Ο δρόμος του αφυπνισμένου ανθρώπου είναι πιο δύσκολος από την άποψη της συνεχούς προσπάθειας. Είναι όμως συνειδητός. Ξέρει τι κάνει και γιατί. Έχει σκοπό: Την τελείωση του Ανθρώπου. Όχι τη δική του αλλά του «Είδους». Δεν νοείται ατομική τελείωση. Κάθε οντότητα που τελειώνει τον κύκλο των ενσαρκώσεων στον δημιουργημένο κόσμο, προσφέρει στον Άνθρωπο την τελευταία ενσάρκωσή της, εκτελώντας το Έργο με το οποίο το πνεύμα της ήταν επιφορτισμένο να εκτελέσει και κατά την αποχώρησή της γίνεται δώρο – θυσία στον Άνθρωπο Αδελφό, στο υπόλοιπο μέρος της Καθολικής Ανθρώπινης Συνείδησης, στην οποία συμμετείχε από την αρχή σχεδόν της συνειδητής πορείας της. Είναι το Θείο Σχέδιο για κάθε άνθρωπο, που φθάνει να γίνει Λόγος. Ας θυμηθούμε πάλι τα λόγια του Κυρίου Χριστού Λόγου, από το Σκήνωμα Ιησούς: «Εγώ είμαι ο δρόμος». Η Ζωή του Κυρίου είναι ο συμβολικός δρόμος κάθε ανθρώπου που Χριστοποιείται. Το Θείο Σχέδιο είναι ο άνθρωπος να γίνει Λόγος και ως Λόγος να επιστρέψει στον Πατέρα.
Πάντοτε είναι απαραίτητο ο εντός Ηρώδης, η αισθησιακή συνείδηση του ανθρώπου να υποσταλεί μέχρι την τέλεια εξάλειψή της, για να μπορέσει να επιστρέψει το Χριστό παιδίον, η γεννηθείσα μέσα μας Πνευματική κατάσταση, η οποία αυξήθηκε στο μεταξύ κατά το χρόνο της απόκρυψής της και λέγοντας να επιστρέψει εννοούμε ότι θ’ αρχίσει να φανερώνεται και ν’ αυξάνει και να μεγεθύνεται μέχρις ότου θα καταλάβει και θα υποκαταστήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας, μέχρι το τελικό στάδιο της πλήρους Χριστοποίησης του ανθρώπου.
Ουδείς των ανθρώπων θέλει καθέξει έδραν τινά ή λάβει εξουσίαν και Χάριν Υιού, εάν μη πρότερον ήθελεν αρνηθή εαυτόν και δεν ήθελε προσφέρει εαυτόν εις την υπηρεσίαν της Αγάπης και βοηθείας του πλησίον αυτού. Πάντες οι οπωσδήποτε μετασχόντες εις έργα υπηρεσίας των συνανθρώπων των αλλά μη φθάσαντες εις το σημείον της ολοκληρωτικής προσφοράς και αφοσιώσεως και θυσίας, δια την επικράτησιν της Αγάπης εν τη γη, θέλουσι επανέλθη εκ νέου εν σκηνώματι υλικώ, προκειμένου να συμπληρώσωσι την προσφοράν, ην αφήκαν ημιτελή και δώσωσι τας απαιτουμένας εμπράκτους εξετάσεις δια την Θέωσίν των.
Ευτυχισμένοι όσοι θ’ αντιμετωπίσουν με θάρρος την κατακραυγή του Κόσμου, με σκοπό να υπηρετήσουν την Αλήθεια, με σκοπό ένα και μοναδικό, να εκδηλώσουν τη Θεότητα, να οδηγήσουν την Ανθρωπότητα στο Φως, στην Ανυπέρβλητη Τελειότητα της Απέραντης Γαλήνης.
Ευτυχισμένος όποιος τολμήσει να φανερώσει τη Θεία του Υπόσταση, όποιος τολμήσει να κάνει το βήμα για ν’ ακολουθήσει το Λόγο, τη Θεία Ύπαρξη.
