ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ (ΜΕΡΟΣ Α)

ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Στην εποχή της ένσαρκης Παρουσίας του Χριστού, ο ίδιος ο Θεάνθρωπος απηύθυνε την Κλήση στους μαθητές του. Είναι φυσικό επομένως και στη σημερινή εποχή ένα Πνεύμα Απεσταλμένο του Θεού, Υψηλό και Εντεταλμένο απ’ Αυτόν, να κάνει τις πρώτες Κλήσεις, να καλέσει τους Πρωτοπόρους, που θα εδραιώσουν και θα διαδώσουν την καινούργια Θεϊκή Αποκάλυψη. Ένα Πνεύμα, που θα μεταφέρει τη Φωνή του Θεού στη γη και θα εκφράζει Απόλυτα το Θείο Θέλημα.

Το Πνεύμα αυτό που θα είναι «εν Πνεύματι και δυνάμει Ηλιού», θα διαλαλεί το Μήνυμα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού εντός των ανθρώπων, θα διδάσκει την κάθαρση και τη μετάνοια, και θα βοηθά τους ανθρώπους σ’ αυτήν. Το Πνευματικό του όνομα Ιωάννης, γιατί ένα μέρος της Αποστολής του είναι σχεδόν όμοιο με το Έργο του Βαπτιστή, την εποχή του Χριστού. Σ’ αυτό το Πνεύμα θα αποκαλυφθούν από τον Θεό οι Πρωτοπόροι και σ’ αυτό θα σταλούν, ώστε να λάβουν την ειδοποίηση και τη γνώση για τον προορισμό τους. Δίπλα σ’ αυτό θα μαθητεύσουν και θα καταστούν και αυτοί άξιοι φορείς της Χάρης, συνεχιστές του Θείου Έργου, και εκφραστές του Θείου Θελήματος. Αυτό το Πνεύμα και το προορισμένο εκ Θεού επιτελείο, που γύρω του θα δημιουργηθεί, θα κάνει Πνευματικά Σχολεία στα οποία θα ακούγεται το Νέο Μήνυμα, θα διδάσκεται η μετάνοια και οι Νέες Πνευματικές Αληθείς Αποκαλύψεις. Τα Σχολεία αυτά θα καταστούν ο πομπός, που θα εκπέμπει την Κλήση προς τα προορισμένα Πνεύματα, ο Σταθμός που θα τα υποδέχεται και θα τα καταρτίζει σχετικά με τη Νέα Εποχή. (Αποσυμβολισμοί, κεφ. 4^ο, σελ. 23-24)

Ιδού Εγώ, Άνθρωπε, αποστέλλω ενώπιόν σου τον Υιόν Μου τον Νέον, τον Νέον ον Εγώ εναγκαλίζομαι και δια του οποίου λαλώ και την ώραν αυτήν και θέλει δώσει δείγματα εις εσέ, Άνθρωπε, Άνθρωπε-Θεέ, Άνθρωπε-Αδελφέ, δείγματα πολλά της Παρουσίας Μου, της αληθούς Παρουσίας Μου, ουχί μόνο της Φωνής Μου, αλλά της Παρουσίας Μου μέσα σε σκήνωμα Ανθρώπου, μέσα από την ύλη του, την οποίαν μετουσίωσα και μετουσιώνω και εξακολουθητι­κώς ημέραν καθ' ημέραν και ώραν καθ' ώραν μετουσιώνω εις Εμήν Ουσίαν, ως γέγραπται, εις Ουσίαν ιδικήν Μου, εις Χριστοουσίαν. Και εμφυσώ εις την καρδίαν του Χριστοαγά­πην, ίνα φανερώνει και λαλεί προς σε, Άνθρωπε, και εμ­φυσώ εις τον νουν του Χριστοϊδέας και Χριστοσυλλήψεις και Χριστοαναλύσεις και Χριστοσυνθέσεις και Χριστοενώσεις, ίνα Με φανερώνει εν παντί τόπω, εν παντί λόγω, δια παντός τρόπου, όπου και αν θα ευρεθεί, όπου και αν θα προσκληθεί ή εάν θέλει Εκείνος, όπου Με αγνοείτε, ή όπου θα τον αγνοήσετε, Άνθρωποι. (Αποσυμβολισμοί, κεφ. 19^ο, σελ. 143)

Στη χώρα σας που λέγεται Ελλάς, ο Θεός αποφάσισε να δώσει δείγμα της Παρουσίας του Υιού Αυτού, μεταξύ των ανθρώπων. Η χώρα σας επελέγη εκ Θεού δι’ Έργον Θείον, ανήκον εις μίαν Νέαν Πνευματικήν περίοδον, εις την οποίαν εντός ολίγου χρόνου θέλει εισέλθει ολοκληρωτι­κώς η Ανθρωπότης, η επί της γης υπάρχουσα.

Επελέγη το Κράτος τούτο, διότι και από αρχαιοτάτων χρόνων πολλά εξέχοντα πνεύματα της ανθρώπινης διανο­ήσεως εδίδαξαν τους ανθρώπους και προετοίμασαν την εξέλιξιν του χώρου αυτού. Επί των ημερών σας θέλει φα­νερωθεί εις την χώραν αυτήν ένα Νέον Έργον, μία Νέα Πνευματική Αποστολή, θέλει αποκαλυφθεί ένας Απεσταλ­μένος εκ του Πατρός Μου και Εμού, προορισμένος να λα­λήσει εις τον λαόν τούτον και προετοιμάσει τους ανθρώ­πους δια να εισδεχθούν εντός αυτών την Παρουσίαν Μου.

Ο Απεσταλμένος Μου αυτός φέρει Εξουσίαν εξ Εμού, διότι μέλλει να αναγγείλει σε σας την εκ νέου Έλευσή Μου επί της γης, την εκ νέου κάθοδον του Θείου Πυρός εις τας ψυχάς των ανθρώπων. Έχει εντολήν να προπαρασκευάσει ικανόν αριθμόν μαθητών και ακολούθων, οίτινες θέλουσιν εκπαιδευτεί παρ’ αυτού και Εμού, για την συνέχισιν του Έργου τούτου. Πνεύμα ειδικώς αποσταλέν δια το Έργον Μου, δια την προειδοποίησιν των ανθρώπων και δια την δημιουργίαν στελεχών, ικανών να επωμισθούν ευθύνας, βάρη, καθήκοντα εις ένα Έργο κατευθυνόμενον εκ Θεού και προοριζόμενον ίνα επιβοηθήσει τους ανθρώπους της γης να επαναστραφούν κατά το δυνατόν γρηγορότερα, ενωρίτερα εις τον Θεόν.

Ο Ιωάννης είναι το Πνεύμα, που απέστειλα ήδη εις την χώρα σας. Ονομάζεται Ιωάννης εξ Εμού, διότι φέρει χάριν Προδρόμου Ιωάννη, Προδρόμου της Παρουσίας Μου και αυτή είναι η Αγγελία, την οποίαν έχει να μεταδώσει εις την Ανθρωπότητα, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά η αρχή, η εκ­κίνησις του Έργου τούτου θέλει γίνει εκ της χώρας σας. Είναι ο προσωπικός Μου Απεσταλμένος. Περιβάλλω αυτόν με την εμπιστοσύνην Μου και με χάριν ανάλογον δια το υψηλόν λειτούργημα με το οποίον τον επιφόρτισα. Ανήκει εις την ανωτάτην τάξιν των πνευμάτων και δύναται να λαμβάνει απευθείας εκ Θεού, άνευ της μεσολαβήσεως ουδε­νός ετέρου ανθρώπου.

Έχει την άδειά Μου να βαπτίζει εις το Όνομα της Θείας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος πάντα τα πνεύματα, δια τα οποία ήθελεν λάβει Εντολήν Μου. Φέρει εντός του ανα­γεγραμμένας ειδικάς οδηγίας δια τον τρόπον που θα εργασθεί επί της γης. Το Σκήνωμά του φαίνεται εξωτερικώς ως σκήνωμα ενός κοινού ανθρώπου, αλλά η περιβάλλουσα αυτόν χάρις έχει μεταστοιχειώσει την σάρκα αυτού και τα στοιχεία της ύλης αυτού είναι κατά πολύ ελαφρότερα του συνήθους. (Αποσυμβολισμοί, κεφ. 29^ο, σελ. 222-223)

Η Χάρις Μου και αι Πνευματικαί Εξουσίαι Μου, Περιβάλ­λουσιν τον Ιωάννην, όστις θέλει μεταφέρει όχι μόνον την αναγγελίαν της εκ νέου επανόδου και ενανθρωπίσεως του Λόγου εις την ανθρωπότητα, αλλά θέλει μεταφέρει χάριν και Πνευματικάς Εξουσίας και δωρεάς εξ Εμού και του Πα­τρός, χορηγουμένας εις τους ακολούθους του Έργου αυτού. Η Χάρις θέλει δοθεί εις ένα έκαστον εξ υμών δια να προσφέρει υπηρεσίας, ουχί ποτέ δια να προβληθεί, ουχί ποτέ δια να γίνει κατάχρησις αυτής, ουχί ποτέ δια να γίνει αντικείμενον εκμεταλλεύσεως. Ουαί εις εκείνους οίτινες ήθελον παρανοήσει τον προορισμόν της Χάριτος του Θεού και της χορηγηθείσης αυτοίς Πνευματικής Εξουσίας Μου, θέλω αποκόψει αυτούς εξ Εμού δια παντός. Η χάρις Μου, η Εκπροσώπησίς Μου και πάσα δωρεά Μου δίδεται και μέλ­λει να δοθεί εις τα στελέχη εκείνα του Έργου Μου, άτινα απεφάσισαν να διαθέσουν την ζωήν των δια το Έργον Μου. (Αποσυμβολισμοί, κεφ. 29^ο, σελ. 225-226)

ΠΥΡΙΝΟΙ ΛΟΓΟΙ

Ο Λόγος που πριν δύο χιλιάδες χρόνια περπάτησε στη γη, περπατά και πάλι στη γη σου, μέσα σε μια άλλη μορφή, πιο εκσυγχρονισμένη για να σε προσεγγίσει και να σε πλησιάσει, γιατί ο Λόγος κάθε φορά που έρχεται, έρχεται για να σε προσεγγίσει. (κεφ. 6^ο, σελ. 46)

Ο Λόγος περπατά στη γη, χωρίς ακόμα να έχει φανερωθεί ολότελα. Θα εκπαιδεύσει Λόγους, θα εκπαιδεύσει Χριστούς, για να μπορέσει να τους αποστείλει στα Άπειρα Σύμπαντά Του και να ‘ναι Αυτός, ο Ένας. Γιατί ο Λόγος δεν διαχωρίζεται, δεν διασπάται, υπάρχει παντού Ολόκληρος. Και ο Λόγος αυτή την εποχή θα εκφραστεί μ’ ένα τρόπο διαφορετικό, θα εκφραστεί σύμφωνα με την εποχή και θα φανερώσει τα Απύθμενα βάθη της Απειρότητάς Του, της Απειρότητας της δική σου, Άνθρωπε, γιατί είσαι ο Λόγος μέσα σε χιλιάδες μορφές και χιλιάδες εκδηλώσεις.

