Οικονομία-Νεοτερικότητα-Δημοκρατία

Η ζωή στις νεοτερικές κοινωνίες –δηλαδή σ' εκείνες που φέρουν το στίγμα του Διαφωτισμού και της βιομηχανικής κοινωνικής οργάνωσης– είναι περιορισμένη στο «ζην», δηλαδή είναι υποταγμέ­νη στις οικονομικές επιταγές. Αυτού του είδους οι κοι­νωνίες είναι οι κοινωνίες του ποσοτικού, του καταναλωτισμού. Η κατανάλωση και η επιβίωση διασφαλίζο­νται από το κράτος πρόνοιας (welfare state), το οποίο εκφράζει το πολιτικώς ορθό και τον ορθολογισμό του συστήματος: η κατανάλωση και η υποταγή στις οικο­νομικές επιταγές συνιστούν τον μόνο επιτρεπτό τρόπο ύπαρξης και μόνο το επιτρεπτό σ' αυτές τις κοινωνίες είναι πραγματοποιήσιμο. Τι είναι λοιπόν η καταναλω­τική κοινωνία; Είναι αυτή που αντιστοιχεί στην κατα­ναλωτική οικονομία που διαδέχθηκε την παραγωγική οικονομία. Στις παραγωγικές κοινωνίες του 19ου αιώνα (που διέπονταν από τη λογική της συσσώρευσης του κε­φαλαίου), το εμπόρευμα είχε γίνει φετίχ επειδή εθεω­ρείτο ότι συμβολίζει ένα προϊόν (αντικείμενο) και όχι μια κοινωνική σχέση. Στις καταναλωτικές κοινωνίες του 20ού αιώνα, όπου η κατανάλωση είναι η ultima ratio του συστήματος, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν δια­μορφωθεί πάνω σ' αυτό το σχήμα: όλες είναι διαποτι­σμένες από τον «ορθολογισμό» της εμπορικής ανταλλα­γής. Γι' αυτό και το βίωμα είναι ακόμη πιο απομακρυ­σμένο σε μια παράσταση: όλα εδώ είναι θέαμα.

Το θέαμα εγκαθίσταται όταν το εμπόρευμα κατα­λαμβάνει ολοκληρωτικά την κοινωνική ζωή. Σε μια

εμπορευματοθεαματική κοινωνία, στην αλλοτριωμέ­νη παραγωγή έρχεται να προστεθεί η αλλοτριωμένη κατανάλωση. Ο εργαζόμενος που δεν ζει στην προο­πτική του εσχάτου αλλοτριώνεται από το προϊόν της εργασίας του, και ο καταναλωτής γίνεται καταναλω­τής ψευδαισθήσεων. Βεβαίως, δεν είναι η κατανάλωση αγαθών καθεαυτή που αλλοτριώνει αλλά η κατευθυ­νόμενη επιλογή και η ιδεολογία που οδηγεί σε αυτήν την επιλογή. Η καθημερινή ζωή στον σύγχρονο κόσμο υπόκειται σε μια ολοκληρωτική καθοδήγηση που δια­πλάθει ακόμη και πρότυπα συμπεριφοράς.

Το θέαμα, με άλλους λό­γους, είναι η πανταχού παρούσα έκφραση και η αντί­στοιχη κατανάλωση της επιλογής η οποία έχει ήδη γί­νει στην παραγωγή. Το θέαμα ωθεί τους ανθρώπους να βλέπουν μέσα από διάφορες εξειδικευμένες μεσολα­βήσεις -φαντασιακές κατασκευές (π.χ. «άνδρας», «γυ­ναίκα», «επιτυχημένος», «αποτυχημένος», «καλός», «κα­κός», «εχθρός», «φίλος», κ.ο.κ.)- τον κόσμο ο οποίος έπαψε να είναι άμεσα χειροπιαστός και να έχει νόημα. Το θέαμα είναι η υλική ανασυγκρότηση της χρεοκοπημένης θρησκευτικής αυταπάτης της Δύσης. Αφού η αιρετική θεολογία της Δύσης -είτε για παπισμό πρό­κειται είτε για προτεσταντισμό πρόκειται, το πρόβλη­μα παραμένει το ίδιο- αρνούμενη το δόγμα των ακτίστων ενεργειών του Θεού, υπήρξε ανίκανη να κατα­νοήσει και να δεχθεί τη θεολογία του προσώπου, «εξό­ρισε» τον Θεό σ' ένα υπερπέραν -αφήνοντας τον κόσμο ανοιχτό στη χρησιμοθηρία- και μετέτρεψε τη Χριστια­νική Πίστη σε μια θρησκευτική αυταπάτη και σ' ένα όργανο εξουσιασμού, τελικώς η κατάρρευση της θρη­σκευτικής αυταπάτης οδήγησε σε μια νέα, μεταφυσι­κού χαρακτήρα και πάλι, αυταπάτη -εκείνη της απε­ριόριστης υλικής προόδου- η οποία ανέδειξε τον πολι­τισμό του θεάματος. Τελικώς, το «θέαμα» είναι το «κε­φάλαιο» σ' έναν τέτοιο βαθμό συσσώρευσης ώστε να γί­νεται εικόνα.

Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το «ευ ζην» περ­νά μέσα από την εισβολή της ετερότητας του προσώ­που πάνω στη σκηνή της ιστορίας. Σύμφωνα με την ορθόδοξη θεώρηση της ιστορικής εξελικτικής πορείας που οφείλει να καταλήξει στον ολοκληρωμένο άνθρω­πο -δηλαδή στον άνθρωπο που έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και τους άλλους- ο αγώνας για το προ­σωπικό, για την ελευθερία και τη δημιουργικότητα του ανθρώπου, ξεπερνά την αντίληψη περί πάλης των τάξεων. Δια μέσου του προσωπικού τρόπου ύπαρξης, υπάρχουμε σε σχέση με την πηγή της σημασίας μας, δηλαδή τον Θεό, κι έτσι ξαναβρίσκουμε την Αλήθεια, αφετηρία κριτικής της καθημερινής ζωής και κάθε κριτικής.

Η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, στο πλαί­σιο της κοινωνίας του θεάματος, έχει διευρυνθεί με την εκμετάλλευση και τελικώς την κατάργηση της κα­θημερινής δημιουργικότητας: εδώ η ζωή είναι μέτρια, αποπνικτική, χυδαία, γεμάτη απωθημένα πάθη. Από την άλλη πλευρά, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, δημι­ουργικότητα υπάρχει μόνο όταν την ιστορική πράξη κατευθύνει ένα υπεριστορικό νόημα. Τα πρόσωπα μό­νο σε σχέση με τον Θεάνθρωπο -δηλαδή σε αναφορά προς την πηγή της σημασίας- μπορούν να αποτρέψουν τη βύθιση της ύπαρξης τους στην ασημαντότητα και με τη θέληση τους να βρουν και να πραγματώσουν τον αληθινό εαυτό τους. Συμπερασματικώς, προκύπτει ότι το αίτημα της κοινωνικής αλλαγής προς το καλύτερο ανάγεται στο αίτημα της αλλαγής των ανθρωπίνων συ­νειδήσεων, ώστε μέτρο της κοινωνίας να μην είναι φαντασιακές κατασκευές διαφόρων ολιγοπωλίων δύνα­μης αλλά ο Λόγος του Θεού.

Στο πλαίσιο του αγοραίου καπιταλισμού, ο άνθρω­πος αντιμετωπίζεται ως οικονομική μονάδα που πα­ράγει και καταναλώνει. Στο πλαίσιο του κρατικού κα­πιταλισμού, ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται και πάλι εργαλειακά, ως οικονομική μονάδα που υπηρετεί τα σχέ­δια της κρατικής γραφειοκρατίας. Στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, ο άνθρωπος είναι το εργαλείο (ψήφος) που θα δώσει ένα (ψευδαισθησιακό) κάλυμμα λαϊκής/δημοκρατικής νομιμοποίησης στο πολιτικό κατεστημένο. Στο πλαίσιο μιας δικτατορίας, «δεξιού» ή «αριστερού» τύπου, ο άνθρωπος έχει τόση αξία όση του προσδίδει ο βαθμός στον οποίο είναι κομφορμιστής στις επιταγές και τα σχέδια της δήθεν «πεφωτι­σμένης» ηγεσίας, η οποία μάλιστα προβάλλεται ως τό­σο «πεφωτισμένη» και πατερναλιστική δύναμη ώστε να έχει το δικαίωμα να κυβερνά δικτατορικά. Στο πλαίσιο του εθνικισμού, ο άνθρωπος λαμβάνει την αξία του από τη συμμετοχή του του σ' ένα έθνος, δη­λαδή έχουμε και πάλι να κάνουμε με μια συνολιστική ιδεολογία σχετικά με το ατομικό δείγμα του ανθρωπί­νου είδους, του οποίου η υπαρξιακή/ηθική αυτονομία αποβαίνει ασήμαντη αφού η εθνική ταυτότητα εξαλεί­φει την ετερότητα του προσώπου. Όμως ο παράδεισος δεν έχει ούτε κοινωνικές τάξεις, ούτε οικονομικά-πολιτικά κατεστημένα, ούτε οικονομικά σχέδια, ούτε εθνικό-κρατικούς διαχωρισμούς, ούτε άλλες φαντασιακές κατασκευές που έχει κατασκευάσει ο νους του ανθρώπου της πτώσης. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση του ότι αποτελεί εικόνα Θεού και ότι νόημα της ζωής του είναι η θέωση, όπως αποκαλύφθηκε από το Ευαγγέλιο του Χριστού, τότε γίνεται θύμα φαντασιακών κατασκευών αλλά και θύμα όσων πανούργων κατορθώνουν να υποτάξουν, να εγκλωβίσουν, το φαντασιακό των μαζών σε δικά τους φαντασιακά κατα­σκευάσματα κι έτσι να αναδειχθούν αυτοί οι πανούρ­γοι σε κοινωνική «ελίτ». Μακριά από το Ευαγγέλιο του Χριστού, ο κόσμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια Βα­βέλ συγκρουόμενων φαντασιακών κατασκευών και εξουσιασμού. Στον κόσμο της πτώσης, άρχουν εκείνοι των οποίων οι φαντασιακές κατασκευές έχουν κατορ­θώσει να υποτάξουν τις αντίπαλες φαντασιακές κατα­σκευές στην αρένα της ιστορικής δράσης με στόχο την ιστορική καταξίωση. Εξ ου και ο Λόγος του Χριστού, ως ο Λόγος της Αλήθειας, σαρρώνοντας την πλάνη, κα­θιστά τους άρχοντες του κόσμου τούτου άρχοντες κα­ταργούμενους.

Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα το οποίο στηρίζεται στις Αξίες που θεμελιώνουν τις Ανθρώπινες κοινωνίες, όπως η Δικαιοσύνη, η Υγεία, η Παιδεία, η Ελευθερία, η Ειρήνη κ.λπ., και το οποίο λειτουργεί πλειοψηφικά. Οι σοβαρές αποφάσεις στη Δημοκρατία λαμβάνονται με δημοψήφισμα, που είναι και η άμεση και ενεργή συμμετοχή του λαού. Το δε ερώτημα του δημοψηφίσματος πρέπει να είναι σαφές, να επιδέχεται συγκεκριμένη απάντηση (Ναι/Όχι) και το αποτέλεσμα αυτού να γίνεται σεβαστό από όλους. Στη Δημοκρατία ο κάθε πολίτης πρέπει να υπηρετεί τις Αξίες του πολιτεύματος, όπως και ο εκάστοτε κυβερνήτης πρέπει να υπηρετεί το λαό.

Η Δημοκρατία των Αθηνών ξεκίνησε ως Δημοκρατία των Αξιών και κατέληξε ως δημοκρατία των τιμών, όταν οι σοφιστές, θέλοντας να εδραιώσουν την εξουσία τους στην διοίκηση της πόλης, κατάφεραν να παραπλανήσουν το λαό, να εξαγοράσουν την ψήφο του και να εξορίσουν όλες τις Αξίες. Και όταν ο λαός παραπλανηθεί, υποτάσσεται στην εξουσία των ολίγων.

Πρέπει λοιπόν να καταλάβετε ότι κάποιοι, παραπλανώντας σας, μετάλλαξαν τις αξίες σε τιμές. Δημιούργησαν τα χρηματιστήρια των ‘αξιών’, που θα έπρεπε να λέγονται χρηματιστήρια τιμών, για να σας πείσουν ότι οι αξίες πωλούνται.

Ξεπουλούν τις αξίες με τις τιμές τις οποίες οι ίδιοι διαμορφώνουν κατά το δοκούν, δημιουργώντας τις δημοκρατίες των τιμών. Οφείλετε να γνωρίζετε πλέον ότι οι δημοκρατίες των τιμών και αγοράζονται και πωλούνται. Στις δημοκρατίες των τιμών όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται.

Υπεύθυνοι είναι αυτοί, οι οποίοι ελέγχουν σήμερον τις τιμές και το όνομα αυτών «Αγορές». Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να βάζουμε μία λέξη αφηρημένη και να την κάνουμε ανώτερη των Αξιών!

Εάν δείτε ποιοι κατέχουν το χρήμα σήμερον, θα καταλάβετε και ποιοι σας παραπλάνησαν.

Εάν θέλετε να συνεχίσετε στις δημοκρατίες των τιμών, η ευθύνη είναι δική σας.

Ο λαός όμως, ο κάθε λαός μηδενός εξαιρουμένου έχει τις Αξίες του.

Ανακαλύψτε ποιοι πήραν τις Αξίες σας κι όταν δείτε την τιμή με την οποία τις πήραν. θα καταλάβετε το πόσο έπαιξαν μαζί σας και πόσο σας γέλασαν.

Εάν πάλι θέλετε να επανέλθετε από τις δημοκρατίες των τιμών στην Δημοκρατία των Αξιών, πάψτε να χτυπάτε τους Έλληνες. Πάψτε να χτυπάτε την Ελλάδα. Η Ελλάδα έδωσε τις Αξίες και δεν τις αντάλλαξε με τιμές. Δεν είναι αυτή υπεύθυνη για την παραπλάνηση και την μετάλλαξη που υπέστη η ανθρωπότητα. Παρόλα αυτά, πληρώνει συνεχώς το τίμημα αυτών που προσέφερε, γιατί δεν δέχτηκε ποτέ να πληρωθεί. Κι αν θέλετε να τιμωρήσετε την Ελλάδα, ξεπληρώστε με τιμές τις αξίες που έδωσε. Και να είστε σίγουροι ότι πάλι δεν θα δεχθεί αυτή την ανταλλαγή, αν και γνωρίζουμε ότι οι «Αγορές» θα προτιμήσουν να της δώσουν το κώνειο. Γιατί είναι έτοιμη και πάλι να δώσει το Φως των Αξιών στο σκοτάδι που οδηγούν οι «Αγορές».

Μπορεί να υποθήκευσαν τις Αξίες των Ελλήνων, αλλά δεν δέσμευσαν το φιλότιμο τους, και το φιλότιμο τους έχει εγκλωβίσει μέσα όλες τις Αξίες.

Όλοι οι λαοί είστε αδέλφια, παρόλα αυτά, όλοι υποφέρετε. Και κάνω το εξής ερώτημα: «Ποια αγορά είναι αυτή σήμερα που μπορεί να επαναφέρει έστω και μία Αξία στις δημοκρατίες;» Καμία. Διότι οι δημοκρατίες των τιμών είναι χρηματιστηριακές δημοκρατίες και εμπορεύονται τον ίδιο τον άνθρωπο, ακόμα και τα όνειρα του. Διότι δεν πιστεύουν στην αξία του ατόμου. Γι’ αυτό, ως λαός και ως λαοί μην ξεχνάτε την Αξία σας. Μπορεί να σας έπεισαν ότι την έχουν αγοράσει, αλλά δεν τους ανήκει. Είναι δική σας, αρκεί να την αναδείξετε. Αναδείξτε τις Αξίες σας για να πέσουν οι τιμές. Να ξέρετε επίσης ότι το ένδυμα των «Αγορών»  είναι οι τιμές. Για φανταστείτε τους λαούς να αναδείξουν τις αξίες και να πέσουν οι τιμές! Τότε θα δείτε τους ‘βασιλείς’ γυμνούς και απ’ την ντροπή τους θα χαθούν. Στο χέρι σας είναι.

Δεν ζητούμε τίποτα άλλο, παρά να αναδείξετε τις Αξίες της κάθε μονάδος, του κάθε ανθρώπου, για να πέσουν οι τιμές και να απογυμνωθεί όλο το σύστημα. Και μην τρομάξετε από αυτό που θα δείτε, γιατί θα δείτε κάτι το οποίο δεν σας άξιζε, αλλά βοηθήσατε κι εσείς στην ένδυση του. Μένει πλέον να αποφασίσετε τι είδους Δημοκρατία ζητάτε. Κι αν το αποφασίσετε να μην ξεχνάτε ότι οι λαοί δεν έχουν να χάσουν τίποτα από την ανάδειξη των Αξιών. Αυτοί που έχουν να χάσουν είναι οι υπαίτιοι του συστήματος των τιμών. Οι λαοί έχουν μόνο να κερδίσουν.

Πριν ανέλθουν εις τα αξιώματα τα οποία αναρριχήθηκαν όλοι οι εξουσιάζοντες σήμερον τον κόσμον, ήσαν και αυτοί απλοί άνθρωποι. Πολλοί δε από αυτούς ξεκίνησαν με όνειρα για να κάμουν το καλό. Το καλό όλων. Και αυτό τελικώς το οποίον κατάφεραν ήταν ακριβώς ό,τι έκαμε και ο Ιούδας. Επρόδωσαν αυτούς που τους βοήθησαν να ανέβουν εις τα αξιώματα τους. Έτσι λοιπόν άρχισαν να ασκούν εξουσίαν. Όμως, ένα πράγμα θα πω και ας το λάβουν καλά υπόψιν τους. Ο ασκών εξουσίαν ασκεί αυτήν διότι εξουσιάζεται από κάπου αλλού. Ας δει ο καθείς εξ υμών από πού εξουσιάζεται, ίνα αντιληφθεί το είδος της εξουσίας την οποίαν υπηρετεί. Εις όλους τους τομείς, αυτοί οι οποίοι έφτασαν εις την κορυφήν, μέσω ενός περιβάλλοντος τιμών εμηδένισαν την αξίαν των, χωρίς να καταλάβουν ότι απομακρύνθηκαν από την βάσιν των, που είναι το περιβάλλον της Αξίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, εδημιούργησαν διάφορες τιμητικές θέσεις, όπως προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, υφυπουργούς… Αυτά ως προς την πολιτικήν.

Ως προς τον θρησκευτικόν τομέα, δεν έφτανε μόνον η Μητρόπολις, αλλά έπρεπε να φτάσουν και εις την Αρχιεπισκοπήν. Εις την Πατριαρχίαν. Και ιδείτε πόσους Αρχιεπισκόπους, πόσους Πατριάρχας έχετε. Όλοι Μακαριότατοι και Παναγιότατοι. Ουδείς μπορεί να γίνει Παναγιότατος εν τη Γη. Δεν έγινε η ίδια η Θεομήτωρ εν τη Γη Παναγία και τολμούν να αποκαλούν εαυτόν Αγιότατον και Παναγιότατον. Και δεν αισχύνονται. Μα πως κάποιος να νιώσει ντροπή όταν υπηρετεί εξουσιάζοντας το ποίμνιον του! Δεν ομιλώ καθόλου δια τους απλούς ιερείς. Διότι αυτοί κρατούν το ποίμνιον. Ομιλώ γι’ αυτούς που ασκούν εξουσίαν. Και προς γνώσιν του λαού θα είπω και αυτό:

Αυτός που ασκεί εξουσίαν είναι εξουσιαζόμενος. Αυτός που δεν ασκεί εξουσίαν, αλλά οδηγεί τον λαόν, δεν εξουσιάζεται από πουθενά και αποκαλείται ηγέτης. Από αυτούς έχετε ανάγκην σήμερον. Διότι οι ασκούντες την εξουσίαν είναι ενδεδυμένοι με τας τιμάς. Ο ηγέτης φορά και φέρει την Αξίαν. Οι διοικούντες και οι ασκούντες την εξουσίαν θα απογυμνωθούν και θα φανεί η αναξιότητα τους, όταν οι ηγέτες που φέρουν την Αξίαν ρίξουν τας τιμάς και  αναδείξουν και τας αξίας των λαών. Και δεν ημπορούν οι ασκούντες την εξουσίαν να λέγουν ότι: «Μαζί τα φάγαμε μαζί θα πληρώσουμε». Διότι και μόνον από την όψιν τους κανείς μπορεί να καταλάβει ποιος έφαγε το ψαχνό και ποιος έγλειψε το κόκαλον. Όταν πας εις ένα ‘ψητοπωλείον’ και φας το ψαχνό και ρίξεις το κόκαλο στο σκύλο, δεν ζητάς να πληρώσει ο σκύλος και του αφήνεις και λίγο ψαχνό απάνω. Αυτοί δεν άφησαν ούτε ψαχνό για το λαό κι έχουν το θράσος να μην ντρέπονται ούτε γι’ αυτά που λένε ούτε γι’ αυτά που πράττουν. Συμπεριφέρονται στο λαό χειρότερα από ότι στο σκύλο τους. Γι’ αυτό και οι λαοί πρέπει απ’ το πάθημα τους να μάθουν να συμπεριφέρονται ως λαοί.

