Κυριακή 15 Αυγούστου 2021

Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

15/08/2021

Μάνα συγχώρα με που πάλι καθυστέρησα να’ ρθω. Μου είπαν πως πήγες μακριά, Μετάσταση το είπαν το φευγιό Σου. Μα είδα τις τρύπες στην αγάπη των αδελφών μου για Σένα, πριν από εκείνες στο χέρια Του. Κι είδα την Ανάληψή Του πριν την Ανάστασή Σου μέσα μου ως πίστη. Αλήθεια ήπια από Εσένα πριν το γάλα κι έτσι Σε αναγνωρίζω από την Αγάπη Σου για όλα αυτά που τα ενώνει και τα συγχωρεί. Εκείνους που τους πήρε αιώνες για να αποφασίσουν ποια Είσαι κι αν οι γυναίκες έχουνε ψυχή. Εσένα που δεν σε γύρεψα ποτέ σαν τον Πατέρα, γιατί ήσουνα εκεί.

Μάνα συγχώρα με που άφησα τους μαυροφορεμένους να Σε κρύβουν κι έκαναν άβατο το περιβόλι Σου. Κι όμως εγώ κι εκεί Σε βρήκα να χαμογελάς με τις ανοησίες τους και πότε να τους μαλώνεις για την απλυσιά τους. Κουφοί που δεν άκουσαν στο Αιγαίο τα τραγούδια μας για Σένα, το Πάσχα του καλοκαιριού. Πώς είδαν μονάχα την σταύρωση του Υιού Σου και τη Θυσία της Καρδιάς Σου στην ίδια σου τη γέννα έμειναν ψυχροί; Πώς μου ζητούν να Σε τιμώ μονάχα όταν Σε λάτρεψα πριν το σκεφτούν; Γιατί με σπρώχνουν να τιμώ τον Υιό Σου αφού Εκείνος δε μου ζήτησε αυτό όπως και Εσύ, αλλά το Δρόμο Του να ακολουθήσω;

Η Ζώνη Σου έκανε την υλική μου αντίληψη έμπνευση πνευματική. Εσύ με ευαγγελίζεσαι εντός Σου και με ξαναγεννάς μέσα από την Χάρη Σου Παρθένα Ψυχή με κάνεις Εαυτό Σου. Άσπιλη η Σύλληψή Σου όπως και Εκείνου. Αναμάρτητοι κι οι δυο που ακόμα τους υβρίζουν. Εκείνος τράβηξε από τον Άδη τον Αδάμ και Συ την Εύα να ορθωθεί ολάκερος ο Άνθρωπος. Στη Βάπτισή Του το Πνεύμα το Άγιο φανερώθηκε επάνω Του, όπως σε Εσένα τη μέρα της Πεντηκοστής. Όλους και οι δυο σας μας διδάξατε ως Ένας Λόγος Ακατάλυτος και Θείος. Η σάρκα του Λόγου που μας Θεώνει, είναι η δική Σου Θεοτόκε Μητέρα. Αυτή η Χάρη Σου μας σώζει, Σωτήρα με τα δυο Πρόσωπα Μητέρα της Εκκλησίας που έχεις Εκείνον Κεφαλή της. Μεσίτες γίνατε Ουρανού και Γης, Βασίλισσα του Βασιλέα των Βασιλέων Παντοκράτειρα, Πλατυτέρα των Ουρανών που στάθηκες ένα σκαλί ξοπίσω Του αν κι’ ήρθες πριν από Εκείνον, να ανοίξεις Δρόμο ταπεινότητας στο πνεύμα μας. Εσένα που με μαθαίνεις να αγαπώ κι αληθινά να ζω, πώς να μην Σε αγαπώ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: