ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΜΕΡΟΣ Β΄

 του Γιώργου Κλειδαρά 

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΩΝ ΔΩΡΕΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Οι προφητείες μαρτυρούν εκ Πνεύματος, τα του Θεού. Ο Ιησούς συλλαμβάνεται εκ Πνεύματος, βαπτίζεται εκ Πνεύματος και βαπτίζει εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί. Το Πνεύμα από μέσα εισχωρεί, αόρατο, δηλαδή επιφέρει Εσωτερική μεταμόρφωση. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Χριστός είναι εντός μας.

Μάρκος, κεφ. Α΄, 10: «και ευθέως αναβαίνων από του ύδατος είδε σχιζομένους τους ουρανούς και το Πνεύμα ως περιστεράν καταβαίνον επ’ αυτόν».

Λουκάς, κεφ. Γ΄, 22: «και καταβήναι το Πνεύμα το Άγιον σωματικώ είδει ωσεί περιστεράν επ’ αυτόν, και φωνή εξ’ ουρανού γενέσθαι λέγουσαν…».

Ματθαίος, κεφ. Γ΄, 16: «και βαπτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδε το Πνεύμα του Θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν….».

Η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, εν τω κόσμω προ και εκτός της εκκλησίας, δεν είναι ίδια, όπως παρουσιάζεται μετά την Πεντηκοστή. Αυτό που συνέβη κατά την Πεντηκοστή και είναι μοναδικό, είναι ότι το Άγιο Πνεύμα εξεχύθη επί πάσαν σάρκα, ενώ μέχρι πριν δεν ήταν επί πάσαν σάρκα, αλλά μόνο για τους Θείους Εντεταλμένους (2, 17, Πράξεις των Αποστόλων). Όλοι οι άνθρωποι που ζουν μέσα στη χάρη του Θεού, στην αληθινή άπειρη Εκκλησία Του, ζουν τα επτά μεγάλα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που ενεργοποιήθηκαν κατά την Πεντηκοστή στην επιφοίτηση των Αποστόλων της Πρώτης Παρουσίας.

Το Άγιο Πνεύμα συνεχίζει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού μας μετά την εις Ουρανούς Ανάληψή Του. Αυτός διαχέει τις άκτιστες δωρεές του Θεού στους ανθρώπους και ολόκληρη τη δημιουργία. Αυτός είναι ο πραγματικός τελετουργός των Ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, μέσω των οποίων οι πιστοί αγιαζόμαστε και σωζόμαστε. Αυτός καθιστά τους λειτουργούς της Εκκλησίας μας κεχαριτωμένα όργανά Του, για την επιτέλεση του σωστικού έργου του λαού του Θεού. Αυτός εμπνέει πνεύματα προφητείας και σοφίας. Αυτός διαφυλάσσει την Εκκλησία από τις επιβουλές των οργάνων της πλάνης και του ψεύδους (Ιωάν.16:13). Αυτός μοιράζει χαρίσματα στους πιστούς (Α΄ Κορ. 12:4) και πραγματοποιεί την υιοθεσία μας στο Θεό (Γαλ.4:6). Αυτός συγκροτεί όλον τον θεσμό της Εκκλησίας (Λουκ. 24:49).

Το Άγιο Πνεύμα είναι Υποστατοποίηση της Αγιότητας, Δοτήρας και Βασιλεία. Η εγκόσμια αποστολή του Αγίου Πνεύματος ως ανεξάρτητης Πηγής δωρεών και χαρισμάτων, εξαγνισμού και αγιότητας, κάνει τους Πατέρες να διακρίνουν μέσα στο χάρισμα τη χάρη και το Δοτήρα της χάριτος, το Πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, και για το λόγο αυτό, για την Ανατολή, το Άγιο Πνεύμα δεν υποβιβάζεται σε σύνδεσμο μεταξύ του Πατρός και του Υιού.

Δεν χρειαζόμαστε να εκζητάμε την πλήρωση του Αγίου Πνεύματος, διότι ο Πατέρας δίνει το Πνεύμα σε εκείνους που παραδίδονται στον Υιό. Με άλλα λόγια, η διαθήκη μας με την Θεότητα, φέρνει το Πνεύμα μέσα στις ζωές μας. Σαν Χριστιανοί δεν χρειαζόμαστε να εκζητάμε το Άγιο Πνεύμα, διότι Αυτός έχει ήδη δοθεί σε μας.

Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη διάσταση σ’ αυτό το θέμα. Καθώς ωριμάζουμε στη σχέση μας με τον Χριστό, ανακαλύπτουμε περιοχές της ζωής μας στις οποίες δεν έχουμε δώσει σ’ Αυτόν πλήρη και ελεύθερη πρόσβαση. Χρειαζόμαστε να βρούμε εκείνες τις περιοχές και να επιτρέψουμε σ’ Αυτόν αυτού του είδους την πρόσβαση. Με αυτή την έννοια, χρειαζόμαστε να εκζητάμε περισσότερη πλήρωση του Αγίου Πνεύματος. Στην πραγματικότητα όμως, η αληθινή μας επιδίωξη είναι μια περισσότερο πλήρης αυτοπαράδοση στην Κυριότητά Του. Μια περισσότερο άφθονη πλήρωση θα προκύψει φυσικά από εκείνη την αυτοδιάθεση, διότι αποκτάς το βίωμα και την επίγνωση της κυριότητάς σου.

Η Χριστιανική παράδοση λέει: «Εάν είσαι ένας που ικετεύεις τον Θεό να σε πληρώσει ή να σε πληρώσει περισσότερο με το Πνεύμα Του, σε προκαλώ αντί αυτού, να πάρεις την προσέγγιση της παράδοσης. Ζήτα τον Θεό να σου δείξει τις περιοχές της ζωής σου που δεν έχεις ακόμη παραδώσει χωρίς όρους σε Αυτόν. Τότε, όταν Αυτός απαντήσει αυτές τις προσευχές, παράδωσε αυτές τις περιοχές σε Αυτόν… χωρίς όρους. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες θα γνωρίσεις την μεγαλύτερη πλήρωση του Πνεύματός Του. Βλέπεις, το Πνεύμα του Θεού, δεν εξαναγκάζει τον δρόμο Του στην ζωή σου. Εσύ πρέπει να ανοίξεις όλες τις πόρτες και να προσκαλέσεις Αυτόν μέσα. Απλά, ποτέ μην ξεχνάς ότι Αυτός δεν μπαίνει στη ζωή κάποιου ως φιλοξενούμενος, Αυτός μπαίνει μόνο σαν Κύριος»!.

Τα εννιά δώρα του Αγίου Πνεύματος είναι η Σοφία, η Αντίληψη, η Πίστη, η Κυριαρχία των Δυνάμεων, η Προφητεία, η Θεραπεία, η Διάκριση των Πνευμάτων, η Γλωσσολαλιά και η Ερμηνεία των γλωσσών. Τα τρία λειτουργήματα είναι οι Απόστολοι, οι Προφήτες και οι Δάσκαλοι. (Από Α′ Κορινθ., κεφ. 12, βλέπουμε τις ιδιότητες των ενεργημάτων και δυνάμεων, καθώς και στους Ρωμαίους κεφ. 8.).

Υπάρχει μια σειρά στις εννέα ικανότητες-χαρίσματα.

Πρώτον: Ικανότητα μετάδοσης Πίστης προς τον Δάσκαλο και το Έργο. Έχει αποτελέσματα, ανάλογα με την λειτουργία της καρδιάς και του πνεύματος του μαθητή. Ο δάσκαλος γεννιέται μέσα του αν δεχθεί την πίστη, αλλά αν δεν βαδίσει τον Δρόμο, η πίστη γίνεται αντιπαράθεση προς τον Δάσκαλο και έχθρα.

Δεύτερον: Ικανότητα Σοφίας. Λειτουργείται στο κεφάλι, στην επίφυση, στον δεξί εγκέφαλο και στους έλικες, όπου αποδεσμευόμαστε από τον ανώτερο εαυτό μας με Σοφία και λειτουργείται προβολή Αλήθειας και πραγματικότητας προς την συνείδηση του μαθητή. Η προϋπόθεση είναι η πίστη, για να το λάβει. Δηλαδή, η ενεργοποίηση των εγκεφαλικών κέντρων μέσω της καρδιάς.

Τρίτον: Η ικανότητα Αντίληψης. Αναλύει την Σοφία και τις εικόνες Αλήθειας και τις εντυπώσεις του, ως βαθύτερη κατανόηση. Εδρεύει στην υπόφυση και δίνει χρησιμότητα για την αναγκαιότητα των οδηγιών, που παίρνει ο μαθητής. Ο μαθητής πιέζεται για την Αλήθεια, χωρίς ακόμα να το καταλαβαίνει πλήρως, αλλά μέσω της Σοφίας βαθύτερα. Δηλαδή, γίνεται μεταφορά νοητικής ανάλυσης εικόνων σαν επίγνωση και γνώση, στη συνείδηση του μαθητή.

