ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ - ΜΑΘΗΤΗ

Μέσα στην ανθρώπινη κοσμοαντίληψη θα συμπληρωθεί το παζλ του καθρέπτη της Αλήθειας που έσπασε. Οι συνάψεις των ιδεών θα τον οδηγήσουν στην επίγνωση.

Ακόμα και σε μία ολιγοετή και μέτριας εμπειρίας ζωή, ο καθένας μπορεί να συνομολογήσει μερικά βασικά συμπεράσματα:

1ον. Έχω παρατηρήσει ότι εκδηλώνεται το εγώ μου.

2ον. Αλλάζει πρόσωπα, ρόλους και μάσκες και είναι πιο μεγάλο από ότι νόμιζα.

3ον. Ότι και εσύ απέναντί μου εκδηλώνεις κάποιο εγώ από τα πολλά που μοιάζουν όμως ίδια μεταξύ τους.

Μάλλον έχουμε ένα κοινό τεράστιο «εγώ», μια συλλογική σκεπτομορφή δισεκατομμυρίων ετών με δύναμη, εμπειρία και γνώση πέρα από ότι μπορούμε να διανοηθούμε. Κάθε άνθρωπος από μόνος του είναι ανίσχυρος μπροστά στο «θηρίο». Όλοι οι ψευδοδιδάσκαλοι είναι υπηρέτες του, το ίδιο και οι μαθητές τους. Ο Λόγος δεν έρχεται να σας χαϊδέψει τα αφτιά, αλλά σας δίνει τη δύναμη της διάκρισης για να σας αφαιρέσει τη δικαιολογία ότι δεν γνωρίζατε.

Ποιος θα αντέξει την αλήθεια του εαυτού του; Εκείνος που γνωρίζει ότι η Ελευθερία είναι η Αγαθή Συνείδηση και ότι η Αγάπη είναι ανιδιοτελής προσφορά στον Έναν Εαυτό του κάθε πλησίον, το βίωμα ότι είμαστε Ένας και ότι κάποιος μπορεί να σωθεί μόνος του, η απόλυτη πλάνη.

Μέσα στο ανεκδήλωτο υπάρχουν τα πάντα κι όσα ακόμα δεν έχουν εμφανισθεί. Το ανεκδήλωτο είναι 90% και το εκδηλωμένο 10%. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που λένε οι επιστήμονες για τον κόσμο μας. Το υλικό σύμπαν είναι 7% μόνο. Το κομματάκι επίσης του λάθους στη δημιουργία είναι ουσιαστικά πολύ μικρό. Δηλαδή φαντάσου μια δημιουργία που είναι φωτεινή, με αγάπη κι υπάρχει μια κηλίδα, η υλική δημιουργία. Αυτοί που ζουν μέσα όμως την ζουν σαν καθεστώς, αυτό είναι. Εκεί αυτό είναι 90% και 10% μόνο το φως. Το αντίθετο. Η Χάρη του Πατέρα σου επιτρέπει να ζεις στο 90% κι εσύ ζεις στο 10%. Πότε όμως; Όταν είσαι σε αρμονία με τη Ροή Του. Δηλαδή όταν όχι μόνο δεν την περιορίζεις αλλά την απελευθερώνεις κιόλας, την ενεργοποιείς, δηλαδή όταν κατά βάθος το θέλεις. Δεν είναι ότι τότε εμφανίσθηκε ο Λόγος και συντονίστηκες, αλλά το είχες μέσα σου. Ο Λόγος είναι πάντοτε εκεί. Ο άνθρωπος συντονίζεται με τη Μία ροή. Από το ένα στο πολλά και από τα πολλά στο ένα.

Πέρα από τον κλασικό υλισμό που γνωρίζουμε όλοι, που συνεπάγεται και μία ανάλογη υλική συνείδηση που βρίσκεται από πίσω, και μετακινεί στο νοητικό της, υπάρχει κι ένας άλλος υλισμός.

Η υλική συνείδηση διακρίνεται και από έναν ανάλογο υλισμό που εκδηλώνεται με υλιστικό τρόπο σκέψης, συνήθειες, συμπεριφορές, τάσεις κι επιθυμίες. Ο κλασικός υλισμός λοιπόν μας είναι κατανοητός είτε με τη μορφή του κομμουνισμού είτε με τη μορφή του καπιταλισμού ή ακόμα και με το σύστημα της αδρανοποίησης ή της παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο υπάρχει κι ένας άλλος υλισμός, όταν η συνείδηση ταυτίζεται με την ύλη των κατωτέρων πεδίων του φυσικού, με τη φύση και τις δυνάμεις της. Κι ενώ ο κλασικός υλισμός θεραπεύεται με την ενθάρρυνση και την ώθηση της συνείδησης να συμμετέχει και να ενεργοποιηθεί να ταυτιστεί στα ανώτερα πεδία, ο δεύτερος, πνευματικός υλισμός θα λέγαμε, θεραπεύεται μόνο με ριζοσπαστική επαφή με την ανεκδήλωτη αρχή του πνεύματος.

Ο σεβασμός της ζωής, ο σεβασμός κάθε ζωής, η γείωση του πνεύματος στην ύλη, κι ο σεβασμός της θηλυκής αρχής είναι τρία κύρια σημεία της νέας κοσμικής περιόδου. Αυτό σημαίνει την αποκατάσταση του ανθρώπου και με αυτά τα βασίλεια. Η ιδέα της προσωπικότητας διευρύνεται ως την ιδέα της ψυχής. Και καταλήγει ότι όλα είναι μία ψυχή και δεν υπάρχει ανεξάρτητη ψυχή.  Όμοια οι παραδόσεις οδηγούνται στην ιδέα ότι η δική τους θεότητα δεν είναι η μοναδική εκδήλωση του θεού στην ιστορία.

Ο πνευματικός υλισμός είναι πάντα ανιχνεύσιμος, δεδομένου ότι παραβιάζει την αρχή της Αγάπης. Μέσα απ’ τον ιερό γάμο αποκτάται συνείδηση κι επίγνωση της ζωής, των κόσμων, των όντων όλων, της μιας ψυχής μέσα απ’ την  περιδίνηση της ένωσης. Το πνεύμα στον ύψιστο κραδασμό είναι ύλη ενώ η ύλη στον κατώτατο κραδασμό είναι πνεύμα. Ο λίθος έχει πνεύμα, ο άγγελος έχει μορφή.

Όταν κανείς κατανοεί ότι ο φόβος και η βλακεία είναι πράγματα που αλληλοσυνδέονται εις βάθος, πρέπει να κατανοήσετε πως έχετε να κάνετε με μια μάζα από φόβο, μίσος και βλακεία συμπυκνωμένη. Η βλακεία συμπυκνωμένη συνίσταται στην ιδέα ότι στην ουσία πάει κανείς κόντρα στο συμφέρον του. Κι αυτό είναι βλακεία. Ακόμα και τα ζώα δεν πάνε κόντρα στο συμφέρον τους. Δε σκοτώνουν τα μικρά τους για να επιβιώσει το είδος ή αν το κάνουν επιλεκτικά, το κάνουν για λόγους ευγονικής του είδους, αλλά τα πάντα συμβαίνουν με μια νομοτέλεια. Στο χώρο που βασιλεύει η βλακεία όμως το μίσος και ο φόβος αυτό δεν ισχύει. Και βλέπεις τη μάζα της ανθρωπότητας να μολύνουν το περιβάλλον το οποίο ζουν. Αυτό πάει κόντρα στους κανόνες υγιεινής, δηλαδή στο συμφέρον τους, την υγεία τους, βασικό συμφέρον, νόμιμο συμφέρον στους θείους νόμους η υγεία σου, σωστά; Πιστοποιεί τη βλακεία εδώ. Δεν είναι θέμα απλώς πολιτισμού είναι θέμα κατανόησης βασικών νόμων.

