ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΝΕΟ ΦΩΣ

Η Ελλάδα ζει τον εμπαιγμό και τον Γολγοθά της, πορευόμενη στη Θυσία της γιατί είναι προορισμένη να Αναστηθεί.

Η Ελλάδα ανέκαθεν υπήρξε γενέτειρα φωτεινών πνευμάτων που η παρουσία και το έργο τους μετέφερε Φως σε όλο τον κόσμο. Η ιστορία της την καταξιώνει σαν κοιτίδα Φωτός και πολιτισμού, αποδει­κνύ­ο­ντας ό­τι δεν εί­ναι α­πλώς έ­να κρά­τος, μί­α χώ­ρα ή έ­να έ­θνος αλ­λά και μί­α ζω­ντα­νή και εξελισσόμε­νη Ι­δέ­α.

Αυ­τή η Ελ­λά­δα, που παρ’ ό­λες τις α­να­κα­τα­τά­ξεις και τις μεταλλαγές της, η ίδια η Ψυ­χή της αγκάλιασε τον Χρι­στό και το Σταυ­ρό Του μέ­σα α­πό το λα­ό της πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό κάθε άλλον στη γη. Αυτό το γεγονός δεν είναι τυχαί­ο. Τα με­γά­λα πνεύ­μα­τα της αρ­χαιό­τη­τας προ­ε­τοί­μα­σαν και ο­δή­γη­σαν τον Ελληνισμό σε εκείνο το πνευ­μα­τι­κό υ­πό­βα­θρο, ό­πως και ο βω­μός στον «Αγνώστω Θε­ό», τον Απόστολο Παύλο να παρουσιάσει στους Έλληνες τη Δι­δα­σκα­λί­α του Χρι­στού. Μί­α Δι­δα­σκα­λί­α, α­κό­μη και σή­με­ρα, ά­γνω­στη στο βά­θος και την ου­σί­α της, και για πολ­λούς μί­α α­κό­μη θρη­σκεί­α συ­γκα­τα­λε­γό­με­νη στο κα­τε­στη­μέ­νο των θρη­σκειών.

Ο Χρι­στια­νι­σμός, ω­στό­σο, δεν εί­ναι α­πλώς μί­α α­κό­μη θρη­σκεί­α, αλλά Δρό­μος α­πε­ριό­ρι­στος, παγκόσμιος και αιώ­νιος, που ο­δη­γεί τον Άν­θρω­πο στην α­να­γνώ­ρι­ση της Θεί­ας Κα­τα­γω­γής και του Προορι­σμού του. Το να κα­τα­νο­ήσει κα­νείς ό­τι δεν εί­ναι α­πλώς μί­α θρη­σκεί­α δεν εί­ναι α­πο­τέ­λε­σμα ειδικής μόρ­φω­σης, αλ­λά αποτέλεσμα στά­σης νου, καρδιάς και συ­νεί­δη­σης, που ο­δη­γούν στη βιω­μέ­νη Αλή­θεια και την α­πο­κά­λυ­ψή Της, στο Θεί­ο Λό­γο, που δεν πε­ριο­ρίζε­ται σε ερ­μη­νεί­ες ο­ρι­σμέ­νων θε­όπνευστων βι­βλί­ων, αλ­λά στον Ά­πει­ρο Θεί­ο Λό­γο που εί­ναι Ζων και Ε­νερ­γών.

Κά­νο­ντας μια ι­στο­ρι­κή α­να­δρο­μή εί­ναι εύ­κο­λο να δια­κρί­νει κανείς, ό­τι η Ελ­λά­δα α­πο­τε­λεί μια χώ­ρα Κλειδί δια­χρο­νι­κά στην πα­γκό­σμια ε­ξέλι­ξη της συ­νεί­δη­σης του Αν­θρώ­που. Το 1984 ο Έλληνας συγγραφέ­ας Διο­νύ­σης Δώ­ρι­ζας πα­ρου­σιά­ζει στο ει­κο­στό έ­να­το κε­φά­λαιο του βι­βλί­ου του Αποσυμβολισμοί - Ε­σω­τε­ρι­κός Χρι­στια­νι­σμός, έ­να μή­νυ­μα που έ­λα­βε πριν από χρό­νια κα­θο­δη­γού­με­νος από Θεί­α έ­μπνευ­ση. Έ­να μή­νυ­μα που α­φο­ρά τη Δευτέ­ρα Πα­ρου­σί­α του Χρι­στού μέ­σα στις ψυ­χές των ανθρώ­πων και που σε πολ­λές ομι­λί­ες αλ­λά και πο­λυ­γρα­φη­μέ­να κεί­με­νά του εί­χε αρ­χί­σει να πα­ρου­σιά­ζει από τη δε­κα­ε­τί­α του 1970. Σ’ αυ­τό το κε­φά­λαιο που έ­χει τί­τλο «Αγ­γε­λί­α Απο­στο­λής Ιω­άν­νου» φανερώνε­ται μια αγ­γε­λί­α εκ Θε­ού α­πό την ο­ποία παρουσιάζου­με ο­ρι­σμέ­να α­πο­σπά­σμα­τα:

«Στη χώ­ρα σας που λέ­γε­ται Ελ­λάς, ο Θε­ός α­πο­φά­σι­σε να δώ­σει δείγ­μα της Πα­ρου­σί­ας του Υ­ιού Αυτού, με­τα­ξύ των αν­θρώ­πων. Η χώ­ρα σας ε­πε­λέ­γη εκ Θε­ού δι’ Έρ­γον Θεί­ον, α­νή­κον εις μί­αν Νέ­αν Πνευ­μα­τι­κήν Πε­ρί­ο­δον, εις την ο­ποί­αν ε­ντός ο­λί­γου χρό­νου θέ­λει ει­σέλ­θει ο­λο­κλη­ρω­τι­κώς η ανθρωπότης, η ε­πί της γης υπάρ­χου­σα. Ε­πε­λέ­γη το Κρά­τος τού­το, διό­τι και α­πό αρ­χαιο­τάτων χρό­νων πολ­λά ε­ξέ­χο­ντα πνεύ­μα­τα της ανθρώ­πι­νης δια­νο­ή­σε­ως ε­δί­δα­ξαν τους αν­θρώ­πους και προ­ε­τοί­μα­σαν την ε­ξέ­λι­ξιν του χώ­ρου αυ­τού. Ε­πί των ημε­ρών σας θέ­λει φα­νε­ρω­θεί εις την χώ­ραν αυ­τήν έ­να Νέ­ον Έρ­γον, μί­α Νέ­α Πνευμα­τι­κή Α­πο­στο­λή, θέ­λει απο­κα­λυ­φθεί έ­νας Α­πε­σταλ­μέ­νος εκ του Πα­τρός Μου και Ε­μού, προ­ο­ρι­σμέ­νος να λα­λή­σει εις τον λα­όν τούτον και προ­ε­τοι­μά­σει τους αν­θρώ­πους δια να εισ­δε­χθούν ε­ντός αυ­τών την Πα­ρου­σί­α Μου. Ο Απεσταλμένος Μου αυ­τός φέ­ρει Ε­ξου­σί­α εξ Ε­μού, διό­τι μέλ­λει να αναγγείλει σε σας την εκ νέ­ου Έ­λευ­σή Μου ε­πί της γης, την εκ νέ­ου κά­θο­δον του Θεί­ου Πυ­ρός εις τας ψυ­χάς των αν­θρώ­πων. Έ­χει ε­ντο­λήν να προπα­ρα­σκευά­σει ι­κα­νόν α­ριθ­μόν μα­θητών και α­κο­λού­θων, οίτινες θέλου­σιν εκ­παι­δευ­τεί παρ’ αυ­τού και Εμού, για την συ­νέ­χι­σιν του Έρ­γου τού­του. Πνεύ­μα ει­δι­κώς α­πο­στα­λέν δια το Έρ­γον Μου, δια την προειδοποί­η­σιν των αν­θρώ­πων και δια την δη­μιουρ­γί­αν στε­λε­χών, ι­κα­νών να ε­πω­μι­σθούν ευ­θύ­νας, βά­ρη, καθή­κο­ντα εις έ­να Έρ­γον κα­τευ­θυ­νό­μενον εκ Θε­ού και προοριζόμε­νον ί­να ε­πι­βο­η­θή­σει τους αν­θρώ­πους της γης να επα­να­στρα­φούν κα­τά το δυ­να­τόν γρηγορότερα, ε­νω­ρί­τε­ρα εις τον Θε­όν».

