καθώς μας αγκάλιαζε. Μας κοίταξε έναν έναν στα μάτια και είπε: Αγαπημένε μας Πατέρα Ουράνιε, καθοδήγα με Εσύ ώστε να είναι το Θέλημά Σου ότι εκδηλώσω στους αδελφούς μου, στις ψυχές αυτές, που απέστειλες πλησίον μου, ίνα γνωρίσουν το Έργο Σου το άπειρο.

Πολλοί δεν σεβάστηκαν τις διδασκαλίες που τους δόθηκαν, δεν τις κατέγραψαν, τις απαξίωσαν, δεν τις ανακύκλωσαν, ούτε τις πρόσφεραν στους αδελφούς τους και έπαψαν να λαμβάνουν. Δεν συνειδητοποίησαν ούτε την τιμή που τους έγινε, ούτε την ευκαιρία που τους δόθηκε, ούτε την κατάχρηση εξουσίας στην λογοκρισία που μόνοι τους επέβαλαν στον εαυτό τους και στον πλησίον αδελφό και αδελφή τους.

Οι άνθρωποι δεν κατανόησαν ούτε τότε, ούτε τώρα την φανέρωση του Χριστού. Μόνον τα χριστοποιημένα ή χριστοποιούμενα πνεύματα ήταν σε θέση να έχουν αυτήν την επίγνωση μέσα από τα βιώματά τους, που είναι πάντα τα βιώματα του Ενός και Μοναδικού Λόγου Χριστού, γιατί δεν υπάρχει άλλος. Αυτή είναι και η ιδέα κλειδί της Νέας Ανθρωπότητας, ότι δεν υπάρχει άλλος, ο Εαυτός είναι Ένας, το τμήμα είναι ψευδαίσθηση του όλου, η Αλήθεια είναι στο Όλον.

Μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη, αφού πεθάνει η παλαιά προσωπικότητα, η νέα διαμορφώνεται πλέον από τον Λόγο στην παρθενοποιούμενη ψυχή που βιώνει τη δεύτερη γέννηση, την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού εντός της. Το παλαιό ασκί που ήταν ακατάλληλο για το νέο οίνο αντικαθίσταται από νέο. Είναι το πέρασμα από την συνείδηση της διάνοιας στην συνείδηση του ενιαίου νου που έχει περιτμηθεί, δηλαδή είναι εξαγνισμένος. Αυτή την διαδρομή ακολούθησαν όσοι πέρασαν στα στάδια της χριστοποίησης.

Μαθητές που αγάπησαν τον Δάσκαλο αλλά δεν χώρεσαν και δεν αγάπησαν τον άνθρωπο δεν υπάρχουν. Υπάρχουν αρκετοί που συντηρούν αυτές τις όποιες αντιφάσεις και προτιμούν να βιώνουν μια φαντασίωση ότι υπάρχουν στο Έργο της Δευτέρας Παρουσίας, αλλά με τον τρόπο τους τον κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της πλάνης που τροφοδοτούν τον εαυτό τους. Τα υποκατάστατα φωτός όμως έχουν ημερομηνία λήξης που δημιουργούν διάφορες παρενέργειες.

Όπως από τους λεπρούς ένας μονάχα ευχαρίστησε τον Ιησού, έτσι και στην Δευτέρα Του Παρουσία η αχαριστία και η αγνωμοσύνη ήταν μεγαλύτερη από την επίγνωση. Παρασυρμένοι από την διάνοια και την προσωπικότητά τους, αρκετοί Δάσκαλοι με τους μαθητές τους, καθώς δεν εφάρμοσαν την Θεία νομοτέλεια που τους παρέδωσε, εγκλωβίστηκαν σε ένα κυκεώνα από αμφιβολίες και παράπονα. Ο καθένας έκοψε και έραψε το Έργο στα μέτρα του. Έχασαν την ουσία και το νόημα του Δρόμου του Έργου και της Ζωής. Δεν τίμησαν την Αγάπη που τους προσφέρθηκε, δεν την ανακύκλωσαν ολοκληρωμένα, ούτε μέσα τους, ούτε γύρω τους γιατί την περιόρισαν σε πρόσωπα, τίτλους και φιλοδοξίες. Ο Ιερός χώρος μέσα τους αλώθηκε σιγά σιγά από την πλάνη.