Αν δέχεσαι τον Θεό και δεν δέχεσαι τον Άνθρωπο, βρίσκεσαι σε πλάνη και ημιμάθεια. Αν δέχεσαι τον Άνθρωπο και δεν δέχεσαι τον Θεό, σε παρόμοια κατάσταση πλάνης είσαι. Μα αν μπορείς να συνταυτίσεις αυτά τα δύο μέσα σου και να τα περιβάλεις με την ίδια Θεία Αγάπη, αν μπορείς τόσο πολύ να τα συνδέσεις ώστε να μη διαχωρίζονται, τότε βρίσκεσαι ως Θεάνθρωπος απέναντι σε Θεάνθρωπο και εκπαιδεύεσαι ισάξια για την ανάδειξη της Τριαδικής Ομοουσιότητας μέσα από την ύλη.
Όσο κι αν θεωρείς ανασφαλή την πορεία της Χριστοποίησης, χωρίς προδιαγραφές βημάτων, χωρίς ενημέ-ρωση πλήρη για το τι ακριβώς θ’ ακολουθήσει στο επόμενο εξελικτικό σκαλοπάτι, σου τονίζω έντονα ότι είναι η μόνη πορεία, Αγαπημένε Άνθρωπε, που γνωρίζεις ολοκληρωτικά.
Αγαπημένε Μου, το κλειδί Είμαι Εγώ, ο Λόγος. Το κλειδί είσαι εσύ, ο Άνθρωπος. Το κλειδί είναι η Ένωσή μας, ο Άνθρωπος-Λόγος. Είναι η σαφής και διαυγής χάραξη, η τύπωση εντός σου του προορισμού σου, που είναι η Θέωση. Είναι η σαφής χάραξη και τύπωση εντός σου, του στόχου σου, που είναι η ένωσή σου με τη Μορφή και το Άμορφο, με την εκδηλωμένη και Ανεκδήλωτη Δημιουργία.
Ο Άνθρωπος δεν είναι ένα απλό δημιούργημα του Θεού, αλλά η Εκπόρευσή Του, η Προβολή του Ιδίου Εαυτού Του. Πλάστηκε από Αγάπη-Ουσία του Υπέρτατου Όντος του Θεού. Είναι Αγάπη. Είναι Θεός και δύναται εφόσον συλλάβει την Ιδέα της Καταγωγής του να ενεργοποιήσει τη Θεότητά του, ώστε με τα έργα του να προσκυνά τον Πατέρα Θεό «εν πνεύματι και Αληθεία» (Ιωάν. Δ, 24).
Στην πορεία του Ανθρώπου προς την Τελειοποίηση και τη Θέωσή του, όλα τα αμαρτήματα συγχωρούνται, εκτός από εκείνο της αντίδρασης προς το Θείο Θέλημα που πρέπει μόνος ο Άνθρωπος να συγχωρέσει στον εαυτό του, καταδεικνύοντας έτσι ότι είναι Θεός μέσα στον Παντελεήμονα Θεό, που μ’ αυτό τον τρόπο του δίνει τη δυνατότητα ν’ ανοίξει το νου του και να καταδείξει ότι είναι Κληρονόμος μόνο του Καλού και του Αγαθού, που είναι ο Πάντων Παντεπόπτης και Δικαιοκρίτης Θεός.
Ο Θεός, Αδελφοί μου, είναι Έλεος και η Νέα Εποχή –αυτό δεν το γνωρίζετε– είναι Κοσμική Περίοδος Ελέους για τον άνθρωπο, που ασκούμενος καθημερινά πάνω στη λειτουργία των Θείων Νόμων, στην υπερνίκηση του κατώτερου εαυτού του, θα δημιουργήσει μια Νέα Φυλή που θα αποδεικνύει τη δυνατότητα της Τελείωσης του Ανθρώπου και της Αιώνιας Ζωής του μέσα στην Άναρχη θεότητα, στην εξύψωση του Όλου του Ανθρώπου σε Πνεύμα, Ψυχή και σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου