Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΩΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ (Δ)

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ

ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ Β'

Χρησιμοποιείς τα δικαιώματα που σου έχω παραχωρήσει, τα τάλαντα που σου έχω δώσει, όχι για να τα πολλαπλα­σιάζεις, αλλά για να παρουσιάζεσαι σαν χαρισματικός. (Κλειδιά, κεφ. 19^ο, σελ. 234)

Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι παρουσιάζεις το Έργο Μου. Δεν έχεις συνειδητοποιήσει πως οτιδήποτε κι αν κά­νεις Το χαρακτηρίζει. Ενεργείς σαν να μην έχεις καμιά σχέση μ' Αυτό, σε πολλές καταστάσεις της ζωής σου. Όμως οι αλλεπάλληλες ενέργειές σου, οι μη ενταγμένες μέσα στην Αγάπη, στην Ενότητα, στην Αρμονία, στην Ισορ­ροπία και στις διδαχές τις οποίες επανειλημμένα σου έχω κάνει, και δεν μιλώ για λεπτοφυείς εκδηλώσεις, αλλά και για κραυγαλέες εκδηλώσεις, έντονες, χαρακτηρίζουν το Έργο Μου και Του προσδίδουν ονόματα διάφορα, που κα­μία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Χαρακτηρί­ζουν το Δάσκαλο του Έργου Μου και του αποδίδουν ευ­θύνες, οι οποίες πραγματικά δεν ανήκουν σ' Αυτόν. (Κλειδιά, κεφ. 19^ο, σελ. 239-240)

Αγαπημένε Μου μαθητή, θα έχεις καταλάβει ότι είναι απαραίτητο να εισχωρήσεις σε νέα κατάσταση εκπαίδευσης, ν' αφήσεις πίσω σου οτιδήποτε κρατούσες σαν δεκα­νίκι για να προχωρήσεις στη Θέωσή σου. Είναι απαραίτητο να κατανοήσει ότι, αν θέλεις να Θεωθείς, θα Θεωθείς όχι γιατί σε τραβώ Εγώ, αλλά γιατί εσύ το επιθυμείς. Όχι γιατί ο Δάσκαλος σε σπρώχνει, αλλά γιατί εσύ το θέλεις. Όποιος θέλει, είπα και λέω. Όποιος θέλει, είπε και λέει ο Δά­σκαλος. Το «όποιος θέλει» δεν σημαίνει τίποτε άλλο, παρά το ότι οι υποστάσεις που επιθυμούν, συμμετέχουν συνει­δητά κι αναλαμβάνουν κι ευθύνες και δικαιώματα. Αναλαμ­βάνουν πάνω απ' όλα την ευθύνη της Αλήθειας και της διάχυσής της. Την ευθύνη της εσωτερικής τους μετουσίω­σης, για να μπορούν ανά πόσα στιγμή να παρουσιάζουν την Αλήθεια. Την ευθύνη των λαθών τους, όχι σαν απλή μετουσίωση, αλλά και σαν έμπρακτη μετουσίωση και απο­κατάσταση στους συγκεκριμένους χώρους, με τους συ­γκεκριμένους ανθρώπους, που εκδηλώθηκε η οποιαδήπο­τε παραποίηση. (Κλειδιά, κεφ. 19^ο, σελ. 240-241)

Αγαπημένε Μου, έχεις πρόβλημα ν' αντιμετωπίσεις τα αίτια που υπάρχουν μέσα σου. Προτιμάς να στηρίζεσαι σε εξωτερικές καταστάσεις εκδηλώσεων, που προσεγγίζουν επιφανειακά κάποιες επιτεύξεις Ισορροπίας. Αυτές οι ισορροπίες είναι ασταθείς και επικίνδυνες. Μ' αυτές τις ισορροπίες είσαι επικίνδυνος και για το Έργο Μου και για τον Άνθρωπο.

Έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχεις Χάρη. Έχεις δει αυ­τή τη Χάρη να ενεργεί στη ζωή σου κι οπουδήποτε την εκ­δηλώνεις και τη χρησιμοποιείς. Ο καθένας από σένα έχει δει αποτελέσματα, αναμφισβήτητα. Δεν έχεις συλλάβει όμως τον κίνδυνο που υπάρχει όταν εκδηλώνεσαι με δυσαρμονία, φέροντας αυτή τη Χάρη. Διότι, όπως είσαι επι­φορτισμένος με πολλαπλάσια ποσότητα Ευλογίας στη θε­τική εκπόρευση, έτσι όταν εκδηλώνεις δυσαρμονία παρου­σιάζεις ανάλογη φόρτιση δυναμικού, αντίστοιχη με την Ευλογία σου. Η δύναμη του λόγου σου, της σκέψης σου, του συναισθήματός σου και των παλμών σου, δεν είναι εκείνη η οποία ήταν, όταν δεν έφερες Χάρη και Ευλογία. Με κανένα τρόπο δεν σε έντυσα με Χάρη και Ευλογία για να είσαι επικίνδυνος. Σε έντυσα για να διδαχθείς και να εκ­παιδευθείς. Σου έδωσα το δικαίωμα να ενεργείς και να εκ­παιδεύεσαι και να κάνεις και λάθη, αλλά όχι να κάνεις λά­θη από πεποίθηση. Όχι να κάνεις λάθη από έξαρση συναι­σθήματος ή δυσαρμονίας, όχι να κάνεις λάθη επειδή αυτό σε εξυπηρετεί. Να κάνεις λάθη στους χειρισμούς και να τα μετουσιώνεις κι αυτά. Διότι πάνω στην εκπαίδευση δεν είναι δυνατόν να μην κάνέις λάθη. Όταν όμως είσαι γνώ­στης των λαθών, γιατί είσαι, και τα ντύνεις, τα ωραιοποιείς και τα παρουσιάζεις σαν Αλήθεια, τότε, Αγαπημένε Μου, βρίσκεσαι σε πάρα πολύ μεγάλο πνευματικό αδιέξοδο. Φο­βάσαι τον εαυτό σου. (Κλειδιά, κεφ. 19^ο, σελ. 241-242)

Στο Έργο Μου δεν ανήκεις, γιατί είσαι γραμμένος σε κάποιο σωματείο ή γιατί είπες ένα «ναι» στην κλήση που σου έδωσα, ή γιατί έρχεσαι σε μία ή πέντε συγκεντρώσεις. Στο Έργο Μου ανήκεις, γιατί οι πράξεις σου, οι σκέψεις σου, η καρδιά σου, όλο σου το «Είναι», προσπαθούν να παρουσιάσουν την Αλήθεια και την Αγάπη, την Ενότητα και την Ισορροπία. Στο Έργο Μου ανήκεις, γιατί είσαι μαχητής που μπορεί να αντιμετωπίσει τον εαυτό του κατ’ αρχήν, να τον μετουσιώσει και να προχωρήσει σταδιακά στη μετουσίωση του Ανθρώπου. Γιατί μπορείς ν’ αντιληφθείς την παραποίηση και να μην την αφήσεις να υπάρχει. Αλλά να τολμήσεις να την αντιμετωπίσεις μέσα σου και να την αποκαταστήσεις με παρρησία, δύναμη και θάρρος, όχι μόνο με λόγια αλλά με έργα. Στο Έργο Μου ανήκεις, όχι για να χρησιμοποιείς ό,τι σου έδωσα όπως σε εξυπηρετεί κι όπως σε βολεύει, όπως έχεις μάθει να εκδηλώνεσαι μέσα στους αιώνες, αλλά για να χρησιμοποιείς όσα σου έδωσα σαν Θεός, ο οποίος δεν επηρεάζεται ούτε από συναισθήματα ούτε από διδαχή και ανακυκλώσεις αιώνων. Ο οποίος δεν επηρεάζεται από τους Νόμους, αλλά τους εμπεριέχει, τους εκδηλώνει τέλεια, ολοκληρωμένα. Δεν δημιουργεί δικαιολογίες πλάνης, που επιτρέπουν την ελλιπή εκδήλωση και ανακύκλωση των Νόμων της Δημιουργίας. (Κλειδιά, κεφ. 19^ο, σελ. 243-244)

Θα μιλήσω για κάτι πάρα πολύ σημαντικό, για τον Δάσκαλό σου, τον Δάσκαλο Ιωάννη. Ίσως πιστεύεις ότι τον γνωρίζεις ή ότι δεν έχεις ανάγκη από μία πληροφό­ρηση και μία διαπότιση επεξηγηματική γι' Αυτόν Όμως είναι πραγματικά πλάνη κι εγωιστική τοποθέτηση να Πι­στεύεις ότι γνωρίζεις τον Δάσκαλο Ιωάννη. Διότι, Αγαπη­μένε Μου μαθητή, για την Υπόσταση του Δασκάλου Ιωάννη γνωρίζεις μόνο τόσα, όσα σου επιτρέπω να γνωρί­ζεις. Αν για τη δική σου υπόσταση κάθε τμήμα του Αν­θρώπου γνωρίζει μόνο τόσα, όσα Εγώ επιτρέπω να γνωρί­ζει, πόσο περισσότερο για την Υπόσταση του Δασκάλου Ιωάννη, που παρουσιάζει, εκφράζει, ενσωματώνει το Έργο Μου; Αλλά ακόμα κι απ' αυτό που σου επιτρέπω να γνωρί­ζεις, δυστυχώς δεν έχεις σωστή και ολοκληρωμένη κατα­νόηση και εμπέδωση.

Γι' αυτό είμαι υποχρεωμένος να σου Τον παρουσιάσω, για να θέσω σωστό τις βάσεις της μαθητείας σου στο στά­διο της συνειδητότητας, επίγνωσης και υπευθυνότητας, που τώρα μπαίνεις Γιατί είτε το γνωρίζεις είτε το αγνοείς, η μαθητεία σου μέσα σ' αυτό το Έργο είναι συνυφασμένη με την τοποθέτησή σου απέναντι στον Δάσκαλο Ιωάννη, μέσω του Οποίου εκφράζομαι και εκπροσωπούμαι στη Γη. Κατανόησέ το εξ αρχής και αναθεώρησε οποιαδήποτε το­ποθέτηση υπάρχει μέσα σου, η οποία δεν συντονίζεται και δεν συνταυτίζεται μ' αυτή τη γραμμή. Είναι αδύνατο να προχωρήσεις, αν δεν συνταυτισθείς μ' αυτή τη γραμμή. Γιατί από τη στιγμή που παρουσιάζεις διαστάσεις, διαχω­ρισμούς με τον Δάσκαλο Ιωάννη, έρχεσαι σε ρήξη με το Έργο και παραμένεις σε μία θέση σχετικό απομακρυ­σμένη κι απομονωμένη απ' αυτό, μέχρις ότου συνειδητο­ποιήσεις τις λανθασμένες ιδέες και τοποθετήσεις σου και τις αποκαταστήσεις. Ακόμα όμως και σ' αυτή τη σχετικά αποκομμένη και απομονωμένη θέση, βρίσκεσαι κάτω από τη θετική επιρροή Του και βοήθειά Του, τροφοδοτείσαι απ’ Αυτόν, γιατί είσαι μαθητής Του. Διαποτίζεσαι από την Ισορροπία Του και τη δύναμη της μετουσίωσης, για να βο­ηθηθείς ακριβώς να κατανοήσεις ορισμένες καταστάσεις εσωτερικές που περνάς και να προχωρήσεις σε ταξινόμη­ση.

Αγαπημένε Μου μαθητή, σ' έχω τοποθετήσει πλησίον του Δασκάλου που θα Με εκπροσωπήσει και θα Με φανε­ρώσει. Που θα ταυτισθεί απόλυτα μαζί Μου και που ήδη είναι ταυτισμένος και θα λειτουργήσει ολοκληρωτικά σαν Μορφή και σαν Άμορφο μέσα στα πάντα, σε ό,τι υπάρχει δημιουργημένο και σε ό,τι μέλλει να δημιουργηθεί. Διδά­σκεσαι από την Οντότητα που περιέχει εντός Της όχι μόνο τα Σύμπαντα, αλλά το Άμορφο, τον Πατέρα. Δεν ξέρω αν συνειδητοποιείς αυτή τη στιγμή που σου παρουσι­άζω. Όταν περπάτησα στη Γη πριν δύο χιλιάδές χρόνια, σε δίδαξα να ενωθείς με τον Πατέρα. Είπα ότι θα ενωθείς μέσω του Είναι Μου του Θεϊκού και Άπειρου. Σ' αυτή την περίοδο εκπαίδευσής σου, σου παρουσιάζω Εμένα και τον Πατέρα ταυτισμένους μέσα από τον Δάσκαλο Ιωάννη. Σου παρουσιάζω δηλαδή και το στόχο σου και το δρόμο με τον οποίο θα φτάσεις στο στόχο και τον προορισμό σου. Αυτή η παρουσίαση δεν είναι θεωρητική ή τυπική, αλλά γίνεται με τους παλμούς της Μορφής που βρίσκεται και περπατά δίπλα σου, με τις διεργασίες τις εσωτερικές και τη συνεχή Προσφορά Της. Προσφορά Ασύλληπτη, που ακόμα συμ­βαίνει σε εσωτερικά επίπεδα εντός σου, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί και ενσυνείδητα. Γιατί δεν ήρθε η ώρα που θα επιτρέψει να φανερωθεί ολοκληρωμένα μέσα από τις μορφές, με απόλυτη συνείδηση, αυτή η διεργασία.