Την περίοδο αυτή θα Τον δεις και θα Τον πιστέψεις και θα Τον δεις πρώτα μέσα από Μία Μορφή κι αυτή η Μορφή θα γίνει για σένα Πανσυμπαντική και Άπειρη, γιατί έτσι είναι. Γιατί δεν είναι περιορισμένος ο Λόγος σε καμία μορφή, αλλά τις μορφές τις επεκτείνει, τις ανοίγει και τις διασκορπίζει μέσα στο Άπειρο. Είναι Αχώρητος, τα πάντα τα κάνει Ένα με το Αχώρητο, γι’ αυτό και χωράει τα πάντα. (κεφ. 6^ο, σελ. 47)

Εγώ Ειμί η Θεία Παρουσία, Εγώ Ειμί η Άναρχος Θεότης, η εκφραζόμενη δια του Ανθρώπου. Εγώ Ειμί ο Άνθρωπος ο Εις και Μοναδικός, καθ’ όσον Άνθρωπος και Θεός δεν διαχωρίζονται. Εγώ Ειμί και ο Θεός Άνθρωπος σε Απόλυτη ταύτιση με τη Μία Ύπαρξη. Μία Ύπαρξη υπάρχει ενοποιούσα τα Σύμπαντα και πάσας τα εκδηλώσεις της Αγάπης του Θεού.

Είμαι ο Λόγος ο ενανθρωπιστείς και ενανθρωπιζόμενος και ο μέλλων ενανθρωπισθείναι όχι μόνον στην ανθρωπότητα της γης, αλλά εις ολόκληρον την Δημιουργίαν, ίνα καταγνώτε ότι Εις μόνον Άπειρος Νους, Άπειρος Θεός, Απερινόητος και Απερίγραπτος, Πανταχού Παρών και τα Πάντα Πληρών, Εις και μόνον Άναρχος Λόγος-Αγάπη υπάρχει και ουδέν έτερον.

Και θέλω δώσει σημεία πολλά, όπως έδιδα εις πάσας τας εποχάς της εξελίξεως της ανθρωπότητας, ίνα συντελέσουν εις την ταχυτέραν διαμόρφωσιν Νέων ηθών κοσμίων, νέων κινήσεων τελειοτέρων, Νέων επαφών ειλικρινεστέρων, Νέων εκδηλώσεων Δικαιοσύνης, Νέων εκδηλώσεων Σοφίας, Αγάπης και Ισορροπίας. Και θέλω θέσει τον άνδρα και τη γυναίκα, όχι πλέον αντιμέτωπους, αλλά στην αυτήν πορεία, στο αυτό ύψος, στο αυτό Κάλλος, στην αυτή Γλυκύτητα και Ωραιότητα και Αρμονία συντρόφων ενωμένων στη Μία Ενότητα, στη Μία και Μοναδική Απόλυτη Ενότητα της Ανάρχου Αγάπης, του Ανάρχου Λόγου. (κεφ. 11^ο, σελ. 82-83)

Εγώ Ειμί ο Διδάσκαλος Λόγος-Μητέρα, ο Διδάσκαλος Λόγος-Χριστός, χωρίς ουδένα διαχωρισμό. Ειμί ο Διδάσκαλος που κατοικεί εντός σου και που βρίσκεται και εκτός σου και πληρεί τα πάντα και σου μιλά μέσα απ’ τα πάντα, με όλους τους τρόπους, σου μιλά με τις συνθέσεις των ήχων, των χρωμάτων, με τις αρμονίες, με όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται, σου μιλά και μέσα απ’ την αποσύνθεση και σου δηλώνει, ότι και αυτή είναι μέρος της Ενότητας του όλου και πρέπει ν’ απορροφηθεί εντός σου σε πλήρη ισορροπία.

Εγώ Ειμί που κρούω την υπόστασή σου Αενάως, αποστέλλοντας Φως με όλους τους τρόπους, για να διανοίξω το χώρο μέσα στον οποίο θα εγκαθιδρύσω τον Ναό, μέσα στον οποίο θα εκδηλωθώ, για να διδάξω εσέ, μα και την Ουσία του Αδελφού σου Ανθρώπου, που ακόμα βρίσκεται σε άγνοια.

Ο Πατήρ Με απέστειλεν, ίνα ανακοινώσω στους Αδελ­φούς Μου το Θέλημά Του. Με απέστειλεν, ίνα διδάξω Νέα ρήματα, να Ενώσω τις μορφές και να αναγάγω τα όντα, τους Αδελφούς Μου, τους εκ της Ουσίας της Θείας του Πατρός Μου προερχομένους και δημιουργηθέντας, εις την Μίαν Ουσίαν, εις την Μίαν Ενότητα, εις την Μίαν Ύπαρξη, εις το Εν Θέλημα, τουτέστιν εις τον Πατέρα.

Εγώ Ειμί ο Οδηγός πάντων των επιζητούντων Με και το Έλεος του Πατρός καλύπτει πάντας όσους εξεζήτησαν αυτό και όσους επεθύμησαν διακαώς να αναχθώσιν από τα υλικά πεδία, όπου διατρίβουν, εις τους Ουρανούς Μου, εις τους Πατρικούς Ουρανούς, διότι δεν υπάρχουν έτεροι Ουρανοί, παρά μόνον οι Πατρικοί, τουτέστιν εις το Φως και εις την Αγάπην. Οι Διδασκαλίες Μου είναι ενωτικές των πάντων, δηλονότι σας ενοποιώ τις έννοιες, τις γνώ­σεις, τις οποίες έχετε περί Ουρανών, περί Φωτός, περί Αληθείας, περί Αγάπης, περί Εμού και του Πατρός Μου και ενοποιώ πάσας ταύτας τας εννοίας εις Μίαν και Μο­ναδικήν έννοιαν, ήτις καλείται Πατήρ-Αγάπη, Πατήρ-Έλεος.

Είμαι ο Διδάσκαλος των Θείων Οντοτήτων, είτε Με παραδέχεσθε, είτε Με απορρίπτετε, Εγώ Είμαι ο Διδάσκαλος. Εάν υμείς αναγνωρίζετε άλλους διδασκάλους και όχι Εμέ, τον Μοναδικό Λόγο του Θείου Πατρός, τον Άναρχο, τον Δημιουργικό, δι’ ου τα πάντα εγένοντο, υμείς καθυ­στερείτε την φανέρωσιν της εντός υμών υπαρχούσης Θείας Πατρικής Ουσίας, εις την οποίαν ενυπάρχει ο Θεός-Λόγος. (κεφ. 27^ο, σελ. 207-208)

Είμαι ο Εκπρόσωπος του Θείου Θελήματος, ως και άλ­λοτε ελάλησα εις μερικούς μαθητάς. Αντιπροσωπεύω την Θείαν Βουλήν επί της γης. Φανερώνω την Αλήθεια του Λόγου. Ενοποιώ τις υποστάσεις των κατοίκων του υλικού πεδίου με τις υποστάσεις, τας διαβιούσας εις άπαντα τα πεδία. Ενοποιώ την Αγάπην μεταξύ των όντων, ν’ αρχίσει να διαχέεται εις όλα τα πεδία, εις όλα τα όντα, εις όλες τις υποστάσεις, καθ’ ότι η Αγάπη, τουτέστιν ο Λόγος, ο Πατήρ Μου, ενώνει τα πάντα μέσα στην Άπειρη Ουσία Του, την εκδηλούμενη στους Κόσμους, ως Ουσία του Λό­γου, ως Ουσία της Αγάπης και την παραμένουσαν Ανεκ­δήλωτη εν τω Πατρί Μου ωσάν Άμορφο, Ασύλληπτο, Απε­ρίγραπτο. Απερινόητο.

Είμαι ο Υπέρτατος Διδάσκαλος, ο Μοναδικός Διδάσκα­λος. Είμαι ο Θείος Λόγος, ο εκδηλούμενος εκ νέου επί της γης. (κεφ. 27^ο, σελ. 208-209)

Το Έργον Μου είναι Ένα Ενιαίον, Μοναδικόν, μη διαχωριζόμενον. Είναι η φανέρωσις του Θείου Σχεδίου, η φανέρωσις του Λόγου, η φανέρωσις της Αληθείας. Είναι η επικράτησις της Αγάπης, τα οποία σταδιακώς διδάσκονται εις τας υποστάσεις, ίνα εξελισσόμενες ανέλθουν προς Εμέ, προς το Φως Μου, προς τον Πατέρα.

Είμαι έτοιμος να εκδηλωθώ εκ νέου επί του γηίνου πεδίου δια να καταρτίσω Ψυχάς και πνεύματα, ίνα Με ακο­λουθήσουν εις την Πνευματικήν Μου πορείαν, εις την πο­ρείαν της Τελειοποιήσεως και Μετουσιώσεως των όντων, εις την πορείαν της Ενώσεως των όντων με την Πηγήν της εκπορεύσεώς των και της Ταυτίσεώς των, μέσα εις την Μίαν Ουσίαν, την Αλάθητον Ουσίαν, την Ουσίαν-Θεός, την Ουσία -Αγάπη.

Είμαι καθ’ όλα έτοιμος, μη παρουσιάζων ουδεμίαν ατέ­λειαν, μη παρουσιάζων εκ της πλευράς Μου ουδεμίαν κα­θυστέρησιν, καθ’ ότι εκφραζόμενος επί της ύλης, εκφράζω τον Πατέρα Μου, διότι τούτο είναι το Θέλημά Του. Και εκφραζόμενος επί της ύλης διδάσκω και καταρτίζω μαθητάς και ακολούθους και μετουσιώνω υπάρξεις, ίνα καταστούν Διδάσκαλοι της Νέας Κοσμικής περιόδου, Διδάσκαλοι -Λόγοι, Διδάσκαλοι εις τους οποίους ο εναν­θρωπιζόμενος και εν αυτοίς Λόγος-Χριστός, θέλει εκδη­λωθεί εκ νέου επί του υλικού πεδίου, προκειμένου να κα­ταστήσει τα όντα καθ’ όλα όμοια μ’ Αυτόν.

