ΑΝΔΡΕΑΣ Ο Μαθητής - Ικανότητα Σθένος Αντρέας και η Νομοτέλειά της

Η ενεργοποίηση των μαθητών-ικανοτήτων αρχίζει από την κλήση του Ανδρέα την ενεργοποίηση του σθένους που ενεργοποιούμενο αφυπνίζει την Πίστη και αδελφοποιείται πλέον συνειδητά με το σθένος και η μεταβολή του σθένους από ορμητικότητα σε παρρησία. Η ενεργοποίηση του Σθένους δεν είναι απλά η ενεργοποίηση μιας ικανότητας, είναι το κλειδί της Δευτέρας Παρουσίας μέσα στον άνθρωπο, η αρχή της Θέωσής του. Μια εξαιρετική «σύμπτωση» είναι ότι το όνομα Ανδρέας, δηλαδή Ανδρείος, Αλέξανδρος θεωρείται άνδρας, νικητής, Αλεκ-Ανδρός είναι η ελληνικοποιημένη φόρμα του Εβραϊκού Ελεάζαρ, Πράξεις Αποστόλων (Παρ 1964, σ. 58), η οποία σχετική με το εδάφιο Δ΄, 17 φανερώνει ότι το εβραϊκό Ελεάζαρ βρίσκεται πάντα με τον εξελληνισμένο τύπο Λάζαρος. Λέγεται λοιπόν πως πρόκειται για το Λάζαρο, ο οποίος αναστήθηκε και τον ταυτίζουν με αυτό το πρόσωπο. Συναντάμε επίσης το σύμβολο του Φοίνικα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του και κατά «σύμπτωση» από κάτω πάντοτε υπάρχει μια φωτιά που βγαίνει από δύο σταυρωτά ξύλα. Ακριβώς δηλαδή το σχήμα του σταυρού που σταυρώθηκε ο Ανδρέας, όπως λέγεται στην επίσημη παράδοση. Στον Κλήμη της Ρώμης, στην επιστολή προς Κορινθίους αναφέρεται ξεκάθαρα ο συμβολισμός του Φοίνικα για την Ανάσταση. Οι Χριστιανοί δεν αγνοούσαν ότι ο Ανδρέας και ο Λάζαρος είναι το ίδιο ακριβώς πρόσωπο εφ’ όσον χρησιμοποιούσαν τον Φοίνικα ως σύμβολο Ανάστασης.

Επίσης στους Ροδόσταυρους και στους Τέκτονες υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα. Στο τεκτονικό έμβλημα επίσης βλέπουμε τον Ιησού να συμβολίζεται με τον πελεκάνο που θυσιάζεται για να θρέψει τα παιδιά του. Η παράδοση μας λέει πως τη στιγμή που ο πελεκάνος γυρίζει στη φωλιά του, τα πεινασμένα παιδιά του τού επιτίθενται και στην ανάγκη του να αμυνθεί τα σκοτώνει. Τρεις μέρες αργότερα, ξαναγυρίζει στη φωλιά του, τα λυπάται και στάζοντας μια σταγόνα από το αίμα του πάνω στο καθένα τα ξαναφέρνει στη ζωή και αυτό είναι όλο το θέμα της μύησης. Τα παιδιά θέλουν να σκοτώσουν τον πατέρα τους, ο νεοφώτιστος στη μύηση να σκοτώσει τον μυητή του, ο μαθητής τον Δάσκαλο. Στο τέλος βέβαια ο Δάσκαλος σκοτώνει το μαθητή και έτσι τον περνάει σε ένα καινούριο πιο συνειδητό στάδιο.

Το σύμβολο Ανδρέας σχετίζεται με το σύμβολο Λάζαρος που σημαίνει ένα είδος Ανάστασης. Είναι ένα πέρασμα μιας άλφα εξελικτικής τάξης και βαθμίδας σε μαθητεία Δασκάλου. Εάν λοιπόν καταλάβουμε τη θέση του Ανδρέα με τον Λάζαρο, από τη Βηθανία, πρέπει να συνδέσουμε το σύμβολο Ανδρέας και με τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μαρία και τη Μάρθα, αυτή που άλειψε Μύρο τον Κύριο, που σημαίνει ότι μετά το στάδιο της υπέρβασης, από το κατώτερο στάδιο στο ανώτερο του Δασκάλου, ο μαθητής έχει βιώσει ένα είδος θανάτου μέχρι να αναστηθεί και χρειάζεται την θεραπεία της ψυχής που με μύρο τον αλείφει και τον βοηθάει να ξανανιώσει. Είναι στάδιο που θα το περάσουν όλοι.

Μέχρι τώρα έχουμε αναγνωρίσει τέσσερις αδελφούς του Ιησού που τη συγγένειά τους ομολογούν τα ίδια τα Ευαγγέλια, Σίμων, Ιάκωβος, Ιούδας και Ιωσής, μετά ανακαλύψαμε και έναν πέμπτο αδελφό του, τον Ανδρέα-Λάζαρο. Ο Φίλιππος όπως και ο Ανδρέας κατάγονται από την Βησθαϊδά, που σημαίνει οίκος αλιείας. Η Δύναμη και το Σθένος ως Ικανότητες μέσα στον άνθρωπο έχουν έντονη ελκτική δύναμη, γι’ αυτό και ο Δάσκαλος χαρακτηρίζει αλιείς ψυχών τους μαθητές που κατάγονται από την Βησθαϊδά, Πέτρο-Πίστη, Ιωάννη-Αγάπη, Ιάκωβο-Διάκριση. Ο Πέτρος συνδέεται με την πέτρα, με την Βαβέλ, με τις πλάκες του Νόμου, που γράφτηκε ο Μωσαικός Νόμος και με την μοιχαλίδα..

Ο άνθρωπος δια του εκπροσώπου του και κορωνίδα της πυραμίδας του Ιωάννη του Βαπτιστή, παρέδωσε στο Λόγο Χριστό ό,τι υψηλότερο είχε, το σθένος του (Ανδρέας) και την αγάπη του (Ιωάννης), για να οδηγηθεί άχρονα στην τελείωσή του. «Έρχεσθε και ίδετε». Με την κλήση του Ιησού ο άνθρωπος έλαβε την επίγνωση του προορισμού του για να αρχίσει εντός του άχρονα η κατάσταση Λόγου που θα τον οδηγούσε στην πλήρη μετουσίωσή του σε Φως επί της γης. Ο δρόμος του Ιησού είχε εντός του ήδη χαραχθεί.

«Ραββί πού μένεις»

Οι μορφοποιήσεις δια των μαθητών Ανδρέα και Ιωάννη ολοκληρώνοντας την μαθητεία τους στο πρώτο στάδιο της ύλης του ανθρώπου, στην ταύτισή του με το ανοδικό ρεύμα της Ζωής, έκλειναν το απαραίτητο αυτό στάδιο της προδρομικής κατάστασης του Λόγου εντός του, στο οποίο το σθένος του αποδεχόταν την παρουσία της ολότητάς του (Ιωάννης Βαπτιστής) που αν και αναγνώρισε την ουσία δεν γνώριζε την πανταχού παρουσία.

 «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Η λέξη «μεσσίας» στα Εβραϊκά, σημαίνει, σαν ρήμα, κατεβαίνω μέσα στο λάκκο. Χριστός σημαίνει, λοιπόν, Μεσσίας, εκείνος που προξενεί την κάθοδό του στην κόλαση, στον Άδη. Το Πνεύμα Χριστός, ο Λόγος, οι Λόγοι, ενσαρκώνονται, γεννιούνται ως άνθρωποι, αφού έκλεψαν από τους θεούς, τους Ελοχίμ, ένας εκ των οποίων είναι και ο Ιεχωβά, το μυστικό τους, το προδημιουργικό Πυρ της ζωής.

Ο μαθητής Ιωάννης, η μορφική παρουσία της δόνησης Αγάπη, καθίστατο μαθητής της τελειότητας του Φωτός του Πατέρα, με προορισμό να καταστεί άχρονα η πανταχού Θεία εκδήλωση της Αγάπης και ο Ανδρέας η ικανότητα σθένος, εκφράζοντας την ύψιστη εσωτερική παρόρμηση, καθίστατο μαθητής του Ελέους και της Χάριτος. Ενεργοποιούσε έτσι, δια της επίγνωσης του προορισμού, το Θείο Στοιχείο, την απόλυτη γνώση της Θεότητας, τον αδελφό του Πέτρο, σε εκδήλωση και φανέρωση, ώστε σταδιακά αφομοιούμενος μαζί του, να μπορέσει να εκδηλωθεί ο άνθρωπος, με μια μόνη δόνηση, τη δόνηση της κραταιάς πίστης, που δια της αγάπης οδηγεί άχρονα στη Δευτέρα Παρουσία. Ο Ανδρέας και ο Ιωάννης παραδίδονταν από τον Ιωάννη το Βαπτιστή στον Ιησού και μια τέτοια παράδοση που απαιτούσε απόλυτη υπακοή και επίγνωση ότι τα πάντα ανήκουν στο Φως ως εξ αυτού απορρέοντα, ώστε δι’ αυτού να καταστούν και πάλι Φως, άνοιγε για τον άνθρωπο το δρόμο του Χριστού, που συντόνιζε την ελεύθερη βούλησή του με τη Θεία Βουλή. Δι’ αυτής της άχρονης λειτουργίας του Ιωάννη του Βαπτιστή, που ενεργοποιούνταν μόνο δια θυσίας, ο Νόμος της δικαιοσύνης πληρωνόταν για τον άνθρωπο, για να ενεργοποιηθεί η περίοδος της Χάριτος και του Ελέους.

Είναι επομένως απαραίτητο να γίνει σαφές πως το θέμα της υπακοής, το οποίο παρουσιάζω δεν έχει καμία σχέση με την έννοια που κατά κόσμον επικρατεί, αλλά ούτε και με αυτές οι οποίες της αποδίδονται, όπως πειθαρχία, συνέπεια κ.λπ. Γιατί όλες αυτές οι έννοιες παρουσιάζονται αλλοιωμένες από την σκληρότητα και τη σκοπιμότητα που πάντοτε έρχονται να καλύψουν τα κενά στη ροή της Αγάπης. Καθορίζοντας λοιπόν την ιδέα της υπακοής πρέπει να την ανάγουμε από την τοποθέτηση την οποία έχει λάβει σύμφωνα με το κοσμικό φρόνημα και να πούμε, πως η υποακοή στις ανθρώπινες ηθικές αξίες δεν μπορεί να λειτουργήσει, γιατί αυτό που κατά κόσμον χαρακτηρίζεται ως υπακοή δεν είναι παρά υποταγή σε υλικές, συναισθηματικές και νοητικές δεσμεύσεις που κατά κόρον αποτελούν τις ηθικές αξίες του κόσμου της Πλάνης. Επομένως η αληθής έννοια της υπακοής μπορεί να απαντηθεί στην ολοκληρωμένη της έκφραση μόνο στην Απόλυτη, τη Μία, Αλήθεια του Νόμου της Αγάπης από την οποία και απορρέει, με προορισμό να λειτουργεί ως μέσον συντονισμού με τη Θεία Κατεύθυνση, για να οδηγεί τους ασκητές της στην Ταυτενέργεια με την Ακατάσχετη Δημιουργική Ροή της Αγάπης του Δημιουργού. Η Υπακοή είναι στάση διαρκούς εκπαίδευσης, είναι το Κλειδί μα και η Θύρα εισόδου σας στην Θεία λειτουργικότητα του Όντος, στην αφομοίωση των βιωματικών εκείνων καταστάσεων που προέρχονται από την εκπόρευση των θείων Ιδεών, ώστε να καταστούν η κατάλληλη τροφοδοσία του νου, της καρδιάς και της Συνείδησης.

Για να εισέλθει, λοιπόν, κάποιος μαθητής της Αγάπης σε στάδια υπακοής, θα πρέπει πρώτα να είναι έτοιμος να υποστεί κάθε δοκιμασία ακόμη και την μεγαλύτερη αδικία που με όποιο μέτρο κι αν την εξετάσει δεν θα πάψει ποτέ να είναι αδικία αλλά και εκπαίδευση. Υπενθυμίζω την τοποθέτηση του Ιησού στη μεγαλύτερη αδικία των αιώνων. «Πάτερ άφες αυτοίς». Χρειάζονται λοιπόν προϋποθέσεις κι αυτές είναι: Ακλόνητη πίστη στην Αγαθότητα του Πατέρα, Απόλυτη Αφοσίωση στην Τελειότητα, την οποία μας φανέρωσε και μας φανερώνει και την οποία καλούμαστε να ακολουθήσουμε βάσει του Θείου Προτύπου και πλήρης έλεγχος σε κάθε τι εισερχόμενο και εξερχόμενο απ’ τα συλληπτήρια του Νου.

Οι Έλληνες λαμβάνουν διδασκαλία χάρις στην μεσολάβηση του μαθητή-ικανότητα, Φιλίππου-Δύναμη και του Ανδρέα-Σθένος επειδή συνδέονται με τις συγκεκριμένες ικανότητες που αντιπροσωπεύουν. Η διδασκαλία αυτή δίδεται στους δύο Έλληνες κατά την είσοδο του Δασκάλου στα Ιεροσόλυμα, δηλαδή όταν ο Θείος Εαυτός του ανθρώπου εκδηλώνεται δημόσια και αποκαλύπτεται (Ιωάν. ΙΒ′, 20, 21, 22). Ο Φίλιππος όπως και ο Ανδρέας κατάγονται από την Βησθαϊδά, που σημαίνει οίκος αλιείας. Η Δύναμη και το Σθένος ως Ικανότητες μέσα στον άνθρωπο έχουν έντονη ελκτική δύναμη, γι’ αυτό και ο Δάσκαλος χαρακτηρίζει αλιείς ψυχών τους μαθητές που κατάγονται από την Βησθαϊδά, Πέτρο-Πίστη, Ιωάννη-Αγάπη, Ιάκωβο-Διάκριση.

Ο Φίλιππος-Δύναμη δεν μπορεί από μόνος του να μεσολαβήσει για να γνωρίσουν οι Έλληνες τον Δάσκαλο, είναι διστακτικός, γι’ αυτό ζητάει τη βοήθεια του Ανδρέα-Σθένος. Ο Φίλιππος-Μαθητής ικανότητα μέσα στον άνθρωπο συνδέεται και συμπληρώνεται από τον Βαρθολομαίο (ΜΠΑΡ-ΤΑΛ-ΜΑΪ, που σημαίνει υιός των ψηλών πηγών) και είναι ο μαθητής που χωρίς δόλο συμβολίζει τη δημιουργική δύναμη της φαντασίας. Όμως διαμέσου του μαθητή Ιωάννη-Αγάπη, γνωρίζουμε ότι στο περιστατικό με τους Έλληνες ο Φίλιππος (ελληνικό όνομα, που σημαίνει ο φίλος των ίππων και συμβολίζει τη Δύναμη της Υπακοής, τη Δύναμη του Λόγου και ενεργοποιείται με το συντονισμό δύο ενεργειακών κέντρων στη ρίζα της γλώσσας και μεταξύ των αυτιών όπου εδρεύει το κέντρο της εσωτερικής πνευματικής ακοής, δηλαδή όταν ο ανθρώπινος λόγος συντονισθεί με το Θείο Θέλημα), συνεργάζεται με τον Ανδρέα (επίσης ελληνικό όνομα που σημαίνει ανδρείος και συμβολίζει το σθένος, την τόλμη και την παρρησία που ενεργοποιείται άμεσα από την επαφή με τον Δάσκαλο και γι’ αυτό είναι και ο πρωτόκλητος μαθητής).

Η διδαχή προς τους Έλληνες δίδεται όταν η δύναμη Υπακοής και η Παρρησία ενεργοποιείται μέσα τους και τους φέρνει σ’ επαφή με τον Δάσκαλο. Ο Δάσκαλος τους διαβεβαιώνει ότι αυτή είναι η στιγμή για να δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου και ότι αυτό συντελείται μόνο όταν ο κόκκος του σίτου πεθάνει μέσα στη γη, δηλαδή όταν η ατομικότητα του πνεύματος του ανθρώπου θυσιαστεί στην ύλη, τότε «πολύν καρπό φέρει», τότε επέρχεται πνευματική αναγέννηση για την ολότητα του ανθρώπου «ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου, αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει, εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ιωάν. ΙΒ′, 23, 24).

Η αυταπάρνηση και η αυτοθυσία ως ο δρόμος για να δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου, για να Χριστοποιηθεί ο άνθρωπος τονίζεται σε όλη τη διδασκαλία για τον κόκκο του σίτου (Ιωάν. ΙΒ′, 26-36), και απευθύνεται άμεσα στους Έλληνες που ο ατομισμός αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο τους και χαρακτηριστικό το οποίο όμως όταν θυσιασθεί δοξάζεται ο υιός του ανθρώπου. Η προθυμία για θυσία και η αποδοχή της από τον άνθρωπο, ακόμα και όταν ταράζεται από την αγωνία υπερνικάται από την επίγνωση της Θείας αποστολής του που εκπληρώνεται μόνο μέσω προσφοράς και θυσίας «ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν, εάν εμοί διακονή τις, εμοί ακολουθείτω, και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται και εάν τις εμοί διακοή, τιμήσει αυτόν ο Πατήρ. Νυν η ψυχή μου τετάρακται, και τι είπω; Πάτερ, σώσον με εκ της ώρας ταύτης, αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην» (Ιωάν. ΙΒ′, 25, 26, 27).

Αυτοί οι λόγοι του Δασκάλου επισφραγίζονται με φωνή εξ ουρανού μέσα στην πνευματική υπόσταση του ανθρώπου από τον ίδιο τον Πατέρα, όχι βέβαια για να πειστεί η Θεία Υπόσταση του ανθρώπου, αλλά η ανθρώπινη: «Πάτερ δόξασόν σου το όνομα, ήλθεν ουν φωνή εκ του ουρανού και εδόξασα και πάλιν δοξάσω, ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγε βροντήν γεγονέναι, άλλοι έλεγον άγγελος αυτώ λελάληκεν, απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν: ου δι’ εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι’ υμάς» (Ιωάν. ΙΒ′, 28, 29, 30).