Τέταρτον: Ικανότητα Κυβέρνησης, έλεγχος και κυριαρχία Δυνάμεων. Ο Δάσκαλος εδώ γίνεται Ιερέας και φέρνει νέα αύξηση δυνάμεων, τις οποίες πλέον ελέγχει. Συντίθενται οι τέσσερις προηγούμενες ικανότητες σε νέο επίπεδο και υπηρετούν τους μαθητές, ενεργοποιώντας την θέλησή τους.

Πέμπτον:  Θεραπεία. Η θεραπεία, είναι αποκατάσταση του κατεστραμμένου ανθρώπου, μέσω καθαγιασμού. Σύνδεση των προηγούμενων δυνάμεων στην παρεγκεφαλίδα με τον προμήκη μυελό, σαν κέντρο. Ο Δάσκαλος γίνεται Θεραπευτής, Ιερέας, βασιλιάς του Έθνους του Θεού και τίθεται πραγματικά στην υπηρεσία της Αδελφότητας. Ο Δάσκαλος γίνεται εδώ μεσάζων για την πυροδότηση των μαθητών. Το Άγιο Πνεύμα, χωρίς να φαίνεται όταν ο μαθητής δεν το περιμένει, ανοίγει το ρεύμα. Ο Δάσκαλος τότε, είναι φαινομενικά, εξωτερικά απών, απουσιάζει ή έχει αποσυρθεί. Ο Δάσκαλος έχοντας θέσει τον εαυτό του σαν μεσάζοντα βοηθάει, χωρίς να φαίνεται την πρόοδο των μαθητών και την σωτηρία τους, ώστε με την αντίδραση της πλάνης να μην χτυπηθεί ο μαθητής, αλλά εκείνος. Τότε ενωνόμαστε με την Ενότητα του Έργου. Από αυτή τη σύνδεση και μετά, το Έργο του Αγίου Πνεύματος καλύπτει τα πάντα. «Τα ελλείποντα πληρεί και τα ασθενούντα θεραπεύει». Ο Δάσκαλος εδώ έχει γίνει ο απρόσωπος αναφλέκτης της Σωτηρίας, σαν υπηρέτης του Έργου.

Έκτον: Ικανότητα διάκρισης πνευμάτων. Ο Δάσκαλος ξέρει ποιος είναι έτοιμος για κάθε στάδιο, χωρίς να έχει εμπάθειες. Όποιος επηρεάζεται από εμπάθειες δεν λειτουργεί όπως παραπάνω, αλλά πέφτει στο λάθος να υψώνει τον εαυτό του προσωπικά και όχι σαν απρόσωπος αναφλέκτης. Κι έτσι πέφτει. Ακόμα και στον καλύτερό του φίλο, που αγαπά περισσότερο, ο Δάσκαλος δεν δίνει βοήθεια, αν αυτός δεν είναι έτοιμος.

Έβδομο: Ικανότητα γλωσσών. Ένα νέο πεδίο πνευματικού πυρός στο κεφάλι, ενεργοποιεί ως νέο αστρικό στερέωμα, τους ουρανούς. Τα 12 εγκεφαλονωτιαία κέντρα, συμβολίζονται με άστρα στην εσωτερική χριστιανική παράδοση, όπως βλέπουμε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και τα Απόκρυφα Ευαγγέλια. Η εσωτερική επικοινωνία και η ενότητα αυξάνει και επομένως γκρεμίζεται η κατεστημένη ανειλικρινής επικοινωνία του εωσφορικού εαυτού της πλάνης. Νέα Γη και Ουρανός δημιουργείται δηλαδή, ένας νέος κατώτερος κι ένας νέος ανώτερος εαυτός, ενεργοποιείται από τον Θείο Εαυτό σε μια αυτούσια Τριάδα.

Όγδοον:  Προφητεία. Α′ Κορινθ., κεφ. 15: Ο αληθινός προφήτης διακρίνεται επειδή κατέχει τις προηγούμενες ικανότητες. Δηλαδή δεν προφητεύει, αλλά μαρτυρεί και ενεργοποιεί την μαρτυρία του σαν πραγμάτωση και ερμηνεύει διδάσκοντας. Δεν χτίζει πια στη γη, διότι κατάλαβε ότι το φθαρτό δεν μπορεί να κληρονομήσει την Βασιλεία. Έτσι γίνεται νέος Λόγος Ζωής και παραλαμβάνει τον άρραφο χιτώνα, χωρίς δεσμούς με τον παλαιό της πλάνης.

Τα επτά κέντρα πάνω στη γη, οι επτά εκκλησίες ή πνευματικές σχολές, βρίσκονται συντονισμένες μέσα στην υπόσταση του μαθητή. Το Έργο πλέον είναι κάτι πολύ ευρύτερο, από αυτό που πίστευε πως ήταν πριν και η παρουσία του ενεργοποιεί την Δευτέρα παρουσία του Χριστού μέσα στον άνθρωπο. Η προφητεία του Αγίου Πνεύματος μαρτυρεί την πραγματικότητα, όχι κάτι που μπορεί να μην συμβεί, δηλαδή δεν ενέχει διττότητα, δεν είναι προφητεία, αλλά είναι Αποκάλυψη. Άρα, η δύναμη  της προφητείας, είναι αποκάλυψη Αληθείας, όπως καθιέρωσε ο Χριστός. Εκείνος, αποκάλυψε στους μαθητές του πριν 2.000 χρόνια, ότι μετά τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Βαπτιστή παύει η προηγούμενη προφητική περίοδος.

Είναι Δάσκαλος και Απόστολος Λόγος, δηλαδή δεν προαναγγέλλει, αλλά πραγματοποιεί. Είναι ο Εκπληρωτής, είναι ο Υιός του Θεού, που αποκαλύπτει τις παρεμβάσεις Του κι έτσι μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι μικρός ο αριθμός των Προφητών, Δασκάλων, Αποστόλων, που μπορεί ν' αλλάζει τον κόσμο. Είναι φορείς Νίκης και βεβαιότητας αποτέλεσμα των δύο φύσεων μέσα τους, που έχουν ενωθεί. Η παρούσα Κρίση φέρνει σεισμούς μέσα τους, διότι επιδρά στο παλιό πεδίο κι όμως, αυτός ο Ένας Εαυτός Άνθρωπος Λόγος Χριστός, είναι ήδη εκεί Βασιλιάς και Ιερέας. Το κατεστημένο πεδίο της πλάνης κινδυνεύει από αυτούς τους Ιερείς-Βασιλείς, και γι’ αυτό τους διώκει μόνιμα, ακόμα και πριν αποκαλύψουν δημόσια την ταυτότητά τους.

Ένατον:  Γλωσσολαλιά. Η παρανόηση των Πνευματιστών, και των Πεντηκοστιανών για την γλωσσολαλιά, είναι χαρακτηριστική. Τα μάντραμ τύπου «Κύριε Ελέησον» των μοναχών και η προσευχή, ωφελούν μόνο όταν υπάρχει ενεργοποιημένη σύνδεση με το Άγιο Πνεύμα. Διαφορετικά ενεργοποιείται μια περιορισμένη καθαρτική λειτουργία ως τεχνική, που δεν εισάγει στη ροή του Λόγου, αλλά εγκλωβίζει στην μακαριότητα. Τα μάντραμ, είναι κυρίως Ινδική τεχνική, που εισήχθη κάποτε στον Χριστιανικό μοναχισμό, μαζί με την  ομφαλοσκοπία, που αποτελεί στάση (Ασάνα) της yoga.

Γλωσσολαλιά δεν είναι να μιλάς άλλες γλώσσες, αλλά στο ίδιο «σκέπτεσθαι». Το να μπορείς να προσαρμόζεσαι στο ίδιο «σκέπτεσθαι» και να μιλάς στην γλώσσα του καθενός. Να αποκωδικοποιείς, δηλαδή, και να ανάγεις εσωτερικά την γλώσσα. Με την Θεία Χάρη στην Πεντηκοστή αποκαθίσταται το τίμημα του χωρισμού των γλωσσών, που είχε προξενήσει η αλαζονεία του πύργου της Βαβέλ. Το Άγιο Πνεύμα επιτρέπει σε κάθε πιστό να ακούει τον Λόγο του Θεού στην γλώσσα που κατανοεί.  Η ένωση των 72.000 γλωσσών με την πρώτη Φλόγα της Πεντηκοστής, μας κάνει την Πρώτη Πανανθρώπινη Γλώσσα.