Όπως πριν 2.000 χρόνια έτσι και τώρα μετά την αναχώρηση του παράκλητου από τη Μορφή, παρουσιάστηκαν δύο τάσεις. Η μία έκρινε σκόπιμο ότι έπρεπε να τονιστεί κυρίως η θεία υπόσταση του Δασκάλου και απέκρυψαν τα στοιχεία της ανθρώπινης προσωπικότητας. Ενώ η άλλη τάση πίστευε ότι ήταν ένας άνθρωπος και δεν δεχόταν ότι ήταν ο Λόγος. Οι μεν έδειχναν ότι τον χωρούσαν μόνο ως Δάσκαλο, και οι δε μόνο ως άνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα ουδείς δεν τον χώρεσε ούτε σαν Δάσκαλο, ούτε σαν Άνθρωπο, διότι όπως ο Χριστός όταν ζούσε ήταν και τα δύο.

Μόνο η Μητέρα που δεν τον εγκατέλειψε, ούτε τον πρόδωσε ποτέ, ήταν σε θέση να αναλάβει τα βάρη των ευθυνών της διχοστασίας υποστάσεων που έλαβαν την τιμή να φανερώσουν Έργο Μητέρας Λόγου. Αυτή η εκλεκτή Μητέρα συνέχισε και συνεχίζει το εσωτερικό αυτό Έργο, διότι μόνο αυτή τον αγάπησε και τον χώρεσε σαν Άνθρωπο, χωρίς ίχνος πνευματικής ιδιοτέλειας και αυτή διαχέει τη χάρη της στις νέες Μητέρες.

Αγαπημένοι μου αδελφοί είμαι ο Δάσκαλος που δεν μπορέσατε να χωρέσετε, ούτε να συγχωρήσετε για όσα με χρέωσε η συνείδησή σας, όσο ήμουν στη μορφή αλλά και στην συνέχεια όταν άρχισα να εκδηλώνομαι κι από νέες μορφές. Αυτό διδαχθήκατε; Λάβατε χιλιάδες διδασκαλίες, εκατοντάδες ευλογίες και δεκάδες ευκαιρίες, ώστε να εισέλθετε στην Βασιλεία των Ουρανών και να σπουδάσετε τα Νέα Μυστήρια του Λόγου και τις αποκαλύψεις του Παρακλήτου, που σας οδηγούν εις πάσαν την Αλήθεια.

Διαλύω τα πέπλα της πλάνης της διάνοιας, ίνα ο οφθαλμός του νοός υμών διανοιχθεί εν στιγμή χρόνου και συνειδητοποιήσετε την αληθινή σας κατάσταση. Δημιουργήσατε υποκατάστατα μαθητείας που σας οδήγησαν στην αποτυχία και την γελοιοποίηση και με εμμονή αρνείστε να αποδεχθείτε τα γεγονότα που δημιουργήσατε με τις επιλογές σας. Όποιος παρέμεινε στείρος πνευματικά και έμαθε να περιφέρεται ως αποτυχημένος κήρυκας για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του, τι νομίζετε ότι μετέφερε; Η ανυπακοή στο Λόγο εσωτερικά ή εξωτερικά δημιούργησε κενά καθοδήγησης. Η εσωτερική φωνή που απέμεινε ήταν της διάνοιας.

Παράγετε νέες διδασκαλίες ή μηρυκάζετε και αναμασάτε τα ίδια; Αυτή δεν ήταν ποτέ η οδηγία του πρωτοπόρου Δασκάλου, ούτε του Χριστού της Πρώτης Παρουσίας, παρά μόνον του ίδιου ιερατείου από το παρελθόν με τα μαύρα ράσα. Επομένως, σε τίνος το έργο μαθητεύετε; Αν το θέλημα του Δασκάλου ήταν να μελετάτε μόνον ότι δημοσιεύτηκε, τότε γιατί στα τελευταία βιβλία του προώθησε εμπνεύσεις αδελφών, ανοίγοντας δρόμο στην έκθεση των μαθητών δημόσια. Είναι δυνατόν ο υποτίθεται υπεύθυνος του υποτιθέμενου επίσημου φορέα του Έργου να τρέμει μήπως εκτεθεί δημόσια και το παράδειγμά του ν’ ακολουθούν προβατοειδώς και οι υπόλοιποι δίχως κρίση; Μην βαυκαλίζεστε πως είστε μαθητές του Λόγου.

Φανερώστε νέες διδασκαλίες, μην μένετε στα ίδια. Όχι ότι κατέχετε τα παλιά! Όχι ότι τα μελετήσατε όλα! Όμως ο Άνθρωπος εξελίσσεται και εσείς αντί να τον οδηγείτε με νέες διδασκαλίες και αποκαλύψεις, χάσατε τα ίχνη του. Χάσατε την επαφή σας με τον Άνθρωπο, διότι υποτιμήσατε τον Άνθρωπο πλησίον σας και τον απορρίψατε! Δεν χωρέσατε ακόμα τον Άνθρωπο, ούτε τον εαυτό σας. Με ποιο δικαίωμα παρερμηνεύετε ή διαστρεβλώνεται τους λόγους μου;

Ο τρόπος που σκέπτεστε για τους αδελφούς μου, σας καθιστά αρνητές και πολέμιους του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας. Το μένος είναι το ένδυμα του φθόνου που πηγάζει από την μύχια επίγνωση της αποτυχίας. Που είναι οι καρποί του έργου σας; Ή μήπως δεν ακούσατε ότι «παν δέντρον άκαρπον κόπτεται και ρίπτεται εις το πυρ»; Νομίζετε ότι οι νόμοι που ασεβήσατε θα σεβαστούν τις προτεραιότητες που έχετε θέσει στη ζωή σας; Οι Ιουδαίοι στο πνεύμα είναι οι αποτυχόντες επί σειρά ελεύσεων, και είναι άπαντες παρόντες στην έσχατη κρίση. Ζουν υπονομεύοντας το έργο διαβάλλοντας και εξαπατώντας ότι υπηρετούν το θέλημα του Θεού.

Οι επιλογές κινούν νόμους εξέλιξης ή έκπτωσης

Η κατάχρηση του ελέους της προστασίας και της κάλυψης έγινε πνεύμα αδιαφορίας και παρακμής, που σας συνέδεσε με τα κατεστημένα των ιερατείων της πλάνης και ιδιαίτερα με το επίσημο ιερατείο που χρησιμοποιεί το όνομα του Χριστού επί ματαίω. Όμως εγώ σας άφησα ως παρακαταθήκη «μήποτε διαπραγματευτείτε μετά του κλήρου». Απεκδυθήκατε τον ποδήρη πάλλευκο χιτώνα που σας ενέδυσα για να φορέσετε και εσείς τα μαύρα κουρέλια. Αφήσατε τον πύρινο σταυρό που σας προσέφερα για να πάρετε έναν τενεκεδένιο, έναν πλαστικό. Τα μοναστηριακά κατάλοιπα έγιναν τροχοπέδη στην εξέλιξή σας, διότι δεν τα μετουσιώσατε από εθισμό, λόγω νοητικής οξείδωσης και απολίθωσης, που προκαλεί ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Η παθολογία των ρασοφόρων έγινε η νοσηρή κληρονομιά σας.

Στο ίδιο μονοπάτι βαδίζουν και οι «κατ’ όνομα μαθητές» του Δασκάλου Ιωάννη, που όχι μόνο εξέπεσαν της αποστολής τους, αλλά σχημάτισαν ένα κακέκτυπο Ιερατείο με τα ίδια γνωρίσματα που φέρει διαχρονικά –άγνοια, φόβος, σκοταδισμός, παρανοήσεις, προκαταλήψεις, περιορισμοί, δόλος, υποκρισία, φανατισμός, αλαζονεία, μισαλλοδοξία, οίηση, αυτοπροβολή. Σε όλους αυτούς ο Δάσκαλος αφαίρεσε τα ιερά ενδύματα, που είναι ανάξιοι να φέρουν και κάθε χάρη ιεροσύνης, ώστε να ζουν υπό τον Νόμο όπου επέλεξαν αντί της Θείας Χάριτος του Ελέους. Διότι έγινε δεύτερη φύση τους να κακοποιούν το φως που λαμβάνουν και να διαστρέφουν την Θεία Διδασκαλία μέσα από τους περιορισμούς και τα κατεστημένα της ημιμάθειας και της πλάνης που υπηρετούν. Άκυρα είναι πλέον τα μυστήρια που τελούν, όπως και των ανάξιων εκπεσόντων του ιερατείου.