Έχουμε να κάνουμε με βλακεία συμπυκνωμένη. Το αντίθετό της είναι η Αγάπη. και η Αγάπη είναι ευφυής, δεν είναι βλαμμένη. Είναι σοφία η Αγάπη είναι συνείδηση η Αγάπη είναι Φως, είναι Αλήθεια, είναι κάλλος, ομορφιά, είναι πρόνοια, είναι φροντίδα είναι χίλια δυο καλά πράγματα. Διακρίνεται από τα υπόλοιπα. Κι είναι ζώσα. Φυσικά και η βλακεία, το μίσος, η πλάνη και η άρνηση συνδέονται με την καταστροφή, με το θάνατο, με την αρρώστια.

Δεν είναι εδώ απλώς η άρνηση προς το Δάσκαλο, προς το Λόγο προς το Θεό, εδώ είναι η άρνηση προς τον άνθρωπο. Αξιοσημείωτη η παρατήρηση ότι δεν κάναμε μια προσευχή για το φαγητό κ.λπ. γιατί υπήρχε ήδη ευλογία, εμείς το νιώθαμε από το πρωί. Ήτανε παρόν. Δεν επέτρεψε ο Λόγος να γίνει για να συνειδητοποιήσουμε και να δούμε ότι δεν είναι ότι εμείς προκαλέσαμε με την παθητικότητά μας μια ισόποση αντίδραση που θα ήταν αιτιολογημένο, δεν υπήρχε τέτοια αφορμή. Το πρόβλημα είναι το τι είμαστε και ως άνθρωποι.

Όταν αγαπάς δεν προσπαθείς να επιβάλεις τη προσωπικότητά σου και τα συστήματα αξιών σου. Όσοι αγαπούν πραγματικά και προσπαθούν συνειδητά για τη γνώση που προσφέρει η Αγάπη, γνωρίζουν ότι αυτή τους ωθεί κάποια στιγμή ν ασκήσουν επιρροή στους άλλους, διαφορετικά η επόμενη επιλογή στο συγκεκριμένο σημείο της προσπάθειας, είναι η αδράνεια.  Μ ο ι ρ ά ζ ο ν τ  α ι  την Αγάπη λοιπόν, με όσους τρόπους γνωρίζουν. Όσοι αγαπούν γνωρίζουν επίσης, ότι Μόνο ορμώμενοι από την Ταπεινοφροσύνη της Αγάπης μπορούν να τολμήσουν να επωμισθούν την Ευθύνη αυτής της επιρροής. Ξέρουν ότι Μόνο μέσα απ τα δικά τους πεπραγμένα φαίνεται το ποιόν τους, διαφορετικά κάθονται στ’ αβγά τους για την ώρα, η αλλιώς, αφήνουν τα έργα τους να μιλήσουν πρώτα. Γιατί χωρίς ολική Αυτογνωσία, Αυτοπειθαρχία, Σεμνότητα, Απλότητα, Πράξη και πλήρη Επίγνωση του τι σημαίνει ν ασκείς την παραμικρή εξουσία ή επιρροή σε κάποιον συνειδητά, δε προσπαθείς να βγάλεις το Θεό που έχεις μέσα σου, αλλά εμπαίζεις  τον Θεό που έχει ο καθένας μέσα του.  Μπαίνεις στο πρόγραμμα της οποιασδήποτε άσκησης εξουσίας, τροφοδοτείς τον εγωκεντρισμό σου, γίνεσαι σκλάβος των συναισθημάτων και των αδυναμιών σου και κατηφορίζεις χεράκι χεράκι με την αλαζονεία...

Αυτά για όσους στενόμυαλους πουλάνε θεωρίες περί Αγάπης και παραμύθια της Χαλιμάς και πάνω απ’ όλα Λόγους Αγάπης ανθρώπων που εργάστηκαν σκληρά για να Την κερδίσουν. Για όσους χρησιμοποιούν την Αγάπη ως γέφυρα για τις επιδιώξεις τους, υποκρινόμενοι τις αρετές της, ενώ στη Πράξη δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα άλλο στη ζωή τους πέρα απ το να γίνουν βαμπίρ των άλλων και του περιβάλλοντός τους.

 Αλλά και σε όσους ανοιχτόμυαλους προχώρησαν ακόμα πιο πέρα. Τους μονίμως υποκρινόμενους-μετανοημένους-ημιταπεινόφρονες. Που ενώ ακόμα δεν  έχουν εξανθρωπιστεί, που ενώ ακόμα δεν έχουν δοκιμάσει τι πάει να πει τιμιότητα, σεβασμός, ειλικρίνεια, ταπεινότητα και δεν μπορούν να τα διαχειριστούν ούτε στα απλά και καθημερινά, έμαθαν να τα σερβίρουν επιλεκτικά όπου τους βολεύει και επιζητούν κρυφά ή φανερά την επιβεβαίωση και τον θαυμασμό των άλλων, μέσα απ τις μεγαλοστομίες τους, τις εκκωφαντικές σιωπές και τα ανούσια λογίδρια περί Ουσίας. 

 Γι’ αυτούς που στέκονται μονίμως με το ένα πόδι μέσα στον βούρκο και τ άλλο απέξω, συνειδητά πλέον, αμετροεπείς και αόριστοι, ενίοτε αινιγματικοί, πότε ζεστοί και πότε κρύοι, με το χάδι στο ένα χέρι και το μαστίγιο στο άλλο, που δίνουν ένα για να πάρουν εκατό.

Που πασχίζουν με κάθε τρόπο να αποδείξουν ότι  δεν ανήκουν στην κατηγορία των... «κοινών ανθρώπων», αλλά των δήθεν φευγάτων και ψαγμένων, με μια μικρή δόση τρέλας γι’ αλατοπίπερο...

 Που μας ζητούν έμμεσα το έλεος, τη κατανόηση, τη συμπαράστασή μας… και λίγα ψίχουλα αγάπης οι αξιοπρεπείς, περήφανα  καημένοι... Αλλά και την υπακοή μας  στα λάθη τους που είναι σωστά, (άσχετα αν κάνουν συνεχώς τα ίδια γιατί έτσι τους αρέσει),  απομυζώντας φυσικά την ενέργειά μας, που ποτέ δεν τους είναι  αρκετή...  

Πως αλλιώς,  θα δείχνουν προσιτοί ημίθεοι  αλλά και συγχρόνως έμπειροι ,άξιοι σεβασμού, πολύπαθοι άνθρωποι που πέρασαν και περνούν ακόμα τόοοοοσες κακουχίες μέσα στις συμπληγάδες της ρημάδας  της ζωής... Αντικρίζοντας κάθε μέρα, τελικά, όλο και πιο κοντά τους το πολυπόθητο τίποτα της ανύπαρκτης ανθρωπιάς τους, την ανύπαρκτη αγάπης τους, την πικρόχολη κι αχόρταγη ύπαρξής τους, αναζητούν διαρκώς τρόπους εκδίκησης χρησιμοποιώντας ως μέσο κάποια πνευματικά κλειδιά που τους δόθηκαν κατά Χάρη.

 Γιατί δεν βρίσκουν πλέον τη δύναμη ούτε να προσπαθήσουν να γίνουν Άνθρωποι.... Αυτό κι αν είναι αρρώστεια!!!

Όσο για την κοινή γνώμη εάν δεν τους δημιουργούσε προβλήματα δεν θα την υπολόγιζαν τόσο, ούτε θα διέθεταν τρισεκατομμύρια στον έλεγχο των  ΜΜΕ για να ελέγχουν την κοινή γνώμη. Εάν αυτή η άθλια κι απαξιωμένη μάζα δεν είχε αξία, δεν θα υπήρχαν όλα αυτά τα ξεφτέρια που σπούδασαν τον έλεγχο της μάζας, ούτε θα ήταν το νούμερο ένα θέμα στα μεγάλα σαλόνια.

Το μυστικό λοιπόν, είναι όλο στον συντονισμό αυτής της δύναμης σ’ ένα αληθινό στόχο και σκοπό αυτή τη φορά. Και δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πάνω στη γη που δε θα θελήσει να διεκδικήσει μια νέα ζωή και κοινωνία, όπου η ίδια η πολιτεία θα του εξασφαλίζει δωρεάν από την ώρα που γεννιέται κατοικία, δωρεάν ενέργεια και οικολογικό περιβάλλον, παιδεία εξανθρωπισμού, φυσική διατροφή, υγεία και πρόνοια εφόρου ζωής. Φανταστείτε μια κοινωνία που χαίρεται πλέον τη ζωή, την ομορφιά, τη φιλία, τη χαρά και τον έρωτα και που αντί ο καθένας να κάνει μια δουλειά που δεν θέλει, κάθε άτομο να εκφράζει την προσωπική του δημιουργικότητα ζώντας το ίδιο το νόημα της ζωής του. Δεκάδες γενεές πριν από εμάς γεννήθηκαν, γέρασαν και πέθαναν γεμάτοι από ερωτηματικά για το αν έχει νόημα η ζωή κι αν είναι δυνατό να τη ζεις πραγματικά, όταν δεν υπάρχουν ποτέ τα περιθώρια να κάνεις αυτό που θέλεις αληθινά. Αυτό που είναι γραμμένο σε κάθε έκφραση της ανάγκης για εξέλιξη.

Μη μορφοποιείτε το κακό αλλά αντιμετωπίστε το στην ουσία του που είναι η ανυπαρξία του. Είναι το ατελές, είναι το μη ον, το μη υπάρχον, και δεν είναι τυχαίο που συνδέεται με την απώλεια ή το θάνατο, αυτή είναι η φύση του, δεν έχει επιλογές διότι δεν είναι ελεύθερο, είναι δεσμευμένο. Με διάφορους τρόπους το λένε οι παραδόσεις κι οι γραφές. Είναι δεσμευμένο, είναι περιορισμένο. Αν νιώθετε περιορισμένοι στον πλανήτη γη κι ανελεύθεροι πρέπει να αναρωτηθείτε ότι αν βάλετε τον πόνο όλων μαζί και την αίσθηση περιορισμού που νιώθουν όλοι οι άνθρωποι μαζί, δεν φτάνουν τη δική του αίσθηση περιορισμού, αυτής της μη οντότητας. Αυτό το κενό αγάπης κι αληθινής ύπαρξης δηλαδή είναι καλούμαστε να δουλέψουμε εμείς.

Θα μου πείτε μια χούφτα ανθρώπων θα κάνει καλά και κουμάντο σε όλο αυτό το τέρας δισεκατομμυρίων ετών; Θα σας πω το εξής: πέντε είναι αρκετοί για να το κάνουν. Αλλά θα είναι Λόγοι. Όπως το συνειδητοποίησα εγώ σαν άνθρωπος που έπρεπε να εκπληρώσω αυτό που γνώριζα από πριν βέβαια, ότι είναι έτσι, αλά έπρεπε να το πράξω, να ζήσω το δράμα βήμα προς βήμα, για να φθάσω μέχρι το τέλος του που είναι η κάθαρση κι η εξιλέωση. Ανοίγω απλώς το δρόμο για να φτάσετε κι εσείς βιωματικά στην ίδια επίγνωση, που θα φτάσετε, όσοι είστε εδώ. Θα ζήσετε τη Βασιλεία των Ουρανών. Την ξεχάσαμε τη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά ποτέ δεν αποκοπήκαμε από αυτήν. Λησμόνησαν κάποιοι το Θεό αλλά δεν αποκόπηκαν από αυτόν, η ένωσή τους δεν διαταράχθηκε. Πολλοί απαξίωσαν τον εαυτό τους στην πορεία της ζωής τους και της πορείας τους σαν πνεύματα πάνω στη γη κι έτσι μετά από χιλιάδες χρόνια και ζωές διαφορετικές, αυτό που τους έμεινε ήταν η αδυναμία του ανθρώπινου όντος να ζει μια πραγματικότητα στην ύλη, το πόσο ευάλωτος είναι και το πόσο δύσκολο είναι τελικά να εξελιχθεί, αυτό τους έμεινε. Με τον ίδιο τρόπο εξέπεσαν, έκαναν λάθη και τελικά τι έκαναν; Έχασαν τον αυτοσεβασμό τους, την αυτοεκτίμησή τους, γεμάτοι ενοχές και τύψεις, κατέκριναν και καταδίκασαν τον εαυτό τους με βάση το νόμο ότι δεν αξίζει να ζει τη Βασιλεία. Και το πίστεψε. Αλλά έρχεται τη Νέα Κοσμική Περίοδο ο Ιωάννης να του θυμίσει το νόμο του ελέους, το νόμο της μετάνοιας δηλαδή και μετατοπίστηκε με κάποιο τρόπο και είδε σταδιακά το λάθος του τρόπου που βλέπει τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του, το Θεό, τον κόσμο τον ίδιο και τη ζωή του φυσικά. Τις επιλογές του ή τους τρόπους του. Κι έτσι ολοκληρώθηκε κι αυτό το βιωματικό στάδιο. Καλείστε να καταστείτε άνθρωποι Λόγοι επί της Γης περιπατούντες.