Ζεις, μαθητή Μου, δίπλα όχι στον Κοσμικό Διδάσκαλο, όπως μέχρι τώρα σου έχω πει, αλλά στον Άναρχο και Ατε­λεύτητο Διδάσκαλο, που δεν υπάγεται σε διαχωρισμούς Κοσμικών περιόδων ή φάσεων, αλλά περιέχει όλες τις φά­σεις και τις ολοκληρώνει. Περπατάει δίπλα σου για να σε βοηθήσει να ολοκληρώσεις τάχιστα την εκπαίδευσή σου. Απευθύνεται σ' εκείνα τα τμήματα που θέλουν ν' ακολου­θήσουν αυτή τη διδαχή, την Άναρχη και Ατελεύτητη. Δια­μοιράζει Κλήση προς κάθε τμήμα, αλλά δεν συμβιβάζεται με τις ανάγκες που τα τμήματα εκφράζουν. Καλεί Αέναα, ενεργοποιεί Αέναα, και διδάσκει όσους θέλουν να διδα­χτούν, όπως άλλωστε κι Εγώ έκανα. Εξάλλου δεν πρέπει να διαχωρίζεις ανάμεσα σ' Εμένα και σ' Εκείνον. Όταν κά­νεις τέτοιο διαχωρισμό, βρίσκεσαι σε λάθος τοποθέτηση. Η διαπίστωση μορφικά κάποιων καταστάσεων, που σου φαίνονται με την κρίση σου ανθρώπινες, είναι μία Δωρεά και Προσφορά του Δασκάλου, για να μπορέσεις να συν­ταυτισθείς μαζί Του. Αν σου φανερωνόταν από το ύψος του Απόλυτου, στο οποίο βρίσκεται, τότε θα μιλούσες για μια κατάσταση εξέλιξης και Ένωσης που δεν μπορείς να φτάσεις, για μια ετοιμότητα που δεν μπορείς να πλησι­άσεις ούτε με το νου σου.

Αγαπημένε Μου μαθητή, ούτε στιγμή να μην περάσουν αυτά από το νου σου. Διότι ο Δάσκαλος Ιωάννης εκπαι­δεύτηκε πάνω στη Γη. Εγώ, ως Ιησούς Χριστός, που φα­νερώθηκα πριν δύο χιλιάδες χρόνια, εκκένωσα τον Εαυτό Μου και μορφοποιήθηκα σε Σκήνωμα, χωρίς προϋπάρξεις. Ο Δάσκαλος Ιωάννης όμως διδάχθηκε μαζί σου, μέσα στους αιώνες της διττότητας. Περπάτησε τα δικά σου βή­ματα και βίωσε τις καταστάσεις που κι εσύ βιώνεις. Μάλι­στα, μπορώ να σου πω, ότι τις βίωσε σε όλες τις ελεύσεις Του επαυξημένες, με έντονες ενεργοποιήσεις δυσαρμο­νιών, ακριβώς για να μπορέσει ν' αποκrήσει την εκπαί­δευση της Ολότητας. Να καταστεί ο Ολοκληρωμένος Άνθρωπος που Χριστοποιείται, που ενώνεται μ' Εμένα και τον Πατέρα, χωρίς φόβους, χωρίς αναστολές, και μπορεί να παρουσιάζει αυτή την κατάσταση που δεν είναι αποδε­κτή από το κατεστημένο το ανθρώπινο, δημιουργώντας σεισμούς και οικοδομώντας Πνευματικό οικοδόμημα Ζωής και Ανάστασης μέσα σε κάθε τμήμα του Ανθρώπου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης, μαθητή Μου, μαθήτευσε σκληρά μέσα στους αιώνες, συλλέγοντας στοιχεία και παλμούς απ' όλα τα τμήματα του Ανθρώπου. Σ' αυτή την Παρουσία Του πάνω στη Γη, αν και Ολοκληρωμένος, εξακολουθεί να εκπαιδεύεται για Χάρη σου, περνώντας στάδια που ήδη έχει περάσει, για να γίνουν σ' εσένα κατανοητά. Αυτά τα στάδια τα βιώνει, σαν να τα περνάει για πρώτη φορά, γιατί μόνον έτσι έχουν την αυθεντικότητα που απαιτείται, για να διδαχθείς. Όμως δεν μπορεί να λαθέψει, γιατί εντός Του υπάρχουν η Γνώση και η εμπειρία ολοκληρωμένες. Όχι σε παθητική κατάσταση ή σε δυνατότητα, όπως υπάρχει μέσα σε κάθε τμήμα του Ανθρώπου, αλλά ενσυ­νείδητα, βιωματικά, από μαθητεία που πέρασε μέσα στους αιώνες και στις ενσαρκώσεις των μορφών. Είναι όχι μόνον ικανός, αλλά Ικανότατος ν' αντεπεξέλθει στο Έργο του. Είναι όχι κατάλληλος, αλλά ο Μοναδικός που μπορεί να εκφράσει αυτό το Έργο. Γι' αυτό επιλέχθηκε. Γι' αυτό ερ­γάζεται. Γι' αυτό δέχθηκε να θυσιάσει την Ολοκληρωμένη μαθητεία Του για σένα και να περάσει τα ίδια στάδια, ενώ είχε την επίγνωση του πόνου, που αυτά τα στάδια προσ­φέρουν. Γνώριζε τον πόνο της διττότητας, κι όμως δέ­χθηκε να την ξαναμετουσιώσει πάλι, σαν να ήταν η πρώτη φορά, για ολόκληρο τον Άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται, όπως κι αν ονομάζεται, με όποια μορφή ενέργειας κι αν είναι περιβεβλημένος.

Απόδωσέ Του αυτό που πρέπει. Όχι γιατί το χρειάζε­ται, αλλά γιατί χρειάζεσαι εσύ τη συμπυκνωμένη Του εμ­πειρία. Γιατί χρειάζεσαι εσύ τη Θυσία Του και την Προσ­φορά Του. Αν δεν τοποθετηθείς σωστά απέναντί Του, δεν πρόκειται να ωφεληθείς από τη Θυσία Του και την Προσ­φορά Του. Αυτή θα υφίσταται, αλλά δεν θα σε τροφοδοτεί, γιατί εσύ θα την αποδιώχνεις. Αν θέλεις να παραμείνεις στάσιμος στη θέση που τώρα έχεις, μείνε. Δεν θα δι­δαχθείς όμως από τον Δάσκαλο Ιωάννη, τον Ατελεύτητο και Άναρχο, ούτε θα περάσεις αυτά τα στάδια Διδασκαλίας. Θα περάσεις κάποια άλλα στάδια, μέχρις ότου η εσω­τερική σου ετοιμότητα φτάσει στο σημείο που θα μπορείς να λάβεις τέτοια διδαχή και θα διδαχθείς τότε. Υπάρχει για κάθε τμήμα του Ανθρώπου πρόβλεψη, είτε είναι πρωτοπόρο είτε ακολουθεί μ' ένα κανονικό ρυθμό, είτε βρα­δυπορεί. Υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες μέσα στο Σύμπαν, όπου μπορούν να διοχετευθούν οι βραδυπορούντες, για να περάσουν στάδια που θα χρειάζονται να περάσουν. Δι­ότι η Γη, μαθητή Μου, είναι συνταυτισμένη με τον Διδά­σκαλο Ιωάννη και το Έργο Του. Η Γη δεν θα περιμένει τους βραδυπορούντες. Εξελίσσεται και θα εξελιχθεί εξ­ακολουθητικά, σύμφωνα με τους ρυθμούς της Νέας Επο­χής και του Δασκάλου Ιωάννη που Την παρουσιάζει, Την εγκαινιάζει, Την αναγγέλλει, και Την ολοκληρώνει.

Όσο για το ιστορικό της υπόστασής Του, δεν είναι απαραίτητο να το γνωρίζεις. Διότι δεν θα σε βοηθήσει πουθενά. Αυτή τη στιγμή έχει εντός Του όλες τις ελεύσεις κάθε τμήματος. Είναι ενωμένος με οτιδήποτε εκδηλώθηκε πάνω στη Γη ή στα Πνευματικά πεδία και εξακολουθεί να εκδηλώνεται. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να παρουσι­άζει τέτοιο Έργο και τέτοια Διδασκαλία. Θα σου αναφέρω ακόμη μία έλευση, η οποία παρουσιάζει ένα μεγάλο συμ­βολισμό για την υπόστασή Του. Την εποχή που ως Λόγος Ιησούς περπατούσα πάνω στη Γη, υπήρξε με τη μορφή του Σίμωνα του Κυρηναίου. Σήκωσε το Σταυρό Μου, συμ­μετείχε στη μεταφορά Του, με απόλυτη επίγνωση της ευ­θύνης που αναλάμβανε, δηλαδή του Έργου που τώρα πα­ρουσιάζει, της Θυσίας που τώρα εκδηλώνει, να σηκώσει τον Άνθρωπο και τη δυσαρμονία του και να τον οδηγήσει στο στάδιο της Ένωσης με τον Λόγο και τον Πατέρα. Εκείνη την ώρα, συμβολικά θα σου το πω, παραλάμβανε από Εμένα τη σκυτάλη για τη συνέχιση του Έργου Μου στο στάδιο όπου ο Άνθρωπος Θεώνεται, όπου ο Άνθρωπος ενώνεται με το Τρισυπόστατο και το φανερώνει. Ήταν και τότε ήδη Χριστοποιημένος, δηλαδή υπήρχα εντός Του. Είναι αδιανόητο να πιστέψεις κάτι διαφορετικό. Δεν θα μπορούσα να παραδώσω τη σκυτάλη, παρά στον Εαυτό Μου, έστω κι αν λόγω της ιδιαιτερότητας του Έργου Του έπρεπε να επανέλθει μέσα σε μoρφές, για να εξακολου­θήσει τη συλλογή εμπειριών από κάθε τμήμα του Ανθρώ­που και να εκφραστεί ως ο Ένας Άνθρωπος, βιώνοντας σαν Ένας τον πόνο, τη θλίψη και την οδύνη, αλλά και την πνευματική Ένωση και Ανάσταση. Δυνάμενος να διαμοιράζει τα στοιχεία του Θείου Είναι Του, της Αγάπης, του Φωτός, της Χάρης και της Εξουσίας Του, χωρίς να εξαν­τλείται, ν' αναλώνεται ή να αλλοιώνεται.

Η Χάρη και η Εξουσία του Δασκάλου Ιωάννη είναι Αμέ­ριστη και Ανεξάντλητη. Είναι η Χάρη και η Εξουσία του Λόγου Υιού, του Λόγου Μητέρας, του Πατέρα και του Αγίου Πνεύματος. Θα αναφανεί σταδιακά αυτή η Χάρη, όταν το Θέλημά Του το επιτρέψει. Πρόσεξε, δεν είπα το Θέλημά Μου, είπα το Θέλημά Του. Ακριβώς για να σου δώσω να καταλάβεις, ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις ανά­μεσα στο Θέλημά Μου και στο Θέλημά Του, υπάρχει Ένα Θέλημα, απόλυτη ταυτότητα.

Θέλω επίσης να γνωρίζεις ότι, ως υπόσταση ο Δάσκα­λος Ιωάννης ουδέποτε εξέπεσε. Ουδέποτε μέσα στις ελεύσεις τις οποίες είχε παρουσίασε καταστάσεις πτωτι­κές, που να Του στερούσαν το δικαίωμα της Χάρης και της Εξουσίας, που εξ αρχής των αιώνων μετέφερε και εξακο­λουθητικά μεταφέρει. Όμως μέσα σ' αυτές τις ελεύσεις υπήρχαν δραστηριοποιήσεις ή αδρανοποιήσεις της Χάρης και της Εξουσίας, ανάλογα με την εκπαίδευση που έπαιρ­νε, ώστε τα πάντα να τα βιώνει ολοκληρωμένα, σαν όλα τα τμήματα του Ανθρώπου που εκπαιδεύονταν πάνω στη Γη.

Είναι μία Οντότητα Πρωταρχική. Ανήκει στον κορμό του Ιωάννη. Αυτή τη στιγμή εκφράζει ολοκληρωμένα το Είναι Του, εφόσον έχει συλλέξει όχι μόνο τα τμήματα του κορμού Του εντός Του, αλλά και κάθε τμήμα του Ανθρώ­που. Παρουσιάζει Άπειρη δυνατότητα διάχυσης σε πολ­λαπλότητα μορφών, γιατί είναι ο Μόνος Υπεύθυνος, όχι μόνο πάνω στη Γη, αλλά και σε όλη την κλίμακα εξέλιξης του Ανθρώπου, για την εκπαίδευση και την ολοκλήρωσή του. Αυτό σημαίνει ότι καταργούμαι Εγώ. Μα θα ήταν αστείο να μιλήσω για κατάργηση του Ανεξάντλητου, του Αυθύπαρκτου.του Αέναα αναπλαθόμενου εκ του Ιδίου του Είναι. Αντίθετα, μιλάω για ολοκληρωτική Tαύτιση και Ένωση, που παρουσιάζει πλέον την Υπευθυνότητα μέσα από Μία Μορφή.