Ο ηγέτης αναδεικνύεται από ένα λαό ο οποίος πολεμά ειρηνικά τις τιμές και επιζητά τις αξίες. Και τότε ανάμεσα στο λαό θα βρεθεί κι αυτός ο οποίος έχει το χάρισμα του ηγέτη. Κι αν δε βρεθεί μπορεί ακόμα και να αναστηθεί. Διότι η Ανάστασις δεν είναι όπως γνωρίζετε οι θνητοί. Ανάστασις δεν χρειάζεται να γίνει όταν πεθάνει κάποιος άνθρωπος. Η Ανάστασις γίνεται κάθε φορά που πεθαίνει κάτι κακό, κάθε φορά που πεθαίνει μια τιμή μέσα σ’ έναν άνθρωπο και αναδεικνύεται η Αξία του καλού (Φως). Αυτή η εποχή είναι εδώ. Μη κάμετε μνημόσυνο στις τιμές. Χαρείτε και δεχτείτε την χαρά του Φωτός εις την Ανάσταση των Αξιών. Και τότε οι ηγέτες θα αναδειχτούν. Οι δε εξουσιάζοντες τον κόσμον θα στραφούν κατά αυτού που τους εξουσίαζε και θα θυμηθούν ότι και αυτοί ήσαν άνθρωποι. Όταν όμως θυμηθείς ότι ήσουν άνθρωπος, τότε θες να επανέλθει σ’ εσένα ο ανθρωπισμός. Μα ο ανθρωπισμός είναι ασθένεια. Ο άνθρωπος είναι η Ζωή, όχι ο ανθρωπισμός. Ο ανθρωπισμός είναι η τιμή του ανθρώπου που τον οδηγεί εις τον θάνατον των αξιών. Και εις το όνομα αυτού του ανθρωπισμού και του φιλανθρωπισμού, καταξόδεψαν και κατέφαγαν τον μόχθο των λαών, για να βοηθήσουν τους αδυνάτους δήθεν, που εκείνοι εδημιούργησαν. Γιατί βλέπεις, ο υπαγόμενος εις το έργον του Πονηρού δεν ημπορεί να αντέξει ούτε το καλόν, ούτε την ευτυχίαν. Είναι όπως μια μύγα που σ’ ένα χωράφι ψάχνει την ακαθαρσία, γιατί αυτό θεωρεί καθαρόν. Και τότε διασκεδάζει και χαίρεται. Κι επειδή αυτό της αρέσει, αυτό θέλει να μεταδώσει και στους υπολοίπους.

Όμως οι άνθρωποι, την εποχή που ζούμε, κάμουν μόνοι τους την αυτοκάθαρσιν από τα απόβλητα που οι εξουσίες τους εναπόθεσαν. Και αναδεικνύουν τις Αξίες απ’ τα βάθη της ψυχής τους και τις εδραιώνουν ως πνευματικές Αξίες. Και είναι έτοιμοι ν’ αντιδράσουν. Διότι δυστυχώς σήμερον οι πνευματικοί ηγέτες των λαών κοιμούνται τον ύπνον του αδίκου. Φορώντας το ένδυμα των τιμών που τους έχουν δώσει, κοιμούνται ήσυχοι.

Ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις εις την ανθρωπότητα. Φωτεινές πνευματικές εξαιρέσεις. Μα σήμερον οι φωτεινές εξαιρέσεις, οι φωτεινές πνευματικές εξαιρέσεις είναι αυτές οι οποίες δεν έχουν τιμηθεί από κανένα ‘λόμπυ’ ανθρώπων των τιμών. Είναι αυτοί οι οποίοι θα λάμψουν απ’ την αξία των και φωτίζοντας τους υπολοίπους θα αναδείξουν και από αυτούς την αξίαν των και θα πετάξουν τα δεσμά των τιμών, θα σπάσουν τις αλυσίδες με τις οποίες πλέον οι απρόσωποι κυβερνούν τους λαούς και τους κυβερνούν σα να ‘ναι απρόσωποι και οι λαοί.

Οι τράπεζες κυβερνούν και αυτές τους λαούς. Πως εσύ επιτρέπεις κάτι το απρόσωπον να σε κυβερνά; Εσύ έχεις όνομα, είσαι άνθρωπος, είσαι οντότητα, έχεις ψυχή, έχεις καρδιά, έχεις εγκέφαλο, έχεις νου και πνεύμα. Η τράπεζα είναι άψυχη, άκαρδη, ανεγκέφαλη, ανόητη κι αντί για πνεύμα έχει σκοτάδι κι εκεί μέσα θέλει να σε βάλει. Μα τόσο δύσκολον είναι τα πρόσωπα, οι λαοί, να νικήσουν τα άψυχα, άκαρδα, ανεγκέφαλα, ανόητα και σκοτεινά κέντρα που σας εξουσιάζουν; Με αγάπη, ειρήνη και ελεύθερη βούληση, ανάψτε τα φώτα των Αξιών να δείτε στο σκοτάδι που σας έριξαν, τις τιμές τους και να διασκεδάσετε όλοι μαζί. Γιατί οι τιμές είναι ανίσχυρες μπροστά στις Αξίες.

Και μη τιμωρήσετε αυτούς που σας εξουσιάζουν. Αυτοί έχουν ήδη τιμωρηθεί από αυτούς που εξουσιάζονται. Η μεγαλύτερη τιμωρία τους είναι να τους αφήσετε να ζήσουν ελεύθεροι. Διότι έχουν μάθει εις το να εξουσιάζονται και δεν αντέχουν την ελευθερία τους. Αφήστε τους ελεύθερους. Αφήστε τους να ζήσουν εν ειρήνη. Και δώστε τους και αγάπη γιατί την χρειάζονται. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν θ’ αντέξουν γιατί έχουν μάθει να φωτίζουν το σκοτάδι τους με φωτιές. Και η φωτιά στο λαμπερό το Φως το Πνευματικό είναι σκοτάδι. Δεν θα τη δουν, θα πέσουν επάνω της και θα καούν.

Έχετε να διαλέξετε με την καρδιά σας, την ψυχή σας, τον νου σας και το πνεύμα σας ανάμεσα σε δύο τρόπους ζωής: Ο ένας είναι ο τρόπος των τιμών και της εξουσίας που ασκείται επάνω σας από άψυχα, ιδρύματα τα λένε. Και ο άλλος είναι να οδηγηθείτε από ηγέτες που θα αναδείξουν τις Αξίες που όλοι έχετε.Και μη νομίσετε ότι τις Αξίες αυτές τις έχουν μόνον στον τόπο αυτόν. Τις Αξίες τις έχουν όλοι οι λαοί.

 Ύδωρ ρέον, υδράργυρος, μαγνητικό πεδίο και κάτι ακόμα μετατρέπουν το υγρόν εις στερεόν χρυσόν. Η καθαρότης αυτού είναι 1000%. Διότι η τεχνολογία σας είναι η τεχνολογία της καύσης και η τεχνολογία της καύσης έχει πάντα απόβλητα, όπως είναι η τεχνολογία της σκέψης που έχετε δημιουργήσει εις τους ανθρώπους.

Η τέχνη του νοός δεν έχει απόβλητα και η ενέργεια αυτής ατελεύτητη.

Η Δημοκρατία είναι καθημερινή θητεία λαού και πολιτικών. Όχι μια περίοδος τεσσάρων ή δύο χρόνων θητείας μιας κυβέρνησης. Στην Αρχαία Ελλάδα οι σοφιστές ξεγέλασαν τα πάντα: λαό, θεσμούς και αξίες. Επί πάνω από 2.000 έτη, η δημοκρατία έχει τη σοφιστεία μέσα της. Μέχρι σήμερον λοιπόν, λείπει ο θεσμός που κάνει ενεργό τον πολίτη καθημερινά.

Η σοφιστεία είναι το προπατορικό αμάρτημα της Δημοκρατίας. Αυτή προκάλεσε την μεγαλύτερη ιώσιμο ασθένεια στον πλανήτη που είναι η ‘δημοκρατίτιδα’, η οποία έχει ως ιό της την πολιτική. Η θεραπεία της ανθρωπότητος έχει να κάνει με την καταπολέμηση του μικροβίου της πολιτικής, που είναι η ‘γνωμίτιδα’ της ‘δημοκρατίτιδας’. Γι’ αυτό  κάθε άνθρωπος πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πολίτη και όχι πολιτικό. Οι άνθρωποι όμως σήμερον έχουν γίνει ‘πολιτικομανείς’. Εθίστηκαν στην πολιτική της γνώμης, επειδή δεν γνωρίζουν τι θα πει πολιτική. Η πολιτική σχετίζεται με την πολιτεία, η οποία απαρτίζεται από την πόλη και τον δήμο. Η αξία των πολιτών είναι να συμμετέχουν στην πολιτική όχι μόνο με την ψήφο τους και η αξία του πολιτικού είναι να συμμετέχει στη πολιτική για τους πολίτες κι όχι για τις ψήφους τους. Σήμερα άξιος για την πολιτική θεωρείται αυτός που έχει πολλές κοινωνικές γνωριμίες, ώστε να μπορέσει να πάρει πολλές ψήφους και να εκλεγεί.

ΟΡΙΣΜΟΙ

Ο ορισμός των λέξεων οδηγεί στην κατανόηση του Λόγου και τη συνεννόηση των ανθρώπων.'(Αριστοτέλης)

Ορισμός είναι η γνωστοποίηση στην ύλη της μη γνωστής ενέργειας του Λόγου. Η αποκωδικοποίηση της ενέργειας του Λόγου. Η καθαρότητα του Φωτός της έννοιας. Η επαγωγή της ανάλυσης και σύγκρισης της έννοιας. (Διδάσκαλος Σωκράτης)