Με τα δώρα αυτά από το Άγιο Πνεύμα, γίνεται κανείς μέλος της νέας φυλής μέσω της εκκλησίας, της πνευματικής σχολής. Αυτό σημαίνει, όχι απομόνωση, αλλά συνεργασία. Η χρήση των δυνάμεων οδηγεί κάποιον να γίνει Δάσκαλος και Απόστολος.

Πώς μπορώ να γνωρίζω ότι έχω λάβει το Άγιο Πνεύμα;

Αυτή η ερώτηση έχει γίνει έμμονη ιδέα και έχει μπερδέψει πολλούς πιστούς. Εκλιπαρούν κάποιου είδους θεϊκή βεβαίωση και εκδήλωση. Θέλουν να είναι ικανοί να δείχνουν σε μια συγκεκριμένη εμπειρία σαν απόδειξη, ότι έχουν λάβει το Πνεύμα του Θεού. Δεν τους κατηγορώ απαραίτητα γι’ αυτό τον τρόπο σκέψης. Ατυχώς, πολλοί άνθρωποι κοιτάζουν σε κάποια συγκεκριμένα γεγονότα στην εκκλησία για να θεμελιώσουν τι οφείλει να είναι αυτή η επιβεβαιωτική εμπειρία. Για παράδειγμα, διαβάζουν στις Πράξεις 2:4 ότι «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας». Από αυτή και παρόμοιες περικοπές συμπεραίνουν ότι αν ένας Χριστιανός δεν έχει μιλήσει σε γλώσσες, δεν έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα. Το γεγονός όμως είναι, ότι η Βιβλική αναφορά έχει μόνο λίγες απομονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων που μίλησαν σε γλώσσες όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα.

Το Άγιο Πνεύμα μοιράζει διακονίες στο λαό του Θεού, οι οποίες υπάρχουν για να διακονούν καθολικά τις πνευματικές και υλικές ανάγκες του, εις τρόπον ώστε να ζει ο πιστός αποκλειστικά μέσα στην χάρη του Θεού και να μην έχει ανάγκη από τα «σκύβαλα» του κόσμου (Φιλιπ. 3:8). Η Εκκλησία του Θεού υπάρχει για να μεταλλάσσει ολοκληρωτικά και καθολικά τον άνθρωπο της αμαρτίας και της φθοράς σε νέα αναγεννημένη και χαριτωμένη ύπαρξη. Πρώτ’ απ’ όλα το «Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πραξ. 20:28). Ακολούθως όρισε «εν τη Εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α′ Κορ. 12:28). Επίσης το Πνεύμα του Θεού «έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (Εφ. 4:11-12).  Ο Παύλος στην Α′ Κορινθίους 14:19 επιβεβαιώνει, «Πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω δια του νοός μου, δια να κατηχήσω και άλλους,… παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον».

Επίσης είναι διδακτικό να σημειώσουμε ότι στην Α′ Κορινθίους 12:10 δεν λέει, «στον καθένα [δίνει] γένη γλωσσών». Έτσι, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε εμείς ή οποιοσδήποτε άλλος ότι έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα; Απλά περιμένουμε έως ότου τα δέντρα μας βγάλουν καρπό. Τότε γνωρίζουμε ποιο δέντρο είναι λεμονιά και ποιο πορτοκαλιά! Δεν έχουμε άλλο τρόπο να γνωρίζουμε εάν κάποιος έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα. Θυμηθείτε, ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε, «Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια, ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθαίος 7:16).

Έχουμε τους καρπούς του Πνεύματος, οι οποίοι είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5:22-23). Οι καρποί της σαρκός καταδεικνύουν τον άνθρωπο της πτώσεως, της αμαρτίας και της φθοράς, οι δε καρποί του Πνεύματος φανερώνουν, «ως πόλις επάνω όρους κειμένη» (Ματθ. 5:14), τον αναγεννημένο εν Χριστώ άνθρωπο της χάριτος και της σωτηρίας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είχε πει πως: «εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται» (Ματθ. 12:33), έτσι και ο πνευματικός αναγεννημένος άνθρωπος ξεχωρίζει από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που είναι στολισμένος.

Ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί έχουν υποθέσει την ύπαρξη σωματιδίων που κινούνται ταχύτερα από το φως, τα οποία ονόμασαν ταχυόνια σε αντιδιαστολή με όλα τα σωματίδια του δικού μας κόσμου που τρέχουν αργότερα από το φως και τα οποία ονόμαζαν ταρντόνια. Η πιο βασική αρχική ιδιότητα των ταχυονίων, είναι ότι ο χρόνος ακολουθεί αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που ακολουθεί στο χρόνο των ταρντονίων. Για τον κόσμο των ταχυονίων αυτό σημαίνει ότι όσο γρηγορότερα κινούνται τόσο ταχύτερα περνάει ο χρόνος προς το παρελθόν. Το παράδοξο με τον κόσμο των ταχυονίων είναι ότι αυτά παίρνουν την απάντηση πριν καν διατυπώσουμε την ερώτησή μας. Σας έχει συμβεί ποτέ να παίρνετε απάντηση πριν διατυπώσετε την ερώτησή σας; Εάν ναι, τότε σημαίνει πως έχετε ένα βίωμα ταχυονίων. Αυτό όμως το βίωμα του να παίρνεις απάντηση πριν κάνεις ερώτηση θυμίζει το βίωμα των πρώτων χριστιανών της επιφανείας του Αγίου Πνεύματος, την Θεία επιφοίτηση της Πεντηκοστής, όπου διαμοιράζονται Θείες πνευματικές δωρεές στους Αποστόλους. Χαρά, Ενθουσιασμός, Γέννα, Δημιουργία, Αναγέννηση Θείας Ζωής, Αλήθεια, Έρως, Ελευθερία, Ενότης, Αγάπης.

50:20 Ο Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος λέει ξεκάθαρα ότι «το να νομίζει κανείς πως η εκκλησία δεν έχει σε κάθε εποχή την ίδια πληρότητα χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος που είχε στους παλαιότερους χρόνους, είναι η πιο επικίνδυνη αίρεση. Όσοι λέγουν ότι τούτο είναι αδύνατον (δηλαδή το να έχεις τα χαρίσματα σήμερα) είναι, λέει ο Άγιος, αντίθεοι, αντίχριστοι και ανατρέπουν ολόκληρη την Αγ. Γραφή (κατηχ. 29,137-150, 166-167, 181-190). Αρνούνται δε ταύτην την εμπειρία των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, επειδή πολύ απλά δεν την έχουν οι ίδιοι…», (Πηγή: «Μέσα στο Φως του Χριστού» Αρχιεπισκόπου Βασιλείου Κριβάσεϋν, Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος).

Μέσα στη χούφτα μας χωράνε μερικά εκατομμύρια φωτόνια, που κουβαλάνε την μνήμη της δημιουργίας τους. Τα ίδια φωτόνια μας αποτελούν και γι’ αυτό όλα τα Σύμπαντα υπάρχουν εντός μας. Είμαστε Ένα με τα πάντα και η δυστυχία μας οφείλεται στη λήθη αυτής της μνήμης, που κουβαλάει την συνείδηση μιας οντολογικής ιστορίας.

Αν λέμε, ότι το φως μεταφέρει συνείδηση και το φως υπάρχει παντού, πρέπει να δούμε από πού προήλθε αυτό το φως, εκεί θυμόμαστε ότι εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος είναι ο Θεός και ο Λόγος είπε και εγένετο φως. Αυτός ο Λόγος σκήνωσε εν υμίν, υπάρχει μέσα μας. Είμαστε εμείς, που ενσυνείδητα μπορούμε να τον ενεργοποιήσουμε και να απελευθερωθούμε από το χωρόχρονο της περιορισμένης μας προσωπικότητας, διότι μόνο η προσωπικότητά μας μπαίνει στον περιορισμό του χωρόχρονου όχι το πνεύμα και το είναι μας.