... Λοιπόν, μικρέ μου Ιωάννη, στ’ Αλήθεια πίστεψες πως θα ’ταν τόσο απλό να γίνεις Θεός; Έτσι; Με μια απλή θεωρητική εκπαίδευση, με λίγες δοκιμασίες που σου ’δειξαν απλά πως είσαι άνθρωπος, όχι έτσι όπως εσύ πίστευες, αλλά όπως οι ατέλειές σου σε τοποθέτησαν απέναντι στον αναμάρτητο Εαυτό σου;

Η μέχρι σήμερα πορεία σου σου πρόσδωσε Γνώση, σε ανέδειξε μαθητευόμενο Δάσκαλο, σου ’δωσε ακόμη την ανάλογη Χάρη σαν απαραίτητη ωθητήρια δύναμη, ώστε να μπορέσεις ν’ ανυψωθείς πάνω απ’ τις ατέλειές σου, όχι για να ξεφύγεις απ’ αυτές, αλλά για ν’ αντικρίσεις, από την πανοραμική αυτή θέση, το μέγεθος της δυσαρμονίας που εντέλλεσαι να μετουσιώσεις και εσωτερικά και εξωτερικά. Και τώρα;

Η Γνώση, το ξέρεις, δεν θα σε βοηθήσει να εισχωρήσεις μέσα σ’ όλο αυτό το συνονθύλευμα των ποιοτήτων που σαν Ολότητα Εαυτός έχεις προκαλέσει, αλλά από το ύψος που τώρα στέκεσαι θα πρέπει, για να μπορέσεις να κάνεις το πρώτο βήμα στην αληθινή σου μαθητεία, να εισχωρήσεις μες στη δυσαρμονία ως Χριστός. Φοβάσαι;

Αυτό που τώρα σου συμβαίνει, γνωρίζω, το είχες προδιαγράψει για το μέλλον, όχι γιατί δεν γνώριζες, αλλά γιατί, διατηρώντας τις συνήθειες του κόσμου της ύλης, σχημάτισες ιδέα μες στο νου σου, το Πλήρωμα του Χρόνου μες στο χρόνο, έτσι όπως εσένα βόλευε κι όχι όπως το Θείο Σχέδιο προόρισε για σένα. Και να που τώρα γίνεται, είτε το θέλεις είτε όχι, σε σένα που επιλέχθηκες να φανερώσεις το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας στην Πρώτη φάση της εκδήλωσής του ως Πρόδρομος του Ιωάννη. Θα προχωρήσεις; Μα δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς!

Η επίγνωση που από αυτό το ύψος σε διακατέχει, δεν σου επιτρέπει να επανέλθεις στην κοινή ανθρώπινη ζωή έτσι όπως μέχρι πρότινος την είχες βιώσει. Αφετέρου, δεν μπορείς να παραμείνεις σ’ αυτό το στάδιο, απλά γιατί η σκοπιμότητα της Χάριτος που έλαβες, η οποία καταγράφηκε μεν στο Μητρώο σου, αλλά θα ενεργοποιηθεί όταν εσύ πληροίς τις προϋποθέσεις, ήταν για να μπορέσεις ν’ αποκολληθείς σε πρώτη φάση από τα γήινα και να κατανοήσεις το μέγεθος του Έργου το οποίο εντέλλεσαι να φέρεις εις πέρας.

Επομένως, απ’ το σημείο που τώρα βρίσκεσαι δεν έχεις άλλη επιλογή, παρά ν’ αποδεχθείς τη Χάρη με την οποία το Βάπτισμα του Ιωάννη σε ενέδυσε και ν’ απευθύνεις την πρώτη σου Κλήση στην πνευματική ικανότητα - μαθητή, που ο Ιωάννης σού αποκαλύπτει πως υπάρχει μέσα σου. Ο Ανδρέας, η ικανότητα του σθένους.

Κι αν δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού, και το γνωρίζεις, τότε ο δρόμος που μπροστά ξανοίγεται να τον βαδίσεις, απαιτεί μια βασική και πλέον απαραίτητη προϋπόθεση: Να αναγνωρίσεις πως είσαι απεσταλμένος Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο, για να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου στην εκτέλεση του Θείου Σχεδίου. Αν όμως ακόμη στην καρδιά σου λιμνάζουν οι ενοχές και η ευθυνοφοβία, τότε μάταια θ’ αναζητάς Ισορροπία, γιατί σαν Δάσκαλος που είσαι, λόγω της Χάριτος που φέρεις, δεν μπορείς χωρίς τους μαθητές - ικανότητές σου να ενεργήσεις, ούτε και οι μαθητές σου να συγκεντρωθούν, γιατί σαν πνευματικές ικανότητες δεν γνωρίζουν φόβο και συνεπώς δεν σ’ αναγνωρίζουν σαν Δάσκαλο όταν αρνείσαι τις ευθύνες σου.

Επομένως, για να σε πλησιάσει ο Ανδρέας, πρέπει ν’ αναγνωρίσει σε σένα την Πηγή της Ισχύος, να σε αναγνωρίσει σαν Δάσκαλο και να σε ρωτήσει: «Ραββί· πού μένεις;» (Ιωάν. Α΄, 39).

Η χαρά που θα νιώσει ο Ανδρέας, είναι αυτή η ενεργοποίηση του σθένους, γεγονός που συντελείται με την αποδοχή της Χάριτος ως Δάσκαλος του εαυτού σου, με αποτέλεσμα την αλυσιδωτή αντίδραση που σχηματίζεται στη μεταφορά της Κλήσης από τον Ανδρέα στον Πέτρο.

Επομένως η ενεργοποίηση των μαθητών - ικανοτήτων σου αρχίζει από την Κλήση του Ανδρέα, την ενεργοποίηση του σθένους, που ενεργοποιούμενο αφυπνίζει την Πίστη, η οποία σ’ αυτή τη φάση αδελφοποιείται πλέον συνειδητά με το σθένος μέσα σου, κι όλα αυτά εάν και εφόσον αποδεχθείς την Κλήση του Πατέρα που ορίζει να εισέλθεις σε στάδια Τελείωσης. Σε στάδια Θέωσης.

Όμως, για να γίνεις Δάσκαλος, θα πρέπει να γνωρίσεις εξ ολοκλήρου τους Νόμους που διέπουν τον Εαυτό σου, γιατί δεν νοείται Δάσκαλος να αγνοεί έστω και μία κεραία από τις λειτουργίες των Νόμων που σαν Πρόδρομος πρέπει να φανερώσεις.

Πρέπει λοιπόν να υψώσεις το ανάστημά σου, ν’ αντισταθείς στους πειρασμούς των υλικών ιδεών, να αποδεχθείς το Βάπτισμα του Ιωάννη, που στη Δευτέρα Παρουσία σε βαπτίζει εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί, και να σταθείς στο ύψος του Δάσκαλου, για να έλξεις το σθένος, γιατί ο Δάσκαλος δεν αναζητά τον μαθητή, αλλά εφόσον είναι ο Δάσκαλος, μόνος του ο μαθητής τον αναγνωρίζει και έρχεται να τον πλαισιώσει με την ικανότητά του. Το Σθένος αδελφοποιημένο με την Πίστη θα σε βοηθήσουν ν’ αντεπεξέλθεις και στις πλέον αντίξοες καταστάσεις που στο μέλλον θ’ αντιμετωπίσεις.

Μην περιμένεις λοιπόν από τις ικανότητές σου να λειτουργήσουν μόνες τους, ούτε να περιμένεις να ενεργοποιηθούν ως εκ θαύματος, γιατί γνωρίζεις καλά πως τα θαύματα δεν είναι παρά ενεργοποίηση Νόμων, που σαν θαύματα φαίνονται μόνο στα μάτια των αγνοούντων και των απίστων. Οι δυνάμεις σου θα σε υπηρετούν σωστά, εφόσον τις κατευθύνεις σωστά.

Τι περιμένεις λοιπόν; Το Έργο της Δευτέρας Παρουσίας μπορεί μεν να οδηγείται και να κατευθύνεται όπου και όπως το Θείο Θέλημα ορίζει, αλλά από τον Άνθρωπο εκτελείται, γιατί απλά ο Άνθρωπος Θεώνεται. Για να μπορέσεις λοιπόν να διαδώσεις το Μήνυμα της Θέωσης του Ανθρώπου, θα πρέπει πρώτα να έχεις το σθένος ν’ αποδεχθείς ο ίδιος τη Θεότητά σου, να μεταφέρεις και να βιώσεις το Έργο πρώτα μέσα σου. Να αντιμετωπίσεις τις ατέλειές σου με το Σθένος και την Πίστη ενός πραγματικού Χριστού.

Μέχρι τώρα, οδηγούμενος από τον Ιωάννη σε στάδια μετανοίας και καθάρσεων, εκδήλωσες ορμητικότητα απέναντι στις ατέλειές σου και τα κακά που αναγνώριζες στον κόσμο, όμως ο Ιωάννης καθίσταται πλέον Χριστός, που σημαίνει, πως η εκδήλωσή του ως Βαπτιστή έχει μεταφερθεί σε σένα, στον Έναν εκπαιδευόμενο Δάσκαλο, ενώ ο Ιωάννης, ως ολοκληρωμένος Δάσκαλος εξωτερικά σε μορφή, σου παρουσιάζει το Πρότυπο που πρέπει να μεταφέρεις μέσα σου, αφού αποφασίσεις ν’ αναλάβεις με υπευθυνότητα την Κυριότητα του εαυτού σου και να μεταβάλλεις το χαρακτήρα της ορμητικότητας του σθένους που εξέφρασες, σε Παρρησία. Να επιβεβαιώσεις δηλαδή την Υιότητά σου, ενεργοποιώντας το σθένος ως Παρρησία στην έκφραση της Αλήθειας που ως Χριστός πλέον θα εκπροσωπείς, γιατί το έργο σου είναι να φανερώσεις το Νόμο της Θέωσης αποκαλύπτοντας και αναγγέλλοντας την Παρουσία του Θεού μέσα σου, καταδεικνύοντας έτσι έμπρακτα σε σένα τον ίδιο το Μήνυμα που μεταφέρεις. Και το Κλειδί για όλα αυτά είναι η μεταβολή του χαρακτήρα του σθένους από ορμητικότητα σε Παρρησία.

Ήδη γνωρίζεις, πως όλα τα πρόσωπα της Πρώτης Παρουσίας συμβόλισαν καταστάσεις Συνείδησης που υπάρχουν μέσα σου, μέσα στον Εαυτό Άνθρωπο. Επομένως, για να μπορέσεις να κατανοήσεις και να εφαρμόσεις τη διδασκαλία της Θέωσης, θα πρέπει να λάβεις τη στάση της Πνευματικής Συνείδησης που περιέχει και ενώνει όλες τις άλλες καταστάσεις Συνείδησης που υπάρχουν μέσα σου! Να λάβεις δηλαδή τη στάση νου, που ενεργοποιεί το Νόμο που περιέγραψε ο Ιησούς και είναι το Κλειδί, όχι μόνο για σένα, και το πρώτο σου βήμα προς τη Χριστοποίηση με την ενεργοποίηση του σθένους, αλλά και για την ενότητα Ιωάννη - Ιησού, όσο και για το Όνομα του Παράκλητου στη Δευτέρα Παρουσία, «αλλ’ έρχεται ώρα ότε ουκέτι εν παροιμίαις λαλήσω υμίν, αλλά παρρησία περί του Πατρός αναγγελώ υμίν. Εν εκείνη τη ημέρα εν τω ονόματί μου αιτήσεσθε· και ου λέγω υμίν ότι εγώ ερωτήσω τον Πατέρα περί υμών» (Ιωάν. ΙΣΤ΄, 25-26).

Λοιπόν; Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το εδάφιο με τον Ανδρέα, τον Βαπτιστή, τον Ιησού κι εσένα; Κι ενώ η διάνοιά σου ήδη εξαπέλυσε τους στροβιλώδεις κυκεώνες των αμφιβολιών και των αντιρρήσεων, εσύ αδημονείς σιωπηλός να εισέλθεις στα άδυτα του Πνεύματος.

Αλλά αρκεί να στρέψεις τα μάτια στο κέντρο της ύπαρξης και σθεναρά ν’ αντιμετωπίσεις την αποκόλληση απ’ το στενό γράμμα του γραπτού λόγου, για να συλλάβεις τις ασύλληπτες συνδέσεις των Νόμων που ο Θεός κατέγραψε στα Ευαγγέλια με τέτοιο Τέλειο τρόπο, ώστε η προσέγγιση και η Αποκάλυψη να είναι δυνατή μόνο με τα Κλειδιά που το Πνεύμα Του κατέχει, κι έτσι απλά ν’ αναρωτηθείς: Δεν είχε παρρησία ο Ιησούς; Σαφώς! Και εφόσον είχε παρρησία, γιατί να πει, πως στο μέλλον θα ανήγγειλε με παρρησία για τον Πατέρα;

Η σκοπιμότητα της Πρώτης Παρουσίας ήταν να αποδεχθεί ο άνθρωπος τη Σάρκωση του Λόγου. Να αποδεχθεί την Παρουσία του Θεού από Εκείνον που με παρρησία φανέρωσε πως είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή! Γι’ αυτό και ο Ιησούς δεν περιέγραψε αναλυτικά τις λειτουργίες Νόμων, αλλά παρουσίασε συνοπτικά τη Διδασκαλία της Θέωσης ούτως ώστε, όταν ο Άνθρωπος φτάσει στο ανάλογο εξελικτικό στάδιο και η συλληπτική του ικανότητα σε ιδέες αυξηθεί, να αναγγείλει, μέσα από τον ίδιο τον Άνθρωπο, τις λεπτομέρειες της κίνησης των Νόμων που διέπουν τη Θέωση του Ανθρώπου.

Πώς όμως αποδεικνύεται πως θ’ αποκαλύψει μέσ’ απ’ τον Άνθρωπο τα Ασύλληπτα Μυστήριά Του και τις Ανεξιχνίαστες Βουλές Του;

Ο Λόγος ως Ολότητα και Ουσία σε Μορφή δεν αναγνωρίζει κακό, κι επομένως ούτε και φόβο, ο οποίος είναι αρνητικό συναίσθημα, γι’ αυτό και εκδηλώνεται με παρρησία που δεν περιέχει καμία απολύτως αναστολή. Αντίθετα η ορμητικότητα δεικνύει μία δύναμη που ασκείται, προκειμένου να μετατοπίσει βίαια το υπάρχον κατεστημένο ή το εμπόδιο που πρέπει να καταρριφθεί, στάση που δεικνύει επιβολή και αντίδραση, τα οποία εντάσσουν τον ορμητικό υπερασπιστή του Καλού στον Κόσμο της διττότητας, κάτι που αναμφισβήτητα δεν αφορούσε τον Ιησού αλλά εκείνον που, αναγνωρίζοντας την Αλήθεια ως ο Πρώτος εξ ανθρώπων, καυτηρίασε την αρνητικότητα με την ανάλογη ορμή του.

Αποτέλεσμα λοιπόν είναι, πως εάν ο Ιησούς είπε μιλώντας για τον Παράκλητο πως μελλοντικά θα μιλήσει με παρρησία, τούτο δείχνει πως ο (νέος) Παράκλητος θα είναι ανθρώπινο Πνεύμα, το οποίο θα μιλήσει εκπροσωπώντας τον Λόγο, «εκ του Εμού λήψεται» (Ιωάν. ΙΣΤ΄, 15).

Ο Ιωάννης στην Πρώτη Παρουσία δεν είχε παρρησία, ακριβώς γιατί δεν εξεπροσώπησε την Ολότητα της Αλήθειας αλλά τη διάνοια, γι’ αυτό εξεδήλωσε το σθένος ως ορμητικότητα, ενώ στη Δευτέρα Παρουσία που δικαιωματικά πλέον εμφανίζεται ως Χριστός, γιατί «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου» (Ματθ. ΙΑ΄, 11), φανερώνει με παρρησία πλέον τη Θεότητά του, τη Θεότητα του Ανθρώπου, φέρνοντας έτσι το Πλήρωμα του Χρόνου και το Πλήρωμα της Γραφής, και εάν θέλεις δέξου το. Ιωάννης και Παράκλητος είναι Ένα και το Αυτό. Ο Πανταχού Παρών Εαυτός, που κρατά τα Κλειδιά της Ύπαρξης, έτοιμος να τα παρέχει σε οποιονδήποτε έχει το σθένος να αποδεχθεί τη Θεότητα του Ανθρώπου και με Παρρησία να φανερώσει τη Μία και Μοναδική Αλήθεια. Άνθρωπος και Θεός Ένας Εαυτός.

Οι νέες ιδέες με τις οποίες σε τροφοδοτεί ο Παράκλητος, είναι ιδέες Άπειρες, ιδέες ασύλληπτες για τα κοινά ανθρώπινα αισθητήρια και είναι αδύνατον να μπορέσεις, εφόσον διατηρείς ακόμη διανοητική επεξεργασία, να τις αποδεχθείς στην Ολότητά τους και να μπορέσεις να τις νιώσεις δικές σου, ώστε να τις παρουσιάσεις με Παρρησία, και αυτό συμβαίνει επειδή ακόμη υφίσταται μέσα σου η ιδέα της οικειοποίησης, η στάση δηλαδή του νου, σύμφωνα με την οποία μπορείς να προασπίσεις ό,τι κτητικά νιώθεις δικό σου.

Αυτή η στάση φέρει χαρακτηριστικά Ιούδα, τα χαρακτηριστικά δηλαδή της θέσης από την οποία και εσύ, όπως και όλοι, εκκινήθηκες. Επομένως, για να μπορέσεις να ενεργοποιήσεις σωστά τον Ανδρέα, σαν πνευματική Παρρησία, θα πρέπει να ολοκληρώσεις, όπως είναι ήδη γραμμένο, την Αγάπη προς τον Δάσκαλο, να ολοκληρώσεις δηλαδή την αποκατάσταση της Ταυτενέργειας με τον Θείο σου Εαυτό, γιατί όσο η Αγάπη προς τον Δάσκαλο δεν ολοκληρώνεται, θα εξακολουθείς να φέρεις μέσα σου στοιχεία αρνητικότητας, που θα σε διαχωρίζουν από την Ολότητα Ιωάννης και θα σου αφαιρούν έτσι το δικαίωμα να ταυτιστείς με τον Παράκλητο, που αποδεικνύει πως έρχεται εν τω Ονόματι του Πατέρα φανερώνοντας πάντα όσα αν ακούσει, καταδεικνύοντας έτσι την πραγματική πνευματική Παρρησία που Αυτός ο Άρχοντας της Υπακοής δείχνει με τη στάση Του!