Αγάπη	είναι άκτιστος ουσία άνευ όρων και ορίων, εμπεριέχουσα όλες τις έννοιες και τις αξίες.
Άγχος	είναι η εισροή αρνητικών πληροφοριών εις τον εγκέφαλο του ανθρώπου. Η υπόθεση της σκέψης.
Αιθέρας	είναι Θεία ενέργεια του Φωτός εντός του αέρα που χρειάζεται τον Θείο Λόγο για να δημιουργήσει.
Αίσθημα	είναι η ισορροπημένη ροή πληροφοριών στο πλάσμα του αίματος, που διευκολύνει τη λειτουργία της καρδίας.
Αιώνιον Ζην	είναι ισορροπία πνεύματος και ψυχής.
Αμαρτία	είναι η ηθική ή η σωματική βλάβη του ανθρώπου.
Αλήθεια	είναι η εντός του Φωτός πληροφορία. Η επιβεβαίωση της Γνώσης.
Αναισθησία	είναι ο εγωισμός του συναισθήματος.
Ανευθυνότης	είναι το περιβάλλον της ατελούς ή αρρωστημένης γνώσης.
Άνθρωπος	είναι η ψυχοπνευματική εν σώματι οντότητα συνεχώς ανερχόμενη νοητικά και πνευματικά.
Αξία	είναι η ποιότητα της ενέργειας των εννοιών.
Αρετή	είναι η κατοχή (Γνώση) της ενέργειας μίας έννοιας.
Ασυνείδητο	είναι ο ενεργειακός χώρος του συνειδητού που ανέχεται τους φόβους και τις αμαρτίες του ανθρώπου.
Γνώση	είναι η φώτιση μιας πληροφορίας που φέρουμε μέσα μας.
Δημιουργία	είναι η σύνθεση της ύλης μέσω του Λόγου.
Διαίσθηση	είναι η χωροχρονική μεταβλητή που υπάρχει στη ψυχή και μεταφέρεται στον εγκέφαλο μέσω του νοός.
Διάνοια	είναι το ενεργειακό λειτουργικό πεδίο του μέρους του εγκεφάλου που δεν αχολείται με τα υλικά.
Εγώ	είναι η ταυτότητα της οντότητας από τη Δημιουργία της. Η νοητική έκφραση της ενέργειας του ανθρώπου.
Εγωισμός	είναι η έκφραση της υλικής υποστάσεως του ανθρώπου.
Ειρήνη	είναι η εσωτερική γαλήνη στον άνθρωπο.
Ελεύθερη βούληση	είναι η χρήση της Γνώσης του πνεύματος να διαχειριστεί την ψυχοπνευματική εν σώματι οντότητα εν τη Γη προς ολοκλήρωση του έργου της.
Έννοιες	είναι κωδικοποιημένος Λόγος εντός του Φωτός. Είναι ό,τι δεν συνδέεται με την ύλη.
Έρωτας (έννοια)	είναι η προσήλωση της θετικής ενέργειας του πνεύματος σε κάτι, προς υλική δημιουργία.
Ευαισθησία	είναι η εκδήλωση του αισθήματος και η ταύτιση αυτού με το ευσυνείδητο.
Ευ Ζην	είναι ισορροπία σώματος και πνεύματος.
Ευθύνη	είναι η αναγνώριση και η ολοκλήρωση του κύκλου ενός έργου που ανατίθεται σε μία οντότητα.
Ευλογία	είναι η παρέμβαση του Θείου Λόγου στην ύλη. Το στοιχείο που μετατρέπει τη σκέψη σε νόηση.
Ευσυνείδητο	είναι οι νόμοι και οι κανόνες, οι οποίοι διέπουν τη Δημιουργία και τα δημιουργήματα.
Ζην	είναι η χρονική διάρκεια της διαμονής της ψυχής και του πνεύματος στον χώρο του σώματος.
Ζωή	είναι η αέναη διαχωροχρονική ροή κωδικών.
Κακό	είναι παν ό,τι προκαλεί ενεργειακή αστάθεια με την αφαίρεση Φωτός.
Καλό	είναι παν ό,τι επιφέρει ενεργειακή ισορροπία.
Λάθος	είναι το αποτέλεσμα της πράξης εκ σκέψεως.
Λογική (μέλανα)	είναι το συναίσθημα του εγκεφάλου.
Λογική (λευκή)	είναι η νόηση.
Λόγος	είναι η ενέργεια σύνθεσης ύλης προς Δημιουργία.
Νόηση	είναι η αυτοματοποιημένη εξελικτική κατάσταση προσαρμογής.
Νους	είναι η ελαφριάς υλικής υφής ουσία του πνεύματος που κατέχει τη γνώση της κωδικοποίησης και αποκωδικοποίησης της ύλης και της σύνδεσης της ψυχοπνευματικής οντότητας με το σώμα.
Πάθος	είναι η επιρροή του ανθρώπου από τα υλικά ερεθίσματα.
Πίστη	είναι το νοητικό πεδίο ανάπτυξης της πνευματικής Γνώσης της οντότητος προς ένωση της με το Θείο.
Πλάσμα	είναι το περιβάλλον το οποίο προσθέτει ενέργεια χρονικής διάρκειας τόσης για να επαναφέρει την φασματική απόκλιση της ενεργειακής ροής του φάσματος.
Πνεύμα	είναι η ουσία που εντός του Φωτός ταυτίζεται με την ενέργεια των εννοιών αποκαλύπτοντας την ουσία της ΑΓΑΠΗΣ στις διαστάσεις του χωροχρόνου.
Πονηρός	είναι η διαβολική ενέργεια μέσω της οποίας η οντότητα αφαιρεί το Φως απ' το καλό.
Πραότης	είναι το σωματικό ενεργειακό πεδίο προς την νόηση./ Η απόλυτη ενεργειακή ισορροπία της οντότητος. Η μη επιρροή από υλικά ερεθίσματα.
Σκέψη	είναι μέρος λειτουργίας του εγκεφάλου, το οποίο συνδέει τη λογική, το συναίσθημα και τα ερεθίσματα που προκύπτουν από αυτά με τον εγκέφαλο.
Σοφία	είναι η Γνώση της Φώτισης του Νοός εκ του Πνεύματος προς εξέλιξη της οντότητας μέσω της ενέργειας της Ψυχής.
Σοφιστής	είναι αυτός που η γνώση του επιβεβαιώνεται από τον φορέα που αυτός έχει φτιάξει.
Σοφός	είναι αυτός που η Γνώση του επιβεβαιώνεται από την ψυχή όλων.
Συγχώρεση	είναι η μεταφορά αμαρτίας εαυτού ή άλλου από το ασυνείδητο στο συνειδητό μέσω του ευσυνειδήτου.
Συναίσθημα	είναι η διαταραχή της ροής των πληροφοριών στο υγρό στοιχείο του σώματος που αυξάνει την πίεση αυτής, εκφραζόμενη με την δυσλειτουργία της καρδιάς.
Συναίσθηση	είναι η πλήρης αίσθηση της αισθήσεως, η σύνδεση της αίσθησης με το αίσθημα.
Συνείδηση	είναι η νοητική αναγνώριση των νεοεισερχομένων πληροφοριών εις τον άνθρωπον που ταυτίζονται και αναδεικνύουν τη γνώση ως ανάμνηση από το υποσυνείδητο. Ο γνώμονας κρίσεως της γνώσης.
Συνειδητό	είναι οι πληροφορίες οι οποίες προστίθενται στην οντότητα μέσω πράξεων ανασύροντας προϋπάρχουσα γνώση.
Ύδωρ	είναι ο ρέων Λόγος εις την Γη.
Ύλη	είναι ο κωδικός σύνδεσης και σύνθεσης των πάντων, ο οποίος είναι γνωστός μόνο στον Δημιουργό.
Υπομονή	είναι ο τρόπος για να αντεξεις το εαυτό σου και να αποκτήσεις το γνώθι σ'αυτόν.
Υποσυνείδητο ψυχής	είναι η βιβλιοθήκη όλων των πληροφοριών από Δημιουργίας της. Αναγνώστης αυτής ο Νους.
Φάσμα	είναι η αδιάκοπος ενέργεια χωρίς αρχή και τέλος (για το Σύμπαν). Είναι το πεδίο σύνδεσης ουσιών και στοιχείων προς δημιουργία της ύλης (για την ύλη).
Φόβος	είναι η έλλειψη γνώσης.
Φύλακας Άγγελος	είναι ο αγγελιοφόρος του ευσυνειδήτου της οντότητας.
Φως	είναι το δημιουργηθέν στοιχείο εκ του Λόγου το οποίο εμπεριέχει όλους τους αριθμούς. Το ενωτικό στοιχείο της σύνδεσης των μορίων που δημιουργεί την ύλη.
Φώτιση	είναι η σύνδεση του πνεύματος μέσω του νοός με τη διάχυτη εν τη Γη ενέργεια Θείου Φωτός, η οποία επαναφέρει το κακό εις την πρωταρχική του φωτεινή κατάσταση,δηλαδή εις το καλό.
Ψεύδος	είναι ο σκοτεινός λεκές της αλήθειας.
Ψυχή	είναι η Θεία Πνοή η οποία εμπεριέχει τη ροή των κωδικών της Δημιουργίας, εκφράζεται με Λόγο, ενεργοποιείται από το Φως και ενεργεί μέσω του Φωτός.
Ωφέλιμο	είναι παν ό,τι λειτουργεί προς το κοινό συμφέρον όλων.

ΚΑΡΔΙΑ – ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ (αγάπη με όρους και όρια)

Το συναίσθημα δημιουργείται από δύο ιογενείς φορείς. Ο ένας είναι ο γονιδιακός και ο άλλος ο εγκεφαλικός (Ιπποκράτης 22-3-2010).

Το υγρό στοιχείο εμπεριέχει και μεταφέρει πληροφορίες. Η επικοινωνία της καρδίας μετά του εγκεφάλου γίνεται μέσω της ροής του αίματος, μεταφέροντας έτσι και πληροφορίες από το γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου προς την καρδία και από το γνωστικό πεδίο της καρδίας, που λέγεται γονιδιακό πεδίο, προς τον εγκέφαλο. Το γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου το επεξεργάζεται η σκέψη παράγοντας λογικές. Το γονιδιακό πεδίο της καρδίας το επεξεργάζεται το αίσθημα και παράγει συναισθήματα. Οι πληροφορίες των πεδίων αυτών αλληλοεπηρεάζονται. Έτσι ενώ η διαταραχή που επιφέρουν τα συναισθήματα και οι λογικές στο υγρό στοιχείο του ανθρώπου θα έπρεπε να δημιουργεί ανισορροπία στην οντότητα, η σκέψη και το αίσθημα ρίχνουν στη ζυγαριά της ισορροπίας τη λογική και το συναίσθημα και προσπαθούν να τα ισορροπούν. Διότι ούτε η σκέψη ούτε το αίσθημα θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση. Μετά από μια τέτοια σύγκρουση θα αποκαλυπτόταν η νόηση η οποία εμπεριέχει την ισορροπία της συνείδησης της καρδίας με τη συνείδηση του πνεύματος.

Η καρδία ελέγχει το αίσθημα και τα συναισθήματα βάσει της συνείδησης που διέπεται από τους νόμους του ευσυνειδήτου και ο εγκέφαλος ελέγχει τις σκέψεις και τις λογικές βάσει της νόησης που προέρχεται από τον νου και διέπεται από τη συνείδηση του πνεύματος. Αντί αυτού οι πληροφορίες στα γνωστικά πεδία επεξεργαζόμενες από τον εγκέφαλο μέσω της σκέψης και από την καρδία μέσω του αισθήματος, επιβαρύνονται με υποκειμενικές πληροφορίες, δηλαδή συναισθήματα και λογικές, οι οποίες αυξάνουν την πυκνότητα του αίματος. Τότε απαιτείται μεγαλύτερη ενέργεια για την μεταφορά αυτών των πληροφοριών από την καρδία στον εγκέφαλο ή από τον εγκέφαλο στην καρδία.

Τα συναισθήματα και οι λογικές δικαιολογούν τα λάθη του αισθήματος και της σκέψης για να τους δώσουν το δικαίωμα να συνεχίσουν να σκέφτονται και να αισθάνονται, ξεγελώντας έτσι και την καρδία και τον εγκέφαλο. Το λογικό συναίσθημα είναι αυτό που θέλει να καταπραΰνει την καρδία και η συναισθηματική λογική αυτή που θέλει να καταπραΰνει τον εγκέφαλο. Η λογική όμως δεν έχει συναίσθημα ούτε το συναίσθημα λογική, γι’ αυτό και δεν μπορεί το καθένα από αυτά να διοικήσει μόνο του την οντότητα.

Έτσι υπεύθυνη για τα συναισθήματα είναι πρώτα η σκέψη που συμπυκνώνει την πληροφορία και την κάνει ενέργεια προς την καρδία ή αποκωδικοποιεί την πληροφορία από την καρδία με βάση το γνωστικό πεδίο του εγκεφάλου. Δεύτερον υπεύθυνη είναι η καρδία, η οποία δεν αποκωδικοποιεί την πληροφορία από τον εγκέφαλο με το ευσυνείδητο της ψυχής, ούτε στέλνει πληροφορίες με βάση αυτό. Αμυνόμενη απέναντι στον εγκέφαλο εναποθέτει τις πληροφορίες που λαμβάνει στο ασυνείδητο της ψυχής και αρχίζει την γρήγορη ή αργή λειτουργία της για να δείξει στον εγκέφαλο ότι και αυτή έχει την δύναμη. Χωρίς την εισροή της πληροφορίας στο ασυνείδητο, δεν μπορεί να προκαλέσει αργή ή γρήγορη ροή.

Τα εκ του εγκεφάλου συναισθήματα που δημιουργούνται από τις σκέψεις, αφορούν τα υλικά και θεραπεύονται εύκολα με κάποιο άλλο αντίστοιχο υλικό. Π.χ. αν χάσω ένα αγαπημένο μου αντικείμενο μεγάλης ‘συναισθηματικής αξίας’, θα στεναχωρηθώ. Όμως αν μου δώσει κάποιος ένα ομορφότερο ή πολυτιμότερο αντικείμενο από αυτό, εύκολα θα ξεχάσω την απώλειά του.

Ο άνθρωπος συλλαμβάνεται και γεννιέται από υλικά στοιχεία, γι’ αυτό και η επιρροή των γονιδίων είναι πολύ ισχυρή στο σώμα του. Η μοναδικότητα όμως του κάθε ανθρώπου ξεκινά από τη στιγμή που η ψυχή εισέρχεται στο σώμα του εμβρύου με την πρώτη του ανάσα. Έτσι παρά την γονιδιακή ομοιότητα δύο ανθρώπων, η προσωπικότητα κι ο χαρακτήρας τους, όπως λέμε, είναι διαφορετικά. Αυτό συμβαίνει διότι γίνεται διαφορετικός χειρισμός των ίδιων γονιδίων από το πνεύμα του καθενός, όπως υπάρχει και διαφοροποίηση της σχέσης της ψυχής του καθενός με την καρδία του. Αναλόγως με την ισχύ του πνεύματος υπάρχει και η ανάλογη φώτιση στα γονίδια στο σώμα και αναλόγως με το ψυχικό σθένος, εκφράζεται η συνείδηση της ψυχής μέσω της καρδίας. Λόγω λοιπόν του ότι ο εγκέφαλος των ανθρώπων έχει αποδειχτεί ισχυρότερος του πνεύματος, λόγω της υλικής του υπόστασης, έχει καταστήσει το πνεύμα αμέτοχο στη διαχείριση της δύναμης των γονιδίων. Έτσι η αύξηση της πίεσης της δύναμης αυτής στο σώμα δημιούργησε στον άνθρωπο την γονιδιακή ίωση. Από τότε ο άνθρωπος γεννιέται με την γονιδιακή ίωση στο αίμα του, γι’ αυτό και τα συναισθήματα ερεθίζουν την καρδία μέσω της συγγένειας εξ αίματος.

Τα γονιδιακά συναισθήματα σχετίζονται με το σώμα και τις συγγένειες αυτού και δεν αντικαθιστούνται με κάποιο άλλο συναίσθημα. Π.χ. αν μου κόψουν το ένα χέρι και μου δώσουν χρήματα για να με κάνουν να νιώσω καλύτερα, δεν μπορούν να μου αναπληρώσουν την απώλεια του χεριού μου.

Το ίδιο κι όταν χάσω έναν δικό μου άνθρωπο. Δεν είναι μόνο η καρδία που πονά με το συναίσθημα, αλλά λέμε και ‘πονά η ψυχή μου’, αναγνωρίζοντας ότι ο πόνος του συναισθήματος πάει πιο βαθειά και μόνο από εκεί (ασυνείδητο) μπορεί να θεραπευθεί.

Τα γονιδιακά συναισθήματα επηρεάζουν και τη σκέψη αλλά και τις πράξεις του εγκεφάλου. Έτσι όταν ακούσουμε ότι πέθανε ένα παιδί, μπορεί να μας δημιουργηθεί ένα προσωρινό στενάχωρο συναίσθημα, αλλά δεν επηρεάζει την καρδία μας τόσο όσο αν ήταν συγγενής μας. Π.χ. σκοτώνει κάποιος νέος έναν άλλο άνθρωπο. Στους συγγενείς του θύτη το γονιδιακό συναίσθημα απέναντι στο συγγενή τους που θα πάει φυλακή είναι ισχυρότερο από το εξ εγκεφάλου συναίσθημα ότι πέθανε κάποιος άνθρωπος. Στους συγγενείς του θύματος υπερισχύει το γονιδιακό συναίσθημα ότι χάθηκε ο άνθρωπός τους. Ακόμη κι αν αποδοθεί η δικαιοσύνη, ούτε των μεν ούτε των δε το γονιδιακό συναίσθημα θα αποκατασταθεί ή θα θεραπευθεί.

Τα γονιδιακά συναισθήματα που έχουμε απέναντι στους δικούς μας ανθρώπους τα φέρουμε σε όλη μας τη ζωή και καθορίζουν τον χαρακτήρα μας. Π.χ. αν η μητέρα μου κάνει μια συγκεκριμένη πράξη που με ενοχλεί και λόγω αυτής της πράξης την θεωρώ ανόητη, όποιον άλλο δω να κάνει αυτήν την πράξη, ακόμη και να μην τον ξέρω, θα τον θεωρήσω αυτόματα ανόητο. Το ίδιο και αν αγαπώ ένα χαρακτηριστικό της μητέρας μου και δω κάποιον άλλον να το έχει, αυτόματα τον συμπαθώ. Το μόνο γονιδιακό συναίσθημα που μπορεί να αλλοιωθεί είναι αυτό που δημιουργείται από τους θετούς γονείς στο παιδί. Το παιδί όσο δεν γνωρίζει τους βιολογικούς του γονείς δημιουργεί ένα εικονικό γονιδιακό συναίσθημα ως προς τους θετούς γονείς του.

Όλες αυτές οι επιπτώσεις του γονιδιακού συναισθήματος μπορούν να τυφλώσουν έναν άνθρωπο και να τον βγάλουν από το δρόμο του. Μεγάλη δύναμη έχει το συναίσθημα σαν πυξίδα στη ζωή του ανθρώπου. Π.χ. ένας άντρας που έχει αδυναμία στη μητέρα του παντρεύεται με μια γυναίκα που αγαπά. Η γυναίκα του, μετά από καιρό, του αναφέρει ένα ελάττωμα της μητέρας του. Τσακωμός στο ζευγάρι. Ύστερα του αναφέρει και δεύτερο και τρίτο. Το ζευγάρι οδηγείται στον χωρισμό. Όταν η μάνα ταυτίσει το συναίσθημά της με την κόρη είναι δύο συναισθήματα μαζί. Όταν η μάνα ταυτίσει το συναίσθημα της με το γιο, είναι δύο συναισθήματα και λογική μαζί. Η λογική μπορεί να καλύψει το συναίσθημα το προερχόμενο από τον εγκέφαλο, αλλά δεν μπορεί να ισορροπήσει με το γονιδιακό. Αυτή που μπορεί να το ισορροπήσει είναι η λευκή λογική (νόηση).

Η Ζωή φέρει Φως και Ύδωρ από τον Δημιουργό της. Η αρμονικότητα αυτής έγκειται στο όργανο το οποίο φροντίζει την καθαρότητα του Φωτός και του Ύδατος. Τα γονίδια (DNA) του ανθρώπου φέρουν Φως και Ύδωρ. Επειδή το όργανο διαχείρισης της ζωής των ανθρώπων είναι ο εγκέφαλος και δεν έχει την γνώση να διαχειριστεί το Φως και το Ύδωρ, δημιουργεί ασθένειες στο σώμα, σωματοποιώντας τα συναισθήματα τα οποία αφαιρούν το Φως και το Ύδωρ από τα γονίδια. Μεταλλάσσει έτσι τα κύτταρα από φωσφορούχα σε σαρκοφάγα. Αυτό το οποίο πραγματικά είναι φτιαγμένο από τον Δημιουργό να διαχειρίζεται το DNA του ανθρώπου είναι το πνεύμα. Το πνεύμα έχει την γνώση του Φωτός και του Ύδατος και όταν είναι διαχειριστής μπορεί να θεραπεύσει κάθε ασθένεια, επαναφέροντας τα κύτταρα στην πρωτογενή τους κατάσταση με την αναπλήρωση του Φωτός και του Ύδατος. Αυτό μόνο μπορεί να θεραπεύσει τη γονιδιακή ίωση των ανθρώπων. Διότι η γονιδιακή σχέση των ανθρώπων δόθηκε εξ αρχής για εξέλιξη, ώστε να δημιουργηθούν κοινωνίες και να μην προσομοιάζουν οι άνθρωποι με τα ζώα, δηλαδή να μη λειτουργούν εξ ενστίκτου.

Σήμερα προβάλλονται όλο και περισσότερες εικόνες και ειδήσεις που πλήττουν συνεχώς το συναίσθημα μας, με σκοπό να φτάσουν να νεκρώσουν το εξ εγκεφάλου συναίσθημα, ώστε ο άνθρωπος να μην πονά και γι’ αυτό να μη διαμαρτύρεται. Επιτυγχάνεται λοιπόν ο έλεγχος των συνειδήσεων μέσω μετάλλαξης των συναισθημάτων σε δικαιολογίες της σκέψης. Η λανθασμένη γνώση που λαμβάνουμε έρχεται στη σκέψη και αυτή καταλαγιάζει το συναίσθημα που μας προκαλούν. Παραδείγματος χάριν, στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας γίνεται πόλεμος εναντίον ενός λαού, ο οποίος θεωρείται ως τρομοκράτης, κι εμείς παρακολουθούμε τις εικόνες αυτές σωπαίνοντας το συναίσθημα που μας προκαλούν με τη δικαιολογία της σκέψης ότι: «Είναι για το καλό! Για να μην κινδυνέψουμε κι εμείς!». Όταν μας δείχνουν κάτι κακό λέμε ‘μακριά από μας’. Όμως όσο υπάρχει το κακό, να μην ξεχνάμε ότι θα έρθει η στιγμή που θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Μόνο εάν θιχτεί γονιδιακό συναίσθημα, ο άνθρωπος επαναστατεί, δικαίως ή αδίκως. Έτσι χρησιμοποιείται το συναίσθημα των ανθρώπων ώστε να χειραγωγηθούν προς τα εκεί που θέλουν οι δημαγωγοί. Ενώνοντας μειοψηφίες δημιουργούν πλειοψηφίες τις οποίες στρέφουν ενάντια σε άλλες μειοψηφίες προκειμένου να περάσουν νομοθεσίες και μέτρα τα οποία πλήττουν ουσιαστικά όλους. Η σκέψη των ανθρώπων δεν αντιδρά λόγω φόβου και μένει στην αναμονή.

