Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΩΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ (Γ)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟ ΔΑΣΚΑΛΟ

Αγαπημένε Μου, εσύ που προχωράς στην πνευματική γραμμή και πορεία, εσύ που καθημερινά διδάσκεσαι εσωτε­ρικά και εξωτερικά από τον Ένα Διδάσκαλο Λόγο, πρέπει πρώτα και πάνω απ' όλα να γνωρίζεις, να συνειδητοποιείς και να διακατέχεσαι, από την καθημερινή επίγνωση των άπειρων και πολλαπλών διδαχών, των άπειρων και πολλα­πλών εκδηλώσεων, που μπορούν να σου παρουσιάζονται με μόνο σκοπό να σε οδηγήσουν σε μετουσίωση των προσωπι­κών σου στοιχείων, στην απέκδυση όλων όσων ντύθηκες, μέσα στις ανακυκλώσεις σου και στην εμφάνισή σου ως 'Άπειρος Λόγος. Πρέπει πάνω απ' όλα να διακατέχεσαι από την επίγνωση της μαθητείας σου, της σοβαρότητός της και του κινδύνου που αυτή η μαθητεία κρύβει, διότι είναι σπουδή στο Άπειρο, είναι σπουδή σε καταστάσεις Νέες που σου παρουσιάζονται και σε πληρώνουν και είναι πάρα πολύ εύκολη η εισχώρηση προσωπικότητας.

Είμαι ο Ένας Λόγος και διδάσκω χωρίς εμπόδιο κανένα. Είμαι ο Ένας Λόγος και διαμοιράζω τη Χάρη του Διδασκά­λου, γιατί σκοπός αυτής της Κοσμικής περιόδου είναι οι πάντες να ενωθούν μαζί Μου και να γίνουν Διδάσκαλοι, αλλά όχι ανυψώνοντας το τμήμα το μεμονωμένο του εαυτού τους, να το διακηρύσσουν με οποιοδήποτε τρόπο σαν Διδάσκαλο, γιατί τότε δεν διδάσκεται Θεός αλλά είδωλα, τότε δεν διδάσκεται η Ενότητα αλλά η διάσπαση. (Σάλπισμα, κεφ. 28^ο, σελ. 189)

Δάσκαλος είναι Ένας ο Λόγος κι ο Υπεύθυνος Καθοδη­γητής, που επιλέχθηκε να κατευθύνει αυτό το Έργο, που από Μένα επισκιάζεται και ομιλεί, ουδέποτε επιδίωξε μαθητές του, αντίθετα διακήρυξε και διακηρύσσει τη Διδασκαλία της Αλήθειας ενώνοντας τους πάντες με το Λόγο και καθιστώντας Μήνυμα και πραγμάτωση τη Χριστοποίηση. Ουδέποτε μίλησε για μοναδικότητα φανέρωσης, αλλά για Ολότητα φανέρωσης, για εποχή Κοσμική κατά την οποία ο Άνθρωπος θα εκδηλωθεί ως Λόγος -Χριστός ­Υιός, ως Λόγος Χριστός -Μητέρα. (Σάλπισμα, κεφ. 28^ο, σελ. 189-190)

Ο πραγματικός Οδηγητής, ο πραγματικά κατευθυνόμενός από Εμένα, δεν έχει ανάγκη κλήσεων, δεν έχει ανάγκη σαλπισμάτων για μαθητές και ακολούθους, δεν έχει ανάγκη από τίποτα, παρά μόνο να προσφέρει τον εαυτό του συνεχώς και αενάως, μέσα σε κάθε ύπαρξη που βρίσκεται δίπλα του σ' όποιο στάδιο κι αν αυτή εκδηλώνεται. (Σάλπισμα, κεφ. 28^ο, σελ. 190)

Το Όλο ανήκει στο Όλο κι η Διδασκαλία της Νέας Κοσμικής περιόδου διδάσκει Ενότητα κι ο Ιωάννης ο Νέος Κοσμικός Αγγελιαφόρος και Δάσκαλος, διδάσκει Ενότητα, είναι ο προπομπός της, είναι εμπράγματος φανερωτής της, μα όχι ο μόνος, γιατί Αυτός ενοποιημένος μ' Εμένα, δηλαδή Εγώ, θα καταστήσω σκη­νώματα πολλά Λόγο – Χριστό - Μητέρα, που θα γνωρίζουν απόλυτα, ότι Ένας Δάσκαλος υπάρχει, που θα γνωρίζουν απόλυτα ότι Εμένα εκδηλώνουν κι ότι τίποτα και κανένας δεν τους ανήκει, αλλά τα πάντα ανήκουν στον Ένα Λόγο κι απ' Αυτόν κατευθύνονται, διότι οποιαδήποτε δόνηση εξου­σιασμού που πολλές φορές, Άνθρωπε, σου εκδηλώνεται ύπουλα και καλυμμένα χωρίς να την καταλαβαίνεις, είναι σφραγίδα διττότητας κι όχι Ένωσης. (Σάλπισμα, κεφ. 28^ο, σελ. 191)

Να είσαι ανεξάρτητος, αλλά όχι διαχωριστικά, ενωμέ­να. Μπορείς ν' αναπτύξεις πρωτοβουλία, αλλά μόνο μέσα από την εσωτερική σου ένωση μ’ Εμένα, τον Ένα Λόγο και την εσωτερική σου Ένωση με τον Δάσκαλο Ιωάννη. Γιατί δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον Δάσκαλο Ιωάννη από Εμένα, τον Λόγο. Αν κάνεις τέτοιο διαχωρισμό, τότε κατανόησε ότι βρίσκεσαι σε λάθος πορεία. Εφόσον ο Δά­σκαλος Ιωάννης δεν υπάρχει μόνο εσωτερικά μέσα σου, αλλά εκπροσωπείται και σε μορφή, είναι φυσικό να υπάρ­χει όχι μόνο εσωτερικός αλλά και εξωτερικός συντονισμός με το Δάσκαλο Ιωάννη, να γίνονται εσωτερικά και εξωτε­ρικά δεκτές οι Καθοδηγήσεις Του, οι συμβουλές Του, οι κατευθύνσεις Του. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 176)

Τοποθετήσου, εκπαιδευόμενε Δάσκαλε, σωστά απέ­ναντι στο Δάσκαλό σου. Γιατί, αν δεν τοποθετηθείς σωστά απέναντι στο Δάσκαλο Ιωάννη, να ξέρεις ότι κανένας μα­θητής σου δεν θα είναι σωστά τοποθετημένος απέναντί σου. Γιατί η βασική συνάρτηση της σχέσης Ένωσης, που διαμορφώνεις με τους μαθητές σου, επηρεάζεται από τη σχέση Ένωσης που έχεις διαμορφώσει με τον Δάσκαλο Ιωάννη. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 177)

Δίνεις εξετάσεις, Αγαπημένε Μου μαθητή. Οι εξετά­σεις αυτές είναι και πιο έντονες και πιο δυναμοποιημένες, γιατί έχουν να κάνουν με άλλες υποστάσεις. Δεν δίνεις πλέον ατομικές εξετάσεις, αλλά αναλαμβάνεις, όταν επι­λέγεις λανθασμένα, όχι μόνο τις επιπτώσεις που δημιουρ­γείς στο περιβάλλον σου και στην υπόστασή σου, μα και τις επιπτώσεις που δημιουργείς στους μαθητές που υπάρ­χουν γύρω σου, καθώς επίσης και τις επιπτώσεις που αυ­τοί δημιουργούν, επηρεασμένοι και καθοδηγούμενοι από τη δική σου λανθασμένη και δυσαρμονική εκδήλωση. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 177)

Είναι απαραίτητο επομένως, απέναντι σ' αυτό το περιβάλλον, να τοποθετηθείς με Αγάπη ιδιαίτερη, με σεβασμό ιδιαίτερο και με την επίγνωση ότι οφείλεις, σαν Άνθρωπος μα και σαν Δάσκαλος εκπαιδευόμενος, να εκφράσεις εσωτερικά την ευχαριστία σου. Αυτή η θέση απέναντι στον κύκλο των μαθητών σου, θα τοποθετήσει άμεσα και αυτούς σωστά απέναντί σου. Διότι εσύ είσαι κατ' αρχήν ο ρυθμιστής των αγωγών Ένωσης, που δημιουργείς με τους μαθητές σου. Μην παρομοιάζεις την κατάσταση την οποία περνάς, με την κατάσταση την οποία γνώρισες από τον Δάσκαλο Ιωάννη. Ο Δάσκαλος Ιωάννης εκπαίδευσε με κά­ποιο ιδιαίτερο τρόπο κάθε υπόσταση. Ήταν ο αρμόδιος γι' αυτή την εκπαίδευση και είχε κάθε Εξουσία και κάθε Χάρη από Εμένα να κινηθεί έτσι όπως κινήθηκε κι όπως εξακο­λουθεί να κινείται. Μην παρομοιάζεις και μην εκφράζεις τα βιώματα της προσωπικής σου Διδασκαλίας σαν βιώματα γενικά, που αφορούν τον κύκλο των μαθητών σου. Η δι­δασκαλία που εσύ πήρες, δεν έχει καμία σχέση με τη δι­δασκαλία που πρέπει να παρουσιάσεις. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 178)

Από δω και στο εξής η έκφραση της εκπαίδευσής σου δεν πρέπει να πα­ρουσιάζει επαναλαμβανόμενα τα στοιχεία εμπειριών τα οποία έχουν εισχωρήσει εντός σου, αλλά πρέπει να διαμορφώνει Νέες καταστάσεις συνδυασμένες με τις ανάγ­κες των μαθητών, οι οποίοι βρίσκονται γύρω σου και ζη­τούν από σένα την τοποθέτηση, την τροφοδοσία, την Αγάπη, την Αρμονία, την Ισορροπία.

Προσπάθησε να δημιουργήσεις εξ αρχής σωστές συν­δέσεις με τους μαθητές σου. Αναθέτω αυτή την επιλογή σ' εσένα, σαν μια υπευθυνότητα που εξ αρχής σε ενεργο­ποιεί και σε καθιστά υπόλογο για τις εξελίξεις των μαθη­τών που βρίσκονται γύρω σου. Ο Δάσκαλος Ιωάννης ενω­νόταν με κάθε υπόσταση άμεσα κι αναλάμβανε άμεσα τα βάρη, χωρίς καμία διεργασία εξωτερική. Άμεσα συνέδεε την υπόσταση μαζί Του με σωστούς αγωγούς Ένωσης. Από κει και πέρα οι λανθασμένες καταστάσεις ενώσεων οφείλονταν σε παρανοήσεις των μαθητών. Εσύ όμως, που εκπαιδεύεσαι, δεν διαθέτεις την ικανότητα για αμεσότητα συνδέσεων. Δεν εκφράζεις τη δυνατότητα τέτοιας ποι­ότητας εσωτερικής δόνησης, για ν' αποκτήσεις αυτόματα τη σωστή Ένωση με τους μαθητές σου. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 179)

Αγαπημένε Μου εκπαιδευόμενε Δάσκαλε, προσπάθησε να κατανοήσεις την Ενότητα του Έργου. Είναι ένα άλλο δύσκολο σημείο, στο οποίο, στο στάδιο όπου βρίσκεσαι, θα εκπαιδευτείς ιδιαίτερα. Γιατί εφόσον δεν είσαι τέλειος, είναι φυσικό να εκδηλώσεις διάφορα στοιχεία τα οποία εκπηγάζουν από προσωπικές τοποθετήσεις ή από παρα­νοήσεις της Αλήθειας Μου. Όμως ποτέ, μα ποτέ αυτές οι παρανοήσεις και οι προσωπικές τοποθετήσεις να μη σε οδηγήσουν σε διαξιφισμούς με τον Δάσκαλο Ιωάννη, σε έντονες αντιθέσεις, σε αντιπαράθεση. Αλλά τέτοια στοι­χεία να τα μετουσιώνεις πάντα και να τα καθιστάς Ένωση. Να ζητάς την κατάλληλη εσωτερική ή και εξωτερική καθο­δήγηση, ώστε να μεταλλαχθούν και να παρουσιαστούν σαν ενωμένες ιδέες.