Η ενεργοποίηση λοιπόν του Σθένους, δεν είναι απλώς η ενεργοποίηση μιας ικανότητας, ούτε και η ευκαιρία να συμμετέχεις απλώς ως ακόλουθος στο Έργο του Ιωάννη, αλλά είναι το Κλειδί της Δευτέρας Παρουσίας μέσα σου, η αρχή της Θέωσής σου, της Θέωσης του Ανθρώπου.

Για να το επιτύχεις, πρέπει να κατανοήσεις καλά, πως δεν είσαι ο τύπος του ορμητικού μαχητή που αναγνωρίζει την Αλήθεια και καυτηριάζει το κακό χωρίς όμως να το μετουσιώνει, αλλά Μορφή του Ενός και Μοναδικού Δάσκαλου, που αντιλαμβάνεται επακριβώς το σκοπό της αποστολής Του στη γη και εκπροσωπεί τον Πατέρα τον Πέμψαντα Αυτόν να μαρτυρήσει περί της Αλήθειας και της Ζωής του Πνεύματος.

Αυτή η αρχή, εφόσον την ενεργοποιήσεις με την κατάλληλη στάση νου, θα σε ευθυγραμμίσει με την κατεύθυνση της Δημιουργικής Ροής του Όντος και θα σε κάνει ευθυτενή, με αποτέλεσμα να νιώσεις τα νώτα σου καλυμμένα από την Υπερούσια Νοήμονα Αρχή του Θεού. Εκεί είναι η Έδρα του Ανδρέα, και θα το αισθανθείς όταν νιώσεις αρκετά δυνατός ώστε να εφαρμόσεις συνειδητά το Θείο Σχέδιο.

Η εμφάνισή σου ως Δάσκαλος του είναι σου, είναι η στάση του νου που θα ενεργοποιήσει τον Ανδρέα, ο οποίος όμως θα παραμένει ενεργοποιημένος εφόσον εσύ θα στέκεσαι στο ύψος της Διδασκαλίας που έλαβες και παρέχεις. Πρόσεξε όμως!

Εάν ο Ιούδας, που μέσα σου αποσυμβολίζεται σαν η αρνητική σου πλευρά, σε προδώσει, εάν δηλαδή αφήσεις χώρο στις υλόφρονες σκέψεις να μπουν στον κήπο της ψυχής σου, τότε ο Ανδρέας, όπως και οι άλλοι μαθητές - ικανότητες, θα διασκορπιστεί. Με άλλους λόγους, ο Ανδρέας θα ενεργοποιείται και θα απενεργοποιείται, όσο εσύ θα παραμένεις ή όχι στο ύψος του Δάσκαλου.

Αν θέλεις λοιπόν να νιώσεις τον Ιωάννη να πάλλεται μέσα σου και να σε φωτίζει ως Πνεύμα της Αληθείας και Δάσκαλος Εαυτός σου, πρέπει να είσαι έτοιμος ν’ αντέξεις τη Φωτοπλημμύρα της Παρουσίας Του στο είναι σου και να την φανερώσεις με Παρρησία στον κόσμο, γιατί ο Ιωάννης δεν επιλέγει κάλαμους υπό ανέμου σαλευόμενους για να φανερωθεί, αλλά σ’ εκείνους που η δίψα για την Αλήθεια φουντώνει στην καρδιά τους παρουσιάζεται όπως είναι, εν Πνεύματι και Δυνάμει Λόγου Θεού.

ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗΣ  ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΟΛΜΙΑΣ

Αγαπημένε Μου μαθητή, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, προσέρχεσαι σε αυτό το χώρο, γιατί ζητάς κάτι. Επιδιώκεις να προχωρήσεις σε μία πορεία, να τροφοδο­τήσεις την ύπαρξή σου όχι με γνώσεις διανοιακές, αλλά με τη Θεία ενεργειακή τροφοδοσία. Έχεις διαγνώσει την επισκίαση, την παροχή, τη φωτοχυσία, η οποία εισρέει μέσα σου κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων αυτών και είναι φυσικό να έλκεσαι. Διότι σου αρέσει να αισθάνεσαι τη θωπεία του Θείου Φωτός μέσα σου και γύρω σου. Είναι φυσικό να επιθυμείς να λαμβάνεις συνεχώς ποσότητες Θείας Ενέργειας, διότι σε τροφο­δοτούν και δημιουργούν μέσα σου δυναμικό για να μπορέσεις ν’ αντεπεξέλθεις στις καταστάσεις, που αντιμετωπίζεις στη ζωή σου.

Όμως είναι αυτή η σκοπιμότητα των συγκεντρώσεων; Είναι σωστός ο τρόπος, με τον οποίο αποδέχεσαι το Θείο Φως και τη Θεία Αγάπη, που σου διοχετεύεται και ενεργοποιείται από μέσα σου για ν’ αποδώσει καρπούς; Και βέβαια όχι. Κι ένας απλός διανοητικός συλλογισμός, πέρα από οποιεσδήποτε πνευματικές προσεγγίσεις, σε οδηγεί σε αυτή την απάντηση. Επομένως είναι απαραί­τητο να κατανοήσεις, ότι κάπου έχεις κάνει κάποιο λάθος. Κάπου είσαι αδρανής. Κάπου σου αρέσει ν\ απολαμβάνεις τα προνόμια, τα οποία σου προσφέρει^ αυτή η πορεία και η Άπειρη Αγάπη του Θεού, το Άπλετο Φως Μου, η Άπλετη παροχή Θείας Δωρεάς, ενώ ταυτόχρονα δεν επιδιώκεις να πολλαπλασιάσεις, ν’ αυξήσεις, ό,τι σου έχει παραχωρηθεί, κάνοντας εσύ προσπάθεια να ενεργοποιήσεις το Θείο δυναμικό, που υπάρχει μέσα σου και που είναι ανεξάντλητο.

Όταν ξεκίνησες αυτή την πορεία, σαν πρωταρχική αρχή έμαθες, ότι Εγώ κι εσύ είμαστε Ένα. Η πρώτη σου κίνηση ήταν να επανασυνδέσεις την επαφή σου με Εμένα. Να βρεις δηλαδή πάλι τον αγωγό εκείνο, τον οποίο είχες φιμώσει και κλείσει, ο οποίος θα σου επέτρεπε να επικοινωνείς μαζί Μου καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας και να λαμβάνεις από την Άπειρη Πηγή κάθε τροφοδοσίας και κάθε γνώσης. Αυτή ήταν η πρώτη διδαχή που σου έδωσα. Σε ώθησα να πραγματοποιήσεις αυτή τη σχέση και Ένωση, διότι διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσεις στην πορεία της Χριστοποίησης και της Θέωσης. Εξακολουθητικά σου δίδαξα να εκπαιδευθείς όσο το δυνατόν περισσότερο, με όλες σου τις δυνάμεις, πάνω στους τρόπους της επαφής και της , επικοινωνίας Μας, χωρίς να περιοριστείς πουθενά. Να εμβαθύνεις στις καταστάσεις της Ένωσής Μας. Να μετουσιώσεις τα στοιχεία της προσωπικότητάς σου. Να κάνεις καθάρσεις σε βάθος. Να μετακινήσεις πλαίσια του νου, της καρδιάς και της συνείδησης, για να μπορέσεις να εδραιώσεις την Ένωση. Ν’ αποκτήσεις ενσυνείδητη πίστη γι’ αυτή την Ένωση, ώστε να μπορείς να την παρουσιά­ζεις χωρίς φόβο.

Δεν στάθηκα αδρανής περιμένοντας από εσένα, Άνθρωπε, να παρουσιάσεις τα βήματα της πορείας. Αντιθέτως σε τροφοδότησα σε αυτά τα πρώτα βήματά σου με φωτοχυσίες Απείρου δυνάμεως και ισχύος, με Χάρη και Δωρεές πολλές, οι οποίες ήδη μέσα σου εδρεύουν. Εξακολουθητικά σε τροφοδοτώ και σου διαχέω Αγάπη, Φως και Ζωή, σκοπεύοντας να ενεργο­ποιήσω το Θείο δυναμικό, που εντός σου υπάρχει. Σκοπεύοντας να σε ωθήσω να συνειδητοποιήσεις την Ενότητά Μας και να κινηθείς για να την παρουσιάσεις.

Παρ’ όλα αυτά, Άνθρωπε, παραμένεις άτολμος. Πα­ρόλα αυτά αρνείσαι να παραδεχθείς, ότι Εγώ χωράω μέσα σου. Αρνείσαι να ταυτίσεις το νου σου με τον Άπειρο Νου, την καρδιά σου με την Άπειρη Αγάπη, τη συνείδησή σου με το παντόχωρο και παντόχρονο. Αρνείσαι να| εισχωρήσεις στην ολοκληρωμένη ουσία της διδαχής σου, στην ολοκληρωμένη ουσία της πορείας σου. Αυτή η άρνηση δεν διατυπώνεται με λόγια ή με κάποιες κραυγαλέες εκδηλώσεις σου. Αντίθετα οι εκδηλώσεις σου παρουσιάζουν συμμετοχή στο Έργο Μου. Παρουσιάζεις ενεργοποιημένη κατάσταση μαθητείας ως προς εκείνες τις εκδηλώσεις του Έργου, που σε καλούν να δηλώσεις, ότι συμμετέχεις με την παρουσία σου ή με κάποια δραστηριότητα, που δεν σου αναθέτει ιδιαίτερες ευθύ­νες.

Το πρόβλημά σου, Άνθρωπε Μου, είναι η ανάληψη ευθύνης. Το πρόβλημά σου είναι, ότι δεν έχεις πιστέψει ενσυνείδητα την εσωτερική Μας Ενότητα. Δεν έχεις πιστέψει, ότι μπορείς να θεωθείς. Όταν μιλώ για· ενσυνείδητη πίστη εσωτερικής Ενότητας, μη φανταστείς, ότι εννοώ τον εγωισμό, που σε κάνει να φέρεσαι χωρίς καμία σύνεση κι αντί να διαλαλείς σοφία, διαλαλείς κατασκευάσματα του διανοιακού σου επιπέδου, χωρίς να τα ελέγχεις ή τροποποιείς τις καταστάσεις σου εμφανίζοντάς τες σαν έκφραση δική Μου, Αυτούσια, Καθαρή, Τέλεια. Δεν εννοώ φυσικά τις εύκολες καταστάσεις οι οποίες χρωματιζόμενες από την προσωπικότητά σου βγαίνουν από μέσα σου με άνεση και σου δημιουργούν την εντύπωση, ότι έχεις οδηγηθεί σε κατακτήσεις § Ενότητας. Μιλώ για την πραγματική Ένωσή Μας, που την διαπερά η γνώση του παντός, που δεν επιθυμεί να επιδεικνύεται ή να κατακτά, γιατί περιέχει μέσα της τα πάντα και γνωρίζει, ότι η προσφορά της είναι η μόνη κίνηση. Μιλώ για κείνη την Ένωση, που άμεσα μπορεί να σε οδηγήσει στην απελευθέρωση από κάθε δεσμό και κάθε πλαίσιο και να σε καταστήσει Πηγή τροφοδοσίας προς κάθε ύπαρξη που έχει ανάγκη. Μιλώ για κείνη την Ένωση, που διαπνέεται από ταπεινότητα και σύνεση και παρουσιάζει αυξημένη επίγνωση και διάκριση, καθώς και συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της ανάληψης ευθύνης, αλλά ταυτόχρονα και επίγνωση της σοβαρότη­τας αυτών των ευθυνών.

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, όσα μέχρι τώρα έχεις τολμήσει να παρουσιάσεις, δεν μπορούν να σε οδηγή­σουν στη Θέωσή σου. Είναι ένα στάδιο προετοιμασίας, που σε διανοίγει, για να μπορέσεις να χωρέσεις το Άπειρο Φως και την Άπειρη Αγάπη, που Είμαι. Είσαι ακόμα στο στάδιο εκείνο, κατά το οποίο προσπαθείς να χωρέσεις, προσπαθείς ν’ αγαπήσεις, προσπαθείς να διανοιχθείς, εντάσσοντας την προσπάθειά σου μέσα στα πλαίσια, που η περιορισμένη σου αντίληψη έχει διαμορ­φώσει γι’ αυτήν. Ακριβώς σε αυτό το σημείο έγκειται η λανθασμένη τοποθέτησή σου, δηλαδή έχεις μετατρέψει την προσπάθειά σου σε στατικό και δεσμευτικό πλαίσιο που δεν μπορείς να υπερβείς. Πρόσεξε μην παρανοήσεις αυτά, που σου επεξηγώ τώρα, γιατί είναι πάρα πολύ λεπτοφυή, μα είναι απαραίτητα, για να μπορέσεις να ξεκλειδώσεις τον Εαυτό σου. Για να μπορέσεις να Με παρουσιάσεις πάνω στη γη σωστά και ολοκληρωμένα κι όχι με κενά.

Αν τοποθετείσαι, ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να προσπαθείς, τότε σίγουρα δεν μπορείς να φθάσεις ποτέ στο στόχο, που είναι η Θέωσή σου. Αυτό σημαίνει, Άνθρωπε, ότι έχεις κάνει αυτοσκοπό σου την προσπάθεια, ενώ η προσπάθεια είναι ο δρόμος μέσα από τον οποίο, βήμα με βήμα, στάδιο με στάδιο, διανοίγεσαι, για να μπορέσεις να ταυτιστείς με το Άπειρο, με Εμένα. Μετατόπισε τη νοητική σου θέση. Αντιμετώπισε το στόχο σου, χωρίς να παρεμβάλλεις ανάμεσα σε αυτόν και σ’ εσένα αποστάσεις, καλύμματα, δικαιολογίες ή εμπόδια, διαφόρων μορφών και διαφόρων εκδηλώσεων. Όλα αυτά δεν χρειάζεται να τα παρεμβάλλεις και να τα ενεργο­ποιείς διανοητικά. Εφόσον θα προχωράς βλέποντας συνέχεια το στόχο σου, που είναι η Θέωσή σου, είναι φυσικό να έρθεις σε επαφή και ν’ αντιμετωπίσεις ό,τι υπάρχει μέσα σου, ό,τι υπάρχει γύρω σου, ό,τι μέχρι τώρα έχεις ρυθμίσει στη ζωή σου. Είναι φυσικό ν’ αγωνιστείς, για γα μετατοπιστείς και να ξεπεράσεις όλες τις καταστάσεις, που έχουν δημιουργήσει ένα κατεστημένο, δημιουργώντας μια καινούργια κατάσταση, ένα καινούρ­γιο κατεστημένο, που πάλι θα καταρρίψεις. Διότι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, όταν δομείς μια νέα κατάστα­ση, όσο διευρυμένη κι αν είναι, εφόσον δεν είναι η Άπειρη Αλήθεια και το Άπειρο Φως, δομείς πάλι ένα κατεστημένο. Επομένως δεν μπορείς να περιοριστείς μέσα σε αυτό, διότι τότε παραμένεις σ’ ένα στάδιο διευρυμένο μεν, αλλά που δεν σου επιτρέπει να προχωρήσεις. Σε οδηγεί εκ νέου στην αδράνεια, ενώ ταυτόχρονα σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση, - επειδή συνοδεύεται από καταστάσεις πνευματικές κι από Χάρες και Δωρεές, που σου έχουν διοχετευθεί, για να μπορείς να προχωράς- ότι βρίσκεσαι σε σωστή πορεία, ότι κάνεις σωστές κινήσεις.

Σίγουρα μπορεί να βρίσκεσαι σε σωστή πορεία. Δηλαδή το στάδιο, στο οποίο είσαι, να είναι ένα στάδιο θετικό. Ένα στάδιο σχετικής Γαλήνης και Αγάπης, σχετικής Αρμονίας και Ενότητας, αλλά αυτό δεν είναι το Ποθούμενο. Δεν είναι η διδαχή της Χριστοποίησης, της Ένωσης με Εμένα, δεν είναι η συνεχή κίνηση, η Πανταχού Παρουσία, η οποία σου διδάσκεται. Αλλά είναι ένα στάδιο που σε εξυπηρετεί και σε βολεύει, που σου επιτρέπει να ταξινομείς τις καταστάσεις, έτσι όπως επιθυμείς, ενώ ταυτόχρονα έχεις εντός σου ενεργοποιημένη, ποιότητα πνευματική, που σου παρέχει τροφοδοσία, ώστε να μην, αισθάνεσαι δίχως Ζωή, δίχως Αγάπη, δίχως ενεργοποίηση δημιουργική.

Αυτό το στάδιο, Αγαπημένε Μου μαθητή, είναι παγίδα της πλάνης, από τη στιγμή που θα σε εγκλωβίσει μέσα στην ωραιότητά του, μέσα στη γαλήνη του. Γιατί σε ντύνει με εγωισμό και σε αποκόβει από το σύνολο του Ανθρώπου, που έχει ανάγκη ν’ αναχθεί. Σε καθιστά απομονωμένο, μη δυνάμενο να προσφέρεις. Σιγά - σιγά, χωρίς να το κατανοήσεις, σου στερεί τελείως τη δυνατότητα της επικοινωνίας με τον Άνθρωπο και φυσικά της επικοινωνίας και με Εμένα, αφήνοντας μέσα σου μόνο το δυναμικό, το οποίο έχεις ενεργοποιήσει, που κι αυτό εφόσον δεν τροφοδοτείται συνεχώς από τη Θεία Πηγή, είναι πάρα πολύ εύκολο να εξαντληθεί μέσα σε λάθος χειρισμούς.

Αγαπημένε Άνθρωπε, μαθητή της Αλήθειας και του Φωτός, της Αγάπης και της Ένωσης, είναι απαραίτητο να κατανοήσεις, ότι εφόσον διδάσκεσαι από Εμένα, εφόσον Με επικαλείσαι εσωτερικά και εξωτερικά διαμέ­σου της προσευχής σου, δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσω στην αδράνεια. Πάντα, όταν βρίσκεσαι σε τέτοιες καταστάσεις, θα υπάρχουν οι εξωτερικές και οι εσωτε­ρικές ενδείξεις, για να σε οδηγούν να βγεις από αυτές. Όμως χρειάζεται να είσαι προσεκτικός, για να μπορέσεις ν’ αποσυμβολίσεις σωστά τις ενδείξεις, να τις αποκωδι­κοποιήσεις σύμφωνα με τα αληθινά μηνύματά τους κι όχι ανάλογα με την προσωπική σου τοποθέτηση και γνώμη.