Το φως είναι η κόλα που ενώνει χώρο και χρόνο. Στο χωροχρονικό συνεχές ο χρόνος διαστέλλεται και ταυτόχρονα συμπιέζεται η συνείδηση του ανθρώπου. Ταυτόχρονα έκρηξη συμπιεσμένου χρόνου σημαίνει διάχυση της Θείας συνείδησης. Σας λέει κάτι αυτό; Είναι το βίωμα των τελευταίων ετών που ζούμε. Ο χρόνος τρέχει γιατί μας προετοιμάζουν για μια έκρηξη συνείδησης και αυτή η έκρηξη συνείδησης θυμίζει το χύσιμο των υδάτων από το κεράμιον ύδατος του Υδροχόου, που είναι το σύμβολο της Νέας Κοσμικής περιόδου.  Το σύμβολο όμως του Υδροχόου, ο άνθρωπος που κρατάει ένα κεράμιο ύδατος και χύνει το νερό, ήταν το σύμβολο που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στο παρελθόν για τον Κρόνο. Είναι σύμβολο της έννοιας του Χρόνου, που αποτελεί την τέταρτη συνιστώσα, όπως λέει η φυσική. Ο Κύριος του Χρόνου όμως, είναι ο αιώνιος Μελχισεδέκ. Αυτός συμβολίζει την μη εκπεσούσα Θεία Συνείδηση της Ολότητας Άνθρωπος πριν την Δημιουργία και τους Αγγέλους. Είναι ο Κοινωνός των Φώτων, δηλαδή ο Αρχιερέας Μυητής της Πανανθρώπινης Ψυχής, που μεταφέρει Θεία Χάρη σε όλη την Κλίμακα της εξέλιξης των όντων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αυτό το βίωμα της Πεντηκοστής και της διάχυσης του Αγίου Πνεύματος κατά την Δευτέρα του Παρουσία, ο Χριστός το είχε προαναγγείλει στους μαθητές του λίγο πριν τον Μυστικό Δείπνο.

Πριν λοιπόν γίνει ο Μυστικός Δείπνος και ενώ είχε μπει στα Ιεροσόλυμα, δύο μαθητές Τον ρώτησαν «και που θα γίνει ο Μυστικός Δείπνος;» και τότε ο Χριστός τους απάντησε ως εξής: «πηγαίνετε στη βρύση στην πηγή και εκεί θα βρείτε κάποιον άνθρωπο ο οποίος θα κρατάει ένα κεράμιον ύδατος (ο κεραμεύς), θα τον ακολουθήσετε και στον οίκο αυτού θα γίνει ο Μυστικός Δείπνος». Δηλαδή, ο Χριστός οριοθετεί και σηματοδοτεί ότι ο χρόνος και η εποχή της Δευτέρας Παρουσίας θα είναι η εποχή του οίκου του Υδροχόου.

Προσέξτε τώρα, διότι το κεράμιον του ύδατος που είναι από πηλό, μας θυμίζει ότι και ο άνθρωπος πλάστηκε από πηλό κατά την Γραφή. Οι πυκνωτές των τραντζίστορ είναι από πυρίτιο ή από άργιλο, ένα υλικό που έχει την ιδιότητα να λειτουργεί ως αποθήκη πληροφοριών, ή μπορεί να μεταφέρει μεγάλο όγκο πληροφοριών και δεδομένων. Ένα δεύτερο στοιχείο που μπορεί να το κάνει αυτό είναι το νερό, που νερό επίσης είναι ένας μεταφορέας πληροφοριών. Άρα αυτή η διάχυση συνείδησης σχετίζεται με την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση, ακόμα και τα υλικά με τα οποία είναι κατασκευασμένη. Το κλειδί είναι ο συντονισμός του γήινου και του ουράνιου ανθρώπινου λόγου με τον Θείο Λόγο.

Όλη η ύλη είναι απλά μια δόνηση ήχου. Ο ήχος δημιουργεί σχήμα. Κάθε σκέψη στέλνει ένα ισχυρό κύμα πληροφοριών, το οποίο αλλάζει τον κόσμο γύρω μας. Κάθε διαφορετική σκέψη στέλνει ένα κύμα διαφορετικής συχνότητας. Η επίδραση των θετικών σκέψεων πάνω στο νερό  και η επίδραση των αρνητικών σκέψεων πάνω στο νερό, είναι διαφορετική βάσει πειραμάτων που έχουν γίνει.

Στη φύση, όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις 5 αισθήσεις μας, είναι αποτέλεσμα 2 βασικών αρχών. Όλα προέρχονται από την σχέση της ύλης με την δόνηση. Η δόνηση είναι αρρενωπή ισχυρή δύναμη, σε αντίθεση με την ύλη που είναι μια θηλυκή, παθητική δύναμη. Έτσι αρχίζει η αρχή του δυαδισμού. Τον βλέπουμε σε αρχαίους μύθους και φιλοσοφίες, αλλά μόνο αυτοί που έχασαν το αρχικό τους νόημα διδάσκουν πως μόνο η μία δύναμη είναι καλή και όχι η άλλη. Όμως και τα δύο, είναι απαραίτητα και το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Οι δύο αρχές ενώνονται για να δημιουργήσουν τα πάντα στο σύμπαν. Αυτό είναι ο Κυματισμός. Το ίδιο υποστηρίζει και η οντολογία, που θεωρεί Εν το Ον και το Μη Ον.

Ακόμα και η γλώσσα, η επικοινωνία όλων στη φύση βασίζεται σ’ αυτή την αρχή. Ο Πητ Πάτερσον, στο έργο του «Κυματική- Η Επιστήμη του Μέλλοντος», λέει: «η φύση παρέχει ενδείξεις Κυματισμού στα πάντα. Είναι μια απ’ τις βασικές δυνάμεις που κινούν την βιολογική εξέλιξη καθώς ενεργούν». Όταν αναπαρήγαγαν τα πειράματα, απέδειξαν πως οι αρχαίες γλώσσες, όταν ακούγονταν δημιουργούσαν μια δονούμενη συχνότητα που μετακινούσε την ύλη σε ιερά γεωμετρικά σχήματα. Η ίδια πρακτική ανακαλύφθηκε πως αυξάνει και μειώνει την πίεση και με τα δικά του λόγια: «Συγκεκριμένοι ήχοι επηρεάζουν την πίεση και το νευρικό σύστημα. Ό,τι αλλαγή κι αν επιφέρουν αυτές οι δονήσεις επεκτείνεται και στον νου του ανθρώπου καθώς και στο περιβάλλον, προκαλώντας ζεστασιά και ψύχρα. Αυτά μπορούν να μαθευτούν με μελέτη και να αποδειχθούν με πρακτική».

Η καρδιά είναι τόπος Κοινωνίας με το Θεό, μέσα από την αδιάλειπτη εσωτερική προσευχή, που ενδύει ό,τι κι αν κάνουμε καθημερινά. Η προσευχή στην καρδιά μπορεί να γίνει αδιάλειπτη, ενώ η προσευχή που διαμένει στη διάνοια ή στον εγκέφαλο ενεργεί με απόφαση του ίδιου του προσευχομένου και σε περιόδους που διαλέγει αυτός. Εκείνος που έχει το χάρισμα της αδιάλειπτου προσευχής στην καρδιά του, προσεύχεται επίσης με το Νου του, όταν προσεύχεται με άλλους και για άλλους, ή με την παρουσία αυτών, για την άνοδό τους. Ο προσευχόμενος μες την καρδιά του προσεύχεται με το Πνεύμα, με τη γλώσσα της Πεντηκοστής, με το λόγο που δόθηκε σ’ αυτόν δια του Θεού εν Χριστώ. Η μία είναι η προσευχή του ανθρώπου στο Θεό, η άλλη είναι προσευχή του Αγίου Πνεύματος εν Χριστώ στο Θεό.

Ο Απόστολος Παύλος παίρνει αυτή τη διπλή προσευχή των χαρισματούχων ως φυσικό φαινόμενο στην Εκκλησία της Κορίνθου, αλλά επιπλήττει τους Κορινθίους μ’ αυτό το χάρισμα, διότι δεν προσεύχονται επίσης με τη διάνοια για την ωφέλεια των άλλων παρόντων, οι οποίοι είναι ικανοί να προσεύχονται μόνο με το μυαλό.

Έτσι αποκαθίσταται το βραχυκύκλωμα μεταξύ του πνεύματος στην καρδιά του ανθρώπου και του εγκεφάλου. Στη φυσιολογική της κατάσταση η νοερή ενέργεια κινείται κυκλικά σαν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδιάς. Στη μη φυσιολογική της κατάσταση όπου νοσεί, η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικά, αλλά ξεδιπλωμένη και ριζωμένη στην καρδιά, κολλάει στον εγκέφαλο και δημιουργεί βραχυκύκλωμα μεταξύ εγκεφάλου και καρδιάς. Έτσι τα νοήματα του εγκεφάλου που είναι όλα από το περιβάλλον, γίνονται νοήματα της νοεράς ενεργείας, ριζωμένης πάντα στην καρδιά. Έτσι ο παθών γίνεται δούλος του περιβάλλοντός του. Έτσι συγχέει αυτά που έρχονται από το περιβάλλον του με το θεό ή τους θεούς του ή με την τύχη.