Τα στοιχεία του διαχωρισμού είναι εύκολο να τα δια­γνώσεις, γιατί από τη στιγμή που θα τα εκφράζεις, θα βλέπεις άμεσα τις επιmώσεις τους. Οι επιπτώσεις τους θα γίνονται στον κύκλο των μαθητών σου. Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο σ' αυτό το στάδιο. που τώρα περνάς, πυξίδα σου θα είναι οι επιπτώσεις που θα παρατηρείς πάνω στους μαθητές σου. Γιατί, ό,τι διοχετεύεις σ' αυ­τούς, θα ανακυκλώνεται και θα σου παρουσιάζεται εντονοποιημένο, για να μπορείς να έρχεσαι σε επίγνωση, να το διαγνώνεις και να το μεταλλάζεις, Προσπάθησε να ξε­φύγεις από την παγίδα του εγωισμού και της πλάνης. Μην πεις ποτέ ότι δεν χρειάζεσαι πλέον τον Δάσκαλο Ιωάννη, γιατί ζει μέσα σου. Αν ζει μέσα σου, τότε πολύ περισσό­τερο πρέπει να εκφράζεις την Ένωσή σου και με την εξ­ωτερική μορφή, από την οποία εκδηλώνεται. Αν απορρί­πτεις την εξωτερική μορφή, αν Την καθιστάς ανενεργό για σένα, τότε βρίσκεσαι σε δυσαρμονία, κάπου αντιφάσκεις ή δεν καθοδηγείσαι εσωτερικά από τον Δάσκαλο Ιωάννη, αλλά από μια παραποίηση της καθοδήγησής Του, επιφορτισμένη με σειρά συλλογισμών και στοιχείων της προσωπικότητάς σου. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 180)

Περνάς το στάδιο κατά το οποίο πρέπει να ξεφύγεις από τη Μορφή. Όταν πριν δύο χιλιάδες χρόνια περπάτησα στη Γη, είπα στους μαθητές Μου ότι τους συμφέρει να φύγω. Αυτό το στάδιο περνάς, μαθητή Μου, χωρίς να υπάρχει αναχώρηση του σώματος του Δασκάλου Ιωάννη. Περνάς τη φάση αυτή με την Παρουσία του Δασκάλου Ιωάννη. Κι αυτό γίνεται, για να μπορέσεις να την περάσεις με μεγαλύτερη ταχύτητα. Βιώνεις την εσωτερική Ύπαρξη του Δασκάλου Ιωάννη, αλλά ταυτόχρονα έχεις και την εξωτερική Του Παρουσία, χωρίς εξάρτηση από τη μορφή, αλλά με ουσιαστική Ένωση. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 181)

Κατανόησε την Προσφορά του Δασκάλου Ιωάννη και σ' αυτό το στάδιο που περνάς. Γιατί σ' αυτό το στάδιο η Προσφορά Του είναι αφανής. Δεν θα σου φανερωθεί με έντονες καταστάσεις εξωτερικές. Αλλά όσο πιο αφανής είναι, τόσο πιο δυνατή είναι σε ενεργειακή Προσφορά Ζωής και Ουσίας. Μην πιστέψεις ούτε στιγμή, ότι όσα εκ­φράζεις τα εκφράζεις από τη δική σου δύναμη, από τη δική σου Χάρη, από τη δική σου ικανότητα. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 181-182)

Μην κάνεις ποτέ το λάθος να θεωρήσεις ότι οι μαθη­τές που βρίσκονται γύρω σου είναι μαθητές δικοί σου. Οι μαθητές είναι του Έργου. Επανειλημμένα έχεις ακούσει από τον Δάσκαλο Ιωάννη, ότι δεν έχει μαθητές, ότι μαθη­τές έχει μόνον ο Λόγος. Σ' έχει διαποτίσει μ’ αυτή τη Δι­δασκαλία και σου έχει πει επανειλημμένα, ότι Εκείνος δεν χρειάζεται εργάτες, για να του διεκπεραιώσουν κάποια εργασία, γιατί δεν έχει τίποτα δικό Του. Το Έργο έχει ανάγκη από τους εργάτες και το Έργο είναι δικό Του, αλλά είναι δικό Του με την έννοια της Ολότητας, της Προσφοράς, της Ευθύνης κι όχι με την έννοια της ιδι­οκτησίας. Διδάξου απ' αυτά τα λόγια. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 183)

