ΟΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΣΕΦΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

13-9-2015

Ως αρχή οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η ανθρωπότητα είναι μία άπειρη δεξαμενή εμπειριών και βιωμάτων, γνώσης και σοφίας, πολιτισμού και ιστορίας, ιατρικής και τέχνης, χορών και μουσικής, ποίησης και τραγουδιού, γλώσσας και γραμμάτων, φιλοσοφίας και διδασκαλίας. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος ακόμα παραμένει ανώριμος και στην επιφάνεια, ξοδεύοντας την ζωή σε έναν μιμητισμό, ανίκανο να δημιουργήσει. Ανταγωνιζόμαστε στο να αποδεικνύουμε την ματαιότητα και τον μηδενισμό, την καταστροφή. Αποδεχόμαστε πως ζούμε μέσα στον πλούτο, που όμως αισθανόμαστε φτωχοί.  Προτιμούμε να ζούμε τύψεις και ενοχές, υποβιβάζοντας οτιδήποτε ξεπερνάει τα μέτρα και τα σταθμά μας. Κρύβουμε την αγάπη και τον έρωτα από την ζωή. Βρισκόμαστε στραμμένοι με το βλέμμα στο παρελθόν και θέλουμε να ενατενίζουμε και να βαδίζουμε στο μέλλον. Μιλούμε για δημοκρατία, ζητούμε δημοκρατία, μα δεν έχουμε ακόμα χώρο μέσα στον εαυτό μας και αμέσως εναντιωνόμαστε και πολωνόμαστε σε οτιδήποτε θεωρούμε πως περιορίζει την ελευθερία.

Υπάρχουν κίνδυνοι που ξεπερνούν τις ταχύτητες της εξέλιξής μας, αν και αυτούς τους έλκουμε με την ιδέα που έχουμε για την εξέλιξη. Με αρετές πολλές είναι προικισμένος ο άνθρωπος, τις οποίες ξεπουλάει και σκεπάζεται για να κρύψει την γύμνια του. Ο άνθρωπος είναι περισσότερο αυτό που είναι και λιγότερο αυτό που φαίνεται και επειδή η βούληση της ψυχής μας είναι στραμμένη προς το φαίνεται, το μεγαλύτερο μέρος του εαυτού μας βρίσκεται σε χαοτική κατάσταση. Όταν το καθήκον της αναγνώρισης των θείων και φυσικών δικαιωμάτων των ανθρώπων εκπληρώνονται, τότε χαρακτηριζόμαστε από ενάρετη ζωή. Η εκδήλωση της αγάπης του ανθρώπου ως προς τους ομοίους, τον καθιστά ενάρετο.

Αιώνες πολέμου και καταστροφής, φαίνεται πως δεν φτάνουν για τον άνθρωπο που αρνείται να διδαχτεί από τα βιώματά του. Μπορεί να νικήσαμε ανά καιρούς και περιόδους, μα αυτό που χάσαμε σε κάθε κύκλο και περίοδο είναι οι ανθρώπινες αξίες. Υποβιβάστηκαν στον βωμό της νίκης και της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, η οποία δεν ήρθε ποτέ. Με μια ειλικρινή ματιά, μπορούμε απλά να βεβαιωθούμε πως ο κόσμος στηρίζεται σε αξίες που δεν αγοράζονται, καθώς εκδηλώνεται πηγαία από την ενάρετη ζωή, βασισμένος σε ιδέες και δυνάμεις, ενέργειες και δράσεις, πραγμάτωση της ίδιας της ουσίας. Παγιωμένοι στην συνείδηση που θέλει τον άνθρωπο ως παραγωγική μονάδα καταντάμε καταναλωτές, στραμμένοι στην ποσότητα εις βάρος της ποιότητας. Κλεισμένοι στο παιχνίδι της διάνοιας, στην ψευδαίσθηση της επιλογής να είσαι ή να έχεις.