Ο τρόπος για να το αντιμετωπίσουμε πραγματικά είναι ν’ ακολουθήσουμε τη Διδασκαλία του Κυρίου και να γνωρίσουμε τα γονιδιακά και εξ εγκεφάλου συναισθήματα και να απαλλαχτούμε από αυτά, βγάζοντας το συν- από τα συναισθήματά μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα νοιαζόμαστε για την οικογένειά μας, αλλά ότι δε θα νοιαζόμαστε μόνο για την οικογένειά μας. Δε γινόμαστε αναίσθητοι, διότι ‘αναίσθητος’ δεν είναι αυτός που δεν έχει συναισθήματα, αλλά αυτός που δεν έχει αισθήματα. Και ας μην ξεχνάμε ότι στη Γη η συγγένεια είναι γονιδιακή, ενώ στον Ουρανό είναι ψυχοπνευματική. Ποια από τις δύο σχέσεις διαρκεί πιο πολύ; Ποια μένει αιώνια;

Οι όροι των σκέψεων διαφοροποιούν τα όρια των συναισθημάτων και τα όρια των συναισθημάτων διαφοροποιούν τους όρους της σκέψης (Ιεράρχης Χρυσόστομος 24-3-2010).

Το συναίσθημα δημιουργείται απ’ την προσαύξηση ή την μείωση της ενέργειας των εννοιών (Άγιος Δημήτριος 7-2-2010).

Όταν υπάρχει καθαρό αίσθημα από την καρδιά μέσω του ευσυνειδήτου, είναι καθαρές και οι έννοιες. Η διαταραχή της ισορροπίας της ενέργειας των εννοιών προκαλείται από τα όρια που θέτουν σ’ αυτές τα συναισθήματα και τους όρους που θέτουν οι σκέψεις. Όταν υπερισχύει η σκέψη έναντι του συναισθήματος, ή το συναίσθημα έναντι της σκέψης, δημιουργείται είτε αύξηση είτε αφαίρεση της ενέργειας της έννοιας, αλλοιώνοντας έτσι την ποιότητά της. Παραδείγματος χάριν, μου απαγορεύει κάποιος να κάνω κάτι κι εγώ του απαντώ ότι είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω εγώ. Στην περίπτωση αυτή προσθέτω στην ενέργεια της έννοιας ‘ελευθερία’ την ενέργεια του εγωισμού και δημιουργώ το συναίσθημα της ελευθερίας μου. Άλλο παράδειγμα είναι όταν μου λέει κάποιος ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη για κάποιο θέμα κι εγώ απαντώ ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη πουθενά κι ότι όλα είναι άδικα. Μειώνω τότε την ενέργεια της δικαιοσύνης υποβιβάζοντας την και δημιουργώ το συναίσθημα του αδίκου. Επίσης όταν πεθάνει κάποιος συγγενής και δεν μου κληροδοτήσει τίποτα, μειώνεται η αγάπη μου γι’ αυτόν γιατί σκέφτομαι ότι δε μου άφησε τίποτα, ενώ αν μου άφηνε θα τον αγαπούσα περισσότερο. Στις περιπτώσεις αυτές υπερισχύει η σκέψη έναντι του συναισθήματος και το διαφοροποιεί. Αντίθετα όταν πεθάνει ένας αγαπημένος μου συγγενής και δεν μου αφήσει περιουσία, λόγω του ότι ήταν ο αγαπημένος μου, κατεβάζω τους όρους της σκέψης ότι θα έπρεπε να μου αφήσει και τον δικαιολογώ. Τότε το όριο του συναισθήματος υπερισχύει των όρων που έθεσε η σκέψη στην αγάπη. Οι καθαρές έννοιες δε σχετίζονται με τα συναισθήματα. Η ισορροπημένη έννοια της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης θα μας έδινε το αίσθημα της ελευθερίας, το αίσθημα της δικαιοσύνης και το αίσθημα της αγάπης αντίστοιχα. Όταν αφήνομαι στα αισθήματα, δηλαδή αφήνω στην άκρη τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, τότε ενεργώ με τη δύναμη των εννοιών μέσω του νοός.

Όταν βάζεις το συναίσθημα στο λόγο είναι σαν να σου κάνουν δώρο ένα ανθισμένο φυτό κι εσύ να το ουρείς αντί να το ποτίζεις (Διδάσκαλος Σωκράτης).

Το συναίσθημα δεν έχει νόημα να το περιορίσεις ή να το ελέγξεις, πρέπει να το γνωρίσεις, όπως και τη λογική (Μαχάτμα Γκάντι).

Αν περιορίσεις ή ελέγξεις το συναίσθημα θα αναπτύξεις τη λογική. Αν το γνωρίσεις, η σκέψη θα επιτρέψει στον νου να επενεργήσει και να φέρει στην οντότητα την πραότητα, δηλαδή τη γνώση του χειρισμού της αυξομείωσης του αισθήματος. Τότε το αίσθημα δεν γίνεται συναίσθημα ώστε να επεμβαίνει στη λογική και να την αναγκάζει να ενεργήσει για να προσπαθήσει να το ισορροπήσει.

Το συναίσθημα είναι σαν το λάστιχο, έχει κάποια όρια μετά από τα οποία σπάει. Αν δεν το τεντώνεις καθόλου, αλλά το χρησιμοποιείς σαν λάστιχο σε φυσιολογικά πλαίσια, είναι ωφέλιμο. Αν αυξομειώνεις συνέχεια και κατά πολύ το τέντωμα χάνει τις ιδιότητες του λάστιχου.

Η καρδιά τροφοδοτεί τον εγκέφαλο για να ζήσει και ο εγκέφαλος τροφοδοτεί τα συναισθήματα μέσω των αισθήσεων (Π.Κ.).

Ο εγκέφαλος χρειάζεται το αίσθημα της καρδιάς για να πράξει. Ποτέ η λογική δε μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το αίσθημα της καρδιάς. Γι’ αυτό και παρότι η καρδιά μπορεί να υποστηρίζεται με μηχανικό τρόπο, ο άνθρωπος θεωρείται ‘εγκεφαλικά νεκρός’. Παρότι αιματώνεται ο εγκέφαλος δεν μπορεί να βρεθεί εν πλήρη λειτουργία. Μένει αναίσθητος, δηλαδή άνευ αισθήματος. Αυτό αποδεικνύει ότι η καρδιά δεν είναι απλή αντλία η οποία τροφοδοτεί το σώμα με αίμα.

Λέμε ‘αυτός ο άνθρωπος έχει μεγάλη καρδιά’ αλλά και ‘αυτός ο άνθρωπος είναι μεγάλο μυαλό’. Στο πρώτο εννοούμε ότι είναι καλός άνθρωπος, ενώ στο δεύτερο ότι είναι έξυπνος και έχει πολλές γνώσεις. Ωφελιμότερο είναι να είσαι καλός παρά έξυπνος, διότι η εξυπνάδα μπορεί να οδηγήσει στην αμαρτία, η καλοσύνη όμως την προλαμβάνει.

Ο εγκέφαλος εκτελεί και ευθύνεται για τις πράξεις του πνεύματος και η καρδιά για το βάρος της ψυχής. Γι’ αυτό ο εγκέφαλος είναι εργαλείο του πνεύματος και η καρδιά της ψυχής.

Η καρδία σωματοποιεί τις αρνητικές ενέργειες της σκέψης μέσω της ροής του αίματος στο σώμα (Π.Κ.).

Ο καρκίνος είναι η ασθένεια που δημιουργήθηκε από τη μη ικανότητα της σκέψης να λύσει τα υλικά προβλήματα. Δημιούργησε έτσι μια συμμαχία με το συναίσθημα, ώστε να καλύψει την ανικανότητα της λογικής: η σκέψη ρίχνει την ευθύνη αρχικά στην καρδιά, εκείνη ζητά από τη λογική να την μετριάσει, η λογική απουσιάζει και τότε η σκέψη μέσω της καρδιάς σωματοποιεί την ανικανότητα τη δική της. Το αδιέξοδο της ανικανότητας αυτών των τριών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία σαρκοφάγων κυττάρων, τα οποία οδηγούν στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος αυτοκαταστροφής του σώματος, ώστε να αποποιηθεί των ευθυνών της η σκέψη. Η σκέψη φτάνοντας στο τελικό αδιέξοδο δεν αντέχει να ζει και μόνο τότε καταφεύγει στη βοήθεια του νοός, πράγμα το οποίο δεν την αφήνει ο εγωισμός να κάνει πριν την εκδήλωση της ασθένειας.

Τα συναισθήματα είναι το σαράκι της καρδίας (Ιωάννης ο Πρόδρομος 16-12-2006).

Τα συναισθήματα δημιουργούν την ενέργεια διαταραχής της ροής του αίματος και την σωματοποιούν ως ασθένεια της καρδιάς. 

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ 'ΖΗΝ'

Απόφθεγμα είναι η καλώς κρυμμένη αλήθεια που ανακαλύπτεται από τον άνθρωπο, όταν βγει από το περιβάλλον του ψεύδους και είναι απόδεκτη από όλους, όταν ταυτιστεί με την αλήθεια του ευσυνειδήτου τους.

Οι γονείς δίδουν το 'ζην', οι διδάσκαλοι διδάσκουν το 'ευ ζην' και οι Πνευματικοί Διδάσκαλοι οδηγούν στο 'Αιώνιο Ζην'.