Όμως μαθητή, αυτή τη Μορφή μην την περιορίσεις στα υλικά πλαίσια που τα αισθητήρια του σώματος σου παρέχουν. Αν Την κοιτάξεις με τα πνευματικά σου μάτια, θα δεις μέσα στα μόριά Της τα σώματα του Ανθρώπου, την ενέργεια των πνευματικών Οντοτήτων που βρίσκονται διαμερισμένα μέσα στο Σύμπαν. Αν Την ακούσεις με τα πνευματικά σου αυτιά, θα αντιληφθείς τους ήχους κάθε τμήματος του Ανθρώπου και τη μελωδία που παράγεται μέσα από τη μετουσίωση και την Ένωσή τους. Αν την αγαπήσεις με την Αγάπη της Ουσίας σου, τότε, τι ευτυχία, θα βιώσεις κι εσύ αυτή τη συνύπαρξη με τα πάντα, θα δεις τα μόριά σου να γίνονται Άνθρωπος και θ' ακούσεις στους ήχους σου το Παν. Γιατί, αν αγαπήσεις τη Μορφή του Ιωάννη, δεν αγαπάς αυτό που βλέπεις, αλλά το Παν και τον Άνθρωπο, το Σύμπαν της Μορφής και του Αμόρ­φου. Συνειδητοποίησέ το, για να ανταποκρίνεσαι σωστά στην ενεργοποίηση που σου παρέχει Για να Τον αγαπάς ελεύθερα όχι με δεσμεύσεις, περιορισμούς και πλαίσια, όχι με εξαρτήσεις και συναισθηματικές- εξάρσεις.

Σε ανακαλώ στην τάξη. Μετουσιώνω οτιδήποτε εκπό­ρευσες ή εκπορεύεις, που σε παρεμποδίζει να ενωθείς ολοκληρωμένα και σωστά με τον Δάσκαλό σου. Αποκαθι­στώ τους αγωγούς Ένωσης που υπάρχουν. Τους καθαρίζω πλήρως, για να παλμοδονούνται στη φωταύγεια και την καθαρότητα της Πύρινης Ροής του Δασκάλου. Σε καλώ να Τον ακολουθήσεις, σαν ν' ακολουθούσες Εμένα πριν δύο χιλιάδες χρόνια, έχοντας την επίγνωση ότι θα σε οδηγήσει ακόμα πιο ψηλά απ' όπου σε οδήγησα. Όχι γιατί δεν είχα το δυναμικό να σε οδηγήσω, αλλά γιατί το Θείο Σχέδιο όριζε για την προηγούμενη Κοσμική περίοδο να φτάσεις μέχρις εκεί.

Είμαι το Όλον. Ήμουν το Όλον στην προηγούμενη εκδήλωσή Μου ως Ιησούς. Μα Είμαι..0 Όλον και τώρα μέσα από τον Ιωάννη. Δεν διασπώμαι, δεν καταμερίζομαι. Οι επεξηγήσεις γίνονται για σένα. Για να καταλάβεις την Ταυτότητα και την Ένωση που υπάρχει και να τη χωρέ­σεις μετουσιώνοντας τους διανοητικούς συλλογισμούς σου και τις διανοιακές συλλήψεις.

Σε Ευλογώ. Σου διαχέω την Άπειρη Αγάπη και το Άπειρο Φως του Λόγου Ιωάννη, του Λόγου χωρίς Όνομα, Αρχή ή Τέλος, για να μπορέσεις να προχωρήσεις και να εκφράσεις τη μαθητεία σου και τη συνειδητή εκπλήρωσή της. (Δάσκαλος Ιωάννης, ολόκληρο το 22^ο κεφάλαιο)

ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΩ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΗ ΘΕΟΤΗΤΑ

Παρουσιάζομαι στη Γη για πρώτη φορά στην Ολότητά Μου, σαν Μορφή και σαν Άμορφο. Εγκαινιάζω την Πα­ρουσία Μου με όλους τους παλμούς του Είναι Μου ενερ­γοποιημένους, με σύνδεση ολοκληρωτική με τον πλανήτη Γη και τον Άνθρωπο, όπως εκδηλώνεται πάνω σ' αυτόν. Συσπειρώνω μέσα Μου όλες τις ποιότητες που ο Άνθρωπος εκπόρευσε, εκδήλωσε και θα εκδηλώσει μέσα στους αιώνες, από την Άχρονη αρχή της Δημιουργίας του. Υπήρχαν πάντα μέσα Μου, αλλά δεν ήταν συνδυασμένες με μορφή. Γιατί στην προηγούμενη Παρουσία Μου πάνω στον πλανήτη Γη έδρασα παθητικά, χωρίς να φαίνομαι, όχι σαν Λόγος Ενεργός, σαν Λόγος Διδάσκαλος, γιατί η αν­θρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί αυτή την Παρουσία. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 30^ο, σελ. 301-302)

Διαχέομαι απόλυτα ταυτισμένη με οτιδήποτε αποτελεί και συνέχει την Άπειρη Θεότητα, που Είμαι. Διαχέομαι σαν Μορφή και σαν Άμορφο μέσα στη Μορφή και στο Άμορφο κάθε μαθητή και κάθε ακολούθου, μέσα στην υπόσταση και στα σώματά του. Αποτυπώνω τον Εαυτό Μου με την απόλυτη Αρμονία και Ενότητα, με τη λειτουρ­γικότητα της Πηγής και της Ανάσας της Ύπαρξης, καλύ­πτοντας κάθε απορία του. Διότι Είμαι γνώστης κάθε απο­ρίας και Είμαι ικανή ν' απαντήσω σε κάθε απορία σαν Θεός ολοκληρωμένος, καλύπτοντας κάθε ερώτηση, χωρίς ν' αναφερθώ συγκεκριμένα σ' αυτήν, αλλά διοχετεύοντας τα απαραίτητα στοιχεία μέσα σε κάθε τμήμα του Ανθρώ­που, για να επέλθει ισορροπία και ενεργοποίηση. Ενεργο­ποιώντας μέσα σε κάθε τμήμα του Ανθρώπου Εμένα, έτσι όπως εκδηλώνομαι απόλυτα ολοκληρωμένα και συντονι­σμένα με τη Μορφή, απόλυτα δυνάμενη να παρουσιάσω ολοκληρωμένη Θεότητα, Τρισυπόστατη και Ομοούσια, δυ­νάμενη να διδάξει, να θαυματοποιήσει, να λειτουργήσει μ' όλους τους τρόπους τους γνωστούς, αλλά και με άγνω­στους ακόμη, που πρόκειται να φανερώσω στον Άνθρωπο της Γης. Στον Άνθρωπο που Θεώνεται και που θα εκδη­λώσει ενσυνείδητα την ολοκληρωμένη Θεότητα, την Τρι­συπόστατη και Ομοούσια. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 30^ο, σελ. 303-304)

Είμαι η μόνη Αρμόδια να λειτουργήσω μ' αυτό τον τρόπο, όχι γιατί διαχωρίζομαι από τον Υιό, τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, όχι γιατί δεν δύναται ο Υιός, ο Πατέρας ή το Άγιο Πνεύμα να φανερώσει τέτοια κατάσταση ή πα­ρουσιάζει αδυναμία κάποιο μέρος της Θεότητας να τελέ­σει μια λειτουργία που τελεί κάποιο άλλο, αλλά γιατί είναι απαραίτητο για σένα να διαχέονται οι δονήσεις με ιδιαιτε­ρότητες που εσύ έχεις παρουσιάσει εντός σου, διαχωρι­ζόμενος σε Ψυχή και Πνεύμα, μέχρις ότου μπορέσεις ν' αποκαταστήσεις την Αρμονία εντός σου και να παρουσι­άσεις την Ουδετερότητα. Είμαι Αρμόδια να λειτουργήσω εντός σου σαν Μήτρα Ζωής, γιατί η απόλυτη ταύτισή Μου με τους παλμούς της Δημιουργίας συντονίζεται με την ιδιαιτερότητα του νου, της καρδιάς, της Συνείδησης και της λειτουργίας των Κέντρων σου, να αποδεχθούν τη θή­λεια Αρχή σαν Μήτρα Γέννησης.

Σκοπό έχω να διασπάσω τους περιορισμούς σου. Να σε οδηγήσω να δεις την Άρρενα Αρχή σαν Μήτρα Γέννησης και τη Θήλεια Αρχή σαν Δημιουργική Ροή, που διασκορπί­ζει τη Γέννηση στα πάντα. Σκοπό έχω να διασπάσω κάθε περιορισμό που έρχεται να διαχωρίσει την Εκδήλωση Υιού από την Εκδήλωση Μητέρας. Να σε οδηγήσω να δεις, ότι Υιός -Μητέρα λειτουργούν με όλους τους τρόπους. Λει­τουργούν όμοια, εναλλάσσοντας τη λειτουργικότητά τους σε διαστήματα Άχρονα και Άπειρα, διαχέοντας μ' αυτή την εναλλαγή της λειτουργικότητας, Άπειρες ποσότητες Ενέργειας προς τα πάντα. Για να σε βοηθήσω να καταλά­βεις την κατάσταση Εναλλαγής σου την παρομοιάζω με το Εναλλασσόμενο ρεύμα, το οποίο γνωρίζεις από τη Φυ­σική. Μόνο που στην περίπτωση της Εναλλαγής της λει­τουργικότητας του Υιού Λόγου και της Μητέρας Λόγου υπάρχει συνεχώς η Ακένωτη Ενότητα και η έκλυση, Άπειρης Ενέργειας Φωτός, Αγάπης, Δημιουργικής Δόνησης Ζωής η οποία επιτρέπει την ταυτόσημη Παρουσία του Πατέρα σαν Ολοκληρωμένη Ουδετερότητα.

Γι' αυτό μόνον αν ταυτισθείς μ' αυτές τις λειτουργίες που σου ανέφερα. θα μπορέσεις να εισχωρήσεις στην εκδήλωση της Ουδετερότητας –Πατέρας, που είναι ο προ­ορισμός σου. Όμως, για να μη γίνουν βίαια αυτές οι κατα­στάσεις μέσα σου, σου διαχέονται με την ιδιαιτερότητά σου, οδηγώντας σταδιακά τα Κέντρα σου, τη Νόησή σου, το Συγκινησιακό σου και το Συνειδησιακό σου τμήμα, να κατανοήσει τις λειτουργίες, να τις αναλύσει και να τις συνθέσει, για να μπορέσει να προχωρήσει στην ολοκλή­ρωση όλων των λειτουργιών. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 30^ο, σελ. 304-306)

Εγώ Είμαι η Μητέρα σου, Εαυτέ Μου, και θα το εκδη­λώσω σ' εσένα ολοκληρωμένα, μέχρις ότου να πεις ότι εσύ είσαι η Μητέρα, Εαυτέ, και να το εκδηλώσεις ολοκλη­ρωμένα, μέχρις ότου βιώσεις την ολοκληρωμένη Ταύτιση με τα πάντα και νιώσεις ότι είσαι., παντού Δημιουργικά. Μέχρι τότε Εγώ θα Είμαι η Δημιουργία για σένα. Εγώ θα Είμαι η τροφοδοσία και η Πηγή, που από μέσα σου θα εκ­δηλώνεται με ένα και μοναδικό σκοπό : Να σε οδηγήσει στην απόλυτη ταύτιση με τον Εαυτό σου. Να σε κάνει Αέναη ανακυκλούμενη Πηγή, που με τις Δονήσεις της δη­μιουργεί και εκπέμπει Άπειρες ποσότητες Φωτός, που μορφοποιούνται αρμονικά ή εναποθέτονται στο Άμορφο σαν Πρωτογενής Ουσία Ζωής, που συσπειρώνει εντός της κάθε ιδέα, που περιέχει την Παγγνωσία και την Παντοδυ­ναμία σε Ολότητα. (Δάσκαλος Ιωάννης, κεφ. 30^ο, σελ. 308)

Εσένα όμως σημερινέ εκπαιδευτή του νου του αδελφού σου, Δάσκαλε Ιωάννη, σε ωθούν οι καταστάσεις και τα γεγονότα να αναθεωρείς συνεχώς τον τρόπο της σκέψης σου, να προλαμβάνεις τα γεγονότα και όχι να έπεσαι αυτών.