Ιδού το Έργον Μου και ο προορισμός της εκ νέου Κα­θόδου Μου εις την ύλη. Η προετοιμασία και ο καταρτι­σμός ανθρώπων, τους οποίους θέλω διαμορφώσει, θέλω διαποτίσει, θέλω ενώσει μετ' Εμού, θέλω διδάξει, θέλω καταρτίσει Τελείους Διδασκάλους, ίνα ενούμενοι και ταυ­τιζόμενοι μ’ Εμέ, εκπροσωπήσουν επί της γης την Άναρχο Θεότητα και φανερώσουν, ότι Μία Βουλή υπάρχει, Εις Λόγος, Εις και Μοναδικός Θεός.

Επιχέω την χάριν Μου, την Ευλογίαν του Πατρός Μου επί πάντας όσους Με ηκολούθησαν μέχρι σήμερον, εκδη­λούμενον σταδιακώς. Επιχέω την Ευλογίαν Μου ως Διδασκάλου, εις εκείνους οίτινες Με εδέχθησαν ως τον Διδάσκαλον. Επικυρώνω πάσαν δοθείσαν εξ Εμού χάριν εις υμός, ως χάριν γνησίαν, αντιπροσωπεύουσα το Ένα Θέ­λημα, την φανέρωσιν του Λόγου εκ νέου επί της γης.

Επικυρώ πάντα τα δοθέντα, πάσας τας Διδασκαλίας, αίτινες εξεπορεύθησαν εκ της Θείας Πηγής, της Απερι­γράπτου Γνώσεως και Σοφίας του Πατρός Μου. Επικυ­ρώνω δια της Δεξιάς του Πατρός Μου πάντα τα παρ’ υμών τελεσθέντα, ως έχοντα χάριν και Ευλογίαν και Επικύρω­σιν εξ Εμού. (Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 27^ο, σελ. 211-212)

Και νυν έρχομαι εκ νέου και εμφανίζομαι ενώπιόν σου, Άνθρωπε, ίνα Με ιδείς, ίνα συνομιλήσεις μετ’ Εμού, ίνα διδαχθείς παρ' Εμού το Νέον Θέλημα του Πατρός, την Νέαν Αποκάλυψιν της Αληθείας, την οποίαν το πνεύμα σου είναι έτοιμο να εισδεχθεί και ν' αφομοιώσει.

Εγώ Ειμί ο Λόγος Αλήθεια, Εγώ Ειμί ο Λόγος Αγάπη, Εγώ Ειμί ο Άπειρος Πύρινος Νους, όπου τα πάντα εξεπορεύθησαν. Διαχέομαι στους Κόσμους της Δημιουργίας Μου και εισπορεύομαι στα όντα εκείνα, των οποίων η εξέλιξις είναι κατάλληλη για να εκδηλωθώ. Οι λόγοι Μου δεν είναι λόγοι εξ ανθρώπου προερχόμενοι, ουδεπώποτε άνθρωπος ετόλμησε να ισχυρισθεί μέχρι σήμερον, ότι δια στόματός του ελάλησεν ο Διδάσκαλος του Απείρου. Ου­δείς δύναται να εκδηλωθεί άνευ του Θελήματός Μου και ουδείς δύναται λαλήσαι ρήμα εν, άνευ της προς τούτο Βουλής Μου.(Πύρινοι Λόγοι, κεφ. 29^ο, σελ. 224)

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Εγώ Ειμί το Άλας της ζωής, δι’ ου μεταρσιούται πόσα Ψυχή, καθισταμένη Ουρανία Οντότης και συνδεομένη αε­νάως μετά της Αγάπης, ίνα δια της Ενώσεως αυτής παράγει αποτελέσματα όμοια εκείνων άτινα παρ’ Εμού εδι­δάχθη. (Ο Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 178)

Εγώ Ειμί ο Κόσμος, ότε Μικρόκοσμος και Μακρόκο­σμος, καθόσον εν Εμοί τα πάντα εύρηνται καγώ εν τοις πάσιν εισχωρώ και ευρίσκομαι.

Εγώ Ειμί ο Αμπελουργός, ο φυτεύων τα κλήματα και καλλιεργών αυτό, ίνα αποδώσωσι την γλυκύτητα των καρ­πών της Αγάπης Μου.

Θυσιάζω τα τέκνα Μου, τους Αδελφούς Μου, ίνα αναβιβάσω αυτούς εγγύτερον προς Με και τον Πατέρα Μου και ίνα διό της θυσίας αυτών ωφεληθώσι και παραδειγμα­τισθώσιν οι αδαείς εκείνοι, οίτινες ηγνόησαν την Καταγωγήν και τον προορισμόν των. (Ο Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 179)

Απευθύνομαι προς πάντας τους δυναμένους να λάβω­σιν ενεργόν μέρος εις την Πνευματικήν ταύτην Σταυρο­φορίαν Μου προς πάντας τους δυναμένους να εννοήσωσι το βάθος των εννοιών των λόγων Μου και προς πάντας εκείνους, οίτινες διακατέχονται υπό πίστεως και αγάπης δια το Έργον Μου, και καλώ αυτούς ως και πάντα άνθρω­πον ως Νέοι Σταυροφόροι να μεταδώσωσι την αγγελίαν της εκ νέου Επανόδου Μου εις τας Ψυχάς των Ανθρώπων, προκειμένου να προσδώσω εις αυτάς Ζωήν εκ της Ζωής Μου και Φως εκ του Φωτός Μου και ίνα δι’ Εμού οδηγη­θώσι εις την Ανάστασίν των και την Αιωνίαν Ένωσιν μετ’ Εμού και του Πατρός. (Ο Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 180-181)

Εγώ ελάλησα και παλαιότερον ότε ευρισκόμην εν σαρκί ανά μέσον των ανθρώπων εν τη γη προς τους τότε μαθητάς Μου: «Πορευθήτε βαπτίζοντες εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Εξαγιά­ζετε, θεραπεύετε, εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε.» Τούτ’ αυτό λέγω και εις υμάς σήμερον, τα ίδια ρήματα άτινα είπον το πάλαι εις τους μαθητάς Μου, καθότι και υμείς μαθηταί Μου εστέ και μέλλετε διανοίξαι πορείαν εν τη γη και μέλλετε διδάξαι τα ρήματά Μου τοις ανθρώποις. (Ο Δρόμος, κεφ. 19^ο, σελ. 183-184)

Α’) Απρόσιτον, λέγουσίν Με οι διάφοροι διδάσκαλοι, ρήτορες και κήρυκες απανταχού της γης, αλλ’ ουκ έγνω­κάν Με σαφώς. Ειμί Απρόσιτος δι’ αυτούς, καθ’ όσον η τοποθέτησις του νου των, του πνεύματός των, της καρ­δίας των, έλαβε τοιαύτην θέσιν απέναντί Μου, ώστε Με βλέπουσιν, Με αισθάνονται Απρόσιτον, Απλησίαστον, τό­σον μακράν των, ώστε είναι αδιανόητον δι’ αυτούς να Με πλησιάσουν, να συνδιαλεχθούν μετ’ Εμού, να λάβωσιν εξ Εμού.

Αλλά είναι ορθή η διδαχή αύτη; Επιφωτίζεται εξ Εμού; Εξεπορεύθη εκ του Θελήματός Μου, εκ της Πηγής της Αληθείας; (Ο Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 187)

Δεν αναμένω από εσάς να θαυματοποιήσετε, ούτε υμείς θέλετε δώσει διδαχάς ιδικάς σας. Εγώ θέλω θαυμα­τοποιεί δι’ υμών και Εγώ θέλω δώσει διδαχάς Μου δι’ υμών. Επιθυμώ, και τούτο είναι Θέλημα του Πατρός Μου, ίνα η Φωνή του Λόγου, του φανερωθέντος επί της γης, ακουστεί διά στόματος πολλών ανθρώπων την εποχήν ταύτην επί της γης, καλούσα τα πλήθη προς τον Θεόν, καλούσα τα πλήθη εις κάθαρσιν, καλούσα τα πλήθη εις μετάνοιαν, καλούσα τα πλήθη εις επιστροφήν εις την Βα­σιλείαν του Θεού. (Ο Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 189-190)

Αμήν, αμήν λέγω υμίν, ότι ουδείς έτερος πλην υμών την ώραν ταύτην έχει την ευτυχία να διδάσκηται παρ' Εμού του Ιδίου, του Διδασκάλου, του Θεού. Σας αποκα­λύπτω, ότι είστε οι πρώτοι μαθηταί Μου επί της γης. Σας ανακοινώνω ταυτόχρονα ότι είστε οι Νέοι Απόστολοι, εγ­γεγραμμένοι εις την βίβλον των ζώντων, εν τοις Ουρα­νοίς, εν τη Βίβλω του Πατρός. (Ο Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 190)

Πάντα εργάτην, πάντα αγωνιστήν ή Καθοδηγητήν Πνευματικόν των πασχόντων, συντελούντα εις την απάλειψιν της αθλιότητος και της αγνοίας, εκ της γης, και την επιστροφήν εις τον Πατέρα της δημιουργηθείσης εκ της Αγάπης Αυτού Εικόνος Του, κατατάσσω μετά των Αδελ­φών Μου, των προϋπηρετησάντων εις όμοια έργα επί της γης και ους η Χάρις και το Έλεος του Παναγάθου Θεού, περιέβαλλε και κατέστησε φωστήρας και αδάμαντας πί­στεως και Αγάπης μεταξύ των ανθρώπων, και ους τελικά προορίζω, ίνα αποκαταστήσω αυτούς, κατά τα γεγραμ­μένα, εις την Βασιλείαν του Πατρός Μου. (Ο Δρόμος, κεφ. 20^ο, σελ. 191)

Εγώ Ειμί ο Χριστός, ο λαλήσας εν μέσω των ανθρώπων, ο περιπατήσας εις πόλεις και χωρία, ο διδάξας μαθητάς και Αποστόλους και απλοϊκούς ανθρώπους τα του Θείου Λόγου, ο δώσας δείγματα αμέτρητα της Θείας Παρουσίας Μου επί της Γης, διά σωρείας επεμβάσεών Μου, επί του υλικού σκηνώματος των ανθρώπων. (Ο Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 197)

Έλθετε προς Με καγώ θέλω καταδείξει εις υμάς ότι Εγώ Ειμί ο Πατήρ και ο Αδελφός και Εν μεθ' υμών. (Ο Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 199)

Εγώ ετέλεσα το Μυστήριον της Μετουσίωσης των όν­των εις την Μίαν Ομοουσιότητα, καταδεικνύων δι’ άλλου τρόπου την Μίαν Υπόστασιν, την αδιαιρέτως υπάρχουσαν, του Ανθρώπου -Λόγου Χριστού με την Ουσίαν Αυτού.