Η Ιλιάδα είναι το 'ζην', η Οδύσσεια το 'ευ ζην' για να οδηγηθείς στην Ιθάκη σου, το 'Αιώνιο Ζην'. (Όμηρος)

Σημασία έχει η ενέργεια του Λόγου και όχι η διάλεκτος. (ο Ων 15-1-2010)

1.Η κοινωνία που καταδικάζει εις θάνατον το καλό υπογράφει την θανατική της καταδίκη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 22-1-2010)

2.Ό,τι πεθαίνει αδίκως στη Γη, ζει αιώνια. (Διδάσκαλος Σωκράτης 29-6-2010)

3.Ο στόχος της ζωής του ανθρώπου γίνεται και τρόπος ζωής του. (Μαχάτμα Γκάντι 15-1-2010)

4.Ο άνθρωπος ευτυχεί πρώτα μόνος του και μετά με τους άλλους. (ο Ων 15-1-2010)

5.Αν δεν ξέρεις ν’ αγαπάς, ποτέ μη δεχτείς την αγάπη αυτού που σε χρειάζεται και μη δώσεις την αγάπη σου σ’ αυτόν που χρειάζεσαι. Γιατί τότε θα πρέπει να πάρεις ό,τι δώσεις κι αντιστρόφως. (όροι&όρια) (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

6.Το μεγαλύτερο πάθος του ανθρώπου είναι το ότι δεν αναγνωρίζει τα λάθη του. Γι’ αυτό λιθοβολεί τους πάντες. (Λουκάς ο Ευαγγελιστής 21-08-2009)

7.Η εξ ανάγκης αποδοχή του λάθους δεν είναι αποδοχή, ούτε συγχωρεί το λάθος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 13-4-2010)

8.Δεν πρέπει τα 'θέλω' του άλλου να γίνονται 'θέλω' σου. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 6-1-2008)

9.Ο άνθρωπος ζει μια ζωή όλο άγχος για να πάψει να αγχώνεται. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

10. Τα αγαθά κόποις κτώνται, αλλά τα υλικά τρόποις κτώνται. (Αριστοτέλης 21-6-2009)

11. Ο άνθρωπος ξεπουλιέται όταν δεν γνωρίζει την αξία του. (Αριστοτέλης 28-12-2008)

12. Κανένα εργαλείο δεν είναι υπεύθυνο για το κακό. Υπεύθυνη είναι η λειτουργία του εργαλείου και ο χειριστής αυτού. (Ιπποκράτης 12-1-2010)

13. Το απόφθεγμα της ζωής ενός ανθρώπου γράφεται στην τελευταία πράξη του Έργου του. (Αθηνά 18-1-2010)

14. Κάθε δημιούργημα έχει την υπογραφή του δημιουργού. Όποιος αγοράσει το δημιούργημα δε σημαίνει πως του ανήκει. (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010)

15. Η ζωή είναι ένα θέατρο και πρέπει να συμμετέχεις στο θίασο. Να μην είσαι θεατής. Γιατί ο θεατής πληρώνει, ενώ αυτός που συμμετέχει στο θέατρο αμείβεται. (Αισχύλος 28-12-2009)

16. Το τέλος σε κάθε τι στη Γη έχει σχέση με την έναρξη. Ό,τι τελειώνει μεταλλασσόμενο αρχίζει πάλι. (Πυθαγόρας 7-2-2010)

17. Αυτός που φτάνει στο τέρμα ανακαλύπτει ότι υπάρχει μια αρχή. Όπως αυτός που πεθαίνει, τότε ανακαλύπτει τη Ζωή. (Διδάσκαλος Σωκράτης 16-06-2009)

18. Ο άνθρωπος έρχεται για να ζήσει με το ύδωρ, να φωτίσει το πνεύμα του μέσω του φωτεινού ύδατος (αγίασμα) και να πάρει την ψυχή που εμπεριέχει το Φως για να μεταβεί στο Αιώνιον Ζην. (Ιωάννης ο Πρόδρομος 9-2-2010)

19. Ύπαρξις Δυναμικής εκ της Ωμέγα Ροής. (Αριστοτέλης 2-1-2009)

20. Η ευλογία δίδει την ενέργεια της κίνησης στο ύδωρ, ακόμη κι αν είναι ακίνητο. (Ιωάννης ο Πρόδρομος 9-2-2010)

21. Ο αποφεύγων την ευθύνη δεν αποφεύγει τα λάθη, διότι και η αποφυγή της ευθύνης λάθος είναι. Ο ανεύθυνος δεν είναι αλάθητος, διότι και η ανευθυνότης λάθος είναι. (Φωτήλατος 9-7-2008)

22. Να τηρήσομεν τα απλά για να κατανοήσομεν τα πολύπλοκα. (Ιωάννης ο Ευαγγελιστής).

23. Υπάρχουν πράγματα που λέγονται μα δε γίνονται. Αυτά είναι οι υποσχέσεις. Και υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δεν πρέπει να λέγονται. Αυτά είναι οι καλές πράξεις. (Διδάσκαλος Σωκράτης 20-12-2009)

24. Ενεργός λαός, δημιουργικός ηγέτης. Παθητικός λαός, καταστροφικός ηγέτης. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-1-2010)

25. Οι ηγέτες χάνουν το φως τους και την φώτιση τους, διότι τους τυφλώνει η δόξα. Δεν υπάρχει πιο τυφλός απ’ αυτόν που έχει μάτια και δε βλέπει. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-1-2010)

26. Κάθε κολακεία κι ένα χρυσαφένιο κάγκελο του κλουβιού που σου φτιάχνει το περιβάλλον. Όσο πιο πολλές οι κολακείες, τόσο πιο στενά τα κάγκελα του κλουβιού και τόσο πιο δύσκολο να πετάξεις και να ξεφύγεις. Γι’ αυτό αναγκάζεσαι να κελαηδάς, ίνα ευχαριστείς το περιβάλλον σου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 27-1-2008)

27. Μία πολιτεία θα πρέπει να στηρίζεται σε νόμους που αναδεικνύουν τις αξίες των εννοιών και που γίνονται κατανοητοί και αποδεκτοί από το ευσυνείδητο των πολιτών αυτής. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-1-2010)

28. Ο δικαστής δικάζει με βάση τους ισχύοντες νόμους και δεν μπορεί να παρανομήσει εις το όνομα του δικαίου. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 13-1-2010)

29. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά οι δικαστές βλέπουν. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή για να μη βλέπει τους δικαστές ή οι δικαστές τύφλωσαν τη δικαιοσύνη για να μην τους βλέπει; (Αριστοτέλης 18-1-10)

30. Οι γραπτοί νόμοι είναι για να τους τηρεί ο εγκέφαλος. Οι άγραφοι για να τους τηρεί η ψυχή. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 18-1-2010)(συνειδητότητα- ευσυνείδητο)

31. Ο γραπτός νόμος έχει σαν προστασία του την τιμωρία. Ο άγραφος την αγάπη και τη νόηση. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 18-1-2010)

32. Ηθικόν είναι ό,τι εκπορεύεται εκ της ψυχής, πηγαίνει εις τον νου και εκφέρεται χωρίς σκέψη. Σήμερον, το ηθικόν και το δίκαιον διαπραγματεύεται μέσω των νόμων και νομοθετείται. (ο Ων 18-1-2010)

33. Οι θρησκείες ανά τους αιώνες δημιουργούσαν την ηθική των κοινωνιών. Ο Λόγος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού δημιουργεί την συνείδηση των χριστιανών. (Αριστοτέλης 18-1-2010)

34. Ιερέας διδάσκων εγκεφαλικά το Λόγο του Κυρίου, δεν διδάσκει το Λόγο Του. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 13-1-2010)

35. Ιατρός που δίδει συνταγές κατασκευασμένες από άλλον, δεν είναι ιατρός. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 13-1-2010)

36. Αν ο γιατρός είναι ο ίδιος ο ασθενής, τότε ο δάσκαλος για το δάσκαλο είναι ο μαθητής. (Διδάσκαλος Σωκράτης 27-1-2008)

37. Ο φτωχός που μοιράζει πλούτη είναι ο Διδάσκαλος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 17-1-2010)

38. Η σοφία ενός διδάσκαλου γεννά σοφούς μαθητές. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-1-2010)

39. Διδάσκαλος που διδάσκει διδακτέα ύλη ορισμένη από άλλον, δεν είναι διδάσκαλος. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 13-1-2010)

40. Τα όρια που βάζει ο άνθρωπος στην αγάπη είναι όπως τα όρια των κρατών. Οι όροι είναι όπως οι κυβερνήτες. Γι’ αυτό δεν υπάρχει αγάπη χωρίς όρους και όρια στη γη. (Μαχάτμα Γκάντι 15-1-2010)

41. Όταν η ιστορία γράφεται επειδή το θέλει ο Θεός είναι αναίμακτη και μένει αιώνια. Όταν η ιστορία γράφεται από τον άνθρωπο, γράφεται με μαύρα γράμματα και αίμα. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 13-1-2010)

42. Μην αφήνετε και μην κάνετε τη σκέψη σας οχιά γιατί μπορεί να πονάτε άλλους, αλλά μην ξεχνάτε ότι το δηλητήριο είναι μέσα σας. (ο Ων 15-1-2010)

43. Ζω για να «σκοτώνω» τους άλλους, επειδή ξέρω πως μια μέρα θα πεθάνω. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

44. Ποιος είναι δίκαιος για να δικαιο-λογεί; (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 5-2-2010)

45. Αυτός που θέλει Φως να του το δώσετε, χωρίς καμία σκέψη, χωρίς κανένα φόβο. Αυτός που θέλει να πάρει το Φως σας, γυρίστε του την πλάτη γιατί θέλει το κακό σας, και του Λόγου σας και του Φωτός. (ο Ων 15-1-2010)

46. Εκείνος που έχει γεννηθεί για να δίνει, μπορεί να βρει το δρόμο του. Αυτός που έχει γεννηθεί για να παίρνει, δεν τον βρίσκει ποτέ. (Αριστοτέλης 31-10-2008)

47. Όταν δίνεις για να λάβεις είναι σαν να μην έδωσες τίποτα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

48. Ποτέ μη δώσεις κάτι που θα σου λείψει, γιατί θα κατηγορήσεις αυτόν που το πήρε. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

49. Μην δίνεις περισσότερα απ’ τις δυνάμεις σου, γιατί μετά θα ζητάς αντάλλαγμα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

50. Δίδω δωρεάν προς τα έξω και παίρνω δωρεάν από μέσα μου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 27-1-2008)

51. Μην γίνεις θύμα γιατί θα ψάχνεις θύμα και μην γίνεις θύτης γιατί θα ψάχνεις θύτη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

52. Η μόδα είναι η εξαπάτηση αλλά και η επιβολή στα ‘θέλω’ μας. (Αριστοτέλης 27-2-2010)

53. Θέλω να μπορώ, αλλά δεν μπορώ να μην θέλω. (Διδάσκαλος Σωκράτης 10-01-2010)

54. Πρόσεχε αυτά που σε απελευθερώνουν να μη σε βάζουν σε άλλο κλουβί. (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 8-6-2009)

55. Το δέσιμο του ανθρώπου με την ύλη έχει σαν αλυσίδα του το άγχος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

56. Η κάθε αίσθηση έχει ένα όργανο, μια λειτουργία κι ένα αποτέλεσμα (ανάλυση, σύγκριση, επαγωγή). (Αριστοτέλης 28-3-2008)

57. Οι αισθήσεις είναι η σύνδεση της φύσης, μέσω του εγκεφάλου, με το σώμα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

58. Οι αισθήσεις είναι οι μόνες λειτουργίες του σώματος που εκπαιδεύονται, εξελίσσονται αλλά και προσαρμόζονται. (Αριστοτέλης 6-2-2010)

59. Ο εγκέφαλος προσαρμόζεται και επικοινωνεί με την ύλη μέσω των αισθήσεων. (Αριστοτέλης 6-2-2010)