«Ό­λα τα πνεύ­μα­τα, αυ­τά τα ο­ποί­α κα­τέρ­χο­νται οι­κειο­θε­λώς επί της γης, δια να προ­σφέ­ρουν υπηρεσίας δια την τα­χυ­τέ­ραν α­νύ­ψω­σιν της αν­θρω­πό­τη­τος, έ­χουν υ­πο­βάλ­λει ε­νώ­πιόν Μου αι­τή­σεις δια να θυ­σια­στούν ε­πί της γης και η θυ­σί­α τους να χρη­σι­μεύ­σει δια την α­νύ­ψω­σιν άλ­λων α­δελ­φών τους και την α­πο­κα­τά­στα­σιν των πνευ­μά­των Μου αυ­τών των α­γα­θών εν Ε­μοί πλή­ρως. Οι α­κό­λου­θοί Μου αυ­τοί και φο­ρείς του Φω­τός Μου κατέρ­χο­νται καθ’ η­μέ­ραν ε­πί της γης, α­πο­στελ­λό­με­νοι παρ’ Ε­μού και συντονί­ζο­νται με το νέ­ον μή­κος κύματος εις το ο­ποί­ον θα δο­νεί­ται ε­ντός ο­λί­γου ο πλα­νή­της σας, συντονίζο­νται με Ε­μέ και την Μη­τέ­ρα και τον Πα­τέ­ρα».

«Ο Ιω­άν­νης εί­ναι το Πνεύ­μα, που α­πέ­στει­λα ή­δη εις τη χώ­ρα σας. Ο­νο­μά­ζε­ται Ιω­άν­νης εξ Ε­μού, διό­τι φέρει Χά­ριν Προ­δρό­μου Ιω­άν­νη, Προ­δρόμου της Πα­ρου­σί­ας Μου και αυ­τή εί­ναι η Αγ­γε­λί­α, την ο­ποί­α έχει να με­τα­δώ­σει εις την αν­θρω­πό­τη­τα, ό­χι μό­νο στην Ελ­λά­δα, αλ­λά η αρ­χή, η εκ­κί­νη­σις του Έρ­γου τού­του θέ­λει γίνει εκ της χώ­ρας σας. Εί­ναι ο προ­σω­πι­κός Μου Α­πε­σταλ­μένος».

«Έ­χει την ά­δειά Μου να βα­πτί­ζει εις το Ό­νο­μα της Θεί­ας Ομο­ου­σί­ου και Α­διαι­ρέ­του Τριά­δος πά­ντα τα πνεύ­μα­τα δια τα ο­ποί­α ή­θε­λεν λάβει ε­ντο­λήν Μου. Φέ­ρει ε­ντός του α­να­γε­γραμ­μέ­νας ει­δι­κάς ο­δη­γί­ας δια τον τρό­πον που θα ερ­γα­σθεί ε­πί της γης. Το Σκή­νω­μά Του φαί­νε­ται ε­ξω­τε­ρι­κώς ως σκή­νω­μα ε­νός κοι­νού αν­θρώ­που, αλ­λά η πε­ρι­βάλ­λου­σα αυ­τόν Χά­ρις έ­χει με­ταστοι­χειώ­σει την σάρ­καν αυ­τού και τα στοι­χεί­α της ύ­λης Αυτού, εί­ναι κα­τά πολύ ε­λα­φρό­τε­ρα του συ­νή­θους».

«Δεν έ­χει ε­ντο­λήν α­κό­μη να εμ­φα­νι­σθεί ε­πι­σή­μως προ των αν­θρώ­πων. Εμ­φα­νί­ζε­ται κα­τά και­ρούς σταδιακά σε διάφορα μέ­ρη, ε­νερ­γών κα­τά τας υ­πο­δεί­ξεις Μου. Μην α­να­μέ­νε­τε να εί­δε­τε Αυ­τόν σαλπίζοντα ότι εί­ναι Απε­σταλ­μέ­νος Θε­ού ή έ­χο­ντα ει­δι­κήν εμ­φά­νι­σιν ή ει­δι­κήν αμ­φί­ε­σιν. Θα ευ­ρί­σκε­ται με­τα­ξύ υ­μών ως Εις εξ υ­μών, δια να δυ­νη­θεί και Ού­τος να προ­σαρ­μο­στεί πλή­ρως εις τους κρα­δα­σμούς της ύ­λης σας και εις το Θεί­ον Έρ­γον το ο­ποί­ον Του α­νε­τέ­θη».

Αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί, η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η Ελλάδα, περνάει σε μια νέα περίοδο με κύριο χαρακτηριστικό την κάθαρση και τον εξαγνισμό. Ολόκληρη η νοόσφαιρα του ανθρώπινου είδους πρόκειται να δεχθεί Θείον Πυρ με αποτέλεσμα απρόβλεπτες επιδράσεις από την κοσμική ακτινοβολία. Η αναγεννητική επιρροή αυτής της φωτοχυσίας θα επηρεάσει καθοριστικά άτομα, ομάδες και σύνολα. Το πρωτοπόρο πνεύμα του Ιωάννη ξεκινάει να κάνει αισθητή την Παρουσία Του μέσα από διαφορετικά σκηνώματα, το καθένα με ειδική αποστολή και συγκεκριμένο έργο. Κοινή ρίζα όλων ο Χριστός. Κοινός στόχος και προορισμός η Χριστοποίηση και Θέωση του ανθρώπου και όλοι θα έχουν δώσει δείγμα Θείας Χάριτος, Θεραπευτική, Διδασκαλική, Προφητική, Αποστολική. Ο Ιωάννης όμως, δεν έρχεται σαν κάτι ξεχωριστό, ούτε σαν Απόστολος ή Δάσκαλος, ούτε σαν Προφήτης, Θεραπευτής ψυχών και σωμάτων, αλλά έρχεται ταπεινά ως άνθρωπος που γνώρισε τον κόσμο με τα μάτια του Θεού αλλά και του Ανθρώπου που προέρχεται από την Αγάπη και επιστρέφει σ’ Αυτήν. Είναι το πανανθρώπινο Πνεύμα που έρχεται για ν’ αλλάξει τα κατεστημένα των ιδεών και του περιορισμούς του νου και της καρδιάς των ανθρώπων. Ο Ιωάννης ως ζωντανός φορέας Χάριτος προετοιμάζει εκατομμύρια πάνω στη γη όπως τον κατευθύνει ο Πατέρας. Είναι τα πνεύματα αυτά που μόνο ο Πατέρας γνωρίζει και καλεί στο Έργο Του οδηγώντας τα να διαμορφώσουν την ιστορία ενός νέου Κόσμου.

Είναι η μαγιά η οποία είναι ίδια για να ξεκινήσει μια νέα φυλή. Χρειάζεται μια δυναμική, χρειάζεται μια συγκεκριμένη ποιότητα, η οποία εκφράζεται από συγκεκριμένα πνεύματα. Όλα μαζί εμείς τα λέμε κορμό Ιωάννη, είναι πάντα ο Ιωάννης, όπως ο Ιωάννης είναι ο πρόδρομος της Δευτέρας Παρουσίας μέσα στον Άνθρωπο και εξωτερικά ήταν, έτσι είναι και ο πρόδρομος της νέας φυλής του νέου Ανθρώπου γενικότερα σε μεγαλύτερο παζλ.

Το Πάσχα, η φυγή από την Αίγυπτο και το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας

Το Πάσχα πέρα από αυτά που γνωρίζουμε γι’ αυτό, είναι μια Κατάσταση, την οποία κάθε ανθρώπινη υπόσταση θα διέλθει. Είναι μια εσωτερική Πνευματική Κατάσταση, την οποία ο άνθρωπος διαβιεί στην πληρότητά της και σε όλη της την έκταση. Η εορτή του Πάσχα είναι ένας συμβολισμός που έχει σχέση με την όλη πορεία του ανθρώπου, μέχρι να φτάσει τον προορισμό του, που δεν είναι άλλος από την Ένωσή του με τη Μία Θεία Ουσία, τη συμπαντική θεότητα, της οποίας εκδήλωση και μόριο είναι.

Ο αμνός που έσφαξαν οι Ισραηλίτες, την ημέρα του Πάσχα, συμβολίζει την πλήρη, ολοκληρωτική παράδοση της υλικής ζωικής κατάστασης στη Φωτιά του Πνεύματος. Πρέπει όλη η υπόσταση να εκτεθεί πλήρως στο εκχεόμενο Φως, για να κατακαεί κάθε ίχνος ζωής ζωικής, ώστε να επέλθει η Θεία Κάθαρση παντού, σε όλα τα σημεία και στο πιο απόκρυφα ακόμα και σ’ αυτά των οποίων την ύπαρξη αγνοούμε. Αυτή είναι η ολοκληρωτική παράδοση της ύλης στ’ αναγεννητικά πυρά της Πνευματικής ζωής, της Αληθινής Ζωής.