Το μυστικό βρίσκεται στον ανθρώπινο λόγο. Δεν είναι τυχαίο που η ελληνική γλώσσα είναι η πιο ακριβής και η πιο ισχυρή σε δόνηση γλώσσα του πλανήτη. Η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς μια ρίζα γλωσσών, είναι κάτι περισσότερο. Είναι η μοναδική γλώσσα που μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Γι’ αυτό μας φοβούνται πάρα πολύ. Περιττό να σας πω ότι πολλές ιώσεις που έχουν να κάνουν με τα κέντρα του λόγου, δηλαδή το αναπνευστικό σύστημα και το λαιμό, και βασανίζουν τους έλληνες σήμερα δεν είναι τυχαίες ασθένειες και επιδημίες. Οι ενστάσεις μου στη διατροφή όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι τυχαίες. Γνωρίζω τι προσπαθούν να επιτύχουν. Βέβαια τα αντισώματα τα οποία έχουμε και η ενίσχυση που παρέχεται απ’ το Λόγο στον καθένα από εμάς, όσο το ενεργοποιεί, γιατί αυτό είναι το κλειδί,  αυτός είναι ο απαραίτητος όρος δηλαδή, να πρεσβεύεις και να φανερώνεις την αλήθεια αμετάκλητα, αδιάλειπτα και οριστικά. Να μην ανέχεσαι και να μην επιτρέπεις κανένα ψεύδος στο λόγο σου, καμία υποκρισία. Να είσαι ευθύς και άμεσος. Μόνο και μόνο αυτή την ειλικρίνεια και την αγάπη ο Λόγος μπορεί μια υπόσταση να την αναβιβάσει, να την ξεσκαλώσει, να την καθαρίσει από συνδέσεις αρνητικές που έχει γιατί στη διαδρομή που ο καθένας μας έχει κάνει μπλέχτηκε με καταστάσεις ή υποστάσεις οι οποίες ήταν αρνητικές. Αυτό συνέβη προς εκπαίδευση, συνέβη για να ξυπνήσουμε.

Αυτή την περίοδο θα αυξηθούν οι αρνητικές επιρροές στο πεδίο του νου επικίνδυνα «τσουνάμι» στο χώρο της νοόσφαιρας, μπορούν να πνίξουν τον οποιονδήποτε θεωρεί τον εαυτό του κάπως. Η καλύτερη προφύλαξη γι’ αυτά τα πράγματα είναι να μην είσαι εκεί και για να μην είσαι εκεί πρέπει να είσαι συντονισμένος με το Λόγο. Εάν όμως βρεθεί μια άτυχη στιγμή και βρεθείς μπόσικος και αισθανθείς επηρεασμένος θα πρέπει να θυμηθείς να μην ταυτιστείς μ’ αυτή την σκέψη που σου ήρθε στο μυαλό. Να θυμάσαι ότι δέχεσαι μια σκέψη από το περιβάλλον στου η οποία, όπως σου μπήκε, έτσι θα πρέπει να την αφήσεις να βγει. Να μην την τροφοδοτήσεις, να μην της δώσεις ζωή, να μη γίνεις συνεργός σε μια μαζικότερη σκεπτομορφή πλάνης. Και της δώσεις καύσιμα να συνεχίσει τη διαδρομή της. Αντίθετα, αυτό που σας λέω, να την αφήσεις να περάσει είναι για οποιοδήποτε χριστιανό όπως είναι γραμμένο στα ευαγγέλια, «μη αντιστήναι τω πονηρώ», μην αντιστέκεσαι άστο να περάσει. Γιατί αυτή η σκέψη έρχεται να σε καθηλώσει, να σε υποτιμήσει, να σου βρει τα άπλυτά σου και να σε καθηλώσει τόσο ώστε να σου πει είσαι ανάξιος για να συνεχίσεις. Στη δική σας περίπτωση καλείστε όχι μόνο να την αφήσετε να περάσει χωρίς να σας ακουμπήσει αλλά και να ασχοληθείτε επισταμένα με τη συγκεκριμένη ιδέα που εισχώρησε στον εαυτό σας και να τη μετουσιώσετε. Να κοπεί σε σένα το κακό. Να φροντίζετε το κακό να σταματήσει σ’ εσάς.

Αντί να πείτε σ’ έναν αδελφό ένα γεγονός που ζήσατε μπορείτε να του πείτε τι συνειδητοποιήσατε από αυτό. Κι αντί να συζητάτε περί ανέμων και υδάτων μεθαύριο, μπορείτε να συζητάτε τι λαμβάνετε από τον Πατέρα εκείνη τη στιγμή. Αυτή είναι η άμεση εκδήλωση από άνθρωπο-Λόγο σε άνθρωπο-Λόγο που ζητείται από εδώ και στο εξής.

Λάθη παλιά ξεπαγώσανε, δεσμεύσεις και περιορισμοί παλιοί ξεπαγώσανε, και φανταστείτε την απογοήτευση του κόσμου, ενός μεγάλου μέρους του κόσμου, όταν θα έρθει ο Δεκέμβριος του 2012, θα περιμένουν να αλλάξουν όλα ως δια μαγείας  και δεν θα δουν να αλλάζει τίποτα και θα έχουμε άλλα τότε. Αλλά και μέχρι τότε τα πράγματα θα δημιουργήσουν ένα χάσμα μέσα στην ίδια την ανθρωπότητα.

Πρόκειται να σας αποκαλύψω μερικά πράγματα. Κάποιοι γνωρίζουν ένα, κάποιοι γνωρίζουν εκατό ή δέκα. Καλό είναι να καταστείτε κοινωνοί όλοι αυτών των πραγμάτων, διότι λίαν συντόμως θα αντιληφθείτε πόσες φορές έχετε υπηρετήσει λάθος θεό χωρίς να το έχετε συνειδητοποιήσει και τι δεσμεύσεις έχετε αναπτύξει μ’ αυτόν.

Η πραγματικότητα που έχει ο καθένας σχηματίσει με κάποιο τρόπο, ο καθένας διαμόρφωσε μια πραγματικότητα στη ζωή του, η οποία λιγότερο ή περισσότερο αποδείχθηκε από εύθραυστη και ευάλωτη, μέχρι αποτυχημένη και η βάρκα του έμπασε νερά, είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι, έτσι έχουν τα πράγματα. Οι επιμέρους αυτές πραγματικότητες πρόκειται σταδιακά να διαλυθούν ολοσχερώς. Το αμήν ειρήνη είναι μια κουβέντα, αλλά στην πράξη είναι λίγο οδυνηρό να χάνεις πράγματα για τα οποία έχεις αφιερώσει χρόνο, ενέργεια, τη σκέψη σου, την αγάπη σου και λοιπά. Από την άλλη αποδείχθηκε ότι όταν την πραγματικότητα την δημιουργούν οι άνθρωποι σε συμφωνία με το Θείο Θέλημα και το Λόγο, τότε αυτή καρποφορεί. Τότε αυτή μπορεί να τροφοδοτήσει πνευματικά όχι μόνο τους ίδιους αλλά και άλλους. Μπορεί να φέρει αποκατάσταση, μπορεί να φέρει θεραπεία, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή και το πνεύμα, ξεκινώντας απ’ την αποκατάσταση των λανθασμένων ιδεών που κουβαλάει ο καθένας κι οι οποίες κρύβονται με τον πιο απίστευτο τρόπο σ’ όλα αυτά που πιστεύουμε ή πρεσβεύουμε.