60. Τα βιώματα των ανθρώπων επηρεάζουν την αποκωδικοποίηση των αισθήσεων. (Αριστοτέλης 6-2-2010)

61. Ο εγκέφαλος δημιουργεί μοναδικές σκέψεις (αποκωδικοποιήσεις) εξ’ αιτίας των μοναδικών βιωμάτων των οντοτήτων. (Αριστοτέλης 6-2-2010)

62. Η μοναδικότητα των ανθρώπων έγκειται στη διαφορετικότητα των αποκωδικοποιήσεων των αισθήσεων λόγω βιωμάτων (χαρακτήρας) (Αριστοτέλης 6-2-2010)

63. Το ένα μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα υλικά και δημιουργεί σκέψη. Το άλλο μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα πνευματικά και δημιουργεί νόηση. (Ιπποκράτης 12-1-2010)

64. Όταν τον άνθρωπο τον οδηγεί η σκέψη δεν έχει νόηση. (Αριστοτέλης 18-1-2010)

65. Το οξυγόνο είναι το χρήμα του εγκεφάλου. Το πολύ φέρνει μέθη και το καθόλου θάνατο. (Άγιος Βασίλειος 11-1-2010)

66. Ο εγκέφαλος μπορεί να μάθει το παν. Ο νους γνωρίζει μέσω της ψυχής το άπαν. (Υάκινθος ο Μύστης 18-1-2010)

67. Ο άνθρωπος με τη σκέψη επεμβαίνει στην ύλη, ενώ με το νου υπερβαίνει την ύλη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)

68. Όταν ο Φύλακας Άγγελος ενεργεί, η οντότητα νοεί αλλά ο εγκέφαλος δεν καταλαβαίνει. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 18-1-2010)

69. Η σοφία της σκέψης είναι η σιωπή. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 27-8-2009)

70. Καμία σκέψη δεν είναι σοφή, γιατί η σοφία δεν εμπεριέχει σκέψη. (Απόστολος Παύλος 9-1-2010)

71. Η σκέψη δημιουργεί την καύση στο φώς και έτσι εμποδίζει το πνεύμα να λάβει την Φώτιση. (Αριστοτέλης 20-4-2009)

72. Την Αλήθεια την δέχεται ευκολότερα αυτός που έχει δεχθεί το λιγότερο ψέμα. (Διδάσκαλος Σωκράτης 20-2-2010)

73. Όστις είτε αγοράζει είτε πουλά, ψεύδεται. Όστις ούτε αγοράζει ούτε πουλά, λέγει την Αλήθεια. (Διδάσκαλος Σωκράτης 26-2-2010)

74. Η γνώμη έχει ανάγκη για συνοδό της τη συγγνώμη. Η Γνώση την Αλήθεια. (Αριστοτέλης 7-1-2011)

75. Δια της γνώμης διαιωνίζεται το πρόβλημα, δια της Γνώσης λύνεται άμεσα. (Πυθαγόρας 5-1-2011)

76. Η Γνώση υπάρχει και ταξιδεύει παντού, ενώ η γνώμη υπάρχει εγκλωβισμένη στους εγκεφάλους των ανθρώπων. (Πυθαγόρας 7-1-2011).

77. Όταν τη ζωή του ο άνθρωπος την οδηγεί κατά τη γνώμη του δεν γνωρίζει που θα πάει. (Πυθαγόρας 7-1-2011).

78. Όταν του ανθρώπου του σκοτώνουν τα όνειρα, του κάνουν τη ζωή του εφιάλτη. (Ευκλείδης 29-1-2011)

79. Μη χύνετε άλλο αίμα, χύστε τις ιδέες σας στο δρόμο για να ξεπλύνετε το αίμα που έχει χυθεί. (Ευκλείδης 29-1-2011)

80. Το τι λάθη έκανα δεν αλλάζει. Το τι λάθη μπορώ ν’ αποφύγω είναι στο χέρι μου. (Ευκλείδης 29-1-2011)

81. Ο άνθρωπος δεν αντέχει χωρίς εξουσία, εκτός κι αν κάνει τον εαυτό του αυτεξούσιο. (Μαχάτμα Γκάντι 4-3-2011)

82. Ο άνθρωπος από μέσα προς τα έξω μεγαλώνει και από έξω προς τα μέσα γερνά. (Μικρός 11-2-2011)

83. Όποτε υπερισχύει η δύναμη του ισχυρού χάνει την αξία της η δικαιοσύνη. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

84. Η δικαιοσύνη είναι η δύναμη εξισορρόπησης όλων των ενεργειών σε μία κοινωνία. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

85. Το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι Αξίες είναι η Αγάπη. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

86. Το μίσος και η κακία είναι ο καρκίνος των αξιών. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

87. Οι αξίες είναι όπως τα όργανα σε ένα σώμα. Αν ένα όργανο πάθει καρκίνο και δεν το προλάβεις, όλο το σώμα θα πεθάνει. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

88. Σε μία κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργεί μόνο μια αξία. Για να είναι υγιής πρέπει να λειτουργούν όλες. (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)

Οι γονείς δίδουν το 'ζην', οι διδάσκαλοι διδάσκουν το 'ευ ζην' και οι Πνευματικοί Διδάσκαλοι οδηγούν στο 'Αιώνιο Ζην'.

Σημασία έχει η ενέργεια του Λόγου και όχι η διάλεκτος. (ο Ων 15-1-2010)

1. Η αίσθηση είναι είδηση, η συναίσθηση συνείδηση, η αναισθησία ασυνείδητο και η ευαισθησία ευσυνείδητο. ( Διδάσκαλος Σωκράτης 22-1-2010)

2. Η ισορροπία του συναισθήματος και της λογικής μεγιστοποιεί τη νόηση. (Όμηρος 14-3-2008)

3. Η κατανόηση του ανθρώπου γίνεται μέσω γεωμετρίας, αριθμών και ήχου. (Ορφέας)

4. Η συνείδηση είναι η νοικοκυρά της ψυχής και ο νους ο νοικοκύρης του πνεύματος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)

5. Ο άνθρωπος με τη σκέψη επεμβαίνει στην ύλη, ενώ με το νου υπερβαίνει την ύλη. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)

6. Ο χρυσός βγαίνει σε δύο εκδόσεις. Η μια είναι του μετάλλου και η άλλη του Λόγου. Του μετάλλου λύνει τα υλικά προβλήματα, του Λόγου όλα τα προβλήματα. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 19-9-2008)

7. Ο Λόγος έχει ύδωρ και Φως. Ο χρυσός έχει ύδωρ και Φως. Η σιωπή της σκέψεως εμπεριέχει ύδωρ και Φως. Άρα η σιωπή της σκέψεως είναι Χρυσός Λόγος. (Αριστοτέλης 2-1-2009)

8. Η φωτεινότητα του Λόγου του Πνευματικού Κόσμου γίνεται αντιληπτή από τις ψυχές των ανθρώπων. (ο Ων 15-1-2010)

9. Δια της καύσεως παράγει ο άνθρωπος ενέργεια. Δια της Φωτίσεως γίνεται ενέργεια. (Αριστοτέλης 18-1-2010)

10. Η φύση έχει τους δικούς της νόμους και δεν τους παραβιάζει γιατί δεν σκέφτεται. (Αριστοτέλης 18-1-2010)

11. Διδάξατε στο πνεύμα και την υλική και την άυλη γλώσσα για να καταλαβαίνει τι πράττει. Υλική γλώσσα =σκέψη, Άυλη γλώσσα = νόηση (Διδάσκαλος Σωκράτης 8-1-2010)

12. Οι τιμές στην αγάπη είναι οι όροι και τα όρια. (Διδάσκαλος Σωκράτης 22-1-2010)

13. Με την αγάπη μπορούμε να εκφέρουμε λόγο που ευδοκιμεί σε κάθε έδαφος, ακόμη και στην πέτρα. (Διδάσκαλος Σωκράτης)

14. Αν με την Αγάπη εδραιώσεις το Ωφέλιμο των οντοτήτων έχεις φτιάξει δρόμο από τον Α έως τον Ω (Αρχιμήδης)

15. Η αλήθεια χτίζει, το ψεύδος γκρεμίζει. (Διδάσκαλος 20-12-2009)

16. Το ψυχικό σθένος έχει τη Γνώση της ενέργειας των εννοιών. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-2-2011)

17. Οι έννοιες είναι τα φίλτρα του λόγου που οδηγούν από το φαίνεσθαι στο είναι. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-2-2011)

18. Τα φίλτρα των εννοιών προφυλάσσουν από τη σπατάλη του ψυχικού σθένους και τη δημιουργία ασυνειδήτου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 25-2-2011)

19. Κάθε φορά που αναδεικνύεις μια έννοια συνδέεσαι ενεργειακά εσωτερικά με την έννοια αυτή. (Διδάσκαλος Σωκράτης 4-2-2011)

20. Οι ενέργειες των εννοιών είναι αυτές που ενεργοποιούν το περιβάλλον της συνείδησης του ανθρώπου. (Διδάσκαλος Σωκράτης 4-2-2011)

21. Η σοφία είναι το προπύργιο της αρετής. Με τη σοφία γνωρίζεις την ενέργεια μιας έννοιας, με την αρετή την αποκτάς. (Διδάσκαλος Σωκράτης 26-2-2011)

22. Η σοφία εν τη πράξη γίνεται αρετή. (Διδάσκαλος Σωκράτης 26-2-2011)

 

1.Η φωτεινότητα του Λόγου του Πνευματικού Κόσμου γίνεται αντιληπτή από τις ψυχές των ανθρώπων. (ο Ων 15-1-2010)

2.Ο νους είναι τα μάτια του πνεύματος που μπορούν να δουν την ψυχή. (Αριστοτέλης 30-5-2009)

3.Το πνεύμα είναι το εργαλείο που υλοποιεί την νόηση με ενέργεια της ψυχής εντός της ύλης, για να υπερβεί αυτήν. (Διδάσκαλος Σωκράτης 7-1-2010)

4.Η Αγάπη είναι το μόνο έδαφος μέσα στο οποίο και πάνω στο οποίο ανθίζουν όλες οι αρετές. (ο Ων 2-4-2010)

5.Η Αγάπη εμπεριέχει όλες τις έννοιες, καμία όμως έννοια δεν είναι τίποτα χωρίς την ενέργεια της Αγάπης. (ο Ων 2-4-2010)

6.Η σύνδεση των ανθρώπων με την Αγάπη είναι η σύνδεση τους με τον Θεό. (Λαμαήλ 2-4-2010)

7.Η ενεργειακή γεύση του αιθέρα είναι η ηδονή. (Αριστοτέλης 18-2-2011)

8.Η αφαίρεση της ύλης από την ύλη, προκαλεί τον υλικό θάνατο (σώμα). Η αφαίρεση της ύλης από το άυλο προκαλεί το 'ευ ζην' (πνεύμα) και η πρόσθεση του άυλου στην ύλη οδηγεί στο 'αιώνιο ζην' (ψυχή). (Τρεις Ιεράρχες 30-1-2012)