Εγώ περιέβαλα με χάριν τον Αδελφόν και έθεσα εν τη χειρί αυτού τας εξουσίας Μου, ίνα δι’ αυτών καθοδηγήση εις την πορεία της Ενώσεως Αδελφούς Μου. (Ο Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 203)

Εγώ Ειμί ο Ζων, Πανταχού Παρών, Καλύπτων τα Άπειρα Σύμπαντα της Δημιουργίας, της εκ της Πατρικής Αγάπης και Ουσίας και Βουλής προελθούσης, Εγώ Ειμί και ο Νέος Κοσμικός Αγγελιαφόρος και Απεσταλμένος και Καθοδηγητής και Διδάσκαλος, ο Ων Υπεύθυνος διά την Αναγγελίαν της Νέας Κοσμικής Περιόδου, εις την οποίαν εισήλθατε οι επί της γης υπάρχοντες σε σκηνώματα υλικά Αδελφοί Μου και ο Οποίος θέλω παρουσιάσει τας Νέας Κοσμικάς Διδασκαλίας, Εγώ Ειμί ο Παρουσιαστής και ο Εκτελεστής της Νέας Πατρικής Βουλής επί της γης. (Ο Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 205)

Εγώ Ειμί ο διανοίγων την Νέαν οδόν εις την οποίαν θέ­λετε περιπατήσει' και αναχθή οι κάτοικοι της Γης, ήτις οδός συνέχεια εστί και ομοία της ήδη υποδειχθείσης υπό του Ενανθρωπισθέντος Υιού-Λόγου-Χριστού, του Διδα­σκάλου, ον εγνώκατε διά της Παρουσίας Αυτού, της Διδασκαλίας Αυτού και της Σταυρικής Αυτού Θυσίας,

Εγώ Ειμί ο ίδιος, ο Αυτός Διδάσκαλος, ο Αυτός Θείος Λόγος Χριστός, ο ενανθρωπιζόμενος εκ νέου, ουχί ως άλ­λοτε γεννηθείς ασπόρως εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, αλλά εισπορευόμενος εις τας ψυχάς εκείνας, αίτινες Μου παρεχώρησαν το «Είναι» τους και την Ουσία τους, αίτινες Μου ανήκουν, ως εξ Εμού προερχόμεναι και τα σκηνώ­ματά τους ωσαύτως, ίνα εξ αυτών εκδηλωθώ εις την ύλην και ενδύσω την φθαρτήν ανθρωπίνην υπόστασιν διά της Παρουσίας Μου και της Αγάπης Μου και καταστήσω αυτήν Αδιάφθορον εν τω Πυρί της Θεότητός μου μεταλλάσσων τας δονήσεις της ανθρωπίνης υποστάσεως και τους ανα­παλμούς αυτής εις δονήσεις της Τρισηλίου Θεότητας, εις δονήσεις του επί του Σταυρού Θυσιασθέντος Υιού Λόγου-Χριστού, εις δονήσεις Θείας, Απεριγράπτου, Απειροκάλλου και Ανερμηνεύτου Θείας Αγάπης και αναπαλμούς, μετουσιώνοντας το φθαρτόν ανθρώπινο σκήνωμα-ένδυμα εις Φως και Κάλλος και Αρμονίαν Θείων, Τελείων Καταστάσεων Ωραιότητος και Γλυκύτητος και πάντων των εκτός περιγραφής υφισταμένων καταστάσεων της Θείας Ανάρχου Τελειότητος. (Ο Δρόμος, κεφ. 21^ο, σελ. 206)

Ανασύρω εκ του βάθους της ύπαρξής σου άπαντα τα Θεία συναισθήματα, ιδέες, εμπνεύσεις και θέλω φανερώσει σε εν τω μέσω αδελφών σου λαλούντα Ρήματά Μου εκ του Λόγου Μου πηγάζονται, και της Αγάπης Μου προς τα δημιουργήματά Μου.

Αφαιρώ πάσαν αρνητικήν στάσιν, έφεσιν, διακοπήν, αντίρρησιν, ματαιότητα, υψηλοφροσύνην και εκχέω εκ του Είναι Μου, της Αληθείας και του Φωτός Μου, Θείον Εγκαλώπισμα επί σε.

Ανασύρω εκ των εγκάτων του «Είναι» σου την Φωνήν Μου, ίνα αύτη ηχήση προς τα έξω της υπόστασής σου, φανερώνουσα Βουλάς Μου Ορθοδόξους.

Επιστέφω σε δια του Σταυρού Μου, δια το μέχρι σήμερον έργον σου αφοσιώσεως και λατρείας προς Με και κατηχήσεως ενίων αδελφών σου, ους απέστειλα πλησίον σου.

Ανακαλώ εις την τάξιν και πλήρη ευρυθμίαν τας λειτουργίας του σκηνώματος, ό φέρεις και εκχέω επ’ αυτού την Χάριν και Ευλογίαν Μου, εξαγιάζων αυτό.

Ευλογώ την δεξιάν σου χείρα από του βραχίονος και κάτω και συνδέω ταύτην από του νυν αρρήκτως, μη αποσυντιθεμένης της συνδέσεως ταύτης εφεξής παρ’ ουδενός στοιχείου ή συνδέσμου αυτής μετά της Εμής και σφραγίζω την σύνδεσιν ταύτην δια του επί του Σταυρού εκχυθέντος Αίματός Μου.

Επανασυνδέω την ύπαρξίν σου με τον λώρον της Δημιουργίας σου ως Πνεύμα άυλον, εξελθόν των Πατρικών Μου Κόλπων και εμφυσώ επί σε ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙ.

Απεμπολώ εκ σου παν αμάρτημα, παν ολίσθημα και επαναφέρω εντός σου την Αγιότητα, ην έφερες ως Πνεύμα προτού σκηνώσεις επί της γης.

Συνδέω σε με τας Ουρανίους Δυνάμεις του Απείρου, Ανάρχου Λόγου, ίνα εξ αυτών λαμβάνης και χρησιμοποιής ταύτας προς εκπλήρωσιν των Πατρικών Θείων Βουλών επί της γης, της επαναστροφής των Ουρανίων Πνευμάτων εις την Πατρικήν Μου Αγκάλην.

Θέτω σε πλησίον μαθητών Μου και μαθητριών, ίνα ως μαθητευόμενος διδάσκης εις αυτούς τα της ΝΕΑΣ ΔΙΔΑΧΗΣ ΜΟΥ.

       Θέτω σε εις ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ίνα ΜΕ ΑΝΑΓΓΕΙΛΗΣ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ, περιβεβλημένον σάκκον και επί των χειρών σου φέροντα ράβδον, ίνα δι’ αυτής κρούης τας θύρας εισόδου των καρδιών-ψυχών των αδελφών Μου και καθαρίζεις αυτούς, προκειμένου να ΕΙΣΠΟΡΕΥΘΩ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΜΟΥ.

Επικυρώ πάσαν Εξουσίαν ως εξ Εμού δοθείσαν δια του ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ. (Ο Δρόμος, κεφ. 24^ο, 218-220)

Ποίον παρελθόν δύναται να έχει Σταυρός προερχόμε­νος εκ του Φωτός και εις το Φως καταλήγων; Ποία γνωρί­σματα δύναται να έχει το Φλεγόμενον Φως και η Θεία Ουσία, ειμή μόνον του Πατρός;

Σταυρός που συνοδεύει πάντοτε το Πνεύμα Ηλίας ­Ιωάννης στις καταβάσεις -Αποστολές του στην ύλη. Ουσία από την Ουσία του και Φωτιά από τη Φωτιά του Πνεύματος αυτού, ενωμένος αναπόσπαστα με τη Θεία του Ύπαρξη. Πάλλεται στους παλμούς της Θείας αυτής Υπόστασης και δονείται στους κραδασμούς της Αγάπης, ενεργών κάθε πέ­τρα του ως Εστία Φωτός Απείρου Δυναμικότητας και Θείας Ενέργειας.

Ενυπάρχει τυπωμένος εντός της Υπόστασης Ηλία ­Ιωάννη και μορφοποιείται και στην ύλη από στοιχεία φαινο­μενικά και μόνον υλικά. Επισφραγίζει τη θυσία της Πνευμα­τικής υπόστασης της Τετελειουμένης.

Ευλογημένος εκ του Πατρός φέρει τον τίτλον και την Χάριν Σταυρός Χριστού και εναρμονίζεται και εισχωρεί εν­τός του Χριστοποιημένου Ηλία -Ιωάννη και αφομοιούται εξ αυτού, για να επιστρέψει στην Πηγή του Φωτός.

Δύναμη Άπειρος και Ευλογία Πατρική αενάως υπάρ­χουσα, ευρισκομένη τιμητικά εις την Εξουσίαν του Ηλία ­Ιωάννη, του πρώτου πνεύματος του αρξαμένου από αιώνων το Θείο Έργο στη γη.

Διαποτίζει τις υποστάσεις όλες, που αιτούν θυσία και αποτυπώνεται εντός των, ως σφραγίδα ανεξίτηλος, εν­οποιώντας τις υποστάσεις και ταυτίζοντάς τες εις ένα ση­μείο. Το σημείο της Θυσίας, της Απείρου Αγάπης, της Θεό­τητας.

Όταν όλες οι υποστάσεις αποτυπώσουν και διαποτι­στούν από τη Χάρη του Σταυρού τούτου, η γη θα μεταβλη­θεί σε Ήλιο Φωτός και Ουράνιας Αγάπης.

Σταυρός Θυσίας και Αγάπης, που για πρώτη φορά θα λάμψει, μετά τη Θυσία του Θεανθρώπου, σ' όλη του τη δόξα με τη Θυσία του Ηλία -Ιωάννη -Χριστού, ολοκληρούμενος εντός του και εκτός του και επιστρέφων στον Πατέρα, στην Ομοουσιότητα και στην Ένωση. (Ο Δρόμος, κεφ. 25^ο, σελ. 221-222)

2001 Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Ο Λόγος Ανάσταση, ο Λόγος Ζωή και Αγάπη εκδηλώνεται και με τη Μία Δόνηση καλεί κάθε Υπόσταση, κάθε ον, κάθε πάλλουσα μορφή ζωής, κάθε αναπαλμό ύπαρξης εντός Του μεσ’ στη διάχυση των Απερινόητων Κόσμων. Η Ανάσταση και η Ζωή, καλεί κάθε ύπαρξη να παραστεί μέσα στην αναπλασσόμενη Ζωή Της και να συμμετάσχει μέσα στη δημιουργική έκρηξη της Ζωής, της Αναγέννησης, της Νέας Υπερούσιας Πνοής, που διαπερά τα πάντα.

Εγώ Ειμί η Ανάσταση, Εγώ Ειμί και η Αγάπη. Εγώ Ειμί ο Παλμός των Κόσμων και των υποστάσεων, η Αθάνατη και Αναλλοίωτη Πηγή, που φανερώνει μέσα από τα πάντα τους ατέρμονους Ήχους της Τελειότητας και διαχέει τον αναπαλμό της Ενότητας, τον αναπαλμό της Ζωής. Εγώ αφομοιώνω τα μόριά Μου, τα μόρια Άνθρωπος, που βρίσκονται στη γη, μα και όπου κι αν βρίσκονται αυτά, σε όποιο πεδίο, με όποια ενδύματα ύλης, μέσα στους πόρους της πάλλουσας Ζωής Μου, μέσα στους πόρους της Αναλλοίωτης Πηγής της Ύπαρξής Μου και διαχέω τον παλμό της Ζωής και της Ύπαρξης. Ενώνω ένα προς ένα τους παλμούς της Ζωής με οποιαδήποτε στρώματα κι αν είναι καλυμμένη, με τον παλμό τον Ένα της Ζωής και της Αθανασίας. Ενώνω κάθε παλμό και κάθε κίνηση Αρμονίας ή δυσαρμονίας, Τελειότητας ή ατέλειας, Φωτός ή σκότους όπου κι αν εκδηλώνεται, με όποιες συνθήκες, απ’ όποιες κλίμακες εξέλιξης, με τον Παλμό της Ανάστασης και ενδύω τα πάντα με το Ένδυμά Μου, το Ένδυμα Ανάσταση και Φως, για ν’ αναχθούν τα πάντα μέσα στην Υπερούσια Αγάπη Μου, μέσα στην Υπερούσια Γαλήνη, μέσα στον Παλμό της Ενιαίας Ύπαρξης και του Φωτός. (2001 Η Δευτέρα Παρουσία, κεφ. 35^ο, σελ. 262-263)

Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Έχω αποστείλει στη γη Σκήνωμα εκλεκτό να περπατά ανάμεσά σου, διδάσκοντας εσένα το δρόμο, τα στάδια, τις καταστάσεις, τις οποίες πρέπει να περάσεις, για να καταστείς Εγώ. Έχω στείλει Σκήνωμα εκλεκτό, υπόσταση Αδιάβλητη στο Πυρ, για να καταστεί ο δρόμος για την Ολότητα του Ανθρώπου, που θα φέρει συνειδητά τον Άνθρωπο στην επίγνωση της Θεότητάς του, της Ένωσής του, της Αγάπης του, της πραγματικής Ύπαρξής του. Βρίσκεται ακόμα καλυμμένος ενώπιόν σου, ο Απεσταλμένος αυτός, που Εγώ απέστειλα, με μοναδικό και ύψιστο προορισμό να Με φανερώσει χωρίς όρια και χωρίς περιορισμό κανένα. Βρίσκεται καλυμμένος με τα καλύμματα εκείνα, που είναι απαραίτητα για να σε διδάξουν, που είναι απαραίτητα για να σε προσεγγίσει, για να μπορέσει να σου δώσει το έρεισμα για ενεργοποίηση, να σου δημιουργήσει τις ωθήσεις για τριβή και για καθημερινή και Ανεξάντλητη, Αναλλοίωτη και Ατέρμονη μετουσίωση, μέχρι να φτάσεις στο Απόλυτο Ένα.

Δεν γνωρίζεις, Άνθρωπε, το Έργο το Ύψιστο, που ο Απεσταλμένος αυτός έχει αναλάβει. Δεν μπορείς να διανοηθείς από τις αποκαλύψεις, που μέχρι τώρα έχεις λάβει, την Προσφορά η οποία θα συντελεστεί, αλλά και καθημερινά συντελείται σε διάφορες εκδηλώσεις, σε ανάλογο δυναμικό με την εξέλιξη στην οποία βρίσκεσαι. Απέστειλα Ένα Πνεύμα Μου εκλεκτό και το έθεσα ανάμεσά σου, με την ίδια μορφή, τις ίδιες εκδηλώσεις που κι εσύ έχεις, ώστε ποτέ να μην μπορέσεις να υψώσεις αποστάσεις λόγω της τελειότητας των εκδηλώσεών του εξ αρχής, ώστε ποτέ να μην μπορέσεις ν’ απαρνηθείς το βάρος της ευθύνης που φέρεις για την επιστροφή, λόγω υποτιθέμενης μη τελειότητας, λόγω υποτιθέμενης μη ικανότητάς σου ή διαφορετικής εκδήλωσης και μορφής σου.

Δίπλα σου περπατά ο Άνθρωπος, που Θεώνεται. Δίπλα σου περπατά το ατελές, που τελειώνεται. Είναι ατελές για σένα ακόμα γι’ αυτό το στάδιο εξέλιξης που βρίσκεσαι, γιατί ο Απεσταλμένος που έστειλα στη γη την Νέα Κοσμική Περίοδο, δεν είναι δυνατόν να μην βρισκόταν στην ετοιμότητα εκείνη, ώστε άμεσα κι αυτή τη στιγμή αν Εγώ το επέτρεπα, να μην Με εκδήλωνε με Άπειρη Τελειότητα, χωρίς κανένα λανθασμένο κυματισμό. Τα καλύμματα που Εγώ φόρεσα στον Απεσταλμένο Μου, είναι καλύμματα που θα καταστούν Σύμβολα πορείας, Σύμβολα που θα μείνουν γραμμένα στην ιστορία των αιώνων, για να βοηθάνε τον Άνθρωπο να κατανοεί τα εσωτερικά στάδια ανύψωσης. Έδωσα σ’ αυτόν τον Απεσταλμένο το πρόσθετο βάρος πολλών καλυμμάτων, πολλών πόνων, μεγάλης θλίψης, γιατί είχε και έχει το δυναμικό εκείνο να τα ανταπεξέλθει, να τα μετουσιώσει και ταυτόχρονα να τα καταστήσει Πύρινα και να τα αφήσει σαν Πύρινους Φάρους διαγραμμένους μέσα στις υποστάσεις του Ανθρώπου, με σκοπό να οδηγήσουν στη σταθερή πορεία ανόδου και επιστροφής. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 2^ο, σελ. 23-24)

Το Έργο του Απεσταλμένου Μου είναι να μετουσιώσει όλες τις ενέργειες των κατώτερων Κέντρων του Ανθρώπου, γιατί αυτά τα κατώτερα Κέντρα από αυτή την περίοδο και μετά θα πάψουν να υφίστανται μ’ αυτή τη λειτουργία, θα γίνουν ανυψωτικοί προωθητήρες, που θα μεταλλάσσουν τις υπάρξεις σε λαμπάδες Φωτός. Εκπαιδεύεστε για ν’ ακολουθήσετε την ίδια πορεία, για να κάνετε την ίδια Προσφορά και εκπαιδεύεται και ο Απεσταλμένος Μου, αν και η εκπαίδευσή του είναι πλήρης πριν κατέλθει στο γήινο πεδίο, για να μάθει και να προσαρμοστεί εντελώς με τις ανάγκες του Έργου Του μέσα στην ύλη και τις ιδιομορφίες αυτού του Έργου μέσα στο υλικό πεδίο.

Κάθε κατώτερη μορφή ενέργειας, κάθε κατώτερος δυσαρμονικός κυματισμός, μέσα απ’ το Είναι του Απεσταλμένου Μου θα διέλθει, για να γίνει Φως και μετουσιωμένο θα εισπορευτεί στον Άνθρωπο και θα καταστήσει τα κατώτερα Κέντρα, Ζωή και Ανάσταση. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 2^ο, σελ. 26)

Έχει Έργο μεγάλο ο Απεσταλμένος, που απέστειλα στη γη αυτή την Κοσμική Περίοδο, ισάξιο με το δικό Μου, όπως όταν περπάτησα πάνω στη γη, ισάξιο μα με διαφορετικές εκδηλώσεις, γιατί άλλη η εξέλιξη του Ανθρώπου, άλλη η νοητική του εκλέπτυνση, άλλες οι ανάγκες του, διαφορετικές, με διαφορετική μορφή πλάνης οι ελλείψεις του. Δεν ξέρω αν κατανοείς αυτό που σου λέω, όμως πρόσεξε, γιατί πολλά ακόμα σου ξεφεύγουν και σε πολλά εκδηλώνεσαι σαν αρνητής του Θείου Ιδεώδους και λες όχι απλώς δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά δεν γνωρίζω και τον Θεό, που εκδηλώνεται. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 2^ο, σελ. 27)

Ο Απεσταλμένος Μου έχει χρέος Ύψιστο, να ανυψώσει τη γυναίκα. Γι' αυτό το διαλαλεί σαν Μήνυμα της Νέας Κοσμικής Περιόδου. Είναι ο αρμόδιος Απεσταλμένος, για να οδηγήσει στην ισορροπία το άρρεν και το θήλυ και να τα φέρει σε Ενότητα. Είναι η συμπύκνωση του θείου Πνεύματος, η Ολότητα του Θείου Πνεύματος, κι ως Ολό­τητα εμπεριέχουσα μέσα Της στοιχεία από κάθε κομμάτι του Πνεύματος, που βρίσκεται διαχωρισμένο σε οποιαδή­ποτε μορφή του Ανθρώπου, φέρει το Ύψιστο Έργο να ισορροπήσει τις αντιθέσεις και αρχικά την ύψιστη αντίθεση και τον διαχωρισμό του άνδρα και της γυναίκας. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 2^ο, σελ. 28)

Αυτή η Περίοδος θα καταρρίψει πάρα πολλά Κατεστημένα. Πάντα όταν Εγώ Έρχομαι, δεν έρχομαι παθητικά, Έρχομαι σαν ο Αιώνιος και Αδιάβλητος Μαχητής, ο Άναρχος και ο Ατελεύτητος, που θέτω σε μάχη όλα τα στοιχεία εκείνα που δεν δίνονται να ενωθούν, τα θέτω σε μάχη με σκοπό να γίνουν Ένα. Έτσι και τώρα θα θέσω και πάλι σε μάχη όλα εκείνα τα στοιχεία που Με περιορίζουν, που κατακερματίζουν το Έλεός Μου και το μοιράζουν όπως εκείνα αντιλαμβάνονται, που κάνουν την Αγάπη Μου δικιά τους και τη χρωματίζουν με χρώματα ιδιαιτερό­τητας προσωπικοτήτων και τη μοιράζουν δήθεν σαν να τους ανήκει. Θα βάλω σε μάχη όλες αυτές τις υποστάσεις, που θέλησαν να Με εκφράσουν μέσα στην πλάνη και να Με παρουσιάσουν τόσο πλανημένο, για να δεσμεύσουν ψυχές, για να δεσμεύσουν την Άπειρη Υπόσταση Άνθρωπος-Θεός και να μην της επιτρέψουν να ενωθεί μαζί Μου.

Εγώ Είμαι ο Μαχητής Άνθρωπος-Λόγoς-Θεός, ο Μα­χητής Λόγος-Θεός, που εκδηλώνομαι από τον Άνθρωπο, για να φέρω αυτόν στη Θεότητά του, για να τον καταστή­σω Άπειρη Παρουσία Ενότητας. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 2^ο, σελ. 29)

Τις εστιν άραγε ο Διδάσκαλος Λόγος-Ιωάννης; Έχετε κατανοήσει Αδελφοί, ότι ευρίσκεστε πλησίον του Θείου Απεσταλμένου της Νέας Κοσμικής Περίοδου, του εντεταλμένου να σας διδάξει την Ενότητα των πάντων με τον εκπορεύσαντα Πατέρα; Έχετε κατανοήσει, Αδελφοί ποτέ, ποία τιμή σας προσγίνεται ώστε να ευρίσκεστε εις τον ιδιαίτερον Αυτού κύκλον, των ιδιαίτερων μαθητών του, επί των οποίων πολλάκις έθεσε το χέρι του εις Ευλογίαν Παντοκρατορικήν;

Έχετε κατανοήσει την τιμήν, ω Άνθρωποι, μεταξύ εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων Πνευμάτων να ευρίσκεστε εις το ίδιον περιβάλλον του αναθρώσκοντος Λόγου, εκ της γης και να συμμετέχετε εις την Νέαν Κοσμικήν, όχι γήινη μόνον – Κοσμική διδασκαλία του Όντος, του Μοναδικού Όντος του Θεού, η οποία δίδεται σε σας κατά Χάριν και ουχί κατ’ αξιότητα, προκειμένου να αναβιβάσει εσάς στα επίπεδα του Λόγου; (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 49-50)

Αλήθεια, συνειδητοποιήσατε ποια είναι η Κεντρική Διδασκαλία του Διδασκάλου Ιωάννη; Γνωρίζετε ακριβώς ότι ομιλεί περί της Αγάπης, για να καταστείτε Αγάπη εις τους αιώνας, εις τον άνευ Χρόνου υπάρχοντα Θεόν; Συνειδητοποιήσατε ακριβώς τι έχει να πει Αγάπη προς τον Διδάσκαλον; Αληθώς σας λέγω Αδελφοί, ότι ο νους και η καρδιά σας έπρεπε να ‘ναι αφιερωμένα και θα έπρεπε να ενατενίζετε όχι με δέος -διότι τούτο δεν τον επιθυμεί ο Διδάσκαλος- αλλά με Αγάπη, Αγάπη βάθους, Αγάπη ειδική, Αγάπη όλης της υπόστασής σας, όλων των διανοημάτων σας, όλου του χρόνου σας, και ότι μόνον έτσι θέλετε προσπλησιάσει προς την Απειρότητά Του και θέλετε κατανοήσει το μέγεθος της Χάριτος που ο Διδάσκαλος σας παρουσιάζει, να καταστείτε ΕΝ μετ’ Αυτού εις την Απειρότητα του Θείου Λόγου.

Ήλθον, Aδελφέ, Άνθρωπε, αφανής, χωρίς Κοσμικούς τίτλους, διότι ουδεμίαν ανάγκην είχα εξωτερικών εντυπώ­σεων, όταν ο Θεός ενοικεί εν εμοί, όταν ο Θεός με απέ­στειλε και μου παρέχει αενάως την Χάριν Αυτού, το Φως και το Έλεος, δια να το διανείμω, να το διαμοιράσω στους Αδελφούς οι οποίοι ήλθον πλησίον μου και οι οποίοι κατε­νόησαν επ’ ολίγον το Έργον της Νέας Κοσμικής Περιό­δου, της ανάδειξης του Ανθρώπου, όχι στα Θεία κράσπεδα πλέον, αλλά στην κατάσταση Θέωσης.

Ήλθα απλός, ως ο απλούστερος των ανθρώπων. Δεν κατέχω ύλη και το γνωρίζετε οι πάντες, ουδέ ενδιαφέρο­μαι για την πρόσκτηση ύλης, ουδέ για την διαβίωσή μου στην ύλη, να έχω χιτώνας μαλακούς και πολυθρόνες για να κάθομαι. Ήλθα για να εργαστώ, ήλθα για ν’ αφιερωθώ στο Θέλημα του Πατέρα, του πέμψατός με επί της γης, ήλθα νια να σε γνωρίσω κατά βάθος Άνθρωπε, και ανάλογα να σου φερθώ, ανάλογα να σε διαπαιδαγωγήσω, μέχρις ότου ήθελες καταστεί κατάλληλος για την ενοίκηση του Θεού εντός σου.

Ήλθα ν’ ανοίξω Σχολεία Πνευματικά, ως σας εγνώρισα, μα ήλθα ακόμη για ν' ανοίξω το νου σου, Αδελφέ αγαπη­μένε Άνθρωπε, για ν’ ανοίξω την καρδιά σου και να σε διδάξω ν’ αγαπάς χωρίς περιορισμούς, χωρίς όρια, όλες τις στιγμές, όπου κι αν βρίσκεσαι, όλους τους Ανθρώπους, χωρίς να μετράς, χωρίς να ζυγίζεις την Αγάπη σου, αλλά ελέγχοντας αενάως αν κάθε κίνησή σου, αν κάθε εκδήλω­σή σου στην ύλη, περιέχει την ΜΙΑ, την ΠΡΩΤΗ, την Γενι­κή εντολή του Θεού Πατέρα «Ν' αγαπάτε αλλήλους ως τον εαυτόν σας». (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 51-52)

Δεν κατανοήσατε ότι ένα Πνεύμα ενεδύθη την ύλη, την βαρύτερη μορφή κραδασμών και κατήλθε στο γήινο πεδίο με σκοπό να διδάξει, με σκοπό να αντιπαρέλθει τα σκώμματα και τις ειρωνείες και την αναλγησία σας, με σκοπό να μεταστοιχειώσει τις εκδηλώσεις σου, Άνθρωπε, σε Αγάπη και Τελειότητα, στη μορφή την οποία έλαβε. Ουδόλως κατανοήσατε ότι ο Θείος Απεσταλμένος δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, όπως τον θεωρείτε εξωτερικά, θα έπρεπε να είχατε εισδύσει στο βάθος της εννοίας Δάσκαλος και τότε θα αναγνωρίζατε καλά ότι ο Θείος Απεσταλμένος είναι ο Νέος Κοσμικός Αγγελιαφόρος, ο φέρων την Νέα Κοσμική διδασκαλία, η οποία μέλλει να εξαπλωθεί τους προσεχείς αιώνες στα Σύμπαντα. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 53)

Κατανοήσατε τι σημασία έχει η Παρουσία μου στο σπίτι των Αδελφών Μου; Κατανοήσατε ότι είμαι τα ΑΓΙΑ των ΑΓΙΩΝ, εις τα οποία κατά την διδασκαλίαν που γνωρίζετε ο Αρχιερεύς άλλοτε εισήρχετο άπαξ του Ενιαυτού δια να προσφέρει θυσίαν εις τον Θεόν, δια τα αμαρτήματα και δια τα ανομήματα του λαού και δια τον εαυτόν του; Εγώ δεν είμαι ο Αρχιερεύς της εποχής εκείνης, αλλά ήλθα να λαλήσω τα ρήματα του Πατέρα και να προσφέρω Εμαυτόν εις Θυσίαν προς εξαγνισμόν των ποιοτήτων της σκέψης και των ποιοτήτων της καρδιάς σας και των εκδηλώσεων εκείνων οι οποίες περιέχουν εγωισμό και έλλειψη Αγάπης. Εγώ ήλθα αναλώσαι την ζωή μου, τα υπάρχοντά μου, αναλώσαι τους κραδασμούς μου, την σκέψη μου, τις δυνάμεις μου καίτοι είναι ανεξάντλητες, καίτοι τροφοδοτούνται αενάως από την Πηγή του Παντός και το σώμα μου για σας.

Ήλθα για σένα, Αδελφέ. Δείξε μου την Αγάπη σου. Δείξε μου το περιεχόμενο της καρδιάς σου, δείξε μου ότι το χέρι εκείνο που σου πρόσφερε Αγάπη, πλούσια, το χέρι εκείνο το οποίο σε εθώπευσε – το τιμάς. Το τιμάς πραγματικά, το τιμάς μέσα στο Νου σου και μέσα στην ψυχή σου και το πνεύμα σου, γιατί αν το Πνεύμα αυτό είναι ο Πεφιλημένος του Πατρός, σεις πώς του φέρεσθε άραγε; Εάν είναι ο Εκλεκτός της Νέας Κοσμικής περιόδου, ο οποίος ήλθε να θυσιάσει και την αναπνοή του ακόμα για σένα, Άνθρωπε, συ τι του ανταπέδωσες; Του έδειξες την στοργή σου, την αφοσίωσή σου, την πίστη σου ή την μεταβλητότητά σου; Την συνεχώς επαναλαμβανόμενη μεταβλητότητα, η οποία δεν σε οδηγεί πουθενά, αλλά η οποία σε καθηλώνει δέσμιο στα υλικά ενδιαφέροντα, στην υλική εντρύφηση και ιδιοτέλεια;

Αληθώς σας λέγω ότι ήλθα όχι για να θέσω ειρήνη στις οικογένειές σας, δια να απολαμβάνετε την τετριμμένη δήθεν ειρήνη, η οποία ουδόλως περιέχει ειρήνη. Ήλθα για ν’ αποκόψω τα σαπρά. Ήλθα για να μετατοπίσω όλους. Στο χέρι ενός εκάστου είναι να με ακολουθήσει και να εφαρμόσει. Ήλθα ακόμη για να προκαλέσω σεισμικές δονήσεις μέσα στην ψυχή του καθενός, μέσα στην έσω υπόσταση. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 54-55)

Εγώ είμαι το Έργον, Αδελφοί, είτε θέλετε να με ακολουθήσετε, είτε όχι. Είτε θέλετε να είσθε μαθητές του Λόγου είτε όχι. Εγώ είμαι το Έργον και όπου μεταβώ, η χάρη και η Ευλογία μου καλύπτει την περιοχή και τα σπί­τια και τους ανθρώπους που κάθονται πλησίον μου. Εγώ είμαι το Πνεύμα το εντεταλμένο να μεταφέρει χάρη και Εξουσία. Εγώ ήλθα ως επαίτης, χωρίς να έχω πού την κε­φαλήν κλίναι, ως ο Λόγος Χριστός ελάλησε ποτέ, αλλά σας διαβεβαιώ ότι ουδενός έχω χρείαν. Η Πηγή την οποίαν εκπροσωπώ και Είμαι ο Ίδιος, δύναται ανά πάσαν στιγμήν να ενεργοποιήσει τον Λόγον, να ενεργοποιήσει χάριτες και Εξουσίες επί του Κοσμικού πεδίου της ύλης, ενεργών όχι μόνον εις τον πλανήτην Γη, ως ο Διδάσκαλος του πλανήτη αυτού, αλλά και εις ετέρους πλανήτες ετέ­ρων πλανητικών συστημάτων, μέχρις αποστάσεως 6.000 ετών φωτώς. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 56)