Έπειτα από 2000 χρόνια, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, παγανιστές και εβραίοι και ινδουιστές και βουδιστές και σιντοϊστές και ανεξαρτήτου θρησκείας, στην πραγματικότητα υπακούνε στο οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμό αντί οφθαλμού, δηλαδή υπακούν στον Γιαχβέ. Δεν έχει καμία σημασία αν λέγονται προτεστάντες ή αν λέγονται ορθόδοξοι ή αν λέγονται καθολικοί ή αν λέγονται Τούρκοι ή Μογγόλοι ή Κινέζοι. Σημασία έχει ότι υπακούν σ’ αυτό το νόμο. Όπως επίσης μπορείτε να διαπιστώσετε και άλλες τέτοιες γενικές γραμμές που κρατάει ο σύγχρονος άνθρωπος, ανεξαρτήτου εθνότητας ή θρησκείας. Αυτό για να καταλάβετε πως δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιος εχθρό κάπου που κρύβεται και λοιπά, θ’ αντιληφθείτε ότι μάλλον εμείς κρυβόμαστε από αυτόν. Θα καταλάβετε τι εννοώ στην πορεία.

Είναι λάθος να εμπιστεύεσαι τα εξωτερικά σου μάτια και να κρίνεις τον άνθρωπο από το χρώμα του, το ύψος του, τη φυλή του, τη μόρφωσή του, ή την τσέπη του ή οτιδήποτε άλλο οι άνθρωποι κρίνουν. Έχουν γίνει δε τόσες πολλές ενώσεις μεταξύ φυλών και λαών, που το τι αίμα κουβαλάει ο καθένας μας δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθεί. Όμως, ο τρόπος που σκέπτεται, ο τρόπος που ενεργεί ένας άνθρωπος και συγκεκριμένα οι διάφορες τεχνικές ή τακτικές που έχει χρησιμοποιήσει η πλάνη κατά τις εποχές, αυτά τα στοιχεία είναι ευδιάκριτα και μπορείς να τα δεις με την πάροδο των αιώνων, να τα ασκούν διαφορετικοί λαοί και καταλαβαίνεις από ποιο πνεύμα επηρεάζονται, από ποιο πνεύμα κατευθύνονται ή λαμβάνουν. Έχετε διδαχθεί με κάποιο τρόπο αυτά τα ζητήματα πρώτα απ’ όλα για να απεμπλακείτε και να απεγκλωβιστείτε από οποιαδήποτε σύνδεση έχετε με αυτό το περιβάλλον γιατί είναι ένα περιβάλλον το οποίο θα αρχίσει από τη νοόσφαιρα να κατεβαίνει με ταχύτητα και ορμή και να επεμβαίνει πλέον και στα αστρικά πεδία του μέρους της ζωής σας που καλείτε ύπνο. Κι αν δεν ισχυροποιηθείτε ενώ είστε εν εγρηγόρσει, θα είστε ανίσχυροι κατά τον ύπνο σας, θα είστε ευεπηρέαστοι. Θα καταλήξετε σε κατώτερα υποπεδία του αστρικού, όπου θα γίνετε έρμαιο αρνητικών πνευμάτων, οι οποίοι δεν περιμένουν τίποτε άλλο από το να σας ξεμοναχιάσουν, να σας βρουν αδύναμους ή μπόσικους.

Δεν μπορεί να πηγάσει δύναμη μετουσίωσης μέσα από συναισθήματα νοσηρά, μέσα από κρατούμενα, μέσα από μνησικακίες, μέσα από αρνήσεις ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να χαρακτηριστεί ως χωριστικότητα. Έτσι λοιπόν σας λέω ότι μέχρι σήμερα είναι μόνο ελάχιστοι αδελφοί οι οποίοι έκαναν ένα βήμα εσωτερικό στο να λάβουν απ’ το Λόγο το πράσινο φως. Προτιμώ λοιπόν να βάλετε σαν στόχο πιο άμεσο και πιο κοντινό κάτι πιο ταπεινό απ’ αυτό που είπα πριν σαν ενέργεια μετουσίωσης. Να αποδείξετε την ενότητά σας πρώτα. Να αποδείξετε ότι μπορείτε να είστε μαζί αγαπημένοι, μονιασμένοι, και μοιραζόμενοι πράγματα όπως αυτά που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι κάθε μέρα σαν φίλοι κι αδελφοί.

Αφήσαμε τα ζιζάνια να μας πνίξουν. Και καθώς αφήσαμε τα ζιζάνια, τα οποία στην ουσία ήταν μια μέρα δουλειάς, δυο, θα μπορούσε να είχε γίνει πριν από μήνες, ήταν η αφορμή να μαζέψουμε και φίδια και σφηκοφωλιές και το ένα κακό φέρνει το άλλο.

Ζούσα σαν να μην το βλέπω σαν καν να μη θέλω να το δω. Κι αυτό γιατί ήθελα να είμαι ελεύθερος. Γιατί το πνεύμα μου έχει αυτό το στοιχείο. Δεν πρέπει να περιοριστώ από τίποτα. Το έργο μου είναι ν’ αλλάξω τα μέτρα και τα σταθμά και στη θέση τους να βάλω την Αγάπη. Αν πρόκειται λοιπόν να τα τινάξεις όλα στον αέρα, αυτό, όπως καταλαβαίνεις χρειάζεται τέχνη κι επιστήμη μαζί. Είναι άλλο η ανοχή της ατέλειας μες την τελειότητα και άλλο η ενοχή της ατέλειας μες την τελειότητα. Είναι μια εσωτερική υπερχορδή θα λέγαμε, είναι αυτό που πρόκειται να βιώσετε ζώντας σε άλλο επίπεδο ζωής ζώντας το ως ένας εαυτός, αυτό που εννοείτε και βιώνετε ως εαυτό, πρόκειται να διευρυνθεί, αυτό σας λέω. Και τα πρόσωπα που βρίσκονται εδώ είναι η αφορμή, είναι τα πρόσωπα τιμής ένεκεν. Και είναι όλα τιμημένα πρόσωπα, ένα προς ένα με το δικό του τρόπο το καθένα.

Θα πρέπει λοιπόν να μεταφέρετε στον άνθρωπο τις πιο ουσιώδεις ιδέες πάνω στις οποίες δομούνται όλες του οι ιδέες, όλες του οι λειτουργίες, όλη του η ζωή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το μέλλον, υπ’ όψιν ότι είναι αυτό το οποίο είναι σε θέση να διαμορφώσει από εδώ και εις το εξής. Κι αυτό εξαρτάται από την δική σας ταχύτητα και ικανότητα να το κάνετε.