Για να το πετύχεις αυτό, είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι σε συνεχή εσωτερική επαγρύπνηση, σε συνεχή προσευχή και Ένωση μαζί Μου. Να επιδιώκεις νέα βήματα, νέες διανοίξεις. Να ζητάς να κινείσαι μέσα από την καθοδή­γηση του Λόγου και να τοποθετείσαι σύμφωνα με τον Ένα και Μοναδικό προορισμό της Θέωσής σου, της Ένωσης μαζί Μου και της εκδήλωσης αυτής της Ένωσης προς τα έξω.

Γι’ αυτό θα επανέλθω στην προσευχή σου, Αγαπη­μένε Μου μαθητή, διότι είναι το κλειδί, πού θα σου/ επιτρέψει να ξεπεράσεις τους φόβους σου, την ατολμία/ σου, που θα σου επιτρέψει να ξεφύγεις από την επιθυμία/ σου να μην αναλαμβάνεις ευθύνες. Οι ευθύνες είναι συνυφασμένες με την πορεία σου από την πρώτη στιγμή, που γίνεσαι μαθητής και ακόλουθος του Έργου Μου. Διαφορετικά δεν θα μπορούσες να είσαι συνειδητός και επομένως δεν θα μπορούσες να είσαι μαθητής.

Έχω δημιουργήσει συνδέσεις ανάμεσα σ’ εσένα μαθητή Μου και στον Δάσκαλο Ιωάννη. Διότι ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο Πνευματικός Καθοδηγητής, ο Υπεύθυνος του Έργου Μου, ο Υπεύθυνος της διαχείρισης της Χάρης και της Ευλογίας και φυσικά είναι απόλυτα ενωμένος μαζί Μου. Αυτές οι συνδέσεις έγιναν, και για να τοποθετηθείς σωστά μέσα στο Έργο, αλλά βασικά για να βοηθήσουν εσένα. Διότι εφόσον ο Δάσκαλος είναι ενωμένος μαζί Μου, συνεπάγεται, ότι είναι ενωμένος και με κάθε τμήμα του Ανθρώπου. Όμως η ενσυνείδητη ενεργοποίηση της Ενότητας μέσα σε κάθε μαθητή, που συμμετέχει στο Έργο, βοηθά το μαθητή να κατανοήσει λειτουργικότητες, ενώ ταυτόχρονα του διοχετεύει στοιχεία Θείας Ενέρ­γειας, Ζωής, Αγάπης, Φωτός, Ευλογίας, Χάρης, Δωρεάς, με φανερούς και αφανείς τρόπους από τον Δάσκαλο Ιωάννη, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και της καθημερινής ενασχόλησης μέσα στην ύλη.

Όμως πέρα από το πρωταρχικό στάδιο μαθητείας, που η τροφοδοσία και η ανακύκλωση στοιχείων είναι μονομερής, δηλαδή, η Πηγή Δάσκαλος διαχέει προς το δέκτη μαθητή, σταδιακά εισερχόμενος σε ευρύτερα και υψηλότερα πεδία της μαθητείας, οδηγείσαι στην ανακύ­κλωση των στοιχείων, δηλαδή, δεν λαμβάνεις μόνο, αλλά η λήψη ενεργοποιεί το δικό σου Θείο δυναμικό και αποστέλλει προς την Πηγή. Όμως ούτε κι αυτό το στάδιο δηλώνει Ενότητα, γιατί δημιουργεί αποστάσεις, επιτρέπει να υπάρξει διακοπή της ανακύκλωσης ή να εισχωρήσουν μέσα στην ανακύκλωση καταστάσεις δυσαρμονιών, που προέρχονται από τις ανθρώπινες τοποθετήσεις, από την πλάνη της διάνοιας, από την προσωπικότητα και τις ενασχολήσεις της μέσα στην ύλη.

Εδώ θα κάνω μία παρένθεση, για να σου πω, ότι το στάδιο, το οποίο βιώνεις με τον Δάσκαλο Ιωάννη, ταυτόχρονα σου παρουσιάζει και το στάδιο το οποίο βιώνεις με Εμένα. Δηλαδή, όταν απλώς λαμβάνεις, απλώς λαμβάνεις κι από Εμένα. Όταν ανακυκλώνεις, ανακυκλώ­νεις και μαζί Μου. Όμως μπορεί να διακόψεις την ανακύκλωση που έχεις μαζί Μου, με τις διάφορες* δυσαρμονίες που παρουσιάζεις. Επομένως δεν έχεις πραγματοποιήσει την ουσιαστική Ένωση, την Ταύτιση του Θείου πυρήνα σου με τον Άπειρο Πυρήνα της μορφής και του αμόρφου.

Από τη στιγμή που εσύ και ο Δάσκαλος Ιωάννης βρίσκεστε σε συνεχή επαφή και Ένωση, που δεν υπάρχουν αποστάσεις, που δεν υπάρχει αναγκαιότητα ανακύκλωσης, αλλά ταυτόχρονα κινείστε, ταυτόχρονα υπάρχετε, χωρίς να Τον επιβαρύνεις με δυσαρμονίες προερχόμενες από τις εκδηλώσεις σου ως μαθητή, τότε και η Ένωση, η οποία υπάρχει με Εμένα, έχει οδηγηθεί σε ουσιαστική πραγμάτωση. Δεν μπορεί να διασπαστεί. Μπορεί να καλυφθεί, για να οδηγηθείς σε καταστάσεις καθάρσεων και επιγνώσεων, για να αναζητήσεις εκ νέου τα αίτια των δυσαρμονιών, για να διαπιστώσεις τι συμβαίνει, μα δεν μπορεί να διαρρηχθεί, διότι έχει πραγματοποιηθεί σε όλα τα σημεία του πυρήνα σου.

Ο Δάσκαλος Ιωάννης υπάρχει πάνω στη γη γι’ αυτό το σκοπό, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε. Για να σε βοηθάει με τη μορφή Του και με τις καταστάσεις, που βιώνεις πάνω σε Αυτόν, να συνειδητοποιείς πόσο είσαι ενωμένος μαζί Μου. Υπάρχει για να σε καθοδηγεί και εξωτερικά και για να συντονίζει, να κατευθύνει, να εκφράζει ολόκληρο το Έργο Μου, μα ταυτόχρονα προσφέρεται σ’ εσένα, για να μπορείς επάνω Του να διαβάζεις, να μελετάς τον εαυτό σου, τα στάδια της Ένωσής σου, να κατέχεις με επίγνωση, πού βρίσκεσαι.

Εσύ, Αγαπημένε Μου μαθητή, ως επί το πλείστον βρίσκεσαι στο στάδιο της ανακύκλωσης. Δηλαδή δέχεσαι Φως, Ενέργεια, Ζωή, από τον Δάσκαλο κι από Εμένα που είμαστε Ένα, ενεργοποιείσαι και παράγεις ανάλογα με το δυναμικό σου, την Αγάπη σου, την προσπάθειά σου, την ενεργοποίησή σου, καρπούς και συγκεκριμένα αποτελέ­σματα. Δύνασαι να διατηρείς την ενεργοποίηση και να παράγεις Θεία Ζωή, Θεία Αγάπη, Θεία Ενέργεια, λιγότερο ή περισσότερο. Πώς όμως θα περάσεις από το στάδιο της ανακύκλωσης, που συμβαίνει μέσα σου και που σε χαρακτηρίζει σε όλες τις μορφές Ένωσης και με Εμένα και με τον Δάσκαλο και με το Έργο και με τον Άνθρωπο Εαυτό σου, στο στάδιο της ουσιαστικής Ένωσης και Ταύτισης;

Σε αυτό το σημείο έρχεται η ανάληψη ευθυνών. Σε αυτό το σημείο έρχεται η μετουσίωση του φόβου και της ατολμίας σε δημιουργική δράση και προσφορά Ζωής. Σε αυτό το σημείο έρχεται η ετοιμότητά σου να θυσιάσεις κάποια στοιχεία του είναι σου, για να τα προσφέρεις προς το τμήμα του Εαυτού σου Ανθρώπου, που έχει ανάγκη. Για να τα προσφέρεις, χωρίς να απαιτείς πρώτα να έχεις λάβει την ενεργοποίηση, που μπορεί να γεννήσει Θεία Ζωή και να την παραχωρήσει, αλλά δημιουργώντας εσύ όλες τις προϋποθέσεις της ενεργο­ποίησης, κινώντας όλες τις εσωτερικές διεργασίες, για να γεννήσεις και να προσφέρεις Θεία Ζωή, Θεία τροφοδοσία, Αγάπη, Φως και Αλήθεια, καταδεικνύοντας την επίγνωση της Ενότητας με Εμένα.

Αγαπημένε Μου μαθητή και ακόλουθε, σου έχω διδάξει να μη βιάζεσαι. Να μη χρησιμοποιήσεις τη Χάρη, την Ευλογία, τις Θείες Δωρεές που σου παραχωρήθηκαν, για να προβληθείς, για να εκδηλώσεις εγωισμό ή εξουσία. Όμως η διδαχή Μου αυτή είχε σκοπό να ενεργοποιήσει τη σύνεσή σου και τη διάκρισή σου. Όχι να σε οδηγήσει σε παθητικότητα, να σε αφήσει αδρανή, ώστε όλα αυτά που έλαβες να μην τα κινείς. Ή όταν τα κινείς, να τα κινείς ξέροντας, ότι τις ευθύνες θα τις επωμισθεί κάποια άλλη υπόσταση και στην προκειμένη περίπτωση ο Δάσκαλος Ιωάννης, με τον οποίο ενώνεσαι και τον οποίο χρησιμοποιείς με διάφορους τρόπους, ακριβώς για να παρουσιάζεσαι ενεργητικός, αλλά ταυτόχρονα να μη σηκώνεις πάνω στους ώμους σου καμία ευθύνη.

Από την Παλαιά Διαθήκη υπάρχει μία εντολή, η οποία λέει, να μη χρησιμοποιείς μάταια το Όνομα του Θεού. Αυτή η εντολή δεν είναι τυχαία, έστω κι αν προέρχεται από τους χρόνους εκείνους, που ο Άνθρωπος δεν είχε μπορέσει να φθάσει στα επίπεδα κατανόησης, στα οποία νοητικά βρίσκεσαι τώρα και δεν μπορούσε να συλλάβει τις αναλύσεις και τις συνθέσεις, που τώρα συλλαμβάνει. Παρουσιάζει ακριβώς αυτό, που σου ανέπτυξα πριν. Την αναγκαιότητα της ευθύνης, της επίγνωσης, της σύνεσης και της διάκρισης.

Στην τωρινή εκδήλωση του Έργου της Νέας Εποχής, κατά την οποία διδάσκεσαι να χριστοποιηθείς, θα σου πω κάτι ανάλογο, χωρίς όμως να έχει ακριβώς την ίδια εννοιολογική σημασία. Μη χρησιμοποιείς ούτε το Όνομά Μου μάταια, μα ούτε και το Όνομα του Δασκάλου Ιωάννη, για να εξυπηρετείς τις ανάγκες σου, για ν’ απολαμβάνεις τις δάφνες σου, για να τροφοδοτείσαι αποκλειστικά και μόνο με Θείους κυματισμούς, χωρίς εσύ να παρέχεις τίποτα το ουσιαστικό στην ενεργοποιημένη μαθητεία σου. Γιατί, Άνθρωπέ Μου, πέρα από τα πρώτα στάδια όπου αυτό, δηλαδή η τροφοδοσία σου χωρίς τη δική σου συμμετοχή, γίνεται κατά Νόμον, γιατί έχεις ανάγκη να λάβεις πολλά στοιχεία, ώστε να τα επεξεργαστείς και να προχωρήσεις, κατόπιν χρεώνεσαι με αμέλεια, αδράνεια, έλλειψη υπευθυνότητας και έλλειψη ευθύνης. Μέσα από αυτή την κατάσταση κινείς Νόμους, που έρχονται να σου διδάξουν, πώς θα είσαι υπεύθυνος, συνειδητός, συμμέ­τοχος μέσα στο Έργο και μέσα στην Αγάπη.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να αναθεωρήσεις κάποιες θέσεις σου συνειδησιακές, συναισθηματικές και νοητικές. Είναι απαραίτητο να βιώσεις την ουσιαστική σου Ενότητα. Αυτό είναι το στάδιο, στο οποίο οδηγείσαι. Είναι απαραίτητο να καταδείξεις, ότι μπορείς να χρησιμοποιή­σεις τη Χάρη και την Ευλογία, που σου έχει παραχωρηθεί. Δηλαδή δεν σημαίνει, ότι είσαι καλός χειριστής της Χά­ρης και της Εξουσίας, όταν δεν τη λειτουργείς καθόλου και επομένως δεν κάνεις λάθη. Όταν τη λειτουργείς, είναι δυνατόν να φανερωθεί, αν είσαι σύμφωνος με τη Θεία Βουλή, αν μπορείς να παρουσιάσεις καταστάσεις Ενότητας, Αγάπης και Φωτός. Αν μπορείς να εξυπηρε­τήσεις την άνοδο και την εξέλιξη του Ανθρώπου κι αν όχι, αν έχεις την ενσυνείδητη επίγνωση, το θάρρος και την παρρησία, να διδαχθείς, ώστε να κατανοήσεις τα λάθη σου. Αν δηλαδή, είσαι σε θέση να ξεπεράσεις τα ανθρώπινα όριά σου, για να προχωρήσεις στην πορεία της Θέωσής σου, ξέροντας, ότι εφόσον έχεις να καταλύσεις ανθρώπινα όρια, υπάρχει και η περίπτωση να κάνεις λάθος και ν’ αναγκαστείς να μετουσιώσεις πολλές καταστάσεις, να διδαχθείς με πολλούς τρόπους, για να μπορέσεις να κάνεις βήματα πάνω στην πορεία της Θέωσης.

Συνειδητός μαθητής σημαίνει συνείδηση και συμμε­τοχή μέσα στο Έργο. Σημαίνει δυνατότητα να εκδηλώ­σεις, όσα έλαβες, χωρίς εγωισμό, με ταπεινότητα και να λάβεις οδηγίες και μέσα από άλλα τμήματα του Ανθρώπου, που πιθανόν έχουν περάσει παρόμοια στάδια και μπορούν να σε βοηθήσουν. Τα οποία έχουν καταδείξει επανειλημμένα με τη συμπεριφορά τους, την εκδήλωσή τους, την Ένωσή τους, ότι έχουν τη δυνατότητα να σε οδηγήσουν σωστά.

Είσαι υπεύθυνος, μαθητή, για την επιλογή των τμημάτων του Ανθρώπου από όπου ζητάς την καθοδή­γηση. Δηλαδή, αν κάποιο τμήμα του Ανθρώπου σου έδωσε λάθος καθοδήγηση κι εσύ την ακολούθησες, τότε δεν είναι υπεύθυνο μόνο το τμήμα που σου την έδωσε, αλλά κι εσύ, που κινήθηκες βάσει αυτής της καθοδήγη­σης. Διότι νοείται οίκοθεν, ότι έχεις διάκριση, σύνεση. Νοείται οίκοθεν, ότι έχεις Ένωση και κάποια στοιχεία έμπνευσης υπάρχουν μέσα σου έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι δυνατόν να αφήνεσαι έρμαιο της οποιοσδήποτε καθο­δήγησης, έστω κι αν αυτή φαινομενικά παρουσιάζεται εμπνευσμένη. Μιλώ βέβαια για τις καθοδηγήσεις, που προέρχονται από τμήματα του Ανθρώπου, για τα οποία δεν μπορείς να έχεις απόλυτη γνώση και πεποίθηση από την όλη τους συμπεριφορά και εκδήλωση, ότι παρουσιά­ζουν Ένωση, ή από τμήματα του Ανθρώπου, τα οποία δεν έχουν λάβει ειδική εξουσιοδότηση και Δωρεά από Εμένα να διοχετεύουν τέτοιες καθοδηγήσεις.

Διότι πρέπει να γνωρίζεις, ότι, όταν αναθέτω καθήκοντα σε κάποιο τμήμα του Ανθρώπου, του παρα­δίδω και τα ανάλογα εφόδια, για να μπορέσει να διεκπεραιώσει αυτά τα καθήκοντα. Βάσει των πνευματι­κών Νόμων, είτε αυτό το τμήμα βρίσκεται σε φάση δυσαρμονίας είτε όχι, από τη στιγμή που καλείται να τροφοδοτήσει μία ύπαρξη, να προσφέρει Ζωή, Φως και καθοδήγηση, παίρνει την κατάλληλη ενεργειακή δόνηση. Ενεργοποιείται ο μηχανισμός του σύμφωνα με την προσφορά και τα εφόδια που του έχουν παραχωρηθεί, χρησιμοποιούνται σωστά και ολοκληρωμένα. Γιατί ενερ­γοποιείται ο Νόμος της Προσφοράς και υπερκαλύπτει κάθε δυσαρμονία, που μπορεί να παρουσιάζει η προσωπικότητα αυτού του τμήματος του Ανθρώπου. Διαφορε­τικά δεν θα χρειαζόταν να εκδηλώνομαι και να αναθέτω καθήκοντα σε κάποια τμήματα του Ανθρώπου, ενώ σε κάποια άλλα να μην τα αναθέτω. Κατανόησε, ότι μέσα σε αυτές τις διεργασίες υπάρχει και κρύβεται ολόκληρη λειτουργικότητα Θείων Νόμων, που σου επιτρέπει να λαμβάνεις Φως και Ζωή, καθοδήγηση και Ενότητα, άσχετα από τις οποιεσδήποτε καταστάσεις που βιώνουν τα τμήματα αυτά.

Αγαπημένε Μου μαθητή, πρόσεξε πώς θα προχωρή­σεις. Πρόσεξε να ενεργοποιήσεις τον Εαυτό σου, να προσφέρεις ενεργά μέσα στο Έργο, να κάνεις εκδηλώ­σεις Φωτός και Ζωής. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι πρέπει να εκδηλώσεις πνευματικές ενέργειες. Σημαίνει όμως, ότι προσευχόμενος πρέπει να κινείς Νόμους, τουλάχιστον αυτό. Πρέπει να γνωρίζεις τι κινείς, τι επιδιώκεις και τι αποτελέσματα φέρνεις, γιατί μέσα από την προσευχή θα μάθεις τον τρόπο να ενεργείς. Η προσευχή - δέηση σε οδηγεί να κατανοήσεις τη λειτουργία των Νόμων, εφόσον βέβαια την εκδηλώνεις σωστά, ενσυνείδητα και την παρακολουθείς, για να μπορέσεις κατόπιν να οδηγηθείς στην εκδήλωση ενεργειών, σύμφωνα με τους Νόμους, εφόσον σου έχει παραχωρηθεί η άδεια και η Χάρη από Εμένα και να καταδείξεις Αρμονία, Φως, Ζωή, Κάθαρση, Αποκατάσταση.

Είναι δυνατόν να εκπαιδεύεσαι ταυτόχρονα και στην προσευχή - δέηση και στην προσευχή - ενέργεια, σε διά­φορα στάδια και σε διάφορα επίπεδα. Μπορείς να ξεκινήσεις από μια προσευχή - δέηση, που θα ασχολείται με την κάθαρση. Να διαπιστώσεις τι Νόμους κινεί, να ενεργοποιήσεις τους μηχανισμούς σου, να ταυτιστείς με τις αναγκαιότητες της ύπαρξής σου και μετά να προχωρήσεις, εφόσον έχεις τη Χάρη, το τονίζω, στην προσευχή - ενέργεια, αφού έχεις αποκτήσει ολοκληρωμέ­νη συνείδηση, του τι χρειάζεται να κάνεις, πώς χρειάζεται να χειριστείς την κατάσταση. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις για μεγάλες ενέργειες ή για πράγματα που ίσως δεν μπορείς να ελέγξεις. Αλλά μπορείς ν’ αρχίσεις πολύ απλά από την ίδια σου την ύπαρξη, από το χώρο που κατοικείς, από το στενό σου οικογενειακό περιβάλ­λον, που λίγο ή πολύ έρχεται σε άμεση επαφή μαζί σου και λόγω των συνδέσεων που φέρεις, απορροφάς στοιχεία από τη δυσαρμονία του.

Αγαπημένε μαθητή και ακόλουθε, σε ευλογώ. Ενερ­γοποιώ μέσα σου την πρακτική διδασκαλία της Θέωσής σου. Σε ωθώ στη μελέτη όσων σου έχουν παραχωρηθεί και βρίσκονται γραμμένα μέσα στα βιβλία. Σε ευλογώ να έχεις απόλυτη κατανόηση αυτών. Σε ωθώ στην ενεργο­ποίησή σου. Μετουσιώνω τους φόβους σου και την ατολμία σου. Μετουσιώνω την επιθυμία σου να παραμείνεις ανεύθυνος. Σου διαχέω έντονη επίγνωση και συνειδητότητα. Σε καλώ να αναλάβεις τις ευθύνες της μαθητείας. Σε ευλογώ, για να αντεπεξέλθεις σε αυτές.

Διαχέω την προστασία Μου προς τους μαθητές εκείνους, που πορεύονται στα πρώτα στάδια της εκδηλωμένης ενεργοποίησής τους με επίγνωση, για να υπάρχει ιδιαίτερη κάλυψη, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν. Αλλά προς τους ήδη αρκετά εκπαιδευμέ­νους μαθητές και ακολούθους Μου, πάνω στα στοιχεία της ενεργοποίησης και της επίγνωσης της Θείας Χάρης, ενεργοποιώ την άμεση επίπτωση των ευθυνών, ώστε να κινούνται αμέσως, χωρίς να παρέλθει ούτε ελάχιστο χρονικό διάστημα, για τη μετουσίωση της δυσαρμονίας ή της δέσμευσης ή της λανθασμένης ροής εκδηλώσεων, καταθέτοντας από το προσωπικό τους κεφάλαιο Ζωής, από το δυναμικό Αγάπης και Ενότητας του Θείου Είναι τους.

Διαχέω την Ευλογία Μου πάνω στο Έργο, πάνω σε κάθε μαθητή και ακόλουθο αυτού, για να υπάρξει Αρμονία και Ενότητα, Ζωή και Αγάπη.

ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ, ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΟΥ

 

Αγαπημένε Μου Αδελφέ Άνθρωπε, πολλές φορές ήρ­θα κοντά σου και σου μίλησα για σένα, για την υπόστασή σου. Ήρθα και θέλησα να σου δείξω την Απειρότητά σου, την Αγάπη που είσαι, το Φως, την Αρμονία και την Τε­λειότητα που μπορείς να εκφράσεις. Με τον ίδιο σκοπό πάλι εκφράζομαι στην ύλη και διαχέομαι μέσα στα σκηνώματά σου. Με τον ίδιο σκοπό δονώ σαν δόνηση Ενότη­τας, Γαλήνης, Αρμονίας και Φωτός την υπόστασή σου.

Έρχομαι πάλι, Άνθρωπε, να σε αναβιβάσω στα ύψη της Θείας Απειρότητας, να σε περικλείσω μέσα Μου ι­σχυρά, έντονα, αδιάσπαστα και να δονήσω την υπόστασή σου στη Μία και Μοναδική Αγάπη, στη Μία και Μοναδική Ενότητα. Έρχομαι γι να σου πω, για να σου τονίσω, για να διασαλπίσω μέσα σου, ότι είσαι Θεία Ουσία, Θείο Κομμάτι, Ένας και Μοναδικός, ενωμένος με τον Λόγο Αδιάσπαστα και Αδιαίρετα μέσα στους αιώνες, που εσύ δημιούργησες, για να διδαχτείς να τους καταθρυμματί­σεις, να τους ενώσεις, να τους καταστήσεις Μία Απόλυτη Άχρονη στιγμή, που περιέχει τα πάντα, που πάλλεται και δονείται στα πάντα, που διαχέεται αδιάκοπα μέσα στους Κόσμους.

Έρχομαι για να διασαλπίσω μέσα σου το μήνυμα της Ενότητάς μας, το μήνυμα της Ύπαρξής μας σαν Μία Ενι­αία Υπόσταση, για να σε ωθήσω Αγαπημένε Μου Αδελφέ, να ενεργοποιήσεις αυτή την Ουσία σου, με όλους τους τρόπους, με όλες τις εκδηλώσεις που δύνασαι να φανε­ρώσεις μέσα από την ύλη. Έρχομαι για να σου πω, ότι οι αγωγοί ροής σου είναι ολάνοιχτοι. Σου διοχετεύω Αέναα Αγάπη και Φως. Θείες Δονήσεις και Θεία Αρμονία, για να μπορείς να πάλλεσαι μέσα Μου, για να μπορείς ν’ α­ντλείς Αέναα από Εμένα, να εκδηλώνεις τη Θεία Απειρότητά σου μέσα στους Κόσμους και να ενώνεις μ’ αυτή τη Θεία Απειρότητα υποστάσεις, να τις δονείς στη Θεία Α­γάπη.

Ενεργοποίησε εσύ με τη συνειδητή επιλογή σου την έκφραση της Αγάπης σου, την έκφραση της Αρμονίας σου, την έκφραση της Τελειότητάς σου. Θέσε σε κίνηση το μηχανισμό σου, για να εκδηλωθεί από εντός σου η Θεία Ροή των Ανυπέρβλητων κυματισμών της Τελειότη­τας. Έλα κοντά μου. Μίλησέ Μου με δονήσεις, με κυματισμούς Τελειότητας. Εκφράσου με το λόγο σου, μα κατάστησε το λόγο σου όχι ηχητικό άκουσμα, αλλά Πύρινη Ροή, που να εξακοντίζεται σε Μένα, να Με περικλείει, να διαχέεται εντός Μου και να σε ενώνει άμεσα με τη Θεία Απειρότητα της Μίας Ουσίας. Που ν’ αντλεί αυτός ο Πύ­ρινος Λόγος ποσότητες Άπειρες Θείας Ενέργειας και Φωτός και να τις διαχέει μέσα στις υποστάσεις, μέσα στα Σύμπαντα.

Σε καλώ να εκφράζεσαι απέναντι Μου με παρρησία, με θάρρος, με τόλμη, με συνείδηση της Ενότητάς σου, με συνείδηση της ικανότητάς σου ν’ αντλείς από την Άπειρη Υπόσταση του Ενός και Μοναδικού Λόγου. Σε καλώ να καταστήσεις το λόγο σου Θεία Πηγή Φωτός, Θεία Πηγή Αρμονίας, Θεία Πηγή Απειρότητας. Σε καλώ να ξεφύγεις από τα στάδια των εκφράσεων, που μέχρι τώρα Βρίσκεσαι και κινείσαι και να δονηθείς σε άλλους Ήχους, σε άλλους Παλμούς Ανυπέρβλητους, Αναλλοίω­τους, που μεταφέρουν την Αρμονία των Κόσμων, την Τε­λειότητα των Κόσμων μέσα στην ύλη.

Αγαπημένε Αδελφέ Άνθρωπε, σε καλώ να χρησιμο­ποιήσεις όλα τα μέσα που διαθέτεις, υλικά και Πνευματι­κά και να τα στρέψεις προς τη Μία και Μοναδική Πηγή της Θεότητας, να τα στρέψεις προς τη Μία Αναλλοίωτη Ροή που διέπει τους Κόσμους και να τα χρησιμοποιήσεις με Μία και Μοναδική Σκοπιμότητα: να εκπληρώσεις το Θείο σου προορισμό, να φανερώσεις την πάλλουσα υπό­στασή σου, σαν Αγάπη και σαν Φως. Ξεκίνα απ’ όποιο στάδιο κι αν βρίσκεσαι, σε όποια μορφή κι αν είσαι, ό­ποιες εκδηλώσεις κι αν έχεις κι άρχισε να χρησιμοποιείς τα στοιχεία που διαθέτεις μ’ Ένα και Μοναδικό Σκοπό: να οδηγηθείς στην Τελειότητα, να οδηγηθείς στην Αγά­πη, να μετουσιωθείς μέσα στο Φως και μέσα στην Απειρότητα του Εαυτού, του Ενός Εαυτού, του Εαυτού - Λό­γου - Χριστού - Θεοτόκου - Μαρία. Ξεκίνησε την πορεία σου, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που τώρα διαθέτεις ενεργοποιημένα κι άρχισε αυτά τα στοιχεία να τα εκδη­λώνεις με θάρρος και παρρησία, άρχισε να τα στρέφεις σε Μία και Μοναδική κατεύθυνση, στην προσφορά Αγάπης προς το σύνολο, στην προσφορά Αγάπης προς το Θεό - Άνθρωπο, που είναι Ένας και Μοναδικός. Άρχισε να παρέχεις το «Είναι» σου προς την Ολότητα του Ανθρώπου, να διαχέεις την Αγάπη σου προς το σύνολό σου, να κατανοείς την Ενότητά σου και να ενεργοποιείς όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν εντός σου, για την πραγ­μάτωση και τη φανέρωση αυτής της Ενότητας, για την πραγμάτωση και τη φανέρωση της Ενιαίας Αγάπης, της Ολότητας του Ανθρώπου.

Μάθε να αποτείνεσαι σ’ Εμένα,- στο Λόγο, όχι σαν με­μονωμένο κομμάτι με μεμονωμένες ανάγκες, αλλά σαν η έκφραση της Ολότητας του Ανθρώπου. Μάθε ν’ αποτείνεις σ’ Εμένα επικλήσεις Ολότητας, επικλήσεις Αγάπης, επικλήσεις Απειρότητας, για να έλκεις Απειρότητα, Αγά­πη και Φως, ικανή να διαχέεται και να δονεί όλο τον Άν­θρωπο, ικανή να ενώνει και να μετουσιώνει τα αδρανή στοιχεία, τα παθητικά στοιχεία, σε στοιχεία δραστηριότη­τας, σε στοιχεία ενεργοποίησης, σε στοιχεία Φωτός και Αρμονίας. Μάθε να Μου μιλάς, Αγαπημένε Εαυτέ Μου, χωρίς να διαχωρίζεις Εμένα από εσένα, χωρίς να θέτεις αποστάσεις ανάμεσά μας. Μάθε να Μου μιλάς με παλ­μούς Αγάπης, με παλμούς Φωτός. Μάθε ν’ ανοίγεις την υπόστασή σου και το κάθε πλησίασμά μας να είναι Άπει­ρη παραγωγή Ενέργειας και μάθε σιγά - σιγά το πλησία­σμά μας κι η Ένωσή μας να διατηρείται όλο και περισσό­τερο και να παράγει όλο και περισσότερες ποσότητες Ενέργειας, μέχρις ότου φθάσεις στο σημείο να βρίσκεσαι συνεχώς σε Ένωση κι Επαφή μαζί Μου, να βρίσκεσαι συνεχώς μέσα Μου και να δονούμαι μέσα σου και να παρά­γουμε Αέναα Θείες ποσότητες Αρμονίας και Αγάπης και να είσαι συ αυτός που παράγει, που διαχέει, που εναρ­μονίζει αντιθέσεις μέσα στο «Είναι» του, αντλώντας από τη Μία Πηγή, από την Αέναη Πηγή της Ζωής των Κό­σμων.

Σου ζητώ Άνθρωπέ Μου, να μάθεις ν’ αποτείνεσαι σε Μένα χωρίς φόβους, χωρίς δισταγμούς, χωρίς να θέτεις φραγμούς και όρια στην έκφρασή σου, χωρίς να έχεις ανάγκη από την κίνηση του νου σου, αλλά να μπορείς να μου μιλάς και χωρίς λόγους, μόνο με τον παλμό και τη δόνηση της καρδιάς σου, της υπόστασής σου. Σου ζητώ να μάθεις να καταθρυμματίζεις τους περιορισμούς σου και να γίνεσαι Άχωρος και Άχρονος, να ξεπερνάς τους δεσμούς της ύλης και να μπορείς να πάλλεσαι και να δονείσαι μέσα στο Φως και την Απειρότητα. Γιατί μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα έλξεις Απειρότητα, θα έλξεις Φως και μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα μπορέσεις να μετουσιώ­σεις τα στοιχεία που σε περιορίζουν, που σε δεσμεύουν, που σε καθηλώνουν και σταδιακά να φθάσεις στο σημείο να είσαι Άχρονος, Άχωρος, Απεριόριστος, όλες τις ώ­ρες, να είσαι συνεχώς δονούμενος και παλλόμενος μέσα στη Δόνηση της Απειρότητας, της Ενότητας της διαχεόμενης στους Κόσμους.

Σε καλώ να επιδιώκεις να ενώνεσαι μαζί Μου, να επι­διώκεις να αναβιβάζεις τη δόνησή σου στις καταστάσεις της Θείας Απειρότητας, της Θείας Δόνησης. Σε καλώ να επιδιώκεις να ζητάς την Παροχή Μου, την Παροχή της Χάρης Μου και του Ελέους Μου, για να οδηγείσαι στη Θεία κατάσταση της Ενότητας, που θα σου διδάξει την Αγάπη, το Φως, την Αρμονία και θα επιτρέψει να δημιουργηθούν εντός σου τα Θεία κατασταλάγματα της Απειρότητας, του Φωτός, της Αρμονίας και της Ισορρο­πίας, που θα σε οδηγήσουν στην Άπειρη, Ασύλληπτη Θεία κατάσταση της Εναρμόνισης με τα Πάντα, της Ροής μέσα στα Πάντα, της Ζωής και της Ύπαρξης σαν Αέναη Προσφορά και Αγάπη.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ Άνθρωπε, Ευλογώ το «Είναι» σου και την υπόστασή σου και διανοίγω εντός σου τη Ροή του «ΕΙΝΑΙ» Μου, τη Ροή της Υπόστασής Μου, τη Ροή της Αγάπης Μου. Αναβιβάζω την έκφρασή σου σαν υπόσταση σε ανώτερα πεδία, για να πάλλεσαι και να δονείσαι πλησιέστερα σ’ Εμένα όλες τις ώρες. Παρέχω Έ­λεος και Χάρη στην υπόστασή σου, ώστε να μπορείς να ανέρχεσαι με την επιθυμία της ψυχής σου στα Θεία Πεδία, να ζεις και να βιώνεις Θείες καταστάσεις Απειρότη­τας, που θα δονούν το «είναι» σου μέσα σ’ Εμένα και θα διαμορφώνουν εντός σου σε συνειδητή κατάσταση Θεία Διδάγματα, Θείες Τελειότητες, Θείες Αρμονίες, για να μπορέσεις να εκπροσωπήσεις στην εντέλεια, καλλιερ­γούμενος, εκλεπτιζόμενος και ανερχόμενος τα πεδία, το Λόγο. Για να εκφράσεις την Απειρότητα της Αγάπης και να καταστείς ο ίδιος Αγάπη και Φως, παλλόμενη Αρμονία και Τελειότητα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32^ο

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΛΗΣΗΣ

 

Αγαπημένε Αδελφέ Μου, Αγαπημένε Εαυτέ Μου Άν­θρωπε, έρχομαι και σε πλησιάζω όχι για να σε κρίνω, ή για να σου μιλήσω για τα ελαττώματά σου, ή για να σου πω τα λάθη και τις ατέλειές σου, για να σε ατενίσω από ύψος και απόσταση.

Έρχομαι για να σε πλησιάσω, για να μπω μέσα σου, για να ενωθώ μαζί σου, για να σου μιλήσω για σένα και για Μένα και να σου πω, Αγαπημένε Άνθρωπε Αδελφέ Μου, ότι είμαστε Ένα. Να σου μιλήσω για την Ύπαρξή σου, που αγνοείς, για την Ύπαρξή σου, που ηθελημένα τη σκεπάζεις με πέπλα και αδιαφορείς, αρνείσαι να τη δεις, αρνείσαι να την αντιμετωπίσεις, αρνείσαι να μετουσιωθείς μέσα σ’ αυτή και να γίνεις ένα μαζί της. Αρνείσαι την Αιώνια και Αναλλοίωτη Υπόστασή σου, μα αυτή η Υπόσταση είναι η μόνη υπαρκτή, αυτή η Υπόσταση Εί­μαι Εγώ, που Πάλλομαι και Ζω εντός σου, ο Υπερούσιος Λόγος ο Ένας και Μοναδικός, ο Λόγος - Αγάπη, ο Λόγος - Πνοή, ο Λόγος - Δύναμη, ο Λόγος - Ζωή και Δημιουργία, ο Λόγος που διακατέχει την κίνησή σου, την ανάσα σου, τη ζωή σου, όλες σου τις εκδηλώσεις, όποια μορφή κι αν έχουν.