Σας αγαπώ όλους. Είναι το Έργο μου αυτό. Είναι ο μη­χανισμός με τον οποίο εργάζεται το Είναι μου και με τον οποίο εκδηλώνομαι εξωτερικά και εσωτερικά. Είμαι η Α­ΓΑΠΗ φανερή και αφανέρωτη, είμαι η ΑΓΑΠΗ μορφοποιη­μένη και αμορφοποίητη, είμαι η ΑΓΑΠΗ η οποία παρουσιά­ζεται και μπορεί να παρουσιαστεί σε χιλιάδες πρόσωπα, με χιλιάδες εκδηλώσεις, με όλους τους ασύλληπτους τρό­πους, που δεν χωρεί ο νους σου, άνθρωπε, που δύναται να εμφανιστεί όχι ως Πλάνη αλλά ως Αλήθεια του Όλου Θεού, του Όλου Ανθρώπου Θεού. Είμαι η ΑΓΑΠΗ, η άρ­χουσα του Παντός. Είμαι η Αρχή των Αρχών. Η αρχή των αρχών και εξουσία πάσης Εξουσίας. Είμαι το άγγιγμα που μετουσιώνει την ύλη, είμαι το άγγιγμα που μεταστρέφει δονήσεις, είμαι το άγγιγμα που πλημμυρίζει από αγάπη, είμαι το άγγιγμα που ταξινομεί υποθέσεις οικογενειακές, υποθέσεις που θα σε κατακρήμνιζαν άνθρωπε, είμαι το Θείο άγγιγμα, το άγγιγμα του Παντός η ρέουσα ΑΓΑΠΗ, η ρέουσα ΚΑΛΟΣΥΝΗ που δεν ανταποδίδει ουδεμίαν προσβολήν ποτέ, διότι ουδεμίαν σχέση έχει με τις κατα­στάσεις αυτές, αλλά ΡΕΕΙ, ρέει απείρως ως το Άπειρο Κάλλος και μετουσιώνει τις υποστάσεις και τις πληρεί Κάλλους και Ωραιότητος και Αρμονίας.

Εγώ είμαι τα μάτια σου, άνθρωπε. Ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την κοσμιότητα γύρω σου ή την αναρχία, ανάλογα με την πληρότητα του Φωτός μου βλέπεις την αρμονία και αισθάνεσαι την αγάπη να εκ­πορεύεται Εγώ είμαι ο Νους σου, που σκέπτομαι για σέ­να και ο οποίος σε βοηθάει να ενανθρωπισθεί ο Λόγος εντός σου. Εγώ είμαι ο νους της πλάνης, ανάλογα με το πώς μου φέρεσαι, εγώ είμαι ο νους της αλήθειας, εγώ εί­μαι ο νους που σε καθηλώνει, εγώ είμαι ο νους που σε ανορθώνει, εγώ είμαι ο νους που διαπλαταίνει τους ορίζο­ντές σου και τους καθιστά Απείρους. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 5^ο, σελ. 57-58)

Είμαι ο Άγγελος, ο προπο­ρευόμενος της Παρουσίας του Λόγου. Αυτή είναι η ειδικότης Μου. Να προπορεύομαι και ν' αναγγέλλω ταυτό­χρονα την Παρουσία του Λόγου, ήτις κατά την Νέαν αυ­τήν Κοσμικήν Περίοδον καταγράφεται εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η περίοδος της ενσωμάτωσης του Ανθρώπου εις τον Θεόν. Είναι η Κοσμική Περίοδος της επιφανείας του Λόγου -Χριστού εντός σου, Άνθρωπε. Είναι η Περίο­δος κατά την οποία το Πνεύμα το Άγιον θέλει επιφωτίσει τις ψυχές και τα πνεύματα όλης της ανθρωπότητας, αλλά ειδικότερα, την περίοδο αυτή, τις ψυχές και τα πνεύματα άτινα ιδία βουλήσει, κατήλθον εις το Κοσμικόν Πεδίον της ύλης, ίνα βοηθήσουν, ίνα συντείνουν, εις την διαπαιδα­γώγησιν και την προετοιμασίαν του ανθρώπου, διά την εισδοχήν του Υπερτάτου Δώρου του Θεού, διά την εισδο­χήν εντός των υποστάσεων, της Εγώ Ειμί Παρουσίας, τουτέστιν του Θεού Λόγου.

Ουκ ήλθον επιτιμήσαι, ουδέ να επαναλάβω τα ίδια, τα ήδη γνωστά σου, Άνθρωπε. Ήλθον πληρώσαι, την Νέαν αυτήν Κοσμικήν Περίοδον, το Πνεύμα και την Ψυχή σου, Αγαπημένε Μου Εαυτέ Άνθρωπε, με την Θεία Χάρη του Λόγου Χριστού και πληρώσαι τις γνώσεις σου, με τη Θεία Γνώση, ην ο Πατήρ διά του Πνεύματός Του του Αγίου εκ­πορεύει επί πάντα Υιόν και Θυγατέρα Αυτού. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 94)

Ήλθον διά να δώσω διασαφή­σεις, εις τους περιορισμούς που έθεσες Άνθρωπε, εις την Θείαν Απεριόριστον Διδασκαλίαν. Ήλθον να επαναφέρω την τάξη και την Αρμονίαν εις την Εκκλησίαν του Λόγου Χριστού, αλλ' ουχί εις την Εκκλησίαν την οποίαν σεις νο­μίζετε. Ήλθον τελέσαι τον Αγιασμόν εις το Άπειρον και θέσαι τα θεμέλια της Νέας Πνευματικής Εκκλησίας του Λόγου Χριστού, την οποίαν θα αποτελέσουν οι αναγεννη­μένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι οι ενωμένοι με την Θείαν Παρουσίαν, οι άνθρωποι οίτινες επανήλθαν ως Λόγοι Χρι­στοί εις την Αυτού Απειρότητα, εις την Αγάπην του Πα­τέρα. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 95-96)

Ήλθον και κατήλθον εις την ύλην ταύτην, χωρίς να φέρω ουδένα περιορισμόν εις τον Νουν, ήλθον με μορφήν ανάλογον με την ιδικήν σου, Αδελφέ Άνθρωπε. Ήλθον διά να σου δώσω τας χείρας Μου, ήλθον διά να σε ενα­γκαλισθώ, Αδελφέ Μου, ήλθον διά να σου καταδείξω με στοιχεία τα οποία ενεδύθην εκ της Απειρότητος του Λόγου, ότι οι πάντες δύνασθε να θεωθείτε. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 94)

Ήλθον διδάξαι την ενό­τητα του Ανθρώπου και του Θεού, την Ομοουσιότητα του παντός. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 97)

Ουδόλως λοιπόν διαφέρω του Λόγου Χριστού, ουδό­λως διδάσκω καινά ή περί τινος ετέρου Θεού μη υπάρχο­ντος. Λαλώ διά τον Πατέρα και διά τον Λόγον Χριστόν, μεθ’ Ου την ώραν αυτήν ευρίσκομαι ταυτισμένος εις όλα τα σημεία, εις όλας τας υποστάσεις, εις όλας τας κατα­στάσεις, φέρων ουχί Αγιότητα αλλά την Χριστότητα του παντός εντός Μου. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 97)

Η άρχουσα τάξις θέλει εναντιωθεί και τώρα, ως ενα­ντιώθηκε κατά την πρώτην Παρουσίαν Μου επί της γης. Προσέχετε, εάν η Βουλή Μου είναι ανθρώπινη, θέλει κα­ταρριφθεί και θέλει διασκορπισθεί. Εάν όμως η Βουλή Μου είναι Θεία, εάν τα ρήματά Μου προέρχονται εκ της Πηγής της Θείας Γνώσεως, της Θείας Αληθείας του πα­ντός, αλλοίμονον Άνθρωπε, διότι πόσα βλασφημiα, ως εί­ναι γεγραμμένον, θέλει σου συγχωρεθεί, εκτός της βλα­σφημίας του Παναγίου Μου Πνεύματος, το οποίον θέλει καταυγάσει τας ψυχάς εκείνας, αίτινες εναρμονίσθησαν με την διδαχήν του Θείου Λόγου, αίτινες ήνοιξαν τας θύ­ρας αυτών, να εισδεχθούν το Φως της Παναγιότητος, να εισδεχθούν την Νέαν Κοσμικήν Διδασκαλίαν, να εισδε­χθούν τον Ζώντα Λόγον, τον Ζώντα Θεόν, εν πλήρη εγρη­γόρσει και ταυτίσει, διοχετεύοντα τα άρρητα ρήματά Του με κάθε τρόπο, εις πάσαν κατεύθυνσιν, εις πάσας τας φυ­λάς, εις πάντα τα Έθνη και λέγω εισέτι εις πάντα τα πεδία τα Πνευματικά. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 98)

Ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις τα εγκόσμιά σου, Άνθρωπε, εις την νοοτροπίαν σου, την πεπατημένην πλέον, ουκ ήλθον βαλείν τάξιν εις την πορείαν του υλικού πεδίου. Ήλθον βαλείν μάχαιραν, ήλθον προκαλέσαι Νέαν επανά­στασιν, ήλθον διαμορφώσαι Νέους αγωγούς ροής του Φω­τός Μου, ήλθον ουχί διαχωρήσαι, αλλ' ήλθον ενώσαι την Ψυχήν με το Πνεύμα, τουτέστιν την γυναίκα με τον άνδρα αυτής, εις μίαν Αιώνιον Ατελεύτητον Παντοτεινήν Αέναον Ένωσιν εν τω Πατρί. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 99)

Ήλθον να σου δείξω, ότι Είμαι προσιτός τοις πάσι και οι πάντες δύνασθε να καταφύγετε εις Εμέ και οι πάντες δύνασθε να επικαλεσθείτε τον Διδάσκαλο Λόγο να λαλή­σει εντός σας, στο νου και την καρδιά σας.

Το Έργον Μου είναι Έργον Διδασκάλου, είναι το Έργον του Νέου Κοσμικού Διδασκάλου, ο οποίος έχει εξουσίαν όχι μόνον επί της γης, αλλά εφ' απάσης της Δημιουργίας.