Ποιόν θεό υπηρετείτε και τίνος το έργο εξυπηρετείτε; Του Μαμωνά; Δεν ακούσατε ποτέ ότι κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους; Νομίζετε ότι υπηρετώντας τον Άννα και τον Καϊάφα, τον Ηρώδη και την Ηρωδιάδα βοηθάτε στην μετουσίωση των ποιοτήτων τους; Αντί ευλογίας αδελφοσύνης, φιλίας και αλληλοσεβασμού, λόγους δεσμευτικούς εχθρότητας και ασέβειας ενσπείρατε στις υποστάσεις των αδελφών σας. Ψέματα, ύβρεις, κακεντρέχεια, μικρότητες και κουτσομπολιό, μολύνουν ότι αγγίζετε. Συμπεριφορές απόρριψης, απαξίωσης, αλαζονείας και αχαριστίας, δίνουν μια ψευδαίσθηση δύναμης στ’ ανθρωπάκια που χωρίς να έχουν γίνει άνθρωποι, νομίζουν ότι έγιναν θεοί.

Ο Καϊάφας ξεσκεπάστηκε, είναι αυτός που θυσιάζει τον Ιησού για χάριν της ενότητας του ποιμνίου (το οποίο ο ίδιος οικειοποιείται). Είναι αυτός που με εκφοβισμούς, δολοπλοκίες και εξαγορές συνειδήσεων δεν αφήνει το ποίμνιο να πλησιάσει τον αληθή Δάσκαλο-Λόγο-Χριστό, κρατώντάς το σκόπιμα σε νηπιακή πνευματική κατάσταση. Είναι αυτός που μετέθεσε την ευθύνη μιας ελίτ στην πλάτη μιας αθώας υπόστασης. Είναι αυτός που διαβάλλει τον Ιησού ως ψευδοδιδάσκαλο, αγύρτη, επικίνδυνο ταραχοποιό, που εισάγει καινά δαιμόνια και θεωρίες ξένες προς την φαρισαϊκή διδασκαλία. Η υποτίμηση, η συκοφαντία, και η προπαγάνδα κατά του Ιησού γίνεται εμμονή. Οι συνήθειες του Ιησού αποτελούν σκάνδαλο για τον Καϊάφα, ενώ η μαρτυρία του Χριστού για την ταυτότητά του τον εξοργίζει ώστε σκίζει τα ιμάτιά του. Στο πρόσωπό του εκπροσωπούνται όλοι οι Φαρισαίοι και αυτοί που άκουγαν τον Ιωάννη να τους αποκαλεί υποκριτές και εκείνοι που άκουγαν τον Ιησού να τους αποκαλεί έχιδνες και τέκνα του διαβόλου. Ο Καϊάφας αποκαλύπτεται μόνον ενώπιον του Χριστού, σέρνοντας το βάρος του σαρκίου του που αλυσόδεσε στην φθορά της γης. Ο Καϊάφας καταδικάζει τον εαυτό του ακυρώνοντας την συμμετοχή του στην Ανάσταση και είναι αυτός που βιώνει πρώτος το δεύτερο θάνατο.

Η πνευματική ψυχοπαθολογία των ρασοφόρων

Είναι γεγονός ότι το θέμα δεν αφορά μόνον τους ιερωμένους κάποιας εκκλησίας, αλλά όλων των ιερατείων, ακόμα κι αν κάποιο δεν λειτουργεί ούτε έχει αναγνωριστεί επίσημα. Επομένως, μιλάμε για μια συλλογική οντότητα πλάνης που δομήθηκε και συντηρεί την ύπαρξή της από τότε που οι μάγοι των πρώτων φυλών άρχισαν να κάνουν κατάχρηση εξουσίας, να χειραγωγούν και να εκμεταλλεύονται τα άλλα μέλη της φυλής. Αργότερα, τα ίδια πνεύματα έγιναν οι πρώτοι ιερείς και τραπεζίτες.