Αγαπημένε Αδελφέ, Αγαπημένε Μου Εαυτέ, έρχομαι να σου μιλήσω για την Ύπαρξή σου, για την Ελευθερία σου. Έρχομαι να σου μιλήσω για την Αέναη, Άχωρη, Άχραντη Αγάπη, που υπάρχει εντός σου. Έρχομαι να σου μιλήσω για την Ευτυχία σου. Όλα αυτά ζουν εντός σου, πάλλονται εντός σου, ενυπάρχουν καλυμμένα μέσα στην πλάνη, μέσα στα καλύμματα της αναλήθειας. Όλα αυτά παλμοδονούν το «είναι» σου συνέχεια και αέναα, γιατί διαφορετικά δε θα μπορούσες να υπάρχεις, να κινείσαι, ν’ αναπνέεις και να εκδηλώνεσαι με κανένα τρόπο.

Είμαι Εγώ όλα αυτά, Απέραντε Εαυτέ Μου, Αγαπημέ­νε Εαυτέ Μου, λατρεμένε Άνθρωπε του Φωτός, της Α­γάπης, της Χάρης και του Ελέους. Είμαι Εγώ, που υπάρ­χω εντός σου. Είμαι Εγώ η Ζωή σου, η Πνοή σου και η Ελευθερία σου. Είμαι Εγώ η Απειρότητα του Ελέους, Εί­μαι Εγώ η κάθε κίνηση του μηχανισμού σου. Τα κύτταρά σου όλα, που πάλλονται και δονούνται, Εγώ τα διέπω, Εγώ τα συνέχω, Εγώ τα συγκρατώ, Εγώ τους δίνω τη δύ­ναμη να λειτουργούν και να εκδηλώνουν όλες τις κατα­στάσεις. Τη σκέψη σου Εγώ τη διαπερώ με Αρμονίες και Ήχους, Εγώ την κατευθύνω, ώστε συνεχώς να ανάγεται για να φτάσει στην Τελειότητα του Θείου Νου, στην Α­πειρότητα της Απέραντης Αγάπης, της Απερινόητης, της Ανυπέρβλητης, που πάλλει τους Κόσμους, που ρέει Αέ­ναα χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς ανθρώπινα κατεστημένα, αλλά διασπά τα πάντα και τα μετουσιώνει, για να τα ενώσει, να τα καταστήσει Ενό­τητα αδιαίρετη, Ενότητα παλλόμενη, που διαχέει κραδα­σμούς Υπερούσιους, Υπερουράνιους και πάλλει με Πύρι­νες δονήσεις τα πάντα.

Εγώ Είμαι, Αδελφέ Μου, ο παλλόμενος Εαυτός σου, ο Εαυτός Φως, Έλεος, Χάρη, Θεία Παρουσία, που υπάρχει εντός σου, που διαχέεται και δονείται από μέσα σου ό­λες τις ώρες και όλες τις στιγμές. Εγώ Είμαι Αυτός, που θ’ αναδυθώ από εντός σου για να σε μετουσιώσω ολό­κληρο μέσα στην Παρουσία Μου, για να σε καταστήσω μια Πύρινη Φωταυγή Υπόσταση που διαχέει Αγάπη και κραδασμούς Ενότητας.

Εγώ Είμαι Αδελφέ Μου, που σε καλώ να έλθεις και να ενωθείς μαζί Μου συνειδητά, που σε καλώ να απαρνηθείς τα πέπλα σου, να απαρνηθείς τις καταστάσεις της ά­γνοιας, να απαρνηθείς την πλάνη και την αναλήθεια που τόσους αιώνες δημιούργησες, έπλασες και ζεις μέσα σ’ αυτή. Εγώ σε καλώ να έλθεις ν’ αγκαλιαστείς με την Υ­πόστασή Μου, να έλθεις ν’ αφομοιωθείς μέσα σ’ Εμένα, που δεν Είμαι μακριά από εσένα, αλλά Είμαι μέσα σου, να μου παραδώσεις την ύπαρξή σου με όλες τις σκιές για να σου την κάνω Φως, για να σου την κάνω Απέραντη Πηγή Ενέργειας, για να σου την κάνω Θεία Απερινόητη Αγάπη. Εγώ σε καλώ να έλθεις και να Μου δώσεις τις ατέλειές σου για να τις μετατρέψω σε Τελειότητα, να μου δώσεις τις δυσαρμονίες σου για να τις μετατρέψω σε Φως, σε Απειρότητα, σε διαχεόμενη Αρμονία μέσα στους Κόσμους. Σε καλώ, Αγαπημένε Μου, να ενωθούμε σ’ ένα αγκάλιασμα Υπερουράνιο, που δε θα διαχωρίζει εσένα από Εμένα, αλλά θα μας αφήνει ενωμένους μέσα στα Σύμπαντα, θα μας πάλλει, θα μας δονεί, θα μας διαχέει. Σ’ ένα αγκάλιασμα που δε θα επιδέχεται τους διαχωρι­σμούς της διττότητας, αλλά θα φανερώνει την Ενότητα σε πολλαπλότητα μορφών και θα αφομοιώνει την πολλα­πλότητα των μορφών μέσα στο Ένα.

Αγαπημένε Άνθρωπε, Υπερουράνιε Άνθρωπε, Άν­θρωπε που έχεις τόση Γαλήνη μέσα σου, που κι εσύ δεν μπορείς να τη συνειδητοποιήσεις, Άνθρωπε, που έχεις τέτοια ασύλληπτη χωρητικότητα, που δεν μπορείς να τη νοήσεις με τον περιορισμένο νου που έπλασες. Επίτρεψε στον Εαυτό σου να δονηθεί στο Απεριόριστο, στη δόνη­ση της Απεριόριστης Ενότητας και οι φραγμοί σου θ’ αρ­χίσουν να σπάνε, τα όριά σου θ’ αρχίσουν να καταθρυμματίζονται και θα δεις Εμένα από μέσα σου, Πύρινο και Θείο ν’ αναβλύζω και να σε μετουσιώνω κύτταρο με κύτ­ταρο, πόρο με πόρο, να μετουσιώνω εσένα σ’ όλα τα πε­δία, σ’ όλες τις εκδηλώσεις, σ’ όλες τις καταστάσεις και να σε ανάγω, να σε ενώνω με την Απέραντη Υπόστασή Μου, σ’ όλα τα σημεία για να γίνεις πάλι ενσυνείδητα, όχι παθητικά, αλλά ενεργά «Εγώ», να γίνουμε ο Ένας Λόγος, που εκδηλώνεται μέσα στα Σύμπαντα, χωρίς δια­χωρισμούς, χωρίς διασπάσεις, χωρίς δυσαρμονίες, χωρίς εκδηλώσεις μη Αγάπης, αλλά με Μία και Μοναδική εκδή­λωση την Απειρότητα της Αγάπης, την Απειρότητα του Φωτός, την Απειρότητα της Τελειότητας.

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, σε καλώ μέσα στους αιώ­νες με Μία Φωνή Πύρινη, που αναδιπλώνει τις υποστά­σεις σου τις διαχωρισμένες μέσα σ’ Εμένα, που τις ανα­κυκλώνει και τις πάλλει και τους απορροφά τα στοιχεία της πλάνης, τα στοιχεία της ύλης και μέσα από την ανα­δίπλωση στα παραδίδει πάλι μετουσιωμένα, στα παραδί­δει Θεία Φωτιά, Θείο Φως, Θεία Απειρότητα. Σου δίνω τον Εαυτό Μου Άνθρωπε, Αέναα στον παρέχω, Αέναα υπάρχω εντός σου, Αέναα πυροδοτώ το «είναι» σου, Αέ­ναα σ’ αναγάγω για να Με εκδηλώσεις ολόκληρο, χωρίς δεσμούς της ύλης, χωρίς περιορισμούς της διάνοιας, χωρίς συναισθηματικά κατεστημένα, αλλά με μία Αγάπη Απέραντη και Αναλλοίωτη, μ’ ένα Φως, με μία Διαύγεια Υπερούσια, με μία Κατανόηση Άπειρη, με μία Καλοσύνη και μία Γλυκύτητα Ανυπέρβλητη, με μία Απέραντη Προσ­φορά και Έλεος.

Υπάρχω αναδιπλούμενος στα Σύμπαντα, μα υπάρχω και μέσα σου, υπάρχω και ζω κάθε στιγμή και κάθε ώρα. Ξεδιπλώνομαι από εντός σου και σου δίνω μηνύματα α­νάλογα με το στάδιο που βρίσκεσαι, ανάλογα με το πόσο μπορεί να σηκώσει η υπόστασή σου, ανάλογα με το πόση Ενέργεια το σκήνωμά σου μπορεί ν’ αντέξει. Σου διοχε­τεύω από την Ύπαρξή Μου την Αναλλοίωτη και την Απέ­ραντη και σε επιβοηθώ να συνεχίζεις, να ανάγεσαι και ν’ αποκτάς περισσότερη αντοχή στις Θείες δονήσεις, να μετουσιώνεσαι ώστε να μπορέσει η δόνησή σου να γίνει Μία, η δόνηση του Λόγου, ν’ αποκτάς ευρύτητα καρδιάς, ώστε να χωρέσεις τη Δόνηση της Αγάπης, την Ολότητα της Αγάπης και ευρύτητα νου, ώστε να καταστείς Θείος Νους.

Εγώ Αδελφέ Μου, Είμαι Αυτός που θα σε οδηγήσω βήμα με βήμα στην Ευτυχία σου, στην Ελευθερία σου, στην Απεραντοσύνη σου. Σ’ αυτή την Ευτυχία, την Ελευ­θερία και την Απεραντοσύνη που υπάρχει μέσα σου. Σ’ αυτή την Απέραντη Γαλήνη που δύναται να διαχέεται από εντός σου με τέτοια δύναμη παλμών, που δεν μπο­ρείς να διανοηθείς και να συλλάβεις. Εγώ θα σε οδηγή­σω, Άνθρωπε, από μέσα σου και απ’ έξω σου με όλους τους τρόπους, στην Ασύλληπτη κατάσταση της Τελειότη­τας, στην Ασύλληπτη κατάσταση της διάχυσης στους Κό­σμους, σαν μόρια Αγάπης και Φωτός, σαν διάπυρα μόρια Τελειότητας και Αρμονίας.

Εγώ Άνθρωπε, θα σ’ οδηγήσω να συλλέξεις εντός σου όλες τις επιμέρους καταστάσεις, όλα τα επιμέρους στοιχεία των ήχων, των χρωμάτων, των συνθέσεων. Θα σε οδηγήσω να συνθέσεις και ν’ αποσυνθέσεις, ν’ αντι­δράσεις σε καταστάσεις, να δεχτείς μέσα σου και να βιώσεις αντιφάσεις, για να μπορέσεις να ενώσεις τα πά­ντα μέσα στο Ένα, μέσα σ’ Εμένα, μέσα στην Πύρινη Ροή του Λόγου, που υπάρχει εντός σου, για να μπορέ­σεις να απελευθερώσεις την Πύρινη Ροή του Λόγου, που ρέει μέσα σου και αναμένει την απελευθέρωσή της, για να σε κατακλύσει ολόκληρο και να σε κάνει Πυρ.

Καλώ την Υπόστασή σου τη διαμοιρασμένη σε διάφο­ρα κομμάτια, την εγκλωβισμένη σε διάφορα σκηνώματα να έρθει σ’ Εμένα, να έρθει να νιώσει το άγγιγμα της Α­γάπης, της Καλοσύνης και της Γλυκύτητας. Καλώ την Υπόστασή σου να παραδοθεί όπως κι αν είναι, με όσα λάθη, με όσες ατέλειες κι αν έχει, για να λάβει Εμένα, να λάβει το Φως και την Αγάπη, ώστε από Υπόσταση, που έχει μέσα της τις δυνατότητες να εκδηλωθεί ως Θεότη­τα, ως Λόγος, να γίνει, Άνθρωπε, ο Λόγος ο Ενωμένος Απόλυτα με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο. Να γίνει, Άν­θρωπε, από μικρή μονάδα, που αντλεί από την Πηγή, η ίδια η Πηγή Ενέργειας και Φωτός συντονισμένη στο Από­λυτο με τη Μία και Μοναδική Πηγή, τη Μία και Μοναδική Ύπαρξη, τη Μία και Μοναδική Αγάπη και Ενότητα του Αναλλοίωτου, Αδιάφθορου, Ατελεύτητου και Ακένωτου Θείου Πυρός.

Η Ύπαρξη Αγαπημένε Άνθρωπε Είμαι. Η Ύπαρξη εί­σαι κι εσύ. Είμαστε η Ύπαρξη, ενωμένοι και δονούμενοι. Διαφορετικά αν δεν ανήκες μέσα στην Ύπαρξη, αν δεν περιείχες μέσα σου όλες τις δυνατότητες της Θείας Ου­σίας, αν δεν ενέκλειες μέσα σου άπειρες δυνάμεις απερινόητης ισχύος, δε θα μπορούσες να ζεις σε μορφές και να εκδηλώνεσαι μέσα στην ύλη. Θα βρισκόσουνα σε μία κατάσταση πλήρους ανυπαρξίας, μα και τότε πάλι θα υ­πήρχες μέσα στην Ύπαρξη, γιατί και η ανυπαρξία μέσα στην Ύπαρξη εμπερικλείεται. Γιατί μέσα στο Θεό, μέσα στον Απερινόητο Λόγο, μέσα σ’ Εμένα υπάρχει η Ύπαρξη και η Ανυπαρξία, η Εκδήλωση και το Ανεκδήλωτο, η Μορφή και το Άμορφο.

Η Ύπαρξη στην έννοια την Ανυπέρβλητη και την Υπε­ρουράνια, στην έννοια που υπάρχει εντός σου, στη μόνη Αναλλοίωτη και Αδιάφθορη έννοια, είναι η Προσφορά, εί­ναι η Διάχυση μέσα στους Κόσμους, η διάχυση μέσα στις υποστάσεις. Είναι η Ένωση και η Παλμοδόνηση στους ίδιους παλμούς, στις ίδιες καταστάσεις Ενότητας, στον ίδιο ομοιοκραδαστικό τόνο της Απόλυτης Αρμονίας. Αυτή η Ύπαρξη είναι μέσα σου, η Ύπαρξη - Ενότητα - Αγάπη - Αρμονία - Τελειότητα, η Ύπαρξη που αν και δύναται να αναλυθεί σ’ όλους τους ήχους, σ’ όλους τους τόνους, σ’ όλες τις Αρμονίες, σ’ όλες τις Τελειότητες και σ’ όλα τα πεδία και να φανερωθεί απ’ όλες τις εκδηλώσεις μορφών, ακόμα και μέσα από την ύλη, παραμένει Ενωμένη, δε χά­νει τη συνοχή της, την ομοιοκραδαστικότητά της, δε χάνει τον Ένα Παλμό της Ενότητας, την Αδιάφθορη, Αναλ­λοίωτη Υπόστασή της, την Υπερούσια Θεία Αγάπη της, που διαχέεται ανεξάντλητα, όπως αναβλύζει μέσα από τη γη το νερό και διαχέεται και καλύπτει και ρέει.

Αγαπημένε Άνθρωπε, μέσα σου θα αναβλύσει Θείο Ύδωρ, Θεία Ενέργεια. Είσαι ενωμένος με την Πηγή, είσαι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Απέραντη Δύναμη που συνέχει τους Κόσμους. Εσύ εμποδίζεις την Εκδήλωση της Ροής της Ενέργειας, την Εκδήλωση της Ροής του Φωτός και της Αγάπης. Εσύ δεν επιτρέπεις να εμβαπτισθείς μέσα στη Θεία σου Υπόσταση, με τους περιορι­σμούς του νου σου, τους περιορισμούς των μορφών και της ύλης σου. Μην περιορίζεσαι από τις μορφές σου, τις έλαβες για να διδαχτείς και μέσα απ’ αυτές να μάθεις ότι είσαι Απεριόριστος.

Τις έλαβες ώστε μέσα απ’ αυτές να μπορείς να ξεπεράσεις τα πάντα και να εκδηλώνεσαι μέσα απ’ όλες τις μορφές χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια. Μη σε περιορίζουν οι μορφές σου, αλλά άφησε την Εκδήλωση της Ανυπέρ­βλητης Θείας Ουσίας να ρεύσει από εντός τους, να τις μετουσιώσει, να διασπάσει τα όριά τους, να τις επεκτεί­νει στα Σύμπαντα, γιατί και η μορφή σου, Αγαπημένε Μου, γίνεται να επεκταθεί στα Σύμπαντα, γίνεται, ακόμα κι αν βρίσκεσαι μέσα στην ύλη, να πάλλεσαι ταυτόχρονα σ’ όλους τους Κόσμους, να ρέεις και να δονείς τα Σύ­μπαντα, αρκεί να συνταυτίζεσαι με την Αγάπη, αρκεί οι εκδηλώσεις σου να είναι Αρμονία, αρκεί Εγώ να ρέω από εντός σου και να διέπω όλα σου τα κύτταρα, χωρίς τους περιορισμούς σου. Αρκεί εσύ να διασπάσεις τα όριά σου, να τα καταθρυμματίσεις, για να μπορέσεις να Με νιώσεις να ανακυκλώνομαι εντός σου και στα Σύμπαντα, για να νιώσεις την Ενότητά σου ως Άνθρωπος - Ολότητα με τον Ένα και Μοναδικό Θεό, με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο, με τη Μία και Μοναδική Ύπαρξη της Ροής της Ανυπέρβλητης, που διέπει και συνέχει την Απερινόητη Δημιουρ­γία, τους Ασύλληπτους Κόσμους, τις Εκδηλώσεις και το Ανεκδήλωτο.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, θέλω να σου διδάξω την Ε­λευθερία σου και, την παλμοδόνησή της στους Κόσμους. Θέλω να σου διδάξω το Φως και την Αγάπη. Να σου τα διδάξω όλα αυτά και να σε βοηθήσω να τα νιώσεις. Να σε βοηθήσω να δεις Εμένα, όχι σαν μορφή, όχι όπως εμφα­νίσθηκα όταν περπάτησα στη γη ενδεδυμένος ένα σκή­νωμα, αλλά σαν την Απερινόητη Υπόσταση που μπορεί να λάβει όλες τις μορφές, σαν την Υπόσταση που δε δέχε­ται όρια και περιορισμούς μορφοποίησης, αλλά είναι ταυ­τόχρονα Μορφή και Άμορφο, Εκδήλωση και Ανεκδήλωτο, Ροή και Ακινησία, Ανυπέρβλητη Πύρινη Θεία Δόνηση.