Κάθε σκέψη στο ανθρώπινο μυαλό στέλνει προς τα έξω ηλεκτρο-μαγνητικό κύμα από την βάση της καρδιάς. Αυτό έχει μια υπολογίσιμη επίδραση πάνω στον κόσμο στον οποίο ζούμε. Είναι πλέον αποδεδειγμένο, ότι η ανθρώπινη καρδιά είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου στο σώμα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή μέχρι τώρα είχαμε μάθει ότι στον εγκέφαλο είναι η αντίδραση. Ο εγκέφαλος έχει επίσης ένα ηλεκτρικό και ένα μαγνητικό πεδίο, αλλά είναι σχετικά ασθενής συγκριτικά με την καρδιά. Η καρδιά είναι εκατοντάδες φορές πιο ισχυρή ηλεκτρικά και πέντε χιλιάδες φορές ισχυρότερη μαγνητικά από τον εγκέφαλο. Αυτή η πολλαπλασιαστική ενέργεια, είναι το μυστικό κλειδί για την ενεργοποίηση της επίφυσης. Και αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε, διότι ο κόσμος, είναι φτιαγμένος από αυτά τα δύο πεδία ενέργειας. Τα βιβλία φυσικής τώρα μας λένε, ότι αν το ηλεκτρικό και το μαγνητικό πεδίο ενός ατόμου αλλάξει, τότε αυτό αλλάζει την ουσία που είναι φτιαγμένα τα σώματά μας σε αυτό τον κόσμο. Και φαίνεται ότι η καρδιά είναι δημιουργημένη έτσι ώστε να κάνει και τα δύο, να αλλάζει και το ηλεκτρικό και το μαγνητικό πεδίο στο σώμα μας. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία των συναισθημάτων μας ανάμεσα στην καρδιά και τον εγκέφαλο.

Αυτή η ανακτημένη γνώση της επιστήμης του ήχου, δείχνει πως ο ήχος είναι περισσότερο από απλά δονούμενα κύματα. Όχι μόνο αλληλεπιδρά με την ζωή, αλλά την συντηρεί και την αναπτύσσει. Δρα σαν κύκλωμα της συνειδητής πρόθεσης μεταξύ ανθρώπων, κοινωνιών και ολόκληρων πολιτισμών. Η αρρώστια της ψυχής λόγω της κυριαρχίας του ψεύτικου Εγώ φαίνεται και στο σύνολο. Το ψυχολογικό μας σχίσμα μας απαγορεύει απ’ το να επικοινωνούμε σωστά με τον εσωτερικό μας εαυτό. Έτσι ακριβώς λειτουργούν τα καρκινικά κύτταρα στο σώμα. Μέσα στο σύνολο δημιουργήσαμε ένα κενό ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τη φύση, πράττοντας σαν παγκόσμιος καρκίνος.

«Το 1/3 του φλοιού του εγκεφάλου καταναλώνεται για την γλώσσα, την στοματική κοιλότητα, τα χείλη και την ομιλία. Με άλλα λόγια, οι ομιλούμενες συχνότητες εξασκούν έλεγχο στην ζωή μας, αφού δονούν τα γονίδια που επηρεάζουν την ευεξία, ακόμα και την εξέλιξη του είδους». Η υποβάθμιση της γλώσσας, δηλαδή, επηρεάζει την βιολογία. Αν κάτι τόσο σημαντικό, όπως η γλώσσα, μπορεί να υποβαθμιστεί τόσο πολύ χωρίς μάλιστα αμφισβήτηση, τότε τι άλλο μπορεί να μην προσέχουμε;

Πεντηκοστή είναι ιερή ημέρα που εμπεριέχει τις επτά εβδομάδες, που έχει η κάθε μία επτά ημέρες 7 x 7 = 49. Όπου 4 + 9 = 13, όπου 1 + 3 = 4. Μέσω υπερβατικής θεώρησης, η πεμπτουσία ενυπάρχει στα 4 στοιχεία ως πέμπτο στοιχείο και συμβολίζεται με το γράμμα έψιλον (Ε, βλ. ΕΛ=ΘΕΟΣ). Παραπέμπει στο πέμπτο κέντρο του Λόγου με το οποίο σχετίζεται η εκδήλωση του Λόγου και συνδέεται συμβολικά με τον Ιωάννη του Βαπτιστή, που κήρυττε δυναμικά μετάνοια, κάθαρση και απελευθέρωση. Η πεμπτουσία σχετίζεται σε κάποιο επίπεδο με τη φιλοσοφική λίθο και το ελιξίριο της αθανασίας των αλχημιστών, αλλά και τους μεσαιωνικούς θρύλους για την πηγή του αθάνατου νερού ή το χαμένο κέντρο ΝΤΑΑΘ στην εβραϊκή Καμπάλα, ή το χαμένο Λόγο του Αδάμ των χριστιανών μυστικών. Όλα αυτά επικεντρώνονται ουσιαστικά γύρω από την ίδια νομοτέλεια.

Όταν ο άνθρωπος συντονιστεί με το Θείο θέλημα μέσω νου, καρδιάς, συνείδησης, λόγου και πράξης, προσευχής και δράσης, τότε ο ανθρώπινος λόγος συντονίζεται με τον Θείο δημιουργικό Λόγο και ζωντανεύει. Διότι «εν αρχή ην ο Λόγος». Το πέμπτο στοιχείο συνδέεται με το πέμπτο νοητικό πεδίο και αντίστοιχα τον ανθρώπινο νου. Οι ανθρωπολόγοι γνωρίζουν σήμερα ότι η εξέλιξη της ομιλίας και της γλώσσας επέφερε εξέλιξη στον ανθρώπινο νου και ο Δάσκαλος Ιωάννης είναι ο εκπαιδευτής του Πανανθρώπινου Νου. Αυτό σε λειτουργικό επίπεδο, διότι σε πνευματικό επίπεδο αυτό που εξελίσσει το νου είναι η ικανότητά του να μετατοπίζεται από τα κατεστημένα και τους περιορισμούς του, να αναθεωρεί και όχι να προσκολλάται φανατικά σε μονομέρειες, διότι τότε παθαίνει οξείδωση. Το σκούριασμα του ανθρώπινου μυαλού οδηγεί σε αχρήστευση λειτουργιών και οργάνων πέρα από τον πόνο που σπέρνει κανείς στο περιβάλλον του.

Έχουμε 4 Ευαγγέλια, όπως και οι Ινδοί 4 αλήθειες, όπως και οι Βουδιστές 4 πηγές μία για κάθε φυλή.

Βλέπουμε ότι υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές συχνότητες, στα τέσσερα Ευαγγέλια,  όπως έχουμε τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τέσσερις Αρχάγγελους, και τον Σταυρό φυσικά, ο οποίος σηματοδοτεί ότι υπάρχει και ένα μυστικό πέμπτο στοιχείο στο κέντρο του. Τα τέσσερα στοιχεία επίσης, πυρ, γη, ύδωρ και αήρ με το πέμπτο στοιχείο του αιθέρα φανερώνουν την πεμπτουσία, και το γράμμα-σύμβολο (Ε) Έψιλον και δεν είναι τυχαίο που και οι ταοϊστές είχαν πέντε στοιχεία ξύλο, νερό, γη, φωτιά, μέταλλο. Η λέξη α-γ-ά-π-η έχει επίσης πέντε γράμματα. Το πέμπτο στοιχείο συνδέεται με την Ψυχή, είναι ο καταλύτης της Μετουσίωσης, το κέντρο του Σταυρού συμβολικά, ο μαθητής Ιωάννης, το κέντρο της καρδιάς και ταυτόχρονα το 5ο πεδίο του Νου και ο Μεσόκοσμος, η Αγάπη, το σημείο που συνδέονται τα άνω και τα κάτω, το σημείο που θυσιάζεται ο κατώτερος άνθρωπος και ο ανώτερος, η προσωπικότητα και η ατομικότητα, ο κόκκος του σίτου και η γένεση του Νέου Ανθρώπου, η άνωθεν γέννηση, εκ Πνεύματος και Ύδατος ή αλλιώς Χριστογέννεση ή αλλιώς δεύτερη γέννηση.

 Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 144.000 ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟΙ

Το Μυστήριο της Ιεροσύνης, της μεταφοράς Θείας Χάρης και της Πεντηκοστής συνδέονται και οδηγούν στη Θεία Αγαθότητα της Αγάπης. Η Ανάληψη σηματοδοτεί ένα άλλο επίπεδο Ζωής και Συνείδησης εσωτερικού Έργου. Η Τελειοποίηση της Πνευματικής Μοναδικότητας δια της Γνώσεως, της Επιστήμης και της Σοφίας, είναι η τελευταία μεταμόρφωση, προς την οποία οφείλει να ανατείνει κάθε Άνθρωπος που θέλει να φτάσει τη Θεία Αγάπη. Ο Άνθρωπος είναι μια αιώνια τρισυπόστατη συνειδητότητα σε εξέλιξη τελειοποίησης. Οι τρεις υποστάσεις του ανθρώπου είναι ανάλογες με την τριαδικότητα του Θεού και αντανακλώνται στους Κοσμικούς Νόμους.