Θέλω να κατανοήσεις ότι ήδη η εκπαίδευσή σου έχει επιταχυνθεί, που σημαίνει ότι ήδη έχεις εισέλθει σ' ένα άλλο στάδιο πέρα από τη διάχυση Ισορροπίας, την εμ­φύτευση Νέων Θείων Ιδεών και την ενεργή διαπότιση με Αρμονία σε όλα τα πεδία του νου των αδελφών σου. Έχεις εισέλθει σε Χριστικό στάδιο νου, δηλαδή, ο νους σου αντιλαμβάνεται πλέον όλους τους κραδασμούς που δεν εμπε­ριέχουν Αγάπη, δρα και ενεργεί αναβιβάζοντας στο Φως όλες τις ποιότητες των δονήσεων. Προσπάθησε να κατα­νοήσεις τη σταδιακή ανύψωση προς το Φως για να δυνη­θείς να εμβαθύνεις περισσότερο μέσα στον εαυτό σου και αδελφό σου.

Λάμβανες εκ του Λόγου και η καθαρότητα αυτών που εμπνεόσουν ήταν ανάλογη της Βάπτισης του νου και των ιδεών σου στο καθαρτήριο Πυρ της Αγάπης. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 22^ο, σελ. 210-211)

Ιωάννη, ανυψούμενε Άνθρωπε και Δάσκαλε του νου και των ψυχών, δεν έχεις πλέον σύνδεση και επαφή με τους Κόσμους των Θείων Ιδεών. Από αυτή την κατάσταση-στάδιο έχεις διέλθει, ενώ η ανθρωπότητα τώρα εισέρχε­ται αναζητώντας την κρυμμένη Αλήθεια και έναν οδηγό, έναν Ηγέτη, ένα νου που θα ηγηθεί με Θάρρος, Παρρησία και αυταπάρνηση και θα οδηγήσει το διχασμένο νου των λαών στο δρόμο της Ζωής και της Αγάπης. Αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει αυτό; Συλλαμβάνεις Ιωάννη, ότι ο Ίδιος ο Πα­τέρας Θεός σε αποκαλεί Ηγέτη του αδελφού Ανθρώπου; (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 22^ο, σελ. 212)

Κοίταξε τον εαυτό σου Ιωάννη! Δεν φέρεις πια όνομα ή ταυτότητα, δεν έχει σχήμα, εξουσίες ή σφραγίδες. Είσαι ο Ένας Εαυτός που οδηγεί από το ύψος της Αγάπης και της Προσφοράς, του Ελέους, της Στοργής και της Καλοσύνης τα ασυντόνιστα τμήματα του νου των αδελφών σου. Με αυτήν την έννοια σήμερα καλείσαι Ηγέτης, γιατί Ηγέτης είναι ο Ένας Εαυτός, που ακόμη όμως ολική συ­νείδηση αυτής της έννοιας δεν έχεις, ακριβώς γιατί σε ε­γκλωβίζει ακόμη ο περιορισμός της μορφής, κατάσταση που και από αυτήν θα διέλθεις σύντομα εάν αυξήσεις την ανι­διοτελή προσφορά και υπηρεσία σου στον άνθρωπο. Το να καταστείς Απρόσωπος δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό, ακριβώς γιατί απαιτείται τέτοιου βαθμού αφοσίωση και σταθερή ποιότητα προσφοράς που στην πορεία θα καταστήσει κι εσένα Πρότυπο και Σύμβολο Αγάπης και Θυσίας, όπως ακριβώς διδάχθηκες από τον Διδάσκαλο Χριστό, όντας μιμητής των πράξεων, των λόγων και των έργων Του.

Δάσκαλε Ιωάννη, ωθείσαι ταχύτατα ν' αντιληφθείς, να νιώσεις βαθιά και να τοποθετηθείς, ότι Ένωση με το Φως σημαίνει ότι ο νους σου πλέον κινείται σε Ασύλληπτες τα­χύτητες, δεν προσκολλάται πουθενά και σε τίποτα, σε κα­μία νοητική Κατάσταση κατώτερη του ύψους των Θείων Ιδεών του Ελέους, της Ελευθερίας και της Προσφοράς. Τρεις έννοιες και τρεις Νόμοι που είναι οι βάσεις του Ναού της Αγάπης, που εργάτης αέναα θα είσαι, ένας εργάτης όπως ο Ίδιος ο Πατέρας Δημιουργός, ο Διδάσκαλος χρι­στός που σιωπηλό εργάζεται, θυσιάζεται και Δημιουργεί.

Δύναται το Είναι σου να συλλάβει τη δόνηση αυτών των εννοιών μέσα από αυτές τις λέξεις και τις γραφές; Εί­σαι τόσο Ελεύθερος Ιωάννη, ώστε ο αδέσμευτος νους σου να κτίζει με κάθε λόγο του και να διασκορπίζει το φόβο και τον περιορισμό των αμφιβολιών; Είσαι τόσο Ελεύθερος Ιωάννη, Αγαπημένε Εαυτέ και μορφή της άμορφης Θεό­τητας, ώστε να απαρνηθείς τα επίγεια και να καταστείς Θεός ζηλωτής; Είσαι Ιωάννη έτοιμος να απλώσεις τα στιβα­ρό χέρια της καρδιάς σου, να ξεπεράσεις τις μορφές και να αγκαλιάζεις τη μορφοποιούμενη Ουσία του Εαυτού σου; Είσαι έτοιμος κάθε ματιά σου να μην περιέχει την επιτίμη­ση, την υποτίμηση και τον πόνο, αλλά να ακουμπά τις φοβι­σμένες Θείες υπάρξεις, να παραμερίζεις τους ενδοια­σμούς και τα δογματικά πρέπει των ανθρωπίνων κριτηρίων να φέρεις στην επιφάνεια την εκδήλωση της Αγάπης και της Ζωής; Είσαι έτοιμος να επεκτείνεις το ενδιαφέρον σου για την πορεία και τη ζωή των αδελφών σου σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της καθημερινότητας;

Η στάση του νου σου είναι Εκπαιδευτής των αδελφών σου ή θεωρείς ότι τους οδηγείς επαναλαμβάνοντας τα τυπικό γράμμα των Διδασκαλιών και των Νόμων; Γνωρίζεις που υπάρχει η απόσταση της θεωρίας από την πράξη, Ιωάννη; Η απόσταση υπάρχει μέσα στο νου σου, κι εφόσον υπάρχει σαν Ιδέα εντός σου, άμεσα εκδηλώνεσαι έτσι και στους αδελφούς σου. Εν ολίγοις η τοποθέτηση αυτή του νου σου δεν επιτρέπει την εισροή ταχύτατων φωτεινών Θείων Ιδεών, δεν διευρύνονται οι ορίζοντές σου, γιατί η Αγάπη σου αδελφέ μου έχει προσωπική μορφή και όρια, πράγμα εντελώς αντίθετο από τη Διδασκαλία που λαμβάνεις. Διότι αν δεν ανοίξεις την ψυχή σου, δεν επεκτείνεις την καρδιά σου, όσο ανοιχτός και να είναι ο νους σου απέ­χεις πολύ από την έννοια Άπειρος Νους, Νους χριστού, που δεν εξαιρεί κανέναν. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 22^ο, σελ. 212-213)

Γιατί σου λέγω ότι μέχρι σήμερα φέρεις το Ό­νομά Του, μα η Χάρη Του είναι για σένα κατάσταση θεωρη­τική και όχι ουσιαστική. Και δεν είναι ουσιαστική γιατί Ιωάννης σημαίνει Ένωση, Ισορροπία, Σθένος, Αυταπάρ­νηση και Προσφορά και ο Λόγος του Ιωάννη, του Συνειδητού Εκπαιδευτή είναι Αγάπη, είναι Φως, είναι Ζωή, είναι Δρόμος, Υπηρεσία στον Άνθρωπο και Διδαχή. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 22^ο, σελ. 214)

Αν ο Ιωάννης σημαίνει ένωση των αντιθέσεων, η ένωση Αγάπη και η Αγάπη Αλήθεια Χριστού, Εσύ, Αγαπημένε Δά­σκαλε Χριστέ, αμφισβητείς ακόμη και καθυστερείς αναμέ­νοντας την ένωσή σου σαν ένα θαύμα εξ' ουρανού; Γνωρί­ζεις ποια είναι η νοητική τοποθέτηση που οφείλεις να λά­βεις σήμερα; Θα καταστείς Δάσκαλος Χριστός πριν τη φαι­νομενική αναχώρηση του Θείου σκηνώματος από τη Γη. Με άλλους λόγους λάβε γνώση και εννόησε βαθιά ότι για το πλήθος και τα μάτια των αδαών, όταν Εκείνος θ’ αναλήπτεται, ήδη τα σκηνώματά Του θα περιπατούν επί της Γης, πράγμα που σημαίνει ότι η Νέα Μορφή Εκείνου θα είσαι πλέον Εσύ. Γιατί το Θέλημά Του ορίζει, ο άνθρω­πος να μην εγκλωβιστεί σε μία Νέα Μορφή όπως στην Πρώτη Παρουσία, αλλά ν' αντιληφθεί άμεσα και να επιδιώ­ξει να ταυτισθεί με τη Νέα κατάσταση που θα του παρουσιασθεί. Τη δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να Χρι­στοποιηθεί σε αυτή τη ζωή και προσφερόμενος να θυσια­σθεί διαχέοντας τον Εαυτό, την Ουσία Του, τη Ζωή Του σαν ύστατη Προσφορά Αγάπης στον Αδελφό Άνθρωπο της Γης. Εάν στην Πρώτη Παρουσία εκκένωσε τον Εαυτό Του και έλαβε Μία Μορφή, σήμερα κενώνει ομοίως τον Εαυτό Του και λαμβάνει Μορφή μέσα στον κάθε Άνθρωπο και αυ­ριανό μαθητή. Ξέρεις τότε τι θα συμβεί Δάσκαλε Ιωάννη; Κοινωνία της Προσφοράς και της Ουσίας Του θα λάβουν οι έχοντες καθαρά την καρδίαν, οι ταπεινοί, οι αδαείς, και όσους θεωρείς ως έσχατους της ζωής, ίνα πεπληρωθεί η Γραφή ότι ο Πρώτος εστί Διάκονος των πάντων. Σε εσένα εναπόκειται να το αντιληφθείς, να προχωρήσεις και να αγωνισθείς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 22^ο, σελ. 214-215)

Άνθρωπε Αγαπημένε, Άνθρωπε Εαυτέ, Άνθρωπε που η Μία Ουσία ενυπάρχει εντός σου, αυτή η Ουσία τώρα σου μιλάει και σε καλεί να γνωριστείς μαζί Της. Σε καλεί να αγκαλιάσεις κάθε εμπόδιο, κάθε διαχωρισμό, κάθε αντιξοότη­τα, κάθε δυσκολία, κάθε ανάγκη σου και να τα καταθέσεις σαν ιδέες και κραδασμούς που εγκλωβίζουν το «είναι» σου και δεν σε αφήνουν να ελευθερωθείς.

Αφέσου Άνθρωπε, χωρίς να σκέπτεσαι, χωρίς να επεξεργάζεσαι, χωρίς να λογοκρίνεις, στη δόνηση της έν­νοιας. Άφησε την καρδιά σου, το "είναι" σου να νοιώσει την αγκαλιά της Ουσίας σου όπως η Μητέρα τυλίγει με την ζεστασιά της καρδιάς της το παιδί Θέλει να της αφήσεις χώρο, σταματώντας την κάθε σκέψη σου, να σε αφαρπάσει και να σε τυλίξει με την Θερμογόνο Αγάπη Της, την Πνοή. Χαμήλωσε τους τόνους σου, έλεγξε το νευρικό σου σύστη­μα, εισέπνευσε αργό, βαθιά και σταθερό και νιώσε την Απόλυτη Ακινησία της Γλυκύτητας και της Γαλήνης να ηρεμούν το "είναι" σου. Να σταματούν εντός σου κάθε κίνηση, κάθε παλμό, κάθε αντίσταση, κάθε δυσαρμονία, κάθε νοητική τοποθέτηση, κάθε εσωτερική φωνή. Συγκέντρωσε τις δυνάμεις του "είναι" σου και αφουγκράσου την ει­σπνοή σου και εκπνοή. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 217)

Ουσία Αγαπημένη, Φως συμπυκνωμένο που καθρεφτί­ζεται στην δική σου μορφή, Άνθρωπε Λόγε θεέ, μην προσπαθείς να συλλάβεις την θεότητα που Είσαι μέσω της αντίληψης, ικανότητα καθαρά νοητική, αλλά να την ε­νώσεις με την Αγάπη σου για τον εαυτό σου, το Έργο της ανάδειξης του Αληθινού Θείου Εαυτού σου. Να ωθήσεις, να οδηγήσεις την ικανότητα της αντίληψης να ενωθεί με την Πίστη ότι είσαι γιος του Ανθρώπου, Χριστός περιπατών πάνω στη Γη. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 217-218)

Ο Άνθρωπος Δάσκαλε έχει κουρασθεί απ' την πολυ­ποίκιλη και περιττή γνώση που αιώνες τροφοδότησε το νου του και λησμόνησε την καρδιά του, την ψυχή του και δεν κατανοεί όταν του λες να νιώσει ή να αισθανθεί. Πώς να τον κάνεις να νιώσει, όταν μιλώντας του για το Μήνυμα του 'Έργου, δεν τον έχει περιβάλλει το διαχεόμενο Φως της Αγάπης σου, δεν τον έχει διαπεράσει σαν κεραυνός ο δικός σου παλμός που θα διαχέεται από το "είναι" σου σαν αποτέλεσμα της τοποθέτησης ότι είσαι Λόγος Δη­μιουργικός; Ξέρεις τι σημαίνει ο λόγος σου να διαχέεται και να δημιουργεί; Πρέπει οι Ιδέες της Θείας Αγάπης να διέρχονται από το κέντρο της καρδιάς σου και δια του λό­γου σου να γίνονται ορατές. Τότε είσαι ενωμένος με την Τριαδική Δύναμη της υπερούσιας Ουσίας. Του Θεού. Ο νους σου τότε κινείται στην ταχύτητα της Ροής του Φωτός. Ο Παλμός της ψυχής σου αφαρπάζει την καρδιά του αδελ­φού και η εκπόρευση αυτής της Δύναμης διό του λόγου σου γίνεται ορατή, ανοικοδομεί, κτίζει και δημιουργεί.