Μάθαμε να επιλέγουμε ανάμεσα σε αυτά που μας σερβίρουν, παρόλο που δεν μας καλύπτουν και δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε αυτά, εμμένουμε σε μια παθητική στάση, στο παράπονο και στην αγανάκτηση, χωρίς υγιείς προτάσεις. Θέλουμε ακόμα την ευθύνη να την έχει άλλος, παρόλο που τον λογαριασμό τον πληρώνουμε ήδη. Εξουσιαστές θα συνεχίζουν να υπάρχουν όσο ο άνθρωπος παραμερίζει τα δικαιώματά του, τα οποία δεν έχω καμία αμφιβολία πως σήμερα δεν γνωρίζει.

Το όραμα, είναι υπόθεση και ευθύνη όσο προσωπική, τόσο και κοινωνική μαζί. Η ελεύθερη κοινωνία αποτελείται από ελεύθερους ανθρώπους. Όταν ο λόγος μας λαμβάνει σάρκα και οστά, δίνουμε στη ζωή αυτό που της αξίζει. Αλλάζουμε παρέες, κοινωνίες, τόπο κατοικίας, πόλεις και χώρες κουβαλώντας μαζί τα ίδια κατεστημένα ιδεών, τις ίδιες νοοτροπίες που μας ώθησαν στην υποτιθέμενη αλλαγή, γιατί και ρούχα που αλλάζουμε κάτω από αυτά είναι η ταυτότητα του ανθρώπου και δεν εννοώ αυτό που δηλώνουν τα χαρτιά του. Ο πολιτισμός είναι η ταυτότητα του καθενός και αυτό το κουβαλάμε όπου κι αν πηγαίνουμε. Ο δικός μας καταρρέει εκφυλίζοντας την ζωή, παράγοντας εκφυλισμένους ανθρώπους με αξίες και ιδανικά που ωθούν στην εκπλήρωση του εθισμού, ένα ασυνείδητο και άβουλο ον. Οι φωνές για μια κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, γιατί στηρίζονται σε λανθασμένη αρχή. Είναι εωσφορικό να πιστεύεις και να στηρίζεις, ότι όλα όσα οι φυσικοί νόμοι της δημιουργίας εκδηλώνουν υπάρχουν και στρέφονται γύρω από εμάς.

Μάθαμε βέβαια, πως η γη δεν είναι το κέντρο όπου γύρω πλανούνται και άλλοι κόσμοι, μα δεν μπορέσαμε αυτό να το συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα μέσα μας. Όλα δονούνται σε αρχές που ωθούν στην εκδήλωση της ζωής, η οποία ρέει μέσα σε μορφές χωρίς να περιορίζεται εκεί.  Χάνοντας τον προσανατολισμό, την προδιαγραφή, τον σκοπό και τον στόχο, παραμένουμε ανεκπλήρωτοι και μονίμως σε επιλογές κατώτερες των περιστάσεων.

Κάθε μητρική γλώσσα αυθόρμητα εμπνέει τον θαυμασμό, καθώς ξυπνάει γνώριμες μνήμες, ιστορίες και πρόσωπα. Σε οποιαδήποτε γλώσσα κι αν πούμε το σ’ αγαπώ, άσχετα πως ηχεί στα αφτιά μας, ορίζεται απ’ αυτό που οι άνθρωποι κατανοούν. Η ελληνική, ξεπερνάει τις διαθέσεις του καθενός, γιατί ως γλώσσα του φωτός, τα του πνεύματος πυροδοτεί. Δεν είναι εθνικιστικό, κατέστη γλώσσα των εθνών, γιατί όλοι τρεφόμαστε από τους χυμούς της. Αυτή, τα θεμέλια θέτει, τα θεμέλια του πολιτισμού. Όποιος την μετέφρασε, ανακάλυψε τα κενά της μεταφοράς της. Μπορείς να περιγράψεις κάτι, μα δεν είναι το ίδιο να το ονομάσεις. Μας αρέσουν οι καρποί, μα το δέντρο από τις ρίζες λαμβάνει την τροφή. Όσο παραμένουμε εστιασμένοι στην κάλυψη των αναγκών μας, βρισκόμαστε σ μία βάρκα που ταξιδεύει κοντά στη στεριά, ανήμπορη να προχωρήσει στα ανοιχτά. Υπάρχουν κανόνες για να διακρίνουμε τις εξαιρέσεις που τους διαμορφώνουν. Επαναλαμβανόμαστε, γιατί είμαστε όμηροι των προσδοκιών και των όσων οράται ο νους.