ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

20 Σεπτεμβρίου 2015

Αγγελία προς τους εργάτες του Έργου της Δευτέρας Παρουσίας

Κι ήρθε η Άνοιξη στην Καρδιά μας, γι’ αυτό η Ψυχή μας τραγουδάει το σκοπό της Αναγέννησης, κι ανοίγεται στον Ήλιο, στο Φως και στη Δροσιά της. Χορεύουμε την Ανάσταση του Ανθρώπου-Χορό Κυκλικό, στεφανωμένοι με ελιά και δενδρολίβανο, βασιλικό και δάφνη, στάχυα και τριαντάφυλλα. Ας είναι ευλογημένη η ένωσή μας, ας είναι ευλογημένη η επιστροφή μας, γιατί οι ρίζες μας είναι στους Ουρανούς μας.

Όταν ο Λόγος σε τιμά με την ανάθεση μιας θέσης Υπευθυνότητας μέσα σ’ αυτό το Θείο Έργο, και τέτοια θέση είναι κάθε μια που θέλεις να δεις με αυτό τον τρόπο, πριν από ό,τι σκεφτείς και ό,τι αισθανθείς μα και για πάντα, ζεις κάτι που δεν μπορείς να αποχωριστείς ποτέ. Το βίωμα της Ευχαριστίας. Γιατί αν πάψεις να ζεις με αυτό τον τρόπο την τιμή αυτή τότε, κάθε προσφορά και κάθε διακονία προς τον άνθρωπο μεταστρέφεται σε μια αίσθηση βάρους και εξαναγκασμού και αυτό δεν μπορεί να σχετίζεται με τις Αρχές του Πνευματικού Θείου Έργου που ο Πρωτοπόρος Δάσκαλος Διονύσης Δώριζας ως παρακαταθήκη άφησε στον Άνθρωπο.

Η μεταφορά βιωμάτων μεταξύ μας επιταχύνει την εκπαίδευση και την εξέλιξη γιατί πέρα από την εμπειρία που μοιραζόμαστε, ενώνουμε τους δρόμους μας για να τους περπατήσουν κι άλλα αδέλφια μας. Γι’ αυτό η επικοινωνία μας,  απλά και καθημερινά προετοιμάζει και προαναγγέλλει το δέσιμό μας, καθώς η ανακύκλωση της αγάπης που λαμβάνουμε, μέσω του λόγου μας προάγει το καθάρισμα και την διάνοιξη των αγωγών μας, μέσα από τους οποίους επικοινωνούμε ως συγκοινωνούντα δοχεία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έρχεται σαν αποτέλεσμα η αύξηση της χωρητικότητάς μας για τις ποιότητες του ανθρώπου, η φιλία, η κατανόηση, η διεύρυνση του μήκους κύματός μας, μέσα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και αφομοιώνονται όλο και περισσότερες δονήσεις, που ενώνονται και γίνονται μία δόνηση που χωράει, διαρρέει και διαχέεται στα πάντα.

Η ομαδική εργασία χρειάζεται συντονισμό, συνεργασία και ενότητα. Όμως, τακτικά η ίδια η συνεργασία οδηγεί τις υποστάσεις σε συντονισμό και ενότητα, ακόμα κι αν υπάρχουν μεταξύ τους κενά, πολλές φορές μεγάλα και βαθιά. Η διαχείριση του δυναμικού σε μια ομαδική εργασία είναι η βάση, η αρχή και το τέλος (με την έννοια του σκοπού) της ίδιας της εργασίας. Το έλεος του Πατέρα μας παρέχει την ευκαιρία να διαχειριζόμαστε ο καθένας μέσα από όση αγάπη μπορεί να έχει, το δυναμικό των ίδιων των τμημάτων μας, των αδελφών μας και μόνο ευχαριστία  αναδύεται από μέσα μου γι’ αυτούς, για την αγάπη τους που αντέχει τα λάθη μου και μου υποδεικνύει αυτό που χρειάζεται να γίνει, όσο εγώ μπορώ να τα λάβω και να το συλλάβω. Κι η αγάπη κι η γνωριμία ανακυκλώνεται μέσα από τη φιλία μας, ως στάδιο χριστότητας.

Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις ανάλογες της αγάπης μας, διευρύνονται και πληρώνονται όσο αυτή μεγαλώνει και οδηγούν στην πραγμάτωση της ουσίας της υπευθυνότητας που είναι η ενότητά μας, η ενότητα της Ψυχής, η κοινωνία μας, η Θεία Κοινωνία της Βασιλείας των Ουρανών.

Ευχαριστώ καθέναν από τους αδελφούς μου για ό,τι με διδάσκει, για την προσφορά τους στον άνθρωπο, για την αγάπη και τη συμπόρευση. Ας είναι ευλογημένη στο άχωρο και το άχρονο, η στιγμή της συνάντησής μας, ο χώρος που ανοίξατε μέσα σας για μένα, για τον άνθρωπο, που θέλησε να κοινωνήσει τη Θεία Αγάπη στα πρόσωπά σας.

Η ευλογία του Πατέρα, η Ευλογία της Μητέρας είναι το βίωμα της ιερότητας κάθε στιγμής, της ενότητας της Ουσίας. Είναι το βίωμα της Θείας Ειρήνης. Ειρήνη όμως  χωρίς Δικαιοσύνη δεν υφίσταται. Αυτό που πιστεύετε για τον εαυτό σας είναι δίκαιο; Εάν είναι, τότε δικαιοσύνη θα υπάρχει και στις σχέσεις σας γενικότερα. Σημαντικό λοιπόν δεν είναι ό,τι έχεις αλλά ό,τι είσαι. Κι αυτά που καθορίζουν την εξέλιξη κάποιου δεν είναι τα εισερχόμενα, όπως φανέρωσε ο Χριστός, αλλά τα εξερχόμενα. Είμαστε λοιπόν ό,τι παράγουμε; Είμαστε οι σκέψεις μας; είμαστε τα συναισθήματά μας; είμαστε αυτό που λέμε; Είμαστε ό,τι πράττουμε; Κάποιος θα πει ότι τελικά είμαστε όχι ό,τι λέμε αλλά ό,τι κάνουμε. Κάποιος άλλος θα πει ότι είμαστε όλα αυτά μαζί. Ουσιαστικά όμως και κατά βάθος είμαστε τα κίνητρά μας κι αυτό που μας κινεί.

Υπευθυνότητα  είναι ο χώρος εντός του οποίου λειτουργείται η ανάληψη της ευθύνης. Ο υπεύθυνος έχει την ευθύνη της ενεργοποίησης το χώρου αυτού, της οργάνωσης, εδραίωσης, εξάπλωσης και φανέρωσής του, της σύνθεσης και της εξέλιξής  του, που είναι Εκπαίδευση, Έλεος και Αγάπη. Οφείλει να ενεργοποιεί ευκαιρίες συνεργασίας, με κίνηση προσφοράς, εκπαιδεύοντας τον εαυτό του στη διάκριση, το σεβασμό, την ενότητα και την Αγάπη, να καλύπτει, να στηρίζει και να φροντίζει τα μέλη, καθιστάμενος σημείο φωτός, έλκοντας τις ποιότητες εκείνες που είναι απαραίτητες για την επίτευξη του κάθε στόχου, ελευθερώνοντάς τες για να εκδηλωθούν με το δικό τους μοναδικό τρόπο, εργαζόμενες μέσα από την Ένωση και το Συντονισμό τους με το Θείο Θέλημα. Η ενότητα και η επικοινωνία λειτουργείται με κάθετες και οριζόντιες κινήσεις ή εσωτερικές και εξωτερικές λειτουργίες δονήσεις και παλμούς ή λειτουργίες πνεύματος και ψυχής, κι ο υπεύθυνος, φροντίζοντας για την Ένωση με τον Θείο του Εαυτό, ό,τι λαμβάνει το διαχέει προς τις ψυχές, τον άνθρωπο δηλαδή, μεριμνώντας για την πορεία τους και φροντίζοντάς τες, διανοίγοντας με την Αγάπη διαύλους επικοινωνίας.