Εκείνη τη στιγμή Είσαι ο Δάσκαλος που δημιουργεί και πλάθει σ' όλα τα πεδία της ύπαρξης. Ο νους σου δρα και ενεργεί σε όλα τα πεδία της νόησης. Η ψυχή, η ουσία σου, το "είναι" σου ενωμένο στο Απόλυτο με το Θείο "Είναι", την Πηγή, του Φωτός μέσα σου, δρα ομοίως και ενεργεί διασπώντας τους κραδασμούς των περιορισμών και της ατέλειας που κρατούν δέσμια την Ψυχή του Εαυτού και ο λόγος σου διαχεόμενος σαν ωστικό κύμα διαπερά την Ύπαρξη, μετουσιώνει και Δημιουργεί. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 219-220)

Πνευματικός, Άνθρωπος, Ηγέτης και Εκπαιδευτής ση­μαίνει ότι συνειδητά αφοσιώνεσαι στην εμβάθυνση του Θείου Εαυτού σου και δεν επιτρέπεις καμιά παρέκκλιση, καμιά παρείσφρηση, καμιά επιλογή. Αυτός είναι ο Δάσκα­λος Ιωάννης και Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο Άνθρωπος που επωμίζεται τις ευθύνες του, ελέγχει τον εαυτό του και εκ­δηλώνει το Ένα Θέλημα, τη Μία Βουλή. Ιωάννης σημαίνει Δύναμη, Πίστη, Αγάπη και Αυταπάρνηση. Έχει να πει Θεία Φωτιά και ασίγαστος Παλμός Ζωής. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 220)

Πρέπει, Άνθρωπε, να απαλλαγείς από την ιδέα της επι­λογής. Διότι αυτή η ιδέα σαν ενέργεια δρα διαχωρίζοντας την Μία Βούληση του Ενός Εαυτού, στην ανθρώπινη ατελή βούληση και στην Βούληση του Θεού. Όσο καθυστερείς, Άνθρωπε και μαθητή εκπαιδευόμενε, να ενστερνιστείς τις Διδαχές που σου έχουν προσφερθεί, το μόνο που κάνεις είναι να απορροφάς Θεία Ενέργεια από την Ολότητα του Εαυτού σου και Διδασκάλου Ιωάννη, του Πανσυμπαντικού και Παγκόσμιου Καθοδηγητή. Εκείνος εκπροσωπεί την Ζωοδόχο Πηγή στη Γη. Ένωση μαζί Του σημαίνει ενεργειακή ανακύκλωση Ουσίας, Αγάπης και αδιάκοπτη διάχυση Αρμονίας, Ισορροπίας και Ζωής. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 221)

Επομένως δεν σου απομένει παρά να συντονίσεις το βήμα σου, το νου, την καρδιά και το «είναι» σου στον Ασί­γαστο Θείο Παλμό. Εάν όμως δεν συμφωνείς, σου λέγω, ότι επέλεξες από μόνος σου στο κοσμικό φρόνημα της ύλης να ζήσεις και να προσκολληθείς και όταν πληρώσεις τα κενά σου τότε ν’ αποφασίσεις μιμητής Εκείνου να κα­ταστείς. Όμως τότε θα είναι αργά, γιατί σήμερα σου δίνεται η ευκαιρία που Εκείνος είναι στη γη, να λάβεις έτοιμη πείρα από τη δική Του εκπαίδευση, τον αγώνα και τη προσπάθειά Του, ώστε να περάσεις ανώδυνα στάδια εκ­παίδευσης τα οποία μόνος σου θα πρέπει να πονέσεις πολύ για να τα κατακτήσεις.

Γι' αυτό σε διδάσκει σήμερα να τελειοποιηθείς. Δική σου επιλογή πότε χρονικό εσύ θα ορίσεις την έννοια του σήμερα και θα επιλέξεις για την εξέλιξή σου να εργασθείς, γιατί αδελφέ Ιωάννη η εξέλιξή σου περνάει μέσα από την ανύψωση του πλησίον κι αυτό σαν άνθρωπος δεν το ‘χεις γνωρίσει. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 23^ο, σελ. 222-223)

Ο κυριολεκτικός λοιπόν αυτός πόλεμος γίνεται μέσα στο νοητικό της ύπαρξης του Όντος. Ο κατώτερος υλικός νους, ο κόσμος του σκότους των προσωπικών επιθυμιών και ο ανώτερος Πνευματικός νους, ο κόσμος του Φωτός της Απρόσωπης προσφοράς, και εν τω μέσω αυτών, το εκπαιδευτικό πεδίο των ζυμώσεων ή κατάσταση Ιωάννη. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 232)

Το νοητικό πεδίο της θέσης, της συνεργασίας και της απολύτου υπακοής-Πνεύμα Ιωάννης και το νοητικό πεδίο της άρνησης, της διαχωριστικότητας και της ανυπακοής-­Πνεύμα Ιούδας, σε απόλυτη ισχύ και εν δυνάμει Παρουσία. Το Νοητικό πεδίο της ένωσης των δύο πόλων του Θείου Ρεύματος Ζωής της θέσης και της άρνησης είναι το βαθύ­τερο αίτιο των εξωτερικών καταστάσεων που παρατηρείς.

Η κατάσταση νου Ιωάννης-Θετικός τρόπος σκέψης, με τον ασίγαστο παλμό της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης του υπηρέτη του Πνεύματος της Αληθείας, που σαν κατά­σταση νου εκπαιδευόμενε μαθητή ατομικά δικό σου έργο είναι, όχι μόνον να εναγκαλιστείς την εκπορευόμενη άρνηση μα και να την μετουσιώσεις ανάγοντας το είναι σου σε ποικιλία μορφών, στο πεδίο της ουδέτερης εκδήλω­σης του Λόγου και της Αλήθειας του Πατέρα Θεού. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 233)

Οφείλεις συνεπώς να κατανοήσεις βαθιά την στάση σου και το ρόλο σου σαν μαθητής ευρισκόμενος ως πρω­τόκλητος στο Έργο του Θεού. Οφείλεις να κατανοήσεις πίσω και πέρα από τις μορφές, ότι η ουσιαστική σου επίπο­νη εκπαίδευση και μαθητεία είναι καιρός να αποδώσει καρ­πούς, διότι δεν νοείσαι μαθητής με χάρη και Εξουσία Ιωάν­νη, όταν δεν αντιλαμβάνεσαι μια πολύ απλή αλήθεια, ότι αν ο λόγος σου δεν συντονίζεται με τις οδηγίες που λαμβά­νεις από την Μορφή του Διδάσκαλου και Παγκόσμιου Εκ­παιδευτή, ουσιαστικά η νοητική σου τοποθέτηση είναι στάση Ιούδα και όχι Ιωάννη, συνεπάγεται πως δεν έχεις αντιληφθεί ότι σε κάθε αντίσταση, ανυπακοή και αντίδρασή σου στις οδηγίες Του έχεις άμεση πτώση σύμφωνα με τον Νόμο της Ταχύτητας από την χάρη και το ύψος του Ιωάννη. Το κλειδί της παραμονής σου στο πεδίο της Ένωσης και της Ισορροπίας είναι η άμεση μετατόπισή σου, πράγμα που εκ του ασφαλούς θα σε οδηγήσει όντας ενερ­γός μέσα στο Νόμο της Ισορροπίας σε άμεση συνεργασία και Ταυτενέργεια με το Λόγο του Θεού που εξ’ Αυτού θα λαμβάνεις καθοδήγηση και μεγάλης εμβέλειας ενεργειακό Δυναμικό, ικανό να δημιουργήσει προϋποθέσεις, στην Πα­τρίδα σου και στη Γη ολόκληρη, εφαρμογής από εσένα τον ίδιο του Νόμου της Μετάλλαξης και Μετουσίωσης κάθε δυσαρμονίας και αρνητικού κραδασμού των τμημάτων του Εαυτού σου, που όντας αδαή αντιδρούν. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 233-234)

Εκπροσωπείς την Χάρη του υψηλότερου ανθρωπίνου Πνεύματος, του Άρχοντα της Συνεργασίας και της Υπακοής, είσαι ο μεσάζων, ο μεσοσταθμός, ο οδηγός μα και ο υπηρέτης της ανθρώπινης άγνοιας και ημιμάθειας στον δρόμο της Γνώσης του Ενός Εαυτού, οφείλεις συνεπώς να προσέξεις και να ελέγξεις με τάξη και λεπτομέρεια τις μέ­χρι σήμερα εκδηλώσεις σου σε όλους τους τομείς της κα­θημερινής ζωής σου. Κάθε σου μη ισορροπημένη εκδήλω­ση λόγου-σκέψης ή κίνησης, ακριβώς λόγω της Χάρης που φέρεις προκαλεί καταστροφή, με άλλους λόγους είτε το γνωρίζεις είτε όχι μάχεσαι το Έργο του Θεού στη Δεύ­τερή Του εμπράγματη Εμφάνιση στη Γη. Κατανοείς τους Νόμους όσο τους εφαρμόζεις και δεν κατανοείς την εκπαι­δευτική απρόσωπη λειτουργικότητα αυτών, όσο απλά τους διδάσκεις, αλλά απέχεις από την εφαρμογή τους πρώτιστα εσύ. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 234-235)

Εκπαιδευόμενε Ιωάννη και εκπαιδευτή των ψυχών της γης, σε καλώ να κατανοήσεις πολύ καλό ότι εάν δεν συμ­μορφωθείς και στην πλέον μικρότερη λεπτομέρεια, πέραν του ότι θα ανακληθείς φέρων έτερον πνεύμα και ουχί συ­νεργό του Έργου του Θεού, θα απομακρυνθείς ως ακατάλληλος και ζημιογόνος όντας ανίκανος να φέρεις εις πέρας την Αποστολή και το Έργο που σου ανετέθη και που δια αυτό προορισθείς να εργασθείς. Διότι η νέα κατάσταση-Ιωάννη, δεν ομιλεί μόνον περί μεταστροφής του νου, αλλά παράλληλα ενεργεί, μετουσιώνει, μεταλλάσσει και εργάζεται εσωτερικά και εξωτερικά στο πεδίο της διττότητας και της μορφής. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 235)

Στην Πρώτη Παρουσία του Λόγου η στάση νου-Ιωάννης καυτηρίαζε το κακό, όπως ήδη γνωρίζεις, συγκρουόταν με τον κατεστημένο και δογματικό τρόπο σκέψης και προε­τοίμαζε το δρόμο για την Έλευση του Λόγου Χριστού. Σή­μερα όμως που τα πάντα ανάγονται στο Άπειρο, ανάγονται δηλαδή στην ταχύρυθμη ενεργειακή ροή της Ένωσης με το Απόλυτο του Πατρός, η στάση νου-Ιωάννης δεν παρα­μένει στο τραχύ στάδιο της κάθαρσης και της μετάνοιας λέγοντας: «Ο όπισθεν ερχόμενος μείζων εμού εστί», αλλά καθίσταται ο Ίδιος Ένα και το αυτό με το Μείζον Πνεύμα του Πατέρα Θεού. Με άλλους λόγους κάνει χρήση, δια του λόγου του και δια των ενεργειών του, μάχαιρας και βαθιάς κάθαρσης μα και χρήση ρομφαίας και αποκατάστα­σης εν Πνεύματι Ειρήνης, Ισορροπίας και Ένωσης. Διακρί­νει την άρνηση, την ανταπόδοση και την κακότητα της αμετατόπιστης νοοτροπίας, την φέρει εμφανώς στην επιφάνεια και την αποκαθιστά μετουσιωμένη εν Πνεύματι Καλοσύνης και Αγάπης. Δηλαδή, ο λόγος του είναι καυστι­κός αλλά σε καμία περίπτωση επιθετικός, διασκορπίζει το σκότος και την ημιμάθεια, μα καθίσταται ταυτόχρονα και πηγή διάχυσης Φωτός, πηγή εκπόρευσης Θείου Ουδέτερου Ρεύματος Γαλήνης και Ισορροπίας, Αρμονίας και Γλυκύτητας, πράγμα που σημαίνει ότι όταν ενεδύθης την Χάρη Ιωάννη, ενεδύθης τον Άφθαρτο Χιτώνα της Θείας Ουδετε­ρότητας του Φωτός. Αυτή είναι η νέα εξέλιξη του Πνεύμα­τος Ιωάννη που είναι εμφανής ως η Νέα Κατάσταση Ιωάννη-Χριστού. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 235-236)