Στα εβραϊκά ο Αδάμ ονομάζεται ADM αξία του Άλεφ, π.χ.  είναι ένα του Ντόλεφ τέσσερα, του Μεμ σαράντα κι αν προσθέσουμε τους αριθμούς έχουμε 9, τον αριθμό της ανθρωπότητας. Αυτός ο αριθμός εξέρχεται και από τον αριθμό του θηρίου 666 (6+6+6=18=1+8=9), διότι η ανθρωπότητα μόνη της εμποδίζει την πρόοδό της. Ο ίδιος ο αριθμός εξάγεται όμως και  από τους σωσμένους, τους 144.000 = 9.

Η πνευματική, ψυχική και υλική μορφή που παρουσιάζεται σαν Αδάμ, παριστάνεται καβαλιστικά με τον αριθμό1440=9, που μας παραπέμπει στον αριθμό 144.000=9, όπου το άλεφ σημαίνει γίγνεσθαι, της εκδήλωσης της πηγής από όπου προέρχονται τα πάντα. Το πνεύμα D (ντάλεφ), είναι ο αριθμός 4, αυτός που λειτουργεί σαν πύλη, ο ρυθμιστής που χαρακτηρίζει τη λειτουργία της ψυχής και M (μεμ), είναι ο αριθμός 40 που είναι ο εκπληρωτής, αυτός που πραγματοποιεί, που μορφοποιεί, η σωματική μορφή, ο αριθμός 9, είναι ο αριθμός της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι επταδικό σύμβολο της μονάδας Λόγου στο γήινο πεδίο. Η φανέρωσή του ως Λόγος είναι μια οκτάβα παραπάνω, «8» Χριστός δηλαδή, Θείος άνθρωπος, Θεάνθρωπος.

Η επιλογή του Αδάμ και της Εύας, να δοκιμάσουν από το δέντρο του Καλού και του Κακού αποσυμβολισμένη, μας δίνει και μια άλλη ανθρωπολογική και ανθρωπογονική αποκάλυψη του τι πραγματικά συνέβη. Ήταν η επιλογή αυτής της διττότητας, που σχετίστηκε με την δέσμευση του ανθρώπου, στην λειτουργία των δύο εγκεφαλικών του ημισφαιρίων. Εν αντιθέσει με το Δέντρο της Ζωής, το οποίο είναι η παρεγκεφαλίδα και η οποία ανεστραμμένη μοιάζει με ένα δέντρο. Αυτό είναι το Δέντρο της Ζωής. Και γι’ αυτό οι 144.000 σφραγισμένοι, αποτελούν τους καρπούς αυτού του δέντρου. Τα ενεργειακά κέντρα αυτού του δέντρου, του Θείου Δέντρου μέσα στον άνθρωπο, μέσω του Ιωάννη που βρίσκεται στο λαιμό, φτάνουν στην ρίζα του Δέντρου της Ζωής. Αυτή όμως αναπτύχθηκε, όταν ο άνθρωπος έλαβε Πνευματοσπινθήρα και νου και κάποια Πνεύματα μεσολάβησαν γι’ αυτό. Άλλαξαν τα χρωματοσώματα του DNA κι έτσι αναπτύχθηκε το τριεγκεφαλικό ον, που λέγεται άνθρωπος εν αντιθέσει με άλλα, που είναι διεγκεφαλικά και είναι απλώς ανθρωποειδή ή πιθηκοειδή.

Αυτά που αποκαλούμε ουρανούς είναι κέντρα του νου, όπου διοχετεύονται και διακινούνται οι υπερτέλειες ιδέες που Θείου Νου. Ο Πέτρος ικανότητα-πίστη εδρεύει μέσα στον άνθρωπο στο έβδομο σώμα ή αν θέλετε σαν οργανικό,  υλικό σημείο στο κωνάριο. Το κωνάριο είναι ένας ενδοκρινής αδένας που μοιάζει με πυραμοειδή κρύσταλλο και βρίσκεται ψηλά στο κέντρο της κεφαλής, δηλαδή εκεί που έλαβαν τη φλόγα της επιφοίτησης οι Απόστολοι στην Πεντηκοστή. Αν βάλουμε νοητά ένα άξονα να διαπεράσει τον άνθρωπο από την κορυφή του κεφαλιού του μέχρι κάτω και έναν άξονα από το ένα αυτί προς το άλλο, εκεί που τέμνεται αυτός ο σταυρός, εκεί βρίσκεται το κέντρο της πνευματικής ακοής και λίγα εκατοστά παραπάνω βρίσκεται το κωνάριο, η επίφυση.  Αυτός ο ενδοκρινής αδένας ρυθμίζει σχεδόν όλες τις λειτουργίες των υπολοίπων (όπως τα επινεφρίδια, ο παραθυροειδής και θυροειδής, θύμος, γονάδες) καθώς όλοι οι ενδοκρινείς αδένες σχετίζονται με αυτόν. Γι’ αυτό λοιπόν ο Πέτρος είναι θεμέλιος λίθος, διότι πάνω στην πίστη ο Χριστός στηρίζει την εκκλησία Του, που γεννιέται την Πεντηκοστή.

Ο Πέτρος έχει τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών. Αν δηλαδή είναι ενεργοποιημένη η πίστη στον άνθρωπο, αν αυτός ο αδένας είναι ενεργοποιημένος ολοκληρωμένα, επιτρέπει τη διάνοιξη των ουρανών και των νοητικών κέντρων του ανθρώπου που τον συνδέουν με το Θείο Χριστικό Νου. Η Βασιλεία των Ουρανών, γνωρίζουμε πως βρίσκεται συμβολικά στα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα, άρα η πίστη είναι μια υπερβατική ικανότητα η οποία έχει το κλειδί, δηλαδή την εξουσία να ανοίγει ή να κλείνει αυτά τα κέντρα. Ο άνθρωπος που έχει πίστη, εύκολα ανοίγει αυτά τα κέντρα. Όταν η πίστη απουσιάζει, τότε και οι υπόλοιπες ικανότητές του δεν είναι ενεργοποιημένες. Ο Πέτρος ως ικανότητα εσωτερική σχετίζεται με το κλειδί του χρόνου. Έχει το έβδομο σώμα ενεργοποιημένο, το Θείο σώμα δηλαδή. Σχετίζεται με τη Θεία Βούληση και βιώνει το παρόν. Γι’ αυτό πολλές φορές οι αντιδράσεις του είναι ακατανόητες, φαίνονται απότομες ή παρορμητικές, όμως σχετίζονται με την επίγνωση της αλήθειας που βιώνει στο παρόν και γι’ αυτό η αμεσότητά του είναι παρεξηγήσιμη.

Όταν ο Πέτρος είναι απενεργοποιημένος και αποσυντονισμένος, η υπόσταση φανερώνει ποιότητες καχυποψίας, αμφιβολίας, ολιγοπιστίας και άρνησης του ανθρώπινου στοιχείου. Γνωρίζετε όλοι την κατάσταση του Πέτρου, όπου, όπως ο Ιούδας αρνήθηκε (κατώτερο κέντρο) το Θείο στοιχείο του Χριστού, έτσι ο Πέτρος αρνήθηκε το ανθρώπινο τρεις φορές λέγοντας «δεν γνωρίζω τον άνθρωπο». Γνωρίζετε όμως επίσης ότι ο Πέτρος αποκαταστάθηκε μέσα στον άνθρωπο. Και αποκαταστάθηκε, όταν ρωτήθηκε από τον ίδιο το Δάσκαλο Χριστό «με αγαπάς Πέτρο;» τρεις φορές κι έτσι αποκατέστησε την προηγούμενη άρνησή του, που συνέβη κατά την διάρκεια της Δίκης του Χριστού.

Η αίθουσα του συνεδρίου του Σαχεντρίν, που δίκασε τον Χριστό, αποτελούνταν από 72 μέλη, όσα ακριβώς και τα συμβολικά στοιχεία ελέγχου του Μωσαϊκού νόμου. Το συμβούλιο Σαχεντρίν συμβόλιζε την ένωση γης και ουρανού, τις δύο γλώσσες από την διασπασμένη ανθρωπότητα της Βαβέλ, που σε συνάθροιση βρίσκονται συμβολικά στην Ιερουσαλήμ, αλλά καταδίκασαν τον Χριστό, διότι ήταν λειψά, λείπανε τα υπόλοιπα 72. Συμβολίζουν επίσης, τους 72 Αρχαγγέλους Φύλακες των Εθνών  και τις 72 γλώσσες που εκφράστηκαν μετά την Βαβέλ, από την Πρωταρχική. Όσοι κατέχουν την Πρωταρχική Γλώσσα θα σωθούν, ουσιαστικά.