Είναι απαραίτητο οι μαθητές σου να συνειδητοποι­ήσουν, ότι πρέπει να τοποθετούνται με σεβασμό και θέση μαθητείας απέναντί σου. Να μη βλέπουν την προσωπικό­τητα την οποία έχουν μάθει ν' αντιμετωπίζουν, αλλά να βλέπουν τον Δάσκαλο που εκφράζεται. την Αγάπη που κι­νείται, τη διδαχή που παρουσιάζεται. Να σε αντιμετωπί­ζουν σαν τη συνέχεια του Διδασκάλου Ιωάννη, σαν τη συνέχεια του Έργου σε πολλαπλότητα, σαν την έκφραση του Λόγου. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 17^ο, σελ. 183)

Αγαπημένε μαθητή και ακόλουθε, γνωρίζεις ότι υπάρ­χει ο Δάσκαλος Ιωάννης, ο οποίος ηγείται του Πνευματι­κού αυτού Έργου. Ταυτόχρονα υπάρχει και η περίοδος των Προδρόμων, η οποία διαχέεται από Ένα άτομο, από ένα τμήμα του Ανθρώπου, σε πολλά τμήματα και εκφράζει μέσα από διαφορετικά σώματα κοινή γραμμή, ενιαία Αγά­πη, ενιαία προσφορά και συμμετοχή στο Ένα Έργο. Εκ­παιδευτικά έχεις εισέλθει στο στάδιο των Προδρόμων, δη­λαδή στο στάδιο που θα παρουσιάσει την ενεργοποίησή σου και την ποιότητά σου σε εκδηλωμένη συμμετοχή και ανάληψη ευθυνών. Λέω εκπαιδευτικά, διότι οπωσδήποτε σ' αυτό το στάδιο πρώτα δίνεις εξετάσεις μέσα από την κα­θημερινή εκδήλωσή σου και κατόπιν το ενσωματώνεις και το βιώνεις ολοκληρωτικά, για να μπορέσεις να προχωρή­σεις.

Είναι απαραίτητο κατ' αρχήν να δώσεις εξετάσεις κατανόησης αυτού του σταδίου στην καθημερινότητά σου, που συνίσταται στην υπευθυνότητα και στην οργάνωσή σου μέσα στη γραμμή του Έργου, στην ολοκληρωμένη συμμετοχή σου στην ενιαία έκφρασή του, στη δυνατότητά σου να εκδηλώνεις Αγάπη, Φως και Θεία καθοδήγηση και να εκφράζεις όσα έμαθες προς κάθε ύπαρξη, η οποία έχει ανάγκη και χωρητικότητα για να δεχτεί το Θείο Φως, τη Θεία τροφοδοσία, τη Θεία μετουσίωση.

Είναι απαραίτητο σ' αυτό το στάδιο εκδήλωσης του Έργου να υπάρχει συνοχή και συνεργασία ανάμεσα στους εκπαιδευόμενους δασκάλους, αλλά και ανάμεσα στους μαθητές και τους εκπαιδευόμενους δασκάλους, κα­θώς επίσης ανάμεσα και στους μαθητές, που αποτελούν τους διάφορους κύκλους των εκπαιδευομένων δασκάλων. Δεν θα υπάρξει κανενός είδους διαχωρισμός ή διάσπαση, κανενός είδους απομόνωση ή διατήρηση προσωπικής γραμμής, που εκφράζει τις όποιες επιθυμίες των ανθρώπι­νων κατεστημένων. Μια τέτοια κατάσταση άμεσα θα γίνε­ται αντιληπτή από Εμένα, το Λόγο, που γνωρίζω τα πάντα. Αλλά όταν λέω άμεσα θα γίνεται αντιληπτή, εννοώ ταυτό­χρονα και το υλικό πεδίο στο οποίο βρίσκεσαι και επομέ­νως θα έχει τις ανάλογες επιπτώσεις.

