ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΑΝΝΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

01/06/2020

Παραθέτω δύο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο της «Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ», που με εκφράζει και εμένα προσωπικά όπως και πολλά άλλα. Πώς να μη δώσω μαρτυρία για την «Αννούλα» όπως την φώναζε ο Δάσκαλος. Συνεχίζει να’ ναι παρών επί σειρά ετών και να κάνει τον πνευματικό της αγώνα για την δημόσια φανέρωση του Έργου. Την ευχαριστώ ολόψυχα για το πρότυπο που δίνει σε όλες τις γενιές του Έργου μας από την αρχή έως σήμερα στην πρώτη γραμμή.

Αννούλα σε φιλώ και σε αγαπώ πολύ. Να είσαι πάντα ευλογημένη.

 Γ. Κλειδαράς

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 47. Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ

«Όποιος ισχυρίζεται πως με αγαπά να το δείξει, συνεχίζοντας το έργο μου, το έργο του Θεού, που χωρίς διάκριση σας εκάλεσα να γίνετε το Φως του κόσμου.

Μην κρίνετε με τα δικά σας κριτήρια, γιατί δεν έχετε ακόμη αγάπη και αντικαθρεπτίζετε τις δικές σας ευθύνες και λάθη στους άλλους αδελφούς σας.

Και όποιος το κάνει είναι ο ίδιος λάθος, σύμφωνα με τον Νόμο της Αγάπης, και εξηγώ γιατί. Το έργο μου διδάσκει την προσφορά και το Έλεος. Αν το πιστεύετε ζητήστε Έλεος για τους αδελφούς σας κα μην τους καταδικάζετε, γιατί αυτό που ζητάτε και καταμαρτυρείτε εναντίον τους, σε μένα το καταμαρτυρείτε, γιατί εγώ ζω εντός αυτών και δεν με αναγνωρίσατε, γιατί οι οφθαλμοί σας έχουν θαμπώσει από την έλλειψη αγάπης.

Αυτός που με αγαπά θα γονατίσει και θα ζητήσει το Έλεος και θα το προσφέρει σε αυτόν που το έχει ανάγκη (και όλοι το έχετε ανάγκη) και, όταν δίνετε Έλεος, Έλεος λαμβάνετε.

Αυτούς τους μαθητές αναγνωρίζω για συνεχιστές του Έργου μου».

Η ελπίδα μου είναι πως κάποτε θα υπάρξει η ενότητα, πως κάποιος από όλους θα νιώσει πως ο προορισμός του ανθρωπίνου «Εγώ» έληξε και θα ζητήσει τη συνεργασία και από άλλους συμμαθητές του, που φέρουν την ίδια γνώση και Χάρη Θεία, που διδαχτήκανε από τον ίδιο δάσκαλο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 48. Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

«Όλοι πρέπει να γίνουμε, να είμαστε, οι θεματοφύλακες του έργου που διδαχτήκαμε και θεματοφύλακας θα πει να διακηρύττεις το έργο και τα μηνύματά του, όπως τα διδαχτήκαμε από τον δάσκαλο και να διορθώνουμε με παρρησία τα κακώς κείμενα, είτε υφίστανται γραπτά είτε προφορικά. Να διορθώνουμε κάθε παραποιημένη έννοια των λεγομένων του δασκάλου μας και να φανερώνουμε την αλήθεια, όπως μας τη φανέρωσε εκείνος και όχι όπως εμείς την αντιληφθήκαμε, γιατί η δική μας αντίληψη, για πολλούς λόγους μπορεί να παραποιήσει τα λεγόμενά του και ακόμη και τα γραφόμενά του. Το θέμα αντίληψης είναι πολύ σοβαρή κατάσταση για τον κάθε άνθρωπο, εξαρτάται από πολλά, για να πετύχεις να έχει αντίληψη καθαρή. Ένα από αυτά, το πιο σημαντικό, είναι η καθαρότητα των κέντρων, της ψυχής και της συνείδησης, κάτι που ακόμα δεν είναι σε σταθερή κατάσταση μέσα στον άνθρωπο.

Όμως μου λείπουν οι αδελφοί όλοι! Νομίζω πως η αγάπη που πρέπει να φανερωθεί από την μεταξύ μας επαφή, θα πυροδοτούσε την πνευματική μας εξέλιξη αυτή την εποχή. Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές η καθημερινότητα μας απορροφά, ενώ, όταν ήταν κοντά μας ο δάσκαλος, δεν μας άφηνε να καθηλωνόμαστε από την καθημερινότητα, πάντα είχε και κάποιο ερέθισμα για να μας ενεργοποιεί. Τώρα πολλές φορές μας ενεργοποιούν τα γεγονότα που μας περιβάλλουν, που είναι σκληρός ενεργοποιητής.

Χαίρομαι, όταν οι άνθρωποι που περάσανε από την ομάδα μου, έχουν σταθερά την πίστη προς τον Θεό και συνεχίζουν να προσεύχονται και να παρατηρούν τον εαυτό τους, για να καλυτερεύουν την υπόστασή τους, συνειδητοποιώντας τον προορισμό τους. Νιώθω πως ό,τι μάθανε δεν πήγε χαμένο, κάπως έτσι πρέπει να νιώθει και ο δάσκαλός μου, πιστεύω.

Διαβάζοντας διάφορα βιβλία, ακούγοντας διάφορες θεωρίες, ακούγοντας κάποιες εκπομπές στην τηλεόραση και κάποια ντοκυμαντέρ, ενθουσιάζομαι από την τέλεια διδασκαλία που έχω λάβει από τον δάσκαλό μου και αυτό, γιατί σήμερα αναγνωρίζω στις διδαχές του, πόσο βάθος και αλήθεια εμπεριέχουν. Εκείνος γνώριζε πολλά και δεν κρατούσε τίποτε κρυφό ή για τον εαυτό του. Τα πάντα μας τα δίδασκε, όμως δεν ήταν εύκολο να τα αφομοιώσουμε όλα.

Η κύρια διδαχή του ήταν ο άνθρωπος να ξανασυνδεθεί με τον Θεό, να μάθει να ενώνεται μαζί Του, να καλλιεργήσει την προσωπικότητά του και να μετουσιώσει τον κατώτερο εαυτό σε ανώτερο. Θα μου πείτε, «όλες οι σχολές, που ασχολούνται με τον αναβιβασμό του ανθρώπου, το ίδιο κάνουν». Συμφωνώ απόλυτα! Όμως το έργο που έκανε ο δάσκαλός μου είχε κάτι που δεν έχουν όλες οι άλλες σχολές και αυτό είναι η Θεία Χάρις που παρέχεται στον άνθρωπο από το έλεος του Πατέρα.

Δεν έχω γνωρίσει άλλον δάσκαλο που να ενεργοποιεί Θεία Χάρη στον πλησίον του και όχι με λόγια, αλλά με την ουσία, με δείγματα καθημερινά. Όσοι περάσανε από δίπλα του αποδεδειγμένα φέρουν Χάρη Θεία, είτε το πιστεύουν είτε όχι. Σε περίπτωση ανάγκης, πολλοί έχουν ενεργοποιήσει αυτήν τη Χάρη και έχουν τα ανάλογα δείγματα».