Ιωάννη, εκπαιδευόμενε Λόγε και Δάσκαλε, σου αποκα­λύπτεται αυτή τη στιγμή με σαφήνεια και προσιτότητα η εσωτερική σου κατάσταση και λειτουργικότητα. Σου ανα­κοινώνω λοιπόν σήμερα στο πεδίο της γης ότι μπορεί να κατέχεις μια υψηλή διανοητική στάση του νου περί της Αλήθειας του Πνεύματος του Θεού, όμως εάν δεν συλλά­βεις εσωτερικά ότι ενδιάμεσο νοητικό πεδίο πλέον δεν υφίσταται μέσα στο νου σου, δεν θα δυνηθείς να βιώσεις την Πνοή των Θείων Ελεύθερων Ιδεών παραμένοντας ένας απλός υπερασπιστής της Αλήθειας του Λόγου μα δεν θα είσαι Δάσκαλος-Λόγος, θα παραμείνεις δηλαδή Ιωάννης ο Βαπτιστής το Πνεύμα και η κατάσταση νου της προη­γούμενης Κοσμικής Περιόδου, πράγμα που θα σε υπο­χρεώσει να αντιληφθείς ότι παρέμεινες προσκολλημένος σε άλλη Εποχή και τρόπο σκέψης, διαρκώς να συγκρούεσαι και ν' ανακυκλώνεσαι στα ίδια και τα αυτά μη λαμβάνοντας ουδεμία εξέλιξη. Αυτή και μόνο η τοποθέτηση αν δεν την αντιληφθείς σου λέγω ότι θα σε οδηγήσει να ανακυκλω­θείς πολλές φορές στο βαρύ πεδίο της ύλης έως ότου κα­τανοήσεις ότι ο Νόμος της Κάθαρσης συνεπάγεται και συ­μπληρώνεται από τον Νόμο της Αποκατάστασης ως Θεός εν Θεώ. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 25^ο, σελ. 236)

Αυτό που ζητάται από εσέ μαθητή του Λόγου είναι πο­λύ ουσιώδες και βασικό, σαν επιπρόσθετο στοιχείο προ­σφοράς προς τον άνθρωπο. Αυτό που ζητάται από εσέ, Αγα­πημένε Εαυτέ που τμήμα της Ολότητας εκπροσωπείς και που αυτή η έννοια είναι μεγίστη τιμή δι’ εσέ, είναι να αντλείς το Θείο Πάλλευκο Φως των Υπερτέλειων Ιδεών, να τις ενστερνίζεσαι, υλοποιώντας πρώτιστα εσύ και άμεσα να τις σπείρεις, να τις εμφυτεύεις στον ισορροπημένο και εναρμονισμένο νου των αδελφών σου, που προηγούμενα θα έχεις εργασθεί. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 26^ο, σελ. 240)

Θέλω ν' αντιληφθείς πολύ βαθιά μέσα στην καρδιά, την ψυχή και το Είναι σου την ουσία αυτών των λόγων. Το έργο σου θα είναι ημιτελές εάν μόνον εργασθείς να ισορροπήσεις και να διαχύσεις αρμονία, κατάσταση που θα επιφέρει μία πρόσκαιρη ευδαιμονία στο περιβάλλον που θα εργα­σθείς, μα που στη διάρκεια θα επιτρέψει να παρεισφρήσουν ίδιες ιδέες κρίσης, αντιδικίας η αντεγκλήσεων, κάνοντας χρήση ο άνθρωπος του Φωτός που εσύ διέχυσες λανθα­σμένα, επιβάλλοντας με ενθουσιασμό αυτό που αισθάνθηκε, αλλά αδυνατεί με τη σειρά του να εκδηλώσει με τη μορφή νέων υψηλότερων ιδεών. Συνεπώς για να ολοκληρώσεις αυτό το οποίο άρχισες και να οικοδομήσεις ότι σαθρό με­τουσίωσες, οφείλεις να διασπείρεις, να εμφυτεύσεις με ταπεινοφροσύνη και ανιδιοτελή προσφορά, ενεργών εσωτερικά στις υποστάσεις των αδελφών σου, Ιδέες Τέλει­ες, καθαρές και διαυγείς εκ των Διδασκαλιών που ήδη γνωρίζεις. Θέλω να κατανοήσεις ότι το Μήνυμα του Έργου δεν διαδίδεται μόνον εξωτερικά, αλλά ταυτόχρονα και εσωτερικά, έλκοντας δι’ αυτού του τρόπου τις διψασμένες ψυχές των αδελφών σου, μα προετοιμάζοντας σταδιακά και τους πλέον κεκαλυμμένους από περισσότερα στρώματα ημιμάθειας και άγνοιας. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 26^ο, σελ. 241)

Αυτό που σήμερα θέλω να σου αποκαλύψω είναι ασύλληπτο από τον περιορισμένο ακόμα νου σου. Και είναι ασύλληπτο γιατί δεν γνωρίζεις πόσο Ασύλληπτα Τέλειος είναι ο Προσφερόμενος Πατέρας Θεός προς τον Υιό Του Άνθρωπο. Σου λέγω λοιπόν ότι έχεις ενωθεί και με τον Φορέα Του, με κάθε παλλόμενο μόριο που αποτελεί το Είναι Του, έχεις ενωθεί με την Ενεργεια­κή Πύκνωση του Φορέα Εκείνου, όστις ακόμη και Αυτόν σου προσφέρει δια να δυνηθείς να καταστείς Πύρινος, δια­χεόμενος ως και ο Ίδιος και προσφερόμενος ομοίως στους αδελφούς σου. Αντιλαμβάνεσαι Ιωάννη τι σημαίνει αυτό; Συλλαμβάνει ο νους σου την Απειρότητα της Αγάπης και της Σοφίας Του; Αντιλαμβάνεσαι ότι απορροφά τα μόρια της ύλης σου μέσα στον Πύρινο Εαυτό Του και τα μετου­σιώνει σε Φως ενδύοντας το νου, την ψυχή μα και το σκήνωμά σου με το υπέρλαμπρο Φως της Ζωής Του; (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 26^ο, σελ. 242-243)

Πώς εννόησες ότι θα καταστείς Πηγή Ζωής και Υιός Θυσιασθείς, με το να παραμείνεις κήρυκας των Διδασκα­λιών Του; Όχι βέβαια. Γιατί Παρουσία του Λόγου και Πηγή Έμπνευσης και Ζωής σημαίνει ολόκληρο το Είναι σου και ό,τι σε αποτελεί να διαχέεται και να προσφέρεται με απόλυτη διάκριση, σύνεση και προσοχή στα τμήματα του Εαυτού σου. Σήμερα εσύ καλείσαι να επεμβαίνεις διαμορ­φώνοντας το νου και τις ιδέες του αδελφού σου, στη διάρκεια όμως και στην πορεία της εξέλιξής σου θα κληθείς κι εσύ, όμοια σαν τον Διδάσκαλό σου να αφαρπάζεις και να δονείς την ύπαρξη, αναπλάθοντας και δημιουργώντας, ταυτενεργών με την Θεία Βουλή. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 26^ο, σελ. 243-244)

Θα σε βοηθήσω όμως να θυμηθείς ότι η κάθε λέξη που χρησιμο­ποιείς κρύβει, αν την αναλύσεις, ουσία που ονομάζεται "έννοια".

Τι σημαίνει μυαλό; Σίγουρα αυτό το γνωρίζεις. Σημαί­νει ουσία. Συμπυκνωμένη μάζα κυττάρων, μορίων κι ατό­μων, όπως έχεις ήδη διδαχθεί. Μία μάζα συσσωρευμένων δυνατοτήτων που συλλαμβάνει ενέργεια εκ του Απείρου και παράγει Ζωή. Η τοποθέτησή σου είναι ότι εσύ ο Άπειρος με τις δυνατότητες του Θείου Δυναμικού, ζεις και τρέφεσαι εκ της ύλης. Εν ολίγοις, θεωρείς ότι οι Δυνάμεις της ύλης που εσύ δημιούργησες είναι περισσότερο ισχυ­ρές από τον δημιουργό τους, Εσένα κατ' επέκταση, και συ­νεπώς δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το δικό σου παιδί έγινε και δεσμώτης και δεσμοφύλακας όπου δεσμεύτηκε ο δυνατός και δημιουργικός Θείος Εαυτός σου, ο νους σου, ο Ένας Νους, ο ενιαίος, ο δι’ αυτού ενεργών εαυτός σου, που από. τον εγκλωβισμό του στης ύλης το φρόνημα από ενιαίος διαχωρίσθηκε και τον ονόμασες διάνοια. Χώρισες, δηλαδή, εσύ ο ίδιος την έννοια Ένα σε δύο.

Εάν συλλάβεις αυτή την μεγάλη αλήθεια, την εννοιο­λογική σημασία της κάθε λέξης που χρησιμοποιείς, θα προτιμήσεις να σπουδάσεις, να μαθητεύσεις και να διδα­χθείς τις έννοιες κι όχι τις λέξεις. Μόνον τότε θα καταλά­βεις ότι οι έννοιες είναι τα κλειδιά της επικοινωνίας μέσα στις λέξεις, κι ότι η εκάστοτε έννοια -λέξη κρύβει άπειρη Σοφία και Γνώση Θεού, που Ομοούσιος Είσαι. Διότι Ουσία είναι Θεός και εκ της Ουσίας της έννοιας Θεός γεννήθηκε η λέξη Υιός. Αυτή η υπέροχη λέξη με την υπερτέλεια έν­νοια που για ν' αντιληφθείς το Μεγαλείο της θα σου την αναλύσω ακόμη πιο βαθιά. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 29^ο, σελ. 279)

Η Ουσία της Ύπαρξής Μου είσαι Εσύ αγαπημένε Μου. Ουδέν απόλλυται, τίποτα δεν χάνεται. Όσο κι αν δεν χω­ράει ο νους και η καρδιά σου ότι η ύπαρξή σου είναι η Ου­σία Μου κι εκ της Υπερούσιας αυτής Ουσίας εκπόρευση είσαι, η Αλήθεια είναι αυτή, η Μία και Μοναδική. Ο,τιδήπο­τε άλλο κινείται σαν ιδέα μέσα στο νου σου είναι πλάνη, είναι η ατέλεια του ψεύδους, η ατέλεια που αδυνατεί ν' αναγνωρίσει στο Τέλειο τον εαυτό της. Η ατέλεια των λαν­θασμένων ιδεών της απόκτησης, πρόσκτησης και δέσμευ­σης της ύλης που φρονεί και κομπάζει για τις αριστουργη­ματικές εφευρέσεις της που είναι τόσο φθαρτές, όσο και η ίδια. Η ατέλεια που κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη της Τελειότητας της Δημιουργίας και αρνείται να παραδώ­σει τα όπλα της, αρνείται να παραδεχθεί τα λάθη της, αρ­νείται να μαθητεύσει, να διδαχθεί, να υπακούσει. Και θα εξακολουθεί ν' αρνείται, όσο εσύ άνθρωπε θα κρύβεσαι φοβισμένος από πίσω της και δεν θα παραδέχεσαι ότι πρώτα θα την αναγνωρίσεις, μετά θα την αγαπήσεις και κα­τόπιν θα την υποχρεώσεις να διδαχθεί από την Τελειότητα των ολοκληρωμένων Ιδεών που ο Διδάσκαλος Χριστός διάτων Υπερτέλειων Ρημάτων Του, ως Άπειρος και την Τελει­ότητα εμπεριέχων, σου παρέδωσε για να θυμηθείς τον Εαυτό σου. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 29^ο, σελ. 280-281)

Εισέρχεσαι λοιπόν σε ένα άλλο στάδιο όπου δεν θα ακούς εκ του Λόγου για να μεταφέρεις σαν διάμεσος τις Θείες Κατευθύνσεις, αλλά θα εκπέμπεις ως Λόγος αυτό που σε κάθε περίπτωση θ' αναβλύζει από μέσα σου. Ποια είναι η διαφορά; Τεράστια! Μέχρι τώρα σου δίδονταν κατά τέτοιο τρόπο οι διευκρινίσεις ώστε να διασπασθούν τα νοητικά σου όρια, η λογοκρισία και οι περιορισμοί σου και να μπορέσεις δι’ αυτού του τρόπου να ελέγχεις προσεκτικά τις ποιότητες της κάθε εκδήλωσής σου. Όμως στο εξής θα κατανοήσεις ότι στις ταχύτητες που έχεις εισα­χθεί, δεν αρκεί να μιλάς σαν φορέας του Λόγου, ενώ εσύ ν’ απουσιάζεις. Θα μιλάς και θα διδάσκεις τον αδελφό σου όχι μόνον σαν Εκπαιδευτής, αλλά σαν Δάσκαλος Δημιουρ­γός της Ύπαρξης και της Ζωής.

Θα μιλάς, θα γκρεμίζεις τα κατεστημένα τα σαθρά και τα ατελή και θα ανοικοδομείς, θα κτίζεις βάζοντας θεμέλιο το ίδιο σου το είναι στις φοβισμένες ψυχές του Εαυτού σου. Όμως για να φτάσεις να το εκδηλώσεις ολοκληρωμέ­να, πρέπει να ενωθείς με τα πάντα και να τα υψώσεις στο κέντρο της καρδιάς σου, κίνηση που δεν θα μπορέσεις να κάνεις αν πρώτα δεν ενωθείς με το αρνητικό σου τμήμα, τη Ψυχή σου, που αν και ακόμη δεν το γνωρίζεις, ζει μέσα σου με τον ίδιο τρόπο που κι εσύ υπάρχεις εντός της. Έτσι θα καταστείς ολοκληρωμένος Άνθρωπος και θα μπορείς να εκπροσωπείς τον Πατέρα ως Υιός Του, Χριστός και Μητέρα.

Γνωρίζεις τι σημαίνει Ψυχή; Είναι το Πυρ του Πνεύμα­τος, Ιωάννη. Για να μπορέσεις όμως να το φανερώσεις, πρέπει να το γνωρίσεις, να μάθεις τις λειτουργίες του ακριβώς γιατί αυτό το τμήμα του Εαυτού σου, ήταν επί αιώνες καλυμμένο. Γι’ αυτό η Δευτέρα Παρουσία είναι ταυτόχρονα και η Εποχή της Γυναίκας-Ψυχής κι αυτό ση­μαίνει ενεργοποίηση και εκδήλωση του τμήματος εκείνου του ανθρώπου που αιώνες τώρα σιγεί δεχόμενο όλων των ειδών τις πιέσεις, περιορισμούς, δεσμεύσεις και εξευτελι­σμούς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 286-287)

Η ενεργοποιημένη ψυχή αγαπά και προσφέρεται αδιάλειπτα χωρίς να διακόπτει αυτή τη ροή, όπως δεν διακό­πτεται και η αναπνοή. Αγαπά γιατί αυτή είναι η λειτουρ­γικότητά της, ρέει, εμπλουτίζει και πυροδοτεί χωρίς να διαχωρίζει. Ούτε ρωτά πως και γιατί. Ρέει, πλημμυρίζει και αναζωογονεί την ύπαρξη, ρέει γιατί γεννά την Ζωή. Ρέει και πάλλεται, δονείται γιατί είναι Ουσία και αυτή η Ουσία ονομάζεται Ζωή.

Που πας λοιπόν Ιωάννη χωρίς την Ψυχή σου; Την αναζητάς στην μορφή, μα πρέπει πρώτα να την αναζητήσεις μέσα σου, να την αγαπήσεις, για να λάβεις κατά Νόμον την ολοκλήρωση. Είναι εντός σου αρκεί να σκύψεις να την δεις. Είναι, υπάρχει και πάλλει την ύπαρξή σου, μα έμαθες να την αγνοείς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30, σελ. 287)

Το σώμα του Λόγου σου, Ιωάννη, είναι η ταυτόχρονη συμμετοχή-προσφορά σου σε όλα τα Πεδία. Αυτός είναι ο Χιτώνας της Αγάπης. Αυτό σημαίνει Δάσκαλος Λόγος, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος-Μονάδα, Πνεύμα-Ψυχή ­Ολότητα. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 288)

Ξέρεις τι περιέχει η Ουσία της Ύπαρξης; Περιέχει Παλμό, ιδέες, Δόνηση, ανακύκλωση κι όταν γνωρίσεις την Ουσία σου, όταν για πρώτη φορά θα νοιώσεις την Δύναμη αυτής της Ροής να πλημμυρίζει κάθε κύτταρο και πτυχή του είναι σου, γονάτισε ταπεινά και υποκλίσου στο Μεγα­λείο Της, γιατί αυτή η Ουσία, αυτός ο Παλμός είναι η Θεία Μήτρα της Γέννησης, η Θεία Μητέρα της Ζωής. Ταυτίσου με την Ουσία σου. Ταυτίσου με τον ασίγαστο αυτό Ήχο και τότε θα εννοήσεις τι σημαίνει εξελθούσα Δύναμις, πίδακας ενεργειακής ροής και ύδωρ Αιώνιας Ζωής. Τότε θα εννοή­σεις τι σημαίνει να αναβλύζεις και να διαχέεσαι ως Πηγή Ζωής, διαπερώντας όλα τα Πεδία της Ύπαρξης, όλα τα σώματα-κέντρα σου και τα πάντα να καθίστανται Ένα. Τα πάντα και εν πάσι Χριστός! (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 288-289)

Κατανοείς την ευθύνη σου τώρα Ιωάννη, Δάσκαλε της Νέας Εποχής; Είσαι Δάσκαλος κι αυτό σημαίνει Αγωγός Παροχής Ιδεών, δηλαδή αγωγός και Πηγή της Ύπαρξης και χειριστής της Θείας Ουσίας. Είσαι υπεύθυνος, πέρα και πάνω πόσης μορφής για να προσφέρεσαι και να αγαπάς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 289)

Δάσκαλε αδελφέ, διάσπασε και προσπέρασε με ταχύτητα το μεμονωμένο και απομονωμένο τμήμα της μορφής που σήμερα φέρεις, διάσπασε το ατομικό σου είναι, την πλάνη του φύλου, άρρεν ή θήλυ και κατάστησε εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, Μονογενή, Υιό Θεού και α­πρόσωπο Δάσκαλο Εκπαιδευτή. Αποφλοίωσε τον εαυτό σου, το σώμα της αίσθησης, της ατομικής και απομονωμένης μορφής και κατάστησε τον αγωγό σου Ενιαίο Φορέα Ουδέτερης Ενεργειακής Ροής, γίνε εσύ ο Αρχιερεύς της Ένωσης των δύο Απείρων στη Μία Αρχή, ώστε από τον Πατέρα διδασκόμενος, Υιός Θεού να καταστείς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 290)

Κάψε με θάρρος, υπευθυνότητα και επίγνωση στο Βωμό της Τελειότητας κάθε ατέλειά σου, κάθε ανάγκη, δέσμευση, εξάρτηση και ασταθή συναισθηματισμό. Κάψε αδελφέ κάθε νοητική διεργασία, γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη, το πιο ισχυρό εγώ, η οίηση της γνώσης. Διδάσκεσαι να αγαπάς. Αυτή είναι η λειτουργικότητά σου και έτσι θα αγαπάς. Τέλεια, Απόλυτα, Απρόσωπα, όπως το Θείο Πρότυπο, το Σύμβολο Διδάσκαλος σε δίδαξε. Γιατί δεν υφίσταται πλέον Δάσκαλος Χριστός ως Μορφή, αλλά ο Διδάσκαλος Πατέρας Θεός και εσύ, είστε ένα σώμα, στη Δεύτερη Πανανθρώπινη Παρουσία Του επί Γης. Εκείνος είναι Άμορφος, η Μορφή Του είσαι Εσύ. Εκείνος είναι η Ουσία, η Ζωοδόχος Πηγή, ο Υπερτέλειος Θείος Πατρικός Νους και εσύ ο Δημιουργικός Ήχος της εκδηλούμενης Ουσίας Του.

Ομοούσιε Εαυτέ Μου, στο κέντρο της καρδιάς σου πάλλεται και δονείται η Άμωμη και Πανάγια Μητέρα Ψυχή. Είναι η Δύναμη της Αγάπης που κατακλύζει το Σύμπαν, είναι η Μία Απρόσωπη Μητέρα Ψυχή που στις μορφές Της δοκίμασες τη σκληρότητά σου, την επιτίμηση, τον εξανα­γκασμό, την καθήλωση και τον περιορισμό αποδίδοντάς της όλες τις ευθύνες για την Πτώση σου. Ναι! Έπεσες, και λοιπόν; Ως πότε θα διαιωνίζεις την Πτώση τροφοδοτώντας το διαχωρισμό; Κι αν στη Γυναίκα -Ψυχή αναγνωρίζεις την Εύα της Πτώσης μήπως εσύ δεν είσαι Ιούδας;

Δάσκαλε Ιωάννη γιατί σιγείς; Πότε θα πλησιάσεις και θα αγκαλιάσεις τον Εαυτό σου; θα μου πεις, "μα δεν το ‘κα­να ποτέ, δεν γνωρίζω πως γίνεται!" Έλα μαζί μου αδελφέ να μιλήσουμε στη Ψυχή σου. Έλα να τη διδάξουμε πώς να φανερώνεται, πως να διαχέει το μύρο της Αγάπης Της, σπάζοντας τους περιορισμούς της. Εγώ ενώνομαι μαζί σου, γίνομαι η Ροή και η Δύναμη του Λόγου κι αναβλύζω από μέσα σου Έκφραση Αγάπης, αποτεινόμενος στο κομμάτι του Είναι σου που άφησες να ληθάζει στο Θάνατο της Πτώσης.

Αγαπημένη... Αφέθηκες στην πλάνη της ιδιοκτησίας, στην πλάνη της αναγνώρισης του κόσμου τούτου... Αφέθη­κες Ψυχή Μου στον θόρυβο του κοινωνικού κατεστημένου. Παρασύρθηκες από τις δοξασίες και τους νόμους που διέ­πουν τον κόσμο του διαχωρισμού. Απώλεσες την Ιδέα της Ελευθερίας, την θυσίασες οικειοθελώς στο βωμό του εγωι­σμού και τώρα με πόνο αγναντεύεις τ' αποτελέσματα της επιλογής σου.

Όλα τα πρέπει μέσα στο νου σου, στήσανε χορό και σε κύκλωσαν. Δεύτερο γύρο στήσανε τα όχι που αιώνες καρα­δοκούν στα βήματά σου χωρίς διάκριση, χωρίς συναίσθη­μα, χωρίς αιτία. Έτσι απλά υπάρχουν, μόνο και μόνο, για να δημιουργούν την σύγκρουση μέσα και έξω σου.

Και συ που πήρες την απόφαση να ξεπεράσεις τον εαυ­τό σου, εσύ που δήθεν οραματίζεσαι την θυσία για την λύ­τρωση, εσύ Εαυτέ μου, εγκλωβισμένος μέσα στα αποκυή­ματα της πλάνης σου, πορεύεσαι τον δρόμο... ποιο δρόμο όμως; Μάλλον δεν κατάλαβες ακόμα.

Μονάχα τούτη τη στιγμή που κορυφώνεται το ένα σου πρόσωπο και διεκδικεί την πτώση, καταλαβαίνεις με πόνο που όμως δεν σε ανακουφίζει, ότι ο δρόμος είναι στενός και δύσβατος. Το παιχνίδι της πλάνης συνεχίζεται εκλεπτυσμένα, ο χορός των αντιθέτων ζαλίζει το νου σου και η χορωδία των αισθήσεων, βρίσκει δρόμους και παρακλάδια για να ξεφύγει από την ορθή αντίληψη του πραγματικού.

Λοιπόν; Πού βρίσκεσαι; Από που ήρθες και που πας; Ψυχή, εγκλωβισμένη μέσα στον εαυτό σου που εσύ συνέ­λεξες, αλλά που δεν τον αγαπάς. Στο ένα χέρι σου κρατάς σταυρό και στο άλλο την λόγχη, προκειμένου να υπερα­σπίσεις την οριοθετημένη σου ελευθερία. Αρνείσαι την λήθη, πολεμάς την λήθη, αλλά και αυτή η Ένωση σού φέρ­νει τάση για φυγή... Κι αυτό το συνοθύλευμα του παραλό­γου επιμένει και περιμένει την μερίδα του λέοντος από την μάνα του.

Στέκεσαι μετέωρη μπροστά στα γκρεμίσματα, με τις σκέψεις σου σαν Ερινύες να τριβελίζουν μέσα στ’ αυτιά σου. Απόηχοι της τυμπανοκρουσίας των πλανεμένων ιδεών ξεμακραίνουν, αφού δεν μπορούν να σταθούν γιατί η αποστολή τους τελείωσε. Ισοπεδώθηκε το καλό και το κα­κό, το δίκαιο και το άδικο. Από που ν’ αρχίσεις τώρα;

Σιωπή..., μονάχα η αναπνοή σου ακούγεται μέσα σ’ αυ­τό το χάος που περιβάλλει το Είναι σου. Από αυτή την ανα­πνοή λοιπόν ξεκίνα. Απ’ αυτή την πνοή που σε κρατάει ακόμα ζωντανή, που σου παρέχει την δύναμη να βλέπεις, να αντιλαμβάνεσαι, να εκπαιδεύεσαι. Άντλησε απ' αυτή την υποτιθέμενη απλή εκδήλωση ζωής που όμως είναι μια από τις Άπειρες εκδηλώσεις του Θεού. Άντλησε από αυ­τήν την ακένωτη Πηγή, Αγάπη, να περιβάλλεις τον Εαυτό σου για να πάψει να διεκδικεί ένα κομμάτι γης που να του ανήκει.

Πλήρωσέ τον με Αγάπη, να τον απελευθερώσεις από την ανασφάλεια που ορίζει πως κάτι πρέπει να έχει δικό του, αναγνωρισμένο και σεβαστό από τους άλλους. Σε κανένα λοιπόν, απ' ότι κατάλαβες, δεν ανήκει τίποτα. Ιδιο­κτησία· η πλάνη, η ψεύτικη ασφάλεια που ο κόσμος των αισθήσεων υπερασπίζεται.

Πόσο πόνο θα έλξεις ακόμα Εαυτέ Μου, για να κατα­νοήσεις την πενία του υλικού φρονήματος; Πόσο δάκρυ θα τρέξει και πόσους κλονισμούς θα προκαλέσεις, προκειμέ­νου να συνειδητοποιήσεις ότι εκπαιδεύεσαι, για να κατα­στείς Ανενδεής, Ένα με τον Ανενδεή Θεό που μέσα σου ζει; Δεν θα σ' αφήσω να χαθείς μέσα στα αδιέξοδα. Απλά σε ξεναγώ μέσα στο είναι σου, μέσα στην Απειρότητα του Θεού που περικλείει και περιέχει το Παν.

Δεν ζητάω από σένα Ψυχή μου να γίνεις Τέλεια και με­τά να καταδεικνύεις την υποτιθέμενη Τελειότητα πάνω από το βάθρο της ανωτερότητας. Όχι, αυτά είναι δοξασίες του πεπερασμένου υλικού φρονήματος που σπέρνει τον διαχωρισμό και την κατάκριση. Δεν ζητώ από σένα τίποτα, μονάχα ν’ αγαπάς. Ν’ αγαπάς για να έλξεις την Σοφία του Θεού, την Θεία Αγάπη του Πατέρα Θεού που εκδηλώνεται απλά, τόσο απλά και αθόρυβα μέσα από την σιωπή του αν­θοστόλιστου αγρού, μέσα από την γαλήνη του χρυσοκέ­ντητου καλοκαιρινού Ουρανού...

Οι μακρόσυρτες δηλώσεις, οι φωνές και τα υποτιθέμε­να ύψη, είναι για τους αδαείς, είναι γι’ αυτούς που πρέπει να λάβουν την πείρα του φθαρτού, που θέλουν ν’ ακουμπήσουν το ύψος για να Με κατανοήσουν. Ψυχές, Άπειρες Ψυχές του Είναι Μου, αν δεν ενωθείτε στο Ένα, στην Μία Ψυχή που ύψος δεν αναγνωρίζει γιατί το περιέχει, πώς θα Με κατανοήσετε; Πώς να κατανοήσετε την Απειρότητα, αν καθ’ ένας υπερασπίζεται την ατομικότητά του με μύριους τρόπους, καλυμμένους πίσω από το προσωπείο της ατομι­κότητας;

Ναι Ψυχή Μου. Μερίδιο στην πλάνη έχετε όλοι, όλα τα παιδιά Μου. Μερίδιο όμως στην Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχει. Στην Βασιλεία του Θεού διαχέεσαι, γίνεσαι Ένα με την Απειροδιάστατη Ύπαρξη. Το Θείο δεν διαχωρίζεται. Ανέλαβε λοιπόν το μερίδιο της πλάνης σου και διείσδυσε στην χιλιόμορφη εκδήλωσή της, για να επεκταθεί κάθε μορφή στην Απειρότητα. Προχώρα λοιπόν Ψυχή Μου. Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Ότι μέχρι σήμερα φοβόσουν, το Έχω γκρεμίσει.

Σου έχω δείξει καθαρά, σου επέτρεψα να βιώσεις την πτώση σου, το ψέμα του υλικού Βασιλείου. Κάθε ελπίδα για τέρψη υλική, την καταθρυμμάτισα μπροστά στα μάτια τα υλικά, για να μπορέσεις να δεις Πνευματικά τα Πεδία, τις σφαίρες της Δημιουργίας. Σε δίδαξα μέσα από την ανεντιμότητα, το τίμιο. Μην διαχωριστείς από το ανέντιμο λοιπόν, γιατί απλά είναι η αντίστροφη φορά του Τίμιου, του κρυστάλλινου, αλλά μην ανακυκλώνεσαι μαζί του.

Μην διαπραγματευτείς την γνώση της πείρας που σου επέτρεψα να λάβεις, γιατί δεν σου ανήκει αν δεν σεβα­στείς την έλλειψη, την ανάγκη διδαχής που άλλα τμήματά σου παρουσιάζουν. Ο Θεός δεν διαπραγματεύεται. Ρέει, Υπάρχει, Δημιουργεί. Όποια παρέκκλιση κι αν κάνεις λοι­πόν, δεν κάνεις τίποτε άλλο, από το να αποκόβεσαι από την Ροή, να καθυστερείς, να κωλυσιεργείς και να διαπραγ­ματεύεσαι παρασυρόμενη από το φθαρτό. Για να ενταχθείς στην Αφθαρσία, στην Ζωή, μην σπαταλάς το Είναι σου σ' αυτήν την δολιοφθορά. Κατάλαβες τώρα Ψυχή Μου τι ση­μαίνει ανενδεής; Κατανόησες την λειτουργικότητα της Θείας Ελευθερίας;

Ξεκίνα λοιπόν, μέσα από τα συντρίμμια του Πνευματι­κού σου οικοδομήματος, να ανορθώσεις τις Θείες καταβο­λές που μέσα σου υπάρχουν σπερματικά. Αυτή την νέα αρ­χή, στήριξέ την στο σεβασμό προς κάθε πεδίο εξέλιξης για να αναδυθεί η Αγάπη, η Δύναμη της Αγάπης, η Παρρησία, η Ευθυκρισία. Μετά, θα στεφανώσει η Τιμιότητα τις αρετές που την απαρτίζουν, για να προχωρήσεις στον Δρόμο της Θυσίας.

Έλξε την καθοδήγηση του Θείου Ποδηγέτη των Πάντων, του Άναρχου Πατέρα Θεού. Η Βασιλεία του Θεού ανήκει σε όλους, ανήκει στο Όλον του Ανθρώπου που αγωνίζεται για την Ελευθερία της Ψυχής, από κάθε τι που η πλάνη δημιούργησε. Ενατένισε την Πνευματική συνείδη­ση μέσα στο Είναι σου, για να καταστείς συλλειτουργός μαζί Του στην Θεουργία της Μετουσίωσης.

Μητέρα προορίζεσαι να γίνεις, έτσι τάχθηκε για σένα, έτσι προκαθορίστηκε όταν άρχισε ο χρόνος να μετρά. Μη­τέρα λοιπόν της πλάνης, Μητέρα και της ζωής. Όταν αρνείσαι τα παιδιά σου, αρνείσαι την μητρότητα της ζωής. Κοιτάς με μάτια μελαγχολικά, ακίνητα και μια ελαφριά σκληράδα εκπέμπεται πριν εκφράσεις την ψευδαίσθηση ότι μπορείς ν' αλλάξεις τους κόσμους μοναχή σου. Άφησε την νοημοσύνη σου να κατευθυνθεί όπως Εκείνος ορίζει, για να φθάσει στο Άπειρο και πέρα από αυτό, εκεί που έχεις εκδηλωθεί.

Αφέσου στην Ελευθερία της Ένωσης, μέσα από τα πρόσωπα, μέσα από την διττότητα, μέσα από τα παιδιά σου που χοροστατούν, ταραγμένα από την Παρουσία Σου, Ψυχή γεννημένη Βασίλισσα. Μπες μέσα στο χορό που κα­λείσαι να εκδηλωθείς, ζήσε μέσα στο χρόνο για ν’ αναδυ­θείς. Συμμάχησε με το υπαρκτό, για να εκδηλώσεις το Ανύ­παρκτο, αυτό που ακόμα μέσα στο χωρόχρονο δεν έλαβε μορφή. Χοροστάτησε μέσα στους κύκλους που περιζώνουν το νου σου, για να καταστούν οι κύκλοι, λιτανείες Άπειρες, χωρίς Αρχή και Τέλος.

Αν βλέπεις, αν διακρίνεις την Αλήθεια ψυχή μου και αρνείσαι να δώσεις την πνοή της μέσα στην αρμάδα των υπολοίπων, αλήθεια στο λέω, θα την χάσεις και θα χαθείς στην άβυσσο του διαχωρισμού. Ένωσε λοιπόν τα κομμάτια σου, τα πρόσωπό σου και γίνε Δάσκαλος στην σκληρότητα που η πείρα σου πρόσφερε σαν αντάλλαγμα. Διέχυσε την ποιότητα που η ιδιοσυγκρασία σου εκπορεύει και δέξου Εμένα που Είμαι η καταγωγή σου Εαυτέ μου.

Μέσα σου ενσωματώνεται η Ύπαρξη, ο Άνθρωπος-­Λόγος. Μέσα σου πορεύεται η εξέλιξη των όντων, για να φθάσετε μαζί, εκεί που όλα σταματούν αλλά και ξεκινούν. Εκεί που ανακυκλώνεται ο Εαυτός και οι έννοιες ενσωμα­τώνονται στο Ένα, στο Απόλυτο, στον Πατέρα Θεό.

Σ' αυτή λοιπόν την τελευταία πράξη του Έργου, είσαι ο πρωταγωνιστής. Ψυχή, δέξου τον ρόλο που το πλήρωμα του χρόνου όρισε. Δέξου την θλίψη της επίγνωσης της ήτ­τας της κάθε σου βούλησης, της κάθε σου επιλογής που ήταν ξέχωρες από τις Θείες Αρχές, αλλά δέξου ταυτόχρο­να, την δύναμη του νικητή, την δύναμη που εκπηγάζει από την επανένωσή σου με το Πνεύμα. Ένωσε τις έννοιες του αγώνα που δεν διαπραγματεύεται, πρώτους και τελευταί­ους, γιατί είναι αγώνας Ένωσης που καταλύει τις αποστά­σεις και τους τίτλους και στη θέση τους τοποθετεί το λάβαρο της Μοναδικότητας, το λάβαρο της Αγάπης.

Τώρα μέσα στο νου σου βλέπεις το Φως να διαλύει και να απορροφά τις ύστατες επαναστάσεις των ανυπάκουων παιδιών σου. Οι πρώην χοροστατούντες μεταμορφώνονται σε αιθέριες υπάρξεις, έτοιμες να ακολουθήσουν τον Ακά­θιστο Ύμνο για τον Άνθρωπο και Συ, Μητέρα του είναι μου, οδεύεις το στερνό ταξίδι της σμίξης με τον Εαυτό σου.

Μέσα από την μορφή Σου αναδύεται η Δημιουργία των Κόσμων. Μητέρα της πλάσης, γεννημένη Βασίλισσα... Πρω­τοπόρε της Φυλής που μέσα στα σπλάχνα σου γαλούχη­σες... Της Φυλής των Αγγέλων, που Εσύ Ψυχή Μου κυοφο­ρείς. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 290-296)

Τόλμα λοιπόν αδελφέ Ιωάννη, τολμά να βιώσεις τη Θεότητά σου εκδηλούμενη στο «αγαπάτε αλλήλους». Και τότε αληθώς σοι λέγω, υιός Θεού θέλεις κληθεί και εν πνεύματι Ηλιού-Ιωάννη ο Άνθρωπος Λόγος, Ιωάννης ο Χριστός θέλεις ονομασθεί. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 30^ο, σελ. 296)

Η πορεία προς την Θέωση είναι πορεία προς το Άπειρο Τέλειο και απαιτεί πλήρη και απόλυτη επίγνωση των Νόμων που τη διέπουν. Επίγνωση η οποία δεν μπορεί παρά να προέλθει μέσα από την αποδοχή της μαθητείας του κα­θενός, από την Υπερτέλεια και Ακατάσχετη Πηγή του Δάσκαλου Ιωάννη, την Πηγή της Αγάπης που η Παρουσία Της έξω βάλλει τον φόβο, καλύπτει τους Ουρανούς και τις υποστάσεις όλων και εκβάλλει τα σαθρά οικοδομήματα της Πλάνης, που τα βιώνετε στις προσωπικότητες, μέχρις ότου συνειδητά με την Αγάπη που το Ύψιστο Εγώ, η διαμένουσα και αναδυόμενη εκ των εγκάτων της Ύπαρξης Πνευματική Συνείδηση Ιωάννης Θεός σάς τροφοδοτεί και σας περιβάλλει, την μετουσιώσετε αφομοιούμενοι έτσι στην Υπέρτατη Αλήθεια που η Δημιουργική Του Παρουσία στο Παν, της δίνει Μορφή, την Μορφή Του που πυκνώνεται και διαμένει στα ίδια, αλλά και αυτή τη φορά για να τα παραλάβει και να τ' αποκαταστήσει στην Πρώτη τους Κατοικία, να κατα­στήσει τα πάντα και εν πάσι Χριστός, Ιωάννης ο Άνθρωπος του Παντός. (Κίνηση Ιδεών, κεφ. 32^ο, σελ. 312-313)