Σε καλώ να Με δεις σαν Θείο Πυρ, που υπάρχει εντός σου, γύρω σου, που υπάρχει μέσα στα μόρια και στα κύτ­ταρα του σκηνώματος σου. Να Με δεις σαν Θεία Παρου­σία παλλόμενη μέσα στους Κόσμους, όχι πλέον σαν μία μορφή μόνο που περπάτησε στη γη για ένα χρονικό διά­στημα, αλλά σαν μία Άμορφη Μορφή, Υπερούσια Μορφή, Αστάθμητη και Ασύλληπτη Μορφή, που υπάρχει Αέναα και Αναλλοίωτα και εκδηλώνεται όλες τις ώρες, όχι μόνο την εποχή που περπάτησα με ανθρώπινο σκήνωμα. Σαν μία Άμορφη Μορφή που εκδηλώνεται όλες τις στιγμές, με όλους τους τρόπους και φανερώνει τη Θεία Αλήθεια σε κάθε υπόσταση, που πραγματικά επιθυμεί να Τη δει και να εναγκαλισθεί με την Απειρότητα της Αγάπης, μ’ Εμένα.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, καταθρυμμάτισε τις εικόνες, καταθρυμμάτισε τις προσωποποιημένες καταστάσεις που έχεις μέσα σου για Εμένα, για να μπορέσεις να εισέλθεις σ’ ένα στάδιο ψηλότερο, ευρύτερο, που θα σε βοηθήσει να εισχωρήσεις κατευθείαν στην Ουσία Μου, να καταλά­βεις ότι Υπήρξα σαν Μορφή στη γη, αλλά Υπήρξα, Υπάρ­χω και θα Υπάρχω Αέναα, σαν η Άμορφη Μορφή που συ­νέχει τους Κόσμους. Για να εισέλθεις σ’ ένα στάδιο, που θα σε βοηθήσει να εισχωρήσεις μέσα σ’ Εμένα πραγματικά και ουσιαστικά, ώστε να μη συνδέεσαι πλέον μ’ εκείνη την Υπόσταση, που περπάτησε σαν Λόγος πάνω στη γη, αλλά να συνδέεσαι με την Υπόστασή Μου σ’ όλο Της το βάθος, σ’ όλα Της τα σημεία και στην Άμορφη ακόμα διάστασή Της, χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, για να μπορείς να Με κατανοήσεις και σαν Ροή και σαν Αγάπη και σαν Απειρότητα και σαν Μορφή και σαν Εκδήλωση και σαν Ανεκδήλωτο.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, σε αγκαλιάζω. Αγκαλιάζω το «είναι» σου. Αγκαλιάζω την Πνοή της Ζωής σου, που Εί­μαι Εγώ, την Πνοή της Αγάπης σου, την Πνοή της Απειρότητάς σου. Αναπτερώνω όλα αυτά τα στοιχεία που υ­πάρχουν μέσα σου, τα εμφυσώ και τα ενδυναμώνω, για να φανερωθούν από μέσα σου σαν Ευλογία Θείας Αγά­πης, Θείας Γλυκύτητας, Θείας Γαλήνης, Θείας Κατανόη­σης, σαν Θεία Ποιότητα που θα διαχυθεί στους Κόσμους, για να προσφέρει το Φως του Θεού, την Αλήθεια του Θεού, την Απειρότητα του Θεού. Για να προσφέρει τον Εαυτό στον Εαυτό, την Αγάπη στην Αγάπη, το Φως στο Φως, την Απειρότητα στην Απειρότητα.

Γιατί πρέπει να κατανόησες, ότι τα πάντα είναι Ένα, τα πάντα είναι Αγάπη και Φως, τα πάντα είναι Απειρότη­τα, αρκεί να μπορέσεις να καταθρυμματίσεις τα πλαίσια, τους περιορισμούς, την αναλήθεια και την πλάνη, που δημιουργήθηκαν με μοναδικό σκοπό να σε οδηγήσουν συνειδητά και υπεύθυνα στην ενεργή σου δραστηριότητα σαν ενωμένο Άνθρωπο, με τον Ένα και Μοναδικό Λόγο, σαν ενωμένο Άνθρωπο - Λόγο. Που δημιουργήθηκαν μό­νο και μόνο για να σε διδάξουν, για να σε οδηγήσουν σταθερά και σίγουρα στη Μία και Μοναδική Αλήθεια, στο Ένα και Μοναδικό Φως.

Άνθρωπέ Μου, Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, θα σε κα­λώ Αέναα μέσα στους αιώνες μέχρις ότου εσύ κι Εγώ θα είμαστε το Απόλυτο Ένα, που εκδηλώνεται σε πολλα­πλότητα, μέχρις ότου εσύ κι Εγώ θα βρισκόμαστε σε τέ­τοια Ένωση, ώστε οι εκδηλώσεις μας δε θα είναι διαχωρισμένες και δε θα υπάρχει ούτε ένας κυματισμός ανα­λήθειας ή δυσαρμονίας. Τότε που η Εκδήλωση της Τρια­δικότητας θα είναι Τέλεια, θα διέπει τους Κόσμους κι εσύ θα βρίσκεσαι, μέσα σ’ αυτή Ενωμένος άρρηκτα, εκ- δηλωνόμενος Τριαδικά ως Άμορφο, ως Μορφή ως Ενέρ­γεια, με όλους τους τρόπους, με όλες τις συνθέσεις.

Σε καλώ στην Ευτυχία σου. Έρχομαι να σου μιλήσω γι’ αυτή, να σου πω να έλθεις σ’ Εμένα, ν’ αγκαλιάσεις το Φως Μου, την Απειρότητά Μου, ν’ αγκαλιάσεις τη Δόνη­σή Μου, γιατί εσύ είσαι αυτός που βάζεις εμπόδια στη Δόνηση της Αγάπης Μου, εσύ είσαι αυτός που δεν επι­τρέπεις ν’ αγκαλιαστούμε πλήρως, που θέτεις με τα όριά σου φραγμό στην Ένωσή μας, φραγμό στην Άπειρη Ροή μας, την Ενιαία και την Αδιάσπαστη.

Ευτυχισμένοι όσοι δουν να πάλλομαι μέσα τους. Ευ­τυχισμένοι όσοι με νιώσουν σαν τον παλμό της Αγάπης. Ευτυχισμένοι όσοι μπορέσουν να πιστέψουν σε Μένα σαν Ύπαρξη εντός τους. Ευτυχισμένοι όσοι τολμήσουν να Με φανερώσουν με θάρρος, με ισχύ, με δύναμη στον Άν­θρωπο - Αδελφό. Ευτυχισμένοι όσοι θ’ αντιμετωπίσουν με θάρρος την κατακραυγή του Κόσμου, με σκοπό να υπη­ρετήσουν την Αλήθεια, με σκοπό ένα και μοναδικό, να εκδηλώσουν τη Θεότητα, να οδηγήσουν την Ανθρωπότη­τα στο Φως, στην Ανυπέρβλητη Τελειότητα της Απέρα­ντης Γαλήνης. Ευτυχισμένοι, Αγαπημένε Άνθρωπε, όσοι τολμήσουν να πουν, ότι μπορούν να ενωθούν με το Λό­γο, ότι ο ίδιος ο Λόγος έρχεται και μου μιλά και με κα­ταξιώνει και με ανασύρει από την πλάνη μου και μου δί­νει τη δύναμη να ενωθώ μαζί Του, να γίνω Ένα μ’ Αυ­τόν, γιατί Ένα υπάρχω και υπήρχα και αν δε δημιουρ­γούσα τα καλύμματα της αναλήθειας, τα καλύμματα της πλάνης, δε θα έπαυα ποτέ να εκδηλώνομαι με Τελειότη­τα, με Αρμονία, με Φως.

Ευτυχισμένοι όσοι τολμήσουν να δουν την Αρμονία τη διαχεόμενη στους Κόσμους και να πουν, ότι αυτή η Αρ­μονία είναι δική τους, ότι αυτή η Αρμονία δεν είναι κάτι ξέχωρο απ’ αυτούς, αλλά υπάρχει μέσα τους, διαχέεται από το «είναι» τους, ταυτίζεται με το «είναι» τους, γίνε­ται ένα Απέραντο «Είναι», Αναλλοίωτο. Ευτυχισμένοι ό­σοι μπορέσουν να αγκαλιάσουν τον Άνθρωπο και να πουν: Εγώ Είμαι ο Ένας, ο Μοναδικός Άνθρωπος, ο ε­νωμένος με το Λόγο, ο Άνθρωπος Θεός, ο Άνθρωπος που δε δέχεται όρια, φραγμούς, που δε δέχεται κατα­στάσεις διαχωρισμών, ο Άνθρωπος που δε βλέπει τις μορφές και δεν παρακωλύεται απ’ αυτές. Ο Άνθρωπος που τις μορφές τις αναλώνει, τις μετουσιώνει, τις κάνει Φως. Ο Άνθρωπος εκείνος που δεν εμποδίζεται ν’ αγκα­λιάσει και τις υποστάσεις, που φαίνονται να εκδηλώνο­νται με χαμηλότερες εκδηλώσεις και να τις ανάγει μέσα του και να πει εγώ είμαι κι αυτός, όπως κι αν εκδηλώνο­μαι, είμαι Αγάπη κι έχω τη δύναμη να μετουσιώσω τα πά­ντα μέσα στην Αγάπη.

Ευτυχισμένος όποιος τολμήσει να φανερώσει τη Θεία του Υπόσταση, όποιος τολμήσει να κάνει το βήμα για ν’ ακολουθήσει το Λόγο, τη Θεία Ύπαρξη. Να περπατήσει βήμα με βήμα ενωμένος με το Λόγο, για να υψωθεί πάνω από τα πάντα, για να γίνει τα πάντα, για να γίνει το Φως, η Απειρότητα. Ευτυχισμένοι όσοι μπορούν να συλλάβουν την Απειρότητα της Αγάπης, που διαχέεται στους Κό­σμους, όσοι μπορούν να καταλάβουν ότι ο Θεός πάλλει και δονεί με Θεία Τελειότητα, με Ανυπέρβλητους παλ­μούς την Απερινόητη Δημιουργία. Ευτυχισμένοι όσοι μπορούν να συλλάβουν ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή περιορισμένοι στις μορφές τους, αλλά έχουν τη δύναμη να τις ξεπεράσουν και να καταδείξουν στον Άνθρωπο ότι αυτές οι μορφές δεν είναι δεσμά, αλλά διδακτήριο που θα οδηγήσει στη διάχυση στους Κόσμους. Ευτυχισμένοι όσοι θα προχωρήσουν βήμα με βήμα, προσπάθεια με προσπάθεια, για να καταξιωθούν, για ν’ ανεβούν νικητές μέσα στο Φως, παλλόμενοι και δονούμενοι ολόκληροι μέσα στο Λόγο, παλμοδονούμενοι στην Αρμονία της Α­γάπης, στην Αρμονία του Φωτός και της Τελειότητας.

Αγαπημένε Αδελφέ Μου Άνθρωπε, ευτυχισμένος αν μπορέσεις να νιώσεις Εμένα μέσα σου, αν μπορέσεις να δονηθείς στους Παλμούς Μου, που περιέχουν τα πάντα, που μορφώνουν το Ένα, που διαχέονται παντού. Ευτυχι­σμένος αν μπορέσεις να δεις αυτή την Υπόσταση να α- ναβλύζει από εντός σου, να διαχέεται, να ρέει και να σε ενώνει με όλους, με όλες τις διαμοιρασμένες υποστά­σεις, για να σε κάνει Ένα, να σ’ ενώνει με τα Σύμπαντα, για να σε κάνει το Παν.

Αγαπημένε Μου Αδελφέ, διαχέω την Ευτυχία της Απειρότητας, την Ευτυχία της Γαλήνης, την Ευτυχία του Φωτός και της Αγάπης μέσα σ’ όλες τις υποστάσεις του Αδελφού Ανθρώπου, που βρίσκεται εδώ διαμοιρασμένος σε μορφές, Διαχέω την Ευλογία αυτή και σ’ όλους τους αδελφούς, που έχουν λάβει εσωτερικά μήνυμα Αγάπης, μήνυμα Θείας Παρουσίας, όπου κι αν βρίσκονται. Τη δια­χέω στην Ολότητα του Ανθρώπου, για να αισθανθεί εν­τός του τη Θεία Δόνηση της Θείας Παρουσίας.

Σε Ευλογώ, Αγαπημένε Άνθρωπε, να προχωρήσεις, να πορευθείς στο Φως και στην Αγάπη, σε Ευλογώ να μετουσιωθείς, να γίνεις Ένα με Μένα, να γίνεις Απέραντο Φως, Απέραντη Αγάπη, Απέραντη Τελειότητα. Σ’ Ευλογώ να καταστείς η Ενότητα των Κόσμων, η Αρμονία των Κό­σμων, η Διάχυση των Κόσμων, η Ασύλληπτη Δημιουργία. Σ’ Ευλογώ να κατανοήσεις το σημερινό Μου μήνυμα, το Μήνυμα της Κλήσης, που αγκαλιάζει τα πάντα, που σε ανυψώνει στα Ανυπέρβλητα ύψη του Λόγου και σε φτάνει να δονηθείς στη δόνηση της Ενότητας της Μίας και Μο­ναδικής. Σ’ αγκαλιάζω, αν και από πάντα σ’ αγκάλιαζα, αν κι από πάντα το αγκάλιασμά μας ήταν τόσο άρρηκτο, που δεν υπήρχε διαχωρισμός, δεν υπήρχαν στοιχεία αναλή­θειας. Εσύ τα έβαλες με σκοπό να διδαχτείς, ώστε ποτέ άλλοτε να μην τα χρησιμοποιήσεις σαν κατάσταση διδα­χής σου. Αυτά τα στοιχεία τα παίρνω μέσα Μου και τα μετουσιώνω και παραδίδω στην υπόστασή σου Θείο Φως και Θεία Αγάπη. Ντύνω την υπόστασή σου, όπου κι αν βρίσκεται διαμοιρασμένη, με Θεία ενδύματα Λευκά Θείου Φωτός και Θείας Απειρότητας και αφήνω όλες τις υπο­στάσεις παλμοδονούμενες στο Φως, αδέσμευτες, απε­ριόριστες, ικανές να προχωρήσουν. Εμφυσώ Θείες δυνα­τότητες σ’ όλες, ώστε καμία να μην υστερήσει, αλλά ό­λες να έχουν τη δυνατότητα εξέλιξης και αφομοίωσης μέσα στο Λόγο.

Διασπώ τα δεσμά σου, τα όριά σου, τα κατεστημένα σου και σε απορροφώ μέσα Μου, απορροφώ την υπόστα­σή σου καθεμιά ξεχωριστά και όλες μαζί, τη μετουσιώνω και στην παραδίνω πάλι φλεγόμενη στο Φως. Στην καθι­στώ Φλεγόμενη Ύπαρξη, Πύρινη Ύπαρξη. Σε κατακλύζω με Θείες Πύρινες Ιδέες, με Θεία Πύρινα Αισθήματα, με Θείες Πύρινες Εκδηλώσεις, για να εκδηλώσεις το Πυρ της Θεότητας μέσα από το σκήνωμά σου. Ανάγω τις δο­νήσεις των σκηνωμάτων σου, για να μπορέσεις να αντέξεις το Θείο Φως και τις Θείες Δονήσεις και μετουσιώνω στοιχεία ύλης και διαπερώ τα σκηνώματα όλων όσων βρί­σκονται εδώ, Αδελφέ Άνθρωπε, με διαφορετική δόνηση, σε διαφορετικό παλμό, σε ανώτερη Θεία κατάσταση, για να μπορέσεις να δεχτείς νέες παροχές Θείας Ενέργειας και να παλμοδονηθείς σ’ άλλες Ποιότητες.

Στο Όνομα του Πατρός, στο Όνομα του Υιού, στο Όνομα του Αγίου Πνεύματος, στο Όνομα της Τριαδικής Ενότητας που Είμαι, στο Όνομα της Ανυπέρβλητης Θείας Παρουσίας, της Ανυπέρβλητης Θείας Ροής, Ευλο­γώ τους λόγους αυτούς, Ευλογώ τον πλανήτη Γη και με­τουσιώνω τις δονήσεις του, ανάγω αυτές και διοχετεύω σ’ ολόκληρο τον πλανήτη Γη, Πύρινη Ροή Θείας Ενέρ­γειας. Ανακυκλώνω γύρω από τον Ισημερινό και γύρω από τον Μεσημβρινό τη Ροή της Ενέργειάς Μου, να υ­πάρχει και να ρέει Αέναα σαν Πύρινη Ροή Θείου Φωτός. Διαπερώ σ’ όλα του τα σημεία τον πλανήτη με Θείο Φως, μέχρι το Κέντρο του κι όλα τα σημεία της ατμόσφαιρας, της στρατόσφαιρας και της ιονόσφαιρας, που υπάρχουν πέριξ αυτού και θέτω στα στρώματα αυτά Πηγές Ενέρ­γειας, για να εκπέμπουν συνεχώς Φως και Αγάπη και να διαχέουν αυτά στον πλανήτη Γη, ώστε ο Άνθρωπος και ο πλανήτης ενωμένοι ν’ αναχθούν σ’ άλλες καταστάσεις δονήσεων.

Επισφραγίζω πάντα ταύτα με τη Θεία Ευλογία του Ε­νός και Μοναδικού Λόγου, με τη Θεία Ευλογία του Ενός και Μοναδικού Θεού, με την Ανυπέρβλητη Ροή της Αγά­πης και της Ενότητας, που περιέχει και περικλείει τα πά­ντα.

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΛΟΓΟΣ

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, δίνεις την εντύπωση ότι προχωράς σε μία πορεία, έχοντας χάσει την πυξίδα και το τιμόνι με τα οποία κινείσαι και προσανατολίζεσαι. Ο στόχος υπάρχει μπροστά σου, τον βλέπεις, διακατέχεσαι απ’ αυτόν, όμως δεν μπορείς να διακρίνεις το Δρόμο που θα σε οδηγήσει στο στόχο και περιφέρεσαι σε παρα­κλάδια που δημιουργείς μέσα από τις νοητικές διερ­γασίες σου, αναζητώντας να βρεις κάτι, που δεν υπάρχει. Διακρίνω εντός σου ανισορροπία, δυσαρμονία, έλλειψη ενεργητικότητας, δυναμικού, έλλειψη σταθερής πο­ρείας, έλλειψη γενικά όλων εκείνων των στοιχείων με τα οποία σε τροφοδότησα, με τα οποία σε ένωσα, τα οποία σε έφερα στο σημείο να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχουν εντός σου ζωντανά, ότι είναι δικά σου.

Άνθρωπε, αναρωτιέσαι καθόλου, στην καθημερινή σου ζωή, για ποιο λόγο συμβαίνουν διάφορες καταστά­σεις; Κι αν αναρωτιέσαι, αναρωτιέσαι σ’ εκείνο το βά­θος που πρέπει να ερευνήσεις, ή στηρίζεσαι σε μία επιφάνεια, παραμένεις σ’ αυτήν, δημιουργώντας απορίες για τις οποίες, από την επιφανειακή κατάσταση που τις αντι­μετωπίζεις, δεν μπορείς να βρεις λύση, γιατί τα αίτιά τους βρίσκονται πολύ βαθιά, στην Ουσία της Ύπαρ­ξης, στη μεγάλη μεταλλαγή την οποία καλείσαι να παρουσιάσεις, τη μεταλλαγή σου, δηλαδή, από απλό Πνευματικό άνθρωπο σε συνειδητοποιημένο εκπαιδευό­μενο Λόγο;

Μέχρι τώρα η εκπαίδευσή σου είχε μια έντονη μορφή της Παρουσίας Μου. Οι Καθοδηγήσεις Μου, συνεχείς από μέσα σου, ήταν ξεκάθαρες, χωρίς διτ­τές λύσεις ή απαντήσεις, χωρίς προβληματισμούς. Σε

διαπότιζα με στοιχεία συνείδησης, με στοιχεία επίγνωσης της Ενότητάς Μας. Σε διαπότιζα, δηλαδή, με όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία, που θα σε οδηγούσαν να εισχωρή­σεις στην εκπαίδευση του Λόγου. Από τη στιγμή που εισχώρησες σ’ αυτό το επίπεδο, νοείται οίκοθεν ότι πλέον βρίσκεσαι σε Ένωση μαζί Μου, ότι έχεις συνειδητοποιή­σει αυτή την Ένωση, ότι δεν χρειάζεται να την αποζητάς. Νοείται οίκοθεν πως δεν πρέπει να σε διδάξω ότι υπάρχω εντός σου, αλλά ότι εσύ γνωρίζεις αυτή την ύπαρξη μέσα από την καθημερινή σου βίωση, μέσα από την καθημε­ρινή σου εκδήλωση, και εκπαιδεύεσαι στο πώς να Με φανερώνεις όλο και περισσότερο, δίνοντάς Μου συ­νεχώς τη δυνατότητα να εκδηλώνω τις Άπειρες Κατα­στάσεις Μου, μέσα από τον Ενοποιημένο Εαυτό Μου.

Όταν άρχισες την πορεία αυτή, σου έλεγα ότι σ’ αυτή την περίοδο δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω για την Ύπαρξή Μου πάνω στη γη, για τη Φανέρωσή Μου πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά ότι αυτή η γνώση υπάρχει μέσα σου και προχωρώ πέρα απ’ αυτήν, με όσα κομμάτια σου την έχουν εγκολπώσει, με όσα κομμάτια σου μπορούν ν’ ακολουθήσουν τους νέους βηματισμούς, που οδηγούν στη Χριστοποίηση, εξελίσσοντάς τα, ώστε να βοηθήσουν κατόπιν και τα υπόλοιπα. Έτσι και τώρα σου λέω, ότι δεν είναι η φάση της εκπαίδευσης αυτή που θα σε πείσει για την Ύπαρξή Μου εντός σου. Θα προχωρήσω μ’ αυτούς που έχουν πεισθεί για την Ύπαρξή Μου εντός τους, που έχουν νιώσει τους παλμούς Μου και δεν τους αναι­ρούν με διανοιακές καταστάσεις, που ξέρουν ότι όσες καταστάσεις κι αν βιώνουν, ότι όσες δυσκολίες κι αν αντιμε­τωπίζουν, Εγώ υπάρχω μέσα τους, απόλυτα ενωμένος μαζί τους, σε μία εκπαίδευση συνεχή, αέναη, μέχρις ότου τα πάντα φθάσουν να γίνουν Ένα, τα πάντα αφομοιωθούν μέσα στο Λόγο.

Άνθρωπέ Μου, θα προχωρήσω μ’ εκείνους που πραγματικά θέλουν να Μ’ έχουν μέσα τους. Κι όταν λέω θέλουν, δεν εννοώ με το νου. Δεν εννοώ με τη διά­θεση του ανθρώπου που δέχεται μία Δωρεά και που φυ­σικά επιθυμεί να έχει Ευλογία και Χάρη, χωρίς όμως αυτή η επιθυμία να έχει ενεργή συμμετοχή και δράση. Όταν λέω θέλουν, εννοώ ότι η υπόσταση ολοκληρωτικά θα δη­λώνει, με κάθε της εκδήλωση, με κάθε της καθημερινή προσπάθεια, τη συνειδητοποιημένη πορεία συνταύτισής Μας, τη συνειδητοποιημένη πορεία εκδήλωσης του Ενός Εαυτού, που Είμαστε, τη συνειδητοποιημένη Χάρη και Ευλογία που θα διαμοιράζεται με διάφορους τρόπους προς την Ολότητα του Ανθρώπου.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για άγνοια, ούτε για μη επίγνωση της Ύπαρξής Μου μέσα σου, Άνθρωπε. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις που να σε οδηγούν σ’ αυτή τη δικαιολογία. Τέτοιου είδους δικαιολογίες τις έχεις αφήσει πίσω σου εδώ και πολύ καιρό, από τη στιγμή που Με δέ­χθηκες εντός σου συνειδητοποιημένα, από τη στιγμή που αφιέρωσες τον εαυτό σου στην πορεία της Χριστοποίησης, θέλοντας να καταστείς ο Πρωτοπόρος! Μα το να καταστείς ο Πρωτοπόρος, δεν είναι μία ωραία έκφραση που θα σου φέρει δόξα, δεν είναι μία ωραιοποιημένη κατάσταση, που θα σε γεμίσει με τιμές. Η έννοια Πρωτο­πόρος δεν πρέπει να συνδυάζεται στο νου σου με ευκο­λίες, με διάνοιξη ενός δρόμου γεμάτου από λύσεις, που θα σου παρέχονται γιατί απλά και μόνο αποφάσισες να είσαι ο Πρωτοπόρος. Δεν σε εξαγόρασα, Άνθρωπε, με υποσχέσεις τέλειων αρμονικών καταστάσεων, δεν σου έκανα μία προσφορά, για να Μου προσφερθείς. Δεν σου ζήτησα να γίνεις ο Πρωτοπόρος με ανταλ­λάγματα. Κάπου παρανόησες την έννοια Πρωτοπόρος, κάπου δεν μπόρεσες να δεις την ολοκληρωτική της σημα­σία και πίστεψες ότι εφόσον εσύ θα διανύσεις τα πρώτα βήματα της εκπαίδευσης ως Λόγος, θα πρέπει κι ο δρό­μος σου να είναι στρωμένος με άνθη και ευκολίες, θα πρέ­πει ό,τι ζητήσεις να το έχεις, χωρίς να εξετάζεις αν αυτό που ζητάς είναι σύμφωνο με τους Νόμους, σύμφωνο με την Αγάπη, σύμφωνο με την Ολότητα, σύμφωνο με την πορεία της εκπαίδευσής σου ως εκδηλούμενος Λό­γος πάνω στη γη. Πρωτοπόρος σημαίνει να τολμάς να είσαι Λόγος, να εκπαιδεύεσαι ως Λόγος, μέσα στην καθημερινή ζωή. Πρωτοπόρος σημαίνει να μπορείς ν’ αντιμετωπίζεις με το μάτι της Ενότητας τις αντιθέσεις της ζωής σου. Πρωτοπόρος σημαίνει να βάλλεσαι, κι όμως τις βολές να τις ενοποιείς μέσα σου, να τις κάνεις Κατανό­ηση και Αγάπη. Πρωτοπόρος σημαίνει να δίνεις το πα­ράδειγμα της Αρμονίας σε κάθε Άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα σου, σε κάθε κομμάτι σου που περνάει τα ίδια, μα τα αντιμετωπίζει χωρίς την επίγνωση του εκπαιδευόμενου Λόγου. Πρωτοπόρος σημαίνει να συμπορεύεσαι πάνω στη γη με τα άλλα κομμάτια του Ανθρώπου, να βιώνεις τις ίδιες καταστάσεις, να περνάς τις ίδιες συναι­σθηματικές συγκρούσεις, τις ίδιες συνειδησιακές ανι­σορροπίες, ν’ αντιμετωπίζεις τα ίδια στεγανά πλαίσια και κατεστημένα, κι όμως βρισκόμενος στη θέση της Ενότη­τάς σου μ’ Εμένα, της επίγνωσης της ενιαίας Μας Ύπαρ­ξης, να δρας Αρμονικά, ενοποιημένα, και μ’ αυτή σου τη δράση να διδάσκεις.

Πρωτοπόρος δεν σημαίνει, Αγαπημένε Άνθρωπε, να κάθεσαι σ’ ένα σημείο και να εκδηλώνεις ένα Λόγο, που έρχεται από Εμένα και ρέει ως Αλήθεια. Αυτό είναι ένα στάδιο που περιέχεται στην εκδήλωσή σου, μα δεν είναι η εκδήλωσή σου. Αυτό είναι μια βοήθεια που σου δί­νεται, για να προσφερθείς στον Άνθρωπο, μα και για να σε οδηγήσει εσένα σε μία άλλη επίγνωση. Η μαθη­τεία σου όμως δεν έχει αυτό το σκοπό, ούτε αυτό το στόχο μόνο. Η μαθητεία σου στόχο έχει να σε κάνει αρμονικό, να σε κάνει Αγάπη, να σε κάνει Φως, να σε κάνει Ένα μ’ Εμένα εδώ που βρίσκεσαι, στον κόσμο της διττότητας, κι όχι στα Πνευματικά πεδία, όχι όταν απεκδυθείς την ύλη.

Πολλές φορές, Άνθρωπε, αναρωτιέσαι πώς είναι δυ­νατόν εσύ να εκδηλώσεις Λόγο. Μα αν αναρωτιέσαι εσύ, που με τόσα έχεις διαποτισθεί, τότε πώς είναι δυνατόν να διαδώσεις αυτό το Μήνυμα; Αν αναρωτιέσαι εσύ, που έχεις την εσωτερική Παρουσία συνεχή εντός σου, αν εσύ, που λαμβάνεις τα δείγματα, άμεσα τα αμφισβητείς, τότε με ποια δύναμη Ζωής θες να διδάξεις τα κομμάτια του Εαυτού σου, με ποια ενεργειακή ισχύ, με ποια ενσυνείδητη πίστη; Γιατί μία πίστη που τη μία μέρα δέχεται και την άλλη αναιρεί, δεν μπορεί να είναι συνειδητή, αλλά υπάγεται ακόμα στο επίπεδο των παρορμήσεων και των συναισθημάτων. Και μία τέτοια πίστη δεν είναι δρα­στήρια, δεν είναι ζωντανή, δεν είναι συνδεδεμένη με την Απόλυτη Γνώση της Αλήθειας, αλλά δέχεται μόνο τους απόηχους. Εδραίωσε αυτή την πίστη κατ’ αρχήν, εδραί­ωσε τη βεβαιότητα της Ύπαρξης της Ενωμένης, που Είμα­στε, και θα την εδραιώσεις μόνο αν αποφασίσεις να βά­λεις την Ενότητά Μας σε ενέργεια.

Δοκίμασε τον Εαυτό σου, Άνθρωπε, να δεις τι είναι, δοκίμασέ τον μέσα σ’ όλες τις εκδηλώσεις. Κάθε σου στιγμή, κάθε σου μέρα ας είναι μία δοκιμασία, για να βλέ­πεις τι είναι ο εαυτός σου. Είναι ένας άνθρωπος που αρέσκεται να ζει στην πλάνη, ή είναι ένας άνθρωπος που εκπαιδεύεται να γίνει Λόγος; Δοκίμαζε το ενεργειακό σου δυναμικό, διάχεέ το προς διάφορες κατευθύνσεις, προς διάφορα αιτήματα παγκοσμιότητας, προς διάφο­ρες καταστάσεις, επιδιώκοντας πάντα να συνενώνεις με Αγάπη τις δυσαρμονίες, να εξισορροπείς υποστά­σεις, να τις αναβιβάζεις σε στάδια Φωτός και Αγά­πης, να τις πληρώνεις με Ευλογία και Δόνηση Ζωής. Κάθε φορά που υπάρχει και το παραμικρό στοιχείο αμ­φιβολίας ή αμφισβήτησης εντός σου, να στρέφεσαι στην εσωτερική σου ενεργοποίηση, για να διαπιστώνεις ότι υπάρχουμε σαν Ένα. Γιατί αν πράττεις έτσι, σίγουρα θα διαπιστώνεις ότι υπάρχουμε Ενωμένοι, γιατί αυτό είναι η μόνη Αλήθεια.

Αγαπημένε Μου Άνθρωπε, έχω αρχίσει να ζητάω από σένα, όχι γιατί έχω ανάγκη από τίποτα. Είμαι Ανενδεής, αυτό καλώς το γνωρίζεις. Ζητάω όμως από σένα, τον Πρωτοπόρο εκπαιδευόμενο Λόγο, για την Ολό­τητα του Ανθρώπου. Ζητάω από σένα, που έχεις συνει­δητοποιήσει σε κάποιο σημείο την Αλήθεια, που την έχεις διδαχθεί και τη διδάσκεσαι εξακολουθητικά, να παραχω­ρήσεις στο Όλο ό,τι πήρες, να ενοποιήσεις ό,τι απο­μόνωσες, να εναρμονίσεις ό,τι διατάραξες και διατα­ράσσεις. Ζητάω την ενεργοποίηση του Εαυτού σου, αντίστοιχα με την εκπαίδευσή σου, όχι γιατί δεν μπορώ να σε ενεργοποιήσω, αλλά αν σε ενεργοποιήσω χωρίς τη δική σου συνείδηση και συμμετοχή, τότε δεν θα υπάρχει η εκδήλωση του συνειδητοποιημένου Ανθρώπου - Λόγου, δεν θα υπάρχει η συνταύτισή σου με τους Νόμους και η εκδήλωσή σου μέσα απ’ την ενοποιημένη Αγάπη.

Πρέπει να βγεις απ’ τα περιορισμένα σου πλαί­σια, αγγίζοντας την Ολότητά σου. Πρέπει να νιώσεις αυτή την Ολότητα, η οποία είναι δικιά σου, όσο είναι και κάθε κομματιού που υπάρχει γύρω σου και προχωρά, σε άλλα σώματα. Πρέπει να φύγεις από τις έννοιες των λέ­ξεων, που σε έχουν δέσει στα διττά τους μονοπάτια, και να εισχωρήσεις στην Ουσία των δονήσεων, που διανοίγουν το δρόμο της Ένωσης. Κι αυτό το πρέπει δεν είναι μία επιταγή διατακτική προς εσένα, αλλά είναι η δήλωση της συμμετοχής σου στο στάδιο του εκπαιδευόμενου Λό­γου, είναι η απόδειξη της εμπράγματης συνειδητοποίησης της Ένωσης Μαζί Μου, είναι το κλειδί που ενεργοποιεί το Λόγο μέσα σου και Τον εκδηλώνει χω­ρίς περιορισμούς και όρια.

Σε καλώ, Άνθρωπε, να κατανοήσεις την εκπαίδευσή σου, που σου επιτρέπει να Με εκδηλώσεις χωρίς περιορι­σμούς, χωρίς πλέον έτοιμες απαντήσεις, αλλά με γνώση που πηγάζει από εντός σου και που δεν έχει ανάγκη έτοιμων απαντήσεων. Σε καλώ να στραφείς στον Εαυτό σου, που Είμαι Εγώ, χρησιμοποιώντας ό,τι έμαθες. Χρησιμοποιώντας το δυναμικό που σε διαπότισε εξωτε­ρικά και εσωτερικά, για να ελευθερώσεις την πηγή της Ζωής που υπάρχει εντός σου. Σε καλώ να διαλύσεις τα εμπόδιά σου και να εξυψωθείς πάνω απ’ αυτά, όπως Εγώ έκανα χωρίς να σταθώ σε κανένα σημείο. Σε καλώ να ξεφύγεις από την περιδίνησή σου μέσα σε προβληματι­σμούς, που φαίνονται πολύ σημαντικοί, αλλά που μόλις τους αντιμετωπίσεις μέσα απ’ την ουσία τους, θα δεις και τη λύση και την ασημαντότητά τους. Σε καλώ ν’ αρχίσεις ν’ αποκτάς το νου, την καρδιά και τη Συνείδηση του εκπαιδευόμενου Λόγου, όχι μόνο στη Θεωρία αλλά και στην Πράξη, και να μπορείς να ελέγχεις και να μετουσιώνεις την προσωπικότητα μέσα από την Παντοδυναμία της Θείας σου επίγνωσης. Σε καλώ ν’ αναζητήσεις και να βρεις την πυξίδα και το τιμόνι, που τόσο καιρό σού πα­ραχωρούσα, για να συνειδητοποιήσεις ότι πλέον σ’ αυτό το στάδιο εσύ είσαι η πυξίδα και το τιμόνι. Κι όσο δεν το συνειδητοποιείς, δεν θα βρίσκεις το Δρόμο και θα πα­ραπαίεις σε διάφορους δρόμους πλάνης, μέχρις ότου φθάσεις στην κατανόηση της Αλήθειας και της εκπαίδευ­σης του σταδίου αυτού.

Σε Ευλογώ, Άνθρωπε, να γεμίσεις με Φως. Σε γεμίζω με την Αρμονία Μου, με την Ειρήνη Μου, με την Απειρότητά Μου. Σε γεμίζω με Γαλήνη και Αυστηρότητα, για να χρησιμοποιήσεις αυτά τα στοιχεία στη δράση της εσωτερι­κής σου αφύπνισης, στο στάδιο του εκπαιδευόμενου Λό­γου. Σε συντονίζω μ’ αυτό το στάδιο, σε κάθε παλμό, σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε εσωτερική σου αναζήτηση και σε τροφοδοτώ με ενέργεια ισορροπίας, ώστε απόλυτα ενωμένος μαζί Μου να φανερώσεις την Ύπαρξη του Ενός Εαυτού, καταρρίπτοντας τα Κατεστημένα της ανθρώπινης κατάστασης, της ανθρώπινης δυνατό­τητας, και μετουσιώνοντάς τα σε δυνατότητα και κα­τάσταση εκπαιδευόμενου Λόγου.