Το αίμα του αμνού έβαψε τη θύρα κάθε σπιτιού Ισραηλίτικου, σημάδι σφραγίδας του κυρίου, διώχνοντας έτσι το Θάνατο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα, κάθε παλμός Πνευματικής ζωής, που από το ένδον της ανθρώπινης υπόστασης θ’ ανασύρεται προς τα έξω και θ’ αναδεικνύεται μέσω του νου, θα επιθέσουν τη σφραγίδα τους στη θύρα του νου, απομακρύνοντας τον αγγελιαφόρο του θανάτου. Η υπόσταση αυτή, που θα σφραγιστεί με τη σφραγίδα του Πνεύματος, θα έλξει τον κύριος εντός της, γιατί στη θύρα της ψυχής θα έχει εντυπωθεί το σημείο του Σταυρού, σημάδι Κυρίου, σημάδι παράδοσης σ’ Αυτόν. Το σημείο αυτό θα διώξει ακόμα και το φόβο του Πνευματικού Θανάτου, γιατί θα έχει κλείσει την πόρτα σ’ αυτόν και θα τη έχει ανοίξει στην Αιώνια Ζωή.

Όταν ο προεδρεύων Νους αφήσει ελεύθερη την Πνευματική συνείδηση, τότε αυτή ενδυναμώνεται αντλώντας Φως και επεκτείνεται σε όλα τα σημεία της υπόστασης. Έτσι εγκαταλείπει ο άνθρωπος τη σαρκική συνείδηση «Αίγυπτο», αφυπνιζόμενος από την κατάσταση της θνητότητας (θάνατος Πνευματικός) και προχωρεί προς την Αναγέννησή του, η οποία εντείνεται όσο ο ίδιος αποκόπτει τα δεσμά με το σκοτεινός παρελθόν του.

Αποκόβοντας και το τελευταίο (από τα δεσμά), ελεύθερος από κάθε δέσμευση, περνά την Ερυθρά Θάλασσα, τη συνοριακή γραμμή, αυτήν που διαχωρίζει το δεσμευτικό παρελθόν από μελλοντική πορεία προς Αιώνια Ελευθερία στην Αληθινή Ζωή. Στόχος είναι η γη της Επαγγελίας, η χώρα της Χαναάν, η Γη του Πατέρα-Θεού μα δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς εκεί.

Το επόμενο βιβλίο είναι το Λευιτικό. Είναι το βιβλίο των νόμων, φυσικών και ηθικών, της διαβιώσεως του λαού Ισραήλ και τον τρόπο κοινωνίας του με το Θεό. Εδώ, λοιπόν, έχουμε την κατάσταση εκείνη, όπου ο άνθρωπος μετά την αποδοχή των νόμων του Μωυσή μέσα του και την ενεργοποίησή του στη συνείδησή του, υπεισέρχεται σε όλο και βαθύτερους και λεπτομερέστερους νόμους, καθώς και την αναγκαιότητα, δια Νόμου πλέον, της κοινωνίας του με το Θεό. Ο άνθρωπος λοιπόν αποκτά μια πιο συνειδητή επαφή με το Θεό, σε μεγαλύτερο τμήμα του εαυτού του.

Το επόμενο βιβλίο, οι Αριθμοί, είναι το βιβλίο των περιπλανήσεων του λαού Ισραήλ εις την έρημο επί τεσσαράκοντα έτη. Είναι το σύμβολο τη περιπλάνησης της ψυχής στην έρημο της ύλης. Περνάει λοιπόν περιπλάνηση 40 ετών σε μία έρημο, δηλαδή ενός ολοκληρωμένου συνειδησιακού διαστήματος, αυτό συμβολίζουν τα 40 έτη, κι αυτός είναι ο λαός, είναι το κομμάτι εκείνο του εαυτού μας το οποίο έχει αφυπνιστεί αλλά έχει ασεβήσει ή έχει δείξει απείθεια.