Πώς θα γίνουν τώρα όλα αυτά τα πράγματα μέρος του σεναρίου είναι μια άλλη ιστορία. Κάποια θα γίνουν, κάποια δεν θα γίνουν. Άρα ανεξαρτήτως σεναρίου και πλοκής η έμπνευση είναι η μόνη που μπορεί να καθοδηγήσει τη σειρά και τον τρόπο. Τι εστίν άνθρωπος, τι εστίν κόσμος, τι εστίν Θεός. Τι είναι χώρος και χρόνος, να τα πέντε πρώτα ερωτήματα οι βασικές πέντε ιδέες οι πρώτες. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, άτομο, κοινωνία οι άλλες πέντε. Και πάμε σε πέντε ζευγάρια τώρα: Πίστη και ζωή, γνώση και θάνατος, συνείδηση και νόημα μέτρο και δρόμος, τρόπος και Δάσκαλος. Και να άλλες πέντε λέξεις κλειδιά στη συνείδηση του ανθρώπου για την κατανόησή του και ακόμα περισσότερο για την επίγνωση του εαυτού του. Πατήρ, Μήτηρ, Χριστός, Ιωάννης, Ελλάς. Κι έπειτα ακολουθούν τα πέντε αρνητικά και θετικά ζεύγη που είναι δεμένα χέρι-χέρι: Έρως και ανεκπλήρωτο, αλήθεια και πλάνη, ελευθερία και δουλεία, δικαιοσύνη και αδικία, αγάπη και φόβος. Κι έπειτα εξομολόγηση, μετάνοια, προσευχή, μελέτη, συμμετοχή, η επόμενη πεντάδα. Συνδέστε τα αυτά με τα πέντε στοιχεία, τις πέντε ηπείρους, τα πέντε βασίλεια, τους πέντε κόσμους, τα πέντε σας δάκτυλα, τις πέντε βασικές αισθήσεις κι έπειτα μιλήστε για την διαφορά που έχει η ελεύθερη βούληση απ’ τον εξαναγκασμό, η δράση με την παθητικότητα, η δημιουργικότητα με την εξουσιαστικότητα και η ανδρεία με τη δειλία και η φανέρωση με το κρύψιμο. Κι έπειτα πέστε αλαζονεία και ταπεινοφροσύνη, ύβρις και χάρις, κοίμισμα και ύπνος, διασκέδαση και ψυχαγωγία, φάρμακο και βότανο, κι έπειτα έχουμε ύπαρξη και είναι καταπίεση και απελευθέρωση, κατά γράμμα και κατά πνεύμα, επιτήδευση και φυσικότητα, ηθικισμός και ηθική. Απομίμηση λοιπόν ή γνησιότητα, παρασιτισμός ή αδιαφορία, στειρότητα ή γονιμότητα, ιδιοτέλεια ή ανιδιοτέλεια, εγωισμός ή φιλαλληλία, εγκατάλειψη ή φροντίδα, ασχήμια ή ομορφιά, κακία ή καλοσύνη, βρωμιά ή καθαριότητα, αρρώστια ή υγεία. Πρέπει ο καθένας να καταλάβει τι είναι Έλλην και τι Νεοέλληνας, τι είναι γραικός και τι γραικύλος, τι πατριώτης και τι ενθικιστής, τι ρωμιός και τι ραγιάς, τι Πελασγός και τι Ινδοευρωπαίος, τι διαφορά έχει η πρόοδος απ’ την ξενολατρεία, ο κοσμοπολίτης από τον τοπικιστή, η οικουμενικότητα απ’ το ρατσισμό, η φιλοξενία από την ξενοφοβία. Κι αν θέλετε να μιλήσετε για θρησκεία πάρτε πέντε πεντάδες που έχουνε με τη σειρά του χρόνου που τις ενεργοποίησε η ανθρωπότητα. Πεντάδα πρώτη: σαμανισμός, ανιμισμός, τοτεμισμός, μαγεία, παγανισμός. Δεύτερη πεντάδα: πανθεϊσμός, ειδωλολατρεία, πολυθεϊσμός, συγκριτισμός, αποκρυφισμός. Τρίτη πεντάδα: Μονοθεϊσμός, φυλετισμός, καπιταλισμός, μυστικισμός, θεοκρατισμός. Τέταρτη πεντάδα: Αθεϊσμός, μηδενισμός, υλισμός, τεχνοκρατισμός, κομμουνισμός. Πέμπτη πεντάδα: Ελληνισμός, ανθρωπισμός, ενωθεϊσμός, εσωτερισμός, χριστιανισμός.

Η ευφυΐα ή η βλακεία, η άφεση ή η εκδίκηση, η ταπεινοφροσύνη ή η αλαζονεία, η φιλία ή η έχθρα, είναι η ιδέα της γραμμικότητας του χρόνου ή η κυκλικότητα, ο περιορισμός ή η απειρότητα, το έχω ή το είμαι, τα πάθη ή οι αρετές, η επιβίωση ή ο βίος, είναι η θυσία ή το έλεος, η συντέλεια ή η εξέλιξη, η καταστροφή ή η αναγέννηση, η ανταπόδοση ή η συγχώρεση, το προπατορικό αμάρτημα ή η χριστική χάρη. Και τελικά τι είναι, μήπως είναι αυτή η τελευταία πεντάδα; Ανταγωνισμός ή συνεργασία, ατομισμός ή αυτοδιάθεση, εξάρτιση ή ανεξαρτησία, υποτέλεια ή αυτάρκεια, ρουσφέτι ή αξιοκρατία, μήπως είναι αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ επανάστασης και ανάστασης, ανταπόδοσης και συγχώρεσης, εκπαίδευσης και παιδείας, χρηστότητας και αχρηστίας, είναι κατανόηση ή σκατανόηση, είναι συμβίωση ή η συντροφικότητα, είναι ευθυνοφοβία ή υπευθυνότητα, είναι η ασέβεια ή ο αυτοσεβασμός, είναι η ντροπή ή ο θαυμασμός. Κι αν έχουν ενδιαφέρον εκεί που θα σας ακούσουν, θα πρέπει να καταλάβουν πως είναι όχι Αφρική αλλά Αιγηίς, όχι Αίγυπτο αλλά Ελλάς, όχι μονοκεντρισμός αλλά πολυκεντρισμός, όχι οι Ινδοευρωπαίοι αλλά οι Πελασγοί, όχι το φοινικικό αλφάβητο, αλλά το ελληνικό. Κι έτσι ο υπήκοος να γίνει πολίτης, ο Μητροπολιτισμός κοινοτισμός,ο πόλεμος ειρήνη, και η δειμοκρατία του φόβου δημοκρατία αληθινή. Αξιοκρατία κι όχι ολιγαρχία.

Να γίνεις συνεκτικός κρίκος στους κόσμους, να είσαι η ενότητά τους, να είσαι μέρος της πρωταρχικής ουσίας που διέπει τα πάντα. Να αυτοδιατίθεσαι να σε κάνει εκείνη τι θέλει, αυτή είναι η Ουσία να σε πλάθει, να σε πηγαίνει, πού θέλει να σε πάει, τι θέλει να σε κάνει και μέσα απ’ αυτή μαθαίνεις, απ’ αυτή μαθαίνεις.

Η Θεία Σοφία είναι η δημιουργός της νοημοσύνης της Αγάπης. Η Σοφία της Αγάπης εκδηλώνεται εν μέρει από τη Νοημοσύνη της Αγάπης και εν μέρει από τη Δράση της Αγάπης σε συνδυασμό όμως αυτά τα δυο. Δράση και νοημοσύνη σε συνδυασμό, σωστό συνδυασμό, είναι η Σοφία. Το αντίθετο λέγεται ηλιθιότης.

Κι αν είναι η ανθρωπότητα σήμερα πιο έτοιμη για βιώματα και καταστάσεις που ξεπερνούν τα βιώματα της Πρώτης Παρουσίας, τότε φανταστείτε ότι κι οι Δάσκαλοι της Δευτέρας Παρουσίας πρέπει να είναι έτοιμοι για βιώματα πολύ διαφορετικά και πολύ πιο διευρυμένα από εκείνα των πρωτοπόρων αποστόλων της πρώτης κοσμικής περιόδου. Να σας το πω απλά. Για να καταλάβετε σε τι μπορεί να χρησιμεύει αυτό που λέγεται γνώσεις, πράγμα απαραίτητο για έναν Δάσκαλο ή μια Δασκάλα.

Εκείνη την εποχή θα πρέπει να υπολογίσετε ότι η ανθρωπότητα δεν ξεπερνούσε τα 150 εκατομμύρια σ’ όλες τις ηπείρους. Καταλαβαίνετε πόσο απέχει τα 150 εκατομμύρια κόσμος σ’ όλη τη γη από το 7,2 δις που πάμε να γίνουμε σε λίγο; Άλλη δυναμική. Ο πλανήτης είναι υπερφορτωμένος, με δισεκατομμύρια μπαταρίες που ποτέ δεν είχε πάνω του. Και οι διαχειριστές της ενέργειάς του έχουν αποφασίσει να τον εξολοθρεύσουν μαζικά για να μπορούν να διαχειριστούν ευκολότερα την ενέργεια η οποία συσσωρευόμενη ξέρουν ότι θα ξεσπάσει στα κεφάλια τους, το σύστημά τους θα καταρρεύσει. Δεν αντέχει τόσο δυναμικό. Και ξέρουν ότι η ισορροπία είναι ευαίσθητη. Το νερό είναι κοντά στο χείλος, δεν ξέρουν ποια σταγόνα απ’ αυτές που πέφτουνε θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Κι αυτή η σταγόνα θα είμαστε εμείς. Αλλά αυτό δεν θα το πείτε πουθενά. Κι αν το κρατήσετε αυτό το μυστικό, θα σας εμπιστευθεί κι άλλα ο Πατέρας.

Τότε όλοι θυμόμαστε ότι δε βρισκόμαστε εδώ μόνο για μας βρισκόμαστε κι εδώ για τ’ αδέλφια που χαθήκανε νωρίς, σε κάθε εποχή. Αποδίδοντας μια ύστατη τιμή, έμπρακτη όμως, ολοκληρωμένη στη συσκευασία μιας ζωής. Μόνο ο έρωτας μπορεί να το γεννήσει αυτό το πράγμα, τίποτε άλλο, της Αγάπης γέννημα είναι ξεκάθαρο. Όλα τα υπόλοιπα έπονται, δεν υπάρχει άλλη ουσία απ’ την Αγάπη. Ποια είναι η αντίφασή της; Η Αγάπη η Ουράνια είναι αυτή που κατέρχεται να προσφερθεί κινούμενη εκ του περισσεύματος από την πλημμυρίδα του εαυτού της φυσικά, φυσιολογικά κατέρχεται τους κόσμους σα χείμαρρος απ’ τα πεδία κάτω. Κι άλλοτε σα βροχή, άλλοτε σα χιόνι, άλλοτε σαν ακτίνες του ήλιου θωπεύουν τα πάντα. Η Αγάπη τώρα που κατέρχεται στα πεδία της γης της ύλης των ανθρώπων, η φύση της διαφοροποιείται ντύνεται το μανδύα της φύσης που έχει η ίδια η Φύση και στη Φύση αρέσει να κρύβεται.

Αγαπημένοι αδελφοί, εκπαιδευόμαστε να διαμορφώνουμε τις συνθήκες της ζωής μας ζώντας το κάθε τώρα με όση περισσότερη αγάπη μπορούμε να γεννάμε και να ανακυκλώνουμε. Ο Δάσκαλος Μητέρα Λόγος προίκησε όλους μας με Χάρη Θεία, μαθαίνοντάς μας το μέτρο για κάθε εκδήλωσή μας. Η Χάρη Ευλογίας που ο εκπαιδευόμενος Λόγος λαμβάνει, ανοίγει το δρόμο της ζωής αυτής που κληθήκαμε να διανύσουμε εκπληρώνοντας τον προορισμό μας. Έτσι ξεκινάμε να μαθητεύουμε πώς να χρησιμοποιούμε αυτό το Θείο δώρο για να διαπιστώσουμε καθώς προχωράμε την απειρότητά του. Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα που μας βρίσκει πιο σοφούς από αυτά που ήδη έχουμε εφαρμόσει και μας κινητοποιεί για αυτά που ακόμα έχουμε να ανακαλύψουμε μέσα σε κόσμους γεμάτους με ιδέες διαστρεβλωμένες και παραποιημένες από τα εγωιστικά κίνητρα, τις πεποιθήσεις και τις τοποθετήσεις ενός νου που εκπαιδεύεται στην καθημερινή μετατόπιση και μεταλλαγή του.

Αγωνιζόμαστε να καλλιεργήσουμε το χώρο και τις συνθήκες της διαβίωσής μας τόσο σαν άνθρωποι, όσο και ως ενεργητικοί Θεοί. Η πίστη, η υπακοή και όλες οι Αρετές του Πατέρα και της Μητέρας μας δοκιμάζονται για να ανδρωθεί ο Λόγος Εαυτός και να μιλήσει η Γλώσσα της Αγάπης που δείχνει και τον στόχο και τον προορισμό μας. Ο Θεός και ο Άνθρωπος πλάθονται μέχρι να αγκαλιαστούν για πάντα στην Εγώ Ειμί Παρουσία και να καταδειχθεί το εφικτό της Χριστοποίησης και Θέωσης του Ανθρώπου που πρεσβεύει το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας. Ο εκπαιδευόμενος Λόγος ανακαλύπτει πώς να μελετά, να προσεύχεται και να συμμετέχει στο καθημερινό γίγνεσθαι που διαμορφώνει, βλέποντας τα κενά και τις ελλείψεις του σε έναν έλεγχο συνείδησης που τον προετοιμάζει για την απελευθέρωσή του και τον παλμοδονεί  τον Έρωτα της Θείας συμμέθεξης και εκπλήρωσης όσων η Ψυχή προδιαγράφει για το πώς και γιατί θέλει να εργαστεί και να προσφέρει στην οικογένεια, στο σπίτι και στην κοινωνία που ζει.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η εξέλιξη έχει δημιουργήσει έναν κρυμμένο μηχανισμό επικοινωνίας.

Η μορφή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ήχο, ο ήχος μορφοποιεί την ύλη. Για την ακρίβεια, ο Ήχος είναι ο μαθηματικός λόγος της δόνησης και γι’ αυτό έχει τη μεγαλύτερη δύναμη παρέμβασης στα υλικά πεδία. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορεί να εκπληρωθεί, δεν υπάρχει τίποτε που να μην μπορεί να γίνει γνωστό με την δύναμη του Λόγου. Γι’ αυτό το κύριο και κεντρικό θέμα του εσωτερισμού, της θέλησης και του μυστικισμού είναι ο λόγος. Στη Βίβλο συναντάμε τα λόγια: «Στην αρχή υπήρχε ο Λόγος και ο Λόγος ήταν Θεός». Επίσης διαβάζουμε πως ο λόγος είναι φως και πως όταν το φως αναδύθηκε, όλη η δημιουργία εκδηλώθηκε. Αυτά δεν είναι απλοί θρησκευτικοί στίχοι, για τον ενορατικό, σ’ αυτά περιέχεται η βαθύτερη αποκάλυψη

Η ιδεολογία της γλώσσας, είναι η επιστήμη του Έλληνα Λόγου, του δημιουργού της παγκόσμιας Ελληνικής γλώσσας. Η συλλαβική δόμηση της γλώσσας αυτής είναι μια επιστημονική κληρονομιά από τους αρχαίους έλληνες ονοματοθέτες. Αυτός ο μυστικός κώδικας έχει τη δυνατότητα να εκπαιδεύσει έλληνες ειδικούς και μη, μεγάλους και μικρούς και να φανερώσει τις κρυμμένες γνώσεις και τα νοήματα που έθεσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι μέσα στις λέξεις. Ταυτόχρονα αποδεικνύει την κωδική δόμηση της Ελληνικής γλώσσας και όσους δονήθηκαν από αυτήν και να αποσαφηνίσει τις θεωρητικές δοξασίες των φυσικών επιστημών συγκρίνοντάς τες με τις διαφαινόμενες από τους αρχαίους μας πρόγονους.