Είναι ο καιρός ν’ αρχίσετε να μιλάτε για το Έργο δίνοντας μαρτυρία με τη στάση σας, τη ζωή σας. Είναι καιρός ν’ αρχίσουν να βγαίνουν προς τα έξω αποκαλύψεις και κείμενα. Ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του, σταματά το ξεβόλεμα του ατόμου στην ομάδα προκειμένου να σταματήσει το ξεβόλεμα της ομάδας στο άτομο.

Απώτερος στόχος είναι η πλήρης απελευθέρωση ρόλων, θέσεων, υπευθυνοτήτων, ώστε να μπορείτε άμεσα να δουλεύετε συντονισμένα και αποτελεσματικά, όπου βρεθείτε. Μόνο με συνεχή επαγρύπνηση όλα ξεπερνιούνται. Τα θαύματα είναι αποτέλεσμα προεργασίας, δε γίνονται τυχαία.

Πέρα από την γνωστή δυναμική λειτουργία της Σχολής που εστιάζεται στη μετάνοια, την υπακοή στο Θείο Θέλημα, την εκπαίδευση της ένωσής μας με το Λόγο, την ταπεινοφροσύνη και την Αγάπη, σαν επιστέγασμα καλούνται όλοι σαν εργάτες στο Έργο του Πατέρα να συντονιστούν στους παρακάτω στόχους:

1.       Εδραίωση των Βασικών Αρχών και της Στάσης Μαθητείας μέσω εκπαίδευσης στη Νομοτέλεια της λειτουργίας των Νόμων και των χειρισμών του Φωτός.

2.       Ενεργοποίηση και εκδήλωση του Λόγου από όλους τους αδελφούς. Αποκαλύψεις και παρεμβάσεις με Ενέργειες και Μυσταγωγίες. Εμβάθυνση στη νομοτέλεια της προσευχής.

3.       Συλλογική μελέτη, έρευνα και καταγραφή νέων διδασκαλιών.

4.       Έλξη νέων αδελφών σε όλους τους κύκλους μαθητείας. Αποστολές βιβλίων. Δημόσιες εκδηλώσεις.

5.       Υποστήριξη της «Υπηρεσίας Αλληλεγγύης Αδελφών».

Έφτασε η ώρα να δώσουμε τη μαρτυρία μας στον Άνθρωπο και να ξεκαθαρίσουμε ποιοι βρίσκονται στον ίδιο δρόμο μ’ εμάς. Ενεργοποιούμε κλήση ενότητας, αποστέλλοντας αρχικά την παρακάτω επιστολή στις υποστάσεις εκείνες που ο Δάσκαλος είχε τιμήσει με τη Χάρη Του.

Παρέχουμε όλη μας την βοήθεια την αγάπη και την ενίσχυση σ΄ όσους υπεύθυνα θέλουν να βοηθηθούν και να εξελιχθούν, να θεραπευτούν και να συντελέσουν στην εξέλιξη των αδελφών τους.

Θα παρέχουμε λοιπόν την κάλυψη και την ενίσχυση μας την υλική και την πνευματική σε όσους αδελφούς θα φανερώσουν αυτή τους την τοποθέτηση εξ΄ αρχής. Αν αισθάνονται θύματα καλούνται να βοηθήσουν θύματα, αν αισθάνονται παραπλανημένοι καλούνται να βοηθήσουν αδελφούς τους να βρουν τον Δρόμο, αν αισθάνονται πληγωμένοι από αυτά που έζησαν καλούνται να θεραπεύσουν τις πληγές αδελφών τους. Αυτή είναι η τοποθέτηση και το στίγμα μας από εδώ και πέρα. Δεν ενδιαφερόμαστε να γεμίσουμε τις τάξεις μας με «απογοητευμένους» ή οπαδούς. 

Ενδιαφερόμαστε να συνεργαστούμε με ανθρώπους που πρώτο τους μέλημα είναι η αποκατάσταση των συνάνθρωπων τους, ενδιαφερόμαστε για την δικαίωση του αγώνα του πρωτοπόρου Διδασκάλου Διονύση Δώριζα μέσα από την συνέχιση του.