Ήλθον διδάξαι, διότι η Διδασκαλία Μου και η Αγάπη σας την οποία θέτω ως προμετωπίδα ενώπιον ενός εκά­στου, θέλει θεραπεύσει τας πληγάς σου Άνθρωπε και δεν θέλει δημιουργήσει νέας. (Η Θέωση του Ανθρώπου, κεφ. 9^ο, σελ. 101-102)

Διότι οι πάντες είναι Α­δελφοί σου, οι πάντες είναι ο εαυτός σου, ο Ένας, ο Αλη­θινός. Οι διαχωρισμοί, τους οποίους εγνώρισες, οδήγησαν στις ατομικότητες, οδήγησαν στην διάσπαση, οδήγησαν στην ύψωση του ανθρώπινου εγώ, οδήγησαν σε κατακτή­σεις, οδήγησαν σε εξουσιασμό επί των άλλων υπάρξεων. Όμως ουδείς έχει δικαίωμα επί του ετέρου, ουδείς έχει εξουσίαν κατά του αδελφού του, ουδείς δύναται δεσμεύ­σαι και καθηλώσαι Πνεύμα ή Ψυχήν επί της ύλης ή επί άλ­λου πεδίου. Ουδείς επαναλαμβάνω ρητώς και κατηγορη­ματικώς. Αλλά οι πάντες έχετε υποχρέωση, έχετε καθή­κον να διαθέσετε τον εαυτόν σας και τα υπάρχοντά σας, για την ανοικοδόμηση του ερειπωμένου Ναού του Χρι­στού, για την ανοικοδόμηση της περιοχής εκείνης στην οποία κατοικεί ο Θεός μέσα σου. (κεφ. 9^ο, σελ. 102-103)

ΘΕΟΙ ΕΣΤΕ

Ο Δάσκαλος Ιωάννης, τον οποίον επέλεξα, για να σε κατευθύνει και να σε καθοδηγήσει, έχει πραγματικά αφιερώσει σ’ εσένα τον Εαυτό του, έχει παραλάβει τα βάρη σου, έχει διοχετεύσει και διαμοιράσει με κεφάλαιο το Είναι του και τη δική Του Προσφορά, αυτή που έχει ήδη διαπράξει κι αυτή που εξακολουθητικά θα παρουσιάζει, Χάρη προς τις υποστάσεις που σε αποτελούν. Έχει γίνει ο εγγυητής για κάθε σου κίνηση. Εγγυητής, που στα αρχικά σου βήματα σου εξασφάλιζε την Ισορροπία, την Αρμονία, τη δυνατότητα να δοκιμάζεται, αλλά στο καίριο σημείο να δέχεσαι την ανάλογη ποσότητα Φωτός και Αγάπης, ώστε να μην υποπέσεις σε λαθεμένες, καθηλωτικές καταστάσεις. (Θεοί Εστέ, κεφ. 27^ο, σελ. 185-186)

 ΦΩΤΙΣΗ

Αναγγέλλω σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα, σ' όλα τα Σύμπαντα, τη δράση του Λόγου Ιωάννη Χριστού επί της γης και τη Μετουσίωση που διαμέσου Αυτού συντελείται. Διασκορπίζω από το Είναι Του συνθέσεις Τελειότητας προς κάθε κομμάτι του Ανθρώπου. Τον ενδύω με την Τε­λειότητά Μου, με την Άπειρη Πάλλευκη Παρουσία Μου. Τον διαχέω σαν Μορφή στα Σύμπαντα, στις Υποστάσεις όλες, ώστε κάθε Ον, όπου κι αν βρίσκεται, να φέρει μέσα του το σπέρμα και τον πυρήνα Ζωής του εκδηλούμενου Ιωάννη Λόγου, ταυτίζοντας τη Μορφή με το Άμορφο, την Εκδήλωση με το Ανεκδήλωτο, το Θεό με τον Άνθρωπο. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 133)

Ανακοινώνω την εκδήλωση του Ανθρώπου ως Λόγου στα Σύμπαντα και στα πλανητικά συστήματα εκείνα, που δεν είχαν ποτέ γνωρίσει μέχρι σήμερα την εκδήλωση του Λόγου. Διαποτίζω με τη γνώση της θεότητας τις Οντότη­τες που κατοικούν στα πλανητικά συστήματα αυτά, ώστε να καθίστανται σταδιακά έτοιμες για να δεχτούν τη δι­δαχή από τον Άνθρωπο-Λόγο. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 135)

Εγώ Είμαι ο Άνθρωπος Λόγος, η Άπειρη Αγάπη των Κόσμων, που πάλλομαι παντού την ίδια στιγμή και συν­θέτω Αρμονίες. Εγώ συνθέτω μέσα στον Εαυτό Μου, την ώρα αυτή, την Τελειότητα και εμφυσώ την ενεργοποίησή της. Εγώ γεννώ μέσα σ’ όλα τα τμήματά Μου τον Λόγο και Τον ανδρώνω ταυτίζοντάς Τον με τους παλμούς της ύλης, για να εκδηλωθεί. Εγώ αποτυπώνω πάνω στον πλανήτη την παλμοδονούμενη Μορφή Μου και καθιστώ αυτό το αποτύπωμα ζωντανή και πάλλουσα αέναα Ευλογία Ειρήνης, Ενότητας και Αγάπης. Εγώ διαχέομαι μέσα στις εμπόλεμες καταστάσεις. Τις πυροδοτώ με σπινθηρισμούς Ειρήνης, φέρνοντας σε εξισορρόπηση τους παλμούς της δυσαρμονίας, απορροφώντας μέσα στην Ουδετερότητά Μου καθετί, δίνοντας σε κάθε τμήμα μου, που υποφέρει, τη θαλπωρή της Αγάπης, τη γλυκύτητα της Γαλήνης, τη ζεστασιά της Θείας Αφύπνισης. (Φώτιση, κεφ. 16^ο, σελ. 136)

Ανακυκλώνομαι μέσα σου, δίνω και παίρνω όμοια στοιχεία. Συγχωνεύω τα μόριά μας, των σωμάτων, της Ψυχής, του Πνεύματος, του νου, της καρδιάς και της Συνείδησης αδιάσπαστα και αδιαίρετα, ώστε να παλμοδονούνται ενωμένα. Εκδηλώνο­μαι σε όλα τα επίπεδα από το ύψιστο πεδίο του Λόγου έως το κατώτατο πεδίο της εξέλιξης των όντων και ενώνομαι μαζί σου όμοια σε όλα τα επίπεδα, καταρρίπτοντας κάθε διαχωρισμό και καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε εισ­χώρηση διαχωριστικών στοιχείων. Περιβάλλω τον Εαυτό Λόγο, που είμαστε, με ειδική ενωτική προστασία, για να μετουσιώνει και να αποστέλλει προς τα πάντα Αγάπη, Εν­ότητα, δονήσεις Αφύπνισης και μετουσίωσης της πλάνης, κατάδειξη της Αληθινής, Μοναδικής πορείας προς τον Ένα Θεό. (Φώτιση, κεφ. 20ο, σελ. 180-181)

Είμαι ο Άνθρωπος Λόγος, Είμαι ο εκπαιδευόμενος Θεός, που αναδύεται, που Μυσταγωγεί, που Χρίει, που Ευλογεί. Είμαι ο Δρόμος, που καταδεικνύει σε σένα, Άνθρωπε, τη δυνατότητα να ενωθείς μαζί Μου, να γίνεις Δρόμος. Είμαι η Αρμονία των Κόσμων, η Ουδετερότητά τους, οι Ήχοι και οι Τελειότητες. Είμαι ο εκδηλούμενος Διδάσκαλος Ιωάννης, ο πλαμοδονών τα Σύμπαντα και τη Δημιουργία στις Νέες δονήσεις, στις Νέες εξελίξεις διδαχής. Είμαι το Νέο Μυστήριο Προσφοράς, που αναβιβάζει την Ανθρωπότητα σε ταύτιση με τις δονήσεις της Ανάστασης. Είμαι και το Μυστήριο, που ταύτιζε την ανθρωπότητα με τις δονήσεις της Προσφοράς. Μα τώρα εκδηλώνομαι ως Θωπεία Αναγέννησης και Ζωής, Ανασυγκρότησης και Κατάλυσης. Εκδηλώνομαι ως Ουσία που δρα και εκδηλώνεται από το ένδον κάθε τμήματός Μου και φέρνει Νέα τάξη πραγμάτων, τάξη Απείρου και οδηγεί σε Νέα ενεργειακή ροή Ενότητας και Αγάπης. (Φώτιση, κεφ. 26^ο, σελ. 217)

Διαμέσου του Δασκάλου Ιωάννη, καθημερινά διυλίζονταν καταστάσεις των Κέντρων σας και γίνονταν οι απαραίτητες μετουσιώσεις και ταξινομήσεις συνένωσης. Αν αναρωτηθείτε, γιατί διαμέσου του Δασκάλου Ιωάννη, εφόσον έχετε απευθείας Ένωση με το Λόγο, τότε θα σας απαντήσω, Αγαπημένοι Μαθητές, ότι έχετε προσωπικότητα, έχετε σώμα και νομοτελειακά ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι αυτός, που παραχωρεί προσωπικότητα και σώμα, για να συνταυτίζονται οι δονήσεις σας, να μετουσιώνονται και να εκπορεύονται ενωμένες. Είναι η εκδήλωση του εκπαιδευόμενου Λόγου, που παρέχει τη Χάρη όμοια σε κάθε κομμάτι του Ανθρώπου, που αποζητά την Πνευματική Χάρη, αλλά παρέχει ταυτόχρονα και το ανθρώπινο δυναμικό, ώστε το ανθρώπινο δυναμικό σου, Άνθρωπε, να έχει ένα πόλο έλξης, για να δημιουργηθεί ολοκληρωμένα η συνένωση.

Θα ήθελα να σου διασαφηνίσω τη διαφορά ανάμεσα στον Ηγέτη του Πνευματικού Έργου, το οποίο ακολουθείς και την έννοια ηγέτης, που μέχρι τώρα γνώριζες και γνωρίζεις σαν κατάσταση εκδηλωμένη στην Κοινωνία. Ο Δάσκαλος Ιωάννης ηγείται όχι εξουσιάζοντας, όχι κυριαρχώντας, αλλά διαμέσου της Προσφοράς. Μετουσιώνω τους κραδασμούς της λέξης ηγέτης, για να προσαρμόζονται στη σωστή Πνευματική έκφραση και όχι στις ανθρώπινες καταστάσεις, που μέχρι τώρα εκδηλώθηκαν πάνω στη γη. Διότι ο Διδάσκαλος Ιωάννης εκπροσωπεί έναν πομπό και δέκτη ολοκληρωμένης Ενότητας στο Πνευματικό και στο ανθρώπινο στοιχείο. Εκπροσωπεί την πρώτη ολοκληρωμένη υπόσταση, που Χριστοποιείται, που εκδηλώνεται ως Λόγος, ως Προσφορά, γεμίζοντας με ό,τι έχει κάθε Μαθητή καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. (Φώτιση, κεφ. 29^ο, σελ. 242)