Ο θεός θέλει, αγαπά, δημιουργεί αλλά πρώτα απ’ όλα είναι. Κι αυτή η παρουσία του φέρνει ένα αίσθημα ειρήνης.

Ποια είναι η ταυτότητά μας, αυτή η Θεία Παρουσία. Είμαστε ουσιαστικά θεία ζωή απ’ την οποία δομείται το πνεύμα μας, η συνείδησή μας, η ψυχή, ο νους, τα σώματά μας. Λεπτοφυή υλικά. Είμαστε Θεία Θέληση, Θεία Αγάπη, Θεία Νοημοσύνη, Θεία Δράση, ο Ερχόμενος, ο Αναμενόμενος, ο Σωτήρας κι ο Λυτρωτής του ίδιου μας του εαυτού και η ιδέα που μας σώζει. Η ίδια η ανθρωπότητα, ο ουρανός κι η γη κι η δύναμη που τα ενώνει, απ’ την αρχή του κόσμου. Σ’ όλη τη γη, άνθρωποι με τέτοια βιώματα θα είναι σπορείς του νέου πολιτισμού.

Το Φως θ’ αποκαλύψει στην καρδιά καθενός το κρυμμένο μυστήριο. Τη σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του και τους άλλους. Αφθονία και δύναμη ζωής, τα χαρακτηριστικά του νέου κόσμου. Αυτάρκεια και ανεξαρτησία, απελευθέρωση απ’ το φόβο, απλούστερος και ευφυέστερος τρόπος ζωής, πιο φυσικός, που αποδεσμεύει τους κοσμικούς πόρους και θα κάνει εφικτή μια δημιουργική ζωή.

Η οδύνη της ψυχής της ανθρωπότητας θα αυξηθεί και θα φέρει μια νέα γέννηση, μια νέα ανθρωπότητα..., θα έχει ξυπνήσει η συλλογική θεία συνείδηση ως Νέος νους της ανθρωπότητας. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού γίνεται με την επιστροφή της ψυχής που κρατά το ξίφος του Πατρός, το ξίφος του πυρός, την ικανότητα να χειριστεί το Θείον Πυρ.

Μεταβείτε απ’ την προσωπικότητα στην ψυχή κι απ’ την ψυχή στη μονάδα. Η ανάπτυξη και η εκπαίδευση του νου, η μετατόπισή του από ιδέες περιορισμένες σε ιδέες απειρότητας, είναι προϋπόθεση για την απελευθέρωση κι όχι αυτοσκοπός. Παραμένει ωστόσο το κλειδί, διότι ο νους πρέπει να προσανατολιστεί προς το Θείο, για να μπορέσει να καταστεί νους Χριστού. Οι διδασκαλίες λοιπόν οι οποίες παραλαμβάνονται από τον άνθρωπο απευθύνονται στην ψυχή, τον ένοικο μέσα στο νου, το διευθυντή της εμπειρίας. Όταν έλθει ο άλλος Παράκλητος, αυτός θα σας βαπτίσει «εν πνεύματι αγίω και πυρί». Αυτή η πύρινη μετάληψη πνεύματος που εμφανίζεται στην Πεντηκοστή, είναι η ουσία που ενδύεται στο νοητικό πεδίο ιδέες και σκέψεις. Όταν η ανθρώπινη ψυχή απελευθερωθεί από το νου, βρίσκει φυσιολογικά τη θέση της και αποκτά πρόσβαση και κι άμεση διαβίβαση σε κάθε διδασκαλία που χρειάζεται, προκειμένου να εκτελέσει το λειτούργημά της μέσα στο μεγαλύτερο Όλον. Η γνώση λοιπόν είναι ανθρώπινη, η σοφία ιεραρχική.

Η σοφία εκπορεύεται απ’ τον κόσμο του είναι κι έχει τις ρίζες της στο αθάνατο, αιώνιο κι αμετάβλητο. Ενώ η γνώση είναι μια συσσώρευση απ’ τον κόσμο του γίγνεσθαι και την εμπειρία. Έχει τις ρίζες της στο αενάως μεταβαλλόμενο. Η σοφία είναι αρχετυπική, η γνώση εξειδικεύει. Η σοφία αναπτύσσεται στην ψυχή, η γνώση συσσωρεύεται από την προσωπικότητα σε ενσάρκωση.

Η ανάπτυξη της πληροφορίας συνεπάγεται και ανάγκη σωστής διαχείρισης της πληροφορίας. Χρειάζεται λοιπόν να αναπτυχθεί διάκριση, ενόραση και σοφία. Διότι η γνώση είναι η ζύμη αλλά η σοφία είναι η μαγιά. Η γνώση είναι ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο, εξελισσόμενο μοντέλο, μέσα απ’ το οποίο θεάται ο κόσμος. Κι είναι το αποτέλεσμα της δύναμης της νοημοσύνης.

Ο Δάσκαλος δεν ταυτίζεται με τη γνώση, διότι γνωρίζει πως είναι ο ίδιος ένα με το πεδίο. Είναι ο γεωργός και ο σπόρος. Ποια θα είναι η παγκόσμια συνείδηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένα παγκόσμιο δίκαιο, μια κεντρική διακυβέρνηση, μια κοινή γλώσσα, μια κοινή κατανόηση αρχών. Οι μαθητές πρέπει να γίνουν έκφραση του οράματος που έχουν για τον κόσμο. Αυτοί θα σταθούν όρθιοι στην περίοδο της δοκιμασίας που έρχεται. Πρόδρομοι της εξωτερίκευσης και προάγγελοι του νέου πολιτισμού. Φορείς μιας μεγάλης χαράς, μάρτυρες όσων πρεσβεύουν, για όσα πάλεψαν.

Τα πέντε επίπεδα της ενέργειας του μυσταγωγού Μελχισεδέκ, είναι Συμπαντικό, Γαλαξιακό, Ηλιακό, Πλανητικό και Ανθρώπινο. Ή αλλιώς Ουράνιο, Κοσμικό, του Είδους, του Έθνους, της Θρησκείας, της Οικογένειας και της Ατομικότητας και σκεπτομορφές διαλύονται και ανασυντίθενται. Η εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης στη Γη είναι πιο σημαντική απ’ ότι η επιβίωση της ανθρώπινης ζωής. Για να επιτύχουμε, θα πρέπει ο ανθρώπινος πολιτισμός στη γη να διαθέτει αρκετές ανθρώπινες ψυχές που είναι σε θέση να λειτουργούν συνειδητά, ώστε να κατευθύνουν τη συνείδησή τους.