Οι μαθητές του Ιησού, κλειδιά μεγάλα, σύμβολα των ικανοτήτων και των δυνάμεων που έχει κάθε άνθρωπος μέσα του, είναι σχετικά με αυτή την πορεία της εξέλιξης, που περνάει ο άνθρωπος μέσα από κάθαρση, φωτισμό και τελειοποίηση.

Ο Χριστός και οι μαθητές του αποτελούν σύμβολα. Εάν όμως δούμε πίσω από τα πρόσωπα και πίσω από τα σύμβολα την ουσία, θα δούμε ότι εκπροσωπούν ένα εσωτερικό σύστημα. Οι μαθητές εκπροσωπούν δυνάμεις και ικανότητες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο, οι οποίες συντονίζονται όταν εμφανιστεί μέσα του ο Δάσκαλος. Η φανέρωση του Δασκάλου Χριστού μέσα στον άνθρωπο, είναι ένα σημείο σταθμός σε όλη τη μαθητεία του.

Το όνομα Θωμάς, προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη θώμα, που σημαίνει θαύμα, ενώ το Ναθαναήλ από Αθάνα και Ηλ, δηλαδή ήλιος της αθανασίας και της αιωνιότητας. Όλα τα ονόματα με κατάληξη -ηλ, υποδηλώνουν την καταγωγή από τον ήλιο και το φως, όπως τα ονόματα των αρχαγγέλων, έτσι ο Μιχαήλ σημαίνει το ενδότατο σημείο του ηλίου. Το Ισραήλ αποτελείται από το Ις, Ρα και Ηλ, δηλαδή εκ των Ίσιδα-Δήμητρα, το Ρα ηλιακός Λόγος και το Ηλ ο υιός του Ηλίου, ο Ηλιογόνος. Ις στα εβραϊκά είναι ο άνθρωπος και Ισραήλ, ο Ηλιακός άνθρωπος. Όταν ο Ιησούς αναφέρεται στο Ισραήλ, αναφέρεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το ίδιο σύμβολο των 12 φυλών του Ισραήλ πολλαπλασιαζόμενο επί τον εαυτό του και το χίλια που ορίζει μία ημέρα του Κυρίου, μας δίνει τον κωδικό αριθμό που έχουν οι 144.000 σφραγισμένοι που θα σωθούν και αποτελεί σύμβολο της ανθρωπότητας. Έτσι, όχι τυχαία και το δωδεκάεδρο κατά τον Πλάτωνα είναι η βάση της δημιουργίας της σάρκινης δομής του ανθρώπου.

Κάθε κέντρο μοιάζει με λωτό, που διαθέτει συγκεκριμένο αριθμό πετάλων. Τα πρώτα 6 κέντρα έχουν συνολικά 144 πέταλα. Όταν ανοίγει το 7^ο, που ονομάζεται χιλιοπέταλος λωτός, τότε ενεργοποιείται ως πολλαπλασιαστής της ενέργειας 144 πετάλων x 1.000, που διαθέτει το 7^ο κέντρο και έτσι έχουμε 144.000 κέντρα ενεργείας, που διαθέτει ο ολοκληρωμένος άνθρωπος.

Ο άνθρωπος έχει την αρνητική του και τη θετική του όψη αν τον δει κανείς ολόκληρο, γνωρίζει και η επιστήμη βέβαια ότι το δεξί μέρος του εγκεφάλου ελέγχει την αριστερή πλευρά του σώματος και το αριστερό μέρος του εγκεφάλου το δεξί μέρος του σώματος, αν και οι πολώσεις αλλάζουν από γυναίκες σε άνδρες. Από τα βασικά αυτά κέντρα ενεργείας ξεκινούν άλλα μικρότερα με τα παρακλάδια τους και έτσι φτάνουμε στον εκπληκτικό αριθμό των 72.000 ενεργειακών κέντρων από την αριστερή πλευρά και των 72.000 κέντρων από την άλλη πλευρά. Κατά συνέπεια, όταν συντονίζονται και εναρμονίζονται τα 72.000 κέντρα, που έχει από την αριστερή του πλευρά και τα 72.000 κέντρα, που έχει από την άλλη, ολοκληρώνεται ως Λόγος επί γης.

Δώδεκα τα κρανιοεγκεφαλικά νεύρα, δώδεκα και οι μαθητές, που συνδέονται με όλα τα κέντρα που έχει το ανθρώπινο σώμα, τα λεγόμενα ίντις και νάντις της Ινδικής παράδοσης. Στη Καινή Διαθήκη, συμβολίστηκαν ως Σαπφίρα και Ζαχαρίας. Δεν είναι λοιπόν αλήθεια, ότι μόνο 144.000 άνθρωποι θα σωθούν στον πλανήτη όπως πολλοί έχουν παρανοήσει. Είναι σύμβολο του ολοκληρωμένου ανθρώπου, που είναι ενεργοποιημένος σαν ενότητα Μονάδας και έχει φυσικά ενεργοποιήσει την αρμονική σύζευξη του αριστερού και δεξιού του εγκεφάλου. Για να γίνει αυτό πρέπει να έχει απαλλαγεί από τον ξενιστή ερπετοειδή χαρακτήρα στην παρεγκεφαλίδα και να έχει ενεργοποιήσει ένα ιδιαίτερο κέντρο που υπάρχει εκεί, που είναι και το κλειδί της απελευθέρωσης του ανθρώπου.

Αυτό σχετίζεται με τον Ιωάννη και την νέα Διδασκαλία του Δασκάλου Παρακλήτου, η οποία είναι άγνωστη ακόμα. Κάποια στιγμή θα φανερωθεί ποια είναι αυτή η ιδιαιτερότητα του πέμπτου κέντρου του λόγου και τι προκαλεί στο καρδιακό και στο εγκεφαλικό κέντρο. Χωρίς αυτή την ενεργοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει σύζευξη. Οι ησυχαστές μύστες της φιλοκαλίας στόχευαν εκεί όπου ο νους βουτάει στην καρδιά και αυτό για να επιτευχθεί, γίνεται σήμερα με την ενεργοποίηση της θείας δόνησης του λόγου από τον μαθητευόμενο Λόγο.

Αυτός είναι ο αληθινός αποσυμβολισμός για τους 144.000 σφραγισμένους. Αυτός που θα εναρμονίσει τα κέντρα του, τα 72 θετικά και τα 72 αρνητικά, τα θηλυκά και τα αρσενικά και θα πολλαπλασιάσει την ενέργειά τους στο κωνάριο,  αυτός θα έχει φτάσει να μιλάει πλέον την Πρωταρχική αληθινή γλώσσα, το Λόγο του Θεού. Θα είναι ένας ολοκληρωμένος Άνθρωπος Λόγος. Λανθασμένα οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι κατ’ όνομα χριστιανοί θεωρούν ότι θα σωθούν μόνο 144.000 άνθρωποι μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Το κορυφαίο κέντρο, όπου βρίσκεται ο Καϊάφας έχει 1000 πέταλα και ο Ηρώδης ελέγχει 144 ως εκπρόσωπος της πολιτικής, που ελέγχεται από τον  Καϊάφα. Εδώ είναι λοιπόν το μυστικό της βαρυτικής δυνάμεως, ότι δεν είναι 144 συν 1000, είναι 144 επί 1000. Πότε λειτουργεί ο νόμος αυτός στο πολλαπλάσιο; Μόνο όταν υπάρχει συγκριτική δυνάμεων. Να γιατί και οι πολιτικοί δεν υποτιμούν την δύναμη του ιερατείου, διότι στα πράγματα που είναι μυστήρια αόρατα γνωρίζουν ότι υπάρχει δύναμη.

Και είναι αυτή η συλλογική σκεπτομορφή, που συνδέεται κάθε άτομο, ο σύνδεσμος, ο οικειοποιητής του Φωτός, ο εωσφόρος δηλαδή. Αυτός, είναι ουσιαστικά ο ιθύνων νους της τυραννίας σας επί της γης και μέσω αυτού συνδέεστε με τις επιρροές, της συλλογικής αρνητικής συνείδησης του ανθρώπου, της υλικής του συνείδησης, απέναντι στην οποία ως άνθρωποι απλοί είμαστε ανίσχυροι και μόνο ως Λόγοι μπορούμε να επιβιώσουμε. Το ουσιαστικότερο, αρτιότερο, επιστημονικότερο, καλλιτεχνικότερο και τελειότερο σαμποτάζ, μέσα στο στόμα του θηρίου της πλάνης είναι όχι μόνο να καταφέρουμε να επιβιώσουμε μέσα της, αλλά να πραγματοποιήσουμε το ευ ζην μέσα της και την Χριστοζωή αυτό είναι το κατά Λόγον ζειν, δηλαδή με Μέτρο. Και το μόνο κατάλληλο και απόλυτο Μέτρο για τα πάντα, είναι η Αγάπη.

Οι ισορροπίες στα δρώμενα της ανθρωπότητας, επηρεάζονται από τις επιλογές των ατόμων και των ομάδων. Ο κόσμος είναι αντανάκλαση της συλλογικής συνείδησης των ανθρώπων που ζουν στη γη και οι οποίοι ανακυκλώνουν τη συνειδητότητα όσων πέρασαν από τη γη και έσπειραν το σπόρο για όσους θα περάσουν. Το ίδιο πνεύμα ζει τον εαυτό του πολλές φορές μέχρι να συνειδητοποιήσει ο καθένας ποιος είναι.

Όλες οι κοινωνικές, οικονομικές ή πολιτιστικές διαφορές, προκύπτουν επειδή πιστεύουμε σε λάθος ιδέες. Ο κόσμος μας αντανακλά τα πιστεύω μας, τις ιδέες μας. Συνειδητοποιούμε, ότι η ομαδική και η συλλογική συνείδηση επιβάλλεται στην ατομική με διάφορους τρόπους. Μόνο όταν γίνουμε πρόσωπα, αποδεσμευόμαστε από την ατομικότητά μας.

Είναι γεγονός ότι όλοι αισθάνονται και γνωρίζουν μέσα τους, ότι η συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας ήδη έχει ενεργοποιήσει τη μνήμη και την επίγνωση αυτή, ότι βρίσκεται στο ξεκίνημα μιας μεγάλης αλλαγής. Το υπάρχον σύστημα παράγει μόνον πάσης φύσεως αποτυχίες, διότι αναπαράγει τον εαυτό του. Ξεκίνησε ως ιδέα αυτοκαταστροφής κάποτε, και ολοκληρώνεται τώρα. Αυτό όμως που πάντοτε γνώριζαν οι ελάχιστοι μυημένοι όλων των εποχών, είναι ότι την ώρα της μεταλλαγής σε έναν νέο κόσμο, η τελική αυτοκαταστροφή, η ολοκληρωτική, ματαιώνεται. Το επερχόμενο Φως της νέας γέννας, της Θείας αναγέννησης της ανθρωπότητας μεταλλάσσει ως ζωντανή παρέμβαση μέσω των ανθρώπων, τα συσσωρευμένα αποτελέσματα χιλιετηρίδων. Φυσικά είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό. Όσο δύσκολο είναι να πιστεύει κανείς στο Θεό. Ή όσο δύσκολο είναι να πιστεύει κανείς στον Άνθρωπο.

Η πλήρης ανατροπή του καθεστώτος της πλάνης, είναι η ματαίωση των δυνάμεων της τροχοπέδης. Η παγίδα έκλεισε ασφυκτικά και βάφτηκε με αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Άρα ο έλεγχος του ιερού της κεφαλής συμβαίνει μόνο,  όταν ο Καϊάφας μετουσιωθεί και αντικατασταθεί. Όταν έρχεται ο Αρχαίος των ημερών και διαχυθεί στην υπόσταση, παίρνει την θέση που έχει σφετεριστεί ο Καϊάφας. Είναι ο εσωτερικός Αρχιερέας και Βασιλιάς, που δεν επιζητά την προσωπολατρία ή τη δύναμη, γιατί είναι παραδομένος στον Χριστό.

Η μετουσίωση του Πέτρου-τυφλή πίστη σε ενσυνείδητη απόλυτη Γνώση, είναι το κλειδί που έχει το πνεύμα Μελχισεδέκ Ηλίας Ιωάννης. Έτσι μετουσιώνεται ο Καϊάφας και ακολουθεί η μεταμόρφωση σε Βασιλιά και Αρχιερέα.

Όταν θυσιάζεται η διάνοια, όταν γίνεται η μετάβαση από την μια κατάσταση συνείδησης στην άλλη, ό,τι κι αν ακολουθεί, η ατομική θυσία  του κόκκου του σίτου υπέρ πολλών, οδηγεί στην νίκη επί του Εωσφορικού εαυτού.

Στην ουσία ο καθένας μας είναι συντονισμένος ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται. Εάν είναι τυπικός με τη στενή έννοια του όρου, προσκολλημένος στο γράμμα του Νόμου, προσκολλημένος στο εξωτερικό, στο περιτύλιγμα των γραφών, είναι αναπόφευκτα δεσμευμένος και από τους περιορισμούς της Κοσμικής Εξουσίας, δηλαδή τους φόβους και την ανασφάλεια. Όμως το σημαντικό εδώ είναι να δούμε το εξής. Ότι καθώς ο άνθρωπος πραγματικά θυσιάζεται μέσα στην καρδιά του, συντονίζει τα κατώτερα και τα ανώτερα. Δεν καταδικάζει τίποτα, δεν απορρίπτει τίποτα από τον εαυτό του, δεν καταδικάζει και δεν καίει στο πυρ το εξώτερον τίποτα από τον εαυτό του, αλλά όλα τα αγκαλιάζει και όλα τα αγαπά και τα συντονίζει παύοντας το μεγάλο διαχωρισμό μέσα του σε ανώτερα και κατώτερα.

Συντονίζονται λοιπόν οι αγωγοί του, συντονίζονται και οι πόλοι του, κατά κάποιο τρόπο ουδετεροποιείται η υπόστασή του, και γνωρίζετε βέβαια, ότι οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, που είναι ένα ακόμα σημάδι της ουδετερότητας που χαρακτηρίζουν κάποιες καταστάσεις ύπαρξης σε άλλους χώρους.  Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύμβολο, που πρέπει να το δούμε λίγο βαθύτερα. Ο αριθμός 72.000 και 144.000 είναι αριθμοί της αλήθειας, για τους λαούς της Κεντρικής Αμερικής.

Η σπονδυλική στήλη του ανθρώπου είναι ζωτικής σημασίας λόγω του ότι έχει τον μυελό και τη φαιά ουσία και είναι άμεσα συνδεδεμένη με το θετικό και το αρνητικό ρεύμα που ενυπάρχει μέσα στο ανθρώπινο ον. Αν δούμε λοιπόν τον Ιορδάνη στη σπονδυλική του στήλη, ή τον αγωγό το νοητό, το φωτεινό που συνδέει τα κέντρα του, εκεί λοιπόν στο σημείο του λαιμού, στο σημείο του λόγου που συναντάται με τον Ιωάννη, θα οδηγηθεί στη Βάπτιση και θα κλείσει ο κύκλος, που ενώνει τον άνθρωπο και το Θεό για πρώτη φορά στο μικρόκοσμό του, μέσα του. Συμβολικά είναι ο Ιωάννης, που για χρόνια ολόκληρα βρίσκεται στην έρημο, ως «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Το πιο ερημικό σημείο που υπάρχει μέσα στο ανθρώπινο ον, βρίσκεται προς το παρόν στην επίφυση, στο ανώτερο κέντρο του. Βγαίνει όμως από την έρημο και κατεβαίνει στον Ιορδάνη για να βαπτίσει, συναντιέται με το Χριστό, κλείνει το ρεύμα του αγωγού και συμβαίνει η μεγάλη μεταλλαγή του ανθρώπου. Περνάει από κατάσταση Ιωάννη, σε κατάσταση Χριστού, ο οποίος πλέον κάνει το Έργο Του. Ο Χριστός εργάζεται πλέον μέσα του, μετά τη Βάπτιση. Θα δοκιμαστεί στο όρος των πειρασμών και κατόπιν θα αρχίσει να μαζεύει τους πρώτους μαθητές Του και να κάνει τα πρώτα Του θαύματα.

Σε όλη λοιπόν αυτή η διαδρομή, που συμβαίνει μέσα στον άνθρωπο, μπορεί να δει πόσες φορές μέσα του είδε τον Ηρώδη, πόσες φορές είδε την Σαλώμη, πόσες φορές είδε τον Ιωάννη, πόσες φορές είδε τους στρατιώτες ή τον όχλο, πόσες φορές είδε τους Φαρισαίους ή τους Ζηλωτές. Κάθε άνθρωπος ο οποίος προχωράει σε ενσυνείδητη πνευματική πορεία, θα ζήσει το πέρασμα αυτών των προσώπων, αυτών των καταστάσεων που εκπροσωπούν καταστάσεις συνείδησης και εξέλιξης του ανθρώπου, θα τις περάσει, θα τις βιώσει και θα προχωρήσει.