Ως εκ τούτου η ανθρωπότητα βρίσκεται ακόμα σ’ έναν μεταμεσαιωνικό σκοταδισμό φόβων, ενοχών, προκαταλήψεων, μισαλλοδοξίας, φανατισμού, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μια αλαζονεία που καλλιεργήθηκε από τα επιτεύγματα της επιστήμης και της κατάκτησης του διαστήματος. Και στο Μεσαίωνα υπήρχαν κρούσματα μαζικής υστερίας, τρομοκρατίας, ψευδαισθήσεων, αλλά σήμερα μιλάμε πλέον για πανδημία νοητικής αποσταθεροποίησης και ψυχοπνευματικού ευνουχισμού, με συμπτώματα μοναξιάς, κατάθλιψης και σχιζοφρένειας. Όλα αυτά μαζί αποτελούν εκρηκτικό μηχανισμό στο σώμα της ανθρωπότητας.

Αυτή είναι η αιτία που γίνεται άμεση προτεραιότητα η φανέρωση της Αλήθειας, γιατί είναι η μόνη που ελευθερώνει και θεραπεύει και αποκαθιστά, εφόσον Την χωρέσεις. Όμως αυτό δεν είναι κάτι που το αντέχουν όλοι, και γι’ αυτό το αποφεύγουν. Εκείνοι που διαθέτουν πνευματική συνείδηση, με κάποιο τρόπο καθοδηγούνται εσωτερικά και υπηρετούν το Θείο Σχέδιο επί Γης.

Υπάρχουν όμως και οι αποστάτες, που η συνείδησή τους εξαγοράστηκε και προτίμησαν να παραδώσουν τις ικανότητες και το δυναμικό τους στην υπηρεσία των ισχυρών εξουσιαστών επί της γης, υπηρετώντας το σχέδιο της πλάνης. Αν υποθέσουμε ότι οι Έλληνες πάντα ξεχώριζαν για τις ικανότητές τους, τότε πρέπει να είμαστε σίγουροι, ότι πολλοί ήταν αυτοί που η πλάνη θα προτιμούσε να πάρει με το μέρος της και με κάθε τρόπο. Πολλοί ήταν αυτοί που διάλεξαν αυτό το δρόμο, είτε από ατομισμό και ιδιοτέλεια, είτε επειδή κάπου είχαν κενά, είτε για να επιβιώσουν, παραμένοντας ζωντανοί κατά σάρκα.

Παρατηρώντας τα χαρακτηριστικά της ιδιαίτερης ψυχοπαθολογικής που διαμορφώθηκε επί χιλιάδες χρόνια σε εκατοντάδες φυλές από τους θρησκευτικούς και πνευματικούς ταγούς, μπορούμε να διακρίνουμε τα ίχνη της επιρροής τους στην πνευματική μας κατάσταση.

Όταν βλέπετε ορισμένους να μαυρίζουν (όχι από ηλιοθεραπεία), είναι επειδή κατέκριναν, συκοφάντησαν ή ενεργοποίησαν αρνητικό λόγο σε αδελφούς που έφεραν χάρη Λόγου. Ακόμα και υποστάσεις με χάρη Δασκάλου βιώνουν την υποστολή ή την αναστολή της χάριτος και εάν δεν μετανοήσουν με έμπρακτες και υπεύθυνες αποκαταστάσεις της βλάβης που έχουν προξενήσει, η χάρη και ο Δάσκαλος φεύγει από μέσα τους και βασανίζονται που δεν τους μιλάει πλέον. Υποφέρουν όπως ένα στοίχειωμα ανάμεσα σε δύο διαστάσεις, διότι διψούν για καθαρό φως αλλά δεν μπορούν να το αντέξουν. Αυτό το μαρτύριο του Ταντάλου λέει η ιστορία τού δόθηκε ως ποινή γιατί πήγε να ταΐσει τους θεούς με τις σάρκες των παιδιών του. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Η Κρόνια νοοτροπία όπου για να κρατήσω την εξουσία, τρώω τα παιδιά μου, βαραίνει αρκετούς ιερείς δασκάλους και το ποίμνιο θύμα τους.