Από εδώ και στο εξής, αυτή είναι η θέση μας χωρίς χρονοδιάγραμμα και χωρίς κανένα άλλο περιορισμό η όρο. Εμείς συνεχίζουμε έτσι ή αλλιώς. Όποιος πιστεύει ότι κάνει το ίδιο δεν έχει παρά να καταθέσει όχι την συγνώμη του, ή την μεταμέλεια του αλλά την έμπρακτη αποκατάσταση μέσω της προσφοράς του και της ανάληψης των ευθυνών του απέναντι στο Έργου και τον άνθρωπο. Εκείνοι που επιθυμούν την αποκατάσταση της ενότητας γνωρίζουν τι έχουν να κάνουν, συντηρώντας την χωριστικότητα. Όπως και εκείνοι που πάντα έμεναν στα λόγια. Ευχόμαστε σε όλους να κάνουν μια νέα αρχή, ευλογημένη από τον ίδιο τον Πρωτοπόρο Διονύση Δώριζα

Ο Δάσκαλος συνεργάζεται μ’ εκείνους που θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν μαζί Του. Kι αυτοί είναι εκείνοι που με πνεύμα συνεργασίας και προσφοράς ανιδιοτελούς ενεργοποιούν τη συνεργασία μεταξύ των αδελφών τους. Μ’ αυτό τον τρόπο του διακρίνει ο Δάσκαλος αλλά και από το γεγονός ότι αυτές οι υποστάσεις διακρίνονται από την υπευθυνότητά τους, το σεβασμό και την Αγάπη τους όχι μόνο προς το πρόσωπο του Δασκάλου αλλά προς όλους τους αδελφούς τους. Δεν είναι υπεύθυνοι εκείνοι οι οποίοι αδυνατούν να συνεργαστούν ή είναι αδύνατο να συνεργαστεί κανείς μαζί τους.

Ο ίδιος ο Διονύσης Δώριζας βέβαια ήταν σαφής. Κάθε άνθρωπος έχει να διεκδικήσει το Θείο Δικαίωμά του, ν’ αναγνωρίσει την Υιότητά του και να φανερώσει τον Θείο του Εαυτό. Ο μοναδικός περιορισμός βρίσκεται στους περιορισμούς του νου του και τη στενοκαρδία του.

Ποια ήταν η πνευματική δραστηριότητα κάθε μαθητευόμενου Λόγου μετά την αποχώρηση του Πρωτοπόρου από τη μορφή; Πόσο ενώθηκε η θεωρία με την πράξη; Τι απέγιναν όλοι αυτοί οι «Δάσκαλοι» που δεν έμαθαν ποτέ τι σημαίνει στάση μαθητείας; Ποιοι παρέδωσαν τη σκυτάλη που τους εμπιστεύθηκε ο Πρωτοπόρος; Ποια σκυτάλη παρέδωσαν; Πού; Γιατί; Πώς;

Το Έργο το ζουν μόνο όσοι το πονάνε και το πονάνε μόνο όσοι προσφέρθηκαν αληθινά σ’ αυτό και όχι όσοι επένδυσαν σ’ αυτό. Εκείνοι που άλλα σκέφτονται, άλλα λένε, άλλα θέλουν κι άλλα κάνουν, τους είναι δύσκολο να συντονιστούν πλέον με το Έργο τώρα.

Μιλάμε για τη συνειδητή επιστροφή στον Ένα Εαυτό Άνθρωπο Λόγο. Αυτός ο Ένας Άνθρωπος είναι Θεός, είναι ο Λόγος και αυτός ο Ένας Άνθρωπος με τον οποίο συνδέεται ο καθένας από εμάς, γίνεται αγωγός μεταφοράς της Ουσίας Του και της Χάρης Του. το ζητούμενο λοιπόν είναι η καλλιέργεια πλέον των αρετών στην πράξη και οι μελέτες ή διδασκαλίες να συμβάλλουν σε αυτή την έμπρακτη φανέρωση, διότι ο Δάσκαλος δεν είναι εκείνος ο οποίος σου μεταφέρει κάποιες γνώσεις ή πληροφορίες αλλά την Ουσία Του.

Έχετε όλοι την Αγάπη του Δασκάλου Ιωάννη