Οι επιπτώσεις θα είναι φυσικά τέτοιες, για να σε διδάξουν και για να επαναφέρουν την Ισορροπία. Αν κάποιος εκπαιδευόμενος δάσκαλος, ενταγμένος μέσα στο ένα Έργο, χρησιμοποιώντας τη Θεία Ουσία, τη Θεία Διδασκα­λία και τη Θεία Χάρη που του έχει παραχωρηθεί απ' Αυτό, επιδιώκει να παρουσιάσει τις οποιεσδήποτε προσωπικές τοποθετήσεις, τότε φυσικά δεν μπορεί να παραμείνει εκ­παιδευόμενος δάσκαλος. Είναι απαραίτητο να ξαναγίνει μαθητής, για να μπορέσει να μετουσιώσει τον εγωισμό του, τις τάσεις της εξουσίας και των κατεστημένων που υπάρχουν μέσα του και εκδηλώνονται παραποιώντας τη Μία γραμμή του Έργου.

Αυτό είναι απαραίτητο να συμβεί, γιατί είναι πάρα πο­λύ σημαντικό να οδηγείς και να κατευθύνεις μία ύπαρξη σε μία πνευματική πορεία. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπε­ται από Εμένα και διαμέσου της έκφρασής Μου από το συ­ντονιστή, να ανακυκλώνονται καταστάσεις πλάνης, που αναγκάζουν υποστάσεις να εγκλωβιστούν σε οποιασδήπο­τε μορφής αδιέξοδα, ενώ ταυτόχρονα επιβαρύνουν την υπόσταση, η οποία πρέπει με τον τρόπο που προανέ­φερα. (Κλειδιά, κεφ. 18^ο, σελ. 226-228)

Θέλω να δω και να διαπιστώσω την Ένωσή σου με το Διδάσκαλο Καθοδηγητή. Ένωση πραγματική και ουσιαστι­κή, που δεν διακόπτεται και δεν επηρεάζεται από τις εξω­τερικές καταστάσεις, που μπορεί να διακρίνει πότε και πώς χρειάζεται να γίνει και με εξωτερική προσέγγιση μέ­σω των μορφών, πότε και πώς χρειάζεται να παρουσιάσει και κάποιες πρακτικές επαφές καθημερινότητας. Θέλω να δω αν ξέφυγες από τις τυπικότητες της εξωτερικής αγά­πης και της εξωτερικής αποστολής σκέψεων, που όμως δεν μεταφέρουν καμιά Ουσία.

Αυτό θα το καταδείξεις φανερώνοντας τη διάκρισή σου με τον τρόπο συμπεριφοράς σου απέναντι στο Δάσκα­λο Καθοδηγητή, και ταυτόχρονα με την εκδήλωσή σου στο Έργο που Αυτός κατευθύνει. Αυτό θα το καταδείξεις με συμπεριφορά Αγάπης, Κατανόησης και σεβασμού, προς κάθε μαθητή και ακόλουθο, αλλά ταυτόχρονα και προς κάθε εκπαιδευόμενο Δάσκαλο στου οποίου τον κύκλο συμμετέχεις, και προς το συντονιστή του Έργου τον απόλυτα ενωμένο μ' Εμένα και τη γραμμή του Έργου Μου, καθώς επίσης και με το Δάσκαλο Ιωάννη. Αυτό θα το καταδείξεις ταυτόχρονα και με την υπεύθυνη θέση σου στην καθημερι­νή σου ζωή και στην εμπράγματη βίωση των όσων διδά­σκεσαι, ώστε η ίδια σου η συμπεριφορά να είναι ένας πό­λος έλξης στην πορεία της Θέωσης του Ανθρώπου, κάθε υπόστασης που μπορεί να χωρέσει και την ελάχιστη ακτί­να Φωτός. (Κλειδιά, κεφ. 18^ο, σελ. 231-232)