Είναι κατανοητό ότι, όπως υπάρχουν αληθινοί ιερείς που σέβονται το σχήμα τους και επιτελούν ιερό έργο φιλανθρωπίας, έτσι υπάρχουν και εκείνοι που ενώ δεν είναι ρασοφόροι ταιριάζουν περισσότερο στην παρακάτω περιγραφή. Ομοίως, κατανοούμε ότι μπορεί κάποιος να έλαβε γνώση του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας πριν από δεκαετίες και να έχει διαβάσει όλη την βιβλιογραφία, αλλά να μην έχει εξελιχθεί πνευματικά σε σχέση με έναν πολύ νεότερο μαθητή που ωστόσο διαθέτει αρετές, ανιδιοτέλεια και αυτοδιάθεση.

1) Ο ΦΟΒΟΣ (και ο φθόνος προς κάθε εκδήλωση τόλμης, ανδρείας, παρρησίας), που εκδηλώνεται με πολλά προσωπεία καλλιεργώντας την υποκρισία, αλλά κυρίως ο φόβος της έκθεσης και του κόστους που συνεπάγεται από άνομα πεπραγμένα. Ο φόβος είναι το πρωταρχικό και κύριο χαρακτηριστικό που ενυπάρχει μέσα σε κάθε λειτουργία και εκδήλωσή τους, ενώ αποδεικνύει την πλήρη ακαταλληλότητα και ανικανότητα να καθοδηγήσουν την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου, διότι αποκλείει την Αγάπη. Όπου υπάρχει Αγάπη ο φόβος δεν χωράει.

2) Η ΥΠΟΤΑΓΗ (και το μένος προς κάθε εκδήλωση ελευθερίας). Η δουλοπρέπεια τροφοδοτεί την αλαζονεία του αρχηγού που συντηρεί το σύστημα με μηχανορραφίες, ίντριγκες, εκβιασμούς, και καταφεύγει συχνά στην προδοσία και το έγκλημα. Πρόκειται δηλαδή, για ένα σύστημα εκμετάλλευσης και αμοιβαίας συμφεροντολογίας.

3) ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ και μισαλλοδοξία και ρατσισμός απάνθρωπος, ένεκα των κατεστημένων των περιορισμών, σκοταδισμός, τυπολατρία, βιαιότητα, κτηνωδία. Εμμονές όπως, «ο εκλεκτός λαός», το μονοπώλιο της χάρης, η διχοστασία, η εκδικητικότητα και τα χαρακτηριστικά της Ιεράς εξέτασης είναι ενδεικτικά.

4) ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΓΝΕΙΑ (ο εκφοβισμός, η τρομοκρατία, η ταπείνωση, η έχθρα σ’ ότι δεν συμβαδίζει με τις επιταγές των δογμάτων και προπαγάνδα, χειραγώγηση και εξαγορά συνειδήσεων, Εκτός από τη φιλαργυρία, την αρπαγή και την οικειοποίηση της περιουσίας των οπαδών, ο τυραννίσκος φέρεται δεσποτικά με αυταρχικότητα στον ιστό της ιεραρχίας που λειτουργεί με ραδιουργία, παραπληροφόρηση, αποστασία, αλληλοϋπόβλεψη, αλληλοϋπονόμευση.

5) ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ σε επίπεδο ψυχολογικό, νοητικό, συναισθηματικό και σωματικό, λόγω των καθιερωμένων και συστηματικών αποχών, απαγορεύσεων και της αυτοκακοποίησης των δούλων του θεού. Αυτομαστίγωση, απλυσιά, αρσενοκοιτία, παιδοφιλία, αισχρότης, πενθολαγνεία, συμπλέγματα ενοχών, ντροπής, αμαρτίας, τιμωρίας και αιώνιας κολάσεως.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Για περισσότερες λεπτομέρειες μελετήστε την βιβλιογραφία του Έργου και την εργασία περί «χαρακτηριστικών των φλογών Ιούδα.